ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ

Δεν είμαι γω σπορά τής τύχης,
ο πλαστουργός τής νέας ζωής... 
    
Κώστας Βάρναλης

 
Σήμερα  ξύπνησα, ενώ απασχολούσε την σκέψη μου ένα ερώτημα, που έθεσε ο καλός μου φίλος και ακριβός συνεργάτης ΕργΔημΕργ στις πρόσφατες αναρτήσεις του και που σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση:
"Πόση μουσική μπορεί να γραφεί με οκτώ νότες;"

Τότε θυμήθηκα το ερώτημα που απηύθυνε η σύγζυγος ενός βιρτουόζου βιολοντσελίστα σε αυτόν:
- Σε ακούω ώρες, ημέρες, εβδομάδες, μήνες να παίζεις μόνιμα μόνο μια και την ίδια την νότα, όταν εξασκείσαι. Πού αποσκοπείς τέλος πάντων;
- Μα πασχίζω να την αποδώσω σωστά, τής απάντησε αυτός.

Δεν είναι μόνο η απειροσύνη τού "πόσο", αλλά και η πρόκληση τού "πώς", που σηματοδοτούν όχι μόνο το ανεπανάληπτο τού κάθε ανθρώπου, αλλά και το ιδιαίτερο και ξεχωριστό κάθε στιγμής.
Δεν νομίζω ότι έχει όρια η μουσική, όπως δεν έχει όρια και ο άνθρωπος, όταν συνηθίζει να κάνει μονόζυγο επάνω στο πεντάγραμμο τού πεπρωμένου, είτε αυτό είναι το ατομικό, είτε το συλλογικό, είτε τι παναθρώπινο. Διότι όλα είναι ΕΝΑ στα πλαίσια τής ΑΡΜΟΝΙΑΣ.

Σχεδόν αυτόματα άνοιξα τον υπολογιστή για να ακούσω στο youtube την αγαπημένη μου ερμηνεία τού Imagine από τον Tommy Emmanuel. Καθώς μετουσίωνε την αύρα του δωματίου το γλίστρημα των δακτύλων τού Τόμμυ επάνω στα τάστα, κοίταξα έξω από το παράθυρο. Κατά την διάρκεια τής νύκτας είχε χιονίσει. Το δέντρο έξω από το παράθυρο ήταν στολισμένο με χιόνι. Έκλεισα τα μάτια μου και είδα τίς νυφάδες κατρακυλώντας από τον ουρανό, να χορεύουν στον ρυθμό τού Immagine. Χόρευαν από μόνες τους, φτάνοντας στε κάποιο τρυφερό κέφι, ή τις μάγευε ο Τόμμυ;

Για φαντάσου! "Imagine all the people living life in peace". Μια ειρηνική ζωή, η οποία όμως δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί προϊόν τής τύχης, ή άνωθεν δώρημα, ή αποτέλεσμα άλλου - νέου, "αναπάντεχου" είδους κοσμικής ακτινοβολίας, η οποία μεταλλάσσει αυτομάτως την συνείδηση τών ανθρώπων.
Όπως δεν υπάρχουν άνωθεν επιβεβλημένες "συντέλειες" και "αρμαγεδώνες", έτσι δεν υπάρχουν και δοτοί "παράδεισοι" πέρα από την αποφασιστική δράση τών ανθρώπων και την παρέμβαση τής συνειδήσεως. Είτε υπό την μορφή δημιουργικής προβολής και προσπάθειας, είτε υπό την μορφή καταστροφικής υπνώσεως.
Η ειρήνη μπορεί να προκύψει μόνο ως ανθρωπινο πολεμικό επίτευγμα, πέρα από τα όρια τής μαζικής υπνώσεως. Ενός πολέμου, ο οποίος απευθύνεται κυρίως ενάντια στον ανεπαρκή εαυτό μας.

Τότε στράφηκε η σκέψη μου ενάντια στον μοναδικό μου αντίπαλο: Τον ανεπαρκή εαυτό μου, που μέσα στην τοξικότητά του, τα επίκτητα τραύματα, τα υποβαλόμενα σύνδρομα ενοχής, την αποκοπή τής λογικής μπροστά στον φόβο, την φρούδα έπαρση μπροστά σε μια μάσκα ανύπαρκτης δυνάμεως, η οποία ποτε δεν ανταποκρίνεται στις μειωμένες ικανότητές του, την αδυναμία του να αναγνωρίσει τα σφάλμάτά του, επιμένει να αναπαράγει αυτόν τον τραυματικό κόσμο.
Όμως μετά τον αιστάνθηκα να με κτυπάει φιλικά στην πλάτη:
- Μην τα βάφεις μαύρα, μού είπε. Αφού κατανόησες ότι είναι ανόητο να πολεμάς τούς άλλους - αυτούς με τούς οποίους συνειδητά ή ασυνείδητα συνοδοιπορείς μεταθέτοντας τις ευθύνες σου - κατάλαβε ότι δεν έχει νόημα να πολεμάς και τον εαυτό σου. Θα προχωρήσουμε χαλαρά, πέρα από τα κάθε είδους "πρέπει" και εμμονές. Σκέψου μόνο, ότι κάθε ουσιαστικό σου "Ναι", συνδυαζόταν με ένα αποφασιστικό "Όχι". Αυτά συνιστούν την περιουσία σου, επάνω σε αυτά θα οικοδομήσουμε και θα τα καταφέρουμε. Ότι απορρίπτεις στο εξής, θα το απορρίπτεις ριζικά και αμετάκλητα, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη. Αλλά πρώτα είναι αναγκαίο να το εντοπίσεις. Αλλά εκεί βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Διότι είναι βαθιά κρυμμένο μέσα σου, δικέ μου.
Και να μην ξεχνάς, φιλαράκι, ότι κανείς δεν μπορεί να σού αποσπάσει παρά την θέλησή σου τίποτε από αυτά που δικαιωματικά σού ανήκουν, εάν εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να εκχωρήσεις, εξαργυρώνοντάς το για λίγα γραμμάρια αυταπάτης.

Καθώς προχωρούσε η μουσική τού Τόμμυ, σκέφτηκα την πτώση μας.
Τότε παρουσιάστηκε εμπρός μου η μορφή τού μεγάλου μουσουργού Sergiou Celibitache, καθώς εξηγούσε κινώντας με απαράμιλη σαγήνη τα χέρια του σε κάποιους μαθητές του, με ποιο τρόπο αρμόζει να δομείται η πτώσις, η cadence:
- Μόνο εάν επιτύχετε να χειριστείτε εύστοχα μια καντένς, θα μπορέσετε να δημιουργήσετε στην συνέχεια ένα ισχυρό κρεσέντο, είχε τονίσει.

Μα μήπως και η decadence μας μια cadence δεν είναι, που αρμόζει να οδηγήσει στο κρεσέντο τής ηρωϊκής μας επελάσεως; σκέφτηκα. Αυτό δεν μας δίδαξε ο Κωστής Παλαμάς στο "Προφητικό" τού "Δωδεκάλογου τού Γύφτου";


...Και θα φύγεις κι απ' το σάπιο το κορμί,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα,
και δε θά' βρει το κορμί μια σπιθαμή
μες στη γη για να την κάμει μνήμα,
κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,
να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,
κι ο Καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη
κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.
Όσο να σε λυπηθεί της αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώσει μιαν αυγή,
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!
Και θ' ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,
θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο το γυναικείο,
σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!


Κοίταξα ξανά το χιονισμένο δέντρο έξω από το παράθυρο.
Ήταν πράγματι ένα στολισμένο Χριστουγεννιάτικο Δένδρο. Κρυστάλλινα κουκουνάρια κρέμονταν στα κλαριά του, που άλλαζαν αθόρυβα αλλά αποφασιστικά την θάλασσα τής πληροφορίας στην προετοιμασία για το Μεγάλο Κρεσέντο.

Κατά δυσπίστων

 Μνήμη ηρώων

κεφθείς καλώς (ότι δεν γίνεται ζημιά παραπέρα), σας ετοίμασα και σας κοινοποιώ δύο παραδείγματα... που επιβεβαιώνουν πλήρως τους ισχυρισμούς μου της αμέσως προηγούμενης σειράς άρθρων. Διαβάστε και κρίνετε.


i. Καραϊσκάκης και Βελουχιώτης

Στο πρώτο παράδειγμα συγκρίνω τις ημερομηνίες θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη...

...και του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα).

Οι φωτογραφίες παρατίθενται γιά τους εξ υμών φυσιογνωμιστές.

Ο πρώτος πέθανε στις 23 Απριλίου 1827 με το "παλιό" ημερολόγιο, άρα στις 6 Μαΐου 1827 με το "νέο" (ήδη τη δεκαετία του 1820 η προπορεία του γρηγοριανού ημερολογίου έναντι του ιουλιανού αντιστοίχου είχε φτάσει τις 13 μέρες). Ο δε δεύτερος αυτοκτόνησε στις 16 Ιουνίου 1945.

Ο πίνακας της διαφοράς των δύο ημερομηνιών θανάτων σε σεληνιακούς μήνες είναι ο εξής:

(Παρατηρήστε πως "συμμάζεψα" το λογιστικό φύλλο,

γιά να φαίνεται μόνον το αποτέλεσμα που μας ενδιαφέρει -

- και όχι τα άπειρα ενδιάμεσα.)

Και μας δίνει διαφορά ακριβώς 1,579 τροπικών ή αστρονομικών σεληνιακών μηνών. Αυτή η διαφορά προκύπτει ως άθροισμα των παρακάτω όρων της ακολουθίας Φιμπονάτσι:

Παρατηρούμε πως -εκκινούντες από κάτω- η συμμετρία αποτελείται από τρία άλματα των δύο όρων, και δύο άλματα των τριών όρων.


ii. Κανάρης και Φουσίντα

Στο δεύτερο παράδειγμα, συγκρίνω πάλι τις ημερομηνίες θανάτου των Κωνσταντίνου Κανάρη και Μιτσούο Φουσίντα. (Έ, όχι και "- Ποιός είν' αυτός;"! Να πάτε να μάθετε! Σαν σήμερα έδρασε - στις 7 Δεκεμβρίου 1941.)

Οι φωτογραφίες τους:

Και:

Ο πρώτος πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1877 (η Ιστορία ήδη αναφέρεται σε ημερομηνίες του σημερινού ημερολογίου -γρηγοριανού- γιά χρονολογίες μετά το 1830, άρα η ημερομηνία αυτή δεν χρειάζεται τροποποίηση), ο δε δεύτερος στις 30 Μαΐου 1976.

Ο πίνακας διαφοράς σεληνιακών μηνών...

...μας δίνει διαφορά 1,320 μήνες ακριβώς. Οι οποίοι εκφράζονται ως εξής επάνω στη Φιμπονάτσι:

Ξεκινώντας από κάτω, έχουμε δύο συνεχείς όρους, κενό, τρείς συνεχείς όρους, κενό, δύο συνεχείς όρους, κενό, τέσσερεις συνεχείς όρους.
Όσοι-ες ξέρετε από μουσική, θα διακρίνετε αμέσως ζευγάρια τονικής / δεσπόζουσας, κτλ κτλ. Κάτι σάν: ντό παύση μί παύση ντό παύση σόλ. Όντως σκέτη μουσική - "των σφαιρών".



Τούτων ειπαθέντων, πιστεύω να πειστήκατε σε μεγάλο βαθμό. Έδωσα τα συγκεκριμένα παραδείγματα, διότι οι ημερομηνίες γεννήσεως των Κανάρη και Καραϊσκάκη είναι αβέβαιες. Άρα, το οποιοδήποτε λαμόγιο διαβάζει αυτή τη σελίδα, αποκλείεται να βρει -με τη χρήση των δεδομένων που παραθέτω- το πότε ξαναγεννήθηκαν στη σημερινή τους ενσάρκωση. Βλέπετε, και ο Μάρκο ντε Σάντ, αλλά και η αφεντιά μου, σας έχουμε ήδη ενημερώσει πως οι ήρωες του παρελθόντος ενσαρκώθηκαν πάλι, γιά να μας βοηθήσουν ακόμη μία φορά να ξελασπώσουμε. 

Και, ως ελάχιστο φόρο τιμής, θέλω ν' αφήσω τους ήρωες στην ησυχία τους και απερίσπαστους στο δύσκολο έργο τους.

Ποιοί -ή, "τί"- είμαστε; - IV

(προηγούμενο)

ερικά πρόσθετα δεδομένα θα μας βοηθήσουν περισσότερο. Πάμε σε μία σελίδα της Νάσα με αστρονομικά δεδομένα, ετούτην εδώ: http://nssdc.gsfc.nasa.gov/ . Και μετά, πάμε εκεί που γράφει "Solar System Exploration", και ρίχνουμε μιά ματιά στις σελίδες δεδομένων γιά τους φυσικούς δορυφόρους των:

• Δία
• Κρόνου
• Ουρανού
• Ποσειδώνα

Βρίσκουμε πολύ εύκολα τη στήλη με τις τροχιακές περιόδους (orbital periods), και δίπλα ακριβώς έχει τη στήλη με τις αντίστοιχες περιόδους ιδιοπεριστροφής (rotation periods). Παρατηρούμε ότι στη δεύτερη στήλη σπάνια γράφει αριθμούς. Κατά κανόνα έχει τα γράμματα "S" και "C". Αυτά αντιστοίχως σημαίνουν "synchronous" (σύγχρονες) και "chaotic" (χαοτικές - ίσον ανώμαλες, τρέχα γύρευε δηλαδή).

Και ωραία, τα είδαμε. Τί σημαίνουν όλ' αυτά;

Σημαίνουν ότι οι δορυφόροι των τεσσάρων αυτών πλανητών με την ετικέττα "S" (κατά κανόνα οι μεγαλύτεροι σε μάζα) είναι "κλειδωμένοι" σε λόγο περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή 1 προς 1! Όπως ακριβώς η Σελήνη εδώ κάτω!

Και νά 'ταν ένας και δυό!... Τουλάχιστον καμιά εικοσαριά μαζεύονται, αν κάνουμε έναν πρόχειρο υπολογισμό με τους παρατιθέμενους πίνακες.

Τυχαίο; Ά μπάαααα! :-) Τυχαίο είναι μόνον γιά κάτι τυπάκια με ακαδημαϊκές καρριέρες "του κιλού", που δεν έχουν δική τους γνώμη, αλλά χαϊδεύουν τ' αυτιά και τα μάτια των προϊσταμένων τους. Είπαμε, κάποιος έβαλε το χεράκι του, και τό 'βαλε χοντρά. Φυσική του αιθέρα (και της κβαντώσεως του βαρυτικού πεδίου) είν' αυτή! Εμείς δεν την ξέρουμε, όμως αυτοί οι "κάποιοι" την ήξεραν!

Εδώ πρέπει να πω ότι, ο λόγος που αποκλείω και την τυχαιότητα, αλλά και την ύπαρξη κρυμμένου φυσικού "νόμου", είναι πως το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε μικρό ποσοστό του συνόλου.

• Αν ήταν άγνωστος φυσικός "νόμος", θα εμφανιζόταν παντού. Σε όλους τους φυσικούς δορυφόρους.
• Αν, πάλι, ήταν τυχαία η παρουσία τέτοιων κλασμάτων, τότε η εμφάνισή τους θα αριθμούσε σαφώς ελάχιστα περιστατικά.

Βάλτε, τώρα, στην εικόνα κι ένα άλλο φαινόμενο, που ονομάζεται "τροχιακός συντονισμός" (orbital resonance), όπου πάλι σκάνε μύτη λόγοι μικρών ακεραίων, και τα πράγματα είναι πλέον Ηλίου φαεινότερα.

(Παρένθεση: Η σχέση "1:1" της Σελήνης, καθώς και η αντίστοιχη "3:2" του Ερμή μ' έβαλαν σε ιδέες, να ψάξω αν κάποιοι έπαιζαν με τους όρους -ναι, ακόμη μία φορά!- της ακολουθίας Φιμπονάτσι... διότι 1, 1, 2, 3 είναι ακριβώς οι πρώτοι όροι της. Έτσι, περίμενα να δω και λόγους των υπολοίπων όρων, πχ "3:5", ή "5:8", αλλά δεν βρήκα. Δεν μας χαλάει, όμως.)

Δεν μας μένει, λοιπόν, καμμία αμφιβολία ότι η Σελήνη είναι κάτι σαν ένα τεράστιο ρολόϊ. Ωρολογιακός μηχανισμός, τέλος πάντων.

Τίκ-τάκ, τίκ-τάκ!...


v. Το ρολόϊ και οι -πιθανοί- ρολογάδες!

Τώρα, πώς γίνεται αυτό το "ρολόϊ" να μη "χάνει" εδώ κι εκατομμύρια χρόνια; Πώς διορθώνεται, δηλαδή, αυτή η συγκεκριμένη σχέση 1:1;

Η ιστοσελίδα γιά τον τροχιακό συντονισμό, που σας έδωσα παραπάνω, μας λέει ότι μερικές φορές οι τροχιακοί συντονισμοί είναι αυτορρυθμιζόμενοι - δηλ. αυτο-διορθωνόμενοι. Όμως, θυμάμαι πολύ καλά ότι εδώ και χρόνια είχα βρει ιστοσελίδες, που επέμεναν ότι η Σελήνη κάνει "μυστηριώδεις διορθωτικές κινήσεις", ένθα "διορθωτικές" σημαίνει "ετεροδιορθωτικές", δηλαδή διορθωνόμενες από εξωτερικό αίτιο. Το κακό είναι ότι δεν μπορώ να τις ξαναβρώ. Έβαλα στα ψαχτήρια "corrective motions Moon", αλλά τίποτε. Θες οι συγγραφείς αυτών των ανακοινώσεων να βιάστηκαν να γράψουν γιά το εύρημά τους, και στην πραγματικότητα να μην ήξεραν πολλά πράγματα από Μηχανική; Οπότε, όταν ανακάλυψαν την ανεπάρκειά τους, έσβησαν τις ιστοσελίδες; Μπορεί.
Βέβαια, στο Ιντερνέτι ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να ξαναβρώ αυτό το υλικό. (Αν κάποιος αναγνώστης, ή κάποια αναγνώστρια βρει κάτι, θα το εκτιμήσω.)

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι δεν είναι τα Μαθηματικά των τροχιακών κινήσεων αυτά, που κρατάνε τον λόγο 1:1 στον αιώνα τον άπαντα, αλλά κάποιο άλλο αίτιο... που παρεμβαίνει όποτε χρειάζεται. Δεν έχω δεδομένα γι' αυτό, αλλά μιλάω καθαρά από ένστικτο. Στο κάτω-κάτω, είναι πιό γοητευτική αυτή η υπόθεση! :-)
Πού μπορεί να εδράζεται, λοιπόν, ο διορθωτικός μηχανισμός;

Οι απαντήσεις είναι τρείς:

• Επάνω στην ίδια τη Σελήνη.
• Κάπου αλλού στο Ηλιακό μας Σύστημα.
• Κάπου επάνω στη Γή.

Γιά τις δύο πρώτες πιθανότητες, όσα ξέρετε, ξέρω. Εξωγήϊνοι (ελαφρώς αθάνατοι μάλιστα) με σούπερ διαστημόπλοια και υπερ-υπολογιστές... Ό,τι παραμύθι μπορεί να φανταστεί κανείς, χωράει. Πλην όμως, δεν διαθέτουμε δεδομένα.

Μας μένει η τρίτη πιθανότητα, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ισχυρώτερος υποψήφιος γιά να τεθεί ως απάντηση. Γιατί;

Διότι, ως φαίνεται, διάφοροι πανάρχαιοι πολιτισμοί ήξεραν καλά την επίδραση της Σελήνης, και την εκμεταλλευόντουσαν γιά ίδιον όφελος. Πώς; Με τρόπο που δεν γνωρίζουμε σήμερα, αλλά μυρίζομαι πως έχει να κάνει με τα μεγαλιθικά μνημεία. Στόουνχετζ, Πυραμίδες, μενίρ και ντόλμεν (δες πχ εδώ κι εδώ), ακόμη κι ο Παρθενώνας.

Εάν, όμως (όπως ξέρουμε από τη σημερινή τεχνολογία), κάτι δρά ως "κεραία λήψεως", τότε δεν είναι μακριά και η μετατροπή του σε κεραία εκπομπής! Και, όπως καταλαβαίνετε, στην περίπτωση της εκπομπής, τα μεγαλιθικά -ή λοιπά παρεμφερή- μνημεία παίζουν τον ρόλο της "κονσόλας", που ρυθμίζει τη Σελήνη!!!

Τί είπατε; "Ιερατεία που ρύθμιζαν τη λειτουργία αυτών των κτισμάτων"; Πολύ σωστά, αλλά δυστυχώς σήμερα αυτά τα κτίσματα είναι μισοκατεστραμμένα και δεν λειτουργούν (γιά την ακρίβεια: υπολειτουργούν), τα δε αντίστοιχα ιερατεία είναι -ιστορικώς, τουλάχιστον- ανύπαρκτα εδώ και πολλούς αιώνες. Άρα, δεν μπορούμε να ερευνήσουμε ούτε προς αυτή την κατεύθυνση γιά σίγουρα δεδομένα. Τί μας μένει, επομένως;
Μα, οι διάφοροι θρύλοι!... κυρίως της λογοτεχνίας του μεταφυσικού, γιά κτίσματα αυτού του είδους μυστικά, άγνωστα στον πολύ κόσμο, ενδεχομένως ευρισκόμενα υπό την Γή, και άλλο τόσο άγνωστα ιερατεία, κεκρυμμένα.

Μού 'ρχονται πρόχειρα στο μυαλό οι θρύλοι γιά τον Μαετρέγια και τους "μεγάλους Παλαιούς". Όντα τρομακτικά (μάλλον γι' αυτόν τον λόγο μου έγραψε ο αγαπητός σχολιογράφος ότι αρχίζω να προσεγγίζω τον φόβο), προερχόμενα από κάποιο απροσδιόριστο υπερ-μακρυνό παρελθόν, που τώρα βρίσκονται κάπου στα έγκατα της Γής σε κατάσταση νάρκης (σαν τις αρκούδες τον χειμώνα, δηλαδή! LOL!!!), και περιμένουν την ημέρα που θα ξαναξυπνήσουν και θα κυριεύσουν τον πλανητάκο μας. Και στο μεταξύ τα υπηρετούν και προστατεύουν την αιώνια ησυχία τους διάφοροι ακοίμητοι φρουροί - μάλλον ρομπότς. (Κάτι σαν τον θαμμένο στρατό του αυτοκράτορα Τσίν!... που, όμως, δεν ήταν πάντα θαμμένος.)

Κάπου εδώ συνδυάζω τα πράγματα με τις υπόγειες "μαύρες" δραστηριότητες, τις οποίες αρέσκεται να ξετρυπώνει ο οικοδεσπότης, αλλά κάτι δεν μου κολλάει στην όλη εικόνα. Υπόγεια εχθρικά ιερατεία, που φυλάγουν φοβερές οντότητες σε νάρκη, και ρυθμίζουν την επίδραση της Σελήνης στ' ανθρώπινα όντα... Εντάξει, αλλά γιατί; Δεν μπορώ σ' αυτή τη φάση να εντοπίσω το κίνητρο.
Στο κάτω-κάτω, δε βαρυέσαι! Αυτοί τη δουλειά τους, κι εμείς τη δική μας!

Όμως, ποιά είναι η "δική μας δουλειά";


vi. Πώς αντιδρούμ' εμείς;

Γιά την απελευθέρωση από τον υποτομέα του "μάτριξ", που αφορά τις γεννήσεις και τους θανάτους, πάλι πρέπει να μιλήσουμε γιά σαφή διάκριση σε (α) ενδογενείς και (β) εξωτερικούς παράγοντες.

Δεν φαντάζεστε τί έκπληξη με περίμενε, όταν από τις πρώτες κιόλας μελέτες μου, σε μία περίπτωση διέκρινα "σπάσιμο" της συμμετρίας των όρων της Φιμπονάτσι! Μ' άλλα λόγια, κάποιο άτομο που μελετούσα, έπρεπε να γεννηθεί ακριβώς έναν σεληνιακό αστρονομικό μήνα μετά τη μέρα που πράγματι γεννήθηκε.
Σας έχω ξαναπεί, ότι γιά μένα οι αριθμητικές και γεωμετρικές σχέσεις είναι πολύ ευδιάκριτες - εκεί που ο "μέσος άνθρωπος" βλέπει μονάχα χάος. Άρα, δεν τίθεται θέμα αν έκανα λάθος, ή όχι. Ούτε τίθεται θέμα, αν υφίσταντο περισσότερες της μίας συμμετρίες, ώστε να κάνω εσφαλμένη τελική επιλογή. Διότι, είπαμε: πόσες μελωδίες μπορείς να παίξεις σε όργανο με λίγες νότες; Το οποίο όργανο, μάλιστα, επιβάλλει συγκεκριμένου τύπου μουσική; (Όπως πχ η φυσαρμόνικα στα μπλούζ. Πάρτε και θρυλική "μπλουζιά", νά 'χετε να πορεύεστε! :-) Αφιέρωση, ως ελάχιστη μουσική μου συνεισφορά, στο παρόν ιστολόγιο!)

Το περιστατικό αυτό μου έδειξε ότι είχαμε φανερή έξωθεν επέμβαση. Θέλετε να μιλήσετε γιά θεούς, ή αγγελικές δυνάμεις; Εντάξει, πείτε το όπως σας αρέσει. Θέλετε να πείτε πως υπάρχει ένα είδος "συμβουλίου του κάρμα", που λέει κι ένα αγαπητό μου άτομο; Πείτε το κι έτσι! Το γεγονός είναι πως η στρατηγικού τύπου επέμβαση αυτή "έβγαζε μάτια".

Εκτός, όμως, από τις "άνωθεν" επεμβάσεις, υπάρχουν και πράγματα, που μπορούμε -και οφείλουμε- να κάνουμε εμείς. Αποκλειστικά εμείς. Ας δούμε μερικά, όσα μπόρεσα να συμπεράνω.

Εφ' όσον το "μάτριξ" γεννήσεων και θανάτων δεσμεύει μονάχα το αιθερικό κομμάτι της ψυχής μας, αλλά αφήνει τον νού και το πνεύμα μας ελεύθερα, τότε θα στηριχτούμε σ' αυτά γιά να γλυτώσουμε. Θα εφαρμόσουμε τη δύναμη της θέλησής μας, μ' άλλα λόγια.
Καθόλου δεν μ' αρέσει να μιλάω σαν φανατικός τηλε-ευαγγελιστής, ή αρχηγός αίρεσης ή πυραμιδικού σχήματος, ή οποιασδήποτε παρόμοιας μορφής χιτλερίσκος, αλλά καταλαβαίνετε καλά τί θέλω να πω. Αυτο-ενεργοποίηση της εσωτερικής μας δύναμης, με κάθε τρόπο...

...Κι εδώ ενωνόμαστε με τον οικοδεσπότη, σαν παραπόταμοι! Αυτά που διαβάζετε, μάλλον ακούτε, στις δικές του αναρτήσεις γιά ενδοσκόπηση, συγκλίνουν ακριβώς στα δικά μου σημερινά συμπεράσματα.

Ξεκινήστε το (όσοι-ες δεν ξεκινήσατε ήδη), διότι ο χρόνος πιέζει... και διότι "οι άλλοι" δεν μας αφήνουν σε ησυχία. Ο σιωνιστικός πύθων άρχισε να μας σφίγγει έως θανάτου, όχι μόνο με ορατούς (χρέος, εγκληματικότητα, ιταμές διεκδικήσεις εχθρικών κρατών), αλλά και με αόρατους τρόπους. Γιά παράδειγμα, το τί ραδιοκύματα τρώει επί βάσεως 24/7 (24ώρου/εβδομάδας - δηλ. συνεχώς) ο πτωχός μας εγκέφαλος, δεν περιγράφεται. Και το τί κακές επιρροές περιλαμβάνουν αυτά τα ραδιοκύματα, επίσης δεν περιγράφεται.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε καθαρά: όλοι έχουν πιάσει τους καναπέδες, τρέμοντας απ' το φόβο τους, και περιμένοντας τη σωτηρία απ' αλλού. Η οποία, όμως, δε λέει νά 'ρθει η ρημάδα!

Εκτός από την εφαρμογή της δύναμής σας, αποτοξινώστε και το μυαλό σας. Μη δίνετε είσοδο σε "ιούς". Σταματήστε να βλέπετε τηλεόραση. Σταματήστε να διαβάζετε ωροσκόπια!... κι αυτό σας το λέει κάποιος, που τη δυτική Αστρολογία την ξέρει τόσο καλά, ώστε θα μπορούσε να έχει μαθητές όλες τις "φίρμες" των πρωϊνάδικων. Μ' άλλα λόγια, ισοπεδώστε την έννοια του χρόνου! Θεωρήστε πως όλες οι μέρες και όλες οι ώρες είναι το ίδιο. Κάντε το, αυτό το τελευταίο, και τ' αποτελέσματα θα είναι εκπληκτικά!
Ως παράδειγμα, πριν λίγο καιρό μελετούσα τις ώρες και τις μέρες, κατά τις οποίες μπορούσα να κερδίσω στο "Πάμε Στοίχημα". Μάλιστα, έβγαλα κι ένα πινακάκι. Και χάρηκα που δεν ήμουν μόνος, διότι στα ίδια απάνω-κάτω συμπεράσματα κατέληξε κι ένας συντάκτης εντύπου γιά το "Στοίχημα", ο οποίος έβγαλε πίνακα με τα ωριαία ποσοστά των "άσσων", των "over", κτλ. (Τα οποία είναι περισσότερο από εκπληκτικά, διότι παραβιάζουν χοντρά την κλασική θεωρία των πιθανοτήτων!) Όμως, όταν άρχισα να θεωρώ τον χρόνο "ισοπεδωμένο", τ' αποτελέσματα ήταν ακόμη εκπληκτικώτερα! Μπορούσα να έχω κέρδη οποιαδήποτε στιγμή, αρκεί βέβαια να έπαιζα προσεκτικά.

Επίσης, σταματήστε να στεναχωριέστε. Δεν ξέρω πώς θα το καταφέρετε αυτό... πέστε ανέκδοτα, γίνετε κλόουν σε παιδικά πάρτυ, μαζευτείτε παρέες και παίξτε τουρτοπόλεμο σαν τον Βέγγο, κάντε παρτούζες (που λέει ο λόγος - δεν το συνιστώ! :-) ), κάντε χειμερινά μπάνια, παίξτε με παιδικά τραινάκια, παίξτε με μπαγλαμαδάκια, κάντε σούζες με ποδήλατα, χαϊδέψτε γατόσκυλα, κάντε ό,τι κατεβάσ' η κούτρα σας, αλλά σταματήστε να στεναχωριέστε. (Διότι αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι ραδιοακτινοβολίες στο κεφάλι μας. Την κατήφεια και την απορρόφηση της ζωτικής μας ικμάδας, σα βαμπίρ.)

Τούτων ειπωθέντων, δεν έχω προς το παρόν να προσθέσω κάτι άλλο. Ελπίζω πως μιά μέρα θα γνωρίζουμε σε τί ακριβώς επιδρά η Σελήνη επάνω μας με άσχημο τρόπο - κι αν χρειαστεί, θα γνωρίζουμε πώς ακριβώς να το εξουδετερώσουμε. Ως τότε, η δύναμη της ελεύθερης θέλησής μας και μόνον!...

...Άλλως, το δόγμα του Σάν-Λούν Κούνγκ Φού: Ο μοναδικός και απόλυτος κύριος του εαυτού σου, είσ' εσύ!

Είμαστε άνθρωποι, δεν επιτρέπεται να μεταβληθούμε σε ρομπότ γιά κανέναν λόγο.

τέλος

Υγ: Σημαντική προσθήκη!

Η τελευταία αυτή συνέχεια γράφτηκε με πανσέληνο στους Διδύμους. Φυσικά δεν έχει καμμία σημασία, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα - θα γραφόταν ούτως ή άλλως, ακόμη και με το τελευταίο τέταρτο του φεγγαριού στον Γάϊδαρο. (Δεν υπάρχει τέτοιο ζώδιο; Κακώς! :-) ) Τί θέλω να πω, όμως:

Να βλέπετε τα πάντα σαν ευκαιρίες!

Ενδεχομένως η (αστρολογική, και ίσως όχι μόνον) κβάντωση του χρόνου, δηλαδή κάτι νέα φεγγάρια και κάτι πανσέληνες και κάτι Πλούτωνες στους Ζυγούς και δε συμμαζεύεται, να έχουν σημασία γι' "αυτούς". Αλλά εμείς θα βλέπουμε αυτές (και όλες!!!) τις στιγμές σαν "τζάμπα γεύμα"! (Μωρέ, υπάρχει και παραϋπάρχει - κι ας λένε οι Αμερικάνοι το αντίθετο!)
Πώς είναι κάτι καζίνα, που πχ την πρώτη του μήνα έχουν δωρεάν είσοδο, δωρεάν ποτό, και σου δίνουν κι ένα εικοσάρι ευρώ να παίξεις; Κάπως έτσι! Πας, πίνεις το ποτό, τρως τον αγλέορα απ' τον μπουφέ, παίζεις και το εικοσάρι, και αρριβεντέρτσι!

Να είστε πάντα ευτυχισμένοι-ες, και να βλέπετε παντού ευκαιρίες!

Ποιοί -ή, "τί"- είμαστε; - III

(προηγούμενο)

ιά μικρή προσθήκη, πριν συνεχίσουμε: ο (ακέραιος) αριθμός σεληνιακών μηνών, που συνδέει γέννηση με γέννηση ή θάνατο με θάνατο -σε διαδοχικές ενσαρκώσεις του ίδιου ατόμου- προκύπτει όχι μόνο ως άθροισμα όρων της ακολουθίας Φιμπονάτσι, αλλά και ως διαφορά.
Επίσης, μπορείτε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων ισχυρίζομαι, εάν κάνετε δοκιμές στις ημερομηνίες γεννήσεων και θανάτων ιστορικών προσωπικοτήτων. Ιδού ο δημόσιος δειγματοχώρος σας!

Γι' αρχή, μπορείτε να δοκιμάσετε εάν συνδέονται με το "κριτήριο Φιμπονάτσι" οι ημερομηνίες θανάτου των Μ. Αλεξάνδρου και Ιουλιανού, εφ' όσον ο δεύτερος είχε την πεποίθηση ότι αποτελεί μετενσάρκωση του πρώτου. Όμως, κατά τα φαινόμενα θα καταβάλετε αρκετό κόπο, επειδή κανένα "λογιστικό φύλλο" (απ' τα γνωστά σ' εμένα - Excel και Calc του OpenOffice) δεν δέχεται αρνητικές ημερομηνίες (δηλ. χρονολογίες πρό Χριστού). Πρέπει να κάνετε τον υπολογισμό με το χαρτί και το μολύβι, αλλά πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει.



iv. Οι υπαίτιοι

Άρα, πράγματι η Σελήνη καθορίζει τις ακριβείς ημέρες ...ενάρξεως και λήξεως των μετενσαρκώσεων ενός ατόμου. Πώς, όμως, συμβαίνει αυτό με ένα ουράνιο σώμα, το οποίο απλώς διαγράφει μία τροχιά; Συμβαίνει και με άλλα ουράνια σώματα;

Η απάντηση εδώ έχει να κάνει με την μέχρι σήμερα άγνωστη σε μας Φυσική του αιθέρα, και τους παράδοξους "νόμους" της (πχ ενέργεια "εκ του μηδενός", κτλ). Προφανώς κάθε σώμα κουβαλάει μαζί του αιθέρα, αλλά -επίσης προφανώς- τα ογκώδη σώματα (όπως η Σελήνη) κουβαλάνε μεγαλύτερη ποσότητα αιθέρα. Τόση, ώστε να σημειώνονται παρατηρήσιμα φαινόμενα αλλοίωσης του περιβάλλοντος.
Αλλά, ακόμη κι αν εμείς δεν γνωρίζουμε την αντίστοιχη Φυσική, αυτό δεν έχει καμμία σημασία - διότι, φαίνεται πως κάποια έλλογα όντα, κάποτε, τη γνώριζαν αρκετά καλά...

...Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να "ξεκολλήσουν" τη μία απ' τις φυσικές σελήνες του πλανήτη τους, και να την θέσουν σε τροχιά γύρω απ' τη Γή.


Πάλι ως απόρροια αγνώστων φυσικών "νόμων", οι εσώτεροι πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος δεν έχουν σελήνες εκ δημιουργίας: Ήφαιστος, Ερμής, Αφροδίτη, Γή, Άρης. Γιά τη Γή τα είπαμε, γιά τον Άρη υπάρχει ολόκληρη "φιλολογία" πως οι δύο δορυφόροι του (Φόβος και Δείμος) δεν παρατηρήθηκαν σε φωτογραφίες τηλεσκοπίου του 1877, άρα δεν είναι φυσικές σελήνες - άρα, είναι σώματα που περιπλανιόντουσαν στο διάστημα, και γιά κάποιο λόγο συνελήφθησαν από τη βαρύτητα του Άρη κάποια στιγμή, που τα γήϊνα τηλεσκόπια "δεν πρόσεχαν". (Διαβάστε και τί λέει ο Χόγκλαντ γιά τον Φόβο...)
Φαίνεται, όμως, ότι στο διάστημα από τον Φαέθωνα και μετά υφίστανται οι συνθήκες δημιουργίας σεληνών σε κάθε πλανήτη - και ο Φαέθων διέθετε δύο. Η μία ανατινάχτηκε μαζί με τον πλανήτη, αλλά την άλλη πρόλαβαν και την κουβάλησαν εδώ οι τότε κάτοικοι του τότε πλανήτη.

Εδώ υπεισέρχεται ακόμη ένα θέμα, το πότε έγινε αυτό. Αλλά το προσπερνάω, διότι ενέχει και υποθέσεις περί αλμάτων στο μέλλον - μ' άλλα λόγια, μη γραμμικό χρόνο. Σας το αφήνω μονάχα ως αφορμή γιά σκέψη.
Εφ' όσον είπαμε ότι στο αιθερικό δεν υφίσταται χρόνος, όπως τον εννοούμε εδώ (άρα, όποιος μπορεί ν' ανεβεί στο αιθερικό, μπορεί εύκολα πχ να προφητεύσει), τότε όποιος έχει την τεχνολογία να εκμεταλλεύεται το αιθερικό, μπορεί πολύ εύκολα να κολυμπάει στη θάλασσα του χρόνου όπως θέλει.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν ακόμη μία ιδιοτροπία μου. Τα αναφέρω, επειδή όλο το μέχρι τώρα άρθρο μιλάει γιά μία ιδιότυπη χειραγώγηση των ανθρωπίνων όντων,...

...αλλά δεν συμφωνούν οι ημερομηνίες κάποιων σημαντικών γεγονότων!

Βλέπετε, ο πρώτος έλλογος άνθρωπος έζησε κάπου δύο μύρια χρόνια πριν, ενώ ο Φαέθων ανατινάχτηκε 3,200,000 χρόνια πριν. Άρα, αν η Σελήνη μπήκε σε τροχιά γύρω απ' τη Γή μας πρίν την έκρηξη του Φαέθωνα, δηλ. πιό πριν από 3,200,000 χρόνια, τί "χειραγωγούσε" εδώ - και γιά ποιόν σκοπό; Τις κατσίκες;


Και οι υπόλοιποι πλανήτες (των ωροσκοπίων) τί κάνουν; Καλά, ευχαριστούν! Δεν γνωρίζω αν ισχύει και γι' αυτούς κάτι σαν το "κριτήριο Φιμπονάτσι" (όχι, φυσικά, σε διαφορές ημερών - εννοείται, στις τιμές των θέσεών τους σε μοίρες κύκλου), δεν το 'χω ψάξει ακόμη, αλλά οπωσδήποτε συμμετέχουν στη διαμόρφωση των συνθηκών ζωής ενός ανθρώπου με "ριπές" αιθερικής ενέργειας.
Βλέπετε, το "κριτήριο Φιμπονάτσι", που ήδη εξετάσαμε, είναι αναγκαίο, αλλά όχι αρκετό: την ίδια ημερομηνία γεννήσεως και την ίδια ημερομηνία θανάτου ίσως τις μοιράζονται περισσότεροι από ένας άνθρωποι. Τί σημαίνει αυτό; Πως όλοι αυτοί αποτελούν τη μετενσάρκωση του ίδιου ατόμου; Όχι, απαραίτητα.

Σημαίνει ότι υπάρχουν κι άλλα κρυμμένα "μετενσαρκωτικά" patterns στους πλανήτες -που μου διαφεύγουν τώρα-, τα οποία συμβάλλουν κι αυτά στη ρύθμιση των ενσαρκώσεων. (Απλώς, η επιρροή της Σελήνης είναι η πλέον τρανταχτή.)

Μικρή παρένθεση: Η επιρροή των πλανητών κατά τη γέννηση ενός ανθρώπου υφίσταται μετά βεβαιότητος. Όσον αφορά τις επιστημονικοφανείς ανοησίες που λέγονται (γιά κατάρριψη της Αστρολογίας), ότι δηλαδή ο μαιευτήρας έχει μεγαλύτερη ηλεκτροστατική επίδραση στο νεογέννητο από πχ τον Πλούτωνα, έχω να πω ότι: (α) ο Ηλεκτρομαγνητισμός δεν είναι μονάχα στατικής μορφής. Διαδίδεται και με κύματα. Και (β) τα κύματα των πλανητών μάλλον είναι του τύπου των λεγομένων "scalar", τα οποία προβλέπονται από τον Ηλεκτρομαγνητισμό του Maxwell, αλλά όχι από τη σημερινή καρικατούρα Ηλεκτρομαγνητισμού, που εφηύρε ο αγράμματος ο Χηβισάϊντ. Γι' αυτό και τα συγκεκριμένα κύματα δεν χάνουν ενέργεια, παρά το ότι διανύουν τεράστιες αποστάσεις. (Η μελέτη, όμως, των κυμάτων αυτών, σήμερα έχει καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς - πχ διαμόρφωση του καιρού, κτλ. Όπως όταν μπούκαραν οι ηπαπαραίοι στο Αφγανιστάν, και το Χάαρπ δημιουργούσε στην περιοχή θερμοκρασίες καύσωνα τον ...Νοέμβριο... αντί να τ' αφήσει αυτά τα παλληκάρια να ψοφήσουν στα κρυοπαγήματα, όπως και θά 'ταν το φυσιολογικό.)

Οπότε, ο όλος μηχανισμός είναι:

• Η Σελήνη καθορίζει επακριβώς το ποιές ευκαιρίες έχει μία ψυχή να μπει (ξανά και ξανά) σ' ένα σώμα, και
• Οι λοιποί πλανήτες συνεισφέρουν με "κεντήματα" αιθερικής ενέργειας, η οποία μπαίνει αναγκαστικά στα σεληνιακά "καλούπια".

Διόλου δεν αποκλείεται, βέβαια, και οι λοιποί πλανήτες να έχουν φάει ..."σέρβις" απ' τους Φαεθωνιανούς!

Βλέπετε, δεν είναι μονάχα ο λόγος περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή της Σελήνης, εκείνο το φοβερό 1:1, που βγάζει μάτια. (Βγάζει μάτια, εκτός από μερικών γνωστών μου στόκων, που τον θεωρούν "τυχαίο". Πόσο "τυχαίος", όμως, μπορεί να είναι λόγος μικρών ακεραίων, χωρίς δεκαδικά ψηφία, μέσα σ' ένα Σύμπαν με τελείως ακανόνιστες τροχιές; ) Αν ψάξετε καλά τα δεδομένα του Ηλιακού μας Συστήματος, θ' ανακαλύψετε και άλλους τέτοιους λόγους μικρών ακεραίων - και δη, ακριβώς στο κλάσμα περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή. Σας δίνω έτοιμη την περίπτωση του Ερμή (3:2), αλλά και κάποιοι δορυφόροι του Δία και του Κρόνου παρουσιάζουν το ίδιο φαινόμενο. Ψάξτε γιά αστρονομικά δεδομένα πχ στα sites της Νάσα, και τα ξαναλέμε!
Και, φυσικά, αν δεις το ίδιο πράγμα τρεις, τέσσερεις, πέντε,... νί φορές, παύεις να μιλάς γιά τυχαιότητα, και ψάχνεις ποιητικό αίτιο.

...Κάποιοι, κάποτε, βάλαν γιά τα καλά το χεράκι τους στους πλανήτες...

...Άρα, ολόκληρο το Ηλιακό μας Σύστημα μπορεί μεν ν' αποτελεί το βρεφικό λίκνο της ανθρωπότητας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί σήμερα (δηλ. μετά τις "επεμβάσεις") κι ένα είδος ματριξιανής παγίδας - νά 'τη πάλι η σκηνή με το μαιευτήριο, απ' την φοβερή ταινία!...


Με κατοχή μιάς τέτοιας υπερτεχνολογίας, πώς, λοιπόν, να μη μας έβλεπαν (και ίσως μας βλέπουν ακόμη...) "κάποιοι" σα μυρμήγκια, και τους εαυτούς τους σα θεούς;
Κατασκεύασαν, λοιπόν, έναν μηχανισμό, ο οποίος ρυθμίζει την ίδια μας τη ζωή - και από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Μας διαφεύγει, όμως, ο σκοπός αυτού του μηχανισμού: το τί ακριβώς τον θέλανε. Κύριος οίδε!... Να κρατάνε τους ανθρώπους δούλους, όπως μας έρχεται πρόχειρα στο μυαλό; Ναι, αλλά δούλους σε τί - και γιατί;

Βάλε κι εκείνο που έγραψε ο πρόγονος, ότι υπήρχαν και προσελήνιες φυλές, κι αμέσως ξεπηδούν λίαν ενδιαφέροντα ερωτήματα:

• Τί θα γινόταν, αν είχαμε τρόπο ν' απομακρύνουμε τη Σελήνη απ' τη Γή;
• Ο μηχανισμός αυτός στήθηκε μιά κι έξω, ή απαιτεί ρυθμίσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα; Κι αν απαιτούνται ρυθμίσεις...
• ...Οι Φαεθωνιανοί "μηχανικοί" άφησαν απογόνους; ...Ή, μήπως, ζουν ακόμη... κάπου;

Σκεφτείτε τα όλ' αυτά λιγάκι!

(συνεχίζεται)

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥ

... Διότι δεν είναι η γνώση το φως, αλλά το φως η γνώση...

1.  
2. Baglamadaki 1... | vidup.de: Videos hochladen kostenlos ohne Anmeldung!
3. 
   
5. Baglamadaki 2... | vidup.de: Kostenlose hochqualitative Videospeicherung.

Ποιοί -ή, "τί"- είμαστε; - II

(προηγούμενο)

ριν συνεχίσουμε, να σας εξηγήσω καλύτερα τί εννοώ με τα ωροσκόπια.

Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα άτομο, που ζει μία ζωή πχ 80 ετών, πεθαίνει, και μετενσαρκώνεται μετά από 20 χρόνια. Το όλον, 100. Στα 100 αυτά χρόνια ο Πλούτωνας θα έχει μετακινηθεί πεντέξη ζώδια προς τα εμπρός, ο Ποσειδώνας γύρω στα εννέα με δέκα, και ο Ουρανός θα έχει κάνει μία πλήρη περιστροφή, συν καναδυό ζώδια ακόμη. Άρα, τουλάχιστον το 13.5% των αστρικών θέσεων (3 στους 11 "πλανήτες" στα ζώδια - οι "οίκοι" δεν είναι απαραίτητο να διαφέρουν) του ωροσκοπίου του συγκεκριμένου ατόμου θα είναι αναγκαστικά διαφορετικό.
Άρα, μιλάμε γιά άλλον χαρακτήρα, δηλαδή άτομο αρκετά διαφορετικό από αυτό που υπήρξε στην προηγούμενη ζωή του. Θεωρητικά, τουλάχιστον. Κοιτάξτε, όμως - ως παράδειγμα:

• Παρατηρούμε το πάτωμα του δωματίου μας, και βλέπουμε ότι αποτελείται από τέσσερεις πλευρές, ανά δύο απέναντι ίσες μεταξύ τους, συν τέσσερεις γωνίες των 90°.
• Παρατηρούμε το ταβάνι, τα ίδια.
• Παρατηρούμε το οικόπεδο του σπιτιού μας, τα ίδια.
• Το τραπέζι, όπου τρώμε, τα ίδια.

Σ' αυτό το σημείο, ανεβαίνουμε ένα επίπεδο νοητικής αφαίρεσης, και λέμε πως το συγκεκριμένο σχήμα είναι ένα "ορθογώνιο παραλληλόγραμμο". Τα δε τραπέζια και ταβάνια και τα ρέστα είναι υποσύνολα, υλοποιήσεις, ειδικές υποπεριπτώσεις του συγκεκριμένου σχήματος.

Και αν οι ουράνιες θέσεις τριών (ή περισσοτέρων) άστρων διαφέρουν από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, αποτελώντας το 13.5% της πιθανής διαφοράς, έ! Το υπόλοιπο 86.5% μπορεί να είναι το ίδιο!!!
Τί να πούμε, επομένως, και τί ν' αναφωνήσουμε, παρατηρώντας το ίδιο αφαιρετικό νοητικό σχήμα να επαναλαμβάνεται μ' επιμονή; Γιά παράδειγμα, ο Άρης σε 120° με τον Ποσειδώνα συνεχώς! Κάθε φορά! Σε κάθε ενσάρκωση! Ακόμη περισσότερο, ο Άρης πχ στον "τρίτο οίκο", συν όλα τα υπόλοιπα. Κι ακόμη περισσότερο, τα παραπάνω συν πχ ο Δίας σε 90° με τον Κρόνο, συνεχώς. Κι ακόμη... Κι ακόμη...

Ο άνθρωπος, δηλαδή, αποτελεί κάτι σαν γεωμετρικό σχήμα σε κάποιον υπερ-χώρο.



Θυμάμαι (μέσα στην ομίχλη των αναμνήσεών μου), πως; κάποτε κάναμε -στο πανεπιστήμιο- κάποιο μάθημα ονόματι "Γραμμική Άλγεβρα - Αναλυτική Γεωμετρία". Κι εκεί μέσα ένα κεφάλαιο είχε να κάνει με τις ισομετρίες. Τ' είν' τούτο, τώρα, έ;
Είναι το να μετακινείς ένα αντικείμενο στον χώρο, διατηρώντας τις διαστάσεις του. Πχ να το μετατοπίζεις, να το στρίβεις, να το καθρεφτίζεις, και καναδυό άλλα. Γιά να το καταλάβετε καλύτερα, θα σας δώσω το περίφημο παράδειγμα της "αίθουσας με την ενθουσιώδη διάλεξη"! (Όχι, δεν τό 'πε κανένας μεγάλος Μαθηματικός αυτό. Εγώ το είπα! Τί, δηλαδή; Δεν σας κάνει; :-) )

Έστω, λοιπόν, ένας ομιλητής σε μία διάλεξη, ο οποίος ενθουσιάζει το κοινό του. (Εμένα εννοώ, αλλά σας το φέρνω γλυκά-γλυκά, να το αντέξετε! Χέχέ! :-) ) Η αίθουσα διαλέξεων πριν την ομιλία θα είναι κάπως έτσι:

Ενώ μετά το τέλος της διάλεξης, που όλοι ορμάνε να μου πάρουν αυτόγραφο :-) , η αίθουσα θα μεταβληθεί περίπου σ' αυτό εδώ:

Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, γιά να καταλάβετε τί εστί "ισομετρία". Αν, μάλιστα, οι καρέκλες είχαν στόφες διαφορετικού χρώματος, η εικόνα γιά το "αφαιρετικό επίπεδο" του ωροσκοπίου, που μετατοπίζεται (στρίβει, καθρεφτίζεται) από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, θα ήταν πλήρης. Απλώς, καμμία αίθουσα διαλέξεων που σέβεται τον εαυτό της δεν έχει καρέκλες διαφορετικού χρώματος και διαφορετικής κατασκευής!

Μάλιστα... Το όν δίπουν, άπτερον (και πλατυώνυχον - που πρόσθεσε αργότερα ο Πλάτων, βλέποντας τον Διογένη με τον μαδημένο κόκκορα να παραμονεύει) είναι ένα σύνολο από (αστρολογικές και "πυθαγορικές") ιδιότητες, που μετατοπίζεται στον χρόνο - αποκτώντας ένα σώμα κάθε φορά.
Η όλη φάση θυμίζει κάτι κινηματογραφικά έργα με βαρυποινίτες στις ηπαπάρα, που φοράνε ριγέ στολή, είναι δεμένοι χεροπόδαρα με αλυσίδες και σιδερόμπαλλες, περπατάνε σα ρομπότ (διότι δεν έχουν ελευθερία κινήσεων), και τραγουδάνε μπλούζ όλοι μαζί, σκάβοντας με τον κασμά ...όλοι μαζί. Υπό την βλοσυράν εποπτείαν μπάτσου κρατούντος καραμπίναν.



Σ' αυτό το σημείο, θα πεταγόντουσαν διάφοροι εξυπνάκηδες, που δήθεν-τάχαμ ξέρουν απ' έξω τα περί καρμάτων, και θα λέγανε:

- Άαααα, δεν είναι εκπληκτικό αυτό! Δεν ξέρεις ότι πρέπει να μάθεις καλά το καρμικό μάθημά σου, γιά να σου δοθεί η ελευθερία να ...προχωρήσεις στο επόμενο; Άλλως τε, μην κρίνεις μονάχα από τρεις ενσαρκώσεις!

Αηδίες!... αν θέλετε τη γνώμη μου. (Γιά να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση.) Όσοι γνωρίζουν καλά Αστρολογία, και εννοώ ΚΑΛΆ, θα σας πουν ότι πολλές φορές ένα γενέθλιο ωροσκόπιο δείχνει εντελώς διαφορετικά πράγματα, απ' όσα πρεσβεύει στην πραγματική ζωή το άτομο του ωροσκοπίου. Άρα, δεν πρόκειται ούτε περί καρμάτων, ούτε περί αρμάτων! :-)
Πρόκειται απλά περί μαθηματικού πεπερασμένου "δειγματοχώρου", δηλαδή συνόλου συγκεκριμένων πιθανών καταστάσεων, που κάποιοι παράγοντες φροντίζουν να τις περιορίζουν ακόμη περισσότερο. Παρακάτω θα δούμε ποιοί μπορεί να είναι αυτοί οι παράγοντες, γιατί το κάνουν αυτό, και αν υπάρχει οδός διαφυγής. Μ' άλλα λόγια, ποιοί είναι οι "μάγκες", που μας λένε τί θα κάνουμε και πώς, και αν είναι πράγματι τόσο τραγικά τα πράγματα, ώστε να μην υφίσταται γλυτωμός.

Πριν απ' αυτά, όμως, θα περάσουμε "κάποιους" από μίαν μικράν ανάκρισιν... με το πορτατίφ! (Όπως στις παλιές Ελληνικές ταινίες! :-) )



iii. Τα λαμόγια

Πολλές φορές έχω παραπονεθεί, γιά το ότι τα ερευνητικά συμπεράσματα που βρήκα, ήδη τα ξέρουν ως παγιωμένη γνώση οι κακοί της υπόθεσης - και μάλιστα, πολύ πριν από μένα.

Έ, εδώ είναι η μοναδική φορά, που τους την έφερα! :-) Όχι, δεν τα γνωρίζουν αυτά που γράφω εδώ.

Πού το ξέρω; Θα μου επιτρέψετε να μη δώσω απάντηση ούτε σ' αυτή την απορία σας. Αλλά έχω βεβαιωθεί χίλια τοις εκατό.

Υπάρχει, όμως, και μία πλευρά του θέματος, απείρως σημαντικώτερη από το αν ξέρουν ή δεν ξέρουν "κάποιοι" το περιεχόμενο των ερευνών μου - γι' αυτό και κάνω παράκαμψη στη συζήτησή μας, γιά να την καλύψω:
Δεν το ήξεραν που δεν το ήξεραν, πάει καλά. Αλλά τώρα, εφ' όσον το έγραψα, το ξέρουν. Άρα, αν βάλουν μπρος τους υπερ-υπολογιστές τους, θα βρουν σύντομα ποιός μετενσαρκώθηκε σε ποιόν. Θα έχουν τα πάντα χαρτί και καλαμάρι στην εκτύπωση...

...Ώστε, αν κάποια άτομα τους αντιστάθηκαν στο παρελθόν, να τα μεταβάλουν οι κακοί ...σε παρελθόν και σε τούτη τη ζωή, όποτε το θελήσουν. Ένας πληρωμένος δολοφόνος αρκεί.

Δεν χρειάζεται να καταφύγουν σε πολλά-πολλά. Δεν χρειάζονται πχ απαγωγές υπόπτων, ναρκώσεις, υπνώσεις, και λοιπά ταλαιπωρητικά. Αρκεί η αντιγραφή των ημερομηνιών γεννήσεων και θανάτων απ' τα ληξιαρχεία (μετά το 1950 μέχρι και στην Αφρική τηρούνται συστηματικά ληξιαρχεία), και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γι' αυτό και δημιουργήθηκαν αυτά τα μηχανάκια, ώστε να κάνουν -ως τάχιστα- βαρετές δοκιμές επί βαρετών δοκιμών, που δεν θέλουμε να τις κάνουμ' εμείς. Κι άμα βρουν αποτέλεσμα, ειδοποιούν τ' αφεντικό. Τόσο απλά!

Μπερδεγουέη, η μαθηματική αυτή μέθοδος δεν ισχύει γιά σχέσεις ημερομηνιών γεννήσεων με γονείς, παιδιά, συζύγους, φίλους. (Τό 'ψαξα κι αυτό! Τί νομίζατε; :-) ) Αν ίσχυε, θά 'χατε μεν ένα καλό πεδίο έρευνας, αλλά θα στένευε κι άλλο το σύνολο πιθανών ημερομηνιών γεννήσεων!

Τότε, εφ' όσον αντιλαμβάνομαι τους κινδύνους, γιατί τα γράφω αυτά;

Τα γράφω, γιά να ξεμπροστιάσω τις ψυχές, που μπορούν να φέρουν την αλλαγή προς το καλύτερο στον κόσμο μας, αλλ' ακόμη κρύβονται. Έϊ, λεβέντες, ξέρω πως υπάρχετε, ξέρω πως ξαναγεννηθήκατε κάπου εδώ κοντά! Αλλά, πάρτε το χαμπάρι: Ουκέτι καιρός! Βγήτε, λοιπόν, απ' τις κρυψώνες σας, και βγάλτε και τα σπαθιά απ' τα θηκάρια!
Κι αν εσείς νομίζετε πως θα δράσετε κάπου στο μέλλον, όποτε το κρίνετε πρόσφορο, κτλ κτλ, εγώ θα σας τρέξω από τώρα, κι ας με μισήσετε. Γι' αυτό βγάζω το λουρί απ' τα λερναία τέρατα και τα ξαμολάω απάνω σας, γιά να σας αναγκάσω να βγήτε έξω, και μάλιστα ως συντεταγμένος στρατός. Στο κάτω-κάτω, είδατε τί έγραψε ο αυτόχειρας της πλατείας Συντάγματος: "- Ας βρισκόταν ο πρώτος, που θά 'παιρνε το όπλο, κι εγώ αμέσως θ' ακολουθούσα δεύτερος!"

Χρειάζεται αρχηγός, λοιπόν. Χρειάζεστε αρχηγό! Κι εφ' όσον κάποιος πρέπει να γίνει αρχηγός, αλλά δεν αναλαμβάνει κανείς...

...Να δοκιμάσω του λόγου μου;

(επόμενο)

Ποιοί -ή, "τί"- είμαστε; - I

λα ξεκίνησαν από την ικανότητά μου να πλάθω σενάρια. Θέμα φαντασίας, λοιπόν!

Αφού εδώ μέσα συζητάμε γιά το "Μάτριξ" και τα "πυθαγόρεια" Μαθηματικά, γιατί να μη συζητήσουμε και γιά τον συνδυασμό τους;...
...Και, μάλιστα, γιά την επιρροή τους στις γεννήσεις και τους θανάτους...

...Τις μετενσαρκώσεις μας!

Αν και θα μπορούσε να με βάλει σε υποψίες η σκηνή από την αυθεντική ταινία "Μάτριξ", όπου ο ήρωας ξυπνάει μέσα σε μία αίθουσα με άπειρα πανομοιότυπα μωρά μέσα σε άπειρες πανομοιότυπες θερμοκοιτίδες, το είδα το θέμα απ' τη μαθηματική μεριά. Έκαστος στο είδος του, που λένε!
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Άρα γε, οι χρονικές στιγμές των γεννήσεων και των θανάτων συνδέονται με σχέσεις "πυθαγορείων" Μαθηματικών;

Η απάντηση είναι ένα σαφέστατο "ναί"!

Προσέξτε, όμως: η ημερομηνία γεννήσεως ενός ατόμου με την ημερομηνία θανάτου του δεν συνδέονται. Αντιθέτως, συνδέονται οι ημερομηνίες των διαδοχικών γεννήσεων του ίδιου ατόμου (μετενσαρκώσεις) και οι ημερομηνίες των διαδοχικών θανάτων του (σε διαδοχικές ζωές, εννοείται)!!!



i. Η διαπίστωση

Εφ' όσον, κατά Πλάτωνα, η ψυχή θυμάται, απ' αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγα ούτ' εγώ. Θυμήθηκα τις δύο αμέσως προηγούμενες ζωές μου. Τις ημερομηνίες ...ενάρξεως και λήξεως... Αν και δεν τα θυμήθηκα σε μιά μέρα. "Κομμάτια κι αποσπάσματα", που λέει κι ο τραγουδοποιός, τα οποία κάποια στιγμή συνενώθηκαν, και μου έδωσαν δύο κάδρα με δύο εικόνες.
Τρείς ημερομηνίες γεννήσεως, λοιπόν, και δύο θανάτων, οι οποίες απετέλεσαν μία μικρή βάση δεδομένων, ώστε να κάνω τους υπολογισμούς μου. Να εξηγηθώ, όμως, πριν προχωρήσουμε: θα σας κοινοποιήσω τη μέθοδο, αλλά όχι τα δεδομένα καθ' εαυτά. Είναι αυστηρώς προσωπικά στον μέγιστο βαθμό.

Στο σημείο αυτό θυμήθηκα επίσης μία διάχυτη φήμη της Αστρολογίας, που λέει (γενικώς και αορίστως) ότι η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις - και μάλιστα, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Αν και κανένας Αστρολόγος (ακόμη κι επαγγελματίας) δεν φαίνεται να ξέρει λεπτομέρειες, ωστόσο όλοι φαίνεται πως έχουν ακουστά το ρητό αυτό.
Ίσως να χρειαστεί να καταφύγουμε στην Ινδουϊστική Αστρολογία, γιά να βρούμε τέτοιον επιμερισμό του χρόνου. Αλλά, ως τότε, θα προχωρήσουμε όπως ξέρουμε.

Η επόμενη σκέψη μου ήταν να δοκιμάσω διάφορες "μονάδες", να δω αν μπορώ να μετρήσω επακριβώς (δηλ. με ακεραίους αριθμούς) τα διαστήματα μεταξύ γέννησης και θανάτου, γέννησης και γέννησης, θανάτου και θανάτου. Λόγου χάριν, δοκίμασα να μετατρέψω τους όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι σε μέρες. (Δεν έβγαλε αποτέλεσμα αυτό).
Κάποια στιγμή, δοκίμασα να θέσω ως "μονάδα" τον σεληνιακό μήνα - εφ' όσον δεχόμαστε πως η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις (και τους θανάτους, ως απεδείχθη). Σωστή σκέψη, πλην όμως ο σεληνιακός μήνας είναι ...πέντε ειδών (λεπτομέρειες εδώ)! Αλλ' αυτό ήταν εύκολο έργο: το λογιστικό φύλλο έδειξε κατ' ευθείαν ότι ως τέτοια "μονάδα" μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον ο τροπικός (tropical) ή ο αστρονομικός (sidereal) σεληνιακός μήνας. Τα άλλα τρία είδη (συνοδικός, δρακονικός, ανωμαλικός) αποκλείονται, διότι βγάζουν αποτελέσματα αλλού 'ντ' αλλού.
Η διαφορά των δύο αποδεκτών τύπων είναι ελάχιστη, μόλις στο τέταρτο δεκαδικό ψηφίο. Πράγμα που μεταφράζεται σε απόκλιση περίπου 25 ημερών σε 10,000 (δέκα χιλιάδες) σεληνιακούς μήνες, δηλ. σε περίπου 833 χρόνια. Αλλά εμένα δεν μ' ενόχλησε, διότι εξέταζα ζωές εκτεινόμενες σε διάστημα μικρότερο των 200 ετών.

Πράγματι, βγήκε ότι γέννηση από γέννηση απέχουν ακέραιο αριθμό τέτοιων σεληνιακών μηνών! Το ίδιο και θάνατος από θάνατο! Τα διαθέσιμα δεδομένα επέτρεψαν πιστοποίηση αυτού του γεγονότος τρεις φορές μόνον, αλλ' αυτές οι τρεις φορές είναι αρκετές γιά ν' αποκλείσουν την όποια σύμπτωση. Άρα, μπορούμε χωρίς λάθος να "συμπεράνουμε το όλον εκ του μέρους".

Και με τα "πυθαγόρεια" Μαθηματικά, τί γίνεται;

Όντως, οι τρεις ακέραιοι αριθμοί, δηλ. τα πολλαπλάσια της διάρκειας του αστρονομικού / τροπικού σεληνιακού μήνα που βρήκα, δεν έχουν καμμία σχέση με τους όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι.

Οι δεκαοκτώ πρώτοι όροι της ακολουθίας Φιμπονάτσι.

Εκ πρώτης όψεως. Διότι (λόγωι εμπειρίας) δεν σταμάτησα εκεί: δοκίμασα, αν οι ακέραιοι που βρήκα, μπορούν να εκφραστούν ως άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι.

Τα αποτελέσματα ήσαν παραπάνω από εκπληκτικά.

Όχι μόνο ήταν άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι (πράγμα που θα μπορούσε να ισχύσει γιά κάθε ακέραιο αριθμό, άρα άνθρακες ο θησαυρός), αλλά κάθε όρος του αθροίσματος συμμετείχε σε μία συμμετρική δομή!!!!!
Πότε από τον κάθε όρο πήγαινα στον επόμενο πηδώντας -πχ- ανά δύο, πότε οι διαφορές αυξάνονταν (πήδημα δύο όρων, πήδημα τριών, πήδημα τεσσάρων), πότε έτσι, πότε αλλοιώς. Αλλά οι τρεις συμμετρίες που ανακάλυψα ήταν ξε-κά-θα-ρες.

Παράδειγμα συμμετρίας: αυξανόμενη διαφορά

κατά 1, κατά 2, κατά 3 όρους.

Δίνει άθροισμα 1178 (σεληνιακούς αστρικούς μήνες).
Ήτοι, ενσάρκωση ξανά μετά από 88 χρόνια περίπου.

Μαθηματικά της ζωής και του θανάτου, λοιπόν...



ii. Το ...τιμημένο "Μάτριξ" ξανά!

Το επόμενο βήμα ήταν να δω τί είδους άτομα ήταν αυτά, των οποίων τις γεννήσεις έλαβα υπ' όψη μου... τί είδους άτομο ήμουν. Όθεν, ανέτρεξα στις αστρολογικές "εφημερίδες" (εδώ - αριστερά στη σελίδα, στο μενού, εκεί που λέει "ephemeris", "6000 years ephemeris"), να υπολογίσω άλλα δύο ωροσκόπια - εκτός απ' το σημερινό μου, που το ξέρω απ' έξω. :-)
Τ' αποτελέσματα πάλι ήταν εκπληκτικά, αλλά έπεσα σε πολύ άσχημη έκπληξη.

Γιατί;

Διότι, κάποια πολύ ευδιάκριτα αστρολογικά χαρακτηριστικά επαναλαμβανόντουσαν συνεχώς! Ήταν -περίπου- σα να είχαμε το ίδιο άτομο να γεννιέται σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες. Όπως στο περίφημο σκίτσο του Quino, που ένας δημόσιος υπάλληλος βαριέται θανασίμως, και γεμίζει τον τόπο σφραγίδες. Κάπως έτσι:

Με μία διαφορά: ο υπάλληλος στο κόμικς ήτο αρκετά ποιητής! Με τις σφραγίδες είχε φτιάξει ένα τεράστιο λουλούδι! Εδώ, αντιθέτως, δεν υπάρχει καμμία ποίηση... όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς σε λίγο.

Λοιπόοοοοννν... Συνοψίζω:

• Η ημερομηνία γεννήσεως σε μία ενσάρκωση απέχει από την προηγούμενή της ακέραιο αριθμό σεληνιακών αστρονομικών μηνών. Το ίδιο και απ' την επόμενή της.
• Η ημερομηνία θανάτου, το ίδιο.
• Ημερομηνία γεννήσεως και ημερομηνία θανάτου στην ίδια ζωή, δεν έχουν τέτοια σχέση.
• Ο συντελεστής πολλαπλασιασμού των σεληνιακών αστρονομικών μηνών προκύπτει ως άθροισμα όρων της ακολουθίας Φιμπονάτσι, οι οποίοι όροι με τη σειρά τους συμμετέχουν σε μία συμμετρική δομή.
• Η δομή αυτή δεν είναι απαραίτητο να είναι σε κάθε περίπτωση η ίδια. (Δηλ. από τη γέννηση 1 έως τη γέννηση 2 έχουμε άθροισμα πχ από τον έκτο όρο, πηδώντας ανά δύο μέχρι τον 12ο. Από τη γέννηση 2 μέχρι τη γέννηση 3, ξεκινάμε από τον πρώτο όρο, και πηδάμε όρους με αυξανόμενη διαφορά, πχ πάμε στον 2ο όρο, μετά στον 4ο, μετά στον 7ο, και σταματάμε στον 11ο. Και ούτω καθ' εξής.)

"- Και πού βρίσκεται η άσχημη έκπληξη;", θα με ρωτήσετε.

Μα, στο ότι και τα πιθανά ωροσκόπια είναι πεπερασμένα, και οι πιθανές συμμετρίες επάνω στην Φιμπονάτσι είναι πεπερασμένες! Δηλαδή, δεν έχουμε και πολλές επιλογές!

Δηλαδή, ποιά "ελευθερία του ανθρώπου" και πράσιν' άλογα;!...

Γιά να γίνω σαφέστερος:

Εάν υποθέσουμε ότι μετενσαρκωνόμαστε το πολύ με διαφορά 5,000 (πέντε χιλιάδων) ετών από ζωή σε ζωή, τότε αυτό μας κάνει 5000*365.25/27.32166, δηλαδή 66,842.57 αστρονομικούς σεληνιακούς μήνες. Ο 25ος όρος της Φιμπονάτσι, δηλαδή ισοδυνάμως το άθροισμα 23ου και 24ου, τον ξεπερνάνε αυτόν τον αριθμό, άρα δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε την ακολουθία πέρα απ' τον 25ο όρο.

Πόσες συμμετρίες, όμως, μπορούμε να παράγουμε με 25 όρους;

Γιά να το θέσω αλλοιώς: Πόσες μελωδίες μπορούμε να σκαρώσουμε με 25 νότες; Πόσες μελωδίες μπορούμε απλά να παίξουμε σε όργανο με 25 νότες;

Τα ωροσκόπια, τώρα, έχουν συνδυασμούς: 12 (ο Ήλιος) * 5 (Ερμής) * 5 (Αφροδίτη) * 12^6 (Άρης, κτλ - χωρίς να υπολογίσουμε τον Πάνα), που μας κάνει 895,795,200 τύπους ανθρώπων. (Ο Ερμής και η Αφροδίτη έχουν 5 ζώδια πιθανά, διότι ποτέ δεν φεύγουν πέρα από δύο ζώδια σύν ή πλήν του ζωδίου του Ηλίου.) Δηλαδή, θεωρητικώς ανά πάσα στιγμή στον πλανήτη μας θα βρούμε άλλα έξι-εφτά ανθρωπάκια, που έχουν ακριβώς το ίδιο αστρολογικό αποτύπωμα με την αφεντιά μας!
Υπολογίστε, όμως, ότι: (α) οι πιθανές συμμετρίες (patterns), που μεταφέρονται επάνω στο ωροσκόπιο από ενσάρκωση σε ενσάρκωση περιορίζουν ακόμη περισσότερο τους πιθανούς ανθρωπότυπους, και (β) σε κάθε εποχή οι πιθανοί συνδυασμοί Ουρανού - Ποσειδώνα - Πλούτωνα περιορίζονται ακόμη περισσότερο, διότι αυτοί οι πλανήτες κάνουν πολλά χρόνια γιά μία πλήρη περιστροφή. Άρα, οι εν ζωή άνθρωποι αποκλείεται να ζήσουν μαζί με άλλους ανθρώπους, των οποίων οι θέσεις του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα βρίσκονται περισσότερο από το πολύ 4-5 ζώδια πριν ή μετά το αντίστοιχο δικό τους.

Αυτά γιά τον πεπερασμένο αριθμό ωροσκοπίων τά 'ξερα παλαιόθεν, αλλά ούτως ή άλλως μιλάμε γιά μεγάλο αριθμό συνδυασμών. Εκείνο που μου την έδωσε, είναι οι σαφώς πολύ πιό περιορισμένες δυνατότητες γιά "κεντήματα" επάνω στην Φιμπονάτσι.

Τηλεγραφικώς, έχουμε στην κυριολεξία να κάνουμε με τα "πανομοιότυπα μωρά" της ταινίας, που λέγαμε στην αρχή...

(επόμενο)

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΑΧ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΧΑΚΕΡΙΑ

Με σχόλιό του στην προηγούμενη μαγνητοσκόπηση πρότεινε ο φίλτατος ΕργΔημΕργ "μια γερή χακεριά" στα αρχεία των τυράννων, όπου βρίσκονται αποθηκευμένα τα στοιχεία οικονομικής καταστροφής των πολιτών.
Αναλογιζόμενος, ότι το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο για χακεριές είναι ο Νους, έφτιαξα τις μαγνητοσκοπήσεις που ακολουθούν.

Συχνά νομίζω, ότι οι προσπάθειές μου να κατανοήσω κάποια από τα στοιχεία τής διδασκαλίας των Σοφών τού Ελληνικού Πνεύματος κάπου με οδηγούν, ώστε να τολμώ να προβαίνω σε περί αυτών μαγνητοσκοπήσεις. Διαβάζοντας όμως τα σχόλια, που κάνουν σε αυτές οι φίλες και οι φίλοι εδώ, τότε διαπιστώνω, ότι η κατανόησή μου υπολείπεται σημαντικά, κατανοώντας πολύ καλύτερα τα θέματα που παρουσίασα μέσω αυτών των σχολιασμών. Γι' αυτόν τον λόγο αναρτώ μετά τις δύο μαγνητοσκοπήσεις που έπονται ενδεικτικά κάποια από τα σχόλια, που έγιναν στην προηγούμενη ανάρτηση, μια και το παρόν θέμα αποτελεί συνέχεια τού προηγουμένου.
Αυτό βεβαίως δεν συνιστά επιλογή αξιολογήσεως. Όλα τα σχόλια νομίζω ότι είναι εξίσου πολύτιμα και οι είσοδοι στην σελίδα δείχνουν, ότι οι επισκέπτες τα προσλαμβάνουν με ισάξιο ενδιαφέρον αυτού, που αποδίδουν στις αναρτήσεις. Με αυτόν τον τρόπο, τα σχόλια δεν συνιστούν απλά βάση διαλόγου, αλλά αποτελούν οργανικές προεκτάσεις των αναρτήσεων. Στις πλείστες των περιπτώσεων αυτά συνιστούν πονήματα προβληματισμού, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν ολοκληρωμένες αναρτήσεις. Αυτή η διαδικασία καταγράφεται ολοένα και με περισότερο φανερό τρόπο εδώ, στα πλαίσια αυτού, που αρκετοί θεωρούμε δίκτυο εν τω γεννάσθαι.



movie 1 from Denis Cladas on Vimeo.

