ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΜAΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ - ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

"Βεβαίως, έτσι έχουν τα πράγματα, εφόσον έτσι επιθυμείτε."

Μολιέρος

Γουστάρω πλούσια κι ελεύθερη ζωή,

κάτω οι τεχνικοί τής εξουσίας

Διονύσης Σαββόπουλος

1. FLASH BACK ΣΤΑ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΙΚΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ

  Ένας ευγενής σχολιαστής έθεσε σε σχόλιο τής προηγουμένης αναρτήσεως το ζήτημα τής προεδρίας τού Ντόναλντ Τραμπ. Αντίπαλος ή αχθοφόρος τής νεοταξικής λαίλαπας; Το ερώτημα αυτό συνιστά ζήτημα ιδιαζούσης αιχμής οπό γεωπολιτικής σκοπιάς και απασχολεί με τον ένα ή άλλο τρόπο εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Τεράστιοι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί για την κινητοποίηση ανθρώπων και διασπορά εντυπώσεων έχουν τεθεί σε κίνηση σχετικώς. Οι κοινή γνώμη εμφανίζεται διασπασμένη σε δυο στρατόπεδα: Σε αυτό τών ένθερμων οπαδών τού ξασπρουλιάρη χωριστράκια και σε αυτό τών ξεσαλωμένων αντιπάλων του. Ακροδεξιά μόμολα, αυτοανακηρυγμένοι "εθνικιστές", πανκιά τού υποτιθέμενου αντινεοταξικού αγώνα, αλλά και πλείστοι όσοι άνθρωποι καλής θελήσεως που μπούχτισαν από το νεοταξικό βδέλυγμα, είτε σήκωσαν τα λάβαρα τού θριάμβου μετά την ανακοίνωση τών αποτελεσμάτων τών προεδρικών εκλογών, είτε απλώς αισθάνθηκαν την ποθητή ανακούφιση, βλέποντας τούς παιδόφιλους τού πρώην προσωπάρχη τού Λευκού Οίκου (ιδέ και "λευκή θεά") Τζων Ποντέστα να μαζεύουν τα αιματοβαμμένα μπογαλάκια τους από το οβάλ γραφείο και λοιπά πατσατζίδικα τής κρεατομηχανής. Από την άλλη, τα πανκιά τού υποτιθέμενου "μοντερνισμού" τής "αριστερής" μέγαιρας Κλίντον, εμάντσες, λεσβίες, κοκαϊνάκηδες "προοδευτικοί", "αντιρατσιστές" τζιχάντια και ουτσεκάδες τού θανατά διαρριγνύουν τα ιμάτιά τους, διότι ο νεοεκλεγείς αρτηριοσκληρωτικός τζάμπα γόης γεροντάκος θα πάει λέει ολόκληρη την οικουμένη προς τα πίσω, καταργώντας πάσα έννοια "ελευθερίας", την "ελευθερία" δηλαδή τού "pizza gate" με το να εκμαυλίζονται σεξουαλικά ανήλικα παιδιά, πριν αυτά καταλήξουν στον τελετουργικό πάγκο τού χασάπη, ή να ακρωτηριάζουν οι δήμιοι - εμίρηδες  τού ISIS, που οι μηχανισμοί τού "ελεύθερου κόσμου" οργάνωσαν και θέριεψαν, τα χεράκια μικρών παιδιών, όταν αυτά αρνούνται να πυροβολήσουν στο κεφάλι Σύριους αιχμαλώτους. ΤΟΣΟ ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΝΘΕΡΜΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΣΑΛΩΜΕΝΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΒΑΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ: Ο Τραμπ υποτίθεται ότι είναι κάτι ριζικά διαφορετικό από την Κλίντον, η οποία αναδείχθηκε σε ειδεχθές νεοταξικό πιόνι, ότι θα τα αλλάξει όλα και ότι εν ολίγοις θα καταργήσει την "Νέα Τάξη Πραγμάτων", οδηγώντας την Αμερική σε εσωστρέφεια, με στόχο να την νοικοκυρέψει και να την ξανακάνει "μεγάλη". Ή κατά πώς διακήρυσσε η αξέχαστη διαφήμιση τής θανούσης "Πειραϊκής Πατραϊκής", η οποία έδωσε την θέση της σε μια χώρα που παράγει μόνον χρέος: "Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει".

  Παρακολουθώντας συστηματικά το γερμανικό διαδίκτυο, το οποίο διαθέτει αναμφιβόλως δυνατά κεφάλια, διότι ανέκαθεν κάποια αφρόκρεμα διανοητών στην Γερμανία είχε σοβαρή ροπή προς την θεωρία, οφείλω να ομολογήσω, ότι οι μηχανισμοί προπαγάνδας, οι οποίοι οργιάζουν πλέον εκατέρωθεν - με κοινό όμως στόχο αποπροσανατολισμού - κατάφεραν να παραπλανήσουν ακόμη και γερά τσακάλια τής αντιαρμαγεδωνικής διαφωτήσεως, όπως και τον ίδιο τον πατέρα της Wolfgang Eggert. Αυτός, που ιδιαίτερα εύστοχα μυρίστηκε προς τα πού οδηγείται η κατάσταση, προβαίνοντας εγκαίρως σε προειδοποιήσεις, ήταν ο Wolfgang Hörstel, επί δεκαετίες ανταποκριτής τού πρώτου προγράμματος τής γερμανικής τηλεοράσεως στις ΗΠΑ και σε πληθώρα χωρών τής Ασίας και τής Αφρικής. Ο Hörstel προβαίνει πλέον μονίμως σε υψηλής ποιότητος διαφώτιση, ως πρόεδρος τού περιθωριακού κόμματικού σχηματισμού Deutsche Mitte, τον οποίον ίδρυσαν γερμανοί μεγαλοβιομήχανοι. Για μια ακόμη ακόμη φορά αποδεικνύεται, ότι η πλέον επαναστατική κοινωνική τάξις είναι οι παραλήδες, εφόσον κατανοήσουν, ότι το μενού αποψίλωσης τής "νέας τάξης" συμπεριλαμβάνει και το δικό τους σβέρκο. Το ίδιο καταδεικνύεται και με αυτούς που προωθούν οργανωμένα την Λε Πεν στην Γαλλία. Όπως ορθώς διαπίστωσε ο Φρειδερίκος Έγκελς "Οι προλετάριοι δεν έχουν παρά να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους".  Όσο λιγότερα κατέχει κάποιος, τόσο λιγότερο έχει διάθεση να τα θέσει υπό διακινδύνευση και κατά την γνώμη μου ορθώς πράττει (τουτέστιν δεν πράτει τίποτε από πλευράς επαναστατικής ετοιμότητος, εκτός και εάν κάποιες συντεχνίες τον καλέσουν να κινητοποιηθεί σε ρεφορμιστική βάση για το λουκάνικο στην φασολάδα). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι ναζιστές ξεκλήρησαν στην κυριολεξία τούς Γιούνκερς, δηληδή τούς Πρώσσους γαιοκτήμονες. Διότι είτε μάς αρέσει είτε όχι, οι πραγματικοί αριστοκράτες ήταν αυτοί, που έδειξαν ενάντια στον μελανοχίτωνα  μικροαστικό συρφετό, που έθεσαν τα μονοπώλια των KRUP και IG FARBEN καθώς και η WALL STREET σε φασιστικό παροξυσμό, πυγμή και τσίπα, καθώς το κομμουνιστικό κόμμα έθετε ως κύριο αντίπαλο κατά την διάρκεια τού μεσοπολέμου με την θεωρία τού "σοσιαλφασισμού" ως κύριο αντίπαλο την σοσιαλδημοκρατία. Οπότε, καλόν θα ήτο να πάνε οι άσχετοι "επαϊόντες", που αναφέρονται σε "βλαχομπαρόκ", να μελετήσουν τι προσέφερε το μπαρόκ στην αρχιτεκτονική, την μουσική και την φιλοσοφία.

  Αυτοί που κράτησαν ευφυέστερη στάση στο ζήτημα τού Τραμπ, ήσαν κάποιοι αμερικάνοι διανοητές, οι οποίοι είτε κράτησαν επιφυλακτική στάση, στην βάση τής αναμονής μέχρι να ξεδιπλωθούν επαρκώς οι επιλογές τής νέας διοικήσεως, είτε είπαν, όπως ο Noam Chomsky τα πράγματα με το όνομά τους. Συγχαρητήρια αξίζει να δοθούν και στον Χάρυ Μπελαφόντε. Τελικά οι κοινωνικοί ακτιβιστές είναι αυτοί που μπορούν να σκέφτονται, διότι διαθέτουν καρδιά και είναι εις θέσιν να διαχωρίζουν την ελευθερία από την ελευθεριότητα.

  Πώς μπορώ όμως να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσε ο ευγενικός μου σχολιαστής, πριν ολοκληρώσω την αναφορά μου στον Ουμπέρτο Έκο και ιδιαίτερα αποτιμώντας αυτά που εξαίρει αυτός στο "Νεκροταφείο τής Πράγας"; Και με ποιο τρόπο μπορώ να αναφερθώ στο σχέδιο Β' τού Αρμαγεδώνος, αυτό που αποκαλώ "ΜΙΚΡΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ" για την εφαρμογή τού οποίου εξελέγη ο Τραμπ, πριν προχωρήσω στην περεταίρω ανάπτυξη τού θέματος "ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ";

  Όμως δεν μπορώ να χαλάσω σε αυτόν τον ευγενικό φίλο το χατήρι. Με υποχρεώνει εκ τών πραγμάτων να ΄κάνω κάποιο γρήγορο φλας μπακ. Όμως αισθάνομαι υποχρεωμένος να ανταποκριθώ.
Όπως έχω κατ' επανάληψη τονίσει, θεωρώ μάταιο, να επιχειρεί κάποιος γεωπολιτικές αναλύσεις, χωρίς να διαθέτει ένα λειτουργικό πλήρες αναλυτικό όργανο, το οποίον να εδράζεται στην φιλοσοφία και δη στην οντολογία. Λόγω λοιπόν, ότι έχω επωμισθεί αυτοβούλως αυτό το καθήκον, όχι διότι διαθέτω ως μπετατζής τα απαραίτητα κότσια, αλλά διότι τέλος πάντων κάποιος πρέπει επί τέλους να αναλάβει το καθήκον αυτού τού εγχειρήματος, ώστε να μην επαναλαμβάνονται πλέον κατ' αποκλειστικότητα οι αδιέξοδες μεθοδολογίες τών Μαρξ και Πόππερ, προχωράω στο ζουμί. Μπορεί, όπως λέει η παροιμία: "Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει". Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, αδυνατούμε να δούμε το βουνό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Και εάν περίμεναν οι αρχαίοι αστρονόμοι τον Γιούρι Γκαγκάριν, ο οποίος είδε πρώτος την γη από ψηλά, για να αποφανθούν, ότι η αυτή είναι σφαιροειδής, τότε θα είχαμε χάσει σημαντικά επεισόδεια.


2. ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΟ Α΄ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Β΄. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ

  Τα ακόλουθα σε αυτό το κεφάλαιο κατατίθενται με συνοπτικό τρόπο. Αυτό γίνεται στα πλαίασια τού ανακοινωνεθέντος φλας μπακ, χωρίς διάθεση εβιντιατσιαλισμού, καθότι υπάρχει στην διάθεση τού γράφοντος αρκετή περί αυτών δυνατότητα τεκμηρίωσης. Αυτή όμως απαιτεί χώρο και χρόνο, που ανήκει και θα αποδοθεί στα πλαίσια τής ανάπτυξης τών δύο θεμάτων (Έκο και Αρμαγεδωνισμός) που απασχόλησαν τις προηγούμενες αναρτήσεις.

  Το σημαντικότερο κείμενο που έχει κατατεθεί ιστορικώς στα πλαίσια τού Αρμαγεδωνισμού δεν μπορεί παρά να προέρχεται από τούς Αρμαγεδωνιστάς και δεν μπορεί να είναι άλλο παρά το μανιφέστο τους. Πρόκειται περί τής περιωνύμου επιστολής τού Albert Pike προς τον Mazzini. Αυτή θα αναλυθεί διεξοδικά στην αναφορά στο "Νεκροταφείο τής Πράγας". Συνοπτικώς πρόκειται για μια καταγραφή υπό μορφή επιστολής από τον επικεφαλής τού ελευθεροτεκτονισμού τών ΗΠΑ στρατηγού Albert Pike, η οποία απεστάλη κατά τα τέλη τού προπερασμένου αιώνος και στην οποία γίνεται αναφορά σε τρείς παγκοσμίους πολέμους, οι οποίοι συμφώνως προς τούς ισχυρισμούς στην επιστολή, πρόκειται μελλοντικώς να διεξαχθούν. Ο διεξαγωγή τού πρώτου και τού δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έλαβε χώρα επακριβώς με τον τρόπο που αναφέρεται στην εν λόγω επιστολή. Υπό αυτήν την έννοια εκτιμώ ότι, το εν λόγω κείμενο αποτελεί το σημαντικότερο κείμενο τού γενικού σχεδίου "master plan". Η σημασία του δεν στάθηκε καθοριστική μόνο για την συσπείρωση τών δυνάμεων τού σχεδίου στο παρελθόν, αλλά πυροδότησε - κατά τις εκτιμήσεις μου - και ΟΛΕΣ τις στρατηγικές επιλογές των δυνάμεων τού αντισχεδίου, όπως η εξόντωση τών πολιτικών αντιπάλων τής σταλινικής ομάδας το 1929, 1934 και 1938 καθώς και την βίαιη κολλεκτιβοποίηση στην Σοβιετική Ένωση κατά το έτος 1932 με αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ουκρανία και όχι μόνο (το αντίστοιχο τίμημα πληρώνει η Αγία Ρωσία σήμερα). Το αυτό αφορά την ανάδειξη τού Ζντάνωφ ως διαδόχου τού Στάλιν, τον γάμο τού υιού τού πρώτου με την θυγατέρα τού δευτέρου Σβετλάνα Αλληλούγεβα, την ανάδειξη τών Αντρόπωφ, Γκορμπατσώφ και Γέλτσιν, αλλά και την "επώαση" τού Μεγάλου Σωτήρος τής ανθρωπότητος και ακραιφνούς Ελληνιστού Βλαδιμήρου Πούτιν. Το αυτό αφορά την ανάδειξη τής αντιαρμαγεδωνικής ομάδος στο Ιράν με επικεφαλής τον τεράστιο Ηγέτη Αχμεντινετζάτ, καθώς και την ανάδειξη όλων τών σημερινών Ιρανών ριζοσπαστώνεπιστημόνων, οι οποίοι επανακαθορίζουν τα επιστημονικά δεδομένα και  αποτελούν μετενσάρκωση ή και κλωνοποίηση αρχαίων Ελλήνων Σοφών. Από πλευράς θιασωτών τού σχεδίου η επιστολή πυροδότησε την κλωνοποίηση τού Μπαράκ Ομπάμα καθώς και την ανάδειξη τού στρατηγού Πετρέιους. Ο Ιούλιους Καίσαρ έδωσε την τελική μάχη  κατά την ολοκληρωτική στρατιωτική εκμηδένιση τών αντίπαλων δυνάμεων εναντίον τού Petreus στην βόρειο Αφρική.

  Η εν λόγω επιστολή αναφέρεται στην διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου μεταξύ τού συνασπισμού τών χριστιανικών εθνών και τού Ισραήλ αναντίον τών ισλαμικών χωρών. Ως εκ τούτου καθίσταται κατανοητόν, ότι τα φλiναφήματα τών Samuel Hutington "Σύγκρουση τών Πολιτισμών" και τού αλητάμπουρα Francis Fukuyama "Το Τέλος της Ιστορίας" καθώς και το "State Building" αποτέλεσαν εξειδίκευση τής πλατφόρμας τού Pike.
  Στα ίδια πλαίσια εντάσσεται η ανάδειξη τής λεγομένης "Ισλαμικής Αδελφότητος" από τούς ναζιστάς και τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες τών Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν από τής ΗΠΑ και λοιπές δυνάμεις τής δύσεως, η δημιουργία τής Αλ Κάιντα, οι δύο εισβολές στο Ιράκ, η καταστροφή τής Λιβύης, η κατασκευή τού εκτρώματος Μπόκο Χαράμ,  καθώς και η κατασκευή και υπερδιόγκωση τού ισλαμοφασισμού.
  Ο μεγάλος Αρμαγεδών τού Ομπάμα προέβλεπε την μετατροπή όλης τής Μέσης Ανατολής, πρόσω και κεντρικής Ασίας, τού Καυκάσου και τής βορείας Αφρικής σε ζώνες ολοκληρωτικού χάους με την επικράτηση τών τζιχαντιστών. Εξαγωγή τού τζιχαντισμού μέσω τής επιβεβελημένης μετακινήσεως πληθυσμών - λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη με πλήρη επικράτηση τού μπάχαλου. Μετά την επικράτηση τού χάους στις περιοχές που προαναφέρθησαν, καθώς και τήν ολοκληρωτική επικράτηση τών τζιχαντιστών στην Τουρκία, στόχος τού μάστερ Πλάν ήταν η προώθηση τών τζιχαντιστικών ορδών στην νότιο Ρωσία. Ο υποτιθέμενος διαμελισμός τής Τουρκίας από το ΝΑΤΟ δεν επέβλεπε τελικώς στην κατασκευή κουρδικού κράτους, όπως η πλειοψηφία πιστεύει, αλλά στην ολοκληρωτική επικράτηση τού ISIS στην Τουρκία και στην απορρόφηση από αυτό όλων τών τουρκμενικών τζιχαντιστικών ομάδων. Αυτή ήταν τελικά η αιτία (σε συνδυασμό με την στρατιωτική αρρωγή τής Ρωσίας στην Συρία) που έσπρωξε την ομάδα Ερντογκάν στην σύμπραξη με τούς Ρώσους. Κάποια στιγμή κατανόησε ο δήθεν πονηρός, αλλά εν τέλει βλαξ μεμέτης, ότι τα τριάκοντα αργύρια που εισέπρατε ετησίως από τούς σαουδάραβες, δεν ήταν παρά καρφιά στο φέρετρό του.
  Η πρόκληση σχετικά ανώδινης στρατιωτικής παρουσίας τού ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα τής Ρωσίας και η μεταφορά εκεί επιθετικών πυρηνικών όπλων ήταν αυτή, που υπολόγιζαν οι δυτικοί, ότι θα εξανάγκαζε τούς Ρώσους μέσα σε μια κατάσταση οικονομικού αποκλεισμού, εσωτερικής διαλύσεως και χάους από την σχεδιαζόμενη επίθεση τών νικηφόρων τζιχαντιστών, που θα μάζευαν την σάρα και την μάρα τών ανέργων από την υπεργεννητικότητα στις διαλυμένες οικονομίες τών ισλαμικών χωρών, να πατήσουν τα κουμπιά τών πυρηνικών, για την επιβολή τού Αρμαγεδώνος. Οπότε και τα πυρηνικά τού Ισραήλ θα έδιναν το έναυσμα ώστε να μετατραπεί το ίδιο με κέντρο την ομώνυμο περιοχή σε ένα νέο τεράστιο Άουσβιτς, συμπαρασύροντας στο μεκαλειό, όχι μόνον τις γειτωνικές χώρες. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΠΑΡΚΟΥΝ ΝΑ ΕΚΡΑΓΟΥΝ ΣΑΡΑΝΤΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΟΛΕΘΡΟΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ. Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΪΑΣ ΜΕΙΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΒΑΘΜΩΝ ΕΠΙ ΜΙΑ ΕΞΑΕΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ. Και άντε μετά από αυτό να επιβιώσει στον πλανήτη λέπι κατσαρίδας.

  Οι λεγάμενοι όμως σχεδίαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Παρόλο που οι δυτικές χώρες είχε αναπτύξει εκατοντάδες ινστιτούτα για την μελέτη τής Ρωσίας και τής Ρωσικής πολιτικής, με στόχο την ανάπτυξη υποθαλπτικής πρακτικής σε βάρος της, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΨΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ) ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ.
  Παρόλο που δαπάνησαν δισσεκατομμύρια στην έρευνα οπλικών συστημάτων με επικεφαλής μια χώρα με 600 δις πολεμικές δαπάνες ετησίως ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΑΠΑΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΔΕΚΑΤΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΥΝΑ ΤΗΣ.

  Αλλά οι Ρώσοι έχουν ψυχή, βαρβάτους μαθηματικούς και ένα ισχυρότατο ελληνογενή πηρύνα, που βρίσκεται πίσω από τον θρίαμβό τους. Μόνο ένας βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τούς Ρώσους και τούς Ιρανούς: ΟΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΙ.

Να γιατί ο Βλαδίμηρος έφτυσε στην σούπα κάνοντας τον μεγάλο Αρμαγεδώνα αλιφή για κάλους.

Βγαίνει ο Τραμπ και διακηρύσσει: "Σε ένα μήνα θα έχω τελειώσει με τούς τζιχαντιστές".
Σιγά ρε μεγαλε, πώς έτσι; Μήπως ψήνεις καφέδες στο Κρεμλίνο, όταν συνεδριάζει το πολεμικό συμβούλιο;

  Δεν είναι όμως μόνον η αλιφή για κάλους, που χρησιμοποιεί για μπριγιαντίνη ο χωριστράκιας. Καθότι έχει μεγάλο πρόβλημα μέσα στην χώρα του: Ποιος κάθησε να ασχοληθεί με τον έντιμο αυτόν Άνδρα, που τού χρωστάει τεράστια ευγνωμοσύνη η ανθρωπότης, τον άγγλο στρατηγό Μάικελ Τζάκσον; Όταν είχαν κατέβει τα ρωσικά εαροπλάνα στην Πριστίνα πριν το τέλους τού πολέμου στην  Γιουγκοσλαβία, αποβιβάζοντας χιλιάδες Ρώσους κομμάντος ρώτησε τότε αυτός τον επικεφαλής τών δυνάμεων τού ΝΑΤΟ στην Ευρώπη στρατηγό των ΗΠΑ Γουέλσεϋ Κλαρκ τι να πράξει. "Χτύπα τους", διέταξε ο Κλαρκ. "Δεν είναι αυτό δυνατόν", απάντησε ο Τζάκσον. "Δεν μπορώ να ξεκινήσω τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν έχεις δικαίωμα να μού δώσεις μια τέτοια διαταγή. Είμαι στρατηγός και δεν δέχομαι τέτοιες διαταγές".  "Χτύπα τους", ούρλιαζε ο Κλαρκ, "είσαι στρατηγός τριών αστέρων και είμαι στρατηγός τεσσάρων αστέρων, οπότε σε διατάσσω". "Αρνούμαι", απάντησε ο Τζάκσον. "Θα επικοινωνήσω σχετικά με την κυβέρρνησή μου".
  Η Αγγλική κυβέρνηση συμφώνησε με την πρόταση τού στρατηγού Τζάκσον, να μην γίνει επίθεση εναντίον τών Ρώσων. Η παρρησία και ο ανδρισμός του έσωσε την ανθρωπότητα, η οποία βρέθηκε στο χείλος του τρίτου παγκόσμιου. Σήμερα είναι και ο όδιος ο Γουέσλεϋ Κλαρκ θιασώτης τής αντιπολεμικής διαφωτίσεως. Διαβάστε το βιβλίο του "Don't Wait Till the Next War Comes".

  Αυτό το συμβάν περιέχει αυτά που τόσο εύστοχα ανέλυσε ο μακαρίτης Νίκος Πουλατζάς, ως ο καλύτερος σύγχρονος θεωρητικός τού κράτους, στα βιβλία του. Στο εξέχουσας σημασίας έργο του "Φασισμός και Δικτατορία", περιέγραψε ο έξοχος αυτός διανοητής το βασικό χαρακτηριστικό τών ολοκληρωτικών καθεστώτων. Πρόκειται για καθεστώτα εκτάκτου ανάγκης, άρα είναι βραχύβια.
(Για ποιον αντιχρηστάκη λοιπόν και για ποια επιβολή παγκόσμιας δικτατορίας μάς ομιλούν, όταν το διακύβευμα είναι ο Αρμαγεδών; Τι θα κάνει ο αντιχρηστάκης, όταν ήθελε καθήσει στον θρόνο τής σιών, θα μετράει τα μπεκερέλ στα εναπομείναντα μπάζα;)
  Όταν σκαρώνουν κάποιοι Αρμαγεδώνα τα παίζουν όλα για όλα. Σε αυτό το χαρτί ακουμπά το σύστημα τα πάντα. Τα ίδια τα εντόσθιά του. Και όταν μπαχαλοποιεί σύνολο το βιός του για να το κάψει, εάν δε τού κάτσει, τρέχει και δεν φτάνει. ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣΤΡΑΚΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ ΤΑ ΑΣΥΜΑΖΕΥΤΑ.
  Το πρώτο που ξεφεύγει είναι ο ίδιος ο στρατός, ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ.
  Αναρωτηθήκατε για ποιον λόγο έβαλε τον στρατηγό Φλυν σύμβουλο ασφαλείας; Μήπως ήταν αυτός που είχε ξεσηκωθεί ενάντια στην δημιουργία και στήριξη τών τζιχαντιστών; Τα έγραφε διεξοδικά ο Thierry Meyssan στο Voltairenet.org. Καλείται τώρα ο Φλυν να συμμαζέψει τα μπάζα τού Ομπάμα στο Πεντάγωνο. Παραβλέπουμε διστυχώς μια απλή αλήθεια: Μεταξύ αυτών που αποκαλούμε υποτιμιτικά "μπάτσους" και "καραβανάδες" συγκαταλλέγονται μερικού από τούς πλέον φιλότιμους συμπολίτες μας. Είναι η ψυχολογία αυτών τών μηχανισμών, που βοηθάει κάποιους από τα μέλη τους, που δεν απορροφόνται από τον χυλό τού εξανδραποδισμού που επιβάλλουν οι πολιτικοί και οι στοές σε αυτούς τούς μηχανισμούς, να αναπτύσουν αρχές, υπευθυνότητα και αυτοθυσία. Ο στρατός προσβλέπει κατ' όνομα στην άμυνα τής χώρας. Καλεί τα μέλη του να προσφέρουν την ζωή τους για την υπεράσπιση τής ζωής τών πολιτών, τής εθνικής κυριαρχίας και τών ιερών τού Έθνους. Η αστυνομία και τα σώματα ασφαλείας προσβλέπουν κατ' όνομα στην προάσπιση τής δημοσίας τάξεως και την προάσπιση τών πολιτών από το έγκλημα. Και αυτές, οι έστω μόνον κατ' όνομα αρχές, διαπλάθουν - είτε το αποδεχόμεθα, είτε όχι σε υποσυνείδητοι βάση τον χαρακτήρα κάποιων μελών τους, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ο στρατηγός Νάσερ και ο συνταγματάρχης Καντάφι δεν βγήκαν από λέσχη προσκόπων, αλλά από στρατώνες. Και ο Ιωσήφ Στάλιν δεν βγήκε από γιάφκες, αλλά από τα χαφιέδικα καταγώγια τής τσαρικής αστυνομίας Οχράνας. Επισυνάψτε του όποια εγκληματική κτηνωδία επιθυμείτε. Όμως, εάν δεν υπήρχε ο Κόμπα, σήμερα όλοι θα σερνόμαστε με μια αλυσίδα στο πόδι, που θα έφερε μια σιδερένια μπάλα με τον αγκυλωτό σταυρό. Είστε εις θέσιν να κατανοήσετε, ότι στην ζωή δεν υπάρχει μόνον το άσπρο και το μαύρο, αλλά και το γκρίζο, μέσα στο οποίον χώνεται η επιβίωση; Εάν η μαμά μας και ο μπαμπά μας δεν ήταν εις θέσιν να κάνουν συμβιβασμούς μεταξύ τους, συχνά εξουσιαστικούς, καταπιεστικούς, συμφεροντολόγους, ή ακόμη και πρόστυχους, εμείς μάλλον δεν θα είχαμε γεννηθεί καν.
  Οκτώ είναι λοιπόν οι επαναστατικοί θεσμοί τής κοινωνίας κατά σειράν αξιολογήσεως:

1. Ο στρατός
2. Τα σώμαστα ασφαλείας
3. Ο αντισατανιστικός κλήρος
4. Οι επαναστάτες διανοούμενοι και ειλικρινείς φιλόσοφοι
5. Οι συνειδητοί μαθηματικοί και οι σαμάνοι
6. Οι λεφτάδες που κατανοούν το πραγματικό τους συμφέρον και δεν απορροφούνται στο βόρβορο τής χλιδής και τής αλαζονείας
7. Οι πονόψυχοι και ελεήμωνες ανθρωπισταί.

Αυτοί είναι που μεταλάσσουν τον κόσμο προς το καλύτερο.

   Ο Τραμπ έρχεται σε αυτήν την βάση να φορέσει το αντικλίντον σκάφανδρο, για να περισσώσει ότι μπορεί από τα μπάζα τού μεγάλου Αρμαγεδώνος, τα απολωλότα πρόβατα τού συστήματος, που έστρεψαν τις πλάτες στην βυθιζόμενη μαούνα, που ονόμάσθη "θωρηκτόν αναψυχής η νέα τάξις".
   Εξ άλλου το δηλώνει απερίφραστα ο άνθρωπος: Θα υποστηρίξει με κάθε μέσον το Ισραήλ και θα πατάξει απροσχημάτιστα το Ιράν. Τώρα που τα τζιχάντια ρούφηξε ο ρουμπινές τής ιστορίας, αυτό που τού απομένει είναι η ραβινική αρμαγεδωνική σέχτα Λούμπαβιτς (σε αυτήν θα αναφερθώ προσεχώς αναλυτικά) και οι αρμαγεδωνιστές μουλάδες τού Ιράν, που αναμένουν την καταστροφή τής συντέλειας για τον ερχομό τού Ιμάμη Μα Ντι. Τουτέστιν οι 350 πυρηνικές κεφαλές τού Ισραήλ και οι πνευματικοί απόγονοι τού Ζοροάστρη απέναντι. Όμως πίσω από τον μπερντέ τού πυρηνικού χειμώνα καραδοκεί ότι πιο επικύνδυνο υφίσταται. Η λερναία ύδρα. Ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι είναι ελληνόφωνη με πείρα χιλιετιών.

  Ας ασχοληθούμε λοιοπόν και με ένα από τα πρόσφατα τερτίπια της:


3. ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ DER SPIEGEL ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΜΑΥΡΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΦΟΡΕΣΑΝ ΤΗΝ ΡΟΜΠΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΟΥΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ

  Στο εξώφυλο τού προσφάτου τεύχους τού περιοδικού DER SPIEGEL παρίσταται κατάφωρη προσπάθεια αντιστροφής - διαστροφής τής παραστάσεως τού Περσέως που κρατάει το κεφάλι τής μέδουσας με στόχο την νόθευση τού πεδίου πληροφορίας. Ποια είναι η μέδουσα γνωρίζουμε από την μυθολογία και δεν είναι άλλη από τις δυνάμεις τών κρόνειων ιερατείων, που εκπροσωπεί ο Τραμπ. Το όνομα Περσεύς παραπέμπει ηχητικώς κατ' ευθείαν στους Πέρσες.  Οι θέσεις των παρισταμένων προσώπων, όπως είναι σχεδόν σε όλες τις ιστορικές παραστάσεις, αντιστρέφονται στο εξώφυλο τού περιοδικού. Την θέση τού Περσέως καταλαμβάνει η μέδουσα και την θέση τής μέδουσας καταλαμβένει ο Περσεύς.  Με αυτόν τον τρόπον απεικονίζεται η μέδουσα υπό τήν μορφή τού Τραμπ να έχει αποκεφαλίσει τον Περσέα - δηλαδή τούς Πέρσες - και να κρατάει την κομμένη κεφαλή του.
  Συμπαθητική μαγεία δεν κάνουν μόνον οι πρωτόγονες φυλές κανιβάλων, αλλά και οι σύγχρονοι γραβατωμένοι κρατικοί τεχνικοί τής εξουσίας μαύροι μάγοι. Η "συμπαθητική" μαγεία δεν τελείται πλέον μόνον μέσα στην ζούγκλα, αλλά και στις ζούγκλες τών σύγχρονων πόλεων, όπου  έχει στιβαστεί και αμπαρωθεί η ανθρωπότητα. Οι πόλεις βρύθουν στην κυριολεξικά από τελετουργικά σύμβολα μαγείας.
  Το κόκκινο συμβολίζει το αίμα. Και το λευκό τον λεγόμενο "ήλιο τού μεσονυκτίου". Σε συνδυασμό τα δύο συμβολίζουν την ανθρωποθυσία σε υπόγειο σπήλαιο, όπου ξάφνου γίνεται "η νύχτα μέρα". Με την αιμοποσία εμφανίζονται και οι "θεοί", ένεκα διμεθύλτρυπταμίνης. Αυτό συμβολίζει ο κόκκινος σταυρός στον λευκό μανδύα τών ιπποτών τού ναού, το κόκκινο σαρίκι και ζωνάρι στα λευκά ενδύματα τών ασσασίνων, ο ερυθρός σταυρός σε λευκό φόντο τής σημαίας τής αγγλίας, το ρόδο σε σχήμα ανάποδης πεντάλφας τών ροδοσταύρων. Κατ' αντιστοιχία και η κόκκινη γραβάτα σε φόντο του λευκού υποκαμίσου τής προκειμένης παραστάσεως. Το μαύρο κοστούμι παραπέμπει σε μαύρο ιερατικό μανδύα, όπου αντί κουκούλας, το ξανθό μαλλί παρραπέμπει στο πάγιο ηλιακό σύμβολο. Η ανεστραμμένη μάχαιρα προς τα άνω παραπέμπει στο ελευθεροτεκτονικό τελετουργικό "νακέμ αδονάι" ήτοι "θα σκοτώσουμε τον θεό". Και στο κάτω μέρος: "America First". Τουτέστιν ο πρώτος που θα περάσει από μάχαιρα θα είναι η ίδια η Αμερική.
  Το εικονιζόμενο πρόσωπο δεν έχει αισθητήρια όργανα - οφθαλμούς και μύτη - πλην τού ανοικτού στόματος, όπου προβάλλουν τα δόντια. Δηλαδή διεύρυνση τών αισθήσεων μέσω κρεοφαγίας, άρα δυμεθύλτρυπταμίνης.
   Ένα εξώφυλο που υποτίθεται ότι αντιμάχεται τον Τραμπ, ενώ με προφανέστατο τελετουργικό μαύρης μαγείας προωθεί το πρόγραμμά του, το πρόγραμμα τού "μικρού" αρμαγεδώνος. Υπάρχει τελικά το λιγάκι εσφαγμένος, το μερικώς δολοφονημένος, ή το εν μέρει νεκρός; 
  Να πιστέψουμε, ότι πίσω από το έντυπο τού φιλοσιωνιστού Rudolf Augstein βρίσκονται άλλοι από αυτούς που βρίσκονται όπισθεν τού φιλοσιωνιστού Τραμπ; Να πιστέψουμε ότι όπισθεν τού νεοταξικού project Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται άλλοι από αυτούς που καθορίζουν τις τύχες τών ΗΠΑ; Αυτοί που σκηνοθετούν αυτό το γκροτέσκο παραμύθι, ωφείλουν μια εξήγηση. Για ποιες δυνάμεις πρόκειται εν τέλει, οι οποίες αντιμάχονται μεταξύ τους; Για ποιά συμφέροντα; Για ποιες αντιμαχόμενες ολιγαρχίες;

  Συνηθίζεται να λέγεται ότι "Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις". Αυτή η πρακτική φαίνεται πλέον να εφαρμόζεται και σε άλλα ρεζιλίκια.

  Ο στόχος τού Τραμπ είναι να αποστασιοποιήσει την Ρωσία από το Ιράν, με στόχο την επιβολή τού μικρού Αρμαγεδώνος. Σε ένα πράγμα όμως ο Τραμπ έχει αναμφίβολη επιτυχία. Στην πλούσια κόμη. Καθότι ο πνυγμένος από τα μαλιά πιάνεται.

  Άξιζε να σκάσω στα γέλια με τούς σαλντιμπαγκισμούς και τα ρεζιλίκια, στα οποία έχουν περιπέσει. Δεν μπορώ όμως με τόσο πολύ αίμα αθώων που χύνεται. Μοναδική μου παρηγοριά η πλήρης βεβαιότητα, ότι ο Αρμαγεδών θα ματαιωθεί. Ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται πολύ κοντά σε ένα ευτυχισμένο μέλλον, χωρίς πολέμους και ανθρωποφαγία.

Άντε να περάσει κι αυτός ο εφιάλτης.
Λίγο ακόμη να δούμε τις μυγδαλιές ν' ανθίζουν, την θάλασσα να κυμματίζει,
Λίγο ακόμη να ανεβούμε λίγο ψηλότερα, για να υποχωρήσει το σανίδωμα κάτω από την πίεση την μεγάλη τού ήλιου.

Σε επόμενη ανάρτηση με θέμα "Στα Πλοκάμια τής Μαγείας τών Πόλεων" θα γίνει αναφορά στούς ελληνοφώνους, οι οποίοι διαμορφώνουν πρωταγωνιστικώς τα σύμβολα μαγείας παγκοσμίως. Καθότι "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον". Ή να βγάλω το συμπέρασμα, ότι αυτοί που κατέχουν τον μύθο τού Περσέως σε βαθμό, ώστε να μπορούν να τον αντιστρέφουν σε μαγική βάση, δεν είναι ελληνόφωνοι;

ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΠΕΤΑΞΕ. ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΛΚΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ - ΓΕΛΑΣΕ.

ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΡΟΔΟ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΠΙΕΣΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΕΡΟΣ

       "...Δίχως το δικό μου δώρο είσαι στείρα και μουγγή.
        Στον ομφάλειό σου λώρο μια μαμή ακροβατεί...."
        Διονύσης Σαββόπουλος,
        στο "Βρώμικο Ψωμί"

   Συχνά ξεκινάω αναφορές σε θέματα, χωρίς να τίς ολοκληρώνω. Αυτή η πρακτική δέχθηκε στα σχόλια αρνητική κριτική. Κατανοώ την προσμονή κάποιων επισκεπτών τής σελίδας ως προς την ολοκλήρωση τών αναφορών. Όμως, όπως διευκρίνισα και παλαιότερα, η ανάπτυξη θέσεων και οπτικής συνιστούν για τον γράφοντα διαδικασία αυτοωριμάνσεως, με αποτέλεσμα αυτή να προσκρούει στα όρια του. Δεν τυγχάνω επαΐων, αλλά προβληματιζόμενος. Δεν επιδεικνύω απαυγάσματα τού όποιου προβληματισμού, αλλά υποδεικνύω περιοχές που αυτός αρμόζει να επεκτείνεται και να εμβαθύνεται. Και δεν επιχειρώ να προάγω σκέψεις, εάν δεν ζυμώσω προηγουμένως το προσωπικό μου δράμα με το κοινό μας πάθημα. Δεν αυτοανακηρύσσομαι σε ξεναγό τών αναγνωστών σε αχαρτογράφητες και μη περιοχές ζητουμένων, αλλά σε συνταξιδιώτη, που στρώνει εδώ την τράπεζα κάποιων προβληματισμών. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είχα σκοπό να αναπτύξω περαιτέρω την τρίτη προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με τον προσφάτως εκλιπόντα Ουμπέρτο Έκο, πριν ολοκληρώσω την αναφορά μου σε θέματα γεωπολιτικής. Γράφοντας πλέον σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα, μοιραία εντρίβω ο ίδιος επί μακρόν στα γραφθέντα. Επεξεργάζομαι νοητώς όσα παρατέθησαν και ερευνώ με όλη την ένταση που διαθέτω προς την κατεύθυνση τού θέματος που αναπτύσσω. Οι έρευνες και οι προβληματισμοί μου αναφορικά με την γεωπολιτική πρόκληση με οδήγησαν σε αναθεώρηση αυτής τής συγκεκριμένης επιλογής. Διότι κατακλείδα, που φώτισε το όρια στην οποία αυτή νοητώς είχε σκαλώσει, στάθηκε η μελέτη τού στερνού έργου τού Έκο υπό τον τίτλον "Το Νεκροταφείο της Πράγας". Λες και ο μέγας αυτός μπερμπάντης τής σημειολογίας σκόπευε να πάρει ρεβάνς μετά θάνατον έναντι στην ένδειξη μιας προσωρινής καταφρόνιας από την μεριά μου, να παρακάμψω την συνέχιση τής αναφοράς σε αυτόν.

  Πράγματι η συγγραφική φυσιογνωμία τού Έκο διέπεται από μια υποδόρια, αλλά ευφάνταστα λεπτεπίλεπτη ανατρεπτικότητα. Ως φύσει συνωμοσιολόγος- αλλά θέσει αντισυνωμοσιολόγος - δεν διστάζει να αξιοποιεί την ίδια στρατηγική με αυτούς που πραγματεύεται. Βαθύτατα υποχθόνιος γνωρίζει ότι επιτελεί σπορά ιδεών, που για να βλαστήσει, πρέπει να καλυφθεί από την μητέρα γη. Στα λατινικά ο όρος περσόνα σημαίνει μάσκα. Ο Ινδός φιλόσοφος Όσο είχε τονίσει, ότι οι άνθρωποι φοράμε στην κοινωνική εκφορά μας μάσκα, προβάλλοντας μια επιλεγμένη πρόσοψη. Ο σπόρος - ερέθισμα τής συγγραφικής Περσόναςτού Έκο αγκυλώνει, όσους αξιούν να πορεύονται ανυπόδητοι στα χωράφια τής αναζήτησης, ενστερνιζόμενοι την λαϊκή σοφία, που διατύπωσε ο Γιώργος Μουφλουζέλης στο άσμα "Πού 'σουν Μάγκα τον Χειμώνα": "Πού 'σουν μάγκα τον χειμώνα, πού την είχες την κρυψώνα; Ήμουνα στην γη βελόνι, που πατάς και σ' αγκυλώνει". Σπουδαία δουλειά το βελόνι. Αγκυλώνει χωρίς να τραυματίσει αυτόν που το αναζητεί. Αυτόν που υφαίνει το νήμα για να τού το περάσει, όταν ζυγώνει η ώρα τής συρραφής για την συνοχή νοός και καρδίας. "Άναβέτο κι έσβηνέ το, το κερί το σπαρματσέτο. Εγώ το ανάβω, εκείνο σβήνει το κερί το κακομοίρι". Διότι οι δρόμοι στον λαβύρινθο θα φωτιστούν στην ζούλα. Το νήμα εγχείρισε η Αριάδνη πάντοτε κρυμμένη στην στροφή, στην περιοχή που καραδοκεί ο Μινώταυρος. Γι' αυτό και το νόημα τού Έκο είναι συγκαλυμμένο.


 3. ΟΤΑΝ ΤΟ ΡΟΔΟ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΚΡΕΜΕΣ 

  Στο "Εκκερμές τού Φουκώ" ο 'Εκο έδωσε το συγκεκριμένο στίγμα, που επρόκειτο να σφραγίσει τις μυθοπλασίες τών μυθιστορημάτων του και στην συνέχεια: Μυστικές εταιρίες, τελούρια ρεύματα, συνάξεις με συνωμοτικό χαρακτήρα κάτω από την επιφάνεια τής γής, συνωμοσίες για την επιβολή κυριαρχίας παγκοσμίως μέσω τής εξυφάνσεως και επιβολής ενός γενικού σχεδίου από κυκλώματα, τα οποία δρούσαν με αυστηρή οργάνωση και σιδηρά ιεραρχία έξω από το φως τής δημοσιότητος. Τα μέλη τους ήσαν υποχρεωμένα στην απαράβατο υποχρέωση τιρήσεως πλήρους εχεμύθειας με φρικτούς όρκους, διαφύλαξη τεράστιας σημασίας μυστικών από αυτούς που κάποιοι θεωρούν "βέβηλους", ή όπως ο αγγλοσαξωνικώς όρος "profan" υποδηλώνει, από αυτούς που σκοπίμως κρατώνται αδαείς, προκολλημένοι στην προφανή επιφάνεια τών πραγμάτων. Η συγγραφική εκκίνηση στα ύδατα τής συνωμοσιολογίας από τον Έκο, επιχειρείται σε φάση πού αυτή βρίσκεται στα σπάργανα τής μυθιστορίας. Το μόνο βιβλίο, που εκδόθηκε με τέτοιου είδους περιεχόμενο λίγο πριν το "Εκκρεμές τού Φουκώ", καθιερώνοντας με αυτό βαθμηδόν μια πορεία σχεδόν εκδοτικής επικρατήσεως στο προσκήνειο τού αναγνωστικού κοινού αυτής τής θεματολογίας, ήταν το "Το Άγιο Γκραλ  και οι Κληρονόμοι του" τών Michael Baigent, Richard Leigh, Henry Lincoln. Η παράθεση σε αυτό το βιβλίο δεν γινόταν με μυθιστορηματικό τρόπο, αλλά υπό την μορφή πραγματείας. Τα όσα αυτό περιέγραφε όμως ανέτρεπαν μέ τόσο ριζοσπαστικό τρόπο τις πάγιες αντιλήψεις και μάλιστα στο ζήτημα τής ιστορικότητος τού Ιησού Χριστού και τής προελεύσεως τής χριστιανικής θρησκείας, που ο επιλεχθείς ρυθμός τής χρονικής εξιστορίσεως, τού πρόσδιδαν ουσιαστικά μυθιστορηματικό χαρακτήρα. Η έκδοση αυτού τού βιβλίου το 1984 έθεσε σε κίνηση την προσοχή ενός πλατύτερου κοινού προς αυτό που οι αμφισβητείες τής συνωμοσιολογίας χαρακτήρισαν στον εκδοτικό τομέα ως "κατασκευάσματα ψευδοιστορίας". Ένας από τούς συγγραφείς του, ο Νεοζηλανδός Henrz Lincoln είχε συγγράψει και άλλα βιβλία με αντίστοιχες αναφορές, χωρίς όμως αυτά να γνωρίσουν κάποια άξια λόγου διάδωση. Ενώ το βιβλίο σχετικά με το Γκραλ βρήκε απήχηση κυρίως σε κάποιο αναγνωστικό κοινό που ήταν ευαίσθητο για την προκείμενη θεματολογία, το "Εκκρεμές τού Φουκώ" ήταν εκείνο που όχι μόνο την καθιέρωσε σε ευρεία κλίμακα, αλλά την ανέδειξε στην πορεία ως την επικρατώσα θεματική στην μυθιστοριογραφία. Ο Εκο, με το κύρος ενός πνευματώδους, αλλά και καταξιωμένου πανεπιστημιακού, που είχε το χάρισμα να τέρπει με εύληπτο και διασκεδαστικό τρόπο τις αναγνωστικές προτιμήσεις, όχι μόνον τών βιβλιόφιλων, αλλά και τού μέσου ανθρώπου, έδωσε την τέλει ώθηση στην  πλήρη επικράτηση στην σύγχρονη αγορά βιβλίου συγγραφέων όπως ο Dan Brown και τα κάθε λογής περί Illuminati βιβλία.

  Θεωρώ, ότι δεν είναι δυνατόν να κριθούν οι στοχεύσεις όλων όσων ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο είδος μυθιστορίας πανομοιότυπες. Εννοείται, ότι ο υποφαινόμενος ως οπαδός τής συνωμοσιολογίας, αλλά και επίδοξος συνωμοσιολόγος ο ίδιος, αποδίδει κεντρική και ζωτική σημασία στην εν λόγω θεματική. Μέσα από αυτό το πρίσμα, κρίνω στοιχειώδες να μην ταυτιστούν οι στοχεύσεις του Έκο με αυτές τών Νταν Μπράουν και συναφών μυθαπλαστών, που πλημμύρισαν στην κυριολεξία τής προθήκες των βιβλιοπωλείων και τα ράφια τών βιβλιόφιλων με τα βιβλία τους. Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι δίπλα στην διαφωτίζουσα συνωμοσιολογία, είναι για το Μάτριξ αυτονόητα αναγκαίο, να προωθείται και μια "συνωμοσιολογία", η οποία επιχειρεί να συσκοτίσει και να μεταθέσει στην ακίνδυνο για το σύστημα εξουσίας παραμυθώδη σφαίρα εκείνες τις διαδικασίες, που από αρχαιοτάτων χρόνων τα  λεγόμενα "μυστήρια" και οι ανελιπώς στην ιστορική πορεία οι δρώντες διάδοχοι και κληρονόμοι τους προωθούν.

  Τα ερωτήματα που προκύπτουν σχετικώς, είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση τής ανθρωπότητος. Και δεν μπορεί η αναφορά στο θέμα από τον γράφοντα να αποσκοπεί κυρίως σε φιλολγικού τύπου ενδιαφέροντα. Η ανάγνωση τών θεμάτων, που απασχολούν αυτήν την σελίδα κατά την περίοδο τής δεκαετούς λειτουργίας της, είναι υπεραρκετή, ώστε να προσδιορίζει τις στοχεύσεις τού γράφοντος. Άρα υπό τύπον επαναλήψεως παραθέτω κάποια από τα εν λόγω ερωτήματα, τα οποία σε σημαντικό βαθμό έχουν όχι μόνον ήδη τεθεί, αλλά και απαντηθεί εδώ, ενώ επίκειται και συμπλήρωσις στην τεκμηρίωση και εμβάθυνση αυτής τής προβληματικής:

- Υφίσταται γενικόν σχέδιον (Μaster Plan) για την επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο αυτών που συμμετέχουν στα - και τελούν  τα λεγόμενα "μυστήρια"; Πώς σχετίζεται αυτό με το λεγόμενο "Μάτριξ";
- Που αποσκοπεί το μάστερ πλαν, στον βαθμό που αυτό πράγματι υφίσταται;
- Ποια η σχέση τού μάστερ πλαν με τον Αρμαγεδώνα;
- Υπάρχει συγκεκριμένο αντισχέδιο ανατροπής τού μάστερ πλαν; Ποιοί το εξεπόνησαν και ποιοι είναι αυτοί, που ευρίσκονται επικεφαλείς στην σημερινή φάση;
- Ποιος ο ρόλος τού Ελληνισμού στην εκπόνηση και προώθηση τού Αντισχεδίου, που προσβλέπει στην σωτηρία τής ανθρωπότητος;
και last but not least, με βάση το θέμα τής συγκεκριμένης αναρτήσεως:
- Πώς ενέχεται η παρέμβαση τού Ουμπέρτο Έκο στο όλο σύμπλεγμα;

Καθότι η στόχευσις τής δοτής "συνωμοσιολογίας" είναι προφανής και συμπυκνώνεται στην παλαιά, αλλά αποτελεσματική μέθοδο, που εφαρμόζει πάσα άξια λόγου συνωμοτική σύμπτυξις:

"ΕΦΟΣΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΑΝΤΟ ΠΡΟΣΙΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΕΣΦΑΛΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ".

  Ο Έκο θα πληρώσει αυτούς που επιχειρεί να αποκαλύψει, αυτούς που ως συνωμόται είτε απορρίπτουν την συνωμοσιολογία, είτε πασχίζουν να την εγκλωβίσουν σε πλαίσια φαιδρότητος με ανόητα "πονήματα", με το πλέον ευφυές νόμισμα, διακηρύσσων: "Κύριοι, είμαι φανατικός αντίπαλος τής συνωμοσιολογίας" .

  Ο Έκο εκδίδοντας το "Εκκρεμές" το 1987 τέσσερα έτη μετά την δημοσίευση τού "Γκραλ", επιλέγοντας μια διαφορετική μυθοπλασία από αυτό, προβαίνει σε πολύ συγκεκριμένη αναφορά και στο κεντρικό ζήτημα που αναφέρεται το "Γκραλ", τουτέστιν στην Μαρία Μαγδαλινή, ως υποτιθεμένης συζύγου τού Ιησού Χριστού, ο οποίος κατά τα περιγραφόμενα στο βιβλίο επιζεί τής σταυρώσεως και ιδρύει στην Ευρώπη μια από τις βασικότερες βασιλικές δυναστείες. Αυτή η αναφορά τού Έκο δεν μπορεί να είναι τυχαία, ειδικά όταν γίνεται από ένα σημειολόγο ολκής. Ο Έκο με αυτήν την αναφορά δίνει συγκεκριμένο στίγμα, στην βάση "Μάγκες είμαι εδώ και σάς ακολουθώ κατά πόδας". Είναι προφανές, ότι οι στοχεύσεις τών Λίνκολν, Μπάικεντ και Ράλεϊ με την προβολή τής μυθοπλασίας τους αποσκοπούν σε κάτι περισσότερο από μια εμπορική εκδοτική επιτυχία, εκμεταλλευόμενοι τα όποια συναισθήματα να χυθεί φώς στην παγκόσμια συνωμοσία. Επιχειρούν η όλη προβληματική περί μυστικών εταιριών, ιπποτών τού ναού, ελευθεροτεκτόνων και τα τοιαύτα να συνδεθεί με τον κεντρικό πυρήνα τής επικρατώσας αντιλήψεως περί τού ιερού, που είναι το χριστιανικό δόγμα στις χώρες τής δύσεως. Μπορεί μεν να παραχαράσουν αυτό δόγμα, όλο όμως το χτικιό τής χθόνιας λατρείας τών "μυστηρίων", επισυνάπτεται εν τέλει με το βιβλίο τους σε αυτό. Η όλη μυθοπλασία καταδεικνύει, ότι αυτοί εμφορούνται σαφώς από την χθόνια λατρευτική αντίληψη τών αποκρυφιστών. "Γκράλης" στις σλαβικές διαλέκτους ονομάζεται ο βασιλεύς. Το δε δισκοπότηρο, ως σύμβολο τού Γκραλ, παραπέμπει στο κύπελο μέσα στο οποίο συγκεντρώθηκε το αίμα τού εσταυρωμένου Ιησού Χριστού, όταν οι λεγεωνάριοι ελόγχησαν την πλευρά του. Τα ζητήματα όμως ανθρωποθυσίας τού εκάστοτε βασιλέως και η τελετουργική πόσις τού αίματός του στα πλαίσια τής βλαστικής θρησκείας, που αποσκοπεί στην επιστροφή τού λεγόμενου "μάνα", ήτοι τής δυνάμεως γονιμοποιήσεως τής γης σε αυτήν, περιγράφονται ενδελεχώς σε πλείστα όσα συγγράματα εθνολογίας και θρησκειολογίας, όπως το περιώνυμο έργο "Ο Χρυσός Κλώνος" τού George Frazer. Κατά συνέπεια το γκραλ δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα τελετουργικό όργανο αιμοποσίας, δηλαδή ένα όργανο παρασκευής και καταναλώσεως διμεθύλτριπταμίνης, με στόχο να καταστούν ορατοί μέσω τών παραισθήσεων οι δαίμονες τών "μυστηρίων".  Είναι λογικό και επόμενο να επιμένουν στο εν λόγω βιβλίο τους οι συγγραφείς, ότι η συνωμοσιολογική αναφορά δεν συνιστά νοητό κατασκεύασμα, αλλά αποτελεί απτή πραγματικότητα. Τουναντίον ο Έκο θα παρουσιάσει τούς "συνωμότες" ως πρόσωπα χωρίς ιστορική συνέχεια, τα οποία κατά τύχην ανακαλύπτουν κάποια παλαιά μυστικά, τα οποία ως παράφρονες και ψυχικώς διεστραμμένοι επιχειρούν να εκμεταλλευθούν στα πλαίσια μιας κριμιναλιστικού τύπου συνωμοσίας προς ίδιον ώφελος. Θα νόμιζε αρχικώς κάποιος, ότι στόχος τού  Έκο ήταν με την συγγραφή αυτού τού βιβλίου να γελοιποιήσει και να εξουθενώσει πάσα έννοια συνωμοσιολογίας. Όμως η αξία τέτοιου είδους συγγραμμάτων δεν έγγειται στην εκάστοτε μυθοπλασία, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία, τα οποία μετά από πολύπονη έρευνα συστηματοποιούνται και παρατίθενται στα πλαίσια ενός τέτοιου είδους βιβλίου. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι έπαινοι τών κριτικών, που αποδώθησαν σε αυτό το βιβλίο, δεν εστιάζοντο στην όποια δραματουργική μυθοπλασία του, αλλά στην επεξεργασία και συστηματοποίηση λίαν σημαντικών ιστορικών δεδομένων. Ο Έκο σαρκάζοντας, ότι επιδιώκει να γίνει ο νεκροθάφτης τής συνωμοσιολογίας, ήλθε με αυτό το βιβλίο να οργανώσει τον πρώτο του συνωμοσιολογικό οδοδείκτη, προς ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό, που αγνοούσε αυτήν την προβληματική. Άργησαν πολύ κάποι θιγόμενοι να κατανοήσουν πού πάει το πράγμα. Αυτό φάνηκε με χαρακτηριστικό τρόπο, στην κριτική πού έκανε αρκετά χρονιάκια μετά ο αχιραβίνος τής Ρώμης στο "Νεκροταφείο τής Πράγας": "Μπορεί μεν αυτό το βιβλίο να αντιμάχεται την συνωμοσιολογία, υπάρχουν όμως χιλιάδες αφελείς, που θα μπορούσαν να περεξηγήσουν όσα αναφέρονται σε αυτό".

Συνεχίζεται...