Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ BILD ZEITUNG: ΣΥΣΤΗΜΚΗ ΜΑΝΟΥΒΡΑ Η ΤΡΙΓΜΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟ ΕΞΕΛΙΞΗ ΝΕΑΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ;

   1. ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΘΥΕΛΛΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

    Μια αναπάντεχη είδηση επέφερε έθεσε εχθές το συνολικό προσκήνιο ενημέρωσης τής Γερμανίας μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου έκπληξη: Τόσο οι αντίπαλοι τής επιβολής τών ολοκληρωτικών μέτρων, όσο και αυτοί που τα αποδέχθηκαν, ή και τα προωθούσαν με τον ένα ή άλλο τρόπο, είδαν την δημοσιογραφική ναυαρχίδα τού κιτρινισμού BILD ZEITUNG να αλλάζη κατεύθυνση 180 μοιρών. Η εφημερίδα αυτή, παρόλο που αποτελεί την αιχμή τού δόρατος τών μαζικών μέσων τού περιώνυμου εκδοτικού συγκροτήματος AXEL SPRINGER και έχει αναλάβει εργολαβικά την διαστροφή τών ειδήσεων σε αυτή την χώρα, παρουσίασε μια δρυμεία καταγγελία τής γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με την αστοχία, την υπερβολή και την καταστροφικότητα τών μέτρων λόγω τού κορωνοϊού με το κεντρικό της πρωτοσέλιδο άρθρο. Συγγραφέας τού άρθρου ήταν ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Julian Reichelt.

Σχετικά βίντεο που αναρτήθηκαν στο you tube δέχθηκαν εκατοντάδες πανηγυρικά σχόλια. Το απίθανα χαμηλό επίπεδο αυτής τής εφημερίδας επί δεκαετίες προξενούσε αίσθηση ντροπής σε εκείνο το μέρος τής γερμανικής κοινωνίας, που δεν ανήκε στην βαθιά υπνωτισμένη πλέμπα. Την εποχή, που άνθιζε ακόμη η βιομηχανική παραγωγή στην γερμανία ξεχυνόντουσαν τις πρωινές ώρες οι στρατιές τών γερμανών στα μαζικά μέσα σαν προφέσορες, κρατώντας μεγάλες τσάντες, όπως αυτές που έχουν οι γιατροί, έχοντας μέσα τα θερμός με τον καφέ και τα σάντουιτς. Η πλειοψηφία είχε υπό μάλης την BILD, με γερακίσιο ύφος τού κατά τον Roussau „χειραφετημένου πολίτη”, που μετέβαινε στους εργασιακούς χώρους, για να κάνη διαλέξεις στο διάλειμμα σχετικά με όσα είχαν προβληθεί το προηγούμενο βράδυ στις ειδήσεις. Η γερμανική κοινωνία χαρακτηρίζεται από μια πολυάριθμη πλέμπα (που θεωρείται ο κοιμώμενος γίγαντας επιβολής ανεγκέφαλων επιλογών) από σημαντικό αριθμό ανθρώπων, που θεωρούνται οι ίδιοι φιλελεύθεροι (όποιος επιθυμεί τούς πιστεύει) ενώ ταυτοχρόνως η πλειοψηφία τους είναι πεπεισμένη για την υποτιθέμενη ανωτερότητα τής γερμανικής φυλής, από σημαντικό αριθμό ψευτοπροοδευτικών, που γυροφέρνουν τούς “πράσινους” και την νεοταξική φυλλάδα “taz“, από ισχυρή κοινότητα άγριων ελτζιμπιτάδων, τών οποίων η ιδεολογία εδράζεται από την μέση και κάτω, αλλά και κάποιο σοβαρό ποσοστό ήσυχων ανθρώπων καλής θέλησης, σαν αποτέλεσμα τών σημαντικών ζυμώσεων στο χώρο τής φιλοσοφίας, τής επιστήμης, τού κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού που αναπτύχθηκε κατά τούς προηγούμενους αιώνες. Αυτό το πνεύμα επιχειρήθηκε να εξουδετερωθεί με την μεταπολεμική καμπάνια τής “επαναδιαπαιδαγώγησης” (Umerziehung) που επέβαλαν τα Βορειοαμερικανοσιωνιστικά επιτελεία, με δημοσιογραφικό ρόπαλο τον εκδοτικό όμιλο τού Axel Springer, ο οποίος κινήθηκε μονίμως στα πλαίσια τής απροκάλυπτης αποβλάκωσης και τού συγκαλυμμένου ψυχολογικού πολέμου όσο αφορά την πλέμπα, ή την έντεχνη προπαγάνδα, μέσω άλλων εφημερίδων όπως η “DIE WELT“, όσο αφορά τούς συντηρητικούς. Κατά την περίοδο τών κινητοποιήσεων τής περιόδου 1968 ο εκδοτικός οίκος τού Springer αποτέλεσε μόνιμο στόχο, καθόσον πληθώρα διαμαρτυριών διεξαγόταν μπροστά στα κεντρικά γραφεία τού συγκροτήματος, ως έδρα τού κακού.

Πέραν όμως τών προηγούμενων, αυτό που χαρακτηρίζει επίσης την Γερμανική κοινωνία, έστω και εάν ακόμη αυτό το ποσοστό της είναι από αριθμητικής πλευράς σχετικά μικρό, είναι το άκρως αποφασισμένο, πνευματικά προικισμένο, αλλά κυρίως με την γνωστή γερμανική συστηματική συνέπεια σε θεωρία και μόχθο παρεμβαίνον δυναμικό τών κοινωνικών ακτιβιστών και αδιαμφισβήτητα πνευματικών ανθρώπων. Αυτοί με τις παρεμβάσεις τους έχουν επιτύχει να μεταστρέφουν βήμα προς βήμα και με γοργά αυξανόμενο ρυθμό την συνείδηση πολλών χιλιάδων πολιτών, αποτελώντας μια ιδιαίτερα βαρύνουσα μαγιά, που ζυμώνει το σύνολο τών ευαίσθητων συνειδήσεων στην κατεύθυνση τής ριζικής ανατροπής τών δεδομένων. Όπως έχει καταστεί εμφανές και στην Ελλάδα, ένα καλό που επέφερε η κρίση τού κορωνοϊού ήταν μια σημαντική μεταστροφή τόσο στην συνείδηση, όσο και στις διαθέσεις τού κοινωνικού σώματος, απογυμνώνοντας σε σημαντικό βαθμό την αλήτ από την επίφαση νομιμότητας, που αυτή επικαλείται. Μέρα με την ημέρα αυξάνεται ο αριθμός ανθρώπων που διαθέτουν κύρος, ως πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι με απήχηση, ιεράρχες και ιερείς καθώς και ειδικοί επιστήμονες, που παρεμβαίνουν πλέον δυναμικά στον δημόσιο διάλογο, ανοίγοντας ένα παράθυρο να συγκροτηθή στην πορεία ένας ισχυρός αντίλογος στην νεοταξική προπαγάνδα και αντιανθρώπινη επιβολή. Ιδιαίτερα, όταν οι πολίτες βλέπουν με παρεμβάσεις πολιτικών από πολύ ψηλά προωθημένες θέσεις, όπως αυτές τού προέδρου Τραμπ, να τσεκουρώνονται νεοταξικοί θεσμοί εν είδει FED και ΠΟΥ, αναπτερώνεται το δικό τους δυναμικό και η διάθεσή τους να αναπτύξουν δικές τους πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για την κατάργηση τού νεοταξικού εκτρώματος. Για την εγκαθίδρυση ενός πολυπολικού κόσμου, όπου οι μονόπατοι αφέντες δεν θα έχουν θέση, όπως τον εξήγγειλε ο Βλαδίμηρος Πούτιν και μέσα σε πλαίσια θριάμβου τής ειρήνης, όπως οι διθύραμβοι τού Ντόναλντ Τραμπ στο τρίτο βίντεο που έχει αναρτηθεί. Το “ασυμβίβαστο παιδί” τού Λευκού Οίκου Steeve Bannon, παράτησε τις καρέκλες και τα οφίτσια, για να κατέβη αλεξιπτωτιστής στο ευρωπαϊκό πεδίο, μακρυμάλλης και μονίμως αξύριστος με στόχο να γεφυρώση φορώντας σπορ αμπέχονο και άρβυλα με τούς φακέλους υπό μάλης την απόσταση μεταξύ πολιτικών, που βρίσκονται σε θέσεις υψηλής ευθύνης και αυτών, που μια ζωή έδρασαν στην πρώτη γραμμή τών κοινωνικών αγώνων, ως πνευματικός επικεφαλής τής υπό εξέλιξη νέας αστικής επανάστασης.

  

    Πέρα όμως από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η χθεσινή στροφή τής BILD, αρκετοί ήταν αυτοί που προβληματίσθηκαν σχετικά με την ξαφνική αντιδιαμετρική στροφή, στο ποσοστό μάλιστα που εδώ και κάποιες εβδομάδες οι Q Anon ανήγγειλαν, ότι πολύ σύντομα στην Γερμανία πρόκειται να αναποδογυριστούν όλα. Στο δεύτερο βίντεο οι πολύ δόκιμοι πασίγνωστοι στην Γερμανία δημοσιογράφοι και κοινωνικοί ακτιβιστές Eva Herman και Adreas Popp αποκαλύπτουν ότι η πλειοψηφία τών μετοχών αγοράστηκε από τον επενδυτικό τών ΗΠΑ RKK τού Kolbert Krabitz Roberts. Αυτός έβγαλε το συγκρότημα Springer από το χρηματιστήριο, με στόχο να παρακάμψη την χήρα τού Springer Frieda προσφέροντας 63 ευρώ για τήν εξαγορά κάθε μετοχής τών  μικρότερων μετόχων. Ο Roberts είναι οικονομικό κοράκι, που στο παρελθόν αγόραζε επιχειρήσεις στα πρόθυρα τής χρεωκοπίας, με στόχο την διάλυσή τους και μεταπώληση τών υγειών τμημάτων. Ανήκει στο ρεπουμπλικανικό κόμμα και υπήρξε σημαντικός χρηματοδότης τής εκλογικής εκστρατείας τού Μπους. Χρηματοδότησε όμως με ένα εκατομμύριο και την προεκλογική εκστρατεία με ένα εκατομμύριο δολάρια την προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ και έλαβε μέρος στο συνέδριο κάποιων σημαντικών επενδυτών που οργάνωσε ο ίδιος.

     Χωρίς αμφιβολία η καρέκλα τής Μέρκελ τρίζει άσχημα. Σημαντικά στελέχη τού κόμματός της αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο τα μέτρα για τον ιό. Ακόμη και ο καροτσάκιας δήλωσε, ότι τα μέτρα που πάρθηκαν δεν είναι ισορροπημένα, ενώ μεγάλες εφημερίδες παρουσιάζουν στα πρωτοσέλιδα πρόσωπα για άμεσα διαδοχή. Σε αυτό το ζήτημα θα αναφερθώ σε επόμενη ανάρτηση με τίτλο: "Ο Αστρολη(ο)γικός Χάρτης τής Επικείμενης Εκδίωξης τής Μέρκελ Από Ένα Ειδήμονα".



ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΟΥΦΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ:
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ JENS SPAN ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΠΟΥΛΗΜΑ ΑΠΙΘΑΝΑ ΣΚΛΗΡΗΣ ΜΟΥΡΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΕΜΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ.




Φυσικά θα επανέλθω σχετικά.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΖΛ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΡΟΝΟΪΟ

   1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

  Στις προηγούμενες αναρτήσεις προέβην σε ενημερώσεις από την καθημερινή έντονη είσοδό μου με γερμανικές ιστοσελίδες εναλλακτικής ενημέρωσης σχετικά με τιε εξαγγελίες τής διοίκησης Τραμπ και τών Q Anon με αφορμή τον κωρονοϊό. Στην προηγούμενη ανάρτηση εξέθεσα και τον αντίλογο που καταγράφηκε σε ένα μέρος αυτών τών ιστοσελίδων αναφορικά με την ειλικρίνεια τών εξαγγελιών αυτών και την αντίστοιχη συστηματική προπαγάνδα που τις συνόδευσε. Χωρίς την παραμικρή διάθεση να αποκρυφτούν δεδομένα που έχουν καταγραφεί, είτε αυτά μάς αρέσουν, είτε όχι. Με στόχο την κατά το δυνατόν σφαιρική ενημέρωση, πέρα από μασήματα και συναισθηματισμούς, διότι αυτή την βάση, ώστε να αναπτύξουμε την δική μας κρίση. Δευτερευόντως ἔκφρασσα και κάποιες προσωπικές εκτιμήσεις με επιφύλαξη, τονίζοντας ότι στόχος όσων έκθεσα ήταν να προβληματίσουν και όχι να πείσουν στην βάση απόψεων, που έχουν διαμορφωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Την προηγούμενη ανάρτηση δεν προχώρησα στο βάθος που είχα αρχικά προγραμματίσει, σιωπώντας από τις 17 Απριλίου μέχρι σήμερα. Στόχος αυτής τής επιφύλαξης ήταν η συλλογή περισσότερων στοιχείων και μια περισσότερο ενδελεχή αξιολόγηση όσων καταγράφησαν.

Κατά την διάρκεια τών δέκα προηγούμενων ημερών ασχολήθηκα εντατικά με την διαδικτυακή έκφανση τού εν λόγω ζητήματος. Ταυτοχρόνως είχα την δυνατότητα να ενσκήψω εν μέρει σε βιβλιογραφία, που συστηματικά συλλέγω τα τελευταία τριάντα χρόνια. Βάσει τών δεδομένων, που έχω ενδιάμεσα λάβει υπ' όψει μου, αλλά και κατόπιν νοητικής προσπάθειας να εντοπίσω μια δίοδο μέσα στον λαβύρινθο, που ορθώθηκε από τον καταιγισμό γεγονότων και τον όγκο σχετικών δημοσιευμάτων, θεωρώ, ότι πλέον καθίσταται εφικτή μια πρώτη αποτίμηση σχετικά με τις αιτίες αλλά και τις απώτερες στοχεύσεις τής κρίσης που εκδηλώθηκε μέσω τού κωρονοϊού. Επειδή δεν πρόσκειμαι μόνον στην Θεωρία Συνωμοσίας, αλλά επιδιώκω να ανήκω σε αυτούς, που με συστηματικό τρόπο προσπαθούν να την δομήσουν επάνω σε αυστηρά επιστημονική βάση, βασικός γνώμονας για την διαμόρφωση όσων ακολουθούν είναι η αρχή, ότι “τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται”. Αυτήν την αρχή διατύπωσε στα πλαίσια τών λογοτεχνικών πονημάτων αστυνομικού περιεχομένου ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Ο περιώνυμος ήρωας τών διηγήσεών του, εστίαζε μονίμως την πρακτική του σε δυο άξονες. Ο ένας αφορούσε την συλλογή και αξιολόγηση στοιχείων, τα οποία δεν χαρακτηρίζονται από προφανή σημασία, σε μια προσπάθεια ανάγνωσης μεταξύ τών γραμμών τού story - σεναρίου, που έντεχνα σερβίρεται ως αυτονόητο, ή τουλάχιστον ως λογικό. Ο δεύτερος αφορούσε την εξονυχιστική αποτίμηση τών στοιχείων με βάση την αρχή QUI BONO: Ποιος είναι δηλαδή αυτός, που αντλεί οφέλη από την διάπραξη τής εγκληματικής πρακτικής. Εκτιμώ, ότι αυτό που αποσκοπεί να εξάρη με τις περιγραφές του ο Ντόυλ, έγκειται, στο ότι αυτό που διαφαίνεται ως υπέρμετρη οξυδέρκεια στην διαδικασία διερεύνησης τού εγκλήματος, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα συνεπή και συστηματικό τρόπο προσέγγισης τών δεδομένων. Ο οποίος συνίσταται από την μετάβαση από τα σημαίνοντα στα σημαινόμενα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι αυτήν την επίγνωση προώθησε και εφάρμοσε στα δεδομένα τής εποχής μας ο Ουμπέρτο Έκο, ως βαθύτατα προικισμένος καθηγητής σημειολογίας. Με άκρως επιτυχημένα μυθιστορήματα προσπάθησε να αναδείξη την εφαρμογή τής αρχής QUI BONO στο ύψος που τής αρμόζει. Μετακομίζοντάς τη από την φαντασιακή σφαίρα τού Ντόυλ στον χώρο τής πραγματικής συνωμοσίας, που βρίθη εδώ και χιλιετίες μέσα στην κακοδαιμονία τής ανθρωπότητος. Πιστός στην τετραπέρατη μόνιμη ειρωνεία του, ο Έκο δεν έπαυε να δηλώνη, ότι δεν περιφρονεί τίποτε περισσότερο από ότι τις θεωρίες συνωμοσίας. Όμως, οι φόνοι σε βάρος τής γνώσης και τής αλήθειας που περιγράφει στο “Στο Όνομα τού Ρόδου”, δεν παραπέμπουν μόνο στο χρώμα τού αίματος, αλλά και στούς Ροδόσταυρους (σταυροφόρους, ιππότες ναΐτες και λοιπό κακό συναπάντημα). Τουτέστιν στον τελετουργικό φόνο. (Στον Ουμπέρτο Έκο έχω κάνει αναφορά σε δυο αναρτήσεις:

https://bostopel.blogspot.com/2016/02/blog-post.html
https://bostopel.blogspot.com/2017/02/blog-post_5.html

 

