15/08/2015 - το τέλος της Ελλάδας!

ά χά!!! Σας τσάκωσα! :-) Πιστεύω ότι με τέτοιον τίτλο, το ιστολόγιο του οικοδεσπότη θα σπάσει όλα τα ρεκόρ ανάγνωσης!

Το τέλος της Ελλάδας δεν είναι τόσο κοντά... συμπίπτει με το τέλος (το ποιό; ) του Σύμπαντος! Δηλαδή με το συν άπειρον! Αλλά έχω μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να σας αφηγηθώ. Με την ευκαιρία, εγκαινιάζω την ετικέττα "εσώτατος κύκλος", η οποία αναφέρεται στα πολύ-πολύ καυτά θέματα που έχω να σας δώσω.

Ακούστε, λοιπόν, πώς έχουν τα πράγματα.



Πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν τα κράτη;

• Τα κράτη γεννιούνται, όταν μία ομάδα ανθρώπων αποφασίζει να ζήσει ξεχωριστά απ' τις υπόλοιπες, σε συγκεκριμένο χώρο, τον οποίο και οριοθετεί.

Βέβαια, αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο απλή, αλλά κατά κανόνα γίνεται είτε με συνεννόηση με τους υπόλοιπους, είτε με επανάσταση, είτε με πόλεμο.
Παρά το ότι ιστορικώς η ύπαρξη κράτους (δηλ. ξεχωριστού, οριοθετημένου και προστατευόμενου χώρου) δεν είναι απαραίτητη γιά να οριστεί μία ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων (δηλ. ένα έθνος), ωστόσο τους τελευταίους αιώνες (ειδικά μετά το 1789, που απετέλεσε απαρχή εθνοτικών κρατών) αυτά τα δύο σχεδόν ταυτίζονται.

• Τα κράτη πεθαίνουν (δηλ. παύουν υφιστάμενα) με τις αντίστροφες διαδικασίες των προηγουμένων.

Είτε βιαίως με πόλεμο, είτε με ειρηνική προσάρτηση σε άλλο κράτος, κατόπιν συμφωνίας. Υπάρχει, βέβαια, και η τρομερή περίπτωση της γενοκτονίας, δηλ. να μη μείνει ζωντανός κανένας κάτοικος ενός κράτους - οπότε, μετά πάμε πάλι σε προσάρτηση του (άδειου, πλέον) γεωγραφικού χώρου.

Πότε, τώρα, γεννιούνται τα κράτη;...

...Και πότε πεθαίνουν;

- Τί ερωτήσεις είν' αυτές, ρε Εργοδότη; Τα κράτη γεννιούνται και πεθαίνουν όποτε το αποφασίσουν οι ενδιαφερόμενες ομάδες ανθρώπων! Που σημαίνει, σε χρονικές στιγμές μη καθοριζόμενες με μαθηματικό τύπο (επομένως, μη σχετιζόμενες μεταξύ τους), αλλ' από ιστορικές διαδικασίες!

Να με συμπαθάτε, αλλά οι παραπάνω ερωτήσεις δεν είναι καθόλου ανόητες! Πώς μπορούμε, λοιπόν, να τις απαντήσουμε, και πώς μπορούμε να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή τους - έστω και εκ των υστέρων; Ιδού! Μπορούμε να τις απαντήσουμε, ξεκινώντας από κάποιες σκέψεις, που αφορούν τους ισχυρούς της Γής... Δηλαδή, αυτούς που κυβερνάνε τον πλανήτη, στην παρούσα φάση του.

Λοιπόν:

• Η διαδικασία γέννησης ή θανάτου ενός κράτους δεν αφήνει αδιάφορους τους ισχυρούς.

Μ' άλλα λόγια, αυτοί ποτέ δεν λένε: "- Έλα μωρέ, ένα κράτος πάνω, ένα κάτω, τί έγινε!". Ενδιαφέρονται τα μέγιστα γι' αυτά τα θέματα, και πολλές φορές υποβοηθούν ενεργώς αυτές τις μεταβολές. Και όχι μόνον! Με το που αντιλαμβάνονται επικείμενη γέννηση ή επικείμενο θάνατο κράτους, ήδη έχουν σχηματίσει μερικά σενάρια γιά το τί μέλλει γενέσθαι την επόμενη ημέρα. (Ή τον επόμενο ...αιώνα!...) Προς το συμφέρον τους πάντοτε - εννοείται!

• Οι σημερινοί ισχυροί του πλανήτη μας έχουν μερικές έμμονες ιδέες, μία των οποίων είναι η πασίγνωστη: "όπως επάνω, έτσι και κάτω".

Δηλαδή, όταν πράττουν ο,τιδήποτε, το κάνουν (και μάλιστα εμμονικώς) ως "αντανάκλαση" των συμβαινόντων του ουρανού. Πχ ένα αστέρι διασχίζει έναν αστερισμό, άρα κι αυτοί τις ίδιες μέρες θα κάνουν ένα ταξίδι ...κατά τη φορά του αστεριού!
Βέβαια, και η Εκκλησία μας λέει το: "Ως εν ουρανώι, και επί της Γής", αλλά δεν καταναγκάζει τους πιστούς να το εφαρμόσουν κατά γράμμα. Αντιθέτως, όταν αναφερόμαστε στους τωρινούς ισχυρούς της Γής, μιλάμε γιά ιδιότυπη περίπτωση ψυχασθενών! (Και τί άλλο είναι οι τελετουργικοί βηματισμοί γύρω από φέρετρα, οι μηχανικές κινήσεις στο φαγητό και στο πιοτό, οι λοιπές παρόμοιες ποδιτσο-σαχλαμάρες, παρά προϊόν συμπεριφοράς τρελλών; )

• Αφού ισχύει η αμέσως προηγούμενη προϋπόθεση, τότε λογικό είναι να χρησιμοποιούν τα κατάλληλα "εργαλεία"... και τέτοια είναι τα πυθαγόρειου τύπου Μαθηματικά.

Γιατί; Μα, διότι τα πυθαγορικά Μαθηματικά εκφράζουν -μεταξύ των άλλων και- τις πρωτογενείς τροχιές των πλανητών, καθώς και τις αναλογίες ενός καθεδρικού ναού, κτλ. Άρα, όντως μπορούν να μεταφέρουν τα "επάνω" στα "κάτω"!

Τούτων ειπωθέντων (ως βάση της κουβέντας μας), θα ψάξουμε τώρα γιά το τί μας λένε τα Μαθηματικά αυτά.

Εδώ υπεισέρχεται η ανάλυση που είχα κάνει γιά τις εκρήξεις του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία μας αποκάλυψε ότι οι εκρήξεις γίνονται επάνω σε συγκεκριμένες χρονοσειρές... όσο κι αν αυτό είναι παράδοξο εκ πρώτης όψεως. Θυμίζω, λοιπόν, ότι μετράμε με πολλαπλάσια του 36, και δυνάμεις του "χρυσού αριθμού" φ ( = 1.618...). Σας ξαναδείχνω τους σχετικούς πίνακες, ώστε να κάνετε κι εσείς τις δοκιμές σας:

Τα πολλαπλάσια του 36

Οι δυνάμεις του φ

Οι παρατηρήσεις μου έδειξαν πως, όπου έβαλαν το χέρι τους γιά δημιουργία κρατών οι σημερινοί ισχυροί της Γής, τα συγκεκριμένα κράτη έχουν ...ημερομηνία λήξεως, και μάλιστα καλώς προσδιορισμένη!

Θέλετε παράδειγμα; Η ΕΣΣΔ! Εντάξει, δεν ήταν αυστηρά "κράτος", διότι η Ρωσσία προϋπήρχε, αλλά κρατική οντότητα - που δημιουργήθηκε από συνένωση της Ρωσσίας με άλλα κράτη, συνοδευόμενη από -όχι ομαλή- αλλαγή κυβέρνησης. Η ΕΣΣΔ, λοιπόν, δημιουργήθηκε με την λεγόμενη Ο"χ"τωβριανή ( προσέξτε το χ! LOL!!!!) Επανάσταση των μπολσεβίκων το 1917... αλλά, στην πραγματικότητα, η επανάσταση αυτή έγινε τον Νοέμβριο του 1917. Κάπου στις 8 ή 9 του μήνα, αν θυμάμαι καλά. Γιατί; Επειδή τότε η Ρωσσία δεν είχε ακόμη υιοθετήσει το γρηγοριανό ημερολόγιο, κι έτσι η Ιστορία κατέγραψε το γεγονός με την ημερομηνία και τον μήνα του ιουλιανού ημερολογίου.

Πότε, τώρα, διαλύθηκε η ΕΣΣΔ; Τον Νοέμβριο του 1989... ακριβώς 72 χρόνια μετά την ίδρυσή της!

Εκπληκτικό; Μάλλον όχι, θά 'λεγα.

Κι εννοείται, βέβαια, ότι η γέννηση και ο θάνατος ενός κράτους μόνο τυχαίο ή αυτόματο φαινόμενο δεν είναι. Πάντοτε βρίσκονται από πίσω έλλογα όντα, ως "ποιητικά αίτια".

Επίσης, από παλιά ο Τρισ-Παίκτωρ (ο Μιμάκος, ντέ! :-) ) επαναλαμβάνει διαρκώς ότι και το οξαποδουήλ έχει χρόνο ζωής 72 χρόνια ακριβώς, άρα: αφού δημιουργήθηκε τον Μάϊο του 1948 (στις 15 του μήνα), θα διαλυθεί τον Μάϊο του 2020. Το εκπληκτικό (; ) είναι πως, το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ύπαρξη του οξαποδουήλ, ήταν η ΕΣΣΔ!!! Αν δεν με απατά η μνήμη μου, ο Στάλιν αναγνώρισε το οξαποδουήλ στις 8 το πρωΐ της 15ης/05ου/1948, ενώ τα κολλητά φιλαράκια των οξαποδώ, οι ηπαπαραίοι, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι. Είχαν σχεδιάσει να δώσουν τα σ'χαρίκια πρώτοι, αλλά τους πρόλαβε ο "μουστάκιας"!

Είδαμε, λοιπόν, δύο παραδείγματα με πολλαπλάσια του 36. Αν θυμάστε, όμως, είχαμε μιλήσει και γιά τις δυνάμεις του φ... άρα, πού βρίσκονται αυτές; Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται μία παρατήρηση, που έκανα κατά τις μελέτες μου: ότι τα κράτη που οι ισχυροί τα ...σέβονται (; ) κάπως παραπάνω, ακολουθούν τις δυνάμεις του φ! Αντιθέτως, όσα τα θεωρούν περίπου σκουπίδια, ακολουθούν τα 36άρια. Μέχρι στιγμής, επομένως, είδαμε δύο κράτη-"σκουπίδια".

Κράτος, τώρα, υπό δύναμη του φ, είναι οι ηπαπάρα. Ημερομηνία δημιουργίας, 4η Ιουλίου 1776... κι όλοι-ες ξέρετε τα μασωνικά παύλα τελετουργικά κόλπα του Γεωργίου Γουάσινγκτων, με τη θεμελίωση της πρωτεύουσας κάτω από συγκεκριμένες θέσεις κάποιων άστρων, με συγκεκριμένη ρυμοτομία, κτλ κτλ κτλ.
Ωστόσο, οι ηπαπάρα, ως κράτος-δημιούργημα, θα πεθάνουν. Νομοτελειακώς. Άλλως τε, την αλήθεια αυτή κατά καιρούς την ψιλο-ομολογούν και οι ίδιοι οι ...μαιευτήρες του. Πότε, λοιπόν, θ' ανοίξει η ανθρωπότητα σαμπάνιες, απαλλασσόμενη απ' τον κακό μπελά της; Σύντομα!... Εάν υπολογίσουμε τέσσερεις χρονικές περιόδους 100*(1/φ) ετών, δηλαδή 4*61.8 έτη, δηλαδή 247.2 έτη. Προσθέτουμε στο 1776, και βρίσκουμε 2023... συν η διαφορά των 73 ημερών (δηλ. το δεκαδικό "κόμμα δύο", προστιθέμενο στις 4 Ιουλίου), συν ακόμη οι (61) ημέρες των δισέκτων ετών που πέρασαν από τότε,...

...Χί χί χίιι!!! Το τέλος των ηπαπάρα έρχεται κάπου επάνω ή γύρω στις ...17 Νοέμβρη 2023!!! :-) (Καλό, έ; :-) )

Τώρα, όμως, έφτασε η στιγμή γιά τα δύσκολα... Κάποτε θά 'φτανε. Όχι, καθόλου δεν κάνουμε την πάπια, όσον αφορά τη Νέα Ελλάδα! Σιγά μην υποχωρήσουμε μπροστά στα δύσκολα! Γνωρίζουμε, λοιπόν, άριστα ότι στην υπόθεση "ελευθερία της Ελλάδος" έβαλαν το χεράκι τους οι ισχυροί της Γής, είτε αμέσως, είτε εμμέσως.



Τον τελευταίο καιρό, όλοι-ες παρατηρούν πως η τωρινή επίθεση των ξένων εναντίον μας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο σε μέγεθος κι ένταση. Έχει ξεπεράσει κατά πολύ κάθε "ιστορικό μέγιστο", και συνεχίζει ακάθεκτη. Ούτε οι αρχαίες επιδρομές των βαρβάρων τη φτάνουν, ούτε η οθωμανική κατοχή τεσσάρων αιώνων, ούτε τίποτε. Είναι όλα αυτά μαζί, και πολλές άλλες εχθρικές ενέργειες ακόμη... ενεργούμενες ταυτοχρόνως από πολλές φυλές, τόσο "πολιτισμένων" (δυτικοευρωπαίοι), όσο και βαρβάρων αγριανθρώπων (λαθρομετανάστες).

Όλοι-ες, λοιπόν, καταλαβαίνουμε πως πλησιάζει το -υπό των "πλανηταρχούντων" λαμογίων σχεδιαζόμενο- τέλος του κράτους "Νέα Ελλάς", όσο κι αν αυτό μας κακοφαίνεται...

...Πράγμα στο οποίο συμφωνούν απολύτως και τα πυθαγόρεια Μαθηματικά. Δοθείσης, δηλαδή της χρονικής αρχής της Νέας Ελλάδας, είναι εύκολο να υπολογίσουμε το τέλος της.

Όμως, πότε δημιουργήθηκε η Νέα Ελλάδα; Λογικά, τότε που υπογράφηκε το πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας της. Ναι, αλλά ποιό απ' όλα;

• Το 1826 υπογράφηκε σχετικό πρωτόκολλο Αγγλίας-Ρωσσίας στην Αγία Πετρούπολη.(Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος σύνδεσμος δεν δίνει ημερομηνία της υπογραφής.)
• Στις 6 Ιουλίου 1827 υπογράφηκε η συνθήκη του Λονδίνου.
• Και στις 22 Ιανουαρίου (παλιό ημερολόγιο) / 3 Φεβρουαρίου (νέο ημερολόγιο) 1830, υπογράφηκε πάλι στο Λονδίνο το οριστικό πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας της χώρας μας. (Σ' αυτό το τελευταίο αναφέρονται οι Αστρολόγοι στα περιοδικά, όταν λένε πως "η Ελλάδα είναι Υδροχόος". Θα τους απογοητεύσω, όμως, διότι η Ελλάδα είναι παλαιός πολιτισμός υπό το ζώδιο του Ταύρου - και το τί είναι και το τί δεν είναι, δεν καθορίζεται από υπογραφές ασχέτων ξένων. Μόνο τα τελείως νέα κράτη "δεσμεύονται" αστρολογικώς από την υπογραφή της δημιουργίας τους.)

Εάν, μάλιστα, βάλουμε στον λογαριασμό και την ακριβή ημερομηνία ενάρξεως του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, την 20η Μαρτίου 1821 (εξέγερση και κατάληψη Καλαμάτας - εαρινή ισημερία με το παλιό ημερολόγιο), τότε βλέπουμε έναν μακροχρόνιο τοκετό. Η νέα Ελλάδα χρειάστηκε εννέα χρόνια, γιά να γεννηθεί!

Προσθέτοντας στις άνω ημερομηνίες τρείς περιόδους των 100*(1/φ) ετών, δηλαδή 3*61.8 έτη, δηλαδή 185.4 έτη, φτάνουμε στο διάστημα από περίπου την 1η Οκτωβρίου 2006, έως περίπου τις 15 Αυγούστου (καρασυμβολικό!!!!!) 2015, κάνοντας ενδιαμέσως συσχέτιση των "πρωτοκόλλων" του 1826 και του 1827 περίπου με το τέλος του 2011 / αρχές του 2012 και με τις 18 Ιανουαρίου 2013, αντιστοίχως. (18 Ιανουαρίου... Χμ... Πολύ κοντά στις 20 του μήνα, δηλ. στην ένωση των ουρών των φιδιών του κηρυκείου του Ερμή!)
Μάλιστα!... Τρία χρόνια ζωής και κάτι ψιλά απομένουν (κατά τα πλανηταρχούντα λαμόγια) στην Ελλαδίτσα, η οποία βιώνει έναν αργό, εννεαετή θάνατο. Νά, λοιπόν, πού οφείλονται οι εντεινόμενες επιθέσεις εναντίον μας, και νά πού οφείλεται η νέα διάσημη ρήση Κίσσινγκερ, ότι: "...- Καλότυχος, όποιος ζήσει μετά το 2016!"!

Βέεεεεεβαια!!!... Δεν θά 'χετε τότε τους Έλληνες να σας "ενοχλούν", όρθιο κόπρανο. Σχεδιάζετε να μας έχετε εξοντώσει όλους ως τότε...

...Στην (αχαλίνωτη) φαντασία σας, όμως, σκατιάδες!

Στην πραγματικότητα, κάντε όρεξη!



Και νά 'ταν μόνον αυτά, όσα αποκάλυψε η μικρή μελέτη μου!... Θυμάστε το περίεργο σχήμα της "κουτσής πεντάλφας", που καθόριζε κάποιες απ' τις εκρήξεις της Σαντορίνης; Έ, λοιπόν, ούτ' αυτό λείπει απ' την ιστορία μας! Το επαναφέρω, γιά να το θυμηθείτε:

Μερικές απ' τις εθνικές συμφορές.

...Κάπως αλλαγμένο, βέβαια, διότι εδώ οι εθνικές συμφορές έχουν μία περίοδο 25 ετών (και όχι 72, όπως οι εκρήξεις).

Παρατηρούμε, όμως, το εξής: Εάν τα λαμόγια (α) γνωρίζουν τα περί χρονοσειρών (που τα γνωρίζουν καλύτερ' από μένα!), και (β) σκοπεύουν να βάλουν το χεράκι του Χάαρπ στην επικείμενη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, πολλαπλασιάζοντας έτσι τα καταστροφικά της αποτελέσματα...

...τότε αυτό θα το κάνουν, επειδή θεωρούν ως ισχυρώτερο το τρίτο χτύπημα της χρονοσειράς.

Κι αυτή ακριβώς η πεποίθηση των λαμογιών μας "γλύτωσε" (δηλ. περιόρισε την ισχύ του χτυπήματος) και στις εθνικές καταστροφές, επειδή -όπως ήδη σας έδειξα- η καταλληλότερη χρονική στιγμή γιά το ισχυρώτερο χτύπημα είναι η πρώτη. Έτσι, η χειρότερη απ' τις τρεις εθνικές συμφορές του διαστήματος 1897 έως 1947 σχεδιάστηκε απ' τα λαμόγια να είναι η τρίτη... κι έχασαν μεγάλη ευκαιρία να μας ξεπατώσουν οριστικώς. ("Οριστικώς"; Μη μασάτε, γράφω και καμιά μ.λακία πότε-πότε! :-) )
Γιατί το λέω αυτό; Επειδή:

• Ο πόλεμος του 1897 ήταν θεατρικός, της πλάκας. Οπερέττα!
• Η καταστροφή του 1922 συνέβη σε καιρό πολέμου και σε έδαφος εχθρικής χώρας.
• Αλλά ο εμφύλιος πόλεμος συνέβη στο έδαφος της ίδιας μας της χώρας, και μεταξύ Ελλήνων. Δυστυχώς.

Μην ξεχνάτε, ακόμη, ότι το 1947 τα λαμόγια ήδη διέθεταν ατομική βόμβα... οπότε ίσως και να έψαχναν και την αφορμή να τη ρίξουν επάνω μας. Κάνω λάθος; Ή μήπως δεν ήταν εκείνος ο αισχρός Βάν Φλήτ, αυτός που ούρλιαζε: "- Σκοτώστε τους!", γιά τους αντάρτες του ΔΣΕ; (Τί "αντάρτες", δηλαδή, παρεκτός στρατολογημένα εκόντα-άκοντα χωριατάκια.)
Γιά να είμαι ακριβής, όχι ατομική βόμβα μεγάλη, γιά ...χόρταση, αλλά εκείνες τις μικρές, που μπαίνουν στα βλήματα του Πυροβολικού. Αυτές που, ακόμη και σήμερα, είναι αποθηκευμένες στην Ελευσίνα - από τότε.

(Παρένθεση: Τα πυρηνικά βλήματα, οι στρατιωτικές βάσεις, και όλα τα παρεμφερή θανατηφόρα σκουπίδια "του ΝΑΤΟ" δεν μας κουβαλήθηκαν εδώ με γνώμονα τον καθαρό αέρα. Όλα μα όλα τους βρίσκονται εγκατεστημένα σε επιλεγμένες θέσεις, που είχαν μεγάλη σημασία απ' την αρχαιότητα! Ελευσίνα, Άκτιο, Μαραθώνας, κτλ κτλ.
Οι περισσότερο ψαγμένοι θά 'λεγαν ότι τα λαμόγια θέλουν να προσαρμόσουν την "αύρα" των χώρων αυτών σε δικά τους δεδομένα. Κάπως, όπως γίνονται οι χημικοί ψεκασμοί πάνω απ' τα κεφάλια μας. Ο γράφων, όμως, θα εκφραστεί κυνικώς πως - διότι γιά παλιόσκυλα μιλάμε: Δεν θέλουν ούτε να "προσαρμόσουν" την αύρα των χώρων αυτών, ούτε να την "ενεργοποιήσουν". Θέλουν απλά να τη μολύνουν. Ναι, να μολύνουν το αιθερικό πεδίο.)

Παρατηρήστε ακόμη πως τα προηγούμενα διαστήματα του διαγράμματος μας οδηγούν στην καταστροφή της Χίου, το 1822.



Τελειώνοντας, θα προσθέσω πως δεν υπάρχουν μόνον όσα τέτοια νοητικά σχήματα αναφέραμε ήδη. Σε φιλική συζήτηση παλιότερα, μου είχαν επιστήσει την προσοχή στο ότι ο στρατός της γείτονος και "συμμάχου" Τουρκίας κατέβαζε τα τεθωρακισμένα στους δρόμους κάθε 12 χρόνια ("εναντίον των διεφθαρμένων πολιτικών" - μα, τί μου θυμίζει αυτό; :-) ), με ακρίβεια ρολογιού! 1956, 1968, 1980. Βλέπετε, λοιπόν, πως, αν ψάξει κανείς, βρίσκει μάλλον εύκολα τέτοιους χρονικούς κύκλους στη ζωή των κρατών. Όμως, δυστυχώς, δεν μπορώ να γράψω πλήρη πραγματεία επ' αυτών - το παρόν άρθρο είναι μονάχα η αφετηρία γιά το δικό σας ψάξιμο.

Κι όσο γιά τα σχέδια των λαμογιών, υπάρχουν δύο ...μικρά προβληματάκια:

Το πρώτον, η Ελλάδα είναι πανάρχαιος πολιτισμός, και επομένως και η "επισημοποίηση" του έθνους των Ελλήνων μέσωι δημιουργίας καθαρού εθνικού κράτους τον 19ο αιώνα, παρά τις όποιες ...καλές προθέσεις των διαφόρων λαμογιών τύπου Κόχραν και Μαυροκορδάτου, ουδόλως συνιστά λαμογίστικο κράτος-μαϊμού, όπως πχ οι ηπαπάρα. (Όπου κατοικεί και λαμογίστικο έθνος-μαϊμού. "- Δε γκρέητ Αμέρικαν νέησιον!", που λένε και οι ίδιοι, καμαρώνοντας. Τί "νέησιον", ρε κακομοίρηδες; Χάειντε, έτσ' δημιουργούνται τα "νέησιονζ";...)

Και το δεύτερον...

...Τον Θεό των Ελλήνων, Τον ρωτήσατε τί σχέδια έχει, ώ λαμόγια;

Υγ 1: Επειδή μ' ενδιέφερε περισσότερο να εντοπίσω τη στιγμή του σχεδιαζόμενου "τέλους της Ελλάδας", έκανα μελέτες γιά τα νεώτερα του 1717 κράτη. (Γιά ευνόητους λόγους... Διότι το 1717 ιδρύθηκε η κεντρική ποδιτσοπαράγκα της αγγλίτσας.) Δεν ασχολήθηκα με παλαιότερα κράτη, όπως πχ το "βασίλειο της Ιερουσαλήμ", αλλά καθόλου δεν αποκλείεται να έχουμε σε ισχύ πυθαγόρεια Μαθηματικά και γιά τις παλιότερες αυτές εποχές.

Υγ 2: Ο Τρισ-Παίκτωρ Μιμάκος, αν και δεν πέφτει έξω, δεν αιτιολόγησε ποτέ τη σκέψη του. Ομολογώ, όμως, πως και το δικό μου μαθηματικό μοντέλο, αν και ανιχνεύει καθαρά τις χρονικές σχέσεις, δεν λέει (διότι δεν το έχω βρει) το γιατί ισχύουν αυτές, κι όχι άλλες παρόμοιες (του ίδιου τύπου). Ή, το γιατί ισχύει μία συγκεκριμένη χρονική αφετηρία, κι όχι άλλη.
Η κατάδειξη των (σε δεύτερο επίπεδο) κρυμμένων μαθηματικών νόμων υπό τα παρατηρούμενα φαινόμενα, δυστυχώς, δεν είναι έργο που μπορώ να το αναλάβω εγώ σ' αυτή τη φάση της ζωής μου. Αλλά, όπως έχω παραπονεθεί πολλές φορές, κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος να πάρει αυτές τις σκέψεις και να τις πάει ένα βήμα παραπέρα. Όλοι περιμένουν τα έτοιμα... κακώς. Κάκιστα! Το πιθανώτερο είναι να μείνουν με την αναμονή.

Υγ 3: Από αρκετά παλιότερα (και πολύ προ Μιμάκου), μελετώντας κείμενα προφητειών, τα οποία δέχεται η επίσημη Εκκλησία μας (πχ διαφόρων γεροντάδων, ή "αλαφροΐσκιωτων", ή αγίων, κτλ), είχα εντοπίσει φράσεις όπως: "Καιρού καιρός και ήμισυ καιρού". (Αυτό υποτίθεται πως το είπε Άγγελος Κυρίου σε ερωτώντα πιστό, γιά το πότε θα συμβούν κάποια πράγματα.) Ειδικά αυτή η φράση "βγάζει μάτια", διότι εξυπονοεί μαθηματική σχέση! Την (x^2) + (x/2). Οπότε, αν βρεις το x, βρίσκεις και το εξαγόμενο. (Υποτίθεται ότι χρονική αφετηρία είναι η μέρα, κατά την οποία αποκαλύφθηκε αυτό στον πιστό.)
Κάτι τέτοια δείχνουν πως μερικά άτομα (άγνωστο ποιά) μέσα στην Εκκλησία γνώριζαν παλαιόθεν τους χρονικούς κύκλους που μελετάμε εδώ... Όπως πχ και τα σχετικά απ' την "Παλαιά Διαθήκη", πως ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε έξι μέρες, και "ανεπαύθη" την έβδομη. Ο Θεός, βέβαια, ουδόλως χρειάζεται ...ανάπαυση! Άρα, αυτή η ακολουθία 6-1 (έξι νότες μία παύση) εξυπονοεί ένα είδος ρυθμού. Και θυμίζει καθαρά την ακολουθία της "κουτσής πεντάλφας", το 2-3 (δύο παύσεις, τρεις νότες) - επομένως μιλάμε καθαρά γιά Συμπαντική Μουσική!

Αλλά, ενώ τα γνώριζα όλ' αυτά (δεν είχαν διαφύγει της προσοχής μου), κολλούσα, και δεν έκανα το επόμενο σκεπτικό βήμα, να ψάξω γιά το ποιές είναι οι χρονικές αυτές περίοδοι.

Γιατί;

Διότι με σταματούσε η λογική μου! Τί σημασία έχουν οι χρονικές στιγμές, όταν θες πχ να καταστρέψεις ολοσχερώς ένα κράτος; Αυτό δεν γίνεται ούτε σε μιά στιγμή, ούτε οι αμυνόμενοι θα κάτσουν να τους σφάξεις! Άρα... δεν γίνονται αυτά τα πράγματα! (Άρα, δεν έχει νόημα το οποιοδήποτε ψάξιμο χρονοσειρών.)

Δεν ήξερα, όμως, ακόμη τότε γιά αστρικό επίπεδο, αιτιατό, κτλ.

Υγ 4: Αν τύχει διάφορα λαμόγια να διαβάσουν την παρούσα ανάρτηση, και να χαμογελάσουν ειρωνικά, τους πληροφορώ πως θα τους σβήσω το χαμόγελο με το μπλάνκο! Ξέρω κι άλλα, απ' αυτά που νομίζουν πως ξέρουν μόνον "αυτοί"! Όταν θ' αρχίσει στα γερά η μονομαχία μας, θα τσούξει αγρίως ο πισινός σας, λαμογάκια! Τώρα είμαστε απλώς στα προεόρτια, στο υβρεολόγιο. (Ξέρω, ξέρω. Είμαι "συνομωσιολόγος" και "τρελλαμένος"!)

Εκλογικά παπατζηλίκια!

άτι έγραψε ο οικοδεσπότης επ' αυτών, αλλά να συμπληρώσω κι εγώ τα δικά μου, μπας και γελάσουμε λιγάκι.

Βλέπετε ντοκυμανταίρ με ζώα; Έχετε δει ποτέ τί ανοησίες διαπράττουν οι μαϊμούδες; Έχετε δει άλλα ζώα με αστεία συμπεριφορά, πχ ποντικούς να κλέβουν αυγό; (Ο ένας ξαπλώνει ανάσκελα, και κρατάει το αυγό επάνω στην κοιλιά του, κι ο άλλος τον τραβάει με τα δόντια απ' την ουρά!) Τό γέλιο!!!
Έ, λοιπόν, κάπως έτσι είναι και τα παπατζήδικα κόλπα των πολιτικάντηδων: σαν τις ανοησίες των μαϊμούδων. Δεν απέχουν και πολύ! Επίσης, οι μαϊμούδες και οι πολιτικάντηδες ομοιάζουν στο ότι βρωμάνε.

Με τη διαφορά, όμως, ότι ουδέποτε φάγαμε στον κ.λο φορομπηχτικά μέτρα από πίθηκο.

Αν κι έχω αναφέρει πως δεν παρακολουθώ τα βρωμερά πολιτικά μαγειρεία ούτε εκ του μακρόθεν, θα σας περιγράψω εδώ μερικά απ' τα κόλπα των πολιτικάντηδων, που έμαθα λόγωι πείρας - και συγνώμη αν ξέχασα μερικά ακόμη.

i. Ο "μεσσίας"

Ο "μεσσίας" είναι ένας πολιτικάντης, ο οποίος δεν διαφέρει σε τίποτε απ' τους υπόλοιπους του είδους του, εκτός απ' το ότι -γιά κάποιους λόγους- απέχει απ' την πολιτική ζωή γιά αρκετά χρόνια. Εκεί, λοιπόν, που γίνεται μιά ανωμαλία (εννοώ: "ανωμαλία πέραν των καθημερινών"), πχ μπουκάρουν εχθροί, ή πτωχεύει η χώρα, κάποιοι άλλοι πολιτικάντηδες ενεργούν ωσάν απόστολοι του Κυρίου Ημών. Ήτοι, πάνε στο σπίτι του "μεσσία", και του φωνάζουν: "- Έλα να σώσεις τη χώρα!"
Όπως καταλαβαίνετε, αυτός άλλο που δε θέλει. Βγαίνει απ' το πολιτικό ψυγείο, ανεβαίνει στην καρέκλα, και σώζει (; ) τη χώρα εν μέσωι των αλλαλαγμών του παραληρούντος πλήθους.

Τώρα, βέβαια, κάτι ερωτήματα, όπως: "- Γιατί να σώσει τη χώρα αυτός, κι όχι κάποιος άλλος;", ή: "- Ποιός είστε, κύριε, και γιατί πρέπει να σας πάρουμε στα σοβαρά;", είναι γιά τους ανάποδους, σαν την αφεντιά μου. Ο πολύς λαός ουδέν χαμπαρίζει. "Μεσσίας" και ξερό ψωμί!

(Παρένθεση:
Γιά ιστορικούς και μόνον λόγους - γιά το αρχείο μου, βρέ αδερφέ: Αναρωτιέμαι τί είδους μ.λάκες υποδεχόντουσαν τον Γέροντα του Κιούπκιοϊ με λαμπάδες στο αεροδρόμιο το 1974, και τί ακριβώς έκανε αυτό το άτομο επί χούντας, όπως κι επί Κατοχής, γιά να θεωρείται "μεσσίας". Όπως επίσης, από τί ακριβώς έσωσε την Ελλάδα.
Αλλά δεν πρέπει ν' αναρωτιέμαι. Τα περί πιθήκων ντοκυμανταίρ, που λέγαμε πριν, δίνουν και την απάντηση.)

ii. Ο "λαγός"

Δεν αναφέρομαι στο συμπαθές τριχωτό ζωντανό. Η έννοια της λέξης εδώ είναι αυτή, που δίνουν οι αθλητικοί συντάκτες στους δρομείς "ειδικής χρήσεως". Γιά τους μη-φιλάθλους, εξηγώ: ο επαγγελματικός αθλητισμός πρέπει να κάνει διάφορα κόλπα, ώστε να τραβήξει θεατές με εισιτήριο και τηλεοπτικά δικαιώματα. Ένα απ' τα κόλπα του είναι και τα ρεκόρ - γιά την ακρίβεια, οι τρόποι που αυτά επιτυγχάνονται.
Στους δρόμους μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, λοιπόν, όταν υπάρχει ο σίγουρος νικητής, πρέπει να δώσει και ρεκόρ στον λαό, ώστε να έχει ενδιαφέρον το θέαμα. Διότι κανείς δεν θέλει να δει τον σίγουρο νικητή να ξανακερδίζει, αφού αυτό είναι δεδομένο και προξενεί βαρεμάρα. Έτσι, στην κούρσα συμμετέχουν και αθλητές μικροτέρων αποστάσεων, οι οποίοι όμως μπαίνουν μπροστά κι επιταχύνουν τον ρυθμό, ώστε ν' ακολουθήσει στην επιτάχυνση και το "βαρύ όνομα". Αυτοί οι τύποι ονομάζονται "λαγοί" (απ' το ότι ο λαγός τραβάει πίσω του τα κυνηγόσκυλα), και μετά από λίγο -κι όταν η κούρσα πάει πλέον σφεντόνα- εγκαταλείπουν.

Ο πολιτικός "λαγός", τώρα, μπαίνει μπροστά με δήθεν νέες ιδέες, δήθεν νέο ήθος, κτλ κτλ, αλλά ουσιαστικά τραβάει το "βαρύ όνομα" από πίσω, κι ανοίγει δρόμο γι' αυτό. Και διατί όλη αυτή η σκηνοθεσία, ώ 'γαθοί; Μα, διότι το "βαρύ όνομα" είναι -γιά κάποιους λόγους- μισητό στον κόσμο, και δεν πρέπει να φανεί, παρά μονάχα την τελευταία στιγμή. Όταν ο ψηφοφόρος θά 'χει απομακρυνθεί απ' την κάλπη - και τότε, όπως ξέρετε, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Ως παράδειγμα, γιά να καταλάβετε, γιά τις επερχόμενες εκλογές ο Αντωνάκης επενεργεί ως "λαγός" της δρακουλοκόρης. Φως - φανάριον. (Και ουχί Φανούριον.)

iii. "- Διαφωνώ και αποχωρώ."

Σε μιά χώρα με έντονη πολιτικοποίηση αρχαιόθεν... παναπεί, αδελφοί μου, με δέκα-έντεκα εκατομμύρια υποψήφιους πρωθυπουργούς και πρωθυπουργίνες, στο άκουσμα της φράσης του τίτλου φυσιολογικώς ο καθείς θ' απαντούσε: "- Στ' αρχ.δια μας!"

Αλλά φοβούμαι, αδελφοί μου, ότι δεν το πιάσατε το νόημα - οπότε εξηγώ.

Τη φράση αυτή τη λέει συνήθως πρωτοκλασάτο στέλεχος κάποιου κόμματος, το οποίο διαφωνεί με τον αρχηγό του ίδιου κόμματος. Επίσης συνήθως, η αιτία της διαφωνίας είναι ασήμαντη. (Ασήμαντη, διότι ιδεολογία δεν υφίσταται πουθενά, στο δε "μούχτι" -το μόνο σοβαρό θέμα των κομμάτων- όλοι συμφωνούν.) Κατά κανόνα πρόκειται γιά κάποια ψείρα, κάποια τρίχα, κάποια δήθεν δεοντολογία, ή παραβίαση του πρωτοκόλλου.
Αφού λοιπόν το στέλεχος αποχωρήσει, συνήθως πάει και φτιάχνει ένα μικρό κόμμα δικό του, το οποίο στελεχώνει με τους κομματάρχες του. Ήτοι, στελέχη βήτα και γάμμα διαλογής, τα οποία διόρισε αυτός προσωπικά στο Δημόσιο, τα τάϊσε κι εξακολουθεί να τα ταΐζει. (Με δημόσιο χρήμα, όχι απ' την τσέπη του - να εξηγούμαστε.) Τέτοια κομματίδια δεν είναι καθόλου αποδεκτά απ' την ευρύτερη κοινωνία, και κινούνται στη σφαίρα του γραφικού. (Του γελοίου, δηλαδή, γιά να μη μασάμε τα λόγια μας.) Γενικώς, είναι τελείως άχρηστα, εκτός από ένα πράγμα - που θα το πούμε στη συνέχεια. Ο δε βίος και η πολιτεία τους μέχρι να διαλυθούν, είναι ν' ανταλλάσσουν υβρεολόγιο (κόσμιο) με το "μητρικό" κόμμα -αυτό, δηλαδή, από το οποίο προήλθαν-, και ν' αλληλοκαρφώνονται στα ΜΜΕ.

Διαφωνούντες κι αποχωρήσαντες ήσαν κατά καιρούς διάφορα πολιτικά προσώπατα, ών ούκ έστιν αριθμός.

iv. "- Ελάτε πάλι πίσω, στη μεγάλη δημοκρατική αγκαλιά!"

Αυτό, τώρα, το λέει ο αρχηγός του "μητρικού" κόμματος, όταν τα πράγματα σφίξουν ενώπιον ζόρικης εκλογικής αναμετρήσεως, και δε βγαίνουν τα "κουκκιά". Το συγκεκριμένο σενάριο είναι η συνέχεια του αμέσως προηγουμένου... στην οποία περίπτωση βλέπεις τους "διαφωνούντες" να μαζεύονται τρέχοντας πίσω στο κόμμα, με το οποίο "διαφώνησαν", όπως οι κότες στα καλαμπόκια που ρίχνει ο αγρότης, γιά να τις ταΐσει. Εννοείται, αλληλοβρισιές και αλληλοκαρφώματα της προηγούμενης περιόδου σβήνονται πάραυτα - με βούτηγμα σε μιά δεξαμενή άϋλου μπλάνκο τεχνητής αμνησίας.

Τώρα θα με ρωτήσεις, αναγνώστη μου - και με το δίκιο σου: και γιατί πρέπει να διαφωνήσουν και να φύγουν, αφού θα ξαναγυρίσουν πίσω; Δεν κάθονται μία και καλή στ' αυγά τους, να πιάσει ο κ.λος τους αράχνες;

Γιά πολλούς λόγους. Κυρίως, επειδή το φευγιό είναι αφορμή να επέλθουν κομματικές ισορροπίες, που δύσκολα θα ερχόντουσαν αλλοιώς. Πχ φεύγει η στελεχάρα, μπαίνει άλλος υποψήφιος στη θέση του, στις εκλογές τρώει τα μούτρα του, και τον ξηλώνουν οριστικά. (Και η επανερχόμενη στελεχάρα ξαναμπαίνει στο ψηφοδέλτιο.) Αλλοιώς, θα τον τρώγανε στη μάπα να τους γκρινιάζει μιά ζωή: "- Εμένα, γιατί δεν με κατεβάζετε υποψήφιο;"
 Ή, τα μικρά κομματίδια τα ψηφίζουν αφελείς (δηλ. μ.λάκες) ψηφοφόροι, οι οποίοι δεν ψηφίζουν το μεγάλο "μητρικό" κόμμα, επειδή πείσμωσαν. Αλλά με τη στελεχάρα να επανέρχεται, μαντρώνονται κι αυτοί πίσω στη στάνη.
Ή, ακόμη, κρατιένται οι ενδοκομματικοί καυγάδες σε χαμηλό επίπεδο. Πώς εσύ, αναγνώστη μου, άμα τσακωθείς με κάποιον, πας στο μπαλκόνι γιά λίγο γιά να συνέλθεις; Έ, αυτό ακριβώς.

v. Ο "ανεξάρτητος"

Ετούτος εδώ είναι πολιτικάντης, ο οποίος προεκλογικά δείχνει πως δεν συνδέεται με κανένα κόμμα, ιδίως με τα κατεστημένα κόμματα εξουσίας. Φορώντας μέχρι και σκουλαρίκια, ή έχοντας ταττουάζ, περνάει γιά ...αντιεξουσιαστής. Πιάνει κουβέντα με τη νεολαία στα μπαράκια, προσπαθεί να το παίξει ...αιώνιος έφηβος, και υπόσχεται στην -ψηφίζουσα- πιτσιρικαρία διάφορα, που δεν τα καταλαβαίνουν οι κομματικοί δεινόσαυροι. Ενώ αυτός... και τεχνολογία να 'ούμ', άηποντ, άηπαντ - και δε συμμαζεύεται.

Στο τέλος, όμως, ο "ανεξάρτητος" αποδεικνύεται ένα ακόμη καραμπινάτο καραγκιοζάκι του καρα-κατεστημένου.

Αν νομίζετε ότι εννοώ αυτόν που λούζονται τώρα οι Θεσσαλονικείς, ή τον Βούγια, τότε ή δεν έχετε πάει πανεπιστήμιο ποτέ σας, ή δεν ξέρετε καλά την ιστορία των ιδεών στον 20ον αιώνα. Αφήστε τα, το έργο τό 'χουμε ξαναδει πάρα πολλές φορές.
Όσο "επαναστάτες" είναι στα πανεπιστήμια τα παιδάκια των κονομημένων, άλλο τόσο είναι ανεξάρτητος ο "ανεξάρτητος"! Όπως ακριβώς τα πρώτα, όταν τελειώσουν τις σπουδές και επανέλθουν οίκαδε, παρατάνε και σφιγμένες γροθιές κι αφίσες και οργανώσεις και καταστροφές δημόσιας περιουσίας, και φοράνε ένα ξεγυρισμένο κοστούμι παρά τωι μπαμπάι, έτσι κι ο "ανεξάρτητος" δείχνει τα δόντια του αφού κλείσουν οι κάλπες.
Κι όσο γιά την ιστορία των ιδεών, ρίξτε μιά ματιά στην ιστορία της κομμούνας του Μόντε Βεριτά. Κι εκεί μαζεύτηκαν διάφοροι "αντισυμβατικοί" (από "καλές οικογένειες", βεβαίως-βεβαίως), και εξασκούσαν διάφορα. Γυμνισμό, χορτοφαγία, λατρείες προς αρχαίους θεούς, κτλ κτλ. Έλα, όμως, που μερικοί απ' αυτούς αργότερα γίνανε μέχρι και στελέχια του Χίτλερ!

Είπαμε... Τό 'χουμε ξαναδεί το έργο. Μόνον οι αφελείς δεν θυμούνται την υπόθεση.



Αυτά! Αφιερώνω το αρθράκι στις νέες γενιές, κι ελπίζω όλοι-ες να γελάσατε - ανεξαρτήτως ηλικίας! Δεν ξέρω με τί καρδιά θα πάτε να ψηφίσετε στις 17/06 (έχασα, άρα τις μπύρες τις κερνάω!), αλλά ως τότε να είσαστε καλά και να γελάτε με την ψυχή σας με κάτι τέτοια πιθηκοκαμώματα!

ΑΤΑΡΑΞΙΑ 7 - ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Προϊόντος του χρόνου οδεύουμε προς όσα εδώ και καιρό προείπα, αλλά και στην προηγούμενη ανάρτηση υπογράμμισα:

ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ

Όπως προειπόθει ΟΛΑ όσα συμβαίνουν ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ. Τουτέστιν ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΘΕΛΗΣΗ.

Ο πολίτης όμως παρόλα αυτά θεωρεί ότι ψήφισε... Θεωρεί ότι είναι κυρίαρχος...

Τα ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι "οι κάλπες έστειλαν μήνυμα στους ταγούς" και ότι η γη είναι τετράγωνη.

Σε μια χώρα όμως όπου:

- Η διογκούμενη ανεργία με την ισοπέδωση τού εγχώριου παραγωγικού ιστού και την ταυτόχρονη έξωθεν εισροή τεράστιων χρηματικών ποσών, τα οποία καταλήγουν στα ταμεία τού Νταβέλη (ή μήπως τής σπηλιάς του;) καθιστά με την "απελευθέρωση" του παραγωγικού δυναμικού από τα "δεσμά" τής παραγωγικής εργασίας ευχερεστάτη την στρατολόγηση και μισθοδότηση πληθώρας χαφιέδων, πραιτοριανών, ψιθυριστών, κοντυλοφόρων και προβοκατόρων κάθε είδους.

- Τα αδερφάτα, οι στοές, οι πολυεθνικές, οι αλυσίδες εμπορίας, τα κλαμπ ομοφυλοφίλων, οι ποδοσφαιρικοί όμιλοι, τα χεβυμεταλλάδικα, τα σωματεία, τα δοτά μπιλιαρδάδικα, οι "σικ" παρέες, τα στημένα από την CIA ουζερί, τα διογκούμενα σώματα "ασφαλείας", τα πολιτικά κόμματα που διαχειρίζονται πακτωλό χρημάτων, οι "πολιτιστικοί" σύλλογοι της σαρίας και του του τζιχάντ, τα κυκλώματα "αγανακτισμένων πολιτών" του γκαίμπελς και το λοιπόν κακό συναπάντημα, εξασκούν αυτό, που ο  μακαρίτης Λουί Μπουνουέλ ονόμασε "διακριτική γοητεία των υπονόμων" επί των "κάργα πολιτικοποιημένων", τουτέστιν αφελών και αδαών πού πάνε τα τέσσερα.

- Το χαζοκούτι, οι ραδιοσταθμοί του χοντρού μπεζαχτά και μπόλικα άνωθεν στημένα "μαχητικά" και "αντιεξουσιαστικά" ιστολόγια αποτελούν την βασική πηγή "ενημέρωσης" και "διαμόρφωσης γνώμης" των "χειραφετημένων πολιτών".

- Οι εντέχνως παρασκευασμένοι πρακτορίσκοι του συστήματος πλασάρονται από τα μαζικά μέσα ως αντικομφορμιστικά τζόβενα.

- Όταν την καρποφόρα γη ξεχερσώνουν ολοένα και εντονότερα από καταβολής προτεκτοράτου τα μικροαστικά συμπλέγματα.

- Και όταν τα εκάστοτε "εκλογικά συστήματα" συνιστούν προϊόντα αρχηγικής μαγγανείας, προσαρμοζόμενα πλήρως στις σκοπιμότητες της υπερεξουσίας,

τότε ΝΑΙ, είναι εύκολο, είναι πάρα πολύ εύκολο, να προαποφασίζονται και να προκαθορίζονται ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ τα αποτελέσματα των εκλογών.

Η "επιστήμη" τού μάρκετινγκ είναι αυτή, η οποία καθορίζει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ τις καταναλωτικές μας επιλογές. ΑΠΕΙΡΩΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟΔΟΤΙΚΠΟΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.

Ή μήπως δεν ήσαν τα αποτελέσματα των εκλογών εκ των προτέρων γνωστά;

Θυμάμαι κάποτε, σε μια τηλεοπτική εκπομπή κατά την ημέρα παρελθόντων εκλογών και πριν λάβει χώρα η καταμέτρηση των ψήφων, μια πολύ χαρακτηριστική ρήση του Παρασκευά Αυγερινού:

"Γνωρίζουμε ήδη, βάσει του συσχετισμού των δυνάμεων, την κατανομή όλων σχεδόν των εδρών σε όλες τις περιφέρειες. Το ζήτημα παίζεται τελικά σε μια ή δυο έδρες, που είναι ακαθόριστες".

Πριν από καιρό ερωτήθηκα από κάποιον νεώτερο στην ηλικία σχετικά με τα αίτια του Β΄ΠΠ. Τού απάντησα, ότι εάν θέλουμε να διερευνήσουμε τα αίτια ενός πολέμου, αρκεί να ανατρέξουμε στα αποτελέσματά του. Διότι οι πόλεμοι δεν διεξάγονται χάριν γούστου και αυτοί οι οποίοι οργανώνουν, κλιμακώνουν, προξενούν και διεξάγουν τούς πολέμους γνωρίζουν καλώς πού αποσκοπούν.

Εάν θέλουμε, λοιπόν, να εξακριβώσουμε τι επεδιώχθη από πλευράς εξουσίας με τις πρόσφατες - ενδιάμεσες - εκλογές, αρκεί να εξετάσουμε ποια ήταν τα εκλογικά αποτελέσματα, τι κλιμακώθηκε με τις διαβουλεύσεις που ακολούθησαν και τι επενεργούν οι ζυμώσεις, οι οποίες δρομολογούνται:

1. Αποδομήθηκε ο δικομματισμός στα πλαίσια αυτοδιαλύσεως της ισχυούσης ψευδούς ισορροπίας συνόλου τού δοτού ελλαδικού συστήματος. Το πειραματόζωον Ελλάς εκλήθη πρώτον να υποστεί τις συνέπειες τής διακηρυγμένης στρατηγικής από τους "πεφωτισμένους" ORDO EX CHAO, "τάξις από το χάος", "νέα τάξις". 

Η συγκεκριμένη πρόταξη της Ελλάδος έναντι των υπολοίπων χωρών σε αυτήν την στρατηγική διέπεται από δυο λόγους:

- Οι Έλληνες θεωρούνται ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΩΣ, ως η ιστορία πιστοποιεί, ζόρικοι στα μαντρώματα. Άρα αποτελούν το καταλληλότερο δοκίμιο για την πρόβα τζενεράλε - γενική δοκιμή.

- Αυτή η ιδιότητά τους καθιστά την εξουδετέρωσή τους βασική προϋπόθεση πριν επεκταθεί η συγκεκριμένη πρακτική σε άλλους λαούς.

Ας μην παραβλέπουμε, ότι η στρατηγική του Μάτριξ αποβλέπει στην μεμονωμένη εξουδετέρωση των εστιών, οι οποίες θα μπορούσαν να αποβούν προβληματικές, την μια μετά την άλλη. Συγκεντρώνοντας ένα τεράστιο δυναμικό καταστροφής, είτε οικονομικής, είτε πολεμικής κατεδαφίσεως εναντίον σχετικά μικρών χωρών, επιδιώκει την πλήρη σκλάβωσή τους σε δυνάμεις τελείως υποταγμένες σε αυτό, με ανοικτές ιδιότητες κανιβαλισμού.

Η επιλογή τού Γκαπ στον ρόλο τού νεκροθάπτου και των λοιπών "ιστορικών" στελεχών τού νεοφασιστικού μορφώματος σε ρόλο υπουργού, ενώ είναι ανάξιοι να τούς εμπιστευθεί κάποιος καρότσι παγοπώλη, έδωσε την χαριστική βολή στο έκτρωμα πατσόκ. Επιπλέει βεβαίως στην συνέχεια ο τούρκογλου, ως μητσοτακική σφήνα, για την τρέχουσα και μελλοντική προώθηση της βασίλισσας των ερειπίων. 

Υπό την ιδία σκοπιμότητα διέπετο και επιλογή Σαμαρά. Του ανθρώπου, ο οποίος παραλαμβάνει κόμμα για το κάνει γκρουπούσκουλο. Διατεταγμένη αποστολή του η εξουδετέρωση και διάλυση της εθνικής - λαϊκής δεξιάς, η οποία είχε αρχίσει να διαμορφώνεται επί Κώστα Καραμανλή. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Καραμανλής αποδείχθηκε καλαμιά στον κάμπο. Άνθρωπος με ευγενείς ως ένα βαθμό προθέσεις, ο οποίος όμως απέχει παρασάγγες από αυτό που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει ένας πραγματικός ηγέτης. Με αποτέλεσμα οι πλέον ριζοσπαστικοί Καραμανλικοί να αποβούν έρμαια του κάθε Καμμένου.

Η "προσέγγιση" Σαμαρά - Μπακογιάννη απέδειξε ότι ο Σαμαράς εκτός από άνθρωπος τού συστήματος είναι και αχυράνθρωπος του Μητσοτακισμού (στην ουσία το κατάστημαν είναι ένα).

2. Με τις διαβουλεύσεις, οι οποίες ακολούθησαν των εκλογών "αποδείχθηκε" από το κατεστημένο, ότι τα "αντιμνημονιακά" κόμματα αδυνατούν να κυβερνήσουν. Με αυτόν τον τρόπο, απευθυνόμενο το πολιτικό σύστημα με τα φερέφωνά του στην ανάπηρη λογική τού μέσου ανθρωπάκου, κατάφερε να τον πείσει, ότι το όλο σκηνικό πέραν του δικομματισμού συνιστά απλά ένα χώρο διαμαρτυρίας, όχι μόνο ανήμπορο να διαμορφώσει την όποια εναλλακτική πρόταση για την αντιμετώπιση των φλεγόντων προκλήσεων στην πράξη, αλλά και μη διατεθειμένο να προβεί σε μια ανάλογο προσπάθεια.

Το όλο νταβαντούρι του "προέδρου" με τα κόμματα μετεκλογικά, ο οποίος αποδείχθηκε ανάξιος να υπερασπιστεί το κάθισμά του επί της εξέδρας  των επισήμων έναντι μερικών ταραξιών, ισχυριζόμενος ότι στην εφηβική του ηλικία κούρδιζε δήθεν τα μπιστολέτα στο βουνό, αποσκοπούσε να μετατοπίσει την "αντιμνημονιακή" προοπτική στην σκοτεινή γωνία της ξύλινης Αλέκας. Εκεί δηλαδή, όπου ηχούν τα ροκάνια της "αντισυστημικής" παρλαπίπας εν είδη ξεκολλημένης εξατμίσεως. Ή όπως διετείνετο το πάλαι ποτέ ο Ιωσήφ Γκαίμπελς: "Εκτονωθείτε, εκτονωθείτε! Στο τέλος δεν πρόκειται να παραμείνουν ούτε τα αποκαΐδια τής φρασεολογίας σας έμπροσθεν τού τοτέμ της εξουσίας". 

Είναι επόμενο, απέναντι σε μια ανάλογο κριτική να επικαλούνται οι "αντιμνημονιακοί' οργανισμοί - ή άλλως πώς αντιπολιτευτικά μαγαζά του συστήματος - διαρρηγνύοντα τα ιμάτιά τους, "λόγους αρχής". - "Μα πώς να συμπράξω με τον Τσούπρα", φωνασκεί ο Καμμένος, "όταν αυτός θέλει αυτό και εκείνο, που εγώ απεχθάνομαι"; Κατά τα άλλα, ο Καμμένος παρουσίασε "ακριβές" πρόγραμμα για την πρώτη ημέρα, την πρώτη εβδομάδα, τον πρώτο μήνα και τον πρώτο χρόνο "αφού γίνει κυβέρνηση". Το μόνο όμως για το οποίο ΔΕΝ ΑΝΕΦΕΡΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ είναι με ποιο τρόπο - με ποια τακτική και στρατηγική - θα φτάσει αυτός να "γίνει κυβέρνηση". Διότι το κυριότερο στοιχείο στον προγραμματισμό ενός υποτιθέμενου ριζοσπαστικού κόμματος είναι η πορεία, η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ. Εάν δεν έχει λυθεί το ζήτημα τής πρόσβασης στις διαδικασίες, τούς απαραίτητους μηχανισμούς και δομές για την άσκηση αρχής, πάσα αναφορά σε κυβερνητικά προγράμματα συνιστά ευχολόγιο για βαυκαλιζομένους και αφελείς οπαδούς και ψηφοφόρους. Και να δεχθούμε εν πάσει περιπτώσει, ότι αυτή η παρανόηση μπορεί να ισχύσει στην περίπτωση κάποιων εξοργισμένων δεξιών ψηφοφόρων, οι οποίοι μια ζωή λειτούργησαν στην βάση τού προβάτου, δηλαδή με το "βγάλε με για να σού λύσω τα προβλήματα". Μπορεί όμως να ισχύει για ανθρώπους, οι οποίοι υπηρετούν από εφηβική ηλικία τα κομματικά κατεστημένα και γνωρίζουν από μέσα και από έξω τα πολιτικά δεδομένα;

Στην ελλαδική αριστερά έχω αναφερθεί κατ' επανάληψη και θεωρώ τον μηρυκασμό αναίτιο και βαρετό για αυτούς που διαβάζουν αυτά που γράφω. Ο "Σύριζα" αποτελεί από πλευράς επιρροής ένα κομματικό γιο - γιο. Μέσα σε εβδομάδες μπορεί να αυξήσει την εκλογική επιρροή του από το 3% στο 18% και μετά μερικές εβδομάδες να επανέλθει ξανά στα φυσιολογικά όρια του γκρουπούσκουλου διαμαρτυρίας. Ο ρόλος του είναι κυρίως ρόλος προπαγανδιστού των στόχων της "νέας τάξης". Οι μαλθακοί μεγαλοεισοδηματίες τής ηγεσίας του ουδέποτε μπορούν να διανοηθούν καν ρήξη με το σύστημα. Αποτελεί την καλύτερη δεξαμενή για τα αδερφάτα και τις πολυεθνικές προσωρινής αποθηκεύσεως ψήφων μέχρι να τις μεταφέρουν εκεί που προβλέπει η επόμενη πράξη του σενάριου αποδομήσεως των πάντων.

Το σκηνικό στήθηκε για μια ακόμη φορά έντεχνα και αφορά ιθαγενείς παϊδάκηδες κατά το: "Δικό μου είναι και το κάνω ότι γουστάρω". Όλες οι Μητσοτακικές σφήνες μεταφέρονται με δόσεις στην ΝΔ. ώστε να στηρίξουν στην συνέχεια την επιβολή της βασιλίσσης της ερημίας. Πρώτοι μεταπήδησαν τα τζόβενα του γαλατά. Τα ακροδεξιά ρόπαλα και τα τσεκούρια των "ακροδεξιών" "στελεχών" τού κολεγίου "αθηνών" αποδείχθηκαν πλαστικά βοηθήματα, όπως αυτά που πωλούνται στα σεξομάγαζα.
Και ο γαλατάς χρειάζεται αριθμητικώς. Δεν απεδείχθη αυτό με το βούτυρο στο "Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι"; Υπομονή, θα το απολαύσωμεν.

Μα τι θα απογίνουμε χωρίς γαλατά; ίσως αναρωτηθούν κάποιοι. Μα δεν διδαχθήκαμε από την κρίση του 29 - 32; Μετά την κρίση, την πείνα, την απόγνωση, τους κακούς - τους εβραίους τότε, τους πακιστανούς σήμερα - έρχεται πάντοτε ο ναζισμός να μάς σώσει, αναπληρόνοντας τεχνιέντως το κενό, το οποίο βάσει διαταγών της "νέας τάξης" έφτιαξε ο γαλατάς. Εξήμισυ εκατομμύρια γερμανοί ψηφοφόροι ανέδειξαν στις εκλογές του 1933 τον Χίτλερ στην κυβέρνηση, με τις τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες εδώ θα ασχοληθούμε; Τα σαράντα εκατομμύρια νεκρών τού πολέμου, οι τετρακόσιες χιλιάδες νεκροί από την πείνα τον χειμώνα του 41, τα σκελετωμένα παιδιά από την πείνα, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τι αξία έχουν μπροστά στην ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε την εβραϊκή βρωμιά, που λέει ο μέγας "έλλην" πλεύρης;
Ότι την "ισλαμική αδελφότητα" της Αιγύπτου ίδρυσαν οι γερμανοί ναζί και ότι η ισλαμική "αραβική ταξιαρχία" πολέμησε στο πλευρό τους στην Βοσνία ξεκληρίζοντας ορθοδόξους Σέρβους, δεν χρειάζεται να το γνωρίζουμε. Ότι την "Αλ Καΐντα" κατασκεύασε η CIA, η οποία μετέτρεψε σε συνεργασία με τους κανιβάλους του ΝΑΤΟ  την Λιβύη σε σεληνιακό τοπίο, δεν χρειάζεται να το λαμβάνουμε υπ' όψει. Ότι οι Μιχαλολιάκος και Πλεύρης υπηρέτησαν την CIA ενταγμένοι στις τάξεις της χουντικής Κ"Υ"Π στην Ιταλία καρφώνοντας στην χούντα Έλληνες Δημοκράτες, δεν χρειάζεται να το λαμβάνουμε υπ' όψει. Αφού φταίνε οι αριστεροί, αυτοί ξεπούλαγαν την Ελλάδα στους Βουλγάρους. Ο Παπαδόπουλος και ο Ιωαννίδης ήσαν πατριώτες. Και οι Καραμανλής - Αβέρωφ. Ότι ξεπουλήθηκε η μισή Κύπρος σε Τουρκία-Ισραήλ-ΝΑΤΟ δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο, αφού έχουμε εδώ τον πλεύρη, που είναι "αντισιωνιστής". Το ότι τους τζιχαντιστές και τους πράκτορες τής σαρία κουβάλησαν στην Ελλάδα οι δυνάμεις της "νέας τάξης" που ίδρυσαν την "χρυσή αυγή" με στόχο το μπάχαλο, τον εμφύλιο, το πλήρες ξεχαρβάλωμα, το ORDO EX CHAOS, έλα μωρέ δεν πειράζει, αφού είμαστε πολιτικοποιημένοι και ψαγμένοι.

Πράγματι κατάφεραν να επαναφέρουν τον ναζισμό ξανά, όχι μόνο μέσα στα σαλόνια, αλλά και στα μυαλά(;) των ανθρώπων. Τώρα, να κάνω αναφορά σε "χρυσή αυγή" , "golden down", ανάμειξη τού Αλάιστερ Κρόουλυ στο "τάγμα της αγίας θούλης" και στο "γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό εργατικό κόμμα", στην  "λευκή θεά", στον "ήλιο τού μεσονυκτίου", στους λυκανθρώπους, στην τελετουργική αιμοποσία και άλλα κατηγορήματα θρησκειολογικής υφής στην χώρα της απέραντης πολιτικής αγκλίτσας, το θεωρώ πραγματικά γελοίο. 

Όσο βαυκαλιζόμαστε να τρέχουμε πίσω από τα μορφώματα τής εξουσίας, όσο αρνούμεθα να επωμιστούμε τις ευθύνες μας αυτονόμως, μορφώνοντας πραγματικό φορέα αλλαγής, διεπούμενο από ειλικρινές και ανυποχώρητο επαναστατικό πρόθεμα, όσο εξακολουθεί να έχει επιρροή σε μάς η στρατηγική τού σοκ και η καλλιέργεια πανικού από την εξουσία, ώστε να τρέχουμε πίσω από τον κάθε παλαβιάρη, όσο θεωρούμε, ότι έχουμε κάτι να χάσουμε εάν εξέλθουμε του μαντρώματος, τότε ο καιάδας θα εξακολουθεί να παίζει μπάσο. Και όταν καταλάβουμε ότι οι χορδές τού οργάνου αποτελούνται από τα άντερά μας, θα είναι αργά.  

Συνεχίζεται...

ΑΤΑΡΑΞΙΑ 6 - ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

...Εκεί όπου υπερίσχυσεν η αμαρτία, υπερεπλεόνασεν και η χάρις....

                                             Γέρων Επιφάνειος 

Τονίζει σε σχόλια της προηγούμενης αναρτήσεως ο καλός μου φίλος:

- ο ελλαδικογραικύλικος λαός που ψήφισε γπα για γαστέρα...ψήφισε ο ίδιος ως νέο πασοκ ενωμένο δυνατό και τον alexis για το κερασάκι
- οι στρατοί στηθήκανε, οι ταλιμπάν των νεομπολσεβίκων μιλάνε για ντου στα στρατόπεδα για σαμποτάζ και οπλισμό και το αντίπαλον δέος των χρυσαυγιτών περιμένει όπως και τότε
στα τύραννα-σκόπια-άγκυρα πανυγηρίζουν για τον επερχόμενο εδαφικοδημογραφικό κατακερματισμό όπως είχε σχεδιαστεί εδώ και 10 χρόνια
 -ο εμφύλιος (μίνι ή μεγάλος) αντε πόρτας
- ο νόμιμος (δημοκρατικά εκλεγμένος) εξισλαμισμός της χώρας έχει προοπτική 1000ετίας μιάς και το 1ο νομοσχέδιο θα αφορά την ελληνοποίηση όλων ανεξαιρέτως των λαθρομεταναστών
- οι γραικύλοι έχοντας να διαλέξουν μεταξύ φασιστών διαφόρων αποχρώσεων, αποφάσισαν ή μάλλον στις επόμενες πιθανότατα να αποφασίσουν να εμπιστευθούν τις τύχες τους σε ένα συνασπισμό ανθελληνικών σεκτών της int.service,με αρχηγό έναν δηλωμένο ανθέλληνα-άθεο-αντίχριστο...
- τρίβει τα χέρια της η Γερμανία
η οικιοθελής θα έρθει εντός μηνών όπως προέβλεπε άλλωστε και ο αρχικός σχεδιασμός της εσπερίας, στο όνομα "επανάστασης" στο κατεστημένο
- τι τίμημα της "νέας μεταπολίτευσης" δεν θα είναι απλά η μισή Κύπρος
- θα είναι ένας αιμοποτικός ολοκληρωτισμός από την πλευρά των ταλιμπάν
- οι προνοητικοί φυλάξτε τρόφιμα και σχεδιάστε διαδρομές εξόδου από την χώρα
- αυτά που θα βιώσουμε...θα σας κάνουν να νοσταλγείτε τις σημερινές μέρες
όπως κάποιοι τις προ γαπ
- λουστείτε το

Ελλας...ΤΕΛΟΣ
ps-...εάν ο Θεός μας λυπηθεί, όσοι επιβιώσουν της Νεμέσεως που για ακόμα μιά φορά ως τριτοκοσμικός-κεντροαφρικανικός-ταλιμπανικός λαός θα επιφέρουμε επί δικαίων και αδίκων
- ίσως να φέρουν κάτι νέο
- εάν...
ο Θεός να μας φυλάει και να μας φωτίζει όλους

ps2-...όταν θα έλθει η ώρα των πετρελαίων
είναι ανάγκη...μέσω της δικιάς μας τριτροκοσμικής "ανοιξης" να είμαστε σε εμφυλιακή κατάσταση τύπου Λιβύης...ή μόλις να έχουμε βγει από εκεί...όχι απλά ως επαίτες...αλλά κάτι χειρότερο
για να αντληθεί...καλύτερα

Καλή τύχη σε όλους

Γειά σας! 


1. ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ  ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΕΣ ΜΟΥ


Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με αυτούς τους εντοπισμούς, ίσως από την δική μου οπτική. Με μια όμως εξαίρεση: Αυτή που προτρέπει σχεδιασμό εξόδων από την χώρα. Διότι έχω αποδημήσει ήδη προ τεσσαρακονταετίας, καθότι δεν ήθελα να παρεκτραπώ σε λάθος χρόνο, σε λάθος χώρο και σε βάρος λάθος ανθρώπων. Οπότε για μένα υπάρχει ανοικτή μόνο μια εκδοχή: Αυτή της επιστροφής. Καθότι φρονώ, ότι η μέλλουσα παρεκτροπή μου θα είναι απολαυστική τόσο για μένα, όσο και για αρκετούς άλλους ακόμη. Ή, όπως δήλωσε κάποτε ο Δημήτρης Πουλικάκος αναφορικά με την περίοδο της εκτίσεως ποινής στην φυλακή: "Και εμείς για γιορτές ψάχνουμε". 

Εκφράζω, λοιπόν, για μια ακόμη φορά τις θερμές μου ευχαριστίες, έναντι των εχθρών τού Ελληνισμού, τούς εχθρούς τής ανθρωπότητος, καθώς και τούς εχθρούς της προσωπικής μου μερικότητος. Από μια άποψη τους κατανοώ. Επιμένουν μεν, χωρίς να έχουν διέξοδο διαφυγής. Όμως, "ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται".  


Ίσως το κάτωθι είναι εις θέσιν να κατανοούν κάποιοι πολεμισταί:
Όποιος απειλήσει, ή πολύ περισσότερο παρενοχλήσει κάποιον πολεμιστή, είναι πλέον ζήτημα ενός συντόμου χρονικού διαστήματος, το πότε θα δει τα ραδίκια ανάποδα.
Με αυτά γελάγανε βεβαίως το πάλαι ποτέ οι ξερξάδες (και άλλοι πολλοί, που κρύβονται μέσα στα σεντούκια της διμεθυλτριπταμίνης). Όταν όμως τιναζόντουσαν οι μασέλες στους τείχους, έκλαιγαν. Είχαν μπερδέψει την Δύναμη με το πόσους βούρδουλες διαθέτουν οι σταυρωτές στα υπόγεια. Ο Αριθμός όμως ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΛΗΘΟΣ ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ. ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΣ ΝΕΤΡΟΝΙΟΥ.

Θέλετε πόλεμο;
Αφού πρώτα ξεσκεπαστείτε, αφού σάς κάνουμε ρεντίκολο, μετά θα φάτε και την τσεκουριά.
Αυτή την φορά δεν μάς βρείτε στα χαρακώματα, αλλά μέσα στον τάφο, που οι ίδιοι εκούσια σκάψαμε ως έσχατο ταμπούρι μας. Διότι μάς σκοτώσατε ήδη χιλιάδες φορές. Μια φορά ακόμη δεν μάς ενοχλεί. Όμως δεν μπορείτε να μάς θανατώσετε. Σάς καταδιώκουμε μέχρις εσχάτων και σύντομα δεν θα υπάρχει μέρος να κρυφτείτε.
Επιλέξατε την μανία. Αυτή όμως είναι κακός οδηγός. Επιλέξατε την αδικία, την απανθρωπιά και την κακία. Αυτά όμως αντιφάσκουν στους συμπαντικούς νόμους. Επιλέξατε την αιμοπωσία. Καταστρέφοντας ζωή, γίνατε ήδη νεκροί. Και νεκροί σας οδηγούν. Σας πλασάρονται για "θεοί". ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΝΤΑΦΙΑΣΤΕΙΤΕ ΟΛΟΙ. ΔΙΟΤΙ Η ΓΗ ΔΕΝ ΕΠΛΑΣΘΗ ΩΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΑΣ, ΑΛΛΑ ΩΣ ΤΕΛΙΚΗ ΣΑΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ, ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΕ "ΤΡΟΦΗ".

Αυτά που διαδίδετε περί σπόρου δεν ισχύουν. Όταν ο σπόρος πέσει στην γη βλασταίνει. Η Μάνα δημιουργεί ζωή και όχι θάνατο, τομάρια. Όποιος "αναγεννάται" μέσω αιμοποσίας, δεν "αναγεννάται" ως θεός, αλλά βρικολακιάζει, τουτέστιν εκλείπει αμετακλήτως. Μπερδέψατε το σώβρακο με την γραβάτα, τον αληθή χρόνο με την σκιά του. 
Γνωρίζετε, ότι έστω κι αν αυτοκτονούν κάποιοι, δεν είναι ποτέ δυνατόν να αυτοκτονήσουν όλοι. Δεκάδες χιλιάδες είναι αυτοί, οι οποίοι αναμένουν το κλέφτικο σφύριγμα. Γι αυτό στήσατε το δόκανο πάλι. Είστε όμως βέβαιοι, ότι θα πέσουμε και αυτήν την φορά μέσα; Είστε βέβαιοι, ότι θα συμπεριφερθούμε για μια ακόμη φορά ως ανεγκέφαλοι; 
Μπορεί να είμαστε "βλάκες". Όμως και οι "βλάκες" κάποτε ξυπνούν. Νομίζετε, ότι οι επανειλημμένες "βλακείες" μας, μάς έχουν οδηγήσει πλέον σε αδιέξοδο και γι αυτό ετοιμάζετε το στερνό κτύπημα.
Για μια ακόμη φορά πλανάσθε. Αυτό που εσείς θεωρείτε "βλακεία", για μάς αποτελεί εργαστήριο εμπειρίας. Διότι βλαξ είναι ο δειλός. Ο έχων σθένος, μπορεί να διατελεί μόνο αφελής. Γι αυτό λέει: "Η πίστις σου έσωσε". Διότι η αληθής πίστις δεν αποτελεί την όποια υποταγή σε κενά δόγματα, αλλά την αμετάκλητο προσκόλληση στον θρίαμβο της ελπίδος, με την γενναιόδωρη καταβολή αίματος στα εργαστήριά της.


2. ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΩΨΥΧΑ ΤΟΥΣ

 Έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι "αυτό που θεωρούν εκλογές εγώ αποκαλώ κλύσμα". Με την διαφορά, ότι το συγκεκριμένο μέτρο, εκτός ότι προξενεί αναγούλα, έχει ταυτοχρόνως καθαρτικές συνέπειες. Άρα κάθε πάθημα προσφέρεται για νουθεσία, εφ' όσον λειτουργεί η ανάλογος διαδικασία.

Έγραψα επίσης  στις 5 Μαρτίου:
 " Εδώ και χρόνια αναφέρομαι για την επερχόμενη "κυβέρνηση" γκρουπούσκουλων.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο ρεντίκολο, το οποίο πρόκειται να έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Με τις πλέον όμως οδυνηρές ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ συνέπειες τής ιστορίας του.
Διότι αυτή εικάζεται να είναι η εσχάτη των "κυβερνήσεων".
Όχι διότι δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν άλλες δοτές κυβερνήσεις, ως αυτές τις οποίες αναδεικνύει ο "κυρίαρχος λαός" ανά τετραετία. Ο κίνδυνος ο οποίος δυστυχώς διαφαίνεται, είναι ότι δεν θα υπάρχει πλέον χώρα.
Δεν πρόκειται για "το τέλος της μεταπολίτευσης", όπως ισχυρίζονται κάποιοι βαρύγδουποι του κοπανιστού αέρος, αλλά για το προγραμματισμένο κατέβασμα της αυλαίας ενός δοτού προτεκτοράτου....εάν το πρόβλημα της χώρας μπορούν να λύσουν νεοσυσταθέντες εκλογικοί προσωποπαγείς μηχανισμοί, χωρίς οργανωμένη λαϊκή βάση, τού ενός παλαιοκομματικού και του άλλου νεοσταλινικού ρήτορα της λογιστικής του "απεχθούς" χρέους, με εγγραφή των κομματικών μελών μέσω διαδικτύου,

...εάν οι δέουσες μορφές πάλης είναι να μαζευόμαστε μπουλούκι μπροστά στην βουλή, για να βαράνε οι κρατικοί βεληγκέκηδες, καθώς βλέπουνε οι βουλευτές παιχνίδια μπάσκετ στην τηλεόραση της λέσχης της βουλής χασκογελώντας και ξύνοντας τα φρύδια τους,

...εάν το πρόβλημα είναι ποιοι θα νομιμοποιήσουν την επερχόμενη κυβέρνηση γκρουπούσκουλων με την αντιμνημονιακή ρητορία τους μέσα στην βουλή,

τότε το μάθαμε ήδη το μάθημα από τον Σαμαρά και ας βάλουν την πλάκα τους στο γραμμόφωνο για να ακούσουν το "οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τραίνο".

 Το πρόβλημα με τους άνοστους σεναριογράφους τής εν προκειμένω αιματοβαμμένης σαπουνόπερας, είναι, ότι οι θεατές γνωρίζουμε το σενάριο, πριν καν οι σάπιες τροχαλίες τους μετακινηθούν για το άνοιγμα της αυλαίας. Αυτήν την φορά ούτε "τέρπουν", ούτε "ψυχαγωγούν", ούτε "εντυπωσιάζουν" για την ευρηματικότητά τους κάποιο ζαλισμένο πούμπλικο. Όσοι θεατές επλήρωσαν εισιτήριο για να εισέλθουν στην αίθουσα, γνωρίζουν πλέον, ότι δεν πρόκειται περί θεάτρου, αλλά περί στρατοπέδου συγκεντρώσεως. Και ότι το πολύ μελό αφορά μελλοθανάτους. Ουδείς αναρωτήθη για ποιο λόγο, ενώ δεν εισήλθαμε σε αεροπλάνο, οι ταξιθέτριες στην είσοδο μοίραζαν σακούλες εμετού, ή για τις φωνές του παιδιού τού μπαρ, την ώρα που τοποθετούσε τον πασατέμπο στο ταμπλάτσο "γαμώ το στανιό μου", ενώ στα επίκαιρα έδειχναν τον "πρόεδρο" της "δημοκρατίας" να καλεί τα"κόμματα" για "διαβουλεύσεις".
"Είναι όλοι κτήνη", φώναξε κάποιος, ενώ αμέσως μετά τού ψιθύρισε ο διπλανός: "Κόφτο, γιατί αυτοί είναι ικανοί να γυρίσουν το γκραν γκινιόλ σε πορνό".

Το έχω γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν: Η θυγατέρα του Μητσοτάκη πρόκειται να είναι η πρωθυπουργός των γκρουπούσκουλων. Όποιος ακούγεται λιγότερο από όλους, όποιος θεωρείται ο πλέον απίθανος, είναι ο επιλεχθής. Οι πρόσφατες εκλογές υπήρξαν σημαδιακές: Την ημέρα της διεξαγωγής τους απεβίωσε η κ. Μαρίκα. Άρα τα σημεία φωνασκούν, ότι τα χρονικά περιθώρια λιγοστεύουν. Κρίμα. Αντιμετώπισαν τον Καραμανλή μόνο σαν σκαλί για την έλευση της Ντόρας, αλλά αυτός κατάφερε να πλέξει για τον εαυτό του φωτοστέφανο, έστω από ντενεκέ. Και τώρα καταφθάνει η Θεοδώρα πλέον ως αυτοκράτειρα των ερειπίων.
Κρίμα, Επίτιμέ μου, κρίμα. Αλλά τι περίμενες να σού δώσουν οι λύκοι που σε ανέθρεψαν; Σε αυτό το αλισιβερίσι δεν υπάρχουν θύτες και θύματα. Ο σημερινός θύτης είναι το αυριανό θύμα.
Το είπαν εξ άλλου και οι Είλωτες: "Οι λακεδαιμόνιοι είναι οι μόνοι αφεντάδες, οι οποίοι ζουν χειρότερα από τους σκλάβους τους".
Στρίβοντας τσιγάρο, αναλογίζομαι τα λόγια του στρατηγού Καμπρόν μετά την μάχη τού Βατερλώ: "Το πλέον απαίσιο θέαμα μετά μια χαμένη μάχη, είναι μια κερδισμένη μάχη..."

Τόσο κακό για το τίποτε... Αστέρες της άνευ όρων και αρειμάνιας αγκλιτσομαγκιάς, που είτε σαν γαλατάδες, είτε σαν παιδιά τού χάρβαρντ, ή "συνταγματολόγοι" του τέρμα τα δίδραχμα αποδείχθησαν θλιβεροί αχθοφόροι του Μητσοτακισμού: Ο Σαμαράς, ο οποίος παρέλαβε κόμμα με εντολή να το μετατρέψει σε γκρουπούσκουλο, ο καρατζφύρερ ως λεχώνα τού μιχαλολιάκου, ο τούρκογλου ως οργανικός διαλήτης των κατάλοιπων πτωμαΐνης τού "Πα""σό""κ", με όνομα  επαξίως "βαρύ" μια και εργάζεται για την ανεψιά του "εθνάρχου".

Περιμένοντας την επόμενη "εκλογική αναμέτρηση", αφού προηγουμένως ολοκληρωθεί η διάλυση του δικομματισμού και με την επάνοδο της αρετούσας στα θέρετρα της "κεντροδεξιάς παράταξης" (Εντάξει, αφού ο μιχαλολιάκος εκφράζει την δεξιά και τους εθνικόφρονες στην Ελλάδα, τότε ορθώς ο βορίδης εκφράζει το κέντρο). Μα μήπως είδε κάποιος την ταξιθέτρια; Κάποιοι χρειάζονται κι άλλες σακούλες.


3. Η ΑΡΜΑΤΩΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει το λοιπόν ένας καλός ανώνυμος φίλος, κάνοντας και σεφτέ σε αυτήν την ανάρτηση με σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν Υπάρχουν Θεοί. Δεν υπάρχει Κόσμος. Είσαι μόνος. Σαν τον Οδυσσέα στην Θάλασσα. Αυτό είναι η μόνη πίστη. Διδάξου από τον Αλμπέρ Καμύ. Για να δούμε τώρα πόσο ελέυθερος είσαι...

Μάϊος 12, 2012

Εξ αφετηρίας αρχών, εφόσον τίθεται θέμα τσίπας, είναι τελείως αδιάφορο, κατά πόσο υπάρχουν Θεοί, κόσμος, συντροφιά ή μοναξιά...

Κι αν ήμουν σαν τον Οδυσσέα στην θάλασσα, θα ήμουν μαζί με την μεγάλη μου αγάπη...

Είμαι όμως σε μια χώρα, όπου όταν σκαφτεί το έδαφος πολύ γρήγορα βρωμάει και σε απόσταση λίγων λεπτών ποδαρόδρομο από το "Μέτροπολ", όπου ο Γκαίμπελς κήρυξε τον "ολοκληρωτικό πόλεμο" το 1945, όταν οι ναζί έστειλαν τους δεκαπεντάχρονους στο μέτωπο.

Δεν μπορώ να είμαι ελεύθερος, ούτε μου χρειάζεται. Είμαι όμως αποφασισμένος, όχι μόνο να πουλήσω ακριβά το τομάρι μου, αλλά και να νικήσω, χωρίς να έχω διάθεση να διδαχθώ από τον Αλμπέρ Καμύ.

Δεν αποσκοπώ εξ άλλου να αποδείξω τίποτε. Γι αυτό και η επιχειρηματολογία μου, ενώ είμαι αυστηρά πραγματιστής, στερείται πάσης λογικής. Μπορεί να μην είναι η λογική που δεν χωράει στην επιχειρηματολογία, αλλά η επιχειρηματολογία που δεν χωράει στην λογική. 

Διότι, αγαπητέ/ή μου φίλε ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ.

ΚΑΘΟΤΙ "ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΝ" (Προταγόρας).

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΤΗΣ ΑΡΜΑΤΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Ο Σίσυφος έχει πλέον αποχωρήσει. σε αυτό αναφέρθηκα πριν λίγο καιρό. Δεν είμαι "ξένος". Είμαι περισσότερο από οικείος. Όπως ο Οδυσσεύς στην Ιθάκη. Απαιτώ επιστροφή των πατρογονικών μου. Και Ιθάκη μου είναι η οικουμένη. Συγκαταλέγομαι σε μια διασπορά περισσότερων εκατομμυρίων Ελλήνων. Μπορούμε να γίνουμε λειτουργικοί χωρίς να είμαστε συμπαγείς. Και εδώ δεν χωρούν τα Β52. Πρέπει να στείλουν τυφεκιοφόρους να μας βγάλουν από το λαγούμι ένα προς ένα. Τυχαίνει εγώ να φαίνομαι. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους; 

Έγραφα στις 20 Φεβρουαρίου σχετικά με τον Σίσυφο:

Εάν ρωτούσε όμως τον Σίσυφο, θα μάθαινε κάτι σημαντικό για το φινάλε αυτής της ιστορίας. Μετά το στερνό ανέβασμα της πέτρας, αυτή περνώντας στο κατρακύλισμα, προορίζεται να σκάσει στο κεφάλι του.
Γι αυτόν τον λόγο αυτός προβληματίζεται, κατά πόσο μετά το στερνό ανέβασμα της πέτρας θα παραμείνει κάτω από το ύψωμα, περιμένοντας τα "συγχαρητήρια" του ουροβόρου. 

Επιλέγω λοιπόν από την ενασχόληση  με το "παράλογο", ως διαδρομή για την πιστοποίηση τής ελπίδας, ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.  Αυτό προϋποθέτει μια ετοιμότητα ταυτίσεως με αυτόν. Και περί αυτού πρόκειται. Πάσα θέασις, η οποία τερματίζει στα αισθητά, βρίσκεται εκτός Λόγου. ΚΑΙ ΤΑ ΝΟΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Νοητά δεν σημαίνει νοητικά, ορθολογικά, αυγά τουρκίας, ή το λουρί της μάνας. Τα ευρισκόμενα εντός του Νοός δεν αποτελούν αντανάκλαση των αισθητών, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Ο Υπαρξισμός αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως κεχωρισμένη οντότητα. Τής αποδίδει μεν απροσπέλαστη ευθύνη και την πρόκληση τής υπερβατικότητος, θεωρώντας, ότι ο άνθρωπος μέσα στο δράμα του καλείται να υπερβεί τα όρια, τα οποία τον καθηλώνουν ως δεσμώτη. Όμως εδώ δεν υφίσταται και λειτουργεί μόνον, αλλά στην κυριολεξία καραδοκεί και ένα επί πλέον δεδομένο. Και αυτό είναι η ιστορία. Η οποία δεν συνιστά μια απλή χρονική διαδοχή μεμονωμένων ατομικών πεπρωμένων, τα οποία δεν ετάχθησαν μόνον προ τής προκλήσεως να βεβαιώσουν δια της υπερβάσεως την ατομική τους ελευθερία. Αναμφιβόλως, ο ανθρώπινος βίος συνιστά τα χρονικά πλαίσια τής ωριμάνσεως τού μεμονωμένου ανθρώπου. Όμως πέρα από τον κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο υπάρχει και "ο άνθρωπος" ως είδος. Και τα πλαίσια ωριμάνσεως τού είδους στο οποίο ανήκουμε, είναι η ιστορία. Διότι η προσωπική εμπειρία κάθε συγκεκριμένου ανθρώπου, η οποία αποκτάται με την παρουσία και την δράση του, επηρεάζει και εμπλουτίζει την σύνολη εμπειρία της ανθρωπότητος, την σύσταση δηλαδή τού ανθρωπίνου είδους.Μπορεί με την δράση, την σκέψη και την συμπεριφορά μας να εξελίσσουμε συνεχώς τον ατομικό μας γενετικό κώδικα. Όμως ταυτοχρόνως διαμορφώνουμε και αυτόν των επερχόμενων γενεών.
Η πρόκληση, την οποίαν καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε εις έκαστος, έχει σαφώς και προσωπικό χαρακτήρα. Όμως πέραν αυτού οι προσδέσεις μας μέσα στην χρονική ροή έχουν ταυτοχρόνως οικογενειακό, κοινωνικό, εθνικό και πανανθρώπινο χαρακτήρα. Ως "ιδιώτες" - idiots - μπορούμε να διατηρούμε κάθε δικαίωμα αυτοπεριορισμού στο ατομικό μας περίβλημα. Έστω κι αν αυτό το θεωρήσουμε χαράκωμα μιας ηρωικής αυθυπέρβασης σε υπαρξιστικά πλαίσια. Όμως η πρόκληση, στην οποία επικείμεθα, δεν είναι υπαρξιστικού αλλά υπαρξιακού χαρακτήρα. ΑΡΑ Η ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΔΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΘΕΜΕΛΙΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΥΜΩΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ.

Γι' αυτόν τον λόγο η ιστορία καθ' εαυτή είναι πλήρης νοήματος, ασχέτως κατά πόσο υπάρχει κόσμος ή/και Θεός. Στην περίπτωση όμως, που ο κόσμος πράγματι υφίσταται, δηλαδή όντως η αρμονία κυριαρχεί, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ  ΕΙΝΑΙ Ο ΙΕΡΟΤΑΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ, τότε το νόημα της ιστορίας δεν είναι απλά πρακτικό, αλλά ΤΕΛΕΟΛΟΓΙΚΟ. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ανθρώπινη ιστορία διέπεται από τέλος, δηλαδή σκοπό.
Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω απλά στην αρμονία, αλλά δονούμαι από αυτήν, φωνάζω:
ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ. 


Αυτό δεν σημαίνει, ότι η τελική νίκη τού ανθρώπου επί των τεράτων έχει μηχανιστικό χαρακτήρα, ή ότι αυτή θα επέλθει αυτομάτως.
Για να επανέλθω στον συμβολισμό τού Οδυσσέως, τον οποίον έθεσε στο εν λόγο σχόλιο ο ανώνυμος φίλος, ο Οδυσσεύς δεν κατετρόπωσε τα τέρατα απλώς για να επιβληθεί επ' αυτών, αλλά με τελικό στόχο να επιστρέψει στην πραγματική του πατρίδα, ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ. Η ΟΠΟΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥ.
Άρα ζητούμενο αποτελεί ο εσωτερικός άνθρωπος, η επώασις και απελευθέρωσις τού μεγάλου επερχόμενου επαναστάτου, ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗΣ, ΤΩΝ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΟΓΔΟΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. ΚΑΘΟΤΙ Η ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΛΗ ΟΥΤΟΠΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΙΣΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ, ΩΣ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ίσως θεωρούν κάποιοι φίλες και φίλοι, ότι γράφοντας με αυτόν τον τρόπο επαίρομαι, γίνομαι υπερβολικός, προσπαθώ να δω την πραγματικότητα παραμορφωμένη (έστω προς το καλύτερο) μέσα από τις διαθέσεις μου. Όμως ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, ότι βρισκόμαστε σε κάποιο ξεχωριστό σημείο καμπής. Ένα σημείο με τεράστιες επιπτώσεις, οι οποίες δεν μπορούν να συγκριθούν με τις οποιεσδήποτε άλλες, οι οποίες εκδηλώθηκαν στην πορεία της ιστορίας. Η καταστροφική δύναμη, που βρίσκεται στην διάθεση των εξουσιαστικών κυκλωμάτων, προσλαμβάνει όσο αφορά την υλική τεχνολογία, όχι μόνο πρωτόγνωρες, αλλά απροσμέτρητες διαθέσεις.Ένα τεράστιο δίκτυο ηλεκτρονικού και βιοθυμικού ελέγχου των πολιτών κλιμακώνεται με εμφυτεύματα, ψεκασμούς, μεταλλαγμένες τροφές, δίκτυα ηλεκτρονικών εκπομπών, τις μονάδες λήψεως των οποίων με την μορφή της κινητής τηλεφωνίας και διαδικτυακών συσκευών φέρουμε πλέον σχεδόν όλοι μαζί μας, μετατρέποντας κάθε βήμα μας, κάθε επιλογή μας, κάθε σκέψη που εξωτερικεύουμε σε στοιχεία αποθήκευσης του μεγάλου ηλεκτρονικού γκολέμ. Με την τεχνολογία συσκευών και κεραιών χαμηλών συχνοτήτων κατέστη πλέον ο Εγκέλαδος υπηρέτης των εξουσιαστικών κυκλωμάτων, μέχρι να ξεράσει την τελική του οργή, εάν δεν συμμορφωθούμε. Σεισμοί, παλιρροιακά κύματα, τα οποία καταβροχθίζουν παράκτιες περιοχές, παρεμβολές κατά το δοκούν στις συχνότητες λειτουργίας του ανθρωπίνου εγκεφάλου συνθέτουν την έρπουσα πρωτόγνωρη απειλή μιας απάνθρωπης εξελίξεως της τεχνολογίας, η οποία αποσκοπεί στην εκμηδένιση του ανθρώπου. Μπροστά σε όλα αυτά η απειλή της πυρηνικής βόμβας ωχριά, επειδή ακριβώς το overkill καθιστά πάρα πολύ δύσκολη την θερμή χρήση της 
Αλλά και η διεθνής εφαρμοζόμενη πρακτική έχει ξεσκίσει πλέον τα ράμματα των διεθνών σχέσεων. Ορδές φανατισμένων νέων σταυροφόρων, ισλαμιστών και σιωνιστών επιτίθενται με πρόσχημα τα "ανθρώπινα δικαιώματα" και διαλύουν τις κρατικές οντότητες των χωρών της περιφέρειας, την μια μετά την άλλη, μετατρέποντάς τες σε γρανάζια της παγκοσμίου δικτατορίας της "νέας τάξης". Οι "μεγάλες" και "ισχυρές" χώρες σιωπούν, ή χέουν κροκοδείλια δάκρυα, ενταγμένες όλες στο νεοταξικό άρμα, μέχρι να πετάξουν τις μάσκες ως μέλλουσας συνιστώσες της κλιμακούμενης παγκόσμιας κυβερνήσεως.
Οι αποκρυφιστές εξαγγέλουν πλέον χωρίς επικάλυμμα, απροσχημάτιστα και αναφανδόν, την επιστροφή των "μεγάλων παλαιών", την επιστροφή της αιμοποτικής λατρείας τού κρόνου και της "λευκής θεάς", σε φάση μάλιστα, που η ανθρωπότητα έχει συντελέσει θεαματικά πολιτισμικά βήματα. Εξαγγέλλουν την επιστροφή του ανθρώπου στον ανθρωποπίθικο στην φάση, που η ανθρωπότητα έχει αποκτήσει περγαμηνές πολιτισμικής προόδου.   
ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΠΟΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ, ΕΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΘΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΜΠΗ.

ΑΛΛΑ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΥΤΗ ΚΑΜΠΗ ΔΕΝ ΠΡΟΔΙΚΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ.

ΔΙΟΤΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Ο ΠΙΘΙΚΑΣ

Ναι, φυσικά υπάρχει κίνδυνος να επανέλθουν οι "μεγάλοι παλαιοί" εφόσον εμείς όμως προηγουμένως αποδεχθούμε τον υποβιβασμό μας σε πιθίκους (χωρίς να θέλω να προσβάλω στο ελάχιστο το ευγενές αυτό είδος του ζωικού βασιλείου).
Πλησιάζοντας αυτό που ορθώς ο αλητάμπουρας Φουκουγιάμα ονόμασε "τέλος της ιστορίας" και προσδίδοντάς του όμως τις πραγματικές του διαστάσεις, οφείλουμε να διαγνώσουμε στο κατώφλι της κλιμακούμενης επιστροφής στον πίθικο, την άλλη τελική προοπτική. ΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Διότι φθάνουμε πλέον σε σημείο, όπου η ιστορία δεν δύναται πλέον άλλο να είναι αυτή που είναι.
Εφ' όσον κατανοήσουμε κάτι, το οποίον θεωρούμε δεδομένο και αυτονόητο, χωρίς όμως να επωμιζόμεθα τις συνέπειές του:
Ο άνθρωπος δεν ζει για να τρώει, αλλά τρώει για να ζει. Αυτή η διαπίστωση όμως νοηματοδοτεί τελείως αυτομάτως την έννοια της ζωής ριζικά διαφορετικά, από τον τρόπο, ο οποίος έχει κυριαρχήσει. 
Τότε, όπως πολύ ορθά καταγγέλλει ο φίλος, ο οποίος συνέγραψε το σχόλιο στην αρχή τής αναρτήσεως, παύει η κύρια αποστολή της γαστέρας να αποτελεί το σύμβολο της χαβούζας υποδοχής τής οκνηρής ικανοποιήσεως των ενστίκτων και αναδεικνύεται στις αληθείς διαστάσεις της, ως ηλιακό πλέγμα, βάση δηλαδή των αισθήσεων στην δημιουργική διαδικασία του σύμπαντος. 

Το Μάτριξ έχει την ιδιότητα να μετατρέπεται από οδυνηρό σε οδυνηρότερο. Το αίμα και η μανία απαιτούν συνεχώς περισσότερο αίμα και περισσότερη μανία. Όσοι πίστεψαν, ότι είναι δυνατόν να "βολευτούν" σε κάποια από τις γωνίες του, κλείνοντας του οφθαλμούς, τα ώτα και το στόμα τους, προσπαθώντας - η προσποιούμενοι - ότι δεν ακούν την θλίψη των οστών των συνανθρώπων τους λίγο πάρα πέρα, ότι δεν βλέπουν το εκχυόμενο αίμα, όσοι ταυτίσθηκαν με το Μάτριξ υπαινισσόμενοι, ή προπαγανδίζοντες, ότι αυτό που ηχεί δεν προέρχεται από θραύση οστών, αλλά αποτελεί μελωδία κάποιας χορευτικής μπάντας, όσοι αφομοιώθηκαν προς αυτό, μετατρεπόμενοι οι ίδιοι σε τελετουργικούς αιμοπότες, για να βρουν την "αθανασία" των βρικολάκων, δεν θα μπορέσουν να ματαιώσουν τον καλπάζοντα ερχομό τής ώρας τής αλήθειας. 


Το Μάτριξ μπορεί να συνθλιβεί μόνο με την αποφασιστική και αδιαπραγμάτευτη εμμονή στην ανθρώπινη ιδιότητα. Διότι ο άνθρωπος δεν επλάσθη ως τέρας απαθείας, παθητικότητος, προσαρμογής, μικρόνοιας, ψέυτικης μαγκιάς, εγωπάθειας, σκληροκαρδίας και δυαρχίας.
Στην ιστορική καμπή που ζούμε, ή θα συνθλίψουμε το Μάτριξ, ή αυτό θα μας συνθλίψει. 


4. FINIS GRAECIAE?

 Ο αγαπητός δάσκαλος Χρήστος Γιανναράς έγραφε εν έτει 1987 στο εγχειρίδιο υπό τον τίτλο "Finis Graeciae - Θρηνητική Εικασία":

 “…Πού είναι η Ελλάδα – θα σας το πω εγώ! Τη σκοτώσαμε, εσείς κι εγώ. Εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες της. Δεν νιώθετε γύρω σας το κενό; Δεν σας περονιάζει η παγωνιά που είσαστε χωρίς πατρίδα; Δεν ακούτε λοιπόν τίποτα από τον σαματά που κάνουν οι νεκροθάφτες θάβοντας την Ελλάδα; Δεν σας χτύπησε η μπόχα της σήψης; Σαπίζουν κι οι πατρίδες. Η Ελλάδα πέθανε, η Ελλάδα θα μείνει νεκρή!
… βλέπουμε κι ακούμε τα κοράκια μαζεμένα ολόγυρα στα δέντρα – μυρίζονται πτώμα. Ο Οζάλ απειλεί αναίσχυντα, οι Σέρβοι μιλάνε για «μακεδονικό», ο Ντενκτάς γλείφεται και για την υπόλοιπη Κύπρο. Γιατί όχι, αφού αντίσταση δεν υπάρχει, έχει νεκρωθεί κάθε κίνητρο αντίστασης. Στη διαδικασία της αποσύνθεσης το μόνο κίνητρο είναι η ατομική επιβίωση – οι συντελεστές της αποσύνθεσης είναι τα τυφλά σκουλίκια που ξέρουν μόνο να τρώνε το πτώμα. Γι’ αυτό και σύμβολο του θανάτου μας έγιναν τα «φαγάδικα» και τα «σούπερ-μάρκετ». Γίνεται εισβολή στην Κύπρο, και οι Έλληνες κατακλύζουμε τα σούπερ-μάρκετ με θηριώδη αγοραστική μανία. Γίνεται σεισμός, πάλι εκεί τρέχουμε πανικόβλητοι. Υποτίμηση της δραχμής, και γρονθοκοπιόμαστε στα σούπερ-μάρκετ ποιός θα ψωνίσει περισσότερα. Έρχεται η ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ, και πάλι στη μανιώδη αποθησαύριση αγαθών ξεσπάμε.

Γιατί όχι, αφού κάθε άλλο νόημα ζωής το αρνηθήκαμε συνειδητά και με πείσμα. Η ζωή είναι μόνο σχέσεις οικονομικές, διαδικασίες παραγωγής και συστήματα διανομής των αγαθών. Να μιλάς για πατρίδα είναι γλυκερός ιδεαλισμός, οι πατρίδες πέθαναν, υπάρχει μόνο το κράτος, ρυθμιστής και διαχειριστής του παιχνιδιού της οικονομίας. Ελάτε στα σχολεία μας και στα πανεπιστήμια να δείτε πως γιορτάζουμε τις εθνικές γιορτές. Η λέξη ελευθερία είναι σχεδόν απαγορευμένη, όλοι μιλάμε μόνο για ειρήνη. Δεν υπάρχουν πια αγώνες και θυσίες προγόνων, υπάρχουν συσχετισμοί εξαγωγικού εμπορίου και αναγκών της ντόπιας αγοράς – γι’ αυτούς τους συσχετισμούς ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες το ’21, για τίποτε άλλο. Τόλμησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μιλήσει για οργανική συνέχεια της ελληνικής Παράδοσης στο Βυζάντιο και στην τουρκοκρατία, και ξεσηκώθηκαν να τον ξεσκίσουν οι «επιστήμονες» της Ιστορίας – αφού Ιστορία είναι μόνο η αναδίφηση στα μπακαλοτέφτερα του εμπορίου και της αγοράς, κι ας πάει να κουρεύεται ο Θουκυδίδης.
…Η Ελλάδα πέθανε και την σκοτώσαμε εμείς – δεν είναι ρητορικό σχήμα. Δεν υπάρχει προηγούμενο λαού που με απόφαση της Βουλής (ομόφωνη) να καταργεί τον τρόπο της γραφής που συντήρησε τη γλώσσα του ζωντανή δυό χιλιάδες χρόνια. Και κανένας τρελός δεν βγήκε στις πλατείες να ουρλιάξει για το μονοτονικό, που κάνει ακατανόητο ένα μεγάλο μέρος από το ζωντανό λεξιλόγιο και αποδιαρθρώνει τη σύνταξη. Προτεραιότητα έχουν πολλές άλλες ανάγκες πάρεξ ελευθερία και γλώσσα.
Δεν έχει νόημα να απαριθμούμε τα συμπτώματα του εκούσιου αυτομηδενισμού μας. Έχουν τόσα συντελεστεί, αλλά όσοι τρελοί κι αν τα διαλαλήσουν στην αγορά, είναι απόλυτα σίγουρο πως θα μας αφήσουν αδιάφορους. Γιατί οι πράξεις, έστω κι αν έχουν δημόσια διαπραχθεί, χρειάζονται χρόνο για να γίνουν ορατές και να συνειδητοποιηθούν από τους πολλούς. Εξάλλου, το μέγεθος της συντελεσμένης καταστροφής είναι τόσο μεγάλο, που γίνεται απρόσιτο στα μέτρα των δικών μας σπιθαμιαίων αναστημάτων. Κι όμως εμείς είμαστε που διαπράξαμε την πελώρια καταστροφή – εμείς, οι επίγονοι νάνοι. Μπορούν να διανοηθούν οι κομματικοί λόχοι των βουλευτών μας ποιό πανανθρώπινο αγαθό διαχειρίζονται, όταν πειθήνιοι στο αρχηγικό νεύμα ψηφίζουν το μονοτονικό ή τις αλλοπρόσαλλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις; Ή μήπως συνειδητοποιούν οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας ποιά πανανθρώπινη ελπίδα αφανίζουν, όταν αλλοιώνουν την ορθόδοξη Παράδοση αυτού του τόπου σε θρησκευτική ιδεολογία και νομικίστικη ηθικολογία;
Σίγουρα είναι λειψό και στείρο να είμαστε φύλακες μουσείου, διαχειριστές μόνο ενός λαμπρού παρελθόντος. Αλλά είναι και μικρονοϊκή αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα ανοιχτούμε δυναμικά στην εξέλιξη και στην πρόοδο κατεδαφίζοντας κάθε στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας, μόνο για να εξομοιωθούμε αλλοτριωμένοι με τα φαντασιώδη πρότυπα εισαγόμενων ιδεολογημάτων.

…Όλοι ξέρουμε ότι τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης ήταν το έσχατο ψήγμα ελπίδας να περισωθεί από τη χρεωκοπία η οικονομία της χώρας. Και όλοι σαμποτάρουν τα μέτρα αυτά εν ψυχρώ και με κάθε τρόπο. Όλοι ξέρουμε ότι σε στιγμές επιθανάτιας κρίσης, όπως αυτή που ζούμε, ο διχασμός του λαού είναι ο συντομότερος δρόμος προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Κι όμως, από τη Βουλή ώς την τηλεόραση, κι από τις εφημερίδες ώς τις φοιτητικές νεολαίες, όλοι καλλιεργούν αδίσταχτα τέτοιον εφιαλτικό διχασμό που δεν γνώρισε η χώρα ούτε στην εποχή του εμφυλίου. Στην επαρχία το φαινόμενο έχει πραγματικές διαστάσεις κοινωνικής αποσύνθεσης. Δεν λειτουργούν πια ούτε καν οι προσωπικές σχέσεις οι συνεκτικές των μικρών κοινωνιών, καθώς ο εγωκεντρισμός της ατομικής επιβίωσης θωρακίζεται στη δραματική μοναξιά της φανατισμένης κομματικής ένταξης.
Τον παραλογισμό τον συνειδητοποιούμε όταν η καταστροφή έχει πια συντελεστεί. Έτσι έγινε το ’97, έτσι έγινε το ’22, έτσι και το ’74 στην Κύπρο. Μόνο που τώρα οι προδιαγραφές του παραλογισμού οδηγούν όχι απλώς σε εθνική συμφορά, αλλά σε οριστικό τέλος. Finis Graeciae. Τα κοράκια στα δέντρα έχουν αλάθητο ένστικτο για τον επικείμενο διαμελισμό του πτώματος. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και τότε εμείς θα γρονθοκοπιόμαστε στα σούπερ-μάρκετ για περισσότερες προμήθειες. Για ποιά Παράδοση να πολεμήσουμε, για ποιά πολιτιστική ταυτότητα, για ποιά ιστορική μνήμη. Αυτά όλα τα ρήμαξαν ψυχρά και ανελέητα οι «φωταδιστές». Δεν μας μένουν σαν νόημα ζωής παρά μόνο οι νόμοι της αγοράς. Δηλαδή το σούπερ-μάρκετ.
Finis Graeciae.“

Με το "Finis Graeciae" δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Βροντοφωνάζοντας όμως ταυτοχρόνως:
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ  

Πότε ταυτίστηκαν εξ άλλου οι Έλληνες με την καρικατούρα ενός προτεκτοράτου, που οι ελλαδέμποροι μονίμως πασχίζουν να πλασάρουν ως "πατρίδα", ως υποτιθέμενη πεμπτουσία του Έθνους, καθαγιάζοντας κάθε τι ψευδεπίγραφο;
Διότι η Ελλάς δεν συνίσταται από το γεωγραφικώς ακρωτηριασμένο και πνευματικώς λοβοτομημένο προτεκτοράτο της γραικυλίας. Η ΕΛΛΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΙΤΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΟΧΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΟΥΜΕ.
Στην αληθή Ελλάδα θα είναι αδύνατο να ποτίζουν τους Σωκράτες κώνειο.
Αυτό που επιτυγχάνουν με όλα αυτά τα αλισιβερίσια είναι να καθιστούν το πρόταγμα εγκαθιδρύσεως της Ελλάδος ακόμη επιτακτικότερο. 
Ας μην αυταπατώμεθα, ως σκληρό κι αν αυτό ηχεί: Αυτοί ίδρυσαν το προτεκτοράτο, αναμφιβόλως καπηλευόμενοι τεράστιους εθνικούς - λαϊκούς αγώνες, αυτοί το διαλύουν. Και όταν αναφέρομαι σε προτεκτοράτο, δεν εννοώ την ΓΗ, εντός τής οποίας καραδοκούν τα οστά των προγόνων, αλλά αναφέρομαι στις ΔΟΜΕΣ που αυτοί έστησαν. 
Η ΓΗ είναι δική μας. Δεν είμεθα με κανένα τρόπο διατεθημένοι να την εκχωρήσουμε σε κανένα, ασχέτως εάν εδώ και χιλιετίες αυτή πασχίζει για απελευθέρωση. Αυτή η γη όμως δεν εκτείνεται μόνον μεταξύ Κρήτης και Θράκης.
Όσο αφορά τις δομές, προσωπικά αυτές ουδόλως με αφορούν και ουδόλως με απασχολούν.
Οι ματωμένες χλαίνες, τα πουλιά επάνω στις καμένες ελιές, τα ρημαγμένα σπίτια, τα δάκρυα τής μαυροφορεμένης μητέρας, το βρέφος που ανοίγει την παλάμη του για να αδράξει το δάκτυλο του οδηγού του ψάλουν μια άλλη ευλογία. Μια ευλογία αίματος, η οποία ξεπλένει την δική μας ανεπάρκεια και ρυπαρότητα. ΔΙΟΤΙ Ο ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΕΒΑΛΛΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ.
ΔΙΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΣΑΝ ΔΕΝ ΕΛΑΒΑΝ ΧΩΡΑ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΕΤΕΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΣ.
ΕΤΣΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΣΕ ΘΕΣΗ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΑΤΕΝΙΖΟΥΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΟΤΑΝ ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.  

Εφόσον λοιπόν ο καθαρμός ολοκληρώθηκε, έφθασε η ώρα της ιεράς μυήσεως.
Των εχθρών μας προΐστανται ιερατεία - επικίνδυνα μεν - αλλά χαμηλοτάτης υποστάθμης.
Μπορεί να αποκεφάλισαν και να κατέκαυσαν τους διδασκάλους και ιερουργούς μας. Η παρακαταθήκη τους όμως παραμένει ανέπαφος, αναμένουσα την δική μας γονυκλισία. 
Το Θείον επροίκισε τους Έλληνες με ισχυρό μυαλό και καρδία. Αλλά η μέγιστη των δωρεών Του αφορά το κουκουνάρι, την υπόφυση, την κοσμική κεραία. Το καρφί, επί του οποίου απιθώνει την ασπίδα της η Αθηνά, ως αληθή οφθαλμό του Ελληνισμού.


Η πεμπτουσία του Ελληνικού Λόγου εστιάζεται στην Δύναμη των Νοητών.
Από τον Εμπεδοκλή και τον Πυθαγόρα έως τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, από τον Αρεοπαγίτη, τον Πλωτίνο, τον Πρόκλο, τον Μάξιμο τον Ομολογητή, έως τον Γρηγόριο Παλαμά και τον Κοσμά τον Αιτωλό, από τον Νίκο Βεργίδη έως τον Γιώργο Μουφλουζέλη αναπτύσσεται μια μυστική άλυσος, τής οποίας ο στερνός κρίκος φέρει το χρώμα των χεριών μας. Αυτή περικυκλώνει το τέρας, πλησιάζοντας συνεχώς τον λαιμό του.


Οι φωτιές που αυτό εκπνέει δεν μας πτοούν. Σηματοδοτούν τον επερχόμενο επιθανάτιο ρόγχο του.
Αγαπητέ ΚΔ. δεν είμαι εγώ αυτός, ο οποίος πρόκειται να ανοίξει κάποια αυλαία. 
Αυτή είναι ήδη ανεωγμένη για την τελευταία πράξη. 
ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΣ ΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ.
 

Μίνι τέστ

ας έχω ένα ωραίο. Την εικόνα του ουρανού την ώρα που έκλειναν οι κάλπες, όπως φαινόταν από Αθήνα. Νά 'τηνε, παρμένη με το Stellarium:

Τί σημαίνει αυτό που βλέπουμε; Ότι ο Σείριος, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες, βρισκόταν στις 29° 36' πάνω απ' τον ορίζοντα. Τα δε τρία αστεράκια, που βρίσκονται πάνω απ' τον Ρίγκελ στη σειρά, δηλαδή η ζώνη του Ωρίωνα, βρισκόντουσαν (σωστά μαντέψατε!) στις 33° (και κάτι ψιλά) ακριβώς!
Αυτά τα γνωρίζουμε απ' τη λεζάντα που βγάζει το πρόγραμμα αυτό πάνω αριστερά, η οποία δεν φαίνεται στο απόσπασμα της οθόνης που παραθέτω. Επίσης, αυτό δεν είναι -φυσικά όχι!- το έδαφος της Αθήνας, αλλά ένα έδαφος-μαϊμού, γιά να καταλαβαινόμαστε πού βρίσκεται ο ορίζοντας. (Αντιστοιχεί σε κάποιο Γαλλικό χωριό, απ' όσα είδα στις ρυθμίσεις.)

Τί να κάνουμε, δεν συμπίπτουν πάντα οι επιθυμίες "αυτωνών" με τα φυσικά φαινόμενα! :-) Σημειώστε ότι ο Σείριος βρισκόταν ακριβώς στις 30° μόλις 4 λεπτά πιό πριν, δηλ. στις 18:56' ώρα Ελλάδος.

Θα με ρωτήσετε, πού βρίσκεται το περίεργο. Νομίζω πως, στο ότι η ψηφοφορία δεν άρχισε και δεν έληξε παραδοσιακά, με την ανατολή και τη δύση του Ηλίου (6:23' και 20:18', αντιστοίχως, στις 6 Μαΐου 2012). Αλλά και γιατί να μην πάει πχ 8 το πρωΐ με 8 το βράδυ, αν υποτεθεί ότι (όπως επισήμως δικαιολογούνται) δεν θέλανε να ταλαιπωρούνε το προσωπικό των εκλογικών τμημάτων και τους ψηφοφόρους; Ποιός σηκώνεται στις 6, να πάει να ψηφίσει στις 7;
Ακόμη μία δικαιολογία, ότι πάνε να κερδίσουν μία ώρα στην καταμέτρηση των αποτελεσμάτων, δεν ισχύει - διότι, έτσι κι αλλοιώς (με ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή όχι), πάντα έρχονται οι μεταμεσημβρινές ώρες της επόμενης Δευτέρας, γιά να φτάσουμε σε οριστικά αποτελέσματα. (Αφού αργούν, τα ρημάδια!)

Με δεδομένο, τώρα, ότι άλλα σημαντικά άστρα γιά τις τελετουργίες αυτού του είδους (πχ Σελήνη, Κρόνος, Βασιλίσκος, κτλ) δεν είχαν σημαντικά αζιμούθια, συμπεραίνω ότι το στήσιμο αυτό σημαίνει πως απλά μας παρακολουθούνε. Πώς δεν μας εγκατέλειψαν ποτέ, και να μη βάζουμε πονηρές ιδέες με το μυαλουδάκι μας, περί ελευθερίας, ανεξαρτησίας, κτλ. (Σωστά!... Υπολόγισαν την Πανσέληνο, θ' άφηναν απ' έξω τα υπόλοιπα; :-) ) Αλλά και πως τα "καλά" μας τ' αφήνουν γι' αργότερα!



Με την ευκαιρία... Η ορκομωσία Παπαδήμ(ι)ου άρχισε στις 11 Νοεμβρίου 2011, στις 16:14', αλλά τίποτε το σημαντικό από "πύλες" - το λέω, διότι έκανα το τέστ και γιά την αφεντιά του. Να τον θεωρούν "αναλώσιμον", τα λαμόγια; Ποιός να ξέρει...
Στο κάτω-κάτω, το θέμα είναι τί τον θεωρεί ο Ελληνικός Λαός! :-) Γιά τη γνώμη των λαμογίων, εχέσθημεν.



Στο μεταξύ, όλοι μιλάνε γιά επαναληπτικές εκλογές "σύμφωνα με το Σύνταγμα" (ναι, η συνταγματική νομιμότητα τους μάρανε - όταν το καταπατούσαν με τα "μνημόνια" και τα λοιπά κωλόχαρτα, ήταν καλά; ) κάπου μέσα στον Ιούνιο. Πιθανώτερες ημερομηνίες η 10η και η 17η.
Έλα, όμως, που οι Κυριακές του προσεχούς Ιουνίου περιλαμβάνουν και την 24η!

- Και τί μ' αυτό, ρε Εργοδότη;

Έεεε... νάαα... η 24η Ιουνίου 1717 είναι η μέρα, κατά την οποία ιδρύθηκε επισήμως το κεντρικό ποδιτσομάγαζο στην αγγλίτσα! Κι όχι μόνον αυτό!... Λέω να σας τρομάξω λιγάκι, αλλά υπάρχει και η αφίσα του οικοδεσπότη, που λέει να κυριαρχήσουμε επί του φόβου, οπότε ...μην τρομάζετε! :-)
Λοιπόν, στις 7 το βράδυ τοπική ώρα Ελλάδος, την Κυριακή, 24 Ιουνίου 2012:

• Ο Σείριος βρίσκεται ακριβώς στις 0° (δύει, διασχίζει τη γραμμή του ορίζοντα).
• Ο Ήλιος στις 19° 20' (πολύ κοντά στο "υπερδιαστατικό" αζιμούθιο ύψους, των 19.47°').
• Ο Κρόνος (πλανήτης συνδεδεμένος με τον θάνατο και το βαρύ κάρμα) στις 39° πάνω απ' τον ορίζοντα.
• Το ίδιο και ο Ερμής, στις 39° πάνω απ' τον ορίζοντα, υποθέτω με την ιδιότητά του ως Ψυχοπομπός.
• Και όλ' αυτά τα άστρα δύουν, ή οδεύουν προς τη δύση. ("Κατηφορίζουν", γιά να το απλουστεύσω.)

Μ' άλλα λόγια, το όλο πακέτο σημαίνει: θάνατος, θάνατος, θάνατος. Γιά την Ελλάδα και τους Έλληνες, εννοείται. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, περιμένω λίγο πριν τις επόμενες εκλογές, οι "στοές" και οι ποδίτσες να μας βγάλουν στο προσκήνιο το "πουλαίν", που θέλουν γιά πρωθυπουργό. (Μάλλον θα είναι κάποια "προσωπικότητα κοινής αποδοχής". Μπορεί και ο ...Κυβέλης, που λέγεται πως είναι δικός τους - ποδίτσας, παναπεί.)

Αθήνα, 24 Ιουνίου 2012, 19:00'

Μετέτρεψα την Αθήνα σε ...θάλασσα,

γιά να φαίνεται η δύση του Σείριου

Κανένα στοιχηματάκι, ότι οι επόμενες εκλογές θα προκηρυχθούν ...μαγικώς πως... αντί γιά τις 17/06, γιά τις 24/06; Και με ωράριο ψηφοφορίας από 7 το πρωΐ μέχρι 7 το βράδυ ακριβώς;

(Καλά να είμαστε, και να βρεθούμε κάποια στιγμή... και νά 'χουμε και λίγα λεφτά! Αν χάσω, κερνάω τον πρώτο γύρο τις μπύρες!)