ΚΑΤΣΙΚΟΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Άγαλμα τού Άνουβη στο αεροδρόμιο τού Ντένβερ

Το "βαρκάκι τού Άνουβη στο οποίο προσφάτως ανέβασαν και τον Χρηστάκη ως συνεπιβάτη, όπως αυτό απεικονίζεται πρωτότυπα στις αρχαίες Αιγυπτιακές παραστάσεις. 


1. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΝ

Στις δύο προηγούμενες αναφορές μου στο θέμα έθιξα κάποια γενικής υφής ζητήματα, σχετικά με το εν λόγω κλιπ, που θεματοποίησε ο φίλτατος Κ.Δ.
Ενδιαμέσως είχα την δυνατότητα να ασχοληθώ πιο συγκριμένα με το πόνημα και προσπάθησα, ως είναι επόμενο, να αξιοποιήσω και όσα ετέθησαν στα σχόλια. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Πάνδαρο για την συμβολή του στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης για τις εύστοχες επισημάνσεις του, αν και αυτές, όσο αφορά τον πυρήνα τους, μού ήταν λίγο - πολύ γνωστές. Δεν παύουν όμως, κατά την γνώμη μου, να υποδεικνύουν την κατεύθυνση που είναι γόνιμο να στραφεί η προσπάθεια αποκωδικοποιήσεως.
Θέλω εκ νέου να τονίσω την ιδιαίτερα εύστοχη επιλογή τού Κ.Δ να θέσει το συγκεκριμένο θέμα.
Προφανώς κάνοντας αυτός την συγκεκριμένη επιλογή - την οποία μάλιστα λίγο πολύ είχε προαναγγείλει και ως μια απλά ενδιάμεση ενασχόληση, κατά την διάρκεια που εγώ μελετούσα κάποια στοιχεία αναφορικά με μια μελλοντική ανάρτηση στην οποία αποδίδω ιδιαίτερη σημασία - δεν είχε εκτιμήσει το μεγάλο βάθος και εύρος τής επιλογής του. Αυτή την τεράστια σημασία που έχει το εν λόγω κλιπ, διαρκείας μόνον λίγων λεπτών, θα προσπαθήσω να αναλύσω και να τεκμηριώσω στην συνέχεια.

Περισσότερες φορές στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα έχω κάνει αναφορές σε αυτό που αρκετοί φίλοι έχουν αποκαλέσει εδώ "δίκτυο". Αυτό αφορά μια νέα μορφή συλλογικής παρεμβάσεως, η οποία εκδηλώνεται σε διαδικτυακά πλαίσια, προσαρμοσμένη ίσως στα δεδομένα των οπτικών ινών, όπου βάσει συγχρονικοτήτων και συνάψεων, προάγεται ένας προβληματισμός, ο οποίος ξεπερνά τα μεμονωμένα προσωπικά όρια. Πέρα από ιεραρχίες και αποκρυσταλλωμένες δομές, δεδομένου ότι τα πλαίσια εκδήλωσης τού φαινομένου βρίσκονται βασικά στον εικονικό χώρο, προάγεται μια πύκνωση των δυναμογραμμών τής μπλογκόσφαιρας, στην προοπτική της εμβάθυνσης προβληματισμών και προώθησης των αντίστοιχων μυνημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος προγραμματισμός, ή κάποια άλλου είδους προσυνεννόηση.
Δεν αμφιβάλλω, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες στο διαδίκτυο μιας σειράς φίλων, οι οποίες υπερσκελίζουν κατά πολύ τα δεδομένα αυτής τής σελίδας, ότι το δίκτυο αυτό συνεχώς δυναμώνει. Τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, με την ένταξη νέων φίλων. Εξωτερικά φαίνεται αυτή η διαδικασία να διέπεται αποκλειστικά από το αυθόρμητο, διατηρώντας στις εκφάνσεις της αναπάντεχο χαρακτήρα, πέρα από τις οποιες κανονικότητες.
Αυτοί, οι οποίοι κατανόησαν εγκαίρως τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο και φρόντισαν να τις αξιοποιήσουν, οπωσδήποτε έφθασαν σε απτά αποτελέσματα. Δεν θέλω να αποκρύψω, ότι στην δική μου περίπτωση το διαδίκτυο ήταν η μόνη και τελευταία δυνατότητα που απέμενε, μια και διαμένω εκτός Ελλάδος, σε μια φάση που είχα εξαντλήσει τα δεδομένα των τοπικών μου παρεμβάσεων αναφορικά με ποικίλες προσπάθειες και αναζητήσεις.

Έχω αναφέρει και στο παρελθόν, ότι στον τρόπο με τον οποίο συνήθως προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα δρώμενα κυριαρχούν δυο περιορισμοί, οι οποίοι σχετίζονται με την οπτική μας:

- Ο πρώτος αφορά τούς περιορισμένους άξονες αναφοράς που εφαρμόζουμε ως προς τα χρονικά πλαίσια, εντός των οποίων εντάσσουμε την προβληματική μας.
Ενώ η εξουσία προγραμματίζει τις δραστηριότητές της σε χρονικούς άξονες τεράστιας διαρκείας, το χρονικό φάσμα το οποίο εμείς επισκοπούμε είναι σε αντιδιαστολή εξαιρετικά περιορισμένο. Αυτή η οπτική είναι αποτέλεσμα μιας εν τέλει καιροσκοπικής αντίληψης τής ζωής, η οποία αποτελεί σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο, μέρος τού προγραμματισμού τής προσωπικότητός μας.
Στην σειρά αναρτήσεων "Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ", το πρώτο και το δεύτερο μέρος των οποίων βρίσκονται στούς κάτωθι συνδέσμους,
πρώτο μέρος
δεύτερο μέρος
είχα προβεί σε μια πρώτη αναφορά σχετικά με το ζήτημα τού χρόνου, τού ιστορικού χρόνου, τού δράματος τής ιστορίας, καθώς και τού Μεταανθρώπου, σε συνδυασμό με τα ευρήματα τού ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού και την "περί διακυμάνσεων" θεωρία τού Ilya Prigogine.
Οι προεκτάσεις τής υπάρξεώς μας, πέρα από τα τα δεδομένα τους στον χώρο, επεκτείνονται τελικά χωρίς όρια στα δεδομένα χρόνου, υπερσκελίζοντας ακόμη και αυτά τα όρια τής ιστορίας.
Αυτή η επίγνωση καθίσταται αποφασιστικής σημασίας σε φάσης χρονικής καμπής, όπου η ιστορία τού ανθρώπου φαίνεται να προσεγγίζει κάποια ευαίσθητα και καθοριστικού χαρακτήρος όρια, όπως η παρούσα φάση που διάγουμε. 

Ο σημαντικότερος δάσκαλος στο μπουζούκι είναι σήμερα κατά την γνώμη μου ο Θέμης Παπαβασιλείου, ο οποίος έχει προάγει το μεγαλύτερο ποσοστό των αξιόλογων δεξιοτεχνών αυτού τού οργάνου. Η μέθοδος τής αδυσώπητης άσκησης, που εφαρμόζει συνοψίζεται στην εξής φράση, που είχε πεί σε μια συνέντευξή του (στα 3:38 λεπτά): "Όποιος θέλει να μπορεί να σηκώσει στο μπουζούκι 4-5 κιλά στην λαϊκή αγορά, πρέπει να γυμναστεί στα 100 κιλά". Ο Θέμης Παπαβασιλείου έβαζε κάτω τούς μαθητές του και τούς μάθαινε να αποδίδουν άνετα την σημειογραφία έργων τού Παγκανίνι, τούς εισήγαγε στην προχωρημένη αρμονία και την αντίστιξη και τούς έβαζε να εξασκήσουν τα κέντρα φυσιολογίας χωρίς χρήση οργάνου.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την πρόκληση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος μέσα στον χρόνο. Εάν αποσκοπεί να ανταποκριθεί συνειδητά στις προκλήσεις τής ζωής του, η οποία έχει σε σύγκριση με τον συνολικό χρόνο ελάχιστη διάρκεια, θα πρέπει να μπορεί να διαθέτει συνείδηση τής σύνολης χρονικής προκλήσεως. Σε αντίθετη περίπτωση θα άγεται και θα φέρεται από τα βαθειά κυκλώματα τής εξουσίας, τα οποία είναι ενταγμένα μέσω των αποκρυφιστικών διαδικασιών σε θεώρηση αυτής τής συνόλου χρονικής οπτικής.

Ο δεύτερος περιορισμός αφορά τον υποκειμενισμό μας. Αναμφιβόλως είμεθα υποκείμενα και λειτουργούμε εντός υποκειμενικών πλαισίων. Επ' αυτού όμως υφίσταται μια διττή πρόκληση, η οποία αφορά τον εξαντικειμενισμό, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και παρεμβαίνουμε στην πραγματικότητα, ως υποκείμενα.
Να καταργήσουμε την υποκειμενική μας φύση, η οποία μας συγκροτεί με ένα πλήθος επί μέρους ιδιότητες είναι αδύνατον. Το ζητούμενο είναι να λειτουργήσουμε ως συνειδητά υποκείμενα, ξεπερνώντας κατά κάποιο τρόπο το ατομικό μας (όχι το υποκειμενικό μας) περίβλημα. Και αυτό έχει δύο συνιστώσες, μια φιλοσοφικής και μια υπερβατικής υφής.
Περισσότερες φιλοσοφικές σχολές έχουν προτείνει οδούς διεύρυνσης τής αντίληψης μας, η οποία σχετίζεται με τον εγκλωβισμό μας στα συγκεκριμένα ατομικά όριά μας. Παραδείγματος χάριν σχολές τής Ανατολής προτείνουν την θέαση τού εαυτού μας από την σκοπιά ενός παρατηρητού, ο οποίος προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί κατά το δυνατον από την ταύτιση με το εγώ. Στην διδασκαλία τού Κάρλος Καστανιέντα περιγράφεται πληθώρα διαδικασιών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται το "ονείρεμα" ως συνειδητή παρέμβαση στην διαδικασία των ονείρων μας, στον Πλατωνισμό η διαδικασία τής "Αναμηνήσεως", μεταξύ άλλων. Η διαδικασία αποστασιωποίησης από την ταύτιση με το αυτονόητο, όπως αυτό προκύπτει από την διαδικασία τής κεκτημένης ταχύτητας, που αναπτύσσεται από την προσπάθεια να ανταποκριθούμε σε αυτά που θεωρούμε προκλήσεις τής καθημερινής επιβιώσεώς μας, αποτελεί αναμφίβολα μια σημαντική πρακτική στην διαδικασία καλύτερης θέασης όσων συμβαίνουν. Ευρισκόμενοι εντός οχήματος το οποίον τρέχει με ταχύτητα, δεν έχουμε τα χρονικά περιθώρια ώστε να επεξεργαστούμε τις εντυπώσεις μας. Ειδικά όταν αυτό το όχημα είμαστε εμείς οι ίδιοι, σε αναφορά πάντοτε με το περιβάλλον.
Συχνά οι ερωτήσεις που τίθενται στα σχόλια, αφορούν το δέον γενέσθαι για την αντιμετώπιση των άμεσων πιεστικών προβλημάτων, τα οποία μπορεί να αφορούν ακόμη και την ίδια μας την επιβίωση, που θέτουν οι ολοένα και περισσότερι οξυνόμενες καταστάσεις. Δυστυχώς είναι αδύνατον να ανταποκριθούμε επαρκώς στις άμεσες προκλήσεις, εάν δεν διαθέτουμε βαθύτερη γνώση των αιτιάσεων. Είναι λογικό, ότι πάντοτε καθίσταται αναπόφευγη η λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την αναγκαιότητα τής αντιμετωπίσεως των συμπτωμάτων μιας νόσου, ώστε να μην προκύψουν από αυτά στο άμεσο μέλλον ανήκεστες βλάβες. Όμως η συμπτωματολογία ποτέ δεν επαρκεί για την θεραπεία τής νόσου και από μόνη της οδηγεί σε φαύλο κύκλο, ο οποίος δεν θα μπορέσει να αποφύγει την επιδείνωση και τελικά το μοιραίο.
Η ταύτιση με το εγώ μάς πακτώνει εντός των ορίων ενός υποκειμενισμού που περισφίγγει τα όρια τής οπτικής μας, μετατρέποντάς μας σε νοσοκόμους ενός ποδόγυρου νοσηλίας των ατομικών πληγών μας, χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τον χαρακτήρα επιδημίας των νόσων που μάς διέπουν τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ο χειρονακτισμός τού λευκοπλάστη και τής ασπιρίνης που επαναλαμβάνουμε μηχανικά μάς σπρώχνει ολοένα και περισσότερο στην διαβρωτική συνέπεια τής νόσου, καθώς τα κοράκια τής εξουσίας περιίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας. Με την ένταξη των απογόνων μας στούς ιδιους νοσηρούς θαλάμους, μεταβαίνουμε βαθμηδόν προς τον τελικό στόχο των κορακιών, που είναι η μετατροπή τού αυτοσχέδιου χώρου υποτιθέμενης νοσηλίας μας σε πανμολυσματικό κολοσσό, ο ποίος μέσω τής διαβρώσεως θα καταρρεύσει στα εξ ών συνετέθει. Οι "θεράποντες ιατροί" επαναλαμβάνουν εδώ και χιλιετίες την ίδια μονίμως προτροπή: Εκούσιο υποκλυσμό με τσιμέντο. Φυσικά το κατάστημα διαδέτει και πρώτης τάξεως παυσίπονο, ώστε να διατηρείται στην πορεία το ηθικό μας: Ηρωίνη σε συσκευασία καραμέλας για τον βήχα.

Μια άλλου είδους δυνατότητα διευρύνσεως τής αντιληπτικής μας ικανότητος έχει υπερβατικό χαρακτήρα. Αυτή σχετίζεται με την αρχή, ότι τα πάντα συνδέονται κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους και συνέχονται από την πηγή τής υπάρξεως. Αυτή όμως αποτελεί μια προβληματική, που δεν αφορά την συγκεκριμένη ανάρτηση.

Συμπερασματικά, τόσο η περιορισμός των χρονικών αξόνων αναφοράς που εφαρμόζουμε, όσο και ο στενός εγκλωβισμός στο ατομικό μας περίβλημα, δεν μάς επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε σε στοιχειώδες βάθος όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κατ' αυτόν τον τρόπο καθιστάμεθα θύματα τής υποβολής εκείνων των μηχανισμών, που διοχετεύουν στους επεξεργαστές μας ένα ξένο προς την φύση μας και τις πραγματικές μας ανάγκες προγραμματισμό.

Το δεύτερο σκέλος τού περιορισμού τής αντιληπτικής ικανότητος, που αφορά τον υποκειμενισμό μας, σχετίζεται με τον τελείως ακατάσχετο και άκρατα ατομικό χαρακτήρα, το οποίον αποδίδουμε στον υποκειμενισμό μας. Αποτέλεσμα αυτής τής πρακτικής είναι να θεωρούμε, ότι τα υποκειμενικά μας φίλτρα είναι αυτά που δομούν την εκάστοτε πραγματικότητα, η οποία έχει δήθεν για έκαστον εξ ημών αποκλειστικά ατομική θέσμιση, ευρισκόμενη πέρα από συλλογικά δεδομένα. Ή άλλως πώς, το συλλογικό συρρικνούται σε αυτό, που τα επί μέρους ατομικά φίλτρα αποδέχονται από κοινού ως κοινό. Αυτό το φαινόμενο έχει ονομαστεί στην φιλοσοφική κριτική "υποκειμενικός αντικειμενισμός".
Αυτή η τάση εκπροσωπήθηκε και από κάποιους σχολιαστές στα σχόλια των προηγούμενων αναρτήσεων, αναφορικά με την αποτίμηση κάποιων συμβόλων, μετρέποντας στην ουσία την προοπτική τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ σε τελείως υποκειμενική μπαχατέλα, η οποία μπορεί να έχει μόνο ατομική αξία για τον καθένα που επιδιώκει κάτι ανάλογο, ενταγμένης αποκλειστικά στα στενά ατομικά του κριτήρια.
Θεωρώ, ότι μια τέτοια θεώρηση, η οποία πρεσβεύει την ερμηνευτική ιδιωτεία, είναι τελείως λαθεμένη και άνευ αξίας και δεν εκφράζει παρά τον εγκλωβισμό στο ατομικό περίβλημα.

