WATERMARKGATE 9 - Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

1. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ  

   Πριν αρκετές ημέρες ξεκίνησα να ετοιμάζω νοητά την επόμενη ανάρτηση της σειράς WATERMARKGATE. Μόλις διαπίστωσα, ότι αυτή είχε φθάσει στο ένατο μέρος, θεώρησα αυτό το δεδομένο ως σημείο και την σταμάτησα, πριν κάνω καν επιλογή ενός προσδιορισμού για τον τίτλο. Ο αριθμός εννέα είναι αναφορικά με τις συμβολικές του ιδιότητες αριθμός κλειδί. Κανένας αριθμός δεν είναι αφ' εαυτού καλός ή κακός. Οι συμβολικές ιδιότητες, που αυτός προσδιορίζει στην πορεία του χρόνου, εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από τις προθέσεις των διαφόρων δυνάμεων, που συνέβαλαν στην αριθμοσοφική του θέσμιση. Οπωσδήποτε κάθε αριθμός έχει συγκεκριμένες αριθμητικές ιδιότητες. Μπορεί να είναι άρτιος ή περιττός, ακέραιος, δεκαδικός ή κλασματικός, να έχει πεπερασμένα ή άπειρα δεκαδικά ψηφία κλπ. Αναλόγως προς την φύση του μπορεί να συμμετέχει στον ένα ή άλλο βαθμό στα δεδομένα της φυσικής δημιουργίας. Παλαιότερα ο αριθμός 7 ταυτιζόταν με τους τότε γνωστούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της Σελήνης. (Στην πορεία ανακαλύφθηκαν και άλλοι πλανήτες). Στον βαθμό που αποδίδονταν στους πλανήτες θείες ιδιότητες, ο αριθμός 7 απέκτησε ιερό χαρακτήρα. Τον αντίστοιχο συμβολισμό συναντούμε σε τελετουργικά σκεύη, όπως η επτάφωτος λυχνία της εβραϊκής θρησκείας. Ο αριθμός 9 από αριθμητική σκοπιά μπορεί να συμβολίζει διαφορετικές ιδιότητες. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι μια αρμονία και κάποιο κάλος, όπως συμβαίνει στην απόδοσή του στις Μούσες, ή μια φιλοσοφική διάσταση, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στην σύνταξη των έργων του Πλωτίνου σε Εννεάδες από τον Πορφύριο. Στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό ο αριθμός 9 επιτελεί ένα σημαντικό ρόλο, προφανώς λόγω της σταθερότητας που εμφανίζει, με αποτέλεσμα να αποδίδεται αυτός σε καταστάσεις, που είναι, σύμφωνα προς τους όσους τις πρεσβεύουν, αδύνατον να παρέλθουν ή να μεταβληθούν στην πορεία του χρόνου. Όλα τα πολλαπλάσια του εννέα αθροιζόμενα δίνουν πάλι αυτόν τον αριθμό (πχ. 3 χ 9 = 27, 2 + 7 = 9) καθώς και όλοι οι μονοψήφιοι αριθμοί εάν προστεθούν στο 9, το αποτέλεσμα που προκύπτει αθροίζεται πάλι στον αρχικό αριθμό (πχ. 9 + 6 = 15, 1 + 5 = 6). Μέσα από μια τέτοιου είδους οπτική τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες και η λερναία ύδρα είχε 9 κεφάλια.   

    Διαπίστωσα λοιπόν, ότι έχοντας ασχοληθεί στην προηγούμενη ανάρτηση με το κεφάλι ενός άλλου τέρατος, αυτό της μέδουσας, η συγκυρία με ωθούσε εκ των πραγμάτων να ασχοληθώ με ένα ακόμη κεφάλι, αυτό της ύδρας. Οπότε γεννάται το ερώτημα, για ποιον λόγο αναφέρεται η Ελληνική Μυθολογία σε δυο διαφορετικά κεφάλια, δυο διαφορετικών τεράτων; Δεν επαρκεί η αναφορά στο ένα από τα δύο; Και επί πλέον – εφόσον δεχθούμε, ότι υφίστανται συγχρονικότητες, που διέπουν τις νοητικές μας προσπάθειες – με ποιο τρόπο συνδέεται το τελευταίο κεφάλι της λερναίας ύδρας, που εξακολουθεί να υπάρχει θαμμένο στην γη (δηλαδή μακρυά από το φως της δημοσιότητος) μια και ο Ηρακλής με τον Ιόλαο δεν κατάφεραν να το καταστρέψουν, σε συσχετισμό με το θέμα, που είχα επιλέξει να απασχολήσει την παρούσα συνάρτηση και που αφορούσε τον τεράστιο αριθμό εσωτερικών εχθρών, που με ύπουλο τρόπο περιβάλουν τον Πρόεδρο Τραμπ, υποθάλπτοντας τους αγώνες του Επιτελείου του; Με αυτήν την συλλογιστική διέκοψα τότε την επεξεργασία αυτού του θέματος, ώστε να αναλογιστώ βαθύτερα αυτόν τον συσχετισμό, πριν καταθέσω άποψη στον δημόσιο διάλογο. 

    Αναμφιβόλως η Ελληνική Μυθολογία διακρίνεται για την απαράμυλη σοφία της, η οποία έχει διαχρονικό χαρακτήρα. Όπως δηλαδή αυτή ίσχυε στην εποχή, που συγκροτήθηκε, εξίσου ισχύει και σε κάθε άλλη εποχή. Οπότε υφίσταται η δυνατότητα, να αντλήσουμε από αυτήν χρήσιμα συμπεράσματα και οδοδείκτες για τις σύγχρονες και τις επίκαιρες προκλήσεις, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η Μυθολογία αναφέρεται σε πάγιες ψυχικές ποιότητες και κοινωνικά δεδομένα, τα οποία προκύπτουν από την διαμόρφωση της νοοτροπίας των ανθρώπων και των κοινωνικών συνθηκών, οι οποίες, ενώ μετεξελίσσουν τον συγκεκριμένο τρόπο, που αυτά εκδηλώνονται εξωτερικά, διατηρούν ανέπαφο τον εσωτερικό τους πυρήνα, ο οποίος διέπεται από τις διαχρονικές σταθερές του λεγόμενου "Μάτριξ", δηλαδή της μήτρας - καλουπιού, που φορμάρει με διαδικασίες υποβολής, διδαχών και βίας την επιβολή στερεότυπων στην ανθρώπινη ατομική και κοινωνική συμπεριφορά. Αυτό, που θα μπορούσαμε δηλαδή να συνοψίσουμε με τον προσδιορισμό “ενσωμάτωση στα δεδομένα του Μάτριξ”, ή σύμφωνα με τον όρο που έχω επιλέξει, "εντοιχισμό". Διότι, όπως ανάλυσα στο παρελθόν, φρονώ, ότι οι άνθρωποι δεν βρισκόμαστε μέσα στο μάτριξ, αλλά μας έχουν χτίσει κυριολεκτικά μέσα στην τοιχοποιία του. Έτσι, ώστε, εάν επιχειρήσουμε να αποτολμήσουμε μια ρωγμή στα τείχη του, είμαστε καταδικασμένοι να αυτοτραυματισμούμε. Γι αυτόν τον λόγο η αλήθεια στα πλαίσια της ιδεολογικής της συγκρότησης ομολογείται, ενώ στην βάση της αληθούς της υπόστασης μαρτυρείται.

    Το χαρακτηριστικό της ένατης κεφαλής της ύδρας, σύμφωνα με τον μύθο, είναι προφανές. Διαθέτει μια τεράστια ισχύ, που στο παρελθόν τής παρείχε την ικανότητα να μην μπορεί κανείς, ούτε ο ισχυρότερος των Ηρώων (βλέπε Ελληνισμός) να την καταστρέψει. Επειδή αυτή ήταν θαμμένη στην γη, ήταν επίσης πολύ δύσκολο να εντοπιστεί, διατηρώντας το προτέρημα να δρα καλυμμένη. Η απόδοση αυτής της αλληγορίας στο κατά καιρούς βαθύ κράτος και στα σατανολατρικά κυκλώματα που το αναπαράγουν είναι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κατανοητή. Το βαθύ κράτος είναι τόσο ισχυρό και τόσο μπαμπέσικα διαπλεκόμενο, που κατατρώει την ζωή των ανθρώπων ακόμη και εκεί, που αποκλείουμε, ότι αυτό μπορεί να βρίσκεται. Μεγαλύτερες όμως δυσκολίες παρουσιάζει η κατανόηση της αλληγορίας της κεφαλής της μέδουσας. Το χαρακτηριστικό της είναι η πλήρης αδυναμία, να μπορεί ο οποιοσδήποτε να την αντικρίσει κατά πρόσωπο. Εφόσον μπορέσει κάποιος να εντοπίσει την θέση του, μπορεί μετά, όπως διδάσκει ο μύθος, να το καταστρέψει. Σε τι έγκειται η δυσκολία να αντικρίσουμε την μέδουσα. Όπως πολύ κατανοητά και παραστατικά αναλύει στο βίντεο, που παραθέτω στην συνέχεια ο έξοχος αναλυτής Γιώργος Χαραλαμπίδης, (ο οποίος έχει στο youtube πολλά άκρως ενδιαφέροντα βίντεο για την μυθολογία και την φιλοσοφία) ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Το να αντικρίσουμε και πολύ περισσότερο να χειριστούμε στην βάση της μετάνοιας τον αρνητικό εαυτό μας, που χαρακτηρίζεται από ανεπάρκειες και αδυναμίες, είναι σχετικά δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει αναθεωρήσει κάποιες αδυναμίες, ακόμη και στην περίπτωση, που αυτός διακατέχεται από άκρατο εγωισμό και βρίσκεται σε συνεχή καθοδική πορεία. Το να αμφισβητήσουμε όμως εκείνες τις περιοχές του εαυτού μας, που θεωρούμε εσφαλμένα, ότι είναι αξιόλογες, χρηστές, ιερές, αποτελούν υψηλά προτερήματα και καύχημα της προσωπικότητάς μας, παρέχουν ζωή και εγγυώνται την τιμή των αγαπημένων μας προσώπων, την επιβίωση των οποίων επωμιζόμαστε ως φυσική, ή θεία επιταγή και να τα θεωρήσουμε επιρροή του κακού και δρώμενα της απωλείας, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΤΙΚΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΝ. Συχνά το μάτριξ μας υποβάλει αυταπάτες, που θεωρούμε χρήσιμες και ζωτικής σημασίας, ενώ αυτές μας υποδουλώνουν στον βούρκο του. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο εντοπισμός του Οδυσσέα Ελύτη στο “Άξιον Εστί”: “Έβαλαν την αμαρτία μέσα στις εκκλησίες , την ονόμασαν αρετή και την προσκύνησαν”. Αυτή την διαπίστωση δεν καταγράφω σε καμία περίπτωση για να κλονίσω την εμπιστοσύνη σε αυτά, που όσοι με διαβάσουν θεωρούν, ότι αποτελούν ηθικές αξίες και αρετές. Τουναντίον στα όσα γράφω ανελλιπώς, τονίζω την αξία της προσήλωσης στις αρετές και την ηθική εξύψωση. Γνωρίζω καλώς, ότι οι συντριπτική πλειοψηφία όσων παρακολουθούν αυτήν την σελίδα είναι άξιοι σεβασμού, διαθέτουν συγκροτημένη προσωπικότητα, τάσσονται χωρίς αμφιβολίες με την μεριά του καλού, άρα οφείλουν να διαφυλάξουν όλες τις ψυχικές και πνευματικές τους κατακτήσεις, έμπροσθεν των οποίων υποκλίνομαι και ομολογώ, ότι δεν μου πέφτει το παραμικρό δικαίωμα κριτικής. Πέραν αυτού όμως, ο διαχωρισμός της ήρας από το σιτάρι μια πολύ λεπτή και επίπονη διαδικασία. Για να γίνω κατανοητός, θα αναφερθώ στην περίπτωση ενός μέσου μαζανθρώπου στην Ευρώπη. Εάν αυτός είναι συντηρητικός, θεωρεί υψηλή υποχρέωσή του να μοχθεί επαγγελματικά, ώστε να εξασφαλίσει στα παιδιά του μια καλή μόρφωση. Δηλαδή φροντίζει να στέλνει στον μηχανισμό κοινωνικής ενσωμάτωσης της καμπάλ, ώστε να παρασκευαστούν αυτά πειθήνια όργανά της. Κάνει παιδιά, με στόχο να δωρίσει ζωή και να συμβάλει στην διατήρηση του ανθρώπινου είδους, παραβλέποντας ότι κάθε χρόνο απαγάγονται στην Ευρώπη 200.000 παιδιά, για να καταλήξουν σε παιδοβιασμούς και παιδοκτονίες της καμπάλ. Πληρώνει χρήματα στην παπική εκκλησία, με την αυταπάτη, ότι με αυτά θα γίνουν αγαθοεργίες, ενώ αυτά πάνε στην αγορά μετοχών της πολεμικής βιομηχανίας. Πληρώνει φόρους με την εντύπωση, ότι έτσι συνεισφέρει στο δημόσιο καλό, ενώ αυτά καταλήγουν στις τσέπες αυτών που οργανωμένα και συστηματικά επιβουλεύονται και βλάπτουν αναίσχηντα την κοινωνία. Και εάν εξετάσουμε την άλλη πλευρά, των λεγόμενων "απελευθερωμένων", αυτών που κάνουν "αγώνα" για την θεσμοθέτηση της ελευθεριότητας, της έκκλησης των ηθών, την καταρράκωση των αξιών και πάσης κοινωνικής νόρμας, αυτών που ψηφίζουν "πράσινους" και "οικολόγους" που συναποφάσισαν τους βομβαρδισμούς αμάχων στην Σερβία, το μακελιό στο Αφγανιστάν και την εντονότερη μετατροπή αυτής της χώρας σε φυτείες του οπίου, αυτών που τρέχουν πίσω από φρικιά τύπου κουτσούμπα, βαυκαλιζόμενοι, ότι με αυτόν τον τρόπο προασπίζουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Αυτές οι περιπτώσεις των μαζανθρώπων μπορεί μεν να είναι ακραίες, είναι όμως χαρακτηριστικές για όσα υποβάλει το μάτριξ ως "ιερά και όσια". Πρόκειται για την λεγόμενη σιωπηρή πλειοψηφία, δηλαδή τους συνοδοιπόρους των κοινωνικών δημίων, των ευνουχιστών της νεολαίας, τους ταχυδακτυλουργούς της "ευημερίας", που είναι η καραμέλα, πριν σερβιριστεί η κόπρος. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΠΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ, ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ.

 

2. ΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ. 

    Καθώς προχωρούσε ο μήνας Δεκέμβριος γινόταν όλο και περισσότερο ορατό, ότι το κράτος στις ΗΠΑ είναι μια κωμωδία, μια ψευδής πρόσοψη σε ένα πολιτειακό οικοδόμημα, που εξασφάλιζε την βίαιη μονοκρατορία των νεοταξικών κυκλωμάτων, πέρα από κάθε ουσιαστική δημοκρατία. Οι θεσμοί του, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων αποτελούν επίφαση θεσμών και μόνον, μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτικής διάβρωσης. Η αντίληψη, ότι στις ΗΠΑ λειτουργούν ως ένα βαθμό κάποιοι δημοκρατικοί θεσμοί, που εν πάσει περιπτώσει στα πλαίσια της τρέχουσας έντιμης και φιλότιμης προεδρίας είχαν αρχίσει να εισέρχονται βαθμηδόν σε πορεία αποκατάστασης του περιεχομένου που υποτίθεται ότι έχουν, αποκαλύφθηκε έντονα απατηλή, με αποτέλεσμα να εκπλαγούν αρχικά και να απογοητευτούν στην συνέχεια αναφορικά με το βαθμό της διάβρωσής τους, πάρα πολλοί άνθρωποι, που επικρότησαν την πράγματι πρωτοφανή προσπάθεια της Διοίκησης Τραμπ να εξυγιάνει την διαλυμένη οικονομία και να ξεσκεπάσει τους σατανολατρικούς θύλακες, που όργωναν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Αναφερόμενοι σε “βαθύ κράτος” εννοούμε συνήθως κάποια θεσμικά καρκινώματα, τα οποία δρουν υποθαλπτικά μέσα σε φορείς, οι οποίοι στοιχειωδώς λειτουργούν. Η εντύπωση, ότι πράγματι κάποιος θεσμικός κορμός εξακολουθεί να λειτουργεί σε ουσιαστικά πλαίσια ενισχύθηκε από την πρακτική της τρέχουσας Διοίκησης, όταν αυτή κρατικοποίησε την FED, κατάργησε το προηγούμενο σύστημα οικονομικών συναλλαγών FIAT, αντικαθιστώντας το με το σύστημα QFS, ενίσχυσε αποφασιστικά το λαϊκό εισόδημα (ειδικά στην φάση των lock down) δημιούργησε εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, κατάργησε τις αιματηρές επεμβάσεις του στρατού στο εξωτερικό, αναθεώρησε την μεταναστευτική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, πολέμησε στοχευμένα ενάντια στις συμμορίες του εγκλήματος και τα καρτέλ εμπορίου ανθρώπων, προστάτευσε την εθνική οικονομία θεσμοθετώντας δασμούς, ανήγαγε την προώθηση των ηθικών αξιών σε βασικό γνώμονα της κρατικής πολιτικής, ξεσκέπασε τις ύπουλες πρακτικές της καμπάλ που γινόντουσαν με ψευδεπίγραφο “οικολογικό” μανδύα και ανακήρυξε τον πατριωτισμό ως κύρια επιλογή ενάντια στον παγκοσποιημένο νεοταξικό ολοκληρωτισμό. Τότε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη, που θεωρούσαν τον εφιάλτη της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, όχι μόνο πρακτική σκληρής καταδυνάστευσης, αλλά και αρμαγεδωνική εστία, που κυοφορούσε βήμα προς βήμα με συστηματικό τρόπο την επιβολή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, στην κυριολεξία ανάπνευσαν. Πίστευσαν, ότι πράγματι το αιμοβόρο θηρίο της πλανητικής επιβολής στις ΗΠΑ μετεξελισσόταν σε παγκόσμια ευλογία, που θα καθίστατο βήμα για ένα άνευ προηγουμένου θετικό μετασχηματισμό του πλανήτη. Και μάλιστα ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Ο εφιάλτης είχε μετατραπεί στην συνείδηση όσων παρακολουθούσαν και ήσαν σε θέσει να ερμηνεύουν στοιχειωδώς την πολιτική της Διοίκησης Τραμ, σε ένα πρωτόγνωρο και εν τέλει αναπάντεχα υψηλό όραμα.

      Όπως ανέφερα σε μια από τις προηγούμενες αναρτήσεις , η Διοίκηση Τραμπ εγκαταστάθηκε σε πλαίσια συμβιβασμού, στα οποία η καμπάλ έδειξε συγκατάβαση, διότι δεν ήταν πλέον σε θέση να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που είχε επισυσσωρεύσει, με στόχο την απαξίωση της ζωής, ώστε, σε συνθήκες πανικού να επιβάλει τον 3ππ. Με τα νέα δεδομένα, που δημιουργήθηκαν μετά την εκλογική νίκη του Τραμπ το 2016 και καθώς ξεκίνησαν να εκδηλώνονται σημαντικά βήματα της πολιτικής του, άρχισε να επικρατεί η εντύπωση, ότι πράγματι δεν ήσαν όλες οι κρατικές δομές στις ΗΠΑ σάπιες στο σύνολό τους και ότι αυτές θα καθίστατο δυνατόν μέσα σε μια πορεία να μετασχηματισθούν σταδιακά. Ώστε να καταστούν λειτουργικές και αποδοτικές, μέσα στα νέα πλαίσια εκδημοκρατισμού και βαθμιαίας επίτευξης μιας στοιχειώδους κοινωνικής ειρήνευσης, που θα στηριζόταν σε αποκατάσταση της οικονομικής ευημερίας. Μονίμως ο Τραμπ δεχόταν ποικίλες επιθέσεις και καθ' όλη την διάρκεια της προεδρίας του και βρισκόταν κάτω από ένα καταιγισμό στημένων, κακόβουλων δικαστικών διώξεων, οι οποίοι επεκτείνονταν και σε βάρος των επιστήθιων συνεργατών του, όπως ο Stephen Bannon και ο Michael Flynn, τους οποίους κατάφερε τελικά η καμπάλ να απομακρύνει από το άμεσο κυβερνητικό περιβάλλον του Προέδρου. Ο Τραμπ υπέστη με απαράμυλη καρτερία όλες αυτές τις νομότυπες μεν, αλλά στην ουσία ολοφάνερα αστήρικτες και κακεντρεχείς πιέσεις, χωρίς να προβεί σε βεβιασμένες ενέργειες, όπως η αλλαγές στην κορυφή του υπουργείου δικαιοσύνης. Φαινόταν να υπομένει ένα προσωπικό μαρτύριο, ώστε να μπορέσει με σίγουρα βήματα να προωθήσει τις θέσεις του πρώτιστα σε εκείνες τις περιοχές, που θεωρούσε στρατηγικής σημασίας. Με προοπτική, εφόσον επιτευχθεί η σταθεροποίηση στους τομείς που θεωρούσε κλειδιά για την επόμενη πορεία, να περάσει στην επόμενη φάση.

      Αναμφίβολα, συν τω χρόνω, δεν αρκέστηκε ο Τραμπ στην διακήρυξη μόνον θετικών στοχεύσεων, που θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν κάτω από το πρόθεμα “Make Amerika Great Again“, αλλά ξεκίνησε να αναπτύσσει μια ρητορική κρητικής ενάντια “στο βαθύ κράτος”, με στόχο την συνειδησιακή προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα συγκεκριμένα πρακτικά βήματα, που προώθησε στην συνέχεια. Αυτά στην κυριολεξία στόχευσαν, προς έκπληξη σχεδόν όλων, στην καρδιά του θηρίου. Η Διοίκηση Τραμπ, γυρίζοντας με πρωτόγνωρη παρρησία, θάρρος και αποφασιστικότητα την αιχμή του δόρατος ενάντια στον πυρήνα που εδρεύει η σατανολατρεία ως πηγή του κακού, δεν προέβη μόνον σε αποκαλύψεις ως προς την συμπεριφορά της, αλλά προχώρησε σε βήματα άμεσης καταστολής των μηχανισμών της. Αυτά, που επί μια μακρά πορεία δεκαετιών καταγκέλλαμε ένας μικρός αριθμός περιθωριακών συνομωσιολόγων, ως επιγνώσεις μετά από πολυετείς ενδελεχείς έρευνες, αντικρίσαμε να αποτελούν ξαφνικά την επίσημη πολιτική τού Προκαθημένου τού Λευκού Οίκου. Επ' αυτού αξίζει να τονιστεί, ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΔΡΕΝΟΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ, Η ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗ. Διότι, μετά την καθιέρωση της τυπογραφίας, όταν πλέον τα βιβλία έπαψαν να είναι χειρόγραφα, που βρίσκονταν κάτω από το καθεστώς της αποκλειστικής ιδιοκτησίας της παπικής σατανολατρικής κλίκας, η εποχή της νοησιαρχίας επιβλήθηκε με ένα και μοναδικό σκοπό. Η δύναμη που απέκτησαν οι μηχανισμοί διάδοσης τής ενημέρωσης, κατέστησαν άκρως επικίνδυνη την διάχυση μέσα στην κοινωνία των πληροφοριών, για την δράση των εωσφορικών κυκλωμάτων και την εξουσιαστική επιρροή τους στην σκλάβωση των κοινωνιών. Την πρώτη “αποψίλωση” αυτών, που διακινούσαν βιβλία και πληροφοριακό υλικό ανέλαβε η “ιερά εξέταση”. Στην πορεία επέβαλαν τα μασοναριά του “διαφωτισμού” την απατηλή νεύρωση, ότι όποιος αναφέρεται στην ύπαρξη τού σατανά, είναι νοητικά παρωχημένος. Η ισχύς της σατανολατρείας στηρίζεται αποκλειστικά σε ένα δεδομένο. Την έντεχνη επιβολή στην μέση αντίληψη, ότι αυτός δεν υπάρχει καν. Οπότε, σε τι να αντιπαρατεθεί κάποιος αναφορικά με την δράση των λεγόμενων “μυητικών εταιριών”; Στην πορεία επικράτησε η εσφαλμένη αντίληψη, ότι αυτές δεν είναι παρά λέσχες, που στην βάση τής αμοιβαιότητας προωθούν τα συμφέροντα των μελών τους, παραγκωνίζοντας τους υπολοίπους, ή συναθροίσεις αφελών, που κάποιοι εκμεταλλεύονται με χρηματισμό και δόσιμο προνομίων, για την προώθηση κάποιας πολίτικής ατζέντας. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα νεοταξικά κυκλώματα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για να αποδώσουν την συνομωσιολογία στην σφαίρα της φαντασιοπληξίας.

        Μέσα στις συνθήκες μόνιμης επέλασης της Διοίκησης Τραμπ ενάντια στο βαθύ κράτος, ήταν επόμενο να επικρατήσει η εκτίμηση, ότι οι θεσμοί στις ΗΠΑ λειτουργούν, τουλάχιστον σε κάποιο στοιχειώδη βαθμό (αν όχι σε σημαντικό βαθμό, που ήταν ίσως και η επικρατέστερη) και ότι το βαθύ κράτος δεν ήταν, παρά καρκινώματα, που είχαν στήσει ενέδρα μέσα σε αυτούς τους θεσμούς, και που στόχευαν στα πλαίσια αυτών των θεσμών να απωθήσουν χρονικά, όσο αυτό τους ήταν δυνατόν, την τελική τους εξόντωση. Όπως, όμως έβγαλαν στο φως της δημοσιότητας οι πρόσφατες εξελίξεις, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου όπως φαινόντουσαν στην επιφάνεια. Το “βαθύ κράτος” ως θεσμικός μοχλός της σατανολατρείας, δεν είναι μόνον “κάποια” καρκινώματα, που στήνουν ενέδρα στα πλαίσια των θεσμών. Το κράτος στις ΗΠΑ αποτελεί στο σύνολό του ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ. Ο βαθμός σήψης είναι τόσο προχωρημένος, που σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για ένα κινούμενο ζόμπι, μια εστία βρικολάκων, ένα φράνκενστάιν τζούνιορ, που υποδύεται ένα άκακο κατοικίδιο σκυλάκι. Η υποτιθέμενη και προσποιητή “πίστη” αυτού τού “κύονος”, δεν είναι παρά η μάσκα μιας απίθανα λυσσασμένης ύαινας, ΠΟΥ Η ΣΟΦΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΥΑΙΡΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

3. ΤΑ ΔΟΚΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΟΚΑΝΟ

     Η επιλογή του Προέδρου Τραμπ και του επιτελείου που τον στηρίζει να ξεσκεπάσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό και στην μέγιστη δυνατή έκταση την καμπάλ αποτελεί, ως ήδη καταγράφεται στις εξελίξεις, ως ο κεντρικός στόχος τους, είναι δηλαδή στρατηγική επιλογή. Οι συνέπειες της προώθησης αυτής της στρατηγικής είναι καταλυτικής σημασίας για την αποδόμηση ενός κατεστημένου. Η απαξίωση του στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας αποστερεί από το όλο οικοδόμημα την βάση του. Αυτό, παραμένοντας μετέωρο, είναι στην συνέχεια θέμα χρόνου να γκρεμιστεί ολοσχερώς. Κάθε κατεστημένο εδράζεται σε συγκεκριμένο νομικό πλέγμα. Αυτό είναι συνήθως δαιδαλώδες, ώστε αυτοί που το υφίστανται, να μην είναι σε θέση να διακρίνουν στην μεγάλη πλειοψηφία τους τις επί μέρους ρυθμίσεις, που το αποτελούν. Το νομικό πλέγμα δεν στηρίζεται κατά συνέπεια στους νόμους καθ' εαυτούς, δεδομένου, ότι το εκάστοτε κατεστημένο διατηρεί το αυθαίρετο “δικαίωμα” να εφαρμόζει ή να καταπατά την ισχύουσα νομοθεσία σύμφωνα προς τις εκάστοτε σκοπιμότητες. Το νομικό οικοδόμημα στηρίζεται αποκλειστικά στην αφηρημένη νομιμοποίηση, που αυτό μπορεί να επενεργεί, στην συνείδηση των πολιτών. Αυτή η νομιμοποίηση επικρατεί κυρίως με την δύναμη της συνήθειας, που επενεργεί την απάθεια των πολιτών, αλλά και την παθητική αντίληψη, ότι η αποδοχή της συστημικής νομιμοποίησης είναι προτιμότερη από την ρευστότητα καταστάσεων, που θα μπορούσε να επιφέρει μια ενεργητική αμφισβήτησή της. Αυτή η σχετικά αδύναμη έδραση ενός νομικού πλέγματος στην βάση της ανοχής, φροντίζει το κατεστημένο να ενισχύσει με το λεγόμενο “αφήγημα” (narrativ). Αυτό αποσκοπεί να εγκαθιδρύσει ένα γενικό ερμηνευτικό σχήμα ενός ισχύοντος συστήματος,. Στην περίπτωση, που το σύστημα δεν ανταποκρίνεται ουσιαστικά σε αυτά που προβάλλει ως θεμελιώδεις επιδιώξεις του, το αφήγημα θέτει σε κίνηση με αφηρημένο τρόπο ψευδεπίγραφες αξίες, φοβίες, ψυχολογικά σύνδρομα και συμπλέγματα ανύπαρκτης ανωτερότητος, η συνεχής επανάληψη των οποίων τους προσδίδει την αληθοφάνεια της “κοινής” λογικής. Όταν το ισχύον νομικό πλέγμα, όπως αυτό πραγματώνεται μέσω των θεσμών, απολέσει την νομιμοποίηση του, το υπάρχον αφήγημα καταρρέει. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΝΟΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ, ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΠΑΘΕΙΑ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ. Άρα, το ισχύον νομικό πλέγμα και η σύνολη καθεστωτική συγκρότηση θεσμών και κρατικών μηχανισμών εισέρχεται τότε σε φάση νεκροφάνειας,οπότε ο ενταφιασμός του είναι το άμεσα ζητούμενο.

      Εκτιμώ όμως, ότι η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή ξεσκεπάσματος της καμπάλ, απηχεί μια βαθύτερη προαίρεση των Αντιδυνάμεων. Ο Πρόεδρος Τραμπ και το επιτελείο του έχουν με επανειλημμένες ευκαιρίες δείξει, ότι είναι άνθρωποι με βαθύτατη πίστη στο Θείον. Ο εμπρησμός του ναού σε μικρή απόσταση από τον Λευκό Οίκο προ εβδομάδων από τους ενεργούμενους της καμπάλ, σηματοδοτεί ακριβώς την τάση, να τραυματιστεί τελετουργικά η μύχια υπόσταση των Αντιδυνάμεων. Σχετικά με τον απελευθερωτικό αγώνα υπάρχει μια δεσπόζουσα ευαγγελική ρήση: “Όψεσθε της Αληθείας και αυτή ελευθερώσει υμάς”. Το ξεσκέπασμα των δυνάμεων του πονηρού, εκτός από στρατηγικό στόχο στα πλαίσια του αγώνα για την εξόντωση της καμπάλ, διέπεται – κατά την γνώμη μου – και από την βαθύτερη πνευματική αναγκαιότητα στην συνείδηση των Δυνάμεων του Προέδρου Τραμπ, να θέσουν σε κίνηση αρωγής αυτό, που θεωρούν Ιερό. Όντας συνειδητοί, ότι επωμίζονται ένα ηρωικό ρόλο, εντάσσονται αυτομάτως στην δεοντολογία, που διέπει τον ηρωισμό. Όλους τους Ήρωες ανέκαθεν προσέδραμε κάποια Θεότητα. Στις πλείστες των περιπτώσεων ήταν η Θεά της Σοφίας Αθηνά. Με αυτήν την ευκαιρία αξίζει να επιμείνουμε σε μια (αυστηρά προσωπική) διαπίστωση. Για ποιον λόγο, ενώ στην Θεά Αθηνά ανατίθεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος, στα πλαίσια της ηρωικής δράσης, ανάγεται η ετοιμολογία της λέξης ήρωας στην Θεά Ήρα. Η οποία, κατά την εκτίμησή μου, αν και είναι σύζυγος του Πατέρα των Θεών, είναι δευτερεύουσα θεότητα, μια και η ήρα είναι μόνον το τσόφλι, το περικάλυμμα του καρπού και όχι ο σίτος; Το σιτάρι αποδίδεται ως ιερόν δεδομένο στην θεά δήμητρα (γη – μητέρα, δεδομένου ότι το δέλτα εναλλασσόταν με το γάμμα). Η δήμητρα όμως προέρχεται από την λατρεία της μητριαρχικής γονιμότητος, στην οποία θέσπιζε η “μεγάλη θεά”, ή “λευκή θεά”. Αυτή η λατρεία ήταν συνυφασμένη με ανθρωποθυσίες, που αποσκοπούσαν στον εξευμενισμό των “γήινων θεοτήτων”, ώστε να επιτρέψουν να καρποφορήσει η γη. Στα πλαίσια του συμβιβασμού της εγκαθίδρυσης των Ολύμπιων Θεοτήτων, επετράπη στην δήμητρα να ανέλθει στον Όλυμπο, με την προϋπόθεση να πάψει να τρώει ανθρώπινο κρέας. Στα πλαίσια της κατάργησης της βλαστικής λατρείας, που προερχόταν από την μητριαρχική περίοδο, η πρώτη κατά την τάξη θήλεια θεότητα, ως παρακαθήμενη του Διός, είχε νοηματικά υποβιβασθεί, για λόγους περιθωριοποίησης της βλαστικής λατρείας. Και η δεύτερη σημαντική θήλεια θεότητα, εκπροσωπώντας την νόηση και όχι το ένστικτο των οργιαστικών λατρειών, ξεπήδησε μέσα από την κεφαλή άρρενος, τονίζοντας την πρωτοκαθεδρία των αρρένων, στα πλαίσια των Ουράνιων Θεοτήτων σε βάρος των χθονίων. Υπό αυτήν την έννοια, ενώ οι Ήρωες εξόντωναν τέρατα συνήθως θηλυκής φύσεως, η ουσία τους διαφοροποιείτο συγκεκριμένα από την προγενέστερη διαδικασία της βλαστικής λατρείας. Στην Γαία αποδόθηκαν θήλεια χαρακτηριστικά, διότι αυτή γεννούσε. Αυτό το δεδομένο δεν απαξιώνει τις γυναίκες ως είδοςσε καμία περίπτωση. Κατά την άποψή μου, όπως θα καταδείξω στην συνέχιση της ανάρτησης θεωρητικού χαρακτήρα, που ξεκίνησα προ εβδομάδων, αυτός που έδωσε την πρώτη μάχη ενάντια στην λατρεία του Μολώχ και που του επέφερε το πρώτο πλήγμα, ήταν ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. Όμως αρμόζει να μην συγχέουμε κάποια πραγματιστικά, ιστορικά δεδομένα, με ερμηνείες, που αποδίδονται σε τελετουργικά πλαίσια από τα κυκλώματα του σκότους. Υπό αυτήν την έννοια, ο εντοπισμός που έχει γίνει στην αναφορά στην campala harris, ότι στα ανώτατα τελετουργικά κλιμάκια της σατανολατρείας βρίσκονται γυναίκες, καθίσταται περισσότερος κατανοητός με βάσει τα προηγούμενα. Αναμφίβολα, οι άρρενες, που συμμετέχουν σε αυτά τα κυκλώματα, έχουν εξίσου βαρειές ευθύνες. Όμως αυτοί, με πρότυπο τον “ανδρόγυνο” είναι πνευματικοί ευνούχοι. Υπό αυτήν την έννοια, η επανειλημμένη καταδίκη των ελτζιμπιτάδων, που προωθείται εδώ, δεν έχει αφετηρία να υπεισέλθω στα προσωπικά δεδομένα και στις σεξουαλικές προτιμήσεις κανενός. Αυτά σε προσωπικό επίπεδο δεν με αφορούν και δεν μου πέφτει σχετικά λόγος. Αυτό, το οποίο καταγγέλλω, είναι η τελετουργική αφετηρία κάποιων φαινομένων και η πολιτική τους εκμετάλλευση, με στόχο την διάβρωση των κοινωνιών, ενώ σέβομαι το κάθε άτομο, το οποίον εκ φύσεως ανήκει στο όποιο φύλο και εφαρμόζει την σεξουαλική του οικονομία χωρίς να προκαλεί το κοινωνικό σύνολο και χωρίς να προσπαθεί να διαφθείρει άλλους.

    Στόχος αυτής της ανάρτησης ήταν αρχικά η ενημέρωση σχετικά με τον διπλοπρόσωπο και εκ των έσω προδοτικό ρόλο, που είχαν αναλάβει να διεκπεραιώσουν ΟΛΑ ΑΝΕΞΕΡΑΙΤΩΣ τα θεσμικά γουρουνόσκυλα, που βρισκόντουσαν δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ, στους οποίους είχε ανατεθεί από την καμπάλ την κατάλληλη στιγμή να πετάξουν τις μάσκες. Οδηγώντας τον Πρόεδρο σε πλήρες αδιέξοδο. Με στόχο, ή αυτός να παραιτηθεί, αναγνωρίζοντας κάτω από την πίεση των συνθηκών, ότι δεν διαθέτει άλλα περιθώρια ελιγμών, ή να προβεί σε πρόωρη εφαρμογή στρατιωτικής βίας, όπως η κήρυξη εκτάκτου ανάγκης, ή στρατιωτικού νόμου, πριν εξαντληθούν οι δικαστικές δυνατότητες, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, μόνον τύποις παρεχόντουσαν, στα πλαίσια ολοσχερώς διαβρωμένων θεσμών. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πρόεδρος θα εκτίθετο, ως κάποιος που διακατέχεται από πραξικοπηματικές διαθέσεις, εφόσον δεν θα ήταν διατεθειμένος να εξαντλήσει την δικαστική οδό. Παρ' όλο που τα οι αποδείξεις για την καλπονοθεία ήταν τεράστιες, ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ απέφυγαν πλήρως να ασχοληθούν μαζί τους, προσποιούμενα δικανικές προφάσεις, που κινούνταν στην σφαίρα της γελοιότητος. Φρόντισαν με ύπουλο τρόπο να ροκανίσουν χρόνο, χωρίς διάθεση να προβούν σε ουσιαστικές διαδικασίες, ώστε να φθάσει η κατάσταση μέχρι το άνοιγμα των φακέλων των εκλεκτόρων στην κοινή συνεδρίαση του κογκρέσου και της γερουσίας στις 6 Ιουνίου (που γράφεται και αυτό το τμήμα του κειμένου).      

     

     Νομίζω, ότι πλέον δεν έχει νόημα να υπεισέλθω διεξοδικά στα επί μέρους βήματα, που ένας προς ένα ξεσκεπαζόντουσαν οι άσπονδοι “φίλοι” του Προέδρου ως λαγοί της καμπάλ, ακόμη και εάν αυτοί ανήκαν στο τελείως στενό περιβάλλον του. Ξεκινώντας από τον γενικό εισαγγελέα William Barr, που δεν διέκρινε την παραμικρή παρατυπία στην εκλογική διαδικασία, προχωρώντας στον γενικό διευθυντή όλων των υπηρεσιών κρατικής ασφάλειας John Ratcliffe, ο οποίος αρνήθηκε να παραδώσει στις 18 Δεκεμβρίου έκθεση, συνεκτιμώντας τις διαπιστώσεις αυτών των υπηρεσιών σχετικά με τις εκλογές, όπως του ζητήθηκε από τον Πρόεδρο, επικαλούμενος την γελοία δικαιολογία, ότι “δεν ήταν ακόμη έτοιμος”. Για να μην αναφερθώ στον εθνοπροδοτικό ρόλο αυτών των εταιρειών, FBI κλπ., με την CIA να πρωτοστατεί ένοπλα ενάντια στην αποκάλυψη του σκληρού δίσκου του “Dominion“ στην Φρανκφούρτη. Αυτό που ταρακούνησε τα νερά της μέσης αντίληψης σχετικά με το μέγεθος της προδοσίας, ήταν οι αποκαλύψεις του Patrik Byrne μετά την συνδιάσκεψη στον Λευκό Οίκο, κατά την οποία αυτός είχε κληθεί, συνοδευόμενος από την Sidney Powell και τον Michael Flynn, να παρουσιάσει στον Πρόεδρο μια τεχνική διαδικασία σχετικά με την τεκμηρίωση τής καλπονοθείας. Στην διάρκεια αυτής της συζήτησης τόσο ο Patrik Byrne, όσο και ο Πρόεδρος δέχθηκαν χυδαίες επιθέσεις, που βρισκόντουσαν έξω από τα όρια του ελάχιστου προσήκοντος σεβασμού, συνοδευόμενες από αυθαίρετη εμμονή να πεισθεί ο Πρόεδρος σε παραίτηση, από τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Mark Medows, τον γενικό διευθυντή Cipelosi και τρεις νομικούς συμβούλους της Προεδρείας. Όσοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες με αυτό το συμβάν και ενδιαφέρονται να ενημερωθούν σχετικά, μπορούν να κάνουν χρήση του ακόλουθου συνδέσμου:

 

Patrick Byrne: What Really Happened In The Oval Office

https://www.youtube.com/watch?v=3Vi7H8yNHgk

    Φθάνοντας πλέον στο όριο της 6ης Ιανουρίου, γίνεται έντονα λόγος και για τον Mike Pence, ότι αναμένεται και αυτός να μην ανταποκριθεί με ορθό τρόπο στον θεσμικό ρόλο του, ανοίγοντας τους φακέλους εκείνων των εκλοκτόρων, όπως αρμόζει πέρα από τα όρια της καλπονοθείας. Επικρατεί πλέον η άποψη, ότι και αυτός είναι λαγός της καμπάλ, ότι είναι εκβιάσιμος και ότι ενέχεται στις εγκληματικές της πρακτικές. Οπότε αναμένεται να οριστεί κάποιος άλλος, στα πλαίσια της μόνιμα επιβεβλημένης αυθαιρεσίας, που θα προβεί στο άνοιγμα των φακέλων. Τα αντίστοιχα αποτελέσματα δεν αναμένεται να ανακοινωθούν πριν από αύριο το πρωί, λόγω διαφοράς ώρας, καθώς και λόγω ότι μια σειρά μέλη του Κογκρέσου θα προβάλλουν ενστάσεις, οι οποίες θα καθυστερήσουν την διαδικασία. Έχοντας ολοκληρωθεί η προγούμενη φάση μέχρι την επικείμενη απόφαση του Κογκρέσου και της Γερουσίας, θεωρώ, ότι αρμόζει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σχετικά με την βασική τακτική των δυο συγκρουόμενων στρατοπέδων και τις εικαζόμενες εξελίξεις: 

    1. Η υπό εξέλιξη σύγκρουση δεν είναι σύγκρουση μεταξύ δυο κομμάτων. Όπως φάνηκε στην πορεία και ο κορμός του ρεπουμπλικανικού κόμματος πρόδωσε τον αγώνα του Προέδρου Τραμπ. Η σύγκρουση πολώνει τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας ενάντια στο κατεστημένο. Αυτούς που υπερασπίζονται τον Πατριωτισμό και τις Αξίες ενάντια στους καιροσκόπους που υπηρετούν τον σατανισμό στα πλαίσια της νεοταξικής ατζέντας. Αυτούς που πιστεύουν στην Θεία Δικαιωσύνη και στην αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων ενάντια στους πορωμένους μηδενιστές και άκρατους εγωιστές.

       2. Η καμπάλ συναίνεσε στην προεδροποίηση του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, ώστε να μπορέσει να αναδιπλωθεί από τα πλήρη αδιέξοδα που είχε περιέλθει με τά την ματαίωση του 3.ππ από την ρωσική τεχνολογική υπεροπλία. Βάση ενός σχεδίου, επιχείρησαν να αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ μια προεδρική έδρα με πριονισμένα ποδάρια. Με στόχο, κατά την επόμενη εκλογική διαδικασία να τον εκπαραθυρώσουν πραξικοπηματικά, παρα τα τεράστια επιτεύγματα της προεδρίας του και την συντριπτική δημοτικότητα, που αυτός απέκτησε. Έχοντας αποτύχει να μειώσουν κατακόρυφα τον παγκόσμιο πληθυσμό και να καταστρέψουν τον υπάρχοντα πολιτισμό μέσω της επιβολής ενός παγκοσμίοπυ πολέμου΅, πέρασαν στην προσπάθεια να επιβάλλουν αυτούς τους στόχους στην συνέχεια μέσω μιας ψευδεπίγραφης "πανδημίας" και την επιβολή θανατηφόρων εμβολιασμών.

      3. Τα δόκανα που έστησε η καμπάλ ενάντια στον Διοίκηση Τραμπ, φρόντισε αυτή να τα στρέψει ενάντιά της. Η σοφή πρακτική της Διοίκησης Τραμπ οδήγησε την καμπάλ να αποκαλυφθεί αυτή με δική της πρωτοβουλία μέχρι έσχατης συνέπειας. Η απάντηση των Αντιδυνάμεων ενάντια στο αναμενόμενο σημερινό θεσμικό φιάσκο, θα είναι ακόμη περισσότερες, τεκμηριωμένες, φοβερές αποκαλύψεις, που θα απογυμνώσουν τελείως τα σατανικά κυκλώματα. Αυτά ξεκίνησαν με τις πρόσφατες δημοσιοποιήσεις του Lin Wood, θα ακολουθήσουν προφανώς όμως και άλλες, που θα ταρακουνήσουν έντονα την παγκόσμια κοινή γνώμη.

     4. Με την ταυτόχρονη κινητοποίηση της κοινωνίας των πατριωτών στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνον) έχοντας καταδείξει στην πράξη ο Πρόεδρος την απαξίωση των υπαρχόντων νομικών θεσμών, παραδίδει τους σατανιστές στα χέρια των θιγόμενων. Κατά πόσο στο άμεσο μέλλον θα αναλάβουν δραση στρατοδικεία, δεν είμαι σε θέση να προδικάσω. Είμαι όμως βέβαιος, ότι η θύελλα, που θα ξεσπάσει και θα γιγαντωθεί στην διάρκεια των επόμενων δέκα ημερών, θα σημένει την έναρξη της διαδικασίας ενταφιασμού των νεοταξιτών σε ορατό πλέον διάστημα. Εύχομαι "καλά σαράντα" και στα τσιράκια της ένατης κεφαλής, που πρεοκαλούν Θεό και ανθρώπους στην Ευρώπη, στα πλαίσια μιας εντεινόμενης, απροκάλυπτης, απάνθρωπης τυρρανίας. 

 

Στην αφίσσα για την σημερινή συγκέντρωση ο Πρόεδρος έχει γυρίσει την πλάτη του. Αυτήν την στάση ερμηνεύω ως μήνυμα στην καμπάλ: Κάθε γέφυρα είναι για σάς πλέον κομμένη. Το τέλος σας πλησιάζει, χωρίς να μπορείτε να το ματαιώσετε. 

Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ - BEFORE THE END OF THE GAME

 

 

1. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ. ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ  ΣΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ Ο ΕΠΙΗΡΩΣ

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει μόλις περάσει το κατώφλι στο ζώδιο του Υδροχόου ο πλανήτης Κρόνος. Μετά από δυο ημέρες θα ακολουθήσει και η είσοδος του πλανήτη Δία. Καλωσορίζω λοιπόν τον καλό μας φίλο στην νέα περιοχή διέλευσης. Το βέβαιο είναι ότι το επόμενο διάστημα αποκλείεται να μονοτονήσουμε. Η ένταση που θα επιφέρει αυτή η πορεία θα προσφέρει ενεργειακά ερεθίσματα, που θα κληθούμε να αξιοποιήσουμε. Ποτέ κανένα κοσμικό δεδομένο δεν αποφαίνεται υπέρ ή κατά κάποιου. Εναπόκειται αποκλειστικά στον τρόπο που ο καθείς ανταποκρίνεται στα εκάστοτε ενεργειακά πλαίσια και διαχειρίζεται μέσα σε αυτά τις καταστάσεις. Αυθόρμητα ή συνειδητά. Ένα μαχαίρι στα χέρια ενός χειρούργου μπορεί να σώσει ζωές. Αντιθέτως ένα μαχαίρι στα χέρια ενός κακούργου μόνο συμφορές μπορεί να προξενήσει. Η τέλεια χρήση αυτού του οργάνου επιτελείται μέσα στα χέρια των Ηρώων, που έχουν κληθεί να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από τα τέρατα. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Περσέως, ο οποίος αποκεφάλισε την μέδουσα, όπως μας διδάσκει η Ελληνική μυθολογία. ΟΙ Ήρωες όμως, παρά την τεράστια προσφορά τους, έχουν κατά κανόνα τραγικό τέλος. Η μεγάλη νίκη συνοδεύτηκε στο τέλος από μια μεγάλη πικρία, που υποδεικνύει, ότι παρά την εξόντωση του τέρατος από τον ήρωα, το κακό εξακολουθεί να παραμονεύει. Η τερατοκτονία, μέσα από την παράδοση του μύθου εξακολουθεί να παραμένει μονίμως επίκαιρη. Τα τέρατα εξακολουθούν την υπόγεια αναπαραγωγή τους, αποτελώντας μόνιμη πρόκληση για το ηρωικό στοιχείο να επανέλθει και να δράσει εκ νέου. Ο Διαρκής Ήρως αποτελεί μια μόνιμη διαδικασία νεκρανάστασης, καθότι το τραγικό τέλος του Ήρωος δεν μπορεί να επενεργήσει στον θάνατό του. Ο Ήρως είναι Αθάνατος. Υπηρετών "με όλην την Δύναμιν της καρδίας του και όλην την δύναμιν της διανοίας του" το Πνεύμα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ψαλμός του Δαυίδ, ανέρχεται στον χώρο μεταξύ ανθρώπων και Θεών.

Αρκετές φορές έχει γίνει αναφορά, ότι ζούμε στην εποχή των τεράτων. Τα τέρατα δεν είναι κάποιες εξαμβλωματικές μορφές θηρίων. Δεν είναι μεμονωμένες οντότητες. Πρόκειται για μεγάλο συρφετό ανθρώπων, που ανέκαθεν εφαρμόζουν, παλαιότερα απροκάλυπτα και μετά τον περιορισμό που υπέστησαν κρυφίως, την λατρεία μιας θρησκείας, η οποία μεταλλάσσει στην πορεία του χρόνου την μορφή της, διατηρώντας όμως μονίμως τον πυρήνα της. Αυτός εστιάζεται στα τελετουργικά αίματος, στις ανθρωποθυσίες, κυρίως παιδιών. Αυτά τα κυκλώματα αποβλέπουν στην υποδούλωση της ανθρωπότητος και την εξάσκηση κρατικής κυριαρχίας. Γι αυτόν τον λόγο αποδόθηκε στις σκιές, που αυτοί υπηρετούν η προσωνυμία "άρχων του κόσμου τούτου". Αναπαράγοντας τον εγωισμό και προπορευόμενοι το χρυσίον, εξαγοράζουν συνειδήσεις και εφαρμόζουν βίαιη καταστολή προς πάντα αντιφρονούντα, με στόχο την αλλοτρίωση των ανθρώπων, με την εξόντωση της συνειδήσεως και του συναισθήματός τους, επιβάλλοντάς τους την αποκοπή από το Πνευματικό Φως. Με το που γεννάται ένας άνθρωπος, η λεχώνα μητέρα του απαγορεύεται να φύγει από το μαιευτήριο, εάν δεν προσάψει εις το νεογέννητο ένα συγκεκριμένο όνομα. Αυτομάτως τότε δημιουργείται μια περσόνα, λατινιστί μάσκα, βάσει της οποίας καταχωρείται ο άρτι αφιχθείς στα κατάστιχα των πολιτών του σκότους. Για να τον παραλάβουν στην συνέχεια οι μηχανισμοί ενσωμάτωσης στο Μάτριξ. Οι άνθρωποι υποπίπτουν στην αυταπάτη, ότι γινόμενοι πολίτες, αποκτούν πολιτικά δικαιώματα. Στην ουσία αποκτούν αριθμό μητρώου σκλάβου στα κεντρικά κατάστιχα των σατανολατρών, που τηρούνται στην Βενετία της Ιταλίας, όπου μετεφέρθει το κέντρο του ιμπέριουμ από την Ρώμη. Ο Philip Κ. Dick τελείωσε την αυτοβιογραφία του με την φράση: "THE IMPERIUM NEVER ENDS".

    Αλλά και ο Ήρως, ενώ κωδικοποιείται από την μυθολογία ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ξεπερνάει ως ιστορικό δεδομένο τα όρια του ενός ανθρώπου. Πρόκειται για μια ολόκληρη διαδικασία, που συμπεριλαμβάνει μια πνευματική ομοταξία ανθρώπων, η οποία σε κάποια συγκεκριμένη περίοδο και σε κάποιον γεωγραφικό χώρο απεργάστηκε την σύγκρουση με τα τέρατα. Αυτή η ομοταξία μπορεί να έδρασε στην περίοδο περισσότερων γενεών και να μην είχε μια μονοσήμαντη οργανωτική συγκρότηση. Πρόκειται για πνευματικές κινήσεις, οι οποίες αφού κυοφορηθούν, συγκροτούν δράση. Οι νίκες που επιτυγχάνουν είναι απτές και έχουν συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα. Πλην όμως, αυτοί οι θιασώτες της τερατοκτονίας, διαπνεόμενοι από ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση και ισχυρή αγωνιστικότητα, δεν ήταν δυνατόν να φθάσουν ως την τελική νίκη, την ολοκληρωτική εξουδετέρωση των τεράτων. Αυτό συνιστά και την τραγικότητα της πορείας τους. Αυτή δεν αφορά τα όποια παθήματα, κτυπήματα, κυρώσεις ή άλλες συνέπειες σε προσωπικό επίπεδο υπέστησαν αυτοί. Ο Ήρως έχει αφήσει πίσω του την φιλαυτία και η ύπαρξή του πάλλεται μόνον από το σκοπό. Η τραγικότητα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί μεμψιμοιρία, αυτολύπηση, ή μελέτη επί των επιδέσμων στα τραύματα, που εδέχθησαν οι Ήρωες. Τουναντίον σηματοδοτεί μια σκυτάλη, η οποία εγχειρίζεται στους επόμενους. Αποτελεί μια ομολογημένη ΕΠΙΤΑΓΗ και ΥΠΟΘΗΚΗ. Στην βάση, ότι καμία σκυταλοδρομία δεν συνιστά μια αέναη διαδικασία, αλλά στοχεύει στο τέρμα. Υπό αυτήν την έννοια το τραγικό στοιχείο δεν αποτελεί ανυπέρβλητο όριο του Ηρωισμού. Τουναντίον, ο τελικός στόχος και προορισμός του Ήρωος είναι η υπέρβαση της τραγικότητος, μέσω της τελικής επίτευξης των στόχων του, που είναι η δια παντός εξουδετέρωση των τεράτων.

   Ζούμε στην εποχή των τεράτων. Η ανθρωπότητα άγγιξε πριν λίγα χρόνια το χείλος του να υποστεί μια βίαιη επιβολή του Αρμαγαδώνα. Το απόστημα υπερχείλισε, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν για τις δυνάμεις του σκότους να επιβάλουν στον ασθενή, τον οποίον εδώ και χιλιετίες κατατρώγουν, την κατάσταση αφασίας. Κάποιοι φρόντισαν άπαξ δια παντός να εξουδετερώσουν αυτόν τον κίνδυνο. Ως προς αυτό έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Χωρίς όμως την δυνατότητα επιβολής του Αρμαγεδώνος το σύστημα παραμένει μετέωρο. Χάνει δηλαδή την βάση του, άρα παύει να ισορροπεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει. Είναι αυτονόητο, ότι η μανία ενός προσεχώς ξεγραμμένου τον σπρώχνει σε ένα μέγιστο βαθμό επιθετικότητας.  Έχοντας διαπιστώσει, ότι η επιβίωσή του βρίσκεται στο τέλος της, επιχειρεί να επιβάλλει το "γαία πυρί μειχθήτω", όπου μπορεί και στον βαθμό που μπορεί. Εξακολουθώντας να υπάρχει σε λανθάνουσα ισορροπία, σε κατάσταση δηλαδή, που ενώ έχει απωλέσει την στήριξή του, διατηρεί κατά τα άλλα ακόμη μια σχετική αρτιμέλεια, πριν εκδηλωθεί η πορεία για το τελικό γκρέμισμά του στο βόρβορο. Διαθέτοντας ακόμη πάρα πολλά στηρίγματα, αλλά κυρίως την τεχνογνωσία χιλιάδων ετών εξαπάτησης και εξανδραποδισμού των ανθρώπων, διαθέτει ακόμη την αδράνεια της μεγάλης μάζας, που δεν περιορίζεται μόνο στους θεσμούς και μηχανισμούς που αυτή ελέγχει. Αυτή η αδράνεια επεκτείνεται μέσα στον τρόπο σκέψης και στις καθημερινές συνήθειες, που θεωρούν αυτονόητες τα μπουλούκια των σκλάβων. Οπότε η απόσταση από την εκβαράθρωση μέχρι τον ενταφιασμό του τέρατος είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη πορεία, που απαιτεί μεγάλη προσοχή. Όχι διότι το τέλος αυτής της διαδικασίας δεν είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Αλλά διότι πρέπει να περιοριστεί κατά το δυνατόν η ζημιά που μπορεί αυτό να επιφέρει, έχοντας προγραμματίσει ο επιθανάτιος ρόγχος του να επιφέρει ένα είδος σεισμού, με τις μεγαλύτερες δυνατές καταστροφές. 

