ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ:

Πρώην τερατάκι. Απαιτεί και το κρέας του. Παλιά του στέλνανε κάτι καραβιές νεολαίους. Γιατί όπως και να το κάνουμε χωρίς Μινώταυρο δε λειτουργεί λαβύρινθος. Ούτε μπάχαλο, ούτε σύγχιση, ούτε χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα...


Αναφέρθηκα αγαπητοί φίλοι πριν μερικές ημέρες στα γεγονότα των βανδαλισμών στο Έβδομο Γενικό Λύκειο Παγκρατίου. Τρείς εβδομάδες έκτροπα και βανδαλισμοί άνευ προηγουμένου, αλλά η αστυνομία και οι "υπεύθυνοι" άφαντοι...
Το αποτέλεσμα συν τοις άλλοις και άνω του ενός εκατομμυρίου ζημιές. Οι αρχές δεν παρενέβησαν, δεν απέτρεψαν, δεν περιόρισαν την καταστροφή, αλλά το κυριότερο δεν διερεύνησαν εγκαίρως από τα μέσα τα αίτια και αιτιατά. Καθότι η πέμπτη φάλαγγα σχεδιάζει ήδη προφανώς το επόμενο έκτροπο...

Κατόπιν εορτής και αφού άπαντες οι δράσται είχαν εγκαταλείψει το χώρο ενεφανίσθη και ο υπουργός...Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα έλεγε κανείς, περιμένοντας έστω εκ των υστέρων, τη λήψη κάποιων λογικών μέτρων. Θα το επαναλάβω ακόμη μια φορά: Πιστεύω ότι ο κ. Στυλιανίδης είναι άνθρωπος έντιμος και καλής θελήσεως, ένα από τα τελευταία καλόκαρδα στελέχη της κυβέρνησης, που απέμειναν μετά τους ανασχηματισμούς.
Όμως δυστυχώς στην πολιτική δεν πρόκειται περί προσώπων. Διότι οι σιδερένιοι νόμοι της παγκοσμιοποίησης, που αποτελεί υπερεθνική λέλαπα , με τεράστια κυκλώματα ισχύος πίσω της, είναι αδυσώπητοι. Οι πρώτοι που υφίστανται την πολτοποιητική απειλή της, όσο αφορά την προσωπικότητά τους, είναι οι πολιτικοί. Και η ανθρώπινη ζωή δυστυχώς ποτέ δεν είχε μεγάλη αξία.

Έτσι η κριτική σε βάρος τους μοιάζει εύκολη (αν και η καμπούρα μας γνωρίζει τι μας έχει στοιχίσει αυτή και τι πρόκειται να μας στοιχίση ακόμη). Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που δεν μπορούν να κρατηθούν καν τα προσχήματα. Για τα συγκεκριμένα πρόσωπα (βεβαίως όχι όλα) έχω κατανόηση. Δεν θέλω να γίνω κριτής των συνανθρώπων μου, γιατί είμαι ανάξιος να τους κρίνω. Ένας Ινδός Διδάσκαλος είπε ότι δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν και αμαρτωλός χωρίς μέλλον. Εξάλλου όλοι συνοδοιπορούμε και έχουμε το δικό μας κομμάτι ευθύνης. Και οι πολιτικοί, όπως όλοι μας, κάνουνε τη δική τους τραγική υπαρξιακή εμπειρία, μέσα στην αυταπάτη της ύλης. Μεταξύ τους και κάποιοι που φέρουν μέσα τους τον πλέον πρωτόγονο εαυτό τους. Οι ωραιοπαθείς που είναι κατά κανόνα και πορωμένοι. Άδειοι, αναίσχυντοι, ηθοποιοί του εαυτού τους.

Η κριτική μου δεν στοχεύει κύρια σε πρόσωπα, αλλά σε νοοτροπίες και πρακτικές. Φέρνω στο νού μου τη ρήση ενός Πατέρα: "Άλλαξε τον εαυτό σου και θα αλλάξης τον κόσμο". Και την άλλη: "Μια αγνή καρδιά είναι σε θέση να αλλάξη, όχι μόνο το παρόν και το μέλλον, αλλά και το παρελθόν".

Ο Ευριπίδης δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων χωρίς ευαισθησία. Τουναντίον. Όμως ο Πρωθυπουργός τον έριξε στον λάκκο των λεόντων, ακριβώς γιατί είναι, νομίζω, ο καλύτερος. Ο Ευριπίδης δέχτηκε από αίσθηση καθήκοντος, όχι από φιλοδοξία. Όμως για να αντέξη κάποιος εκεί μέσα, πρέπει να είναι ή ο προφήτης Δανιήλ ή ο Ορφέας. Το κατά πόσο θα αντέξη θα το δείξη το μέλλον.

Κάθε μέρα τον βλέπω όλο και πιο σκυθρωπό, πιο προβληματισμένο. Νομίζω ότι απ΄όλα τα κυβερνητικά στελέχη είναι ο πλέον ευαίσθητος απέναντι σε προσβολές. Υποθέτω ότι ίσως να μην έχει προσβάλει ποτέ άνθρωπο στη ζωή του. Αντίστοιχα οι προσβολές τον πληγώνουν.
Όμως καλώς ή κακώς η αξιοπρέπεια είναι κάτι πολύ βαθύτερο από την
καλή συμπεριφορά. Έχει να κάνει με τις βαθύτερες επιλογές του ανθρώπου. Εκεί πρέπει να βγάλουμε κίτρινη κάρτα. Παραθέτοντας και μια φράση από το γερμανικό σύνταγμα: Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ. Αν δεν συμφωνείς φίλε, ΔΕΝ ΠΡΑΤΕΙΣ.

Και επί του προκειμένου. Προϋποθέτω από τον Υπουργό Παιδείας, εάν δεν κατέχει, τουλάχιστον να προβληματίζεται στα ζητήματα διαπαιδαγώγησης. Διότι Παιδεία σημαίνει πριν απ΄όλα διαπαιδαγώγηση.
Τι έκανε λοιπόν ο κ. Υπουργός κατόπιν εορτής; Κατέθεσε αγωγή ενάντια σε δεκατρείς μαθητές και ένα δεκαοκτάχρονο εξωσχολικό, καθώς και εναντίον οκτώ γονέων που τους μήνυσε ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ. Διαιρώ: 1.000.000 / 8 = 125.000 Ευρώ περίπου συν τα δικαστικά κλπ.

Όλοι και πριν απ΄όλους οι καθηγητές (αυτοί που δεν επέτρεψαν ποτέ σ΄αυτό το σχολείο να διεξαχθή μαθητικό συμβούλιο ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, παραβιάζοντας εντολές του κράτους, όπως κατήγγειλε ο αντιπρόεδρος της συνομοσπονδίας των γονέων και κηδεμόνων Ελλάδος κ. Θωμάς Τσούπος) φωνασκούν για να επιβληθούν αυστηρότατες ποινές στους μηνυθέντες. Ας δούμε όμως και το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτής της ποινικής διαδικασίας, διότι όπως ισχυρίστηκε στην εφημερίδα ο κ. Τσούπος υπάρχουν και ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ.

1. Αυτοί που από τα παρασκήνια οργάνωσαν τον Βανδαλισμό, διότι δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι μαθητές κουβάλησαν αυτόβουλα αλβανική σημαία στο χώρο της κατάληψης (δεν νομίζω να έχουνε και κάποιοι Αλβανοί την αφέλεια να κάνουν κάτι τέτοιο) παραμένουν άθικτοι, για να συνεχίσουν το "έργο" τους.

2. Κάποιο πιτσιρικάδες με αποδειγμένα έντονη παραβατική τάση οδηγούνται για πολλά φεγγάρια στα ελλαδικά "σωφρονιστήρια", τις μεγάλες σχολές της ηρωΐνης και της κατασκευής εγκληματιών. Εκεί που ο φοροωφειλέτης κάθεται μαζί με το δολοφόνο. Μετά από κάποια χρονάκια εξέρχονται - με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου βέβαια - μια και η προδιάθεση υπάρχει αφθόνως, στην καλύτερη περίπτωση καθάρματα- ντήλερ και στη χειρότερη εκτελεστές αυτοκτονίας. Ή μπορεί να υπογράψη κανείς ότι τα θινκ τανκς έχουν εξαιρέσει τη χώρα μας;

3. Όταν το παιδί ενός βουλευτού του Συνασπισμού έκανε γυαλιά - καρφιά μια τράπεζα, δεν θυμάμαι με τι είδους οπλισμό, πριν μερικές εβδομάδες, τρέξανε όλες οι πριμαντόνες, πολιτικές και δημοσιογραφικές, να τονίσουν ότι για το κατάντημα ενός παιδιού δεν μπορεί να φτέη ο γονέας. Δεδομένου ότι ο εν λόγω κύριος είναι βουλευτής και εκπροσωπεί το σύστημα. Δηλαδή είναι ένας από εμάς και το σύστημα είναι αδύνατο να κάνη ποτέ λάθος. Και να τα κορκοδήλια δάκρυα από παντού. Και να οι εκδηλώσεις κατανόησης των άλλων "υπεύθυνων" γονέων.
Τώρα που πρόκειται για κάτι εργατάκια και μικροαστάκια βαράτε.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριε Υπουργέ Εσωτερικών, ως υπεύθυνος για θέματα δημοσίας τάξεως,
Κύριε Υπουργέ Παιδείας:

ΜΗΠΩΣ ΠΟΤΕ ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ, ΠΛΗΡΩΝΟΥΝΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΦΟΡΟΥΣ - ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΑΣ - ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ;

ΜΗΠΩΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΗΡΚΗΣΕ Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΒΑΛΕΤΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΣΗ;

ΜΗΠΩΣ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΟΤΙ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΓΚΛΟΜΠ ΚΑΙ ΧΕIΡΟΠAIΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡIΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΑ ΜΕ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ;

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΞΗΛΩΘΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΑΣ;
ΑΣ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ (ΕΞΑΛΛΟΥ ΘΑ ΑΠΑΛΑΓΗΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΣΑΣ)

Και άμα βρείτε και καμιά ώρα χρόνο περάστε από καμιά φτωχογειτωνειά, για να δείτε πως βγάζει ο μεροκαματιάρης το 125.000 και που στέλνετε τα υπόλοιπα παιδιά του με τα πρόστιμα.

ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΦΙΑ

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ!

ΥΠΕΡΑΜΥΝΘΗΤΕ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ - ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ

ΜΕΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ...

Αφιερωμένο στον Α.Κ.


ΑΝΤΙΟ ΓΙΕ ΜΟΥ

Τόσα χρονάκια που μου λείπεις
να ΄ξερες πώς σε νοσταλγώ
πώς η καρδιά μου σε γυρεύει
στο πέλαγο είμαι ναυαγός

Και συ πουλάκι πάνω στο σύρμα
νομίζεις είσαι τσαμπουκάς
με ένα σήμα της ειρήνης
το σημαιάκι σου κουνάς

Γερόντοι που μετράνε μέρες
και φίλοι που μας νοσταλγούν
μονάχα οι άγριοι αγέρες
κάποτε μας κατανοούν

Μέσα στην ανυποταξία
τα χρόνια φεύγουνε σερί
για μια ιδεολογία
το σπίτι βγάζεις στο σφυρί

Προσβλέπεις λες σε κοινωνία
δίχως πολέμους και σφαγές
με τους εμπόρους του θανάτου
δεν θέλεις λες συναλλαγές

Εγώ ξέρω όμως πλέον
ότι δεν θα σε ξαναδώ
γι αυτό θα γίνω περιστέρι
στο σημαιάκι το μικρό

ΣΚΥΛΟΨΑΡΟ ΜΠΛΟΥΖ

ΕΠΙΤΑΧΙΝΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΑΝΗ ΣΤΟΧΟ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ)

ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΘΑΝΟΝΤΟΣ

"Τελικά ποιός κυβερνάει αυτή τη χώρα;"

- Κωνσταντίνος Καραμανλής (πρεσβύτερος) -



Παροιμιώδης η ρήσις του γέροντος, που έγινε με αφορμή τη δολοφονία του βουλευτού, αλλά και λαϊκού ινδάλματος, του μεγάλου ανθρωπιστού και ειρηνιστού, Γρηγορίου Λαμπράκη.
Του ανθρώπου, που ζωσμένος το σήμα της ειρήνης, ξεχύθηκε επικεφαλής μιας αέναης πορείας πολλών άλλων, στο όνομα του μεγάλου αυτού πόθου των ειρηνοποιών, προς το άπειρο. Ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται...
Παροιμιώδης αλλά και πάντοτε επίκαιρη.
Όχι μόνο στον τόπο μας. Διότι το βδελιρό χέρι του παρακράτους, πολλαχού έκανε χρήση της πολιτικής δολοφονίας, για να κλείση το στόμα της αληθείας.
Μα δεν επαρκείται μόνο σ΄αυτό. Με τη μορφή των βανδαλιστών κουκουλοφόρων αναμιγνύεται, για να βιαιοπραγήση ασύστολα με χουλιγκανική "μέθοδο", στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών, για να τις αμαυρώση και να παρέχη τα προσχήματα νομιμοποίησης στην εφαρμογή ανεξέλεγκτης βιαιοπραγίας από της δυνάμεις κρατικής καταστολής. Το δυστυχέστερο όλων, είναι ότι οι κουκουλοφόροι χαίρουν της κρατικής κάλυψης.

Επανειλλημένα δημοσιεύτηκαν στον τύπο φωτογραφίες με κουκουλοφόρους, δίπλα σε αμέριμνους αστυνομικούς. Το κράτος φαινεται αδύναμο να ελέγξει, αυτούς που τόσο τραγικά για την έννοια της δημοκρατίας χαρακτηρίστηκαν "γνωστοί - άγνωστοι".

Το πιό πρόσφατο χτύπημα τους η ολιγομελέστατη κατάληψη του Εβδόμου Γενικού Λυκείου Παγκρατίου, κύρια από εξωσχολικούς χούλιγκαν για διάρκεια μεγαλύτερη των δύο εβδομάδων. Αφού κατάστρεψαν τα πάντα, εξαφανίστηκαν δια νυκτός και ούτε γάτα ούτε ζημιά για την αστυνομία. Στο τέλος ίσως την πληρώσουν κανένα δυο παρασυρμένοι μαθητές που δεν κατάλαβαν τη μπλόφα και βρέθηκαν μέσα, έτσι για να φοβόνται τα άλλα παιδιά, στην περίπτωση που αποφασίσουν να κινητοποιηθούν για κάποια δίκαια αιτήματα που αφορούν την παιδεία.

Της καταλήψεως του Εβδόμου Γενικού Λυκείου προηγήθησαν οι καταλήψεις 400 περίπου σχολείων σε ολόκληρη τη χώρα. Ένας ογκοδέστατος αριθμός της διαμαρτυρίας των νέων παιδιών, που θα έπρεπε, εάν υπήρχε στοιχειώδης ευαισθησία, να προκαλεί ρίγη ενοχής, όχι μόνο στους υπεθύνους, αλλά σε κάθε ενήλικα. Διότι η νέα γενιά με αυτή την ογκώδη διαμαρτυρία εξέδοσε ένα πιστοποιητικό απορείας προς όλους μας.

Προσποιήθηκε ο κ. Πρωθυπουργός σε ομιλία του στη βουλή, ότι δεν κατανοεί τους λόγους των καταλήψεων. Τα τετρακόσια σχολεία όμως αποτελούν ένα μέγιστο δείγμα της δυσφορίας της νέας γενιάς (και όχι μόνο) έναντι της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Και αυτά που προηγήθησαν των καταλήψεων και που έγιναν αιτία για την αποπομπή από μέρους του της πρώην υπουργού παιδείας, του υπουργού δημοσιας τάξεως και της κατάργησης από τον ίδιο του υπουργείου δημοσίας τάξεως, δεν τον προβληματίζουν;
Διότι εάν μεν δεν προβληματίζεταί, σημαίνει ότι έχει απολαίσει παν αισθητήριο έναντι των κοινωνικών και πολιτικών δρόμενων. Εάν δε προβληματίζεται, αυτό σημαίνει ότι κατανοεί την αιτία της δυσφορίας, άρα ψεύδεται από βήματος της βουλής. Και εδώ ταιριάζει άλλη μία φορά η γνωστή παροιμία: "Ποιός Θανάσης;"

Εις μάτην προσπάθησαν οι γονείς των μαθητών του Εβδόμου Γενικού Λυκείου να περέμβουν οι δυνάμεις αποκαταστάσεως της τάξεως προς απομπήν των μεταμφιεσμένων εις μαθητάς κανιβάλων από τους σχολικούς χώρους, πριν αυτοί ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους παραλήρημα. Οι αστυνομία τους παράπεμψε στον εισαγγελέα. Ο δε εισαγγελέας στον υπουργό. Εκεί βεβαίως τελειώνουν οι δυνατότητες των δίστυχων γονέων και του διευθυντού του Λυκείου.
Αυτονόητα ο υπουργός είναι δυσπρόσιτος και εν τέλει παίρνει εντολές από τον κ. Πρωθυπουργό. Ο Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΝΤΟΛΕΣ;
ΔΙΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ - ΕΚΤΙΜΩΝ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΣΑΣ - ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΑΤΕ ΠΟΤΕ ΙΔΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙ ΑΝΟΧΗ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.
ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ Η ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΕΙ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΚΑΙ ΥΠΟΠΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΩΝ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΔΙΔΑΚΤΩΡΙΚΑ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΥΠΟΥ TUFTS ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΑΤΕ;


Αξιότιμε κ. Πρωθυπυργέ:

Υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του θείου σας, δια να μην εγερθεί εκ του τάφου και σας ερωτήσει ο ίδιος, σας ερωτώ εγώ:

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

Με τη δέουσα τιμή προς το πρόσωπο σας
και ειληκρινή αισθήματα συμπαθείας,

Σας εύχομαι καλή δύναμη στο δύσκολο έργο σας,
ΜποΣτοΠελ
(Τα πλήρη στοιχεία μου ευχαρίστως ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή σας)



ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΙΣΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΝΕΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

"ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΗ Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΚΕΠΑΡΝΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΓΕΝΟΣ"

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "Διηγήσεις Ελληνικής Φυλής"

EKOLOGIA KE XERO PSOMI

"Όσο υπάρχουν οι ζογκλέρ θα υπάρχουν και οι κρεμασμένοι"
- Κρυφός νόμος του Ταρώ -

"Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε! Στο τέλος κάτι θα μείνη"
- Γιόζεφ Γκέμπελς -

"Έχω μια λύση. Έχεις ένα πρόβλημα;"
- Τζων Λέννον -

"Μερικοί νομίζουν ότι δουλεύουν, όταν μας δουλεύουνε."
- ΜποΣτοΠελ - "Εγχειρίδιον επαγγελματικού προσανατολισμού για τεμπέληδες, κλέφτες κα απατεώνες"

Η Χαλιμά ήταν μια πολύ ωραία γυναίκα. (Δεν λέω και έξυπνη διότι το "γυναίκα" το προϋποθέτει). Κάποτε την είδε ο Σουλτάνος και την πόθησε. Διέταξε να την φέρουν μπροστά του. Η φουκαριάρα η Χαλιμά κατάλαβε αμέσως τι την περίμενε. Αλλά σ΄αυτές τις περιπτώσεις τα όχι κοστίζουν μπελάδες. Έτσι με μεγάλη προθυμία δέχθηκε να συνβρεθή την νύχτα με το Σουλτάνο, κρατώντας όμως πισινή την τέχνη που της δίδαξε η γιαγιά της.
Αφού την οδήγησε την νύχτα ο Σουλτάνος στον πολυτελή οντά, μόλις έβγαλε το πουκάμισό του, αυτή άρχισε να του διηγείται ένα παραμύθι. Τι μαγεία ήταν αυτή για τα κουρασμένα από τα βαρειά σκουλαρίκια αυτιά του...Τι ωραία ηχούσε το παραμυθάκι...
Η Χαλιμά σαν έμπειρη γνώριζε ότι τα παραμύθια αποκοιμίζουν. Η γλυκιά της φωνή ήτανε λές και είχε βγεί από τις ειδήσεις των εννέα. Τα βλέφαρα του μονάρχου βάρυναν, σε λίγο άρχιζε να ροχαλίζη. Άντε, ακόμη μια νύχτα, που κατάφερε η Χαλιμά να διασώση την από αρχαιοτάτων χρόνων απολεσθείσα παρθενία της...
Την επόμενη νύχτα φόρεσε το Αρμάνι νυχτικό που της χάρησε ο μεγάλος, τον κοίταξε ηδονικά στα μάτια και με πονηρό χαμόγελο ξεκίνησε το μια φορά κι ένα καιρό...
Αυτός ο χαβάς τράβηξε χίλιες και μία νύχτες...
Την νύχτα χίλια δύο είχανε τελειώσει όμως τα παραμυθάκια. Τότε έγινε διστυχώς και η πράξις. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΕΧΟΥΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ.


ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Το να κλέβη κάποιος τους συνανθρώπους του είναι παλιά ιστορία. Το να μετατρέπη τους συνανθρώπους του σε σκλάβους, εφευρέθηκε λίγο αργότερα. Και τα δύο αποδείχθησαν στο παρελθόν και προσοδοφόρες και μη κοπιώδης μέθοδοι προσπορισμού των αναγκαίων προς το ζείν (συν κάτι βιλλάρες και κάτι πόρσε βρε αδελφέ, γιατί δεν μπορεί να είμαστε όλοι το ίδιο).
Και τα δύο προϋποθέτουν όμως κάποιους βάναυσους διακανονισμούς. Μαστίγια, περίστροφα, μπετόνια με βενζίνη, γραββάτες και καβουράκια Αλ Καπόνε, Πραιτοριανούς, βρωμόξυλο, σιδερογροθιές, δυνάμεις καταστολής, ξερονήσια και άλλα τοιαύτα. Και τι θα πης δηλαδή και στο παιδί σου, που μεγαλώνοντας πρέπει αυτό να αναλάβη τη Φίρμα; Ότι είσαι κάθαρμα και ότι πρέπει κι αυτό να γίνη σαν τα μούτρα σου; Τι θα το κάνουμε δηλαδή, Ζωνιανά;
Εμείς φοράμε γραββάτα, κυρίες και κύριοι. Εμείς κρεμάμε στο σπίτι μας πίνακες του Πικάσσο, έχουμε στην κολότσεπη διδακτωρικά διπλώματα, περγαμηνές από πνευματικά ιδρύματα της αλλοδαπής. Δεν υπάρχουν αυτά σε μας. Είμαστε Κύριοι, τη βρωμοδουλειά την κάνουν άλλοι. Αλλά θέλουμε όμως και τα λεφτά σας, την εφτελιστικά κακοπληρωμένη εργασία σας, την προγραμματισμένη φτώχια σας, την αθλιότητα σας μέσα στο υποβαθμισμένο περιβάλλον, το μαρασμό της γης σας, την μονοκουλτούρα της πολυεθνικής απαλλοτρίωσης, το απαλλαγή σας από οποιοδήποτε πλουτοπαραγωγικό δυναμικό οικοδόμησαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας στον τόπο, που εσείς με περισσή αφέλεια αποκαλείτε πατρίδα.
Και όπως είπαμε: Όχι μόνο θα σας τα πάρουμε χοντρά, όχι μόνο θα σας εξαθλιώσουμε, αλλά θα έρθετε να μας φιλήσετε και με ευγνωμωσύνη το χέρι. Διότι θα κατανοήσετε ότι σας ευεργετούμε. Όχι, δεν απαιτούμε δουλοπρέπεια. Κάθε άλλο. Αναμένουμε την δική σας ενεργό και εθελοντική συμμετοχή. Ποιός μίλησε για τράπεζες, για λέσχες, για πολυεθνικές, για στρατιοτικοβημαχανικά σύγκροτήματα, για φλοπ, διαπλοκή, φούσκες; Δεν καταλάβατε ρε κορόϊδα ότι εδώ πρόκειται για φιλανθρωπικό οργανισμό, ΓΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΠΑΓΚΑΡΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;
Δεν πήρατε είδηση ρε αφελείς ότι ξυρίσαμε τα μουστάκια; Ποιός Χίτλερ ρε; Ποιός Στάλιν; Δεν είδατε ότι περνάμε στην περούκα κάργα μπριγιαντίνη; ΑΛ ΓΚΟΡ, ρε κοιμισμένοι, ξυπνήστε. Άνθρωπος με συνείδηση, οικολόγος!

Σαν ώριμο φρούτο άκουσα προχτές στις ειδήσεις των 21 του ΣΚΑΙ, ότι αυτός ο σταθμός οργανώνει ημερίδα σε συνεργασία με την Πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου και την εφημερίδα "Καθημερινή" με θέμα την "καταστροφή του κλίματος" και το "φαινόμενο του θερμοκηπίου". Στην ίδια εκπομπή αναφέρθηκε ο "πολιτικός αναλυτής" του σταθμού ότι η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να ακριβίνη. Διότι κατά τα λεγόμενα του το φτηνό ρεύμα σημαίνει υπερκατανάλωση, δηλαδή μεγαλύτερη ρύπανση, με αποτέλεσμα να πληρώνη η Ελλάδα ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ. Άρα, ισχυρίστπίσηηκε, το φτηνό ρεύμα ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ! Στην ιστοσελίδα του εν λόγω σταθμού διάβασα επίσης ότι:

- Η μετοχή της ΔΕΗ εκτοξεύτηκε.
- Η ΔΕΗ θα μειώση το προσωπικό της.
- Η ΔΕΗ πρόκειται να μειώση τις απολαβές των εργαζομένων.

(Παρά την άνοδο της τιμής του ρεύματος).
Και last but not least τη ΔΕΗ θα την πάρη κάποιος ξένος όμοιλος.

Και να που η Αγγλική πρεσβεία έγινε οικολόγα!
Και να που ο ιδιοκτήτης του πολυεθνικού πετρελαιοπαραγωγικού κολοσσού, πρώην OXYDENTAL, Αλ Γκορ, που κονομάει τρελλά και πράλογα με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, σβήνοντας και την τελευταία ελπίδα των οικονομιών για ανάπτυξη, το παίζει Οικολόγος.
Κακό πράγμα η ανάπτυξη! Ρίχτε πρόστημα! (Εκεί που θα σας πω...)

Διστυχώς όμως για όλους αυτούς. σχετικά το παραμύθι της "καταστροφής του κλίματος" και το "φαινόμενο του θερμοκηπίου" δεν μιλάνε μόνο οι βασιλικοί οίκοι, ιδικτήτες της τράπεζας της Αγγλίας, και οι "πεφωτισμένοι" δισεκατομμυριούχοι των πολυεθνικων πετρελαίου, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝΕΣ.
Όχι αυτοί με τις άσπρες ρόμπες που πουλάνε κατ΄εντολήν παραπληροφόρηση, αλλα αυτοί που υπηρετούν την αλήθεια.

Έτσι δεν μπορώ παρά να επανέλθω, Θεού θέλοντος. Με ανάλυση, διαγράμματα, μετρήσεις και τεκμηριωμένη παράθεση της επιστημωνικής θεώρησης.

(Τώρα ότι πήρε το Nόμπελ κάποιος άλλος και αδικήθηκε η Χαλιμά, καλά να πάθη. Διότι τα παραμύθια δεν πρέπει να λέγονται για την αναστολή της σεξουαλικής πράξεως, αλλά αντιθέτως για να την διευκολύνουν).

ΔΕΝ ΤΕΜΝΕΤΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ "ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ"

ΜποΣτοΠελ, "Τζερόνιμο"

Πέρασαν εικοσιένα χρόνια από τότε που στριμωγμένος στους τέσσερεις τείχους, με νοσταλγία για τη μάνα μου και τους δικούς μου, βρήκα σα διέξοδο εκφυγής το να γράψω το "Κόκκαλο του Αετού". Ίσως να παραμύθιαζα τον εαυτό μου, σκαρώνοντας ένα γράπωμα επί χάρτου.
Πιστεύοντας ότι έτσι εκπλήρωσαν το ρόλο τους αυτές οι σύντομες ιστορίες, δεν επιδίωξα κάποια δημοσίευση.

Γιατί επιτρέπω τώρα στον Τζερόνιμο να χαρή λίγο το ψηφιακό αεράκι; Νομίζω σαν μια μικρή ανταπόδοση της παρέας που μού κράτησε. Το πνεύμα της εποχής θέλησε να είναι ερυθρόδερμος. Θα μπορούσε όμως να είναι άνετα και μπαστουνόβλαχος. Οι εκδρομείς της συνείδησης γνωρίζουν, ότι η ένταση που αναδύουν τα υψίπεδα του Μεξικού δεν υπερέχει έναντι του ψιθυρίσματος που σιγοτραγουδούν κάποια πλακόστρωτα δίπλα μας. Ιδιαίτερα όταν αυτό διέρχεται μέσα από το μπουζουκάκι και γίνεται αμανές.

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ

Εκείνο το μεσημέρι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Πολλά ήταν αυτά που με απασχολούσαν. Όλος ο κόσμος έμοιαζε προβληματικός.
Θυμήθηκα τα λόγια του Τζερόνιμο: "Να μη φοβάσαι τους μπελάδες. Πάρε φόρα και πέσε πάνω τους".
"Μα αγώ είμαι πιο ευάλωτος από αυτούς", απάντησα. "Άν πέσω απάνω τους θα με μαζέυετε."
Αυτός μετά χαμογέλασε, περιμένοντας μια τέτοια αντίδραση.
"Έλα ρε", είπε. "Αυτό που σκοτώνει είναι το σοκ μπροστα στην ασθένεια, όχι η ίδια. Βουνά από μερμύγκια είναι όλα, για να μή σου πώ από κεραμιδόσκονη. Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβή, είναι να τα αφήσης στην ησυχία τους".
"Γιατί;" ρώτησα.
"Τα μερμύγκια τρέφονται με ψυχές. Θα σου την καταφάνε λίγο-λίγο. Αυτή είναι η τέχνη τους. Αργά αλλά σταθερά. Έτσι ώστε να μη φαίνεται το αίμα που χάνεις. Μια γρατζουνιά τη φοβόμαστε. Το φαγοπότι πάνω μας όταν γίνεται με το μαλακό, το ανεχόμαστε. Τα μερμύγκια γίναν με το αίμα σου τερμίτες, φίλε", είπε.

Προσπάθησα να ξεχωρίσω με το βλέμμα ένα κομμάτι ήλιο ανάμεσα στη μόλυνση. Αυθόρμητα επανήλθε στο μυαλό μου μια άλλη φράση του Τζερόνιμο: "Ο ήλιος όταν είναι στην Αττική, είναι στο σπίτι του".
"Το αίμα είναι η ζωή. Άς το να τρέξη - γίνε ευαίσθητος. Όπως το αίμα διαχέει τη ζωή, έτσι το πνεύμα διαχέει τα πάντα." συμπλήρωσε.
Άρχισα να σφυράω το "Σημαία από νάυλον".
"Κάθε λάβαρο είναι πλαστικό", μού ανταπόδοσε. "Ο ρόλος του είναι να τρομάζη τ΄άγρια. Στο λάβαρο ζωγραφίζουμε τις καρδιές μας".

Άνοιξα τα μάτια μου και τεντώθηκα. Οι φωτεινές γραμμές στο παράθυρο έσπαγαν τη σκιά που δημιουργούσαν οι τέσσερεις τείχοι. Τράβηξα την κουρτίνα και κοίταξα ανάμεσα στις γρίλλιες. Στο απεναντι πεζοδρόμιο ένα ανθρωπάκι ντυμένο στα άσπρα μου χαμογελούσε. Η πιο ευχάριστη έκπληξη είναι αυτή που την περιμένεις.
Έτρεξα έξω. Ο Τζερόνιμο με αγκάλιασε.
"Πάμε μέσα", του είπα.
"Άσε καλύτερα", απάντησε. "Δεν είμαι για μέσα. Όπως βλέπεις σήμερα σιδέρωσα τα ρούχα μου. Απόψε πρέπει να δείξουμε το καλύτερό μας πρόσωπο. Θα συναντήσουμε κάποιους αθανάτους. Απαιτείται σεβασμός", κατάληξε.
"Πάλι για τον Υμητό;" ρώτησα.
"Απόψε θα πάμε σε άλλο ύψωμα", απάντησε. "Πρόκειται για μια έξαρση της γης ώστε να πλησιάση τον ουρανό με τρόπο πέραν του φυσικού. Σ΄αυτή την περίπτωση έβγαλε η γη έξω όλα της τα σωθηκά, όλη την πέτρα που είχε μέσα της. Είναι μια υπέρβαση που την πάτησαν οι Αθάνατοι για να φτειάξουν ένα άκρο της πόλης σε ύψος. Το πλησιέστερο σημείο της στον ήλιο. Εκεί έφτειαξαν Ναό στην Παλλάδα, τη θεά της Σοφίας. Κάτι που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στην ύλη και την ενέργεια. Η σηματοδότηση ενός νέου κόσμου. Απόψε θα ανεβούμε στο μάρμαρο", συμπλήρωσε.
Σάστησα. Δηλαδή ένας ινδιάνος θα με πήγαινε βόλτα στην Ακρόπολη;
"Μη σε πτοούν τα σκουπίδια της κατανάλωσης. Κράτα το πόστο σου. Φύλαγε τα αυτά τα σκουπίδια. Τα ρόδα μεγαλώνουν μέσα στο έλος. Εδώ γεννήθηκε η Τραγωδία, όχι για να κλαίμε", είπε. "Το μάρμαρο αποτελεί βεβαιότητα", συνέχισε. Θα λάμπη πάντετε μέσα στις καρδιές, ενσωματώνοντας τα τμήματα του σε κάθε πορεία προς το Φως".

Σε λίγο ανεβαίναμε τα σκαλάκια της Πλάκας. Η Αθήνα φαινόταν να αγκομαχάη για μια ακόμη φορά μέσα σ΄ένα αβέβαιο, σ΄ένα δύσκολο δρόμο.
Η εσωτερική αναχώρηση ήταν ο τρόπος άμυνας του Τζερόνιμο. Ο πραγματικός κόσμος βρισκόταν γι΄αυτόν πέρα από την καθημερινότητα. Εκεί συνήθιζε να στήνη παγίδες στον εαυτό του, για να τον συλλάβη.
"Μη σε ανησυχεί τι θα κάνης με τον εαυτό σου. Βρές τον πρώτα. Τότε όλα θα μπούν σε σειρά", είπε. "Υπάρχει ένα παιχνίδι που λέγεται κρυφτούλι με τον εαυτό. Προϋποθέτει πριν από κάθε τι τα δικά σου υλικά. Αυτά πλάθονται μόνο ενάντια στη νέκρωση που προσπαθούν να σου επιβάλλουν. Όταν οι αισθήσεις αλλοτριωθούν, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δοθή, γίνεται στείρος. Το μόνο χρώμα που σου πλασάρουν οι σκιές είναι το γκρίζο. Σε πάρα πολλές ανταύγειες βέβαια...
Θέσμισε τα δικά σου χρώματα. Ζωγράφισε τον εαυτό σου και μετά κυνήγα τον. Στήνοντας του καρτέρι θα διαπιστώσης ότι είναι πολύ μπερμπάντης. Δεν μπορείς να τον πιάσης ποτέ. Γλιστράει συνέχεια, θα σε παιδέψη."
"Τότε προς τι η προσπάθεια", ρώτησα.
"Τα όνειρα είναι πάντοτε πιο γρήγορα από μας", απάντησε ο Τζερόνιμο. Ο κύριος στόχος δεν είναι να συλλάβουμε τον εαυτό μας. Μέσα από το κυνηγητό θ΄αρχίσης να ακτινοβολής χρώματα. Το γκρίζο φόντο θα αρχίση τότε να μπερδεύεται, να αποκτά λακούβες και παραμορφώσεις. Εσύ όμως θα γίνεσαι πιο ανάλαφρος. Αυτό το κυνηγητό θα σου μάθη πότε - πότε να ξεπερνάς τους νόμους της βαρύτητος, θα σού διδάξη την πτήση. Θα διαπιστώσης τότε, ότι τα κόλπα του εαυτού σου δεν είχαν στόχο να σε βλάψουν. Έτσι θα γίνης μια μέρα φίλος του".
"Πώς;" ρώτησα. "Χτυπόντας μου την πλάτη με την παλάμη σαν παλιός φιλαράκος;"
"Ακριβώς" απάντησε ο Τζερόνιμο. "Τότε θα σου ανοίξη την πόρτα στη σφαίρα των αθανάτων. Αυτός θα ρυθμίση τις συμμαχίες σου εκεί. Και θα σου φέρη τα όπλα που ετοίμασαν αυτοί για σένα".
"Πως έτσι;" ρώτησα.
"Είναι αυτονόητο. Μην ξεχνάς ότι είμαστε παιδιά τους", είπε.

Στο τέλος της σκάλας φάνηκε επιβλητικός ο Ιερός Βράχος. Κορωνίδα του τα λίγα μάρμαρα που απόμειναν. Μια βαθιά ησυχία μας σκέπασε.
"Μόνο στ΄όνειρο θα βρούμε παρηγοριά", είπα.
"Γιατί το λές αυτό;" ρώτησε με ένα μορφασμό ο ινδιάνος φίλος μου, θέλοντας να δείξη ότι η παραβίαση ήτανε από τη μεριά μου στοιχειώδης. "Αν δεν ακουμπήσης απαλά το όνειρο θα καταντήσης σχιζοφρενής. Αν δεν κυνηγάς τον εαυτό σου, τον αφήνεις μόνο του. Τον καταδικάζεις να κυνηγάη αυτός εσένα. Μένει τότε άνεργος, γίνεται ρέμπελος. Πάψε να παίζης κρυφτό με τον εαυτό σου. Γύρνα το βλέμμα σου και δες την πόλη. Από σένα περιμένει. Όχι εικωνικά. Το γιουρούσι ενάντια στις σκιές σε καλεί."
Ο Τζερόνιμο γονάτισε και φίλησε το χώμα.

Μετά σηκώθηκε. Ακούμπησε την παλάμη στα φρύδια του αν και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύη, μόνο για να τονίση ότι επιδίωκε μια καλύτερη ορατότητα. Το βλέμμα του έμοιαζε να εστιάζεται σ΄ένα σημείο.
Δυό γερανοί ξεπρόβαλαν μέσα από τα μάρμαρα. Ότι είχε μείνει δηλαδή υπόλειπο από αυτούς που προσπάθησαν να ρημάξουν κατά τη διάρκεια αιώνων, αυτό που ήταν αδύνατο να κοινωνήσουν μαζί του. Αυτή τη φορά με τους γερανούς να ξεμοντάρανε τις θείες κολώνες. Τα φορτηγά που τις φόρτωναν είχαν μια ταμπέλλα που έγραφε:
"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΤΜΗΜΑ ΣΥΝΤΗΡΗΡΣΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ.
ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗ ΣΕ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ"
Ο Τζερόνιμο έβγαλε από τα ρούχα του ένα ραβδάκι βαμένο με παράξενα χρώματα και ένα φτερό στην άκρη και το έμπειξε σε μια σκισμή που άφηναν τα σκαλοπάτια.
- Γιατί καρφώνεις εσύ ειδικά το ακόντιο του πολέμου σ΄αυτό το χώρο; τον ρώτησα. - Εσύ είσαι ένας ερυθρόδερμος...
Ο Τζερόνιμο είχε γυρίσει προς τον ήλιο που έδυε... Με σηκωμένα τα χέρια και ανοιχτές τις παλάμες απάντησε κοφτά:
- Ίσως αυτοί που πρέπει να καρφώσουν το ακόντιο εμποδίζονται αυτή τη στιγμή να πατήσουν ετούτο τον Ιερό Βράχο.

ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ...

ΜποΣτοΠελ, "Πυροφάνι"


ΜΕ ΑΔΕΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ

Στις φαντασίας τα κλισέ
στης σκέψης μαύρο βράχο
δε με συνάντησαν ποτέ
γιατί αλλού υπάρχω

Τις δεκατέσσερις πληγές
που άνοιξαν οι ανέμοι
δίχως καμιά αναστολή
βαράω με καλέμι

Γιατί στις μαρμαρόπλακες
έχουν Θεοί τρυπώσει
που μόνο σμίλη αιχμηρή
μπορεί να φανερώση.

Με μια σταγόνα ύδατος
ρυάκι αυτή την ώρα
τρέχω στο ξεροπόταμο
πριν να ξεσπάση η μπόρα.

Στον κάμπο άν με κυνηγάς
αμέσως θα με πιάσης
γιατί μόνο στ΄απόκρημνα
δίνω τις εξετάσεις.

Κι αν ντύθηκα πραματευτής
κοίτα με μες τα μάτια
γιατί απ΄τα νιάτα μου ληστής
δεν κουβαλώ πραμάτεια

Δεν πλέκω τα προσχήματα
ελάχιστος μα αλάστωρ
κραδαίνω μόνο τους δαυλούς
ως μαύρος ιμπεράτωρ.

Για να γευτώ τη στάχτη σου
στη γλώσσας μου τη μέθη
μέγα αιρέσεως πτηνό
πέρα από τα μεγέθη.

Του όλου φάσματος τυφλός
μες τη μορφή σου είδα
μια παλιά μου γνώριμη:
την Άγρια Ηλιαχτίδα

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΝΟΜΩΝ"

ΑΠΟΡΙΑ ΝΕΑΝΙΟΥ

Τράβηξα την κουρτίνα
και έξω κίταξα.
Βοή, οχλαγωγία, άσματα
Άλλοι κραδαίναν λάβαρα
άλλοι γραφές και στοχασμούς,
άλλοι σημαίες
και σύμβολα περίφεραν.
Οι ρήτωρες σκαρώνανε
τους λόγους με περίσκεψη
και οι ηγέτες τις άψογες
φορεσιές τους ξεσκονίζαν.
Μένος, επισημότητα,
προσωπική οδύνη, στόμφος.
Κόποτε μοιάζαν να διαφωνούν,
μα την καίρια στιγμή πάλι
όλοι συμφωνούσαν.
-Μανούλα, τι ζητούν αυτοι; απόρησα
-Ψάχνουν τους νταβατζήδες τους, υιέ μου
απάντησε η γερόντησα

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ GEORGE BUSH

Φίλε Τζώρτζη η ανωτέρω φωτογραφία σε απεικονίζει μαζί με την Αγγέλα κατά την πρόσφατη επικίσκεψή της στο σπίτι σου. Στην εικονιζόμενη στιγμή της συστήνεις το σκυλάκι σου. Δεν έκανες καλά που έδωσες αυτή τη φωτογραφία στη δημοσιότητα, γιατί δεν προσθέτει τίποτε το καινούριο. Όλοι γνωρίζαμε εκ των πρωτέρων ότι σε επισκέφθηκε για να συζητήσετε για το σκυλάκι.Έτσι κι αλλοιώς άλλοι είναι αυτοί που αποφασίζουνε και άλλοι αυτοί που εκτελούν τις αποφάσεις.
Θα προτιμούσα βέβαια να έδειχνα αντ΄αυτής την άλλη φωτογραφία, που χαϊδεύεις με πόνο ψυχής εκείνο τον πεζοναύτη στο νοσοκομείο, που του έχουνε καεί ολοσχερώς τα πόδια, τα χέρια και το δέρμα σε βομβιστική ενέργεια. Αυτή είναι πιο ειληκρινής, γιατί η κίνησή σου έγινε αυθόρμητα, χωρίς να την προβλέπη το σενάριο. Σιχάθηκες τον Τσένυ όταν σου έδωσε συγχαρητήρια και σου είπε ότι ξέρεις να σκηνοθετής πετυχημένα τον εαυτό σου. Εσύ γνωρίζεις ότι εκείνη τη στιγμή συνέβη μια μικρή επανάσταση του Γιωργάκη ενάντια στον Τζωρτζ. Δεν φτάνει όμως Γιωργάκη...Θα χρειστούν και άλλες. Πιο αποφασιστικές...Γι΄αυτό σου στέλνω την επιστολή που ακολουθεί. Είμαι βέβαιος πως κάποιος από τους χαφιέδες που παρακολουθούν τη σελίδα θα στην παραδόση. (Πρόσεξα στο πινακάκ ι με το χάρτη στη βάση της σελίδας και το κόκκινο κυκλάκι πάνω από τη WASHNGTON DC. που δείχνει ότι κάποιος εκεί μπαίνει στη σελίδα). Θα μου πεις γιατί να είναι σώνει και καλά κακός αυτός ο επισκέπτης; Εντάξει ρε Γιώργο. Δεν υπάρχει παρεξήγηση. Αφού με ξέρεις καλύτερα κι από τη μακαρίτησα τη μάνα μου. Με τόσες κάμερες, τόσες γραμμές πειραγμένες...Εξάλλου όλ΄ αυτά είναι και νόμιμα. Πότε αμφισβήτησα ότι γίνονται για καλό μου;
Γιωργάκη προχωράω στο γράμμα:

ΜποΣτοΠελ
Ιστολόγος χωρίς αιτία
Διαδυκτιακός Τόπος στο Blogspot.com
Βερολίνο
Μεγάλη Ελλάδα

προς:

Mr. George Bush
President of the United States of America
White House
Washington DC
USA

Bερολίνο 15 Νοεμβρίου σωτηρίου έτους 2007


Αξιότημε κύριε πρόεδρε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,
Φίλε Γιωργάκη:

Κατ΄αρχήν θα αποφύγω όλες αυτές τις τετριμένες εισαγωγές στην επιστολή μου, όπως "εύχομαι να είσαι καλά","τι κάνει η οιγένεια;" κλπ. Θέλω να σου πώ χωρίς περιστροφές, ότι έστω κι αν σε φτύνουνε δισεκατομμύρια ανθρώπων απάνω στον πλανήτη, εγώ σε συμπαθώ. Γιωργάκη, αν δεν είχες μπει στην πολιτική και τύχαινε να μένουμε στην ίδια γειτονιά, είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι.
Ξέρω ότι για το κατάντημά σου φταίει ο Ντάντυ. Αυτόν δεν τον πάω καθόλου. Δεν θέλω τώρα να ξεκινήσω τις αναλύσεις και να σου δημιουργήσω σύμπλεγμα σε βάρος του. Εξάλλου γνωρίζω ότι τα καταλαβαίνεις όλα.

Ήτανε τόσο βαρεμένος, που πίστευε ότι όταν σε έκανε ενεργούμενο υποχείριό του, ότι το κάνει για το καλό σου. Φτάνει ρε Τζώρτζη σήμερα να το παίζης σοβαρός, για να μη σε κλείσουνε στο τρελλάδικο. Και έχεις δίκιο όταν μου αντιτάσεις ότι απόλα αυτά τα εγκλήματα κοναμάνε εκατομμύρια άλλοι μαζί σας. Το ξέρω ότι όλοι ενεχόμαστε. Αφού ανεχόμαστε, συνοδιπορούμε. Όλοι κοιτάμε να τη βολέψουμε και ας πεθαίνει ο διπλανός μας. Μήπως δεν είδα τι ψηφήσανε οι συμπατριώτες μου στις εκλογές; θέλεις να αναφέρω τα κόμματα ονομαστικά και να μου κόψουνε την καλημέρα οι φίλοι μου; Το ξέρω ρε Γιωργάκη, άστα να πάνε...

Θα μου πεις βέβαια ότι σου έκανε πλήση εγκεφάλου. Δεν ξέρω αν στην κάνανε με χαπάκι, όμως από τότε είσαι υποχρεωμένος να κυκλοφορείς με τα άλλα χαπάκια στο τσεπάκι. Αυτά που πέρνουνε οι πολιτικοί για να μην αυτοκτονήσουν, στην περίπτωση που αναλογιστούν τα εγκλήματα που διαπράτουν... Θα μου πεις και μεις οι υπόλοιπποι χαπάκια παίρνουμε για να μη σαλτάρουμε. Όχι βέβαια από αυτά τα καλά τα δικά σας, αλλά και αυτά δεν είναι τόσο άσχημα, βοηθάνε...

Κι όμως Γιωργάκη, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μπορεί να υπάρξη ζωή και χωρίς εγκλήματα. Φτάνει να σπάσουμε το φαύλο κύκλο. Και θέλω να σου περιγράψω πως μπορεί να γίνη αυτό στην περίπτωσή σου, γιατί σε αγαπάω ρε μπαγάσα. Ξέρω πόσο υποφέρεις όταν ακούς το ουρλιαχτά, όταν πέφτεις να κοιμηθής, πρίν ξεκινήσει η επενέργεια από το χαπάκι. Δεν είναι ζωή αυτή ρε Γιωργάκη...Πρέπει να το καταλάβουμε.

Διάβασα το βιβλίο "Fortunate Son - George W. Bush and the making of an American President" του James H. Hartfield που περιγράφει πολλά απ΄τη ζωή σου. Ωραίο βιβλίο Γιωργάκη, αλλά πολύ τραγικό. Αν το διαβάση κάποιος προσεκτικά, θα καταλάβη που στράβωσε η δουλειά. Εσύ βέβαια αυτά τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Όμως αλλοιώς τα βλέπει ένα άλλο ζευγάρι μάτια...Εξάλλου εσύ δεν θέλεις ούτε να σκέφτεσαι όλ΄αυτά. Πάμε όμως έτσι από το κακό στο χειρότερο. Κάτι πρέπει να γίνη Γιώργη.

Λοιπόν, φιλαράκι, υπάρχουν στιγμές στη ζωή του κάθε ανθρώπου που είναι καθοριστικές, που σφραγίζουν κάθε τι που ακολουθεί. Μια από αυτές είναι η αποφασιστικότερη όλων των άλλων. Είναι αυτή που λέει ο δικός μας ο Καβάφης, ότι πρέπει να πης το μεγάλο ΝΑΙ η το μεγάλο ΟΧΙ. Αυτή η στιγμή ήτανε σε σένα τότε που νεαρός προσπαθούσες να κόψης το χασισάκι και να βάλης τα πράγματα σε μια σειρά. Καλή και σωστή η προσπάθεια, δε λέω...Τότε υπηρετούσες την εναλλακτική στρατιωτική θητεία σαν πιλότος στην Πολιτοφιλακή του Τέξας. Σε είχε βάλει ο Ντάντυ για να αποφύγης το Βιετνάμ. Εξάλλου σε προόριζε για άλλα πράγματα και όχι για σακάτη βετεράνο πολέμου. Τότε ήτανε που ερωτεύτηκες αυτή την εβρεοπούλα με τα ρόδινα χειλάκια και είχες αποφασίσει να την παντρευτής. Στο φινάλε δεν ήτανε και καμιά τελείως παρακατιανή. Εργοστάσιο ενδυμάτων είχε ο πατέρας της, καλός και αξιοπρεπής άνθρωπος ήταν.

Τότε ήταν που σου την έπεσε άγρια ο Ντάντυ. Έγινε έξω φρενών, κόντεψε να πάθη εμβολή. "Τι πας να κάνης ρε αλήτη, ρε επίορκε", σου είπε. ΄"Αυτό το ρεμάλι που κουβαλάς δίπλα σου, δεν είναι καν ούτε από το σιωνιστικό λόμπυ, που είναι και άλλη από εμάς ομάδα, ρε βλάκα. Δεν έδωσες όρκο θανάτου, ρε ανίερε, στα αδέλφια σου της Skull and Bones ότι θα πάρης γυναίκα από μέσα; Τι πας να κάνης, εσύ θα μας καταστρέψης όλους. Δεν σούπα ότι τον μικρό τον προορίζω για κυβερνήτη στην Φλόριντα, για να ελέγχη το πέρασμα της κόκας και σένα για ακόμη πιο ψηλά; Ξέρεις τι αγώνες κάνω για σένα ρε, για το μέλλον σου; Ξέρεις που προορίζεσαι να φτάσης ρε; Και συ τα κλωτσάς όλα για την κατσίκα του εμποράκου; Φτού σου ρε, θα σε καταστρέψω. Αν δεν ξεκόψης αμέσως μαζί της θα σε στείλω αμέσως στο Βιετνάμ. Για να δης πως σκοτώνονται οι άλλοι, για να γινόσουνα εσύ αυτό που σε προορίζουμε!" Ο γέρος έπεσε κάτω, πρασίνησε, κοκκίνησε, ήτανε λες και θα βγή η ψυχή του.

Τότε κατάλαβες Τζώρτζη ότι ο γέρος δεν αστειεβότανε. Ήτανε ικανός για όλα. Ήξερες εξάλλου τι θυσίες ζήταγε από τα μέλη η αδελφότητα. Μ΄αυτά δεν είναι να παίζη κανείς...Αλλά και τη μικρή τη λάτρεβες...Ήτανε η παρηγοριά σου. Όταν ήσουν μαζί της έφευγες, ανάσαινες. Άλλο λίγο και θα τόλμαγες να πής ότι ζούσες...Άφηνες πίσω σου τη μούχλα των σκοτεινών θαλάμων με τα φέρετρα, τα κόκκαλα των πεθαμένων, τους όρκους...Γνώριζες όμως πως όλ΄αυτά δεν ήτανε φολκλόρ, αλλά η σκληρή, η αδυσώπητη πραγματικότητα. Η αθέατη ιστορία παρασκηνίων από καταβολής κόσμου. Και ήσουν μπλεγμένος στα πλοκάμια της. Κόλαγε ο ιστός της απάνω σου. Αν έκανες απόπειρα να αποκοληθής, φοβήθηκες ότι θα διαμελιζόσουν.

Το σκέφτηκες το πράμα. Είχες να διαλέξης ανάμεσα στα σχέδια του Ντάντυ και μια σφαίρα από Βιετκόγκ στον κρόταφο. Έτσι κι αλλοιώς θα σε πέρνανε για περισσότερα χρόνια μακρυά από την αγαπούλα. Σ΄έπιασε δυνατός πονοκέφαλος. Όλα είχανε γίνει με το γάμο ερίπια. Έκλεισες τα μάτια σου και είδες τη σφαίρα που αμόλησε το άγριο κομμούνι σε απόσταση είκοσι εκατοστων από το κρανίο σου. Πριν σε τρυπήσει έφερες τα χειλάκια της στη θύμησή σου. Έτσι, για να πεθάνης ευτυχισμένος. Η σφαίρα σε τρύπησε. Ήταν φρικτό το θέαμα. Ένοιωσες όμως μια χαρά, κατι ανάλαφρο, καθώς η ψυχή σου εγκατέλειπε το σώμα...Άφησες λίγο την ψυχή σου να αιωρείται. Κατάλαβες ότι είχε φτάσει η ώρα για το μεγάλο ταξείδι...

Σηκωνόσουν όλο και πιο ψηλά. Είδες την απαίσια ζούγκλα, τα καμένα σπίτια, τη γη σπαρμένη τμήματα κατεστραμένων αρμάτων, αεροπλάνων. Χίλια δυο πράγματα που είχαν γίνει ακαθόριστα...Μια ιδέα σου πέρασε απ΄το μυαλό. Αφού πετούσες...Πέταγες ανάλαφρα...Ήξερες πως οι δεσμοί σου με τον κόσμο αυτό ήταν παρελθόν, έφευγες. Όμως ακόμη και για πολύ λίγο ίσως, ήσουν μέσα, εδώ...Ασυναίσθητα άφησες την ψυχή να ρολάρη ανατολικά. Μέχρι το τέξας. Για να δης έστω για μερικά λεπτά στερνή φορά τη μικρή. Μόνο να τη δης, κι ας φύγης. Έστω χωρίς την όποια δυνατότητα επικοινωνίας.

Αυτό που αντίκρυσες σε έκανε κομμάτια. Όχι, ήταν αδιανόητο. Αν δεν ήσουν ήδη πεθαμένος, θα πέθαινες. Σήκωσες τα μάτια ψηλά και εκλιπάρησες το Θεό να σε αφήση να πεθάνης δεύτερη φορά. Τα καθάρματα της αδερφότητας είχανε ακινητοποιήσει την μικρή και τη βιάζανε ο ένας μετά τον άλλον. Η μικρή αιμορραγούσε άσχημα. Δεν μπορούσε ούτε να κινηθή, ούτε να φωνάξη. Κάποια στιγμή ενώ οι άλλοι συνέχιζαν αυτή έπαψε να αντιδρά. Δεν ήξερες αν ζούσε...
Ξύπνησες και άρχισες να ουρλιάζης. Χτύπαγες το κεφάλι σου στον τείχο. Και να το έσπαγες κατανόησες ότι αυτό δεν θα βοήθαγε πουθενά...Γιατί ήσουν ένας από αυτούς, Γιώργο.

Δεν ξέρω τι θα έκανα Γιωργάκη, αν ήμουνα στη θέση σου. Αυτό δεν το λέω για να σε δικαιολογήσω. Εκεί που βρίσκεσαι δεν βοηθάει καμιά παρηγοριά. Συνέχεια το θηρίο ξεσκίζει τις σάρκες της ψυχής σας.

Υπάρχουν δύο ένστικτα στον άνθρωπο, Γιωργάκη. Το ένστικτο της Ζωής και το ένστικτο του θανάτου. Σε μάθανε να λατρεύης ως θεό το ένστικτο του θανάτου. Ο Θεός είναι όμως Ζωή, Αγάπη, Έρωτας. Το άλλο είναι μόνο ονείρωξη, εφιάλτης, ανυπαρξία, ατέρμονη καταστροφή.
Δεν έχει πυθμένα η άβησσος, Γιωργάκη.
Υπάρχει μόνο ένα. Η στροφή. Η αλλαγή πορείας.

Σε καλώ εδώ και τώρα να πας να βρης την εβραία.
Χαϊδεψέ της τα μαλιά και μην πης τίποτε.

Και μετά φτύστα όλα.

Ξέρω. Θα σε βγάλουνε τρομοκράτη.
Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο Γκουντάναμο από την εξουσία.

Γιώργο, σε φιλώ
δικός σου για πάντα

AGURIA AND NEW ECONOMY - Αναδημοσίευση από το "The NASA Journal of special think tanks for a better space discovery"

ΜποΣτοΠελ, "Ορθοπεταλιά προς την ευτυχία"


Αυτό που μού έλιψε πριν από κάθε τι από τη μέρα που πήρα το σκληρό διάβα της μετανάστευσης, ήταν ο μανάβης της γειτωνιάς μου. Όχι μόνο για το καλό, φρέσκο και φτηνό πράγμα που σέρβιρε από τα καφάσια του. Ο κύριος Τάκης ήταν κάτι περισσότερο από μανάβης. Άν δεν πέθαινε ο γέρος τόσο νωρίς με αποτέλεσμα να υποχρεωθή ο Τάκης να αναλάβη το μαγαζί σε νεαρή ηλικία, σίγουρα στη συνέχεια θα γινότανε καθηγητής φιλοσοφίας. Αυτό ήτανε και το μεγάλο του πλεονέκτημα, που συνέβαλε και στην επιβίωση του μανάβικου στην δύσκολη εποχή των σούπερ μάρκετ. Διότοι πελάτες τον προτιμούσαν όχι μόνο για τις πατάτες του, αλλά και γιά να ακούσουνε κομμάτι, γιατί με βάση τη θεωρία του Αϊνστάιν όλα είναι σχετικά.

Ο κύριος Τάκης δεν ήταν απλά βαθύς γνώστης του Υπαρξισμού αλλά και σουρρεάλα επιπέδου. Πολλά του χρωστώ για τον πράγματι επιστημονικό τρόπο που βλέπω τον κόσμο. Κάνανε, μου είχε πεί τότε, τα κουρεία φιλοσοφικά εργαστήρια. Αδίκως φίλε μου. Γιατί από πού νομίζεις ότι βγήκανε τόσα σπουδαία ρητά όπως "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά", "όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε και μικρά καλάθια", "η ζωή είν΄ένα αγγούρι", "σπουδαία τα λάχανα"; Αυτά είναι ρητά μανάβικου, επέμενε ο κύριος Τάκης. Μου γεμίσανε τη βουλή δικηγόρους και πολιτικούς μηχανικούς. Βάλτε και κανένα μανάβη ρε, να δη ο τόπος άσπρη μέρα, φώναζε, αποφεύγοντας κάθε άλλη φτηνιάρικια προβολή των προϊόντων. Ίσως συχνά να υπέρβαλλε. Στην ουσία είχε όμως δίκιο.

Για μένα αποτέλεσε ψυχολογικό σοκ, όταν σε κάποιο ταξείδι μου στην πατρίδα είδα το μανάβικο κλειστό. Αυτό δεν ήταν πλήγμα μόνο για τη διάθεση οπωρολαχανικών. Ήταν πλήγμα για τη θεραπεία της φιλοσοφίας στη μείζωνα περιφέρεια. "Τί έγινε;" ρώτησα. "Συνταξιοδοτήθηκε", μου απάντησαν. Τόσα παιδιά έχει, σκέφτηκα. Δεν βρέθηκε ένας από αυτά να αναλάβη το κατάστημα;

Μεγάλη ευτυχία αιστάνθηκα όταν τον συνάντησα πρόσφατα σε τυροπιτάδικο, που αν είχα μπεί σε καλύτερο δρόμο, μπορεί να ήταν σήμερα και δικό μου.

"Καλωσόρισες ρε μπαγάσα Μποστοπέλη", με χαιρέτησε ο κύριος Τάκης. "Μου έλιψες, γιατί έδονες βάση στην πενιά, είσαι και συ φιλόσοφος παιδί", συμπλήρωσε.
"Γιατί τόκλεισες", ρώτησα. "Τα παιδιά τι κάνουνε, δε βρέθηκε κανείς να το αναλάβη;"
"Άσε ρε παίδαρε, άλλαξε ο κόσμος. Καλά κάνουνε τα παιδιά. Τραβάνε το δικό τους δρόμο. Τι θέλεις να κάνουνε δηλαδή; Εμείς τότε δίναμε πρώτο πράμα. Σήμερα δεν μου κάνει καρδιά να τα βάλω να πλασάρουνε εισαγόμενο ραδίκι, χωρίς θρεπτική αξία, που μόλις το φας πας στο μέρος. Αφού τη ριμάξαμε τη γή μας, δεν την καλλιεργούμε πια. Με τον τέταρτο είχα πολλά προβλήματα, αλλά συν τω χρόνω τα ξεπέρασε. Σήμερα είναι και το πρώτο όνομα μέσα στην αγορά."

"Χαίρομαι κύριε Τάκη που πάνε όλα καλά", του είπα. "Πες κι άλλα για τα παιδιά, ξέρεις πόσο τα αγαπούσα".

"Να ο πρώτος πουλάει φωτοβολταϊκά. Κονομάει σου λέω, όχι παραμύθια, και ξύπνα χαράματα και φόρτωνε καφάσια και πέτα και τα μισά γιατί η κυρία το πιάνει το πράμα και της φαίνεται μαλακό, όπως εμείς. Αφού τα χωράφια τα μπλαστρώνουνε με φωτοκύτταρα, τι να κάνη το παιδί; Εμείς παλιά, όταν λέγαμε ενεργήθηκα, εννοούσαμε άλλο πράμα. Σήμερα σου λέει ενέργεια. Σφάζονται άνθρωποι, το καταλαβαίνεις;"

"Μπράβο. Και ο δεύτερος τι κάνει;" ρώτησα.
"Ααααααααα,......ο Λούλης; Πάντα αυτό το παιδί ήτανε καπάτσο. Προικισμένος σου λέω. Εύστροφος, νταής, πολύ δυνατό αυτό το παιδί. Έγινε χασισέμπορας. Και μη βάλη τίποτα κακό το μυαλό σου. Μη νομίζεις ότι την έχει στήσει στο πεζοδρόμιο. Μεγαλέμπορας μοιλάμε. Μέχρι και εξαγωγές κάνει. Φέρνει συνάλλαγμα, πληρώνει το κράτος συντάξεις. Και είναι και πολύτεκνος σαν εμένα. Γεννάει νέους ανθρώπους, την ελπίδα του αύριο. Και μην ακούς διαδόσεις. Δεν στέλνουνε λέει τα παιδιά στο σχολείο. Πλάκα μας κανουνε; Τί φροντηστήρια θές, τι ξένες γλώσσες, τι μπαλέτα, τι πιάνα, όλα σου λέω. Όλα. Αλλά ξέρεις ότι κοστίζουνε αυτά τα πράγματα. Ο Λούλης όμως τα φέρνει βόλτα. Έχει βγάλει και δυό τρείς γυναίκες στο δρόμο και συμπληρώνει. Η οικογένεια είναι μεγάλο πράμα", απάντησε με χαμόγελο, που άφησε να φανή και το χρυσό του δοντάκι.

"Και με τον τρίτο, πώς πάνε τα πράγματα;" ρώτησα.
"Ξέρεις", μου λέει, " τη σήμερον ημέρα γεμίσαμε εγκληματικότητα. Αυτό το παιδί από μικρό έβλεπε πολύ Ράμπο στην τηλεόραση. Έγινε σεκουριτάς. Έτσι ρε παιδί μου για να μπορή να κοιμάται ήσυχος ο κόσμος το βράδυ. Τώρα συζητάει κι ένα πολύ καλό συμβόλαιο για το Ιράκ".

"Τα συχαρήκια μου, κύριε Τάκη!" αναφώνησα. ¨Πού είχατε όμως τα προβλήματα με τον τέταρτο;"
"Άσε είχε την παλαβή ιδέα η μάννα του να γίνη ο μικρός νεκροθάφτης. Νόμιζε ότι είναι το επάγγελμα του μέλλοντος. Πολλά τα δηλητήρια σου λέει, μεγάλη η μόλυνση, ράτζα από δώ, φακελλάκια από κει, ένοπλες ληστείες πάρα πέρα, κάτι και τα μικρόβια που διαφεύγουνε από τα λαμπόρ, είχε δίκιο η γυναίκα. Έλα όμως που ο μικρός έβλεπε μόνιμα τέρατα και βρυκόλακες στην τηλεόραση; Του την έδωσε λοιπόν και αποφάσισε να γίνη Τσόμπι. Πήγε στα καμένα και έψαχνε για πτώματα. Τι νάβρη όμως; Εκεί δεν έχει μείνει οργανισμός ούτε και πεθαμένος. Το βράδυ κίταζε το φεγγάρι και σεληνιαζότανε, ούρλιαζε. Μετά σάλταρε περισσότερο. Πήρε ένα ρόπαλο και έσπαγε μπετά. Έλεγε ότι κάνει χωροταξικό σαφάρι. Ευτυχώς όμως η μάνα του τον έσωσε. Περνώντας από τα καμένα είδαμε να κατασκευάζουν την Ιονία Οδό. Τον βάλαμε στις παρυφές της να πουλάη προφυλακτικά. Και μπήκε σε σειρά το παιδί, κονομάει λέμε κάργα".

"Καλά κυρ΄Τάκη τρέχει τόσο πολύ το προφυλακτικό;" ρώτησα.
"Αφελής είσαι, ή κάνεις τον αφελή;" είπε ο κ. Τάκης. "Δεν βλέπεις ότι όλοι κυκλοφορούν με τις τσέπες γεμάτες προφυλακτικά; Παλιά όταν πηγαίνανε για καφέ αφήνανε πάνω στο τραπέζι τα τσιγάρα και το κινητό. Τώρα ακουμπάνε δίπλα και καμιά δεκαριά προφυλακτικά. Πολύ τα ανοίγουνε και τα αφήνουν να κρέμονται από τις τσέπες τους. Οι πιο φανατικοί τα δένουνε στο λαιμό τους για γραββάτα. Και οι κουλτουριάρηδες, όσοι σκαμπάζουνε από τέχνη, τα φουσκώνουνε και μετά τα τρυπάνε γι΄ν΄ακούσουνε το μπάμ. Μάλιστα τελευταία τα γκαρσόνια στα μπαρ, όταν τους τελειώνουνε τα ψιλά, επιστρέφουν τα ρέστα σε προφυλακτικά. Πώς να μην τρέξη λοιπόν το εμπόρευμα; Πολλοί οδηγοί αγοράζουνε τα μεγάλα μεγέθη και τα περνάνε στο κεφάλι τους για σκουφί".

"Και προς τι όλα αυτά τα μασκαριλίκια;" ρώτησα.
"Να, το κάνουν για να κρατάνε τα προσχήματα", απάντησε ο σοφός μανάβης. "Αφού δεν έχει πια κανείς στήση...Μεγάλο το πρόβλημα φίλε μου..."

"Και σύ πώς πάς;" ρώτησα
"Ποιός ρε ο Τάκης ο αγγούριας;" είπε θυμωμένα ο συνομιλητής μου. " Ξέρεις τι θηρίο ανήμερο είμαι εγώ; Μόνο που μου κοστίζει ένα σωρό λεφτά. Πληρώνω μια γυναίκα δυό φορές την ημέρα. Πηγαίνω στο Καπί και βλέπω τσόντα στον υπολογιστή. Και επειδή δεν ξέρω να τον ανοίγω, την πληρώνω να μου τον ανοίγη και να μπαίνη στη σελίδα."

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ

Το έθνος πρέπει να μάθη να θεωρή εθνικόν ότι είν΄αληθές

Διονύσιος Σωλομός


Διαπρεπή οι αθάνατοι
έδωσαν τών ανθρώπων
και ατίμητα δώρα
αγάπην, αρετήν,
εύσπλαχνον στήθος.

Ανδρέας Κάλβος


Σε προηγούμενο μέρος του σημειώματος είχα διακρίνει ως σημαντικές τις συνέπειες της απόσυρσης που συνέβησαν στο θεσμικό επίπεδο, σε συνδυασμό με τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η κυβέρνηση στη διαδικασία αποδοχής (ουσιαστικά πρόκειται για απόρριψη) της εκπαιδευτικής της πολιτικής. Με την αντίστοιχη μνεία και αποτίμηση στο αντίστοιχο κόστος, το οποίο συνίσταται στη μη επανεκλογή της υπουργού παιδείας στις πρόσφατες εκλογές, στην αποπομπή της από την κυβέρνηση, καθώς και την αποπομπή του υπουργού δημοσίας τάξεως με ταυτόχρονη κατάργηση του υπουργείου, σκόπευα να κλείσω αυτό το σημείωμα.

Είναι όμως νομίζω σημαντικό να γίνη στα πλαίσια του σημειώματος μια αναφορά στην αξιολόγηση των μέχρι σήμερα σχολικών βιβλίων της ιστορίας. Κάτι που δεν έγινε νομίζω από την πλειοψηφία όσων κατέκριναν το νέο "πόνημα". Διότι θεωρώ ότι τα σχολικά βιβλία ιστορίας χρειάζονται μια αναθεώρηση σε βάθος, όχι βεβαίως στην κατεύθυνση που επιχειρήθηκε.

Νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τον κάθε καλοδιάθετο πολίτη να δή κριτικά αυτά τα βιβλία, διότι με αυτά έχουμε γαλουχηθεί. Από την τρυφερή παιδική ηλικία δεχθήκαμε σαν μαθητές κατ΄αρχήν μια συγκεκριμένη διδασκαλία της μυθολογίας. Η παιδικός ψυχισμός εμφανίζει μια ιδιαίτερη δεκτικότητα απέναντι στο μύθο. Παρασκευασμένος από τα παραμύθια, τα οποία συμβάλουν αποφασιστικά στην κοινωνική συγκρότηση του παιδικού ψυχισμού, θέτοντας τις βάσεις αυτού, που ονομάστηκε συλλογικό ασυνείδητο, γλιστράει πολύ απαλά στο χώρο της μυθολογίας, η οποία του διοχετεύει τις πρώτες συγκροτημένες εικόνες εκείνων των αρχετύπων, που ξεκινούν να δομούν την πολιτισμική και εθνοτική του πρωτογενή συνείδηση. Η μετάβαση από τη διδασκαλία της μυθολογίας σε αυτή της ιστορίας γίνεται επίσης με πολύ μαλακό τρόπο, που δεν είναι ευδιάκριτος από την παιδική κρίση. Η παράλληλη συστηματική διοχέτευση των θρησκευτικών εννοιών, εξειδικεύουν όσα το παιδί έχει δεχτεί σ΄αυτό τον τομέα από το στενό οικογενειακό περιβάλλον του, κύρια από τη μητέρα του, η εμπιστοσύνη απέναντι στην οποία αποτελεί ακόμη ψυχοσωματικό σύνδρομο. Με αυτό τον τρόπο λαμβάνει χώρα και μια προσαρμογή του γλωσσικού οργάνου σένα σύστημα καθορισμού βασικών εννοιών. Και αυτό έχει μεγάλες συνέπειες για το γλωσσικό κώδικα. Διότι η δυναμική της γλώσσας μπορεί να συμβάλλη λειτουργικά στη συγκρότηση των εννοιών, η συγκεκριμένη όμως νοηματοδότηση των λεκτικών της στοιχείων από τον άμεσο συλλογικό παράγοντα αντεπιδρά εξίσου αποφασιστικά.

Ο όρος "γαλουχώ" νομίζω ότι αποδίδει με μοναδική γλαφυρότητα το μονοσήμαντο μονοπάτι που οδηγεί από το θυλασμό της μάννας μας στη διδασκαλία της ιστορίας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Όπως επίσης είναι χαρακτηριστικότατο, ότι οι αξίες που επενεργεί αυτή η γαλούχιση στάθηκε δυνατό να αμφισβητηθούν μόνο μετά τη διάλυση των παραδοσιακών οικογενειακών δεσμών και θεσμών στην Ελλάδα. Εδώ θέλω να σημειώσω, ότι πρίν επιχειρηθεί η μαζική αποδόμηση συγκεκριμένων αξιών, τα κυκλώματα που την προωθούν, φροντίζουν αυτές να καταρρακωθούν προηγουμένως από κάποιους υποτιθέμενους θεματοφύλακες αυτών των αξιών. Έτσι της "μοντερνιστικής" λέλαπας του πασοκισμού προηγήθηκε η γελοιοποίηση και ο ε ξευτελισμός του τρίπτυχου Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια από τα μεμέτια της χούντας. Αυτή την ψευτοδιελκιστίνδα εκφράζουν σήμερα ως κεντρικοί πόλοι γενικότερων χώρων τα πολιτικά αδέλφια Συνασπισμός και Λάος, που αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και τσιμεντάρουν μεσοπρόθεσμα την μονοκρατωρία του δικομματισμού στην Ελλάδα (στην όποια του παραλλαγή).

Αναμφίβολα τα μηνύματα που διοχέτευσαν τα σχολικά βιβλία στους μαθητές είναι ισχυρά και συμβάλλαν αποφασιστικά στη διάσωση της ελληνικής συνείδησης. Βεβαίως η Ελληνικότητα είναι ιδιότητα καταγραμμένη στα κύτταρα του Γένους. Διαθέτει μια αυτόνομη δυναμική, που ξεπερνά τα όρια κάποιας συγκεκριμένης παιδείας. Οι περισσότεροι από αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους στην επιβίωση του τόπου, συχνά δεν ειχαν αντικρίσει καν σχολικό θρανίο. Ο τόπος αυτός μοιάζει να διαθέτη μια απροσμέτρητη πνευματική χάρη, που μεταδίδεται με μεταφυσικό τρόπο από γενιά σε γενιά. Πίσω από κάθε Έλληνα, αν σκάψη κανείς, θα δη να ξεπροβάλλουν κάποιοι ήρωες, στρατηλάτες, μαχητές, διδάσκαλοι, ασκητές. Μορφές αγνές που εξαγνίζουν και δυναμώνουν τον γενετικό κώδικα, λιμάροντας πάνω στο χρόνο κάτι σαν διαχρονικά στολίδια, που πάλλονται επενεργώντας επαγωγή και συντονισμό. Όμως παρά ταύτα, πρέπει να δούμε τον ιδιάζοντα ρόλο της παιδείας στην πορεία των εποχών, όσο αφορά την επενέργειά της στη συγκρότηση της Ελληνκής ιδιοσύστασης. Χωρίς τις φιλοσοφικές σχολές, τον αγώνα των μεγάλων διαφωτιστών και εμψυχωτών της Φυλής, χωρίς τις φιλικές εταιρίες, αλλά και τον πιό μικρό πολιτιστικό σύλλογο στην φτωχογειτονιά ή το απόμακρο χωριό, χωρίς τα ασκηταριά, αλλά και το μεγάλο σχολείο που λέγεται περιπλάνηση - για ένα λαό κατ΄εξοχήν αποδημητικό και ναυτικό - η Ελληνική Συνείδηση δεν θα είχε ούτε κατ΄ιδέαν αυτό το μεγαλείο. Ο Ελληνισμός είχε πάντοτε δύο μπαστούνια στην κοπιώδη ανοδική του πορεία: Το δόρυ και τη γραφίδα. Στην ουσία πρόκειται για ένα και το αυτό: Οξύτης. Πνεύματος και σθένους. Διότι η μάχη του Έλληνος συγκροτεί λόγο. Και ο λόγος του δομεί μάχη.

Κατά συνέπεια, τώρα που η διδασκαλία της ιστορίας υφίσταται την κατά μέτωπο επίθεση, είναι η κατάλληλη στιγμή για αντεπίθεση. Δεν πρέπει λοιπόν να αρκεστούμε στην προάσπιση των κεκτημένων, αλλά να επιδιώξουμε εμείς πεπεταίρω βελτίωση. Και αυτό το εγχείρημα συνεπάγεται επιπρόσθετες δυσκολίες. Διότι ο αντίπαλος, εναντίον του οποίου καλούμεθα να στοχεύσουμε, δεν είναι πλέον μόνο εξωτερικός, αλλά βρίσκεται και μέσα μας. Ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σάρτρ στιγμάτισε αυτή την ανθρώπινη αδυναμία με τη ρήση: "Η κόλαση είναι οι άλλοι."

Η αναφορά μου στις αδυναμίες των διδακτικών εγχειριδίων και του μέχρι σήμερα τρόπου διδασκαλίας της ιστορίας - ξεκαθαρίζω ότιν προέρχεται από την περιορισμένη οπτική ενός μελετητού τειχοποιείας και οπλισμένου σκυροδέματος - που έπεται, αποτελεί απλά και μόνο ένα ερέθισμα, μια κάποια πρόταση παραδειγματικού χαρακτήρα, στα πλαίσια της έκκλησης που ακολουθεί:

ΚΑΛΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ "ΑΝΤΙΒΑΡΟ" ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΑΙΨΑΝ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ¨ΑΡΔΗΝ", "ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ", "HELLENIC NEXUS", "ΙΧΩΡ", "ΔΑΥΛΟΣ" ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΑΙΨΑΝ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ, ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ κ.κ. ΖΟΥΡΑΡΗ, ΓΙΑΝΝΑΡΑ, ΣΑΡΡΗ, ΜΕΡΑΚΛΗ κ.α., ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ κ.κ. ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ, ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, κ.α., ΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥ κ. ΣΤΟΦΟΡΟΠΟΥΛΟ, ΤΟΝ κ. ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ, ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΣΑΝ ΣΤΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΕΞΩΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΝΕΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΗ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΗ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΣΤΑ ΕΝΤΥΠΑ, ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ. ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΗ ΕΡΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΠΑΣΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΗ Ο ΓΟΝΙΜΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ.
ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΟΥΝ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΑΝΤΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ - ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΝΑΔΩΝ ΜΑΣ.
Η ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ

ΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ, ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΚΟΥΡΔΟΥΣ, ΑΡΜΕΝΗΔΕΣ, ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ, ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΖΗΜΩΣΗ. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΟΘΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΣΧΕΤΩΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΑΣ ΑΤΟΠΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ.

ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΜΕΘΑ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΛΑΟΙ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΚΑΛΩ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΟ κ. ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟΔΕΙΓΜΕΝΗΣ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ, ΤΟΥΣ κ.κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ Η ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΞΙΕΙ ΤΙΣ ΦΤΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΣΠΑΘΕΙΑ

ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΕΙΣ , ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΑΛΛΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΩΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΜΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΙΛΗΚΡΙΝΕΙΑΣ - ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ - ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ - ΑΝΟΙΧΤΟΚΑΡΔΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ - ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΠΕΡΓΑΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΞΕΝΩΝ ΙΕΡΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ:
ΤΟΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΡΙΟΚΟΙΤΑΞΑΝ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΨΕ Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΑΜΟΥΡΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Βάλ΄το κορμί σου να χορεύη
ανάμεσα στο ξίφος και το χώρο του αντιπάλου
- φόρα το ξίφος δηλαδή στην πλάτη -
όπως πράδοση ιερή στο Κυότο επιβάλει

Πριν τον χτυπήσεις
μάτωσε πέντε φορές μονάχος
μετά το ρίτους του τσαγιού
στην προετοιμασία
την τέχνη όταν διδάσκεσαι
από τον οδηγό σου

Την πρώτη φίδι ύπουλο
κοιτώντας το στα μάτια
με τους μαγνήτες της ψυχής
για να το ημερώσης

Και με άνθη του άγριου λωτού
τη δεύτερη όταν φτιάχνεις
στεφάνι στον αντίπαλο
σεμνά για να τον πείσης
πως είναι η υποχώρηση
σοφή επιλογή του

Την τρίτη δίχτυ πλέκοντας
από μικρές καδένες
που θα καλύψη όμορφα
τα ευαίσθητα σου μέρη.
Γιατί τα συναισθήματα ανήκουνε σε σένα
και μόνο οι συντρόφοι σου αρμόζει
να γνωρίζουν

Την τέταρτη το θρίαμβο
να γίνεται επιείκεια
όταν τη λάμα στρέφοντας
μπροστά από το λαιμό του
του Ήλιου αντανάκλαση
γίνεται η ειρήνη

Την πέμπτη τρίχα κόβοντας
στη μέση με ακρίβεια
γιατί όπου τρίχα δε χωρά
εσύ πρέπει να περάσης
το χρόνο όταν σταματά
ο άγγελος φύλακας σου

Κι αφού μ΄ευλάβεια μυηθής
στους νόμους του πολέμου
θα βλέπης τις αμέτρητες ψυχές των σαμουράι
που αποταμίευσαν όνειρα για σένα στον αιθέρα
και όλες στολίδια γίναναι πάνω στο θώρακά σου
μαζί σου να χορεύουνε την ώρα του κινδύνου
ανάμεσα στο ξίφος σου και τον αντίπαλο σου