HNIOXOS 2... | vidup.de: Kostenlose hochqualitative Videospeicherung.

Προτάσσω κατ' αρχήν το δεύτερο σχόλιο του Πανδάρου σε αυτήν την ανάρτηση ως λίαν προσφερόμενο για συζήτηση. Τα θέματα, στα οποία αναφέρεται ο Πάνδαρος σε αυτό, τυγχάνουν διεξοδικής πραγματείας από τον Πλάτωνα, κυρίως στο έργο του "ΤΙΜΑΙΟΣ" και όχι κυρίως στον "ΦΑΙΔΡΟ". Ο "Τίμαιος" ανήκει στα έργα τού Πλάτωνος, τα οποία έχουν συν τοις άλλοις και κοσμογονική αναφορά και αγγίζουν μεγάλο βάθος, ώστε κατά συνέπεια να απαιτούν και ιδιαίτερα προσεκτική και ενδελεχή μελέτη:

 ..λοιπον ο Πλατωνας μιλαει εδω για την ΦΥΣΗ (την κατωτερη ψυχη) γιατι η ΠΡΩΤΕΡΗ ΨΥΧΗ ειναι ηδη στον θολο, οπως χαρακτηριστικα λεει, μαζι με τα αλλα δημιουργηματα της, τους θεους (οι θεοι δηλαδη ειναι Δημιουργηματα της ΨΥΧΗΣ!!!).

...Ο θολος που μας λες λοιπον ειναι το πεδιο που η ψυχη βλεπει την αντανακλαση του ΝΟΥ. Μονο αυτο μπορει να κανει δηλαδη η ΨΥΧΗ , μεχρι εκει φτανει με ολη αυτην την διαδικασια που μας λεςκαι μας λεει ο Πλατωνας !!! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΤΗΣ ...μην ξεχναμε οτι η ψυχη ειναι το αποτελεσμα της αποτυχημενης ενατενισης του ΕΝ απο τον ΝΟΥ!!!!
Εκει αραζει η ΑΝΩΤΕΡΗ ΨΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ η ιδια πιθανον σαν βοηθους της, δηλαδη για δουλικα της για να της κανουν την φασινα δηλαδη,, και οχι σαν βοηθους για τους ανθρωπους
(Εκει εχοιυμε τους δαιμονες, δημιουργηματα της κατωτερης ψυχης της ΦΥΣΗΣ).
Γιατι οπως διαβασες και στα σχολια μου στην προηγουμενη αναρτηση, αυτο, δηλαδη η ενασχοληση των θεων με τους ανθρωπους θα σημαινε πτωση!!!!

Άλλη παρατηρηση .. ο κοσμος οπως τον καταλαβαινουμε δεν ειναι Δημιουργημα του Νου, αλλα της ..ΨΥΧΗΣ.οποτε η ψυχη δεν ειναι δυνατον να πεθανει. Ειναι σαν να κανιβαλιζει Η ΨΥΧΗ τον εαυτο της!!!

Υποψιαζομαι οτι ο ΝΟΥΣ ξερει καν οτι υπαρχουμε!!χαχαχαχα.. Γιατι η δημιουργεια του κοσμου ειναι ενα πεδιο ενεργειας δημιουργημενο απο την ψυχη εξω απο αυτον!!!!


Από σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση:
 
ΑΠΟ ΤΗΝ AΤΑΡΓΑ:
 
Μέχρι τώρα θεωρούσαμε ότι ο χρόνος ήταν γραμμικός και ότι το παρελθόν είναι προυπόθεση για το παρόν και το μέλλον, με το νέο τρόπο αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν… Σενάρια επιστημονικής θεωρίας θα μου πείτε…
 Είμαστε εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας…
Το σώμα μας και το νου μας περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας ΑΛΛΑ κατά βάθος είμαστε ενέργεια – κενό- συνειδητότητα…
Επιδρουμε στους άλλους και στον κόσμο δίπλα μας γύρω μας είμαστε πολύ απλά οι επιλογές μας και ο ένας και ο έτερος δρόμος που πήραμε ή δεν πήραμε… τα σωματίδια εχουν πάρει και τους δύο δρομους και έχουν ζήσει αν θελετε όλως τις δύο εκδοχές … του δρόμου που δεν πήραμε … αφιερωμένο το παρακάτω σε όλους σας για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ …

The road not taken / Robert Frost
(O δρόμος που δεν πάρθηκε ή δεν πήρες )

Δυο δρόμοι χωριζότανε σ' ένα δάσος ωχρό,
κι όντας αδύνατον να πάρω και τους δυο
και νά' μαι ο ίδιος ταξιδιώτης, στάθηκα για καιρό
κι αγνάντεψα τον ένανε όλο πιο μακρινό
μέχρις εκεί που χάνονταν στων θάμνων το τοπίο.

Όμως τον άλλο τράβηξα, το ίδιο ελκυστικό
που' χε τις περισσότερες, έτσι φαινόταν απαιτήσεις.
Γιατί, χορταριασμένος όπως ήταν, ήθελε περπάτημα γερό
Αν κι όσο γι αυτό, το πέρασμα απο δώ
όμοια τους ισοπέδωσε απ΄ τις καταπατήσεις.

Εκείνο το πρωινό, ολόιδιοι μου απλώνονταν μπροστά
μέσα σε φύλλα που ποτέ κανείς δεν είχε διασχίσει.
Αχ ! τον πρώτο άφησα για μιαν άλλη φορά.
Αν και γνωρίζοντας ότι ο δρόμος το δρόμο του τραβά

Πολύ αμφέβαλλα αν πίσω σ΄ αυτόν θα χα ποτέ γυρίσει.

Και πάντα θα το λέω μ΄ αναστεναγμό
Ύστερα από χρόνια και χρόνια πολλά
Δυο δρόμοι χωριζότανε στο δάσος, κι εγώ-
τον λίγο πατημένο, διάλεξα να διαβώ
κι ήταν αυτό που έκανε όλη τη διαφορά


ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΟ:

Το ποιός εξαναγκάζει την νοόσφαιρα έχει από ότι έχω δεί συζητηθεί αρκετές φορές από το διαδικτυακό αυτό χώρο. Εδώ απλά οφείλω να κάνω μια διαπίστωση. Δεδομένου ότι δεν μπορώ να γνωρίζω πραγματικά ποιος μπορεί να είναι αυτός (την ταυτότητα του την ιδεολογία του κλπ) παρά τα όσα ακούγονται. Έχω να αντιπροτείνω έναν άλλο συλλογισμό που βασίζεται στα εξής: θεωρώ ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων α) οι άνθρωποι της κοιλιάς και οι άνθρωποι του πνεύματος. Εννοώντας ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το προτέρημα του να είσαι άνθρωπος για να ταΐζουν τα ένστικτα τους και την έντροπο ύλη και ενέργεια (βλ. <> και άνθρωποι που το χρησιμοποιούν για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος πιο δίκαιος κλπ. Στην πραγματικότητα βέβαια αυτή η διαρχία είναι μια φενάκη γιατί στο σύμπαν μας δεν υπάρχει άσπρο μαύρο αλλά διαβαθμίσεις του φωτός οπότε όλοι μας έχουμε λίγο πολύ από όλα τα στοιχεία σε διαφορετικές ποσότητες. θεωρώ πως ο πρώτος μεν δρόμος εύκολος ο δε δεύτερος κακοτράχαλος και Θα σας παραπέμψω στον μύθο περί αρετής και κακίας του Ηρακλή. Άρα αυτοί οι οποίοι ελέγχουν την μαζική ύπνωση είναι σίγουρα άνθρωποι πλανημένοι που ανήκουν στο πρώτο είδος ανθρώπου, αλλά όχι και μη <>. Απλώς χρησιμοποιούν αυτές τις πνευματικές τους δυνάμεις για να καλύψουν τα ένστικτα τους την ύλη τις εμμονές τους και κατά συνέπεια το χρήμα. Το θέμα είναι, γιατί όμως αυτά τα υψιλά ιπτάμενα πρόσωπα ενώ είναι τόσο καλοί γνώστες του βάθους και του πλάτους, να το πω και έτσι, παίρνουν τον δρόμο αυτό; Μα γιατί όπως αναφέρθηκα παραπάνω αυτός ο δρόμος είναι πιο εύκολος και εξυπηρετεί τις κατώτερες (ζωώδεις) λειτουργίες τους (εγωισμός, φιλαργυρία, φιλαυτία, εξουσιομανία κλπ. Δεν γνωρίζουν όμως οτι στην πραγματικότητα είναι τραγικά πρόσωπα και πως οδηγούνται απο τον πνευματικό θάνατο στον συμπαντικό. Τρία τα κρατούμενα. 


 ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΔ.:

Actually δε μπορούμε να μη το δούμε ολιστικά... μπορούμε? Εννοώ μπορούμε να μην αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο σαν όλον... να ξεχωρίσουμε τη κατώτερη νόηση που λέγεις από τις σπερματικές χορδές που ίσως και να θέαται ο νους... ή να πούμε πως οι αξίες που ψάχονυμε δεν έχουν να κάνουν τίποτε με τη καρδιά? Δε μπορούμε... και φαντάζομαι πως θα επισημάνεις πως ήδη τοχεις πει με το δικό σου τρόπο..

ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΙΚΑ Κ.:
Και όλα αυτά γιατί οι εξουσιαστές, όποιοι κι αν είναι αυτοί, και οι πειθήνιοι υπηρέτες τους, δεν έχουν πανιά στα πλοία τους, δεν έχουν κουπιά, δεν έχουν μηχανές. Το μόνο που μπορεί να τους «κινεί» είναι ο φόβος και η απελπισία μας, η ταραχή η δική μας που δημιουργεί όλο και περισσότερα κύμματα που μας εγκλωβίζουν και μας τρομάζουν όλο και περισσότερο.
Πλησιάζει η ώρα, αν και όπως σωστά είπες, το διακύβευμα είναι ποιοτικής φύσης και όχι ποσοτικής, να υπερβούμε την «όρασή» μας και να κάνουμε το «άλμα το μεγαλύτερο από την φθορά» όπως μας είπε ο Ελύτης. Πως ;
Αποφασίζοντας να δούμε την μεγαλύτερη εικόνα, να αποκτήσουμε πρόσβαση στην πραγματική πραγματικότητα του Ωκεανού ενεργοποιώντας την κεραία της επίφυσης, και να δράσουμε ανάλογα, πρώτιστα και κυρίως στην εσωτερική μας πραγματικότητα.

Από Ανώνυμο φίλο/η:
Ουδεμία Δικαιοσύνη χωρίς Αλήθεια.
Θα πεθάνετε σχολιάζοντας όμως!

ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Για αυτήν την ανάρτηση επέλεξα την μορφή τής βιντεοσκοπήσεως αντί τής συγγραφής κειμένου για δυο βασικά λόγους:
Εν πρώτοις ήθελα ει δυνατόν να μην εκτοπίσω επί μακρόν από τον χώρο ανοίγματος τής οθόνης την τόσο σημαντική για τον προβληματισμό και το διάλογο ανάρτηση τού φίλτατου συνεργάτου ΕργΔημΕργ περί τού τί δέον γενέσθαι, η οποία προηγείται
και επί πλέον ήθελα να πειραματισθώ και με αυτήν την μορφή εποικινωνίας.
Από λάθος κόψιμο τής μαγνητοσκοπήσεως εμαφανίζεται στα 6:20 λεπτά επί 20 δευτερόλεπτα εικόνα χωρίς ήχο. Σας παρακαλώ να αγνοήσετε αυτήν την λάθος παρεμβολή, διότι στην συνέχεια η ροή επισυνάπτεται κανονικά σε όσα προηγούνται.

 πρώτη μαγνητοσκόπηση

Dynamis 2 from Denis Cladas on Vimeo.

δεύτερη μαγνητοσκόπηση


movie from Denis Cladas on Vimeo.

Τα τωρινά μας βάσανα - γιατί;

ρχονται σαν αστραπή... οι καλές ιδέες!

Ξέρετε γιατί περνάμε ως λαός, όσα βάσανα περνάμε;

Πολλές οι απαντήσεις, αλλά θα μου επιτρέψετε να σας παρουσιάσω τη μόνη σωστή:

Γιά να βρούμε τη λύση στο δράμα!

Είναι όπως στα βιντεοπαιχνίδια: Όποιος-α τελειώσει την παρούσα "πίστα", τότε και μόνον τότε μπορεί να περάσει στην επόμενη. Οι υπόλοιποι-ες θα συνεχίσουν να τρώνε τα μούτρα τους στην ίδια "πίστα", και θα χάνουν νομίσματα.

Τί ψαχνόμαστε, επομένως (ως παρέα γραφιάδων κι αναγνωστικού κοινού), γιά την -σε κάποιο μέλλον- κατεδάφιση του "Μάτριξ" και λοιπά ουρανοϋψιπετή, τη στιγμή που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις τωρινές / παρούσες θανάσιμες, γενοκτονικές παγίδες των προδοτών πολιτικών;

Οπότε:

• Καθορίζουμε στόχους.
• Βρίσκουμε τον τρόπο / τους τρόπους να τους πετύχουμε.

Άμεσα.

Κατ' εμένα, τρείς είναι οι στόχοι προς αμεσώτατη επίτευξη: (α) χρήμα, (β) ελεύθερος χρόνος, (γ) ελευθερία κινήσεων. Αλλά να μη σας παίρνω στο λαιμό μου.

Ακούω τις ιδέες σας.



Υγ 1: Αρκετά πιά με τις απεργίες και τις πορείες και τα βρισίδια στο Διαδίκτυο! Τέλος αυτά! Δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνον παρατείνουν την παραμονή μας στον βούρκο.
Εδώ και τώρα, λοιπόν, πρακτικές λύσεις να ξεφύγουμε! Υπάρχουν; Μπορείτε να τις φανταστείτε; Μπορείτε να τις προτείνετε;

Υγ 2: Διαφωνώ όσο δεν πάει με την άποψη ότι είμαστε συνδεδεμένοι με το κάρμα της χώρας μας, θέλουμε-δε θέλουμε. (Άρα -και με το συμπάθειο-, τον ήπιαμε εξ ορισμού.) Είμαστε, όσο είναι και οι πολιτικοί που -ως λέγεται- φρόντισαν ν' αγοράσουν βίλλες κατά Φλόριντα μεριά, γιά να ροκανίσουν με την ησυχία τους τα κλεψιμέϊκα.
Μόνον αν κάτσουμε και δεχθούμε εθελουσίως βαρύ φορτίο μοίρας, θα την πατήσουμε. Εγώ προσωπικά (έχων και τη συνείδησή μου ήσυχη) δεν το δέχομαι - και δεμπάνα διαφωνούν ολόκληρες ταξιαρχίες αγγέλων εις τους ουρανούς!

Υγ 3: Μην παιδεύεστε να βρείτε λύσεις γιά όλους. Δεν ισχύουν - και δεν θα γίνουν δεκτές. Καθ' ό, τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς. Διότι, ο ηλίθιος δεν πρόκειται ξαφνικά να γίνει έξυπνος. Όταν ξαναστρώσει η κατάσταση, θα πάει τρέχοντας και θα ξαναψηφίσει αυτούς που πάντα ψήφιζε: τους καταστροφείς, δηλαδή.
Αφήστε τον ηλίθιο να πάει στον αγύριστο! Δεν τον χρειαζόμαστε.

(Όσοι-ες θέλετε να εκπέμψετε κύματα αγάπης στους δυστυχείς συνανθρώπους μας, κτλ, εντάξει - και δεν μου πέφτει λόγος. Προσωπικά, έχω σοβαρώτερες ασχολίες.)

ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Έγραφα, το λοιπόν, στο πρώτο μέρος:

Τι είχε τελικά μια κοκάλα, η οποία έκανε τα νεύρα τής εξουσίας να τρίζουν τόσο γοερά;

Ας σκεφθούμε λοιπόν:
Στο 3.000 πΧ. χρονολογείται η εποχή τού Χαλκού.
Στο 6.000 πΧ. χρονολογείται η Νεολιθική εποχή.
Στο 10.000 πΧ. χρονολογείται η Μεσολιθική εποχή.
Για την διάρκεια τής Παλαιολιθικής εποχής δεν γίνεται συγκεκριμένη μνεία. Πού μπορούμε να την τοποθετήσουμε βάσει των ευρημάτων; Να ρίξουμε άλλα 10.000 χρόνια πάνω; Καταλήγουμε στο 20.000.
Πόσες φορές χωράει όμως το 20.000 στο 700.000;

Οι αναφορές περί κατακλυσμών και καταστροφών πλανητικού μεγέθους στο παρελθόν είναι πολλαπλές. Μέσω αυτών διαβάζουμε ότι κατεστράφησαν πολιτισμοί, βυθίσθηκαν ήπειροι και απωλέσθησαν μνήμαι περί τού παρελθόντος.

Μήπως όμως οι καταστροφές αυτές δεν είχαν φυσικά αίτια, αλλά ήσαν προϊόντα τεχνολογίας;

Μήπως κάποιοι μάς ανακυκλώνουν;
Μήπως στην σύγχρονη φάση κάποιοι απεργάζονται την επόμενη ανακύκλωσή μας, η οποία θα μάς οδηγήσει εκ νέου στα σπήλαια και στα μοντελάκια γουναρικών;

Η ανακύκλωση, μέσα απο την επομένη απαρχή, η οποία εκκινεί μέσα στα σπήλαια - κάθε φορά εκ νέου και με λήθη, όσο αφορά τα βασικά δεδομένα τού προηγούμενου κύκλου - και στην συνέχεια εξέλιξη με βαθμιαία ανάπτυξη τεχνολογίας, την οποία υπεραναπτύσσουμε για να την στρέψουμε τελικά ως άνθρωποι εναντίον μας, επενεργώντας με αυτόν τον τρόπο την σχεδόν πλήρη καταστροφή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τής ανάπτυξης που δημιουργήσαμε ως ανθρώπινο είδος στον εκάστοτε κύκλο, επενεργώντας την επανειλημμένη ανακύκλωσή μας, είναι η μόνη ερμηνεία στην οποίαν μπορώ να προβώ, όσο αφορά τον γρίφο, τον οποίον ο "Αρχάνθρωπος" ορθώνει εμπρός μας (Ιδέ και την μαγνητοσκόπηση με τον Άρη Πουλιάνο στο πρώτο μέρος τής πραγματείας).
Ο "Αρχάνθρωπος" αποτελεί, κατά την άποψή μου, το εμφανέστερο ίχνος, το οποίον αποτύπωσε επάνω στην άμμο τού χρόνου το πόδι τής Σφίγγας.  Μια άμμος, η οποία σηκώνει και την αμμοθύελλα τής λήθης μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση.
Η Σφίγγα αποτελεί ταυτοχρόνος τον ΤΥΡΑΝΝΟ, αλλά και τον ΕΥΕΡΓΕΤΗ τού Οιδίποδος, ενώπιον τής ΑΒΥΣΣΟΥ. Πρόκειται για μια οντότητα, η οποία προσομοιάζει με σήμανση τής τροχαίας:
"ΠΡΟΣΟΧΗ ΒΑΡΑΘΡΟΝ!"
- Η ανταποκρίνεσαι στην πρόκληση τού γρίφου μου, ή γρεμίζεασαι στην Άβυσσο!

Και τα πόδια τού Οιδίποδος, πλήρη οιδιμάτων - γεμάτα πληγές - απο την αλλεπάλληλη ανακύκλωση μιας ιστορίας, στην ουσία επαναλλαμβανομένης, οσο αφορά την τελική πρόκληση, μπροστά στον γρίφο τής Σφιγγός. 
ΙΣΤΟΡΙΑ: Μια ακόμη στρέψη στην ΣΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, όπου ο άνθρωπος ΑΠΕΤΥΧΕ να ανταποκριθεί στον ΓΡΙΦΟ ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ, τουτέστιν απέτυχε να επενεργήσει ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Σας παρακαλώ αποδώστε σε αυτό το σημείο προσοχή στην έννοια τού ΓΡΙΦΟΥ.

Επισκοπώντας μέσα από αυτό το πρίσμα το ανθρώπινο δράμα, θεωρώ, ότι προκύπτει ένα νέο είδος συναρτήσεως, το οποίον περιγράφει τις βασικές ιδιότητες τού χρόνου.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί σε τρεις - γνωστές σε εμένα - αντιλήψεις, οι οποίες έχουν κυριαρχήσει στην απόδωση τής υποστάσεως τού χρόνου:
- Η ευθεία γραμμική μορφή
- Η κυκλική γραμμική μορφή
- Το μορφή δένδρου, ως μη μονοσήμαντος γραμμική μορφή, αλλά ως εξέλιξη, η οποία διέπεται από ενδεχόμενα πιθανοτήτων και δυνατοτήτων.
Προς την τρίτη μορφή τείνουν οι επιστημονικές θεωρήσεις τής εποχής μας, αλλά και σημαντικότατες φλισοφικές και μεταφυσικές τοιαύτες. Η δομή και εξέλιξη τής ύλης διεπομένη από το δεδομένο τής πιθανότητος καταγράφηκε στην θεωρητική φυσική με την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας" τού Heisenberg.
Αναφορικά με την δενδροειδή υπόσταση του χρόνου, αξίζει να υπογραμμίσω εκ νέου την θεώρηση του Ilya Prigogine περί ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΝ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΝ, επί τής οποίας έγινε αναφορά στο πρώτο μέρος.
Η εξέλιξη ως δυνατότητα, διεπόμενη από την παρέμβαση τού ΝΟΟΣ, προάγεται από περισσότερες μυστικές διδασκαλίες, οι οποίες διαμορφώθηκαν σε περισσότερα γεγωγραφικά μήκη και πλάτη, όπως ο Πλατωνισμός, η διδασκαλία των Μυστικών Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Βουδισμός κα., οι οποίες εναποθέτουν ιδιαίτερη σημασία στην ενορατική πρακτική.

Συμφώνως προς την τρέχουσα οπτική τού γράφοντος και την ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΟΝΩ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ, εγκύπτει μια σύνθεσις των ωσάνω τριών αναφερθεισών συναρτήσεων, οι οποίες αποδίδουν την χρονική υπόσταση, ως μιαν τριπλώς σύνθετον συνάρτηση.
Εάν συνθέσουμε την ευθέως γραμμική συνάρτηση με αυτήν τού κύκλου προκύπτει Η ΣΠΕΙΡΑ.
Εάν στην σπείρα συνθέσουμε την δενδροειδή εξέλιξη, τότε αυτή δεν αναπτύσσεται μονοσημάντως γραμμικώς, αλλά μέσω αλληλοδιαδόχων διακλαδώσεων, όπου η εξέλιξη προχωρεί μέσω ενός εκ των υφισταμένων ή δημιουργηθέντων κλάδων, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν αδρανείς. Η επικρατώσα αστάθεια στα σημεία των διαδακλαδώσεων, ως χαρακτηριζόμενη από διακυμάνσεις, λύεται στα πλαίσια των υφισταμένων διακυμάνσεων, είτε δια τής επιδράσεως τής αδρανείας, η οποία συνθέτει περαιτέρω τις εκεί ενεργούσες "καθιερωμένες" συμβατικές ζυμώσεις, είτε δια τής δράσεως ΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ή ΚΑΤΑΛΥΤΩΝ, οι οποίοι καταλύουν τα συμβατικά δεδομένα αδρανείας, επενεργούντες τον ΥΠΕΡΣΚΕΛΙΣΜΟ τού διεπομένου μέσω αδρανείας και εν δυνάμει τελικώς μη προκύπτοντος κλάδου.

Τοιουτοτοτρόπως, ο κύκλος στην διαδικασία αναπτύξεως στης ΣΠΕΙΡΑΣ μετατρέπεται σε πλήρη στροφή, την οποίνα και ονομάζω στο εξής ΙΣΟΡΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ, διότι εντός αυτής λαμβάνεια χώρα Η ΑΠΑΡΧΗ, Η ΣΥΝΤΕΛΕΣΗ καθώς και η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ τής εκάστοτε Ιστορίας. Συνεπώς απορρίπτω την έννοια τής ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, η οποία εκδηλώνενται εντός των χρονικών πλαισίων, εισάγοντας την έννοια ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ως τα γεγονότα, συμβάντα και προαχθέντα στα πλαίσια μιας ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, η οποία αποτελεί συγκεκριμένη έκφανση τής συνόλου εξελικτικής διαδικασίας.
Ενώ Ο ΧΡΟΝΟΣ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΠΕΙΡΑΣ, η ΙΣΤΟΡΙΑ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, ως συστακού στοιχείου τής δενδροειδούς σπείρας.

Πολλοί είναι αυτοί κατά την διάρκεια τής εποχής μας, οι οποίοι συναισθάνονται, ή πρεσβεύουν, ότι οδεύουμε προς μια ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ. Ευνόητον, ότι αυτών των αναμονών δεν ελλείπουν και οι αντίστοιχες προφητείες, "προφητείες" και προφυτείες.
Συμφώνως, λοιπόν, προς την προηγουμένως αναλυθείσα θεώρηση, οδεύουμε προς την πλήρωση τής παρούσης δενδροειδούς στροφής.

Ας στρέψουμε εδώ την προσοχή μας, στην γνωστή παράσταση, η οποία συμβολικώς παριστά τον άνθρωπο να προέρχεται από τον πίθικο μέσω ενδιαμέσων εξελικτικών σταδίων και στην συνέχεια να επιστρέφει σε αυτόν.

Ενώ ο εν λόγω συμβολισμός βρίσκεται συμφώνως προς τα σύγχρονα γνωσιολογικά δεδομένα εκτός πραγματικότητος και αναπαράγεται κυρίως για λόγους προειδοποίησης έναντι πιθανών ζοφερών εξελίξεων, εάν εκεί που βρίσκεται ο πίθικος τοποθετήσουμε τον πρωτόγονο άνθρωπο των σπηλαίων και ταυτοχρόνως θελήσουμε να είμαστε ειλικρινείς μέχρι άκρας συνεπείας, φρονώ, ότι δεν θα μπορούσαμε αβασάνιστα να απορρίψουμε, ως ενεργό κίνδυνο αυτόν τον συμβολισμό.

Ας συγκεντρώσουμε ακολούθως την προσοχή μας στην ΕΣΧΑΤΟ ή ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ προ τής τελέσεως τής συντελείας τής παρούσης στροφής:
Τα πιθανά δεδομένα φρονώ ότι είναι ΔΥΟ, τα οποία δύνανται να προαχθούν από την εν λόγω ύστατη διακλάδωση:

1. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΗ ΣΤΡΟΦΗ, με την επισροφή τού ανθρώπου στα σπήλαια μετά την τέλεση μιας τεράστιας και ανεπανόρθωτης καταστροφής πλανητικού μεγέθους, η οποία θα ξαναστείλει τους ανθρώπους σε πρωτόγονα δεδομένα, με πλήρη εξουθένωση των πολιτισμικών και τεχνολογικών του επιτευγμάτων ή "επιτευγμάτων", τα αποία καταδεικνύονυται ως εν δυνάμει πλήρως ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ, και επιβολή εξ αυτών τής λήθης, ως προς τις παρελθούσες δενδροειδείς στροφές.

2. ΕΚΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.
Θεωρώ σε μια τέτοια περίπτωση ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣ ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ ως συνέπεια των νέων δεδομένων και δράσεων, τα οποία θα οδηγήσουν στην προαγωγή ΤΟΥ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Θεωρώ, ότι αξίζει να μοχθήσουμε και να αγωνιστούμε για την επικράτηση τής δευτέρας εκδοχής.
Το ερώτημα, το οποίον προκύπτει, εφόσον λάβουμε μια τέτοιου είδους απόφαση, είναι με ποιον τρόπο καλούμεθα να πραγματώσουμε αυτήν την οπτική;

Θα τολμούσα να ισχυριστώ, ότι η μέχρι τούδε αναρτήσεις, προσεγγίσεις και αναφορές μου υπηρετούσαν την αναγκαιότητα να δοθεί απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα, έστω κι αν αυτό συντελείτο ανεπαίσθητα.

Φρονών, ότι - καίτι "Ναυαγός τού Χρόνου" - δεν αποτελώ μεμονωμένο πρόσωπο, αλλά ενεργό κόμβο ενός δικτύου, το οποίο ολοένα και ισχυρότερα εκδηλώνεται στην προσπάθεια κωπηλασίας στην θάλασσα τής συνειδήσεως, μέ στόχο τον προσπορισμό τής ΓΝΩΣΕΩΣ, τουτέστιν το ξεπάρασμα τής ΛΗΘΗΣ, δεν αρέσκομαι να εξαπατώ τούς φίλους επισκέπτες και τις φίλες επισκέπτριες, ότι κατέχω διαμορφωμένες τελικές αλήθειες, έστω κι αν υποκλείνομαι μπροστά στις αποκαλυπτικού χαρακτήρος αγγελίες των συναγωνιστών και φίλων μου, ως πράττω με την προσφάτως εδώ αναρτηθείσα ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΔΗΜΕΡΓ, την οποία εγκαρδίως συνιστώ, έστω κι εάν δεν κατέχω την ευτυχία να επισκοπώ προσωπικώς. Τούς λόγους αυτής τής βαθυτάτης εκτιμήσεως θα εκθέσω στην συνέχεια.

Θεωρώ, ότι ο φρόνιμος τρόπος να καταστεί μια λειτουργική απάντηση εφικτή στο ερώτημα τού τρόπου πραγματώσεως τής ΕΚΦΥΓΗΣ, αφορά ένα ανάλογο προβήματισμό ως προς τα σύμβολα, τα οποία παρέδωσαν σε μας οι πρόγονοί μας, στην προσπάθειά τους να αγκυρώσουν το αίτημα της ΕΚΦΥΓΗΣ από την παρούσα δενδροειδή στροφή, στην κατεύθυνση τής ΜΕΤΑΙΣΤΟΡΙΑΣ ως επίτευγμα μεν του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αλλά και ως ευτυχές πεπρωμένο τού ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.

Οι ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας, φρονώ, ότι διέθεταν ΣΑΦΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΕΝΔΡΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ, ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΣΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΕΠΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ ΚΑΙ.
ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΠΙΣΗΣ, ΟΤΙ ΑΠΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΙΚΩΣ ΤΗΣ ΥΣΤΑΤΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΣ. ΤΟΙΟΤΟΤΡΟΠΩΣ ΕΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΓΚΥΡΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ - ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΓΝΩΣΕΩΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ, ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Πριν προχωρήσω στην περεταίρω ανάπτυξη αυτού τού θέματος, θέλω εκ προοιμίου να αποσαφηνίσω, σχετικά με την εκφυγή από την ενεστώσα δενδροειδή στροφή, ότι αυτή δεν ταυτίζεται με την "Ρωγμή στο Μάτριξ", την οποία έχω προβάλλει ως αναγκαίο στόχο σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ως λογικώς δύναται να συναχθεί, η Ρωγμή συνιστά χρονικώς στόχο, ο οποίος προηγείται τής Υστάτου Διακλαδώσεως και συνδιαμορφώνει την απαραίτητο διακύμανση ως αναγκαία προϋπόθεση τής Εκφυγής.
Η Ρωγμή έχει αναιρετικό περιεχόμενο, αφορά αποδόμηση. Τουναντίον η Εκφυγή επέρχεται δια της συστάσεως δομήσεως. Η πρώτη αφορά την αποδόμηση εμποδίων προς την ΠΥΛΗ. Η δεύτερη προκύπτει δια τής δομήσεως της ΠΥΛΗΣ ΕΞΟΔΟΥ, όχι απλώς από την συγκεκριμένη στροφή, αλλά από την διαδικασία τής σπείρας. Δεν αφορά νέα κατά-σταση, η αποκατά-σταση γενικώς, αλλά μια νέα δυναμική.


2. Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟ.

Ο Μεταάνθρωπος εκδηλώνεται ήδη εν σπέρματι εντός τού Ανθρώπου, αρχικώς ως αίτημα και ακολούθως ως επίτευγμα δια τού μεταηρωισμού.

Οι Σεβαστοί Προγονοί μας επέτυχαν πλήρως τον ΗΡΩΙΣΜΟ, ο οποίος κληροδοτούμενος κατέστησε τον Ελληνικό Λαό πρωτοπόρο όλων των άλλων Ηρωικών Λαών και πηγή δονήσεως πάσης ηρωικής προσπαθείας. Ακόμη και οι ακραιφνείς αντίπαλοι τού Ελληνισμού αδυνατούν να παρακάμψουν αυτό το δεδομένο, ως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος εδήλωσε μετά την Μάχη τής Κρήτης, ότι "ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΛΕΓΑΜΕ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ. ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΘΑ ΛΕΜΕ , ΟΤΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Η προσπάθεια κατασηκοφαντήσεως τού Ελληνικού Λαού, η οποια επιχειρείται στην εποχή μας, καταδεικνύει, ότι οι αντίπαλοι τού Ελληνισμού προσπαθούν να υποβάλλουν παγκοσμίως μια αντίθετη από την πραγματικότητα εικόνα μέσω ενεργουμένης μαζικής υπνώσεως, γνωρίζοντες, ότι με σκαλί τον δεδομένο Ηρωισμό, οι Έλληνες εκ των πραγμάτων θα κληθούν να πραγματώσουν το επίτευγμα τού Μεταηρωισμού, ωθούντες σύμπασα την Ανθρωπότητα στην επίτευξη τής Εκφυγής.

Παρά τον έξοχο Ηρωισμό τους, οι πρόγονοί μας δεν επέτυχαν να επιβάλλουν μια ρωγμή στο Μάτριξ, ούτε να επιταχύνουν την Ύστατη Διακλάδωση, μέσω μιας Μεταηρωικής Πρακτικής, στην προοπτική τής Εκφυγής.
Βεβαίως μάς παρέδωσαν πολλαπλώς μια περιγραφή τού Μάτριξ και δια του αίματός των ύφαναν τάπητα μαρτυρίας ως εξέδρα αναπτύξεως τού δικού μας προβληματισμού.
Τα όρια τής δικής τους προσφοράς εσημάδεψαν σαφώς ΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ τα ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΚΥΤΑΛΗΣ, ούτως ώστε εμείς επισκοπούντες αυτά και διαλόγιζόμενοι αυτών, να τα εντοπίσουμε και πλήρεις ευγνωμοσύνης, πνεύματος εθύνης και μεταφυσικής βεβαιότητος, τουτέστιν Πίστεως, να την παραλάβουμε. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΞΙΣ ΣΥΝΑΣΤΑ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ. Θεσμοθετήσαντες το ιερό αγώνισμα τής σκυταλοδρομίας, παρήγαγαν την δόνηση μέσα στο γίγνεσθαι αυτής τής Ευλαβείας.


Οι μυθολογικές αναφορές, οι οποίες σηματοδοτούν τα σημεία παραδόσεως τής σκυτάλης είναι περισσότερες. Σκοπεύω να αναφερθώ εν ευθέτω χρόνω σε όλα όσα έτυχε να εντοπίσω σχετικά. Στην συνέχεια όμως θέλω να αναφερθώ στον κυριότερο εξ αυτών, που είναι ο Μύθος περί Άθλου τού Ηρακλέως εναντίον τής λερναίας ύδρας:


Ουσιαστικά αυτός ο Άθλος παραμένει ημιτελής.
Μετά από κάθε κτύπημα τού Ηρακλέως στα κεφάλια τής ύδρας με το ρόπαλο, ενώ το κεφάλι που δέχεται κτύπημα καταστρέφεται, προβάλλονται στην θέση του δυο.  Αυτό το ερμηνεύω, ότι οι πυρήνες των λυκαθρώπων μοιράζονται σε μικρότερες ομάδες, περνώντας συχνά στην παρανομία. Τελετουργίες αίματος, οι οποίες γίνονταν απροκάλυπτα, γίνονται πλέον εν κρυπτώ και είναι καλύτερα οργανωμένες. Εντέχνως προωθούμενη συνωμοτικότητα, υπόθαλψη τού γενικότερου περιβάλλοντος, παραπλάνηση, μεταμφιέσεις κλπ.
Στην συνέχεια συμμετέχει στην εξόντωση των κεφαλών και ο Ιόλαος με τον δαυλό. Μετά το κτύπημα τού Ηρακλέως ο Ιόλαος καυτηριάζει. Προφανώς η δύναμις της διαφωτίσεως σχετικά με τα τελετουργικά του "Λυκίου Διός" και των συναφών τεράτων, περιορίζει δραστικά την εξάπλωση και επηροή τους.

Έτσι εξοντώνονται όλα τα κεφάλια πλην ενός. Το κεντρικό και μεγαλύτερο όλων, ενώ ο Ηρακλής και ο Ιόλαος το κόβουν, αδυνατούν να το καταστρέψουν. Το θάβουν μέσα στην γη και τοποθετούν επάνο στον χώρο ταφής ένα τεράστιο λίθο.
Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΕΠΑΡΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ, ΤΗΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ.

Οι χθόνια λατρεία θάβεται μέσα στην γή, εκεί όπου εν τέλει - ένεκα δεδομένων των απαραίτητων κεραιών και φίλτρων για την αντιμετώπιση τής κοσμικής ακτινοβολίας, όπως παράθεσα σε προηγούμενες αναρτήσεις - κρύβονται οι αιθερομορφές των τεράτων. 
Όμως δεν παύει να υπάρχει και τελείται με καλυμμένο τρόπο.

Στην εποχή μας πρακολουθούμε ότι αυτό το κεφάλι προβάλλει εκ νέου απροκάλυπτα με ρεβανσιστικές διαθέσεις εναντίον τής ανθρωπότητος. 

Η Τριμερής Επιτροπή προωθεί στην πρωθυπουργία τής Ελλάδος τον Λουκά Παπαδήμο. Ταυτοχρόνως διαδίδεται το έμβλημά της με παράσταση τής λερναίας ύδρας.

ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ.
ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ;
ΕΦΟΣΟΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΘΕΝΟΣ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ, ΤΙ ΕΛΛΕΙΨΕ;


Ας επιστρέψουμε στον Μύθο για να ερευνήσουμε ποιές πρακτικές αφήρμοσαν, ποια όπλα έθεσαν σε δράση:


Το ρόπαλο συμβολίζει μηχανική κρούση μέσω ισχυράς ύλης, τουτέστιν την υλική δύναμη.
Ο δαυλός συμβολίζει την ενέργεια.
Ποιο είναι όμως το τρίτο στοιχείο, το οποίον όχι μόνο συνυπάρχει δίπλα στην ύλη και την ενέργεια, αλλά ταυτοχρόνως δομεί αμφότερα;
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ "ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ", ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΦΙΛΤΑΤΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ.

Πώς όμως γινόμαστε κοινωνοί τής πληροφορίας;
Μέσω τής Γνώσεως.
ΑΡΑ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΩΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΑΥΤΟΣ ΕΝΚΥΠΤΕΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ.

Ποια μπορεί όμως να είναι εκείνη η περιοχή τής αρετής, την οποία δεν κατέκτησε ακόμη ο ηρωισμός και η οποία αποτελεί το γυμνό εφαλτήριο τού νέφους προς τον μεταηρωισμό;

Προσωπικά φρονώ ότι αυτή είναι ή άκρα φιλανθρωπία και η άκρα συμπόνοια.
Όταν ο επερχόμενος Έλλην Τσαϊκόφκυ ή Σοπέν, το επερχόμενο Ελληνικό γυφταριό στο κλαρίνο, ο επερχόμενος "Βασιλιάς τής Σκόνης" τον οποίον προφήτευσαν οι Έλληνες ροκάδες συνθέσει την μεγάλη σουίτα για τον τελευταίο ποντικό, που ξεψύχησε τρώγοντας ποντικοφάρμακο στα υπόγεια των σπιτιών των ανθρώπων, που τα θεώρησαν σώνει και καλά δικά τους, επειδή διέθεταν μεγαλύτερο σκουπόξυλο, καταφθάνει και ο σεισμός τής συνειδήσεως.


3. ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ Η ΛΙΜΝΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ; 

Στο πρώτο μέρος αυτής τής αναφοράς κάποιος φίλος με παρέπεμψε με σχόλιό του σε ένα κείμενο τού Νίκου Λυγερού, που τιτλοφορείται "Μελλοντικά Μονοπάτια - Κβαντική Απαγόρευση".
Φρονώ, ότι ο Νίκος Λυγερός καταθέτει με πλήρως κωδικοποιημένο και ιδιαζόντως δυσνόητο τρόπο, ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά, που καταθέτει η εδώ ανάρτηση.
Βλέπετε, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ότι ο γράφων εδώ δεν ανήκει σε δεξαμενές σκέψης, ώστε να υπόκειται σε περιορισμούς.
Συγχρονικότης, ή μήπως η γνωσιολογική λίμνη τού δικτύου μας ξεκίνησε να ξεχειλίζει, υδροδοτώντας κάποιους που είναι συντονισμένοι για κάποιους λόγους στην ίδια προβληματική;

Ας δούμε στην συνέχεια το κείμενο τού Νίκου Λυγερού, στο οποίο θα επιχειρήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία, λέξη προς λέξη:

"Ποιος μπορεί να μιλήσει για μελλοντικά μονοπάτια αν δεν έχει διασχίσει τον χρόνο; Κι όμως αυτό το παράδοξο έχει λύση. Αρκεί να σκεφτεί ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν. Το παράλογο είναι πώς να το πιστέψει κάποιος που δεν μπορεί να το αντιληφθεί, διότι ζει μόνο γραμμικά σ' ένα καθιερωμένο πλαίσιο, όπου δεν επιτρέπεται καμία καινοτομία λόγω φοβίας; Η γνώση του άτοπου διευκολύνει τη συνείδηση, δηλαδή τη σκέψη πάνω στη σκέψη. Αυτός που δεν βλέπει όταν κοιτάζει, έχει την εντύπωση ότι o άλλος προβλέπει, ενώ στην πραγματικότητα απλώς βλέπει. Ποιες ήταν οι προβλέψεις του Αρχιμήδη ή του Leonardo da Vinci; Στην ουσία καμία. Απλώς πρέπει να περάσουν αιώνες για να το συνειδητοποιήσουμε. Εξέφρασαν την ανάγκη της δημιουργίας, όχι όμως προς όφελος της κοινωνίας. Διότι η γνώση δεν σχετίζεται μαζί της. Θέλησαν και κατάφεραν ν' αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας για να μην ακολουθήσει τις κοινωνίες της λήθης. Βέβαια τους ξεχάσαμε για λίγο, γιατί δεν ήταν κατανοητός ο ρόλος τους. Αυτό όμως δεν ήταν ισόμορφο με την απόλυτη λήθη. Με άλλα λόγια έχουμε το εξής νοητικό σχήμα: το μέλλον δεν εξαρτάται από το πρόσφατο παρελθόν, αλλά από το παλαιότερο. Δεν έχουμε λοιπόν μία ακολουθία γεγονότων του τύπου Fibonacci, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά του τύπου Hofstadter. Η συνέπεια είναι απλή. Ακυρώνει τις προσπάθειες της τακτικής και δίνει έμφαση στον αναγκαίο χαρακτήρα της στρατηγικής. Είναι στην ουσία μία επίπτωση της έννοιας της παλαίωσης. Η στρατηγική παράγει ένα γεγονός μέσω της νοημοσύνης, το οποίο δεν θα εκδηλωθεί άμεσα και θα ενεργοποιηθεί μέσω του χρόνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όσοι πιστεύουν ότι η νοημοσύνη είναι μια ασθένεια από την οποία γλίτωσαν λόγω κοινωνίας, πρέπει να αποδεχθούν ότι το μέλλον είναι μία ίωση του παρελθόντος. Μάλιστα αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί και στην πληροφορική. Μπορεί να κωδικοποιηθεί με τη θεωρία της κομψότητας του Chaitin. Δείχνει με αυτόν τον τρόπο, την ελευθερία της νόησης, πράγμα το οποίο είναι εφικτό ακόμα και σε μια αιτιοκρατική προσέγγιση. Τα μελλοντικά μονοπάτια δεν λειτουργούν αποκλειστικά ως κλαδιά δέντρου. Οι διακλαδώσεις δεν είναι μόνο παθητικές, υπάρχουν και ενεργητικές που επιτρέπουν τη μεταφορά δομής δίχως παραποίηση. Γι’ αυτό το λόγο τα άκυκλα διαγράμματα είναι πιο ισχυρά και προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες. Έτσι κάτι το οποίο είναι αδιανόητο με άμεσο τρόπο, μπορεί να προσεγγισθεί με πλάγια σκέψη μέσω ενός μη γραμμικού υπολογισμού. Αυτές οι τεχνικές θέλουν όχι μόνο εκπαίδευση αλλά και παιδεία. Ενεργοποιούνται εξ αρχής στα τέρατα γνώσης και διδάσκονται στους μαθητές, όταν βρεθεί δάσκαλος, αλλιώς παραμένουν αόρατα και ανύπαρκτα".

Ωραίος ο Νικόλας, αλλά λίγη υπομονή αγαπητοί φίλοι και φίλες, καθότι θα συνεχίσω εντός των ημερών... 
Καλή σας ώρα και σε όσους αποφασίσετε να τιμήσετε τα γραφόμενα με κάποιο σχόλιο, υπόσχομαι να ανταποκριθώ αυτήν την φορά εγκαίρως.

Συνεχίζεται...
(Ζητώ συγγνώμη, διότι δεν μπόρεσα ακόμη να ανταποκριθώ στούς σημαντικότατους σχολιασμούς των εκλεκτών μας φίλων στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις. Sorry...).