   Ο Ήρως που θα εξοντώσει τελειωτικά το θηρίο θα κλείσει και τον κύκλο της τραγικότητος. Άρα, θα αναδειχθεί ως έσχατος των Ηρώων, αναγόμενος σε Επιήρωα. Στην ουσία όμως θα βιώσει και αυτός την τραγικότητα. Όχι με την έννοια, ότι αυτή την φορά ο Ηρωισμός δεν θα φθάσει στο αίσιο τέλος του. Ο Επιήρως έχει σαφέστατη επίγνωση, ότι δεν είναι μια αυτόνομη και μεμονωμένη οντότητα. Αποτελεί τον έσχατο κρίκο μιας αλύσου Ηρωισμού, που διατρέχει την ιστορία της ανθρωπότητος επί χιλιετίες. Συνδέεται οργανικά και λειτουργικά με όσους προηγήθηκαν, βιώνει το δράμα τους και προχωράει επάνω στα βήματά τους επάνω στα στέρεα σημεία της ατραπού, που οι προηγούμενοι με την αυτοθυσία τους διαμόρφωσαν. Ο επιήρως δεν περιορίζεται μόνο στους επιφανείς μαχητές, που δεσπόζουν στην κορυφή αυτού του Αγώνα. Συμπεριλαμβάνει όσους μόχθησαν και έταξαν την ζωή και την δράση τους στον στόχο της τερατοκτονίας.  Εκατοντάδες χιλιάδες μάχιμοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, στην πορεία περισσότερων δεκαετιών. Αυτοί δεν θα περάσουν τροπαιοφόροι μέσα από κάποιες αψίδες θριάμβου και δεν θα μεταφέρουν λάφυρα. Αρκετοί μετά το πέρας του πολέμου θα δαφνοστολιστούν. Κάποιοι από αυτούς, που έδρασαν παρασκηνιακά, θυσιάζοντας σιωπηρά το βαθύτερο είναι τους, θα παραμείνουν άγνωστοι, ή και ονειδισμένοι. Οι μαχητές μετά την νίκη πανηγυρίζουν. Οι στρατηλάτες όμως μετρούν τους νεκρούς τους και σιωπούν, αναλογιζόμενοι τι θα μπορούσαν να είχαν πράξει με καλύτερο τρόπο, για να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τον ανθρώπινο πόνο. Μονάχα η "διαρκής επανάσταση φυτών και λουλουδιών", όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, θα ψάλλει το "Έξιον Εστίν" για κάποιους "ταπεινούς και καταφρονεμένους". Όμως ο Ηρωισμός δεν πάσχει από εύσημα. Προσβλέπει μόνον σε ένα: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Αυτή η λέξη φέρει το τέλος (ως τέρμα αλλά τέλος που πρέπει να καταβληθεί) καθώς και το "τετέλεσθαι" μιας υπεράνθρωπης τελετουργίας για τον αποκαθαρισμό του βάθρου, που δικαιωματικά ανήκει στην έννοια και τον προορισμό του Ανθρώπου, ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θείου.

   Ζούμε ακόμη στην εποχή των τεράτων. Στην έσχατη φάση της, που υπερχειλίζει το πύον της καμπάλ. Όμως γλαφυρά αναδύεται πλέον η ρήση των σοφών: "Όπου υπερεπλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσε και η Χάρις". Ο δρόμος που υπολείπεται είναι ακόμη δύσβατος και έντονα συγκρουσιακός. Όμως οι Ήρωες ευτύχησαν πάντοτε της συνδρομής κάποιας Θεότητος. Ως συνειδητοί πλοηγοί του αγώνα συνυπολογίζουν πάντοτε τις συγκυρίες, είτε αυτές είναι κοσμικές, είτε είναι άλλου είδους. Όμως γνωρίζουν ότι, "Όπου βούλεται ο Θεός καταργείται πάσα φύσεως τάξις". Και ότι αυτός που τελικά θα νικήσει είναι το Πνεύμα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ζωής μας.

   Στην επόμενη φάση η σύγκρουση κορυφώνεται και τα γεγονότα θα εκτυλίσσονται με ταχύτητα χιονοστιβάδας. Όμως οι Αντιδυνάμεις δεν είναι μόνες τους. Έχουν στο πλευρό τους χιλιάδες μαχητές, που ξεμοντάρουν το βασικότερο στήριγμα του συστήματος, που είναι ο οχετός των μαζικών μέσων. Όλων αυτών των μηχανισμών, που επενεργούν στην πλύση εγκεφάλου σε εκατομμύρια ανθρώπους. Χωρίς την αντιστροφή του κλίματος που επικρατεί, χωρίς το ξεσκέπασμα των πολύμορφων μηχανισμών αλλοτρίωσης, που στηρίζονται σε πακτωλούς χρημάτων, δεν είναι δυνατόν να τελεσφορήσει η προσπάθεια ανατροπής του βαθέως κράτους. Και ένα πολύ βασικό μια τέτοια ανατροπή να έχει την νομιμοποίηση στην συνείδηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, μια υπόθεση, που βρίσκεται ακόμη σε πορεία οικοδόμησης. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ στηρίζεται σε κάθε κύτταρο του επερχόμενου Επιήρωος, που πλέον βρίσκεται σε επέλαση.

2. ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

   Ο Ήρωας του παρελθόντος, που με πολλαπλές κινήσεις απύθμενης μωρίας φρόντισαν οι ίδιες οι δυνάμεις του σκότους να επικαιροποιήσουν, είναι ο Περσέας, σε συνδυασμό με τον αποκεφαλισμό της μέδουσας.

Με αφορμή το εξώφυλλο της έκδοσης της 4.2.2017 του περιοδικού DER SPIEGEL έκανα μια ανάρτηση στις 6.2.2017, με την οποία έθεσα μια ανάλογη προβληματική. Η ανάρτηση αυτή έγινε λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ. Παρόλο που στο σύντομο αυτό διάστημα δεν ήταν δυνατόν να καταθέσει αυτός δείγμα γραφής, σε βαθμό που θα μπορούσε να γίνει μια αξιολόγηση των προθέσεων και των επικείμενων επιλογών του, η αποτίμηση που επιχειρήθηκε στα πλαίσια αυτής της ανάρτησης ορθά εντόπιζε τον βασικό άξονα, που καθόριζε την ανάδειξή του στην προεδρία, δηλαδή το εσωτερικό νοικοκύρεμα της χώρας, που η αρμαγεδωνική πολιτική των ομπάμα / κλίντον είχε οδηγήσει σε πλήρη διάλυση. Στην ανάρτηση αυτή έγινε επίσης σχετικά εκτενής αναφορά στην πολιτική της Διοίκησης Πούτιν (και προκατόχων) που με μια άκρως ευφυή διεργασία ανέτρεψαν ολοσχερώς τον κίνδυνο διεξαγωγής ενός Γ'ΠΠ. Όμως, ελλείψει περισσότερων δεδομένων, δεν στάθηκε δυνατόν να γίνει μια ορθή αποτίμηση της Διοίκησης Τραμπ, όσον αφορά τις επιλογές της στην εξωτερική πολιτική, οι οποίες εκδηλώθηκαν βήμα προς βήμα στην συνέχεια. Η έλλειψη μιας ολοκληρωμένης εικόνας με οδήγησε τότε στην έκφραση ενός σκεπτικισμού, αναφορικά με τον συνολικό ρόλο και τον χαρακτήρα αυτής της διοίκησης. Αυτή ξεδίπλωσε τις επιλογές στην εξωτερική πολιτική με αργό και πολύ προσεκτικό τρόπο. Όπως αποκάλυψε η συνέχεια της διαδικασίας και όπως ανέπτυξα σε μια από τις προηγούμενες αναρτήσεις, η ανάληψη της προεδρίας ήταν προϊόν συμβιβασμού μεταξύ της καμπάλ και των Αντιδυνάμεων. Αυτή βρισκόμενη σε πλήρες αδιέξοδο, ήταν επόμενο να υποχωρήσει, με στόχο να κερδίσει χρόνο, ώστε να επεξεργαστεί ένα σχέδιο Β για την επιβολή του κεντρικού στόχου που ακολουθεί, ο οποίος επικεντρώνεται στην πλήρη καταστροφή του υπάρχοντος πολιτισμού και στην καταβαράθρωση της ανθρωπότητος σε συνθήκες πρωτογονισμού. Ήταν επόμενο να εφαρμόσουν οι Αντιδυνάμεις κατά την αρχική φάση της προεδρίας μια πολύ προσεκτική πολιτική, που δεν αποκάλυπτε τις εν τέλει στοχεύσεις τους. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια υπερίσχυσαν οι έντονες δηλώσεις του Τραμπ υπέρ του Ισραήλ με ταυτόχρονη έξαρση των απειλών εναντίον του Ιράν. Στην πορεία όμως κατέστη κατανοητό, ότι οι συγκεκριμένες διακηρύξεις της Προεδρίας αποτελούσαν ένα τακτικό ελιγμό. Η πολιτική που ακολουθήθηκε, έχει οικοδομήσει πολύ σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση ειρήνευσης στην Μέση Ανατολή, ωθώντας το Ισραήλ να συνάψει και αναπτύξει σχέσεις με πληθώρα αραβικών χωρών. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε η διοίκηση Τραμπ να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των αρμαγεδωνιστών - σιωνιστών (Αναφορικά με αυτό το ζήτημα έχω προαναγγείλει μια ανάρτηση). Όμως η απόσταση μέχρι την πλήρη εξουδετέρωση των αρμαγεδωνιστών δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, διαδικασία που εκτιμώ ότι θα προτάξει ο Πρόεδρος Τραμπ κατά την διάρκεια της δεύτερης προεδρίας του, όταν έχοντας ξεριζώσει το βαθύ κράτος στο εσωτερικό και επιφέρει πολύ βασικά κτυπήματα στα στηρίγματά του εκτός των ΗΠΑ, θα έχει τελείως άλλες δυνατότητες να επιταχύνει την επίτευξη των σχεδίων του σε περιοχές που διέπονται από άκρα επικινδυνότητα.

   Μέ  αυτά τα δεδομένα, ενώ ορθά συνδύασα τότε το εικονιζόμενο εδώ εξώφυλλο του Σπήγγελ με τον μύθο του Περσέα και τον αποκεφαλισμό της μέδουσας, δεν ερμήνευσα ορθά τις προθέσεις των συντακτών που το πρόβαλλαν. Η μέχρι τότε πολιτική των ΗΠΑ είχε επιφέρει μια ενδόμυχη απέχθεια σε βάρος της σε πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Και ενώ πέτυχε η πολιτική Τραμπ να αντιστρέψει αυτήν την απέχθεια, μετατρέποντας  πληθώρα ανθρώπων από πολέμιους της κρατικής πολιτικής των ΗΠΑ σήμερα πλέον σε αποφασισμένους και στρατευμένους υποστηρικτές της, υπάρχουν ακόμη λίαν σοβαροί και αρκούντως προβληματισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι διατηρούν έντονες επιφυλάξεις. Η λανθασμένη ερμηνεία που έδωσα τότε στο υπό εξέταση εξώφυλλο, ήταν ότι οι συντάκτες αποσκοπούσαν να αντιστρέψουν συνειδητά τον μύθο του Περσέως, προβάλλοντας την μέδουσα στον Τραμπ και τον Περσέα στους Πέρσες, που ήσαν οι αποκεφαλιζόμενοι στην παράσταση, στα πλαίσια της προετοιμασίας επιθετικών ενεργειών σε βάρος του Ιράν. Οι εξελίξεις όμως στην πορεία αποκάλυψαν, ότι τέτοιου είδους ενέργειες δεν αποτελούσαν στον παραμικρό βαθμό σκοπιμότητα της διοίκησης Τραμπ, γεγονός, που αποκλείεται να αγνοούσαν τότε οι ιθύνοντες της Καμπάλ. Αυτοί είχαν τότε περικυκλωμένο τον Πρόεδρο με νεροκουβαλητές της πολιτικής τους, όπως ο τότε επικεφαλής του State Department Τίλλερσον της Exxon, o καθίκαρος των Νέοκονς, Μπόλτον, ενώ τα γουρουνόσκυλα Κίσσιγκερ και Ολμπράιτ εξακολουθούσαν να συμμετέχουν στα επιτελεία του Πενταγώνου.

  Υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων είναι προφανές, ότι πρέπει να αποδοθεί άλλη σκοπιμότητα στο εξώφυλλο, στα πλαίσια μιας τελείως διαφορετικής ερμηνείας, από αυτήν, που πρόβαλλα τότε. Ως εκ των πραγμάτων προκύπτει, ότι στις προθέσεις των κατασκευαστών της εικόνας του εξωφύλλου, δεν εντασσόταν καθόλου μια αναφορά στον μύθο του Περσέως, έστω και εάν αθέλητα έθεσαν με αυτόν τον τρόπο σε κίνηση την αναφορά σε ένα μύθο, ο οποίος με τον συγκεκριμένο τρόπο που de facto προβλήθηκε, στρεφόταν έντονα εναντίον τους. Όπως λέγεται: "Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται", ή άλλως πως: "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι". (Και επ' αυτού ως υποκείμενο του ρηματικού τύπου "απολέσαι" δεν είναι το Θείον, αλλά όσοι επιλέγουν την οδό της απωλείας).

 

 

Η πάγια προπαγάνδα της καμπάλ σε βάρος του προέδρου Τραμπ, επικεντρώνεται σε καταγγελίες, ότι αυτός είναι δήθεν υπερόπτης, αρτηριοσκληρωτικός, ένας πωρωμένος εγωμανής, που προσπαθεί να περικόψει το φιλελεύθερο πνεύμα που διαποτίζει τις ΗΠΑ, αμφισβητίας του "δημοκρατικού φιλελευθερισμού" και ως συντηρητικός πουριτανιστής προσπαθεί μονίμως να γυρίσει την κοινωνία προς τα πίσω, αναβιώνοντας τα ήθη ενός ξεπερασμένου πατερναλιστικού παρελθόντος, τελείως ξένου προς τα δεδομένα μιας "ανοικτής κοινωνίας" και προς το "American way of life". Συγχέοντας σκόπιμα το ιδανικό της Ελευθερίας με την κατάντια της ελευθεριότητας, δηλαδή το μπάχαλο της αποδόμησης όλων των κοινωνικών ηθών, στηριζόμενη στην προπαγάνδα, που ανέπτυξε ο αρχισατανιστής αλάιστερ κρόουλυ, όπως έδωσε την περιγραφή της στο λεγόμενο "βιβλίο του νόμου", με ανώτερη αξία το λεγόμενο "θέλημα", τουτέστιν την "ανώτατη αρχή" "tho what you will". Σφάξε, ρήμαξε, ξέσκισε ότι βρεις μπροστά σου, ικανοποίησε τα πλέον αρπακτικά και χαμερπή ένστικτα, αρκεί εσύ να αισθάνεσαι ότι σαλτάροντας "την βρίσκεις". Αναμφίβολα στο παρελθόν η ηθική που ακολούθησε ο πουριτανισμός, ήταν μια διπλή ηθική, η οποία εκφράζεται με τον πλέον φανερό τρόπο στους παιδοβιασμούς, που ανέκαθεν εφαρμόζει η παπική εκκλησία, δίπλα στον τεράστιο οικονομικό πλούτο που έχει μαζέψει εκμεταλλευόμενη τους φουκουράδες και τις τεράστιες μονάδες παραγωγής όπλων, που της ανήκουν, επιβάλλοντας το αιματοκύλισμα των λαών, ώστε να αδειάσουν οι αποθήκες, για να ξαναγεμίσουν με το νέο αποτέλεσμα της παραγωγής, που θα τρέξουν να καπαρώσουν εγκαίρως οι υπερχρεωμένες στο χρηματιστικό κατεστημένο κρατικές κυβερνήσεις. Ο πουριτανισμός υπήρξε καθ' όλην την διάρκεια της ιστορίας το λευκό γιλεκάκι, που φορούσαν πάνω από την συφιλιδική φανέλα τους οι υποκριτές του εξουσιασμού, με στόχο να απαξιώσουν στην ουσία τις πραγματικές παραδοσιακές αξίες, επί των οποίων εδράζεται πάσα καλώς νοούμενη κοινωνική οργάνωση και ζωή. Ώστε, μετά την απαξίωση των σαθρών αξιών, να θέσουν σε κίνηση τα ίδια κυκλώματα, που έστησαν την διπλοπροσωπία του πουριτανισμού, το κίνημα της συστηματικού ξεχαρβαλώματος της κοινωνίας, με την έκκληση των ηθών, την διάδοση των ναρκωτικών, την προσπάθεια του ξεχερσώματος των εθνών και της οικογένειας, την κατάργηση των δυο φύλων με το ελτζιμπιτάδικο καραναβάλι, εξαπολύοντας τις ορδές των χουλιγκανιστών με κύριο σύνθημα και μοναδικό στόχο την καταστροφή των πάντων. Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας πάντοτε οι "ανθρωπιστές" τύπου σόρος, που με πακτωλό χρημάτων από το εμπόριο ναρκωτικών και την χρηματιστηριακή κερδοσκοπία του καζινοκαπιταλισμού, χρηματοδοτούν κάθε είδος εγκληματικών και αντικοινωνικών στοιχείων, διαφθείροντας, ότι πολυτιμότερο διαθέτει μια κοινωνία, που θα μπορούσε να τεθεί επικεφαλής στην υπηρεσία των στοχεύσεων μιας υγειούς Πνευματικής Ηγεσίας, τουτέστιν την ανήσυχη νεολαία. Διοχετεύοντας μέσα στο ευαίσθητο ανατρεπτικό νεύρο των νέων το δηλητήριο του μηδενισμού και το ξέφρενο μένος, οι χαφιέδες αληταμπουράδες του χρηματιστικού κατεστημένου, και οι αντικοινωνικοί αχθοφόροι τους, με αιχμή του δόρατος τα εκφυλισμένα μαζικά μέσα και την βιομηχανία υποκουλτούρας, χρηματίζοντας τις συνειδήσεις μιας νεολαίας, που προηγουμένως φτωχοποίησαν και την αποστέρησαν από κάθε προοπτική για μια αξιοπρεπή επιβίωση. Μετέτρεψαν ένα διόλου μικρό ποσοστό των νέων ανθρώπων σε μπάζα του κοινωνικού κανιβαλισμού. Το βασικό βιβλίο του Κarl Ρopper, που ήταν ο ακαδημαϊκός μέντορας του σόρος είναι ένας λίβελος ενάντια στον Πλατωνισμό και τους φιλοσόφους της ουσίας. (Σημαντικό πόνημα για την κατανόηση αυτής της φιλοσοφικής κατεύθυνσης είναι το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά "Χάιντεγκερ και Αεροπαγίτης"). Στον αντίποδα της κροουλικής προπαγάνδας περί θελήματος βρίσκεται η πρακτική των ασκητών στα πλαίσια της "υπακοής". Οι ασκητές παραμερίζουν συνειδητά το ίδιον θέλημα, υπακούοντας στους Γέροντες. Αυτοί η πρακτική αποτελεί την πραγματοποίηση της διδασκαλίας των Μυστικών Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αναφορικά με την "διά της ετερονομίας αυτονομία". Αυτή στηρίζεται στο συμπέρασμα, ότι όταν ο άνθρωπος παραμερίζει το ίδιο θέλημα για να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου, τότε συναντά τον πραγματικό του εαυτό και γίνεται αληθώς αυτόνομος. Δηλαδή μέσω της ετερονομίας, ως προσαρμογής στις Θείες Επιταγές, αυτονομείται.

   Μέσα από αυτήν την οπτική καθίσταται προφανές, ότι ο συγκεκριμένος εικονισμός στο Σπήγκελ αποσκοπούσε να δείξει με τον συμβολικό αποκεφαλισμό του αγάλματος της ελευθερίας, ότι ο Τραμπ θα εξουδετέρωνε τις ελευθερίες του Αμερικανικού τρόπου ζωής. Πλην όμως, οι εν λόγω "φωστήρες" της προπαγάνδας δεν κατανόησαν εγκαίρως, ότι με τον συγκεκριμένο συμβολισμό έθεταν σε κίνηση τον μύθο του Περσέως, πετροβολώντας τελικά οι ίδιοι το κεφάλι τους. Διότι ο Πρόεδρος Τραμπ είχε κλειθεί από τις αντιδυνάμεις να αποκεφαλίσει ως νέος Περσεύς την μέδουσα του βαθέως κράτους. Είναι όχι μόνον απορίας άξιον, αλλά και ενδεικτικό για την άνευ προηγουμένου ηλιθιότητα, που χαρακτηρίζει τα κρόνεια ιερατεία, λόγω της βαθιάς πώρωσης που τα διακατέχει, πώς αυτοί, που έχουν αναχθεί σε φανατικούς θιασώτες των τελετουργιών και της εκμετάλλευσης συμβόλων με στόχο την επιβολή ενός είδους κοινωνικής μηχανικής, που στοχεύει στην χειραγώγηση της νόησης των μαζανθρώπων μέσω μιας ακατάσχετης υποβολής, υπέπεσαν σε μια τόσο στοιχειώδη γκάφα. Προφανώς, απορροφημένοι μέσα στα σατανολατρικά βιβλία, την νοοτροπία και την πρακτική των εξιλασμού των δήθεν "πανίσχυρων" δαιμονικών "δυνάμεων", ούτε μελέτησαν επαρκώς και πολύ περισσότερο ούτε κατανόησαν σε βάθος εκείνες τις πηγές γνώσεων, που κληροδοτήθηκαν ως κωδικοποιημένοι οδοδείκτες στην κατεύθυνση της χειραφέτησης και απελευθέρωσης της ανθρωπότητος από την Σοφία των αιώνων και πρωτίστως από το Ελληνικό Πνεύμα. Όταν κατανόησαν, ότι με το γκολ, που είχαν βάλει οι ίδιοι στο τέρμα τους, είχαν ξεσκίσει οι ίδιοι τα δίχτυα τους, έριξαν τα πόδια στην πλάτη, για να περισώσουν τα ασυμμάζευτα.

 

Έτσι, φρόντισαν στα πλαίσια της "μαγείας των πόλεων", στην οποία αναφέρθηκα στην πρώτη ανάρτηση για το εξώφυλλο του περιοδικού Σπήγγελ, να τοποθετήσουν στην λεωφόρο, που βρίσκεται το Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, ένα γλυπτό, που παριστά τον αποκεφαλισμό του Περσέως από την μέδουσα. Όμως το πουλάκι είχε ήδη πετάξει. Η κεφαλή του λεγόμενου "αγάλματος της ελευθερίας" είχε πάρει ήδη με δική τους πρωτοβουλία την πορεία προς την χωματερή των πεδίων πληροφορίας. Αυτό το υποτιθέμενο "άγαλμα", δεν έχει την παραμικρή σχέση με την έννοια του "αγάλλομαι", ως αίσθημα του βρέφους, αλλά και της μητέρας, όταν αυτή του παρέχει μέσω του θηλασμού το μητρικό γάλα. Επίσης αυτό αποτελεί απροκάλυπτη παράσταση του "εωσφόρου" και δωρήθηκε στον ιδρυτή της Αμερικανικής ανεξαρτησίας Τζωρτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος ήταν μασόνος 33ου βαθμού, από τα στελέχη της γαλλικής επανάστασης. Η εωσφορική κεφαλή αυτής της παραστάσεως είναι ανδρική, συμπεριλαμβανομένης της απαραίτητης θηλυπρέπειας, στα πλαίσια της "θεότητος" του ανδρογύνου, που λατρεύουν οι ελευθεροτέκτονες. Φυσικά, όταν ραγίσει το γυαλί, ειδικά από απροσεξία, δύσκολα στοκάρεται κατόπιν. Ειδικά στην περίπτωση που ο Πρόεδρος Τραμπ, ως προϊστάμενος ενός εκπληκτικού επιτελείου, όχι μόνον ανόρθωσε τις ΗΠΑ στο εξωτερικό, αλλά έθεσε ένα πολύ γερό θεμέλιο, επάνω στο στέρεο έδαφος, που διαμόρφωσε προηγουμένως η Διοίκηση Πούτιν, για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας ειρήνης. Σε αυτήν την προοπτική ο Πρόεδρος Τραμπ δεν αναδεικνύεται μόνον ως επελαύνων σύγχρονος Περσεύς, αλλά προΐσταται ενός παγκοσμίου κινήματος, το οποίον ημέρα με την ημέρα ενσαρκώνει τον επερχόμενο Επιήρωα. Αυτόν, που θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα τέρατα της καμπάλ για πάντα, ανοίγοντας την οδό για την εξέλιξη της ανθρωπότητος σε μια οδό αντάξια του Θείου προορισμού της. Καταργώντας δηλαδή την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, παρέχοντας την δυνατότητα πλέον να προάγει η ανθρωπότητα Ήρωες όχι από ανάγκη, αλλά τομώντας την έννοια της Ελευθερίας.

 

 

Επειδή όμως ο πνιγμένος πιάνεται μόνιμα από τα μαλλιά, για να καλύψουν οι πανηλίθιοι κρετίνοι της καμπάλ το φιάσκο με το εξώφυλλο της έκδοσης του περιοδικού του Φεβρουρίου 2016, έπεσαν σε μια ακόμη μαγαλύτερη γκάφα, καθορίζοντας το εξώφυλλο της έκδοσης της 7ης Νοεμβρίου, πριν μερικές εβδομάδες. Για να περισώσουν την συμβολική λειτουργικότητα του τέρατος, που οι ίδιοι αποκεφάλισαν, παρίσταναν στο εξώφυλλο αυτό τον μπιντέ να τοποθετεί την κομμένη κεφαλή εκ νέου στο αποκεφαλισμένο άγαλμα. Όμως πάνω από το κεφάλι του μπιντέ ανέγραψαν το βασικό σύνθημα της διοίκησης Τραμπ "Make America Great Again", προφανώς για να το διαστρεβλώσουν. Στην ουσία απεικόνισαν για μια ακόμη φορά το αποκεφαλισμένο τέρας χωρίς λαιμό στην περιοχή της υποτιθέμενης συγκολλήσεως, υπερκειμένου όμως του βασικού συνθήματος, που είναι και μια από τις βασικές στοχεύσεις του Προέδρου Τραμπ. Με αυτόν τον τρόπο υπογράμμισαν και οι ίδιοι την αναγκαιότητα να εξέλθουν οι ΗΠΑ από τα αδιέξοδα, που αυτοί της επέβαλλαν. Και για μια τέτοιου είδους επαναλαμβανόμενη γκάφα κρίνονται από τον γράφοντα ως καθόλα άξιοι για ένα τεράστιο εγκώμιο της μωρίας τους.

   Ενώ όμως η καμπάλ βαυκαλιζόταν με γλυπτά και με κόβε ράβε κεφάλια επάνω στον ακέφαλο ακατονόμαστο, ο Τραμπ και το επιτελείο του, ως πραγματικοί 5 D σκακιστές πέρναγαν στην εφαρμογή ενός ευφυέστατου τελετουργικού δρώμενου, ώστε να σφραγίσουν τον αποκεφαλισμό του τέρατος στα πεδία πληροφορίας.

 

 

 

 

 Η ροή του κόκκινου υγρού που έτρεχε στο πρόσωπο του Ρούντι Τζουλιάνι μόνο βαφή μαλλιών δεν ήταν. Αυτό έλειπε ένας κατά συνήθεια βαψομαλλιάς με εκατοντάδες δημόσιες εμφανίσεις, να μην είναι σε θέση να γνωρίζει τον τρόπο που συμπερεφέρεται το προϊόν στην πρώτη ψιλή βροχούλα. Ασχολούμαι με τα τελετουργικά και τα δρώμενα σε πορεία δεκαετιών. Όμως μια τέτοια ανάπαράσταση του αποκεφαλισμού της μέδουσας, ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ.

  Μέγιστε Ροδόλφε, τι να σου πρωτοπροσφέρουμε; Το όσκαρ ηθοποιίας για το έτος 2020, ή το Βραβείο χειρισμού των συμβόλων; Η Πάουελ έκανε λόγο, ενδεδυμένη δορά λοεπαρδάλεως, ότι θα απελευθέρωνε το τέρας, όμως ταυτοχρόνως το πιο ευφυές τέρας, που γνώρισα μέχρι σήμερα, είχε ήδη βγεί για βοσκή στα πεδία πληροφοριών. (Όμως αγαπητέ Ρούντι τελείως μεταξύ μας: Ας μην είχατε παραλάβει την Ελληνική Θεατρική Παράδοση και τότε θα βλέπαμε τι είδους μίμους θα βγάζατε οι Ιταλογενείς).

‘Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Στις τρέχουσες εξελίξεις θα αναφερθώ πολύ σύντομα λίαν προσεχώς, για να περιορισθεί η έκταση αττής τηνς ανάρτηση σε αναγνώσιμο μέγεθος.

Ευχαριστώ θερμά τον φίλο ΚΩΣΤΑ - ΤΑΥΡΟΣ για την συμμετοχή του στην συγγραφή αυτού του κειμένου με επίβλεψη διορθώσεων, φραστικών και γλωσσικών.

Σe αυτήν την ανάρτηση έκανα χρήση φωτογραφιών και κάποιων ιδεών από την σημαντική ιστοσελίδα  https://secretsun.blogspot.com/

 

WATERMARKGATE 8 - Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

 Ο Ντόναλντ Τραμπ φαινόταν πάντοτε να χάνει, ενώ στο τέλος πάντοτε νικούσε...                                                                       Dr. Jerome Corsi

1. ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

   Στις 10 Δεκεμβρίου απεύθυνε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ από το μπαλκόνι του Λευκού Οίκου ένα Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα παρουσία της συζύγου του. Σε ένα από τους βασικούς ιστοχώρους που τον στηρίζουν και διαφαίνεται να τον διαχειρίζονται πρόσωπα του επικοινωνιακού επιτελείου που καλουπώνει το βάθρο του, έγινε μια ανάρτηση μιας Χριστουγεννιάτικης προσευχής. Αυτή αποτελείτο αποκλειστικά από ένα χωρίο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, που αναφέρεται στην Γέννηση.

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, 2ο Κεφάλαιο, 10-14: 

Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ. Καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ.

Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ ΠΛΗΘΟΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

   Η αναγγελία της Γεννήσεως από τον άγγελο στους ποιμένες είναι αγγελία χαράς. Είναι όμως και προτροπή να μη φοβούνται. Αποτελεί όμως ταυτοχρόνως και αίνο στρατιωτικής επελάσεως. Πρόκειται για ένα χαρμόσυνο μάχιμο εμβατήριο, κατά την ώρα, που οι πολλοί θεωρούν κρίσιμη και επικίνδυνη, ενώ αυτή είναι η χαρμόσυνη ώρα της γεννήσεως του νέου, που διχοτομεί το μέλλον από το παρελθόν, ανοίγοντας την θύρα της σωτηρίας. Ένα εμβατήριο που ψάλλουν μάχιμες επουράνιες δυνάμεις.

   Κάθε άνθρωπος συνδέεται με το Θείον και είναι φορέας μια αποστολής, που ο ίδιος έχει επιλέξει. Πολλοί θαυμαστές του Προέδρου Τραμπ θεωρούν, ότι αυτός είναι χαρισματικός ηγέτης και είναι εμφανές, ότι αποτελεί φορέα μιας υψηλής αποστολής. Έχοντας αποκαταστήσει το τέλος των εξωτερικών παρεμβάσεων  μιας χώρας, που είχε στο παρελθόν μια έντονη τάση βίαιης παρέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών και έχοντας νοικοκυρέψει την διαλυμένη κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ με την εφαρμογή πλήθους φιλολαϊκών μέτρων, στην σύντομη διάρκεια μιας τετραετούς θητείας, κατέβαλε και το μεγαλύτερο τέρας της διαδικασίας επιβολής οικονομικού εξανδραποδισμού της ανθρωπότητος, μέσω της διαρκούς υπερχρέωσης των κοινωνιών, κρατικοποιώντας την FED. Ξεσκεπάζοντας, αλλά και καταπολεμώντας στην πράξη,  τα τελετουργικά αίματος, τις παιδοκτονίες και τους παιδοβιασμούς από τα σατανολατρικά ιερατεία και τους κεκαλυμένους καθημερινούς βρικόλακες που τα ακολουθούν, έδωσε ένα άνευ προηγουμένου κτύπημα στο Μάτριξ, υποσχόμενος να το γκρεμίσει στην συνέχεια πλήρως και για πάντα. Αυτοί οι τεράστιοι άθλοι οδήγησαν στο να αποκτήσει την τεράστια αγάπη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, που τον αντάμειψε στις πρόσφατες εκλογές με το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων, που έχει λάβει χώρα στην διάρκεια όλων των προεδρικών εκλογών. Πρόκειται  λοιπόν για ένα επιτελείο με επικεφαλής ένα Πρόεδρο, που είναι αποφασισμένοι μαχητές ενάντιων των δυνάμεων, που εδώ και χιλιετίες καταδυνάστευαν την ανθρωπότητα. Με στόχο να φέρουν στην ζωή ένα νέο, χαρμόσυνο κόσμο, ακριβώς ως επίγεια προβολή της επουράνιας στρατιάς, την οποία αναφέρει η ευαγγελική περικοπή της Γεννήσεως. Και δεν είναι τυχαίο, ότι ο αγώνας για να ανατραπούν τα σχέδια ανακοπής αυτού του αγώνα από τις δυνάμεις που υπηρετούν την πιο απάνθρωπη καταστροφή, κορυφώνεται την περίοδο των Χριστουγέννων. Οι Δυνάμεις Τραμπ πασχίζουν στην τρέχουσα φάση, που ξεκινούν οι πόνοι του τοκετού, δηλαδή οι δονήσεις της αγαλλιάσεως των Ουρανών και της Φύσεως όλης, να πραγματοποιήσουν το όραμα της απελευθερώσεως της ανθρωπότητος, ως αγαλίαση των επί γης κοινωνιών. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΡΑΜΠΙΚΑ. Αυτή την φορά η Γέννηση θα είναι διπλή, όταν ο Ουρανός αγκαλιάσει την Γη και το υπερβατικό όραμα αγκαλιάσει την απτή πραγματικότητα. ΝΑΙ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.  Έχοντας μεταναστεύσει εδώ και δεκαετίες με την φυγή στην Αίγυπτο οι Δυνάμεις της κοινωνικής ανατροπής, διαφυλώντας την σπορά του Θείου οράματος από τα αρπακτικά νύχια των βρεφοκτόνων, κυοφόρησαν την σωτηρία χιλιάδων παιδιών που έσωσαν από τα τούνελ της ειδεχθούς παραγωγής αδρενοχρώματος. Ως την ζεστή αναπνοή των ζώων, δέχονται όλες αυτές οι τυραννισμένες υπάρξεις πλέον μέσα στις φάτνες των πλωτών νοσοκομείων του στρατού των ΗΠΑ την φροντίδα των νοσοκόμων.

   Με αυτήν την Ευαγγελική περικοπή, κατανόησα, ότι αυτόν τον Χριστό και αυτόν τον Άγγελο προσδοκώ και ασπάζομαι, όποια κι αν είναι τα πιστεύω μου. Τον Χριστό Μαχητή και Σωτήρα. Διότι χωρίς μάχη δεν υπάρχει σωτηρία. Θυμάμαι μια παράσταση του χαράκτη Β. Τάσσου, που με είχε εντυπωσιάσει, όταν την είδα. Ήταν μια χαλκογραφία με τίτλο "Ο Άγγελος με το Πολυβόλο". Μια σκληρή παράσταση, που διέπνεε άκρα τρυφερότητα. Όπως λέει μια παλιά μπαλάντα: "Portraid in white and Black". Η αγιογραφία ξεκινάει αρχικά με τον προπλασμό σκοτεινών χρωμάτων. Στην συνέχεια η απεικόνιση των μορφών και των πραγμάτων γίνεται με πιο φωτεινά χρώματα. Στο τέλος γίνονται τα σαρκώματα και πτυχώσεις με λαμπερά χρώματα. Διότι, όπως γράφει ο Φώτης Κόντογλου στο βιβλίο του περί αγιογραφίας, "Ότι υπάρχει, υπάρχει διότι συμμετέχει στο φώς". Υπάρχει όμως και η άκρα αισθητική. Όταν κάθε τι σκοτεινό μετατρέπεται σε ολόμαυρο, όπως το ασκητικό ράσο και κάθε τι φωτεινό γίνεται ολόλευκο, όπως το φως της καντήλας του Λαμπαδάριου. Διότι το μόνον που υπάρχει αληθώς είναι το Όλον. Όλα τα "άλλα" είναι εκφάνσεις και αναλαμπές του Ενός, σε διαδικασία περιπλανήσεως και πορεία επιστροφής.

   Ποτέ δεν αμφέβαλα, ότι οι γυναίκες αποτελούν το ισχυρό φύλο. Ο ρόλος των γυναικών μπορεί να είναι συνήθως σχετικά αθόρυβος, αλλά είναι ταυτοχρόνως καθοριστικός. Αυτή διαμορφώνει την ψυχοσύνθεση των παιδιών στην πρώιμη παιδική ηλικία με βάση το συναίσθημα. Και αυτό το δεδομένο είναι καταχωρημένο στο ασυνείδητο κάθε άνδρα, γνωρίζοντας ενδόμυχα, ότι η βάση του ασυνείδητου αποτελεί ένα αρχιτεκτόνημα θύλειων δυνάμεων. Μια ισχυρή γυναίκα είναι αυτή, που μπορεί να στηρίξει το ισχυρό όραμα ενός άνδρα. Ο Πρόεδρος ανέφερε τρεις φορές στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του τη λέξη Melania. Μία φορά στο μέσο περίπου του μηνύματος, αναφερόμενος στις δυο χιλιετίες από την Γέννηση του Χριστού. Και δυο φορές προς το τέλος αναφερόμενος στην "First Lady". Δεν γνωρίζω, κατά πόσο αυτό ήταν σύμπτωση, που ανήλθε αυτόματα από το ασυνείδητο, ή σκόπιμη αναφορά σε κάποιον που τον εμψυχώνει. Πρόσεξα όμως μερικές στιγμές τα μάτια της, που μου θύμισαν μια άλλη εικόνα:

 

2. Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΜΟΣΜΟΠΟΝΔΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΡΑΜΠ ΓΙΑ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ

   Αρκετοί φίλοι θεώρησαν, ότι μετά την απόρριψη της ένστασης του Τέξας, που υποστηρίχθηκε από 17 ακόμη πολιτείες, από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ "SCOTUS" (Supreme Court Of The US.) ήταν μια καθοριστική ήττα για τον αγώνα με χρήση νομικών πλαισίων, που βρίσκονται στην διάθεση των Δυνάμεων του Προέδρου για ανατροπή της καλπονοθείας. Οπότε τα μόνα μέσα που υποτίθεται ότι υπάρχουν πλέον προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η επιβολή της συνταγματικής νομιμότητος μέσω της παρέμβασης στρατιωτικών δυνάμεων. Αυτή η εκτίμηση, παρόλο που αποτέλεσε σημαντική αιτία να προκύψει μια μεγάλη απογοήτευση, αλλά και οργή, όσο αφορά την υπόθαλψη που δέχεται η επικύρωση του νόμιμου εκλογικού αποτελέσματος βάσει των έγκυρων ψήφων, είναι τελείως λαθεμένη και βρίσκεται πέραν της πραγματικότητος. Οι Δυνάμεις του Προέδρου έπραξαν σχετικά λίγα στην κατεύθυνση μιας ουσιαστικής ενημέρωσης σχετικά με την μεγάλη πληθώρα μέτρων - τόσο νομικής, όσο και θεσμικής υφής - που βρίσκονται στην διάθεσή τους για να ανατρέψουν την εκλογική νοθεία και να αποκαταστήσουν την νομιμότητα. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησαν για την σχετική σιωπή, που εφάρμοσαν (και εφαρμόζουν προς ώρας) είναι, ότι δεν θέλουν να παρουσιάσουν τα επιχειρήματα και τα μέτρα, που έχουν ακόμη στην διάθεσή τους, ώστε να μην ενημερωθούν σχετικά οι αντίπαλοι. Κατά την γνώμη μου, αυτή η δικαιολογία δεν στέκει. Ο αντίπαλος γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς τον περιμένει και ποιος είναι ο καταιγισμός νομικών και θεσμικών συνεπειών, που πρόκειται να δεχθεί, οδηγούμενος σε πλήρη ήττα, αφού οι νόμιμοι κάτοχοι της εκλογικής νίκης τον ταράξουν στην κυριολεξία στην νομιμότητα. Εάν πράγματι είχαν εξαντληθεί με την απόρριψη της ένστασης του Τέξας από το SCOTUS (μην διαβάζετε "σκότος", το δικαστήριο αυτό είναι πολύ εντάξει παρά την απόρριψη της ένστασης) και η μόνη διέξοδος που απόμενε στις Δυνάμεις του Προέδρου ήταν η επιβολή στρατιωτικής βίας, βάσει του Προεδρικού Διατάγματος της 12ης Σεπτεμβρίου 2018, ενώ οι δυνάμεις της καλπονοθείας ήταν ήδη νομικά εξασφαλισμένες, δεν θα προέβαιναν σε άσκηση έντονης βίας με μαχαιρώματα και πυροβολισμούς σε βάρος της μεγαλειώδους λαϊκής συγκεντρώσεως εχθές στην Ουάσιγκτον 100.000 αποφασισμένων υποστηρικτών των Δυνάμεων Τραμπ. Το μόνο που θα πετύχαιναν με την επιβολή ωμής και παρανόμου βίας, εφόσον πραγματικά είχαν κατοχυρώσει την νομιμοποίηση της καλπονοθείας, θα ήταν μια πράξη τμηματικής απαξίωσης αυτής της νομιμοποίησης, που θα παρείχε επιχειρήματα στον Πρόεδρο να θέσει σε εφαρμογή το Προεδρικό Διάταγμα για παρέμβαση του στρατού. Ο λόγος, λόγω του οποίου οι ΔΠΤ (Δυνάμεις του Προέδρου Τραμπ) δεν αναφέρονται στην πληθώρα βημάτων, που βρίσκονται στην διάθεσή τους, είναι ακριβώς, ότι επιθυμούν να αξιοποιήσουν την οργή στην κοινωνική βάση, που αναπτύσσεται, για δυο λόγους: Αφ' ενός μεν προγραμματίζουν μια εκ βάθρων ανατροπή των διεφθαρμένων θεσμών και ολοκληρωτική πάταξη του βαθέους κράτους, από την άλλη μεριά γνωρίζουν, ότι η σύγκρουση για την επιβολή της νομιμότητας πρόκειται να είναι σφοδρή και θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια, από αυτήν που εικάζουν αρκετοί. Αυτό ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ότι οι ΔΠΤ προγραμματίζουν εκ των προτέρων εφαρμογή φυσικής βίας, μέσω του στρατού, ή των υποστηρικτών τους. Γνωρίζουν καλώς, ότι τα νομικά / θεσμικά βήματα που τους παρέχονται από την ισχύουσα νομοθεσία και τους ήδη υπάρχοντες συσχετισμούς στα ανώτατα θεσμικά είναι επαρκέστατοι, για να οδογήσουν το νεοταξικό θηρίο στον βόρβορο. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να δρομολογηθεί από την καμπάλ μετά την ολοκλήρωση της θεσμικής ήττας, που κλιμακώνεται. Οπότε σε μια τέτοια περίπτωση ισχύει το "ηθελέ τα και επαθέ τα".

    Εκτός από την ισχνότατη ενημέρωση από την πλευρά των ΔΠΤ σχετικά με την απόρριψη της καταγγελίας, υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα αναφορικά με την προσπάθεια να βγάλουμε μια άκρη σχετικά και να κατανοήσουμε τις εξελίξεις. Τα έλάχιστα βίντεο που υπάρχουν αναπτύσσοντας την συγκεκριμένη προβληματική, δεν υπάρχουν υπότιτλοι, ενώ η προφορά των ομιλητών είναι δύσκολα κατανοητή. Όσο αφορά τα ελάχιστα σχετικά κείμενα, που βρίσκονται σε ιστοσελίδες, που υποστηρίζουν τον Πρόεδρο, είναι πολύ σύντομα και απευθύνονται σε πολίτες των ΗΠΑ, που διαθέτουν κάποια στοιχειώδη γνώση των νομικών δεδομένων, που αυτά αναφέρονται. Λόγω αυτών των δυσκολιών εκτιμώ, ότι προς ώρας υπάρχει ένα σημαντικό κενό ενημέρωσης αναφορικά με αυτό το θέμα, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Τα στοιχεία όμως που παρέχουν σαφή εικόνα των εξελίξεων και του περιεχομένου των διεργασιών υπάρχουν, αλλά πρέπει να ιχνηλατηθούν και να υποστούν διήλυση, για να εξαχθεί το χρήσιμο ίζημα, μέσα από σωρό μη σημαντικών αναφορών.

    Ο κυριότερος και εν τέλει ίσως ο μόνος αναλυτής αυτών των δεδομένων είναι ο Dr. Jerome Corsi. Αυτός δεν είναι νομικός, αλλά είναι κάτι πολύ σημαντικότερο, που του παρέχει την δυνατότητα να προβαίνει όχι μόνο σε πάρα πολύ βαθυστόχαστη ανάλυση των δεδομένων, που αφορούν το SCOTUS, αλλά έχει προβεί και ο ίδιος σε δυο καταγγελίες της καλπονοθείας σε αυτό. Ο Dr. Corsi είναι πολιτικός επιστήμων με διδακτορική διατριβή στο συνταγματικό δίκαιο των ΗΠΑ. Θα τον χαρακτήριζα ως τον σπουδαιότερο συνταγματολόγο του κοινωνικού κινήματος στην Αμερική. Έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του κατά την διάρκεια των πρόσφατων ημερών έξι βιντεοσκοπίσεις. Για δυο από αυτές έχω παραθέσει συνδέσμους και σχολιασμούς στο ιστολόγιο "Διόδοτος". Επειδή όμως θεωρώ, ότι η βιντεοσκόπηση που ξεκαθαρίζει ενημερωτικά τα δεδομένα με συμπυκνωμένο τρόπο είναι τελευταία, δεν θα ασχοληθώ με τις προηγούμενες και θα παραθέσω στην συνέχεια μόνον αυτό το βίντεο, αποδίδοντας προηγουμένως γραπτά τα βασικά στοιχεία, που αυτό περιέχει. Οπωσδήποτε θα χρειατούν και κάποιες άλλες αναφορές στην συνέχεια, ώστε αφενός μεν να κατανοηθεί η δικαστική απόρριψη της ένστασης του Τέξας (την οποία εγώ εκτιμώ, ότι είναι από νομικής πλευράς ορθή και αναπόφευκτη) αφετέρου να σκιαγραφηθούν τα πλείστα όσα μέτρα, που έχει ακόμη στην διάθεση του ο Πρόεδρος, κάποια εκ των οποίων θα αποτελέσουν και επιλογές των ΔΤΠ στο επόμενο μέλλον. Εκ προοιμίου εδώ ακολουθεί ο σύνδεσμος για το κανάλι του Dr. Corsi στο you tube για φίλους και φίλες, που επιθυμούν μια ακόμη εκενέστερη ενημέρωση:

 https://www.youtube.com/user/jrlcorsi

   Πριν υπεισέλθω όμως στην παράθεση της διαδκασίας της απόρριψης της ένστασης του Τέξας, θα αναφερθώ σύντομα στην αιτία, που η καμπάλ στο τέλος την πάτησε με την καλπονοθεία, παρά ότι είχε στήσει το όλο σκηνικό με σατανικό τρόπο και ήταν απόλύτως βέβαιη εκ των προτέρων ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΝΟΜΙΚΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ. Όπως όμως λένε οι Αμερικάνοι, "Man proposes God disposes". Όταν εξυφάνθηκε η συνωμοσία της απάτης, η καμπάλ διέθτε την πλειοψηφία στο SCOTUS. Το καθίκι, ο δικαστής John Rogers, ενώ ήταν διορισμένος από τους ρεπουμπλικάνους και συγκεκριμένα από το γουρουνόσκυλο Τζωρτζ Μπους, ψήφιζε μόνιμα υπέρ των προτάσεων των "δημοκρατικών". Έτσι απορρίφθηκαν όλες οι ενστάσεις ενάντια στο κλείσιμο των χώρων εκκλησιασμού, που επιβλήθηκαν με πρόφαση την πανπηδημία. Μετά όμως τον θάνατο της κωλόγριας δικαστού Origine, τοποθέτησε ο τραμπ στην θέση την Barret, οπότε άλλαξαν οι συσχετισμοί. Μετά την τοποθέτησή της έγκρινε τον δικαστήριο την προσφυγή της Νέας Υόρκης ενάντια στο κλείσιμο των χώρων εκκλησιασμού. Αλλά ας μην παρεξήγουμε την σύμπλευση των φιλορεμπουπλικανών δικαστών με την απόρριψη της καταγγελίας του Τέξας. Αυτή έπρεπε να γίνει, διότι όπως ανέφερα και θα εξηγήσω στην συνέχεια, είχε δυστυχώς κάποιο νομικό αγκάθι.

   Όπως πολύ εμπεριστατωμένα έχει εξηγήσει στα βίντεό του ο Dr. Corsi, οι δικαστικές αποφάσεις ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΝΟΜΙΚΩΣ ΤΥΠΙΚΑ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ. Εάν κάποιος πχ. κάνει μια καταγγελία στο Ανώταο Δικαστήριο ενάντια στην καλπονοθεία, αυτό θα την απορρίψει αμέσως, χωρίς να την εξετάσει. Με την δικαιολογία, ότι το θέμα αυτό δεν το αφορά στο ελάχιστο. Οι εκλογές διεξάνται στις επί μέρους πολιτείες ξεχωριστά. Άρα παρατυπίες, που συμβαίνουν κατά την διεξαγωγή τους, αφορούν τα δικαστήρια, πρωτοβάθμια και ανώτερα των επί μέρους πολιτειών. Το SCOTUS μπορεί να εκδικάσει μόνον υποθέσεις, που αφορούν την παραβίαση του συντάγματος.

   Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η καταγγελία του Τέξας ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΚΑΛΠΟΝΟΘΕΙΑ. Μια πολιτεία έχει το δικαίωμα να απευθυνθεί στο ΑΔ. (Ανώτατο Δικαστήριο, SCOTUS) εφόσον αυτή έχει αδικηθεί επί συνταγματικής βάσεως από άλλη πολιτεία και μάλιστα να προσφύγει με την διαδικασία του "επείγοντος". Το περιεχόμενο της καταγγελίας του Τέξας κατευθυνόταν ενάντια στις κυβερνήσεις και τα κοονοβούλια πολιτειών, που ενσωμάτωσαν στα εκλογικά εποτελέσματα, με παράνομο και μη θεσμοθετημένο δια νόμου τρόπο, τις επιστολικές ψήφους, που παρέλαβαν τα εκλογικά τμήματα μετά στην διάρκεια τριών ημερών μετά τις εκλογές. Στην βάση, ότι αυτή η καταμέτρηση αποτέλεσε αντισυνταγματικό, μη ισότιμο χειρισμό έναντι των υπόλοιπων πολιτειών. Το SCOTUS απέρριψε να ασχοληθεί καν με αυτήν την καταγγελία, BY STAND, λόγω θέσεως (δηλαδή υπό μιαν έννοια λόγω καθορισμού του ρόλου) που επιτελούν οι καταγγελόμενες κυβερνήσεις και τα διοικητικά όργανα (κοινοβούλια) όχι μόνων των υπο καταγγελία πολιτειών, αλλά όλων των πολιτειών. Διότι , δεν αποτελεί καθήκον και αρμοδιότητα αυτών των οργάνων, η νομοθέτηση ρυθμίσεως σχετικά με την εκλογική διαδικασία, βάσει της ισχύουσας νομθεσίας. Αυτό είναι καθηκων ΤΩΝ LEGISLATORS, δηληδή του οργάνου, που εποπτεύει σε κάθε πολιτεία την διεξαγωγή των εκλογών, το εκλογικό αποτέλεσμα και καθορίζει τους ΕΚΛΕΚΤΟΡΕΣ (ECLECTORS) δηλαδή επικυρώνει την νομιμότητα και νομότυπη διεξαγωγή των εκλογών. Αυτό το όργανο διαθέτει και το δικαίωμα να νομοθετεί σχετικά. ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΑΝ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΙ ΕΠΙΚΥΡΩΤΕΣ (LEGISLATORS) ΑΡΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΨΗΦΟΥ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΞΑΣ. Γι αυτόν τον λόγο δεν ήταν δυνατόν από την Μπάρετ, ή τον οποιοδήποτε δικαστή να αποφασίσει υπέρ του να προχωρήσει το δικαστήριο σε συγκεκριμένη εκδίκαση της καταγγελίας.

   Υπάρχουν κάποιο (πολύ λίγοι) σχολιαστές σε προσκείμενα στον Πρόεδρο Σάιτς, που επιχειρηματολογούν, ότι εάν η καταγγελία του Τέξας στόχευε εναντίον των επικυρωτών, δεν μπορούσε παρά να δεχθεί το δικαστήριο να εξετάσει την συγκεκριμένη καταγγελία. Επίσης αυτοί επιχειρηματολογούν, ότι αυτό θα συμβεί στο επόμενο μέλλον. Πλην όμως ΑΣΧΕΤΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΚΥΡΩΤΕΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ, εάν εισέλθετε στο σάιτ του SCOTUS (είπαμε, όχι σκότους) θα διαπιστώσετε, ΟΤΙ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΞΑΣ, ΠΟΥ ΚΡΙΘΗΚΕ ΜΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ (ώστε μια σχετική διακαστική απόφαση να προλάβει χρονικά την επιλογή των εκλεκτόρων από τους επικυρωτές στις 13 Δεκεμβρίου) ΕΚΚΡΕΜΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΔΕΚΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΠΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΒΑΣΕΩΣ, ενώ αναμένονται ακόμη αρκετές άλλες. Επί πλέον υπάρχει το δικαίωμα να γίνει στο ΣΔ. προσφυγήενάντια σε αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων συγκεκριμένων πολιτειών. Οπότε το ΣΔ. είναι σε τέτοια περίπτωση υποχρεωμένο να ασχοληθεί και με την ουσία της διαδικασίας τυης καλπονοθείας. Άρα προς το παρόν, είναι ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΛΑ.

SCOTUS Blog, The Supreme Court Of the United States

https://www.scotusblog.com/case-files/petitions-were-watching/

    Ο Dr. Corsi επισημαίνει, ότι γενικά το SCOTUS αποφεύγει να αποφανθεί  αυτόβουλα σε τεράστιας σημασίας ζητήματα. Προτιμάει να ασχολείται σε δευτεροβάθμια, ή τριτοβάθμια θεσμική βάση με καταγγελίες αποφάσεων κατώτερων δικαστηρίων, για να εντοπίσει σε αυτές συνταγματικές ατέλειες, ή παραβιάσεις. Οπότε, σε μια τέτοια πορεία, το όλο θέμα μπορεί εξελιχθεί μαλακά και χωρίς καταγραφή στους εθνικούς σεισμογράφους. Επίσης ισχυρίζεται, ότι η πρακτική των επικυρωτών δεν μπορεί να θεωρείται εκ των προτέρων δδεδομένη. Επειδή, ναι μεν φοβώνται τις συνέπειες των αντιδράσεων στις πολιτείες που ανήκουν, αλλά φοβώνται επίσης και αποφάσεις υπέρ μιας καλπονοθείας, για την υποίαν υπάρχουν χιλιάδες τεκμήρια στα χέρια νομικών.

   Βεβαίως, το πρόβλημα είναι τι γίνεται κάτω από την χρονική πίεση, που υπάρχει, κάτω από το δεδομένο ότι στις 6 Ιανουαρίου θα κληθεί το Κογκρέσσο να παραλάβει την απόφαση των εκλογέων για τον νέο πρόδρο, εγκαινιάζοντας την θητεία του. Όπως όμως αναλύει ο Dr. Corsi υπάρχουν ακόμη δεκάδες ύφαλοι, που θα πρέπει να ο μπιντές να παρακάμψει μέχρι εκεί. Διότι εάν ποινικοποιηθεί για τα πλείστα όσα ποινικά αδικήματά του, μέχρι να εκδικασθούν αυτές οι υποθέσεις, παύει να είναι υποψήφιος για την προεδρία. Οπότε, βάσει της νομοθεσίας γίνεται μέχρι την εκδίκαση προσωρινός πρόεδρος ο Mike Pence. Εάν παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Rudi Giuliani στο Πολεμικό Στρατηγείο Warroom του Στέφανο Μπάνον, θα διαπιστώσεται, ότι συζητούν πολύ συγκεκριμένα και γι αυτό.

    Εξ άλλου εάν δείτε την ομιλία του Στρατηγού Flynn στην χθεσινή μεγάλη συγκέντρωση στην Ουσιάγκτικτον, είναι προφανές, ότι κάθε άλλο παρά στενοχωρημένος αυτός φαίνετα. Φυσικά εξακολουθεί να επιμένει, ότι το θέμα της καλπονοθείας θα κριθεί από τον λαό και τον στρατό στους δρόμους. Αυτή είναι εξ άλλου και η αποστολή του. Προσωπικά εκτιμώ, ότι στα πλαίσια των ΔΠΤ υπάρχει καταμερισμός καθηκόντων, στα πλαίσια του οποίου έχει ακόμη η νομική ομάδα πολύ δρόμο μπροστά της.

   Αυτή η ανάλυση γράφτηκε χωρίς να προλάβω να ασχοληθώ με τις χθεσινοβραδυνές και σημερινές εξελίξεις. Προσπάθησα να δώσω στα πλαίσια της πληροφόρησης, που έχω στην διάθεσή μου, μια κατα το δυνατόν εμπεριστατωμένη καταγραφή των ζητημάτων, με τα οποία αυτη καταγίνεται. Όμως κάθε άποψη είναι μερική και υποκειμενική. Γι αυτό σας προτρέπω να μην επαρκείσθε σε ότι ο καθένας προβάλλει (συμπεριλαμβανομένου και του υποφαινόμενου). Μόνον η συνεχής αναζήτηση και ο διάλογος μπορουν να μας οδηγήσεισουν σε πιο σφαιρικές αντιλήψεις. Εγώ όμως είμαι για ένα πεπεισμένος:

Ο ΘΕΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ

ΠΡΟΕΔΡΕ, ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ.