Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο

πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο

σ' ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα

σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα

Είναι τόσο εύκολο κάποιος να σκοτώσει

όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που έχεις νιώσει

Κανένας στα σχολεία δε σου έμαθε τίποτα

κι απ' τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα

Απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία

κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία

Είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις

η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις

Από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη

και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι

Πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει

δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι

Το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα

Το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα

Μάνα!

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ, "Μικρό Αγόρι" (απόσπασμα)



1. Η ΤΟΞΙΚΟΤΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΜΑΣ
----------------------------------------------------------------------------

Τον τίτλο "Η Πανούκλα" μου τον έκλεψε ο Αλμπέρ Καμύ και τον "Ο Έρωτας την Εποχή της Χολέρας" ο Γκαρσία Μαρκές. Σε μια τόσο δύσκολη ώρα, όπως αυτή, δεν μου έμενε κάποιος άλλος τίτλος, εκτός από αυτόν του οποίου χρώμαι.

Η μακαρίτισα η μανούλα μου το πάλαι ποτέ με ρώταε πού έβρισκα αυτά που της έλεγα για τα επερχόμενα, τα οποία κατά κανόνα επαληθεύοντο. Της απαντούσα, ότι δεν διέθετα κάποιες διαισθητικές ή προφητικές ικανότητες, αλλά, ότι εφόσον θέλουμε να επαγρυπνούμε απέναντι σε ότι μπορεί να υποδηλώνεται με ζοφερό τρόπο σε πρώιμο στάδιο, οφείλουμε περισσότερο να ανησυχούμε, παρά να επαναυόμεθα.
Η εφησύχαση αποτελεί ένα είδος υπνώσεως. Την επιδιώκει η εξουσία, για να μην δημιουργούνται τριβές στην επιβολή των σχεδίων της. Την επιδιώκουμε όμως και εμείς, για να αποφύγουμε τις συνέπειες της εγρήγορσης.
Φυσικά διαθέτουμε απόψεις, αντιλήψεις, θεωρήσεις, ερμηνευτικά σχήματα. Κατά κανόνα μάλιστα αρκετά πακτωμένα, μέσα σε μια σφαίρα, τηνοποία θεωρούμε περιοχή του αυτονόητου. Αυτά όμως δεν έχουν στόχο την ρεαλιστική ερμηνεία των εκάστοτε δεδομένων, ώστε να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ανάλογα τα επερχόμενα και να πράξουμε τα απαραίτητα για την αντιμετώπισή τους. Τουναντίον αποσκοπούν, ίσως εδώμυχα, σε μια παρασκευή της πραγματικότητος, με ένα τρόπο που θεωρούμε βολικό. Αυτή η συνήθεια αμβλύνει συν τω χρόνω την οπτική μας.

Εάν πράγματι ισχύει αυτό που είπε η αλεπού στον Μικρό Πρίγκιπα σχετικά με την όραση, ότι η αλήθεια είναι ορατή μόνο στα μάτια της καρδιάς, αυτό σημαίνει ότι οι οφθαλμοί δεν είναι μόνο όργανο του σώματος, αλλά και της ψυχής. Οι σωματικοί οφθαλμοί βλέπουν τελικά αυτά, τα οποία η ψυχή αρέσκεται, ή επιτάσσει, να θωρούνται. Κάποιες ασθένειες των σωματικών οφθαλμών, δύνανται να υπερπηδηθούν με τις διόπτρες. Για την μυωπία, την πρεσβυωπία, την υπερμετρωπία και τον αστιγματισμό της ψυχής όμως δεν μπορούν να υπάρχουν διορθωτικοί φακοί. Μια υγιής ψυχική οπτική προϋποθέτει ετοιμότητα. Ετοιμότητα, όχι κύρια για να δούμε τα πράγματα ως αυτά έχουν, αλλά κυρίως για να αναλάβουμε τις συνέπειες αυτών που προσλαμβάνει μια υγιής όραση της ψυχής.
Αυτό που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά σχεδόν πάντοτε, είναι η επιλογή της εύκολης λύσης. Το ναρκωτικό που λέγεται ζάχαρη (ζητώ συγγνώμη για την παρτατήρηση από την ομώνυμη φίλη ιστολόγο και δηλώνω ότι δεν αντίκειμαι ποτέ στην έννοια της γλυκύτητος) και που μάθαμε να μας δίνουν με την μορφή καραμέλας από την εποχή που είμαστε παιδιά, όταν γκρινιάζαμε ή κλαίγαμε. Το να "μην χαλάμε την ζαχαρένια μας" κρίνεται εκτός των άλλων και υγιές, δεδομένου ότι οι ορμόνες που παραγονται από αρνητική ένταση, δηλητηριάζουν το σώμα μας.

Αποφεύγοντας την αρνητική ένταση, εθιστήκαμε να αποφεύγουμε γενικότερα τις εντάσεις - κυρίως τις ψυχικές, δεδομένου ότι κάποιοι γυμνάζονται, ούτως ώστε το σώμα να δέχεται επιλεγμένη σωματική ένταση. Η επιλογή της κατά το δυνατόν ψυχικής υποτονικότητας μας οδήγησε να αναζητούμε τεχνητή ένταση μέσα από τα θεάματα. Έτσι αυτά, αντί να ψυχαγωγούν με την γενικότερη έννοια της μόρφωσης του χαρακτήρος - διότι αυτό σημαίνει η έννοια "αγωγή" - επιδιώκεται αυτά να μας παρέχουν τεχνητή ψυχική ένταση και να μας διαγείρουν.

Η παραμόρφωση της ψυχικής μας οπτικής, παραμόρφωσε κατ' ακολουθία και την λειτουργία των αδένων μας. Αυτοί πλέον δεν παράγουν για την καταβολή μιας θετικής έντασης, την οποία συνεπάγεται μια ρεαλιστική και συνεπής θεώρηση των προκλήσεων της ζωής, αλλά για μια πλασματική πρόσληψη της πραγματικότητος, που αποβλέπει σε ένα μέγιστο απολαύσεως με την καταβολή του μικρότερου δυνατού κόστους. Κατά το δυνατόν, τα πάντα πρέπει να παρέχονται με το πάτημα ενός κουμπιού.
Αυτή την εξουδετέρωση της υγειούς οπτικής και την αντικαταστασή της με την πλέον βολική ραστώνη, είχε την ευφυΐα το σύστημα να την ονομάσει "αποδοτικότητα", κατακρεουργώντας πάσα έννοια της ουσιαστικής απόδοσης. Όσο πιο εύκολο, πιο αυτόματο, πιο ανώδυνο γίνεται το πάτημα του κουμπιού που οδηγεί στην απόλαυση του αποτελέσματος, τόσο πιο αποδοτικό θεωρείται το σύστημα. Η ματαίωση κάθε είδους τριβών αποτελεί βασικό συστατικό του στοιχείο. Η εκούσια ελαστικότητα και η προσαρμογή ανάγονται σε σημαντικές αρετές. Και τα αισθητήρια όργανα χρειάζονται πλέον μόνο για δυο σκοπούς. Ο πρώτος αφορά την εποπτεία του τελικού μανόμετρου της αποδοτικότητος. Όλα βαίνουν καλώς, εφόσον η βελόνη δεν βαράει κόκκινο. Ο δεύτερος αφορά την απόλαυση της κατανάλωσης των προϊόντων της αποδοτικότητος. Και εφ'όσον το κλείσιμο του οικονομικού κύκλου καθίσταται διαδικασία στρατηγικής σημασίας για την ομαλή απόδοση, δηλαδή την αποδοτικότητα, αυτό που συνιστά την εν τέλει αξία ενός προϊόντος, είναι η ανταλλακτική αξία. Η αξία χρήσης εκμηδενίζεται, αρκεί το προϊόν να πουλιέται. Ας είναι και τοξικό, φτάνει να κλείνει ο κύκλος της αποδοτικότητος.

Αλλοτριώσαμε την λειτουργία των αδένων μας, οι οποίοι μας εδόθησαν για να επιταχύνουν και να ενισχύουν τις επιδόσεις μας στην αντιμετώπιση που συνεπάγεται μια ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, τουτέστιν την επιλογή ενός ηρωικού βίου. Στην ουσία αυτοί αποδυναμώθηκαν σε βαθμό, που πλέον πλησιάζουν τα όρια της αναπηρίας.
Αντί να προσλαμβάνουμε λειτουργικά τον κόσμο (σύμφωνα με την έκφραση του κ. Χρήστου Γιανναρά) καταναλώνουμε. Κάθε τι που είναι τοξικό και υποβαθμισμένο, αρκεί αυτό να εντάσσεται στα στερεότυπα της "ανάπτυξης", ήτοι της καχεξίας νάνων της ψυχής.
Όπως τραγουδούν οι "Στέρεο Νόβα": "Τρώμε φρούτα για να κρύβουμε την αργή μας σήψη".


2. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΜΑΣ
-------------------------------------------------------------------------------------------

Ίσως η πλέον μοιραία από τις παρανοήσεις μας είναι ότι θεωρούμε τον γενετικό μας κώδικα βασικά δεδομένο. Με τις αναφορές μας σε κληρονομικότητα τον θεωρούμε κάτι σαν οίκημα που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και η φύση, από την στιγμή που γεννηθήκαμε.
Ο γενετικός κώδικας όμως δεν είναι στατικά δεδομένος. Δεν είναι στατικός, αλλά αποτελεί τον δυναμικό και ευρισκόμενο σε μόνιμη εξέλιξη καταγραμμένο σε όλα τα κύτταρά μας τύπο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ. Αποτελεί μια δέσμη συνεχών διαγραμμάτων - από την σκοπιά αφηρημένης μορφής - τα οποία συνεχώς εξελίσσονται με βάση την τιμή που προηγήθηκε και την παράγωγο που εκάστοτε επικρατεί. ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ.
Ο γενετικός κώδικας, αυτό δηλαδή που καθορίζει με βάση την συγκεκριμένη ενεστώσα τιμή το τι είμαστε σήμερα και με βάση την παράγωγο το προς τα πού κατευθυνόμεθα, δέχεται ανά πάσα στιγμή των καταιγισμό των επιδράσεων του περιβάλλοντος και των επιλογών μας.
Δεν είναι όμως μόνο οι υλικοί παράγοντες, οι οποίοι συνθέτουν τα δεδομένα που μας αφορούν, σημαντικοί. Ιδιαίτερα η πνευματική μας και η ψυχική μας κατάσταση και δυναμική επιδρά καταλυτικά στον συνεχή προγραμματισμό, ο οποίος διαμορφώνει τον γενετικό μας κώδικα.

Εάν πράγματι δεχθούμε, ότι οι Έλληνες ως λαός διακρινόμαστε από κάποιες ιδιαιτερότητες, ασχέτως του τρόπου που μπορεί να τις ξιολογούμε αυτές, εφόσον ο χυλός της παγκοσμιοποίησης αποσκοπεί στην ισοπέδωση των εθνικών χαρακτηριστικών και με έμφαση ειδικά μάλισταστα αυτών, τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να την αμφισβητήσουν, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι η εξουσία αποσκοπεί στην ανατροπή και πλήρη αλλοτρίωση των κατά παράδοση γενετικών μας χαρακτηριστικών ιδιοτήτων.
Επειδή τυχαίνει να ζω εκτός Ελλάδος και η πληθώρα των προσωπικών προβλημάτων που αντιμετωπίζω δεν μου επιτρέπουν να έρχομαι συχνά στην πατρίδα, έμαι εις θέσιν να παρακολουθώ με υκρίνεια την γενετική καθίζηση, η οποία λαμβάνει χώρα.

Ειδικά όσοι ανήκουμε σε μειονότητες που ζουν στο εξωτερικό επί μακρόν, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της αφομοίωσης σε ξένο περιβάλλον - περισσότερον μάλιστα των τέκνων μας - στα πλαίσια ενός δύσκολου και άνισου αγώνος, εφόσον είμαστε αποφασισμένοι να πασχίσουμε να μην προσαρμοστούμε και να μην συνθηκολογίσουμε όπου αυτό είναι δυνατόν, έχουμε αναπτύξει μια ευαισθησία να αξιολογούμε ανάλογες εξελίξεις των φαινομένων που σχετίζονται με τον εξελληνισμό και τον αφελληνισμό.

Αυτή η επίθεση αφελληνισμού με αποπρογραμματοποίηση του γενετικού κώδικα στην Ελλάδα καθίσταται προφανέστατη εάν εξετάσουμε τα περιβαντολογικά υλικά δεδομένα, που είναι σχετικά πιο ευδιάκριτα από όσα συμβαίνουν στον ψυχικό και πνευματικό τομέα.
Αναλυτικότερα:

- Ο οικονομικός κλάδος που στηρίχθηκε η "ανάπτυξη" στην Ελλάδα από τον πρώην υπουργό δημοσίων έργων και μετέπειτα πρωθυπουργό - μεσία της μεταπολεμικής περιόδου ήταν οι κατασκευές, ήδη από την δεκαετία του ΄60. Οπωσδήποτε, τουλάχιστον σε παλαιότερες περιόδους, η οικοδομική δραστηριότητα είχε και ευεργετικά αποτελέσματα. Δημιουργήθηκε εισόδημα και στεγάστηκε μέγα μέρος του λαού. Όμως αυτή ήταν ακριβώς η πορεία που οδήγησε στα πολεδομικά τέρατα των μεγαλουπόλεων, στις οποίες στιβάχθηκε η πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι επιφάνειες του πράσινου εξοντώθηκαν συστηματικά στην κυριολεξία. Η ασφαλτόστρωση και τα μπετά θεωρήθηκαν ως η πεμπτουσία της ανάπτυξης, της προόδου, της εξασφάλισης και της εγγύησης μιάς καλής ποιότητας ζωής. Η πίστη των ελλαδιτών στην μεταφυσική του μπετόν προσέλαβε όρια θρησκείας. Ένας νέος φετιχισμός με λατρευτικό αντικείμενο την ιερή πέτρα από τσιμέντο, χαλίκι και σίδερο προσέλαβε διαστάσεις, απέναντι στις οποίες ο μετεωρίτης στην Μέκα μπορεί να θεωρηθεί κόκκος σκόνης.
Οι άνθρωποι αποκόπηκαν τελείως όχι μόνο από το φυσικό περιβάλλον, αλλά και από την όποια μικροεπιφάνεια μπορούσε να το θυμίζει. Η παραμονή κατά την περίοδο της άδειας στο χωριό έφερνε τους ανθρώπους των μεγαλουπόλεων σε ένα περιβάλλον, όπως ακριβώς αυτοί πίστευαν ότι δεν πρέπει να οργανώνεται ο χώρος διαβίωσης: Οπισθοδρομικότητα, έλλειψη ανέσεων και "πολιτισμού", περιβάλλον κατάλληλο μόνο για γερόντους και παθητικούς παρατηρητές των εξελίξεων, οι οποίοι έβλεπαν εξ αποστάσεως την εκτίναξη των πόλεων στον όμορφο κόσμο της "προόδου", όπως παρακολουθούν οι αγελάδες τα διερχόμενα τραίνα.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την φράση που ο Μάριος Χάκας έγραψε στο διηγημά του "Μνημείο για Σαλταδόρους" στην δεκαετία του ΄60 για να καυτηριάσει την προσαρμογή της αριστεράς στην θεολογία του Μπετόν-Μολόχ: "Κοινός τους παρονομαστής το οικοπεδάκι".

- Μετά τον φετιχισμό του μπετόν και την κυψέλη "άνεσης"και "ευημερίας", που αντιπροσώπευαν τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών με όλα τα σκεύη και συσκευές παροχής τέρψης στο εσωτερικό τους, με πρώτο την συσκευή της τηλεοράσεως, έφτασε και η λατρεία του επόμενου τοτέμ. Το αυτοκινητάκι. Αυτό κι ήταν άνεση και μαγκιά.
Μέσα σε ένα συστημά καταστροφικά υπανάπτικων υποδομών στο συγκοινωνιακό δίκτυο, αντί να ενδιαφερθούν οι άνθρωποι για πραγματική αναβάθμιση των δικτύων συγκοινωνίας, δάγκωσαν για μια ακόμη φορά την καραμέλα που τους πέταξε το σύστημα. Ο ιδιωτικός εποχούμενος κουβάς ήρθε να απαλλάξει από το στριμωξίδι στα λεωφορεία, μέσα σε συνθήκες όμως τριτοκοσμικού συγκοινωνιακού χάους. Πολλές φορές μου προξένησε εντύπωση η μαζοχιστική αγαλίαση, με την οποία κράταγαν κάποιοι "σοφέρ" το τιμόνι του αυτοκινήτου μέσα σε μποτιλιαρίσματα αέναης ακινησίας.
Σύντομα κάθε οικογένεια επιθυμούσε να έχει και δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο. Ο αέρας των πόλεων γινόταν μέσα σε συνθήκες συγκοινωνιακού χάους ολοένα και πιο αφόρητα τοξικός από τα καυσαέρια. Οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες εύρισκαν συχνότατα τον κατάλληλο τρόπο για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη οξυγόνου: Άναβαν τσιγάρο.
Μνημειώδης θα μείνει ο στίχος του Κώστα Χατζή στο τραγούδι "Το Λεωφορείο", για την βαθύτατα στενά ατομική αντίληψη της αντιμετώπισης των προβλημάτων, με αφορμή το συκοινωνιακό: "Η ζωή σου - ο θάνατός μου, μέσα στο λεωφορείο του κόσμου".

- Την τοξικότητα της πολεοδομικής ζούγκλας από μπετόν των μεγαλουπόλεων, η οποία ξεκίνησε το ΄60 και της αποπνυκτικής ζούγκλας των καυσαερίων της ατομικής αυτοκίνησης, η οποία ξεκίνησε την δεκαετία του 70, ήρθαν να εντείνουν οι πυρκαϊές κατά την δεκαετία του ΄80.
Αφού είχαν μετατραπεί οι πόλεις σε άμεσα τοξικό περιβάλλον, έπρεπε να καταστραφεί με τις πυρκαϊές και ο ζωτικός τους τροφοδότης με οξυγόνο στον περίγυρο. Ότι και να μουρμουράνε οι πολύξεροι της κοινωνικής αναισθησίας περί οικοπεδοφάγων αναφορικά με τους εμπρησμούς των δασών, το κάψιμο όλων σχεδόν των δασών στην Ελλάδα υποδηλώνει ένα και μόνο: Σχέδιο για την γενετική μετάλλαξη των κατοίκων του ελλαδικού χώρου. Πράγματι αυτή η χώρα θυμίζει πλέον κάποιον άλλον ακατοίκητο πλανήτη του ηλιακού συστήματος και όχι τον πλανήτη γη.

- Η πορεία του κλιμακούμενου γενετικού εξαμβλώματος ήλθε να συμπληρωθεί στην δεκαετία του '90 με την ένταξη στην ΕΟΚ και την καταστροφή της εσωτερικής αγροτικής οικονομίας, μέσω των επιδοτήσεων και μιας στρεβλής αγροτικής πολιτικής. Η επιβολή μονοκουλτούρας μέσω επιδοτήσεων, η ταυτόχρονη και ισόποση επιδότηση καλλιεργούντων και μη καλλιεργούντων, η πολιτική τιμών στα πλαίσια της Κοινότητος, καθώς και ο υπέρεντατικός και ευρισκόμενος έξω από κάθε δεοντολογία υγιεινής καταιγισμός των καρποφόρων και λαχανικών με επικίνδυνα φυτοφάρμακα και λιπάσματα κατέστρεψαν την διατροφική βάση του επαναπρογραμματισμού του γενετικού κώδικος των κατοίκων της Ελλάδος, που ήτο η Μεσογειακή Διατροφή. Σήμερα για να προμηθευτούμε το λαχανάκι που έτρωγαν αυτονόητα οι γονείς μας, πρέπει να το πληρώσουμε όπως το χαβιάρι - εάν μπορέσουμε να το βρούμε - ως "βιολογικό" και δυο αυγά τουρκίας.

Ακόμη όμως χειρότερο αποτέλεσμα στην διαδικασία αποπρογραμματισμού και αλλοιώσεως του γεννετικού κώδικα, πέραν των υλικών συνθηκών διαβιώσεως ήταν οι επίκτητες συνήθειες και συμπεριφορές, οι οποίες υιοθετήθηκαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο που περιγράφεται.
- Το πνεύμα "μοντερνισμού" και η "χειραφέτηση"της γυναίκας περιόρισαν ευαίσθητα τον ρόλο της μητρότητος. Οι μανάδες ξεκίνησαν να εργάζονται, ώστε να μπορεί η οικογένεια να προσπορίζεται τα καταναλωτικά "αγαθά" της "ανάπτυξης". Αντί να ασχολούνται με τα τέκνα τους ξεκίνησαν το τσιγαράκι και το κους κους στα κινητά, παρκάροντας τα παιδιά μπροστά στην ψυχοφθόρα τηλεόραση της βίας, της σαχλαμάρας, του εκφυλισμού και της υποβολής νοσηρών στερεοτύπων. Αντί να μαγειρεύουν εδέσματα που περιέχουν τα απαραίτητα για την ανάπτυξη και επιβίωση του οργανισμού συστατικά, προσφεύγουν στην εύκολη λύση του φαστ φουντ. Τα φρούτα αντικατέστησαν εν πολλοίς τα ζαχαρώδη δηλητήρια για τον νευρικό ιστό. Οι νέοι άνθρωποι αναπτύσονται πλέον χωρίς πραγματική, αλλά με πλασματική, δηλαδή τοξική γεύση. Την απόλαυση του φυσικού υποκατέστησε ο μαζοχισμός του τεχνητού.

- Ο "μοντερνισμός" της πλάκας κατήργησε τα αναψυκτικά με φυσικούς χυμούς. Αντ'αυτού θεωρείται μαγκιά - από πολύ νεαρές ηλικίες - η κατανάλωση σκληρών εισαγόμενων οινοπνευμετωδών. Η διασκέδαση συνδέεται πλέον με την ευρεία κατανάλωση αλκοόλ και την μανιώδη κατανάλωση νικοτίνης.
Η βαθμιαία εξαφάνιση της μαγειρικής τέχνης οδήγησε να θεωρείται αυτονόητη διατροφική απόλαυση η καθημερινή κρεοφαγία. Η απομάκρυνση από τα παραδοσιακά έθιμα οδήγησε και στον μαρασμό της παρασκευής συγκεκριμένων εδεσμάτων, τα οποία είχαν εορταστικό χαρακτήρα. Η πρόσληψη ζωτικών στοιχείων μέσω της διατροφής υποκαταστάθηκε από την κατανάλωση τοξινούχων παραδιατροφικών παρασκευασμάτων.

- Η επικοινωνία υποκαταστάθηκε από την τηλεόραση, η οποία υποβιβάζει την βασική συχνότητα του εγκεφάλου από τα 13 στα 8 Hz. Ένα τεράστιο ζήτημα για την διάδοση ψυχικής και πνευματικής τοξικότητας αποτελούν τα ΜΜ"Ε". Η αλλοίωση που επιχειρούν να επιβάλλουν στους ψυχικούς οφθαλμούς είναι πλέον άνευ προηγουμένου. Έχουν φτάσει να ρυθμίζουν την κοινωνική τύφλωση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καθορίζουν ακόμη και το τι μπορεί να κατισχύσει ως κοινωνικήγ ανατροπή. Εάν δεν έχει κάποιος στην διάθεσή του ένα σαπιοκάναλο, όπως ο χοντρός κωλοτούμπας και ο κοκοβιός άδονης, δεν μπορεί να θεωρείται αμφισβητίας.


- Η σχεδόν πλήρης καταστροφή των παραγωγικών δομών της Ελλαδικής οικονομίας μέσω των επιδοτήσεων, οδήγησε σε ευνουχισμό της πραγματικής δημιουργικότητος της πλειοψηφίας των παραγωγικών υποκειμένων. Το αραλίκι και η εξασφάλιση που παρέχει μια κρατική θέση εργασίας, οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ενεργού πληθισμού να προσβλέπει στην εύκολη επαγγελαματική διέξοδο του διορισμού. Αποτέλεσμα ήταν να καμφθούν ακόμη περισσότερο οι ψυχονοητικές ετοιμότητες και τα ανακλαστικά για δημιουργία στον χώρο της εργασίας, με υπολειτουργία και παροπλισμό των ζωτικών συστημάτων, τα οποία σχετίζονται με την δημιουργικότητα και τον αγώνα για επιβίωση.

Η ακατάσχετη κατανάλωση τοξινών, η ψυχική και νοητική ακινησία, η μοιρολατρία, το βάναυσα βεβαρημένο από φυσικής πλευράς περιβάλλον, η πλήρης υποβάθμιση των ζωϊκών συντελεστών, η πλήση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, η υποκατάσταση της επικοινωνίας από την ιδιώτευση και της ψυχαγωγίας από τον μαζοχισμό μιας επιφανειακής επίφασης της, της δράσεως από το θέαμα σαπουνόπερας, οδηγεί σε νέκρωση πάσης ευαισθησίας και αλλοτρίωση των φυσικών κέντρων όπου αυτή εδράζεται.
Η διογκούμενη ύπνωση μάς οδηγεί σε συνθήκες αφασίας, με κίνδυνο σύντομα να μην είμεθα εις θέσιν να αντιληφθούμε τους κραδασμούς του δονητού μας.

Και η αλλοίωσις του γενετικού κώδικος ωθεί στο προσκύνιο όλο και πιο απειλητικά ένα νέο γονότυπο: Αυτόν του Graecylus Uracotangus.
Η τοξική μαυρίλα που βλέπουμε γύρω μας αποτελεί αποτέλεσμα της εσωτερικής μας τοξικότητος, της εσωτερικής μας μαυρίλας.

Έχω γράψει και άλλοτε, ότι η Ελλάς αποτελεί πνευματικό τόπο, ο οποίος προηγείται μονίμως. Σήμερα προηγείται των άλλων στην παρακμή, ούτως ώστε να δυνηθεί να προηγηθεί μελλοντικά και στην εκπόνηση της διεξόδου από αυτήν. Η διέξοδος όμως αποτελεί ελπίδα και όχι εκ προοιμίου απτό δεδομένο, που μπορεί να εγγυάται ο κάθε φούσκας ελληναράς.

Την άποψή μου για αυτή την πορεία ΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ θα επιχειρήσω να καταγράψω στο δεύτερο μέρος αυτής της αναφοράς, αφού δώσω μια εκτίμηση για τις τρέχουσες εξελίξεις και τα προσεχώς επικείμενα στο τρίτο κεφάλαιο. Στο τέτρτο και τελευταίο κεφάλαιο θα προσπαθήσω να αναφερθώ στις μεθόδους και τις δυνατότητες μιας παρέμβασης των μυστών τρίτης γενεάς, με στόχο την αποκατάσταση του γενετικού κωδικός μας, με αναφορά στους πνευματικούς οφθαλμούς, στην προοπτική μιας νέας φαντασιακής θέσμησης.

ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Παράτησε τα θαύματα
τη μάσκα πέταξε
Εδώ είναι Μπαλκάνια








1) U.S. Confirms Role of Mufti as Nazi Middle East Leader
OFFICE OF U.S. CHIEF OF COUNSEL
FOR PROSECUTION OF AXIS CRIMINALITY

No. 792-PS
17 September 1945

Source of Original OKW Files, Flensburg

[Excerpt]

LEADS: CANARIS, IBN SAUD, GRAND MUFTI.

SUMMARY OF RELEVANT POINTS (with page references):

1. Only through the funds made available by Germany to the Grand Mufti of Jerusalem was it possible to carry out the revolt in Palestine. (Page 1).

2. Germany will keep up the connection with the Grand Mufti. Weapons will be stored for the Mufti with Ibn Saud in Arabia. (Page 2).

3. Ibn Saud himself has close connections with the Grand Mufti and the revolting circles in TransJordan. (Page 2).

4. To be able to carry out our work one of Germany's agents will be placed in Cairo (Page 3).

5. The document is undated but obviously written before the outbreak of the war in 1939. It is not signed.

Analyst Landmann Doc. No. 792-PS

Source:The Arab Higher Committee, Its Origins, Personnel and Purposes, The Documentary Record Submitted to The United Nations, May 1947, by Nations Associates.



1. ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ: ΕΝΑΣ ΟΡΟΣ ΤΟΝ ΟΠΟΪΟΝ ΚΑΘΑΓΙΑΣΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η Ελληνική γλώσσα ίσως είναι η μόνη που αποδίδει ιερό χαρακτήρα στην φιλοξενία. Ο Ξένιος Δίας δεν υπήρξε μόνο προστάτης των ειρηνικώς εισερχομένων ξένων στην Ελλάδα, αλλά και μια βασική πτυχή της ελληνικής ψυχοσύνθεσης, τουλάχιστον μέχρι προσφάτως, πριν δηλαδή κατακλυσθεί η Ελλάδα από το εντέχνως διχετευόμενο εις αυτήν κύμα λαθρομετανάστευσης στα πλαίσια της λεγόμενης "παγκοσμιοποίησης".
Όταν επισκεύθηκα την γιαγιά μου για πρώτη φορά με την μετέπειτα συζυγό μου, η οποία είναι ασιάτισα, αυτή μου ζήτησε να της πω το όνομά της. Όταν της το είπα, δεν φάνηκε να ικανοποιείται. "Θέλω να μου πεις το Ελληνικό της όνομα", επέμεινε. "Και ο Τζωρτζ που παντρεύτηκε η ξαδέλφη σου στα Ελληνικά λέγεται Γιώργος". Αυτοί οι μεγαλόκαρδοι και φιλόξενοι άνθρωποι δεν γνώριζαν αλλοδαπούς. Και οι ξένοι ήταν γι αυτούς κάτι σαν Έλληνες, μόνο που ζούσαν σε άλλη χώρα. Όταν ήλθαν οι ίδιοι στην Ελλάδα σαν πρόσφυγες αντιμετώπισαν συχνά τον σκεπτικισμό και την ξενοφοβία κάποιων γηγενών. Μετά τον γάμο του ο μακαρίτης ο παπούς μου έπρεπε να ανέχεται την προγιαγιά μου, η οποία κάθε βράδυ εκοιμάτο στο γαμήλιο κρεβάτι ανάμεσα στην γιαγιά μου και τον φουκαρά τον παπού μου. Η προγιαγιά μου του έλεγε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της θείας μου: "Να μην πολυπηγαίνεις με δαύτη. Όλες τις προσφυγοπούλες τις ξεπαρθένεψαν οι Τούρκοι".

Έζησα χρόνια αρκετά στην ξενιτιά. Έριξα ρίζες. Συνήθισα ένα τμήμα των γηγενών να με αντιμετωπίζει με περιφρόνηση, ένα αλλο αποστασιωποιημένα, κάποιο τέλος με συμπάθεια και αποδοχή. Γνωρίζω όμως χωρίς αυταπάτες, ότι όσους αιώνες κι αν μείνω εδώ, πάντοτε θα είμαι ξένος. Γι αυτό δεν ευθύνονται μόνο - και ίσως κύρια - οι γηγενείς. Μου είναι αδιανόητο να μην αυτοπροσδιορίζομαι διαφορετικά από αυτούς, έστω κι αν μπορώ μετά από 37 χρόνια παραμονής στην χώρα τους, να κινούμαι όπως το ψάρι στο νερό ανάμεσά τους. Τους σέβομαι, τους αγαπώ, αλλά είναι αδύνατον να ταυτιστώ μαζί τους. Προσπαθώ να διδαχθώ από τα προτερήματά τους, όμως δεν ξεχνώ ότι αλλού ανήκω και αυτό οφείλω να το εκπροσωπώ επάξια. Είναι μοιραίο, απέναντι στους φίλους εδώ που δεν είναι Έλληνες, ο Ελληνισμός να κρίνεται ως ένα βαθμό από αυτό που ζουν άμεσα και όχι από τον οχετό των μαζικών μέσων και τις προκαταλήψεις.
Έχοντας ζήσει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία στο πετσί μου, είναι επόμενο αυτά να τα απεχθάνομαι. Με το ίδιο τρόπο που είχα την ευτυχία να εκτημήσω την φιλοξενία, την ευγένεια της αποδοχής, το πνεύμα συνεργασίας. Ιδιαίτερη ζεστασιά αισθάνομαι όταν βρίσκομαι με κάποιους ντόπιους, οι οποίοι με βλέπουν σαν φιλαράκι, χωρίς να ψάχνουν τι είμαι και τι δεν είμαι. Αυτοί στα μάτια μου είναι πολύ πιο Έλληνες από κάτι μέλη της παροικίας εδώ, που το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα σου πάρουν το σώβρακο.
Κατά την δεκαετία του '70, πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, οπότε οι Έλληνες αποκτήσαμε κάποια επί πλέον δικαιώματα στην Γερμανία, συμμετείχα επί σειρά ετών στην επιτροπή του Βερολίνου για την προώθηση των δικαιωμάτων των αλλοδαπών. Εκεί βρέθηκα δίπλα σε ανθρώπους με τελείως διαφορετική γεωγραφική προέλευση. Θεωρώ αυτονόητο το δικαίωμα, αλλά και το καθήκον, αυτά που απαίτησα από τους Γερμανούς στην Γερμανία, να τα απαιτώ και από τους συμπατριώτες μου στην πατρίδα, έστω κι αν ζω στην ξενιτιά. Η Ελλάς δεν είναι μόνον τόπος, αλλά και τρόπος.


2. 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973 - 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010: ΔΥΟ ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΕ ΠΕΔΙΟ ΤΡΟΜΟΥ

Οι ημέρες, αλλά ιδιαίτερα οι νύκτες περί την 17ην Νοεμβρίου του 1974 είχαν μετατραπεί σε κόλαση τρόμου στην Αθήνα από τους εισαχθέντας από το Ισραήλ ελευθέρους σκοπευτάς και τους 100 περίπου πράκτορες της CIA, οι οποίοι είχαν φθάσει με ειδική πτήση από το Βίσμπαντεν. Τα γεγονότα είναι ενδιαμέσως λίγο ως πολύ γνωστά και δεν σκοπεύω μια εκ νέου επετειακού χαρακτήρος αναφορά σε αυτά. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η πλεοψηφία των εκτελεσθέντων θυμάτων της βαρβάρου τρομοκρατικής επιθέσως των εισηγμένων εκτελεστών και των μυστικών υπηρεσιών - εάν διαβάσει κάποιος τις εισαγγελικές εκθέσεις της εποχής, οι οποίες έχουν ίσως ως προς την ταυτοποίηση των θυμάτων κάποια αξία - ήταν ή κάτω των 18 ή άνω των πενήντα ετών. Είναι προφανής η εντολή, που είχαν λάβει οι εκτελεστές, αναφορικά με την επιλογή των θυμάτων, το αίμα των οποίων θα έστρωνε την οδό για την έλευση του Ιωαννίδη και την προδοσία της Κύπρου. Αυτά, επειδή μεταξύ των εξεγερμένων φοιτητών υπήρχαν αρκετοί πράκτορες που έπρεπε να διαφυλαχθούν, δεν έπρεπε να έχουν την ηλικία που έχουν φοιτητές και σπουδαστές.
Πέραν του ποιοι και για ποιους λόγους έστησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πολυπληθής συμμετοχή και η ακόμη πολυπληθέστερη συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων με στόχο την πτώση της δικτατορίας, δικαίως προσδίδουν σε αυτήν μέγιστο συμβολικό χαρακτήρα, στους πρόσφατους αγώνες του Ελληνικού λαού. Ένα χαρακτήρα, τον οποίων δεν δύνανται να αμαυρώσουν οι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς κριταί κάποιων, οι οποίοι στην πορεία συμβιβάστηκαν ή και ξεπουλήθηκαν στο σύστημα.
Η μεγίστη συμβολική αξία της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου, η οποία κάποιους εξ ημών καθιστά υπερηφάνους επειδή ανήκουμε στην Γενιά του 73, καταδεικνύεται και από το γεγονός, ότι προ ολίγων ημερών επέλεξαν αυτήν την επέτειο οι μυστικές υπηρεσίες, για να οργανώσουν το φιάσκο έμπροσθεν των Προπυλασίων του Πανεπιστημίου, το οποίο παρουσίασαν ως δήθεν δημόσια προσευχή οπαδών του ισλαμικού θρησκεύματος, με στόχο να τρομοκρατήσουν βάναυσα εκ νέου τους κατοίκους της πόλεως των Αθηνών.

Οι φίλοι και φίλες, που παρακολουθούν με κάποια συνέχεια αυτά που αναρτούνται εδώ, θα θυμούνται τις αναφορές που έχουν προηγηθεί, όσο αφορά τον πλήρη έλεγχο του ριζοσπαστικού ισλάμ γενικότερα, αλλά και ειδικά τον έλεγχο της λεγομένης "Ισλαμικής Αδελφότητος", η οποία εδρεύει στο Κάϊρο από την CIA.
Ενώ αυτά τα ζητήματα υπέχουν εξαιρετική αιχμή για τα τεκταινόμενα στην χώρα μας, δυστυχώς δεν τους έχει δοθεί η δέουσα προσοχή. Από όσα γνωρίζω, με εξαίρεση τρία άρθρα που έχουν γραφεί σε περιοδικά του λεγόμενου "χώρου αφύπνισης", δεν έχουν γίνει άλλες αναφορές σε αυτά τα ζητήματα.
Το σημαντικότερο αυτών των άρθρων ευρίσκεται στο τεύχος 12, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2006, του περιοδικού NEXUS και τιτλοφορείται "Οι Άγνωστες Ρίζες της Αλ-Καΐντα, Αλ - Καΐντα και Ναζισμός - Η Μυστική Σύνδεση".
Το δεύτερο άρθρο ευρίσκεται στο τεύχος 139, Φεβρουάριος 2006, του περιοδικού ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ και τιτλοφορείται "Εκλογή Χαμάς. Στο δρόμο του Αρμαγεδδώνα η Μέση Ανατολή. Ενώ το Ιράν περιμένει επίσημα τον Μεσσία μέσα στα επόμενα δυο χρόνια!"
Το τρίτο δημοσίευμα δεν αφορά άμεσα τα δεδομένα της υφής και των δομών του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αλλά τον τρόπο με τον οποίο κάποια κυκλώματα εκμεταλλεύονται αυτό το έκτρωμα, που έστησαν στα πλαίσια του "Πολέμου των Πολιτισμών". Ευρίσκεται στο τεύχος 151, Απρίλιος 2007 του περιοδικού που προαναφέρθηκε, με τίτλο: "Ισλαμοποιείται η Ευρώπη; Η Σημασία των Γαλλικών Εκλογών και ο Ρόλος των Στοών".

Η συνδέσεις της "Ισλαμικής Αδελφότητος" με τους Ναζί κάθε άλλο παρά μυστική είναι. Τα στοιχεία που υπάρχουν για τις ισλαμικές δυνάμεις, που πολέμησαν στο πλευρό των Ναζί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όπως και την Συνεργασία του Μουφτή της Ιερουσαλήμ με τους Χιτλερικούς έχουν τύχει επανειλημμένων δημοσιεύσεων και είναι πολλαπλά προσιτά στο διαδίκτυο.
Το αυτό ισχύει και για τις διασυνδέσεις της CIA με τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν και για τις μεγάλες οικονομικές διασυνδέσεις της οικογένειας του Τζόρτζ Μπους με αυτή του Μπιν Λάντεν. Ας μην ξεχνάμε και τον ρόλο του παπού Πρέσκοτ Μπους στην ανέλιξη των Ναζί στην εξουσία και την βοήθεια που έδωσαν ο Ρόκφέλερ και άλλα κυκλώματα των Ρότσιλντ στους χιτλερικούς, όταν αυτός ήταν πρεσβευτής στο Βερολίνο.
Αυτά τα οποία δεν είναι πολύ γνωστά, αφορούν την ενδιάμεση ιστορική φάση μεταξύ του ναζιστή μουφτή της Ιερουσαλήμ και το μανατζάρισμα του Μπιν Λάντεν από την CIA. Σε αυτά έχω αναφερθεί πριν από μερικό καιρό και σκοπεύω να αναφερθώ εκ νέου πιο αναλυτικά.
Επιγραμματικά αναφέρω, ότι στα πλαίσια του διακανονισμού της πτώσης των Ναζί - ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΝΑΖΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΗΤΤΗΘΗΣΑΝ ΣΤΡΑΤΙΚΩΣ ΚΑΤ' ΟΥΣΙΑΝ - μεταξύ χιτλερικών και των παρασκηνίων των Δυτικών, συμφωνήθηκε και η μεταβίβαση της "Ισλαμικής Αδελφότητος" από την Abwehr του Φον Κανάρις στην Ιντέλλιτζενς Σέρβις. Όταν η Ιντέλλιτζενς Σέρβις αποχώρησε από την Αίγυπτο, πέρασε την σύνδεση αυτή στην CIA.

Για να φωτιστεί αυτή θεματολογία επαρκώς χρειάζεται η εκπόνηση μιας μελέτης σε μέγεθος βιβλίου. Το υπάρχον υλικό είναι άφθονο και περιλαμβάνει πολλές πτυχές της σύγχρονης πολιτικής, όπως το ζήτημα των Νεοτούρκων, του Κεμαλισμού και την άνοδο των Μουλάδων του Αγιατολάχ Χομένι στο Ιράν. Στο δεύτερο μέρος αυτού του θέματος θα επανέλθω κάπως αναλυτικά.

Στην περίπτωση της Ελλάδος έχει αποφασιστεί η εκδίωξη όλων των γηγενών Ελλήνων από την χώρα και ο εποικισμός της κυρίως από ισλαμικούς πληθυσμούς, αλλά και άλλους. Το πρώτο στάδιο αυτού του σχεδίου εφαρμόστηκε μέσω της αθρόας εισαγωγής λαθρομεταναστών στην Ελλάδα από ισλαμικές χώρες. Αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της κλιμακούμενης εθνικής αλλοιώσεως εκμεταλλεύθηκαν τα τραγικά αδιέξοδα της αθλιότητος κάποιων πληθυσμών, τα οποία οι ίδιοι δημιούργησαν, θέτοντάς ένα τμήμα τους σε κίνηση προς την Ευρώπη, στα πλαίσια μιας γενικότερης πολιτικής ανακατέματος που ακολούθησαν, την οποία ονόμασαν παγκοσμιοποίηση. Στην ουσία όμως πρόκειται για κάτι άλλο.

Πίσω από την μετανάστευση αυτών των πληθυσμών - στην ουσία πρόκειται για μια βεβιασμένη νέα μετανάστευση λαών - δεν ευρίσκονται εν τέλει ισλαμικές δυνάμεις, του ριζοσπαστικού ή μη ισλάμ, αλλά οι παγκόσμιοι εξουσιασταί, οι οποίοι κατοικοεδρεύουν ως επί το πλείστον στην Δύση. Όπως έχουν αποκαλύψει διάφοροι συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και ο Έλλην Αθανάσιος Στριγάς, αυτοί δεν έχουν πατρίδα και στο διαβατήριό τους αναγράφεται στην θέση της εθνικότητος ο προσδιορισμός "International".

Ταυτόχρονα με την διοχέτευση των λαθρομεταναστών ισλαμικού θρησκεύματος στην Ελλάδα (και όχι μόνο) έχουν διοχετεύσει στοχευμένα και πράκτορές τους, οι οποίοι προπαγανδίζουν το Τζιχάντ και την Σαρία και συστηματικά επιχειρούν να προσδέσουν σε αυτά τους λαθρομετανάστες, εμφανιζόμενοι ως υποτιθέμενοι μαχητικότεροι εκπρόσωποι των δικαιωμάτων τους στις χώρες μετανάστευσης.

Για να κατανοήσουμε ποια ήταν η ποιότητα του αντίθεου αίσχους, που παρουσιάστηκε στα Προπύλαια ως δήθεν δημόσια ισλαμική προσευχή, αρκεί να εξετάσουμε τα πλακάτ τα οποία κυριάρχησαν σε αυτήν την επικίνδυνα προκλητική αγυρτία, που οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες.
Οι αφίσες απεικόνιζαν μια αλυσοδεμένη γυναίκα η οποία δεν φόραγε φερετζέ και είχε γυμνό το άνω μέρος του στήθους μπροστά στο δήμιο. Εδώ πρόκειται για σαφή προπαγάνδηση, με προκλητικότατο και απάνθρωπο τρόπο της Σαρία. Το γεγονός, ότι είχαν στήσει μπροστά σε μια από αυτές τις αφίσες ένα κοριτσάκι μαυροντυμένο από από επάνω έως κάτω σαν πιγκουίνο, καταδεικνύει πόσο αδίστακτα είναι αυτά τα κυκλώματα της CIA και συνεργαζόμενων.
Επιχείρησα να ανεβάσω καποιο βίντεο σχετικά με την Σαρία από το you tube σε αυτήν την ανάρτηση. Όταν είδα όμως τα κοψιμο των χεριών, τον λιθοβολισμό των γυναικών, τις κομμένες μύτες των κοριτσιών, αποφάσισα να μην το κάνω, για να μην ρίξω λάδι στην φωτιά, η οποία κινδυνεύει να εκτραχυλιστεί. Μπορώ να υποθέσω με βεβαιότητα, ότι κάποιοι κόπανοι μυστικών υπηρεσιών θα επιχειρήσουν να κακοποιήσουν βάναυσα κάποιους λαθρομετανάστες, κάποια δύσμοιρα φτωχαδάκια, τα οποία ουδέποτε διανοήθηκαν να βλάψουν σκόπιμα την χώρα, μέσα στην οποία πασχίζουν για να επιβιώσουν, με στόχο να φορτώσουν σε μας την κακοποίησή τους.
Η μέθοδος της προβοκάτσιας είναι παλιά και εφαρμόστηκε με επιτυχία κατά την διαδικασία της διαλύσεως της Σερβίας. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πυροτεχνουργοί, οι οποίοι εξέτασαν την βόμβα, η οποία εξεράγει στην κεντρική αγορά του Σεράγεβο, την οποία απόδωσαν τα μαζικά μέσα της δύσης και των τζιχαντιστών στους Σέρβους, αποφάνθηκαν ότι ήτο κατασκευής του ΝΑΤΟ.

Το τζιχάντ και η σαρία είναι χειρότερα από απάνθρωπα και αντιφάσκουν κατάφωρα στα συντάγματα όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Εδώ τα κροκοδείλια των ψευτοαριστερών για ανθρώπινα δικαιώματα και τα τοιαύτα είναι τελείως εκτός θέματος. Απαιτείται άμεση απαγόρευση του τζιχάντ και της σαρία εδώ και τώρα με ποινή εισοβίου καθήρξεως. Εάν θέλουν οι ψευτοοικολόγοι σώνει και καλά φερετζέ, ας το φορέσουν στην πεθερά τους.

Εφόσον οι οπαδοί της ισλαμικής θρησκείας γίνονται υποχείρια των σκοτεινών κυκλωμάτων του τζιχάντ και της σαρία, όπως δυστυχώς φάνηκε προσφάτως, δεν δικαιούνται όχι μόνο να έχουν τέμενος, αλλά ούτε και να προσεύχονται ομαδικά. Ο καθένας μόνος του στο σπιτάκι του και υπό τον άγρυπνο έλεγχο της αστυνομίας. Δεν έχει νόημα να εγκαθιδρίσουμε απάνθρωπη μεσαιωνική ζούγκλα, εκεί όπου αυτή δεν υπήρξε ποτέ.

Εάν οι θρησκευτικοί οπαδοί του Ισλάμ θέλουν χώρους προσευχής, ας αποδείξουν στην πράξη, ότι αποσκοπούν να το πράξουν με ειρηνικό τρόπο και σεβόμενοι το σύνταγμα και τους νόμους της χώρας όπου φιλοξενούνται. Τότε πράγματι δικαιούνται να εξασκούν με ειρινικό τρόπο τη θρησκεία τους και χωρίς να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Σε αντίθετη περίπτωση ας απωμιστούν τις συνέπειες. Ειδικά για την περίπτωση οργανώσεως στάσεως αυτές καθορίζονται πολύ συγκεκριμένα. Και εάν αρνείται κατ' εξακολούθηση η κυβέρνηση να προασπίσει το σύνταγμα, αυτό εναπόκειται πλέον στον λαό.

Προσοχή όμως οφείλουμε να καταβάλουμε ως λαός και αναφορικά με την συνολική δαιμονοποίηση του Ισλάμ, την οποία επιχειρούν κάποια αρτηριοσκληρωτικά μόμολα. Και αυτά ενεργούνται από τις ίδιες δυνάμεις, οι οποίες κινούν τα νήματα των ριζοσπαστών ισλαμιστών, με στόχο την προώθηση της στρατηγικής της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την κοινωνική πόλωση, την δημιουργία χάους, την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, τον υποβιβασμό του Ελληνικού Πνεύματος σε ναζιστικού χαρακτήρα φυλετισμό, την οργάνωση άνωθεν ελεγχομένων κοινωνικών μακελιών.
Ας διδαχθούμε από το ιστορικό παράδειγμα της διασπάσεως της Γιουγκοσλαβίας.
Η Γιουγκοσλαβία βρίσκεται (σμπαριαλιασμένη) δίπλα μας και όχι σε μια πολύ μακρινή ήπειρο, όπως πολλοί ονειρώσκουν.

Οι μυστικές υπηρεσίες επέτυχαν να τρομοκρατήσουν άγαρμπα για μια ακόμη φορά τον λαό της Αθήνας.
Εμεις όμως θα πούμε:
Παράτησε τα θαύματα, την μάσκα πέταξε.
Εδώ είναι Μπαλκάνια

Κάποιοι χρήσιμοι σύνδεσμοι, πριν γίνει μια διεξοδικότερη ιστορική προσέγγιση του ζητήματος στο δεύτερο μέρος:

http://www.worldtribune.com/worldtribune/WTARC/2010/ss_terror0901_09_16.asp

http://www.conspiracyarchive.com/Commentary/Intelligence_Muslim_Brotherhood.htm

http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,491925,00.html

http://www.conspiracyarchive.com/NWO/CIA_Created_Osama.htm





Συνεχίζεται στο δεύτερο μέρος

ΔΙΑΦΩΝΩ

ΔΙΑΦΩΝΩ

Διαφωνώ Κύριοι.
Αυτοί που εδεινοπάθησαν
δεν έπραξαν με ωδίνη
ή θολό βλέμμα προς το άγνωστο,
αλλά με το πλατύτερο δυνατό χαμόγελο αυτοθυσίας
και τον γοργό κτύπο της καρδιάς
στον ήχο των ταμπούρλων

Που εμείναν τα ταμπούρλα όμως τώρα; με ρωτάς

Δες μόνο το τσακμάκι
στα κουρασμένα χέρια ενός ρεμπέτη
τον ήχο τον γλυκό
ανήκουστο
καθώς η φλόγα την μεμβράνη παρά λίγο ακουμπά
φτάνει βαθιά
βαθιά
στα γυμνασμένα
ώτα
των νεκρών μας


Πελαγοφίαλος

ΕΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ

ΞΑΝΑ

Απόψε μου φτάνει
εκείνο το σίγουρο βλέμμα
από το γυάλινο μάτι σου.

Ιστορίες πάλι
οι ίδιες και οι ίδιες

Δεν χρειάζομαι
να ακούσω
να διαβάσω
να δω

Το χέρι σου μόνο μου λείπει
που με έσπρωξε μέσα

Πελαγοφίαλος

ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα στον κινηματογράφο μας χάρησαν ο Μάριο Πούτσο και ο Φράνσις Κοππόλα. Πρόκειται για την ταινία "Ο Νονός". Σε όσους την έχουν δει ήδη προτείνουμε να την ξαναδούν με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή. Όσοι έτυχε να μην την παρακολουθήσουν τους παρέχουμε την ευκαιρία εδώ.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΛΒΗ: "Η ΑΛΙΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΥ"

Η φιλόπονος σελίδα μας προβαίνει εις αναδημοσίευσιν του διηγήματος του μεγάλου διηγηματογράφου της Κάτω Βόλτας Αλεξάνδρου Παπαδιαμάλβη υπό τον τίτλον "Η Αλίκη εις την χώραν του κυριάρχου λαού". Το ακόλουθον πόνημα αφορά νανουριστικόν μύθευμα, το οποίον αφιερούται προ πάντων εις όσους επιμένουν να μην καθεύδουν εν ώρα μεγίστου κινδύνου δια την πατρίδαν και την ανθρωπότητα. Με την ελπίδαν, ότι αυτό θα συμβάλει να αποκοιμηθούν και αυτοί τον ύπνον του δικαίου, ώστε να μην περιέλθωσιν εις την δυσάρεστον θέσιν της επαγρύπνου βιώσεως ζοφερών εξελίξεων.
Εάν μετά την ανάγνωσιν του παρόντος, αυτοί δεν αποκοιμηθώσιν, φοβούμεθα ότι μόνον χαπάκι υπνωτικόν δύναται να τους απαλλάξει της ταλανίζοντος γρηγορήσεως και αγρυπνίας.

Το διήγημα αυτό αντιγράψαμε από το "The NASA Journal of Aerospace Enviroments".

Βαθιαί ρυτίδαι αυλάκωνον το πρόσωπον της γραίας, προσδίδουσαι εις αυτήν - καίτι ουδείς παραπονέθη ποτέ ένεκα ελλείψεως στοργικής φροντίδος παρ' αυτής - φυσιογνωμίαν μούμιας. Μια φυσιογνωμία, η οποία ημπορεί μεν να απήχει αποκρουστικόν ψυχικόν βάθος, πλην όμως δεν έπαυε να είναι λίαν αρεστή τόσον εις την συντριπτικήν πλειοψηφίαν των μελών της οικογενείας, όσον και εις τους φίλους της. Μέγα προσελκύον προσόν της ήτο η διανομή καραμέλας, δια την οποίαν οι μοχθηροί ψιθυρισταί διέδιδον, ότι ήτο οπιούχος, με αποτέλεσμα να έχουν καταντήσει σχεδόν άπαντες οι ένοικοι της πολυκατοικίας εν ή ταύτη διέμενεν, πρεζάκηδες.
Πώς είναι δυνατόν όμως να είναι μοχθηρά μια γυνή και μάλιστα προχωρημένης ηλικίας, η οποία δεν επιζητεί αντίτιμον δια την διανομήν της υπεραρέστου αυτής καραμέλας; Και η κακόβουλος καταγγελία των ψυθιριστών, ότι δι' αυτής επιδιώκετο η λιμνάζουσα μεταφορά των καταναλωτών της εις κατάστασιν μονίμου υπνηλίας, ποιον ημπορούσε να πείσει, εις το βαθμόν κατά τον οποίον τα ευεργετούμενα θύματα ούτε πολλά μπορούσαν, ούτε πολλά ήθελον να κατανοήσουν σχετικώς με το περιβάλλον της μακαρίας ζωής των;
Αι φίλαι της γραίας την απεκάλουν "Σία". Δεδομένου ότι αυτή όμως εκ συστήματος δεν εόρταζεν ονομαστικήν εορτήν, μόνο οι κακόβουλοι εγνώριζον ότι το υποκοριστικόν του ονόματος προήρχετο από το "Εξουσία". Υπήρχεν και μια κόρη της εις τας Ηνωμένας Πολιτείας, η οποία αποκαλείτο παρομοίως, με γραφή όμως του τρόπου προσφωνήσεως με λατινικούς χαρακτήρας. Ενθυμούμαι, ότι κάποιος εκ των ζιζανίων της περιοχής είχε επιχειρήσει να μου εξηγήσει, ότι επρόκειτο περί συντομογραφίας ή αρχικών, σχετιζομέμένων με το "κεντρική υπηρεσία" , χωρίς ποτέ να επιτύχω να κατονοήσω τους ισχυρισμούς του.
Αγνοώ κατά πόσον η κ. Σία έπασχεν από τινα νοσόν κινητικήν. Όμως ουδέποτε διανοήθει να εγκαταλήψη την καρέκλαν όπου εκάθετο. Λες και ήτο κολημένη. Υποθέτω ότι και εκεί θα αποπάτει. Δεδομένου όμως ότι διέθετε μιαν εντεχνον ικανότητα να αποκρύπτει τις ακαθαρσίες της, σπανίως ενοχλήθη κάποιος των ορκισμένων δυσφημιστών της και εφ' όσον η καραμέλα συνέβαλε εις το να γίνονται άπασαι αι διαθέσεις της κ. Σίας αποδεκταί, ούτε γαλή ούτε ζημία.
Η μόνιμος καθιστική στάση της ήτο ιδανική εις το να παίρνει επί των ποδών της τα παιδία και να τους διηγείται παραμύθια. Στο παραμύθιασμα δε ήτο τόσον ικανή, ώστε και μετά την πάροδον του ληθάργου της καραμέλας, τα νήπια ουδέποτε εισέρχοντο νοητικώς εις την παιδικήν ενηλικίωσι, παραμένοντα κρεμάμμενα εις την παραμυθίαν των χειλέων της.

Εκείνο το βράδυ είχεν αναρτήσει η γραία επί των ποδών της την αγαπημένην της εγγόνα δια να την νανουρίσει. Παρ' ότι η κόρη ήτο νυστάζουσα και με ημικλείστους τας οπάς του προσώπου, δεν έπαυε να παρακολουθεί μετά ανεξηγήτου προσοχής άτινα οι λόγοι της γραίας διαδραμάτιζον:

- Εκείνη λοιπόν την εποχή, αγαπημένη μου εγγονούλα, γινόντουσαν εκλογές στην χώρα του Κυρίαρχου Λαού. Η αποχή ήταν τόσο τεράστια, που εψήφησαν μόνο τρεις από τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους. Το ένα κόμμα έλαβε δυο ψήφους και όπως είναι επόμενο σχημάτησε κυβέρνηση. Το άλλο έλαβε μια ψήφο και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Και τα δυο φρόντησαν να θριαμβολογήσουν. Το πρώτο έλαβε την πλειοψηφία και είχε κάθε λόγο να χαίρεται. Το δεύτερο, αφού υστέρησε μόνο κατά μια ψήφο του πρώτου, είχε κάθε λόγο και αυτό να χαίρεται και να κομπάζει.
Μετά μερικά χρόνια έγιναν ξανά εκλογές. Η αποχή είχε όμως αυξηθεί. Ψηφίσανε μόνο δυο νομάτοι και τα κόμματα πήραν από μια ψήφο το καθένα. Και τα δυο χάρηκαν και θριαμβολόγησαν, αφού μπορέσανε το ένα να ματαιώσει την νίκη του άλλου. Ως ήταν φυσικό διένυμαν τα κυβερνητικά πόστα σε πλαίσια μιας κυβέρνησης συνεργασίας καθώς και την περίοδο της πρωθυπουργίας σε δυο ήμυσι μεταξύ τους. Το πολιτικό σύστημα έγινε ακόμη σταθερότερο, αφού έπαψαν οι πολιτικοί ανταγωνισμοί των κομμάτων και όλοι ήσαν ευχαριστημένοι, μιας και όλοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση με βάση τη λαϊκή εντολή.
Μετά μερικά χρονάκια έγιναν πάλι εκλογές. Η αποχή αυξήθηκε ακόμη περισσότερο και ψήφησε μόνο ένας από τους έγγεγραμμένους ψηφοφόρους, ενώ εκατομμύρια απήχαν.

Η κόρη τότε πλήρης αγωνίας ερώτησε :

- Και ποιο κόμμα πήρε τότε αυτήν την ψήφο για να φτιάξει κυβέρνηση, γιαγιά;

- Δυστυχώς αυτό ουδέποτε έγινε γνωστό αγαπημένη μου εγγονούλα, διότι μετά την ψηφοφορία τρομοκράτες μπήκαν στο μοναδικό εκλογικό τμήμα, που δεν έμεινε άδειο από την αποχή και έκαναν εμετό μέσα στην κάλπη. Αυτό να το βάλεις καλά στο μυαλό σου, αγαπητή μου: Ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας είναι η τρομοκρατία.

Προ της λήξεως της διηγήσεως η κόρη είχεν αποκοιμηθεί ήδη, εισερχομένη εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα πάσα ωδύνη εξέλιπεν.

Ούτως αυτοί ζήσανε καλά και εμεις σαφώς καλύτερα.
Γίνετε συνδρομητές στο δελτίο της NASA για ακόμη πιο συναρπαστικές διηγήσεις.

ΜΕ ΧΟΡΟΥΣ ΚΥΚΛΩΤΕΡΟΥΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΛΕΥΤΕΡΟΥΣ ΣΑΝ ΠΟΤΑΜΟΥΣ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

"Ιδιο είναι πάντα το αποτέλεσμα. Ψηφίζω διαρκώς λευκό. Δηλαδή, όχι ακριβώς λευκό, αλλά πάνω στο λευκό γράφω ένα ποίημα. Μια λέξη ή έναν στίχο. Δύο στίχους κυρίως χρησιμοποιώ. Εναν από ψαλμό του Δαυίδ «Μή πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία», κι έναν ελαφρά παραλλαγμένο στίχο του Καβάφη που λέει «Βλάπτουν όλοι την Ελλάδα».

Aπο συνεντευξη του ποιητη Ντινου Χριστιανοπουλου προσφατα.

Ζάχαρη


ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΥΝΑΞΙΣ

Λάβετε φάγετε
το μεταλλαγμένο μπιφτέκι
το δια διοξινών εμποτισθέν.
Σταλλώ σας το Μάνα εξ ουρανού
με ψεκασμούς μετάλλων
για να ακτινιβολεί
ο ζωντανός χυμός σας
ως μάζα ενισχύουσα
το σήμα του χαράγματος.
Εγώ ειμί το φως
στις οπτικές ίνες
που μεταφέρουν
παν στοιχείο που σας αφορά
εις τα κεντρικά του θηρίου.
Εγώ ερευνώ νεφρούς και καρδίας
με κάμερες εις τας ουδούς.
Εγώ ειμί το άλφα και το ωμέγα
της μετατροπής σας
σε βιολογικά ρομπότ.

Όχι Κύριοι!
Δεν συμμετέχω στις συνάξεις σας.
Ένα μονάχα κράτησα
ως βλαξ και αμετανόητος
μες την καρδιά μου χαραγμένο:
Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών
και Ζωήν του Μέλλοντος Αιώνος.

Πελαγοφίαλος


Δεν τυγχάνω ένθερμος οπαδός του θεσμού που αποκαλείται σήμερα Ορθοδόξος Εκκλησία. Πάντοτε όμως με γοητεύει η ιδιότητα του μέλους σε μια πρωτοχριστινιακή κοινότητα. Κοινοκτημοσύνη, Κοινωνία των Σχέσεων, Λειτουργική και όχι χρηστική πρόσληψη του Κόσμου, Ευχαριστιακή βίωση του χρόνου ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ - ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΕΙΑΣ, Μυστηριακή αναζήτηση του Θαύματος της Ζωής, Παράδοξος Ενότης Αμαρτωλών και Αγίων υπό την Σκέπη του Πνεύματος, Αγάπη του Πλησίον. Υπαρκτικά επιτεύγματα, που βρίσκονται πολύ κοντά στον τρόπο που σχεδίασαν την Αυτονομία οι θεωρητικοί της.
Από την στιγμή που η Πίστις συρρικνώθηκε σε θρήσκευμα, δηλαδή σε εξάρτημα της κρατικής πολιτικής, στερήθηκε μεταφυσικής μορφής και περιεχομένου. Η πρόσληψις του Θείου αναφέρετο πλέον όχι σε Πρόσωπον Φιλανθρωπίας, αλλα σε σκληρό ελεγκτή - τιμωρό της ανθρωπίνου ανεπαρκείας. Και ο Χαρισματικός Του Εκπρόσωπος, παύσας εξερχόμενος από Τύπον του Σαρκωθέντος Λόγου, αλλοτριώθη σε εντολοδόχον του βασιλικού επιτρόπου κάποιας "διαρκούς" συνόδου.
Ούτως, η Κοινωνία Προσώπων αντεκατεστάθη από το αγκομαχητό της ατομικής σωτηρείας, βάσει ηθικών κωδίκων σε καθεστώς ευσεβιστικής τυπολατρείας.

Οι Έλληνες, έστω κι αν απωλέσαμε το εκκλησιαστικό φρόνημα και την αντίστοιχο πρακτική, ήδη προ της εμφανίσεως του Χριστανισμού, με τον εκφυλισμό της Πόλεως, ουδέποτε παύσαμε να αναζητούμε την εκκλησιαστική αλήθεια - καθότι "εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν ιδιωτεύσωμεν ψευδόμεθα" - πραγματικότις, η οποία καταγράφεται και στον κοινοτικό τρόπο με το οποίον μέχρι προσφάτως δομήσαμε την κοινωνική μας συνύπαρξη. Δεν αποτελεί υπερβολή η διαπίστωσις, ότι είμεθα εκ παραδόσεως λαός εκκλησιαστικός και πάσα αλλοτρίωσης αυτής της ιδιότητος, η οποία αποτελεί την φυσική μας κοινωνική υπόσταση, κατ' αρχήν μας απορρυθμίζει, μεσοπρόθεσμα μας ταλανίζει και μακροπρόθεσμα μας εξοντώνει.

Στην "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως" αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σπυρίδων Τρικούπης για το κοινοτικό σύστημα αυτοδιοικήσεως, το οποίον είχαν καθιερώσει οι Έλληνες και είχε ανεχθεί η Οθωμανική εξουσία:
"...Όλες οι επαρχίες της Πελοποννήσου (πλην της Μάνης) και της Στεράς Ελλάδος είχαν Οθωμανό διοικητή, αλλά η εκτελεστεκή εξουσία και ο αρχηγός της ορίζονταν από την κοινότητα. Ο διοικητής ήταν υποχρεωμένος να μεταχειρίζεται αυτή τη δύναμη για την διατήρηση της τάξης, την ασφάλεια των πολιτών, την συλλογή των φόρων, την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων. Δεν είχε καμιά εξουσία να κάνει οτιδήποτε άλλο χωρίς την άδεια της κοινότητας. Αν λοιπόν ο διοικητής υπερέβαινε τα όρια της νόμιμης εξουσίας του, ο αρχηγός της εκτελεστικής δύναμης δεν ήταν υποχρεωμένος να τον υπακούσει...
...Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των κοινοτικών αρχών ήταν ετήσιες και τυχόν αναβολή τους ήταν καταχρηστική. Η τουρκική εξουσία έπαιρνε απλώς μια ειδοποίηση σχετικά με το θέμα αυτό και δεχόταν την ψήφο του κοινού...
... Είναι αλήθεια ότι αυτό το αξιοζήλευτο και φιλελεύθερο σύστημα δεν έμενε απαραβίαστο από την αυθαίρετη παρέμβαση της οθωμανικής εξουσίας ή, πολλές φορές, ακόμα και από την επιβλαβή επιρροή ορισμένων προεστών. Όπως και να έχουν τα πράγματα πάντως, οι Έλληνες, που συδιοικούσαν με αυτό τον τρόπο, εξασκούνταν καθημερινά στις τοπικές τους υποθέσεις και ενίσχυαν τη θέση τους απέναντι στην τοπική αρχή...".

Ήταν επόμενο ο οθωμανός κατακτητής να μην ενδιαφέρεται για το πρωτογενές σύστημα κοινωνικής οργάνωσης των υποδούλων. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η κατάκτηση και παραλαβή της εξουσιαστικής δομής του κράτους, που ήταν η πόλις-φρούριο, ως κέντρο αυτοκρατορικής εξουσίας και η είσπραξη των φόρων σε χρήμα και αίμμα (παιδομάζωμα) για την εδραίωση των δυνάμεων επιβολής.
Ο κοινοτισμός είναι σύστημα ξένο προς την νομαδική κοινωνική οργάνωση των λαών που προσχώρησαν στο Ισλάμ. Οι νομάδες κατέχουν μια ισχυρή δύναμη πυρός, η οποία πηγάζει από την επίδραση των νατουραλιστικών θεοτήτων του πολέμου, ο οποία εκφράστηκε στα κινήματα του Ανίβα, του Τσέγκινς Χαν και του Ταμερλάνου και στον δυναμισμό των εισβολών που επιχείρησαν αυτά. Αυτός ο δυναμισμός στηρίχθηκε στα πλαίσια του εξισλαμισμού από την πρακτική του Τζιχάντ. Η αντίστοιχη συλλογική ψυχοσύνθεση όμως που αυτά αναπαράγουν, είχε μονίμως χαρακτήρα ανατολίτικου δεσποτισμού και ουδέποτε εισχώρησε στα υψηλά νοήματα της Δημοκρατίας. Έτσι η Δημοκρατία παρέμεινε στην περίοδο μετά την κατάλυσή της να βάλλεται από τους δύο βασικούς της εχθρούς: Από την μια ο ανατολίτικος δεσποτισμός και από την άλλη ο κοινοβουλευτισμός, ως δημιούργημα του Αγγλικού Εμπειρισμού. Με αυτούς τους δύο μεγάλους αντιπάλους της Δημοκρατίας θα προσπαθήσει αυτή η σελίδα να ασχοληθεί διεξοδικά στο μέλλον.

Απαραίτητο στοιχείο της Δημοκρατικής λειτουργίας είναι Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. Αυτό καθίσταται δυνατό μόνο σε μια αποκεντρωμένη μορφή οργάνωσης, η οποία αρχικώς ήσαν οι Πόλεις και στην συνέχεια οι Κοινότητες.
Είναι πολύ σημαντικό να ερευνήσουμε αυτές τις οντότητες, προκειμένου κατ' αρχήν να καταννοήσουμε τι είναι η Δημοκρατία, ποια είναι τα προτερήματά της έναντι άλλων μορφών κοινωνικής οργάνωσης, αλλά και για να μπορέσουμε να δομήσουμε επαρκώς και ρεαλιστικά μια σύγχρονη ουτοπία με Δημοκρατική προοπτική, μια Αυτοδιοίκηση.

Οι πόλεις - χαβούζες, οι οποίες στο όνομα μιας ανύπαρκτης "απόδοσης" και "ανάπτυξης" εκμηδενίζουν την ποιότητα ζωής, δολοφονούν το περιβάλλον, κατακρεουργούν την αισθητική, υποβιβάζουν την απόλαυση σε κατανάλωση δρόγας, αποξενώνουν και περιθωριοποιούν τον άνθρωπο, ρουφάνε την ανύπαρκτη ζωτικότητα, εξαθλιώνουν την πλειοψηφία του πληθυσμού, παθητικοποιούν και στρεβλώνουν την δημιουργική ικανότητα των παραγικών υποκειμένων, αποβλακώνουν τον νου, μετατρέποντας τους κατοίκους σε εκούσιους ή ακούσιους σκλάβους, οδηγούν ως καρκινικά κύτταρα της παγκοσμιοποίησης σύνολη την ανθρωπότητα στον γκρεμό. Η επιβολή της ιδιότητος του υπηκόου, όσα φτιασιδώματα φρούδας ελευθερίας, κενόδοξου μοντερνισμού, εκσυγχρονισμού της μετροπής των πάντων σε μπάζα κι αν αυτή δεχθεί, απομακρύνοντας τον άθρωπο από την έννοια του ενεργού πολίτου, επιβάλει με πολύ γοργό τρόπο μια τεχνολογικά δομημένη δουλοκτησία, πολύ πιο επικίνδυνη από όσες προηγήθηκαν.

Οι πόλεις αποσκοπούν πλέον στην μάντρωση του πληθυσμού σε απάνθρωπες φυλακές πλήρους εξαρτήσεως. Η πόλις - μολόχ, αναπτύχθηκε αρχικά με την επιβολή της στην ύπαιθρο. Βασικός νόμος της ανάπτυξης του καπιταλισμού στάθηκε η μεταφορά αξίας από την αγροτική στην βιομηχανική παραγωγή. Με αποτέλεσμα την αφαίμαξη της υπαίθρου από πόρους και ανθρώπους,τον παραγωγικό και αναπτυξιακό της υποβιβασμό και καθυστέρηση. Οι εξασθλιωμένες μάζες των προλεταριοποιημένων αγροτών αποτέλεσαν στην φάση της πρωταρχικής συσσώρευσης του βιομηχανικού κεφαλαίου το χώρο άντλησης φτηνής εργατικής δύναμης.
Όταν η βιομηχανική ανάπτυξη συντελέσθηκε ως ένα βαθμό, με αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγικότητος και την δυνατότητα να ανοιχθεί κάποια ευρύτερη καταναλωτική δυνατότητα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το σύστημα εφήρμοσε μια νέα κατάρα. Ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνος το σύστημα πέρασε στο λεγόμενο στάδιο του ιμπεριαλισμού. Αυτό είχε τρια χαρακτηριστικά, τα οποία στάθηκαν ο εφιάλτης της ανθρωπότητος, τα οποία ήταν:
- Η εξαγωγή κεφαλαίου και η υπερεκμετάλλευση των αποικιών. Η δίψα των βιομηχανικών χωρών για πρώτες ύλες, οδήγησε στην άγρια εκμετάλλευση των μη ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών και στην καταστροφή της φυσικής παραγωγικής και κοινωνικής ισορροπίας που στήριζε την επιβίωση των ανθρώπων σε αυτές τις χώρες, επιβάλλοντας απάνθρωπη εξαθλίωση.
- Η τάση για επαναδιανομή των αποικιών, των χωρών με σημαντικούς φυσικούς και ενεργειακούς πόρους, η οποία οδήγησε στον όλεθρο των δυο παγκοσμίων πολέμων του περασμένου αιώνος.
Χειρότερο όμως των δυο προηγούμενων ήταν:
- Η δημιουργία του χρηματιστικού κεφαλαίου με την επιβολή των τραπεζών επί του βιομηχανικού κεφαλαίου. Με την δημιουργία των πολυεθνικών τραστ και μονοπωλίων, το παρασιτικό χρήμα των σαράφηδων και ο νεκρόφιλος τόκος επιβάλλονται δικτατορικά στα έθνη, νοθεύοντας πάσα έννοια κρατικής οργανώσεως, πραγματικής οικονομίας και εθνικής υποστάσεως.

Πέρα από τις παχιές διακηρύξεις περί "ελευθερίας", "δημοκρατίας", "σοσιαλισμού" και αυγά τουρκίας οι φετιχιστές της "ανάπτυξης" είτε ως κεφαλαιοκράτες, είτε ως σταλινικά καθάρματα, ειτε ως κινέζοι φασίστες δεν έδειξαν ποτέ την παραμικρή συμπόνια για τον άνθρωπο, τον οποίο συμπεριέλαβαν στον προγραμματισμό τους μόνο σαν άψυχο και άβουλο αριθμό, αποκλειστικά σαν δίποδο υποζύγιο - φορέα εργατικής δύναμης, πλήρως αναλώσιμο.
Ο Michel Beaud αναφέρει ενδεικτικά στην "Ιστορία του Καπιταλισμού", ότι ο πληθυσμός της Αγγλίας κυριολεκτικά λιμοκτόνησε κατά την περίοδο του μερκαντιλισμού από τις λεγόμενες "περιφράξεις", οι οποίες οδήγησαν σε μεγάλες εξεγέρσεις. Οι μεγαλέμποροι της αγγλίας, λόρδοι και κακό συναπάντημα, δεν δίστασαν να περιφράξουν την πλειοψηφία της καλλιεργήσιμης γης, απαγορεύοντας την καλλιέργειά της, με στόχο την μετατροπή της σε βοσκοπότους για την προμήθεια της εριουργίας με μαλλί και του εξωτερικού εμπορίου με υφάσματα.

Γίνεται κατανοητό, ότι στα πλαίσια του σημερινού πολεοδομικού τέρατος, της ασυνάρτητης επαρχίας, της κυριολεκτικά καμμένης γης, των χωμετερών μέσα στους οικισμούς, την "οικολογία" αλλά κεμάλ ατατούρκ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. Τα μπορντέλλα που θέλει να φτιάξει ο Μπουτάρης και ο "αντιμνημονιακός" Κακλαμάνης το μόνο που επιχειρούν είναι "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του", με στόχο την θωπεία του ατομικού τους ξιπασμού.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
ΟΜΩΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΦΟΣΟΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ. ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΤΗΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

Η Αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί απλά ένα διαφορετικό από το σημερινό "διοικητικό μοντέλο". Πρόκειται για ένα τρόπο ύπαρξης αντιδιαμετρικό από αυτόν που προτείνει η εξουσία. Ένα τρόπο που ορίζει, προσλαμβάνει και χειρίζεται τις βασικές συνιστώσες της ύπαρξης, δηλαδή τον χώρο και τον χρόνο με τελείως άλλη ποιότητα από την σημερινή. Ένα τρόπο που σηματοδοτεί τις αναγκαιότητες και την χαρά της ζωής με άλλο - ανθρώπινο - τρόπο.
Αναφερόμενος στον Κοινοτισμό, μοιραία μου έρχονται στον νου τα γραφόμενα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ο οποίος πριέγραψε σημαντικά στοιχεία της κοινοτικής ζωής των Ελλήνων, τα οποία εκδηλώθηκαν μέχρι τις αχές του περασμένου αιώνος.
Τον απέραντο πλούτο του Κοινοτισμού αποδίδει ο γλωσσικός πλούτος του Παπαδιαμάντη. Διότι οι όροι και οι έννοιες απηχούν πραγματικά δεδομένα και δύνανται να λειτουργούν μόνο εφόσον και τα δεύτερα υφίστανται.
Κλείνοντας αυτή την σύντομη αναφορά στο μεγάλο αυτό θέμα, δεν θα παραθέσω κάποιο γραφούμενο των άξιων διανοητών της Αυτονομίας, του Καστοριάδη, του Νέγκρι, ή κάποιου άλλου. Προτιμώ ένα απόσπασμα διηγήματος του Μεγάλου Ταπεινού μάρτυρος του Ελληνικού Κοινοτισμού Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, για μια σύντομη βάπτιση στα μηνύματα όσων διακήρυξαν την αποκέντρωση ως βάση Κοινοτισμού και Αυτοδιοικητικής Ουτοπίας, όπως:

- Το μικρό είναι όμορφο
- Το λιγότερο είναι περισσότερο
- Σκέψου τοπικά, δράσε οικουμενικά

Από τους "Χαλασοχώρηδες" του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ένα κείμενο διαχρονικά επίκαιρο, που στιγματίζει την μόνιμη νοσηρότητα του πολιτικαντισμού, σπάζοντας κόκαλα της επίφασης του κατεστημένου:
(Όλο το κείμενο ευρίσκεται εδώ:
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/ppd_xalaso-eis.html )

- Και ύστερον λέγεις ότι η δωροδοκία εις τας εκλογάς είναι μικρόν κακόν; παρετήρησεν ο ξένος.

- Ναι, διότι κινδυνεύω να πάθω το αυτό πάθημα, εφ’ ω κατέκρινα τους ευθηνούς ηθικολόγους των ημερών μας, απήντησεν ο Λέανδρος Παπαδημούλης. Να πέσω δηλαδή εις το εσπαρμένον σκοπέλους πέλαγος των γενικοτήτων. Αλλ’ ιδού επανέρχομαι εις το προκείμενον. Ο λόγος, δι’ όν θεωρώ την δωροδοκίαν ως το μικρότερον κακόν είναι ότι ως είδος εκλογικής διαφθοράς την υπάγω εις το γένος της συναλλαγής. Συναλλαγή είναι η εν πρυτανείω σίτησις, αι εκ του δημοσίου ταμείου παροχαί, τα ρουσφέτια. Συναλλαγή είναι και η εις παρανόμους δίκας προστασία. Συναλλαγή είναι και η προς παραγραφήν οφειλομένων φόρων συνδρομή και η παράνομος εξαίρεσις κληρωτών. Συναλλαγή είναι και η δωροδοκία. Τώρα, ποίος προστάτης, ποίος πολιτευόμενος, ποίος βουλευτής είναι ιπποτικώτερος; Εκείνος όστις εκ του ιδίου ταμείου αγοράζει τας ψήφους των εκλογέων ή εκείνος όστις τας αγοράζει εκ του δημοσίου θησαυρού; Εκείνος όστις πληρώνει εκ του θυλακίου του ή εκείνος όστις πληρώνει εκ των χρημάτων του έθνους, χρημάτων ξένων, τα οποία εις την Ελλάδα μάλιστα εσυνηθίσαμεν όλοι να θεωρούμεν έρμα και σκοτεινά; Ποίος είναι πλέον γαλαντόμος;

- Βεβαίως, εκείνος που πληρώνει από την τσέπην του, απήντησεν αδιστάκτως ο ξένος.

- Βλέπεις; Ιδού διατί μισώ τας γενικότητας και επιθυμώ να ειδικεύω. Ομιλώ σχετικώς όχι απολύτως. Δεν λέγω ότι η δωροδοκία είναι καλόν τι, λέγω ότι είναι το ολιγώτερον κακόν. Και σημείωσε ότι ουδείς ποτε εκλέγεται βουλευτής διά της δωροδοκίας. Ο απάνθρωπος τοκογλύφος, όσας και αν αγοράσει ψήφους, ποτέ δεν θα εκλεχθεί. Πριν κατέλθει εις τον αγώνα, θα υποδυθεί την φιλανθρωπίαν ως προσωπείον, θα φορέσει την δημοτικότητα ως κόθορνον. Θα φροντίσει ν’ αποδώσει μέρος των όσων ήρπασεν εις τους εκλογείς. Και μεταξύ των δύο αντιπάλων, μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος, όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κι επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Ας εξετάσωμεν τώρα, εξηκολούθησεν ο Λέανδρος Παπαδημούλης, πόθεν και πώς, αφού η πλουτοκρατία είναι δεδομένον τι και αναπόδραστον κακόν, ας εξετάσωμεν πώς εγεννήθη, πώς γεννάται φυσικώς η δωροδοκία.

Υπόθεσε, φίλε, ότι σ’ εκυρίευσε και σε έξαφνα η φιλοδοξία του Γιαννάκου του Χαρτουλάριου, ότι επεθύμησες να γίνεις βουλευτής διά να υπηρετήσεις το έθνος. Διά να επιθυμήσεις τούτο, σημείωσε, πρέπει να είσαι χορτάτος. Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων, η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα. Εξέρχεσαι εις την αγοράν, βγάζεις λόγον και παρακαλείς τους προσφιλείς συμπολίτας να σε τιμήσωσι διά της ψήφου των. Αλλ’ είσαι άραγε εις θέσιν να ηξεύρεις πόσοι εκ των προσφιλών συμπολιτών σου είναι χορτάτοι και πόσοι δεν είναι; Μην αμφιβάλλεις ότι οι πλείστοι είναι πεινασμένοι, διότι αν δεν ήσαν, όλοι θα έβγαζαν κάλπας διά να γίνουν βουλευταί. Αλλά μεταξύ των ακροατών σου, μεταξύ των προσφιλών σου συμπολιτών, δυνατόν, πιθανόν, βέβαιον μάλιστα ότι ευρίσκονται τινές, εις, δύο, τρεις, πέντε, δέκα, κατά γράμμα πεινασμένοι. Τώρα, την ημέραν της εκλογής, πώς απαιτείς να υπάγει άνθρωπος πεινασμένος, άνθρωπος όστις θα ψαύει την κοιλίαν του ως έγχορδον όργανον, άνθρωπος όστις δεν θα έχει την δύναμιν να ίσταται και να βαδίζει, πώς απαιτείς τοιούτος άνθρωπος να υπάγει να ψηφοφορήσει εις την κάλπην σου και να σου δώσει μάλιστα λευκήν ψήφον; Φυσικόν είναι, αφού θα λάβει τον κόπον προς χάριν σου, να του δώσεις τουλάχιστον να φάγει δι’ εκείνην την ημέραν.

Εάν δεν του δώσεις χρήματα, θα του προσφέρεις γεύμα. Και τούτο δωροδοκία δεν είναι; Ή θα του στείλεις κατ’ οίκον βακαλιάρον και σαρδέλλες και οίνον. Δωροδοκία και τούτο. Εάν δεν σπεύσεις εγκαίρως συ, θα σε προλάβει ο αντίπαλός σου, όστις θα φορεί τον κόθορνον της φιλανθρωπίας αμφιδεξιώτερον.

Ιδού πόθεν εγεννήθη η δωροδοκία. Πώς θέλεις να ενδιαφέρεται ο αγρότης, ο βοσκός, ο πορθμεύς, ο ναύτης, ο εργάτης, ο αχθοφόρος, πώς θέλεις να ενδιαφέρωνται διά τον Καψιμαΐδην και τον Γεροντιάδην αν θα γίνωσι βουλευταί ή όχι; Εκείνοι είναι χορτάτοι και τρέφουσιν όνειρα, φιλοδοξίας, ούτοι πεινώσι και θέλουν να φάγωσι. Δεν έχουσιν οι πτωχοί μεγάλας αξιώσεις. Δεν περιμένουν διορισμούς και παχέα ρουσφέτια από την Κυβέρνησιν. Αλλ’ αφού θητεύουσιν επιπόνως και δεν επαρκούν να τραφώσιν εκ του ιδρώτος των, αφού οι λεγόμενοι αντιπρόσωποί των δεν παύουν να ψηφίζωσιν ελαφρά τη καρδία φόρους και φόρους και πάλιν φόρους, ας τους θρέψωσιν επί μίαν ημέραν εκ του βαλαντίου των.

Ανέκαθεν τα αξιώματα ήσαν αγοραστά. Και αφού η επάρατος πλουτοκρατία είναι άφευκτον κακόν, κατά ποίον άλλον τρόπον θ’ αποκτώνται τ’ αξιώματα; Πράγμα το οποίον έχασε προ πολλού πάσαν ηθικήν αξίαν, μόνον διά χρημάτων είναι κτητόν. Και ούτως επόμενον ήτο να καταντήσουν τα πράγματα. «Ουδέν κακόν άμικτον καλού». Ευτύχημα μάλιστα νομίζω ότι δεν ανεφάνη επιφανής τις πολιτευτής εις τα μέρη ταύτα.

- Πώς είπες; ηρώτησεν απορήσας ο ξένος.

- Λέγω ότι λογίζομαι ως ευτύχημα το ότι δεν ανεφάνη τις εκ των λεγομένων επιφανών πολιτευτών εις τας νήσους ταύτας. Ενθυμούμαι τι συνέβη προ πολλών ετών, όταν είχε γίνει τις υπουργός, βουλευτής γείτονος επαρχίας. Οι κουρείς έκλεισαν τα κουρεία των, οι καφεπώλαι τα καφενεία των, οι υποδηματοποιοί επώλησαν τα καλαπόδια των. Δεν υπήρξε βοσκός, όστις να μη διωρίσθη τελωνοφύλαξ, ούτε αγρότης, όστις να μη προχειρισθεί εις υγειονομοσταθμάρχην. Τότε είδομεν πρώτην φοράν κι εδώ εις την νήσον λιμενάρχην φουστανελλάν. Ο εκ της γείτονος επαρχίας υπουργός μας τον είχε στείλει ως δείγμα περίεργον υπαλλήλου. Ο Θεός μάς ελυπήθη και δεν παρεχώρησε να γεννηθεί επιφανής τις εδώ, εσκλήρυνε δε την καρδίαν μας και δεν εδέχθημεν εισβολήν ξένου υποψηφίου. Ιλιγγιώ να φαντασθώ τι θα εγίνετο. Όλοι οι πορθμείς θα εγκατέλειπον τας λέμβους των, οι κυβερνήται θα έρρπτον έξω τα πλοία των, οι ναυπηγοί θα επετούσαν τα εργαλεία των και θα εζήτουν δημοσίας θέσεις. Διότι μη νομίσεις ότι η θεσιθηρία γεννάται μόνη της. Τα δύο κακά αλληλεπιδρώσιν. Η ακαθαρσία παράγει φθείρα και ο φθειρ παράγει την ακαθαρσίαν. Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών, τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων, τα οποία αποζώσιν εξ αυτού, παχυνόμενα επιβλαβώς, σηπόμενα, ζωύφια βλαβερά, ύδατα λιμνάζοντα, παράγοντα αναθυμιάσεις νοσηράς, πληθύνοντα την ακαθαρσίαν. Ευτυχώς δεν υπήρξεν ενταύθα έδαφος κατάλληλον, διά να γεννηθεί το θρέμμα το καλούμενον επιφανής και ούτως απηλλάγημεν της τοιαύτης αθλιότητος μέχρι της ώρας. Η δωροδοκία δε την οποίαν βλέπεις τόσον γενικευμένην ως εκλογικόν όπλον, είναι κατ’ εμέ το μικρότερον κακόν. Όστις όμως δυσφορεί επί ταύτη ας μη μετέχει του εκλογικού αγώνος, μήτε ως εκλογεύς μήτε ως εκλέξιμος. «Κυάμων απέχεσθε…»

ΠΟΡΕΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΠΟΛΥ ΛΕΠΤΟ ΠΑΓΟ

ΕΜΠΡΟΣ - ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΕΡΑ

Κάποτε μου είπε ένα παιδί
πως χρόνους
τέρμινα πολλά
τα περιστέρια ο Οδυσσέας εμελέτα.
"Μήν τρέχει ο λογισμός
στο αγνό λευκό μονάχα
στις ζυγισμένες τροχιές
στα δευτερόλεπτα
που ανοίγουνε και κλείνουν με μανία.
Χρόνους
και τέρμινα πολλά
το πετεινό ζητούσε
που τούχαν κόψει της ουράς του τα φτερά
σαν πέρασε αντίπερα
οι Συμπληγάδες".
Μονάχα εάν από την ουρά μας χωριστούμε
σε τούτο το ωραίο
το μέγα κάλεσμα να γίνουμε ανθρώποι
θα βγούμε αντίπερα
αδέλφια

Φίλε μικρέ
σ' ευγνωμονώ που μού μαθες
πόσα αποθέματα ακριβά
ο τόπος
που πατούμε
έχει κρυμμένα
την ώρα που εμφανίστηκα
τον δάσκαλο να παίξω.

Πελαγοφίαλος



ΠΟΡΕΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΛΕΠΤΟΥ ΠΑΓΟΥ


1. ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ

Φοβούμαι ότι όλοι - όλοι ανεξεραίτως - βαδίζουμε πλέον επάνω σε ένα στρώμα πολύ λεπτού πάγου. Τόσο λεπτού, που δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος κανενός.

Εκτιμώ, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών δεν εξέπληξαν κανένα. Ούτε τους ψηφοφόρους, ούτε τα κόμματα, ούτε την εξουσία.
Υπό μια έννοια, όλα πήγαν πολύ καλά για όλους. Όλοι έμειναν ικανοποιημένοι (με μόνη εξαίρεση ίσως τον κ. Χατζάρα). Αναμφιβόλως. Γι' αυτό και έσπευσαν να τα εκθειάσουν. Σε αυτούς περιλαμβάνω και τον υποφαινόμενο. Και εάν δεν εκθείασα τα εκλογικά αποτελέσματα ακόμη, το πράττω τώρα.

Ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών είναι οπωσδήποτε η εξουσία. Αλλά ταυτόχρονα - όπως πάντοτε εξ άλλου - είναι και ο μεγάλος χαμένος. Κερδισμένος, διότι λύνει και δένει, έχει την κουτάλα για να κατεβάζει τον αγκλέουρα, κουμαντάρει κατά βούληση τα κατ' αυτήν μικρά ανθρωπάρια, όπως εμείς, βιώνει την στύση της εκ προοιμίου νόθας επιτυχίας και τον οργασμό της άνευ όρων επιβολής. Χαμένος, διότι δεν ζει. Περιορίζεται στην σφαίρα της σκιάς, στην εκούσια καταδίκη της πλήρους αλλοτριώσεως και υποταγής. Διότι πας εξουσιάζων, εξουσιάζεται βάναυσα αυτοβούλως. Η εξουσία, εκτός από βαρύτατη ψυχική νόσο, αποτελεί και την απαράβατη λογική του συστήματος. Έστω κι εάν η εξουσιαστική νόσος συνεπάγεται πλείστα όσα οδυνηρά συμπτώματα, η εξουσία αποτελεί ταυτοχρόνως και την πλέον ισχυρή δρόγα για μια νοσηρώς διεστραμμένη προσωπικότητα. Μια δρόγα, η οποία είναι όχι μόνο καταπραϋντική, αλλά κυριολεκτικά εκτινάσει. Περισσότερο των υπολοίπων τους υψηλά ισταμένους, ή άλλως πώς βαθέως φυλακισθέντας. Αυτούς, που δεν μπόρεσαν να βιώσουν το πλέον μικρό πηδηματάκι στην τρυφερή νεανική περίοδο, όταν εγκλωβισμένοι στα θερμοκήπια έπερναν μαθήματα από τα τζάκια, τα λόμπυ και τα αδελφάτα, για το πώς θα γίνουν "μεγάλοι και ισχυροί", σπουδάζοντας το δόγμα, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, μόνο που μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους.

Η εξουσία είναι πράγματι μαγκιόρα. Αποφασίζει και επιβάλλει, χωρίς καν να διατάσσει. Αυτό που παρακολουθούμε ολόγυρα και το θεωρούμε ως αποτέλεσμα προαιρέσεως και δραστηριοτήτων πλήθους συμμετεχόντων, είναι αποκλειστικά δικό της δημιούργημα. Απλά, διότι δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, αλλά μόνο σε αυτήν. Γι αυτό φρόντησε να νας επιβάλλει ένα αριθμό ταυτότητος. Το ποιοί είμαστε (εφ' όσον υποτεθεί ότι είμαστε κάτι) ρυθμίζεται από ένα νούμερο, μαρκαρισμένο στα οπίσθιά μας, όπως στα βόδια του ράτζου.
Κοινωνική μηχανική, μπιχεβιορισμός, μηχανισμοί κοινωνικής ενσωμάτωσης - όπως το σχολείο και η στρατιωτική θητεία - μηντιακή πλύση εγκεφάλου με ξέβγαλμα την "σοβαρή" και "έμπειρη" γνώμη " ειδικών, χολιγουντιανό παρασκήνιο που μαραμορφώνει ακόμη μια πιο βάναυσα παραμορφωμένη πραγματικότητα, η οποία στήνεται με βάση τις εντολές των "μυημένων" και τα παθογενή σενάρια παραληρούντων "δεξαμενών σκέψης". Πράγματα και καταστάσεις που χωρούν και σε μια μόνη λέξη: Χαβούζα.
Ο Αθανάσιος Στριγάς είχε γλαφυρά καταγράψει κάποτε, ότι η αποδοχή που διακρίνει τις κότες στο κοινωνικό κοτέτσι, εξαρτάται από το καλαμπόκι που μοιράζεται. Μόνο που οι Μισιρλούδες του συστήματος δεν εργάζονται πλέον στους αγρούς, αλλά σε ολόκληρο το πλέγμα επιβολής της αναπαραγωγής του.

Εκτιμώντας λοιπόν την όποια κατάσταση, στο πρώτο που προσπαθώ να εστιάσω την προσοχή, είναι στους λόγους για τους οποίους αποφάσισε το σύστημα αυτή να λάβει την εν λόγω συγκεκριμένη μορφή. Το αυτό βεβαίως πρόκειται να επιχειρήσω - πριν όλων των άλλων - και στην περίπτωση της εκτίμησης του αποτελέσματος των πρόσφατων εκλογών.
Ίσως μου αντιπαραβάλλουν κάποιοι φίλοι και οι φίλες επισκέπτες - όχι τελείως άσκοπα - ότι το σχήμα που προτείνω είναι υπερβολικό. Η αφαίρεση όμως, ως προσπάθεια να τονιστούν τα κύρια και να περάσουν σε δεύτερο πλάνο τα λιγότερα σημαντικά, χαρακτρίζεται από την φύση της από το στοιχείο της υπερβολής. Η ανάδειξις όμως των κομβικών δεδομένων είναι αυτή, που επιτρέπει τον εντοπισμό κάποιων ουσιαστικών διαδικασιών, ειδικά στην περίπτωση που επιχειρείται αυτές να κρατηθούν αφανείς με την σκόπιμη επικάλυψή τους. Αναμφίβολα και οι υπόλοιπες μεταβλητές, που συμμετέχουν στην συγκρότηση μιας κοινωνικής πραγματικότητος, διαθέτουν σχετική ελαστικότητα και αυτονομία έναντι του ασφυκτικά έντονα προσδιοριστικού ρόλου του συστήματος. Δεν σκοπεύω να τις παρακάμψω, ή να τις αποσιωπήσω, εφ' όσον όμως πρώτα τύχει επεξεργασίας το κεντρικό ερώτημα που έθεσα.

Αξίζει νομίζω μετά από αυτήν του γενικού χαρακτήρος αναφορά - την οποία κρατάω για να την επαναφέρω στο τέλος αυτής της προβληματικής - θέλω να τοποθετηθώ στους επι μέρους συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία, ως μέρη του συστήματος. Διότι - ας μου επιτραπεί η παρατήρηση χωρίς να θέλω να θίξω κανένα συγκεκριμένα - ότι εφ' όσον ο καθείς δεν απεργάζεται την ανατροπή του συστήματος βάσει συγκεκριμένης και ζώσης στρατηγικής και τακτικής, και όχι βερμπαλιστικά ή ευρισκόμενος σε φάση ονειρώξεων - αποτελεί εκούσιο ή ακούσιο τμήμα του. Αφού όμως προτάξω μια παρατήρηση, στην οποία αποδίδω χαρακτήρα - κλειδί, όσο αφορά την εκλογική στραγική της εξουσίας, η οποία ελέγχει μεν τα κόμματα, αλλά λειτουργεί πρωτίστως υπέρ άνω όλων των συμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία:


2. ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Κακώς αποδίδεται αποκλειστικά στον "πρωθυπουργό" η στρατηγική πολιτικοποίησης των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, με αφορμή τις δηλώσεις του, ότι εάν αποτύχει το κόμμα του σε αυτές, θα προβεί στην διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Κατ' αρχήν αυτή η δήλωση, σε μια φάση που η κυβέρνηση υφίσταται γοργότατη φθορά στην εκλογική πελατεία της αλλά και γενικότερα, συσπειρώνει περισσότερο τους αντιπάλους παρά τους οπαδούς της. Αυτό που διακήρυξε έμμεσα ο κ. τζέφρυ, είναι ότι σε περίπτωση που το κόμμα του δεν έχει ικανοποιητική επιτυχία, θα επέλθη μια ρωγμή στους δια ψευδών διακηρύξεων επιβεβληθέντας απαταιώνας - πάτρωνας του μνημονείου. Στην ουσία δεν μπορεί να υπάρξει πιο αφελής εκλογική καμπάνια. Για ποιο λόγο όμως ένας παπατζής - δηλαδή αποδειγμένα μέγας μάστορας της πολιτικής εξαπατήσεως - ναρκοθετεί χονδροκομμένα τις πενιχρές ελπίδες να κρατηθούν στο μαντρί του κάποιοι αφελείς ή πελάται;

Αντίστοιχη όμως πολιτικοποίηση ενός άλλου είδους εκλογών κλιμάκωσαν και άπαντες οι λοιποί. "Aντιμνημονιακοί" και μη. Ακόμη και η σούπερ υπεραυξημένη αποχή, πολιτική δυσαρέσκεια κατέγραψε. Πρόκειται δηλαδή για εκλογές, οι οποίες μόνο δημοτικό και περιφερειακό χαρακτήρα δεν είχαν.
Θα αντιπαραθέσει ίσως κάποιος, ότι οι δημοτικές εκλογές σχεδόν παντού και ανέκαθεν αποτελούν κοκορομαχίες κομμάτων, στις οποίες τα τοπικά προβλήματα επιτελούν μόνο ρόλο προσχήματος και νομή λείας μεταξύ ομάδων μαφιόζικου χαρακτήρος, που λειμαίνονται τους δήμους και τις κοινότητες. Αυτό βεβαίως είναι πραγματικό. Όμως, πάντοτε στα πλαίσια αυτής της διαστροφής δεν παύουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου των εκλογέων να υπάρχουν με θολό τρόπο και κάποια από τα γνήσια τοπικά προβλήματα. Σε αυτές τις εκλογές η μεγάλη - αν και προκρούστεια ταλανισμένη - έννοια που λέγεται ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ήταν παντελώς απούσα.

Για ποιον όμως λόγο αποβλέπει η εξουσία στην πλήρη αποπομπή της αυτοδιοικητικής προβληματικής, στην φάση μάλιστα όπου επιβάλλεται άνωθεν και έξωθεν η εφαρμογή ενός τελείως νέου συστήματος περιφερειακής (αποδι)οργάνωσης; Και γιατί η μετατροπή της χώρας σε ένα ταψί μπακλαβά σε γαμήλιο τραπέζι ληστών καταλήγει να είναι το τριτεύον θέμα, ακόμη και από αυτούς που έχουν κριτική διάθεση έναντι του συστήματος;
Πολλοί θεωρούν, ότι με την επιβολή του μνημονίου το σύστημα περνάει κρίση. Αυτή η εκτίμηση όμως δεν είναι ορθή. Αναμφίβολα το σύστημα πατάει με αυτήν την επιλογή επάνω σε ένα πολύ λεπτό στρώμα πάγου. Δεν πρόκειται όμως για κρίση, αλλά για το πάρσιμο μιας προαποφασισμένης και πολύ έντονα μελετημένης, απίθανα κλειστής στροφής, με στόχο να ξεφύγει το όχημα από την πίστα και να τσακιστεί επάνω στα παραπέτα. Εδώ ο στόχος από πλευράς συστήματος δεν είναι η πίστα, αλλά το όχημα. Γι' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν τα συνεργεία που περισυλλέγουν τα συντρίμμια και τα πετούν στους κάδους νεοταξικής ανακύκλωσης.
Όμως η στροφή δεν παύει να είναι υπερβολικά κλειστή, φέρνοντας προσωρινά όλη την πίστα σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Διότι μέσα στην φούρια και τον πανικό μπορεί να αρπαχτούν και άλλα σασιά. Άρα χρειάζεται προσοχή.

Η προσοχή που επιβάλλεται να δαπανήσει το σύστημα στην φάση της μνημονιακής καταστρόφας αφορά τον κίνδυνο που συνδέεται με την αμφισβήτηση του ιδίου. Δηλαδή την εμφάνιση ανατρεπτικών διαθέσεων, που δομούν συγκεκριμένες ουτοπίες. Άρα πρέπει να ξεχερσωθεί το έδαφος επί του οποίου μπορεί να αυγατίσει μια επαναστατική προοπτική.
Βάση όμως της δημοκρατίας είναι το πρωτογενές κύτταρό της. Εκεί όπου δημοκρατία δεν σημαίνει αντιπρποσώπευση, αλλά άμεση συμμετοχή. Τουτέστιν οι οργανώσεις βάσης σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες στηρίζονται στην άμεση δημιουργική συμμετοχή των πολιτών. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε και έπρεπε να είναι μια ουσιαστική αυτοδιοίκηση.

Λίκνο της Δημοκρατίας κατά την κλασσική περίοδο υπήρξε η Πόλις. Όταν η Πόλις μετετράπη σε συμμαχία και η συμμαχία σε ηγεμονία, η Δημοκρατία εξέλιπε. Δεν είναι δυνατόν μια Δημοκρατία να εξασκεί καταπίεση σε άλλους. Η διαπίστωση, ότι "λαός που καταπιέζει, καταπιέζεται" είναι ορθή και έχει μοιραίες συνέπειες γι' αυτούς που θεωρούν την Δημοκρατία προνόμιο γκρούπας.
Μια ουσιαστικά επαναστατική προοπτική, δεν μπορεί παρά να προσβλέπει προς μια ζωντανή και ειλικρινή Δημοκρατία, η οποία αναδυκνύει την προσωπικότητα μέσα από την συλλογικότητα, πέρα από την μονοκουλτούρα της ισοπεδωμένης κολλεκτίβας, πέρα από την ανάθεση του πεπρωμένου στις αλλότριες χείρες γόνων, κομισσάριων, "ειδικών" με "αγαθές προθέσεις", οι οποίοι θέλουν σώνει και καλά να καθήσουν στο σβέρκο μας και να παίξουνε τάβλι στην πλάτη μας, μόνο και μόνο επειδή ο κηπουρός των θερμοκηπίων που επωάσθησαν ισχυρίστηκε ότι αυτοί φέρνουν την καλύτερη ζαριά. Ο Λόγος στην Δημοκρατία αποτελεί Έργο. Έργο άμεσης δημιουργικής προσφοράς ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ. Και αυτό συντελείται στις πρωτογενείς εκκλησιαστικού χαρακτήρος οργανωτικές μονάδες, όπου αυτή συσπειρώνεται. Σε μια κοινωνία όπου κατισχύουν οι ιδέες και όχι τα ιδεολογήματα, το προσωπικό παράδειγμα και όχι το καουμποϋλίκι, η ταπεινοφροσύνη των υψηλών οραμάτων και όχι το μανατζεριλίκι των μηχανισμών. Διότι έτσι μόνον μπορεί το τοπικό να αναδεικνύει και ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ το κεντρικό, χωρίς να καταδυναστεύει το κεντρικό την Κοινότητα. Δίοτι διαφορετικά, "ενώ ο Λόγος είναι κοινός, προποιούμεθα ότι έχουμε ιδίαν φρόνησιν". Το σύνθημα "να σκεφτόμεθα οικουμενικά και να δρούμε τοπικά" δίδει το προβάδισμα στο ουσιαστικό υποκείμενο της Δημοκρατίας που είναι ο Πολίτης, δηλαδή όχι ο ιδιώτης, όχι το τομαράκι, αλλά ο τον Κοινόν Λόγον προάγον. ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΥΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΣΗ ΕΝΤΑΣΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.


3. ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΚΗ ΦΕΡΟΝΤΑΣ

Πολύ λεπτό το στρώμμα του πάγου επάνω στο οποίο πατούμε. Το ίδιο όμως ισχύει και για την εξουσία. Διότι εάν αυτό σπάσει και πέσουμε μέσα στο παγωμένο νερό, κάθε θραύσμα πάγου είναι καφτερό και αιχμηρό. Δηλαδή μπορεί να αποτελεί όπλο, στα χέρια αυτών που είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι. ΔΙΟΤΙ - ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ - Ο ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΟΒΑΤΑΙ. Με την διαφορά, ότι κάθε μάχη απαιτεί στράτευμα. Κάθε αξιόμαχο στράτευμα όμως προϋποθέτει την στράτευση, την εκπαίδευση, την σιδηρά αυτοπειθάρχιση, την ανάδειξη στρατηγικής, την επιθετική τόλμη, την ευφυία των ελιγμών τακτικής υποχωρήσεως, αλλά υπέρ άνω όλων την ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΙΜΗΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΜΩΣ ΕΚΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ.
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΑΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΛΑ Η ΑΙΣΘΗΣΗΣΙΣ ΤΙΜΗΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΚΑΤΕΛΙΨΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ, ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΗΡΩΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΓΟΝΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ "ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ ΣΤΟΥ ΞΕΠΕΣΜΟΥ ΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΦΤΕΡΑ - ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΩΤΕΙΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ".


4. ΧΑΣΑΝ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ - ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΧΑΝΟΝΤΑΣ

Πράγματι όλοι κέρδησαν. 'Ομως χάνοντας. Όπως άδουν οι "Πυξ Λαξ":

"Aγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα...

...Οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν όπου και να 'σαι"
Ή κατά Γιάννη Αγγέλακα:
"Ο χαμένος τα παίρνει όλα".

Φρονώ ότι ορθή υπήρξε η γενική διαπίστωση ότι αυτός που πριμοδοτήθκε περισσότερο όλων από το εκλογικό αποτέλεσμα ήτο το ΚΚΕ. Με μία άνοδο πέντε χιλιάδων ψήφων από τις τελευταίες εκλογές πέτυχε να εδραιώσει άνευ προηγουμένου την στρατηγική που έθεσε στα πλαίσια της μεταπολίτευσης. Ως τιποτένιο για την υπόθεση του λαού κοινοβουλετικό εξάρτημα μιας κοινοβουλευτικής βιτρίνας. Χώρος του επαναστατικού βερμπαλισμού και της επαναστατικής γυμναστικής, με στόχο την εκτόνωση, το υλικό και ψυχολογικό βόλεμα αμετανόητων στελεχών, μελών και οπαδών.
Μακρόθεν του ρίσκου της όποιας συγκρουσιακής επιλογής με το σύστημα. Φράση αντί αναλύσεως, πρόσδεση στο παρελθόν αντί οραματισμού για το μέλλον, συνθηματολογία αντί ουσιαστικής ζυμώσεως, λιώσιμο σόλας σε πορείες αντί συσπείρωσης με συγκεκριμένες στοχεύσεις, "προοδευτισμός" όπως αυτός παράγεται στα σεντούκια της Μπίλντμπεργκ αντί αμφισβητήσεως των τρωτών σημείων του συστήματος, όπου μπορούν να επάλθουν πλήγματα.
Μετά από ένα χρόνο κλιμάκωσης του μνημονίου ένα κόμμα αμφισβήτησης όφειλε να έχει τουλάχιστον θεαματική άνοδο της επιρροής του. Αντ' αυτού ακίνδυνη στασιμότητα, η οποία εξασφαλίζει την συνέχιση της συμμετοχής των στελεχών στα σαλόνια της εξουσίας, την ασυλία από διώξεις στα μέλη, την παρηγοριά της ανέξοδης εκτόνωσης στους οπαδούς.
Σφυροδρέπανα καταλληλότατα για να ξύνουν πατσές.

Ο δεύτερος μεγάλος κερδισμένος από το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αναμφιβόλως το "κυβερνόν" "κόμα" και προσωπικώς ο κ. "πρωθυπουργός".
Τι όμορφα στρώνει τα πράγματα η εξουσία! Αφ' ενός σου δωρίζει την ηδονή της πλοήγησης του σαπιοκάραβου για να το ρίξεις στους υφάλους, αφ' ετέρου μόλις αυτό αρχίζει να μπάζει νερά, σου φέρνει το ιπτάμενο μηχάνημα του Παλαιοκώστα, για να την κάνεις με μαλακά πηδηματάκια.
Αφού έτσι κι αλλιώς για πνύξιμο το πηγαίνουμε, τι πιο ωραία απαλλαγή να μας διώξουν αφού το πετάξαμε στο ποτάμι με δεμένη πέτρα στο λαιμό.
- Δεν μας αφήσατε να ολοκληρώσουμε το έργο μας!!! Αλήτη λαέ εσύ φταις!!! θα φωνάζουμε επάνω στα μπάζα μιας χώρας, παίρνοντας το αεροπλάνο για την Μινεσότα, πριν την διεθνή προαγωγή στα θέρετρα της παγκόμιας δικτατορίας.
Πράγματι χοντρή επιτυχία μόνο μέσα σε ένα χρονάκι με στόχο την ήρεμη απαλλαγή. Απώλεια σχεδόν ένός εκατομμυρίου ψήφων. Μαγκιά, χοντρή μαγκιά.
Τότε βέβαια θα ανοίξουν οι δουλειές και για το έτερον ήμυσι του κ. Τούρκογλου, στα πλαίσια της κυβέρνησης συνασπισμού αποκομμάτων, που θα λάβει εντολή να "ολοκληρώσει" το "έργο".
Μόνο μια σημαντική παράλληψη καταγράφηκε. Αμελήσατε να φαρδύνετε λίγο τις πόρτες για να μπορέσει να εξέλθει και ο "αντιπρόεδρος".

Ο τρίτος μεγάλος κερδισμένος του εκλογικού αποτελέσματος είναι ο κ. Σαμαράς και οι οπαδοί του. Πράγματι επέτυχε στα πλαίσια κατεδάφισης των δομών της μεταπολίτευσης, που αποβλέπουν στην κατάργηση πάσης πλασματικής ευστάθειας του καθεστώτος, στην μετατροπή της ΝΔ. σε μια μεγάλη Πολιτική Άνοιξη. Δηλαδή από κόμμα "εξουσίας" σε απόκομμα του 15% συνυπολογιζούμενης της αποχής, την οποία αυτός βασικά χρεώνεται, ως αξιωματική "αντιπολίτευση" ενός κοινοβουλίου με πλήρως μπαταρισμένη "κυβέρνηση".
Ικανότερος στο νιού σπικ από τον τύποις αντίπαλό του επέτυχε να ονομάσει την γκρούπα "κόμμα", τον συντηρητισμό "ανατροπή", τον άκρατο πατερναλισμό "δημοκρατία βάσης", τις γενικόλογες διακηρύξεις "πρόγραμμα".
Με απώλεια μισού εκατομμυρίου ψήφων επέτυχε να φέρει την άνοιξη μέσα στι φθινόπωρο, εδραιώνοντας την μονοκρατορία του μέσα στο απολειφάδι της ΝΔ.
Ίσως μετά τις συμφορές που αναμένονται να φέρει η κλιμακούμενη κυβέρνηση γκρουπούσκουλων χρειαστεί κάποιος "σωτήρας". Μόνο που δεν θα υπάρχει τότε πλέον χώρα.

Οι κκ. Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη και Κουβέλης κέρδησαν και αυτοί, εφ' όσον σε συναργασία με τον κ. Τούρκογλου βρέθηκαν πιο κοντά στην καρέκλα. Ακόμη και ο ιδιοκτήτης ενός γραφείου κηδειών είναι επιχειρηματίας. Μόνο που παράγει πραγματικό έργο, διότι δεν ενταφιάζει χώρες.

Η ολόθεν αναδυόμενη πτωμαΐνη είναι επόμενο να πριμοδοτεί πλουσιοπάροχα τους βαμπιριστάς. Έτσι και ο κ. Μιχαλολιάκος ενίκησε με το 5%. Δυστυχώς για το ποντίκι που βρυχάται έχει κατατεθεί κόπυ-ράιτ από τον Ροζ Πάνθηρα. Έτσι για την "χρυσή" "αυγή" (ευτυχώς που δεν ζήτησε κοπυ-ράιτ ο Αλάιστερ Κρόουλυ) έμεινε μόνο ο αρουραίος που βρυχάται. Οι υπόνομοι του ναζισμού έστω κι αν έχουν βαθιά τις ρίζες τους στον σιονισμό και στην Γουώλλ Στρητ, ο Χίτλερ ήταν μόνο η γενική πρόβα για τον αντίχριστο. Η επιλογή πέφτει πλέον στους κινέζους, για να αναδειχθούν σε επικεφαλείς της παγκόσμιας δικτατορίας και αυτοί προθυμοποιήθηκαν να αγοράσουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Οι κινέζοι φασίστες, είναι εμπορικά μυαλά και μαζεύουν τον παρά ακόμη και με κινητά εκτελεστήρια αντιπάλων του καθεστώτος, με στόχο την αφαίρεση και εμπορεία ανθρωπίνων οργάνων. Σε μια εποχή, όπου όλα πωλούνται και αγοράζονται, δύσκολα μπορεί να γίνει γούνα βιζόν από τρωκτικά. Αλλά για αποψίλωση του πατριωτικού χώρου καλά είναι.

Ζητώ συγγνώμη από τον κ. Αλαβάνο που δεν θα επεκταθώ στο πρόσωπό του. Το γιαούρτι μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση στην επιδερμίδα, όχι όμως στα πληκτρολόγια.


5. ΠΟΡΝΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Αγαπητή μου εξουσία:

Τα έστησες όλα ωραία και καλά. Έφτιαξες την αποχή πλειοψηφία, για να γίνει ακόμη πιο σαθρό το δοτό σου καθεστώς της μεταπολίτευσης.
Γελάς ακόμη και με αυτούς που έκαναν αποχή για να διαδηλώσουν μια αγωνιστική πράξη απόρριψης της πράσινης τσόχας με την σημαδεμμένη τράπουλα που έστησες.
Ξεχερσώνεις Γη Αγία με όγκους διοξίνης. Βλέπεις τα ταπεινά σπόρια στην παλάμη μας και θέλεις να είναι σάπια και μεταλλαγμένα.
Όμως εδώ είναι θαμμένα τα κόκαλα των προγόνων.
Το δάκρυα τόσων προδομένων. Τα αιμοσφαίρια αυτών που εδώ και χιλιάδες χρόνια γραπώνονται στο συρματόπλεγμα και το σφίγγουν για να το σκίσουν.

Πατάμε αγάπη μου επάνω σε λεπτό, πολύ λεπτό πάγο.
Γνωρίζεις πόσες φορές πνιγήκαμε τα μπάσταρδα.
Όμως
πρόσεξε
τον Γιάννη:
ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ.