ΚΕΝΤΡΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ "Η ΕΚΜΕΤΑΛΑ"

"Δείξε μου το δούλο σου, να σου πω ποιός είσαι"
Λαϊκή παροιμία προηγμένης χώρας


Θυμάμαι μια ιστορία που άκουσα παλιά για τον μακαρίτη τον μαστρ΄Αντώνη.
Το 1941 ο μαστρ΄Αντώνης έκανε 28 χιλιόμετρα ποδαρόδρομο, για να βρή τρεις φέτες ψωμί και ένα φλιτζανάκι λάδι σε κάποιο μαυραγορίτη. Χωρίς να φάη μπουκιά. Στόχος του ήταν να μην πεθάνη η γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του από την πείνα.
Στη γυναίκα του είπε ότι δεν χρειαζόταν να φάη τίποτε, γιατί ήταν χορτάτος.
Η γυναίκα έδωσε κάτι κλάσματα φέτας ψωμιού και μια κουταλιά λάδι στο κάθε παιδί. Και αυτή δεν έφαγε τίποτε.
Πρόσφερε όμως μια φέτα ψωμί στη γειτόνισσα, γιατί είχε κι αυτή δυο παιδιά.
Όλα τα παιδιά επέζησαν. Και ο μαστρ΄Αντώνης με την κυρά του. Και η γειτόνισσα.
Μα αυτός που σώθηκε επίσης ήταν η ανθρωπιά.
Θα μου πείτε, τότε ήταν άλλες εποχές. Σήμερα πρέπει να ψάξουμε για την ανθρωπιά με το μικροσκόπιο.

Σωστή παρατήρηση. Σήμερα ο κόσμος έγινε κακός. Φτάσανε να κατηγορούν ακόμη και τον κύριο Μαγγίνα. Αυτόν τον πονόψυχο ανθρωπιστή, που όχι μόνο πασχίζει να βάλη το ασφαλιστικό σε σειρά, αλλά έκανε και τη βίλα του, δωρεάν ξενώνα για άστεγους Πακιστανούς. Χωρίς το παραμικρό όφελος.

Εγώ όμως τον κύριο Μαγγίνα τον υπεραγαπώ. Υπάρχει καλύτερος άνθρωπος σ΄αυτόν τον πλανήτη; Υπάρχει μεγαλύτερος αλτρουιστής; Ή θα μου πείτε τώρα για κανένα Μαχάτμα Γκάντι, που γύρναγε ξυπόλυτος και το άλλο το κομμούνι το Γρηγόρη Λαμπράκη και θα με κάνετε έξω φρενών!

Ο κύριος Μαγγίνας, σαν ακριβοδίκαιος άνθρωπος, εκτίμησε την αγάπη, που τρέφω για το πρόσωπό του και παραχώρησε φιλικά μια συνέντευξη σ΄αυτή τη σελίδα. Απέναντι στα άλλα μέσα επικοινωνίας είναι λιγομίλητος και προσεκτικός σ΄αυτά που λέει. Εδώ σε μας άνοιξε την καρδιά του και τα είπε όλα. Γιατί γνωρίζει ότι εμείς τον αγαπάμε. Οι άλλοι απλά τον ζηλεύουν. Μα θα μου πείτε, ότι έσπρωξε για να μπή η κόρη του στον ΟΤΕ. Απλά το έκανε για να μας συνδέση αυτή τηλεφωνικά για τη συνέντευξη. Και για να σας προλάβω: Μην μου κοπανήσετε ότι έκανε τα ίδια και με το γιο του στο ράδιο. Απλά το έκανε για να μεταδοθή η συνέντευξη, που ακολουθεί.

Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Υπουργό για τη γενναιοδωρία του απέναντί μας. Με αυτό το τρόπο δεν πιστοποιεί μόνο την ανωτερότητα των επιλογών του, αλλά υπογραμμίζει και τη γενικότερη εκτίμηση που τρέφουν οι πολιτικοί αξιώσεων απέναντι σε μια ιστοσελίδα, όπως η παρούσα, που καταδεικνύεται επάξια της μεγαλοσύνης τους.

Όσο αφορά τη συνέντευξη, εμείς ΑΠΛΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕ:

- Καλημέρα σας κύριε Υπουργέ.
- Καλημέρα και από μένα κύριε Μποστοπέλ.
- Κάποια εφημερίδα δημοσίευσε ότι απασχολείτε τρεις ανασφάλιστους αλλοδαπούς.
- Απλά τους φιλοξενώ.
- Σας κατανοώ. Πρόκειται οπωσδήποτε για συκοφαντία. Εξάλλου όλος ο κόσμος σας λατρεύει. Ακούω και διαβάζω τόσο εγκωμιαστικά σχόλια στα μαζικά μέσα ενημέρωσης για σας. Καθημερινά σας κολακεύουν όλο και περισσότερο. Κάνετε μια εκπληκτική επικοινωνιακή πολιτική. Νομίζω ότι είστε ο καλύτερος από επικοινωνιακής πλευράς. Δεν νομίζω να υπάρχη καλύτερος.
- Απλά υπερβάλλετε. Απλά υπάρχει κάποιος που είναι ακόμη καλύτερος. Πρόκειται για τη Χάρυβδη. Στο τελευταίο μπάλλ-μασκέ της βουλής μεταμφιέστηκε σε Ξένιο Δία.
- Δεν νομίζω να υπάρχει όμως πιο φιλόξενο μέλος στην κυβέρνηση από εσάς.
- Απλά υπάρχει. Είναι ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης. Με τόσες φυλακές στη διάθεσή του, παρέχει φιλοξενία σε πολύ περισσότερα πρόσωπα.
- Για σας η έννοια της φιλοξενίας μοιάζει να κατέχη δεσπόζουσα θέση στο σύστημα αξιών. Ποιόν θα βλέπατε εκτός συναγωνισμού από αυτή την σκοπιά;
- Απλά τον Τζωρτζ Μπους. Φτάνει να φιλοξενηθή κάποιος στο Γκουαντανάμο για μερικές μέρες. Αυτή η φιλοξενία του μένει αλησμόνητη.
- Απέναντι στην συκοφαντική επίθεση που δεχτήκατε από την εφημερίδα του ψεύδους ο κύριος Κυβερνητικός Εκπρόσωπος σας στήριξε. Με ποιό τρόπο σκοπεύετε να εκφράσετε τις ευχαριστίες σας σ΄αυτόν;
- Απλά θα του προτείνω να τον φιλοξενήσω. Κάποιες από τις κάλτσες που έπλυναν οι Πακιστανοί δεν καθάρισαν. Μια εύστοχη επιχειρηματολογία ξεπλένει τα πάντα.
- Ποιούς άλλους πολιτικούς θα θέλατε να φιλοξενήσετε;
- Απλά ο σκύλος στη βίλα έχει πάθει φαρυγγίτιδα. Ευχαρίστως θα φιλοξενούσα τους κυρίους Πάγκαλο, Βενιζέλο και Καρατζαφέρη.
- Εμένα είστε διατεθειμένος να με φιλοξενήσετε;
- Απλά απαντήστε μου αν είστε παντρεμένος.
- Είμαι.
- Απλά τότε πρέπει να είστε ξεφτέρι στο σφουγγάρισμα. Όποτε θέλετε περάστε. Φέρτε όμως και ένα πακιστανικό λεξικό. Υπάρχει ξέρετε καταμερισμός.
- Ο κύριος Πρωθυπουργός έχει αποπέμψει κάποιους πρώην συνάδελφους σας από τις θέσεις που κατείχαν.
- Απλά δεν ήταν δυνατό να φιλοξενή στην κυβέρνηση πρόσωπα που δεν ήταν σε θέση να συγυρίσουν τα ασυγύριστα.
- Εσείς βλέπετε ίσως κάποιες αδυναμίες, κάποια λάθη στα μέτρα που προωθείτε;
- Απλά ήταν λάθος που δεν κατέταξα τους υπουργούς στα βαριά και ανθυγειινά επαγγέλματα. Προβλέπεται πολύ βαρύς χειμώνας εφέτος.
- Ποιά θεωρείτε σημαντικότερη αρχή της φιλοξενίας;
- Απλά φτάνει να τους πείσεις ότι σε θέλει το 42%. Μετά φιλοξενείς όποιον θες, όπου θες, όπως θες.
- Κύριε Υπουργέ σας ευχαριστούμε που μας παραχωρήσατε μια τόσο διευκρινιστική συνέντευξη. Εμείς απλά θα τη φιλοξενήσουμε στην ιστοσελίδα.
- Φιλοξενία το λες αυτό; Αυτό είναι σκέτη εκμετάλευση, εμπαιγμός. Έχε χάρη που είσαι ασφαλισμένος, με τόσους ασφαλίτες που σ΄έχουνε στη καρδιά τους, αλλιώς θα έβλεπες ποιό ΙΚΑ θα σου έστελνα.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ (ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΣ)

Ζητώ συγνώμη για τον χαμηλό ήχο στο κλιπάκι.
Η μηχανή λήψεως που διαθέτει η σελίδα είναι ματρακάς.
Όμως με την αγάπη που την περιβάλλετε θα προμηθευτή και καλύτερη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σας και στο ποντικάκι σας.

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΕ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΗ ΘΑΥΜΑ

Παράτησε τα θαύματα, τη μάσκα πέταξε
εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε

Νίκος Εγγονόπουλος

Στις ειδήσεις ακούσαμε ότι η κυβέρνηση πρόκειται να αγοράση άρματα μάχης κόστους (συνειδητά δεν γράφω αξίας) 420 εκατομμυρίων Ευρώ.

Χριστούγεννα με άδειο τραπέζι για πολλούς. Γιορτές όχι για να χαρής, αλλά για να σπαζοκεφαλιάσης, με τι προσόντα θα πας στην αγορά για τα απαραίτητα. Μην ξεχνάμε ότι ο λαός έχει και κάποιο φιλότιμο. Άκουσα μια ηλικιωμένη κυρία να λέη στην τηλεόραση, ότι εφέτος για πρώτη φορά δεν θα μπορέση να πάρη ούτε το πιο φτηνό δωράκι για το εγγονάκι της.

Για μια ακόμη φορά ο Χριστούλης θα γεννηθεί μέσα στον ταπεινό στάβλο. Αυτή τη φορά όμως θα λείπουν τα ζώα για να να ζεστάνουν με την αναπνοή τους το Θείο Βρέφος μέσα στη φάτνη. Θα έχουν γίνει μπριτζόλες στα κάρβουνα στα πάρτυ καλοταϊσμένων πολιτικών, δημοσιογράφων, γραφειοκρατών, επενδυτών που έχουν μεταφέρει τον κύκλο εργασιών τους σε γειτονικές χώρες γιατί οι ξυπόλητοι δουλεύουν φτηνότερα.
Εξάλλου πότε οι χορτάτοι σκέφτηκαν τους πεινασμένους; Την πάρτη μας, μεγάλε. Τα υπόλοιπα είναι ωραία κηρύγματα. Για να παίρνουμε ψήφους, να έχουμε ακροαματικότητα, να πείθουμε τους αφελείς ότι είμαστε δήθεν απαραίτητοι. Στο φινάλε είμαστε άνθρωποι καθώς πρέπει.
Ίσως μόνο το άχυρο στη φάτνη να είναι αυτή τη φορά πιο μαλακό. Αν το φρόντισαν αυτοί που παράγουν μεταλλαγμένα.
Θα πάμε βέβαια και στη Εκκλησία. Για να ακούσουμε και την παραβολή εναντίον των φαρισαίων. Άψογα.

Δεν μας είπε η κυβέρνηση όμως τι προτίθεται να υπερασπίση, με την αγορά των αρμάτων, όταν όλα γύρω της ξεχαρβαλώνονται με τις επιλογές της ακόμη περισσότερο. Διότι για να υπερασπιστής κάτι, πρέπει πρώτα και κύρια να μοχθής για να φαίνεται αυτό άξιο υπερασπίσεως.

Σκοπεύει μήπως να μας υπερασπίση από την Τουρκία, όταν επιτρέπει στους τούρκους "πολιτικούς", να φανατίζουν τη μουσουλμανική μειονότητα, παρεμβαίνοντας αυτοπροσώπως μέσα στην Ελλαδική επικράτεια, αποκαλώντας τη "τούρκους", φανατίζοντας τη, παραβιάζοντας τις διεθνής συνθήκες και οργανώνοτας εκδηλώσεις ενάντια στο ελλαδικό κράτος ευρισκόμενοι μέσα σε από αυτό; Δηλαδή τι αφήνουν αυτοί οι παιδαράδες από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες χωρίς να το ξεφτιλίσουν με την απαράδεκτη ανοχή, ή ακόμη και κάλυψη της κυβέρνησης; Και τι εννοεί ο κύριος πρωθυπουργός, όταν διακηρύσσει ότι είναι ανθρώπινο δικαίωμα να αυτοκαθορίζη πας έκαστος σε ποιά εθνικότητα ανήκει; Το αίσχος του τούρκου υφυπουργού εξωτερικών να φτύνει τη συνθήκη της Λωζάνης ευρισκόμενος μέσα στην ελλαδική επικράτεια; Και πότε πήγε ο κ. Καραμανλής στη Σμύρνη να διακηρύξη ότι αυτή είναι Ελληνική Πόλις, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα του και εγώ έχω δικαίωμα να αυτοκαθορίζομαι σαν Έλλην Σμηρνιός.
Μήπως σκοπεύει να φορτώση στα άρματα τις ανθοδέσμες της επόμενης κουμπαριάς, ή τα Σι Ντι με τα ζεϊμπέκικα;

Τελικά που αποσκοπεί η Κυβέρνηση;
Η σκοπεύει μήπως να υπερασπίση την Ευρώπη από την τρομοκρατία;
Ή τα καμένα από τις πλημμήρες; Ή τα Ζονιανά από τη ξηρασία;

Μήπως αγοράζει χτένες γι΄αυτόν που του τραβάει και την τελευταία τρίχα από το κεφάλι;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΠΕΡΟΥΚΕΣ

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ

ΜποΣτοΠελ, "Ο Άγγελος με τα δεκανίκια"


"Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακρυά
γερμένος πάνω σ΄ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλύφη...

...Έστησε το κρεββάτι του πίσω απ΄την αγορά
και χάζευε τα ψάρια μες τη στέρνα
μ΄αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πη,
καλύτερα να μη μας πη κανένα".

Διονύσης Σαββόπουλος, από το "Άγγελος - εξάγγελος"

Ωραίο το άσμα του Νιόνιου. Μ΄αυτό μεγαλώσαμε. Αλλά και με το άλλο που καταγγέλει: "Κι ο ουρανός είν΄ένας νόμος αδειανός. Και η χωματένια σου μορφή, άχ! είναι βρώμικο ψωμί". Αυτό το δεύτερο, νομίζω ότι ηχεί ιδιαίτερα πένθιμα αυτές τις μέρες στις καρδιές των απασχολούμενων στην Ολυμπιακή Αεροπορία.

Χιλιάδες εργαζόμενοι, χιλιάδες οικογένειες που τους αναγγέλλεται χριστουγεννιάτικα ότι σύντομα θα χάσουν την εργασία τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε το μπουναμά. Κάποια άλλα Χριστούγεννα πριν μερικά χρόνια Νατοϊκά κράτη βομβάρδιζαν το Βελιγράδι. Βοήθειά μας...
Μας καλούν να υπερασπιστούμε αξίες απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν ποιές είναι αυτές; Προσωπικά προτιμάω να φοράω φερετζέ (παρόλο που είμαι άντρας) από το να με σκοτώσουν χριστουγεννιάτικα.

Βεβαίως δεν είναι μόνο το θέμα της συγκεκριμένης περιόδου, που αναγγέλλεται η διάλυση της Ολυμπιακής, με τις οδυνηρές συνέπειες που αναμένουν οι απασχολούμενοι. Είναι όμως και αυτό.
Όπως και αντίστροφα: Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έκανε συμβόλαιο κυρίων με τους εμπόρους για τη συγκράτηση των τιμών τη περίοδο των Εορτών. Μοιραία γεννάται το ερώτημα: Μετά τις γιορτές τι θα φάη ο κόσμος;

Οι πρόγονοί μας αρχιερείς απεφάνθησαν στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Πόλις βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο να πέση στα χέρια των Οθωμανών, ότι είναι προτιμότερο το τούρκικο σαρίκι από το καπέλο του Πάπα. Γιατί έκαναν αυτή την επιλογή; Μήπως γιατί δεν ήσαν μοντέρνοι; Δεν θέλανε μήπως να γίνουνε ευρωπαίοι;
Ο Ελληνισμός αισθάνθηκε στο πετσί του τι επέφεραν τα 400 χρόνια υποταγής στην οθωμανική εξουσία. Μια άνευ προηγουμένου εθνική αιμορραγία με την διαδικασία των βίαιων, αλλά και των έμμεσα επιβεβλημένων εξισλαμισμών. Φτάσαμε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα να δημιουργηθή το τουρκικό "έθνος" φάντασμα, από σαράντα εθνότητες, η πολυπληθεστέρα των οποίων οι εξισλαμισμένοι έλληνες. Φτάνει να δη κανείς τις στατιστικές πριν το 1922 (δείτε και το βιβλίο του Γεωργίου Κλεάνθους Σκαλιέρη "Λαοί και φυλές της Μικράς Ασίας", Εν Αθήναις 1922, Τυπογραφείον "Τύπος"). Χαρακτηριστικά θα πή ο καθηγητής του Χάρβαρντ Σπύρος Βρυώνης για την "τουρκική εθνογέννεση": " too little, too late..."
Δεν είναι όμως μόνο οι απώλειες. Είναι και τα επίκτητα: ¨Ένας Γενιτσαρισμός και ένας Κοτζαμπασισμός που τον κουβαλάμε από τότε στην καμπούρα μας. Και το πασαλίκι κάποιων κοιλαράδων που το παίζουν "πολιτικά πρόσωπα". Βαρύγδουποι, αμετροεπείς, αθυρόστομοι, ευέξαπτοι, γνωρίζουν τα πάντα: Κύρια πότε η μπριτζόλα είναι έτοιμη προς καταβρόχθιση. Αποκαλούν τους πολιτικούς ανταγωνιστές τους "Φύρερ" και "Ντούτσε", πλακώνονται στις καρπαζές με τον κάθε ψυχοπαθή, αν τους ρίξη καφέ, ορίονται ενάντια στον φτωχό μετανάστη, αποσιωπώντας τους πάτρωνες της παγκοσμιοποίησης , που έβαλαν τους ανά το κόσμο λιμοκτονούντες στο γεωγραφικό μίξερ.

Αναμφίβολα αυτό που ο Καρλ Μαρξ ονόμασε "Ανατολίτικο Δεσποτισμό" αποτελεί το τρέιντ μάρκ της υπανάπτυξης. Ο Κεμαλισμός του πρόσθεσε και ένα χοντρά μιλιταριστικό χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα κράτος που μπορεί να κρατηθή μόνο με την υπανάπτυξη, την αστυνόμευση και τον φανατισμό (συν το βαρύ φόρο αίματος). Κι όμως άν επισκεφθή κάποιος την Τουρκία, θα διαπιστώση ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού εμφορείται από βαθιά καλοσύνη (και αγάπη για τους Έλληνες), σαν αποτέλεσμα εν πολλοίς του ελληνογεννούς χαρακτήρα της προέλευσης, ή της μακράς συμβίωσης με Έλληνες.
Έτσι λοιπόν, παρά το τεράστιο κόστος της η επιλογή των προπατόρων μας, φαίνεται ότι ήτανε σωστή.

Πολύ εύστοχα δήλωσε Χρήστος Γιανναράς σε μια συνέντευξή του στην ΕΤ3 (που μπορεί να τη δη κάποιος στην ιστοσελίδα "Αντίβαρο"), ότι ο Ελληνισμός επέζησε τη Ρωμαιοκρατία, τη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία. Εκεί που άρχισε να χάνη δραματικά τα εθνικά του χαρακτηριστικά, ήταν στα πλαίσια της ίδρυσης του εθνικού "κρατιδίου", της "βαλκανικής επαρχίας". Με την απώλεια της οικουμενικής του υπόστασης και συνείδησης, πιθηκίζοντας κάποια ευρωπαϊκά κακέκτυπα.

Ανήκω στους αναφανδόν αντιπάλους της ένταξης της Ελλάδας στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας από τους λόγους γι΄αυτό, είναι ότι έζησα στη Γερμανία και ταξίδεψα αρκετά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάποια χρόνια πριν την ένταξη της Ελλάδας.
Όμως δεν δαιμονοποιώ την Ευρώπη. Γνωρίζω ότι η προσφορά της στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη. Παρ΄όλα αυτά, κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές.

Στην Ευρώπη γεννήθηκε ο Κοινοβουλευτισμός. (Στην κλασσική Ελλάδα γεννήθηκε η Δημοκρατία. Πρόκειται όμως για δύο ποιοτικά διαφορετικά πράγματα).
Οι ευρωπαίοι διαφωτιστές μίλησαν και αγωνίστηκαν πρώτοι για την κοινωνική και την πολιτική χειραφέτηση του ανθρώπου. Στην Ευρώπη άνθισαν οι τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία στην σύγχρονη εποχή.
Εδώ δημιουργήθηκε και το όραμα μιας αταξικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ανοιχτής για όλους, απαλλαγμένης από τις κοινωνικές συγκρούσεις και τον ανταγωνισμό. Μιας κοινωνίας που στηρίζεται στη συνεργασία και την αλληλεγγύη των μελών της. Εδώ αναπτύχθηκαν και τα αντίστοιχα κοινωνικά κινήματα.
(Το Ρωσικό "ατύχημα" με το Σοβιετικό τσίρκουλο δεν νομίζω ότι έχει την παραμικρή σχέση με κοινωνικά κινήματα και σοσιαλιστικό οραματισμό. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω, ότι κάποιοι αγνοί κουμουνιστές - όπως οι Feliks Dzierzynski, Nikolai Bucharin, Michail Kamenew - πρόσφεραν απλόχερα τη ζωή τους. Όμως αυτοί είχαν τελείως διαφορετική στόχευση, απότι οι αλητάμπουρες Λένιν, Στάλιν και Τρότσκυ, που διαμόρφωσαν τελικά τον υπαρκτό "σοσιαλισμό").

Η Ευρώπη στην μεγάλη προσπάθεια να βρή τον εαυτό της στράφηκε προς την κλασσική Ελλάδα. Της αξίζουν τα πλέον θερμά συγχαρητήρια. Όχι γιατί είμαστε έλληνες, με αποτέλεσμα αυτή η στροφή να μας δημιουργή ικανοποίηση. Αλλά κύρια για τα επιτεύγματα της σε όλους τους τομείς, που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν χωρίς αυτή τη στροφή.
Όμως στην Ευρώπη δεν έδρασε μόνο ο απόηχος του κλασσικού Ελληνικού Πνεύματος, αλλά και η Βαβυλώνα. Με αυτή την πλευρά της Ευρώπης έχουμε ασχοληθεί πολύ λίγο.
Η Ευρώπη δεν είναι μόνο η ήπειρος του Κοινοβουλευτισμού, των κοινωνικών αγώνων για τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, η ήπειρος της σύγχρονης επιστήμης, τέχνης και φιλοσοφίας.
Η Ευρώπη είναι και η ήπειρος των δύο παγκοσμίων πολέμων. Εδώ αναπτύχθηκε η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και Μπέλζεν Κίρχεν. Ευρωπαϊκοί στρατοί πολεμούν σήμερα με τους ομογάλακτους στο Ιράκ, για το μπεζαχτά των πολυεθνικών πετρελαίου, περιφρουρούν τις φυτείες του οπίου στο Αφγανιστάν, για να λιώνουν οι νεολαίοι στις πλατείες των μητροπόλεων τους δίπλα στις πεταμένες σήριγγες.
Όλ΄αυτά μάθαμε ίσως να τα θεωρούμε αναγκαία κακά...
Αποτελούν όμως το σύγχρονο κανιβαλισμό της Γηραιάς Ηπείρου.

Ένα κοινό γνώρισμα του κλασσικού Ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Πνεύματος είναι ότι και τα δύο αναπτύχθηκαν μέσα στη διαδικασία συγκρότησης και άνθισης των πόλεων. Βρίσκονται δηλαδή σε άμεση αλληλεπίδραση με τον "πολιτισμό". Τόσο οι Έλληνες πολίτες όσο και οι ευρωπέοι αστοί, οι μπουρζουά, αναπτύχθηκαν εντός των τειχών των πόλεων.
Το χαρακτηριστικό του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε: Φίλε εάν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ. Η αστική επανάσταση ήτανε στον καιρό της ευεργεσία για την κοινωνία. Και όλα πρέπει να γίνονται στον καιρό τους. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν το 3.000 μετά Χριστόν. Ούτε και μπορούν να υπερπηδηθούν, όπως ισχυριζόταν ο Λένιν. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΦΑΓΑΝΕ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΕΜΕΙΝΕΣ ΠΙΣΩ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ.
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΟ - ΑΦΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΕ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΥΤΗΚΑΝ - ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ.
ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΡΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ ΦΙΛΕ ΤΗΣ ΠΕΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΔΑΓΚΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΥΛΑ ΤΗΣ.

Ας δούμε όμως πως παίχτηκε το θλιβερό παιχνίδι στο χώρο των αερομεταφορών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Επιβάλλοντας στον κλάδο εργασιακές σχέσεις σύγχρονης δουλοπαροικίας.
Τα τελευταία χρόνια, όταν ταξιδεύω αεροπορικώς στην Ελλάδα, μου κοστίζει το εισιτήριο πολύ φθηνότερα απ΄ότι παλαιότερα, ενώ βασικά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες ακριβαίνουν συνεχώς.
Τι σημαίνει αυτό; Κάποιοι ισχυροί, με δυνατές οικονομικές πλάτες, κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό, για να κλείσουν τους εθνικούς αερομεταφορείς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι υπάρχει για να προστατεύη από τέτοιου είδους στρεβλώσεις. Στην ουσία είναι αυτή που τις ενισχύει και τις προωθεί, καταστρέφοντας τις εθνικές οικονομίες, υποβιβάζοντας τις εργασιακές σχέσεις σε τριτοκοσμικό επίπεδο, φορτώνοντας τις χώρες μέλη με φτώχεια πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και κοινωνική συγκρουσιακή αστάθεια.
Διαρριγνύουν τα ιμάτια τους οι πριμαντόνες - πολιτικές και δημοσιογραφικές - του εοκικού απολογιτισμού για την αυτονόητη ευεργεσία της της ένταξης. Πείτε όμως, ρε μάγκες, τι θέλατε; ΕΥΡΩΠΗ Η ΟΥΓΚΑΝΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΥΓΚΑΝΤΑ ΜΟΙΑΖΕΙ.

Όσοι διαμένουμε στη Γερμανία, είδαμε με μεγάλη έκπληξη αυτή τη χώρα να μετατρέπεται μέσα σε λίγα χρόνια από οργανωμένο βιομηχανικό κέντρο σε χώρα του τρίτου κόσμου. Είναι ντροπή σας ρε μάγκες της πλάκας, όταν στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα της νέας μεγάλης και πάμπλουτης Γερμανίας, ένα στα τέσσερα παιδιά υποσιτίζεται. Όταν οι αρχιτέκτονες, οι πρώην πετυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες συνωστίζονται στις ουρές των συσσιτίων για τους ανέργους. Ενώ τα φορολογικά έσοδα του γερμανικού κράτους αυξάνονται κάθε χρόνο πάνω από 15%. Πάμπλουτα κράτη, καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες που στηρίζουν την αυξανόμενη εξαθλίωση, ενώ οι μάχιμοι, οι προκομμένοι της οικονομίας κινδυνεύουν να πάθουν ασφυξία.

Έχοντας υποβιβάσει ήδη η παγκοσμιοποίηση τις εργασιακές σχέσεις, έφτιαξαν τα λόμπι των μεγαλοεπενδυτών του νέου παιχνιδιού της νέες αεροπορικές εταιρίες. Με κακοπληρωμένους απασχολούμενους. Χαμηλότεροι μισθοί, πιο πολλές ώρες πτήσεων. Τα καθίσματα στα αεροπλάνα καρεκλάκια για παιδιά, σκέτο στριμωξίδι. Κατάργησαν το προσφερόμενο φαγητό, τους καφέδες. Κατάργησαν και τα ταξιδιωτικά γραφεία των εταιριών. Κλείσε σου λένε φίλε μέσω ίντερνετ. Ποτέ δεν άνοιξαν γραφεία, ποτέ δεν προσέλαβαν υπαλλήλους γι΄ αυτά, κανένα δεν χρειάζεται να απολύσουν με τις νέες τεχνολογίες, που είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Εξάλλου αυτοί που τις σχεδίασαν, είχανε προαποφασίσει και τον τρόπο εφαρμογής τους στην οικονομία και την κοινωνία. Έτσι βέβαια ρίχνεται το κόστος κάθετα. Και με λίγο μιζάρισμα στην αρχή από το ίδιο κεφάλαιο, φτιάχνεις και τις ειδικές προσφορές, για να κλείσης τους άλλους. Και άμα τους κλείσεις, ανεβάζεις μετά τις τιμές, με χάλια παροχή υπηρεσιών. Έτσι είσαι ο μεγάλος κερδισμένος. Χαμένος είναι στο τέλος ο καταναλωτής, έστω κι αν νομίζει αρχικά, ότι κάτι ωφελείται. Κερδισμένη είναι και η παγκοσμιοποίηση που διαλύει έθνη και κοινωνίες. Και οι γραφειοκράτες, που καλοτρώνε. Και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Είναι όλοι βαθυστόχαστοι, συμφωνούν πάντοτε σε ένα:
Από τη στιγμή που επιδότησες τον εθνικό σου αεροματαφορέα για να αντέξη αυτός απέναντι στα τεχνάσματα της "νέας εποχής", αφού υπερχρεώθηκε πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να σε βάλη να τον διαλύσης.
Πώς να ευχηθώ στους απασχολούμενους στην Ολυμπιακή "Καλά Χριστούγεννα", όταν το όλο σκηνικό θυμίζει εκείνο το αρνάκι που το καλοταϊζεις για να το σφάξης το Πάσχα; Μάλλον για λάθος γιορτές πάμε.

Προσεχώς, θα επιχειρήσουμε να αναφερθούμε και στην ιστορία του Λούλη. Του μοναχογιού της κυρά-Ευρωπαίτσαινας. Που ενώ ήτανε ωραίο παιδί και του άρεσε η πολυτέλεια, ήτανε δυστυχώς τεμπέλης και κατέληξε προαγωγός αθώων κορασίδων, τις οποίες από αιώνες είχε σιχαθεί όλο το λιμάνι. Χαρίζοντας τους για ένα διάστημα γουναρικά και ψευτομπιζού, κατάφερε στη συνέχεια να τις βγάλη στο πεζοδρόμιο.
Έτσι έφτιαξε και την υπέροχη βίλα του με νοβοπάν.
Τώρα βέβαια κάποιοι θέλουν να του τη χαλάσουν. Κρίμα γιατί η παράγκα έμοιαζε με όνειρο θερινής νύχτας.

ΤΡΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΞΑΝΑ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΣ)

ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΚΑΛΟΣ

ΜποΣτοΠελ, "Άγνωστη Πόλις"

"Το γαρ καλόν εν μεγέθει και τάξιν εστίν..."
"...και γαρ των θηρίων εισίν αδιαίρετοι φωναί, ων ουδεμίαν λέγω στοιχείων. Ταύτης δε μέρη τό τε φωνήεν και το ημίφωνον και άφωνον".
Αριστοτέλης, "Περί Ποιητικής".

Ζούμε σε μια εποχή λατρείας του άσχημου.

Ο Ελληνικός πολιτισμός χαρακτηρίστηκε την περίοδο πού άνθισε, σε αντιδιαστολή με όσα βιώνουμε σήμερα παγκοσμίως, από την καθιέρωση της αρμονίας και του μέτρου ως συστατικών στοιχείων του κάλους.
Αυτές οι έννοιες δεν βιώθηκαν μόνο στην εξωτερική έκφανση της ζωής. Αναμφίβολα οι Έλληνες εκείνης της περιόδου κληροδότησαν στην ανθρωπότητα μοναδικά και ανεπανάληπτα αριστουργήματα σε όλους τους τομείς αισθητικής δημιουργίας. Όσα διασώθηκαν από αυτά, αποτελούν σήμερα τον απτό ορισμό του κάλους. Στην πορεία της ιστορίας ενέπνευσαν μεγάλους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και αυτοί έξοχα έργα τέχνης, όπως ο Μιχαήλ Άγγελος. Αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι χωρίς το κλασσικό πνεύμα δεν θα μπορούσε να υπάρξη η Αναγέννηση.

Η καθιέρωση όμως της Αρμονίας και του Μέτρου αγκάλιασε κύρια το πνευματικό κάλος των Ελλήνων Το κάλος ήτο Θεία ιδιότης και διαδικασία αναγωγής του ανθρώπου προς το Θείον. Οι τρεις Χάρητες και οι εννέα Μούσες στοιχειοθετούν αυτή την τάση, να αγγίξη ο άνθρωπος το επέκεινα μέσα από την ομορφιά. Και βρίσκονται αναμφίβολα στον αντίποδα κάποιων ευτραφών και τριφυλών ιερέων, που καλούν το ποίμνιο σε νηστίες, συσσωρεύοντας τις δωρεές των πιστών, που δίδονται για αγαθοεργίες, στα σεντούκια των τραπεζών και στις επενδύσεις προσωπικού πλουτισμού.

"Αρμονία κρυφίη κρείττων φανερής" διεκύρηξε ο μεγάλος Πατέρας του Ελληνικού Πνεύματος Ηράκλειτος. Βάλτε την αρμονία στην καρδιά σας και αφήστε τη να ανθίση. Για να καρπίση και η ομορφιά στη ζωή σας. "Καλός κ΄αγαθός". Η ταύτιση εξωτερικού και εσωτερικού κάλους υπογραμμίζεται από την Ελληνική βιωματική εμπειρία. Το ψυχικό κάλος δίνει τον τόνο στην αναζήτηση του Έλληνα. Η νεολαία έτρεχε πίσω από τον ξεδοντιάρη Σωκράτη, όχι γιατί ήταν ομοφυλόφιλος, όπως διαδίδουν οι αδαείς, αλλά γιατί αυτός ήταν ένα απέραντο λειβάδι καλοσύνης. Η φιλανθρωπία τον οδηγούσε να κατανομάζη πράγματα, που οι άλλοι απέφευγαν από φόβο των συνεπειών. Σε αντίθεση με την νοοτροπία της διευθυντικής κοινωνίας, που θεωρεί τη γνώση προνόμιο των ολίγων και ισχυρών, ο Σωκράτης και οι μαθητές του πάσχιζαν να την κάνουν κοινωνικό κτήμα. Σε αντίθεση οι αποκρυφιστές θα συγκροτήσουν μια σιδηρά ιεραρχία, στηριγμένη στον βαθμό μύησης, που προϋποθέτει τυφλή υποταγή. Ο Γκουρτζίεφ θα ισχυριστεί ότι η γνώση είναι πεπερασμένη και μπορεί να δοθεί μόνο σε λίγους. Οι έξωθεν της παρέας (ή συμμορίας) χαρακτηρίζονται με τον πλέον περιφρονητικό τρόπο "βέβηλοι".
Κάλος - Σοφία - Ελευθερία: Το τρίπτυχο του Ελληνικού Πνεύματος.

Ο Πυθαγόρας θα συστηματοποιήση την συμπαντική διάσταση της έννοιας της αρμονίας. Ο ορισμός του σύμπαντος ως Κόσμου, συνιστά το κάλος ως συναφή ιδιότητα της ύπαρξης. Αυτή η ιδιότης δεν χαρακτηρίζει μόνο το μέρος καθ΄εαυτό, αλλά το επισυνάπτει στο όλο με ένα συγκεκριμένο τρόπο: Την Αρμονία.
Η διαταραχή της αρμονίας φέρνει σε ρήξη το μέρος με το όλο. Δεν δύναται να υπάρξη το μέρος πέραν του όλου. Αυτή η θεώρηση έχει ζωτικές συνέπειες για τη λειτουργία της ατομικότητας. Στην ουσία καταργεί την αυταπάτη του εγώ, επισυνάπτοντας το άτομο στην πηγή προέλευσής του, οπλίζοντας το με μια υπερβατική βεβαιότητα εδώ και τώρα. Υποδηλώνει ότι το άτομο μπορεί να ζήση αρμονικά, δηλαδή να ευτυχίση, μόνο εφόσον διάγει με βάση τις αρχές της αρμονίας. Άρα καλείται να τις διερευνήση. Στην ουσία ο βίος ανάγεται σε μελέτη των νόμων της αρμονίας και σε εκπλήρωσή τους. Η υπεροψία του εγώ οδηγεί στην ματαιοδοξία με τις συνέπειές της.

Βεβαίως η τάση προς το κάλος δεν αποτελεί αποκλειστικό ελληνικό προνόμιο. Οι Έλληνες την θεώρησαν συστατική ιδιότητα του κάθε ανθρώπου, όταν αυτός είναι πραγματικός άνθρωπος. Ως διαδικασία δηλαδή εξανθρωπισμού του ανθρώπου. "Ως χαρίεν άνθρωπος εί άνθρωπος ή". Δηλαδή πόσο όμορφο ον είναι ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικός άνθρωπος. Η χάρις, η μορφιά, το πνευματικό κάλος είναι αυτό που σύμφωνα με το αρχαίο ρητό κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζη.

Πράγματι οι ανθρωπότητα έχει να επιδείξη άφθονες περιπτώσεις κάλους. Αυτές αποτελούν τη φωτεινή πλευρά της. Δεν είναι μόνο ο Πικάσσο που δημιουργεί κάλος. Είναι και η Μητέρα Τερέζα. Και ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης. Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα στις αναπαραγωγές μεγάλων εικαστικών έργων, που κόσμησαν και κοσμούν τους τείχους των σπιτιών ανά τον κόσμο είναι και οι αφίσσες του Τσε Γκουεβάρα. Ενός αναμφσβήτητου προτύπου εξωτερικού και εσωτερικού κάλους.

Η ζωή μας θα ήταν τρομερά φτωχότερη χωρίς τις εκφράσεις του κάλους σε όλα τα επίπεδα. Χωρίς καλλιτεχνική δημιουργία και χωρίς καλοσύνη. Χωρίς καλλιτεχνικές ανησυχίες και χωρίς την πρόκληση να ξεπεράσουμε το ατομικό μας περίβλημα. Χωρίς μουσική, κινηματογράφο, ζωγραφική, λογοτεχνία, θέατρο, χορό, αρχιτεκτονική, χωρίς τραγούδι και κήπους.
Χωρίς τις μεγάλες κινήσεις και σχολές στο χώρο της τέχνης.

Και όμως δίπλα στην καλλιτεχνική έκφραση υπάρχει και η άλλη. Της δήθεν καλλιτεχνίας και της ύπουλα προωθούμενης σαβούρας.
Γιατί δίπλα στην καλαίσθητη δημιουργία κάποιοι απεργάστηκαν, μεθοδικά μετά τη δεκαετία του 20, συνειδητά και οργανωμένα την προώθηση της σαβούρας. Με στόχο την διαστροφή της αισθητικής μας και την διατάραξη της αντίληψης για την αρμονία. Με στόχο την απώλεια του αισθητικού μας αισθητήριου και τη βαθμιαία αποκτήνωση μας. Αποτέλεσμα η ασχήμια που βλέπουμε σήμερα να επεκτείνεται παντού.

Πρώτα απ΄όλα στην κοινωνική (η καλύτερα αντικοινωνική) συμπεριφορά μας. Η βαναυσότητα, το νταϊλίκι, το υβρεολόγιο, η επιδειξιομανία, η ατιμέλιτη αμφίεση, η ασυδοσία, θεωρούνται σήμερα μαγκιά και απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνουμε κοινωνικά αξιοπρόσεκτοι και για να αποκτήσουμε εύσημα στις παρέες.
Μετά το περιβάλλον. Μόλυνση, σκουπίδια,φετιχισμός του μπετόν, χωματερές, λήμματα, αποτσίγαρα, χαρτόκουτα πεταμένα ασυλλόγιστα παντού, ηχορήπανση, ακτές-σκουπιδότοποι, θάλασσες-βάλτοι. Σήμερα θεωρείται μάγκας ο καταπατητής. Γιάπης ο ασυνείδητος απορρηματορίπτης. Ωραίος αυτός που γκαζώνει μια μηχανή 2.500 κυβικών, για να πάη προς νερού του μετά τα μεσάνυκτα. Πόλεις που αν τις κατονομάσουμε ζούγκλες θα καταθέσουνε τα θηρία μηνυτήρια αγωγή για εξύβριση σε βάρος μας.
Κατόπιν ο τρόπος που διασκεδάζουμε: Αλκοόλ από την πρώϊμη εφηβία, χασισόματα, σκυλάδικα, αποκτήνωση μπροστά στην τηλεόραση και το ιντερνέτ. Πλήρης αποχή από το διάβασμα βιβλίων, καλπάζων περιορισμός της συναναστροφής, χαρτοπαιξία σε συνθήκες χαμαιτυπίου, φιλαθλητισμός αντί άθλησης.
Κατόπιν τα μαζικά μέσα. Χαμερπής και αγοραία επιλογή θεμάτων. Γελοία ενημέρωση. Κόμματα που στηρίζουν όλη τη δραστηριότητά τους από τις εμφανίσεις και μπουρδολογίες ενός χοντρού σ΄ένα κανάλι. Μπαρμπάδες που μας καλούνε να κάνουμε την επανάσταση ενάντια στους εξωγείινους καθισμένοι στους καναπέδες και τις πολυθρόνες μας.
Πολιτικοί αυθάδεις και αθυρόστομοι, που δυσκολεύονται τα μέγιστα να βρούνε εσώρουχα στο νούμερο τους. Κυρίες με τριάντα λίφτινγκ, που τα ξέρουνε όλα, χωρίς να έχουνε ανοίξει στη ζωή τους ένα βιβλίο. Λιμοκοντόροι που στάζει το μαλλί τους λίγδα και μπριγιαντίνη, άψογοι γνώστες της επικοινωνιολογίας (που υποκαθιστά πλέον τον πολιτικό λόγο) τους οποίους μια υγιής κοινωνία θα απαξιούσε να απασχολίση σαν μπόγιες, από έλεος προς τα αδέσποτα σκυλιά.
Να πάμε στην αισθητική της γεύσης; Στο μαρασμό της μαγειρικής τέχνης, που αποτελεί τον κορμό της παράδοσής μας; Στο άκαρδο επισιτισμό των παιδιών με τα ορμονικά κατασκευάσματα των φασφουντάδικων, στο γέμισμα των μανάβικων με το σκουπιδαριό της ΕΟΚ, τα πειραγμένα φρούτα, τα ναύλον λαχανικά;
Να πάμε στον χεβυμεταλλάδικο οχετό, που σερβίρει τις άναρθρες κραυγές του βρυκόλακα για μουσική στην αδιαμόρφωτη ψυχή των εφήβων;
Που να πρωτοπάς και τι να πρωτοπιάσης.

Όμως όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε οικοδομήθηκαν ξαφνικά.
Κάποια ισχυρά κυκλώματα, με παγκόσμια επιρροή φρόντισαν να αλλοτριώσουν συστηματικά την έννοια της αισθητικής.
Φτάνει να δή κάποιος τα εκθέματα στο Μουσείο Μοντέρνας "Τέχνης" της Νέας Υόρκης για να βγάλη συμπεράσματα για την "καλιτεχνική" τερατογέννεση.
Ή τά ογκώδη μνημεία "Νεοκλασσικής" ακαλαισθησίας που έστησε ο Εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία την περίοδο του μεσοπολέμου.
Ή τα μύκι-μάους του σταλινικού "Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού". Τον υπεράνθρωπο προλέτο με τα σφυριά και τα δρεπάνια, που κάποιοι νηπιακοί μαθητές προσχολικής εκπαίδευσης θα παρίσταναν περισσότερο καλαίσθητα.
Ή τα κτίρια που σχεδίασαν τα μεγάλα αρχιτεκτονικά κεφάλια, εμπνευσμένοι προφανώς από πεταμένα καφάσια σε σκουπιδότοπο.
Η το ντιζάιν στο ογκώδες τζιπ του σύγχρονου διαπλεκόμενου γιάπη, που αποτελεί το σημερινό σύμβολο επιτυχίας.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι κάθε μας κίνηση οριοθετεί, δομεί αισθητική.
Ο Ελληνισμός δεν είναι παχιά λόγια.
Είναι πριν απ΄όλα αισθητική. ΑΡΜΟΝΙΑ - ΧΑΡΙΣ - ΚΑΛΟΣ. ΣΩΜΑΤΟΣ, ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ. ΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

ΜΠΡΑΒΟ ΚΩΣΤΑ

"Πιο άνετα νιώθω στο αυτοκίνητο που οδηγώ ο ίδιος"
Κώστας Καραμανλής


Κομίζοντας από ένα φορητό υπολογιστή για καθένα από τα 24 παιδιά-μαθητές του δημοτικού σχολείου, του γυμνασίου και των λυκειακών τάξεων του νησιού, ο πρωθυπουργός εγκαινίασε χθες το πρωί στον Αϊ-Στράτη το "σπίτι των κομμουνιστών".
Ήταν το παλιό ιατρείο των εξόριστων, όπου τον δύσκολο χειμώνα του 1941 πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες πολλοί κομμουνιστές. Σήμερα είναι το "Μουσείο της Δημοκρατίας".

Στην ομιλία του, αναφέρθηκε στους επώνυμους που εκτοπίστηκαν στο νησί, "ανάμεσα στους οποίους, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τίτος Πατρίκιος" και κάλεσε τους πολίτες να κλείσον "τα αυτιά τους στις σειρήνες του διχασμού, της πόλωσης και της οξύτητας και να αγωνιστούμε έμπρακτα για τη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών.

Μια ανθρώπινη πράξη, που νομίζω ότι δεν είχε αφετηρία την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά το βαθύτερο πόθο του πρωθυπουργού να μπαζώση το χάσμα ανάμεσα στην τραυματική λαϊκή εμπειρία και το πάλαι-ποτέ καραμανλικό "αστυνομικό κράτος", δείχνοντας ο ίδιος ένα άλλο ήθος.

Νομίζω ότι γνωρίζει, πως με τέτοια βήματα δεν πρόκειται να κερδίση κάποια ανθοδέσμη. Στη πολυτάραχη από τα πολιτικά πάθη Ελλάδα, έχει έτσι και αλλιώς τους αριστερούς απέναντι και οι οπαδοί του δεν μοιάζουν να είναι σε θέση να κατανοήσουν τέτοιο είδους υπερβάσεις.

Βεβαίως πέρα από τους εκφρασθέντες πόθους και παραινέσεις θα πρέπη να προβληματιστή, πως είναι δυνατόν να ματαιωθή η πόλωση και η οξύτητα με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή του κάθε μέρα...
Πρόκειται για το χάσμα που βιώνουν κάποιοι πολιτικοί, που έχουν μέσα τους ανθρωπιά, ανάμεσα στις προαιρέσεις της ψυχής τους και τον άχαρο ρόλο της διεκπεραίωσης μιας αντικοινωνικής πολιτικής.

Παρ΄όλα αυτά τέτοιου είδους ενέργειες αποτελούν μικρό, αλλά μεθοδικό σφυροκόπημα της ανθρώπινης σκληροκαρδίας. Μικρά ψήγματα φωτός που αγκομαχούν να διασώσουν την αντιφατική μας φύση. Έτσι λέγοντας χωρίς ενδοιασμούς "μπράβο", κλείνω το σημείωμα αυτό παραθέτοντας μια εύστοχη απάντηση του Κώστα Καραμανλή, σε ερώτηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο περιοδικό "Ε" της 22ας Μαϊου 2005, όταν ο κόσμος έμοιαζε ακόμη προσπελάσιμος για κάποιους μύχιους πόθους του:

"Η πολιτική δεν είναι μόνο ζήτημα διαχείρισης. Δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Πολύ περισσότερο, πιστεύω ότι η πολιτική είναι η τέχνη της διεύρυνσης του εφικτού. Γνωρίζετε το σύνθημα της αριστεράς "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός"; Λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο εύστοχα συνθήματα της γενιάς μας. Αν δούμε την πολιτική ως κάτι που υπερβαίνει τη διαχείριση, οφείλουμε οι πολιτικοί και οι πολίτες αυτό το σύνθημα να το χρησιμοποιούμε ως γνώμονα σκέψης και δράσης".

Πως τα φέρνει η ζωή, για κάποια οράματα...Κακό πράγμα η διαχείριση. Ιδιαίτερα στη σημερινή φάση της παγκοσμιοποίησης, που το σύστημα πετάει τη φιλολαϊκή μάσκα...