Στον πίνακα παρίσταται ο ΗΡΩΔΗΣ να απολαμβάνει την σφαγή των νηπίων. Ο σύγχρονος διάδοχός του Βενιαμίν Νετανγιάχου έχει ήδη ξεπεράσει τον αριθμό των φόνων τού Ηρώδη, ενώ κλιμακώνει την σφαγή εκατομμυρίων ακόμη βρεφών, νηπίων, παιδιών και αμάχων.
Ο πίνακας τού Giacomo Paracca φωνασκεί για μια μεγάλη αλήθεια, που συνήθως προσπερνάμε. Τα νήπια, που εξοντώθηκαν με διαταγή τού Ηρώδη δεν ήσαν τότε Παλαιστίνιοι, αλλά γνήσια τέκνα Εβραίων. Οι πρώτοι που πέφτουν θύματα τής θηριωδίας εκείνης τής μερίδας των Εβραίων, που ασπάζεται το Μωλόχ, είναι σε πρώτη γραμμή οι ίδιοι οι Ιουδαίοι, με στόχο το άδικα εκχυνόμενο αίμα τους να στηρίξει την κυριαρχία ενός βασιλιά, ως τοποτηρητή ξένων δυνάμεων τότε και ως τραγελαφικού υποτιθέμενου επερχόμενου μεσσία σήμερα. Οι αλλογενείς έπονται αυτών στον μέγα σφαγιασμό υπέρ τού ηγεμόνος τής απωλείας. Η κλιμάκωση τής οιποιαδήποτε αιμοσταγούς κυριαρχίας δεν μπορεί να συνεπάγεται κάτι διαφορετικο ΑΠΟ ΥΒΡΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ ΘΕΟΥ.
https://www.facebook.com/a.sklapani/videos/1118245335820334
Οι ημέρες, οι εβδομάδες που έπονται, ως και οι τρεις ερχόμενοι μήνες, προεικάζουν, ότι θα βιώσουμε άνευ προηγουμένου καταστροφές με θανατώσεις εκατομμυρίων αθώων. Ουδείς εξ ημών μπορεί να ισχυριστεί, ότι είναι εις θέσιν να γνωρίζει, τι τού επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον, για τον ίδιον και τούς οικείους του. Το εξώφυλλο τού ECONOMIST με την θάλασσα αίματος, που πρόβαλα στο πρώτο μέρος αυτής τής σειράς αναρτήσεων, είναι χωρίς περιστροφές εύλογο για την μεγάλη σφαγή, που προωθούν εδώ και χρόνια οι εωσφοριστές και που πρόκειται στο άμεσο μέλλον να κορυφωθεί. Και οι θιασώτες τού αρμαγεδωνισμού δεν περιορίζονται μόνον στους ηγέτες και συνοδοιπόρους των σιωνιστών, αλλά περιλαμβάνουν πλείστα όσα εξαμβλώματα έστησε η λεγόμενη "ισλαμική αδελφότητα", που δεν κερδίζουν μόνον από τον πόλεμο, αλλά ζουν για τον πόλεμο. Και σε αυτούς προστίθενται ακόμη όλα τα δολοφονικά υβρίδια σε χώρες τής Μέσης Ανατολής, που κλιμακώνουν την έλευση κάποιου υποτιθέμενου "μεσσία" με την επωνυμία "μάντι". Όπως επίσης και σχεδόν όλα τα κατεστημένα των δυτικών χωρών, μη εξαιρουμένου τού χαφιέ τής διπλανής πόρτας, που εθίστηκε εδώ και δεκαετίες να στρογγυλοκάθεται επάνω στις κλεμμένες περιουσίες των προκομμένων και αγαθών, επειδή εφοδιάστηκε στην τσέπη του ένα βιβλιάριο κάθε είδους κομματόσκυλου.
Για ένα όμως υπάρχει πλήρης βεβαιότητα. Η οδός των δακρύων που ακολουθεί, με εκκίνηση την αυριανή έκλειψη στις 28 Οκτωβρίου, συνεπάγεται το τέλος ενός δράματος, που βιώνει η ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες. Μετά την 20η τού ερχόμενου Ιανουαρίου, θα σημάνει με την έξοδο τού Πλούτωνα από το ζώδιο τού Αιγόκερω η εκκίνηση τής εγκαθίδρυσης μιας νέας πορείας. Υπάρχουν και δρουν εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια δυνάμεις, που παρακολουθούν κατά πόδας τα σχέδια των αρμαγεδωνιστών, όπως αυτά καταγράφτηκαν στην επιστολή εν έτει 1871 τού προκαθήμενού τους Albert Pyke, που ανακοίνωσε την επιβολή τριών παγκοσμίων πολέμων. Και αυτές οι δυνάμεις δεν έδειξαν φειδώ στην καταβολή σκληρού κόστους, με στόχο την απείρως προσεκτική, αλλά αποφασιστικά συστηματική οικοδόμηση μέτρων, που θα εγγυηθούν την αποτυχία τής τελικής στόχευσης των αρμαγεδωνιστών, που είναι η καταστροφή τού πλανήτη και τού υπάρχοντος πολιτισμού και η βίαιη επιστροφή τής ανθρωπότητος σε συνθήκες πρωτογονισμού. Καθότι, όλα τα επί μέρους βήματα τού γενικού σχεδίου των Αρμαγεδωνιστών, αποσκοπούσαν στην επιβολή αυτού τού τελικού στόχου. Συχνά προξενήθηκε η εντύπωση, ότι οι αρμαγεδωνιστές κερδίζουν επί μέρους μάχες στην πορεία τού χρόνου. Όμως αυτό ήταν απατηλό, διότι οι Δυνάμεις που τούς αντιμάχονται, είχαν προσανατολιστεί σε δυο βασικούς στόχους. Στην διάσωση τού βασικού πυρήνα των δυνάμεών τους, πέραν τού μερικού κόστους που υφίσταντο κάθε φορά και στο να κερδίσουν τον πόλεμο με την τελική τους επικράτηση.
Μπορεί με βεβαιότητα να ειπωθεί, ότι στην επερχόμενη νέα ανθρωπότητα, που προβάλλει ως φως μέσα στο τούνελ, δεν θα χωρέσουν στημένα στρατόπεδα μακελέμματος τού περίγυρού τους, όπως το δήθεν “κράτος” των αρμαγεδονιστών, ούτε ανθρωποχασάπηδες σιωνιστικού ή ισλαμοφασιστικού τύπου, ή “πολιτισμένων” δουλεμπόρων δυτικής κοπής. Μέχρι όμως να προβάλλει αυτή η Μεγάλη Αλλαγή, θα υποχρεωθεί η ανθρωπότητα να καταβάλει ένα ζοφερό κόστος. Για αυτό όμως ευθύνεται η ίδια, διότι αυτό το κόστος είναι το τίμημα για την αναπόφευκτη συνειδησιακή της μετάνοια. Άρα, για να διατυπώθεί ένα συμπέρασμα που μάς αφορά άμεσα, κάθε δική μας προσπάθεια για αφύπνιση, μπορεί να σώσει ζωές και να ματαιώσει μεγάλες ποσότητες δακρύων.
Διαμαρτυρία 500.000 Ισραηλινών μπροστά στο υπουργείο “άμυνας” τού ισραήλ απαίτησαν την προηγούμενη εβδομάδα λήξη των εχθροπραξιών και παραίτηση τού νετανγιάχου.
Η τελευταία συνέχεια τής σειράς “I PET GOAT V“΄, όπως διαπιστώθηκε στο προηγούμενο μέρος, εστιάζεται στην υπό εξέλιξη σύγκρουση στην Μέση Ανατολή, που αναμένεται να κορυφωθεί στην πορεία και να επεκταθεί σε γεωγραφικό εύρος πολύ μεγαλύτερο τής Γάζας. Το εν λόγω βίντεο, όπως εξ άλλου όλα τα υπόλοιπα αυτής τής σειράς, είναι εξόχως σημαντικό, διότι αφενός μεν συμπυκνώνει με έντονα επεξεργασμένους συμβολισμούς την προπαγάνδα των επικυριάρχων σχετικά με τούς βασικούς άξονες των γεωπολιτικών σχεδιασμών τους, ενώ ταυτοχρόνως καταγράφει και τον τρόπο, που επιδιώκεται από τα εν λόγω κυκλώματα η πορεία των μελλοντικών εξελίξεων. Επειδή η καταγραφή αυτών των δεδομένων γίνεται με συμβολισμούς, που δεν είναι καθόλου εύκολο αυτά να αποκωδικοποιηθούν, οπότε τα όσα προβάλλονται είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, για όσους δύνανται να ερμηνεύσουν την καλυμμένη τους διατύπωση. Λόγω ότι η ερμηνεία των συμβόλων υπόκειται στην υποκειμενική κρίση και στις διαισθητικές ικανότητες αυτών που την επιχειρούν, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να θεωρείται μονοσήμαντα δεδομένη. Εφόσον αυτή εναπόκειται στην ευχέρεια των ξεχωριστών κάθε φορά ερμηνευτών, αυτοί στρέφουν τα συμπεράσματα που συνάγουν προς μια συγκεκριμένη εκδοχή που αυτοί εντοπίζουν, όπως πχ. γινόταν στο απώτερο παρελθόν με κάποιους χρησμούς μαντείων, ή ανέκαθεν με προφητικά κείμενα. Έτσι παρέχεται στους επικυριάρχους, που προσπαθούν να διαμορφώσουν τις γεωπολιτικές εξελίξεις, η δυνατότητα να εκφραστούν “έξω από τα δόντια” και χωρίς περιστροφές. Αυτή η πρακτική δεν διέπεται από την όποια ειλικρίνεια να παρουσιάσουν δημόσια τους επικείμενους και απώτερους σχεδιασμούς τους, τους οποίους εξ ορισμού απεργάζονται και οργανώνουν επί συνωμοτικής βάσεως και κρατούν με εμμονή μακρυά από την δημόσια αντίληψη. Με τον συμβολικό και ως εκ τούτου καλυμμένο τρόπο τής γνωστοποίησης που ακολουθούν, εξυπηρετούνται δυο στοχεύσεις. Αφενός αποτείνονται με αυτόν τον τρόπο σε επαΐοντες και μυημένους, που είναι λόγω τής εκπαίδευσης που έχουν παρακολουθήσει στα διάφορα καταγώγια των αδελφάτων, των λεσχών και των μυητικών αποκρυφιστικών ταγμάτων, ικανοί να κατανοούν το περιεχόμενο των συμβολισμών, για να ευθυγραμμίζονται αναλόγως. Επί πλέον όμως εκπληρώνεται μέσω αυτής τής οδού και μια επί πλέον αναγκαιότητα, η οποία εξηγήθηκε στο πρώτο μέρος. Δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί από τις δυνάμεις τού σκότους κανένα σχέδιο σε βάρος τής ανθρωπότητος, εάν προηγουμένως αυτή δεν έχει ενημερωθεί σχετικά με κάποιο τρόπο. Ούτως ώστε να εκπληρωθεί ο συμπαντικός νόμος τής ανταποδόσεως, βάσει τού οποίου μια αρνητική εξέλιξη μπορεί να επέλθει μόνον εφ' όσον συνέχεται σε αυτήν και ο δέκτης της, μέσω συγκατάβασης ή ανοχής. Εννοείται, ότι υπόκειται στην ευθύνη και την δικαιοδοσία τής ανθρωπότητος, αυτή να ενδιαφέρεται, να μεριμνά, να ερευνά, να προνοεί, να μελετά, αλλά προ πάντων να οργανώνεται και να παίρνει τα κατάλληλα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή των αρνητικών σχεδίων, που προωθούνται σε βάρος της.
Από πλευράς προπαγάνδας η σημαντικότερη συμβολική παράθεση στο βίντεο είναι αυτή, η οποία συμβολίζει πυρηνικές εκρήξεις με συνακόλουθο τον “πυρηνικό χειμώνα”. Σε αυτήν δόθηκαν ερμηνείες στο πρώτο μέρος (δες σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση). Πλην όμως δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω, όταν έγραφα το πρώτο μέρος μια σκηνή, που εντάσσεται στο συγκεκριμένο σύμπλεγμα αναφορών, την οποίαν όμως ερμήνευσα στην συνέχεια. Είναι η σκηνή που δείχνει ένα μεγάλο μερμήγκι, που περιστρέφεται από πάνω του ο αριθμός 40. Μετά πάροδο κάποιων ωρών θυμήθηκα τελικά, ότι σύμφωνα με κάποια εκτίμηση επιστημόνων, σε συνθήκες ενός πυρηνικού χειμώνα θα μπορούσαν στούς -40 βαθμούς να επιβιώσουν ίσως μόνον κάποια έντομα.
Από πλευράς όμως μύχιων αποκαλύψεων, οι οποίες υποδηλώνονται συμβολικά στο βίντεο, είναι η εξής σκηνή
Οι συμβολισμοί που δρομολογούνται στο βίντεο, στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης εξέλιξης, είναι πολλοί και αφορούν όλα τα βασικά δεδομένα τής σύγκρουσης στην Μέση Ανατολή, αλλά όχι μόνον. Γίνεται μεταξύ άλλων αναφορά στην αντικατάσταση τού Δένδρου τής Ζωής από την ιλλουμινιστική πυραμίδα με το μάτι, στον πλήρη νοητικό έλεγχο τής ανθρωπότητος μέσω των μαζικών μέσων, στο Τάγμα των Ιπποτών τού Ναού, που συνδέεται με την εκ νέου ανοικοδόμηση τού ναού τού Σολομώντος, στην επίδραση που άσκησε αυτό το τάγμα στις χώρες τής δύσεως, στην συνένωση τής σιϊτικής και σουνιτικής κατευθύνσεως τού Ισλάμ, στα πλαίσια τής οποίας επέρχεται μια συνένωση των Αραβικών κρατών, που στοχεύει στην σύγκρουση με το Ισραήλ, στην προσπάθεια των ενωμένων ισλαμικών χωρών να καθαιρέσουν σε παγκόσμιο επίπεδο την δυτική κυριαρχία που στηρίζεται σε έλεγχο των μασόνων, στην ανάπτυξη υψηλής πολεμικής τεχνολογίας από ισλαμικές χώρες (με αναφορές μάλιστα σε νόμους τις θεωρητικής φυσικής, που έχουν εντοπίσει πρόσφατα ελάχιστοι πολύ ψαγμένοι ερευνητές που ασχολούνται με το “ανεξήγητο”) στους Δίδυμους Πύργους, στην κατασκευή μικροβίων ως βιολογικών όπλων με κύριο αυτών τον κόβιντ από κυκλώματα τής μασονίας, στις οικογένειες των νεοταξιτών παγκοσμιοποιητών, που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς αίματος και ελέγχουν το διεθνές χρηματιστικό μπλοκ καθώς και στην σχέση αυτών των κυκλωμάτων με τα αρχαία “μυστήρια” τής Αιγύπτου, στο κίνημα Αφύπνισης τής εποχής μας, στον τρόπο που εγκαθιδρύθηκαν από την πρωτόγονη εποχή οι “μυστηριακές”| λατρείες, φτάνοντας τις αναφορές μέχρι τον Σείριο και το άστρο τού Κυνός, που συνδέεται με την παρέμβαση εξωγήινων μορφών στο γίγνεσθαι τού πλανήτη γη. Πρόκειται για ένα τεράστιο φάσμα αναφορών, που δεν αφήνει σχεδόν τίποτε έξω, συμπεριλαμβάνοντας αναφορές, που δεν επικεντρώνονται μόνον στην σύγκρουση στην Μέση Ανατολή, αλλά σχετίζονται με την συνολική πορεία τού πλανήτη στα πλαίσια τού ιστορικού σπειρώματος που διανύουμε. (Την θεωρία για την ”Σπειροειδή Εξέλιξη τής Ιστορίας” έχω αναπτύξει στην σειρά αναρτήσεων “Ο Ναυαγός τού Χρόνου” στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 8 Οκτωβρίου τού σωτηρίου έτους 2012).
Στα πλαίσια όμως τής δεύτερης συνέχειας η αναφορά θα επικεντρωθεί αποκλειστικά σε όσα αποκαλύπτει ο σημαντικότερος συμβολισμός τού βίντεο. Στοχεύοντας, στο να καταστούν κατανοητοί οι μηχανισμοί από πλευράς ιστορικής διαδικασίας και ψυχολογικών χειραγωγήσεων, βάσει των οποίων έχουν διαμορφωθεί στην μακρά πορεία τού χρόνου και έχουν επιβληθεί ψυχολογικά στην σύγχρονη εποχή οι παράγοντες, που διέπουν στην σύγκρουση στην Μέση Ανατολή.
3. ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ
Ενδιαμέσως φωνασκούν και οι πέτρες, ότι πάτρωνας τής σύστασης και τής ενίσχυσης τής χαμάς είναι ο νετανγιάχου. Μετά την εκδήλωση τού ρόλου τού ISIS και τής στήριξής του από την δύση, αποκαλύφθηκε τελείως και ο ρόλος τής “ισλαμικής αδελφότητος” με αποτέλεσμα να υποστεί έντονη καταστολή η βάση της στην Αίγυπτο και να διαφοροποιηθεί απέναντί της η Σαουδική Αραβία. Αυτός όμως, που εξακολουθεί να την ενισχύει έχοντας σημαντικά οικονομικά μέσα, είναι το Κατάρ, ως μόνος εναπομείνας μοχλός τής δύσης στον Αραβικό χώρο, ενώ ιδιαίτερη επιθετικότητα αναπτύσσει το Πακιστάν, χωρίς όμως να συνδέεται αυτό άμεσα με το συγκεκριμένο συγκρότημα. Η σχέση τής τουρκίας με την “ισλαμική αδελφότητα” και η αντιπαλότητά της με το ισραήλ, που εκδηλώνεται με ένταση πρόσφατα, διέπεται από τελείως διαφορετικές ιδιαίτερες σκοπιμότητες, στις οποίες θα γίνει ιδιαίτερη μνεία στα πλαίσια αυτών των αναρτήσεων. Η στήριξη, που παρέχει η κλίκα τού σουλτάνου στην χαμάς, δεν σχετίζεται με την στρατηγική ηγεμόνευσης των τουρκογενών, αλλά ανταποκρίνεται βάσει τής ανατολίτικης πονηρίας σε βαθύ μίσος και εκδικητική διάθεση , που ελλοχεύει ενάντια στο ισραήλ και που σε τελευταία ανάλυση δεν προέρχεται από διάθεση υπεράσπισης των Παλαιστινίων. Η τουρκία εργαλειοποιεί την σχέση της με την χαμάς, με στόχο να τιμωρήσει το ισραήλ για την μαζική υποστήριξη που παρείχε αυτό στην ίδρυση τής κουρδικής αυτονομημένης περιοχής στο Ιράκ και για την μόνιμη βοήθεια που παρέχει εκεί. Το παρήγορο στην όλη διαδικασία είναι, ότι η επιρροή τής “ισλαμικής αδελφότητος” στις Αραβικές χώρες έχει περιθωριοποιηθεί, ενώ η ρήξη, που προώθησε η δύση μεταξύ Αραβικών χωρών και Ιράν, έχει ανατραπεί. Ακόμη και με την τουρκία οι σχέσεις τού Ιράν, που εξελίσσονται με άνοδο, μέσω τής παρέμβασης τής Ρωσίας, δεν εδράζονται στην σφαίρα των διαθέσεων και γενικών επιλογών, αλλά έχουν άμεση πρακτική προέλευση από την ύπαρξη Κουρδικών πληθυσμών και στις δυο χώρες. Εκ των πραγμάτων και οι δυο αυτές χώρες υφίστανται σοβαρές απειλές ενάντια στην κρατική τους οντότητα από τούς σιωνιστές, για διαφορετικούς λόγους έκαστη αυτών.
Και οι δυο τερατογενέσεις, σιωνιστές και χαμάς, που βυσσοδομούν στην όσμωση τού αρμαγεδωνισμού, δομήθηκαν σε μακρά πορεία. Η ιστορία τού σιωνισμού δεν έλκει την αφετηρία της στο έτος 1897, όταν έλαβε χώρα το ιδρυτικό συνέδριο των σιωνιστών στην Βασιλεία τής Ελβετίας, αλλά πηγαίνει πίσω χιλιετίες, συνδεόμενη άμεσα με την όλη ιστορία τού Εβραϊσμού. Όπως επίσης και η ιστορία τής χαμάς δεν ανάγεται στο 2008 που ιδρύθηκε, αλλά είναι αποτέλεσμα εξαμβλωματικής κυοφορίας τής “ισλαμικής αδελφότητος”, η οποία οργανώθηκε περισσότερες δεκαετίες προηγουμένως. Η επισκόπηση αυτών των διαδικασιών έχει εξέχουσα σημασία, και είναι απαραίτητη για να αποκαλυφθούν τα επιχειρήματα, βάσει των οποίων αναπτύσσουν την επιρροή τους και προξενούν απατηλές αντιλήψεις στην κοινή γνώμη αμφότερα τα τέρατα, με στόχο να την διχάσουν και να την εκμεταλλευθούν στην πορεία τής αρμαγεδωνικής πόλωσης. Δεδομένου, ότι η πλασματική πόλωση μεταξύ τους, προσβλέπει στην πρόσδεση στο άρμα τού αρμαγεδωνισμού όλων των ανθρώπων, ώστε να συμμετάσχουν στο σχεδιασθέν μακελειό οι πολεμικές μηχανές όσο περισσότερων χωρών μπορέσουν να εξωθήσουν. Θεωρώντας, ότι η αύξουσα πρόσδεση, θα συμπαρασύρει ακόμη περισσότερους. Αντιθέτως, μια αποδέσμευση τής συνείδησης των ανθρώπων από αυτήν την προπαγάνδα, με το ξεπέρασμα τής εξαπάτησης που έχει επιβληθεί, δεν λειτουργεί μόνον ανασταλτικά στην αυξανόμενη τάση των κλιμακίων τής καμπάλ στις διάφορες χώρες να τις ωθήσουν στην θερμή συγκρουσιακή διαδικασία, αλλά μεταλλάσσοντας τα πεδία πληροφορίας, επενεργεί απενοχοποίηση τού αναγκαίου ποσοστού τής ανθρωπότητος, ώστε να ευδοκιμήσουν τα σχέδια τής ματαίωσης τού αρμαγεδώνος.
Μια αναφορά στην Εβραϊκή ιστορία, η οποία θα ανέσυρε ευκρινώς τις πηγές, από τις οποίες προήλθε ο σιωνισμός, προϋποθέτει την εκ νέου συγγραφή τής “Εβραϊκής Εγκυκλοπαίδειας”, σε ρεαλιστική και αντικειμενική συνωμοσιολογική βάση. Αυτό το εγχείρημα επαφήω στα έντιμα και ανήσυχα στοιχεία τού Εβραϊκού λαού, εφόσον κατασταλάξει η θύελλα και τούς δοθεί η δυνατότητα να καταπιαστούν με αποκαθαρισμό των τού οίκου τους. Ενώ έχω διαπιστώσει, ότι ο Εβραϊκός λαός έχει προάγει άξιους συνωμοσιολόγους κατά τις τελευταίες δεκαετίες, σε κάποιους από τούς οποίους θα αναφερθώ αναλυτικά στην συνέχεια. Και αναφερόμενος σε Εβραϊκό λαό, αποδέχομαι αμέσως και την ύπαρξη του, παρά όσων προβάλλονται κατά καιρούς από το σύνολο σχεδόν των αντιπάλων τού σιωνισμού. Διότι διαχωρίζω θεωρητικά στην διαδικασία τής εθνογένεσης την προέλευση των επί μέρους μετεχόντων σε αυτήν από τις εθνοτικού χαρακτήρα ζυμώσεις, που συντελούνται κατόπιν στα πλαίσιά της, επιφέροντας σχετική ομογενοποίηση, κυρίως στην συνειδησιακή σφαίρα, που είναι και ο κύριος παράγων στην διαδικασία τής διαμόρφωσης τού γονότυπου σε βάση επιγενετικής. Πλην όμως, διαφωνώ πλήρως, στην ύπαρξη αντίστοιχης φυλής, απορρίπτων με εμμονή και πάσα φυλετική θεωρία, καθώς και τον φυλετισμό, ως σκόπιμα διοχετευόμενη ψευδή προπαγάνδα στα μέλη διαφόρων προσκείμενων σε ιδεολογήματα, με στόχο την πολιτική τους εκμετάλλευση. Μακράν βρισκόμενος πάσης θεωρίας τύπου φαλμεράιερ και ενώ αποδέχομαι σαφέστατα την ύπαρξη των εθνών και προσπαθώ να λειτουργώ στην βάση τής προβολής τους ενάντια στην θολοκουλτούρα τού “πολυπολιτισμού”, φρονώ, ότι μετά την καταβύθιση τής Ατλαντίδος και την διάχυση των ατλάντων στα άλλα έθνη, επήλθαν προσμίξεις φυλετικού τύπου, που προκάλεσαν σημαντική φυλετική ετερογένεια των εθνών, η οποία είναι αδύνατον να συμβιβαστεί με τους φυλετικούς προκατόχους σε επερχόμενη διαδικασία επιγενετικής. Γι αυτό, το “ομόγλωσσον και ομόδοξον” δεν σημαίνει τίποτε πραγματικό κατά την εκτίμησή μου, διότι συμπλέκει ερίφια και αμνούς, οπότε εμμένω στον διαχωρισμό των Ελλήνων από τούς ελληνοφώνους (και ας μην παραβλέπουμε το το "πλην Λακεδαιμονίων"). Αλλά και όταν αντιλαμβάνομαι να κραδαίνουν κάποιοι αγιαστούρες, προσπαθώ να διακρίνω κατά πόσον ελλοχεύουν ζώνες σολωμονικής στα μετόπισθεν.
Οι πατεράδες τού ρατσισμού και τού φυλετισμού είναι οι καβαλιστές Εβραίοι πριν την Αναγέννηση, που είναι και οι κύριοι ιδρυτές του. Ο χίτλερ απλά αντέγραψε, πλην όμως, όπως θα εξηγήσω, πλήρως εναρμονισμένος με την μακροπρόθεσμη στόχευση τού αρμαγεδωνισμού. Οι καβαλιστές, παίρνοντας αφετηρία από τον καθόλα αποδεκτό προσδιορισμό τού “περιούσιου λαού”, που αποδιδόταν σε αυτούς που λάτρεψαν τον ένα και αληθή Θεό (παρόλο βεβαίως που υπήρχαν και άλλοι πριν από αυτούς, όπως ο Φαραώ Έχνατον, οι Μικρασιάτες Έλληνες εκεί που γεννήθηκε η Αμφιτρίτη, οι Ορφικοί, οι Πλατωνιστές κλπ.) τον διαστρέβλωσαν έντεχνα, προωθώντας την θεωρία “τής καθαρότητος τής φυλής”, γκετοποιώντας τούς Εβραίους και απαγορεύοντας πάσα επαφή με τούς έξωθεν. Οι περισσότεροι γνωρίζουν, ότι το ταλμούδ, αποκαλεί τούς μη Εβραίους “γκιγιονίμ”, στούς οποίους αμφισβητεί την ανθρώπινη ιδιότητα και καλεί τούς Εβραίους να τούς αντιμετωπίσουν ως κτήνη, εφαρμόζοντας πάσα δυνατή εκμετάλλευση σε βάρος τους. Οι πάπες ως πράκτορες τού εωσφορισμού απαγόρευσαν τους τόκους μεταξύ των χριστιανών με αποτέλεσμα να κερδοσκοπούν εβραίοι τοκογλύφοι εις βάρος των χριστιανών. Και οι πάπες, ως πρακτόρια τού εωσφορισμού απαγόρευσαν τούς τόκους, ώστε να κερδοσκοπούν οι Εβραίοι σε βάρος των χριστιανών. Βεβαίως μακράν απείχε, και εξακολουθεί να απέχει το σύνολο των Εβραίων από να ακολουθεί κατ' αποκοπήν τις υποδείξεις των ταλμουδιστών. Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί ο σημαντικός φιλόσοφος Μπαρούχ Σπινόζα, που έκανε τον ταλμουδισμό φύλλο και φτερό. Και στην πορεία οι Εβραίοι, που έδειξαν υψηλό ήθος προάγοντας έργο υπέρ τής ανθρωπότητος, ήσαν πλείστοι όσοι, όπως ο Βίλχελμ Ράιχ και ο μεγάλος ειρηνιστής στην Γερμανία τού μεσοπολέμου Carl von Ossietzky. Όταν ζήτησε ο Ράιχ να μιλήσει με τον σιωνιστή Αινστάιν, αυτός αρνήθηκε. Ο Αινστάιν, ως κλέπτης σημαντικών θεωριών, εκτοξεύθηκε από το κατεστημένο στις σφαίρες τής δημόσιας προβολής, ενώ ο Ράιχ πέθανε στην φυλακή με την καταδίκη προσβολής τής δημόσιας αιδώ. Αλλά και πάρα πολλοί εξέχοντες Εβραίοι αντιτάχθηκαν στον σιωνισμό. Ο πιο προεξέχων, ήταν ο Walther Rathenau, που ήταν ιδιοκτήτης τής εταιρείας Siemens και υπουργός εξωτερικών από το 1922. H Siemens απέκλεισε με οικονομικό ανταγωνισμό τις εταιρείες των ΗΠΑ ITT και General Electric από τον εξηλεκτρισμό τής Αιγύπτου, με αποτέλεσμα να την ξετινάξουν με απεργίες τα συνδικάτα των εθνικοσοσιαλιστών και των κομμουνιστών. Στις 24 Ιουνίου 1922 δολοφόνησαν ναζιστές τον Βάλτερ Ρατενάου, ο οποίος ήταν και εκπρόσωπος των ασσιμιλιστών Εβραίων. Οι ασσιμιλιστές προωθούσαν την παραμονή των Εβραίων στις χώρες που ζούσαν, ενάντια στην προπαγάνδα των σιωνιστών. Πριν την άνοδο τού Χίτλερ, οι Εβραίοι τής Γερμανίας που πλήρωναν την συνδρομή ¨λικούντ” στην σιωνιστική ένωση ήσαν ποσοστό 15%. Μετά την επικράτησε των ναζιστών το ποσοστό αυτό αυξήθηκε σε συντριπτική πλειοψηφία. Και μπορεί μεν κάποιοι ψαγμένοι συνωμοσιολόγοι να έχουν κατονομάσει τον Χίτλερ ως ιδρυτή τού κράτους τού Ισραήλ. Η “προσφορά” τού αδόλφου δεν αφορά όμως μόνον την ίδρυση. Επί πλέον, ο ναζισμός ήταν αυτός, που με τις διώξεις σε βάρος των Εβραίων, έθεσε τις βάσεις για την μηχανή ψυχολογικής αλλοτρίωσης, που στηρίζεται ο αρμαγεδωνισμός μέχρι σήμερα, όπως θα εξηγηθεί στην συνέχεια. Ο Ρατενάου συνέγραψε και αρκετά σημαντικά βιβλία. Σε ένα από αυτά κατήγγειλλε την “επιτροπή των 300”, που πατρονάρει το μάστερ πλαν με στόχο την υποδούλωση τής ανθρωπότητος. Άρα, κάθε άλλο παρά τα δάκτυλα τού χεριού είναι όλα ίδια, όπως στοχευμένα προπαγανδίζουν οι φυλετιστές, προμοτάροντας τον σιωνισμό.
4. Η ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΩΡΩΣΗΣ
Συνήθως αντιπαραβάλλονται στους ιστορικούς Εβραίους οι μετέπειτα εξιουδαϊσμένοι Χάζαροι, οι οποίοι θεωρούνται, ότι σε σημαντικό βαθμό απαριθμούν τον σύγχρονο Εβραϊσμό, ενώ οι ιστορικοί Εβράιοι έχουν τελείως περθωριοποιηθεί, μετά την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τού Ρωμαίους το 71 μΧ. Θεωρώ, ότι αυτή η εκτίμηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι ιστορικοί Εβραίοι αποτελούν σημαντικό τμήμα των Εβραίων μέχρι σήμερα. Στις χώρες πέριξ τής Παλαιστίνης, στην Συρία, στην Αίγυπτο, σε Ελληνικές πόλεις, στην Ρώμη και αλλού υπήρχε πολύ σημαντική Εβραϊκή διασπορά. Αυτός είναι και ο λόγος, που οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν την βίβλο σε Ελληνιστική διάλεκτο, διότι μεγάλος αριθμός Εβραίων τής διασποράς δεν μιλούσε πλέον Εβραϊκά. Επί πλέον κατά την διάρκεια τού Πρώτου Ιουδαϊκού Πολέμου δεν σκοτώθηκαν όλοι οι μαχόμενοι Εβραίοι. Κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν, ένας αριθμός 700 αιχμαλώτων αναφέρεται ότι επιδείχθηκε κατά τον θρίαμβο στην Ρώμη και αρκετοί εκτοπίστηκαν, ειδικά μετά την πτώση οχυρών εκτός τής Ιερουσαλήμ.
Ενώ οι χαζαρικής προέλευσης Εβραίοι ονομάζονται Ασκενάζιμ, οι Εβραίοι που κατάγονται από την Ιβηρική Χερσόνησο, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εκδιώχτηκαν από την Ισπανία κατόπιν εντολής των παπικού δόγματος μοναρχών Φερδινάνδου και Ισαβέλας το 1492 και από την Πορτογαλία το 1497, ονομάζονται Σεφαρδίμ.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορίαακολουθεί εκείνη την περίοδο μια ιδιαίτερα φιλοεβραϊκή πολιτική και παροτρύνει την εγκατάσταση στο εσωτερικό των διωγμένων μαζικά όχι μόνο από την Ισπανία και την Πορτογαλία αλλά και από την Σικελία και Απουλία τής Ιταλίας. Περίπου 120.000 εξόριστοι Ισπανοεβραίοι, έγιναν δεκτοί εκεί. Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Παλαιστίνη το 1516, επέτρεψαν σε Εβραίους να κατοικήσουν στις ιερές πόλεις τους όπως ήταν τα Ιεροσόλυμα.
Μια εκτίμηση, που προβάλλεται από τούς αντιπάλους τού Σιωνισμού έντονα, με την οποίαν διαφωνώ, είναι ότι εκτός τής αριθμητικής περιθωριοποίησης των ιστορικών Εβραίων στην πορεία τού χρόνου, αυτοί που αποφασίζουν για τις τύχες τού Εβραϊκού λαού είναι χαζαροεβραίοι, οπότε από αυτούς συγκροτείται και ο σκληρός πυρήνας των σιωνιστών και τού διεθνούς Ευραϊκού λόμπυ, που ελέγχει τα χρηματιστικά κατεστημένα, τα μαζικά μέσα ενημέρωσης και επιρρεάζει έντονα την πολιτική των δυτικών καθεστώτων. Κατ' αρχήν, δεν μπορώ να διακρίνω ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά σε άτομα όπως Χένρυ Κίσσιγκερ, ή η Γκόλντα Μέγιρ, που έχουν ολοφάνερες σημιτικής προελεύσεως φυσιογνωμίες. Πέραν όμως των όποιων φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, η ίδια η Βίβλος περιγράφει ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ την βαθιά ετερόκλητη συγκρότηση των Εβραίων, που αποτελούνται από δυο τελείως διαφορετικές μεταξύ τους ομοταξίες, με ριζικά ανόμοιες και αλληλοσυγκρουόμενες ιδιοσυγκρασίες, ανόμοια ιστορική συμπεριφορά, αντιτιθέμενες θρησκευτικές ρίζες και τελείως διαφορετική προέλευση, έστω και εάν και δυο αυτές ομοταξίες προέρχονται από το σύνολο εκείνων, που εξήλθαν από την Αίγυπτο υπό την ηγεσία τού Μωυσέως και τού Ιησού τού Ναυή. Υφίσταται δηλαδή μια βαθύτατη διάσπαση στο εσωτερικό των Σεφαρδίμ, που είναι βασικά οι ιστορικής προελεύσεως Εβραίοι και που είναι αυτοί που διαμόρφωσαν την καβαλά και το ταλμούδ, πολύ πριν αυτοί έλθουν σε επαφή με τούς Ασκενάζιμ.
Οπότε και η όποια αντιμετώπιση των Εβραίων σε φυλετική βάση, που τούς αποδίδει χαρακτηριστικά "μιαρών" και διεστραμμένων φύσει και θέσει οντοτήτων, αποτελεί στοχευμένη προπαγάνδα με στόχο πολιτική εκμετάλλευση, ή στην λιγότερο κακή των περιπτώσεων, τελείως λαθεμένη εκτίμηση κριτηρίων, που μπορεί να ανάγονται σε αρχαία κείμενα, όπως συνέβη στην περίπτωση τού Ιάννου Φουράκη, στον οποίον δεν αποδίδω αρνητικές προθέσεις. Πλην όμως εκτιμώ, ότι ο Φουράκης δεν διέθετε το απαραίτητο επίπεδο γνώσεων, ώστε να είναι σε θέση να γράψει στηριγμένος σε δική του μελέτη και επιγνώσεις τα βιβλία που παρουσίασε. Κατά την εκτίμησή μου είναι εμφανές, ότι σε αυτόν διοχέτευσαν έντεχνα κάποιοι καλοθελητές, που φρόντισαν να μην παρουσιασστούν ανοικτά, "μασημένη τροφή", σχετικά με στρέβλωση των γραφόμενων τού Μανέθωνος τού Σεββενύτου από τον 3ο πΧ αιώνα (όταν όργωναν στην Αύγυπτο τα κυκλώματα τού "ερμού τού τρισμεγίστου). Εξ άλλου ο ίδιος ο Ιωάννης Φουράκης δήλωσε προς το τέλος τής πορείας του, ότι η πλειοψηφία των "αντισιωνιστών" συγγραφέων τού "πατριωτικού" χώρου πρόσκεινται και επιρρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από την μασονία. Άρα κάποιοι φρόντισαν να διοχετεύουν στην ευαισθητοποιημένη περιοχή τού αναγνωστικού κοινού, που είχε ειλικρινείς ανησυχίες, κουτόχορτο με το καντάρι, ώστε να πελαγοδρομούμε μέχρι σήμερα, χωμένοι μέχρι τα μπούνια σε νοητικά αδιέξοδα, που επιφέρουν αγκύλωση στην συνείδησή μας, με αποτέλεσμα να τρέχουμε πίσω από παλαβιάρηδες και στημένους ταγούς.
Στα "πρωτόκολλα των σοφών τής σιων" αναφέρεται χωρίς περιστροφές, ότι οι σιωνιστές θα επιβάλλουν διώξεις στους "μικρούς αδελφούς τους" εννοώντας τούς φτωχοεβραίους, για να τούς συσφίξουν στην επιρροή τους. Οπότε ο Σιωνισμός δεν ήταν μόνον ο εφευρέτης τής φυλετικής προπαγάνδας και πρακτικής, αλλά ήταν και αυτός που βρίσκεται πίσω από τον φυλετικό οχετό, που φέρει στημένο και υποκριτικό στρεβλό “αντισιωνιστικό” μανδύα, στοχοποιώντας και δαιμονοποιώντας μέχρι και τον τελευταίο Εβραίο, ως “μιαρό κάθαρμα”. Ελέγχοντας ο σιωνισμός ολοκληρωτικά τα κατά τόπους ΚΙΣ ανά την υφήλιο, προσέδωσε στην στημένη “αντισιωνιστική” του προπαγάνδα τον χαρακτηρισμό “αντισιμητισμός”, για να προσαρτήσει στις επιδιώξεις και το πρόγραμμά του το σύνολο των Εβραίων. ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ, ΟΤΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ. ΛΙΓΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΗΝ ΧΑΜΑΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΧΕΙ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ ΚΑΘΕΤΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ ΚΑΘΕ ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ.
Όποιος επιθυμεί μπορεί να κατεβάσει το PDF από το Freeinquiry.gr, ή να το βρει εδώ.
https://www.ebooks4greeks.gr/i-palea-diathiki-sto-fos-tis-kritikis
Επειδή η εν λόγω προβληματική δεν είναι καθόλου νέα, αλλά έχω αναφερθεί και στο παρελθόν επ' αυτής, παραθέτω στην συνέχεια ένα κατατοπισρτικό σχετικά με το ζήτμα τμήμα από την άνάρτηση τής 26ης Οκτωβρίου 2015:
"...Ο Μανέθων πράγματι σε κάποια έργα του αναφέρεται σε "μιαρούς". Αυτοί όμως δεν αποτελούν κατ' αποκοπήν τούς εβραίους, αλλά τμήμα τού πλήθους, το οποίον εγκατέλειψε την Αίγυπτο κατά την "Έξοδο" και δή τούς βαρυποινίτες, οι οποίοι ήσαν καταδικασμένοι σε καταναγκαστικά έργα.
Λυπηρόν στην
όλη διαδικασία είναι, ότι ο Γιάννης
Φουράκης εγνώριζε λίαν καλώς το
περιεχόμενο τού βιβλίου τού Γιάννη
Κορδάτου "Η Παλαιά Διαθήκη στο Φως
τής Κριτικής", χωρία από το οποίο
παραθέτει στα ως άνω πονήματά του,
κάνοντας αναφορές όμως σε αυτό με
επιλεκτικό τρόπο, ο οποίος στερείται
παντελώς τής καλώς νοουμένης δεοντολογίας.
Εν τέλει ο τρόπος παράθεσης τού Γιάννη
Φουράκη στα βιβλία του, ενώ ως ένα βαθμό
ξεσκεπάζει τον σιονισμό, εν πολλοίς
ρίχνει ταυτοχρόνως νερό στον μύλο του,
προωθώντας σημαντικές παρανοήσεις, που
απεργάζονται τα σιονιστικά κέντρα.
Θα
πρέπει να τονισθεί, ότι τις απόψεις που
συστηματοποιεί ο Γ. Κορδάτος στο άνωθεν
αναφερθέν βιβλίο, δεν τις βγάζει από
την κοιλιά του, αλλά τις παρέλαβε από
έξοχους Γερμανούς προτεστάντες
διαθηκολόγους και χριστολόγους, όπως
ο Otto Baur και άλλοι. Ακόμη και ο ηγέτης τής
γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας τών αρχών
τού περασμένου αιώνος και κατά Λένιν
"αποστάτης" Karl Kautsky συνέγραψε
αξιολογότατο πόνημα με τίτλο "Η
Καταγωγή τού Χριστιανισμού". Το έργο
αυτό διακρίνεται για την ερευνητική
του διεισδητικότητα, η οποία ήτο ίδιον
των γερμανών λογίων εκείνης τής εποχής,
χωρίς να διακατέχεται από αντικληρικό
μένος και τάσεις ευτελούς προπαγάνδας.
Στο
ως άνω βιβλίο καταδεικνύει ο Γ. Κορδάτος,
ότι το πλήθος που εξήλθε τής Αιγύπτου
υπό την αρχηγία τού Μωυσέως ήταν εντόνως
ετερόκλητο, αποτελούμενο από δυο τελείως
διαφορετικές ομάδες. Η πρώτη αποτελείτο
από την πνευματική αφρόκρεμα τής
Αιγύπτου, τούς οπαδούς τής μονοθεϊστικής
θρησκείας, την οποια είχε εγκαθιδρύσει
στην Αίγυπτο ο Φαραώ Έχνατον. Αυτή κατά
την διάρκεια τής διεξαγωγής τών
συγκρούσεών της με το καθεστώς τού Φαραώ
Ραμσή τού Β΄, ο οποίος επανέφερε τον
πολυθεϊσμό και τις ανθρωποθυσίες στην
Αίγυπτο, προέβη σε συνεργασία σκοπιμότητος
με τούς βαρυποινίτες, οι οποίοι είχαν
επίσης εξεγερθεί ενάντια στο καθεστώς.
Αυτή
η έντονα ετερόκλητη μίξη ανθρώπων υψηλού
ήθους με κοινωνικά αποβράσματα θα
σφραγίσει έκτοτε την πορεία τού εβραϊκού
λαού, ο οποίος συγκροτήθηκε ακριβώς
μετά την έξοδο από την Αίγυπτο, αποτελώντας
στην συνέχεια ένα παράξενο μίγμα
αξιόλογων ανθρώπων και καθαρμάτων. Τα
όσα εξιστορεί στην συνέχεια η βίβλος
είναι αποκαλυπτικά: Φθάνοντας οι εβραίοι
στην χερσόνισο τού Σινά, ξεσπά μεταξύ
τών δυο ομάδων μια σκληρή διαμάχη. Οι
οπαδοί τού Ιησού τού Ναυή απαιτούν την
ανόρθωση τού "χρυσού κριαριού",
δηλαδή την επαναφορά τού πολυθεϊσμού,
ενώ η ομάδα τού Μωυσέως αντιτίθεται σε
αυτά τα σχέδια.
Ο Κορδάτος αποδεικνύει
με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία
αυτό που πρόβαλαν οι Baur και λοιποί: Η
βίβλος έχει συντεθεί από δυο διαφορετικές
πηγές. Μια πολυθειστική, στην οποία το
όνομα τού "θείου" αναφέρεται σε
πληθυντικό αριθμό με τον όρο "ελοχίμ".
Και σε μια μονοθειστική, η οποία αναφέρεται
στον Ιεχωβά.
Ο Κορδάτος αποδίδει την
παράδοση τών προφητών, οι οποίοι
επιχειρούν μονίμως να νουθετήσουν τον
εβραϊκό λαό, στην μονοθεϊστική τάση,
ενώ την παράδοση τών "βασιλέων"
στούς πολυθεϊστές. Μέχρι να εμφανιστεί
η βασιλεία ως καθεστώς στούς εβραίους,
προϊσταται ο αρχιερεύς. Σε κάποια φάση
απαιτούν οι εβραίοι από τον αρχιερέα
Σαούλ την χρήση βασιλέως. Αυτός αρνείται
να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, με το
επιχείρημα ότι η βασιλεία είναι θεσμός
τών εθνών και "αυτή δεν αρμόζει σε
λαό που υπηρετεί τον Θεόν". Η εμμονή
τού πλήθους υποχρεώνει τον αρχιερέα να
στέψει ως βασιλέα τον Δαβίδ, ο οποίος
κατ' αρχήν αποδεικνύεται φρόνιμος και
ευσεβής άρχων. Στην πορεία όμως - ως
είναι φυσικόν - η βασιλεία εκφυλίζεται.
Φθάνοντας στον Σολομώντα, γεμίζουν τα
υπόγεια τού ναού - συμφώνως προς το
βιβλίον "Βασιλέων Β΄" τής βίβλου
με κόκαλα αν θρώπων, οι οποίοι θυσιάζονται
στην αστάρτη και το Μολόχ.
Αυτές τις
αναλύσεις δεν τις κάνει κάποιος παπάς,
αλλά ένας μαρξιστής ιστορικός, ο Κορδάτος,
ο οποίος όμως διέπεται από την τάση
επιστημονικής συνέπειας. Και μέχρι
σήμερα δεν έχει βγει κανείς να επιχειρήσει
να αμφισβητήσει αυτές τις θέσεις τού
Κορδάτου ή τού Baur με άξια λόγου
επιχειρήματα, με εξαίρεση κάποια
φερέφωνα τού Σιονισμού, όπως ο Ιωσήφ
Βελικόφσκυ, τον οποίον έχει γελοιποιήσει
ακόμη και ο Φουράκης με τα βιβλία του.
Εξ όσων προηγούνται, μπορεί να συναχθεί, ότι η λατρεία τού μολόχ, που εκδηλώνεται σε κάποιους Εβραϊκούς κύκλους, δεν είναι επίκτητη, έχοντας εισέλθει σε αυτούς κατά την Βαβυλώνιο αιχμαλωσία, αλλά αποτελεί ενδημικό φαινόμενο, που σχετίζεται με τις ρίζες τής προέλευσής τους. Κατά συνέπεια, η τάση να αποδίδονται όλες οι κακοδαιμονίες των Εβραίων στην χαζαρική πρόσμιξη, δεν ανταποκρίνεται στην ουσία τού προβλήματος. Η πλειοψηφία αυτών, που ασκούν κριτική στον σιωνισμό από συνωμοσιολογική σκοπιά προέρχεται από χριστιανικές χώρες. Ασχέτως τού βαθμού, που αυτοί οι άνθρωποι θρησκεύονται, δεν παύει το ασυνείδητό τους να έχει διαμορφωθεί από την χριστιανική κοσμοθεώρηση. Οπότε, η απόδοση τής συνολικής ευθύνης στούς Χαζάρους, απενοχοποιεί και διασώζει τις μύχιες ψυχικές αποτυπώσεις ένος “περιούσιου λαού”, από τον οποίον προήλθαν αυτοί που καθιέρωσαν και διέδωσαν τον Χριστιανισμό. Πρόκειται δηλαδή για την εύκολη λύση, η οποία στηρίζεται ως συνήθως στην εξιδανίκευση ενός και στην απεμπόληση κάποιου άλλου. Η ικανότητα τής διαφοροποίησης προϋποθέτει εκλεπτυσμένη σκέψη και διάθεση έρευνας, που δεν αναμασά στερεότυπα. Δυστυχώς, αυτό το έλλειμμα χαρακτηρίζει την νεοελληνική κοινωνία στο σύνολό της και έχει επιβληθεί σκόπιμα από τούς θιασώτες τού λεγόμενου “νεοελληνικού διαφωτισμού” στην φάση τής επανάστασης τού 1821, που σκόπιμα εξιδανίκευσαν κάθε τι αρχαιοελληνικό, απορρίπτοντας ταυτοχρόνως κάθε τι Βυζαντινής εκδοχής, με στόχο να στρέψουν το νεοσύστατο νεοελληνικό κρατίδιο στην ασφυκτική επιρροή τής δυτικής επικυριαρχίας. Εάν δεν ερευνήσουμε χωρίς προκαταλήψεις και στείρα προσκόλληση σε έτοιμα σχήματα τις ρίζες μας, δεν θα μπορέσουμε να οργανώσουμε την σκέψη μας. Η ιδεολογική προσκόλληση σε εισαγόμενα σχήματα μάς εμποδίζει να καταργήσουμε την ξένη εξάρτηση. Αυτές οι παθογένειες οδήγησαν με μοιραίο τρόπο σε αδιέξοδο σημαντικές προσπάθειες τής Ελληνικής κοινωνίας να αυτονομηθεί, όπως συνέβη κατά την σύνολη πορεία πολλών παρελθόντων δεκαετιών με την κυριαρχία τόσο μαρξιστικών, όσο και αντίπαλων σε αυτά δυτικότροπων ιδεολογημάτων, όπως ο φασισμός, ο φιλελευθερισμός αγγλοσαξονικής κοπής και το τρέχον μπάχαλο τού δικαιωματισμού. Το περιτύλιγμα με Ελληνικά σημαιάκια και εθνικού τύπου κορώνες δεν επαρκούν για να προωθηθούν γνήσια πατριωτικές προοπτικές, όσο το περιεχόμενο παραμένει θολό και και κενόδοξο.
(Σύντομο υστερόγραφο στην προηγούμενη παράγραφο.
Κατά πόσο ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίχθηκε στον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, όπως είναι η αντίληψη που κυριαρχεί, ή στον μολοχισμό, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, που ίσως μελλοντικά σταθεί δυντόν εδώ, να επιχειρηθεί μια συγκεκριμένη αναφορά σχετικά).
Αναμφίβολα τεράστιο ποσοστό Χαζαροεβραίων συμμετέχουν στην κορυφή τής σιωνιστικού συγκροτήματος, επιτελώντας ρόλους αποφασιστικής σημασίας, όπως οι μοχλοί τής πολιτικής, το χρηματιστικό κατεστημένο, ο έλεγχος των μαζικών μέσων, το καθηγητικό κατεστημένο, ο κινηματογράφος κλπ. Πλην όμως η ισχυρή βάση, που επάνω της στήθηκε ο σιωνισμός είναι η καβαλά και η τορά, που προήγαν οι Σεφαρδίμ. Εφόσον η κυτταρική μνήμη, που διαμορφώνεται στην μακρά πορεία χιλιετιών, είναι η δυναμική ρίζα, που προάγει κάθε σημαντική εκδήλωση φαινομένων, καταστάσεων και προοπτικών, που δομούνται επάνω σε αυτήν. Η συντριπτική αριθμητική υπεροχή Σεφαρδιτών είναι φανερή μεταξύ των θρησκευτικά φανατισμένων Εβραίων με τα μαύρα καπέλα και τα κοτσιδάκια, που παρασκευάζονται συνειδησιακά στις σχολές τής τορά, μέσα στο ισραήλ. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο αριθμός ανθρώπων νέας γενιάς, διότι το αρχέγονο στοιχείο τής αστάρτης και τού μολόχ θεωρείται σκόπιμο να πηγάζει μέσα από την ιστορική του φλέβα. Εξάλλου, όπως θα εξηγήσω στην συνέχεια των αναρτήσεων, μεταξύ των ετερόκλητων ομάδων τού Εβραϊσμού κυριαρχεί ένας έντονος ρεβανσισμός, με την εμμονή τής οικοδόμησης τού “τρίτου ναού” εκεί που βρίσκονται τα αρχαία ερείπια τού ναού τού Σολωμόντος. Ο χώρος αυτός είναι ταυτοχρόνως σύμβολο, τόσο αγνής μονοθεϊστικής ιερουργίας, όσο και βεβηλώσεως. Και εκεί ακριβώς που βρίσκονται ανέκαθεν τα “άγια των αγίων” και για τις δυο ομοταξίες, εμμένουν οι σιωνιστές να διακηρύξουν την τελική τους επικράτηση. Πρόκειται λοιπόν για μια σύγκρουση, η οποία μπορεί να εμφανίζεται με πολιτικό επικάλυμμα και να στηρίζεται σε προπαγάνδα εθνοτικών και ιστορικής προελεύσεως αξιώσεων, ενώ οι ρίζες της είναι βαθύτατα λατρευτικές, με στόχο την επικυριαρχία τού σκότους και σε συμβολικό επίπεδο. Ουδείς αμφισβητεί το δικαίωμα των Εβραίων στην αποκατάσταση τής ιστορικής τους κοιτίδας, εφόσον αυτό συμβεί σε πλαίσια σεβασμού και αμοιβαίας συνεργείας με αυτούς, που εδώ και χιλιετίες κατοικούν επίσης στον χώρο τής Παλαιστίνης και ως εκ τούτου έχουν ισάξια διακαιώματα με τούς Εβραίους. Ασχέτως όμως εάν η ρύθμιση αυτού τού ζητουμένου θα μπορούσε να λυθεί σε πλαίσια ενός ενιαίου κράτους, ή δυο ξεχωριστών κρατών, το”κράτος” τού ισραήλ αποτελεί τεχνητό μόρφωμα, που δεν ιδρύθηκε για να αποκατασταθούν τα δίκαια τού Εβραϊκού λαού, αλλά για να επιβληθεί ο αρμαγεδώνας. Κατά συνέπεια αυτή η συνωμοσία δεν στρέφεται με απρόσκοπτη βία μόνον ενάντια στους Παλαιστίνιους, αλλά αποτελεί μια ζοφερή απειλή ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ. Κατά την εκτίμηση μου, το επιχείρημα, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων είναι χαζαρικής προελεύσεως και άρα δεν υφίστανται ιστορικοί δεσμοί με τον χώρο τής Παλαιστίνης, μπορεί μεν να έχει μια μερικώς ορθή τεκμηρίωση, πλην όμως δεν άπτεται τής ουσίας τού φαινομένου. Επί πλέον αυτοί που χρησιμοποιούν τον σιωνισμό ως μοχλό, είναι ιερατεία που επιχειρούν να εξασκήσουν πλανητική κυριαρχία και βρίσκονται ιεραρχικά άνωθεν αυτού. Είναι οι “αόρατοι” τής ιστορίας, που αναθέτουν σε άλλους την βρώμικη δουλειά. Αλλά για να αποκαλυφθεί αυτό το φαινόμενο, απαιτείται ακόμη κόπος και αρκετό διαδικτυακό μελάνι.
΄Αποψη τής συγκέντωσης με 15.000 ραβίνους με θέμα την καταδίκη τού σιωνισμού
https://twitter.com/i/status/1699597376489447758
Ο μηχανισμός που εφαρμόζεται παντού για την εγκατάσταση συγκρουσιακής προδιάθεσης, στηρίζεται στην χειραγώγηση των μαζικών μέσων. Όμως αυτή προετοιμάζει μόνον το γενικό πλαίσιο για την επιβολή ανεξέλεγκτης βίας. Η ανθρωπομάζα είναι στις πλείστες των περιπτώσεων παθητικοποιημένη και αντιλαμβάνεται τον ρόλο της κυρίως ως θεατή των εξελίξεων εκ τού μακρόθεν και ασφαλούς, χωρίς να έχει προθέσεις δυναμικής συμμετοχής στα τεκτενόμενα. Άρα, η πλύση εγκεφάλου σε επίπεδο συνειδήσεων δεν επαρκεί, ώστε να μετατραπούν οι άνθρωποι σε θηρία, για να ξαμοληθούν με πώρωση σε μια διαδικασία μακελειών, με στόχο την αμοιβαία αλληλοεξόντωσή τους. Ως εκ τούτου είναι η τερατογέννεση τού εμφυτουόμενου πάθους εξόντωσης υποχρεωμένη να εντάξει στις πρακτικές της περισσότερο αποτελεσματικά μέτρα. Από τούς μαέστρους τής κοινωνικής μηχανικής, που στοχεύουν στην εκτός ορίων αναμόχλευση τού ανθρώπινου ψυχισμού, ώστε να επέλθει ένα άγριο μίσος καταστροφικής μανίας, γίνεται χρήση μιας πάγιας μεθόδου. Αυτή δεν περιορίζεται σε θεωρητικού περιεχομένου υποβολές, αλλά στηρίζεται σε συγκεκριμένη ΠΡΑΚΤΙΚΗ παρέμβαση, βάση τού φαινομένου, ότι Η ΒΙΑ ΓΕΝΝΑΕΙ ΒΙΑ. Ο μηχανισμός που εφαρμόζεται, στηρίζεται στο τρίπτυχο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ – ΤΟΞΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ – ΕΝΤΑΞΗ ΣΕ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΚΦΟΡΤΙΣΗΣ ΜΕΣΩ ΔΙΑΠΡΑΞΗΣ ΒΙΟΠΡΑΓΙΩΝ.
Έχει διαπιστωθεί από τα επιτελεία που αποσκοπούν να ελέγξουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, ήδη από το το απώτερο παρελθόν πειραματικά, ότι όταν κάποιος υποστεί ένα βαρύ τραύμα, το οποίο επεκτείνεται με ένταση και στην ψυχική διάταξη τού ατόμου, τότε υφίστανται δυο εκδοχές. Ή το θύμα θα συνειδητοποιήσει όσα συνέβησαν και θα τα χειριστεί αναλόγως στην σφαίρα τής συνείδησης, εξάγοντας κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, ή θα υποχρεωθεί υποταγμένο από αμηχανία, ή φόβο, να καταπλακώσει τα όσα υπέστη στην σφαίρα τού ασυνείδητου, ώστε να μην παρουσιάζονται αυτά συνεχώς εμπρός του ως αναμνήσεις και το καταβάλλουν συναισθηματικά. Αυτή η καταπλάκωση συνεπάγεται την συσσώρευση μιας άκρως αρνητικής ενέργειας, που εξασκώντας υποσυνείδητη πίεση, γυρεύει να εκφραστεί, για να εκτονωθεί η ψυχική περιοχή που πάσχει. Με αυτόν τον τρόπο το θύμα μετατρέπεται σε ασυνείδητα τοξικό φορέα. Αυτή η τοξικότητα, που αναζητά πιεστικά διέξοδο, χωρίς όμως να καθίσταται άμεσα αντιληπτή, την αισθάνεται το θύμα ως λανθάνουσα παρόρμηση. Την κατάλληλη στιγμή εμφανίζονται τότε στο θύμα οι τεχνικοί τής κοινωνικής μηχανικής, βαστώντας ένα ταμπλάτσο, όπως παλιά γινόταν στους κινηματογράφους κατά την διάρκεια τού διαλείμματος, που φώναζαν οι νεαροί πωλητές τού μπαρ “πασατέμπο, φιστίκια, πορτοκαλάδες, σάμαλι, λεμονάδες”. Μόνο που οι λεγάμενοι σε αυτές τις περιπτώσεις φωνάζουν “Εδώ οι καλές βιαιοπραγίες, οι ωραίες τρομοκρατικές ενέργειες, τα νόστιμα ξεσαλώματα με αυτόματα όπλα, οι μαζικοί βομβαρδισμοί και τα τάγματα τού χάρου”. Την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει αυτή η πρακτική, όταν ο τραυματισμός είναι τόσο έντονος, που το θύμα αδυνατεί τελείως να τον επεξαργαστεί ψυχικά. Τότε επέρχεται σχιζοφρένεια τού θύματος και δίπλα στην προηγούμενη προσωπικότητά του σκάει μύτη ένα τερατάκι, που ζητάει να κυριαρχήσει στην σύνολη ψυχική διάταξη και να την υποδουλώσει πέρα ως πέρα. Το θύμα αντιδρά χωρίς να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει κατά την διάρκεια τής μετατροπής του σε επιθετικό ενεργούμενο, ενώ οι παρασκευαστές του σταθμίζουν με ακρίβεια και μπόλικη τεχνογνωσία, τον τρόπο που θα εφαρμόσουν το επόμενο βήμα.
_04.jpg)
Οι σκιές, που κινούσαν τα νήματα πίσω από τον ναζισμό, αποσκοπούσαν, το θεμέλιο που έπεσε, να στηρίξει πολύ περισσότερα στην ράχη του, από ένα κρατίδιο, που θα εκτόπιζε τούς Παλεστίνιους από την γη τους.