Αναμφίβολα στο πρώτο μέρος αυτής τής προσπάθειας ερμηνείας τού κλιπ, εγώ ο ίδιος έκανα αναφορά, ότι τα σύμβολα δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν μονοσήμαντα. Καθώς και ότι κάτω από διαφορετικές συνθήκες αυτά μπορούν να συμβάλλουν σε μηνύματα και ερμηνείες, που όχι μόνο είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά δύνανται να είναι ακόμη και αντιδιαμετρικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι τα σύμβολα ερμηνεύονται από τον καθένα κατά βούληση και ακατάσχετα, αποκλειστικά με βάση το υποκειμενικό δοκούν. Αυτή η άποψη ανάγει το υποκειμενικό στοιχείο ακριβώς στα πλαίσια που το τοποθέτησε ο δυτικός ατομικισμός τού Λουθηρανισμού, τού "διαφωτισμού" και τού λεγόμενου "χειραφετημένου πολίτη" κατά το "Κοινωνικό Συμβόλαιο" τού Ζαν Ζακ Ρουσσώ, όπου η γκλάβα ενός εκάστου δύναται να καθορίζει αυθαιρέτως το τι είναι ορθόν και τι μη ορθόν.
Με βάση αυτή την οπτική τα υποκείμενα θεωρούνται ανεξάρτητες οντότητες μεταξύ τους, ως διαφορετικές νησίδες μέσα στο πέλαγος τού δήθεν σεβασμού τής ατομικής ελευθερίας, όπου η ευθυκρισία αποτελεί προνόμιο τού καθενός σε τελείως ανεξάρτητη ατομική βάση, μόνον και μόνον επειδή η φύση τού έδωσε κεφάλι.
Κατά συνέπεια, η προσπάθεια να δοθεί ερμηνεία στο εν λόγω κλιπ δεν μπορεί δήθεν να αποτελεί τίποτε περισσότερο από υποκειμενική ενασχόλιση φιλαρέσκειας τού υποφαινομένου, έχουσα αξία αποκλειστικά για το άτομό του. Από την άλλη όμως, τα ίδια πρόσωπα, τα οποία σχετικοποιούν πλήρως την ερμηνεία των συμβόλων, δεν παύουν να προβάλλουν αυτό που ίδιοι θεωρούν ορθή ερμηνεία τού ενός ή τού άλλου συμβολισμού. Εννοείται, ότι το δεύτερο το θεωρώ σαφώς πιο παραγωγικό από την πλήρη σχετικιοποίηση και θεωρώ, ότι αυτό είναι που τελικά ανταποκρίνεται στα πλαίσια μιας ουσιαστικής συζήτησης, βάσει αυτών που έθεσε η αντίστοιχη ανάρτηση.

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, ο οποίος κατά γενική παραδοχή, έχει προβεί στην πλέον ενδελεχή ανάλυση τού ρόλου των συμβόλων, δεν θεωρεί αυτά ακαταλόγιστες ποιότητες, διεπόμενες κατά το δοκούν από τον αποκομμενο υποκειμενισμό τού ενός και τού άλλου, αλλά ΤΑ ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ.
Περί αυτού έχω κάνει αναφορές σε παρελθούσες αναρτήσεις. Και θα ήθελα εδώ να τονίσω, ότι οι αναρτήσεις δεν είναι βιβλία, για να επαναλμβάνεται καθε φορά εκ νέου, ότι έχει αναφερθεί στο παρελθόν. Ο γράφων γνωρίζει καλώς, ότι η πλειψηφία των φίλων επισκεπτών και επισκεπτριών αυτού τού ιστολογίου το παρακολουθούν με σχετική συνέχεια.
Σχετικά με το συλλογικό ασυνείδητο θέλω να επαναλάβω επιγραμματικά μόνο την άποψη που έχω αναπτύξει στο παρελθόν, ότι αυτό αποτελεί τμήμα τής θάλασσας τής πληροφορίας. Αυτή η θάλασσα δεν εμπεριέχεται στα γνωσιολογικά δεδομένα μας, ή στα μη συνειδητά αποθέματα των εμπειριών μας. Υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς και εμείς συμμετέχουμε, στο βαθμό και με τον τρόπο που δυνάμεθα, σε κάποιες περιοχές της.

Εξ άλλου και ο Ζίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος ως ιδρυτής τής ψυχολογίας τού βάθους προέβη πρώτος στην ψυχολογική ερμηνεία των συμβόλων, κυρίως σε συνδυασμό με τα όνειρα, ΑΠΕΔΩΣΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Χιλιετίες παλαιότερα η Μυθολογίες των λαών συμπυκνώνουν συγκεκριμένες εμπειρίες και μυνήματα με την μορφή συγκεκριμένων συμβόλων.
Αναμφιβόλως τα σύμβολα χρωματίζονται αξιακώς κατά την διαδικασία την θέσμίσεως τους από την προαίρεση αυτών που τα δομούν. Ο τρόπος που χειρίζονται πχ. ένα σύμβολο οι δυνάμεις που επιβάλλουν την πατριαρχία είναι διαφορετικός από αυτόν των δυνάμεων τής μητριαρχίας. Όμως σε αυτές τίς περιπτώσεις πρόκειται για την δόμηση συγκεκριμένων συστημάτων, τα οποία επιχειρούν να επιβάλλουν νοοτροπίες και τρόπους ζωής μέσω τής θέσμισης συμβόλων, οι οποίοι επεκτείνονται σε ολόκληρους πληθυσμούς και διαρκούν ολόκληρες εποχές, απεργαζόμενα αδιαμφισβήτητη συλλογικότητα.

Κατά συνέπεια στην περίπτωση τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ, ζητούμενο είναι βάσει τής ερμηνείας των συμβολισμών που αυτό θέτει σε κίνηση να εντοπιστούν οι στόχοι που αυτό επιχειρεί να υπηρετήσει.
Εννοείται ότι για να γίνει επιτυχώς αυτό, αρμόζει να προβληματιστούμε σε χρονική μακροκλίμακα και πάνω από τα όρια που το ατομικό μας περίβλημα προβλέπει για το κάθε κακόμοιρο και άκακο κατσικάκι.


2. "I PET GOAT ΙΙ": ΜΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κατ' αρχήν, πριν βγάλει κάποιος συμπέρασμα, σχετικά με κατά πόσο ο κατασκευαστής τού κλιπ είναι ένας τυχαίος ιδιώτης, ο οποίος με βάση τα σχεδόν σε όλους σήμερα περεχόμενα μέσα, επιχείρησε να διαδόσει μέσω τού διαδικτύου κάποιες διαφωτιστικές του ανησυχίες, καλό είναι να εξετάσει συγκεκριμένα ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ.
ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΚΛΙΠ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ, ΠΑΡΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ.

Δεδομένου, ότι σήμερα είναι πλέον σχετικά εύκολο να εντοπίσει κάποιος μέσω τού διαδικτύου, πρόσωπα και πράγματα, που έχουν κάποια σημασία και επιτελούν κάποιο ρόλο, ειδικά στην περίπτωση που αυτοί συμμετέχουν ενεργά σε κάποιες ιντερνετικές διαδικασίες, φθάνει να ψάξει κάποιος μέσω μιας μηχανής αναζήτησης τούς συντελεστές δημιουργίας τού κλιπ, ώστε να τούς εντοπίσει επαρκώς.
Κάνοντας κάτι τέτοιο, εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ΟΤΙ ΕΔΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΟΛΚΗΣ.
Χαρακτηριστικά αναφέρω, ότι για τον επεξεργασία τού τρόπου που χορεύουν οι κούκλες τού κλιπ, επιστρατεύθηκαν δύο κορυφαίοι χορογράφοι, η μια των οποίων είναι διευθύντρια χορογραφίας μουσικού θεάτρου.
Στην προηγούμενη ανάρτηση έχω προσαρτήσει βίντεο με τον βασικό συντελεστή, που είναι ο "Ηλιοφάντης μπαστούνι". Ο μάγκας αυτός έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα τρικ ταινιών κινηματογράφου, οι οποίες αποτελούν κορυφαίες παραγωγές κόστους πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων, οι οποίες υποβάλλουν σημαντικότατα μυνήματα για τις επιλογές τής αλήτ σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως η τανία "300" και πολλές άλλες. 


Εάν βάλει κάποιος κάτω τι σκασμό χρήματα παίρνουν για μια παραγωγή έκαστος των ακριβοππληρωμένων αυτών ειδικών, το κόστος των 7 προγραμμάτων τής σόφτγουερ (τα οποία αναφέρονται), το κόστος των στούντιο, των οδοιπορικών, τού κάτερινγκ και τα χιλιόμετρα χαρτί τουαλλέτας που δαπανήθηκαν για την εν λόγω παραγωγή, μπορεί άνετα να κατανοήσει, ότι τα περί ερασιτέχνου ιδιώτου και αλτρουιστού αυτοονομαζόμενου καλλιτέχνου τής γειτονιάς, ουδεμία σχέσιν έχουν με το "πόνημα".
Εδώ έχουν πέσει χοντρά επιτελεία και με μπόλικο χρήμα, για να πλασσάρουν το "μυνηματάκι" τους.
Όπως η CIA με το χόλλυγουντ και τον Ντύσνευ επιχείρησε και κατάφερε να ξεσκίσει με τον άκρατο προγραμματισμό τον ψυχισμό δυσεκατομμυρίων παιδιών, που παρκάρονται μπροστά στην τηλεόραση.

"Μα καλά" θα πει κάποιος. "Τόσος σαματάς και τόσα έξοδα για επτά λεπτά κινούμενα κουκλάκια;".
Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται και μπανανόφλουδα τής υπόθεσης.
Διότι επί τού προκειμένου πρόκειται για ένα ΣΥΜΠΤΥΓΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ με τρόπο, που να μην μπορούν να αντιδράσουν τα μέσα ανθρώπινα ανακλαστικά τής αντίληψης.

Και ποιος είναι αυτός, από τα εκατομμύρια όσων δουν αυτο το κλιπ, που θα καθίσει να το εξετάσει καρέ προς καρέ, διυλίζοντας την συμβολική τής ροής των εικόνων;
Και ποιος από αυτούς που θα καθήσουν να κάνουν τα ανωτέρω, μπορεί να διαθέτει τα εφόδια μέσω μιας μακρόχρονης ενασχόλησης με τα σύμβολα, ώστε να προβεί σε μια αποκωδικοποίηση των επί μέρους, ώστε να μπορεί να προχωρήσει και σε σύνθεση εντοπισμού των στόχων που επιχειρεί να υπηρετήσει το στόρυ;
Και ποιος από αυτούς που εκπληρεί τις ανωτέρω προϋποθέσεις και θα καθήσει να τα κάνει όλα αυτά, θα επιχειρήσει μια αντιπληροφόρηση σχετικά;
Και από την στιγμή που κάποιος, έστω ότι εκπληρώνει όλα αυτά τα ζητούμενα και προβεί σε αντιπλήροφόρηση, πόσους θα μπορέσει να πλησιάσει με το μύνημά του, σε σύγκριση ποσοστών, ως προς αυτούς που θα υποβάλλει η προπαγάνδα τού κλιπ;

Και έτσι φθάσαμε να κάνουν αναφορές άνθρωποι ψαγμένοι σε "ανιδιοτελείς ιδιώτες" και σε "κακόμοιρα κατσικάκια πίσω από το συρματόπλεγμα".

Όμως παρ' όλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά για τούς τεχνικούς τού θανάτου.
Διότι όπως ορθώς ελέχθη ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ.


Συνεχίζεται....     

Φόρος τιμής

Τώρα φιλαράκι δε θα χρειαστεί να προσπαθήσεις ξανά.
Τώρα ο δρόμος ζυγώνει στην τελική του ευθεία.
Τώρα η σιωπή θα είναι πιο εκκωφαντική.

Τώρα τα πρόσωπα θα είναι πιο φωτεινά.

Για όλους εμάς που συνεχίζουμε να κηνυγάμε εκείνη. 

 

Αγαπητοί σύντροφοι, ευτυχώς ηττηθήκαμεν.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΑ ΓΙΔΟΠΑΖΑΡΑ - ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ...

Θεωρώ ότι τα πολλά γίδια βαραίνουν και ασχημαίνουν την σελίδα.
Γι αυτό στην συνέχεια παραθέτω φωτογραφία τής μανούλας μου, ώστε να την ομορφαίνει λιγάκι.
(Η φωτογραφία είναι από το έτος 1987. Η μανούλα μου με άφησε ορφανό το 1991).

"Δεν είναι ο "Άγγελος" που δεν αντέχεις αλλά τα μούτρα σου στον καθρέφτη που κουβαλά αυτός..."
Ανώνυμος

 Θελω να πω όταν ήρθες στην κολαση , δεν ήξερες τι ήταν , τωρα ξερεις , κερδισμένος εισαι.
« πάντα» κερδισμένοι είμαστε , one way or another.
Tuluba
 
"...Επίσης, ο αποσυμβολισμός είναι μια ιδιαίτατα προσωπική κατάσταση-βίωμα και το 'μοίρασμα' του μπορεί να αποβεί 'επικίνδυνο' ενίοτε για τους μοιραζόμενους εξαιτίας πιθανής ενεργειακής ασυμβατότητας..."
Αιξ 

"...Διότι δω μπιμπουνάκι μου καλό, για να φτάσεις σε ΕΝΝΟΗΣΗ χρειάζεται να δουλέψεις στα αφηρημένα πεδία... εκεί λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα όοοοοολες οι μυήσεις και όοοοοολα τα αρχαία μυστήρια...." 
 Ζιζύ

"...ολα ξεκινησαν απο ενα μυθιστορημα που γραφτηκε το 1917 απο τον αρχισατανιστη Aleister Crowley.λεω στο φτερο τι ελεγε ...καποτε γινονταν ενας πολεμος λευκων και μαυρων μαγων [δηλαδη πολεμουσε αυτη η αναθεματισμενη φαρα μεταξυ τους] και για να αυξησει τις δυναμεις της φαρας του παρεσυρε μια γυναικα την Lisa la Giuffria που την επεισε να δεχτει μεσω πολυπλοκων μαγικων εργασιων ενα σατανικο πνυεμα ,μεσω καταληψης η μεσω ανοιγματος πυλης για να βγει μεσω αυτης το moonchild, τρελα πραμματα αυτα αδελφια...."
"...αναφερες την Αλικη ,αν μιλαμε για την ιδια στο βιντεακι ,δεν πρεπει να ξεχναμε ο ο συγγραφεας του βιβλιου που αναφερεται σε αυτην , ο κληρικος Charles Lutwidge Dodgson,ηταν διαβοητος παιδεραστης του κερατα, καθως και ροδοσταυρος..."
PANDAROS

"Μάγκεζ, κάθε μορφή Γνώσης που συλλαμβάνετε νοητικά, στο επίπεδο που βρίσκεστε, θα πρέπει να γειώνεται. Αυτός είναι και ο σκοπός Της. Να κάνει 'ομαλότερο' το μπέκα, το βγέκα και το ενδιάμεσο της υλικής κατάστασης που διανύετε. Κατανοώ ότι τέτοιας φύσεως νοητικές μανούβρες, σας εξιτάρουν ιδιαιτέρως. Ομως. Δεν αρκεί μονάχα να ανεβάζετε την ενέργεια στα 'άνω' ώστε να κατανοείτε τη Γνώση. Θα πρέπει και να την κατεβάζετε στα 'κάτω'. Είσθε νους, είσθε ψυχή αλλά είσθε και σώμα. Έχετε και οργανικές-κοινωνικες αναγκες. Θα πρέπει να μάθετε να το κάνετε βάσει του Ρυθμού. Δλδ, η σύλληψη ενός συμβόλου θα πρέπει εν συνεχεία να γειώνεται, να βρίσκει καθρέφτισμα και χρησιμότητα με κάποιον τρόπο στην γήινη καθημερινότητα σας. Όταν συλλαμβάνετε πολλαπλά σύμβολα χωρίς να τα γειώνετε με Ρυθμό, επέρχεται μπούκωμα και η γείωση είναι δυσκολότερη..."
Αιξ

"... Η τελική σκηνή σου λέει ότι η Ορθοδοξία, ήτοι η πορεία μέσω του σκάφους που κυβερνήτης είναι Εκείνος προς τοποθέτηση του όντος στον προορισμό του, δεν έχει να κάνει με την θρησκεία, αλλά με τον πνευματικό βίο. Κάποια στιγμή καπετάνιος και επιβάτες…ναι ταυτίζονται...."
Ανώνυμος ή Μίλτος


4. ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΓΙΔΟΣΟΥΠΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΗ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΟΒΑΘΜΟΥ ΜΑΣΟΝΟΥ 

Σε αναζήτηση τού λιγοστού ήλιου, πήγα σήμερα το μεσημέρι στο πάρκο, που είναι κοντά εκεί που μένω. Ο ήλιος για μια ακόμη φορά ήταν κρυμένος πίσω από τα σύννεφα, αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε. Μάζεψε όσο μπορείς, σκέφτηκα.
Σε αναζήτηση τού λιγοστού ήλιου, πήγα σήμερα το μεσημέρι στο πάρκο, που είναι κοντά εκεί που μένω. Ο ήλιος για μια ακόμη φορά ήταν κρυμένος πίσω από τα σύννεφα, αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε. Μάζεψε όσο μπορείς, σκέφτηκα.

Με κουμπωμάνο το παλτό ως επάνω κάθησα σε ένα παγκάκι. Γέρνοντας προς τα πίσω, έφερα το πρόσωπό μου σε οριζόντια θέση, για να απορροφήσει αυτό το λιγοστό φως. Έκλεισα τα μάτια, προσπαθώντας να εμφυσήσω μέσα μου μια διάθεση ευεργεσίας. Εισπνέοντας, προσπάθησα να κρατήσω για λίγο το αέρα στούς πνεύμονες. Στην περιοχή δεν εφαίνοντο να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι και το γνωστό θρόισμα των φύλλων δεν ακουγόταν πλέον, μια και τα περισσότερα δένδρα ήσαν γυμνά. Ακόμη περισσότερο μού έλειπαν τα τιτιβίσματα των πουλιών, που εδώ και μήνες είχαν μετεναστεύσει προς τον νότο. Περισσότερο από όλα όμως μου έλειπαν οι πάπιες, που είχαν εγκαταλείψει την μικρή τεχνητή λίμνη. Η εικόνα της μού δημιουργούσε θλίψη: Ανάμεσα στον πάγο ήσαν σφηνωμένα κάθε είδους απορρίματα. Μοιραία έτσι δημιουργείται στεναγμός. Μα πριν προλάβω να εκπνεύσω, μια φωνή με εξέπληξε:
- Καλημέρα σας. Είστε ο Μποτίλιας;
Μια ηλικιωμένη κυρία βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το παγκάκι και μού χαμογελούσε ευγενικά.
Δυσκολεύθηκα να συνέλθω από την έκπληξη. Πίστευα, ότι τουλάχιστον σε αυτό το μέρος διατηρούσα κάποιο διαδικτυακό ινγκόγνιτο.
- Σάς διαβάζω ανελλειπώς, συμπλήρωσε η ευγενική αυτή παρουσία, πριν προλάβω να τής πω καλημέρα.
Τρελάθηκα. Και μετά γράφει ο Κ.Δ, ότι τα threads έχουν το πολύ εκατό αναγνώστες. Κοίτα που φθάνει η χάρη τής σελίδας μέχρι το πάρκο, σκέφθηκα.
- Καλημέρα σας, αλλά πείτε μου καλη μου κυρία, εδώ ο κόσμος χάνεται και σείς καθόσαστε και διαβάζετε για τα τραγιά πού γράφω εγώ; τής απάντησα.
- Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω, μού αποκρίθηκε. Κάποιοι σας αποδίδουν ενασχόληση με βυζαντινισμό και πάρεργα, σε φάση που όλα γύρω είναι έτοιμα έτοιμα να καταρρεύσουν. Όμως εσείς πολύ καλά κάνετε, που καταπιάνεστε με την ουσία τής εξουσίας. Εάν δεν διερευνηθούν αυτά είναι αδύνατο να μπόρεσουμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις. Αν και για να πώ την αμαρτία μου, αυτά που γράφει ο κύριος Εργοδότης, τα βρίσκω πιο γοητευτηκά από τα δικά σας. Όμως δεν σας κρύβω, ότι και εσάς σας παρακολουθώ προσεκτικά. Ξέρετε... Μεγάλωσα πια και είναι πολλές οι ώρες τής μοναξιάς μέσα στο καταχείμωνο. Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο και τα CD με παλιά τραγούδια, που βάζουν οι εφημερίδες. 


- Μα κυρία μου, είπα, συχνάζω συνέχεια στο πάρκο και δεν έτυχε μέχρι τώρα να σάς συναντήσω ποτέ. Πώς συμβαίνει αυτό; Θα είχαμε τόσα να κουβεντιάσουμε.
- Άχ, πώς να μπορέσετε να με καταλάβετε! είπε η κυρία αναστενάζοντας. Αλλάζω τόσο συχνά τόπο διαμονής. Μια επισκέπτομαι την κόρη μου, μια τον γιό μου, μια εκτελώ ειδικές αποστολές. Εσείς εξ άλλου δεν γράψατε τόσες φορές για συγχρονικότητες και δίκτυα;
- Πώς ονομάζεσθε κυρία μου, εάν επιτρέπετε, ρώτησα.
- Μα δεν με καταλάβατε ακόμη; Είμαι η θεία Μάρω.
- Πώς είπατε; Δεν θυμάμαι να έχω κάποια θεία με αυτό το όνομα, είπα παρεξενεμένος.
- Αχ καλέ μου κύριε Μποτίλια! Όταν επιστρέψετε στο σπίτι σας διαβάστε το πρώτο σχόλιο στην ανάρτηση που γράφετε σήμερα και θα δείτε ότι ο κύριος Hell Combatant σκέφτεται πολύ πιο γρήγορα από εσάς. Δεν έχετε ακούσει εκείνο το ωραίο τραγούδι τού Νιόνιου, που λέει "Θεία Μάρω, καλέ θεία Μάρω, φύλαξε και για μας λίγο χαλβά...", είπε η κυρία με ένα αινιγματικό βλέμμα.
- Μην μου πείτε! 
- Βεβαίως, βεβαίως. Εγώ είμαι αυτή. Και εάν δεν έψαχνα να βρώ εσάς, για ποιον άλλον θα μπορούσα να ενδιαφερθώ.
- Λοιπόν πετύχατε ακριβώς, αναφώνησα. Να ξέρατε πώς μού αρέσει ο χαλβάς! Φέρατε τίποτε; Ήδη μού ανοίξατε την όρεξη. Αφήστε που μου θυμίζετε την συμπεθέρα μας από την Πόλη, που έφτιαχνε καταπληκτικό γαλακτομπούρεκο.
- Μα τί λέτε! Αφού όπως είχε γράψει παλαιότερα ο Ανώνυμος φίλος σας, δεν αρμόζει να σκεπτόμαστε με την γαστέρα. Φυσικά και σάς έφερα κάτι. Με άδεια χέρια δεν θα ερχόμουν ποτέ να σάς βρώ. Κάτι πολύ πιο πολύτιμο από τον χαλβά... Κάτι που τελικά χρειαζόσαστε άμεσα...
Η γυναίκα με έβαλε σε σκέψεις. Τελικά μια γυναίκα που θέλει να σε ευχαριστήσει, εάν δεν σού δώσει χαλβά, τότε πρέπει να σού δωρίσει τον έρωτά της. Αλλά αυτή ήταν περασμένης ηλικίας.
Την κοίταξα στο πρόσωπο με μεγαλύτερη προσοχή. Πράγματι μετέδιδε μια εντύπωση ευγένειας και καλοσύνης. Δεν χρειάστηκε προσπάθεια για πείσω τον εαυτό μου, ότι αυτή η κυρία ήθελε το καλό μου. Όμως από την άλλη σκέφτηκα, τι θα μπορούσε να είναι αυτό που χρειάζομαι άμεσα και έντονα, πέρα από τον χαλβά και τις ερωτικές περιπέτειες.
- Αφού το ξέρετε πολύ καλά ο ίδιος, κύριε Μποτίλια, ότι οι σκέψεις σας πηγαίνουν πάντοτε προς μια κατεύθυνση, πρόσθεσε η "θεία Μάρω". Σάς είπα ότι σάς διαβάζω, άρα γνωρίζω καλώς πώς σκέπτεσθε και τι σάς απασχολεί. Και επειδή έτυχε να έχω στην διάθεσή μου αυτό που χρειάζεσθε στην προσπάθειά σας, δεν μπορούσα να σάς το στερήσω.
Ενώ η θεία μίλαγε, ασυναίσθητα έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει. Η θεία πράγματι φαινόταν να καταλαβαίνει μπόλικα πράγματα και προφανώς ήθελε να φανεί χρήσιμη. Ανήκω σε αυτούς, που πιστεύουν ότι ο καθένας μπορεί πράγματι με τον τρόπο του να συνδράμει μια προσπάθεια, εφόσον πειστθεί, ότι αυτή είναι άξια στήριξης και αρωγής. Και πάντοτε έτριβα τα χέρια μου με χαρά, όποτε έβλεπα να έρχεται από κάπου βοήθεια.
Για να μην φανώ τελείως απροετοίμαστος απέναντι σε πιθανές ευεργεσίες τού πεπρωμένου, αλλά και για να δείξω στην θεία Μάρω, ότι μπορώ να την παρακολουθώ τουλάχιστον εξίσου γρήγορα όπως ο Σαββόπουλος, αποφάσισα να αναλάβω ο ίδιος την πρωτοβουλία τής συζήτησης:

- Λοιπόν, όπως ήδη θα γνωρίζεις, καλή μου θεία, είπα, αυτήν την περίοδο προσπαθώ μαζί με τον φίλο μου Κ.Δ και πολλούς άλλους φίλους και φίλες στα σχόλια να δώσουμε μια ερμηνεία στο clip, "I Pet Goat II" ή Τραγοδύο, που λέω εγώ. Σίγουρα θα μού φέρνεις κάποιο σύνδεσμο σχετικά με κάποιο κείμενο ή βιντεοσκόπηση, η οποία θα απαντάει στα ερωτήματά μας και θα λύνει το γρίφο.
Μα τί λέτε τώρα, απάντησε με ύφος που έκφραζε σαφή αντίρρηση η θεία, εάν επρόκειτο για κάτι τέτοιο θα σάς έγραφα κάποιο σχόλιο, ή εάν προτιμούσα να το πράξω διακριτικότερα, θα σάς έστελνα μέιλ...
- Κρίμα, αναστέναξα. Προς στιγμήν ήλπισα, ότι θα με βοηθούσατε να απαντήσω στα τόσα ερωτήματα που έχουν τεθεί και να μπορέσω να λάβω στοιχειωδώς θέση έναντι των τόσων εντοπισμών που έχοτν γίνει... Έχω ξέρετε και το φιλαράκι τον Πάνδαρο, που με έχει βάλει στα δύσκολα και επιμένει. Με καλεί να πάρω θέση, ισχυριζόμενος σώνει και καλά, ότι το clip είναι σατανιστικό... Εάν μπορούσατε να με βοηθήσετε τουλάχιστον σε αυτό το θέμα! Κάτι να μπορέσω να γράψω σαν απάντηση στον άνθρωπο. Ψάχνει πράγματα και γράφει σχόλια, ενώ εγώ παρακολουθώ αμήχανα, όπως οι αγελάδες που βλέπουν το τραίνο όταν περνάει. 
- Μα καλέ μου κύριε Μοτίλια, εάν είναι δυνατόν εσείς να μού ζητάτε κάτι τέτοιο! Εάν το clip ήταν σατανιστικό, τότε τα πράγματα θα ήταν τόσο απλά... Και τί σημαίνει "σατανιστικό"; Μήπως και όλα τα υπόλοιπα που μάς σερβίρουν στο Μάτριξ δεν είναι μια από τα ίδια... Αφού καλώς γνωρίζετε, ψάχνοντας αυτό που λέγεται δυαρχία, ότι ο σατανάς δεν είναι παρά μια δυστυχισμένη εφεύρεση, ενά κουρελόπανο που χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι αχιτέκτονες τού Μάτριξ ως παρατέσμα, ώστε να μπορούν να καλύπτονται πίσω από αυτό και να το προσποιούνται τούς "καλούς" και "αγαθούς", τούς υποτιθέμενους "ευεργέτες" τής ανθρωπότητος. Μια από τα ίδια είναι και αυτοί όλοι. Ίδια γεύση τραγόσουπας. Μόνο το περιτύλιγμα διαφέρει από πιάτο σε πιάτο, ώστε να μπορεί να παραπλανεί, συμπλήρωσε εκδηλώνοντας πόνο ψυχής η θεία. Εάν ήσαν σατανισταί μόνο οι "σατανισταί", δεν θα είχα καταντήσει ο κόσμος σε αυτό το χάλι. 

Έπαθα κολούμπρα. Η θεία φαινόταν να σκαμπάζει πολύ περισσότερα από ότι όλες οι άλλες θείες μου μαζί. Δεν θέλω να τις υποτιμήσω αυτές βέβαια καθόλου, διότι και αυτές ήσαν ή είναι - όσες βρίσκονται εν ζωή - σοφές γυναίκες, οι οποίες με υπεραγαπούσαν και υπεραγαπούν, προσπαθώντας πάντοτε να με νουθετήσουν εγκαίρως, τουλάχιστον όσο αφορά τα γλυστρίματα σε εξωσυζυγικές κακοτοπιές. Αυτή η γυναίκα όμως έμοιαζε να έχει δώρημα, ταλέντο, να είναι ψαγμένη, ή τουλάχιστον να διαθέτει από κάπου κάποια πολύ χρήσιμη για μένα ενημέρωση.
Καθώς σκεπτόμουν αυτά, βρισκόμουν σε νοητικό μεταιωρισμό. Εξ άλλου, πώς μπορεί κάποιος να κρύψει την έκπληξή του, όταν βρίσκεται τελείως απροετοίμαστος για μια βόλτα στο πάρκο και τού συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
Όπως είναι λογικό, μόλις ξεπέρασα την φάση τής έκπληξης, το μυαλό μου έτρεξε γρήγορα στην σκέψη, τι θα μπορούσε να έχει η θεία για να μού δώσει, που όπως είπε χρειάζομαι μάλιστα άμεσα.

Μια παρουσία όπως αυτή τής θείας, είναι αυτονόητο να μπορεί να μαντεύει απλές σκέψεις, όπως οι δικές μου, οπότε για να με βγάλει από το προσωρινό αδιέξοδο τής σιωπής, μού είπε:
- Αυτά είναι τα χοντρά μπερδέματα με το Μάτριξ. Και όπως έχετε αναφέρει πολλές φορές ο ίδιος, σκοπεύετε να επιχειρήσετε μια ρωγμή σε αυτό. Όμως, όπως πάλι ο ίδιος έχετε δηλώσει, πιστεύετε, ότι κι αν ακόμη καταφέρετε να την σχεδιάσετε, δεν θα μπορείτε αυτήν να την κοινοποιήσετε. Το αναμενόμενο σοκ που θα δεχθούμε όλοι οι "δεσμώτες" από αυτήν, προεικάζεται να είναι τόσο ισχυρό, εφόσον ανατραπεί πλήρως το κοσμοειδωλό που μας έχουν εμφυσίσει, μέσω τού προγραμματισμού που υφιστάμεθα, ώστε να μην μπορούν να σταθμιστούν οι επικίνδυνες συνέπειές του. Από την άλλη δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να παραμένουμε στο έλαιος των "θαυματοποιών" μέσα στις σπηλιές αιωνίως. Ειδικά τώρα, που αυτοί δρούν ακατάσχετα για την επιβολή τού "τέλους τής ιστορίας", το οποίον έχουν σχεδιάσει οι "σκιές" και οι "προφύτες". Εξάλλου γνωρίζετε, πόσο μπορούν αυτές να παραπλανούν... Ακόμη και το υπηρετικό τους προσωπικό.

- Με εκπλήσσετε στην κυριολεξία, είπα στην θεία. Φαίνεσθε πολύ ενημερωμένη. Μήπως είσθε η Αιξ ή Ζύζι, που σχοιάζουν προσφάτως στο ιστολόγιο;
- Καλέ τι λέτε; αναφώνησε η θεία. Εάν ήμουν ένας από αυτούς τούς κυρίους θα πήγαινα να συνδράμω συγγραφικώς τον Μπουκόφσκυ και όχι εσάς. Και μην τον υποτιμάτε καθόλου τον Charles! Η γραφή του διακρίνεται από πολύ ισχυρότερο λυρισμό σε σύγκριση με την δική σας. Εξ άλλου σε τέτοιες περιπτώσεις, οι υπηρεσία με την οποία συνεργάζομαι, δεν θα έστελνε εμένα, αλλά κάποια νεώτερη συνάδελφο. Παρόλο που και εγώ μπορώ να ισχυρισθώ, ότι στην νεότητά μου πυροδότησα κάποια πονήματα όπως το "Sex Machine". 

Θα με τρελάνει η θεία, σκέφτηκα. Ας την ρωτήσω καλύτερα τι είναι αυτό που θέλει μού δωρήσει. Όμως σκέφθηκα να το κάνω με εύσχημο τρόπο:  
- Προηγουμένως μιλήσατε για υπηρεσία με την οποία συνεργάζεσθε, ποιά είναι αυτή; ρώτησα.
Η θεια με κοίταξε με ένα μορφασμό, που έδειχνε ότι είχα παραβιάσει κάτι στοιχειώδες.
- Συγγνώμη, εάν γίνομαι περίεργος, πρόσθεσα. Είναι αυτονόητο, ότι δεν είναι αναγκαίο να μού απαντήσετε σε κάτι που δεν με αφορά.
- Δεν σάς αφορά; Μα τι λέτε τώρα. Σάς αφορά και με το παραπάνω. Μόνο, που για να είμαι ειλικρινής εκτιμούσα ότι θα είχατε καταλάβει ήδη ποιος με έστειλε σε σάς.
Η θεία άρχισε πλέον να με μπερδεύει τελείως.
- Μήπως μπορείτε να βοηθήσετε λιγάκι τον αφελή που βρίσκεται ενώπιόν σας, να καταλάβει σχετικά; ρώτησα.
- Μα καλέ μου είναι ηλίου φαεινότερον, απάντησε με στόμφο η θεία. Πώς δεν καταλάβατε ακόμη, ότι με στέλνει σε σάς η Πρόνοια; Η Πρόνοια είναι αυτή που σάς επέλεξε.
Ακούγοντας αυτά τρόμαξα. Τα ίδια είχε ισχυριστεί και ο Αδόλφος για τον εαυτό του. Μήπως τελικά η θεία ήταν κάποιο εκτόπλασμα από το απώτερο βεβαρημένο παρελθόν αυτής τής πόλης, και εκινείτο μεταξύ τής πρώην καγκελαρίας και άλλων υπηρεσιών το τρίτου ράιχ;
Από την άλλη όμως, όσα έλεγε η θεία εβρίσκοντο στο δικό μου μήκος κύματος. Επί πλέον τα πρώην γραφεία τής γκεστάπο ήσαν στο άλλο άκρο τής συνοικίας.

- Αφού λοιπόν καταλάβατε περίπου μέσα - έξω ποια μπορεί να είμαι, ας σάς πω και τι είναι αυτό, το οποίον έχω εξουσιοδοτηθεί να σας δωρήσω, είπε η θεία. Οπωσδήποτε θα έχετε δεί την ταινία "Ζούν Αναμεσά Μας", δεν είναι έτσι; Εξ άλλου τι σόι συνομωσιολόγος θα είσαστε, εάν αγνοούσατε την άλφα-βήτα, που όλοι γνωρίζουν.
- Βεβαίως και την γνωρίζω, απάντησα. Μήπως μεταφέρετε κάποιο προς υπογραφή συμβόλαιο για να πρωταγωνιστήσω σε κινηματογραφική παραγωγή; Πάντοτε πίστευα ότι έχω ταλέντο. Αυτοί που φοβήθηκαν να με προωθήσουν μέχρι σήμερα, είναι οπωσδήποτε οι σκηνοθέτες, επειδή μπορεί να τούς έτρωγα το ψωμί. Αναλογιστείτε μόνο τον τρόμο τού Κόππολα, όσο αφορά τα γένια που άφηνα παλαιότερα. Ακόμη, όταν ήμουν μαθητής, μια γειτόνισά μας πρωταγωνιστούσε σε ασπρόμαυρες ταινίες. Συχνά μας επισκεπτόταν για καφέ, διότι είχε δημιουργηθεί και ένα νταλαβέρι με ένα μπάρμπα μου, ο οποίος ενδιαμέσως έχει φύγει από την ζωή. Αλλά παρεναίβει ο παππούς μου ο μακαρίτης, ο οποίος δεν τού επέτρεπε παντρολογήματα με την αρτίστα.
- Αυτό που σάς φέρνω είναι πολύ σημαντικό. Και μόνο εσείς θα έχετε κάτι τέτοιο εκτός κινηματογράφου. Είναι ένα ζευγέρι γυαλιά, όπως αυτά που φόραγε ο πρωταγωνιστής τής ταινίας. Σε λίγο θα μπορείτε να τούς βλέπετε. Εσείς κα;ι μόνο εσείς. Διότι ναί, πράγματι ζουν ανάμεσά μας, είπε με ιδιαίτερη σοβαρότητα η θεία. Και γι αυτό σάς επέλεξαν.
- Μεγάλη η τιμή που μού κάνετε, αναφώνησα. 
- Οπωσδήποτε, πρόκειται για κάτι καθοριστικής σημασίας. Αποτελεί σημαντικό γεγονός για μάς η επιλογή σας. Αρχικά σκεφθήκαμε να δώσουμε τα γυαλιά αυτά στον Ντέιβιντ Άικ. Μετά πέρασε από το μυαλό μας ο Άλεξ Τζόουνς. Όμως..., είπε αινιγματικά η θεία. 
 - Όμως τι; ρώτησα. 
- Δεν αποσκοπώ να σάς σεμνύνω σχολιάζοντας την δική σας προσωπικότητα. Όμως σκεφθείτε τούς άξιους συνεργάτες σας, αυτούς πού σάς διαβάζουν, αυτούς που σάς σχολιάζουν... Τι να πιάσουν μπροστά τους αυτοί που παρακολουθούν τον Ντέιβιντ Άικ.
- Μα όλοι σχεδόν όσοι επισκέπτονται την σελίδα μου, γνωρίζουν τον Ντέιβιντ Άικ και παρακολουθούν τα βίντεο του στο διαδίκτυο, εκδήλωσα την απορεία.  
- Ναι, μα εσείς αγαπητέ δεν είστε μόνο συνομωσιολόγος... Είστε και αρκουδοτρόφος, είστε και συντονιστής, είστε και ένα είδος αναξιοποίητου Χόμφρεϋ Μπόγκαρντ και Ταρζάν με την πάροδο τού φιλμ νουάρ, είπε η θεία, πετώντας στα χέρια μου ένα ζευγάρι γυαλιά, πριν αποχωρήσει δωρίζοντάς μου ταυτοχρόνως ένα χαμόγελο με γοργό βήμα.

Να ισχυριστώ αναληθώς, ότι δεν ήμουν σαστισμένος κρατώντας στα χέρια μου τα γυαλιά σαν καυτή πατάτα; Το πρώτο που μπόρεσα να κάνω, ήταν να κρύψω τα γυαλιά στην τσέπη τού παλτού. Σχεδόν ασυναίσθητα μετά τα έβγαλα και τα έβαλα στην άλλη τσέπη, η οποία εφάπτετο τού μέρους τής καρδιάς. 

Σκέφτηκα να τα προβάρω. Όμως σε τι θα οφελούσε αυτό μέσα στο πάρκο; Αφού δεν βρισκόταν εκεί κανείς πέρα από τα δένδρα. Σκέφθηκα ότι αποκλείεται "αυτοί" να ήσαν μεταμφιεσμένοι με την μορφή δένδρου. Πέραν αυτού, εάν πέρναγε κάποιος, δεν θα προκαλούσα την υποψία του φορώντας μαύρα γυαλιά μέσα στο καταχείμωνο; Κι αν ήταν κάποιος από "αυτούς"; Δεν θα διαπίστωνε ίσως, τι σόι είναι τα γυαλιά που φοράω, οπότε με ένα τηλεφώνημα θα γέμιζε το πάρκο από δαύτους και άντε μετά να ξεφύγω.
Σκέφτηκα την μανούλα μου. "Ολημερίς από κοντά βηθούν κι οι αποθαμένοι", σκέφθηκα. Καλό θα ήταν, όποτε είχα τα γυαλιά αυτά μαζί μου, να έπαιρνα μαζί και μια φωτογραφία της, για να με προστατεύει η μακαρίτισα. Αχ, μανούλα μου. Γιατί με επέλεξε η Πρόνοια για μια τόσο επικίνδυνη αποστολή; Βοήθα με να τα βγάλω πέρα.

Ενώ σκεπτόμουν αυτά άρχισα να πεινάω. Ναι. Ο επόμενος στόχος μου έπρεπε να είναι ο πιο κοντινός και ταυτοχρόνως ο πιο κατάλληλος. Λίγο πιο πέρα βρισκόταν το δημαρχείο. Στο υπόγειο υπάρχει το εστιατόριο, όπου τρώνε το μεσημέρι οι υπάλλοιλοι και οι επισκέπτες. Εκεί έχει πάντοτε πολύ κόσμο. Εάν ήμουν τυχερός, ίσως βρισκόταν ανάμεσά τους και κάποιος "αυτούς", οπότε φορώντας τα γυαλιά θα τον αναγνώριζα.
Με γρήγορο, αλλά ταυτοχρόνως εντονα προσεκτικό βήμα, κατευθήνθηκα προς τα εκεί. Ασυναίσθητα έτεινα το χέρι προς το μέρος τής καρδιάς. Τα γυαλιά ήσαν στην θέση τους. 

Κατέβηκα τα λίγα σκαλοπάτια μέχρι την είσοδο. Πλησιάζοντας την, αυτή άνοιξε προς την μεριά μου και έπεσε σχεδόν επάνω μου ένας τύπος που φόραγε μπλε παλτό και μαύρα γυαλιά. Ήταν σχεδόν ολόιδιος με τον Λιακό. Τρόμαξα. Αμάν τι έγινε; αναρωτήθηκα. Μού την πέφτουν πριν προλάβω να ξεκινήσω; 
Κοίταξα προς τα πίσω τον τύπο που απομακρυνόταν. Είχε στο πίσω μέρος τής κεφαλής ένα σαφές ξεκίνημα φαλάκρας. Άρα αποκλείεται να είναι αυτός ο Δημοσθένης, σκέφθηκα. Παρ' όλα αυτά αύξησα την επιφυλακή μου. Δαύτη την μέρα συνέβαιναν ένα σωρό παράξενα πράγματα και έπρεπε να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός. 

Φθάνοντας στην τραπεζαρία προσπάθησα με διερευνητικό βλέμμα να κάνω μια πρώτη αυτοψία. Σχεδόν τα μισά τραπέζια ήσαν γεμάτα. Οι εστιαζόμενοι, άντρες και γιναίκες, γευόντουσαν οι περισσότεροι, ως συνήθως, κάποιο σνίτσελ με πατάτες και κόκκινο λάχανο. Κάποιες κυρίες, ίσως για λόγους εμφανίσεως, ίσως ένεκα πιο υγιεινής διατροφής, έτρωγαν σαλάτα. Ένας ηλικιωμένος, από αυτούς που έχω χαρακτηρίσει ως όψιμους μαμόθρεφτους, είχε μπροστά του δυο μικρές σούπες, που τις καμάρωνε γελαστός, μάλλον προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του, ότι αυτές ήσαν ανώτερες από κοκορέτσι. 
Ασυναίσθητα έβαλα το χέρι μου στην τσέπη τού παλτού και ακούμπησα τα γυαλιά.
Στην συνέχεια κατευθύνθηκα στον χώρο, που δίνουν τα φαγητά. Διάβασα το μενού στον τοίχο πίσω από τον γκισέ που σέρβιραν. Παράγγειλα μια γαβάθα φακές, παρακαλώντας αυτόν που σέρβιρε να ψαρέψει στον ντέτζερι με ευστοχία, ώστε να πιάσει στην κουτάλα όσο το δυνατόν λιγότερα κομάτια λουκάνικου. Φόρτωσα στον δίσκο και ένα μεταλλικό νερό. Μετά προχώρησα στο ταμείο και πλήρωσα. Στην είσοδο τής τραπεζαρίας είναι το τραπέζι με τα μαχαιροπήρουνα και το λαδόξυδο. Πήρα την φιάλη με το λάδι με αργές κινήσεις, ώστε να κετευθύνω το βλέμα μου στα τραπέζια. Αισθάνθηκα να υπάρχει ένα ολόκληρο κινηματογραφικό συνεργείο μέσα στο κεφάλι μου. Η στιγμή πλησίαζε.

Επέλεξα ένα άδειο μεγάλο τραπέζι, που βρισκόταν μπροστά από τον εξωτερικό τοίχο. Έτσι είχα καλυμμένα τα νώτα μου. Οι μεγάλες κολώνες δεξιά και αριστερά μού πρόσφεραν και σχετική πλευρική κάλυψη. Κάθησα και ταξινόμησα προσεκτικά μπροστά μου την γαβάθα, το νερό και το κουτάλι επάνω στην χαρτοπετσέτα. Μεγάλη εντύπωση μού είχε προξενήσει, ότι κατά το σερβίρισμα είχαν ακουμπήσει στο πιάτο κάτω από την γαβάθα και ένα κομμάτι γυαλόχαρτο. Δεν το είχα κάνει θέμα, για να μην στρέψω την προσοχή σε μένα.
Σήκωσα μετά το κεφάλι εν είδη περισκοπίου. Το πρώτο που έστρεψα την προσοχή μου ήταν να εξακριβώσω κατά πόσο υπήρχε γυαλόχαρτο και στα άλλα τραπέζια.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι περισσότεροι είχαν δίπλα στην χαρτοπετσέτα ένα κομμάτι γυαλόχαρτο. Ακριβώς όπως το δικό μου. Δεν μου προξένησε όμως την παραμικρή εφυσήχαση, το ότι η Γερμανία είναι η χώρα, όπου βασιλεύουν οι προδιαγραφές.
Κοίταξα τούς άλλους. όλοι έτρωγαν ή συζητούσαν αμέριμνοι. Δεν φαινόταν κάποιος μεταξύ τους να με παρακολουθεί ή να με προσέχει. Η ώρα είχε φθάσει. 

Με γρήγορη κίνηση έβγαλα από την τσέπη τα γυαλιά και τα φόρεσα. Προς πρωτόγνωρη έκπληξή μου, όλοι όσοι κάθονταν μπροστά μου ήσαν τραγιά. 
Σηκώθηκα να δώ τι τρώνε. Όλοι έτρωγαν τραγόσουπα. Αυτό δεν είναι δυνατόν, σκέφθηκα. Εδώ πέρα πρόκειται για είδος κανιβαλισμού.
Τα γυαλιά όμως δεν είχαν παραλλάξει μόνο την όραση, αλλά και την όσφρησή μου. Μια μυρωδιά κατσικοστασίου με κυρίευσε. 
Δεν μπόρεσα άλλο να αντέξω και πήγα στο πλησιέστερο τραπέζι.
- Τραγιά είστε; ρώτησα. 
- Γιαβόλ ρε φιλαράκι, τι περιμένεις να πούμε; μού απάντησε ένας από τούς τέσσερεις "συνδαιτημώνες", ενώ οι άλλοι γέλαγαν ειρωνικά. Όχι μόνο τραγιά, βαφομήτες, πρόσθεσε. Στο μάτριξ βρίσκεσαι μικρέ, είπε σαν να αναφέρεται σε κάτι αυτονόητο. Σε ποια στάνη νομίζεις ότι βρίσκεσαι;
Κοίταξα γύρω μου. Κάποιοι που είχαν τελειώσει το φάγητο έτριβαν το μέτωπο και το δεξί τους χέρι με το γυαλόχαρτο.
- Τι κάνουν αυτοί; ρώτησα.
- Μην το παίζεις χαζός, μού απάντησε ο ίδιος. Προετοιμάζουν το δέρμα τους, διώχνοντας την κατσικοτριχιά, για να δεχθούνε σύντομα το χάραγμα, πρόσθεσε. 
- Αμάν, είπα, μην το κάνετε αυτό. Είναι καταστροφικό, θα είναι μοιραίο.
- Και τί θέλεις ρε μάστορα, απάντησε ο ίδιος, όλοι αυτοί να αδυνατούν σε λίγο να αγοράζουν ή να πωλούν, επειδή εσύ διακατέχεσαι από φοβίες;
Καθώς μιλούσε, οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Καθώς χαχάνιζαν τα ερμφρόδυτα στήθη τους κινούνταν πάνω κάτω.


Έπαθα πλάκα. Κοίταξα ασυναίσθητα τα χέρια μου. Στο επάνω μέρος είχε αρχίσει να φυτρώνει μια γκριζόχρωμη τριχιά.
Άφησα τα συμπράγκαλα όπως ήταν στο τραπέζι μου και το έβαλα στα πόδια. Δεν πρόλαβα να βγάλω στην βιασύνη ούτε τα γυαλιά.
Καθώς πετάχτηκα έξω από το εστατόριο στην πλατεία τού Δημαρχείου κοίταξα ασυναίσθητα πίσω μου. Εκεί βρισκόταν ένας μικρός μαυροπίνακας, όπου αναγράφετο το μενού. Διάβασα: "Και σήμερα και αύριο και πάντοτε: Διμεθυλτρυπταμίνη με σάλτσα μολόχ".


Καθώς απομακρύνθηκα τρέχοντας μερικά μέτρα ακόμη, κοίταξα προς τα πίσω. Η επιγραφή τού ονόματος τού εστιατορίου δεν ήταν πλέον "Στο Σπασμένο Κανάτι", αλλά "Μάτριξ. Η Μεγάλη Απόλαυση".

Δεν άντεξα άλλο. Παρ΄ όλη την τρεχάλα έβγαλα τα γυαλιά. Όλα όμως γύρω μου ακολουθούσαν ξανά τον πάγιο ρυθμό τους. Ένας κόσμος εφησυχασμένος, προκομμένος, ευσυνείδητος, που έσπευδε βραδέως να διεκπεραιώσει το πρόγραμμα τής ημέρας.
Έκανα και εγώ το βήμα μου πιο αργό, ώστε να μην προκαλώ προσοχή.
Σκέφθηκα, ότι ήταν πλέον καιρός να πάω στο σπίτι, για να προχωρήσω κι εκείνη την ανάρτηση για την προσπάθεια ερμηνείας σχετικά με αυτό το συμπαθέστατο και άκακο κατσικάκι. Αισθάνθηκα να με διαχέουν όλοι αυτοί οι χυμοί ευτυχίας, που είχα αποκομίσει από την παιδική μου ηλικία, όταν μελετούσα ανελλειπώς τον μίκυ μάους, τον γκούφυ και τον ντόναλντ ντακ.
Αχ, τι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια ήσαν αυτά, μανούλα μου, σκέφθηκα. Τότε που αισθανόμαστε την ζεστή παρουσία και την φροντίδα σου δίπλα μας.



Συνεχίζεται...

Ο Κατσικοδημιουργός και η προπαγάνδα του σχετικά:

Από ότι φαίνεται δεν είναι μόνον στην Ελλάδα κάποιος ότι δηλώσει.






Η καλή καρδιά τού Χρηστάκη
Άντε και καλή καρδιά, φίλες και φίλοι






Χρόνια Πολλά και Καλά
Πάντοτε Δυνατοί, πάντοτε Ωραίοι



και το Μπόνους Βίντεο πριν πάω περίπατο στο πάρκο

NOMEN EST OMEN - ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ "ΤΡΑΓΟ ΔΥΟ"

 

ΑΝΗΦΟΡΙΖΟΥΝΕ ΠΟΜΠΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΤΡΑΓΟΣ 

Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΡΙΟΝΙ

ΦΟΡΑΕΙ ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΝΙΟ ΣΤΕΜΜΑ ΚΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΑΡΟΠΙΔΕΣ

ΡΑΝΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΕ ΑΙΜΑ

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ;

ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗ ΚΙ ΕΠΕΣΕ ΚΑΝΑΣ ΒΡΑΧΟΣ;

ΧΩΡΟΠΗΔΩ ΧΩΡΟΠΗΔΩ

ΚΙ ΕΧΩ ΕΝΑ ΤΣΙΡΚΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ

ΜΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

ΜΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΟΥ 'ΧΕΙ ΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΖΟΡΙΚΙΑ

ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΟΥ

Διονύσαρος

Συμφωνώ πως οφείλει κανείς να εντάξει την λειτουργική ερμηνεία του clip στον γενικότερο προβληματισμό του διανοητικού αγώνα και όχι αποσπασματικά. Αν θες αυτή η ανάρτηση αναδεικνύει το βάθος και τους τρόπους που μπορούν αφανώς να κινούνται τα πράγματα και καταδεικνύει το πολύπλοκο της διαδικασίας να ξεχωρίσει κανείς: τις πραγματικές προθέσεις πίσω από την έκθεση συμβόλων, από την προκατάληψη του δέκτη. 

Κ.Δ


1. ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟ-ΔΥΟ

Για μια ακόμη φορά ο αγαπητός Κ.Δ μάς παρείχε πολύ ενδιαφέρουσες αφετηρίες προβληματισμού και με την προηγούμενη ανάρτηση. Ο καλός μου φίλος αποδεικνύεται προκλητικότατος, με αποτέλεσμα πλέον να μην τον προλαβαίνω. Αρχίζω να υποπτεύομαι, ότι για να μπορέσω να ανταποκριθώ στοιχειωδώς στις προκλήσεις του, θα πρέπει να κόψω από αλλού. Αλλά περί αυτού δεν μού καίγεται καρφί, διότι τα πάρεργα με κούρασαν και αυτά μού τα έχουν απαγορεύσει αυστηρώς τόσο οι καρδιολόγοι όσο και κάποιες ζωντοχήρες (ένεκα ότι έχω πλέον μηδενικές αποδόσεις στο τεστ κοπώσεως). Αλλά όπως έλεγε ένα καλό μου φιλαράκι, ο οποίος απεδήμησε για τα αιώνια λειβάδια, με την πείρα που τον διέκρινε ως πρώην υπάλληλο εφοπλιστικού γραφείου, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε μια εκδρομή στο Άμστερνταμ χωρίς να έχουμε κλείσει χώρο διαμονής: "Δεν πειράζει, λιμάνι είναι θα τα βρούμε".

Φρονώ ότι το κλιπ του "Τραγοδύο", ή αγγλιστί "Pet Goat II", θέτει μεγάλης σημασίας ζητήματα, οπότε ο φίλος μου πέτυχε διάνα με την επιλογή του. Όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση θα ισχυριζόμουν ότι το Diana σχετίζεται αναφανδόν με την Αρτέμιδα Ορθία. 
Ίσως αναρωτηθεί κάποιος, για ποιόν λόγο δεν εντάσσω στην μετάφραση τού τίτλου το "pet". Ας μην παραβλέπουμε όμως, ότι και η μετάφραση εντάσσεται στα πλαίσια της απόπειρας ερμηνείας τού κλιπ. Άρα δύναμαι να εμμένω στο δικαίωμα να μην θεωρώ κατοικίδιο ζώο τον "βαφομήτη" ή άλλως πώς "μπαφομέθ" (βαφή μήτης : "πνευματικό βάπτισμα", τελετουργικό με παραγωγή δυμεθύλτριπταμίνης). 
Επί πλέον για ποιον λόγο "απόπειρα"; Απόπειρα σημαίνει προσπάθεια να φέρουμε εις πέρας. Τουτέστιν να διέλθουμε του συνόλου ζητήματος με λειτουργικό τρόπο στην προσπάθεια να αποδόσουμε ερμηνεία, στο εν λόγω "πόνημα", το οποίον βρύθει συμβολισμών. 

 Κατ' αρχήν θα συμφωνήσω με την διαπίστωση τού Κ.Δ αναφορικά με τις τεχνικές προϋποθέσεις κατασκευής ενός πονήματος, ως το εν λόγω: Και εγώ εκτιμώ, ότι ο πας εις, όστις διαθέτει κάποια εξοικίωση με όχι σώνει και καλά πολύπλοκα προγράμματα για "animation", μπορεί κάλλιστα να κατασκευάσει από τεχνικής πλευράς ένα κλιπ το οποίον να ανταποκρίνεται στην τεχνική ποιότητα τού εν λόγω. Οπότε η τεχνική ποιότης δεν συνάδει οπωσδήποτε, ότι ο κατασκευαστής ήτο οπωσδήποτε κάποιο πολύ άρτια οργανωμένο επιτελείο των ιλλουμινάτων.
Πλην όμως κάθε πόνημα δεν διέπεται μόνο από τεχνικού χαρακτήρα ιδιότητες. Αυτό το οποίον χαρακτηρίζει κυρίως ένα πόνημα, που θα μπορούσε να εγείρει αίτημα "πνευματικών δικαιωμάτων" είναι η παραγωγή. Επί παραδείγματι, ο καθείς σήμερα όστις διαθέτει ένα σχετικά φθηνό "home studio", μικρότερου κόστους ίσως των χιλίων ευρώ, είναι εις θέσιν να προβεί σε ηχογραφήσεις, οι οποίες διαθέτουν καλύτεροι ποιότητα από αυτήν των δίσκων του Μπομπ Ντύλαν ή των Μπητλς κατά την δεκαετία των '70. Όμως ελάχιστοι είναι αυτοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να κάνουν σήμερα μια παραγωγή, όπως το "Sympathy for the devil".
Κατά συνέπεια εκεί που αρμόζει να εστιάσουμε την προσοχή μας στην διαδικασία αποκωδικοποιήσεως τού κλιπ, δεν μπορεί να είναι το τεχνικό μέρος.

Όσο αφορά την άποψη τού φίλου μου, ότι αυτό το κλιπ δεν φτιάχθηκε για παιδιά αλλά για ενήλικες, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.

Στον κόσμο που εξωτερικά κυριάρχησε η υποβολή, είναι πλέον αυτονόητο να δίνονται τα πιο ευέλικτα μηνύματα με πρωταγωνιστή την κινούμενη φιγούρα κάποιου τράγου. Εξ άλλου ο Γουώλτ Ντύσνεϋ έδειξε όλο τον προσήκοντα σεβασμό απέναντί του: Καμία από τις φιγούρες του δεν ανταποκρίνονται σε αυτόν. Όμως οι εποχές αλλάζουν. Στην φάση που "οι άνθρωποι μετατρέπονται σε μασόνους χωρίς ποδιά", έφθασε οι ώρα να ξεχυθούν και τα σύμβολα τού αποκρυφισμού προς πάσα κατεύθυνση.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο υποκλείνομαι πάντοτε μπροστά στο θέατρο σκιών. Ο Καραγκιόζης ποτέ δεν θα ανεχόταν να παιχθούν τέτοιου είδους "σενάρια" επάνω στην καμπούρα του. Σε τέτοιου είδους θεατρίνισμούς θα πήδαγε έξω από τον μπερντέ φωνάζοντας: "Μπορεί να κατάντησα σκιά. Όμως το κοπίδι χάραξε αλύπητα το είναι μου, ώστε να διέρχεται από μέσα του το φώς".


2. ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΓΕΝΙΚΩΣ 

Ορθώς ονομάσθησαν τα σύμβολα σύμβολα. Διότι αφ' εαυτού δεν επιτελούν κάτι συγκεκριμένο ή ολοκληρωμένο αλλά συμβάλλουν. Τουτέστιν καθοριστικό περί τού προς τα πού βαίνει ένας συγκεκριμένος συμβολισμός είναι τα έταιρα συμβάλλοντα, τα οποία και συνδομούν το όλον.
Τα συμβολα αφ' εαυτού δεν δύνανται να αποδίδουν κάποια ποιότητα και συμφώνως προς τα έταιρα συμβάλλοντα δύνανται αναλόγως την περίπτωση να συμβάλουν σε ποιότητες, οι οποίες μπορεί να είναι όχι απλώς τελείως διαφορετικές, αλλά και αμοιβαίως συγκρουόμενες.
Εάν πάρουμε λόγου χάριν το κατσίκι και τον τράγο, ο οποίος ενέχεται στο ζήτημα, το οποίον έθεσε ο φίλος μου Κ.Δ, μπορούμε ανέτως να εντοπίσουμε δυο σαφώς αντικρουόμενα δεδομένα στα οποία αυτός ως σύμβολο αναφέρεται:
Αφ' ενός υπάρχει ο βαφομήτης, ως αναφανδόν δυαρχικό σύμβολο, υπό μορφή τράγου. Τα δύο τραγοκέρατα είναι αυτά, τα οποία ο Κ.Δ απεικόνισε μάλιστα στην προπροηγούμενη ανάρτησή του (Ανοικτή Επιστολή) ως "Δίδυμα Κέρατα τής Επαναστάσεως και Άνωθεν Ανίερης Πιέσεως".
Αφ' εταίρου υπάρχει στα πλαίσια τής Ελληνικής Μυθολογίας η γίδα Αμάλθεια, η οποία εξέθρεψε και έσωσε τον Δία. Η Μυθολογία κάνει λόγο μόνο για ένα κέρατο τής Αμάλθειας. Μέσα σε αυτό ευρίσκοντο όλες οι τροφές που δόθηκαν στον Δία. Ως εκ τούτου θεωρείται το κέρας τής Αμάλθειας ως πηγή γενναιόδωρης άνωθεν προσφοράς και ως χώρος, όπου φυλάσσονται όλα τα καλά και χρήσιμα. Επί τού προκειμένου αξίζει να τονιστεί ο μονισμός τού ενός κεράτου έναντι τής δυαρχίας των άλλου είδους κερασφόρων.

Αναμφιβόλως ο τράγος υπό την μορφή σατύρου μπορεί να συμβολίζει τα ένστικτα στην χονδροειδή και ανεπεξέργαστη έκφανσή τους. Συχνά ο σατανάς συμβολίζεται ως τραγοπόδαρος. Εάν όμως αναλογιστούμε την διττή ερμηνεία που δόθηκε στον θεό Διόνυσο, αφ' ενός από τούς "Οργεώνες" ως δυμεθυλτριπταμινική θεότητα και αντιθέτως προς αυτούς από τούς "Θιάσους" ως θεότητα συμποσιασμού, μπορούμε να διαπιστώσουμε την τεράστια απόσταση που μπορεί να έχουν οι συμβολισμοί, κάνοντας χρήση τού ιδίου συμβόλου.
Απαύγασμα τής ευλογίας τής τραγικής συμβολικής στάθηκε η Τραγωδία τής κλασσικής περιόδου. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ο τράγος ως σύμβολο, ακόμη και όταν αυτό είναι ρυπαρό, δύναται να επενεργεί κάθαρση. Κλασσική περίπτωση αποτελεί ο αποδιοπομπιαίος τράγος των Εβραίων. Αυτοί σε τακτά διαστήματα επέλεγαν ένα τράγο, όπου με κάποια τελετουργικά τού φόρτωναν τις αμαρτίες τους και στην συνέχεια των εξεδίωκαν φίρδην μίγδην. 

Βεβαίως προκύπτει το ερώτημα: 
Ήταν σκοπός τής δημιουργίας τού εν λόγω πονήματος η αφύπνιση, ή ίσως και η κάθαρση των θεατών, ή μήπως αυτό αποσκοπεί σε υποβολή ενός άνευ προηγουμένου απάνθρωπου μηνύματος; 


3. ΦΙΔΙ ΠΙΘΙΚΟΣ ΚΙ ΑΗΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΛΟ 

Θεωρώ ότι ο Χέγγελ κατ' εντολή του "τάγματος των πεφωτισμένων τής Βαρβαρίας" μαζί με τα παιδιά και τα αποπαίδια του, ήταν αυτοί που προσέδωσαν την σύγχρονη μορφή στην εξωτερική καραμπογιά τού Μάτριξ. Οι νεοχεγγελιανοί "νέοκονς" τού στράους πρόβαλλαν μετά την διακήρυξη της "νέας τάξης" τον αλητάμπουρα Φράνσις Φουκουγιάμα, ο οποίος τιτλοφόρησε το αντίστοιχο φλινάφημα "Τέλος τής Ιστορίας". Κατ' ουσίαν επρόκειτο για το τέλος τού διπολισμού, την ένταξη τής Κίνας στην λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση", την απαρχή τής καταλύσεως τής κυριαρχίας των κρατών που είχε θεσμοθετήσει το "Δόγμα Ζόνενφελντ" και το "Δόγμα Περιορισμένης Κυριαρχίας" τού Μπρέζνιεφ, τις εν ψυχρώ πολεμικές παρεμβάσεις τού ΝΑΤΟ με ή χωρίς επικάλυμμα τού Ο"Η"Ε, την ακατάσχετη διακίνηση εμπορευμάτων με την κατάργηση διεθνώς των τελωνειακών δασμών, καθώς και την ακατάσχετη μετακίνηση μεγάλου τμήματος τού παγκόσμιου πληθυσμού μέσω τής ντε φάκτο καταργήσεως τής συνοριακής διαφύλαξης πολλών κρατών και το ταυτόχρονο πατρονάρισμα ογκοδέστατων κυμάτων μετανάστευσης μέσω τής επιβολής αβάσταχτης εξαθλιώσεως σε πληθώρα χωρών και την εκτίναξη σε πρωτόγνωρα ύψη τής τιμής των ενεργειακών υδρογονανθράκων. Η σάλτσα έδεσε στην συνέχεια με την λαίλαπα τής τεχνητής χρηματιστικής και δημοσιονομικής κρίσεως. Από πού όμως συνέγεται το "τέλος τής ιστορίας"; Με ποιο τρόπο φθάνει μια διαδικασία χιλιάδων ετών σύμφωνα με την εξαγγελία τής αιχμής τού δώρατος των "πεφωτισμένων", που είναι οι "νέοκονς", στο τέλος της;

Εάν παρατηρήσουμε το κεντρικό μήνυμα τού εν λόγω κλιπ, πρόκειται ακριβώς περί αυτού. 

Το κλιπ ξεκινάει με τον τράγο να σκάει μύτη από το άνοιγμα μιας παράγκας, πίσω από ένα συρματόπλεγμα, ενώ προηγουμένως δείχνεται η πόρτα και το πόμολο που την ανοίγει. Εννοείται, ότι αυτό που ακολουθεί, είναι η απελευθέρωση τού τράγου. Ο τράγος φέρει στο μέτωπο τον γραμμικό κώδικα με τα τρία 6, τουτέστιν συμβολίζει τον φορέα τής λεγόμενης εποχής τού "αντιχρήστου". Δυο δαιμονικά χέρια σηκώνουν στην συνέχεια μια μπάρα. Αυτός ο εικονισμός αποτελεί την εισαγωγή, το προανάκρουσμα και την δύναμη πυροδοτήσεως αυτών που ακολουθούν, ή υποτίθεται ότι θα ακολουθήσουν στην πραγματικότητα.
Κατ' ουσίαν το σενάριο ξεκινάει με τον τζωρτζ μπους νεώτερο μέσα σε ένα σχολείο και τελειώνει με την είσοδο τού Ιησού Χρήστου μέσα στην πιρόγα που οδηγεί ο Άνουβης, ως δίδυμο συνδιαρχικό διαχρονικό συμβολό του στην περιοχή τού ηλίου, ο οποίος αποτελεί το ανώτατο σύμβολο των αποκρυφιστών, ενώ διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν οι τρεις πυραμίδες τής Γκίζας.
Ως γνωστόν είχε ανακοινωθεί / σκηνοθετηθεί ότι ο Μπους ήταν σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας δημοτικού σχολίου δίπλα σε μια δασκάλα, όταν υποτίθεται ότι τού ανακοινώθηκε το γκρέμισμα των δίδυμων πύργων. Η σκηνή αυτή σηματοδοτεί την αντίστροφη μέτρηση στην διαδικασία αποδόμησης στα πλαίσια τής "νέας τάξης". Τα χέρια τού μπους κινούνται αρχικά ως να ήσαν δεμένα με κλωστές μαριονέτας, ενώ στην συνέχεια φαίνεται να φοράει ένα καπέλο. Αυτό δεν είναι το καπέλο τού "ηλίθιου", αλλά τού μάγου. Πρόκειται ακριβώς για το καπέλο που φοράει ο Μέρλιν και όλοι οι μάγοι στην καθιιερωμένη συμβολική, η οποία μπορεί να εκκινεί από τις εικονογραφήσεις παραμυθιών, έχει όμως πλήρεις προεκτάσεις. Το είδος αυτού του καπέλου αποτελεί από φυσικής πλευράς ακίδα, η οποία συγκεντρώνει κάθε είδους ακτινοβολία, την οποία διοχετεύει στο κρανίο αυτού που το φοράει.
Η τελική σκηνή είναι προφανές, ότι συμβολίζει αυτό, που οι αποκρυφιστές θεωρούν "συντέλεια". Οι πυραμίδες ως μεγαλιθικά κτίσματα παραπέμπουν σε πολύ πρώιμη χρονικά εποχή. Ενώ η άφιξη στον Ήλιο συμβολίζει τελειωτικό στόχο. Η πιρόγα κινείται μέσα στο νερό, δηλαδή στο χρονικό συνεχές, συμβολίζοντας το άγεσθαι και φέρεσθαι των μαζών μέσω των θρησκειών που ελέγχουν οι αποκρυφιστές. Καπετάνιος και επιβάτης ταυτίζονται μέσω των συμβολισμών (τρίγωνο με μάτι, σκυλομούρης, άστρο τού κυνός, Όσιρις, Ίσιδα, Σείριος). Φυσικώ τω λόγω δεν εικονίζονται επιβάτες και πλήρωμα, δηλαδή οι απλοί άνθρωποι και οι τέκτονες αχθοφόροι, δεδομένου ότι αυτοί είναι για τούς αποκρυφιστές ασημαντότητες στα όρια τού μη υπαρκτού.
Εάν τούς είχε πάρει είδηση ο φίλος μου Μάρκος Ντε Σαντ, θα είχε φτιάξει από τα στριγκάκια λάσο και θα τούς πήγαινε όλους δετούς για το γιουσουρούμ τής Μπαρμπουτιέρας.
Όσο αφορά το σενάριο τού κλιπ, πρόκειτα - κατά την εκτίμησή μου - σαφέστατα για την διαδικασία, η οποία εκκινεί με την απαρχή και ολοκληρώνεται με αυτό που εννοούν ετσιθελικά οι αποκρυφιστές "τέλος τής ιστορίας".
Αυτά δηλαδή που διακήρυξε ο ξεπεσμένος "άρχων τού ανατέλλοντος χοιροστασίου" στα αποχωρητήρια τής νέας υόρκης φουκουγιάμα, έρχονται να το επαναλάβουν σε επίπεδο μίκυ μάους οι μπράβοι συνάδελφοί του με καλλιέπεια κάλων.

Ανάμεσα στην αρχή τού στόρυ μέχρι τού χάπι - εντ τής "ελεύεσως των μεγάλων παλαιών" αιμοποτικών αληταμπουράδων, τούς οποίους συμβολίζουν οι εκχυνόμενες ακτίνες τού βαβυλωνιακού "ηλίου" - μολόχ, βυσσοδομούν ένα σωρό κωδικοποιημένοι εικονισμοί. Πριν υπεισέλθω συγκεκριμένα σε αυτούς, ώστε να επιχειρήσεω μια μεμονωμένη και στην συνέχεια μια συνολική αποτίμηση, θέλω να προβώ σε μια γενικού χαρακτήρα εκτίμηση:
Κάπου γράφει κάποιο Ευαγγέλιο στο περίπου, εάν καλώς ενθυμούμαι, ότι "προσέξτε τι συναίσθημα σας προκαλεί εάν δείτε μπροστά σας να παρουσιάζεται κάτι με την μορφή Αγγέλου τού Κυρίου. Εάν αισθανθείτε αναγούλα και θέλετε να ξεράσετε, επαγρυπνείστε. Διότι τότε δεν πρόκειται παρά για τον εξαποδώ και τον τρίβολο τού θανατά".
Καθόλη την αισθητηριακή πρόσληψη τού "πονήματος" κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να μην ξεράσω. Διότι σε αυτό λείπει παντελώς η όποια έστω ελάχιστη παρουσία και αναφορά έστω σε κάτι κατ' επίφαση θεμιτό. Τόσο η Αλίκη, όσο και το μήλο (abol - Απόλλων - απολύων) με τα σκουλίκια που γίνονται "νούφαρο", όσο το φεγγαρόπαιδο, όσο τα "γαλαζοαίματα" στρουμφάκια, όσο ο Χρηστώς και όσο το κάθε κακό συναπάντημα κει μέσα είναι σύμβολα αποκλειστικά των αποκρυφιστών. Για να μην αναφερθώ σε σατανάδες, φίδια - οθόνες πολυμέσων, επώαση "ανθρώπων" από αυγά και τα σούξου μούξου μανταλάκια.
Θυμήθηκα στην κυριολεξία την μακαρίτισα την γιαγιά μου. Κάποτε αυτή με είχε πάρει μάτι όταν ήμουν έφηβος στην παραλία μαζί με ένα γάλλο τουρίστα τη συνοδεία κάποιων νεανίδων, οι οποίες δεν θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι διέθεταν το παραμικρό φυσικό προσόν. Η συλλογιστική μας με τον φίλο μου σχετικά με τον προκύψαντα συμβιβασμό ήταν τότες "Γυναίκες νάναι, κι ότι νάναι".
Τότε η γερόντισα μου είχε πει: "Αφού σου έχω πεί να κυκλοφορείς μόνο με ωραία κορίτσια".
Οι δικαιολογίες που πρόβαλλα στην συνέχεια, ότι οι νεανίδες ήσαν χρυσοχέρες, νοικοκυρές, ότι δεν έμπαιναν στο πλύσιμο, ότι είχαν καθήσει λίγο πάρα πάνω στον ήλιο κλπ. δεν έπεισαν την γερόντισα, η οποία μού αποκρίθηκε:
"Το καλύτερα μαζί τους και τρελός, παρά  μονάχος σου και γνωστικός" θέλει και καλή φωνή.


Συνεχίζεται....

I, Pet Goat II

Για πρώτη δημοσίευση στο φιλόξενο αυτό χώρο του πελαγοφίαλου, επέλεξα να μην δώσω προς στιγμή συνέχεια στη συζήτηση, μέρος της οποίας ήταν και η επιστολή μου προ 3-4 δημοσιεύσεων. Συνέχεια, εκτός απροόπτου, θα δώσω στην επόμενη ανάρτηση μου, όπου και θα επιχειρήσω να προσεγγίσω και κάποια από τα ανοιχτά ζητήματα που άφησε ο οικοδεσπότης στην προηγούμενη ("τί να μην κάνουμε") και παραπροηγούμενη (απάντηση στην επιστολή μου) ανάρτηση.

Τις επιλογές των θεμάτων άλλες φορές τις σχεδιάζω κι άλλες πάλι μου τις υποδεικνύουν οι προκλήσεις της ζωής.  Αυτή εδώ ήταν μία πρόκληση που δε μπορούσα να της αντισταθώ. 

I, Pet Goat II

Το video που θα σας παρουσιάσω είναι υπερθετικά φορτισμένο με συμβολικό περιεχόμενο και είναι αντικείμενο πολλών αντικρουόμενων ερμηνειών στο διαδίκτυο. Για να δούμε γιατί έχει προκαλέσει τόση φασαρία και να κάνουμε μία ακόμη προσπάθεια αποσυμβολισμού του. Έχω σημειώσει και έχω δώσει κάποιες πολύ βασικές δικές μου ερμηνείες, χωρίς να θέλω να εξαντλήσω την ανάλυση, κι έχω αφήσει κάποια άλλα σημεία ανοιχτά για τις επόμενες ημέρες, ώστε και με την ενδεχόμενη συμμετοχή του κοινού να συμπληρωθούν στην περιοχή των σχολίων. Ούτως ή άλλως το τελικό στάδιο της ερμηνείας σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις μορφοποιείται αποκλειστικά μέσα στο μυαλό του κάθε αποδέκτη, ανάλογα με τα random φίλτρα του και το ποιόν του.

Ιδού το κλιπάκι λοιπόν του Ηλιοφάντη, το οποίο λέει πως το έφτιαχνε για τέσσερα χρόνια.

 

Ας δούμε και το πρώτο video της σειράς:

 

Αποσυμβολίζοντας ...

ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ

Όπως έχω ενημερώσει στα σχόλια, αυτές τις ημέρες προετοιμάζω το δεύτερο μέρος στην απάντηση που ξεκίνησα στην ανοικτή επιστολή τού συνεργάτου ΚΔ. Τα ζητήματα, τα οποία τέθηκαν στην ανοικτή επιστολή χαρακτηρίζονται από εύρος και βάθος μεγαλύτερο των όσων έχουν κατατεθεί από τον γράφονντα εδώ. Κατά συνέπεια η ανταπόκριση σε αυτήν την πρόκληση έχει αυξημένες απαιτήσεις και δεν είναι δυνατόν να πρασγματοποιηθεί χωρίς συγκεκριμένη προσπάθεια.
Αυτή η διαπίστωση δεν συνεπάγεται, ότι η πρόκληση τού ΚΔ. επφορτίζει τούς αποδέκτες τής επιστολής με μια στόχευση πέραν των υπαρχόντων δυνατοτήτων. Τουναντίον, αυτή λειτουργεί δημιουργικά στα πλαίσια μας ευτυχούς συγχρονικότητος, η οιποία επιχειρεί να οδηγήσει σε τοκετό, διαδικασίες που έχουν κυοφορηθεί αρκούντως και δεν έχουν πλέον χρεία ομφάλιου λώρου στην πορεία τής περεταίρω ανάπτυξης και διαμόρφωσής τους.

Σε ανάλογα πλαίσια, που ανταποκρίνονται σε κάποιες συγχρονικότητες, εκτιμώ ότι λειτούργησε και η παρουσία μας με τον ΕργΔημΕργ εδώ, κατά την διάρκεια τού τελευταίου περίπου ενός και υμήσεως έτους. Οι τροχιές μας δεν υπήρξαν απλώς παράλληλες, αλλά ανέδειξαν σαφείς περιοχές τομών και αμοιβαίων επικαλύψεων, παρ' όλο που η δόνηση η οποία καταγράφηκε εδώ, προέρχεται αποκλειστικά μέχρι σήμερα από τον συγκερτασμό μας στην εικονική πραγματικότητα, χωρίς να λάβουν χώρα προσωπικές επαφές και προσυνεννοήσεις. Η επαφή μας σε επίπεδο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου περιορίστηκε σε ελάχιστες επαφές κατά την αρχική φάση τής συνεργασίας μας, με βασικό στόχο να ρυθμιστούν τα στοιχειώδη τεχνικά ζητήματα.
Το γεγονός όμως, ότι αρκετοί ήσαν αυτοί, οι οποίοι στην συνέχεια έκαναν αναφορά σε βαθμιαία σύσταση "δικτύου", καταδεικνύει, ότι ξεκίνησε να καθιερώνεται μια σχέση τελείως νέου τύπου. Αυτή δεν διέπεται από τις σχέσεις, οι οποίες σφράγισαν τον τρόπο των όποιων συνεργασιών στο παρελθόν μεταξύ ανθρώπων, οι οποίαν θεώρησαν σκόπιμο να συμπράξουν σε κάποιες στοχεύσεις. Στην προκειμένη περίπτωση δεν στάθηκαν καθοριστικές οι κατ' ιδίαν συνενοήσεις, αλλά ο όποιος συντονισμός που επήλθε, δρομολογήθηκε στην σφαίρα τού μη αμέσως αντιληπτού. Το ότι και άλλοι φίλοι, όπως ο ΑΟPATOS αισθάνθηκαν να έλκονται και να εντάσσονται σε αυτό το ρεύμα, βάσει τού οποίου οι βηματισμοί που δομήθηκαν, στηρίζονταν στην διαδοχή επί μέρους βημάτων, τα οποία συντελέστηκαν από ξεχωριστά πρόσωπα, αλλά συνιστούσαν κάποια ενιαία πορεία προς στοχεύσεις, οι οποίες καθίσταντο αντιληπτές εφόσον αυτές αναδεικνύοντο, πιστοποιεί επίσης αυτή την σχέση νέου τύπου. Οι συγχρονικότητες γενικότερα φαίνονται να αποτελούν αυτοματισμούς τού γίγνεσθαι με πυροδότηση ευρισκομένη άνωθεν ενός κοινού προγραμματισμού. Είναι όμως πραγματικά έτσι, ή μήπως οδεύουμε προς μια νέα αποκάλυψη τού τρόπου, που μπορούν να δημιουργούν οι λαξευμένες ιδέες συγκερασμούς, σήμερα στα πλαίσια τής εικονικής πραγματικότητος και στο επόμενο μέλλον ίσως και εκτός αυτής;
Οι συγχρονικότητες ακολουθούν τις δικές τους επιλογές, οι οποίες μοιάζουν να λειτουργούν αυτονόμως, προσφέροντας συνδρομή σε κάποιους, οι οποίοι συνειδητά επέλλεξαν να ανοιχθούν στην σφαίρα τού αναπάντεχου, θεωρώντας τούς εαυτούς τους όχι  επαιρόμενους δράστες ιδίων αποκλειστικά στοχεύσεων, αλλά εκουσίους συνεργάτες τού σύμπαντος, στην πορεία ολοκλήρωσης και αποκατάστασης ενός δράματος, που αυτό φαίνεται να επιδιώκει να φέρει εις πέρας.
Ατίστοιχα λοιπόν αρμόζει να δούμε τις παρεμβάσεις των εδώ συμβαλλόμενων, εκτός ορίων τής όποιας ακτιβιστικής καθηκοντολογίας. Στην φάση που κωλυόμουν εγώ να προβώ σε αναρτήσεις, ανέπτυξε ο Εργοδότης εδώ μια έντονη δραστηριότητα, ζωογονώντας με γόνιμο τρόπο την σελίδα. Τώρα που ο ΕργΔημΕργ  ακολουθεί κάποια οδό ησυχίας, εμφανίστηκε ο ΚΔ. Το σύστημα τού δικτύου εμφανίζεται να αυτορυθμίζεται αυτονόμως, όχι υπερσκελίζοντας, αλλά ενσωματώνοντας αρμονικά τις διαθέσεις και τις δυνατότητες των επί μέρους κόμβων του. Και αναφερόμενος σε δικτυακούς κόμβους είμαι πεπεισμένος, ότι αυτοί δεν περιορίζονται στούς συνεργάτες τής σελίδας, αλλά συμπεριλαμβάνουν όλους όσους σχετίζονται ενεργητικά ή παθητικά, θετικά ή αρνητικά με αυτήν. Το σύστημα αυτορύθμισης τού δικτύου μοιάζει να διαθέτει κάποια σοφία, η οποία δύναται να παράγει θετική ενέργεια ακόμη και από κάποιους που παρεμβαίνουν εδώ, χωρίς να αποδέχονται το σύστημα με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αυτό δεν συνεπάγεται βεβαίως την παραμικρή αιχμή εις βάρος τού οποιου επισκέπτου, δεδομένου ότι άπασαι και άπαντες είναι εδώ ευπρόσδεκτοι και η συμμετοχή μας ευχαριστεί και μάς τιμά. Επί πλέον η δύναμη ενός συστήματος να μετουσιώνει θετικά ενέργειες θεωρώ ότι έχει αμφίδρομο χαρακτήρα και δεν εξυπηρετεί κάποια στενή ιδιοτέλεια.

Ενώ όπως προανέφερα, το θέμα στο οποίο επικεντρώνω την προσοχή μου προς ώρας είναι κάποιο άλλο, έκρινα σκόπιμο να γράψω αυτήν την αναφορά ως συνολική τοποθέτηση σε σημαντικά ζητήματα, που έτυχαν μνείας στην προηγούμενη ανάρτηση. Καθ' ότι ο προβληματισμός των φίλων αναπτύσσεται εδώ συνεχώς και κατατίθεται συγκεκριμένα. Πέραν ότι αυτός έχει και συγκεκριμένη εκφορά, απευθυνόμενος σχεδόν μόνιμα στον υποφαινόμενο και τούς συνδιοργανωτές τής σελίδας, θα ήταν νομίζω κρίμα, να μην επιχειρηθεί τουλάχιστον μια σύντομη τοποθέτηση σε όσα σημαντικά έχουν θιχτεί προσφάτως.
Μια τοποθέτηση σε επίπεδο σχολιασμών θα περιόριζε το μέγεθος της. Ένα ενιαίο κείμενο επί πλέον έχει την δυνατότητα να επιχειρήσει την σύνδεση των επί μέρους σε μια επίσης ενιαία προβληματική. Αυτοί ήσαν οι λόγοι που με οδήγησαν να προβώ σε αυτήν την ανάρτηση.
Οι αναφορές που ακολουθούν δεν απευθύνονται προσωπικά στούς εκάστοτε φίλους, που έθεσαν τα ζητήματα, δεδομένου ότι αυτά είναι γενικότερου ενδιαφέροντος. Ας μου επιτρέψουν λοιπόν αυτοί εκ προοιμίου να εκφράσσω τις ευχαριστείες μου για τον τρόπο που αυτοί συμβάλουν στον διάλογο και την ανάπτυξη τής προβληματικής.
Συγκεκριμένα:


1. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ:


Κάθε προσπάθεια να σύμπραξης ομάδων ανθρώπων σε κοινές στοχεύσεις συνοδεύεται συνήθως από προγραμματικές οριοθετήσεις, παραινέσεις, αναλύσεις επί τού πρακτέου και κυρίως κριτική. Κριτική έναντι όλων των άλλων, οι οποίοι κρίνονται  στην καλύτερη των περιπτώσεων ανεπαρκείς, συνηθέστερα δε ανασταλτικοί και γενικότερα ακατάλληλοι, όσο αφορά την προώθηση των συγκεκριμένων στόχων.
Οι στοχεύσεις δεν εκτίθενται συστηματικώς ως εντοπισμοί, αλλά διακηρύσσονται με το αίτημα τού απόλυτου, τού αλάθητου και την αποκλειστική διεκδίκηση στην κατοχή τής ορθότητος και τού δικαίου. Με αυτόν τον τρόπο σχηματοποιούνται οι πραγματικότητες υπό μορφή ιδεολογημάτων, οι οποίες επιχειρείται να καταστούν γενικότερα αποδεκτές μέσω τού κοινωνικού μάρκετινγκ. Τεράστιοι μηχανισμοί επικοινωνιακού επηρεασμού τίθενται σε κίνηση, ώστε να δημιουργήσουν ταύτιση στοχεύσεων μεταξύ των φορέων και των συνοδοιπόρων - οπαδών τους.
Υπό την γενική έννοια τίθεται το ερώτημα, επί ποίας βάσεως στηρίζονται οι επιλογές που ακολουθούνται και ακόμη περισσότερο οι επιλογες που οριοθετούνται πριν ακολουθηθούν, αυτές δηλαδή που διαμορφώνονται με την μορφή προγραμμάτων.
Επιλογές οι οποίες ρυθμίζουν τόσο την άμεση συμπεριφορά, όσο και κοινές στοχεύσεις.


Συχνά παρακολουθούμε να γίνεται αναφορά σε προγράμματα "αρχών", καθώς και σε εκπλήρωση ή ανάδειξη αξιών, οι οποίες ωφείλουν να διέπουν αυτές τις αρχές.
Με βάση την αντίστοιχη λογική, οι οποία απηχεί κατά την γνώμη μου τις σκοπιμότητες της εφαρμοζόμενης προπαγάνδας, οι αξίες προηγούνται των αρχών και οι δεύτερες καλούνται να υπηρετούν και να προσαρμόζονται στις πρώτες.

Ενώ λοιπόν ανέφερα στα σχόλια, ότι η ζωή μας μπορεί να νοηματοδοτείται μόνο από τις αρχές και τις αξίες που μας διέπουν, προτάσσοντας λεκτικά - και άρα νοηματικά - τις αρχές των αξιών, ο ΚΔ. επιχείρησε στην συνέχεια μια διαφοροποίηση τής αξίας αυτών των εννοιών. Αποδίδοντας ουσιαστική σημασία μόνο στις αξίες, απέδωσε στις αρχές ένα κατ' αρχήν ουδέτερο χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι αυτές δύνανται να διαμορφώνονται και να προσαρμόζονται κατά το δοκούν και συφώνως προς τις σκοπιμότητες κάθε φορά.

Ως οπαδός τού Πλατωνισμού, δεν δύναμαι παρά να διαφωνήσω ριζικά με μια τέτοια θεώρηση, επιδιώκοντας την επαναφορά των όρων στην αρχική τους σημασία, η οποία είναι εν τέλει η μόνη ορθή. Ενώ πάσα άλλη νοηματοδότηση συνιστά παραφθορά των ως άνω όρων και στην περίπτωση που αυτή επενεργείται συνειδητά επιχειρεί να επιβάλλει την πλήρη αλλοτρίωση τού νοήματος τους.


Οι αρχές προηγούνται των αξιών και αυτές είναι που ρυθμίζουν τις αξίες.
Οι αρχές δεν δύνανται να αποτελούν ελαστικές ποιότητες, ευρισκόμενες στην δικαιοδοσία ενός εκάστου, ο οποίος επιχειρεί να τοποθετήσει εναρκτήριους λίθους ως σταθερές στην αφετηρία κάποιας πορείας.
Η σχετικοποίηση και η παραπομπή τού καθορισμού των αρχών στην υποκειμενική διάθεση ενός εκάστου παρέχει στον καθένα την δικαιοδοσία να αποφαίνεται επί τού τι εστί Δικαιωσύνη, Ελευθερία και Σέβας, να αποφαίνεται τουτέστιν επί τού ΘΕΜΙΤΟΥ.
Δεν είναι τυχαίο, ότι το Ελληνικό Πνεύμα απέδωσε στο Θεμιτό, όχι μόνον θεία ιδιότητα, αλλά και θεία προέλευση, μέσω τού τριπτύχου θεοτήτων ΘΕΤΙΣ - ΘΕΜΙΣ - ΝΕΜΕΣΙΣ.
Το τι είναι θεμιτόν και τι όχι ανάγεται κατά συνέπεια στο τι θεωρείται ΘΕΙΟΝ και τι όχι. Αποτελεί τουτέστιν υπερκείμενη ποιότητα, τουτέστιν ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΗ ΑΡΧΗ. ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΥΠΕΡΚΕΙΝΤΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ.


Μελετώντας την "Πολιτεία" τού Πλάτωνος - αλλά και άλλα έργα του - διαπιστώνεται, ότι ο πρώτος και κύριος νόμος, ο οποίος οφείλει να θεσμοθετεί μια ευνομούμενη Πολιτεία συμφώνως προς αυτά, είναι "να μην αποδίδονται ιδιότητες τού κακού στο Θείον". Με αυτόν τον τρόπο αποκαθίσταται και περιφρουρείται Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΟΝΙΣΜΟΥ ενάντια στην διαστροφή τής δυαρχίας, την οποία προωθούν τα κρόνεια - χθόνια ιερατεία.  


Στην σύγχρονη εποχή τής σχετικοποίησης των πάντων έχει καταστεί πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε τον τρόπο τής σκέψης των διανοητών τής κλασσικής περιόδου. Η διακήρυξη τού Αροστοτέλους ότι "Τα αριστουργήματα τής αρχιτεκτονικής δεν κατασκευάστηκαν με βάση τούς κανόνες τής αισθητικής", αλλά αυτά καθόρισαν ποιοί αρμόζει να είναι αυτοί οι κανόνες", είναι σήμερα δυσνόητη, στην φάση που κυριαρχούν θεσμοθετημένες προδιαγραφές και κανόνες από την εκάστοτε εξουσία, η οποία διαμορφώνει και την μέση αντίληψη περί καλαίσθητου στην βάση τής έμμεσης επιβολής.
Δεν ήσαν οπωσδήποτε ¨Ελληνες αυτοί που κατήγγειλαν, ότι μια επίσκεψη στο μουσείο "μοντέρνας τέχνης" στην νέα υόρκη είναι αρκετή για να ξεράσει κάποιος, ευρισκόμενος μπροστά στα ανοσιουργήματα  τού κάθε τέντυ μπόυ γουόρλοχ, οι οποίοι καταρράκωσαν πάσα αισθητική αντίληψη κατ' εντολή αυτών που επιδιώκουν την μετατροπή της κοινωνίας σε ζούγκλα.
Και τα τερατουργήματα τής αποδόμησης πάσης αισθητικής αντιλήψεως, κατ' αναλογία προς τον αντοπισμό τού Αριστοτέλους, δεν κατασκευάστηκαν βάσει των κανόνων τού ξερατού, εφόσον δεν υπάρχουν τέτοιοι κανόνες. Ρύθμισαν όμως τούς οδοδείκτες τής επιστροφής στο τερατώδες, ακαλαίσθητο και απάνθρωπο, το οποίο χαρακτηρίζει την "κουλτούρα" τού "δυτικού ανθρώπου" και "τής "λευκής φυλής".


Οι αρχές τής ελευθερίας, τής δικαιωσύνης, τής φιλανθρωπίας και τής αγάπης, προϋπήρχαν ως Θείες Ιδιότητες πάσης δημιουργίας. Και κατά συνέπεια έχουν υπερκείμενο χαρακτήρα. Αυτές είναι που καθορίζουν τις αξίες και όχι η αυθαιρεσία τού κάθε μασονοπαλαβιάρη.

Δεν μπορεί να υπάρξει κατά συνέπεια σοβαρό πρόγραμμα το οποίο μπορεί να καθορίζει αρχές. Τα προγράμματα δικαιούνται μόνον - εφόσον αυτά σκοπεύουν να κινούνται στην σφαίρα τού θεμιτού - να αποδέχονται και να υλοποιούν αρχές. Ακόμη και ο όρος "να υιοθετούν αρχές" δεν μπορεί να ευσταθεί. Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος να υιοθετήσει την μητέρα και τον πατέρα του, ή τον παπού και την γιαγιά του. 

Στην διαδικασία επιβολής και κυριαρχίας τού δυαρχισμού, ήταν επόμενο να επιχειρηθεί ή βάναυση διαστρέβλωση της έννοιας των αχχών. Αυτή επιχειρήθηκε με λίαν συγκεκριμένο τρόπο και οικοδομήθηκε από τούς λεγόμενους "ουμανιστές" και διαφωτιστές. Πρωταγωνιστής στην διαδικασία αυτή αναδείχθηκε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ και στην συνέχεια ο αλητάμπουρας Χέγγελ. 
Αλλά περί τούτων θα αναπτυχθεί αναφορά στο υπό προετοιμασία κείμενο του δεύτερου μέρους τής απαντήσεως τής ανοικτής επιστολής.




2. - ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΘΕΜΙΤΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΤΟΧΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΝΩΣ ΚΑΤΑΠΕΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΜΑΔΩΝ;
- ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΠΟΦΕΥΓΗ;
- ΤΙΘΕΤΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΤΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ;

Ας μού επιτραπεί η παρατήρησις, όχι για λόγους αυτοπροβολής, παρά μόνο για να καταστούν τα επιχειρήματα που ακολουθούν ευκρινέστερα, ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων 30 ετών υπήρξα (και εξακολουθώ να διατελώ) ενεργά στρατευμένος σε στόχους, οι οποίοι εσχετίζοντο με τον ένα ή άλλο τρόπο και στον ένα ή άλλο βαθμό με ποιοτικές ανατροπές των ισχυόντων πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων. Από τι 1973 μέχρι το 1977 ανέπτυξα δραστηριότητα ως μέλος οργανώσεως και κατόπιν κόμματος τής άκρας αριστεράς, στα πλαίσια τού οποίου ανεπτύσσοτο έντονη ζύμωση περί τής αναγκαιότητος ενόπλου ανατροπής τού ισχύοντος καθεστώτος.
Ας μού επιτραπεί επιπλέον η παρατήρηση, ότι το συγκεκριμένο οργανωτικό μόρφωμα μετείχε μετά την πτώση τής δικτατορίας στις κοινοβουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη τής λογμένης και δι εμέ υποτιθεμένης "εθνικής" αντιπροσωπείας. Θεωρώ την συμμετοχή ενός κόμματος, το οποίο έχει ως βασικό στόχο την δια βιαίων μέσων ανατροπή τού ισχύοντος πολιτικού καθεστώτος και οικονομικού συστήματος, τουλάχιστον ανέντιμο. Δεν είναι λογικό και τίμιο, κάποιος να γευματίζει εκεί που υποτίθεται ότι αποπατεί.
Με την έναρξη τής μεταπολιτεύσεως, οι υπό τον Κ. Καραμανλή κυβερνήσεις επιχείρησαν επιτυχώς να ενσωματώσουν την αριστερά στο κρατούν σύστημα επί κοινοβουλευτικής βάσεως. Η αριστερά επιδόθηκε έκτοτε σε μια διττή πρακτική, αμφότεροι άξονες τής οποίας εστάθησαν γελοιωδέστατοι, αφελείς, καιροσκοπικοί, και επιζήμιοι για τα λαϊκά συμφέροντα, από οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής σκοπιάς. Αυτοί οδήγησαν από τότε - στο κατά την γνώμη μου - κατάντημα τής σημερινής ροζέ και συστημικής αριστεράς, η οποία καλείται εκ τού συστήματος να διεκπεραιώσει προσεχώς ένα προδοτικό σχέδιο, που έχουν εκπονήσει οι πλέον απάνθρωπες και αντιδραστικές "δεξαμενές σκέψης", ή επί το ορθότερον τα καταγώγια εξύφανσης ρυπαρών συνομωσιών τού συστήματος:
Η υπό τον γόνο τής διαπλοκής και πιτσιρικά τής πλάκας "Τσίπρα" τρέχουσα "αριστερά" έχει εμφανέστατα αναλάβει το πλήρες ξεπούλημα των κοιτασμάτων υδρογοναναθράκων, τα οποία ευρίσκονται εντός τής γεωγραφικής οικονομικής ζώνης τού Ελλαδικού "κράτους" καθώς και τον γεωγραφικό ακρωτηριασμό τής εθνικής του κυριαρχίας, σε καλυμμένη συνεργασία με τα εκ των ιδίων κέντρων με αυτήν ενεργούμενα φασισταριά τής επιλεγομένης "χρυσής αυγής" (ιδέ και "λυκόφως", "λυκάνθρωπος", "λύκιος δίας", "δεν-δίας", τελετουργική αιμοποσία, "ελευθεροτεκτονισμός", δυμεθύλτριπταμίνη). Την εν λόγω διαδικασία έθεσαν σε κίνηση άπασες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις και ενέτειναν αναφανδόν οι μνημονιακές αντίστοιχες.

Οι δύο άξονες τής πολιτικής που ακολούθησε κατά την περίοδο τής μετοπολιτεύσεως μέχρι σήμερα η "αριστερα" ήσαν:
1. Η ανάπτυξη ενός "επαναστατικοφανούς" βερμπαλισμού, συνοδοδευόμενου από την ανάλογο "επαναστατική γυμναστική". Η μεγαλοστομίες αυτών των "επαναστατών" τής φράσης είχαν στόχο να καλύψουν όχι μόνο την πλήρη de facto προσαρμογή τους, αλλα και την συμπεφωνημένη συνεργασία τους στα πλαίσια τού συστήματος. Στόχος τους ήτο ο αποπροσανατολισμός των οπαδών τους, μεταξύ των οποίων συγκαταλλέγετο ουκ ευκαταφρόνητος αριθμός αγνών αγωνιστών πατριωτών αριστερής ιδεολογίας, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν υποστεί τα πάνδεινα και είχαν προσφέρει το είναι τους στην κυριολεξία, για την επίτευξη τής κοινωνικής δικαιοσύνης και τής εθνικής ανεξαρτησίας,ως στόχους που υπόβαλλαν εις αυτούς με υπνωτικό τρόπο οι  κατά βάση προδοτικές και εν μέρει τελείως ανίκανες ηγεσίες (στούς δεύτερους κατατάσσω τον Νίκο Ζαχαριάδη και άλλους).
2. Το ξετίναγμα - ξεκλήρισμα τής τότε ακόμη υπαρχούσης ασθενούς βιομηχανικής βάσεως τής χώρας, με ανεξέλεγκτες και ακτιβιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις, καταλήψεις παραγωγικών μονάδων και κοινωνική απαξίωση όλων των ενεργών επενδυτικών υποκειμένων στον κλάδο της μεταποίησης. Αποτέλεσμα αυτής τής διαδικασίας στάθηκε η εκροή των παραγωγικών επενδύσεων από την Ελλάδα και η μεταφορά τους προς την γειτονική τουρκία.
Την διαδικασία τής σκόπιμης και οργανωμένης αποβιομηχανιποίησης τής Ελλάδος ολοκλήρωσε το δίδυμο Παπανδρέου - Αρσένη, με την στρέβλωση τής παραγωγικής διαδικασίας σε παραγωγή πολεμικού υλικού και διοχέτευση αυτού σε φασιστικά καθεστώτα, όπως αυτά των Ιράκ - Ιράν, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των πολεμικών συρράξεων αμοιβαίας εξοντώσεως της νεολαίας, που αυτά ακολούθησαν.
Βασικοί ομοτράπεζοι τού Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξαν διεθνείς πράκτορες τής πολεμικής βιομηχανίας, όπως οι Λούβαρης, Μπώμγκαρντ και Κασσόγκι. Αυτοί διεκπαιρέωσαν διπλή αποστολή:
Αφ΄ενός γυρολόγησαν στα θέρατρα θανάτου τα ψιλικά που παρήγαγε σωρηδόν η Ελλαδική πολεμική βιομηχανία (Πυρκάλ, ΕΒΟ κλπ.) προς οικονομικό όφελος τής πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, η οποία τροφοδοτούσε την αντίστοιχη Ελλαδική με υπερκοστολογημένα οπλικά τμήματα (ηλεκτρονικούς εκπυρσοκροτητές κ.α.) απορροφώντας την μερίδα τού λέοντος από τα ανθρωποκτόνα αλισιβερίσια. Αφ' εταίρου φόρτωναν στην χώρα οι εν λόγω "κύριοι" τού θανατά την αγορά τής μη λειτουργικής για τις Ένοπλες Δυνάμεις τής χώρας σκουριά τής διεθνούς πολεμικής παραγωγής, έναντι υπερόγκων και καθ' υπερβολή υπερκοστολογημένων τιμών. μέγα μέρος των οποίων κατευθυνόταν σε δωροδικία δική τους και των εγχώριων νταβατζήδων τής οιγενείας Παπανδρέου και των κολλητών της.
Το επιδιωκόμενο κόστος με αυτήν την μέθοδο εις βάρος τής Ελλαδικής κοινωνίας υπήρξε διπλό:
Αφ' ενός γραφειοκρατικοποιήθηκε και αλλοτριώθηκε σημαντικό μέρος τού Ελλαδικού εργατικού δυναμικού μέσω τής εντάξεώς του στις ταινίες παραγωγής υλικών θανάτου. Ενθυμούμαι χαρακτηριστικώς, ότι κατά την περίοδο των εν λόγω ετών η πλειψηφία των αποφοίτων τού πολυτεχνείου τού Βερολίνου, τούς οποίους έτυχε να γνωρίζω και προσωπικώς, απορροφούντο μονοσημάντως από την Ελλαδική πολεμική βιομηχανία, ασχέτως εάν αυτοί είχαν σπουδάσει αρχιτεκτονική, ή ηλεκτρονική τηλεπικοινωνιών.
Αφ' εταίρου, με την αποβιομηχανοποίηση, η οποία κλιμακώθηκε σε συνδυασμό με τις μη λειτουργικές και άσκοπες για τις αμυντικές ανάγκες καθώς και ανούσια πανάκριβες πολεμικές δαπάνες οδηγήθηκε η χώρα σκοπίμως και υπούλως σε ένα συνεχώς αυξανόμενο εξωτερικό δανεισμό. Τότε δήλωνε ο επιλεγόμενος "τσάρος" τής ανεγκέφαλης προπαγάνδας Γεράσιμος Αρσένης, ότι "ενδεικτικό στοιχείο για την ευρωστεία τής ελλαδικής ανάπτυξης είναι ο τρόπος που μας δανείζουν χωρίς τον παραμικρό ενδειασμό οι Ιαπωνικές τράπεζες".
Την χαριστική βολή στην διαδικασία αποβιομηχανιποιήσεως τής Ελλάδος έδωσε στην συνέχεια ο πολιτικός νεκροθάφτης, ή άλλως πώς "θεός", συμφώνως" προς τα χαμερπή τεχνάσματα τής ευτελούς προπαγάνδας, "κωνσταντίνος" Καραμανλής, με την ένταξη τής χώρας στην ΕΟΚ.

Σε αυτήν την διαδικασία διαλύσεως τού παραγωγικού, κοινωνικού και αμυντικού ιστού τής χώρας στάθηκε συνεχής αρρωγός και συνένοχος η ροζ "αριστερά". Ένα τμήμα της υποστήριξε χωρίς προσχήματα την καραμανλική ένταξη τής Ελλάδος στην ΕΟΚ. Ως πρόδρομος τού "συνασπισμού" το τότε "Κ"Κ"Ε" "εσωτερικού" πρόβαλλε τότε το αποπροσανοτολιστικό και βλακώδες σύνθημα "Ναί στην Ευρώπη των λαών, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων".  Ως να υπήρχαν δυο Ευρώπες, η μια ωδίπλα στην άλλή: Αυτή των λαών και αυτή των μονοπωλίων. Στην συνέχεια βεβαίως τα στελέχια του "εσωτερικού" έκαναν γερό μπεζαχτά ως "εβρωβολευτές" και γραφειοκρατικοί υπάλληλοι αντιλαϊκών μηχανισμών τής ΕΟΚ.
Από την άλλη μεριά, ο μεγαλόστομος "λαϊκός ηγέτης" τής "ορθοδόξου" αριστεράς "Χαρίλαος" Λαμπράκης έκανε απανωτές γαργάρες με φραστικό χαλίκι τού τύπου "ο λάκκος των λεόντων", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" και άλλα "περιχαρή" φραστικά "ευφυολογήματα", ως δήθεν παυσίπονα αποενοχοποίησης έναντι των οπαδών του, χωρίς να αναλαμβάνει τίποτε συγκεκριμένο στην πράξη ενάντια σε αυτήν την πολιτική.
Βεβαίως, ίσως αναρωτηθούν κάποιοι φίλες και φίλοι, τι υπαινύσσεται ο γράφων με τον εντοπισμό "τίποτε συγκεκριμένο". Αυτό κατ' αρχήν καταδεικνύει, ότι αυτοί δεν κατέβαλλαν ίσως οι ίδιοι από την πλευρά τους κάποια συστηματική προσπάθεια να δώσουν απάντηση σε αυτό το ζητούμενο. Πέραν αυτού, ως έχω ήδη δηλώσει, αποφεύγω να αναφέρομαι στις προσωπικές μου δραστηριότητες. Εάν το έπραττα, θα ήμουν εις θέση να τραγουδήσω πολλά τσάμικα αναφορικά με το πώς μπορεί να απαντηθεί το εν λόγω ερώτημα. Κατά άλλα ισχύει όσο αφορά τον "Χαρίλαο" και τα βαρύγδουπα συντρόφια του το παροιμιώδες "Βγάλε φλας αριστερά και στρίψε δεξιά".

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θέλω να τονίσω, ότι καταθέτοντας αυτά που προηγούνται ουδόλως συνεπάγεται ότι αντιμάχομαι καθ' οιονδήποτε τρόπο τούς αγώνες των εργαζόμενων, ή διαφωνώ προς τις κινητοποιήσεις τους. Αυτές, ειδικά στην σημερινή φάση είναι περισσότερο από πολύτιμες. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών και των εργαζόμενων στα μέσα συγκοινωνιών αξίζουν όχι μόνο την αποδοχή, αλλά και την αμέριστο συμπαράστασή μας.
Πλην όμως η κριτική στο πνεύμα και την πρακτική τού λεγόμενου "τρειντγιονισμού" είναι παλαιά και κατά την γνώμη μου πάρα πολύ ορθή:
Οι αγώνες των εργαζόμενων για καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβές πρέπει αφ' ενός μεν να μην εξυπηρετούν αποκλειστικά συμφέροντα στενών ομάδων σε εγωϊστική βάση και αφ' εταίρου είναι αναγκαίο αυτές να εντάσσονται στα πλαίσια τής προοπτικής ενός κινήματος γενικότερων κοινωνικών ανατροπών.
Στον βαθμό που αυτές έχουν αποκομμένο και αποσμαστικό χαρακτήρα, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εκμεταλλεύσεως από τις δυνάμεις ελέγχου των καθεστωτικών παρασκηνίων (παρακράτος / υπερκράτος) και να γίνουν μοχλός προώθησης εξελίξεων, οι οποίες στρέφονται ενάντια στούς εργαζόμενους και το κοινωνικό σύνολο.
Ας μην παραβλέπουμε, ότι αυτήν την στιγμή, η κυβέρνηση τής "τριανδρίας", η επί το ορθότερων των τριών πολιτικών κλόουν, έχει ήδη προγραφεί από τα άνωθεν κυκλώματα με στόχο την προώθηση και επιβολή τού "Alexis". Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει με "κανονικό" τρόπο.
Οι ανθελληνικές δυνάμεις θα φροντίσουν να φορτώσουν στην υπευθυνότητα των "αριστερών" διεκπαιρεωτών τους τίς σχεδιαζόμενες ακόμη πιο μεγάλες καταστροφές, ώστε να κρατήσουν σχετικά επιβιώσιμα τα ήδη πολιτκώς καταρρακωθέντα δεξιά και κεντρώα κατεστημένα.
Κατ' αυτόν τον τρόπον θα επιχειρήσουν να τεκμηριώσουν την από δεκαετίες κλιμακούμενη προπαγάνδα τους περί "αντεθνικής αριστεράς", "χαοτικού χώρου, ο ποίος αντιμάχεται τούς νοικοκυραίους", "καταστροφικών συμμοριών πολιτικών κατσαπλιάδων" και τα λοιπά αναίσχυντα τής μαύρης προπαγάνδας.
Είναι λογικό και επόμενο να κλιμακώσουν στα πλαίσια τής πολιτικής πλήρους διαλύσεως τής χώρας ένα κλίμα όπου άπαντες θα στρέφονται μετά μανίας εναντίον των πάντων, το οποίον αυτοί θα ελέγχουν κανονικότατα καλυμμένοι πίσω από τα υπερεξουσιαστικά προπετάσματα. Η δοτή από το σύστημα "πολιτική άνοδος" τής αριστεράς θα συνοδευτεί από την προσπάθεια μιας άνωθεν επιβολής άνευ προηγουμένου πολώσεως τής Ελλαδικής κοινωνίας.
Προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι διόλου τυχαία η προσυνεννοημένη με τον Καρατζαφέρη περιθωριοποίηση τού "λάος" και η ανάδειξη των απροκάλυπτων φασισταριών σε κόμμα υποτιθέμενης λαϊκής επηροής.
Στο ίδιο κλίμα και κάτω από τις ίδιες σκοπιμότητες θα επιχειρηθεί να ενταχθούν οιν αναμενόμενες στο προσεχές μέλλον έντονες λαϊκές κινητοποιήσεις. Αυτό βεβαίως δεν συνεπάγεται, ότι θα πρέπει να παραμείνουν οι λαϊκές δυνάμεις αδρανείς, κάτω από φόβητρο τής εντέχνου δημιουργίας άνωθεν ελεγχομένου χάους.
Η κριτική στον τρεϊντγιουνιονισμό ανέκαθεν δεν αποβλέπει να αποτρέψει τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά τουναντίον επιδιώκει την ενδυνάμωσή τους, στα πλαίσια όμως ενός οργανωμένου κοινωνικού κινήματος με επεξεργασμένη στόχευση και δομημένη προοπτική.
Εύλογο είναι το ερώτημα, με ποιο τρόπο μπορεί να χαραχθεί σήμερα μια ανάλογη πορεία, στο βαθμό που το κοινωνικό κίνημα είναι έντονα αποδιοργανωμένο και έχουν ριφθεί στο προσκήνειο μια σειρά ενεργούμενα τσιμπούρια με στόχο τον περεταίρω αποπροσανατολισμό.

Για τον γράφοντα δεν υφίσταται πρόβλημα, το οποίον να μην εμπεριέχει την λύση του κατά κάποιο φρόνιμο τρόπο. Στο παρελθόν παρουσίασα κάποιο γενικής υφής κείμενο με αναφορά σε θέματα τακτικής, στον κάτωθι σύνδεσμο:  
"ΑΤΑΡΑΞΙΑ 5 : ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ - Η ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΙΟΥΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ 

Βεβαίως μπορεί κάποιος να αντιπαραβάλλει, ότι οι θέσεις που εκτίθενται στο εν λόγω κείμενο έχουν γενικό χαρακτήρα. Σε μια τέτοια περίπτωση θα αντερωτούσα, πώς είναι δυνατόν να εκπονήσουμε μια συγκεκριμένη πρακτική, χωρίς να έχουμε καθορίσει τούς γενικούς άξονες, που είναι φρόνιμο αυτή να ανάγεται.
Ο γράφων κατέθεσε αυτό το σκεπτικό αρκετά πριν οδηγήσει το 3ο μνημόνιο χιλιάδες οικογένειες στο αδιέξοδο να μην μπορούν στοιχειωδώς να επιβιώσουν. Και έκανε λόγο περί επερχομένης χωματερής πριν αυτή καταστεί πλήρως ορατή.
Άρα, εάν αποσκοπούμε στο να δομηθεί μια προοπτική ανατροπής, μοχθούμε περί αυτού εγκαίρως και δεν περιμένουμε πότε θα μάς πάρει το νερό από τα πόδια, ώστε να ενδιαφερθύμε για σωσίβια και λέμβους κατόπιν των καταστροφών. Και αυτό το πράττει ο γράφων στο μέτρο των δυνάμεών του εδώ και αρκετές δεκαετίες.
ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΕΔΩ ΠΕΡΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Ή ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟ, Ή ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ, ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, Ή ΕΠΕΙΔΗ Ο ΓΡΑΦΩΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ "ΕΙΔΙΚΟΣ" ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟ ΑΝΑΛΥΣΗ ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑΣ.
ΑΥΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΤΑΙ ΕΝΕΚΑ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΘΕΝΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΘΕΩΡΕΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ ΟΤΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ.
Και πριν γίνει λόγος περί των οιονδήποτε σήμερα αναξιοπαθούντων ένεκα τής μνημονιακής πολιτικής, ας λάβουν υπ' όψει οι φίλες και οι φίλοι, ότι τα σήμερα επερχόμενα κάποιοι γνωρίζουν από εικοσιπενταετίας. Ούτε και ο γράφων ζει μέσα σε κάποιο χρυσό κλουβί. Πριν πεινάσουν άλλοι, έχει πεινάσει ο ίδιος και γνωρίζει καλώς τι εστί σύστημα.  

Πλην όμως ο αποθανών κατά το έτος 1982 πατερούλης μου με είχε εγκαίρως προειδοποιήσει, ήδη κατά την διάρκεια των αρχών τής δεκαετίας του '70: "Παιδί μου, εάν θέλεις στο μέλλον να πουλήσεις λεμόνια, θα πρέπει εγκαίρως να προμηθευτείς κομπιούτερ. Κάτσε και μάθε και δούλεψε. Διότι για να μπορέσεις να επιβιώσεις, θα πρέπει να είσαι σε θέση να πουλάς αρκετά λεμόνια. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου με τα βαπόρια σε φτωχές χώρες βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους, που ήθελαν να βγάλουν μεροκάματο πουλώντας τρία λεμόνια". 
Όσοι πιστεύουν, ότι σήμερα μπορεί να βρεθεί διέξοδος από τα αδιέξοδα μελετώντας κλασσικά εικονογραφημένα, ή τα κιτάπια των παλαβιάρηδων, πλανάται.

Οι απαιτήσεις της εκπονήσεως διεξόδου ήσαν - είτε το θέλουμε, είτε όχι - ανέκαθεν υπεραυξημένες. ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΙΟΤΙΚΩΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ Η ΜΕΤΑΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

  
Όσο αφορά την απόδοση καιροσκοπισμού και ασυνέπειας στην επιλογή κομμάτων, τα οποία ενώ προπαγανδίζουν την δια βιαίων μέσων ανατροπή τού ισχύοντος πολιτεύματος, συμμετέχουν στα κοινοβουλευτικά θεατριλίκια, θα μπορούσαν κάποιοι να προβάλλουν τα επιχειρήματα, τα οποία δρομολογεί σε κάποια δήθεν "βαθυστόχαστα" βιβλία του ο Λένιν, όπως στο "Αριστερισμός η Παιδική Αρρώστεια τού Κομμουνισμού".
Με αυτόν τον τρόπο όμως φθάνουμε και στο ζήτημα τής καταβολής αίματος μέσω της διεξαγωγής βιαίων επαναστάσεων. Ζήτημα το οποίο θα προσπαθήσω να πραγματευθώ μέσω τής αναφοράς σε συγκεκριμένα "επαναστατικά προτσές", που εκδηλώθηκαν στο παρελθόν στο κεφάλαιο που ακολουθεί. Με τρόπο που να επιχειρείται και κάποια απάντηση στα ερωτήματα που αποτελούν τον τίτλο τού παρόντος κεφαλαίου.


3. ΒΙΑΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ, "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ" ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Συνεχίζεται....