    Η προσπάθεια να παρακολουθήσουμε, να ερμηνεύσουμε  και να ανασυνθέσουμε με παραστατικό τρόπο τις επί μέρους ενέργειες, που κλιμακώνονται στα πλαίσια τού μάστερ πλαν τών μωλοχιστών στο αμέσως επόμενο διάστημα αφού αυτές εκδηλωθούν, δεν είναι διόλου εύκολο. Συνήθως τα όσα ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο βήμα είναι αυτά που αποκαλύπτουν εκ τών υστέρων τις συγκεκριμένες στοχεύσεις που αυτό αποσκοπούσε. Τα επί μέρους βήματα οργανώνονται τελείως κρυφά και με ταυτόχρονες προσπάθειες αποπροσανατολισμού της προσοχής αυτών που παρακολουθούν τις εξελίξεις. Ειδικά κάποιες επιλογές μεγίστης σημασίας επιβάλλονται με καταιγιστικό τρόπο, ώστε προκαλέσουν σοκ στη διαδικασία πρόσληψης και αξιολόγησης τους. Στην συνέχεια διοχετεύεται αφ' ενός σκόπιμα, αλλά και εκ τών πραγμάτων ένας οχετός πληροφοριών στη δημοσιότητα, οπότε από τη μια μεριά η διάνοια σαστίζει, καθόσον από την άλλη δημιουργείται η διάθεση άμεσης αντίδρασης στα γεγονότα. Με αποτέλεσμα οι εκτιμήσεις να διαμορφώνονται κάτω από καθεστώς πανικού, ενώ ο ακτιβισμός που εκδηλώνεται, μοιραία χαρακτηρίζεται ως ένα βαθμό από αβεβαιότητα και σχετικά υψηλό ποσοστό λάθους. Αυτή η ατμόσφαιρα πανικού και αβεβαιότητας εμποδίζει στο να εκπονηθούν και να προταθούν στον δημόσιο διάλογο φρόνιμες αντιδράσεις σε όσα κλιμακώνονται. Με αυτόν τον τρόπο, η αμηχανία που επιβάλλεται στο κοινωνικό σώμα, όσο σκληρή κι αν είναι η φραστική κριτική από τα εναλλακτικά μέσα, σε συνδυασμό με τον οχετό προπαγάνδας τών μαζικών μέσων, παρέχει την πλήρη πρωτοβουλία τών κινήσεων στούς μωλοχιστές, ενώ η πλειοψηφία παραμένει αδρανής. Αυτή η διαδικασία βεβαίως δεν ισχύει για αντιπάλους τού μωλοχισμού, που διαθέτουν υψηλή οργάνωση, συγκροτημένους μηχανισμούς, και οικονομικά μέσα, όπως η διοίκηση Τραμπ, ή η διοίκηση Πούτιν. Σε αυτά τα πλαίσια  Ήταν λοιπόν επόμενο, οι μπλόγκερς, που συνιστούν την εμπροσθοφυλακή στην εναλλακτική ενημέρωση, να στρέψουν σε κάποιο ποσοστό την προσοχή και τις ελπίδες τους  σε πρώτη φάση προς εκεί. Πλην όμως, οι δομές που προαναφέρθηκαν νέμονται τμήματα τής κρατικής εξουσίας, ασχέτως τού τρόπου που μπορούμε να εκτιμάμε τον ρόλο τους - ή και την προσφορά τους ακόμη. Κατά συνέπεια ο λόγος και ο αντίλογος που αναπτύσσουν - πέραν τον όποιων διαθέσεων - δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται από πολιτική σκοπιμότητα. Ενώ κάποια δεδομένα κρίνουν σκόπιμο, στα πλαίσια πάντοτε τών πολιτικών επιλογών τους, να αποκαλύπτουν στην δημοσιότητα, άλλά θεωρούν ότι είναι σκόπιμο να αποκρύπτονται. Κλασσική περίπτωση αυτής τής πρακτικής, είναι η άρνηση τού ανώτατου εισαγγελέως τών ΗΠΑ William Barr πριν μερικές μέρες, να μην δώση στην δημοσιότητα το πόρισμα τής επιτροπής για την διερεύνηση τών γεγονότων τής 11/9, επικαλούμενος κάποια αόριστη σκοπιμότητα. Πέραν αυτού, συχνά οι ίδιες δυνάμεις θεωρούν σκόπιμο, να προβούν και σε στοχευμένη παραπληροφόρηση τής κοινής γνώμης, ισχυριζόμενοι την ανάγκη αποπροσανατολισμού τών αντιπάλων τους. Τέτοιου είδους σκοπιμότητα ισχυρίστηκαν και οι Q Anon σχετικά με την παλινωδία τών διακηρύξεών τους περί κλεισίματος τού διαδικτύου και τών τηλεοπτικών μέσων, ή περί επικείμενης σύλληψης και παραπομπής σε δίκη τών παιδοβιαστών-παιδοδολοφόνων. Βήματα τα οποία, τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν πραγματοποιήθηκαν. Χωρίς αυτό όμως αυτό να σημαίνη, ότι η τεράστια καμπάνια αποκάλυψης αυτών τών κυκλωμάτων και τής εγκληματικής πρακτικής τους, στην προέβησαν οι Q Anon στα πλαίσια τής κρίσης τού κορωνοϊού, δεν έχει βαρύνουσα σημασία. Το ίδιο σημαντικά είναι η λήψη πληθώρας μέτρων από την διοίκηση Τραμπ στην σωστή κατεύθυνση, όπως η καταγγελία τού παγκόσμιου οργανισμού υγείας, η καταγγελία τού Bill Gates και τής επιβολής εμβολίων, η κρατικοποίηση της FED, η διακήρυξη τής αναγκαιότητας για λήξη τής δημόσιας καραντίνας και η κινητοποίηση τών αντιπάλων της. Όλα αυτά είναι άκρως ελπιδοφόρα βήματα, τα οποία καλείται κάθε εχέφρων άνθρωπος να στηρίξη. Πλην όμως αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα τής ουσιαστικής ενημέρωσης, το οποίο επωμίζονται πλέον λόγω θέσεως οι μπλόγκερς και οι κάθε λογής καλοθελητές που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο, μεμονωμένα ή οργανωμένα. Οι θιασώτες τής εναλλακτικής ενημέρωσης, είναι πλέον αποδεδειγμένα αυτοί, που επωμίζονται το καθήκον ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΠΟΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ και ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ στοχεύοντας στην υπεύθυνη διαμόρφωση τής κοινής γνώμης. Κάτω από την συλλογιστική βεβαίως, ότι η διαφώτιση - ενώ είναι το πρώτιστο βήμα - ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ για την ανατροπή τών κλιμακούμενων συνωμοσιών σε βάρος της κοινωνίας. Οι δυνάμεις, οι οποίες επωμίζονται αυτό το καθήκον, οφείλουν να μην αρκούνται στις όποιες προτροπές τού τύπου "enjoy the show". Εδώ δεν πρόκειται ούτε περί σόου, ούτε περί διασκέδασης, αλλά περί μιας αδυσώπητης σύγκρουσης, στα πλαίσια τής οποίας δεν υπάρχει το παραμικρό έλεος από την μεριά τών μωλοχιστών. Τουναντίον η βαρβαρότητα, που κλιμακώνεται στα πλαίσια τής συνωμοσίας τού κορωνοϊού είναι πρωτόγνωρου μεγέθους, έστω κι αν - ή ίσως κατ' ακολουθίαν - η προηγούμενη περίοδος χαρακτηρίστηκε ειδικά στην Ελλάδα από την άγρια φτωχοποίηση τής πλειοψηφίας τής κοινωνίας και την ουσιαστική διάλυση όλων τών δομών τής χωράς, με μόνη εξαίρεση τών μηχανισμών βίαιης καταστολής, τών μηχανισμών άνωθεν επιβολής κρατικής προπαγάνδας, τών μηχανισμών υφαρπαγής τής ψήφου μέσω νοθείας και τών μηχανισμών προώθησης οικονομικής και κοινωνικής διαφθοράς. Άρα το καθήκον που βαραίνει στούς ώμους καθενός, είναι πέραν τής διαφώτισης και η επεξεργασία και προώθηση συγκεκριμένων μέτρων και μορφών αντίστασης για την ανατροπή τής άμεσης απειλής καταστροφής τών πάντων.

  
     2. ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 
         ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΩΡΟΝΟΪΟΥ.

    Σε αυτήν την ανάρτηση αποσκοπώ να αναφερθώ σε δεδομένα, τα οποία ενδιαμέσως έχουν πιστοποιηθεί και δεν βασίζονται σε εικασίες. Ούτως ώστε αυτά να συνδυαστούν στα πλαίσια μιας πρώτης προσέγγισης ως μέρη τού παζλ τής συνωμοσίας. Με στόχο να καταστή ορατό, αν όχι το πλήρες περιεχόμενό της, τουλάχιστον το βασικό περίγραμμα. Καθ' ότι οι πολλαπλές κριτικές τού θέματος, που έχουν λάβει χώρα, κατά κανόνα περιορίζονται στην ανάδειξη επί μέρους πλευρών του, χωρίς να επιχειρούν μια σύνθεση. Ο τρόπος που έχουν καταγραφεί τα γεγονότα παρέχει επί πλέον ένα σοβαρό προτέρημα κατά την κρίση μου. Διότι οδηγεί στον πηρύνα τού αναλυτικού οργάνου, που έχω επιλέξει και επεξεργάζομαι, θίγοντας ακριβώς αυτά που θεωρώ ουσία τού μάτριξ: Δηλαδή την παρέμβαση στο ανθρώπινο δράμα μη οντοτήτων, μη ορατών υπό συνήθεις συνθήκες, που θρέφονται από την ενέργεια που περιέχεται στο αίμα τών ανθρώπων κάτω από συνθήκες άκρας υπερέντασης. Καθώς και την ανακύκλωση τού ανθρώπων με ταυτόχρονη καταστροφή τής εκάστοτε πολιτισμικής βάσεως που έχει αναπτυχθεί, σε κύκλους διάρκειας περισσότερων δεκάδων χιλιάδων ετών, που ξεφεύγουν τελείως πέρα από τις δυνατότητες τής συνήθους αντίληψης.

     ΠΡΩΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ:
   Ο Κωρονοϊός αποτελεί διαπιστωμένα και χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης εργαστηριακό κατασκεύασμα με στόχο την χρήση του σε πλαίσια βιολογικού πολέμου. Επ' αυτού δεν χωρούν εικασίες, αμφιβολίες, ή ιδιωτικές απόψεις. Αυτοί που τον κατασκεύασαν φρόντισαν να δημοσιοποιήσουν αυτήν την διαδικασία στα αντίστοιχα επιστημονικά έντυπα ΕΠΩΝΥΜΩΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ, ΘΕΩΡΏΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΆΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Τα όσα αναφέρονται από πλείστες όσες "πηγές" περί μεταδώσεως τού ιού από νυχτερίδες, γουρούνια, κουνέλια, ή πράσινες ρέγγες συνιστούν αστειότητες πέραν τής όποιας πραγματικότητος. Όπως καταδεκνύει ο κάτωθι σύνδεσμος:

https://www.veteranstoday.com/2020/04/24/pravda-us-army-created-covid-19-in-2015-research-proofs-or-debunking-you-pick/

    Ο κωρονοϊός κατασκευάστηκε το 1915 στο πανεπιστήμιο τής Βορείου Καρολίνας σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο τού Χάρβαρντ και την Διέυθυνση τού Food and Drug Administrations Lab τού Αρκάνσας. Την χρηματοδότηση τού προγράμματος παρείχε η USAID / CIA. Ως "πρώτη ύλη" κατασκευής τού ιού επιλέχθηκε ένας ιός, που βρισκόταν σε νυχτερίδες τού Βουχάν. Στην διαδικασία κατασκευής τού ιού αποφασιστήκε να συμμετέχη και το εργαστήριο στο Βουχάν τής Κίνας.
Η κατασκευή τού ιούβ έγινε συμφώνως προς τον σύνδεσμο που κτέθεσα από τούς εξής "επιστήμονες" ανθρωποχασάπηδες:
Published: 09 November 2015A SARS-like cluster of circulating bat coronaviruses shows potential for human emergence by Vineet D Menachery, Boyd L Yount Jr, Kari Debbink, Sudhakar Agnihothram, Lisa E Gralinski, Jessica A Plante, Rachel L Graham, Trevor Scobey, Xing-Yi Ge, Eric F Donaldson, Scott H Randell, Antonio Lanzavecchia, Wayne A Marasco, Zhengli-Li Shi, Ralph S Baric
Nature Medicine volume 21, pages1508–1513 (2015)

Το αντίστοιχο "επίτευγμα" δημοσιεύθηκε το 2015 στον τόμο 21 τού "Nature Medicine", σελίδες 1508-1513. ΑΥΤΗ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.


          ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ
Στον κωρονοϊο ενσωματώθηκαν πρωτείνες τού AIDS. Αυτές πιστοποιήθηκαν από Ινδούς ερευνητές. Την ίδια διαπίστωση καταθέτει και ο επιδημιολόγος κάτοχος τού βραβείου νόμπελιατρικής για το έτος 2008 Γάλλος καθηγητής Luc Montagnier, σύμφωνα με τούς συνδέσμους που ακολουθούν:

https://www.gospanews.net/en/2020/04/14/wuhan-gate-2-hiv-inside-coronavirus-bio-weapon-proof-by-indian-research-misteriously-concealed/

https://www.veteranstoday.com/2020/04/24/covid-19-created-in-lab-with-hiv-medicine-nobel-confirms-indian-research-disclosed-by-vt/


          ΤΡΙΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ:
    Η διάδοση τού ιού ξεκίνησε στην Κίνα πριν μερικούς μήνες. Η κυβέρνηση τής Κίνας, ενώ επέβαλλε μέτρα πλήρους και σκληρού αποκλεισμού στο Βουχάν, ταυτοχρόνως δεν έλαβε κανένα μέτρο για να ανακόψη την διάδοση τού υιού σε άλλες χώρες. Επέτρεψε όλες τις πτήσεις προς και από το εξωτερικό. Λαμβάνοντας υπ' όψει, ότι η έξαρση τού ιού έλαβε χώρα τον παρελθόντα Φεβρουάριο κατά την διάρκεια τών εορτασμών τού νέου σεληνιακού έτους, που χαρακτηρίστηκε από προσέλευση στην Κίνα - και μετά πάροδο μικρού διαστήματος επιστροφής στις χώρες που ζουν - εκατομμυρίων Κινέζων, αυτή η πρακτική αποτελεί κατάφωρη εγκληματική ενέργεια από την κινέζικη ηγεσία. Η χώρα που υπέφερε όσο καμία άλλη από αυτήν την συνειδητή επιλογή είναι η Ιταλία στην οποία ζουν περίπου ένα εκατομμύριο Κινέζοι.
   Η κυβέρνηση τής Κίνας διέδωσε επίσης μετά τον αποκλεισμό τού Βουχάν, ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Την ίδια τακτική ακολούθησε και ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας WHO, που δέχεται έντονη οικονομική στήριξη από την κινέχικη ηγεσία και τον Bill Gates.
   Επί πλέον με την μεταφορά τών παραγωγικών δομών από τις δυτικές χώρες στην Κίνα, αυτή κατέχει ένα ποσοστό 90% τής παγκόσμιας παραγωγής φαρμάκων και βιταμινών. Με την κρίση τού κορονοϊού πλείστες χώρες βρέθηκαν στην δύσκολη θέση να προβούν στην εισαγωγή επί πλέον προστατευτικών υγειονομικών προσωπίδων από την Κίνα. Το υλικό όμως που παρέλαβαν ήταν τελείως ελαττωματικό, με αποτέλεσμα να επιστραφούν εκατομμύρια μάσκες ως ακατάλληλες πχ. από την Φιλανδία και τον Καναδά.


      ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ
   Η τεχνητός αναβιβασμός μιάς εποχιακής έξαρσης τής γρίππης, με σημαντική συμμετοχή τού κορωνοϊού σε αυτήν, σε υποτιθέμενη πανδημία είχε προαναγγελθεί πολλαπλά, αρκετά πριν αυτή εκδηλωθεί. Εκτός από το event 201, στο οποιο αναφέρθηκα διεξοδικά σε προηγούμενη ανάρτηση, η "πανδημία" αποτέλεσε αντικείμενο πληθώρας "προβλέψεων" και "προεμφυτευμάτων" με μόνιμη συμμετοχή τού Bill Gates σε αυτές. Δεν ήταν μόνο οι "προβλέψεις" τού παγκόσμιου οργανισμού υγείας WHO, που προηγήθηκαν αρκετό διάστημα πριν. Όπως καταδεικνύει ο σύνδεσμος που ακολουθεί, περισσότεροι "προφύτες" και "προφύτισες" αναδείχθησαν από τα συνωμοτικά κυκλώματα στην διαδικασία τής ψυχολογικού επηρεασμού τού υγειονομικού κατεστημένου στα πλαίσια συστηματικής διεξαγωγής ενός πολέμου τρομοκράτησης. Αυτή η διαδικασία αποκαλύπτει τον έντεχνο τρόπο, που σχεδιάστηκε και οργανώθηκε μέσα σε σχετικά μακρά πορεία η σκευωρία, ως σημαντική μακροπρόθεσμη στόχευση τών εν λόγω κυκλωμάτων:

 https://www.gospanews.net/en/2020/03/20/bio-weapon-coronavirus-prophecy-on-pandemic-and-nwo-by-cias-queen-of-obama-biden/

     3. Η ΣΦΟΔΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΣΤΟ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟΥ 
         ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ 
         ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

    Στην πρώτη φάση τής διάδοσης τού κωρονοϊού το ελλαδικό "κράτος" επέδειξε πλήρη αδιαφορία, όχι μόνο αναφορικά με την λήψη προληπτικών μέτρων. Ενώ στην Ιταλία είχε καταγραφεί κάποιος σημαντικός αριθμός νοσούντων (ασχέτως εάν οι στατιστικές είχαν σκοπίμως φουσκωθεί υπέρμετρα υπέράνω τών πραγματικών ποσών) οι πτήσεις από την Ιταλία συνεχίζοντο απρόσκωπτα, σε αντίθεση με την ξαφνική ψύχωση που ακολούθησε στην συνέχειασ και τα άκρως δυσανάλογα μέτρα, που επιβλήθηκαν στην συνέχεια. Η σκοπιμότητα τής πλήρους κρατικής αδιαφορίας κατά την πρώτη φάση τής διάδοσης είναι προφανής και δεν σχετίζεται διόλου με την ποιότητα ενός αδύναμου και υπολειτουργούντος κράτους, όπως κατέδειξε η υπερβολική βαναυσότητα τών μέτρων που επιβλήθηκαν στην συνέχεια. Είναι προφανές, ότι στόχος τής τότε αδράνειας ήταν η διάδοση τού ιού σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταστή δυνατή η κλιμάκωση τής ψύχωσης και η μετατροπή όλων τών πολιτών σε υγειονομικούς κρατούμενους που ακολούθησε.
    Τα μέτρα που επιβλήθηκαν στα προπύργεια τού κοινοβουλευτικού φασισμού στην Ευρώπη, που είναι η γερμανία και ο ελλαδικός δορυφόρος της ήταν περισσότερο από ακραία. Όπως τεκμηριώνει το τελευταίο βίντεο τής προγούμενης ανάρτησης, μια Γερμανίδα δικηγόρος που κατέθεσε μήνυση ενάντια στην νομιμότητα τών περιοριστικών μέτρων, συνελήφθη πάραυτα και τής επιβλήθηκε εξαναγκαστικός εγκλεισμός σε ψυχιατρείο.  Ο ολοκληρωτισμός στα ελεγχόμενα μαζικά μέσα στην Ελλάδα εκδηλώθηκε επίσης με πρωτόγνωρα βάρβαρο τρόπο χωρίς εξαίρεση, ακόμη και σε βάρος τών πλεόν προκλητικών φερεφώνων τους. Μια απλή ερώτηση τής όλγας τρέμη σε υπουργό σχετικά με την παροχή κρατικών μέσων σε κάποιο νοσοκομείο στάθηκε αρκετή για την κλωτσηδόν παύση της από το κανάλι.
   Ταυτοχρόνως ξεκίνησε σε παγκόσμιο επίπεδο μια προπαγάνδα κατατρομοκράτησης στην κυριολεξία, η οποία εστιαζεται στα εξής μέτρα:
- Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί
- Εμφύτευση μικροτσίπ
- Κατάργηση τού ρευστού χρήματος
    Αυτή η δέσμη μέτρων παραπέμπει στο προφητικό βιβλίο τής "Αποκαλύψεως" τού Ιωάννου και την πληθώρα όσων γραφεί σχετικά με το λεγόμενο "χάραγμα" και την "έλευση τού αντιχρίστου". Πέραν τών σημερινών μου αντιλήψεων, το έφερε η ζωή να ζυμωθώ περισσότερο από έντονα κατά τα έτη 1987 μέχρι 1998 με αυτή την προβληματική στα πλαίσια τής ενεργούς ενταξής μου στις προσπάθειες Ιεραποστολής στην Ευρώπη στα πλαίσια τών ΓΟΧ (γνήσιοι ορθόδοξοι χριστανοί - λεγόμενοι "παλαιοημερολογήτες"). Αλλά και τών κατοπιν συγκεκριμένων ενασχολήσεων με την θρησκειολογία, τις απειλές που προέρχονται από τις αποκρυφιστικές οργανώσεις, την συνωμοσιολογία, την μεταφυσική κ.α. έχω διαμορφώσει στην πορεία τών 35 τελευταίων ετών μια συγκεκριμένη θεώρηση επί τού θέματος αυτού, σε κάποιες πτυχές τής οποίας προτίθεμαι στα πλαίσια αυτής τής ανάρτησης να αναφερθώ. Παίρνοντας κυρίως αφορμή από την χρονική επιλογή (timing) για την εκδήλωση τής συνωμοσίας με άξονα τον κωρονοϊό. Δεδομένου ότι, εφόσον αποδοθεί συνωμοτική διάσταση στα όσα κλιμακώνονται, ωφείλουμε να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τις συγκεκριμένες χρονικές επιλογές. Στην περίπτωση μάλιστα, που αυτές κορυφώθηκαν από τούς μωλοχιστές κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και την εορτή τής Αναστάσεως, επιβάλλοντας μια βίαιη καταστολή όλων τών εκκλησιαστικών ιεροπραξιών, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Διαδικασία που απασχόλησε ελάχιστα το εκκλησιαστικό σώμα, με φωτεινή εξαίρεση την σθεναρή αντίσταση ελαχιστότατων Ηρωϊκών Ιερέων, οι οποιοι με την συνεπή στάση τους ετίμησαν το σχήμα που ενεδύθησαν και προάσπισαν στο πρόσωπό τους την Ευταξία τής Πίστεως μέσα σε σκληρό αντιεκκλησιαστικό καθεστώς. Καθ' ότι τα όποια επιχειρήματα περί υποτιθέμενης διαφύλαξης τής δημόσιας υγείας καταντάνε στην περίπτωση που ξηλώθηκαν με επιβολή κρατικής βίας μεγάφωνα από τούς ιερούς ναούς, για να μην μεταδωθούν στον περιβάλλοντα χώρο οι Αναστάσιμες Ψαλμωδίες, "ώστε να μην ενοχληθούν οι περίοικοι" όχι μόνον γελοία, αλλά συνιστούν κατάφωρη βλασφημία. Στα πλαίσια μιάς κοινωνίας, όπου με βάση το ισχύον σύνταγμα η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη συνιστά το επίσημο θρήσκευμα. Και οι θρησκευτικοί ταγοί - που σε κάποιο ποσοστό τους συνωστίζονται και οι ίδιοι στα καταγώγεια τών μασωνικών τελεστηρίων - αντί να πετάξουν με τις κλωτσιές έξω από τούς ναούς, αυτούς που υποκριτικά σταυροκοπιούνται σαν να κόβουν τσικλόφουσκες από καουτσουκόδεντρο, φορώντας το λευκό γιλεκάκι τού υποτιθέμενου εκλεγμένου άρχοντος, ενώ αγνοούν και παραβιάζουν απιδεικτικά την επιταγή τού Ευαγγελίου, ότι πάσαι αι αμαρτίαι συγχωρούνται, πλην αυτών που διαπράττονται εις βάρος τού Αγίου Πνεύματος, θα τούς κάνουν πάλι τεμενάδες, υποκλεινόμενοι μπροστά σε ελληνόφωνους σουλτάνους και ελτζιμπιτάδες ψευτοαριστερούς, που επιβάλλουν νομοσχέδια για να μουνιχίζονται οι έφηβοι.

  Επί τού προκειμένου προκύπτουν δυο βασικά ερωτήματα:
Ερώτημα πρώτο: Για ποιο λόγο έγινε αποδεκτή η άκρα εκκλησιατική εξουθένωση κατά την διάρκεια τής κρίσης με άκρως υποτονικό τρόπο από το εκκλησιαστικό σώμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε χώρες με ισχυρή επηροή τού παπισμού όπως η Ιταλία, καθώς και σε όλη την υφήλιο;
Ερώτημα δεύτερο: Πως αξιολογούνται από την σκοπιά της συνωμοσιολογικής επιστήμης οι προφητείες (δεδομένου ότι αυτές δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο κείμενο τής Αποκαλύψεως τού Ιωάννου) περί "χαράγματος" και "ελεύσεως τού αντχρίστου";

    Αναφορικά με το πρώτο:
Είναι αναγκαίος ένας διαχωρισμός (όχι όμως διαφοροποίηση) μεταξύ Χριστιανικής πίστεως και εκκλησίας τού Χριστού. Η πίστις είναι αμειγώς προσωπική υπόθεση. Σύμφωνα με την ορθόδοξη πρακτική ο κάθε πιστός μπορεί να επικοινωνή πρόσωπο προς πρόσωπο με το Θείον. Αυτό προκύπτει από την Αγαπητική Κοινωνία Προσώπων, ως πεμπτουσίας τού Τριαδικού Δόγματος. Πλην όμως η εκκλησία δεν συνιστά κατ' ουδένα τρόπον αποκλειστικά προσωπικό γεγονός. Πρόκειται περί τής Ευχαριστιακής Συνάξεως, "όπου άπαντες οι συναχθέντες ένεκεν τού Ονόματός Του", πραγματώνουν τον πηρύνα τού εκκλησιαστικού θαύματος, που συνίσται στην "παράδοξο ενότητα αμαρτωλών και Αγίων". Για ποιο λόγο η κρατική εξουσία αφαιρεί το δικαίωμα από την εκκλησία που παρέχει στα σούπερ μάρκετ, έστω υπό τον όρο τής τήρησης τών κανόνων ασφαλείας που ισχύει για τα δεύτερα; Οι λιμοκοντόροι που επιβάλλουν μέτρα, δεν έχουν ακούσει, όταν κομπάζοντες συναθριζόντουσαν σε περίοπτες θέσεις τών ιερών χωρών, το "Ουκ ζήσητε μόνον εφ' άρτου"; Δεν έχουν κατανοήσει, ότι για τον πιστό η πνευματική τροφή και η ευλογία τής ιεροπραξίας είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντική με την ρέγγα που αγοράζει στο σούπερ μάρκετ; Φτάσαμε ακραιφνής κομμουνιστής (ας μην παραβλέπουμε όμως, ότι αυτός κατάγεται από την ιερά νήσο Τήνο) να προτείνη την περιφορά τού Επιταφίου στους δρόμους, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν οι πιστοί από τα μπαλκόνια και οι δήθεν "ορθόδοξοι κυβερνητικοί ταγοί" να την απαγορεύουν. Με ποιο θράσος θα μπει ο κάθε ρεμαλοποιημένος "εγγυητής τής τάξεως" μετά την λήξη τών μέτρων στον Ιερό Ναό, για να βαπτίση το παιδί του; Το σόι λάδι ευλογίας θα ζητήση να τού βάλλουν, όταν ο ίδιος έχει αποκλείσει με οπλοφόρους που φέρουν εθνόσημο δια τής βίας την είσοδο τών ναών; Ο κάτωθι σύνδεσμος παραπέμπει σε ανάλογο χάλι, που επιβλήθηκε στο κέντρο τού "καθολικισμού" Ιταλία:

https://www.gospanews.net/en/2020/04/26/craxy-italy-churches-banned-for-christians-squares-open-for-kommunists-mobsters-freed/

   Πώς ερμηνεύεται όμως η αδράνεια τής συντριπτικής πλειοψηφίας κλήρου και λαού μέσα στην κρίση, ενώ έχουν κληθεί συμφώνως προς την πίστη που θέλουν να ακολουθούν, "να ομολογούν το Όνομά Του ενώπιον στρατών και δικαστηρίων"; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι δυστυχώς, ότι η χριστιανική πίστη σε ολόκληρη την υφήλιο δεν έχει απλά αλλοιωθεί, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε υπερβολικό βαθμό, που στις πλείστες τών περιπτώσεων περιορίζεται σε μια επιδερμική επιφάνεια, ενώ στα πλαίσια τού master plan έχει αγγυρωθεί στο υποσυνείδητο τής συντριπτικής πλειοψηφίας ως υποκατάστατο θρησκείας η ψευτοεπιστήμη. Οι πλειοψηφία τών ανθρώπων θεωρεί πλέον, όντας φυλακισμένη στα όρια ενός υποβόσκοντος υλισμού, ότι η ύπαρξή τους εδράζεται αποκλειστικά στο σώμα τους. Σκόπιμα διαδόθηκε ως απαύγασμα τών υλιστικών θεωρήσεων το περιεχόμενο τής θεωρίας τού reductionism, χωρίς τα θύματά της να γνωρίζουν καν το όνομα αυτής τής θεωρήσεως. Τουτέστιν καταδικάστηκαν να διαβιούν μέσα σε κάτεργα μιας φυλακής, που αγνοούν ακόμη και το όνομα και την διεύθυνσή της, πολλώ μάλλον δε τούς δεσμοφύλακες, τον κανισμό κράτησης, την ποινή που τούς επιβλήθηκε και την σαπίλα που σερβίρεται ως συσσίτιο. Η επίσημη μετάφραση τού όρου reductionism είναι "αναγωγισμός". Εκτιμώ ότι αυτή η μετάφραση δεν αποδίδει ορθά τον όρο. Περισσότερο προς αυτόν πλησιάζουν οι όροι "περιορισμός / υποβιβασμός". Προσωπικά θα επέλεγα τον όρο "εννοιοακρωτηριασμός". Αυτός ο όρος όμως αποδίδει συγκεκριμένη ποιότητα στον πηρύνα τής θεωρίας τού ρεντουκτιονισμού, άρα δεν είναι ουδέτερος. Για να τηρήσω υπό αυτήν την οπτική την ακαδημαϊκή δεοντολογία, θα αναφέρομαι στο εξής στην θεωρία τού "υποβιβασμού". Συμφώνως προς αυτήν την θεωρία, το όλον δεν είναι τίποτε περισσότερο από το άθροισμα τών μερών του. Ως αυτά τα μέρη να είναι ατάκτως εριμμένα, χωρίς οργανική σύνδεση μεταξύ τους, η οποία τούς προσδίδει ως σύνολο ΤΕΛΕΙΩΣ ΝΕΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ. Σαν φερ' ειπείν το τηλεσκόπιο να είναι απλά μια συγκεκριμένη διάταξη λειανθέντων υάλων, που έλαβαν την μορφή φακών και τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα σωλήνα, που έφτιαξε κάποιο γεροντάκι, ώστε να μπορεί κάποιος να βλέπη μακρυά. Και όχι το προϊόν ενός ευεργέτου τής ανθρωπότητος, που κάηκε στην πυρά τής "ιεράς εξετάσεως", ωθούμενος από την ορμή να ξεπεράση η άνθρώπινη επίγνωση τα όρια τού μεσοκόσμου, εντός τών οποίων ήταν εγκλωβισμένη η αντίληψη της, φέρνοντας πλησιέστερα την οπτική απομεμακρυσμένων περιοχών τού σύμπαντος. Σύμφωνα με τον ρεντουκτιονισμό το πνεύμα και η ψυχή δεν τίποτε περισσότερο από λειτουργίες τού εκγεφάλου, που περιορίζονται εντός τών ορίων του. Αυτή ακριβώς είναι η ουσία τής ψευτοεπιστήμης, που εγκλωβίζει συνειδητά και εκ συστήματος τον άνθρωπο στα ασθενή όρια ενός σαρκίου, που βάλλεται από παντού και που ο άνθρωπος καλείται με κάθε κόστος να υπηρετή και να ικανοποιή, εφ' όσον θέλει  να ανταποκρίνεται στις επιταγές, που η ύπαρξή του τού επιβάλλει.  Αυτή τακριβώς την μοιραία αντιθρησκεία, ως αλυσόδεση τού υποσυνείδητου, εκμεταλλεύτηκε η κρίση τού κωρονοϊού, αλλά - ευτυχώς - ανέσυρε και σε πλήρη αποκαλυπτήρια, θέτοντας σε κίνηση στρατιές χαφιέδων τής ψευτοεπιστήμης, που ειλικρινείς διεθνώς αναγνωρισμένοι και βραβευμένοι με διακρίσεις επιστήμονες από υψηλές καθηγητικές και ερευνητικές καθέδρες ξεσκέπασαν ως προπαγανδιστικά μπουλντόκ τού κομπογιανιτισμού και σαν λαθροχείρες τών στατιστικών δεδομένων.
    Την άνωθεν αντίληψη, ή επί το ορθότερον σαθρή αυταπάτη, έχω προσπαθήσει να ανατρέψω σε πληθώρα αναρτήσεων. Οι αναρτήσεις όμως, πέραν τού προσόντος τής ισχυρής δυναμικής παρεμβάσεων σε πραγματικό χρόνο που παρέχουν, διέπονται από μια εγγενή αδυναμία, καθότι από την φύση τους δεν αποτελούν πραγματείες. Με συνέπεια, οι απόψεις που κατατίθενται κάθε φορά να είναι αποσπασματικές, χωρίς να υφίσταται ταξινόμηση και συστηματοποίηση. Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν μπορώ να παρακάμψω την ανάγκη να καταθέσω εκ νέου και εδώ μια σειρά απόψεων, που εν μέρει υπάρχουν ήδη σε άλλες αναφορές. (Την ευκαιριακή αυτή πρακτική ευελπιστώ να υπερβώ στο άμεσο μέλλον, με τον συστηματικό χειρισμό θεμάτων, που ενώ θα αναρτώνται σε συνέχειες, θα μπορούν να συνθέτουν στο σύνολό τους περισσότερο ολοκληρωμένες θεωρήσεις. Επ' αυτού όμως υφίσταται επί πλέον το πρόβλημα, ότι σε αρκετά θέματα που με απασχολούν βρίσκομαι ακόμη σε πρώιμο στάδιο μελέτης).
    Πριν υπεισέλθω σύντομα στην ανατροπή τού ρεντουκτιονισμού, είναι σκόπιμη μια περεταίρω αναφορά στην υποσυνείδητη διοχέτευσή του. Αναφορικά με την δέσμευση τού υποσυνειδήτου μέσω υποβολών (subliminals) έχει διεξαχθεί το εξής πείραμα: Συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων ερωτήθηκε κατά πόσο τον ενδιαφέρει η σωτηρεία τής ψυχής τους υπό την οιαδήποτε έννοια. Η πλεοψηφία τών ερωτηθέντων απάντησε καταφατικά. Το ίδιο ερώτημα απεύθυναν οι ειδικοί τού πειράματος  στα ίδια πρόσωπα σε συνθήκες υπνωτισμού. Τότε η συντριπτική πλειοψηφία απάντησε, ότι δεν προτίθενται να ασχοληθούν στο ελάχιστο με μια τέτοιου είδους διδικασία, διότι θεωρούν τούς εαυτούς τους τελείως ανάξιους να έχουν έστω και κάποια μικρή επιτυχία στην επίτευξη αυτού τού στόχου. Το πείραμα αυτό κατέδειξε, ότι στην πλειοψηφία τής κοινωνίας έχει μεταδοθεί μέσω τού συνεχούς βομβαρδισμού με μηνύματα μια εσωτερική απαξίωση. Αυτή οδηγεί υποσυνείδητα είτε σε μηδενιστικού χαρακτήρα επιλογές, είτε στην μονομερή ικανοποίηση τών ενστίκτων σε εγωϊστική και φιλήδονα βάση.
    Η συνειδητότητα είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος τού μωλοχισμού. Βεβαίως ο στόχος τής επίτευξής της δεν είναι εύκολος. Όμως αυτή αρμόζει να αποτελή στρατηγικό στόχο αυτών που μοχθούν ενάντια στην καταστροφή τών κοινωνιών. Διότι η οιπαδήποτε καταστροφική επίδραση, με όσο ύπουλο τρόπο κι αν αυτή κλιμακώνεται, είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνη από την εμφύτευση τών συνδρόμων αυτοκαταστροφικής μανίας στο υποσυνείδητο.
    Για τεκμηριωθή η προηγούμενη διαπίστωση, φθάνει να εξετάσουμε τις συνέπειες τού ίδιου τού ρεντιξιονισμού απέναντι στα μέτρα που επιβλήθηκαν στα πλαίσια τής κρίσης τού κωρονοϊού, ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΩΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ:
    Εφόσον θεωρήσουμε - εσφαλμένα μεν, αλλά με λογική συνέπεια - ότι ισχύει η εκτίμηση, πως η ψυχή και το πνεύμα παράγονται αποκλειστικά από τον εγκέφαλο ως λειτουργίες του, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπ' όψει μας Δύο ακόμη ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ:
Το πρώτο συνίσταται στην καθαρά υλική λειτουργία τού σώματος. Ποιες είναι λοιπόν οι συνέπειες τού εγκλεισμού στα σπίτια ακριβώς κατά την πρώτη περίοδο τής άνοιξης, που επανέρχεται καιρικά η ηλιοφάνεια σε ποσότητες πολύ μεγαλύτερες από ότι κατά την χειμερινή φάση;
1) Ο οργανισμός στερείται την δυνατότητα να σχηματίση φυσική βιταμίνη D. Αυτή είναι μια άκρως πολύτιμη βιταμίνη για την ενίσχυση τού αντινοσοποιητικού συστήματος.
2) Οι βιταμίνες που προσλαμβάνει ο οργανισμός από τις τροφές, σε πολλές περιπτώσεις έχουν την μορφή προβιταμινών και χρειάζονται ηλιακή ενέργεια για να μετατραπούν σε βιταμίνες. Άρα ο μεγάλος χαμένος είναι πάλι το ανοσοποιητικό σύστημα.
Το δεύτερο συνίσταται στην αλληλοεπίδραση τού σώματος με την ψυχική διάθεση και πνευματική συγκρότηση. από την στιγμή που κρίνουμε, ότι ο εγκέφαλος ρυθμίζει τα πάντα στο σώμα, τότε η ψυχή και το πνεύμα ως βασικές λειτουργίες του αντεπιδρώντας επηρεάζουν αποφασιστικά όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμη και η τελείως συμβατική ιατρική εξελίσσεται προς τις λεγόμενες "ολιστικές" θεωρήσεις, που αντιμετωπίζουν τις ασθένειες σαν αποτέλεσμα ψυχοσωματικών ζυμώσεων.
   Οι πλειοψηφία τών ασθενειών αναπτύσσονται κυρίως σε όξινο περιβάλλον. Το ισχυρότερο αντιοξειδωτικό μέσον είναι η ηλιακή ακτινοβολία, ενώ έπονται αυτής σε αποτελεσματικότητα, ως επίσης ισχυρά αντιοξειδωτικά, η μαγειρική σόδα, το πράσινο τσάϊ και ο κουρκουμάς μεταξύ άλλων.
Η έλλειψη έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία οδηγεί σε κατάθλιψη. Οπότε ο εγκλεισμός οδηγεί με μαθητική ακρίβεια σε μαρασμό και κάθετη πτώση τού ανοσοποιητικού, οπότε τότε δεν πριμοδοτείται μόνο η ανάπτυξη τού κωρονοιού αλλά και κάθε κακό συναπάντημα μικροβίων και ιών. Ακόμη και οι έγκληστοι σε φυλακές βαρυποινίτες, δικαιούνται μια ώρα έξοδο στο προαύλιο κατά την διάρκεια τής ημέρας. Το αντίθετο θα ισοδυναμούσε με καταδίκη σε θάνατο, οπότε το κράτος μέσω τής ηλεκτρικής καρέκλας αφ' ενός θα εξοικονομούσε περιττά έξοδο, αφ' ετέρου θα απάλασσε τούς καταδικασθέντες από την επιβολή τής βασανιστικής θανατώσεως, μέσω τής αποστερήσεως της έκθεσης σε ηλιακό φως.
    Επί πλέον ο οικιακός εγκλεισμός έχει λόγω τής κατασκευής τών περισσότερων οικιών στην Ελλάδα με σκελετούς από οπλισμένο σκυρόδεμα ζωής άνω τής δεκαπενταετίας μια επί πλέον μοιραία συνέπεια για το ανοσοποιητικό. Στο μπετόν παράγεται με την πάροδο τού χρόνου η ραδιενεργός ουσία, η οποία ονομάζεται ραδόνιο. Ιδέ και:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF
η οποία προσβάλλει κυρίως τούς πνεύμονες. Είναι τουτέστιν δεδομένο, ότι τα μέτρα που έλαβαν οι μωλοχιστές δεν ρήμαξαν μόνο την οικονομία και τις κοινωνικές σχέσεις, αλλά έβλαψαν σε σημαντικό βαθμό ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μεσοπρόθεσμα και την υγεία τών πολιτών.
    Ο συνειδητή εφαρμογή και τού ρεντουκτιονισμού ακόμη οδηγεί στο αμετάκλητο συμπέρασαμα, ότι το τελευταίο που απασχολεί αυτούς που επέβαλλαν τα μέτρα εγκλεισμού είναι η υγεία τών πολιτών. Το παράδειγμα της Σουηδίας αποδεικνύει την ύπουλη ηληθιότητα πίσω από την επιβολλή εγκλεισμού με βία. Αλλά τι μπορεί να αναμένει κάποιος από μια βουλή βρυκολάκων, που θεσμοθετεί νομικά τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΗ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΕΜΒΟΛΙΟ. Για να μην αναφερθώ στην εργαστηριακή δοκιμή του και τον απαραίτητο έλεγχο έστω από δοτούς και πουλημένους υγειονομικούς φορείς. Εδώ θεσμοθετείται η άκρα παράνοια, παρακάμπτοντας ακόμη και τούς κανονισμούς λειτουργίας, που θα ίσχυαν στο χειρότερο τρελάδικο. Είναι σαν να καταδικάζει ένας δήμιος ένα αγέννητο ακόμη παιδί σε θάνατο, όχι μόνο πριν αυτό συλληφθεί από την μητέρα του, αλλά πριν ο υποψήφιος πατέρας πάει στον μανάβη για να αγοράση μπλε μπρόκολα αντί για βιάγκρα.
   Φυσικά στο παρελθόν έχουν εφαρμοσεί λογικά και αιτιολογημένα μέτρα ολοκληρωτικής καραντίνας. Αυτά όμως αφορούν ανθρώπους, που διαπιστωμένα νοσούν από βαρέα νόσο και που η ανακοπή τής επαφής τους από τους τυχόντες είναι αυτονόητα επιβεβλημένη.

   Αναφορικά με την ψευδοεπιστήμη, που εφαρμόζεται με στόχο την επιβολή σοκ μέσω της κυριαρχίας τού ρεντουκτιονισμού, θέλω να υποβάλλω εν τάχει τούς εξής εντοπισμούς:
1) Για ποιον λόγο αποσιωπούνται σκόπιμα οι ανακαλύψεις τής θεωρητικής φυσικής, που έχουν επιτευχθεί πριν από περισσότερο από 100 χρόνια; Για ποιο λόγο η κβαντική θεωρεία και η σχετικότητα υπάρχουν στους πανεπιστημιακούς τομείς τής φυσικής μόνον ως μαθήματα επιλογής με εναλλακτική δυνατότητα την ιστορία τής φυσικής; Με αποτέλεσμα οι συντριπτική πλειοψηφία τών φοιτητών να ωθείται σε ασχολίες με το τέραν και το κύτον, με στόχο να αποσπάση το γρηγορότερο δυνατόν ένα πτυχείο, που συχνά δεν ανταποκρίνεται σε ουσιαστικές γνώσεις;
2) Το "πείραμα τών δυο  σχισμών" , ιδέ και
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B4%CF%8D%CE%BF_%CF%83%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD
κατέδειξε ήδη το 1802, ότι η παρατήρηση εξουδετερώνει την κυματική φύση τής ύλης, αποκαθιστώντας την πρωτοκαθεδρία τής συνειδήσεως στην φύση, πετώντας τον υλισμό στα αζήτητα. Διαδικασίες, που οι Έλληνες Σοφοί δίδασκαν από αρχαιοτάτων χρόνων. Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: "Τα πάντα λόγου συνέχονται".
    Η πραγματεία αυτού τού θέματος προϋποθέτει σειρά αναρτήσεων, στις οποίες αποδίδω χρονική προτεραιότητα (με την βοήθεια τού Θεού). Όμως για τούς έχοντες αντίστοιχο ενδιαφέρον, προτείνω κατ' αρχήν το κάτωθι βίντεο τού Rupert Sheldrake:

https://www.youtube.com/watch?v=HybPD0VsFP0

Η συνέχεια τού θέματος θα γίνη με την επόμενη ανάρτηση ως δεύτερο μέρος.

ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ - ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟ

 Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

στην τιτλοφορία αυτής τής σειράς αναρτήσεων δεν έγινε τυχαία χρήση τής φράσης "ενημέρωση από το γερμανικό διαδίκτυο". Στόχο έχει να ενημερώση σχετικά με απόψεις και ιδέες που κυκλοφορούν εκεί, απευθυνόμενη κυρίως σε πρόσωπα, που μπορούν να μην διαθέτουν την ευχέρεια, για λόγους γλωσσικούς ή άλλους, να έχουν μια άμεση πρόσβαση. Δεν αποσκοπώ σχετικοποιήσω, ότι στις προηγούμενες αναρτήσεις στήριξα ανεπιφύλακτα τις επιλογές τής διοίκησης Τραμπ και την παρέμβαση Q Anon. Scripta manent και εφόσον γράφω, αναλαμβάνω την ευθύνη τών γραφομένων. Συχνά όμως έχω δηλώσει, ότι δεν αποσκοπώ να πείσω, αλλά να προβληματίσω. Οι επισκέπτες εξ άλλου μιας σελίδας όπως αυτή, που συχνά πλατειάζει και δεν αποφεύγει τον κίνδυνο να γίνεται - ή να καταντά εάν επιθυμείτε - αρκετά δυσνόητη, κατά κανόνα διαθέτουν αυξημένο κριτήριο, που δεν επιτρέπει αυτοί να άγονται και να φέρονται με μυθοπλασίες. Άρα θα ήμουν ιδιαίτερα αφελής, εάν εκτιμούσα, ότι παρά την όποια συμπάθεια, δεν παύουν τα γραφόμενά μου να προσλαμβάνονται με ιδιαίτερα κριτικό πνεύμα. Υπό αυτήν την έννοια, είμαι βέβαιος, ότι το πνεύμα τής παρούσης αναρτήσεως, παρόλο που ξεφεύγει από αυτό τών προηγούμενων, με στόχο να καταγραφή και η άλλη άποψη, ώστε να αποκατασταθή το ισοβαρές, δεν θα εκληφθή ως υπαναχώρηση. Αλλά ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα να αποδεχθώ, ότι μονίμως είμαι διατεθειμένος να προσαρμόσω τις απόψεις μου, βάσει νέων δεδομένων που μπορεί να προκύπτουν. Το ζητούμενο δεν μπορεί να συνίσταται στην όποιας μορφής καταξίωση, αλλά στην προσπάθεια να αφαιρέσουμε βήμα προς βήμα την λάσπη από τα μάτια μας, ώστε να μπορέσουμε να δούμε. Σε αυτό θέλω να συμβάλλω, χωρίς όμως να θεωρώ, ότι αυτόν τον στόχο άλλοτε τον πετυχαίνω και άλλοτε όχι. Η αναζήτηση συνεπάγεται διακινδύνευση. Διότι με μια ανάλογη προσπάθεια μπορεί να βρω, ή να μην βρω. Το τόλμημα τής εισόδου όμως σε χώρους πρωτότυπους αποτελεί την μόνη μέθοδο να συμβάλουμε στην περισυλλογή τών κόκκων τής αλήθειας. "Δεν είναι η αλήθεια το φως, αλλά το φως η αλήθεια". Εκτιμώ, ότι δεν είναι απαραίτητο να εισέλθη κάποιος στο βάθος τής λαγουδότρυπας, ώστε να φωτισθή. Προϋπόθεση τού φωτισμού είναι αποκλειστικά η αρετή, ως πρόταγμα ήθους και ασκητικό επίτευγμα (κατά τον Χρήστο Γιανναρά) η οποία δεν ταυτίζεται πάντοτε με την έρευνα και τις επιγνώσεις που μπορεί αυτή να προσκομίζη. Είμαι όμως βέβαιος, ότι εάν κάποιος φωτισθή, έστω ελάχιστα, κάποια στιγμή θα φθάση ως το έσχατο βάθος τής αποκάλυψης του κεκριμμένου. Διότι το φως είναι χείρα, που κρούει τήν θύρα τής αληθείας, είναι ο Έρως τής Αγνωσίας πέραν τής σοφίας τού κόσμου τούτου, είναι το άνοιγμα τής καρδιάς στην απόλυτη κοσμική ενέργεια που λέγεται αγάπη.

 

1. ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

    Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση είχε προβεί ο Stephen Hawking, ο οποίος συχνά αναφέρθηκε σε θέματα αιχμής, που αφορούν την ανθρωπότητα: Ισχυρίστηκε, ότι τα πυρηνικά όπλα απειλούν δευτερευόντως την επιβίωση επάνω στη γη, ενώ ο κύριος κίνδυνος προέρχεται από τον βιολογικό πόλεμο. Διότι για την κατασκευή πυρηνικών όπλων απαιτείται τεράστια τεχνογνωσία και εξοπλισμοί. Ενώ ένα βιολογικό εργαστήριο μπορεί να οργανωθή με πολύ στοιχειώδη μέσα. Διέθετε εσωτερική γνώση, οπότε κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την αυθεντία του τον έβαλαν να προετοιμάση ψυχολογικό κλίμα, ή μήπως η αυξημένη του ιδιοφυΐα τον οδήγησαν να συλλάβη πιθανές εξελίξεις και να προβή σε προειδοποίηση; Δεν γνωρίζω. Αυτό όμως που καταγράφεται, είναι ότι η επισήμανσή του αυτήν την περίοδο ανταποκρίνεται σε μια διογκούμενη απειλή. Μια απειλή, η οποία ουδόλως αφορά την δημόσια υγεία, αλλά έχει τεράστιες παράπλευρες συνέπειες. Ο παλιός κόσμος πλέον καταρρέει. Η ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΣΤΗΣΑΝ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ; Όταν ρώτησα κάποτε τον μακαρίτη τον πατέρα μου για τούς λόγους που έλαβε χώρα ο Β΄ΠΠ μού απάντησε: Εάν θέλεις να διακρίνης τα αίτια ενός πολέμου, μελέτησε τα αποτελέσματά του. Και μην χάνεσαι μέσα στον λαβύρινθο τών αφορμών. Αυτές είναι μόνο προπέτασμα καπνού. Εμείς είμαστε στην όλη ιστορία το κρέας για τα κανόνια. Πριν πάρεις το μέρος οποιουδήποτε, πάρε μια βαθιά ανάσα και σκέψου. Σκέψου βαθιά. Γιατί εάν καταλάβεις τι κόλπα παίχθηκαν κατόπιν εορτής, εάν και εφόσον προλάβεις, θα είναι αργά παιδί μου. Εγώ πήγα στην σχολή εμποροπλοιάρχων, για να μην στρατευθώ ούτε μια τη μια ούτε με την άλλη μεριά στον εμφύλιο. Τότε είχαν χαρίσει οι Αμερικάνοι με το σχέδιο Τρούμαν στους εφοπλιστές τα Liberty, για να φτιάξουν μια κάστα δική τους και όποιος πήγαινε στην σχολή εξαιρούνταν από την στράτευση. Μια ζωή βλέπω μόνο ουρανό, θάλασσα και λαμαρίνα. Αλλά δεν το μετάνιωσα, γιατί εσύ τρως ψωμί. Εσύ όμως τα βρήκες έτοιμα και σε βλέπω θερμόαιμο και επιρρεπή. Τις ατελείωτες νύχτες που περνώ στη γέφυρα, προσεύχομαι μόνο για ένα πράγμα: Να μπορής να βλέπης, πριν αποφασίζεις. Και σού ζητάω μόνο ένα πράγμα αγόρι μου: Έχε τα μάτια σου ανοιχτά. Για την καρδιά σου δεν αμφιβάλω. Όμως τα μάτια σου με τρομάζουν.
    Τέτοιες στιγμές κρίσεως σκέφτομαι τον γέρο, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται. Και μέσα στην απέραντη αφέλειά μου αναλογίζομαι την επιταγή του με ευγνωμοσύνη σαν φυλακτό. Έτσι προσπάθησα να ψηλαφίσω  την ιστορική διάσταση τού πράγματος, γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολο να δή κάποιος τα επερχόμενα εκ τών προτέρων. Θυμάμαι μια ακόμη εκμυστήρευσή του: Αν δεν την έπιανα την φουρτούνα τρεις μέρες πριν αυτή εκδηλωθεί με τα μπράτσα ανατριχιάζοντας, θα είχα ξεμπαρκάρει στο πρώτο λιμάνι. Αυτά που λένε, ότι ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, είναι παραμύθια. Τρεις μέρες πριν πρέπει αγόρι μου. Όταν το πλοίο μπει κάτω από τα κύματα, δεν προλαβαίνεις τίποτα, τίποτα. Στη μπουνάτσα φώναζε κι αμπάρωνε. Κι άσε τους να σε λένε τρελό.
    Έτσι θυμήθηκα, ότι πριν εικοσιπέντε περίπου χρόνια είχα αγοράσει ένα βιβλίο με τίτλο με τίτλο "Οι Επιδημίες Διαμορφώνουν Ιστορία" (Seuchen machen Geschichte), μαζί με κάποιο άλλο σχετικά με την σατανολατρεία, μόνο επειδή κι αυτό ανήκε στην ίδια σειρά. Για πρώτη φορά το διάβασα προχθές, με αποτέλεσμα να καταλάβω ένα πολύ σημαντικό δεδομένο στην διαμόρφωση τής ιστορίας. Αρκετές φορές για την εξάπλωση κάποιων επιδημιών, δεν ήταν υπεύθυνοι οι ιοί, τα βακτηρίδια, ή τα σαπρόφυτα, αλλά οι σχεδιασμοί πολύ ύπουλων κυκλωμάτων, με στόχο να εξοντώσουν, ή να καθυποτάξουν τούς αντιπάλους τους. Οι επιδημίες είναι ένα πολύ παλιό όπλο, που σύμφωνα με την διαπίστωση τού συγγραφέα, οι ιστοριογραφία έχει παραβλέψει. Και οπωσδήποτε τα κυκλώματα εξουσιασμού και επιβολής διαθέτουν και κωδικοποιούν πολύ παλιά γνώση, μεταδίδοντάς τη μέσω αδελφάτων και στοών από τη μια γενιά δημίων στην επόμενη.
   Εντοπίζει λοιπόν ο William Mc Neill, συγγραφέας τού βιβλίου "Plagues and Peoples" το εξής: Ένα παράδοξο στο οποίο δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να απαντήση η ιστοριογραφία είναι ο λόγος που ο Cortez με λιγότερο από εξακόσιους οπλοφόρους κατάφερε να καθυποτάξη τα εκατομμύρια τών Αζτέκων στο Μεξικό. Έστω κι αν αρχικά ο Μοντεζούμα  και οι αυλικοί του αρχικά υπέθεσαν, ότι οι Ισπανοί είναι θεοί, η πρώτη έκπληξη και ο φόβος που τούς προξένησαν τα πυροβόλα όπλα και άλογα, που δεν είχαν ξαναδεί, γρήγορα ξεπεράστηκε. Γρήγορα μέσα στις πρώτες συγκρούσεις διαπίστωσαν, ότι τόσο τα άλογα μπορούσαν να τραυματισθούν, όσο και τα πρωτόγονα τουφέκια τών Ισπανών δεν ήσαν αήτητα μπροστά στον πολυάριθμο στρατό που αυτοί κινητοποιούσαν. Πώς μπόρεσαν οι Ισπανοί κονκουισταντόρες να πείσουν χιλιάδες αυτόχθονες να συμμαχήσουν μαζί τους, πολεμώντας ενάντια στην ίδια τη θρησκεία τους και τον πολιτισμό τους, που είχαν διάρκεια αιώνων, κατορθώνοντας να κατατριπώσουν και να εξοντώσουν αρχικά κατομμύρια τών Αζτέκων στο Μεξικό και τών Ίνκας στην συνέχεια στο Περού; Ούτε οι αρχαίοι θεοί τών ιθαγενών, ούτε τα ιερατεία τους, μπόρεσαν να πείσουν τα πλήθη, ότι οι Ιπανοί δεν είναι θεοί, όταν αυτοί έβλεπαν χιλιάδες ομοεθνών τους να αποδεκατίζονται γύρω τους από μια επιδημία, ενώ οι Ισπανοί παρέμεναν αλώβητοι. Οι δίψα τών Ισπανών για χρυσάφι, σκλάβους και αποικιοκρατική λεηλασία, τούς οδήγησαν στο μαζικό έγκλημα να μολύνουν τις πηγές τών ιθαγενών με μικρόβια λοιμωδών νόσων, έναντι τών οποίων αυτοί στην πορεία τού χρόνου είχαν αποκτήσει ανοσία. Πέντε κωρονοϊοί τής εποχής ήσαν αρκετοί για να καθυποτάξη μια χούφτα πλιατσικολόγων εισβολέων μια ολόκληρη ήπειρο, στα πλαίσια ενός βιολογικού πολέμου πρωτόγονης μορφής. Κάποιοι σύγχρονοι επίγονοι τών ισπανών αιμοποτών σκέφθηκαν για ποιον λόγο μια ακόμη χούφτα κοροϊδοϊών να μην σταθή σήμερα αρκετή για να εξανδραποδίσουν τα στίφη τών σατανιστών, που είναι σήμερα παγκοσμίως πολύ πιο οργανωμένοι από τούς κατσικοκλέφτες τού Κορτέζ, ένα ολόκληρο πλανήτη; Παλίο το κόλπο και δοκιμασμένο. Στην ιστοριογραφία έχει καθιερωθεί ο όρος γενοκτονία, ως ένα από το πλέον απεχθή εγκλήματα. Σε τι βαθμό κακουργήματος ανάγεται όμως το σχέδιο αλυσοδέματος ενός πλανήτη, από αυτούς που ισχυριζόμενοι τον κίνδυνο ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής για να εξαπολύουν πολέμους, επιχειρούν να δηλητηριάσουν με θανατηφόρα εμβόλια την συντριπτική πλειοψηφία τού παγκόσμιου πληθυσμού;
    Άρα ένα το κρατούμενο: Ο Μπιλ Γκέιτς, ο WHO και ο ΟΗΕ, καθώς και οι φανεροί ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΠΡΑΦΑΝΕΙΣ υπηρέτες τους δεν έπεσαν από τον ουρανό. Έρπουν μέσα στο σαράκι τής ανθρωπότητος εδώ και αιώνες. Ή μήπως χιλιετίες;

2. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

        Ο πρώτος που αμφισβήτησε την σοβαρότητα τών Q Anon στο γερμανικό διαδίκτυο με ένα σύντομο σχόλιο ήταν ο Joseph Hörstel, στον οποίο έχω αναφερθεί στην πρώτη ανάρτηση αυτής τής σειράς. Αυτός παρεμβαίνει με βιντεοσκοπημένες ομιλίες, που διαρκούν περίπου μιάμισυ ώρα κάθε εβδομάδα, στις οποίες αναλύει με πολύ εμπεριστατωμένο τρόπο την διεθνή και γερμανική επικαιρότητα. Πρόκειται για ιδιαίτερα έμπειρο δημοσιογράφο, ο οποίος εργάστηκε επί δεκαετίες ως ανταποκριτής τού πρώτου προγράμματος τής γερμανικής τηλεόρασης (ARD) στις ΗΠΑ και κατά την διάρκεια τού πολέμου στο Αφγανιστάν. Διαθέτει άριστες γνώσεις τών διεθνών σχέσεων και γνωρίζεται προσωπικά με πολλές σημαντικές φυσιογνωμίες τής παγκόσμιας πολιτικής σκηνής λόγω τού επαγγελματικού του παρελθόντος. Δηλώνει απερίφραστη συμπάθεια έναντι τού Ρωσικού και τού Ιρανικού καθεστώτος, ενώ τα επίσημα επικοινωνιακά μέσα τών δυο αυτών χωρών τού αποδίδουν ιδιαίτερη προσοχή με την αντίστοιχη προβολή του. Οι συνεντεύξεις του στο Russia Today και την κρατική ιρανική ραδιοφωνία είναι συχνές, αντιμετωπίζοντάς τον ως τον πλέον φερέγγυο Γερμανό αναλυτή. Τα δυο τελευταία χρόνια ο Joseph Hörstel εμφανίζεται ως πρόεδρος ενός μικρού κόμματος, υπό την επωνυμία “Γερμανικό Κέντρο” (Deutsche Mitte) που φαίνεται να έχει μια μικρή, αλλά ακετά οργανωμένη δομή, με παρουσία σε όλα τα ομόσπονδα κρατίδια. Η αιχμή του κατευθύνεται ενάντια στα διεθνή καρτέλ και την γερμανική κυβέρνηση ως φερέφωνό τους, δηλώνοντας, ότι από την ιδιότητα μέλους στο κόμμα που προΐσταται αποκλείονται όσοι έχουν περιουσία μεγαλύτερη τών εκατό εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό υποδηλώνει, ότι ο βασικός πυρήνας που τον στηρίζει, αποτελείται από ανθρώπους πολύ μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, η οποία όμως είναι αρκετά μικρότερη από ότι η δύναμις τών ανθρώπων που διαμορφώνουν το κατεστημένο. Ως ισχυροί μεν, αλλά παραγκωνισμένοι από την επικρατούσα ελίτ, αυτοί φαίνονται όχι μόνο να διαφωνούν, αλλά και να αισθάνονται άμεση απειλή από τις επιλογές της. Υπό αυτό το πρίσμα ο Joseph Hörstel φαίνεται να διαθέτη ισχυρές πλάτες, που βρίσκονται και λειτουργούν εκτός κατεστημένου, ενώ γύρω από αυτόν δεν παραλειτουργεί κάποιος διευρυμένος συμβατικός κομματικός μηχανισμός, όπως συμβαίνει με τα κόμματα τής επίσημης αντιπολίτευσης, που αφήνει υπόνοιες ότι μέσω αυτών εκπροσωπούνται δυσδιάκριτα ή έκνομα συμφέροντα πέραν τών όποιων τους εξαγγελιών. Ο Hörstel από την μια ξεκοκαλίζει τον διεθνή τύπο, από την άλλη, μέσω τών επαφών του έχει πρόσβαση σε προωθημένες πηγές ενημέρωσης. Με συνέπεια οι βιντεοσκοπήσεις του να παρέχουν με σύντομο τρόπο μια πολύ σφαιρική και εμπεριστατωμένη ενημέρωση για τα τρέχοντα. Δηλώνει μεν οπαδός τών συνωμοσιολογικών αντιλήψεων, αλλά ταυτόχρονα ομολογεί, ότι ως δημοσιογράφος δεν έχει εντρίψει με σύστημα σε αυτές. Από τα ανωτέρω διαφαίνεται, ότι αποδίδω ιδιαίτερη προσοχή σε όσα αυτός καταθέτει. Ο Joseph Hörstel προέβη πριν τρεις εβδομάδες σε ένα ειρωνικό σχόλιο σχετικά με τούς Q Anon, στην φάση που είχαν αρχίσει να αναρτούνται τα σχετικά βίντεο με την προγραμματισμένη να επέλθη παρέμβασή τους στην γερμανία. Με ένα ειρωνικό χαμόγελο αμφισβήτησε πλήρως την σοβαρότητά τους, θεωρώντας την όλη παρέμβαση ένα σύντομο ανέκδοτο και ταυτίζοντας το white rabbit που προπαγανδίζουν αυτοί με το πασχαλινό λαγουδάκι, τού οποίου τα σοκολατένια αυγά κρύβουν οι γερμανοί στον κήπο, στέλνοντας τα παιδιά τους να τα βρουν. Όταν πρωτοείδα τότε αυτό το σχόλιο του Hörstel, παραξενεύτηκα και το απόδωσα σε μια σχετική αδυναμία του να ερμηνεύση γεγονότα, που εκδηλονώντουσαν ξαφνικά και με μεγάλη ορμή, ως μη ιδιαίτερα ενημερωμένος ως προς το βάθος τής συνωμοσιολογίας.

     Ο επόμενος που αμφισβήτησε μετωπικά την ειλικρίνεια και την σοβαρότητα τών Q Anon είναι ο Kai Orak , πολωνός με μόνιμη κατοικία στην γερμανία, που εμφανίζεται σε εβδομαδιαία βάση με βιντεοσκοπήσεις διαρκείας περίπου μιας ώρας, οι οποίες έχουν χαρακτήρα προβολής τών ειδήσεων τής εβδομάδας. Το μεγαλύτερο μέρος τής παρουσίασης αποτελείται από προβολή τού Kai Orak ενώσω αυτός αναλύει, ενώ σε μέρος της ενσωματώνονται εικόνες και τμήματα βιντεοσκοπήσεων από επίκαιρα συμβάντα, με δικό του σχολιασμό. Τα βίντεο αυτά αναπαράγονται από αρκετές σελίδες εναλλακτικής ενημέρωσης, που έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα. Ο παρουσιαστής εκδηλώνεται ως έντονος υποστηριχτής τών ρωσικών επιλογών και δρυμής κατήγορος τού ΝΑΤΟ, με μόνιμες πολύ σκληρές αιχμές ενάντια στην γερμανική κυβέρνηση. Κατά την εκτίμησή μου, η παρέμβασή του αποτελεί μια προωθημένη βάση ενημέρωσης τής ομάδας Πούτιν, που απευθύνεται στο γερμανόγλωσσο κοινό, μέσω ενός μεμονωμένου ακτιβιστή, ο οποίος διαθέτει άλλη ευχέρεια έκφρασης, από ότι τα επίσημα ρωσικά μέσα, που υπόκεινται σε σκόπιμους περιορισμούς.

     Ο παρουσιατής αυτός χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα, στην βάση όμως πολύ τεκμηριωμένων επιχειρημάτων και διαθέτει ισχυρή πειστικότητα. Πριν δυο εβδομάδες αναφέρεθηκε σύντομα και αυτός στα δημοσιεύματα περί Q Anon, αποδίδοντάς τους με τον σκληρό τρόπο που τον διακρίνει απόλυτη γελοιότητα χωρίς υπεκφυγές, χωρίς όμως να προβάλλη συγκεκριμένα επιχειρήματα, εντάσσοντάς τους στην ανάξια περεταίρω σχολιασμού σφαίρα τών υπερβολών, που παραβιάζουν το στοιχειώδες αισθητήριο. Στην συνέχεια προέβη σε μύδρους ενάντια στην γερμανική κυβέρνηση λόγω τού αντιδημοκρατικού περιορισμού τών ελευθεριών με αφορμή μια τελείως ανύπαρκτη “πανδημία”, ως βάση ενός δόλιου σχεδιασμού για τον εκφασισμό τής κοινωνίας.

     Στην συγκεκριμένη φάση, που οι δυο αυτοί αναλυτές αμφισβήτησαν μετωπικά και ολωσχερώς τούς Q Anon, δεν με έπεισαν στο ελάχιστο, διότι δεν πρόβαλλαν σχετικά συγκεκριμένα επιχειρήματα, περιοριζόμενοι με αφορισμό σε μια πλήρη απαξωτική απόρριψη. Δεν μπορώ όμως να αποκρύψω, ότι η στάση τους με προβλημάτισε αρκετά. Διότι και οι δυο δεν ενεργούν ως μεμονωμένα άτομα, αλλά πίσω από αυτούς φαίνεται να λειτουργούν κάποια μικρά μεν, αλλά πολύ καλά συγκροτημένα και πληροφορημένα επιτελεία αναλυτών.

     Το πρώτο βίντεο, από αυτά που καταθέτω, είναι η πρώτη προσπάθεια που εμφανίστηκε στο γερμανικό διαδίκτυο, αναπτύσσοντας μια σχετικά εκτεταμένη αμφισβήτηση τών προθέσεων τού Τραμπ, βάσει συγκεκριμένων επιχειρημάτων. Ταυτοχρόνως αυτό χαρακτηρίζεται από κάποιο επεγγελματισμό στη δόμησή του. Το βίντεο αυτό ασχολείται στο πρώτο μέρος αποκλειστικά με την σαθρή επιχειρηματολογία που κλιμακώθηκε σχετικά με την ανύπαρκτη πανδημία. Φαίνεται να το έχει φτιάξη κάποιος βιολόγος, ειδικός σε θέματα λοιμωδών μολύνσεων, που έχει προβεί και στο παρελθόν με αρκετές βιντεοσκοπήσεις στην παρουσίαση μιας δικής του θεωρίας, που αμφισβητεί την συμβατική και διαδεδομένη άποψη περί τής επενέργειας τών λοιμώξεων μέσω ιών και βακτηριδίων.
Στην συνέχεια θα παρακάμψω αυτό το μέρος τής παρουσίασης, αν και από επιστημονικής πλευράς παρουσιάζει ενδιαφέρον, διότι εκτιμώ, ότι ενδιαμέσως κάθε εχέφρων ενδιαφερόμενος είναι σε θέση να κατανοή τούς στόχους τής κλιμακούμενης ψύχωσης από τα κρατικά μέσα.
     Στα πλαίσια τής κριτικής αναφοράς της αυτή η ανάρτηση θα επιχειρήση στα πλαίσια ενός deja-vue μια νοητή και συναισθηματική βουτιά στο τραγούδι τού Paul Simon "Soungs of Silence".  Θεωρώ ότι αυτό το τραγούδι είναι η πλέον συμπυκνωμένη λυρική προειδοποίηση τών τελευταίων πενήντα ετών. Τόσο οι μουσική, όσο και οι στίχοι του, με δονούν μονίμως τούς τελευταίους μήνες και το μήνυμα του επανέρχεται εντός μου αδειαλείπτως. Το τραγούδι εμφανίζεται το 1963 με τον πρώτο δίσκο τών Simon and Garfunkel, παραμένοντας αρχικά απαρατήρητο. Η επανέκδοσή του μερικά χρόνια αργότερα σε μικρό δίσκο 45 στροφών θα σαρώση στην κυριολεξία τις πωλήσεις. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο, ότι η θλιμμένη και άκρως προειδοποιητική ατμόσφαιρα τού τραγουδιού, δεν ξεφεύγει μόνο τελείως από το γενικό κλίμα τής ποπ μουσικής εκείνης τής περιόδου, που χαρακτηρίζεται από την στροφή στην χαρά τής ζωής, αλλά συνιστά μια κατάφωρη παραφωνία. Ο Paul Simon, όπως αναδυκνέιουν την φυσιογνωμία του περισσότερες συνθέσεις, διαφαίνεται να έχει περάση από τις τραυματικές εμπειρίες ενός παιδιού, που αγκομαχεί να επιβιώση στο περιθώριο τής ζούγκλας τής μεγαλούπολης. Αυτές οι εμπειρίες τών οδηγούν να αναβιώση μέσα στον περιρρέοντα θόρυβο την αύρα, που αναβλύζουν οι εβραίοι προφήτες τής Βίβλου. Η αγγελική στην κυριολεξία φωνή τού Art Garfunkel προσδίδει στο ηχητικό αποτέλεσμα τού άσματος μια επουράνια αίσθηση. Ο Garfunkel δήλωσε σε κάποια συνέντευξη, ότι το ηχόχρωμα τής φωνής του διαμορφώθηκε όταν αυτός έψελνε παιδί στις συναγωγή. Μήπως το ίδιο φαινόμενο δεν έχει λάβει χώρα με τις φωνές σημαντικών λαϊκών τραγουδιστών και στην Ελλάδα; Όπως ο Στράτος Διονυσίου και ο Μανώλης Μητσιάς, που σαν ψάλτες σε νεαρή ηλικία διαμορφώνουν μέσα στην κατάνυξη τις φωνές τους. Το πρώτο βέντεο φέρει τον τίτλο "Η Σιωπηρή Άλωση τού Πλανήτη". Σε αυτό συνδυάζεται η υπόκρουση τού τραγουδιού με τις παραστατικές εικόνες ενός ολοκληρωτικού τεχνολογικού εφιάλτη βίαιης επιβολής μεταξύ 13:56 και 17:45, εισάγοντας τον θεατή στο πνεύμα τής κριτικής που ακολουθεί.
Στην συνέχεια παραθέτω τούς στίχους τού τραγουδιόύ: 

Hello, darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a streetlamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
No one dared
Disturb the sound of silence

"Fools," said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls
And whispered in the sounds of silence."

   Μέσα στο σκότος εμφανίζεται ένα όραμα στην διάνοια με την μορφή σπόρων μιας  έρπουσας απειλής. Η Οραματιστής οδηγείται μέσα στούς στενούς πέτρινους δρόμους τής μοναξιάς, αυτού που επιλέγει το δικαίωμα να ξεχωρίζη από το πλήθος. Με την απόσταση αυτή θα παρατηρεί την απρόσωπη μάζα μέσα στην σιωπή τής άρνησης για ουσιαστική επικοινωνία, περιχαρακωμένη στο εγώ. Αυτή μιλάει χωρίς να επιδιώκη την όποια ουσιαστική συνεννόηση, ακούει μηχανικά, χωρίς να υπεισέρχεται σε όσα ηχούν, μέσα στο άσμα που τραγουδά μια χορωδία μουγκών. Ανόητοι!, φωνασκεί ο οραματιστής. Δεν μπορείτε να διακρίνετε, ότι καρκίνωμα τις σιωπής εξαπλώνεται απειλητικά με πολλαπλές μεταστάσεις; Προσέξτε επί τέλους την φωνή μου που αφυπνίζει, πιάστε το χέρι που σας προτείνω σαν οδοδείκτη προς την έξοδο από τον εφιάλτη. Όμως οι λέξεις μου, σκάνε σαν στάλες βροχής στο έδαφος, προκαλώντας μόνο ένα υπόκωφο αντίλαλο στούς τοίχους τής σιωπής, που είμαστε εγκλεισμένοι. Οι άνθρωποι όμως υποκλεινόναι και προσκυνούν το είδωλο ενός δαίμονα από φως φθορισμού που είχουν φτιάξει. Μπροστά στις οθόνες τών τηλεοράσεων, που υποβιβάζοντας τις συχνότητες λειτουργίας τής πρόσληψης, υποβάλλουν αενάως το ψεύδος. Και μπροστά στις οθόνες, που κινούν ένα οχετό πληροφοριών μέσω τής οπτικής ίνας, βαυκαλίζονται σε μια διαδράση, μέσα σε πραγματικό χρόνο, που διοχετεύει έντεχνα το θεμιτό μήνυμα τού θηρίου, που προσαρμοσμένο στα στερεότυπα τού μυαλού τους και στην βολεμένη οκνηρία τής σκέψης τους, τούς παρέχει την ονείρωξη, ότι μπορούν να αφυπνίζονται, έχοντας καταπιεί μπροστά στα πληκτρολόγια την καραμέλα τού μάτριξ. Όμως ένα σημείο ουσιαστικής αφύπνισης προβάλλει,  σπινθηρίζοντας την αιώνεια προειδοποίηση τών προφητών: Η λάμψη την αλήθειας βρίσκεται χαραγμένη στο βάθος τών υπόγειων διαδρόμων τής καρδιάς μας. Εκεί, που μια αφυπνισμένη συνείδηση αναζητά το απαστράπτον μήνυμα τής δύναμης για απελευθέρωση, με την οποία μάς έχει προικίσει η δημιουργία.
    Οι δακτυλισμοί στις χορδές τίς κιθάρας στο πρωτότυπο από τον Paul Simon αρπίζονται ως ήχοι τών παλμών ενός εκκρεμούς, που χρονομετρά τον αδυσώπητα σύντομο χρόνο πριν την έκρηξη τού τέρατος, με αβάστακτη εκδήλωση ενός λυρικού πόνου, αλλά και την αποφασιστικότητα ενός προφήτη, που ψάλλει την κοινοποίηση τής αναγκαίας εγρήγορσης.

   Στο βίντεο αυτό εκφράζεται ο φόβος ότι με την σιωπή, που έχει επιβληθεί, βαδίζουμε προς μια σιωπηλή άλωση τού πλανήτη, σε αντίθεση με τον θόρυβο που χαρακτήρισε την προηγούμενη απόπειρα επιβολής τής νεοταξικής ατζέντας με το τέχνασμα "του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία". Ο σκεπτικισμός τού δημιουργού του εστιάζεται στο ότι ενώ στις ΗΠΑ υπάρχει ήδη μηχανισμός μέσω δορυφόρων, που μπορεί να ανιχνεύη κατά πόσο κάποιος έχει εμβολιασθεί με συγκεκριμένη ουσία, ο πρόεδρος Τραμπ, έχει μεν διαχωρίσει την θέση του επέναντι στην επιβολή ενός υποχρεωτικού εμβολιασμού σε πλανητική κλίμακα, καταδικάζοντας τα σχέδια τού Μπιλ Γκέιτς, μέσω δηλώσεων τού Υπουργού Δικαιωσύνης William Barr. Όμως δεν έχει διαφοροποιηθεί πειστικά ενάντια στην προοπτική τών εμβολιασμών. Χαρακτηριστικά στο 26:00 λεπτό τού βίντεο δείχνεται ο Τραμπ, ως αποφασισμένος θιασώτης τών εμβολιασμών φωνάζοντας: "Take the Shot!".
   Ένα άλλο πολυ σημαντικό ζήτημα που θέτει ο δημιουργός αυτού τού βίντεο, είναι ότι ο Τραμπ δεν έχει τοποθετηθεί ενάντια στην κατάργηση τού ρευστού χρήματος, το οποίο εκ τών πραγμάτων αποτελεί προπομπό τού χαράγματος. Από την μεριά μου οφείλω να ξεκαθαρίσω, ότι υπάρχουν δηλώσεις τού Barr, που καταδικάζουν το χάραγμα ως πρακτική. Στην φάση όμως που οι κινέζικες τράπεζες απολύμαίνουν τα χαρτονιμίσματα από υποτιθέμενους ιούς και ενώ οι περισσότερες χώρες βρίσκονται μέσα σε μια επιβαλλόμενη ολοκληρωτική οικονομική κρίση, η οποία εικάζεται ότι θα οδηγήση σε κάποιο κοινό κρυπτονόμισμα, ο κίνδυνος τής επιβολής τής κατάργησης τού ρευστού χρήματος αποτελεί πλέον το πιο πιθανό σενάριο. Το κατά πόσο το επερχόμενο νόμισμα θα στηρίζεται σε πραγματικές αξίες, όπως ο χρυσός, δεν επαρκεί για να ανατρέψη αυτό το δεδομένο και τον αιτιολογημένο σκεπτικισμό, που προκύπτει.
    Στο βίντεο καταγγέλεται και η πολιτική τής διοίκησης Τραμπ σε σχέση με την επιβολή περιορισμών, μέσω τών άκρως αντιφατικών δηλώσεων τού ανώταου συμβούλου σε θέματα υγείας Dr. Fauci. Αυτός από την μια υποβάζει τον πραγματικό κίνδυνο από τον κωρονοϊό στα πραγματικά του πλαίσια, στα οποία ανταποκρίνεται μια θνησιμότητα κάτω από το ποσοστό 1 %, ενώ από την άλλη ζητάει την εφαρμογή άκραίων μέτρων στην απομόνωση τών πολιτών.

   Το δεύτερο και το τρίτο βίντεο προέρχονται από μια αναφορά που αποτελείται από τέσσερεις συνέχειες. Επέλαξα το πρώτο και το τελευταίο βίντεο τής σειράς αυτής, για να σκιαγραφήσω την μετάπτωση που επέρχεται στην διαδικασία, όσο αφορά την αποδοχή τών Q Anon μεταξύ τών δυο αυτών εκπομπών στις 25.03 και 13.04. Η εκπομπή "Neue Horizonte TV." στην οποία εντάσσεται αυτή η σειρά είναι ίσως η πλέον εμπεριστατωμένη πρωτοπορειακή εκπομπή στο γερμανικό διαδίκττυο. Ο διαχειριστής και παρουσιαστής αυτών τών εκπομπών Götz Wittneben έχει σπουδάσει θεολογία, αλλά είναι βαθύς γνώστης όλων τών περιοχών, που αφορούν την μη συμβατική έρευνα και την εναλλακτική ενημέρωση. Οι εκπομπές αποτελούνται από συνεντεύξεις, τις οποίες παίρνει ο παρουσιαστής από ενδιαφέροντες καλεσμένους, με πολύ εύστοχες παρεμβάσεις, Στην συγκεκριμένη σειρά  είναι συνομιλητής ο Frank Köstler. Αυτός δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στον αντίστοιχο χώρο, ο παρουσιαστής όμως ισχυρίζεται, ότιναυτός ανήκει στα πλέον κατάλληλα πρόσωπα, που είναι σε θέση να εκτιμήσουν τις τρέχουσες εξελίξεις. Είναι συγγραφέας τού βιβλίου "Ρωγμή Στα Παρακήνια" (Riß Hinter den Kulissen) και στην πορείαωτών συνεντεύξεων αποδεικνύεται πράγματι ότι διαθέτει μια ισχυρή ικανότητα διείδυσης στα μη προφανή.

Η συνέχιση τής προβληματικής θα γίνη στα πλαίσια αναρτήσεων που ακολουθούν.

ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ

 

   1. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

    Σε συσχετισμό με την επίθεση τής διοίκησης Τραμπ, τών Qanon και τών Αντιδυνάμεων ενάντια στο βαθύ κράτος βρέθηκε πρόσφατα το τραγούδι που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον Μπομπ Ντύλαν με τίτλο “Murder Most Foul“. Μετά από οκτώ χρόνια σιωπής δηλώθηκε εk νέου στο προσκήνιο ο μεγάλος τροβαδούρος τών ασμάτων διαμαρτυρίας, με ένα πόνημα, που όπως δήλωσε, είχε δημιουργήσει πριν από κάποιο διάστημα, αλλά κρατούσε εκτός παρουσίασης, για να το παρουσιάση την κατάλληλη περίοδο. Η τρέχουσα περίοδος σφραγίζεται από αντεπίθεση τών παγκοσμίων δυνάμεων ενάντια στην ΝΠΤ. Αυτή πυροδοτήθηκε από την συνωμοσία τού λεγόμενου “κωρονοϊού”. Όπως δήλωσαν οι Αντιδυνάμεις, ήσαν εις θέσιν να παρακολουθούν από κοντά – μέσω τών ηλεκτρονικών μέσων και όχι μόνον – τις κλιμακώσεις τού βαθέως κράτους, και δεν βρισκόντουσαν μόνο σε πλήρη ετοιμότητα, αλλά είχαν θέσει ήδη σε κίνηση τα δικά τους αντίμετρα. Μέρα με την ημέρα θα αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, ότι η πρόσφατη συνωμοσία που εξαπολύθηκε, στρέφεται σφόδρα εναντίον τών στόχων που τέθηκαν από την καμπάλ. Χάριν όσων προωθούν βήμα προς βήμα οι αντιδυνάμεις.

   Το εν λόγω πόνημα έχει αφετηρία την δολοφονία τού προέδρου Τζων Κένεντυ, ενώ ταυτοχρόνως υπεισέρχεται σε μια σειρά βασικά δεδομένα τού παρελθόντος. Κατά αυτόν τον τρόπο έχει άμεση πολιτική εκφορά και υπηρετεί πολιτικές στοχεύσεις. Η επιλογή τής συγκεκριμένης αισθητικής φόρμας, αποσκοπεί να αναδείξη κυρίως την πολιτική στόχευση που προβάλλει, αρκούμενη δευτερευόντως σε αισθητικά στοιχεία στην απόδωση, με την μορφή ενός θρήνου ελεγειακής υφής, ενός ποιητικού ρέκβιεμ με μινιμαλιστική μουσική επένδυση, η οποία προσαρμόζεται στην σοβαρότητα και το κλίμα τού μηνύματος τού άσματος. Η ελεγεία συνίσταται στην παρουσίαση ποιήματος, αποτελούμενου συνήθως από δίστιχα, με υπόκρουση αυλού. Οι στίχοι καθ' εαυτοί διατηρούν την πρωτοκαθεδρία, ενώ η μουσική υπό-κρουση προσδίδει μια λυρική έκκληση μετοχής στο υπο-συνείδητο, ώστε να συμμετάσχη στο δρώμενο σύνολη η ψυχή τού ακροατού.

   Την βιντεοσκόπηση τού άσματος και τούς στίχους του στο πρωτότυπο παράθεσε το ιστολόγιο Διόδοτος, ενσωματώνοντάς το στην κάτωθι ανάρτηση:

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2020/04/blog-post_3.html#more

   Στόχος τής παρούσης αναφοράς δεν είναι να γραφή μια ακόμη καλολογική ή μουσικολογική ανάλυση για ένα πρόσφατο τραγούδι τού Μπομπ Ντύλαν, που έχει προκαλέσει τεράστια αίσθηση, δίπλα στις εκατοντάδες άλλες, στις οποίες έχουν προβεί επαγγελματίες δημοσιογράφοι και ειδικοί μουσικολόγοι. Ο υποφαινόμενος, κατατάσσοντας τον εαυτό του στούς κοινωνικούς ακτιβιστές, που θέλουν να υπηρετούν την συνωμοσιολογική θεωρία, επιθυμεί να καταθέση απόψεις στο παρόν ζήτημα με αφετηρία την γενικότερή σκοπιά του, αλλά ταυτόχρονα και αισθανόμενος μια υποχρέωση απέναντι στον δημιουργό τού άσματος. Από έφηβος υπήρξα αποφασισμένος ντυλανιάρης. Ανέκαθεν αισθάνθηκα έλξη από τις αξίες που προβάλλει το τραγούδι διαμαρτυρίας. Στα μέσα με τέλη τής δεκαετίας τού '60 διάβηκα τα πρώτα σκαλιά τής εφηβείας. Δυο ήταν τα βασικά είδη στην παγκόσμια σκηνή, που ξεκίνησαν να αποκτούν τότε ραγδαία απήχηση. Το ένα εξ αυτών προσανατολιζόταν στην λαϊκή κουλτούρα και αυτοχαρακτηριζόταν ως “ποπ”. Ευχάριστες μελωδίες και συναρπαστικοί ρυθμοί, που με την ένταση τού ηλεκτρικού ήχου απευθυνόντουσαν στην ανέμελη νεολαία, ανταποκρινόμενα στην δίψα της για ζωή. Η ARS VITALIS τών νέων ήλθε να αμφισβητήση την προσαρμογή τών μεγαλύτερων σε ηλικία στούς ρυθμούς τής πεζής καθημερινότητας, που με το παραπλανητικό θέλγητρο ενός αύξοντος καταναλωτισμού ερχόταν να απορροφήση την ύπαρξη και τα όνειρά τους. Ο προσανατολισμός τής νεολαίας στο εδώ και τώρα, στα θέλγητρα τού έρωτα, μέσα στις χορευτικές δονήσεις ενός ξεφαντώματος, που έθετε υπό αμφισβήτηση την στείρα προσαρμογή στις κοινωνικές συμβάσεις, δεν πέτυχε να αποκτήση μια ουσιαστική κριτική θεώρηση έναντι ενός μοιραίου κοινωνικού γίγνεσθαι. Ως εμπροσθοφυλακή της, η κίνηση τού χιπισμού, χαρακτηρίσθηκε από ανάλογη κοινωνική στειρότητα, με αυτή που νόμιζε ότι αμφισβητούσε. Ενώ οι χίπις αναμάσαγαν αντικαταναλωτικά συνθήματα, στην πράξη έκαναν απρόσκοπτη χρήση τών χειρότερων δολωμάτων τού ιλλουμινιστικού καταναλωτισμού, όπως η χρήση ναρκωτικών ουσιών, που με την μόδα τού χιπισμού κατάφερε να βρει διάδωση στην νεολαία, για να εξελιχθή στην συνέχεια στην πρωτοφανή μάστιγα που βιώνουμε.

    Δίπλα στην “ποπ” κουλτούρα ξεκίνησε όμως την ίδια εποχή να αναπτύσσεται και ένα άλλο φαινόμενο, τελείως διαφορετικό. Αυτό που στην Ελλάδα ονομάσθηκε “νέο κύμα”. Την ίδια εποχή, εκδηλώθηκε και η ατμόσφαιρα που ανέδυαν οι μπουάτ τής Πλάκας, με θαμώνες, που τις μικρές μεταμεσονύκτιες ώρες περπατούσαν στα σοκάκια της, σιγοψιθυρίζοντας μελωδίες που είχαν ακούση προηγουμένως από μια ευαίσθητη φωνή, που με την συνοδεία μιας κιθάρας, μέσα στα απλά σχήματα τών λίγων συγχορδιών, έκφραζαν μια απαλή νοσταλγία, ή προβληματισμένη διαμαρτύρηση. Το φαινόμενο αυτό βρήκε απήχηση σε πλείστους όσους γεωγραφικούς χώρους. Στην Γαλλία με το σανσόν, στην Λατινική Αμερική με το μπόσα νόβα, στην βόρεια αμερική με την μετεξέλιξη τού παραδοσιακού protest song στην κατεύθυνση τής ροκ μπαλάντας. Για τούς πιο ψαγμένους, ξεκίνησε να μορφώνεται στον ίδιο χώρο εκείνο το είδος, που ξεπήδησε μέσα από το παραδοσιακό μπλουζ και την dixielalnd μουσική, σαν αποτέλεσμα τού “Birth of the Cool“. Μικρά μουσικά σχήματα, που παραλαμβάνοντας τα τραγούδια από τις σαπουνόπερες τού Χόλλυγουντ, τα μετουσίωναν στις πιο ευαίσθητες τζαζ εκδοχές, μετατρέποντας τετριμμένες μελωδίες, σε ποιητική μουσική ήχηση, σπάζοντας τούς φραγμούς τών παραδοσιακών αρμονιών και τα όρια μιας προκαθορισμένης μουσικής φρασεολογίας. Καθιερώνοντας την πρωτοκαθεδρία τού αυτοσχεδιασμού μέσα σε κατά βούληση διευρυμένα αρμονικά πλαίσια ενός μουσικού γίγνεσθαι, που όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο μάγος τού cool Miles Davis, δεν μπορούν να υπάρξουν μουσικά λάθη, εφόσον όλα γίνονται με πλήρη συνειδητότητα. Με αυτό το είδος έπαψε η ένταση να αναπαράγεται από τα αμπέρ τών ενισχυτών και τα μεγάφωνα, βρίσκοντας την πηγαία της έδρα εκεί που τής αρμόζει: Στην ευαίσθητη ψυχή τού καλλιτέχνη.

    Για μένα η “ήρεμη ανησυχία” τής μπαλάντας δεν στάθηκε η οδός μόνο για μια μουσική εσωστρέφεια. Η επενέργειά της προχώρησε στο βάθος μιας μουσικής ενδοσκόπησης, όπου το αισθητικό ερέθισμα στεκόταν πάντοτε η λυδία λίθος για σφαιρική εκτίμηση τού βιώματος στην ψυχική ενδοχώρα. Η φωνή σε συνοδεία κιθάρας, αρχικά τού Σαββόπουλου με το “Φορτηγό” και το “Περιβόλι”, στην συνέχεια τού Ντύλαν, πιο ύστερα με τον Joe Pass και την Ella Fitzgerald και αργότερα οι ήχοι από κάποια τρυφερά κόρνα, όπως τού Miles Davis και τού Chet Baker. Ενδιαμέσως το είχα πάρει είδηση: I fall in love too easily. Μόνο που αυτό το ερωτικό πάθος δεν απευθυνόταν αποκλειστικά στο σκοτεινό αντικείμενο τού πόθου, αλλά και σε κάτι βαθύτερο: Όπως ξεκίνησα να το ταυτοποιώ μελετώντας κάποια έργα τού Πλάτωνος, ή διαβάζοντας τούς ποιητές τής μεσοπολεμικής γενιάς.

    Η μπαλάντα, εκτός ότι ήταν συναρπαστική, διέθετε μια ακόμη μεγαλύτερη ζημιά: Μπορούσε να την αναπαράγη κάποιος σχετικά εύκολα, μαθαίνοντας κάποιες βασικές συγχορδίες στην κιθάρα. Έτσι ακούγοντας όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών κάποιο συμμαθητή να παίζη στο προαύλιο τού σχολείου το „It´s all over now baby blue“ τού Ντύλαν, σκέφτηκα ότι και εμείς είχαμε κάπου στο σπίτι μια χαλασμένη κιθάρα. Από τότε στα οικόπεδα και στα πλυσταριά, μετατρέποντας τούς ντενεκέδες σε τύμπανα, ξεκινήσαμε με άλλους φίλους τις ατέρμονες παιδικές μας σερενάτες. Θυμάμαι κάποιο βράδυ σε ένα υπόγειο που φώτιζε ένα κερί, όταν ήμουν με τον Φάνη, για τον οποίον έχουν γράψει οι αδελφοί Κατσιμίχα το τραγούδι “Ο έφηβος ο Φάνης” και κάποιους άλλους, όταν μάς την έπεσε ο πατέρας του, που τον έψαχνε επί ώρες, ωρυόμενος: “Τι ρομάντσες ειν' αυτές!”.

    Να γιατί αισθάνομαι και υποχρέωση για να γράψω αυτές τις γραμμές για το “Murder most foul“. Να δηλώσω, ότι για τον Μπομπ Ντύλαν αισθάνομαι ότι χρωστάω ευγνωμοσύνη, θα ήταν λίγο.

    2. ΤΟ ΜΥΘΕΥΜΑ ΕΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΠΟΔΩ. ΠΟΙΟ ΤΟ

        ΟΥΣΙΑΣΤΟΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ

   Πριν ασχοληθώ με το συγκεκριμένο τραγούδι, θέλω να αναφερθώ σε δυο ζητήματα, που έχουν σταθεί αιτία, ώστε να υπάρξουν ισχυρές αμφιβολίες σχετικά με την ειλικρίνεια τού Ντύλαν και την ηθική του συγκρότηση. Γενικά υπάρχει ένας δικαιολογημένος σκεπτικισμός απέναντι σε επιτυχημένους τραγουδοποιούς, όσο αφορά την ειλικρίνεια τού μηνύματος, που μεταφέρουν με τα τραγούδια τους. Η εξέλιξη που πρόσλαβε η ροκ μουσική, από μεμονωμένες σατανιστικού περιεχομένου αναφορές στο αρχικό της στάδιο, προχωρόντας στην πορεία σε κατάφωρες εκφορές, που εκθειάζουν απροκάλυπτα και συστηματικά το κακό από πληθώρα "καλλιτεχνών", μέσω τού διαβρωτικού ρόλου τών εμπορικών κυκλωμάτων, οδήγησε σε μια στάση μεγάλης επιφύλαξης απέναντι στην ειλικρίνεια κάθε καλλιτεχνικής έκφρασης από το κοινό. Δύο είναι τα είδη σκεπτικισμού, που κυριάρχησαν: Το πρώτο αφορά την αμφιβολία, κατά πόσο ένα πνεύμα κοινωνικής κριτικής, ή ακόμη και ανατροπής, που μεταφέρεται με την μουσική, ανταποκρίνεται στα πραγματικά πιστεύω τών δημιουργών, ή κατά πόσο αυτοί εκμεταλλεύονται την απήχηση που μπορούν να προσλάβουν αυτά τα μηνύματα, αποκλειστικά σε εμπορική βάση. Το δεύτερο αφορά μια πιθανή αρνητική εξέλιξη τών καλλιτεχνών, όσο αφορά την συνείδηση και τις προαιρέσεις τους, αφού αυτοί γνωρίσουν μεγάλη επιτυχία και γευθούν τούς υλικούς καρπούς της, αλλάζοντας εν τέλει στην πράξη στρατόπεδο. Διατηρώντας την παλιά φόρμα στην μουσική τους, επειδή αυτή έχει καταστεί αγαπητή από το κοινό, μόνο για λόγους εμπορικότητος, υπάρχει ο σκεπτικισμός, ότι τελικά στην πορεία παράγουν μουσικά αποτελέσματα σε καθεστώς υποκρισίας, που δεν τούς εκφράζουν. Αυτή η διαπίστωση μπορεί να ισχύη ίσως για κάποιους. Εάν προσέξει κάποιος όμως τα πρώιμα αποτελέσματα καλλιτεχνών, που φαίνονται να έχουν μετατοπίση στην πορεία τις σταθερές τους, μπορεί να διακρίνη, ότι ο λανθάνων αρχοντοχωριατισμός υπάρχει ήδη σε αυτά, έστω και εάν δεν εκδηλώνεται με έντονο τρόπο. Προσωπικά πιστεύω, ότι με την μουσική δεν μπορεί να πη κάποιος ψέματα. Μπορεί ίσως να επιχειρήση κάτι ανάλογο. Όμως το ίδιο το αποτέλεσμα θα αποκαλύψη τις προθέσεις του. Η μουσική δημιουργία στηρίζεται στην έμπνευση. Και αυτή δεν είναι δυνατόν - εφόσον διακρίνεται από ποιότητα - να προσκομίζεται από τα ράφια κάποιου σούπερ μάρκετ ιδεών. Αναμφιβόλως όμως ισχύει και για την καλλιτεχνική δημιουργία η αρχή, που ισχύει για οτι δήποτε άλλο και η οποία συνίσταται, στο ότι σε κάθε είδους αναδική πορεία, δεν μπορεί να χωρέση στάση. Εφ' όσον μια πορεία παύσει να είναι ανοδική, γρήγορα θα περάση σε κάθοδο. Ένας κίνδυνος για κάθε πνευματικό δημιουργό βρίσκεται στην έλλειψη αισθητικής εγρήγορσης και στην εφησύχαση. Τότε η παρέμβασή του χαρακτηρίζεται από ρουτίνα, στα πλαίσια τής οποίας επαναλλαμβάνει αενάως πράγματα που έχει παρουσιάσει στο παρελθόν, μόνο και μόνο για να υπάρξη στο στερέωμα τών "σόου μπιζ", χωρίς να έχη πλέον κάτι αξιόλογο να προσφέρη, με στόχο το ανούσιο χειροκρότημα και την κονόμα, από την περεταίρω εμπορευματοποίηση τής φήμης του. Γι αυτό το λόγο είναι σημαντικό προτέρημα σε ένα καλλιτέχνη, να γνωρίζη πότε αρμόζει να εγκαταλήψη την ράμπα, επιτρέποντας στο άστρο του να φέγγη από την εποχή που αυτό διέθετε πραγματική λάμψη.
    Στην περίπτωση τού Μπομπ Ντύλαν φαίνεται ότι αναβλύζει δημιουργικά μια σπάνια φύτρα καλλιτεχνικής έμπνευσης, χωρίς υποκρισίες και φτιασιδώματα. Δεν νομίζω να υπάρχη έστω και μια στιγμή από όσες έχουν καταγραφεί είτε φωτογραφικά, είτε σε βιντεοσκοπίσεις κονσέρτων ή συνεντεύξεων, στις οποίες αυτός να παρουσιάζεται πρόσχαρος ή ανέμελος. Η έκφρασή του διέπεται μονίμως από το πνεύμα που χαρακτηρίζει τα τραγούδια του. Αυτό βεβαίως ποικίλει. Πάντα όμως βρίσκεται εντός τών ορίων μιας αδιαπραγμάτευτης σοβαρότητος, είτε αυτός θρηνεί, είτε προειδοποιεί, είτε βρίσκεται σε λυρική έξαρση. Με μια μόνη εξαίρεση, στην οποία θα αναφερθώ στην συνέχεια. Ο Ντύλαν μοιάζει να διέπεται μονίμως από εκείνο το καλλιτεχνικό βάθος, αλλά και πόνο ψυχής, που τόσο εύστοχα έχει εκφράσει ο Διονύσης Σαββόπουλος με μιά φράση σε συνέντυξή του: "Γεννήθηκα με μια εκ γεννετής αιμορραγία".
    Ο Ντύλαν δεν διαθέτει μια μαγευτική φωνή, όπως για παράδειγμα ο Art Garfunkel, ο οποίος έχει επίσης διαπρέψει στον χώρο τής μπαλάντας. Ούτε διαθέτει την κιθαριστική δεινότητα ενός James Taylor. Είναι όμως ακτύπητος στον στίχο, διαθέτοντας μια σπάνια ποιητική αισθητική. Η ένρινη φωνή του, περιορίζεται σε μια μικρή περιοχή συχνοτήτων.  Δεν διαθέτει ούτε το μέταλλο, που διακρίνει την φωνή τής Τζόαν Μπαέζ, ούτε την βραχνάδα που χαρακτηρίζει φωνητικά έστω τον όποιο λευκό μπλουζίστα. Όμως παρ' όλα αυτά, δένει υπέροχα με το νευρικό παίξιμο τής κιθάρας του και το αγκομαχητό τής φυσαρμόνικας, αναβιβάζοντας το ηχόχρωμα τών τραγουδιών του σε μια ιδιαίτερα προσωπική δραματουργική σφαίρα. Μέσα από την οποία αναβλύζει ένα ταυτοχρόνως αδυσώπητο, αλλά και απαλό εγώ, που διακηρύσει: "Ναι, εγώ είμαι αυτός που σάς καλεί να ξορκίσουμε μακρυά τα βαρύδια που σέρνουμε και μάς απειλούν". Μια τέτοια φωνή, δεν μπορεί να ψεύδεται και το κυριότερο, δεν μπορεί να χρειάζεται το οποιοδήποτε συμβόλαιο με τον εξαποδώ, στην ικανοποίηση τής ανάγκης να φθάση στα όρια τής οικουμένης, για να μεταφέρη το μύνημα τής απελεθυέρωσης και την επιταγή τής μετανοίας. Για ποιο λόγο δήλωσε όμως ο ίδιος ο Μπομπ Ντύλαν, όταν ερωτήθηκε σχετικά, με το που οφείλεται η τεράστια επιτυχία του, ότι έχει επισυνάψει συμβόλαιο με το καταχθόνιο μη ον; Και μάλιστα σπάζοντας την μόνιμα σοβαρή έκφρασή του, φορώντας ένα ιδιαίταρα ειρωνικό χαμόγελο εμπαιγμού;
   Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοήσουμε ένα άκρως προικισμένο καλλιτέχνη, ο οποίος σινιστά μια από τις πλέον αιχμηρές εξάρσεις τής σύγχρονης πολιτισμικής δημιουργίας, ενώσω παραμένουμε εγκλωβισμένοι στα τετριμμένα σχήματα τών μέτρων, που έχουμε συνηθίσει να κρίνουμε.Ο Ντύλαν με αυτήν την ρήση δεν αποσκοπούσε σε κάτι άλλο, από το να συνοψίση επιγραμματικά το δράμα, ενός ανθρώπου, ο οποίος έχει κληθεί από το πεπρωμένο να μεταφέρη ένα πολύ σημαντικό μήνυμα σε παγκόσμια κλίμακα, πατώντας όμως, θέλοντας και μη, επάνω σε εμπορικά μπαστούνια. Διότι το εν λόγω κύκλωμα, που ελέγχει και προωθεί το μουσικό γίγνεσθαι, είναι στατανιστικό μέχρι με το μεδούλι. Ο Ντύλαν ήταν σε θέση να γνωρίζη πολύ καλά την αξία τού ταλέντου του και την αξία τών μηνυμάτων που προωθούσε. Γνώριζε όμως εξ ίσου καλά, ότι ένα συμβόλαιο με μια εταιρεία δίσκων, είναι εκ τών πραγμάτων συμβόλαιο με τον σατανά. Και ένας άνθρωπος, που ξέρει να χειρίζεται τα σύμβολα δεόντως και δεν φοβάται να πάρη στους ώμους του με σουρεαλιστικό τρόπο όλες τις ευθύνες, που συνεπάγονται οι επιλογές του, δεν αισθάνεται να μιλάη με μισόλογα. Γνωρίζει, ότι αυτοί, που μπορούν να απολαμβάνουν τις βαθύτερες αναφορές της στιχουργικής του, θα τον κατανοήσουν. Από την στιγμή που θέλει κάποιος να γεμίση το στάδιο στην επόμενή του συναυλία στο Παρίσι, χρειάζεται ένα δυνατό μάνατζερ. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις δεν διοργανώνονται από κοκοβιούς, αλλά από ατζέντηδες κοράκια, οι οποίοι έχουν ένα μόνο στόχο: Να κονομήσουν εκμεταλλευόμενοι τό ταλέντο άλλων. Και όποιος θέλει να συνεργαστή μαζί τους, τού σερβίρουν ένα συμβόλαιο, κατά το αγοραίο πρότυπο τού μαγαζιού. Εφόσον επιθυμεί να μην περιορίζεται η παρουσία του σε κλαμπ χωρητικότητος εκατό ατόμων, το υπογράφει. Ένας όρος τού συμβολαίου αναγνωρίζει συχνά το δικαίωμα τών μάνατζερ, να επενδύουν αυτόβουλα ένα ποσοστό τών κερδών, έναντι ποσοστού στα αναμενόμενα ωφέλη, σε μετοχές και χρεώγραφα, που επιλέγει ο επενδυτικός οίκος με τον οποίον είναι αυτοί συμβεβλημένοι. Διότι την αντίστοιχη τεχνογνωσία διαθέτουν οι επαγγελματίες χρηματιστές και όχι οι ντραμίστες. Τώρα εσείς εάν θέλετε, βρείτε ένα χρηματιστικό οίκο, που να μην επανδύει στην πολεμική βιομηχανία τών ΗΠΑ, από την στιγμή που εκεί εδράζεται το μεγάλο φαγοπότι. Και μετά γράψε εσύ όσα αντιπολεμικά αριστουργήματα επιθυμείς, από την στιγμή που θα βγουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί τού κατεστημένου να διαδώσουν σκόπιμα, ότι είσαι βουτηγμένος μέχρι τα μπούνια στις μπίζνες τής πολεμικής βιομηχανίας. Ο Ντύλαν γνώριζε καλώς, ότι η όλη ιστορία δεν είναι παρά το πάγιο παιχνίδι τής γάτας με το ποντίκι. Γι αυτό, με στόχο να τελειώνη μια και καλή με το παραμύθι, τούς είπε: Μήπως υπάρχει κανένα εωσφορικό συμβόλαιο να υπογράψω ακόμη, γιατί βαρέθηκα να βλέπω ταινίες δράκουλα όλη την ημέρα στην τηλεόραση και να ακούω χεβυμεταλλάδες με την σέσουλα.
    Όταν όμως κάποιος διαθέτει την εμβέλεια τού Ντύλαν θα υποχρεωθή να υποκύψη σε ακόμη μεγαλύτερους συμβιβασμούς. Οι εταιρείες δίσκων κάποια στιγμή θα ισχυρισθούν με αναίδεια, ότι εάν αυτός δεν ήταν εβραίος, αυτές δεν θα έπρατταν το παραμικρό για να τον απογειώσουν στο μουσικό τοπ τεν. Άρα και αυτός από την πλευρά του οφείλει να δείξη κατανόηση στις ανάγκες τού "περιούσιου λαού", προμοτάροντας τις ύαινες τού σιωνιστικού λόμπυ. Ο Ντύλαν παρουσιάστηκε στο παρελθόν να ανοίγη ομιλίες τού ραβίνου λούμπαβιτς. Αυτός είναι ότι πιο ρυπαρό έχει προάγει η σατανολατρεία στις ΗΠΑ. Έχει δημιουργήσει μια σέχτα, η οποία προπαγανδίζει στο φουλ την αναγκαιότητα διεξαγωγής τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου, με στόχο την έλευση τού "μεσία" μετά τον αρμαγεδώνα. Σε αυτή την αίρεση ανήκουν και τα γεράκια τού πενταγώνου επί μπους βόλφοβιτς και πέρλε, καθώς και ο νετανγιάχου. Στο ερώτημα, για ποιο λόγο προσαρμόστηκε σε τέτοιου είδους εντολές ο Ντύλαν, είναι πολύ απλός. Εάν είχε αρνηθεί, τότε το ξύλο τού σκάφους τής κιθάρας του θα είχε μετατραπεί εντός λίγων ορών σε σκέπασμα στο φέρετρό του. Και ο Ντύλαν ήξερε να ελίσσεται, με στόχο να διεκπεραιώνει το εν τέλει καθήκον του, που όπως θα δείξω στην συνέχεια, δεν περιοριζόταν μόνο στην αφύπνιση τής ευαίσθητης κοινής γνώμης. Ο Ντύλαν δεν υπέκυπτε σε καταστροφικά σύνδρομα, όπως άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες τού ροκ. Γνώριζε, ότι είναι ορθό να προσαρμόζεται, να περιμένη και να υπομένη, ώστε να μπορή να δρά, όταν παρέχεται η δυνατότα. Γνώριζε, ότι κάποτε θα εχόταν η ώρα να δαγκώση. Και οι στόχοι του πήγαιναν και εξακολουθούν να πηγαίνουν πολύ μακρυά.


       3. Ο ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ ΩΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΩΝ Q ANON ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ 
           ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ
  

Το εν λόγω άσμα δρομολογεί μια έντονη αναφορά στην δολοφονία τού Προέδρου Κένεντυ. Αυτό το σύμβολο μιας “άδολης” Αμερικής, που σε κάποια πρώιμη φάση αποτέλεσε για την παγκόσμια δημοκρατική συνείδηση πρότυπο προς την κατεύθυνση τής ελευθερίας, έθεσαν σε κίνηση και οι Q Anon. Θέτοντας στην πρώτη γραμμή τού κινήματός τους τον εγγονό τού επίσης δολοφονημένου από την καμπάλ Ρόμπερτ Κένεντυ. Το γόητρο τού Ρόμπερτ Κένεντυ Τζούνιορ οικοδομείται συστηματικά από το κίνημα απελευθέρωσης στις ΗΠΑ ως αντίπαλο πρότυπο ενάντια στιν Μπιλ Γκέιτς, στα πλαίσια μιας καμπάνιας για την διαφώτιση, σχετικά με τούς υποχρεωτικούς θανατηφόρους εμβολιασμούς, που προωθούνται με έξαρση, ως σημαντικό στοιχείο τής επιβολής ψύχωσης και τρομολαγνίας με αφορμή τούς ιούς. Ο Ντύλαν κάνει λόγο στα πλαίσια τής στιχουργικής τού Murder Most Foul σε τελετουργική ανθρωποθυσία, που εισήγαγε την Αμερική στην εποχή τού αντιχρίστου. Πράγματα μετά την δολοφονία τού Προέδρου Κένεντυ, όλοι οι πρόεδροι που ακολούθησαν, ως εκπρόσωποι τών τεξανικών καρτέλ πετρελαίου, όπως ο τζόνσον, η δικηγόροι τής μαφίας, όπως ο νίξον, ή άχρωμοι διεκπαιρεωτές τών πολυεθνικών όπως ο φορντ, ή χολλυγουντιανοί ευνούχοι σε καουμπόυκα μίκυ μάους όπως ο ρήγκαν, ή φυστικάδες τών δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων της επιβολής διεθνούς τρόκολου όπως ο κάρτερ, ή αιμοπότες που ρουφούσαν αδρενοχρώμη μέσα από το σαξόφωνο όπως ο κλίντον και η μέγαιρα που κεράτωνε, ή βαμπίρια τής scull and bones όπως οι μπους, ή ελτζιμπιτάδες κοκαϊνάκηδες όπως ο ομπάμιας, φρόντισαν συστηματικά να καταρρακώσουν τον γόητρο τών ΗΠΑ, μετατρέποντάς το σε έκτρωμα νεοχιτλερικής κοπής. Ο Ντύλαν θα ιχυριστεί, ότι κατέστρεψαν το κρανίο τού Βασιλιά, χωρίς όμως να μπορέσουν να βρουν την ψυχή του. Κάνοντας με αυτόν τον τρόπο έμμεση αναφορά στους Q Anon ως ζωντανούς παραλήπτες τής υποθήκης του. Η αναφορά σε Βασιλιά, ανάγεται στην προέλευση τού τίτλου τού άσματος. Με την έκφραση Murder most foul απευθύνεται ο βασιλιάς πατέρας τού Άμλετ σε αυτόν στα πλαίσια τού Σεξπηρικού έργου. Στην συνέχεια αυτή αποτέλεσε τίτλο ενός παλαιού βιβλίου, που αναφερόταν στην δολοφονία τού Κένεντυ.

Δεν ανήκω σε αυτούς, που πιστεύουν στην αγιοποίηση του δολοφονηθέντος Προέδρου. Αναμφίβολα αυτή σχεδιάστηκε και επιβλήθηκε από τις δυνάμεις τού σκότους τού βαθέους κράτους. Όπως επίσης, ουδείς μπορεί να αμφισβητήση, ότι ο Τζων Κένεντυ, περιβεβλημένος μια μοναδική αίγλη στην συνείδηση τού λαού, προσπάθησε να περιορίση την αυθαιρεσία τών μυστικών υπηρεσιών και να αποκαταστήση κάποια δημοκρατικά κεκτημένα ενάντια στην επιβολή τής χρηματιστικής μονοκρατορίας. Είναι επίσης γνωστό, ότι αυτός απευθύνθηκε στο πατριωτικό αισθητήριο τού αμερικανικού λαού, με συχνές εκκλήσεις για στήριξη των πολιτικών του επιλογών. Αλλά, χωρίς τάση να ταυτίσω τούς ιρλανδικής προέλευσης και καθολικούς τω θρήσκευμα ισχυρούς τών ΗΠΑ με το απάνθρωπο κατεστημένο αγγλοσαξονικής προελεύσεως, ή τούς μωλοχιστές τού σιωνιστικού χτικιού, δεν πιστεύω, ότι ο Τζων Κένεντυ υπήρξε παιδί τού κατηχητικού σχολείου. Ούτε οτι αυτός αναδείχθηκε στην κορυφή τής ισχυρότερης χώρας, με βασικό στόχο την προάσπιση τών συμφερόντων τών πτωχών και κατατρεγμένων μέσω τής εδραίωσης μιας ανόθευτης δημοκρατίας. Αντιθέτως θεωρώ, ότι παντού και πάντοτε λειτουργούν ετερόκλητα συμφέροντα, που χαρακτηρίζονται από αμοιβαία ανταγωνιστικές σχέσεις. Τα χειρότερα και πλέον επικίνδυνα μεταξύ αυτών είναι όσα καθοδηγούνται από τα αιμοποτικά ιερατεία, που κλιμακώνουν τον αρμαγεδώνα, στοχεύοντας στην κατάργηση τού όποιου αναπτυχθέντος πολιτισμού. Όμως δίπλα σε αυτά νέμονται τμήματα και περιοχές τής εξουσίας και άλλα πολιτικά κυκλώματα, που εκπροσωπούν άλλες κοινωνικές δυνάμεις και οικονομικά συμφέρονται, στα πλαίσια τού σχηματισμού τού λεγόμενου σύμφωνα με τον προσδιορισμό τού Νίκου Πουλατζά “άρχοντος συγκροτήματος”. Αυτές οι δυνάμεις δεν είναι μονοσήμαντα φιλολαϊκές. Είναι όμως οπωσδήποτε λιγότερο αντιδραστικές από τους μωλοχιστές. Και εάν ο ανταγωνισμός με αυτούς οδηγήσει σε συγκρούσεις, στις οποίες διακυβεύεται η ύπαρξή τους, οδηγούνται μοιραία στην εφαρμογή προοδευτικών επιλογών. Καθ' ότι στα πλαίσια μιας ολοκληρωτικής σύγκρουσης, η λαϊκή συμπαράσταση και ενεργή συμμετοχή μπορεί να είναι αυτή, που θα κρίνη εν τέλει τις εξελίξεις.

   
    Σημαντικές πληροφορίες σχετικά με το ρόλο τών Κένεντυ στην πολιτική σκηνή, αλλά και αναφορικά με το κλίμα τού ανταγωνισμού, που είχε αναπτυχθεί εκείνη την περίοδο σε παγκόσμια κλίμακα, μάς παρείχε ο Νίκος Βεργίδης, παίρνοντας εσωτερική ενημέρωση από τον Αθανάσιο Στριγά στη φάση που αυτός δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στην βιβλιογραφία, στο βιβλίο του “Συνωμοσία τής Σιωπής”. Εκεί γίνεται εκτεταμένη αναφορά στην ρήξη ανάμεσα στ αποκαλούμενο “αγγλοολλανδικό σενάριο” και τα τεξανικά καρτέλ. Στο αγγλοολλανδικό σενάριο είναι συνασπισμένα τα αγγλικά πετρελαϊκά συμφέροντα μέσω της εταιρείας BP καθώς και τα αντίστοιχα ολλανδικά μέσω τής Royal Dutch Shell με τα μονοπώλια τού βορρά τών ΗΠΑ και τούς συνασπισμένους με αυτά “χαρτογιακάδες” γραφειοκράτες. Οι τεξανοί παρουσιάζονται ως οι συντηρητικοί τού χώρου, ενώ στα μονοπώλια κυριαρχεί η τάση ρεφορμισμού, στοχεύοντας σε χαλάρωση τής αρτηριοσκληρωτικής πολιτικής, που είχε ακολουθηθεί στα πλαίσια τού ψυχρού πολέμου, με στόχο να πάρη το σύστημα μερικές ανάσες καλύτερης προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Πρόκειται ακριβώς για εκείνες τις δυνάμεις, που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση τής λέσχης μπίλντερμπεργκ το 1974, εισόγοντας τα παγκόσμια πράγματα στην πολιτική τής "ύφεσης", καθ' όσον είχε διαφανεί πλέον, ότι αυτό που ενδιέφερε κυρίως τους σοβιετικούς, δεν ήταν μια επιθετική επέκταση μέσω τής κομμουνιστικής καμπάνιας, αλλά η διατήρηση τού στάτους κβο. Σε αυτά τα πλαίσια εκδηλώθηκε από την μιά το φαινόμενο τού μετριοπαθούς "εβρωκομμουνισμού", δίπλα στα κομμουνιστικά κόμματα τής δογματικής φιλοσοβιετικής εκφοράς, που και αυτά με μια τελείως ανούσια ξύλινη γλώσσα, περιόριζαν την αμφισβήτηση σε βερμπαλιστικούς δεκάρικους, εφαρμόζοντας και αυτά την πολιτική τού "βγάλε φλας αριστερά και στρίψε δεξιά".

     Ο Κένεντυ προωθήθηκε στην κυβερνητική καρέκλα από τούς θιασώτες τού αγγλοολλανδικού σενάριου, ως η πλέον κατάλληλη φυσιογνωμία, που θα μπορούσε να στρέψη τις εξελίξεις στην κατεύθυνση τού ρεφορμισμού και της πολιτικής τής ύφεσης. Καθ' όσον μια εμμονή στα σχήματα τού ψυχρού πολέμου, θα είχε ως μόνο αποτέλεσμα να θρέφονται τα ριζοσπαστικά στοιχεία. Τα οποία διέθεταν ακόμη στελέχωση από παλαίμαχους βετεράνους τής κατά τόπους εθνικής αντίστασης, όπου αυτή δεν είχε έντεχνα τσακιστεί, όπως στην Ελλάδα, στα πλαίσια αφ' ενός τής σταλινικής αδιαφορίας προς κάθε τι, που βρισκόταν εκτός τής συμφωνίας τής Γιάλτας και αφ' εταίρου τής αλλαγής φρουράς στα πάλαι ποτέ φέουδα τού αγγλικού στέμματος με την βίαιη μετάβαση στον αμερικανοκρατία.       

     Για κακή τύχη αυτών που προώθησαν την επιλογή Κένεντυ, αυτός φάνηκε να παίρνη πολλή φόρα, επιχειρώντας κάποιες τομές εκτός τών προδιαγεγραμμένων ορίων. Αυτές οι πτωτοβουλίες είχαν κατά την εκτίμησή μου έντονο μεν διορθωτικό χαρακτήρα, χωρίς όμως να θέτουν υπό ουσιαστική αμφισβήτηση τις πάγιες σταθερές τού σάπιου συστήματος. Τέτοιου είδους αμαρτήματα είναι αρκετά, ώστε να “φάη κάποιος στ κεφάλι του”. Ο Ντύλαν βάζει επιγραμματικά στο στόμα αυτών που οργάνωσαν την δολοφονία στα πλαίσια τού άσματος την φράση: “Ζητούσες ελευθερία, ελεύθεροι είναι μόνον οι νεκροί”, στιγματίζοντας την μόνιμη εφαρμογή τής ανατίναξης με δυναμίτιδα από το βαθύ κράτος, όσων τολμήσουν να αμφισβητήσουν στο ελάχιστο την επικυριαρχία τους.
    

   Δεν παίζει όμως σε τελευταία ανάλυση ιδιαίτερο ρόλο στην συγκεκριμένη περίπτωση τού σήμερα το δεδομένο, από πού ξεκίνησαν και πού σταμάτησαν οι παρεμβάσεις και οι τομές τού Κένεντυ. Διότι, όταν ένα σημαντικό ιστορικό πρόσωπο γίνεται θρύλος, μεταφέρεται από το υποσυνείδητο εκατομμυρίων ανθρώπων με διαφορετικές εν πολλοίς ιδιότητες από αυτές που είχε ως φυσική οντότητα, στα πεδία πληροφορίας. Εκεί αποκτά μια άλλη ισχύ χιλιάδων watt, που σχετίζονται με την δυναμική και την δράση τού φαντασιακού στην διαδικασία αγκύρωσης και ενεργοποίησης συμβόλων στα πλαίσια τών πεδίων πληροφορίας. Ως έχει καταδείξει η σύγχρονη επιστήμη τής κβαντοδυναμικής, η καθοριστικός ρόλος τής πληροφορίας έναντι τής ύλης και τής ενέργειας είναι σε θέση να μετακινή στην κυριολεξία βουνά. Αυτή ήταν μοίρα παρομοίως και κάποιων έξοχων μορφών, που κυριάρχησαν στην θρησκευτική σφαίρα. Διότι αυτές, άλλοτε μπορεί να μην υπήρξαν καν ως φυσικά πρόσωπα, ως οι ανά τούς αιώνες θεομήτορες, όπως η Ίσιδα και Κυβέλη και άλλοτε οι βλαστοί τους μπορεί να είχαν ως ιστορικές φυσιογνωμίες, τελείως διαφορετικές ιδιότητες από ότι οι συγκεκριμένες ιστορικές τους αφετηρίες στο συμβατικό φυσικό πεδίο. Καθότι, ιδιότητα και καθήκον τού μύθου είναι να εξιδανικεύει σε μια διαδικασία συμπύκνωσης ιδιοτήτων. Διότι ακριβώς η άκρα συμπύκνωση είναι αυτή, που οδηγεί σε όρια απείρου βαρύτητας εγκαθιδρύοντας τις μαύρες οπές, προσδίδοντάς τους το αντίστοιχο ειδικό βάρος στην διαδικασία τού κοινωνικού γίγνεσθαι.
    Χασκογελάει ο Ντύλαν στα πλαίσια τού πρόσφατου πονήματός του με τον αφελή ξιπασμό τού Τζων Λέννον, ότι "η φήμη τών μπήτλς μπορεί να ξεπερνά αυτή τού Ιησού Χριστού", παραθέτοντας τον στίχο από τραγούδι τους "I want to hold your hand". Ποιον πάτε να πιάσετε από το χέρι, να χειραγωγήσετε και να μανιπουλάρετε ρε ανόητα ενεργούμενα τών εμπορικών κυκλωμάτων, που ελέγχουν οι σατανιστές;

   Αυτοί ψάχνουν τον κάθε πιτσιρικά, που μπορεί μεν να διαθέτη αναμφισβήτητο μουσικό ταλέντο, αλλά δεν σκαμπάζει τίποτε από τούς όρους τού παιχνιδιού, για να τον παραχώσουν μέσα στούς βόθρους τών δισκογραφικών εταιριών, επιβάλλοντάς του εξώφυλα στους δίσκους, που απεικονίζουν τον αρχικερατά Aleister Crowly, όπως έγινε στο εξώφυλο τού Sergeant Peppers και βάζοντάς τους να γράφουν μουσική με λουσιφεριανό περιεχόμενο, όπως έγινε με το Lucy in the sky with diamonds (με αχικά LSD) εξαπολύοντας τα πλέον ρυπαρά μυνήματα στο υποσυνείδητο, που συνέβαλλαν να οδηγηθή μια νεολαία από τα σπάργανα τής αμφισβήτησης τής δεκαετίας τού '60 στη ζούγκλα τής ηδονοθηρίας και στην κόλαση τών ναρκωτικών τής δεκαετίας τού '70. Με αυτήν την αναφορά δεν ξεσκέπασε ο Ντύλαν μόνο την ποταπή και δηλητηριώδη παρέμβαση τών δισκογραφικών εταιριών, όπως αυτής με σήμα το μήλο που δάγκωσε η Ευα, στην μαζική κουλτούρα τής "ποπ" σκηνής. Αλλά η σφαλιάρα έλαβε χώρα και για τον υπαινυγμό τού Τζων Λέννον, ότι ο Ντύλαν ήταν αυτός που "μύησε" τους μπητλς στα ναρκωτικά, όταν αυτοί επισκέφθηκαν την Αμερική. Όποιος βρει τον παραμικρό υπαινυγμό στην μουσική τού Ντύλαν, που υποβάλλει ή προωθεί εγκεφαλοαλλοιωτικές ουσίες, να τον υποδείξει εδώ και τώρα. Με αυτήν την διαπίστωση δεν αποσκοπώ να αμφισβητήσω πάσα αξία στα παιδιά με τα δερμάτινα στενά παντελόνια που ξεκίνησαν από το Λίβερπουλ, αλλά να υποδείξω το ρυπαρό ρόλο τών εμπορικών κυκλωμάτων, που λυμαίνονται το αγνό ταλέντο τών νέων. Αναμφίβολα έχουν δημιουργήσει και αριστουργήματα υψηλής αισθητικής οι μπητλς. Όπως το μοναδικής ευαισθησίας While my guitar gently wheeps, ή το φιλοσοφημένο Imagine τού Λέννον. Καθ' ότι ένας κόσμος χωρίς διακρίσεις και σύνορα, όπου όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα σε συνθήκες συναδέλφωσης, κάθε άλλο παρά το φιάσκο τής ιλλουμινιστικής παγκοσμιωποίησης μπορεί να είναι. Ένα από τα πολύ σημαντικά μηνύματα τού Imagine έχουν γράψει και οι Q Anon στην σημαία τους, προσβλέποντας σε ένα κόσμο, όπου οι θρησκείες δεν θα μπορούν πια να διασπούν τούς ανθρώπους και όπου above us θα είναι only sky και μάλιστα χωρίς αεροψεκασμούς. Όπως έγραψα σε προηγούμενες αναρτήσεις, δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Και για να απελευθερωθή η πηγαία δημιουργικότητα σε ακηδεμόνευτη βάση, είναι αναγκαίο να απαλλαγή η ανθρωπότητα από τις σκιές, που τής επιβάλλουν την αποκτήνωση.

     Όμως το Murder most foul δεν έπεσε, όσο αφορά την παρέμβαση τού Ντύλαν από τον ουρανό, όπως ακριβώς και η τομή τού Κένεντυ δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία στα πλαίσια τού αγώνα για πραγματική δημοκρατία στις ΗΠΑ. Όπως ορθώς έχει εντοπισθεί "η ιστορία προχωράει με κύματα". Ο Κένεντυ δεν ήταν παρά μια από τις εξόχως σημαντικές εξάρσεις αυτής τής πορείας. Όμως υπάρχει ακόμη μια εξίσου σημαντική, αν όχι σημαντικότερη μορφή σε απώτερο παρελθόν, όπου τα κοινά της με τον Κένεντυ είναι πολλά. Ως να συνδέη τις δυο αυτές τις δυο μορφές ένας απαράβλεπτος ιστορικός λώρος. Ο περί ου ολόγος είναι ο Αβραάμ Λίνκολν. Περί τού οποίου έχει δημιουργήσει σχετικό πόνημα στο παρελθόν επίσης ο Ντύλαν. Ένα πόνημα, το οποίο δεν περιορίζεται σε μουσικά εκφραστικά μέσα, αλλά προσλαμβάνει οπτικοαστική μορφή, με άμεση συμμετοχή τού Ντύλαν σε αυτό. Ενώ στη φάση τής επέλασης τών αντιδυνάμεων ο Ντύλαν είχε κάθε άνεση να εκφραστή έξω από τα δόντια, στην περίπτωση τής αναφοράς στον Αβραάμ Λίνκολν ήταν υποχρεωμένος να κάνη χρήση μιας συμβολικής γλώσσας. Γι αυτό έκρινε σκόπιμο να ενεργοποιήση δίπλα στον ήχο και την εικόνα:



  Ο μαχητής που θεματοποιεί στην βιντεοσκόπηση ο Ντύλα,ν δεν μπορεί να είναι κάποιος τυχαίος πεσών. Η έμφαση στο ενδιαφέρον που αποδίδει, αλλά και η γενική θλίψη τών μαχητών, υποδηλώνουν μια εξαιρετικής σημασίας φυσιογνωμία. Η παρέλαση τών μαχητών με τα άρματά τους μπροστά στην φωτογραφική κάμαρα, αλλά και τού ίδιου τού Ντύλαν, υπογραμμίζουν την αποφασιστικότητα, ότι ο συγκεκριμένος αγώνας θα προσλάβει συνέχεια, την οποία θα οδηγή η θυσία τού πεσόντος.
   Με αυτό τον τρόπο, ο Ντύλαν προβαίνει σε μια σύνοψη τών μέχρι τούδε προσπαθειών του αμφισβήτησης με αναφορά στην θυσία ενός μεγάλου μαχητού, που εξακολουθεί να συγκλονίζη αυτούς, που έχουν στρατευθεί στην ιδέα τής απελευθέρωσης. Το μέγα ζωντανό πρότυπο εκείνης τής εποχής είναι ο Αβραάμ Λίνκολν. Εκτιμώ, ότι την βιντεοσκόπηση τού Murder most foul προσαρμόζει ο Ντύλαν επάνω σε αυτή τού Cross the Green Mountain. Με αυτόν τον τρόπο σηματοδοτεί, ότι ο αγώνας τών Q Anon αποτελεί την σύγχρονη έκδοση τής παράδοσης τών αγώνων του λαού τών ΗΠΑ για απελευθέρωση. Στις δεκαετίες που προηγούνται, η παράδοση αυτή εμπλουτίστηκε με συγκεκριμένες προσπάθειες, κάτω από τις οποίες ο Ντύλαν βάζει και την δική του υπογραφή. Ως αυτός, που με την μουσική του δημιουργία, σφράγισε σε σημαντικό βαθμό και με συνειδητό τρόπο αυτήν την πορεία. Παρά το γεγονός, ότι αυτή η πορεία πλησιάζει την πραγμάτωση τής δικαίωσής της, ο Ντύλαν δεν προχωράει σε θριαμβολιγίες και εξάρσεις χαράς. Τουναντίον διατηρεί το πάγιο ύφος συντριβής, αλλά και άκρας αποφασιστικότητας. Αναδεικνύοντας το βιβλικό: "Μακάριοι οι τεθλημένοι, ότι αυτοί παρηγορήσονται. Προβάλλοντας μια στάση ζωής, οι οποία χαρακτηρίζει τις ψυχές, που μπορούν να συμπονούν και να συμπάσχουν, αναγνωρίζοντας μέχρι εσχάτης συνεπείας το μέγεθος τού κακού που κλιμακώνεται, χωρίς όμως να πτοούνται. Το χαμόγελο αποτελεί για την ιδιοσυγκρασία τού Ντύλαν, αλλά και κάθε ντυλανιάρη που συγκίνησε, ενέπνευεσε και επηρέασε στην πράξη η μουσική του, κάτι που ανήκει εν τέλει στις επερχόμενες γενεές. Αυτές, που θα γνωρίσουν ένα κόσμο χωρίς ανθρωποθυσίες, και τελετουργικούς παιδοβιασμούς. Γι αυτούς, που θα συμβάλλουν με αυταπάρνηση στο ξεκαθέρισμα τής ρίζας τού κακού, θα παραμείνη και μετά τη νίκη η αποτύπωση τού εφιάλτη που έζησαν μέσα στην ψυχή τους. Διότι ακριβώς είχαν το σθένος να δούν τον εφιάλτη κατάματα, χωρίς να στρέφουν το βλέμμα τους αλλού, όπως πράττει η πλειψηφία. Καθ' ότι πρώτη και βασική προϋπόθεση για να εξοντωθή το θηρίο, είναι να αφήσουμε την απαίσια θωριά του να αποτυπωθή στο αισθητήριό μας, ώστε να εντοπίσουμε τα αδύνατά του σημεία και να το εξοντώσουμε.

    Μέσα από αυτό το πρίσμα θα προβή ο Ντύλαν σε πληθώρα μουσικών αναφορών. Αυτές όμως θα αφορούν πρόσωπα και πράγματα τής μουσικής σκηνής τών ΗΠΑ του παρελθόντος, που δεν φτιάχτηκαν για να ψυχαγωγήσουν ή να διασκεδάσουν, αλλά τουναντίον για να προβληματίσουν στην σφαίρα τής μοναχικής επίγνωσης μιας εν τέλει θλιμμένης "εκφοράς προς τα έσω". Cry me a river and I `ll cry a river over you. Επάνω στην ράχη τού ποταμού τών δακρύων παρασύρεται από το ρεύμα τής μετανοίας η βαρκούλα, μέσα στην οποία θα τραβήξη στην συνέχεια ο βαρκάρης τής ανατροπής το σκοινί, που ανάβει την εξωλέμβιο τής αποφασιστικότητας. Ο Ντύλαν θα αναφερθή στούς μεγάλους μπλουζίστες και τούς μεγάλους δημιουργούς τής τζαζ μουσικής. Αυτή η μουσική παίζεται φορώντας γυαλιά ηλίου ακόμη και την νύχτα. Όταν ρώτησαν τον John Lee Hooker σε μια συνέντευξη για ποιο λόγο φοράει γυαλιά τη νύχτα, απάντησε ότι το κάνει για να κρύβη τα δάκρυά του. Νομίζω, ότι με αυτήν την απάντηση, ο αρχιερέας τού Μπλουζ κυριολεκτούσε.

    Γι αυτόν τον λόγο ζητάει από γνωστό ραδιοπαρουσιαστή να τού παίξη το 6 και το 9. Σε αντίθεση προς τον Leonard Cohen, ο οποίος στο αριστούργημά του "Αλληλούια" θα αποδώση στην κρυφή ψαλμωδία τού Θείου Ύμνου τού μέγα Δαυίδ:
It goes like this, the fourth, the fifth
The minor fall, the major lift
δηλαδή την τέταρτη βαθμίδα τής μουσικής κλίμακας (υποδεσπόζουσα), με την οποία γίνεται η λεγόμενη πλάγια πτώση στην τονική βαθμίδα, καθώς και την πέμπτη βαθμίδα (δεσπόζουσα) με την οποία γίνεται η κύρια πτώση, ο Ντύλαν θα φύγη έξω από τα κλασσικά ματζορομίνορα. Επιζητά την διεύρυνση τών συγχορδιών με την έκτη και την ένατη βαθμίδα, που χρωματίζουν το Jazz feeling. Αισθανόμενος αποστροφή ενάντια στα επιδερμικά γλέντια, με τα φτιασιδώματα σε νόθες παπαροζεμπεκιές τύπου ανδρέα παπανδρέου και τα τσαλίμια τού κάθε βλαχαδερού ψευτοσωτήρα τής κλάσσεως "στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας" με ψευδίπαγραφα τσάμικα τού τύπου "γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς". Ο Ντύλαν θα αναζητήση την αύρα, που διαπνέει την ψυχή τού κάθε θλιμμένου κάου μπόυ τού μεσονυκτίου, όταν βαδίζοντας ανάμεσα στα σκουπίδια στα σοκάκια τού Χάρλεμ, που διαφεντεύει η ηρωίνη και η σύφιλη, θα αναζητά μέσα στα συντρίμμια τής αμερικανικής υπερδύναμης, την ορμή, που μετέφεραν οι πρώτοι άποικοι από μια γηρασμένη ήπειρο σε ένα απέραντο ουέστ, όταν κόβοντας μερικά δένδρα έφτιαχναν την πρώυη τους καλύβα με το όνειρο τής ελευθερίας.

   Ο Ντύλαν θα αποκαλύψη με το  Murder most foul την ταυτότητά του ως προμαχών των Q Anon.


   4. ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΣ ΣΑΜΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗΣ 
 
   Ένα από τα καλύτερα Άλμπουμ τού Ντύλαν ήταν το Bob Dylan Freewheelin που κυκλοφόρησε το 1963. Στο εξώφυλο του άλμπουμ εικονίζεται ο Ντύλαν αγκαζέ με τη ν φίλη του σε ένα δρομάκι τού Greenwich Village. Η κοπέλα σφίγγεται στο πλευρό του, για να πάρη λίγη θέρμη. Ο Ντύλαν ανασηκώνει τούς ώμους του, όπως συνήθως γίνεται με μια ενστικτώδη προσπάθεια να μικρύνουμε τον όγκο μας, όταν οι εξωτερικές συνθήκες μάς φέρνουν σε αναμονή κάποιας όχι τόσο ευχάριστης εξωτερικής ατμόσφαιρας. Με τον δίσκο αυτό, εκτιμώ ότι ο Ντύλαν βαδίζει ενστικτωδώς στα μονοπάτια που χάραξε η εβραϊκή προφητική παράδοση, όπως αυτά ξεπροβάλλουν μέσα από την κυτταρική μνήμη του. Από την μια θα ορθώση με το τραγούδι A hard rain ´s gonna  fall την πλέον χαρακτηριστική προειδοποίηση που διαμόρφωσε ποτέ. Όμως το πιο δυνατό τραγούδι τού άλμπουμ νομίζω ότι είναι το Masters of war, που κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει ιδαίτερο ενδιαφέρον:

Come you masters of war
You that build all the guns
You that build the death planes
You that build the big bombs
You that hide behind walls
You that hide behind desks
I just want you to know
I can see through your masks

You that never done nothin’
But build to destroy
You play with my world
Like it’s your little toy
You put a gun in my hand
And you hide from my eyes
And you turn and run farther
When the fast bullets fly

Like Judas of old
You lie and deceive
A world war can be won
You want me to believe
But I see through your eyes
And I see through your brain
Like I see through the water
That runs down my drain

You fasten the triggers
For the others to fire
Then you set back and watch
When the death count gets higher
You hide in your mansion
As young people’s blood
Flows out of their bodies
And is buried in the mud

You’ve thrown the worst fear
That can ever be hurled
Fear to bring children
Into the world
For threatening my baby
Unborn and unnamed
You ain’t worth the blood
That runs in your veins

How much do I know
To talk out of turn
You might say that I’m young
You might say I’m unlearned
But there’s one thing I know
Though I’m younger than you
Even Jesus would never
Forgive what you do

Let me ask you one question
Is your money that good
Will it buy you forgiveness
Do you think that it could
I think you will find
When your death takes its toll
All the money you made
Will never buy back your soul

And I hope that you die
And your death’ll come soon
I will follow your casket
In the pale afternoon
And I’ll watch while you’re lowered
Down to your deathbed
And I’ll stand o’er your grave
’Til I’m sure that you’re dead


    Με αυτό το τραγούδι ο Ντύλαν κρίνει και καταδικάζει ανεπιστρεπτί τα κοράκια τού πολέμου. Ακόμη η Αμερική δεν έχει μπεί για τα καλά στην αιματοβαμμένη κόλαση τών επεμβάσεων στο εξωτερικό. Όμως ο Ντύλαν προφητεύει τόσο την διαδικασία που ακολούθησε, όσο και το τέλος της. Εξαπολύοντας στην τελευταία στροφή μια σκληρή κατάρα ενάντια στα κοράκια τού πολέμου, που βρίσκεται ακριβώς μέσα στο πνεύμα τών προφητών.
Παραθέτω ένα χωρίο από το βιβλίο τού ADOLF LODS, "Ο ΜΩΥΣΗΣ, Η καταγωγή τού Χριστιανισμού":

"Γενικότερα η κατάρα ενάντια στον εχθρό πριν από την μάχη εξασφάλιζε την νίκη. Τόσο η κατάρα, όσο και ευχή ήσαν μέσα αυτοδύναμα, που οδηγούσαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα χωρίς την υποχρεωτική επέμβαση κάποιου θεού ή πνεύματος. Ήταν όπλα μαγικά. Στο βιβλίου τού Σαμουήλ (Β΄ Σαμουήλ ΚΑ΄, 21) βλέπουμε τον Γολιάθ και τον Δαυίδ ν΄ανταλάσσουν κατάρες πριν ξεκινήσουν τομ αγώνα. Οι προφητείες τών μεταγενέστερων προφητών ενάντια στα εχθρικά έθνη δεν προβλέπουν το μέλλον, αλλά το υποχρεώνουν να φανερώσει την τελική καταστροφή τους. Σύμφωνα με την αρχαία παραδοσιακή αφήγηση για την δράση τού Βαλαάμ, οι κατάρες και οι ευχές  δεν ήταν αυθόρμητες εκδηλώσεις. αλλά μια οργανωμένη κοινωνική λειτουργία. Ο βαλαάμ ήταν "ειδικευμένος". Αυτοί που καταριόταν, ήταν καταραμένοι, αυτοί που ευλογούσε ήταν ευλογημένοι (βλ. Αριθμοί ΚΒ΄, 6). Ο Βαλάκ, βασιλιάς τού Μωάβ, μίσθωσε τον Βαλαάμ ειδικά για να καταραστεί τους Ισραηλίτες. Και η εβραϊκή αφήγηση, μη τολμώντας να αμφισβητήσει τη δυναμικότητα και την αποτελεσματικότητα τής κατάρας, δίνει μια απίθανη λύση: ο ίδιος ο Γιαχβέ υποχρεώνει τον Βαρλαάμ, αντί να καταραστεί να ευλογίσει τον λαό του. Μ΄άλλα λόγια, αν ο Βαλαάμ καταριόταν τον Ισραήλ, ούτε ο ίδιος ο παντοδύναμος Γιαχβέ δε θα μπορούσε να τον σώσει. Η κατάρα είναι πιο δυνατή και από τον θεό". 

   Οι πρωτόγονες αντιλήψεις τών λαών περί μαγείας μπορούν να επιδέχονται τελείως διαφορετικάς ερμηνείες. Μπορούν να απορριφθούν κατ' αποκοπή, όπως πράττει ο σύγχρονος ορθολογικά κατευθυνόμενος άνθρωπος. Ή να αναζητηθούν κάποιοι μηχανισμοί που τούς διέπουν, όπως συμβαίνει από τις επιστήμες τής θρησκειολογίας και τής εθνολογίας. Η να τεθούν κάτω από εμπειρική πραγματεία, όπως επιχειρούν κάποιες αλχημιστικές κατευθύνσεις. Ένα πράγμα είναι όμως βέβαιο. Ότι η προϊστορία τού πρωτόγονου ανθρώπου τραβάει σε πολύ μεγαλύτερη χρονική διάρκεια στο παρελθόν, από την σχετικά χρονικά σύντομη επίχρωση τής διάρκειας τού πολιτισμού του. Αλλά ακόμη και στο "πολιτισμένο" στάδιο τής ανθρωπότητος, λειτουργούν στα παρασκήνια πλείστες όσες μυητικές αδελφότητες, που κάνουν χρήση απόκρυφων πρακτικών. Το πώς μπορεί όλα αυτά να σχετίζονται με δυνάμεις τού μη αμέσως επιστητού, ή με ενέργειες που παρεμβαίνουν σε πεδία πληροφορίας, δεν είναι τής στιγμής να αναπτύξουμε. Εδώ θα αρκεστώ σε μια απλή διαπίστωση:
  Οι κατάρες είναι ένα όπλο στα χέρια τού φτωχού και καταφρονημένου ανθρώπου, ενάντια στην οργανωμένη δύναμη που χρησιμοποιούν τεράστιου εύρους συνασπισμένα συμφέροντα για να τον καταβάλλουν, να τον χειραγωγήσουν, να τον υποδουλώσουν, να τον εξοβελήσουν, ή να τον εξοντώσουν φυσικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι κατάρες δρομολογούν αρνητικές ενέργειες, που κάτω από συνθήκες μπορούν να στραφούν ενάντια σε αυτόν που επιχειρεί να τις χειριστή.
    Για τον μπάρμπα μου όμως, που ήταν ένας καλοκάγαθος μικρασιάτης, που δεν τού επέτρεψαν οι υποχρεώσεις του και η μόρφωσή του, να διαμορφώση την όποια αντίληψη πολιτικής, διότι εάν ποτέ αγόραζε μια εφημερίδα, θα στερούσε ψωμί από τα παιδιά του, για την αντιμετώπιση τών κεμαλιστών που τον ξερίζωσαν από την πατρίδα του και δολοφόνησαν τούς γονείς του, δεν τού είχε απομείνει άλλη διέξοδος από την επανάληψη αραιά και που τής φράσης: "Τζόγλανοι, κακό ψόφο νάχουτε".

    Κατά πόσο βρισκόμαστε χρονικά κοντά στην εκπλήρωση τής προφητείας τού Ντύλαν, αλλά και τής κατάρας του, που προσυπόγραψαν εκατομμύριοα κατατρεγμένοι ανά την υφήλιο, ίσως απκαλύψει το άμεσο μέλλον.

    Εμείς κρατάμε ακέραιη μέσα μας την ελπίδα, ως θετική ενέργεια και δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε.