ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Η ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΒΡΥΧΗΘΜΟ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ;

 

"Συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν".

κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον. 16, 17

 

Federico Garcia Lorca

Ἀνέμισες γιὰ μία στιγμὴ τὸ μπολερὸ
καὶ τὸ βαθὺ πορτοκαλί σου μεσοφόρι.
Αὔγουστος ἤτανε δὲν ἤτανε θαρρῶ,
τότε ποὺ φεύγανε μπουλούκια οἱ Σταυροφόροι.

Παντιέρες πάγαιναν τοῦ ἀνέμου συνοδιὰ
καὶ ξεκινοῦσαν οἱ γαλέρες τοῦ θανάτου.
Στὸ ρωγοβύζι ἀνατριχιάζαν τὰ παιδιὰ
κι ὁ γέρος ἔλιαζε ἀκαμάτης τ᾿ ἀχαμνά του.

Τοῦ ταύρου ὁ Πικάσσο ρουθούνιζε βαριὰ
καὶ στὰ κουβέλια τότε σάπιζε τὸ μέλι.
Τραβέρσο ἀνάποδο - πορεία πρὸς τὸ Βοριᾶ.
Τράβα μπροστὰ -ξοπίσω ἐμεῖς- καὶ μὴ σὲ μέλλει.

Κάτου ἀπ᾿ τὸν ἥλιο ἀναγαλλιάζαν οἱ ἐλιὲς
καὶ φύτρωναν μικροὶ σταυροὶ στὰ περιβόλια.
Τὶς νύχτες στέρφες ἀπομέναν οἱ ἀγκαλιὲς
τότες ποὺ σ᾿ ἔφεραν, κατσίβελε, στὴ μπόλια.

Ἀτσίγγανε κι Ἀφέντη μου, μὲ τί νὰ σὲ στολίσω;
Φέρτε τὸ μαυριτάνικο σκουτὶ τὸ πορφυρό.
Στὸν τοῖχο τῆς Καισαριανῆς μᾶς φέραν ἀπὸ πίσω
κ᾿ ἴσα ἕν᾿ ἀντρίκιο ἀνάστημα ψηλῶσαν τὸ σωρό.

Κοπέλες ἀπ᾿ τὸ Δίστομο φέρτε νερὸ καὶ ξίδι.
Κι ἀπάνω στὴ φοράδα σου δεμένος σταυρωτὰ
σύρε γιὰ κεῖνο τὸ στερνὸ στὴν Κόρδοβα ταξίδι,
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ διψασμένα της χωράφια τ᾿ ἀνοιχτά.

Βάρκα τοῦ βάλτου ἀνάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.
Σύνεργα ποὺ σκουριάζουνε σὲ γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια νὰ πετᾶν στὴν ἔρημην ἀρένα
καὶ στὸ χωριὸ ν᾿ οὐρλιάζουνε τὴ νύχτα ἑφτὰ σκυλιά.

Νίκος Καββαδίας 

1. ΕΜΜΕΤΡΗ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ Ή ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑ "DEJA VU" ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΙΣΑ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;

  Ήδη σε εφηβική ηλικία μού είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση η ποίηση τού Νίκου Καββαδία, όταν ακόμη αυτός δεν ήταν τόσο γνωστός. Από τότε διαβάζω κατά καιρούς τα ποιήματά του και ακούω τις μελοποιημένες αποδώσεις τους συχνά, με την αίσθηση , ότι σχετίζομαι κάπως ιδιαίτερα με το γοητευτικό περιεχόμενό τους, μια και κατάγομαι μέσω των παππούδων μου από την Κεφαλλονιά, αλλά και επειδή ο πατέρας μου ήταν ναυτικός, με αποτέλεσμα να βρεθώ σε παιδική ηλικία για σύντομο διάστημα δυο φορές επάνω στα εμπορικά πλοία, ακούγοντας με παιδική περιέργεια τις διηγήσεις τους, όταν αυτοί τα απογεύματα καθόντουσαν επάνω στα αμπάρια στο κατάστρωμα και συζητούσαν. Η ποίηση τού Νίκου Καββαδία διαπνέεται από πληθώρα εικόνων, ενώ περιέχονται συχνά ναυτικοί όροι. Αισθανόμουν την ποίηση, τα νοήματα και τα μηνύματά του να μού είναι προσβάσιμα, παρόλο που αυτά απαιτούν πολλές φορές κάποιο στοχασμό, με μια μόνη εξαίρεση. Διαβάζοντας το ποίημά του „Federico Garcia Lorca“ ξανά και ξανά, αισθανόμουν να διακατέχομαι από κάποιο κενό, όσο αφορά την επικοινωνία με το εν τέλει ζητούμενο, που πρόβαλε ο Καββαδίας σε αυτό το ποίημα. 

  Εδώ και μια εβδομάδα, ενώ είχα προγραμματίσει, μελετούσα σχετικά και επεξεργαζόμουν νοητικά την ανάρτηση τού παρόντος θέματος είχε κολλήσει στο μυαλό μου αυτό το ποίημα, χωρίς να μπορώ να διακρίνω τον λόγο, που συνέβει αυτό. Ο προβληματισμός και η εντατική διερεύνηση που είχα καταπιαστεί, αφορούσαν άλλες πλευρές τού ζητήματος, που με είχαν στην κυριολεξία απορροφήσει ολοκληρωτικά και που θα παραθέσω στην συνέχεια. Ενώ βήμα προς βήμα προσέκρουσα σε διαπιστώσεις, που αξιολογούσα ως άκρως ενδιαφέρουσες, ταυτοχρόνως ήταν προσανατολισμένη η σκέψη μου στην διαδικασία τού „deja vu“, που έτσι κι αλλιώς με απασχολεί το τελευταίο διάστημα αναφορικά με το ζήτημα τού κβαντισμού τού χρόνου και τής ανεστραμμένης πορείας του από το μέλλον προς το παρόν, καθότι μού είχε προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση ένα βίντεο, που είχα δει πρόσφατα με τον Γιάννη Αγγέλακα. Αυτός σε μια συναυλία του το 2016, φαίνεται να βιώνει μέσα σε καθεστώς deja vu την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, που έλαβε χώρα έξι χρόνια μετά. Ο Γιάννης Αγγέλακας με το μουσικό του σχήμα, αποδίδοντας το τραγούδι “Το Τρένο”, φαίνεται να βιώνει υπό μια έννοια εκστασιαζόμενος, ιδιαίτερα προς το τέλος τού βίντεο, ένα φοβερό γεγονός, που συνέβει στο μέλλον.

Όταν θα ‘ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες κι εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν κι άνεργες θα θρηνούν Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές και θα ρωτούν Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν…—via http://stixos.eu

Στίχοι: Γιάννης Αγγέλακας

Μουσική: Γιώργος Καρράς Β

Όταν θα ‘ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες

και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά

και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες

κι εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν

κι άνεργες θα θρηνούν

Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές

και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο

που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν....

Όταν θα ‘ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες κι εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν κι άνεργες θα θρηνούν Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές και θα ρωτούν Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν…—via http://stixos.eu

  Πριν υπεισέλθω όμως στα γραφόμενα τού ποιήματος τού Νίκου Καββαδία, επιθυμώ να αναφερθώ σε κάτι ακόμη, που θεωρώ αξιοσημείωτο τόσο για εμένα, όσο και για τις φίλες και τούς φίλους, που παρακολουθούν αυτήν σελίδα. Αυτό υποδηλώνεται ευκρινώς από το μικρό gagget, που βρίσκεται στο κάτω μέρος τής σελίδας και δείχνει τον αριθμό των εισόδων σε αυτήν. Το τελευταίο διάστημα οι αναρτήσεις εδώ γίνονται αραιά. Ως είναι επόμενον, όταν γίνεται κάποια ανάρτηση οι είσοδοι στην σελίδα αυξάνονται κατακόρυφα για διάστημα δυο – τριών ημερών, σχηματίζοντας στο gagget ένα μικρό βουναλάκι (peak). Μετά, όταν επέρχεται αδράνεια στην αναρτήσεις, οι είσοδοι μειώνονται δραστικά, ενώ το πλήθος τους εξακολουθεί να καταγράφεται με μειωμένο, αλλά σχετικά σταθερό τρόπο, σχηματίζοντας μια γραμμή σχεδόν παράλληλη με τον οριζόντιο άξονα τής πορείας τού χρόνου. Έτσι το gagget καταγράφει μια στάνταρ πορεία, η ο ποία διακόπτεται από εξάρσεις, όποτε γίνονται αναρτήσεις. Σε αυτήν την πορεία δεν υπάρχει τίποτε παράξενο και υποθέτω, ότι κάτι ανάλογο καταγράφεται και σε πολλές άλλες σελίδες, που έχουν μεν κάποια συνεχή παρουσία στο διαδίκτυο κατά την διάρκεια περισσότερων ετών και στις οποίες, οι αναρτήσεις γίνονται σχετικά αραιά. Αυτήν την φορά όμως ξεκίνησε η τριγωνικής μορφής έξαρση στο gagget να εκδηλώνεται δυο ημέρες πριν ξεκινήσει αυτή η ανάρτηση. Πράγματι, τόσο εχθές, όσο και προχθές κάθισα μπροστά στον υπολογιστή, για να ξεκινήσω την ανάρτηση. Έχοντας όμως μια τρικυμία στο κρανίο και αισθανόμενος να με απορροφούν έντονα οι συνιστώσες τού θέματος, θέλησα να προχωρήσω λίγο, πριν ξεκινήσω την παρουσίαση, σε μια περεταίρω μελέτη και διερεύνηση κάποιων σημείων. Επειδή όμως αυτή η διαδικασία με οδηγούσε από την μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση στην επόμενη, το ψάξιμο διαρκούσε μέχρι αργά την νύχτα, με αποτέλεσμα να αναβάλω εδώ και δυο ημέρες το ξεκίνημα τής παρουσίασης, που είχα προηγουμένως προγραμματίσει. Όπως όμως φανερώνει ενδεικτικά το gagget, οι φίλες και οι φίλοι επισκέπτες, δεν διάβαζαν στο διάστημα των δυο πρόσφατων ημερών αυτά, που εξάλλου δεν έγραφα ακόμη, αλλά παρακολουθούσαν την σχετική αδημονία μέσα στην σκέψη μου. Αυτή η διαπίστωση με ωθεί να εκτιμώ, ότι έχει επέλθει πλέον ένα βάθεμα αυτής τής σχέσης, που ξεπερνάει την νοητική σφαίρα και εισέρχεται και στην διαισθητική. Αυτός είναι και ο λόγος, που προβαίνω στην καταγραφή αυτής τής διαπίστωσης. Όχι, διότι αυτή η σελίδα θα μπορούσε ποτέ να διεκδικήσει αφελώς το αποκλειστικό προνόμιο μιας διαισθητικής λειτουργικότητος. Υπάρχουν άλλοι ιστότοποι, που έχουν επιτύχει πολύ μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, είναι άκρως ενδιαφέροντες και στούς οποίους λαμβάνει χώρα μια μεστή συνάντηση ανθρώπων, όπου οικοδομείται μια αξιόλογη νέα κοινωνικότητα στα πλαίσια τής εικονικής πραγματικότητας. Η προηγούμενη αναφορά έρχεται να διευρύνει μια πολύ μεγάλης αξίας διαπίστωση, που διατυπώθηκε πριν 15 χρόνια στο ξεκίνημα το μπλογκόσφαιρας: Το διαδίκτυο και η χρήση του είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη και παροχή δυνατοτήτων για την διάδοση τής πληροφορίας μετά την ανακάλυψη τής τυπογραφίας. Σήμερα διαπιστώνω βάση των απτών δεδομένων που προανέφερα, ότι η έξοχη δυνατότητα τού διαδικτύου να λειτουργεί σε “πραγματικό χρόνο”, γεφυρώνοντας αμέσως μεγάλες γεωγραφικές αποστάσεις, παρέχει επί πλέον την δυνατότητα, να γονιμοποιούνται τα πεδία πληροφορίας σε διαισθητική βάση για μεγάλο και μη ευκαταφρόνητο αριθμό ανθρώπων, που δικτυώνονται σε μια κοινή πλατφόρμα διαδικτυακής εκφοράς, ενεργοποιώντας ένα συντονισμό από κοινού στην πορεία τής αναζήτησης και τής ανήσυχης σκέψης.

  Επιστρέφοντας στα γραφόμενα τού εν λόγω ποιήματος, θεωρώ πλήρως κατανοητές τις αναφορές του Νίκου Καββαδία σε μια σειρά συμβολισμούς, που αφορούν την αγριότητα τού φασιστικού φαινομένου, όπως ο ταύρος τού Πικάσο στον γνωστό πίνακα GUERNICA, οι εκτελέσεις τής βέρμαχτ στο Δίστομο και των Πατριωτών στο Σκοπευτήριο τής Καισαριανής. Καθίσταται προφανέστατο από τον τίτλο τού ποιήματος, ότι πρόκειται για την απόδοση φόρου τιμής στον Federico Garcia Lorca, με συγκεκριμένες αναφορές στον άνανδρο τρόπο που αυτός δολοφονήθηκε το 1936 από δολοφόνους, που με βάσει τον φάκελο τού φόνου, η εντολή τής δολοφονίας αποδίδεται στον Φράνκο προσωπικά. Στο ποίημα γίνεται μια σύνδεση δεδομένων, που αφορούν την συγκεκριμένη δολοφονία, ενός πνευματικού ανθρώπου, που αποτελεί ορόσημο για την πνευματική δημιουργίας των Ισπανών, με καταστάσεις, που συνδέονται με τα εγκλήματα των γερμανών ναζιστών στην Ελλάδα. Η αισθητική αφετηρία αυτής τής σύμπκλεξης είναι καθόλα κατανοητή. Το ποίημα γράφεται το 1945 από ένα Έλληνα στην Ελληνική Γλώσσα και απευθύνεται σε Έλληνες, που ίσως κάποιοι από αυτούς που το διαβάζουν, να μην γνωρίζουν τον Λόρκα, τον ρόλο και την προσφορά του, αλλά όμως έχουν ζήσει στο πετσί τους τα ζοφερά δεινά τής πρόσφατης γερμανικής κατοχής, ενώσω Χίτλερ και Φράνκο υπήρξαν εκείνη την εποχή συγκοινωνούντα δοχεία.

 

Ο Λόρκα με τον Σαλβατόρ Νταλί το 1925 στην Βαρκελώνη 

   Ο στίχος “Αὔγουστος ἤτανε δὲν ἤτανε θαρρῶ" παραπέμπει στην 19η Αυγούστου τού 1936, την ημέρα τής δολοφονίας. Και ο στίχος “Ἀτσίγγανε κι Ἀφέντη μου, μὲ τί νὰ σὲ στολίσω;” παραπέμπει στο πρώτο μεγάλο στιχουργικό έργο τού Λόρκα „Romancero Gitano“ (Gypsy Ballads) τού μεγάλου Ανδαλουσιανού λογοτέχνη, που αναφέρεται στους τσιγγάνους τής περιοχής, που αυτός γεννήθηκε και μεγάλωσε.

   Όμως το πλέον γνωστό και αγαπημένο έργο τού Λόρκα είναι ο “Ματωμένος Γάμος”. Ο γάμος είναι από την φύση τού ένα χαρμόσυνο και μεγάλο γεγονός στην ζωή τού ανθρώπου, που όμως η σκληρότητα, η αυθαιρεσία, το μίσος που δράττει τις καρδιές των ανθρώπων, η τάση επιβολής και ετεροκαθορισμού των άλλων από αρκετούς εμμονικούς, μπορεί να μετατρέψει σε μια στρεβλή καταστροφή. Ο “Ματωμένος Γάμος” τού Λόρκα αναβλύζει αίμα. Και η επιλογή τής δολοφονίας τού Λόρκα, ενός δημιουργού, που συνδύασε τον υψηλά ευαίσθητο λυρισμό με την καταγγελία τής τραγικότητος, που προάγει η ανθρώπινη κακία, είναι επιτυχής και καθίσταται κατανοητή στην κατεύθυνση να στιγματιστούν οι απάνθρωπες αγριότητες μιας εποχής από ένα ποιητή, καταδεικνύοντας, ότι υπάρχουν ψυχές, που δονούνται από την ποίηση, ενώ άλλες είναι χαμερπείς και διακατέχονται από πώρωση μένους, μέσα σε μια γενική ατμόσφαιρα, όπου οι ευαίσθητοι είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν, εφόσον έχουν κληθεί να ανυψώσουν το κοινό φρόνημα και την ευαισθησία.

  Έτσι, ενώ ο κορμός τού ποιήματος μού ήταν ανέκαθεν κατανοητός, κάτι μού έλεγε, ότι αυτό δεν γράφτηκε μόνον σαν αναφορά και απόδοση φόρου τιμής σε αυτόν που “απάνω στην φοράδα του δεμένος σταυρωτά έσερνε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι”. Αυτό, ως βασικό σημαίνον, μπορεί να συνδυαζόταν με τα συμφραζόμενα δεινά από την φασιστική θηριωδία, που υπέστη τόσο η Ισπανία, όσο η Ελλάδα, όσο και ολόκληρη η Ευρώπη κατά την δεκαετία μεταξύ τού 1936, που δολοφονήθηκε ο Λόρκα και το 1945, που γράφηκε το ποίημα, ως προφανή σημαινόμενα. Το πνεύμα, το μήνυμα και η ουσία τής όλης έμμετρης αναφοράς μού φαινόταν, ότι ξεπέρναγε αυτά τα συγκεκριμένα χρονικά όρια και ότι επιχειρούσε να προεκτείνει σε κάτι άκρως ζωτικότερο, σημαντικότερα και πολύ πιο επικίνδυνο, προσπαθώντας να διεμβολίσει χρονικά τα συγκεκριμένα συμβάντα προς την κατεύθυνση μιας μελλοντικής μείζονος απειλής. Οι ελαιογραφίες προσώπων, τοπίων και συγκεκριμένων ζοφερών συμβάντων που έστηνε με την γραφίδα του ως φραστικούς εικονισμούς ενώπιον όσων διαβάζουν το ποίημα του ο Νίκος Καββαδίας, μού πρόσδιδαν την εντύπωση, ότι ανάμεσά τους ελλόχευε μια ακόμη σημαντικότερη, σχετικά κρυμμένη “μαγική” εικόνα, την οποίαν καλείται ο ευαίσθητος αποδέκτης τού πονήματος να ψηλαφίσει ενδελεχώς, ώστε να την αποκωδικοποιήσει και να την ερμηνεύσει. Το 1945 ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε παρέλθει, με εξαίρεση τα αμέσως παρεπόμενά του, που ακολούθησαν, όπως ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα. Ποια μπορούσε όμως να είναι η διάδοχη παγκόσμια απειλή, για την οποία ο Β`ΠΠ. στάθηκε ενδιάμεσο στάδιο;

  Βάσει τής αναφοράς για το “στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι” το ποίημα φαίνεται να έχει φιναλιστικό χαρακτήρα. Επί πλέον περιέχει μια σειρά σημαντικούς κατ' ευθείαν εικονισμούς, αλλά και αλληγορίες, που βρίσκονται έξω από τα χρονικά όρια, που αυτό εστιάζεται. Γίνεται αναφορά σε μπουλούκια σταυροφόρων, σε παντιέρες που ανεμίζουν και σε γαλέρες τού θανάτου που ξεκινούν.

  Εδώ πρόκειται για μετακίνηση μεγάλου αριθμού στρατευμάτων και στόλων με επιθετικό προσανατολισμό. Οι παντιέρες που αρμενίζουν στον άνεμο υποδουλώνουν προετοιμασία επίθεσης. Αυτά όμως έχουν ευνόητο προσδιορισμό. Οι σύγχρονοι σταυροφόροι είναι το ΝΑΤΟ, αλλά κατ' επέκταση η σύνολη δυτική συμμαχία, όπως θα εξηγήσω στην συνέχεια. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει ένας γέρος, που λιάζει ακαμάτης τα αχαμνά του. Μια ξεπερασμένη ύπαρξη, που θέλει να βάλει άλλους από κάτω και δεν μπορεί να το κάνει. Ένα σύστημα γερασμένο, ξεπερασμένο και σε τελευταία ανάλυση ανήμπορο. Με την οικονομική του αποσύνθεση μέσω τής αποδολαροποίησης σε πλανητικό επίπεδο και τις τράπεζες να οδηγούνται σε χρεωκοπία ακολουθώντας γεωμετρική πρόοδο. Μαστιζόμενο από καλπάζοντα πληθωρισμό και αυξανόμενη ανεργία, ως αποτελέσματα των επιλογών του. Ένα σύστημα, που δεν μπορεί πλέον να συγκρουστεί επιτυχώς σε συμβατικό επίπεδο, με αυτόν που έχει επιλέξει ως σώνει και καλά θανάσιμό του αντίπαλο, δηλαδή την Ρωσία. Όμως, παρ' όλα αυτά πρόκειται για ένα σύστημα, που εκτιμά ότι διαθέτει ένα πανίσχυρο προσόν, που θα επιτρέψει να επιβάλλει τον τελικό στόχο του. Αυτό αφορά εκείνα τα πυρηνικά όπλα μαζικής καταστροφής, που δεν έχουν περιέλθει κάτω από τον έλεγχο και την εποπτεία τής Συμμαχίας των Αντιδυνάμεων. Πρόκειται βασικά για το πυρηνικό οπλοστάσιο τής Αγγλίας, καθ' ότι η Γαλλία έχει περιέλθει σε ένα ειδικό στάδιο, το οποίο χρήζει ειδικής προσεγγίσεως. Η Γαλλία στηρίζει ήδη το Κινεζικό σχέδιο ειρήνευσης για την Ουκρανία. Σημαντικότατο τμήμα τής ολιγαρχίας αυτής τής χώρας εκδήλωσε από την εποχή τού Ντε Γκωλ τάσεις ανεξάρτητης πολιτικής έναντι τής δυτικής συμμαχίας. Και στην φάση, που προδιαγράφεται, ποιος πρόκειται να είναι ο μεγάλος χαμένος προσεχώς, η τάσεις αποστασιοποίησης από το τραπεζικό κατεστημένο τής καμπάλ ενισχύονται. Γι αυτόν τον λόγο μαστίζεται αυτή η χώρα από διογκούμενη αστάθεια. Τα αιτήματα των εξεγερμένων είναι αναμφιβόλως δίκαια. Και οι προαιρέσεις τής συντριπτικής πλειοψηφίας τούς είναι αναμφιβόλως ειλικρινείς. Όμως σε τέτοιους είδους διελκυστίνδες ενέχονται περισσότεροι. Και δεν λείπουν αυτοί από το σύμπλεγμα των αντιθέσεων, που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις σε κάποια φάση, που η ρευστότητα διέπει ασταθείς ισορροπίες. 

  Γι αυτό τον λόγο κάνει λόγο ο Νίκος Καββαδίας, εκών άκων, όπως συμβαίνει συνήθως στην περίπτωση βαθύτατα εμπνευσμένων δημιουργών, που συλλαμβάνουν νοήματα, χωρίς να μπορούν να τα ταξινομήσουν με συγκεκριμένο τρόπο λόγω χρονικής απόστασης από τα επερχόμενα, στα οποία αναφέρονται, στήν τελευταία στροφή τού ποιήματος, που αποτελεί και την κατακλείδα τής όλης αναφοράς σε δυο άκρως σημαντικές, κατά την εκτίμησή μου, διαδικασίες.

Η πρώτη είναι η εξής:

„Βάρκα τού βάλτου ανάστροφη, φτενή διχως καρένα

σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά”

  Εδώ πρόκειται, σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία, για την περιγραφή τεχνικών μέσων, που δεν μπορούν να αποδώσουν λειτουργικά. Πρόκειται δηλαδή για την πολεμική τεχνολογία των δυτικών, που έχει ξεπεραστεί ποιοτικά από αυτήν των Ρώσων. Οι βάρκες χωρίς καρένα είναι βάρκες για ποταμούς και λίμνες, που δεν μπορούν να βγουν σε ανοικτή θάλασσα, διότι δεν διαθέτουν την αναγκαία ευστάθεια. Οφείλω να ομολογήσω, ότι γράφοντας αυτές τις γραμμές, διαπίστωσα, ότι υπάρχουν στο διαδίκτυο περισσότερες ερμηνευτικές προσεγγίσεις αυτού τού ποιήματος, κάποιες από τις οποίες είναι αξιόλογες και περιέχουν ενδιαφέροντα στοιχεία. Πλην όμως, όλες ανεξαιρέτως περιορίζονται στα προφανή, χωρίς να υπεισέρχονται σε αρκετούς εικονισμένους, που ξεφεύγουν από τα προφανή όρια. Ειδικά αναφορικά με την τελευταία στροφή, κανένας εξ όσων βρήκα, δεν επιχειρεί να υπεισέλθει σε αυτήν συγκεκριμένα. Η μόνη αναφορά που συνάντησα σχετικά, διατυπώνει τον ισχυρισμό, ότι ο Καββαδίας παρατάσσει στην τελευταία στροφή εικονισμούς, που είναι ασύνδετοι μεταξύ τους, με στόχο να δομήσει στην διάθεση τού αναγνώστη μια ατμοσφαιρική εντύπωση. Η δική μου προσέγγιση γενικά σε πονήματα τέχνης δεν προσανατολίζεται μόνον σε όσα συνειδητά καταθέτει ο δημιουργός, αλλά και σε όσα το ασυνείδητο επιχειρεί να αποκαλύψει, ψηλαφώντας τα μέσω τής έμπνευσης. Στόχος μου είναι, να διεισδύω πάντοτε στο μη προφανές, αλλά εξ ίσου υπαρκτό, μέσα στις νότες μιας υψηλότερης, ή χαμηλότερης οκτάβας, από αυτές, που καθίστανται αμέσως αντιληπτές από το ακουστικό αισθητήριο. Η τέχνη δεν είναι απόδοση καταστάσεων ένα προς ένα και μπορεί να περιέχει επίσης νοήματα και μηνύματα, που ο καλλιτέχνης δεν έχει αντιληφθεί καν. Η έμπνευση δεν είναι εργαλείο τού καλλιτέχνη, αλλά αυτός καθίσταται όχημα, ώστε να εκδηλωθεί αυτή στο φως. Όργανο τού καλλιτέχνη είναι η έκφραση. Ως εκ-φραση όμως εξωτερικεύει αυτή υπάρχοντα, που μπορεί να συνάγονται από τελείως διαφορετικές περιοχές και πτυχές τής προσωπικότητος και τού ψυχισμού του, ή και να εδράζονται τελείως έξω από αυτόν, οπότε μέσω συντονισμού με τις ευαισθησίες του, πιάνουν από το χέρι ως λαθρεπιβάτες, όσα αυτός σκοπίμως θέτει σε κίνηση, σε μια προσπάθεια να βρουν διέξοδο.

   Επίσης η μόνη ερμηνεία, που επιχειρείται σε μια αναφορά της τελευταίας στροφής αφορά την “γύφτικη σπηλιά”, η οποία αποδίδεται από το ερμηνευτή “στις σπηλιές τής Ανδαλουσίας, που ζουν τσιγγάνοι”. Εγώ όμως εφιστώ την προσοχή στα “σύνεργα που σκουριάζουνε”. Εδώ πρόκειται εμφανώς για σιδηρά αντικείμενα, που υπόκεινται σε οξείδωση. Οπότε ο όρος “γύφτοι” ανάγεται στον τρόπο που αποκαλούνται οι σιδηρουργοί με λαϊκή έκφραση, επειδή μαυρίζουν από την επεξεργασία τού σιδήρου, χωρίς να ενέχονται κάπου οι τσιγγάνοι. Αυτή η αναφορά παραπέμπει, όπως εντόπισα προηγουμένως σε τεχνικά μέσα, τα οποία είναι τελείως παρωχημένα, εφόσον σκουριάζουν μέσα σε σπηλιά.

  Οι δυο πρώτοι στίχοι όμως τής πρώτης στροφής λειτουργούν αντισυμμετρικά με τούς δυο τελευταίους, οι οποίοι παραπέμπουν, παρά την έλλειψη αποτελεσματικών τεχνικών μέσων, στην επιβολή ζοφερών καταστάσεων και σε υπό εξέλιξη αναπτυσσόμενους ακραίους κινδύνους, που αφορούν, κατά την εκτίμησή μου, ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΥ ΑΡΜΕΓΕΔΩΝΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ DEJA VU, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ.

  Τι πιο εύλογο για μια ζοφερή εξέλιξη από την αναφορά σε κοράκια, που πετούν πάνω από την αρένα για να κατασπαρράξουν πτώματα; Και τα σκυλιά είναι αυτά που ουρλιάζουν πριν επέλθει μια μεγάλη καταστροφή. Και μάλιστα την νύχτα, όταν όλοι κοιμούνται, ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥΝ.

  Εκείνη όμως η αναφορα στο ποίημα, ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΩΣ ΤΗΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΟΛΩΝ και γι αυτήν ακριβώς την αναφορά ένταξα αυτήν την ερμηνεία τού εν λόγω ποιήματος στα πλαίσια μιας ανάρτησης σχετικά με την εξαγγελθείσα επικείμενη επίθεση των δυτικών στην Ουκρανία, είναι Η ΜΝΕΙΑ ΣΤΟ “ΜΑΥΡΙΤΑΝΙΚΟ ΣΚΟΥΤΙ”. Διότι αυτή η μνεία αποκαλύπτει το τρόπο, που συνδέεται η εξαγγελθείσα διαδικασία με ένα πολύ μεγαλύτερο ιστορικό κύκλο διάρκειας περισσότερο από 2.000 χρόνια. Συγκεκριμένα η διάρκεια αυτού τού κύκλου αριθμεί 2069 χρόνια, αρχής γενομένης το 46 πΧ.

  Η έκφραση “πορφυρό μαυριτάνικο σκουτί” στο ποίημα τραβούσε ανέκαθεν την προσοχή μου και μού εξασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία. Ενώ ο λειτουργικός τής ρόλος ως προς την όλη δομή τού ποιήματος είναι πολύ κατανοητός, αυτή η έκφραση καθ' εαυτήν περιέχει μια έντονη αντίφαση και απολήγει, σύμφωνα μα την λογική μου, να ηχεί σαν οξύμωρη. Η έκφραση παραπέμπει εμφανώς στον εθνικό ήρωα των Ισπανών Ελ Σιντ, κάνοντας ένα παραλληλισμό μεταξύ αυτού και τού Λόρκα. Στην πορφύρα τύλιγαν οι Βυζαντινοί τον υποψήφιο τού θρόνου, όταν αυτός γεννιόταν. Με αυτόν τον βαθιά χαρακτηριστικό συμβολισμό ήθελαν να δηλώσουν, ότι εάν τραυματιστεί ο αυτοκράτορας στην μάχη, εφόσον φόραγε το πορφυρό ένδυμα, αυτό δεν θα γινόταν αντιληπτό από τον στρατό, για να μην χάσει αυτός το θάρρος και την ορμή του. Ο Βασιλέας δηλαδή ήταν αφιερωμένος με όλη την ζωή και τον θάνατό του, όλο το είναι και το αίμα του, στην υπεράσπιση τής αυτοκρατορίας. Την κινηματογραφική ταινία “Ελ Σιντ” είχα παρακολουθήσει όταν ήμουν παιδί. Από ότι μπορώ να θυμάμαι, σε αυτήν την παράσταση είχαν ανεβάσει νεκρό τον Ελ Σιντ στο άλογό του κατά την διάρκεια τής τελικής μάχης για να ενθαρρύνεται ο στρατός, ενδεδυμένο με μια πορφύρα. Μέχρι εδώ ο συμβολισμός καθίσταται κατανοητός. 

   Ο όρος “σκουτί” προέρχεται από την διάλεκτο των Βλάχων. Τον υιοθέτησαν οι κάτοικοι τής Ιθάκης, όταν εργαζόντουσαν στα χωράφια τής Πίνδου, όπου μετέβαιναν λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων για καλλιέργεια, που παρέχει το νησί. Από εκεί τον πέρασαν στην Κεφαλλονιά, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Καββαδίας. Σκουτί σημαίνει χοντρό μάλλινο πορφυρό ύφασμα. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνδυαστεί με την Μαυριτανία, η μεγαλύτερη περιοχή τής οποίας καλύπτεται από την Σαχάρα, όπου σκάει ο τζίτζικας. Γενικά στην βόρειο Αφρική τα μάλλινα υφάσματα κάθε άλλο παρά συνηθίζονται, ώστε να είναι χαρακτηριστικά. Είναι η γνωστή η ειρωνική διάθεση, με την οποίαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αντιμετώπιζαν τα ενδύματα των Ελλήνων, τα οποία ήσαν ζωικής προελεύσεως, φτιαγμένα από μαλλί, ενώ τα δικά τους ενδύματα ήσαν φυτικής προελεύσεως φτιαγμένα από λινάρι και βαμβάκι. Το σκουτί μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο σε ορεινά μέρη, όπου οι ποιμένες υπόκεινται κατά την διάρκεια τού χειμώνα σε ισχυρό κρύο. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και στο ανεμοδαρμένο και βραχώδες Φισκάρδο, την παλιά αετοφωλιά των πειρατών, όπου γεννήθηκε ο Καββαδίας. Στην Μαυριτανία όμως το σκουτί δεν χωράει με τίποτε και μάλιστα στα πλαίσια μιας χαρακτηριστικά συμβολικής έκφρασης. ΑΡΑ, Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΠΗΧΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ, ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΥΤΟ ΕΚΦΡΑΣΗ. Συνάγω συμπερασματικά, ότι ΤΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΛΕΡΕΣ ΠΟΥ ΧΥΜΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΒΟΡΑΝ ΣΥΝΔΕΘΗΚΑΝ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΡΕΙΟ ΑΦΡΙΚΗ. Αυτή η διαπίστωση, που μπορεί να ακούγεται σαν γρίφος, επιδέχεται κατά την εκτίμησή μου μια πολύ απτή ερμηνεία,. Αυτή παραπέμπει στην σύνδεση τής διακηρυχθείσας επικείμενης μεγάλης επίθεσης των δυτικών στην Ουκρανία, η οποία διακηρύχθηκε με συνεχή έμφαση με κύριο προπαγανδιστή τον πρώην στρατηγό τεσσάρων αστέρων, αρχιτέκτονα των πολεμικών επιχειρήσεων στον δεύτερο πόλεμο τού Ιράκ και στο Αφγανιστάν και πρώην διευθυντή τής CIA David Petraeus, με την τελευταία μάχη που έδωσε ο Ιούλιος Καίσαρ, πριν την ολοκληρωτική του επικράτηση στην βόρειο Αφρική. Επικεφαλής των αντιπάλων δυνάμεων τού Ιουλίου Καίσαρος ήταν ο PETREIUS, δίπλα στους Labienus και Afranius.

David Petraeus Explained! Russia Destroyed! Russia's Collapse Will Be Much Worse Than You Think!

   Στον πολύ έντονο συσχετισμό μεταξύ Τού Ιουλίου Καίσαρος και τού Βλαδίμιρου Πούτιν έχω αναφερθεί με αρκετές ευκαιρίες. Διαξοδική αναφορά σχετικά γίνεται στις σελίδες 86 μέχρι 90 τής πραγματείας “Το Ξεχαρβάλωμα των Συμπράγκαλων τής Δυτικής Κυριαρχίας” (https://www.keepandshare.com/doc15/25508/?da=y ). Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ είναι αμέσως ή εμμέσως κατά ένα παράξενο τρόπο συγγενή πρόσωπα, που ταυτίζονται σε δυο δοαφορετικές εκθετικά προωθημένες εκφάνσεις τής ιστορίας. Ο David Petraeus φαίνεται να δονείται στην κυριολεξία από ένα ισχυρότατο μένος σε προσωπική βάση εναντίον τού Βλαδίμιρου Πούτιν, το οποίον δεν εξηγείται σε λογική βάση από το δεδομένο, ότι πρόκειται δυο ανώτατα στελέχη, που ανήκουν σε σφοδρά αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Πρόκειται μήπως για δυο πρόσωπα, που σφραγίζονται από το διαχρονικό ανθρώπινο κάρμα στην πορεία ενός μακρύτατου ιστορικού κύκλου, πού άνοιξε κατά την πέμπτη προ Χριστού δεκαετία και έρχεται να βρεί την έσχατη συγκρουσιακή της έκφραση μέσα σε ένα δράμα, που ξεκίνησε με την „PAX ROMANA“ για να διαχυθεί στις εσχατιές τής “PAX AMERICANA“;

 Όπως διαπίστωσα από μια σύντομη έρευνα, μετά τον δεύτερο πόλεμο τού Ιράκ έχουν κυριαρχήσει στην ηγεσία των δυνάμεων τού στρατού των ΗΠΑ στο πεντάγωνο, κυρίως ως αρχηγοί τού στρατού (chief of staff) αλλά και στην ανώτατη διοίκηση τής CIA στελέχη ιταλικής καταγωγής. Από ότι φαίνεται και όπως θα καταθέσω αναλυτικά στο δεύτερο μέρος αυτής τής ανάρτησης με τίτλο “Η ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ DAVID PETRAEUS, NOMEN EST OMEN“, το κυρίαρχο αγγλοσαξονικό στοιχείο εκεί, έχοντας τοποθετήσει ως επικεφαλείς των κρατικών μηχανισμών πολεμικής προπαγάνδας στελέχη τού σιωνιστικού λόμπυ (κυρίως των “neocons“, Paul Wolfowitz, Richars Perle) ανέθεσε την οργάνωση των επεμβάσεων τού στρατού σε διεθνές επίπεδο σε άτομα, που ρέει στο RNA τους η ψυχοσύνθεση εκτελεστών τής ιταλίκής μαφίας. Όχι τής cosa nostra, αλλά κατ' ευθείαν τής ιταλικής μαφίας, δεδομένου ότι οι πατεράδες τους μετανάστευσαν στις ΗΠΑ από την Ιταλία. Φέρουν το γονίδιο σε φρέσκια έκδοση. Όπως διαφαίνεται σε μια τουλάχιστον περίπτωση ένας από αυτούς προέρχεται από την καρδιά περιοχής, που ελέγχεται ολοσχερώς από την μαφία. Ο David Petraeus προέρχεται από μετανάστη (ο πατέρας του) που γεννήθηκε στην Ολλανδία. Όμως αυτός ονομαζόταν Sixtus, όνομα τελείως παράξενο για τα Ολλανδικά δεδομένα, που επιτρέπεται να εικάζονται ρίζες προέλευσης, που φθάνουν ως την αρχαία Ρώμη.

  Την στροφή προς τούς ιταλογενείς, ως υψηλούς ινστρούκτορες στις τάξεις των επίσημων εκτελεστών τού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, εντοπίζω από την περίοδο τού Τζώρτζ Μπους τού πρεσβύτερου. Εξ άλλου και αυτός πριν μεταβεί στην προεδρεία των ΗΠΑ διετέλεσε διευθυντής τής CIA. Όπως όμως μεταδίδει σε ένα βιβλίο του ο DAVID ICKE, ο γέρος είχε δηλώσει, ότι είναι απόγονος τής οικογένειας των Ρωμαίων πατρικίων και συγκλητικών Piso. Οι Piso στάθηκαν μονίμως ανατροπείς, οργανώνοντας πραξικοπήματα και συνωμοσίες και ανέπτυσσαν μόνιμα υποθαλπτικές δραστηριότητες σε βάρος τής νομιμότητας των Καισάρων, που επιχείρησαν να περιορίσουν και να καταργήσουν την αυθαιρεσία των 50 οικογενειών, που σαν δουλέμποροι και μόνιμοι οργανωτές πολέμων, εξανδραπόδιζαν την όλη κατάσταση μιας αυτοκρατορίας. Οι πατρίκιοι είχαν αποσπάσει την ιδιότητα των συγκλητικών, με την μετατροπή των πληβείων τής Ρώμης σε αργόσχολα, μισθωμένα κολλητάρια τους (clienten) μέσω τής καταστροφής των μικρών και μεσαίων αγροτών και τής ανάπτυξης των λατιφούντιων των μεγαλοϊδιοκτητών σκλάβων και καλυμμένοι πίσω από την μάσκα τής δημοκρατίας, που αγόταν και φερόταν μέσω τού εξαγορασμένου συρφετού των πειναλέων κομματόσκυλων, πηδηγετούσαν όλη την τότε γνωστή “καθ' υμάς οικουμένη”, αφού είχαν προηγουμένως μετατρέψει τις Ελληνικές πόλεις με τις ορδές των λεγεωνάριων σε μπάζα. 

   Ανάλογο ιταλογενές κουμάσι είναι και ο τωρινός επικεφαλής των δυνάμεων τού ΝΑΤΟ στην Ευρώπη Christopher Cavoli, γιος Ιταλού που μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Αυτός συναντήθηκε πρόσφατα με τον υπουργό άμυνας τής Ουκρανίας, για να συζητήσουν, πέραν αυτών που μεταδίδουν τα μαζικά μέσα, τα σχέδια ενός ύστατου αρμαγεδονισμού, που οργανώνεται από καιρό στην περιοχή τής Πολωνίας. Σε αυτά, ως και στον τρόπο, με τον οποίον εκτιμώ ότι οι Ρώσοι θα ματαιώσουν και αυτά τα σχέδια, θα αναφερθώ στο δεύτερο μέρος.

 

  Είναι τελικά το ποίημα τού Νίκου Καββαδία “Federicο Garcia Lorca“ σφραγισμένο από μια διαδικασία deja vu, που επιχειρώ να αναδείξω, ή είναι αυτή η εκδοχή ανύπαρκτη και τελείως εξωπραγματική, ως προϊόν τής φαντασίας τού γράφοντος; Ο Νίκος Καββαδίας ερωτήθηκε κατά την διάρκεια μιας λογοτεχνικής βραδιάς από τον Κώστα Βάρναλη, για ποιον λόγο έκανε χρήση τού αριθμού “επτά” στον συμβολισμό των “επτά σκυλιών”. Ο Καββαδίας απάντησε τότε, ότι δεν γνώριζε τον λόγο και ότι δεν μπορούσε να πει κάτι συγκεκριμένο σχετικά. Αυτό το συμβάν δείχνει, ότι κάποιοι από τούς συμβολισμούς τού ποιήματος έφτασαν στον δημιουργό του από πολύ μακρυά, για λόγους που αυτός δεν μπορούσε να επισκοπεί, όταν το έγγραφε. ΜΑ ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΙΜΑΝΤΕΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΜΗΥΜΑΤΩΝ ΥΨΗΛΗΛΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, ΕΝΩΣΩ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΗΣ.

Ο γράφων επαφίει τις προσδοκίες του και τις ελπίδες του, αλλά και την πλήρη πίστη του για την σωτήρια έκβασή τού Αγώνος, στο σύνθημα τού ΕΘΝΙΚΟΥ ΗΡΩΟΣ τής Ισπανίας ΕΛ ΣΙΝΤ:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ

 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ...

Από ότι διαφαίνεται οι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων ρωμαίων δουλεμπόρων και διοργανωτών των κατακτητικών πολέμων τής πάλαι ποτέ συγκλήτου έχουν ζέψει εκ νέου τούς άμεσους απογόνους των τότε στρατοκρατών αχθοφόρων τους σε ένα σενάριο έσχατου αρμαγεδωνισμού. Με αναφορά στον βίο, στην πολιτεία και στην φυσιογνωμία τού David Petraeus, ώστε να αποκαλυφθούν οι βαθιές ιστορικές ρίζες τού φαινομένου, αλλά και των λοιπών μελών τής γκρούπας των ιταλογενών, που καθοδηγούσε και εξακολουθεί να καθοδηγεί το στρατοκρατικό άρμα τής δύσεως, θα επιχειρηθεί και η αποκάλυψη  των προετοιμασιών, που οργανώνονται τα τρία τελευταία χρόνια στην περιοχή τής Πολωνίας, με στόχο την εξαπόλυση μιας διευρυμένης επίθεσης των Δυτικών εναντίον των Ρώσων στην Ουκρανία, με στόχο την επιβολή τής χρήσης πυρηνικών όπλων. Στα μακάβριο αυτό σχέδιο και στις συνιστώσες του έχουν γίνει ελαχιστότατες αναφορές διεθνώς και σχεδόν καθόλου στην Ελλάδα. Η συνέχιση τής ανάρτησης υπό αυτήν την οπτική, δεν αποσκοπεί να διερευνήσει μόνον την ύπαρξη κάποιων ιστορικών κύκλων μακράς διαρκείας, αλλά πρωτίστως, μέσω αυτών των εντοπισμών, να αποκαλύψει το φοβερό σενάριο, που δρομολογούν για να πραγματοποιηθεί κατά τις προσεχείς εβδομάδες και μήνες οι δυτικοί σε βάρος τής ανθρωπότητος. Αυτήν την φορά δεν αποσκοπούν να διατηρήσουν και να διευρύνουν τον πλούτο, που απέσπασαν διεθνώς από τούς λαούς τής υφηλίου, τον οποίον πλέον βήμα προς βήμα πλέον έχουν χάσει. Παίζοντας όλα για όλα, μέσα σε ένα διακύβευμα ολοκληρωτικής υφής, αποσκοπούν να περισώσουν το έσχατο ανάχωμά τους, που είναι οι αρχαίοι θεοί. Οι ομοτράπεζοι τού αιμοπότου κρόνου, τής ίσιδος και τού μωλόχ. 

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ "ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ" - ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ

                                             

                                                       ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Ένεκα τεχνικών αδυναμιών έχει συμβεί κάποιο μπέρδεμα στο μοντάρισμα τού βίντεο. Μετά το λεπτό 18:55 μέχρι το 37:48 επαναλαμβάνονται όσα προηγούνται. Αυτό το διάστημα είναι σκόπιμο στην διάρκεια τής παρακολούθησης να εξαιρεθεί. Ζητώ συγγνώμη γι αυτό το μειονέκτημα.

 

 

                                                     ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

 

Οι σύνδεσμοι των αναρτήσεων "Ναυαγός τού Χρόνου":

 

https://bostopel.blogspot.com/2012/09/blog-post_30.html

https://bostopel.blogspot.com/2012/10/blog-post_8.html

Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ

 

   

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΔΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΜΕΤΑΞΟΓΡΑΦΙΑ

 

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

  Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση τού θέματος που επέλεξα, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ευθυμώ να ενημερώσω τον φίλτατο σχολιαστή, που έθεσε ένα ερώτημα σχετικά με την στάση των Ντόναλντ Τραμπ και Βλαδίμιρου Πούτιν αναφορικά με τα λεγόμενα “εμβόλια” για τον λεγόμενο “κόβιντ”, ότι σύντομα θα αναρτήσω την απάντηση στο σημαντικό του ερώτημα, αφού τού ζητήσω συγγνώμη για την αργοπορία, η οποία οφείλεται σε δυο αιτίες.

  Τις τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει τελείως να σχολιάζω, διότι έχω στρέψει την προσοχή μου στην εντατική μελέτη θεμάτων των μαθηματικών και τής φυσικής, που αφορούν τόσο την παρούσα ανάρτηση, όσο και κάποιες άλλες αναρτήσεις στο προσεχές μέλλον, σχετικά με μια θεματολογία, που θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμη και ενδιαφέρουσα. Αναμφίβολα, αισθάνομαι διαρκώς την συμπάθεια και την προσμονή κάποιων φίλων επισκεπτών, την οποίαν έχουν εκφράσει και σε κάποια σχόλια, να διαβάσουν κάτι εδώ. Και η ευθύνη που αισθάνομαι έναντι των εκατό και πλέον εισόδων, που καταγράφονται καθημερινά σε αυτήν την σελίδα, σε φάση που δεν συμβαίνει εδώ τίποτε, δεν είναι διόλου αμελητέα. Επί πλέον έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο διάστημα συνταρακτικές εξελίξεις, όπως η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, αλλά και αρκετές άλλες, που προσκύπτουν σε μεγάλο ενδιαφέρον των ανήσυχων ανθρώπων. Για όλα αυτά τα ζητήματα έχω απόψεις διεξοδικές, που, όπως έχουν καταγραφεί σε αυτήν την σελίδα οι προσεγγίσεις μου στα εκάστοτε συμβάντα, είναι κατά κανόνα ριζοσπαστικές και απέχουσες μακράν των συνήθων εξουσιαστικών και μη αφηγημάτων, άσχετα τού κατά πόσον αυτές μπορεί να είναι ορθές ή όχι. Πλην όμως ακολουθώ την οδό, να προσπαθώ να τοποθετούμαι όσο μπορώ υπεύθυνα. Πριν διατυπωθεί κάτι άξιο λόγου, αρμόζει να κυοφορείται αυτό επαρκώς μέσα στον νου. Και τα όρια που υφίστανται γενικότερα, αφορούν τόσο την επαρκή ωρίμανση των συμβάντων, ώστε να μπορούν να τύχουν αυτά ενός σώφρονα χειρισμού, όσο και την ανάπτυξη και περεταίρω δόμηση τής γνωσιολογικής συγκρότησης, αυτού που φιλοδοξεί να τα προσεγγίσει και να προβεί σε ουσιαστικές ερμηνείες τους.

  Ο δεύτερος λόγος, που καθυστέρησα να απαντήσω στην ερώτηση που προανέφερα, είναι ότι θέλω να το πράξω αυτό με την μορφή βιντεοσκόπησης. Δεδομένου, ότι η αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται από πολλούς, που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο και διακρίνεται από κάποια σημαντικά προτερήματα που προσφέρει, θεωρώ σκόπιμο να την εφαρμόσω στο μέλλον συστηματικά, φτιάχνοντας ένα κανάλι. Έτσι ασχολήθηκα ταυτοχρόνως και με το τεχνικό μέρος αυτής τής διαδικασίας, ώστε να μπορώ να ενσωματώνω στις βιντεοσκοπήσεις εικόνες και τμήματα από άλλα βίντεο, που απαίτησαν κάποια προσπάθεια και χρόνο. Στόχος μου είναι στα θέματα τής επικαιρότητος να τοποθετούμε μελλοντικά με μορφή βίντεο, ενώ ζητήματα που έχουν απαιτήσεις θεωρητικής πραγματείας, να παρεμβαίνω κυρίως με κείμενα, εάν είναι δυνατόν συχνά με την μορφή σύντομων βιβλίων, που θα καταχωρούνται για κατέβασμα ατελώς στο διαδίκτυο, όπως έγινε ήδη με το πρώτο βιβλίο:

https://www.keepandshare.com/doc15/25508/?da=y

  Από αυτή την θέση εκφράζω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ιστολόγιο https://diodotos-k-t.blogspot.com και στον αγαπητό φίλο Κώστα για την μόνιμη προβολή του.

  Η χαμηλή ηλιοφάνεια τού χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη επέδρασε περιοριστικά στην διάθεση μου, ώστε να μπορέσω να εκπονήσω το δεύτερο βιβλίο, που έχω προαναγγείλει, με θέμα την Κρόνια Λατρεία. Παρ' όλο, ότι έχω συλλέξει και ταξινομήσει ήδη όλο το σχετικό υλικό και ενώ ο πλανήτης Άρης βρισκόταν για διάστημα μηνών στο ζώδιο που ανήκω, προσφέροντας μια σημαντική ενεργητικότητα, αυτή περιορίστηκε σε τρικυμίες μέσα στο μυαλό μου, ελπίζω με δημιουργικό αντίκτυπο, που αναμένω προσεχώς να βρει συγκεκριμένη έκφραση.

  Η εξωτερική μου αδράνεια στην προηγούμενη φάση είχε μια εξαίρεση. Σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη ήταν αδύνατο να αποδεχθώ τα δυο αφηγήματα, που κυριάρχησαν αμέσως μετά την εκδήλωσή του. Τα μαζικά μέσα τού συρμού επικέντρωσαν την προπαγάνδα τους εστιάζοντας την αιτία σε ελλείψεις των συστημάτων ασφάλειας και χαρακτηρίζοντας ως κύριο ένοχο τον σταθμάρχη τής Λάρισας. Τα εναλλακτικά διαδικτυακά φόρα πολύ συχνά απέδωσαν κυρίως την αιτία τού εγκλήματος σε συνειδητά οργανωμένη ανθρωποθυσία. Διαφώνησα ριζικά και με τις δυο αυτές εκδοχές, υποστηρίζοντας, ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε πυρομαχικά για την Ουκρανία σε μυστική και παράνομη βάση, οπότε παρέμενε σκόπιμα αθέατη. Επειδή τα καλώδια κίνησης είχαν κλαπεί στην γραμμή ανόδου, ο σταθμάρχης στην Λάρισα θεώρησε, ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, από το να στρέψει το επιβατικό τραίνο στην γραμμή ανόδου, αγνοώντας την έλευση τής εμπορικής αμαξοστοιχίας. Αυτή την οπτική προσπάθησα να τεκμηριώσω με μια σειρά σχολίων σε δυο αναρτήσεις τού ιστολογίου ΔΙΟΔΟΤΟΣ, μελετώντας και αξιολογώντας τα δεδομένα, που ήσαν προσβάσιμα στην συγκεκριμένη φάση. Όσο αφορά την προώθηση αυτής τής ερμηνείας βρισκόμουν τελικά σε συνθήκες πλήρους διαδικτυακής μοναξιάς, μια και κάποιες ελάχιστες ιστοσελίδες (όπως το Greeknewsondemand) έκαναν πολύ μικρή μνεία και τελείως περιθωριακά σε αυτό το ενδεχόμενο. Στην πορεία των εξελίξεων στράφηκε η προσοχή ακόμη κάποιων λίγων ιστολόγων προς αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς όμως να εκφέρουν κατηγορηματικά αυτήν την εκδοχή ως μόνη δυνατή ερμηνεία τού εγκλήματος. Οι αναρτήσεις που κατέθεσα τα εκτενή σχετικά σχόλια, έχουν τούς συνδέσμους που ακολουθούν. Επειδή όμως σκοπεύω να ασχοληθώ σύντομα εδώ με ιδιαίτερες αναρτήσεις σε αυτό το θέμα διεξοδικά, στις οποίες σκοπεύω να αξιολογήσω και τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει, μπορούν οι φίλοι που επιθυμούν να ανατρέξουν ενημερωτικά στους συνδέσμους που παραθέτω, προσθέτοντας όμως, ότι η αναφορά στο θέμα από την μεριά μου κάθε άλλο παρά έχει λήξει ήδη:

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_8.html#more

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html#more 

2. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ

Στα πλαίσια αυτών των σχολιασμών στους συνδέσμους που προηγούνται, προανήγγειλα μια προσέγγιση τού εγκλήματος σε μαθηματική βάση, την οποίαν δεν έχω κάνει ακόμη. Στις 26 Μαρτίου αναρτήθηκε στον ΔΙΟΔΟΤΟ μια συνέντευξη με τίτλο:

Ελευθέριος Αργυρόπουλος: "Πυθαγόρειος Αριθμοσοφία & Τα Μυστικά Των Τεμπών" - Συνέντευξη στον Τέρρυ Χατζηιερεμία

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_48.html#comment-form

Την συνέντευξη αυτή είχα παρακοιλουθήσει με μεγάλη προσοχή όταν αναρτήθηκε στο youtube. Επειδή το περιεχόμενό έχει μαθηματική βάση, έχοντας προβεί ήδη και εγώ σε μια μαθηματικής φύσεως τού θέματος, έκρινα σκόπιμο να την σχολιάσω διεξοδικά.

Θεωρώντας, ότι τα σχόλια που κατέθεσα σχετικά έχουν κάποι μη αμελητέο θεωρητικό ενδιαφέρον τα παραθέτω και εδώ μαζί με το σχετικό βίντεο.

 

 Παρακολούθησα την συνέντευξη τού κυρίου Αργυρόπουλου στον Τέρρυ Χατζηιερεμία πριν κάποιες μέρες με ιδιαίτερη προσοχή. Πέραν τού γενικότερου υψηλού ενδιαφέροντος για όσα ο κ. Αργυρόπουλος κατά καιρούς καταθέτει και αναλύει ως προαίρεση, έχω προαναγγείλει και εγώ μια μαθηματική προσέγγιση τού εγκλήματος στα Τέμπη, την οποία δεν έχω εκπονήσει ακόμη. Τις δυο τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει πλήρως να σχολιάζω και να αναρτώ κείμενα, έχοντας στρέψει πλήρως την προσπάθειά μου στην εντατική μελέτη των θεμάτων των μαθηματικών και τής θεωρητικής φυσικής, μέσω των οποίων θα προσπαθήσω να διαμορφώσω αυτήν την μελέτη. Το ίδιο ισχύει και την διαμόρφωση τής τοποθέτησής μου στην ερώτηση τού αγαπητού Διός Κούρου, που αφορά την μαθηματική τεκμηρίωση τού φαινομένου τής Συγχρονικότητος, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ, όσο πιο υπεύθυνα μπορώ στην τρέχουσα φάση.
Οι παρατηρήσεις, που έχω να κάνω στα λεγόμενα τής παρούσης συνεντεύξεως είναι πολλές, εφόσον συν τής άλλοις με απασχολεί και εμένα το ίδιο θέμα, από μια διαφορετική σκοπιά όμως στην προσέγγισή του, από αυτήν που εφάρμοσε ο κ. Αργυρόπουλος. Ενώ αυτός στηρίχθηκε στην λεξαριθμική θεωρία, εγώ προσανατολίζομαι στην μαθηματική ανάλυση των χαοτικών συστημάτων σε συνδυασμό με την κβαντική φυσική, σε μια προσπάθεια να την συνδέσω με τα πεδία πληροφορίας.
Μεταθέτοντας αυτό το θέμα στο επόμενο μέλλον, επειδή ακόμη δεν έχω προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την μελέτη μου, θα παραμείνω προς ώρας σε κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις, παρόλο που βλέποντας προχθές αυτήν την ανάρτηση, είχα ενδοιασμούς κατά πόσο έχει νόημα μια σχετική τοποθέτησή μου σχετικά εδώ και τώρα:
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος είναι μια μορφή αναμφισβήτητα μεγάλης αξίας, γνήσιο τέκνο τού Ελληνικού Πνεύματος και με πολύ σημαντική προσφορά στην επιστήμη των μαθηματικών. Η σημαντικότερη προσφορά του βρίσκεται, κατά την εκτίμησή μου, στην ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ τής σύνδεσης των μαθηματικών με την μαθηματική υπόσταση τής Ελληνικής Γλώσσας. Πλην όμως πρόκειται για εμβάθυνση από την μεριά του στο ζήτημα και όχι για τον εντοπισμό τού ζητήματος από αυτόν. Το θέμα αυτό έθεσε αρκετά πριν από αυτόν ο Ιπποκράτης Δακόγλου, με το τεράστιας σημασίας τετράτομο Έργο του για “Τον Μυστικό Κώδικα τού Πυθαγόρα”. Όπως και ο φυσικομαθηματικός Κοσμάς Μαρκάτος, που εκπόνησε επίσης σειρά σημαντικών έργων σχετικά, όπως οι περιοδικές εκδόσεις ΠΑΜΕΓΑΣ (ΠΑγκόσμιος Μαθηματική Μελέτη Ελληνικής ΓλώσσΑΣ) με εξέχον το Έργο “Το DNA Ομιλεί Ελληνικά – Γενετικό και Λεξαριθμικό Πρώτυπο).

 

  Εκτιμώ, ότι αναφορικά με αυτά, που καταθέτει ο κ. Αργυρόπουλος στην συνέντευξή του, μεγαλύτερη αξία έχουν οι παράπλευρες αναφορές του γύρω από το κεντρικό θέμα τής συνέντευξης, παρά η λεξαριθμική προσέγγιση στο έγκλημα των Τεμπών, που επιχειρεί. Οπωσδήποτε και αυτή έχει αναμφισβήτητα σημαντική αξία, πλην όμως θεωρώ, ότι δεν είναι επαρκής. Αυτή παρατίθεται προς το τέλος τής συνέντευξης και έχει πολύ μικρότερη διάρκεια από τα προλεγόμενα.
Η βασικότερη της αδυναμία έγκειται, στο ότι ο Ομιλητής αποστασιοποιείται πλήρως και απερίφραστα από τα συγκεκριμένα πολιτικά δεδομένα. Υπό αυτήν την έννοια, η μαθηματική του προσέγγιση διεξάγεται σε αφηρημένη σφαίρα, εισερχόμενος στα πραγματικά συμβάντα αποκλειστικά με το μαθηματικό όργανο τής Ελληνικής Γλώσσας, τουτέστιν η προσέγγισή του είναι μονομερώς λεξαριθμική. Ουδόλως αμφισβητώ την τεράστια σημασία αυτής τής μεθόδου, η οποία σαφώς μπορεί να οδηγεί σε αξιόπιστους πρωτότυπους εντοπισμούς, αποκαλύπτοντας σημαντικές πτυχές τού μη προφανούς. Εξ άλλου σε αυτήν (την λεξαριθμική μέθοδο) έχει στρέψει και ο ομιλητής το κέντρο βάρος τής μεθόδου προβλέψεων που εφαρμόζει, όπως την αναπτύσσει με αξιοθαύμαστο τρόπο στο βιβλίο του “Η Προβλεπτικότης τής Ελληνικής Γλώσσης”. Και είναι αναμφιβόλως άξιος συγχαρητηρίων ο Συγγραφέας, για την προσφορά του, να απεγκλωβιστούν τα μαθηματικά από την αφηρημένη σφαίρα, προς μια κατεύθυνση των εφαρμοσμένων μαθηματικών, που δεν περιορίζονται μόνον στην μελέτη των φυσικών φαινομένων, την λογιστική και την στατιστική. Την μεγάλη, σύγχρονη επανάσταση στην εφαρμογή των μαθηματικών κατέστησε δυνατή η επιστήμη τής Κυβερνητικής, που με την εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στάθηκε δυνατή η μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, οι υπολογισμοί των οποίων δεν είναι δυνατόν να γίνουν με το χέρι, λόγω τού τεράστιου όγκου τους. Αυτή η διαδικασία επανέφερε στην επιφάνεια και έθεσε σε δράση μια πολύ σημαντική διάσταση των μαθηματικών προσεγγίσεων, η οποία σε σημαντικό βαθμό είχε παραμεληθεί στην πορεία τού χρόνου και δεν έχει βρει ακόμη την περίοπτη θέση που τής ανήκει στην ανάπτυξη τής ανθρώπινης διανοητικής δραστηριότητος. Σε αυτήν θα αναφερθώ σύντομα αργότερα.

  Προσωπικά θέλω να ανήκω οργανικά στην σχολή, που καθιέρωσε και προωθεί - συνειδητά ή ασυνείδητα - ο Εργοδότης Δημοσίων Έργων, ΕργΔημΕργ (https://ergdhmerg.wordpress.com). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτός είναι μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες σε παγκόσμιο επίπεδο στην φυσικομαθηματική επιστήμη, ανοίγοντας σε αυτήν νέους δρόμους στην κυριολεξία, επεκτείνοντας την εφαρμογή των μαθηματικών συν τοις άλλοις μέσω τής σύνδεσης αφηρημένων υπολογιστικών διεργασιών με κοσμικά φαινόμενα, τα οποία επιχειρεί στην συνέχεια να συνδέσει με ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα. Οπωσδήποτε δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος που επιχειρεί αυτήν την σύνδεση. Πολύ πριν από την δική μας γενιά, ήδη από την δεκαετία τού 60, ογκόλιθοι τού πνεύματος, όπως ο Benoit Mandelbrot, ο Stephen Smale (που δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας του) ο Ilja Prigogine και κάποιοι άλλοι, αρχής γενομένης από τον Henri Poincare τον πρόπερασμένο αιώνα, χίμηξαν στην κυριολεξία επάνω στην μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, που θεωρούντο ακραιφνώς απροσδιόριστα και απροσπέλαστα, αποδεικνύοντας στην πράξη, αποκαλύπτοντας ότι “η τάξις φοράει την μάσκα τής τυχαιότητος”. Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, τα όσα προσάπτει στην γνώση ο ΕργΔημΕργ., θέτοντας ταυτοχρόνως το ερώτημα, με ποιον τρόπο μπορούν αυτά να προωθηθούν ένα βήμα περαιτέρω. Ο καλός μας φίλος μπορεί να μετράει τα ψιλά στο πορτοφόλι του, για να πάει να αγοράσει μια ρέγκα, όμως η σκέψη του δονείται στις παρυφές τού απείρου, άσχετα από το πόσο συχνά μοιρολογεί την κατάντια μας. Συχνά διαφώνησα με κάποιες πολιτικές εκτιμήσεις του, καθ' ότι η σκέψη όλων μας προσκρούει σε συγκεκριμένα όρια. Όμως η μεγάλη αρετή του βρίσκεται σε μια άκρως ανεπτυγμένη διαίσθηση. Και εάν δεν περάσει κάποιος στην αλυσίδα των ενσαρκώσεών του από ιερατικά σκαμνάκια μάθησης, προβληματισμού και ιεροπραξίας, αυτά δεν γίνονται παλμός ύπαρξης. Εκτιμώ τέτοιου είδους παγοθραυστικές διαδικασίες, διότι προσβλέπω στα μαθηματικά τού έρωτα, που μπορεί να είναι αφηρημένα στην σφαίρα των Ιδεών, αλλά αποτολομούν να ξεχύνονται στις προκλήσεις του συγκεκριμένου, χωρίς να εγκλωβίζονται σε φορμαλισμούς και σχήματα, που δεν μπορούν να κυοφορήσουν.

  Στα μαθηματικά, πρέπει για να κατανοηθούν αυτά που έπονται, να έχουν κατανοηθεί καλώς τα βήματα που προηγούνται. Πρόκειται για συνεπαγωγές, που αποτελούν μια λογική σειρά. Αυτή η λογική διαδοχή που τα διέπει, μοιραία διαχέεται και στα πρόσωπα, που τα υπηρετούν και τα εφαρμόζουν. Έτσι, η κάθε γενιά των μαθηματικών στηρίζεται σε αυτά, που ανέδειξαν οι προηγούμενοι. Με αυτήν την διαδικασία δομείται ένας συγκεκριμένος τρόπος σκέψης, που σε μεγάλο βαθμό είναι προκαθορισμένος, για όσους επιθυμούν να τον διαβούν και να επισυνάψουν την δική τους παραγωγή και δημιουργικότητα, σε αυτόν, ή και πιο απλά την δική τους εφαρμοσμένη πρακτική με την χρήση τους. Εξ άλλου, αυτοί που δημιούργησαν τις βάσεις, τις σημαντικές τομές και ανέπτυξαν τις κύριες μεθόδους των μαθηματικών, ήσαν άνθρωποι με τρομερή ευφυία, πλήρη αφιέρωση στην έρευνα και ισχυρή εφευρετικότητα, με αποτέλεσμα να μην αποτολμά ένας καθημερινός άνθρωπος να αμφισβητήσει κάποιους από τούς εντοπισμούς τους, δημιουργώντες νέες διακλαδώσεις, ή παρεκκλίσεις από την πεπατημένη οδό, με εξαίρεση εκείνες τις χαρισματικές διάνοιες, που αποτόλμησαν και καθιέρωσαν τις μεγάλες ανατροπές στην μαθηματική σκέψη. Μια τέτοια μορφή, που καθιέρωσε ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα στα πλαίσια τής μαθηματικής λογικής, ήταν ο Kurt Gödel, που απέδειξε τον “νόμο τής μη πληρότητας” των μαθηματικών θεωριών. Αυτός ο νόμος αφορά το απαράβατο δεδομένο, ότι κανένα σύστημα δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από τα στοιχεία που περιέχει. Αυτό συνεπάγεται, ότι όλες οι μαθηματικές θεωρίες στηρίζονται σε πρωτογενείς παραδοχές και αξιώματα, που δεν αποδεικνύονται. Στην ουσία, οι μαθηματικές θεωρίες αποτελούν ανάπτυξη με εφαρμογή πλήρους λογικής συνέπειας, πάνω στα αξιώματα, που γίνονται αποδεκτά, στην βάση τού αυτονόητου. Πλην όμως, οι αντιληπτικές ικανότητες τού ανθρώπου, προσλαμβάνουν την πραγματικότητα μέσω των αισθητηρίων οργάνων, που αυτός διαθέτει και αυτή η πρόσληψη διαθλάται στην συνέχεια μέσω των λειτουργιών τού εγκεφάλου. Οπότε, οι αντιλήψεις που έχουμε για την πραγματικότητα, είναι μεν επαρκείς για να λειτουργήσουμε με βάση τις ανάγκες μας, δεν συλλαμβάνουν όμως την πραγματικότητα με τα εν τέλει δεδομένα της. Οι αισθητηριακές αντιλήψεις μας πχ. έχουν αναλογικό χαρακτήρα, ενώ η πραγματικότητα έχει ψηφιακή δομή. Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικείμενο ως συνεχές στερεό σώμα, ενώ αυτό αποτελείται από μόρια, τα οποία δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Άρα, αυτό που θεωρούμε εκάστοτε “αυτονόητο”, δεν ταυτίζεται πλήρως με το πραγματικό. Κατά συνέπεια, οι θεωρήσεις και οι θεωρίες μας έχουν μόνον προσεγγιστικό χαρακτήρα έναντι τής πραγματικότητος, ο οποίος είναι λειτουργικά επαρκής, για την ικανοποίηση των αναγκών μας, με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ορίζουμε αυτές. Κατά συνέπεια και τα μαθηματικά αποτελούν ένα ανοικτό σχήμα, όπου οι μελλοντικές επιγνώσεις μας έρχονται για να προσαρμόσουν, ή ακόμη και να αναθεωρήσουν, αναλόγως την περίπτωση, τις προηγούμενες. Υπό αυτήν την έννοια, πραγματική εξέλιξη σημαίνει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, εφ' όσον είμαστε προσδεδεμένοι a priori σε σχήματα τού παρελθόντος και εφ' όσον θεωρούμε ως αμετακίνητα θέσφατα τα εκάστοτε επιτεύγματα τού ανθρώπινου πνεύματος.

  Όλοι γνωρίζουμε τις ανεπάρκειες τής παιδείας, που δομείται μέσα σε ένα εξουσιαστικό χώρο. Η παραγωγή ημιμαθών, αλλά και αμαθών, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν, βρίσκεται στην βάση αναπαραγωγής τού συστήματος. Η αδράνεια και η απάθεια χαρακτηρίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων απέναντι στα στοιχειώδη ζητήματα τής ζωής, για να μην αναφερθούμε στις προκλήσεις τής ανθρώπινης δημιουργικής σκέψης. Αυτή οι κακοδαιμονία επεκτείνεται επίσης στο διδακτικό προσωπικό και στα επιστημονικά στεγανά, εφόσον τόσο η παιδεία, όσο και η βασική έρευνα βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο. Στο περιοδικό NATURE, τής 09.01.2014 υπάρχει άρθρο με τίτλο „Shut up and calculate“, που περιέχει στοιχεία για την χρηματοδότηση τής έρευνας στις ΗΠΑ, που είναι το τεχνολογικά πλέον προηγμένο κράτος τις Δύσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιέχει το άρθρο, από το 1949 και εντεύθεν το 95% των ερευνών στις ΗΠΑ χρηματοδοτείται από το πεντάγωνο και το υπουργείο άμυνας. Ο μεγαλύτερος δεσμώτης μέσα στο Μάτριξ είναι κατά την εκτίμησή μου η επιστήμη και ιδιαίτερα τα μαθηματικά και η φυσική, που δυστυχώς χειραγωγούνται σχεδόν πάντοτε με την σιωπηρή σύμπραξη των επιστημόνων και των ερευνητών. Μέσα σε αυτήν την διαδικασία, μεγάλες μορφές, που επενέργησαν αξιόλογες τομές στην κβαντομηχανική, όπως ο John Archibald Wheeler και ο Richard Feynman συμμετείχαν στο Los Alamos στις έρευνες για την κατασκευή τής πυρηνικής βόμβας.

  Στις 23 αυτού τού μηνός έφυγε ο πλανήτης Πλούτων από το ζώδιο τού Αιγόκερω, που συμβόλιζε την μανιασμένη τάση των εξουσιαστών να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την υποδούλωση τής ανθρωπότητος. Μετά από 14 χρόνια παραμονής εκεί, που καταταλάνισαν την ανθρωπότητα, αλλά και συνέβαλαν τα μέγιστα στην αφύπνισή της, εισήλθε στο ζώδιο τού Υδροχόου, που συμβολίζει τις μεγάλες ανατροπές. Όταν ήταν ο Πλούτων στον Υδροχόο έλαβε χώρα η Γαλλική επανάσταση, αλλά και η επανάσταση στην Αμερική. Κατά την παραμονή του εκεί στην διάρκεια τής δεκαετίας τού 1860 συντελέστηκε η μεγάλη βιομηχανική επανάσταση με τις τεράστιες αλλαγές στις μεθόδους παραγωγής. Στον Υδροχόο θα παραμείνει ο Πλούτων για μια εικοσαετία, μέχρι το 2044. Σε αυτήν την περίοδο αναμένεται να λάβει χώρα ριζική ανατροπή των παγκόσμιων δεδομένων. Εκτός από την ανατροπή τής κυριαρχίας τής καμπάλ από την Παγκόσμια Συμμαχία των Λευκών Καπέλων, αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή προς όφελος τής ανθρωπότητος δεκάδες εφευρέσεις και ευρεσιτεχνίες, την εφαρμογή των οποίων απαγόρευε το κατεστημένο. Αλλά πέραν αυτών αναμένεται μια έξαρση των επιστημών, νέων κοινωνικών θεωριών και τρόπων κοινωνικής οργάνωσης και συμβίωσης.

 Στην κούρσα των μεγάλων ανακαλύψεων και επιστημονικών τομών τού παρελθόντος παρέμεινε η Ελλάδα παθητικός θεατής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο μεγάλος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. Εκτιμώ, ότι αυτή η κατάση άρδην στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Η Ελλάδα ανήκει στο ζώδιο τού Υδροχόου και αυτό το δεδομένο προαναγγέλλει, ότι ο Ελληνισμός θα τεθεί εκ νέου επικεφαλής στις μεγάλες ανατροπές κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων και των επιστημονικών.
Ο Λένιν είχε ισχυριστεί, ότι “Σοσιαλισμός στην Ρωσία σημαίνει εξουσία των Σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός”. Εγώ διατείνομαι αντ΄ αυτού, ότι αληθής επανάσταση σημαίνει προώθηση τής εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών συν καλλιέργεια και ανάπτυξη των μαθηματικών σε νέες ατραπούς. Στις βιντεοσκοπήσεις, που κάναμε με τον φίλτατο Κώστα το προηγούμενο καλοκαίρι, είχα προβάλλει την ανάγκη τής ανάπτυξης κινηματικών διαδικασιών με βάση την προώθηση των Αρχαίων Ελληνικών και τής Κλασσικής Γραμματείας. Τώρα προσθέτω σε αυτά και την προώθηση των μαθηματικών. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος, ότι βρίσκεται στην δική μας δικαιοδοσία, να αφήσει η νεολαία στο επόμενο μέλλον την ανάγνωση των μίκυ μάους και τα βιντεοπαιχνίδια και να στραφεί προς την καλλιέργεια των μαθηματικών. Ότι αποτελεί όραμα στο σήμερα, αυτό θα είναι η πραγματικότητα τού αύριο. Σε αυτό εμμένει εξ' άλλου και ο Ομιλητής τής συνέντευξης, που προβάλλει η ανάρτηση, Ελευθέριος Αργυρόπουλος, τον οποίον συγχαίρω: Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά. Αυτά δεν είναι μόνον πρόγνωση για το μέλλον, αλλά το ίδιο το μέλλον.

 Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

  Ένα ζήτημα, το οποίο ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιο αλλά δεν εξέθεσα, αφορά μια μεθοδολογία των μαθηματικών, που έχει εν πολλοίς ατονίσει, ιδιαίτερα όσο αφορά την εφαρμογή τους στην Ελλάδα. Τα μαθηματικά προσανοτολίστηκαν όλοένα και περισσότερο στην επίλυση προβλημάτων, συσχετισμών και συστημάτων, επιδιώκοντας κατά το σύνηθες ακριβείς λύσεις, τουτέστιν εγκλωβίστηκαν στην έννοια τής ακρίβειας. Πλην όμως μια εξ ίσου σημαντική μέθοδος των μαθηματικών είναι η διερεύνηση. Μέσω αυτής υφίστανται χειρισμό ζητούμενα, τα οποία λόγω πολυπλοκότητος δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν, ή να αποσαφηνιθούν, με ακρίβεια. Παρόλα αυτά η διερεύνηση μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό σημαντικών πλευρών και ιδιοτήτων τους.
Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαζόντως σημαντική στην μελέτη του μικροκόσμου. Η ύλη και η ενέργεια είναι κβαντισμένες, οπότε έχουν ψηφιακή υπόσταση. Επί πλέον η διαφορά τής σύστασης των διαφόρων μορφών τους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ. Η τυρόπιτα και η φασολάδα μπορεί να διαφέρουν εξωτερικά άρδην μεταξύ τους, όμως η σύστασή και των δύο, ως αποτελούμενες από μόρια, άτομα, ηλεκτρόνια και πυρήνες ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟΝ ΠΟΣΟΤΙΚΑ. ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΣΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ. Η ΣΥΝΟΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΛΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΥΣ.

  Πέρα αυτού, στο επίπεδο τού μικροοκόσμου η ύλη και η ενέργεια διέπονται από τον λεγόμενο δυισμό, έχουν δηλαδή διτή υπόσταση και μορφή. Πριν περάσουν στην αντίληψή μας, προσλαμβάνοντας συγκεκριμένη μορφή ως σωματίδια, φωτόνια, ή άλλη μορφή ενέργειας, υπάρχουν υπό την μορφή κύμματος, το οποίο αφορά ένα φάσμα πιθανοτήτων. Κατά συνέπεια Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΚΡΑΤΙΚΗ. Υπό αυτήν την έννοια, η όλη ύπαρξη σε μικροεπίπεδο υφίσταται εν δυνάμει, ενώ ο τρόπος που θα εκδηλωθεί αφορά περισσότερες δυνατότητες, που περιέχονται σε ένα κυμματικό φάσμα. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, όταν τα κβάντα παρουσιάζονται σε μεγάλο αριθμό, ξεπερνούν δηλαδή ως πλήθος το λεγόμενο στην κβαντική φυσική ΚΑΤΩΦΛΙ, ΕΧΕΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΒΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΛΗ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥΣ. Όπως ακριβώς η θερμοκρασία, που ανάγεται στην κινητική ενέργεια των μορίων ενός σώματος, δεν αφορά την εν τέλει συγκεκριμένη εκινητική ενέργεια ενός εκάστου μορίου αυτού τού σώματος, η οποία ποικίλει σε κάποιο βαθμό από μόριο σε μόριο, αλλά αποτελεί των ΜΕΣΟ ΟΡΟ τής σύνολης κινητικής τους ενέργειας. Γι αυτό τον λόγο, ο μεγάλος ερευνητής Friedrich Bolzmann εισήγαγε την στατιστική στην μελέτη τής θερμοδυναμικής.

  Υπό αυτήν την έννοια, μια μελλοντική κατάστρωση ενός φαινομένου δεν υφίσταται στα πεδία πληροφορίας με συγκεκριμένη μορφή, αλλά με την μορφή μιας γκάμας πιθανοτήτων. Αυτή η γκάμα πιθανοτήτων αποτελεί αναλογικά με την Θεωρία τού Χάους, κατά την άποψή μου, ένα λεγόμενο ΕΛΚΥΣΤΗ. Αυτός “έλκει” τις εξελίξεις προς μια περιοχή δυνατών εκφάνσεων, που ενυπάρχουν μέσα στην πληθώρα των δυναμογραμμών του. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. Σε αυτό συμμετέχουν περισσότερες μεταβλητές και ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπεισέρχεται η χρονική εξέλιξη, ο χρόνος προσλαμβάνει στην μαθηματική μελέτη τού φαινομένου απειροελάχιστο μέγεθος, με μορφή dt. Οπότε προκύπτουν διαφορικές εξισώσεις ανωτέρου βαθμού, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν επ' ακριβώς, ούτε με σύγχρονους πολύ ισχυρούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Είναι όμως δυνατόν αυτές να διερευνηθούν σε κάποιο βάθος με την σύγχρονη τεχνολογία, αποκαλύπτοντας πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές και ιδιότητες τού φαινομένου.
  Αυτή την πρακτική εκπόνησε ο μεγάλος μετεωρολόγος EDWARD LORENZ με τον εντοπισμό τού λεγόμενου ΠΑΡΑΞΕΝΟΥ ΕΛΚΥΣΤΗ. Για να διερευνήσει όμως αυτός την πολυπλοκότητα τής διαμόρφωσης τού καιρού, περιορίστηκε στην μελέτη μόνον των τριών βασικότερων παραγόντων που τον διέπουν, από τούς δώδεκα που υφίστανται. Έτσι διαμόρφωσε τρεις διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες μπορούν να επιλυθούν από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το αποτέλεσμα όμως κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούσε πάρα να είναι προσεγγιστικό. Προσεγγιστικό μεν, αλλά άκρως χρήσιμο και λειτουργικό, όπως βιώνουμε από τις εκάστοτε προγνώσεις τού καιρού. Η πολυπλοκότητα επίσης τού φαινομένου καθιστά την πρόγνωση τού καιρού προσβάσιμη διάστημα το πολύ δυο εβδομάδων. Κατά συνέπεια, η μαθηματική μέθοδος τής διερεύνησης, ενώ δεν οδηγεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (αναλόγως τού βαθμού πολυπλοκότητος τού υπό εξέταση ζητουμένου) σε ακριβή αποτελέσματα, είναι πάρα πολύ χρήσιμη και συνήθως επαρκώς λειτουργική.
Ο “Παράξενος Ελκυστής” που εντόπισε ο Lorenz έχει την μορφή τρισδιάστατης γραφικής παράστασης (σε τρεις άξονες αναφοράς, επειδή συμμετέχουν τρεις μεταβλητές) και έχει περίπου την μορφή πεταλούδας. Επειδή πολύ μικρές διακυμάνσεις των μεταβλητών αυτών μπορεί να οδηγήσουν σε αποτελέσματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, από εκεί καθιερώθηκε η περιώνυμη φράση “Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Νότιο Αμερική, μπορεί να επιφέρει μια καταιγίδα στην Κίνα). Πρόκειται για μια φραστική προσομοίωση τού Παράξενου Ελκυστή και όχι για μια απτήκυριολεξία.

  

  Μέσα από αυτήν την προβληματική, αυτός είναι ο λόγος, που στην μελέτη πολύπλοκων φαινομένων και στην πρόγνωση μελλοντικών καταστάσεων, που μπορεί να προκύψουν, προσανατολίζομαι στην εφαρμογή μεθόδων τής κβαντικής φυσικής, τής θεωρίας των πεδίων πληροφορίας και τής Θεωρίας τού Χάους (καθότι το χάος διέπεται από μη άμεσα αντιληπτή, κεκρυμμένη τάξη) και δεν επιδιώκω την εφαρμογή τής λεξαριθμικής μεθόδου, χωρίς όμως να αμφισβητώ την μεγάλη αξία της
Η λεξαριθμική μέθοδος μέσω των γλωσσικών συναρίθμων, οδηγεί σε ακριβή αποτελέσματα και βεβαιότητες. Η λεξαριθμική ισοψηφία λέξεων ή φράσεων οδηγεί σε συμπεράσματα τού τύπου Α = Β. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την ιδιαίτερα υψηλή αξία αυτής τής μεθόδου, που μπορεί να οδηγεί πράγματι σε θεαματικά αποτελέσματα, θεωρώ, ότι αυτή δεν μπορεί να εφαρμόζεται με απόλυτο τρόπο και ότι τα αποτελέσματά της χρήζουν επαλήθευσης δια τής λογικής οδού. Κατ' αρχάς υπάρχουν αναγραμματιζόμενες λέξεις, που έχουν τον ίδιο συνάριθμο, χωρίς όμως να μπορούν να συσχετισθούν σε καμία περίπτωση λεξαριθμικά, όπως πχ. Η λέξεις ΔΩΜΑ και ΜΑΔΩ. Πέραν ότι, οι όποιες διαφορετικές καταστάσεις μπορούν να διατυπωθούν περιφραστικά με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους, ώστε να είναι δυνατόν να προκύψουν κοινοί συνάριθμοι, χωρίς όμως αυτές οι καταστάσεις να σχετίζονται μεταξύ τους, ή πολύ λιγότερο να ταυτίζονται. Για να εκφράσω σε μαθηματική βάση αυτό το δεδομένο, φρονώ, ότι οι λεξάριθμοι μπορούν να οδηγούν σε “ικανές” συνθήκες, όχι όμως απαραίτητα και σε “αναγκαίες”. Δηλαδή, η λεξαριθμική μέθοδος μπορεί να οδηγήσει σαφώς σε ασφαλή συμπεράσματα υπό συνθήκες, δεν μπορεί όμως να ισχύει σε κάθε τυχαία περίπτωση. Άρα είναι και αυτή μια μέθοδος, που δεν μπορεί να διεκδικήσει ακραία πληρότητα, οπότε προϋποθέτει προσεκτική εφαρμογή. Αυτός είναι ο λόγος, που δεν επιλέγω μεθόδους ακριβείας, αλλά προσανατολίζομαι σε μεθόδους διερεύνησης των πολύπλοκων καταστάσεων και δεδομένων, που εμπεριέχουν εκ φύσεως την αμφιβολία. Καθ' ότι, ως ορθώς διαπίστωσαν οι πρόγονοί μας, “Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑΙ ΟΥΤΕ ΟΧΙ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ”. Οπότε στο τελικό συμπέρασμα μπορεί να οδηγήσει ΜΟΝΟΝ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥΣ. Γι αυτόν τον λόγο υποκλίνομαι μπροστά στην διαίσθηση τού ΕργΔημΕργ. περισσότερο, από ότι μπροστά στις όποιες μαθηματικές βεβαιότητες. Για το μικρό μυαλό μου (και αυτό το διαπιστώνω χωρίς ίχνος ταπεινοφροσύνης) παραμένει πάντοτε ως οδοδείκτης ο KURT GÖDEL.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

 

                                                     ΗΣΥΧΟ ΔΕΙΛΙΝΟ 

Στην προήγούμενη ανάρτηση κατατέθηκε το σχόλιο που ακολουθεί: 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, χωρίς να θέλω να εκβιάσω καταστάσεις και ζητώντας συγγνώμη εκ των προτέρων, θα ήθελα να εκφράσω την ανάγκη για την ανάγνωση των απόψεων σας για τα ουκ ολίγα που συμβαίνουν στην κόσμο που ζούμε. Οι αναλύσεις σας είναι πάντα ελπιδοφόρες και η ελπίδα είναι απαραίτητη , καθώς τα γεγονότα προχωράνε ακάθεκτα.
Και πάλι ζητώ συγνώμη για την απαίτηση των όσων εκφράζω.

Φεβρουαρίου 12, 2023

 

1. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΕΔΩ

@ Ανώνυμο/η φίλο/η

  Αγαπητέ/ή φίλε/η, σάς ευχαριστώ από καρδιάς για την προτροπή που εκδηλώσατε, η οποία διόλου επιτακτική είναι, αλλά με αισθάνομαι ότι με τιμά. Και στο παρελθόν εφάρμοσα, όπως την πρόσφατη περίοδο, μια εν τέλη σχετικά μακρά διακοπή τής συμμετοχής μου στον δημόσιο διάλογο, τόσο διακόπτοντας να αναρτώ εδώ, όσο και σχολιάζοντας σε σελίδες καλών φίλων. Όπως έχω μεταδώσει και παλαιότερα δεν επιδιώκω να διέπονται οι παρεμβάσεις μου από την όποια ή από συνήθεια, ή από κεκτημένη ταχύτητα,ή από την ανάγκη να υπάρξω και να χαίρω κάποιας αναγνώρισης στο διαδίκτυο. Ε,πιδι ώκω να εκφράζομαι εφ' όσον αισθάνομαι, ότι έχω κάτι σημαντικό νά θέσω στούς φίλους επισκέπτες τής σελίδας. Ο μεγάλος μουσουργός Γεχούντι Μενουχίν είχε ορίσει την μουσική ως έντεχνη αλληλοδιαδοχή ήχων και παύσεων.

  Προσπαθώ να εφαρμόζω την παύση ως αξιοποίηση ενός είδους αγρανάπαυσης, ή οποία κάθε άλλο παρά αδράνεια συνεπάγεται στην πρόξη. Πρόκειται για μια συνειδητή εγρήγορση τού νοός, στα πλαίσια αυτού, που οι Νεοπλατωνικοί Πατέρες τής Εκκλησίας ανέλυσαν με τον όρο "ησυχία", ή “στάση νοός “. Θεωρώ, ότι στις νοητικές διεργασίες και στις δημόσιες παρεμβάσεις είναι κάποτε σκόπιμο να εφαρμόζεται μια διεργασία όπως στον διαλογισμό, που σταματώντας όλες τις επερχόμενες σκέψεις, ώστε να συσταθεί ένα φράγμα, πίσω από το οποίο επισωρεύεται η νοητική ενέργεια. Η διακίνηση ιδεών δρομολογεί κινητική ενέργεια, η συσσώρευση, ο εμπλουτισμός και η επεξεργασία τους δομούν δυναμική ενέργεια, η οποία δεν είναι αδράνεια, αλλά αποτελεί και αυτή είδος κινήσεως. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη υπάρχουν δύο είδη κίνησης. Η πρώτη συντελείται στον εξωτερικό χώρο των δεδομένων (lateral, translateral) η δεύτερη αφορά εσωτερικές διεργασίες, όπως η ζύμωση.

   Επέλεξα το δεύτερο ήμισυ τής χειμερινής περιόδου, κατά την οποία η ηλιοφάνεια στην κεντρική Ευρώπη είναι χαμηλή, για να ακολουθήσω την δυναμική εσωστρέφεια, παρόλο που όταν ολοκλήρωσα το πρώτο σύντομο βιβλίο ,είχα είδη επεξεργασμένη την βιβλιογραφία, που έχω επιλέξει, καθώς και το σχέδιο αναφοράς για το δεύτερο βιβλίο που ετοιμάζω, το οποίο θα αναφέρεται στην Κρόνια Λατρεία, στην βάση τής θρησκειολογικής της βάσης, στην σχέση της με την συνωμοσιολογία, καθώς και στην μυθολογική και ιστορική της διάσταση στον μείζονα Ελλαδικό χώρο. Εκτιμώ, ότι η φάση τής ενδοσκόπησης που ακολούθησα έχει πλέον ολοκληρωθεί, κρίνοντας και από αυτά, που αυτή με βοήθησε να συνάγω. Σήμερα είναι η πρώτη ηλιόλουστη ημέρα και αυτή συμπίπτει με την πρόθεσή μου να επανέλθω άμεσα στο διαδικτυακό προσκήνιο.

2. ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΡΕΧΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΝΑΣΧΟΛΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

  Οι δραστηριότητες αυτής τής σελίδας μέχρι σήμερα είχαν ως βασικό προσανατολισμό την συμβολή στην αποκάλυψη των δυνάμεων, που ποδηγετούν την ανθρωπότητα και ταυτοχρόνως την στήριξη εκείνων των δυνάμεων, που με τον ένα ή άλλο τρόπο αμφισβητούν την κυριαρχία των προηγούμενων. Θεωρώ, ότι η διαδικασία ανατροπής τού κέντρου των δυνάμεων, που επιχειρούν να επιβάλουν την μετατροπή των ανθρώπων σε σκλάβους έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ότι βρισκόμαστε στην τελική πράξη αυτού τού δράματος. Κατά την διαδικασία τού επιθανάτιου ρόγχου τής λεγόμενης “κλίκας”, ο οποίος εικάζω ότι θα διαρκέσει ακόμη περίπου ένα έτος μέχρι την τελική της ανατροπή, θα επιχειρήσουν οι δυνάμεις τού σκότους ακόμη κάποιους έσχατους απέλπιδους αντιπερισπασμούς, όπως ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά. Ήδη αυτή η τάση εκδηλώθηκε με τα ρεντίκολα τής δήθεν κατάρριψης υποτιθέμενων UFO. Κάποιοι διαισθητικοί άνθρωποι, που συμμετέχουν στο γερμανικό διαδίκτυο, έχουν ενημερώσει την κοινή γνώμη μέσω εναλλακτικών ιστοοελίδων, ότι στην βάση τής καλλιέργειας μαζικής ψύχωσης πρόκειται να καλλιεργηθεί ή ψευδής εντύπωση, ότι επίκειται άμεση διεξαγωγή πυρηνικού πολέμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Οι ίδιοι άνθρωποι όμως ανακοίνωσαν, ότι δεν διαβλέπουν σε καμία περίπτωση την διεξαγωγή μιας πυρηνικής σύγκρουσης στο μέλλον, ή την επιβολή μιας παγκόσμιας σύρραξης.

    Όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, οι Ρώσοι προηγούνται στα πλαίσια τής πολεμικής τεχνολογίας σε ποιοτικό επίπεδο έναντι των δυτικών, ώστε είναι αδύνατον οι δεύτεροι να τους αντιπαρατεθούν σε στρατηγικό επίπεδο. Το δράμα των πολεμικών συγκρούσεων που εξελίσσεται στην Ουκρανία αποτελεί κατά την εκτίμησή μου ένα πόλεμο φθοράς, στον οποίον παρέλκυσαν με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο οι Ρώσοι τούς δυτικούς, ενώ αυτοί παρείχαν αφελέστατα στα πλαίσια μιας απέραντης κακεντρέχειας που τούς χαρακτηρίζει, όλα τα αναγκαία προσχήματα για να εκτυλιχτεί η Ρωσική στρατηγική, η οποία ξεπερνάει πολύ τα όρια τής Ουκρανίας, ως κορμός μιας παρέμβασης, που αποσκοπεί σε παγκόσμιο ξεκαθάρισμα. Η ανάπτυξη των εχθροπραξιών από την μεριά των Ρώσων στο δήθεν κρατίδιο μαριονέτα, που αποτελεί θέρετρο τού πυρήνα τού διεθνούς εγκλήματος (εμπόριο παιδιών, ναρκωτικών, ανάπτυξη βιολογικών όπλων και επικίνδυνων νοσογόνων ουσιών, φυτώριο ανάπτυξης τού νεοναζισμού και τού μισανθρωπισμού) δεν αποσκοπούσε μόνο στην προάσπιση των Ρωσικών πληθυσμών έναντι τής κρεατομηχανής, που είχε στηθεί και κλιμακωνόταν σε βάρος τους εκεί, ή μόνο στο ξερίζωμα μιας επιθετικής γάγγραινας, που είχαν εξοπλίσει και οργανώσει οι δυτικοί στα σύνορα τής Ρωσίας. Όπως ανέλυσα πρόσφατο στο βιβλίο “Το ξεχαρβάλωμα των Συμπράγκαλων τής Δυτικής Κυριαρχίας” είχε φροντίσει το πολιτικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό κέντρο, που κατηύθυνε την πολιτική όλων των Διοικήσεων τής Ρωσίας (η οποία παρέμεινε μετά την δεκαετία τού 1920 ένα μετατσαρικό καθεστώς με κομμουνιστικό μανδύα) να επιφέρει μια άκρως ευαίσθητη εξάρτηση των ευρωπαϊκών χωρών από τα ενεργειακά της αποθέματα και τον στρατηγικής σημασίας ορυκτό της πλούτο.

   Στα πλαίσια τής ουκρανικής διένεξης με την δύση πέτυχε η Ρωσική πολιτική την επιβολή τριών επί πλέον στόχων, που αποδεικνύονται τεράστιας στρατηγικής σημασίας για την ανακατανομή τής ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα:

1. Η Δύση με τα αντίμετρα που επέβαλε στην Ρωσία κατάφερε η ίδια ένα ισχυρότατο πλήγμα σε βάρος της, ενώ η Ρωσία όχι μόνον δεν υπέστη απώλειες από αυτό, αλλά βελτίωσε την θέση της και αύξησε τα πλεονεκτήματά της στα πλαίσια μιας άκρως ευφυούς στρατηγικής που εφάρμοσε. Οι δυτικές οικονομίες, οι οποίες βρισκόντουσαν ήδη σε μια άκρως επικίνδυνη ατραπό υπερχρέωσης, με την επιβίωσή τους να συντελείται με το δεκανίκι των μηδενικών τόκων, που είχε εξουθενώσει το τραπεζικό κατεστημένο, με εξαίρεση εκείνους τούς ελάχιστους κολοσσούς (Black Rock, Vanguard Group) που ελέγχουν πλέον τα μονοπώλια σε παγκόσμια κλίμακα, που στα πλαίσια τής ψηφιοποίησης τής οργάνωσης των πωλήσεων, των επικοινωνιών και τής οργάνωσης τού ελεύθερου χρόνου οδήγησαν στην καταστροφή τής μεσαίας τάξης (amason, google, facebook) τις πολεμικές βιομηχανίες αιχμής τής δύσης και πλείστους όσους άλλους ζωτικούς τομείς, επιβίωναν πλέον καλοδιωμένες στην εντατική μέσω τής υπέρογκης κυκλοφορίας αυθαίρετου χρήματος χωρίς αντίκρυσμα, που είχαν απολέσει πλέον κάθε αντιστοιχία με τα δεδομένα τού οικονομικού κύκλου, είχαν οδηγήσει τις δυτικές οικονομίες ήδη στα πρόθυρα μιας εκρηκτικής κατάρρευσης. Η ενεργειακή κρίση και η μεγάλη αύξηση τής τιμής των καυσίμων, που επέφεραν οι δυτικές κυρώσεις οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρα ακαριαία αύξηση τού πληθωρισμού και στην συνακόλουθη χρεωκοπία μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων, λειτούργησαν επιπρόσθετα στα προϋπάρχοντα αδιέξοδα, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι δυτικές οικονομίες σε εμφανώς πλέον επερχόμενη πλήρη αποσύνθεση. Με ρυθμό γεωμετρικής προόδου εγκαταλείπουν πλέον οι χώρες η μια μετά την άλλη το δυτικό σύστημα διεθνών πληρωμών, εντασσόμενες στούς BRICKS. Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έχει περιέλθει σε συνθήκες ασφυξίας, μετά την απαγόρευση που επέβαλε το Κογκρέσο στην όποια αύξησή του. Η “κυβέρνηση” υπό τον “Μπάιντεν” έχει επιδοθεί σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια εξεύρεσης πόρων, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια ρεαλιστική λύση. Η 24η Φεβρουαρίου, που σχηματίζεται με μεγάλη ακρίβεια ένα αστρολογικό τρίγωνο στην βάση τής αξιολόγησης τής μεθόδου των “πυραμίδων” φαίνεται να είναι καταληκτική. Το σύστημα όποτε έφτανε μπροστά σε πλήρη αδιέξοδα, επέλεγε ως διέξοδο την επιβολή πολέμων. Όμως αυτήν την φορά τα γεωπολιτικά δεδομένα είναι ποιοτικά διαφορετικά από το παρελθόν. Το μόνο που απομένει στο σύστημα, πριν την εκδήλωση των τριγμών, που σύντομα θα οδηγήσουν στην κατάρρευσή του, είναι το πυροτέχνημα τής προσομοίωσης μιας φρούδας πυρηνικής σύγκρουσης, ώστε να επιβάλλει ένα μαζικό παροξυσμό, χωρίς ουσιαστικά υπαρκτό κίνδυνο.

2. Οι επιχειρήσεις στην Ουκρανία αποτελούν ως επόμενο σκέλος την συνέχιση των στρατιωτικών παρεμβάσεων τής Ρωσίας μετά την παρέμβασή της στην Συρία το 2015. Αυτά τα δύο βήματα διέπονται, σύμφωνα προς τις εκτιμήσεις μου, από μια ενιαία στρατηγική, η οποία προσβλέπει αφ’ ενός μεν στην εξουδετέρωση των σχεδίων τής δύσης, που μεθόδευε όχι μόνον στην βίαιη καταστροφή τής Ρωσίας, αλλά και την καταστροφή ολόκληρης τής ανθρωπότητος μέσω τής επιβολής ενός 3.ΠΠ. Αφ’ ετέρου, η εξουδετέρωση αυτών των σχεδίων αποσκοπούσε και αποσκοπεί στην κατάργηση τής δυτικής κυριαρχίας ολοσχερώς, ώστε να καταστραφεί άπαξ δια παντός ο λίκνος, που εδώ και χιλιετίες μεθοδεύει την πλήρη στρέβλωση των ανθρώπων, με στόχο την μετατροπή τους σε εκούσια υποδουλωμένους ανθρωποπιθήκους, που επιδίδονται στην ασυδοσία, τον αμοραλισμό, την άκρατη φιλαυτία, την κομματική ομαδοποίηση και την αμοιβαία αλληλοεξόντωση μέσω των πολέμων. Αυτή η στρατηγική αναπτύσσεται βήμα προς βήμα σε μια συνεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο στα πλαίσια μιας διεθνούς συμμαχίας, η οποία στοχεύει στην ανατροπή τής δυτικής κυριαρχίας, όπως ανέλυσα στο προαναφερθέν πόνημά μου.

Η διεθνής συμμαχία αυτών των δυνάμεων είναι ετερόκλητη, ενώ το προβάδισμα σε αυτήν την συμμαχία διατηρεί η Ρωσία, η οποία επεξεργάζεται, δομεί και προάγει στα πλαίσια τής μακροπρόθεσμης στρατηγικής της τις τελικές στοχεύσεις τής όλης διαδικασίας, που προσβλέπει στην πλήρη απελευθέρωση τού πλανήτη και την ανύψωση τού ανθρώπου στο βάθρο, που προβλέπεται από την Δημιουργία. Αυτές οι τελικές στοχεύσεις έχουν ιστορικό ανάδοχο το Ελληνικό Πνεύμα, το οποίον δεν λειτούργησε και ούτε εξακολουθεί να λειτουργεί απλά στην βάση μιας αφηρημένης ιδεολογικής πλατφόρμας. Έχοντας προσδιορίσει την λειτουργικότητα των Υπερκείμενων Ιδεών, φρόντισε να αγκυρώσει διαχρονικά μια στρατηγική απελευθέρωσης με οργανικό και πρακτικό τρόπο στο χωροχρονικό (κβαντικό) συνεχές των έντεκα συμπαντικών διαστάσεων, που λειτουργεί και καρποφορεί αδιαλείπτως στην πορεία των εξελίξεων. (Σχετικά με αυτήν την διαδικασία προτίθεμαι να καταθέσω αναλυτικά τις θεωρήσεις μου στο εγγύς μέλλον, οι οποίες επικεντρώνονται σε προσωπικές ερμηνείες τής Γενικής Θεωρίας τής Σχετικότητος, τής Κβαντικής Φυσικής, τής Αλχημείας και τού Κινήματος των Νέων Μυστών, οι οποίοι θα κληθούν να αντιπαρατεθούν δυναμικά και μέχρις εσχάτων στην διογκούμενη ζοφερή απειλή τής κατάχρησης τής στρεβλής ανάπτυξης τής τεχνητής νοημοσύνης. Σε αυτά τα πλαίσια καθίσταται αναπόφευκτος ένας νέος επαναπροσδιορισμός τής υφής τού χρόνου, καθώς και η ανάδειξη τής σύνδεσης τής "Αρχής τής Απροσδιοριστίας" και τής "Κυματοσυναρτήσεως" με τα Πεδία Πληροφορίας, στην βάση τής περαιτέρω ανάπτυξης τής λεγόμενης "Θεωρίας τού Χάους" και των "Παράξενων Ελκυστών", καθώς και τής δυναμικής θεωρίας σχετικά με συστήματα, που βρίσκονται μακράν τής ισορροπίας, με στόχο την προώθηση τής κοινωνικής ανατροπής. Κάθε σοβαρό επαναστατικό κίνημα στο παρελθόν στράφηκε, ανεξαρτήτως τού κατά πόσον οι προθέσεις που το χαρακτήριζαν ήσαν ειλικρινείς ή όχι, ή κατά πόσον στις προθέσεις που εκδηλώθηκαν κυριάρχησε η αρχή  τής ειλικρίνειας, προς την αξιοποίηση των επιστημονικών επιγνώσεων τής εποχής του. Πέραν αυτού, βεβαίως, αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι η επιστήμη αποτελεί ένα εκ των δύο στηριγμάτων, καθώς το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η αξιοποίηση των βαθύτερων ψυχικών και πνευματικών δυνατοτήτων τού ανθρώπου, στην βάση τής δρομολόγησης σε δράση εκείνων των περιοχών και ιδιοτήτων τού γονότυπου, που προς ώρας συνήθως βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και αδρανούν. Ο απαραίτητος συνδυασμός αυτών των δυο διαδικασιών φρονώ, ότι είναι εις θέσιν να αντιπαρατεθεί επιτυχώς στην διαδικασία τερατογένεσης τής ανθρώπινης φύσεως).

Για να επανέλθω στα τού ουκρανικού μετώπου, τόσο ο επιθετισμός των τζιχαντιστών τού ISIS (ονομασία που αποσκοπούσε να ενεργοποιήσειι στα πεδία πληροφοριών τις σκοτεινές πρακτικές των τελετουργικών αίματος τής λατρείας τής Ίσιδος στο απώτερο παρελθόν) όσο και ο επιθετισμός τού κρατιδίου μαριονέτας που διαμόρφωσαν οι δυτικοί στα νότια σύνορα τής Ρωσίας εντάσσονται στο φαινόμενο, που περιέγραψε ο Peter Scholl Latour στο σημαντικότατο βιβλίο του “Russland im Zangengriff“ („Η Περικύκλωση τής Ρωσίας με μια Λαβίδα εν Είδη Τανάλιας”) που κυκλοφόρησε το 2007.

•  
• 

Με αυτό το πόνημα αναλύει ο συγγραφέας τον τρόπο, που περικυκλώθηκε η Ρωσία με συστηματικό τρόπο από τούς δυτικούς μέσω εχθρικώς προς αυτήν διακείμενες επιθετικές δυνάμεις, με στόχο την εξόντωσή της. Ο PSL., (1924 – 2014) ήταν μέχρι το τέλος τής ζωής του αναμφίβολα ο πλέον διακεκριμένος γαλλλογερμανός δημοσιογράφος και έγκυρος γεωπολιτικός αναλυτής επί δεκαετίες με πολύ συχνές παρεμβάσεις στα κρατικά κανάλια τής γερμανικής τηλεόρασης, πολυβραυευμένος για το έργο του με 23 διακρίσεις. Διαθέτοντας ένα αναμφισβήτητο κύρος, ταξίδευε και παρέμενε επί μακρόν σε χώρες τής Ασίας και τής Μέση Ανατολής, έχοντας εκδώσει αρκετά βιβλία για το Ιράν, το Αφγανιστάν, χώρες τής Αφρικής, την Ρωσία, την Κίνα, το Βιετνάμ, το ανερχόμενο ριζοσπαστικό Ισλάμ και την διελκυστίνδα στις γεωπολιτικές εξελίξεις. Ήδη από το 1983 είχε διαγνώσει με βιβλίο του τις τεράστιες συγκρούσεις, που θα προέκυπταν από τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό, πολύ πριν από τον Samuel Hattington και την “Σύγκρουση των Πολιτισμών”, που εκδόθηκε το 1996 και θεωρήθηκε προφητικό έργο σε ριζοσπαστική βάση.

Το κεφαλοκλείδωμα εν είδη τανάλιας σε βάρος τής Ρωσίας εξασκείτο βασικά με δυο σκέλη δαγκάνας. Το ένα κλιμακώνονταν από το νότο, μέσω τού ισλαμικού φονταμενταλισμού, ο οποίος χαρακτηρίζονταν από ιστορική αντιπαλότητα προς τούς Ρώσους μακράς διαρκείας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτής τής διαδικασίας ήταν ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, τον οποίον προσπάθησαν να οικειοποιηθούν οι δυτικοί στο έπακρο και ο πόλεμος στην Τσετσενία. Οι Ρωσικές Διοικήσεις, αφού κατάφεραν να εξομαλύνουν σε σημαντικό βαθμό αυτούς τούς κινδύνους στο νότο, ειδικά κατά την περίοδο τής Περεστρόικας, παρέχοντας ανεξαρτησία σε μια σειρά ατίθασες περιοχές, που ο μεγαλορωσισμός είχε κρίνει σκόπιμο, να ενσωματωθούν αυτές βίαια στον κορμό τής Ρωσικής αυτοκρατορίας ώστε να ελέγχονται, εφόσον αυτές είχαν καταντήσει βαρίδια, που πέρα από την γεωγραφική θέση τους δεν είχαν να προσφέρουν κάτι συγκεκριμένο, έστω κι αν διέθεταν αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η Ρωσία διαθέτει τόσο μεγάλα ενεργειακά και ορυκτά αποθέματα, που τής είναι ασύμφορο το κόστος εξάσκησης επιβολής σε αρνητικά προς αυτήν διακείμενο περίγυρο, ένεκα κάποιων φιάλων πετρογκάζ, που μπορεί να διαθέτουν οι αντίστοιχες χώρες. Ειδικά η Διοίκηση Πούτιν κλήθηκε να οντιμετωπίσει μια άκρως ζοφερή κατάσταση από την υπόθαλψη ριζοσπαστών ισλαμιστών, που είχαν στην κυριολεξία ξεσαλώσει. Ας θυμηθούμε τις βομβιστικές ενέργειες και τις καταλήψεις θεάτρων από τις “μαύρες χήρες” και την σφαγή των παιδιών στο Μπεσλάν (όπου οι εξελίξεις όμως δεν ήσαν τόσο καθαρές σχετικά με τον ρόλο των Ρωσικών μυστικών υπηρεσιών). Όμως σούμα σουμάρουμ οι εξελίξεις ήσαν απόλυτα επιτυχείς από την σοφή στρατηγική, που εφάρμοσε ο Βλαδίμηρος, επιτυγχάνοντας όχι μόνον να ουδετεροποιήσει σκληρούς αντιπάλους, αλλά και να μετατρέψει κάποιους από αυτούς σε ενεργούς συμμάχους, όπως συμβαίνει με την συμμετοχή Τσετσένων στις συγκρούσεις τής Ουκρανίας. Νοικοκυρεύοντας τα πρώην παραπαίοντα και ασυμμάζευτα, πέτυχε ο Βλαδίμηρος και το επιτελείο του να ενσωματώσουν σε σημαντικό βαθμό την ισλαμική παρουσία, προωθώντας όμως ταυτοχρόνως την ρωσική πρωτοκαθεδρία, στα πλαίσια όμως μιας ανεκτικής πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής συμβίωσης. Διαδικασία, που μόνον ως αριστοτεχνική, αλλά και πολιτικά έντιμη προς όλους τους συμβαλλόμενους, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε. Με εφαρμογή λελογισμένης ανοχής έναντι σε κάθε είδους βίτσια και μειονότητες, βάση τής αρχής “κάνετε ότι γουστάρετε πίσω από τα ρολά, μην μού θίγετε όμως τον θεσμό τής οικογένειας σε δημόσια βάση.

Με την στρατιωτική παρέμβαση στην Συρία και την πικρή ήττα που επιβλήθηκε στους δυτικούς εκεί, που στηρίχθηκε στην ποιοτικά ανώτερη πολεμική τεχνολογία των Ρώσων έναντι των δυτικών, κατάφεραν οι Ρώσοι να εξουδετερώσουν μια για πάντα τον κίνδυνο επιβολής ενός 3.ΠΠ. Καταστρέφοντας το ένα σκέλος τής τανάλιας. Και καθότι μόνο με ένα σκέλος που απόμεινε από την τανάλια, δεν είναι δυνατόν να εξασκηθεί πίεση λαβίδας, το μόνο που μπορεί να καταφέρει ένας ύπουλος κοκοδιακείμενος, είναι να ξέσει τα αχαμνά αυτού που επιδιώκει να βλάψει, με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα γερό φούσκο αποτελειώματος, ώστε να έρθει στα πραγματικά του κιλά, που στην παλάντζα τής ανθρώπινης ιστορίας μετράνε συν πλην μηδέν.

Έτσι στην Ουκρανία καταστρέφεται και το δεύτερο (αλλά και πιο επικίνδυνο) σκέλος τής τανάλιας, διότι εάν αποπειραθεί να το πουλήσει η καμπάλ σε κάποιο γιουσουρούμ, οι παλιατζήδες θα γελάνε. Πλην όμως αυτή η διαδικασία, όσο απέλπιδη κι αν ήταν εξ αρχής για τούς λεγάμενους, δεν παύει να έχει κοστίσει μέχρι στιγμής μισό εκατομμύριο νεκρούς και τραυματίες. Έστω και εάν τα δυτικά μαζικά μέσα και ινστιτούτα στρατηγικής μεταδίδουν, ότι οι απώλειες των Ρώσων έναντι αυτών των δυτικών είναι 1:9. Εξάλλου και οι Ουκρανοί διαβάτες, που στρολογούνται πλέον με βία από τού μπράβους τού ζελένσκι, δεν παύουν να έχουν οικογένειες, γθναίκες, μανάδες και παιδιά. Γι αυτό έγραψα, ότι το τελευταίο σκέλος τής τανάλιας είναι και το πιο επικίνδυνο. Καθότι θηρίο δεν σημαίνει μόνον αχαλίνωτη και κτηνώδη μανία, αλλά κυρίως θηριωδία. 

 

3. Η Ρωσία παρέλκυσε τούς δυτικούς συνειδητότατα και στην βάση ενός ευφυούς σχεδίου σε ένα πόλεμο φθοράς στην Ουκρανία, έχοντας θέσει μια σειρά στόχους. Ένας από αυτούς (πέρα από την οικονομική διάλυση των δυτικών οικονομιών, την επιβολή ρήγματος μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και την έντονη υπόθαλψη τής κοινωνικής συμπόρευσης σε αυτές τις χώρες με τα αντίστοιχα καμπαλιστικά καθεστώτα) είναι η εξάντληση των πυρομαχικών αυτών των χωρών, που έχει συντελεσθεί ήδη σε τεράστιο ποσοστό, διότι η δύση μπορούσε στο παρελθόν (τώρα πλέον δεν μπορεί ούτε αυτό) να συγκρουστεί μόνον σε συμβατικό επίπεδο με την Ρωσία. 

Η Ρωσία απέφυγε να κάνει εντατική χρήση πολεμικής αεροπορίας στις διαδικασίες των συγκρούσεων. Επίσης απέφυγε να κάνει χρήση αρμάτων μάχης τελευταίας τεχνολογίας. Επανειλημμένα φρόντισε να επέλθει η εντύπωση, ότι υφίσταται στριμώγματα και τακτικές ήττες, προωθώντας σκόπιμα εσφαλμένες εντυπώσεις σχετικά με τις πραγματικές της ικανότητες. Επέλεξε επίσης αρκετές φορές να προβεί σε τακτικές επιχειρήσεις από εδάφη που κατείχε, ώστε να διασώσει αρχικά τούς αμάχους από εκεί, επιστρέφοντας στην συνέχεια. Αυτή η διαδικασία επέτρεψε να επέλθη η εσφαλμένη εντύπωση, ότι συχνά οι στρατιωτικές δυνάμεις βρέθηκαν στριμωγμένες, ότι δεν διαθέτει ένα συμπαγές επιχειρησιακό σχέδιο και ότι υφίστανται σοβαρές διαφορές μεταξύ τού κεντρικού επιτελείου και των τοπικών διοικήσεων. Επέτρεψε επίσης να διαφαίνονται ελλείψεις στην διαδικασία ανεφοδιασμού. Στην Ρωσία λειτουργούν πολλές διαδικτυακές σελίδες, οι οποίες ασκούν δρυμεία κριτική στον τρόπο που διεξάγονται οι επιχειρήσεις. Ακόμη και κρατικά μέσα δεν δίστασαν να εκφράσουν πολύ σκληρή κριτική σε ηγέτες τού στρατεύματος και σε υπεύθυνους τού υπουργείου άμυνας. Συχνά δώθηκε η εντύπωση, ότι υφίστανται μεγάλες διαφορές μεταξύ τής πολιτικής ηγεσίας και τής ηγεσίας τού στρατού. Κατά την εκτίμησή μου, όλες αυτές οι εντυπώσεις καλλιεργήθηκαν σκόπιμα. Η Ρωσική στρατηγική στηρίζεται εμφανώς στην αρχή, “όταν είσαι ισχυρός, φρόντισε να φαίνεσαι ανίσχυρος”. Τα επιτελεία και τα ινστιτούτα στρατηγικής των δυτικών μοιάζουν να μην έχουν διδαχθεί από την στρστιωτική ιστορία τής Ρωσίας. Δεν χρειάζεται να μεταβούμε καν στην επίθεση των Τευτόνων Ιπποτών εναντίον τής Ρωσίας. ια ανάλογη τακτική εφαρμόζουν οι Ρωσικές δυνάμεις στο Ντονμπάς. Έχοντας αναπτύξει Τόσο η εκστρατεία τού Ναπολέωνος, όσο και των ναζιστών έδειξαν, ότι η Ρωσική στρατηγική στηρίζεται ανέκαθεν στις αρχές τού λαϊκού πολέμου, που προβλέπει να επιτρέπεται αρχικά στον εχθρό να εισέλθει στην ενδοχώρα και στην συνέχεια να κλεισθούν τα σύνορα πίσω του. Με ένα μέτωπο με τεράστιο μήκος, απασχολούν τις δυνάμεις τού αντιπάλου σε μια μακρά διάταξη. Επικεντρώνοντας τις επιθέσεις τους σε συγκεκριμένα σημεία, εγκλωβίζουν τους αντιπάλους , έχοντας στις περισσότερες περιπτώσεις αδειάσει αυτές τις περιοχές από αμάχους. Με αυτήν την πρακτική έχουν οι Ρώσοι διπλό ώφελος. Αφ’ ενός αποφεύγουν τον κίνδυνο να ταυτιστούν οι μέθοδοί τους με αυτές των Δυτικών, οι οποίοι στους επιθετικούς πολέμους, που έκαναν στο παρελθόν, όχι μόνον δεν απέφευγαν τις παράπλευρες απώλειες σε βάρος αμάχων, αλλά τις είχαν εντάξει ως θεμελιώδη διαδικασία στην τακτική τους, με στόχο την τρομοκράτηση των πάντων. Επί πλέον, με αυτήν την πρακτική εγκλωβισμού, μπορούσαν να αναθέσουν στην πρώτη φάση την πρωτοβουλία στο πυροβολικό. Έτσι επέφεραν σημαντικές απώλειες στούς αντιπάλους, με τα αντίστοιχα ψυχολογικά οφέλη, πριν περάσουν σε εφόδους άλλων τμημάτων. Με αυτήν την τακτική πέτυχαν να περιορίσουν ποιοτικά τις απώλειές τους. Ας μην παραδούμε, ότι οι Ρώσοι βαρύνονται από επιχειρησιακή πλευρά από ένα μεγάλο μειονέκτημα. Διενεργούν επιθέσεις σε περιοχές, που ο αντίπαλος θεωρεί πάτρια εδάφη. Οι Ρώσοι κατάφεραν να αντιστρέψουν σε σημαντικό βαθμό, όσο αφορά την ψυχολογία των δικών τους δυνάμεων, αλλά και την προπαγάνδα σε διεθνές επίπεδο, προβάλλοντας με επιτυχία την έντονη συμμετοχή των ξένων με μισθοφόρους και τεράστια παροχή εξοπλισμού, όπως και τα ειδεχθή εγκλήματα των Ουκρανών σε βάρος τού Ρωσόφωνου πληθυσμού και των αιχμαλώτων πολέμου, καθώς και την απάνθρωπη λεηλασία των ναζιστικών ορδών.

Στην ουσία ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη κριθεί. Κάθε εχέφρων παρατηρητής δεν μπορεί να μην διαπιστώσει, ότι οι Ρώσοι είναι συνεχώς επιτιθέμενοι, διαθέτοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων, ενώ οι γραμμές άμυνας τού αντιπάλου σπάνε η μια μετά την άλλη. Την κατάσταση αυτή δεν είναι δυνατόν να αντιστρέψει σε καμία περίπτωση η αποστολή των 200 αρμάτων, ή τής όποιας άλλης βοήθειας. Εάν οι δυτικοί επιχειρήσουν να ανεβάσουν την κλίμακα των επιχειρήσεων, είναι βέβαιο, ότι θα αντιμετωπιστούν από πολλαπλάσια αντίμετρα των Ρώσων. Σε τελευταία ανάλυση, οι δυτικοί διατηρούν ένα ανόητο και απάνθρωπο πόλεμο φθοράς, που έχει προδιαγεγραμμένο τέλος, γνωρίζοντας, ότι αυτό θα είναι και το τέλος τής κυριαρχίας τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

 

συνεχίζεται...