ΚΑΛΕΣΑΤΕ 322 - 523. Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ

1. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ

Φτάσαμε πλέον σε ένα σημείο, που μας πετάνε τις μπιέλες. Το σημείο πριν το λεγόμενο "αμήν", τον Άμον Ρα ή "αμνό", το κριάρι, το οποίο συμβολίζει τον ήλιο και το οποίον δηλώνει το πέρας μιας τελετουργίας, ως αναφορά στον Φωτοδότη, ο οποίος συμβολίζει ταυτοχρόνως και την αρχή πάσης αναπαραγωγής της ζωής. Εάν η ηλιακή ενέργεια δεν γίνει χλωροφύλλη, παύει η αναπαραγωγή παντός φυτικού ή ζωικού οργανισμού πάνω στον πλανήτη γη, πέραν της αξίας που έχουν οι ακτίνες του ηλίου καθ' εαυτές για κάθε ζωντανό οργανισμό.

Χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται πλέον στους δρόμους, χιλιάδες άνθρωποι στερούνται τροφής, κατά δεκάδες παραδίδουν τα παιδιά στα ιδρύματα, διότι αδυνατούν να προμηθευτούν τα στοιχειώδη προς το ζειν.
Αφού επέβαλαν πραξικοπηματικά ως κρατικούς ηγέτες δούλους της λερναίας ύδρας, εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν με υπέρμετρο άγχος και αβεβαιότητα το μέλλον.
Τραβάνε τραμπάλα τα νεύρα του πληθυσμού με τους μπακαλιάρους, τους οποίους παρουσιάζουν ως υποτιθέμενους πολιτικούς, μια μας λένε ότι θα μας δώσουν την δόση μας, μια μας λένε ότι πρέπει με τις κωλοτούμπες να γυρίζουμε γρηγορότερα από τους ανεμιστήρες για μας την δώσουν, μια φεύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, μια δεν φεύγει, μια φεύγει από το Ευρώ, μια θα χρειαστούμε βρακοζώνη γιατί από τον υποσιτισμό θα μας πέσουν τα πανταλόνια, μια θα χρειαστούμε το λουρί της μάνας, μια το εθνικό νόμισμα είναι αυτό που θα μας σώσει, μια η συνεργασία με το χασαπιό του Ισραήλ πρόκειται λέει να είναι η σωτηρία μας και μεις τραβάμε τα μαλλιά μας.

Όλοι αυτοί οι τζάμπα μάγκες, οι οποίοι επωάστηκαν στα θερμοκήπια του συστήματος, ως δήθεν ταγοί και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να φάνε την σουπίτσα που τους έδινε η μαμά τους, για να τους πει μπράβο η γειτόνισσα και ο φασίστας ο θειός τους, να κρατάνε μια ζωή την κουτάλα και να το παίζουν ηγέτες των "κάφρων" για λογαριασμό των ξένων κέντρων, αυτοί, που με το brain drain προσφυγοποίησαν χιλιάδες ικανούς ανθρώπους, που με το "η μετανάστευσις είναι ευλογία δια τον τόπον", οδήγησαν σε εκπατρισμό εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους γενιές και γενιές, έρχονται να εφαρμόσουν και τον θλιβερό επίλογο στην ολοκληρωτική διάλυση της χώρας, μέσα στο φρικιαστικό σενάριο αποπληθυσμού με την καταστροφή των τροφών μέσω του κώδικος τροφών "Codex Alimentarius", με την πληθυσμιακή αλλοτρίωση μέσω των αλλοδαπών και την οργανωμένη λιμοκτονία των γηγενών.
Έχουν το θράσος να διακηρύσσουν τα μόμολα της δήθεν "προωθήσεως των Ελληνικών γραμμάτων", τα δήθεν μετανοήσαντα ακροδεξιά στοιχεία με τα ρόπαλα ανά χείρας, που ξάφνου ενεδύθησαν γραβάτες και έγιναν "σοβαροί", δια στόματος του αρχηγού τους, του πλέουν αντιπαθούς βερμπαλιστού από τότε που βγήκε το χαζοκούτι, ότι "χαίρονται ιδιαίτερα που ο κ. Παπαδήμος ανήκει στην τριμερή".
Έρχονται να ζητήσουν την υποστήριξή μας, για να μπορέσουν να "αναδιαπραγματευτούν" το μνημόνιο, την αντισυνταγματική συνθήκη στην ουσία εξόντωσης του Ελληνικού λαού.
Αυτοί οι "κύριοι" που ζούνε μέσα στην χλιδή με τα χρήματα του Ελληνικού λαού, εργάστηκαν μια μέρα στην ζωή τους; Και όταν ερωτώ εργάστηκαν δεν εννοώ την προώθηση σιονιστικών συμφερόντων σε δικηγορικά γραφεία, ούτε την προαγωγή μοντέλων.

Δυστυχώς όμως ο λαός στέλνει αυτά τα βουβάλια στην βουλή ΜΙΑ ΖΩΗ, αλλά πλέον έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Το γνωρίζαμε εδώ και τουλάχιστον εικοσιπέντε χρόνια, ότι το σύστημα θα "έσπαγε" ηθελημένα, επιβάλλοντας ένα πολύ άψογα οργανωμένο και ελεγχόμενο χάος, με στόχο την επιβολή της "νέας τάξης", την επάνοδο των "μεγάλων παλαιών". Το σύστημα είχε προγραμματίσει να περάσει από την καλυμμένη λατρεία του Κρόνου, στην ανοικτή και απροκάλυπτη λατρεία του Κρόνου.

Ο ίδιος ο Κρόνος δεν φταίει πουθενά. Διέπει την αρχή της συντηρήσεως, άνευ της οποίας ουδέν δύναται να υπάρξει. Διέπει και την αρχή του θανάτου, άνευ της οποίας ουδέν δύναται να αναγεννηθεί. Ένα εκ των βασικών του συμβόλων είναι η νεκροκεφαλή με τα οστά.
Ουδέν κακόν με το εν λόγω σύμβολο.
Ουδέν κακόν, όχι όμως όταν το εν λόγω σύμβολο συνοδεύεται από τον αριθμό 322, όπως πράττει η στοά "Scull and Bones", "Στοά του κρανίου και των οστών 322", στην οποία ανήκουν οι ελληνόφωνος οικογένεια George Bush και άλλοι ελληνόφωνοι. Το συμβολικό περιεχόμενο του αριθμού 322 θα αποσυμβολίσω στην συνέχεια, για να κατανοήσουμε περί τινος πρόκειται, εφόσον έχω υποσχεθεί στα πλαίσια αυτής της σελίδος πλήρη αποκάλυψη των μυστηρίων.
Διότι δεν αποδέχομαι άρρητα. Ο Ιησούς Χριστός διακήρυξε: "Είρηκα τοις πάσι".
Μας κάλεσε να ανοίξουμε την αυλαία.
Δεν τυχαίνει να συγκαταλέγομαι μεταξύ των πιστών του. Αλλά τουλάχιστον ενώπιον των βασικών του Εντολών υποκλίνομαι, άλλο εάν πιστεύω, ότι έφτασε η ώρα να προχωρήσει η ανθρωπότητα και ένα βήμα πιο μπροστά.

Οι πρώτοι, οι οποίοι έκαναν ασπίδα την νεκροκεφαλή με τα οστά επί του στήθους, ως έμβλημα τάφου, αλλά με το σύμβολον της Αναστάσεως επ' αυτού, ήσαν οι Μεγαλόσχημοι μοναχοί. Αυτοί, οι οποίοι έθεσαν ως κύριο στόχο του βίου την νέκρωση του σαρκικού φρονήματος. Όχι της σαρκός, καθότι η σαρξ είναι πλήρως αγιασμένη και άνευ αυτής ζωή δεν υφίσταται. ΜΟΝΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ.

Όταν ψάλει ο Νιόνιος:
"Ζήτω η Ελλάς και κάθε τι μοναχικό στον κόσμο αυτό..."
δεν εννοεί κυρίως πέντε γερόντια που ασκητεύουν στα μοναστήρια.
"Η πιο μεγάλη, αλλά και η πιο σημαντική έρημος, ΕΙΝΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ", διακήρυξε ο ιδρυτής του Χριστιανικού ασκητισμού Αγιαντώνης.
Πραγματικοί ασκητές είναι και όλοι αυτοί, οι οποίοι επέλεξαν την οδό της εσωτερικής μοναξιάς, την άρνηση να αφομοιωθούν στο πλήθος, την ρήξη με τον άρχοντα του κόσμου τούτου. Αυτοί που εμμένουν στις αρχές της ειρήνης και της δικαιοσύνης, οι διψώντες και πεινώντες την Αλήθεια. Οι διωκόμενοι υπέρ βωμών και εστιών. Αυτοί, που όχι μόνο θα χορτασθούν από τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, αλλά αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν το φύραμα μιας άρτιας Κοινωνίας Ανθρώπων και Λόγου, για να χορτάσει η οικουμένη Χάρη, Θαύμα και Αληθή Ζωή.


2. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΩΣ ΣΚΑΛΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Ήδη φθάσαμε λοιπόν στην αρχή του τέλους.
Ενώ στην Ελλάδα - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ - οργιάζουν οι φήμες για διάλυση της Ευρωζώνης και του Ευρώ, οι ειδήμονες, οι οποίοι κατά κανόνα δεν πέφτουν έξω, κάνουν πλέον λόγο για πτώχευση μεγάλων τραπεζών των ΗΠΑ μέσα στον Ιανουάριο. Αυτό σημαίνει υπερπληθωρισμό, αν όχι καταστροφή του χρήματος. Τουτέστιν ΦΟΒΕΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΠΟΣΙΜΟΥ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (Προετοιμαστείτε και αποθηκέψτε).
Ο Αδόλφος Χίτλερ αποδεικνύεται ως πρόβα τζενεράλε για τον αντίχρηστο και τον ανοιχτό φασισμό του μολόχ.

Επειδή αυτά ήταν από χρόνια γνωστά, δεν ήθελα να κουράσω τους επισκέπτες με προσεγγίσεις περί των οικονομικών, της λογιστικής δηλαδή μαγγανείας, η οποία εφαρμόζεται για να επιβληθεί με δήθεν σοβαροφάνεια ένα προγραμματισμένο διεθνές μπανκρότ.

Και επειδή η οικονομία αποτελεί το μέσον και όχι τον σκοπό - που δεν είναι και αυτός οικονομικός - φρονώ εν αντιθέσει προς πληθώρα κοινωνικών διαφωτιστών και ακτιβιστών, ότι το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΠΙΛΥΕΤΑΙ ΜΕ ΑΠΛΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Τέτοιες αλλαγές - ή ορθότερα "αλλαγές" - γνωρίσαμε μπόλικες στην ιστορική διαδικασία, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση ανακύκλωσαν το πρόβλημα, εάν δεν τον διόγκωσαν υπερμέτρως, όπως στην περίπτωση της "ερυθράς" (και δυο αβγά τουρκίας) Κίνας.
Όλοι αυτοί οι οποίοι ευαγγελίζονται τις (κάργα θολές) μελλοντικές "πολιτικοκοινωνικές" ανατροπές, αποφεύγουν να μπουν στον κόπο να αναλύσουν με διεξοδικό και εμπεριστατωμένο τρόπο τις κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, οι οποίες έλαβαν χώρα στην Ρωσία και την Κίνα, τα δυο μεγάλα αυτά πεδία πολιτικού και κοινωνικού πειραματισμού, κατά την διάρκεια του περασμένου αιώνος.
Εάν υπήρχαν χρονικά περιθώρια μέχρι την μεγάλη τελική σύγκρουση, θα εγκατέλειπα τα εγκόσμια, για να πάω να ζήσω με μια νερόσουπα, ώστε να μπορέσω να χειριστώ κατά τα προσεχή χρόνια αυτήν την θεματολογία. Όμως εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχουν περιθώρια άλλα, από το να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας αποκλειστικά στα κεντρικά ζητήματα, ώστε να δομηθούν κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις για το μέλλον.

Έχω γράψει αρκετές φορές, ότι η σύγκρουση ήταν, είναι και θα είναι πνευματική. Αυτό δεν το εννοώ σε καμία περίπτωση ηθικηστικά. Το ζητούμενο έχει δυο συνιστώσες, μια ηθική και μια γνωσιολογική, οι οποίες συδέονται άμεσα μεταξύ των, κατά το υπό του Πλάτωνος γραφθέν ότι "Η γνώσις διαφυλάσσεται δια τους εναρέτους".
Στο ζήτημα ήθους δεν θα υπεισέλθω, διότι φρονώ ότι η Ελλάς διαθέτει υπεράφθνο και κατά συνέπεια διακατέχομαι από υπεραισιοδοξία επ' αυτού.
Στο ζήτημα της γνώσεως, έχω ήδη τοποθετηθεί, εξαίρων την καταλυτική σημασία, την οποία αποδίδω στην επίτευξη ρωγμής στο Μάτριξ. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος, ότι το διαψιλές της φωτίσεως εφορμά πλέον εις τους εργάτες της διεξόδου από τα αδιέξοδα.
Επ' αυτού συνιστώ εγκάρδια και τις δυο πρόσφατες αναρτήσεις του ΕργΔημΕργ, στις οποίες πραγματεύεται το ζήτημα του πυροδότου.

Ένας μεγάλος Έλλην σύγχρονος διαφωτιστής, ο οποίος μας παρέχει σημαντικότατα γνωσιολογικά εφόδια, είναι ο Ιπποκράτης Δάκογλου. Αυτός με την έκδοση μιας τετράτομης πραγματείας περί του Κώδικος του Πυθαγόρα, όχι μόνο μας παρουσίασε αυτήν την διδασκαλία, αλλά έδωσε πλείστες όσες πολύτιμες ερμηνείες. Εμείς καλούμεθα να μελετήσουμε, αλλά και να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε δημιουργικά, όσα ο Ιπποκράτης Δάκογλου, με την πρωτοποριακή του εργασία "Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ και η αποκτυπτογράφησι της διδασκαλίας του" (Εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ) μας κατέστησε προσιτά.
Οπωσδήποτε σε κάποιους φίλους και φίλες τα βιβλία αυτά είναι γνωστά και ο μόνος τρόπος να έλθει κάποιος σε επαφή με αυτό είναι να το προμηθευθεί και να το μελετήσει.
Εδώ θα αναφέρω το κεντρικό θέμα της εν λόγω πραγματείας, που είναι η γέννεση, η ανάπτυξη, ο θάνατος και η επαναγέννεση των πάντων, είτε αυτά ανήκουν στον μικρόκοσμο, τον μεσόκοσμο ή τον μακρόκοσμο. Χαρακτηριστική είναι η ρήση που αποδίδεται στον Πυθαγόρα "Ως άνω έτσι και κάτω".
Όλη η ως άνω διαδικασία συντελείται κατά τον Πυθαγόρα με φάση τον αριθμό Χρυσό Αριθμό "Φ", ο οποίος αποτελεί τον λόγο της λεγόμενης "Χρυσής Τομής". Η Χρυσή Τομή ορίζεται ως η τομή ενός τμήματος ΑΓ μέσω ενός ενδιάμεσου σημείου Β κατά τρόπον ώστε ΑΒ/ΒΓ = ΒΓ/ΑΓ. Ο Χρυσός Αριθμός είναι ο Φ = 1,61803 = τετραγωνική ρίζα του 5 συν 1 διά 2. Βασική ιδιότητα του Χρυσού αριθμού είναι: Φ² = 1 + Φ.

Ο Πυθαγόρας με βάση των Χρυσό Αριθμό κατόρθωσε να υπολογίσει με εκπληκτική ακρίβεια την απόσταση των πλανητών από τον ήλιο.
Ο Δάκογλου κατέγραψε τους από τον Πυθαγόρα διδαχθέντες νόμους συνθέσεως και αποσυνθέσεως του σύμπαντος, οι οποίοι εφόσον αφορούν γραμμικά φαινόμενα εξαρτώνται από τον Φ, επιφανειακά φαινόμενα από το τετράγωνο του Φ και ογκομετρικά φαινόμενα από τον Φ εις τον κύβο.
Επί πλέον τα συστήματα επεκτείνονται μέχρι της ολοκληρώσεως τους σε δώδεκα φάσεις, όπου το αρχικό βήμα επεκτείνεται στην επόμενη φάση πολλαπλασιαζόμενο με τον Φ.
Ο Δάκογλου υποστήριξε πριν ανακαλυφθούν πλανήτες πέραν του Πλούτονος, ότι οι Πλανήτες δεν είναι εννέα, αλλά δώδεκα. Οι ανακαλύψεις της NASA στην συνέχεια δικαίωσαν την θεωρία, που αυτός παρουσίασε.

Πέραν αυτού ο Δάκογλου παρουσίασε την Διεύρυνση των νόμων της δημιουργίας σε τριαδικές φάσεις, όπου από την πρώτη δημιουργική φάση προκύπτει ο αριθμός Κ, ο οποίος καλείται ΚΟΣΜΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και είναι η παγκόσμια σταθερά της τριαδικής δημιουργίας του σύμπαντος. Για τον Κ ισχύει:
Κ = 1 + Φ + Φ² = 5, 236
Η δεκάτη τρίτη δημιουργική φάση συντελείται σύμφωνα με τα έργα του Δάκογλου με:
Φ εις την 12η + Φ εις την 13η + Φ εις την 14η = Κ επί Φ εις 12η

Στο βίντεο που ακολουθεί ο Δάκογλου αποκαλύπτει επίσης, ότι ο Κ αντιστοιχεί και στην συχνότητα του αιθέρα.

Έρχομαι τώρα στην δική μου ερμηνεία του αριθμού 322 με βάση αυτά που παραθέτει ο Δάκογλου στο εν λόγο έργο:

Με ποιο τρόπο συνδέεται το 322 με την διαδικασία θανάτου (αποσύνθεση) που συμβολίζουν το κρανίο με τα οστά;
Συμφώνως προς τον Πυθαγόρα ένα σύστημα ολοκληρώνεται στο δέκατο τρίτο βήμα, το οποίο συνίσταται, εφόσον το πρώτο βήμα αποτελεί την μονάδα, στον Φ εις την 12η. Αυτός ο αριθμός είναι ο 322.
Εκεί το εν λόγω σύστημα, αφού ολοκληρωθεί εισέρχεται στην αποσύνθεση και πεθαίνει.
Εκεί, στο θάνατο και την συντήρηση του θανάτου, επιχειρεί το εωσφορικό ιερατείο να εγκλωβίσει την εξέλιξη της υπάρξεως, κάνοντας χρήση αυτού του συμβόλου, στην βάση του νόμου του συντονισμού και της επαγωγής.

Εξέλιξη, αναγέννηση στο επόμενο στάδιο έχουμε με το Φ εις την 13η = 523

ΤΟ 523 ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ

Την έλευση σε ένα πραγματικά νέο, πραγματικά δίκαιο, πραγματικά ελεύθερο κόσμο.

Ο ΕργΔημΕργ απέδειξε σε πρόσφατη σειρά αναρτήσεων, ότι οι βασικοί Χριστιανικοί ναοί της Θεσσαλονίκης ανεγέρθησαν γύρω από τον κεντρικό ναό της Ροτόντας ακριβώς με τις αναλογίες των αποστάσεων των πλανητών του ηλιακού συστήματος.
Εάν λάβουμε υπ' όψει μας ότι η Ροτόντα ανεγέρθει επί των ερειπίων αρχαίου ναού, ο οποίος ήτο αφιερωμένος στα καβείρια μυστήρια, όπως και οι περισσότεροι ναοί χτίστηκαν επάνω στα ερείπια αρχαίων ναών, μπορούμε να κατανοήσουμε, ότι οι εν λόγω μαθηματικές σχέσεις είναι σε θέση να θέτουν σε κίνηση ενέργειες και ενεργειακούς νόμους, ανεξαρτήτως ποιος τις εφαρμόζει. Και ο χειρούργος και ο δολοφόνος κρατούν μαχαίρι. Ο πρώτος για να σώσει ζωές, ο δεύτερος για να τις αφαιρέσει.

Είναι όμως πράγματι τα σύμβολα ουδέτερα; Βρίσκονται στην πλήρη διάθεση όποιου δύναται να τα χειρίζεται, ως γνώστης των ιδιοτήτων τους, ανεξαρτήτως εάν αυτός αποσκοπεί σε κατάχρηση τους, ή καλώς νοούμενη χρήση;
Είναι η γνώση των συμβόλων σε όλους προσβάσιμη, ανεξαρτήτως διαθέσεων και σκοπών;
Ο Θείος Πλάτων απαντά αρνητικά σε αυτό το ερώτημα.
Περί του τρόπου όμως, που τα ιερά σύμβολα και ο αριθμός "το ιερότερον πάντων", ως Αυτός έφα, βρίσκονται κυρίως στην διάθεση του αγώνος των Ελλήνων και όχι των αντιπάλων της ανθρωπότητος, προσεχώς.

ΠΕΛΑΓΟΦΥΑΛΟΣ VS ΜΑΡΞ

Φωτογραφία του Καρόλου Μαρξ προ 250 ετών

Φωτογραφία του Πελαγοφύαλου προ 25 ετών πλησίον παραστάσεως του Παντοκράτορος, φιλοτεχνηθείσης παρ' αυτού

Ως έχων την αμετροέπεια να αναρτήσω φωτογραφία μου δίπλα σε αυτήν του Λένιν ( http://bostopel.blogspot.com/2011/06/blog-post.html ) πράττω το ίδιο και με αυτήν του Μαρξ. Προειδοποιώ όσους ενοχλούνται από τέτοιου είδους ξιπασμούς, ότι το κακό πρόκειται να τριτώσει προσεχώς με φωτογραφία του Τζων Λέννον.

Προ δυο εβδομάδων περίπου σχολίασα σε κάποια ανάρτηση του Antinews.gr με θέμα τον Μαρξ, τον Παπαδήμο και τους τεχνοκράτες ( http://www.antinews.gr/2011/11/20/134449/ ). Συρραφή των εκεί σχολίων μου αναρτώ και εδώ για λόγους συστηματοποιήσεως:


"Το 1948 δήλωσε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ότι “θα πρέπει να επιλέξουμε εάν θα παραμείνουμε μαρξιστές ή επαναστάτες”.

Ο Μαρξισμός ως θεωρία έχει καθολικό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι επιχειρεί να δώσει ερμηνείες και να προτείνει διεξόδους στα βασικά προβλήματα της ανθρωπότητος στο στάδιο της εποχής που αυτός έζησε και ορθώς χαρακτηρίστηκε ως στάδιο της κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης. Μια θεωρία, η οποία προβάλει αίτημα καθολικότητος, οφείλει να διαμορφώσει ένα δικό της αναλυτικό όργανο. Για να έχει καθολικό χαρακτήρα αυτή, οφείλει να επιχειρήσει την ανατροπή των προηγούμενων καθολικών θεωριών, αλλιώς αποτελεί απλή προέκταση ή εξειδίκευση κάποιας των προηγούμενων. Αυτό συνεπάγεται εκπόνηση και εφαρμογή νέου αναλυτικού οργάνου.
Ως εκ τούτου, η έδραση μιας νέας καθολικού χαρακτήρος θεωρίας βρίσκεται στην φιλοσοφία – και δη στην οντολογία – και όχι στην επιστήμη. Από πλευράς δεοντολογίας λοιπόν, ορθώς χαρακτήρισε ο Μαρξ το όργανό του ως “διαλεκτικό υλισμό”, ως καθαρά εδραζόμενο στην φιλοσοφία και συνακολούθως ανέπτυξε τον “επιστημονικό σοσιαλισμό”, επιχειρώντας (τουλάχιστον τύποις) να αναπτύξει και να προσαρμόσει τα επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής του στην κατεύθυνση μιας οικονομικής και πολιτικής θεωρίας.
Αντιστοίχως εφορμά ο Μαρξ στην οικοδόμηση της θεωρίας του με μια διδακτορική διατριβή με θέμα “Η Διαφορά της Δημοκρίτειας από την Επικούρεια Φιλοσοφία”, προσπαθώντας να αντλήσει και να επεξεργαστεί υλικό από την βάση της γνώσεως, την οποία συνιστά ο Ελληνικός Λόγος. Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι τις πρώτες του επαφές στο Βερολίνο συμμετέχει ενεργά στον κύκλο των “Νεοχεγκελιανών”, οι οποίοι διαμορφώνουν μεν πολιτική προβληματική, ασχολούνται όμως σε βάθος με την φιλοσοφία.
Κατά συνέπεια, πριν αποτιμήσουμε την επιστημονική πλευρά στην θεωρία του Μαρξ (ή ορθότερα των Μαρξ / Ένγκελς) οφείλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με το φιλοσοφικό του οικοδόμημα.
Βεβαίως, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, ότι ο Μαρξ απόφυγε να διαμορφώσει αμιγή ιστορικά πονήματα (όπως πχ. ο Λένιν με το “Μαρξισμός και Εμπειριοκριτικισμός). Εκκινώντας αυτός από την αρχή ότι “Ζητούμενο είναι να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι να τον ερμηνεύσουμε”, προσπάθησε να διαχύσει τις φιλοσοφικές του αρχές μέσα στο γενικότερο έργο του. Εξαίρεση αποτελεί “Ο Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το Τέλος της Γερμανικής Φιλοσοφίας”, με το οποίο θα διαφοροποιηθεί ριζικά έναντι των λοιπών Νεοχεγκελιανών στην βάση μιας υλιστικής θεωρήσεως.
Η χαρακτηριστική διαπίστωσή του, ότι “ο Χέγγελ έστησε την διαλεκτική με το κεφάλι προς τα κάτω “, αποτελεί προσπάθεια απορρίψεως της Χεγγελιανής μεταφυσικής (η οποία είναι για τον γράφοντα και γελοία και αποτελεί πηγή του ναζισμού).
Η αρχή της διαλεκτικής ανάγεται ως γνωστόν στον Σωκράτη και τα Πλατωνικά συγγράμματα. Θα περίμενε κανείς, ότι η αρχή “θέση-αντίθεση-σύνθεση” συνιστά μια τριαδική αρχή στα πλαίσια της μαρξιστικής οντολογίας. Αντιθέτως όμως ο Μαρξ είναι βαθύτατα δυαρχικός και Μανιχαϊστής. Τα συμπεράσματά του στηρίζονται στην αρχή “άσπρο-μαύρο”. Καλό και κακό, συμφέροντα των αστών και συμφέροντα της εργατικής τάξης, αντίθεση του παλαιού με το νέο κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη οντολογία του Μαρξισμού είναι κολλημένη στην λεγόμενη “πάλη των αντιθέτων”, τις “κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις” και την πάλη των τάξεων. Ακόμη και ο στόχος του σοσιαλισμού ως επιδιωκόμενη “σύνθεση” λειτουργεί υπέρ του ενός: Της “δικτατορίας του προλεταριάτου”. Τα περί “μαρασμού του κράτους” αποτελούν απώτερο στόχο, τα οποία μετέτρεψε και σε λατομείο ανθρώπινων ψυχών στην συνέχεια ο Στάλιν, με τον λεγόμενο “μηχανιστικό υλισμό”, όπως του αποδώθηκε, με τον ισχυρισμό ότι “πρώτα αλλάζει η οικονομική βάση τους συστήματος και μετά δημιουργείται η σοσιαλιστική συνείδηση” (ιδέ και “Προβλήματα της Οικοδόμησης του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ).


Που στηρίζεται η “επιστημονικότητα” της Μαρξιστικής θεωρίας;
- Στο πρόσχημα, ότι αυτή έχει υλιστικό χαρακτήρα και ότι όλα τα άλλα συνιστούν μεταφυσική, δηλαδή αντιεπιστημονικά μπαρμπούτσαλα; Τότε πού μένουν τα συμπεράσματα της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής, πέραν ότι από την φύση της μια τέτοια οπτική συνιστά ανερμάτιστη αφέλεια;
- Στην μελέτη της προηγηθείσης χρονικώς του Μαρξ της αγγλικής οικονομικής θεωρίας (Ρικάρντο κλπ.); Τότε πρόκειται για οικονομική και όχι καθολική θεωρία.
- Στις μελέτες εκείνων των προϋποθέσεων, οι οποίες οδηγούν στα συμπεράσματα, τα οποία εκτίθενται συμπυκνωμένα στο “Μισθός, Τιμή και Κέρδος” σχετικά με την “πρωταρχική συσσώρευση”, την εξέλιξη των μέσων παραγωγής και τα δεδομένων ιδιοκτησίας τους, καθώς και την δημιουργία “υπερπροϊόντος”; Εδώ θα συμφωνήσω, ότι το ζήτημα υπέχει κάποιας σοβαρότητος.
Αυτά πραγματεύθηκε ο Ένγκελς (ο οποίος συμπλήρωνε με έμφαση την θεωρητική δουλειά του Μαρξ – Ας αναφερθεί και η συμβολή του στην φιλοσοφία με το “Antidüring”) κυρίως στο “Καταγωγή της Οικογένειας της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους”.
Στην ουσία ο Μαρξ τον όρο “επιστημονικός σοσιαλισμός” επιχείρησε να καθιερώσει σε αντίθεση με αυτό που ο ίδιος όρισε ως “ουτοπικό σοσιαλισμό”. Εκμεταλλευόμενος το δέος της ανερχόμενης επιστημονικής έρευνας, προσπάθησε να προσδώσει τελεολογικό χαρακτήρα στην θεωρία του, προσόν το οποίον διέθεταν μόνο οι θρησκείες – τις οποίες ο Μαρξ θεωρητικώς αντιπάλευε – επικαλούμενες το Θείον κατά βούληση, η κάθε μια για τον εαυτό της.
Η “Καταγωγή της Οικογένειας” είναι ένα έργο τελικά, νομίζω, αρκετά ξεπερασμένο από επιστημονικής πλευράς. Αυτό το έργο στηρίχθηκε κυρίως στο “Μητρικό Δίκαιο” του Bachofen, ένα πόνημα, το οποίο δεν εκφράζεται διόλου κολακευτικά για τον Ελληνικό Πολιτισμό. Θα έλεγα, ότι ρέπει προς την υπεράσπιση της παλαιάς κοινωνίας των Μητέρων, με νοσταλγικό μεν, αλλά μονοσήμαντο τρόπο και εν τέλει στο “φυσικό δίκαιο” του καραμασόνου Ρουσώ. Αντιλήψεις, οι οποίες θα υποστηριχθούν κατά κόρον στην συνέχεια και από τον Μαρκούζε στο “Έρως και Πολιτισμός”, ο οποίος αρνείται τελικά την αξία του πολιτισμού και κατά προέκταση πάσα προσφορά της επιστήμης, δεδομένου ότι αυτή συμβάλει αποφασιστικά στην δημιουργία του.
Τα έργα, τα οποία μας διέθεσε στην συνέχεια η εθνολογία και η θρησκειολογία, όπως το “Αρχαία Κοινωνία” του Μόργκαν και κυρίως ο “Χρυσός Κλώνος” του Τζωρτζ Φρέυζερ, είναι πολύ αποκαλυπτικότερα και αντικειμενικότερα από το “Μητρικό Δίκαιο”.
Εδώ βεβαίως υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα:
Η επιστήμη της θρησκειολογίας ΔΕΝ ξεκαθαρίζει μέχρι σήμερα επαρκώς τα πράγματα. Όχι διότι λείπει το προς αξιολόγηση υλικό, το οποίο είναι πολύ παλαιό. Εάν ισχύει η δική μου υπόθεση, ότι η εξουσία βρίσκεται σε χείρες (κρυπτόμενων ιερατείων) τότε υφίσταται άμεση και προφανής περί αυτού σκοπιμότις.
Νομίζω, ότι οι οπαδοί του Μαρξισμού, θα πρέπει να ξεπεράσουν την αγκύλωση, την οποία επέφερε η επανειλημμένη προφανής αποτυχία της Μαρξιστικής θεωρίας, με την διάλυση και τον εκφυλισμό του υπάρχοντος σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Εδώ, για λόγους νοητικής συνέπειας και πολιτικής ειλικρίνειας, οφείλουμε να θέσουμε χωρίς περιστροφές και με όλες τις διαθέσεις διαλεύκανσης το ερώτημα:
Μήπως τελικά ο Μαρξισμός δεν ήταν τόσο “επιστημονικός” όσο ισχυριζόταν;
Πως εξηγούνται οι μόνιμες αποτυχίες στην πράξη, όσων ο Μαρξισμός θεωρούσε νομοτέλειες;
Με αυτά τα ερωτήματα δεν δηλώνω, ότι παύω να πιστεύω σε μια αυτοδιαχειριζόμενη κομμουνιστική κοινωνία στο μέλλον, ή σταματάω να αγωνίζομαι για την επίτευξή της. Όμως αυτή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τις μεθόδους και ούτε να έχει την μορφή, που προτείνει ο Μαρξισμός. Από δικτατορίες και από ανεκπλήρωτα κινήματα μπουχτίσαμε.


Στο επίπεδο της κοινωνικής αναλύσεως οφείλουμε να θέσουμε το ερώτημα:
Υφίσταται η πάλη των τάξεων; Είναι η κοινωνία διασπασμένη σε διαφορετικά, ανταγωνιστικά συμφέροντα; Έχει τελικά η ταξική πάλη τέτοιο χαρακτήρα, ώστε να καθιστά αναπόφευκτο – έστω μακροπρόθεσμα – την ανατροπή του συστήματος; Πως εκτιμούμε την δημιουργία της λεγόμενης “εργατικής αριστοκρατίας” και την πολιτική της “συνεργασίας των τάξεων”, γόνος της οποίας είναι η λεγόμενη “κοινωνική πολιτική” και το “κοινωνικό κράτος”;
Επί πλέον:
Πως εκτιμούμε το δεδομένο των οικονομικών κρίσεων; Αποτελούν αυτές ενδογενές – και κατά συνέπεια αναπόφευκτο – στοιχείο του συστήματος, το οποίον μέσω της διαδικασίας της λεγόμενης “συνεχούς εξαθλίωσης της εργατικής τάξης” οδηγεί στο αναπόφευκτο της ανατροπής του;
Πως συνδέεται η σύγχρονη “χρηματοπιστωτική κρίση” με την μαρξιστική θεωρία περί κρίσεων;
Ας μου επιτραπεί η παρατήρηση, ότι για να απαντηθούν τα ως άνω ερωτήματα, απαιτούνται περισσότερες πραγματείες, οι οποίες συν τοις άλλοις αφορούν περισσότερους τομείς (και πέραν της οικονομίας). Πάρα πολλά έργα όμως, τα οποία είναι και ιδιαίτερα χρήσιμα έχουν γραφεί ήδη σχετικώς και βρίσκονται στην διάθεση κάθε καλοθελητού να ερευνήσει σε βάθος.
Οπωσδήποτε, δεν τυγχάνω ειδικός επί παντός επιστητού. Πλην όμως, υποχρεούμαι ως κοινωνικός ακτιβιστής να κάνω χρήση τεκμηριωμένου λόγου με ουσιαστικά επιχειρήματα.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να δώσω κάποια σύντομη απάντηση μόνο στον πυρήνα των ερωτημάτων που προηγούνται, συμφώνως προς τις εκτιμήσεις και θεωρήσεις μου:
Αναμφιβόλως οι κοινωνικές τάξεις αποτελούν πολύ απτό δεδομένο. Εκ των πραγμάτων επίσης υπάρχουν αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία εν πολλοίς διέπονται από νόμους, τους οποίους με έξοχη μαεστρία εντοπίζει ο Μαρξ στα έργα του, όπως:
- Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και της παραγωγής
- Η μεταφορά αξίας με βάση την οργανική σύνθεση του κεφαλαίου
- Η πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους.
Όσο αφορά την οικονομική σκέψη του Μαρξ καθεαυτή, πρόκειται για μια φοβερά προικισμένη και ιδιοφυή διάνοια, μπροστά στην οποία οφείλουμε να υποκλιθούμε.
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΣΥΝΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ:
Εξ όλων αυτών όμως ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΤΟ (ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΞΑΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Τουναντίον ισχύει ακριβώς το αντίστροφο: Δεν είναι η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αυτό που συνιστά ως αποτέλεσμα την κρατική εξουσία, αλλά Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΜΕ ΥΠΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
Για να καταστεί κατανοητό αυτό το ζήτημα, απαιτείται πέραν το όποιων διακηρύξεων περί “ελαύθερου ανταγωνισμού”, παραμύθιασμα το οποίον ποτέ δεν υπήρξε, μελέτη της ιστορίας, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ.
ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΤΙ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Η πρωτόγονη κοινωνία, η βαρβαρότητα, η δουλοκτητική κοινωνία, η φεουδαρχική κοινωνία ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΞ. Παραγκωνίζονται της μελέτης όλα αυτά τα στάδια με τον γενικό αφορισμό “προκαπιταλιστικοί τρόποι παραγωγής”".

ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΡΒΙΛ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Για να γίνει πιο ευανάγνωστο, αλλά και πιο εύχρηστε το κείμενο, το χώρισα σε δυο μέρη:


4. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΡΕΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΑΡΜΕΣ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ

"Εγώ πάντως δεν πιστεύω, ότι έκαναν τέτοια πράγματα οι πρόγονοί μας", είπε ο Μπάμπης. "Ανθρωποθυσίες εάν γινόντουσαν, γινόντουσαν πολύ παλιά, στην προϊστορική εποχή και πού σπάνια, από κάποιους βλαμμένους, που ήτανε κολλημένοι και πιστεύανε, ότι ο θεός θα τους βοηθούσε, εάν σκότωναν κάποιο. Κι αν γινόταν κάτι τέτοιο, δεν έγινε ποτέ σε αυτό το μέρος που βρισκόμαστε".
Ο Ιάκωβος γέλασε. "Δεν γνωρίζεις ούτε στο ελάχιστο όχι μόνο τους προγόνους μας" του απήντησε, "αλλά δεν χαμπαριάζεις τίποτα ούτε για την σύχγρονη εποχή, ούτε και για καμία άλλη, όσο αφορά αυτά τα ζητήματα. Δεν έχεις ακούσει για τους νέους, που έστελναν οι Αθηναίοι βορρά στον Μινώταυρο;" ρώτησε. "Τι νομίζεις, ότι ήταν ο Μινώταυρος, κάποιο τέρας; Όταν γίνεται λόγος στην Μυθολογία για τέρατα, πρόκειται για κάποιες λατρείες αίματος. Εάν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό αυτός είναι ο Ηρωισμός. Οι ΄Ηρωες πολέμησαν αυτές τις λατρείες της μητριαρχίας και τις περιόρισαν. Μπορεί να μην κατόρθωσαν να τις εξοντώσουν, αλλά τις ώθησαν στην μυστικότητα. Δεν μπορούσαν πια να περνάνε φανερά τον κοσμάκη από τελετουργικό λεπίδι. Το στέγαστρα όπως αυτό εδώ πήραν τέλος. Τα ιερατεία μπήκαν κάτω από την γη, στα λεγόμενα ¨καταβάσια¨.
Η λέξη Ήρως και Ηρακλής προέρχονται από την Ήρα. Την θεά, η οποία ήταν πλέον υποταγμένη στην ανδρική θεότητα, στον Δία. Οι άνθρωποι δεν ήταν πια υποχρεωμένοι να κάνουν ανθρωποθυσίες για να καρπίσει η γη, όπως γινόταν στην ¨χρυσή¨ εποχή του Κρόνου, όπου οι άνθρωποι δεν ήταν απαραίτητο να εργάζονται και τα έπαιρναν όλα έτοιμα από την φύση, όπως περιγράφει ο Ησίοδος. Με το Προμηθαϊκό Πνεύμα, την εξέλιξη δηλαδή του δημιουργικού νοός κατασκεύασαν εργαλεία και ανέπτυξαν την καλλιέργεια. Έτσι έγιναν σχετικά ανεξάρτητοι από την φύση. Δεν ήταν πλέον αναγκασμένοι να μετακινούνται προς αναζήτηση τροφής. Εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε καταυλισμούς. Αυτοί εξελίχθηκαν σε χωριά, σε κώμες και στην συνέχεια σε πόλεις. Από τις πόλεις ξεπήδησε ο πολιτισμός και όχι από τους λαούς της στέπας στα τσαντίρια, που φόραγαν μέχρι πρότινος γουναρικά. Και το κυριότερο δεν ήταν "αναγκαίοι" πια οι εξιλασμοί των χθονίων για να καρπίσει η γη.
"Αυτό που λες για την Ήρα, μπορώ να το καταλάβω", είπε ο Μπάμπης. "Όμως πως εξηγείς το όνομα που της δώσανε;" ρώτησε ο Μπάμπης.
Ο Ιάκωβος αναφώνησε, εκφράζοντας ένα βαθύ εσωτερικό, ο οποίος έμοιαζε να έρχεται από μακρυά: "Άχ!" και συνέχισε: "Φιλαράκι, πληγές που ανοίγεις!".
"Τότε τα ονόματα και οι όροι, που σχετιζόντουσαν με την θρησκεία είχαν κάποιο νόημα. Απέδιδαν έννοιες, οι οποίες βρίσκονταν κοντά στην ζωή των ανθρώπων, ήσαν κατανοητές και ως εκ τούτου, στην περίπτωση της λατρείας των Θεοτήτων του Ηρωισμού, δηλαδή την λατρεία των Ολύμπιων, μετέδιδαν νοήματα, διαπαιδαγωγούσαν ψυχικά. Με την καθιέρωση του Χριστιανισμού περάσαμε στην λατρεία των αγίων Λαυρέντηδων, στον Τάκη και τον Ρούλη και έχασαν τα ονόματα την μυθολογική και την ιστορική τους προέλευση. Αυτό μας οδήγησε στο να χάσουμε τη σειρά και να μπερδευτούμε. Μας μιλάνε για ειδωλολατρεία, αναφερόμενοι ταυτοχρόνως ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΘΟΝΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ. Έριξαν στον ντορβά ταυτοχρόνως και το θύμα και τον θύτη, τους αποκάλεσαν κακούς και μας ξέκοψαν τελείως από αυτούς. Το πράγμα αυτό βρωμάει, βρωμάει πολύ, σας λέω. Τελικά τι εννοούν με είδωλο; Το ξόανο του Απόλλωνα και της Άρτεμης, τα οποία είναι κεραίες για ανθρωποθυσία, ή το άγαλμα του Ηρακλή, το οποίο είναι αποτέλεσμα αρμονίας και κάλους, μέτρου και αισθητικής ευαισθησίας, για να αγάλλονται, δηλαδή να αισθάνονται την ευχαρίστηση του μητρικού γάλακτος, αυτοί που τα αντικρίζουν και να εμπνέονται από τον ηρωισμό; Κακίσαμε τα αγάλματα των ηρώων, τα πετάξαμε κάτω από τα βάθρα τους, τα περιφρονήσαμε σαν αποτέλεσμα μιας παιδαριώδους θρησκείας, η οποία δεν είχε δήθεν καμία σχέση με τα αληθινά Θεία. Σαν αποτέλεσμα ήλθαν οι ξένοι και τα έκλεψαν, ώστε να μας στερήσουν την Θεία παρουσία τους, ώστε να στραβωθούμε τελείως. Σήμερα βγαίνουν κάτι δήθεν υπουργοί δήθεν πολιτισμού της πλάκας και φωνάζουν "να γυρίσουν τα αγάλματα στον τόπο τους", χωρίς να πιστεύουν σε αυτά, συμπλήρωσε ο Ιάκωβος.
"Δηλαδή είσαι και συ αρχαιόθρησκος;" ρώτησε ο Μπάμπης.
"Δεν είναι το πρόβλημα να μπερδεύουμε τον κοσμάκη με τα ταμπέλες, αλλά να εξηγούμε δημιουργικά την ουσία, ώστε να βγάλουμε συμπεράσματα για την πορεία μας στο μέλλον. Το ζητούμενο δεν είναι να δημιουργούμε γκρούπες και να φανατίζουμε την κοινωνία, φέρνοντας τους μισούς από δω και τους άλλους μισούς από κει, χωρίς να γνωρίζουν τελικά και οι δυο που βρίσκονται και που ανήκουν", απάντησε ο Ιάκωβος.
"Δηλαδή, αφού δεν είσαι ούτε χριστιανός, ούτε αρχαιόθρησκος, τότε τι είσαι ρε φίλε;" παρατήρησε με φανερή προκλητική διάθεση ο Μπάμπης, όχι για να προσβάλει τον συνομιλητή μας, αλλά για να τον προκαλέσει να μας παραθέσει ακόμη περισσότερα σχετικά με τον τρόπο που θεωρούσε αυτά τα πράγματα.
"Αγαπητέ φίλε, οι θρησκείες είναι κάτι σαν τα βαγόνια", συνέχισε ο Ιάκωβος. "Μέσα σε αυτά χωράνε όλοι, αρκεί να προσποιούνται, ότι είναι νόμιμοι επιβάτες. Μέσα στον χριστιανισμό μπήκαν και οι δυο και χώρεσαν. Γι αυτό ο χριστιανισμός, τουλάχιστον στην Ανατολική Εκκλησία, και δεν εννοώ την σκουριά του Πάπα και των Προτεσταντών, διεξαγόταν πάντοτε ένας εσωτερικός πόλεμος, ο οποίος έπαιρνε συχνά διαστάσεις φυσικών εξοντώσεων. Πατριάρχης δεν ήταν αυτός, ο οποίος διέταξε να κόψουν την γλώσσα και τα χέρια, στον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή; Διάβασε τα γραπτά του Αγίου αυτού και τα γραπτά του Πλάτωνα, ή των Πυθαγορίων και σύγκρινε. Άλλο θέμα είναι τώρα, από πού και ποιο λόγο ιδρύθηκε ο Χριστιανισμός. Και εκεί γίνεται χαμός, με τις διαφορετικές τάσεις και αντικρουόμενους σκοπούς ή και σκοπιμότητες. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά προς ώρας, γιατί δεν σου είπα ακόμα, από που πιστεύω ότι προέρχεται το όνομα της Ήρας".

Αισθανθήκαμε κουρασμένοι και πήγαμε να καθίσουμε στα παγκάκια, που εβρίσκοντο σε μικρή απόσταση μπροστά στον βράχο, καθώς ο φίλος μας συνέχισε να μας παρουσιάζει την άποψή του, αναφορικά με το ερώτημα που του τέθηκε:
"Στην κλασσική εποχή υπήρχε η έκφραση: ¨ήρα φέρω¨. Αυτό σημαίνει "προσφέρω κάτι που είναι αρεστό, χαρίζω το καλό, ευεργετώ¨. Αυτό δεν έκαναν εξ άλλου οι Ήρωες; Η λέξη ¨ήρα¨ είναι επίθετο σε πληθυντικό αριθμό. Όπως λέμε σήμερα ¨τα καλά¨. Προέρχεται από το ρήμα ¨αραρίσκω¨, από το οποίο προέρχονται πολλές άλλες λέξεις, που χρησιμοποιούμε και σήμερα. Από κει προέρχεται και το ρήμα "αρέσκω" και αποτελεί μια από τις σημασίες του αραρίσκω, που σημαίνει βασικά συνάπτω, αρμόζω. Η γυναίκα δηλαδή δεν γεννοβολούσε πια, για να γίνουν τα παιδιά βορρά του ιερατείου και των λοιπών λυκανθρώπων στις ανθρωποθυσίες. Αλλά για να αγαπάει τα τέκνα της, να τα φροντίζει και να τα οδηγεί στο καλό".

"Μέχρι πότε γινόντουσαν δηλαδή ανθρωποθυσίες;", ρώτησε ο Μπάμπης.
"Φίλε μου σου απάντησα ήδη. Αυτές δεν σταμάτησαν ποτέ. Τα χθόνια ιερατεία συνέχισαν μέχρι σήμερα να υπάρχουν, αλλάζοντας μορφή με ύπουλο τρόπο. Πήραν πολλές και διάφορες μορφές, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους κατά καιρούς. Κάποιες φορές δεν έκρυψαν, ότι είναι συνασπισμένα σε εταιρείες, στις οποίες ακολουθείται σιδηρά μυστικότητα, που διαφυλάσσεται με μυστικούς όρκους και αδυσώπητα αντίποινα, για όποιον τολμήσει να μιλήσει. Πολύ καλό επικάλυμμα ήταν και αυτό με την νοησιαρχία, τον υλισμό, τον ¨θετικισμό¨ και την προπαγάνδα της αθεΐας, που οι ίδιοι προώθησαν. Αφού δήθεν μόνο η ύλη υπήρχε, τρέχα γύρευε για χθόνιες λατρείες και εξουσίες ιερατείων. Οι λεγόμενοι "διαφωτιστές", από την μια έκαναν προπαγάνδα για αθεϊα, από την άλλη, ήσαν όλοι μέλη τεκτονικών στοών και λάτρευαν το φίδι, δηλαδή το κατ' εξοχήν χθόνιο σύμβολο, δηλαδή ήσαν βαθειά θρησκευόμενοι. Και εάν προσέξεις τι προπαγάνδιζαν, θα δεις ότι αυτό ήταν η χθόνια λατρεία. Ο αλητάμπουρας Ζαν Ζακ Ρουσσώ προπαγάνδιζε το "φυσικό δίκαιο" της πρωτόγονης εποχής. Καλούσε δηλαδή σε επιστροφή σε εκφυλισμένη μητριαρχία, αλλοτριωμένη βλαστική λατρεία και χθόνια τελετουργικά. Αυτός ήταν ο "χειραφετημένος πολίτης" που προπαγάνδιζε. Το ολοκληρωτικά υποδουλωμένο ανθρωπάριο στα ιερατεία του αίματος. Τα ίδια συνθήματα ενάντια στον πολιτισμό, που θεωρούσε δήθεν δυνάστευση των ανθρώπων, πλάσαρε και ο Χέρμπερτ Μαρκούζε , για παράδειγμα στο ¨΄Ερως και Πολιτισμός". Το πρόβλημά τους είναι ένα, με ποιο τρόπο θα περάσουμε ξανά στα όργια των ¨μαινάδων¨. Είναι ανέκαθεν ισχυρότατα τα επιτελεία των υποχθονίων, φίλε μου και ελέγχουν τους μηχανισμούς προπαγάνδας", συνέχισε ο Ιάκωβος.
"Γιατί όμως αποκαλείς ¨αλλοτριωμένη¨ την βλαστική λατρεία την εποχή του Ρουσσώ;" ρώτησε ο Μπάμπης.
"Άκου φίλε: Να πετάει κάποιος πρωτόγονος αίμα σε αυτούς που θεωρούσε δαίμονες για να καρπίσει η γη, πηγάζει από μια αδυναμία του μυαλού και των ικανοτήτων του και μια άνευ όρων υποταγή στην ανάγκη. Όταν πετάνε αίμα όμως σε τελετουργίες, αφού έχει ανακαλυφθεί το τρακτέρ και τα λιπάσματα, τότε παίζεται κάτι πολύ πιο βρώμικο" απάντησε ο Ιάκωβος. "Ξέρω ζητάς πειστήρια και αποδείξεις για τα χθόνια τελετουργικά σε κάθε χρονική φάση, σε κάθε εποχή, για να πειστείς. Γιατί ποτέ δεν άνοιξες τα μάτια σου, για να δεις αυτό που συμβαίνει γύρω μας, στις φάρμες παραγωγής ανθρώπινου κρέατος που ζούμε. Ποτέ δεν κάθισες να μελετήσεις πρώτα και κύρια αυτά που έγραψαν οι πρόγονοί μας, από την στιγμή που σου είπαν πήγαινε να ανάψεις κανένα κερί στην εκκλησία και έτσι θα σωθεί η ψυχή σου. Δεν κατανόησες δηλαδή, ότι η δημιουργική μελέτη αυτών των συγγραμμάτων - όσων δηλαδή στάθηκε δυνατόν να διασωθούν από το καταστροφικό μένος των υποχθονίων - αποτελεί για σένα και για όλους μας ζήτημα ζωής και θανάτου. Γιατί αυτά που διασώθηκαν αρκούν για να κατανοήσουμε το αιμοσταγές περιβάλλον της φάρμας".

"Πριν πάμε λοιπόν εδώ και τώρα εδώ δίπλα, για να σας δείξω κάποια πράγματα που φωνάζουν, θα σου φέρω μόνο ένα παράδειγμα για να κινήσω την προσοχή σου, ώστε να ψάξεις ο ίδιος: Αναφέρει στα ¨Μεσσηνιακά¨ ο Παυσανίας, ότι το 727 ο μεσσήνιος Αριστόδημος, κατά την διάρκεια του πρώτου Μεσσηνιακού Πολέμου έδωσε την κόρη του για ανθρωποθυσία, αφού του ζητήθηκε αυτό με χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Ύστερα από έξι χρόνια αυτοκτόνησε επάνω στο μνήμα της κόρης του, γιατί η θυσία αποδείχθηκε ατελέσφορη. Κατάλαβες πως φρόντιζαν κάποιοι ¨άγιοι¨ να προμηθεύονται οι υποχθόνιοι την αιμοποσία;" συμπλήρωσε ο Ιάκωβος κοιτάζοντας με βλέμμα που δεν σήκωνε περιστροφές τον Μπάμπη.
"Δεν το περίμενα αυτό από το Μαντείο των Δελφών", παρατήρησε με αναστεναγμό ο Μπάμπης.
"Ψάξε, φίλε, ψάξε", απάντησε ο Ιάκωβος. "Και για να σου αποδείξω ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΙΟΔΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ πάμε να σας δείξω και τα τελετουργικά όργανα των θυσιών, τα οποία δεν μπορεί να βρίσκονται πολύ μακρυά από δω", συμπλήρωσε ο Ιάκωβος, δείχνοντάς μας ένα κοντέινερ, που έμοιαζε να ανήκει στον δήμο, για να φυλάσσονται τα απαραίτητα για την περιποίηση του γύρω αλσυλλίου και βρισκόταν σε απόσταση πενήντα περίπου μέτρων.


5. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΡΒΙΛ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πλησιάζοντας το μεταλλικό κοντέινερ, το οποίο ήτο χρώματος πορτοκαλί, ύψους και πλάτους περίπου 2,30 και μήκους 4,5 μέτρων, φάνηκαν στις παρυφές του σωλήνες ποτίσματος τυλιγμένοι και κάποια ποτιστήρια. Ο Ιάκωβος μας είπε, ότι ήθελε να δει τον τρόπο με τον οποίον ήταν ασφαλισμένη η θύρα του.
"Είναι προφανές, ότι μέσα σε αυτό το κοντέινερ φυλάσσονται τα τελετουργικά αντικείμενα", είπε πλησιάζοντας σε απόσταση λίγων μέτρων.
"Ακόμη και εάν συμβαίνει αυτό, νομίζεις ότι η πόρτα του είναι ποτέ δυνατόν να ανοίγει εύκολα;" ρώτησε ο Μπάμπης.
"Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον" απάντησε ο Ιάκωβος.
Ενώ φθάσαμε πολύ κοντά στην πόρτα ακούσαμε ένα εκκωφαντικό θόρυβο από γαβγίσματα και ποδοβολητό σκύλων. Είμαστε εντός δευτερολέπτων περικυκλωμένοι από δεκαπέντε περίπου σκυλιά, τα οποία ήταν φανερό ότι θα χιμούσαν επάνω μας. Τα δυο ήταν τεραστίων διαστάσεων και επιδείκνυαν μια σε μένα πρωτοφανή αγριότητα. Το ένα εξ αυτών, που φαινόταν να ήταν ο επικεφαλής της ομάδος, ήταν το μεγαλύτερο και πιο επιθετικό σκυλί, που είχα δει ποτέ. Είχαν ανοίξει τα στόματά τους επιδεικνύοντας τα κοφτερά τους δόντια.
Ενστικτωδώς ξεκινήσαμε να τρέχουμε μακρυά από το σημείο αυτό, όσο γρηγορότερα μπορούσαμε κατατρομαγμένοι. Όταν απομακρυνθήκαμε περίπου εκατό μέτρα από το σημείο αυτό, οι σκύλοι σταμάτησαν να μας καταδιώκουν.
Συγκεντρωθήκαμε ξανά μαζί σε ένα σημείο, από το οποίο μπορούσαμε να βλέπουμε τον βράχο με την σπηλιά. Όλοι οι σκύλοι είχαν μαζευτεί μπροστά της και ούρλιαζαν. Η στάση τους μού θύμισε ακριβώς αυτό που έχω δει στις φωτογραφίες των λεόντων του ναού στην Δήλο.
Οι σκύλοι ήταν αυτοί, τους οποίους είχαμε δει να περιφέρονται προηγουμένως με τον "συνοδό" τους δεμένοι. Αυτός δεν φαινόταν πουθενά.
Ήταν προφανές, ότι οι σκύλοι ήσαν εκπαιδευμένοι να περιφρουρούν το τοπίο, από επίδοξους "περίεργους" όπως εμείς, η ακόμη και "καλοθελητές", οι οποίοι θα επιχειρούσαν να παραβιάσουν την σιδηρά είσοδο στο σπήλαιο.
"Είναι γνωστή η σφυρίχτρα υπερήχων για τους σκύλους" είπε ο Μπάμπης, καθώς απομακρυνόμαστε προς τι Θησείο.
"Όχι φίλε μου, είπε ο Μπάμπης, θα διαφωνήσω ξανά μαζί σου. Έχεις μήπως ακούσει κάτι για τους ¨γρύπες;¨" ρώτησε ο Ιάκωβος.
"Όχι", είπε ο Μπάμπης με ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσει την εξήγηση.
"Οι γρύπες είναι μυθικά ζώα, τα οποία έχουν κεφάλι αετού και σώμα λέοντος. Τέτοιες παραστάσεις από πέτρα έφτιαχναν μπροστά στους αρχαίους ναούς. Όμως μόλις σήμερα κατάλαβα την πραγματική σημασία αυτών των παραστάσεων".
"Δηλαδή ρε φίλε, τι ήταν; Αγάλματα που είχαν τηλεπαθητική δύναμη;" ρώτησε ο Μπάμπης.
"Όχι φίλε μου, ήσαν πραγματικά θηρία, τα οποία είχαν εκπαιδεύσει οι ιερείς για να φυλάνε τους ναούς από ανεπιθύμητους εισβολείς", απάντησε ο Ιάκωβος. Για μια φορά ακόμη αποδεικνύεται, ότι το χειρότερο, το πιο ύπουλο θηρίο είμαστε οι άνθρωποι. Ένα θηρίο θα επιτεθεί από μόνο του, αποκλειστικά με στόχο να προστατέψει τον εαυτό του, τα παιδιά του, ή για να εξασφαλίσει τροφή. Ακόμη κι αν περιφρουρίσει την περιοχή, που έχει σημαδέψει σαν δική του. Μπορεί να σημαδεύουν τα όριά της τα θηρία με την κοπριά τους, αλλά αυτή είναι κάτι που εντάσσεται και λειτουργεί παραγωγικά μέσα στον φυσικό κύκλο, είναι πολύ πιο καθαρή και τίμια από τα δήθεν "ιερά" σύμβολα κάποιων πωρωμένων θρησκειών, που υποδουλώνουν την ανθρωπότητα. Φαντάσου σαράντα λιοντάρια, γιατί στην αρχαία εποχή ζούσαν και εδώ λιοντάρια, να είναι αφιονισμένα, υπνωτισμένα και εκπαιδευμένα από το ιερατείο. Χρειάζεται τουλάχιστον ένας μικρός στρατός εκατόν πενήντα πάνοπλων μαχητών, για να τα καταβάλει. Όταν τα θηρία ορμήξουν ξαφνικά από διάφορες κατευθύνσεις, οι πρώτοι που θα την βάψουν, είναι όσοι κρατάνε μεγάλες ασπίδες. Θα γίνουν πίτα από κάτω τους. Για να γίνει επίθεση σε ένα τέτοιο "ίδρυμα" του θανατά, δεν μπορούν να καλυφθούν οι επιτιθέμενοι ως προσκυνητές, ή άσχετοι. Σε περίπτωση επίθεσης βέβαια, στρατού που έρχεται από μακρυά, αυτός θα γίνει αντιληπτός από στην φρουρά της περιοχής. Όμως αυτή δεν μπορεί να στρατοπεδεύει και είναι οχυρωμένη δίπλα στο ναό. Αφού τους ιερείς και τον ναό υποτόθεται ότι τον προστατεύει ο θεός".
"Τι λε ρε μάγκα, τόσο μακρυά φτάνεις, με αυτή την ιστορία με τα σκυλιά;", ρώτησε έκπληκτος ο Μπάμπης.
"Δικέ μου, εγώ θα περίμενα εσύ να φτάσεις ακόμη μακρύτερα. Γιατί αυτό το συμβάν βοηθάει να κατανοήσουμε κι άλλα: Μήπως τώρα κατανοείς και το νόημα του μύθου του Ηρακλή με το λιοντάρι της Νεμέας; Πιστεύεις, ότι αυτό ήταν μόνο ένα τεράστιο λιοντάρι; Τότε δεν θα χρειαζόταν να το φορέσει γουναρικό στην πλάτη του ο Ηρακλής. Θα έφταναν δέκα γεωργοί της περιοχής με τα τσαπιά, για να του φτιάξουν άμα λάχει ταυτόχρονα και τον λάκκο. Γιατί στο φινάλε γουνάκι από λιοντάρι φοράει μόνο ο Ηρακλής. Εμείς φοράμε μόνο προβιές προβάτων. Μέχρι εκεί φτάνουμε. Όσο αφορά κάποια ιερατεία και ειδικά κάτι "κυρίες", που κρύβονται εδώ και χιλιετίες συχνά από πίσω, αυτές φοράνε γούνα αλεπούς. Γι' αυτό είπε και ο Άρης ¨ραντεβού στα γουναράδικα¨. Νομίζουν, ότι μια ζωή θα μπορούν να παραμένουν στο απυρόβλητο. Ας πάνε όμως μια βόλτα μέχρι τα γουναράδικα. Οι πιο έξυπνες αλεπούδες κρέμονται στις βιτρίνες".
"Εσύ δεν μιλάς καθόλου, ρε" είπε ο Μπάμπης απευθυνόμενος σε εμένα. "Τι λες για όλα αυτά;"
"Εγώ τώρα κατάλαβα την περίπτωση με το σκυλί του Μπάσκερβιλ στην ιστορία με τον Σέρλοκ Χολμς" απάντησα. "Τέτοια σκυλιά δεν βρίσκεις μόνο στις αγροικίες της Αγγλίας, αλλά και εδώ κάτω από την Ακρόπολη".
"Ρε μάγκα, ωραία ιδέα" είπε ο Μπάμπης. "Έχω αυτό το ντιβιντί στο σπίτι. Ερχόσαστε απόψε να το δούμε;" ρώτησε.

"Μήπως έχεις πάθει πλάκα με τίποτα ιέρειες;" ρώτησε ο Μπάμπης τον Ιάκωβο.
"Φίλε μου πείνασα" απάντησε ο Ιάκωβος. "Μελέτησε το ¨Λυκούργος - Νουμάς¨ από τους "Βίους Παράλληλους" του Πλούταρχου, όσο αφορά κάποιες ¨κυρίες¨. Πάμε τώρα να πάρουμε κανένα λεωφορείο".


6. ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΑΛΙΣΤΕΡΕΣ ΛΙΜΟΥΖΙΝΕΣ, ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.

Στην συνέχεια πήγα στο σπίτι μου για φαγητό. Αφού έφαγα έψησα ένα καφέ, ενώ δεν ξεκόλλαγαν από το μυαλό μου τα συμβάντα της ημέρας, που είχαν προηγηθεί.
Σκεφτόμουν τα λόγια με τα οποία με αποχαιρέτησε ο Ιάκωβος:
"Αυτά που ζήσαμε σήμερα, συνέβησαν κυρίως για σένα. Εσύ είσαι εδώ αραιά. Δεν έχει πολλές ευκαιρίες η μάνα γη μας να σού κάνει αποκαλύψεις, γι αυτό η παράδοση ήταν προηγουμένως εντατική. Πόσο καιρό θα μείνεις ακόμη εδώ;"
"Ακόμη μια εβδομάδα" απάντησα.
"Φίλε, πάρε το βιβλίο του Κόναν Ντόυλ και διάβασε ξανά λίγο. Να περιμένεις τις επόμενες ημέρες την επόμενη αποκάλυψη της Γαίας. Και κοίταξε, γνωρίζεις ότι είμαι περίεργος και δεν θέλω να χάσω επεισόδια. Αν χωράω, όταν ξαναπάς βόλτα, τηλεφώνησέ μου να έλθω και γω μαζί".
"Εντάξει, Ιάκωβε" είπα. "Αφού χωρίς τις αναλύσεις σου, όλα αυτά θα περνούσαν ξυστά από δίπλα μου", συμπλήρωσα με χαμόγελο.
"Κόψε την πλάκα", απάντησε ο Ιάκωβος. "Είπαμε, η δόνηση φέρνει την κρούση".

Αποχαιρετώντας τον Ιάκωβο, πριν κλείσω καν την πόρτα, χτύπησε το τηλέφωνο:
"Είσαι για καφέ στον Διόνυσο;" με ρώτησε ένα αγαπημένο φιλαράκι.
"Άσε" του είπα, "βαλτός είσαι; Σήμερα συνέβηκαν πολύ παράξενα πράγματα εκεί".
Αφού διηγήθηκα τι είχε συμβεί, ενώ ο φίλος με άκουγε με προσοχή, μου είπε:
"Η ιστορία αυτή δεν έκλεισε ακόμα. Άκου τώρα και τον επίλογο: Ξέρεις, ότι πάω συχνά στον Διόνυσο για καφέ. Παλιά πηγαίναμε και μαζί στην καφετέρια πάρα κάτω που είναι τώρα κλειστή. Κάποιες φορές που έφευγα αργά βράδυ από το μέρος, έβλεπα κοντά στην καφετέρια αρκετές λιμουζίνες. Η περιοχή γύρω από την καφετέρια και την σπηλιά είχε αποκλειστεί από κάτι τύπους, που φόραγαν μαύρα κουστούμια και γυαλιά ηλίου. Έμοιαζαν να είναι κάτι ανάμεσα σε στημένους σεκιούριτυ και μπράβους".
"Υπό το φως της Ακροπόλεως, ρε μεγάλε;" τον ρώτησα.
"Δικέ μου, δεν θυμάσαι αυτά που είδαμε, όταν επισκεφθήκαμε νύχτα τον ιερό βράχο την προηγούμενη φορά που ήρθες;" μου απάντησε.
"Ξέρω, είναι η ιστορία ¨Το Μαγνητόφωνο στο Τσουκάλι. Μενού για Ανεπιθύμητους¨" του απάντησα.
"Άσε κάτι υπόλοιπο να το γράψει και ο Κόναν Ντόυλ μεθαύριο" μου είπε. "Όπως πας θα τού φας το ψωμί. Και άσε τα τσιμπούκια του Σέρλοκ Χολμς. Είπαμε: Το κάπνισμα κομμένο".

ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΡΒΙΛ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πιστεύω, ότι η πρόκληση της ζωής συνίσταται στο κοπιώδες σκαρφάλωμα στις παρυφές ενός κοφτερού βράχου. Φτάνοντας επάνω θα δούμε εκείνο το τοπίο από ψηλά, που όσο είμαστε μέσα έμοιαζε θολό και ακατάσχετα άγριο. Η νέα οπτική θα αποκαλύψει την κρυστάλλινη αρμονία και το ηρεμούν κάλος αυτού του τοπίου. Τότε θα διαπιστώσουμε, ότι τα τέρατα που μας επιτέθηκαν μέσα σε αυτό, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από γόνοι της απάτης.

Πελαγοφίαλος


1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΣ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Νομίζω, ότι στην ζωή μου είχα και εξακολουθώ να έχω δυο προστάτες για τις περιπτώσεις που βρεθώ μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες. Ο πρώτος είναι ο Θεός των φυτών και των ανθέων. Κάποτε που στριμώχθηκα άσχημα, με κίνδυνο να εξαναγκαστώ βίαια να εγκαταλείψω την χώρα που ζω, σκαρφίστηκα ένα τέχνασμα: Φρόντιζα τα φυτά και τα άνθη, τα οποία είχα στο μπαλκόνι μου με διπλή αγάπη. Σκέφθηκα, ότι ο Θεός των φυτών και ανθέων, ο οποίος μεριμνά για την επιβίωσή τους, θα οικονομούσε τα δέοντα ώστε να μην αποχωρισθούν αυτά τον φιλότιμο κηπουρό τους, εξακολουθώντας να βρίσκονται κάτω από την αδιάλειπτη φροντίδα του.
Ο δεύτερος προστάτης μου είναι ο Θεός των σκυλιών. Αυτό συντελέστηκε τυχαία, χωρίς συγκεκριμένη επιδίωξη από πλευράς μου, επειδή κάποτε βοήθησα ένα σκύλο.
Πριν από τριάντα και βάλε χρόνια είχα πάει για διακοπές σε ένα τουριστικό νησί. Στο νησί αυτό υπήρχε μια υπερπληθώρα σκύλων. Οι μόνιμοι κάτοικοι θεώρησαν, ότι η υπέρμετρη παρουσία των σκύλων θα είχε επιβλαβείς επιπτώσεις στην κίνηση τουριστών, η οποία αποτελούσε τον στυλοβάτη της οικονομίας εκεί. Έτσι επέβαλαν στους σκύλους "έλεγχο των γεννήσεων". Και επειδή εκείνη την εποχή οι μέθοδοι αντισύλληψης για σκύλους δεν τύχαινε να είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι, έπαιρναν τα νεογέννητα σκυλάκια από τα σκυλιά και τα παρέδιδαν στην ευθανασία με ιδιότυπες μεθόδους.
Εισερχόμενος λοιπόν στο προαύλιο της μελλοντικής μου διαμονής άκουσα ένα ιδιαίτερα πονεμένο θρήνο μικράς εντάσεως. Κινούμενος προς την κατεύθυνση ενός σκουριασμένου βαρελιού, είδα μέσα σε αυτό τρία σκυλάκια, σε κατάσταση αφορήτου ταλαιπωρίας. Εφαίνοντο φυλακισμένα εκεί, μέσο στο λιοπύρι, χωρίς νερό και φαγητό επί περισσότερες ημέρες. Έσπευσα λοιπόν, αφού τα τοποθέτησα κάτω από την σκιά ενός πεύκου, να προμηθευθώ γάλα και μπιμπερό, για να τα περιθάλψω.
Ενώ λοιπόν είχα και τα τρία καταταλαιπωρημένα νεογνά στα πόδια μου και τα τάιζα, είδα πίσω από το συρματόπλεγμα τους πυρώδεις οφθαλμούς μιας σκύλας, η οποία κούναγε εντόνως την ουρά της. Η χαρά της μητέρας που βρήκε εκ νέου τα τέκνα της ήτο απερίγραπτος. Έσπευσα στην συνέχεια στον κρεοπώλη και της έφερα κόκαλα.
Η ευγνωμοσύνη της μητρός ήτο καθ' όλη την διάρκεια της τριημέρου παραμονής μου σε εκείνο το μέρος διαχυτικοτάτη. Πριν αναχωρήσω, φρόντισα να μεταβούν μητέρα και τέκνα σε ασφαλές εκτός των οικισμών μέρος, όπου και τους προμήθευσα αρκετά τρόφιμα και νερό.
Κατά την αναχώρησή μου για την γειτονική πόλη στην νήσο, η οποία απέχει από εκεί 18 χιλιόμετρα, ήτο η νέα καλή μου φίλη απαρηγόρητος.
Μετά πάροδο τριημέρου και εκεί επιβιβάσθηκα στο σκάφος της επιστροφής. Προς μεγάλη μου έκπληξη είχε καταφθάσει στον λιμένα πριν από εμένα η καλή μου φίλη, για να με χαιρετήσει πλήρης ευγνωμοσύνης στην προβλήτα.
Από που είχε ενημερωθεί την ώρα της αναχωρήσεώς μου και πώς διήνυσε την μεγάλη αυτή απόσταση, αφήνοντας τα νεογνά μόνα;
Δεν το γνωρίζω. Βλέποντας όμως τα γαλανά κύματα και δεχόμενος την θαλάσσια αύρα στο μέτωπο κατά την διάρκεια του ταξιδίου της επιστροφής είχα κατά νου μια παράξενη αίσθηση: Στην συνέχεια θα έχαιρα της προστασίας του Θεού των σκύλων.
Δεχόμενος στο μέλλον που ακολούθησε προσεχώς στιβαρά την αρωγή της θείας αυτής οντότητος, ήμουν πλέον βέβαιος, ότι η καλή μου φίλη δεν εψεύδετο, όταν με τον δικό της μυστικό τρόπο μου ανακοίνωσε τον εν λόγω διακανονισμό, ως ανταπόδοση της φροντίδας μου.
Έτσι λοιπόν τυγχάνω φίλος των σκυλιών (πέραν ότι κατά την διάρκεια κάποιας ανεξελέγκτου καταστάσεως προξένησα βλάβες και σε κάποιο σκυλάδικο, το οποίο για κακή μου τύχη ήτο και ιδιοκτησία ενός πολύ καλού φίλου).
Σκύλο στο σπίτι μου δεν είχα την χαρά να έχω ποτέ, λόγω στενότητος χώρου. Ονειρεύομαι όμως την στιγμή, που οι συνθήκες διαβίωσης θα μου επιτρέψουν την συμβίωση με κάποιον κατοικίδιο φίλο, ή έστω την μόνιμη με φιλία με κάποιον αδέσποτο αλανιάρη.
Ονειρεύομαι εκείνη την σχέση ισοτιμίας, που θα πάψει να είναι αυτός το ζώο και εγώ ο άνθρωπος, αισθανόμενοι και οι δύο ως πλάσματα του ιδίου Θεού. Θα ήθελα να τον κοιτάξω τότε στα μάτια και να του πω: "Είσαστε κάποτε λύκοι, αλλά ήλθατε κοντά μας και γίνατε σκύλοι, αφήσατε την αγριότητα για να γίνουμε φίλοι".
Είμαι σίγουρος ότι θα με κοίταζε τότε στα μάτια και αυτός και θα μου απαντούσε:
"Γιατί δεν μπορείτε να εμπνευστείτε και σεις από την περίπτωσή μας; Εσείς πλαστήκατε σαν άνθρωποι, αλλά εξελιχθήκατε με τα τελετουργικά αιμοποσίας σε λύκους, σε λυκανθρώπους. Πήγατε να σας βυζάξουν λύκαινες μέσα στην πνευματική σας πώρωση, πριν ιδρύσετε αυτοκρατορίες της συμφοράς και της απανθρωπιάς".

Έτσι ζητώ συγγνώμη από τους καλούς μου φίλους τους σκύλους, επειδή η ακόλουθη αφήγηση κάνει αναφορά με αρνητικό τρόπο σε κάποιους από αυτούς.
Έχω δηλώσει παλαιότερα, ότι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι δυο: Ο Πλάτων και ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Ως εκ τούτου δυο είναι και οι αγαπημένοι μου ήρωες: Ο Σωκράτης και ο Σέρλοκ Χολμς. Και ας μην νομισθεί, ότι οι δυο αυτοί δεν συσχετίζονται καθόλου. Τα γεγονότα, τα οποία εξιστορώ στην συνέχεια αποδεικνύουν το αντίθετο.
Αποτελεί επίσης τελείως λογική συνέπεια, ότι στα εν λόγω συμβάντα ενεπλάκην και εγώ, επειδή ακριβώς τιμώ και τις δυο αυτές εξέχουσες φυσιογνωμίες. Φυσικώ το λόγω, ίσως αντιπαρέλθουν κάποιοι με το επιχείρημα, ότι ο μεν πρώτος υπήρξε αναμφισβήτητα ιστορικό πρόσωπο, ενώ ο δεύτερος δεν ήτο παρά μια μυθιστορηματική φυσιογνωμία, η οποία προήχθει από την φαντασία ενός διηγηματογράφου αστυνομικών μυθοπλασιών. Πλην όμως και τα δυο αυτά πρόσωπα εισχώρησαν επάξια στην συνείδησή μου ως μυθικοί ήρωες, οι οποίοι προβαίνουν σε αποκάλυψη έσχατων αληθειών, ως προς αυτό που ονομάζουμε έγκλημα.
Η περίπτωση του του Σωκράτους καταδεικνύει, ότι παντού καραδοκεί το έγκλημα, ακόμη και στα πλαίσια της πλέον προωθημένης δημοκρατίας, στην οποία οι άρχοντες και οι δικαστές δεν εκλέγονται αλλά κληρώνονται, ως μια υποβόσκουσα, μονίμως υπαρκτή απειλή, έτοιμη να δαγκώσει ως όφις δηλητηριώδης και να εξοντώσει, ότι καλύτερο μπορεί να προάγει μια εποχή.
Ο Σέρλοκ Χολμς από την άλλη μεριά αναλύει και τεκμηριώνει τον τρόπο, που αυτή η εν δυνάμει μονίμως παρούσα αόρατος απειλή, η οποία απεργάζεται την εξόντωση αθώων όντων, με στόχο την ικανοποίηση ανόμων και ιδιοτελών στόχων, στηρίζεται σε μια στρεβλή, υποχθόνιο και με άκρα πονηρία κλιμακούμενη πρακτική, η οποία αφήνει να υποθέτουμε, ότι οι ένοχοι βρίσκονται τελείως αλλού από εκεί που αυτοί βρίσκονται.
Εάν ο Σωκράτης μας μαθαίνει να αναζητούμε βαθύτατες αιτιάσεις, ο Σέρλοκ Χολμς μας διαπαιδαγωγεί ως προς την δόλια πρακτική αυτών που μας εξαπατούν.
Ο πρώτος είναι ο ανώτατος διαφωτιστής περί της επιστήμης της αληθείας.
Ο δεύτερος είναι ο ανώτατος διαφωτιστής περί της επιστήμης του ψεύδους.

Κάποιες απόψεις μου για τον Σωκράτη, είχα την τιμή και την χαρά να παραθέσω σε αυτήν την σελίδα.
Για τον αγαπητό μου ήρωα Σέρλοκ Χολμς, το μόνο που έχω γράψει εδώ, είναι η τεράστια αξία που αποδίδω στο διήγημά του "Ο Όμιλος Των Κοκκινο- μάλληδων" (The Red Headed League).
Σε αυτήν την διήγηση, όπως εξ άλλου αποκαλύπτει ο τίτλος της, ενέχεται το άλλο τεράστιας σημασίας διήγημα του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ με τίτλο "Το Σκυλί του Μπάσκερβιλ" .
Όποιος διαβάσει, ή ορθότερα μελετήσει αυτό το έργο, θα μπορέσει να διαπιστώσει το βαθύτατα ανθρώπινο και οικολογικό μήνυμα, που μεταφέρει ο Κόναν Ντόυλ με αυτό. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ, ΑΛΛΑ Η ΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝΕΙ.
Όπως ακριβώς εξηγεί ο Ιερός Καβάσιλας στο έργο του "Περί Θείων Μυστηρίων" και ειδικά στο περί Αγίου Χρίσματος κεφάλαιο, ο άνθρωπος είναι αυτός, ο οποίος καλείται να δώσει νόημα στην δημιουργία και την βάλει να λειτουργήσει. Αποτελεί τον βασιλέα της κτίσεως επί του πλανήτου, γι αυτό δια του ιερού μυστηρίου του Χρίσματος, χρίεται βασιλεύς.

Θα σας παρακαλούσα να δείτε μέσα ακριβώς από αυτό τα πρίσμα τα γραφόμενα που ακολουθούν. Σε καμία περίπτωση δεν έχουν αυτά εν τέλει αιχμή εναντίον των σκύλων, αλλά καταγγέλλουν και επιχειρούν να αποκαλύψουν μόνο αυτούς, που εκτρέπουν και αλλοτριώνουν τα καθ' όλα αγαπητά από εμένα σκυλιά.
Έχοντας ζήσει και ο ίδιος σκυλίσια ζωή χρόνια και ζαμάνια στο κουρμπέτι, δεν μπορώ ποτέ να στραφώ εναντίον των καλών μου φίλων. Όσο αφορά την λαϊκή παροιμία "κακό σκυλί ψόφο δεν έχει" μόνο τα σκυλιά δεν αφορά. Ακολουθήστε με λοιπόν στην μετάβαση που έπεται, μαζί με τους φίλους μου Μπάμπη και Ιάκωβο, σε περιοχή ευρισκομένη πλησίον της Ακροπόλεως, ούτως ώστε να ρίξουμε μια μέρα των ημερών την φόλα σε αυτούς που πραγματικά εννοεί η παροιμία που αναφέρθηκε.


2. ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΝΟΗΜΑΤΩΝ

Την πατρίδα επισκέπτομαι αραιά λόγω των μπελάδων της επιβίωσης, που μονίμως με καταδιώκουν. Ο χρόνος της παραμονής μου δεν ξεπερνά συνήθως τις δυο εβδομάδες και είναι πολύ στενός για να συναντήσω συγγενείς και φίλους. Έτσι συχνά αναγκάζομαι να συνβρεθώ ταυτοχρόνως με πρόσωπα, τα οποία είναι τελείως ετερόκλητα μεταξύ τους, λόγω ελλείψεως χρόνου.
Στα τέλη του Δεκεμβρίου του παρελθόντος έτους, το έφερε η περίσταση να συναντηθώ με τον Μπάμπη και τον Ιάκωβο, για να πάμε ένα περίπατο στην λεγόμενη "Φυλακή του Σωκράτη".
Ο Μπάμπης είναι ένας νεαρός συγγενής μου, ο οποίος έχει σπουδάσει μαθηματικά, αλλά εργάζεται στο βενζινοπωλείο του πατρός του και εξαδέλφου μου. Είναι ιδιαίτερα προικισμένος και με ανοικτό ορίζοντα. Δηλώνει "σπηλαιολόγος" και έχει επισκεφθεί διάφορα σπήλαια, τα οποία έχει "μελετήσει". Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στις σαύρες και τις νυκτερίδες, τις οποίες βρίσκει μέσα σε αυτά. Αφού προσπαθήσει να τις συλλάβει, τις τοποθετεί μέσα σε γυάλες, και τις επιδεικνύει με υπερηφάνεια στην μητέρα του, η οποία μονίμως τον καλεί "επί τέλους να σοβαρευτεί αναλόγως προς την ηλικία του".

Ο Ιάκωβος είναι παλαιός φίλος. Είναι πλέον συνταξιούχος και εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος. Δεν έχει σπουδάσει΄κάτι συγκεκριμένο, αλλά υπήρξε πάντοτε ανήσυχο πνεύμα και ιδιαίτερα μελετηρός. Τυγχάνει συλλέκτης έργων τέχνης, παλαιών βιβλίων και δίσκων μουσικής. Έχει εμβαθύνει πολύ τις αναζητήσεις του στον τομέα της πολιτικής, της ιστορίας και της θρησκειολογίας. Είναι από τους λίγους ανθρώπους, που αποδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην θρησκειολογία.
Δεν είναι μόνο τα ενδιαφέροντα του Ιακώβου, που ασκούν μια αμοιβαία έλξη με τον γράφοντα, αλλά συμβάλει σε αυτό και ο ήρεμος και ευγενικός χαρακτήρας του. Αυτό που με έλκει ιδιαίτερα σε αυτόν είναι ότι αυτός μοιάζει να μην έχει κάποιο ζητούμενο. Η ανήσυχη και ερευνητική σκέψη του υψώνεται υπέρ άνω πραγμάτων και προσώπων. Οι συζητήσεις μαζί με αυτόν είναι πάντοτε ευχάριστες, διότι προβάλει τα επιχειρήματα και τις απόψεις του πάντοτε χωρίς εμμονή ορθότητος και αποκλειστικώς ως τροφή προβληματισμού. Το μόνο που μας χωρίζει, είναι, ότι αυτός προσπαθεί πάντοτε να είναι "καθώς πρέπει", προφανώς ένεκα της πολυετούς του εργασίας ως ιδιωτικός υπάλληλος, ενώ εγώ είμαι χάος - ελπίζω όχι κακώς νοούμενο - ένεκα της μόνιμης παρουσίας μου στα ρινγκ του ελεύθερου επαγγέλματος, όπου φεύγουν οι παντόφλες από όλες τις κατευθύνσεις βροχή, με αποτέλεσμα να είμαι υποχρεωμένος να κρατάω σκουπόξυλο για να προστατεύομαι.

Ο περίπατος και η επίσκεψη μας στην "Φυλακή του Σωκράτη" έγινε κατ΄επιθυμία του Μπάμπη, ο οποίος ήθελε να μου θέσει κάποιες ερωτήσεις σχετικά με δομικά στοιχεία αυτής της "κατασκευής", λόγω του ότι τυγχάνω πολιτικός μηχανικός. Ανάλογες ερωτήσεις μου είχε θέσει την προηγουμένη σχετικά με την λεγόμενη "Σπηλιά του Νταβέλη" στην Πεντέλη, επιδεικνύων μου κάποιες φωτογραφίες της εισόδου της.
Το ερώτημά του ήτο, κατά πόσον η κοπή του βράχου σε σχήμα ορθής γωνίας στο σημείο της εισόδου, ήτο αποτέλεσμα φυσικών δυνάμεων ή ανθρωπίνου παρεμβάσεως. Στο συγκεκριμένο ερώτημά του είχα επιφυλαχθεί να τότε απαντήσω, στην βάση του συλλογισμού, ότι η φύση δεν αποκλείεται να δημιουργήσει με την δράση της κάποιες διαμορφώσεις του εδάφους, οι οποίες να παρουσιάζουν γεωμετρική κανονικότητα. Η σκέψη αυτή αποδείχθηκε στην πορεία αφελής. Η κανονικότητα στην διαμόρφωση του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί σχεδόν πάντοτε αποτέλεσμα της ανθρώπινης παρέμβασης.

Ο φίλος μου Μπάμπης δεν μπόρεσε να παρατηρήσει καν αυτό το κοινό δεδομένο στα δυο σπήλαια. Μια έρευνα απέδειξε ότι το 80% των σημερινών ανθρώπων δεν είναι εις θέσιν να επεξεργαστούν νοητικά ούτε τις πληροφορίες, οι οποίες αφορούν τεράστιου εύρους κινδύνους για την ανθρωπότητα.
Ο βράχος, ο οποίος ονομάζεται "Φυλακή του Σωκράτη", αποτελείται από ένα μικρό λοφίσκο, ύψους λίγων μέτρων. Το ένα τεταρτιμόριο του λοφίσκου φαίνεται ότι είχε αφαιρεθεί, με τον πάγιο τρόπο που γινόταν αυτό στην περιοχή της εισόδου σπηλαίων κατά την αρχαιότητα, εκεί όπου εντός των σπηλαίων ετελείτο χθόνια λατρεία. Ο χώρος βρίσκεται στου Φιλοπάππου, λίγο πιο κάτω από από το καφέ - εστιατόριο Διόνυσος, στις βεράντες του οποίου αρκετές φορές καθόμουν κατά καιρούς, για να απολαύσω τον ρεμβασμό της Ακροπόλεως. Στο αριστερό μέρους του δρόμου προς την σπηλιά, λειτουργούσε παλαιότερα αναψυκτήριο τείχους - βιτρίνες και με βεράντες, στο οποίο επίσης έτυχε κάποιες φορές να βρεθώ με φίλους. Κατά την μετάβασή μας διαπίστωσα προς απορία μου ότι αυτό ήταν εκτός λειτουργίας.
Ως μηχανικός δομικών έργων, ειδικός σε αναπαλαιώσεις και μετατροπές κτισμάτων, παρατήρησα λόγω κατασκευαστικής πείρας κάποια στοιχεία του βράχου, τα οποία ήταν ευλόγως ερμηνεύσιμα:
Σε ύψος τεσσάρων μέτρων, στην βασική πρόσοψη της τομής, υπήρχαν εσκαμμένες τρύπες στον βράχο, υπό μορφή θυλάκων, διαστάσεων περίπου 15 χ 15 χ 15 εκατοστά. Εξήγησα στους δυο φίλους ότι αυτό το είδος των θυλάκων ονομάζουμε οι οικοδόμοι "φωλιές" και ότι αυτοί γίνονται ως σημεία στήριξης δικών. Οι αποστάσεις μεταξύ των, οι οποίες αριθμούσαν μήκος περίπου 1,30 μέτρα ήσαν οι τυπικές αποστάσεις δοκών στεγάστρου από ξύλο, το οποίο προφανώς κάποτε υπήρχε εκεί. Αυτές οι αποστάσεις είναι συνήθεις για στέγαστρο με σανίδωμα, το οποίον μπορεί να φέρει φορτία ανθρώπων. Το στέγαστρο χρησίμευε προφανώς ως εξέδρα.
"Πάνω σε αυτό επέβαιναν οι ιερείς, ώστε να καθίστανται αυτοί και οι ιεροπραξίες τους ορατοί, από το συγκεντρωμένο πλήθος των πιστών", πρόσθεσε ο Ιάκωβος.
Άνωθεν των θυλάκων αυτών σε απόσταση ενός μέτρου περίπου ευρίσκοντο άλλοι θύλακες, λίγο μικρότερων διαστάσεων. Αυτοί εκτείνοντο σε μια περιοχή η οποία ήτο η μισή σε μήκος σε σχέση με τους μεγαλύτερους από κάτω. Εξήγησα, ότι σε μια περιοχή της εξέδρας φαίνεται να υπήρχε κάποιο βάθρο.
"Πάνω στο βάθρο είναι προφανές ότι τοποθετείτο κυρίως το ξόανο της λατρευομένης θεότητος". παρατήρησε ο Ιάκωβος.
"Σε αυτό έχεις μάλλον δίκιο", διαπίστωσα στην συνέχεια εγώ. "Κοιτάξτε τα σκαλοπάτια που έχουν λαξευτεί από την κορυφή του βράχου μέχρι το ύψος που ήταν η εξέδρα, ώστε να κατέρχονται εκεί οι ιερείς από επάνω".
"Τα ξόανα κατασκευάζοντο άρχικώς από κορμό δένδρου" συνέχισε την διήγηση ο φίλος μου, τον οποίον ο Μπάμπης έβλεπε πλέον σαν αυτός να ήταν εξωγήινος. "Τα χαρακτηριστικά της θεότητος ήσαν στοιχειωδώς λαξευμένα επί του ξύλου, το οποίο διατηρούσε βασικά την μορφή κολόνας, η οποία κατέληγε σε αιχμή. Κλασσική περίπτωση κεραίας", πρόσθεσε, "γι' αυτό πιστεύω ότι ο όρος ξόανο προέρχεται από το ρήμα ξύω, επειδή αυτά δεν ήσαν κανονικά γλυπτά, αλλά λίγο μόνο ξυσμένα".
"Τι εννοείς λέγοντας κεραία;" ρώτησε ο Μπάμπης
"Όλοι είμαστε πομποί, αλλά κυρίως δέκτες κυμάτων και ακτινοβολιών", απάντησε ο Ιάκωβος."Όλες οι μακρόστενες κατασκευές, ανεξαρτήτως μεγέθους, που καταλήγουν σε αιχμή, λειτουργούν βάσει του νόμου των ακίδων: Εάν τοποθετήσουμε ένα ηλεκτρικό φορτίο επάνω σε μια σφαίρα, η οποία έχει μια ακίδα, τότε όλο το φορτίο θα συγκεντρωθεί στην ακίδα. Οι ακίδες συμπεριφέρονται ας συσσωρευτές φορτίων και ακτινοβολιών".
"Και ποια είναι η συνέπεια αυτού;" ξαναρώτησε ο Μπάμπης, με ένα τρόπο, ο οποίος δήλωνε ταυτοχρόνως κάποια ειρωνεία, αλλά στο βάθος μεγάλη περιέργεια.
"Γιατί νομίζεις ότι η χθόνια λατρεία τελείται μέσα στην γη;", τον ρώτησε ο Ιάκωβος. "Η γη σε κάποιο βάθος φιλτράρει την ακτινοβολία. Η ¨Αποκάλυψη¨ γράφει ότι έγινε πόλεμος εις τους ουρανούς μεταξύ τού Μιχαήλ και των αγγέλων αυτού και του Εωσφόρου και των αγγέλων αυτού. Και ότι ο Εωσφόρος ενικήθει και εβλήθει εις την γην, διότι ουκ έστι τόπος εν τω ουρανώ, που αυτός στείναι".
"Δηλαδή η κοσμική ακτινοβολία είναι αυτή που αποφεύγουν;" ρώτησε ο Μπάμπης.
Ο Ιάκωβος χαμογέλασε. Εγώ προχώρησα προς το μέρος των ανοιγμάτων στον βράχο για να κοιτάξω μέσα. Ο Ιάκωβος με ακολούθησε και ο Μπάμπης πλησίαζε πολύ αργά, πολύ προσεκτικά.


3. ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΜΠΗΚΑΝ ΟΙ ΜΠΑΡΕΣ;

Ο Βράχος είχε τρία ανοίγματα. Το δεξιό ήταν μια εσοχή σε σχήμα κανονικού κύβου με μήκος πλευράς περίπου 3,5 μέτρα. Ήταν εμφανέστατο ότι αυτή είχε λαξευτεί για κάποιον συγκεκριμένο λόγο στον βράχο.
Δίπλα της το άνοιγμα ήταν ακανόνιστο. Ήταν μικρότερο του προηγούμενου και οι επιφάνειες στο εσωτερικό δεν ήταν επίπεδες. Σε αυτές υπήρχαν δυο τρύπες με διάμετρο μεταξύ τριάντα εκατοστών και μισού μέτρου. Μια τρίτη τρύπα με ίδιο μέγεθος υπήρχε στο τοίχωμα μεταξύ του πρώτου και του μεσαίου ανοίγματος.
Το τρίτο άνοιγμα ήταν η είσοδος σε σήραγγα, από την οποία μόνο τα πρώτα μέτρα ήσαν ορατά, διότι στην συνέχεια ακολουθούσε στροφή. Η είσοδος του ανοίγματος ήταν ασφαλισμένη με χοντρές σιδερένιες μπάρες. Αυτές σχημάτιζαν πόρτα, η οποία ήταν κλειδωμένη με χοντρό λουκέτο.

"Το όλο παραμύθι, ότι εδώ ήταν φυλακισμένος ο Σωκράτης, διαδόθηκε μόνο για να δικαιολογήσουν το κλείσιμο της εισόδου με την σιδεριά" παρατήρησε ο Ιάκωβος. "Το όλο σύστημα των ανοιγμάτων είναι εύλογο", είπε.
"Καλά ρε φίλε, έχεις ξαναέλθει εδώ;" τον ρώτησε ο Μπάμπης.
"Δεν έτυχε", απάντησε με αινιγματικό χαμόγελο ο Ιάκωβος.
"Και όλα αυτά που μας λες τα σκέφτηκες τώρα;" ρώτησε με θαυμασμό που δεν κρυβόταν ο Μπάμπης.
'Έχουμε ακόμη να πούμε αρκετά" τόνισε ο Ιάκωβος, συνεχίζοντας τις ερμηνείες περί των ανοιγμάτων, λες και είχε καταφθάσει στην συνάντησή μας πριν από μισή ώρα μέσω ενός ταξειδιού από το απώτερο παρελθόν:


"Ο πρώτος χώρος, που έχει κανονικό σχήμα είναι προφανές ότι αποτελεί το μέρος όπου έμπαιναν τα δώρα και τα αφιερώματα στην θεότητα. Υποθέτω ότι αυτά αποτελούντο κυρίως από μελόπιτες".
"Γιατί μελόπιτες;" ρώτησε σαστισμένος ο Μπάμπης.
"Γιατί αυτές αρέσουν στα φίδια. Είναι προφανές ότι από τις τρύπες του βράχου έβγαιναν φίδια, τα οποία είχαν τοποθετήσει σε συνθήκες ναρκώσεως το ιερατείο της θεότητος. Όταν αυτά μύριζαν τις μελόπιτες έβγαιναν μέσα από τις τρύπες και περνώντας μέσα από την τρύπα του τοίχου στον διπλανό χώρο, πήγαιναν να φάνε τις μελόπιτες. Οι συγκεντρωμένοι νόμιζαν, ότι πρόκειται για τα φίδια που έστελνε η θεότητα μέσα από την γη για να παραλάβουν τα δώρα. Τα φίδια προξενούν πάντοτε δέος στους ανθρώπους. Φθηνά τεχνάσματα του ιερατείου για τον εντυπωσιασμό, την εξαπάτηση και ψυχολογική προπαρασκευή της πλέμπας" απάντησε ο Ιάκωβος.
"Γιατί όλο αυτό το αλισιβερίσι;" ρώτησε ο Μπάμπης.
"Τότε δεν υπήρχε ακόμη τηλεόραση, φίλε" είπε χαμογελώντας ο Ιάκωβος, συνεχίζοντας:
"Μέσα στην σύραγγα έπεφτε και το αίμα. Εκεί οδηγείτο το θύμα για να γίνει η ανθρωποθυσία, στεφανωμένο με άνθη με τον πιο μακάβριο τρόπο. Από έξω βάραγαν τα όργανα τον απαίσιο ήχο της θανάτωσης".
"Έλα ρε φίλε, σιγά μην γινόντουσαν τέτοια πράγματα τότε" έκφρασε την αντίρρησή του με διάθεση να επιμείνει στην αμφισβήτηση αυτής της μακάβριας άποψης.

"Εσύ τι λες για όλα αυτά;" με ρώτησε ο Μπάμπης, με την ελπίδα ότι απευθύνεται σε κάποιον, ο οποίος διατηρεί ψίγματα λογικής και θα έθετε αμφιβολίες έναντι των ισχυρισμών του Ιάκωβου.
Πριν όμως προλάβω να απαντήσω, απευθυνόμενος και στους δυο αναφώνησε με έκπληξη: "Κοιτάχτε εκεί ρε!"
Στο δρομάκι πάρα κάτω κάποιος έβγαζε στο σεργιάνι καμιά δεκαπενταριά σκυλιά διαφόρων ειδών και μεγεθών, τα οποία ήταν όλα δεμένα με μια αλυσίδα. Ο βηματισμός του είχε κάτι παράξενο, το οποίο μου θύμιζε γερμανούς τελωνειακούς, οι οποίοι προχωρούν σε διάδρομο τραίνου, όταν αυτό εισέλθει στα σύνορα της γερμανίας. Ο τύπος έκανε ότι δεν μας παρατήρησε και τα σκυλιά φάνηκαν να ακολουθούν κάποιον συνηθισμένο σε αυτά χαβά.

"Γι αυτό τι λες;" ρώτησε ο Μπάμπης τον Ιάκωβο.
"Έλα ρε φίλε, σε πάρκο βρισκόμαστε" του απάντησε αυτός.


Η συνέχεια στο β΄μέρος

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟΨΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ"

Συμφωνώ με την συνεχή επανάληψη από τον κύριο Καρποδίνη στην σπουδαία εκπομπή του Ευάγγελου Μπεξή "ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ", ότι "δεν υπάρχουν ανεξήγητα φαινόμενα, αλλά μόνο σκοπίμως πλημμελώς εξηγημένα".
Η γνώση είναι δύναμη. Οι εξουσιαστές το γνωρίζουν και την κρατούν καλυμμένη. Μέχρι εμάς φθάνουν μόνο κάποια κωδικοποιημένα μηνύματα με την μορφή συμβόλων, τα οποία συχνά δομούν τους μύθους.
Επιχειρούμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, να αποκωδικοποιήσουμε τα σύμβολα, να ερμηνεύσουμε τους μύθους, εγκλωβισμένοι και οι ίδιοι στον κυρίαρχο κοινωνικό μύθο της εποχής μας, εκκινούντες από την θλιβερή εικόνα, την οποία στοιχειοθετούν οι φάρμες εκτροφής ανθρώπων, που ονομάζονται "κοινωνίες".
Με βάναυσα ακρωτηριασμένη την κριτική μας ικανότητα, μέσω μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας, η οποία στην κυριολεξία μας "μορφώνει". Τουτέστι μας παραμορφώνει ως ακατέργαστους και αδαείς, παραδομένους στην άγνοια, με την επιπρόσθετη αυταπάτη ότι είμαστε επαϊόντες, χειραφετημένοι και ελεύθεροι. ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΜΑΣ ΩΣ ΔΩΡΩΝ ΕΥΕΡΓΕΣΙΑΣ.


Ένας ανώνυμος/η φίλος/η κατέθεσε ένα πολύτιμο σχόλιο, το οποίο νομίζω, ότι αξίζει αναπαραγωγής, ώστε να προβληθεί αυτό καλύτερα.
Προφανώς ο ανώνυμος φίλος σχετίζεται επαγγελματικώς με την συγκεκριμένη προβληματική και τον ευχαριστώ θερμά, για την καλή του διάθεση να μας μεταδώσει τα φώτα του, στο ζήτημα των κεραιών, που θέτει η φίλη mnk στα σχόλια τής προηγούμενης αναρτήσεως, με αφετηρία μια ερμηνεία της λέξεως "Λακεδαίμονες", που επιχείρησα προσφάτως σε σχολιασμό αναρτήσεως του ΕργΔημΕργ. Ένα πρωτοποριακό ιστολόγιο, που διακρίνεται για την προωθημένη και ριζοσπαστική οξύνοια της επεξεργασίας των θεμάτων, τα οποία πραγματεύεται και που θερμότατα συνιστώ:
http://ergdhmerg.blogspot.com/2011/11/17112011.html

Με το σχόλιό του ο ανώνυμος θέτει υπό αμφισβήτηση την βασική θέση, που πρόβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση η οποία συνίσταται στο εξής:

- Το πλέον δραστικό παραισθησιογόνο και ναρκωτικό - όπως η αντίστοιχη πληροφορία παραδίδεται από την εθνολογία και την θρησκειολογία - είναι το ανθρώπινο αίμα, προ πάντων όταν αυτό περιέχει αδρεναλίνες, που προέρχονταιι από κατατρομοκράτηση και βασανιστήρια. Αυτό το αίμα αφ' ενός μεν διευρύνει τις αισθήσεις προς την πρόληψη συχνοτήτων μη προσβάσιμων από τα συμβατικά αισθητήρια, αφ' εταίρου παράγει ισχυρότατες ντοπαμίνες ευφορείας. Η υπέρμετρη μανία, η οποία είναι συνυφασμένη με τον Μαιναδισμό, καταδεικνύει την ψυχολογική κατάσταση αυτών που συμμετέχουν.

- Η διεύρυνση των αισθήσεων κατά την ανάλογο τελετουργική πρακτική φέρει σε επαφή τους δρώντες με οντότητες ή μορφές κάποιου ειδικού τύπου.

Ο ανώνυμος θεωρεί, ότι ισχύει μια απομυθοποίηση της όλης καταστάσεως, η οποία στηρίζεται αποκλειστικώς σε γνωστά στην σύστασή τους - αν και όχι πλήρως γνωστά στην δημοσιότητα και το ευρύ κοινό - υλικά και ενέργειες, όπως κάποιες συγκεκριμένες χημικές ουσίες και κάποια ενεργειακά πεδία, ηλεκτρομαγνητικής ή άλλης μορφής, τα οποία δύνανται να επενεργούν επί της ανθρωπίνου συμπεριφοράς, επηρεάζοντα τις ανθρώπινες ψυχικές λειτουργίες και την συμπεριφορά.
Η άποψη αυτή διατυπώνεται με όλη την δέουσα προσοχή μιας διάνοιας, η οποία είναι γενικώς ανοιχτή και σε άλλα ενδεχόμενα, χωρίς όμως - τουλάχιστον κατ' αρχήν - να υφίστανται κάποιες δυνατότητες διαπιστώσεων σε διαφορετικές κατευθύνσεις, οι οποίες θα επέτρεπαν και διαφορετικές ερμηνείες.
Η άποψη αυτή είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα και θεωρώ ότι αξίζει πάσης προσοχής.
Μετά την παράθεση του εν λόγω σχολίου και του κειμένου, που περιέχεται σε αυτό, θα εκθέσω την άποψή μου σχετικώς:


Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη η αναζήτηση και εγώ είμαι χρόνια στην μη συμβατική αναζήτηση αλλά τώρα τελευταία πέρα από τις όποιες πληροφορίες έχω ερευνήσει ιδίως στα μετά τα φυσικά δεν μπορώ να μην κάνω μια τολμηρή σκέψη και να 'ρίξω' την μαθηματική πιθανότητα να χρησιμοποιείται όλος αυτός ο αποκρυφισμός χιλιάδες χρόνια τώρα για να συντηρεί και να διαιωνίζει την εξουσία τους στον πλανήτη, ΔΙΧΩΣ ουσιαστικά την συνδρομή αρνητικών οντοτήτων άυλων ή μη αντιλαμβανόμενων από την αποκωδικοποίηση του περιορισμένου έυρους συχνοτήτων του ανθρωπίνου εγκεφάλου(εδώ μπαίνει και η επίφυση) και η mainstream πληροφόρηση και 'επιστημη' τα αποδέχεται πλήρως 'τα περί κεραίας'.http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=17.06.2008,id=1854616 .Ένα μικρό απόσπασμα.(Πειράματα που διεξάγονται σήμερα σε πολλά ερευνητικά κέντρα των ΗΠΑ και της Ευρώπης έδειξαν ότι το ΤΜΠ (Τεχνητό Μαγνητικό Πεδίο) χαμηλής συχνότητας και έντασης λειτουργεί ως χρονοδότης, γι' αυτό προχώρησαν στην εφαρμογή του Διακρανιακού Μαγνητικού Ερεθισμού (ΔΜΕ) (Transcranial Magnetic Stimulation) (TMS) σε ασθενείς που έχουν κατάθλιψη. Επ' ουδενί δεν καταρρίπτω συλήβδην τα όποια ανεξήγητα φαινόμενα ανά τις εποχές, αλλά ακριβώς επειδή τα έχω ερευνήσει διεξοδικός δεν μπορώ παρά να δηλώσω ξεκάθαρά ότι έχω περιέλθει σε 'αδιέξοδο' . Με την γνώση του πως λειτουργεί ο εγκέφαλος από αρχαιοτάτων χρόνων θα δύναται ο οποιοσδήποτε επιτήδειος με Emp ή ηχοβόληση με συγκεκριμένο λεξιλογιο να ελέγχει το ανά τον πλανήτη 'ποίμνιο'.
Ευχαριστώ για την υπομονή !

Νοέμβριος 21, 2011

Ιδού και ο σύνδεσμος, τον οποίον αναφέρει το σχόλιο:
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=17.06.2008,id=1854616 .
το κείμενο του οποίου παραθέτω στην συνέχεια:

Η επίδραση των ενεργειακών μεταβολών στην εγκεφαλική λειτουργία

Επίφυση: οι... «κεραίες» του εγκεφάλου

Γράφει ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ Μ. ΔΕΡΠΑΠΑΣ, νευρολόγος-ψυχίατρος

Η χρονοβιολογία και η μαγνητοβιολογία, πρόσφατα, αποκάλυψαν την ικανότητα του Κεντρικού Νευρικού Σύστηματος ν' αντιλαμβάνεται τις ποσοτικές και περιοδικές μεταβολές των διαφόρων μορφών ενέργειας, που συντελούνται μέσα στο διαπλανητικό χώρο.

Ενας μικρός αδένας 175 χγρ., η επίφυση, ή το κωνάριο, ευρισκόμενος στο πίσω μέρος του εγκεφαλικού στελέχους, έξω από τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, έχει δύο βασικές ιδιότητες:

Η πρώτη ιδιότητα είναι να προσλαμβάνει και να καταγράφει μηνύματα των ενεργειακών μεταβολών του έξω κόσμου και η δεύτερη να τροποποιεί την εκκριτική δραστηριότητά του αναλόγως των αναγκών της λειτουργικής προσαρμογής στις νέες συνθήκες.

Για την καλύτερη κατανόηση του βιολογικού ρόλου που επιτελεί το κωνάριο, επιτρέψτε μου να το παρομοιάσω με μια κεραία που δέχεται με ιδιαίτερη ευαισθησία τις αλλαγές της έντασης, π.χ. του γεωμαγνητισμού ή του φωτός (τεχνητού ή ηλιακού).

Οταν τα μηνύματα που προσλαμβάνει το κωνάριο έχουν περιοδικό χαρακτήρα, π.χ. ανατολή ή δύση του ηλίου, τ' αποκαλούμε χρονοδότες (zeitgebers), γιατί στη δεδομένη χρονική στιγμή υφίσταται μετατροπή η εκκριτική δραστηριότητα του κωναρίου. Τη νύχτα (σκότος) εκκρίνει άφθονη μελατονίνη (εξωγενείς βιορυθμοί) και την ημέρα άφθονη σεροτονίνη (ενδογενείς-γενετικοί βιορυθμοί).

Εκτός από τους δύο βασικούς χρονοδότες, ανατολή και δύση του ηλίου (κιρκάδιος ρυθμός), υπάρχουν κι άλλοι χρονοδότες που οφείλονται σε περιοδικές μεταβολές του γεομαγνητικού πεδίου, του ηλεκτρικού φορτίου της ατμόσφαιρας, των βαρομετρικών πιέσεων, της θερμοκρασίας κ.ά.

Οι μετατροπές (αυξομειώσεις) στην εκκριτική δραστηριότητα του κωναρίου αποσκοπούν σε λειτουργική προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες του περιβάλλοντος κόσμου, κάτι που ευοδώνεται με τη διαμεσολάβηση της μελατονίνης, η οποία προωθεί τα προσλαμβανόμενα μηνύματα διά της έσω δεσμίδος του προσθίου εγκεφάλου μέχρι τον υπερχιασματικό και τοξοειδή πυρήνα του υποθαλάμου.

Οταν τα μηνύματα φθάνουν στους δύο αυτούς πυρήνες προκαλούν μετάθεση της λειτουργικής φάσης στην περιοχή, από την πρώιμη στην όψιμη, γεγονός που επιφέρει συντονισμό και αποκαθιστά σε κανονικά επίπεδα την ισχύ συγχρονισμού των νευρωνικών συνάψεων, διεργασίες που τελικά οδηγούν στην εγκεφαλική ομοιόσταση. Μετάθεση της λειτουργικής φάσης επιτυγχάνεται ακόμη με τη χορήγηση λιθίου (Li) βαρέος ύδατος D2O, υπεροξειδίου του υδρογόνου Η2Ο2 και με το ηλεκτροσόκ.

Ομοιόσταση είναι η τάση του οργανισμού να διατηρεί σταθερά τα φυσιολογικά επίπεδα των στοιχείων του σώματος, π.χ. ισοζύγιο ύδατος και ηλεκτρολυτών, λευκώματα, αμινοξέα, χοληστερίνη, σάκχαρο κ.ά. με τη βοήθεια αυτόματων παλίνδρομων μηχανισμών βιοανάδρσης (biofeedback).

Οι πρόσφατες γνώσεις της χρονοβιολογίας τονίζουν τη σημασία που έχουν οι χρονοδότες και η δι' αυτών τροποποιούμενη εκκριτική δραστηριότητα του κωναρίου, της μελατονίνης, στους μηχανισμούς της λειτουργικής προσαρμογής, όταν αλλάζουν οι συνθήκες του περιβάλλοντος με τελικό στόχο να διατηρήσουν την ομοιόσταση.

Πειράματα που διεξάγονται σήμερα σε πολλά ερευνητικά κέντρα των ΗΠΑ και της Ευρώπης έδειξαν ότι το ΤΜΠ (Τεχνητό Μαγνητικό Πεδίο) χαμηλής συχνότητας και έντασης λειτουργεί ως χρονοδότης, γι' αυτό προχώρησαν στην εφαρμογή του Διακρανιακού Μαγνητικού Ερεθισμού (ΔΜΕ) (Transcranial Magnetic Stimulation) (TMS) σε ασθενείς που έχουν κατάθλιψη και αρχόμενη άνοια αγγειακής αιτιολογίας (αρτηριοσκληρυντική άνοια) με σημαντική βελτίωση της κλινικής εικόνας από την ψυχική σφαίρα (αύξηση της καθημερινής δραστηριότητας, βελτίωση των γνωστικών λειτουργιών μνήμης και μάθησης) και από τη σωματική (βελτίωση της αντοχής στην κίνηση, της ισσοροπίας στη βάδιση και υποχώρηση της δυσκοιλιότητας, της ανορεξίας, δυσπεψίας κ.λπ.).

Ο Walter Paulus του Πανεπιστημίου του Gottingen της Γερμανίας και ο Eric Wasserman διευθύνων το Εθνικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών στη Ν. Υόρκη των ΗΠΑ εφαρμόζουν ήδη από διετίας περίπου το ΔΜΕ (TMS) στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων.

Είναι εκπληκτική η διαπίστωση της μεγαλοφυούς αντίληψης του Ηράκλειτου, ο οποίος παρατηρώντας τα φαινόμενα της φύσεως μελετούσε την αρμονία της λειτουργικής σύνδεσης των φαινομένων.

Οι χρονοδότες, ως εκδηλώσεις των ενεργειακών μεταβολών της φύσης, διέπουν την εγκεφαλική λειτουργία, συνδυάζοντας αρμονικά τις εκδηλώσεις του ΚΝΣ με αυτές του εξωγήινου χώρου.


Πράγματι με το πολύτιμο αυτό σχόλιο ο/η ανώνυμος/η φίλος/η μας προκαλεί να βάλουμε επί τάπητος το πλέον ίσως σημαντικό ζήτημα για την συγκρότηση της προσωπικότητός μας:
Την χειραγώγηση των διανοητικών και ψυχικών μας λειτουργιών και δεδομένων από εξωτερικά κέντρα, τα οποία επεμβαίνουν με συστηματικό τρόπο επί αυτών.
Ταυτοχρόνως μας καλεί να προωθήσουμε την έρευνα και τον προβληματισμό μας σε συγκαλυμμένες μεθόδους, οι οποίες λαμβάνουν χώρα και σχετίζονται με τις δυνατότητες προσλήψεως της πραγματικότητος, που διαθέτουμε.

Δράττομαι λοιπόν αυτής της προκλήσεως, την οποία θεωρώ ιδιαζόντως δημιουργική, για να προχωρήσω κάποιους συλλογισμούς και να διατυπώσω κάποια συμπεράσματά μου σχετικώς, προσβλέποντας σε μια πρώτη συστηματοποίηση του εν λόγω θέματος:

1. Η ΨΥΧΟΤΡΟΝΙΚΗ ΩΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ

Δεν υπάρχει κοινωνικό σύστημα στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών, το οποίο να μην έκανε, ή να μην κάνει, χρήση μηχανισμών ενσωμάτωσης των μελών του σε αυτό.
Ανεξαρτήτως της υφής των, η αναπαραγωγή τών εκάστοτε συστημάτων στηρίχθηκε στην σκόπιμη διαμόρφωση της συνειδήσεως τών μελών των, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσεως και ρόλου.
Η τάση νομιμοποίησης του συστήματος στην συνείδηση των πολιτών και η προσπάθεια έμμεσου ελέγχου των επιλογών τους, πάντοτε αποκτούσε μια ιδιοδυναμική, η οποία καθίστατο ίδιον του συστήματος και κεντρικός οργανικός πυρήνας του, με τάση να υπερυψωθεί άνωθεν των μηχανισμών αναπαραγωγής του και να ανεξαρτητοποιηθεί ως μια υπερκείμενη αρχή, η οποία προέκυπτε όχι από το σύστημα καθ' εαυτό, αλλά από μια αφηρημένη αναγκαιότητα, η οποία έμοιαζε να εδράζεται στην σφαίρα του αυτονόητου.
Αυτός είναι εξάλλου και ο νόμος της αδράνειας, συμφώνως προς τον οποίον παν σώμα τείνει στην διατήρηση της κινητικής του καταστάσεως, εφόσον δεν εξασκούνται δυνάμεις επί αυτού.
Ένας αντίστοιχος μηχανισμός εφαρμόζεται εξ άλλου κατά την λειτουργία των γεννητριών ηλεκτρικού ρεύματος: Μια μικρή τάσις ρεύματος εφαρμόζεται έξωθεν αρχικώς, ώστε να περιστρέψει τον ρότορα. Από την στιγμή που ξεκινήσει να περιστρέφεται αυτός, τότε παράγει ο ίδιος ρεύμα. Ιδιότης της γεννήτριας είναι ακριβώς να μπορεί να οδηγήσει μια μικρή εξωτερική τάση μικρής διάρκειας σε παραγωγή μεγάλης τάσης η οποία παραμένει.
Από την στιγμή λοιπόν, που εγκαθιδρυθεί μια ιδεολογία η τρόπος διαμόρφωσης αντιλήψεων, αποκτά μια ιδιοδυναμική αυτοαναπαραγωγής της, με αποτέλεσμα, αμφισβητήσεις που μπορεί να προκύψουν στον μέλλον, να προσκρούουν σε ισχυρές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι νέα συστήματα τα οποία προκύπτουν από παλαιότερα, συνηθέστατα να μην είναι στο βάθος καθόλου νέα, αλλά απλά να αποτελούν απλή και ηθελημένη μετεξέλιξη των προηγούμενων, με στόχο την εύστοχη προσαρμογή τους σε νέες συνθήκες. Τελικό ζητούμενο είναι η συντήρηση του κεντρικού πυρήνα του συστήματος, ο οποίος έχει την εκπληκτική ικανότητα να επιβιώνει επί χιλιάδες ετών, αλλάζοντας μόνο την εξωτερική μορφή του. Αυτή η τέχνη της μακροπρόθεσμης επιβίωσης της ουσίας των συστημάτων στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στην συνειδησιακή ανεξαρτοποίηση των νομιμοποιητικών προταγμάτων. Αυτή την διαδικασία ονομάζω "αρχή της ανεξαρτησίας του νομιμοποιητικού προτάγματος".

Θεωρώ ότι οι συστηματικοί διαχωρισμοί εν ήδει ταξινομήσεως, σχετικά με τους μηχανισμούς νομιμοποίησης είναι οι εξής:
- Εμφανείς μηχανισμοί
- Καλυμμένοι μηχανισμοί

Αναφορικά με τους εμφανείς μηχανισμούς, όπως η εκπαίδευση, ο τύπος, η προπαγάνδα κλπ. έχει γίνει στο παρελθόν και εξακολουθεί να γίνεται αρκετός λόγος πολλαχόθεν. Γι αυτόν τον λόγο δεν θα επιμείνω εδώ επ' αυτού.

Τους καλυμμένους μηχανισμούς νομιμοποίησης καταχωρώ στα εξής δυο ήδη:
- Ψυχοτρονικοί μηχανισμοί
- Μηχανισμοί αποκρυφισμού

Νομίζω ότι ο φίλος μας αναφέρεται βασικά στην πρώτη κατηγορία, τους ψυχοτρονικούς μηχανισμούς.
Η ύπαρξή τους είναι γνωστή και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Όμως αυτή δεν αποκλείει εκ προοιμίου την ύπαρξη των αποκρυφιστικών μηχανισμών παρέμβασης.΄Και αυτοί είναι γνωστοί και περί αυτών υπάρχουν σημαντικές αναλύσεις. Ιδιαίτερο βάρος όμως έχουν οι προεκτάσεις τους.
Πολύ σημαντικό όμως είναι και ζήτημα της "αρχής της ανεξαρτησίας του νομιμοποιητικού προτάγματος", ως πολύ εξόχως βαρύνουσα ιδιότητα του συστήματος, η οποία είναι συνυφασμένη με την δομή του.

Νομίζω, ότι εάν αποσκοπούμε σε μια επαναπροσέγγιση και συστηματοποίηση των θεωρητικών σταθερών γενικότερα, στην κατεύθυνση ενός ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ, το οποίο δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς την χειραφέτηση της διανοίας "μας", είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με διεξοδικό τρόπο με αυτές τις κατηγορίες. Ζητώ λοιπόν την κατανόησή σας, ένεκα ότι δεν θα προβώ εδώ σε μια πρόχειρη μνεία αυτών, αλλά θα μεταθέσω την πραγματεία τους στο όχι πολύ μακρινό μάλλον, ώστε να προχωρήσω στην επόμενη ανάρτηση, η οποία προηγείται νοηματικώς αυτών θεμάτων.