ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Έγραφα, το λοιπόν, στο πρώτο μέρος:

Τι είχε τελικά μια κοκάλα, η οποία έκανε τα νεύρα τής εξουσίας να τρίζουν τόσο γοερά;

Ας σκεφθούμε λοιπόν:
Στο 3.000 πΧ. χρονολογείται η εποχή τού Χαλκού.
Στο 6.000 πΧ. χρονολογείται η Νεολιθική εποχή.
Στο 10.000 πΧ. χρονολογείται η Μεσολιθική εποχή.
Για την διάρκεια τής Παλαιολιθικής εποχής δεν γίνεται συγκεκριμένη μνεία. Πού μπορούμε να την τοποθετήσουμε βάσει των ευρημάτων; Να ρίξουμε άλλα 10.000 χρόνια πάνω; Καταλήγουμε στο 20.000.
Πόσες φορές χωράει όμως το 20.000 στο 700.000;

Οι αναφορές περί κατακλυσμών και καταστροφών πλανητικού μεγέθους στο παρελθόν είναι πολλαπλές. Μέσω αυτών διαβάζουμε ότι κατεστράφησαν πολιτισμοί, βυθίσθηκαν ήπειροι και απωλέσθησαν μνήμαι περί τού παρελθόντος.

Μήπως όμως οι καταστροφές αυτές δεν είχαν φυσικά αίτια, αλλά ήσαν προϊόντα τεχνολογίας;

Μήπως κάποιοι μάς ανακυκλώνουν;
Μήπως στην σύγχρονη φάση κάποιοι απεργάζονται την επόμενη ανακύκλωσή μας, η οποία θα μάς οδηγήσει εκ νέου στα σπήλαια και στα μοντελάκια γουναρικών;

Η ανακύκλωση, μέσα απο την επομένη απαρχή, η οποία εκκινεί μέσα στα σπήλαια - κάθε φορά εκ νέου και με λήθη, όσο αφορά τα βασικά δεδομένα τού προηγούμενου κύκλου - και στην συνέχεια εξέλιξη με βαθμιαία ανάπτυξη τεχνολογίας, την οποία υπεραναπτύσσουμε για να την στρέψουμε τελικά ως άνθρωποι εναντίον μας, επενεργώντας με αυτόν τον τρόπο την σχεδόν πλήρη καταστροφή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τής ανάπτυξης που δημιουργήσαμε ως ανθρώπινο είδος στον εκάστοτε κύκλο, επενεργώντας την επανειλημμένη ανακύκλωσή μας, είναι η μόνη ερμηνεία στην οποίαν μπορώ να προβώ, όσο αφορά τον γρίφο, τον οποίον ο "Αρχάνθρωπος" ορθώνει εμπρός μας (Ιδέ και την μαγνητοσκόπηση με τον Άρη Πουλιάνο στο πρώτο μέρος τής πραγματείας).
Ο "Αρχάνθρωπος" αποτελεί, κατά την άποψή μου, το εμφανέστερο ίχνος, το οποίον αποτύπωσε επάνω στην άμμο τού χρόνου το πόδι τής Σφίγγας.  Μια άμμος, η οποία σηκώνει και την αμμοθύελλα τής λήθης μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση.
Η Σφίγγα αποτελεί ταυτοχρόνος τον ΤΥΡΑΝΝΟ, αλλά και τον ΕΥΕΡΓΕΤΗ τού Οιδίποδος, ενώπιον τής ΑΒΥΣΣΟΥ. Πρόκειται για μια οντότητα, η οποία προσομοιάζει με σήμανση τής τροχαίας:
"ΠΡΟΣΟΧΗ ΒΑΡΑΘΡΟΝ!"
- Η ανταποκρίνεσαι στην πρόκληση τού γρίφου μου, ή γρεμίζεασαι στην Άβυσσο!

Και τα πόδια τού Οιδίποδος, πλήρη οιδιμάτων - γεμάτα πληγές - απο την αλλεπάλληλη ανακύκλωση μιας ιστορίας, στην ουσία επαναλλαμβανομένης, οσο αφορά την τελική πρόκληση, μπροστά στον γρίφο τής Σφιγγός. 
ΙΣΤΟΡΙΑ: Μια ακόμη στρέψη στην ΣΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, όπου ο άνθρωπος ΑΠΕΤΥΧΕ να ανταποκριθεί στον ΓΡΙΦΟ ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ, τουτέστιν απέτυχε να επενεργήσει ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Σας παρακαλώ αποδώστε σε αυτό το σημείο προσοχή στην έννοια τού ΓΡΙΦΟΥ.

Επισκοπώντας μέσα από αυτό το πρίσμα το ανθρώπινο δράμα, θεωρώ, ότι προκύπτει ένα νέο είδος συναρτήσεως, το οποίον περιγράφει τις βασικές ιδιότητες τού χρόνου.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί σε τρεις - γνωστές σε εμένα - αντιλήψεις, οι οποίες έχουν κυριαρχήσει στην απόδωση τής υποστάσεως τού χρόνου:
- Η ευθεία γραμμική μορφή
- Η κυκλική γραμμική μορφή
- Το μορφή δένδρου, ως μη μονοσήμαντος γραμμική μορφή, αλλά ως εξέλιξη, η οποία διέπεται από ενδεχόμενα πιθανοτήτων και δυνατοτήτων.
Προς την τρίτη μορφή τείνουν οι επιστημονικές θεωρήσεις τής εποχής μας, αλλά και σημαντικότατες φλισοφικές και μεταφυσικές τοιαύτες. Η δομή και εξέλιξη τής ύλης διεπομένη από το δεδομένο τής πιθανότητος καταγράφηκε στην θεωρητική φυσική με την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας" τού Heisenberg.
Αναφορικά με την δενδροειδή υπόσταση του χρόνου, αξίζει να υπογραμμίσω εκ νέου την θεώρηση του Ilya Prigogine περί ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΝ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΝ, επί τής οποίας έγινε αναφορά στο πρώτο μέρος.
Η εξέλιξη ως δυνατότητα, διεπόμενη από την παρέμβαση τού ΝΟΟΣ, προάγεται από περισσότερες μυστικές διδασκαλίες, οι οποίες διαμορφώθηκαν σε περισσότερα γεγωγραφικά μήκη και πλάτη, όπως ο Πλατωνισμός, η διδασκαλία των Μυστικών Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Βουδισμός κα., οι οποίες εναποθέτουν ιδιαίτερη σημασία στην ενορατική πρακτική.

Συμφώνως προς την τρέχουσα οπτική τού γράφοντος και την ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΟΝΩ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ, εγκύπτει μια σύνθεσις των ωσάνω τριών αναφερθεισών συναρτήσεων, οι οποίες αποδίδουν την χρονική υπόσταση, ως μιαν τριπλώς σύνθετον συνάρτηση.
Εάν συνθέσουμε την ευθέως γραμμική συνάρτηση με αυτήν τού κύκλου προκύπτει Η ΣΠΕΙΡΑ.
Εάν στην σπείρα συνθέσουμε την δενδροειδή εξέλιξη, τότε αυτή δεν αναπτύσσεται μονοσημάντως γραμμικώς, αλλά μέσω αλληλοδιαδόχων διακλαδώσεων, όπου η εξέλιξη προχωρεί μέσω ενός εκ των υφισταμένων ή δημιουργηθέντων κλάδων, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν αδρανείς. Η επικρατώσα αστάθεια στα σημεία των διαδακλαδώσεων, ως χαρακτηριζόμενη από διακυμάνσεις, λύεται στα πλαίσια των υφισταμένων διακυμάνσεων, είτε δια τής επιδράσεως τής αδρανείας, η οποία συνθέτει περαιτέρω τις εκεί ενεργούσες "καθιερωμένες" συμβατικές ζυμώσεις, είτε δια τής δράσεως ΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ή ΚΑΤΑΛΥΤΩΝ, οι οποίοι καταλύουν τα συμβατικά δεδομένα αδρανείας, επενεργούντες τον ΥΠΕΡΣΚΕΛΙΣΜΟ τού διεπομένου μέσω αδρανείας και εν δυνάμει τελικώς μη προκύπτοντος κλάδου.

Τοιουτοτοτρόπως, ο κύκλος στην διαδικασία αναπτύξεως στης ΣΠΕΙΡΑΣ μετατρέπεται σε πλήρη στροφή, την οποίνα και ονομάζω στο εξής ΙΣΟΡΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ, διότι εντός αυτής λαμβάνεια χώρα Η ΑΠΑΡΧΗ, Η ΣΥΝΤΕΛΕΣΗ καθώς και η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ τής εκάστοτε Ιστορίας. Συνεπώς απορρίπτω την έννοια τής ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, η οποία εκδηλώνενται εντός των χρονικών πλαισίων, εισάγοντας την έννοια ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ως τα γεγονότα, συμβάντα και προαχθέντα στα πλαίσια μιας ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, η οποία αποτελεί συγκεκριμένη έκφανση τής συνόλου εξελικτικής διαδικασίας.
Ενώ Ο ΧΡΟΝΟΣ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΠΕΙΡΑΣ, η ΙΣΤΟΡΙΑ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, ως συστακού στοιχείου τής δενδροειδούς σπείρας.

Πολλοί είναι αυτοί κατά την διάρκεια τής εποχής μας, οι οποίοι συναισθάνονται, ή πρεσβεύουν, ότι οδεύουμε προς μια ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ. Ευνόητον, ότι αυτών των αναμονών δεν ελλείπουν και οι αντίστοιχες προφητείες, "προφητείες" και προφυτείες.
Συμφώνως, λοιπόν, προς την προηγουμένως αναλυθείσα θεώρηση, οδεύουμε προς την πλήρωση τής παρούσης δενδροειδούς στροφής.

Ας στρέψουμε εδώ την προσοχή μας, στην γνωστή παράσταση, η οποία συμβολικώς παριστά τον άνθρωπο να προέρχεται από τον πίθικο μέσω ενδιαμέσων εξελικτικών σταδίων και στην συνέχεια να επιστρέφει σε αυτόν.

Ενώ ο εν λόγω συμβολισμός βρίσκεται συμφώνως προς τα σύγχρονα γνωσιολογικά δεδομένα εκτός πραγματικότητος και αναπαράγεται κυρίως για λόγους προειδοποίησης έναντι πιθανών ζοφερών εξελίξεων, εάν εκεί που βρίσκεται ο πίθικος τοποθετήσουμε τον πρωτόγονο άνθρωπο των σπηλαίων και ταυτοχρόνως θελήσουμε να είμαστε ειλικρινείς μέχρι άκρας συνεπείας, φρονώ, ότι δεν θα μπορούσαμε αβασάνιστα να απορρίψουμε, ως ενεργό κίνδυνο αυτόν τον συμβολισμό.

Ας συγκεντρώσουμε ακολούθως την προσοχή μας στην ΕΣΧΑΤΟ ή ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ προ τής τελέσεως τής συντελείας τής παρούσης στροφής:
Τα πιθανά δεδομένα φρονώ ότι είναι ΔΥΟ, τα οποία δύνανται να προαχθούν από την εν λόγω ύστατη διακλάδωση:

1. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΗ ΣΤΡΟΦΗ, με την επισροφή τού ανθρώπου στα σπήλαια μετά την τέλεση μιας τεράστιας και ανεπανόρθωτης καταστροφής πλανητικού μεγέθους, η οποία θα ξαναστείλει τους ανθρώπους σε πρωτόγονα δεδομένα, με πλήρη εξουθένωση των πολιτισμικών και τεχνολογικών του επιτευγμάτων ή "επιτευγμάτων", τα αποία καταδεικνύονυται ως εν δυνάμει πλήρως ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ, και επιβολή εξ αυτών τής λήθης, ως προς τις παρελθούσες δενδροειδείς στροφές.

2. ΕΚΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.
Θεωρώ σε μια τέτοια περίπτωση ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣ ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ ως συνέπεια των νέων δεδομένων και δράσεων, τα οποία θα οδηγήσουν στην προαγωγή ΤΟΥ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Θεωρώ, ότι αξίζει να μοχθήσουμε και να αγωνιστούμε για την επικράτηση τής δευτέρας εκδοχής.
Το ερώτημα, το οποίον προκύπτει, εφόσον λάβουμε μια τέτοιου είδους απόφαση, είναι με ποιον τρόπο καλούμεθα να πραγματώσουμε αυτήν την οπτική;

Θα τολμούσα να ισχυριστώ, ότι η μέχρι τούδε αναρτήσεις, προσεγγίσεις και αναφορές μου υπηρετούσαν την αναγκαιότητα να δοθεί απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα, έστω κι αν αυτό συντελείτο ανεπαίσθητα.

Φρονών, ότι - καίτι "Ναυαγός τού Χρόνου" - δεν αποτελώ μεμονωμένο πρόσωπο, αλλά ενεργό κόμβο ενός δικτύου, το οποίο ολοένα και ισχυρότερα εκδηλώνεται στην προσπάθεια κωπηλασίας στην θάλασσα τής συνειδήσεως, μέ στόχο τον προσπορισμό τής ΓΝΩΣΕΩΣ, τουτέστιν το ξεπάρασμα τής ΛΗΘΗΣ, δεν αρέσκομαι να εξαπατώ τούς φίλους επισκέπτες και τις φίλες επισκέπτριες, ότι κατέχω διαμορφωμένες τελικές αλήθειες, έστω κι αν υποκλείνομαι μπροστά στις αποκαλυπτικού χαρακτήρος αγγελίες των συναγωνιστών και φίλων μου, ως πράττω με την προσφάτως εδώ αναρτηθείσα ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΔΗΜΕΡΓ, την οποία εγκαρδίως συνιστώ, έστω κι εάν δεν κατέχω την ευτυχία να επισκοπώ προσωπικώς. Τούς λόγους αυτής τής βαθυτάτης εκτιμήσεως θα εκθέσω στην συνέχεια.

Θεωρώ, ότι ο φρόνιμος τρόπος να καταστεί μια λειτουργική απάντηση εφικτή στο ερώτημα τού τρόπου πραγματώσεως τής ΕΚΦΥΓΗΣ, αφορά ένα ανάλογο προβήματισμό ως προς τα σύμβολα, τα οποία παρέδωσαν σε μας οι πρόγονοί μας, στην προσπάθειά τους να αγκυρώσουν το αίτημα της ΕΚΦΥΓΗΣ από την παρούσα δενδροειδή στροφή, στην κατεύθυνση τής ΜΕΤΑΙΣΤΟΡΙΑΣ ως επίτευγμα μεν του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αλλά και ως ευτυχές πεπρωμένο τού ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.

Οι ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας, φρονώ, ότι διέθεταν ΣΑΦΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΕΝΔΡΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ, ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΣΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΕΠΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ ΚΑΙ.
ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΠΙΣΗΣ, ΟΤΙ ΑΠΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΙΚΩΣ ΤΗΣ ΥΣΤΑΤΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΣ. ΤΟΙΟΤΟΤΡΟΠΩΣ ΕΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΓΚΥΡΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ - ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΓΝΩΣΕΩΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ, ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Πριν προχωρήσω στην περεταίρω ανάπτυξη αυτού τού θέματος, θέλω εκ προοιμίου να αποσαφηνίσω, σχετικά με την εκφυγή από την ενεστώσα δενδροειδή στροφή, ότι αυτή δεν ταυτίζεται με την "Ρωγμή στο Μάτριξ", την οποία έχω προβάλλει ως αναγκαίο στόχο σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ως λογικώς δύναται να συναχθεί, η Ρωγμή συνιστά χρονικώς στόχο, ο οποίος προηγείται τής Υστάτου Διακλαδώσεως και συνδιαμορφώνει την απαραίτητο διακύμανση ως αναγκαία προϋπόθεση τής Εκφυγής.
Η Ρωγμή έχει αναιρετικό περιεχόμενο, αφορά αποδόμηση. Τουναντίον η Εκφυγή επέρχεται δια της συστάσεως δομήσεως. Η πρώτη αφορά την αποδόμηση εμποδίων προς την ΠΥΛΗ. Η δεύτερη προκύπτει δια τής δομήσεως της ΠΥΛΗΣ ΕΞΟΔΟΥ, όχι απλώς από την συγκεκριμένη στροφή, αλλά από την διαδικασία τής σπείρας. Δεν αφορά νέα κατά-σταση, η αποκατά-σταση γενικώς, αλλά μια νέα δυναμική.


2. Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟ.

Ο Μεταάνθρωπος εκδηλώνεται ήδη εν σπέρματι εντός τού Ανθρώπου, αρχικώς ως αίτημα και ακολούθως ως επίτευγμα δια τού μεταηρωισμού.

Οι Σεβαστοί Προγονοί μας επέτυχαν πλήρως τον ΗΡΩΙΣΜΟ, ο οποίος κληροδοτούμενος κατέστησε τον Ελληνικό Λαό πρωτοπόρο όλων των άλλων Ηρωικών Λαών και πηγή δονήσεως πάσης ηρωικής προσπαθείας. Ακόμη και οι ακραιφνείς αντίπαλοι τού Ελληνισμού αδυνατούν να παρακάμψουν αυτό το δεδομένο, ως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος εδήλωσε μετά την Μάχη τής Κρήτης, ότι "ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΛΕΓΑΜΕ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ. ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΘΑ ΛΕΜΕ , ΟΤΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Η προσπάθεια κατασηκοφαντήσεως τού Ελληνικού Λαού, η οποια επιχειρείται στην εποχή μας, καταδεικνύει, ότι οι αντίπαλοι τού Ελληνισμού προσπαθούν να υποβάλλουν παγκοσμίως μια αντίθετη από την πραγματικότητα εικόνα μέσω ενεργουμένης μαζικής υπνώσεως, γνωρίζοντες, ότι με σκαλί τον δεδομένο Ηρωισμό, οι Έλληνες εκ των πραγμάτων θα κληθούν να πραγματώσουν το επίτευγμα τού Μεταηρωισμού, ωθούντες σύμπασα την Ανθρωπότητα στην επίτευξη τής Εκφυγής.

Παρά τον έξοχο Ηρωισμό τους, οι πρόγονοί μας δεν επέτυχαν να επιβάλλουν μια ρωγμή στο Μάτριξ, ούτε να επιταχύνουν την Ύστατη Διακλάδωση, μέσω μιας Μεταηρωικής Πρακτικής, στην προοπτική τής Εκφυγής.
Βεβαίως μάς παρέδωσαν πολλαπλώς μια περιγραφή τού Μάτριξ και δια του αίματός των ύφαναν τάπητα μαρτυρίας ως εξέδρα αναπτύξεως τού δικού μας προβληματισμού.
Τα όρια τής δικής τους προσφοράς εσημάδεψαν σαφώς ΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ τα ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΚΥΤΑΛΗΣ, ούτως ώστε εμείς επισκοπούντες αυτά και διαλόγιζόμενοι αυτών, να τα εντοπίσουμε και πλήρεις ευγνωμοσύνης, πνεύματος εθύνης και μεταφυσικής βεβαιότητος, τουτέστιν Πίστεως, να την παραλάβουμε. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΞΙΣ ΣΥΝΑΣΤΑ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ. Θεσμοθετήσαντες το ιερό αγώνισμα τής σκυταλοδρομίας, παρήγαγαν την δόνηση μέσα στο γίγνεσθαι αυτής τής Ευλαβείας.


Οι μυθολογικές αναφορές, οι οποίες σηματοδοτούν τα σημεία παραδόσεως τής σκυτάλης είναι περισσότερες. Σκοπεύω να αναφερθώ εν ευθέτω χρόνω σε όλα όσα έτυχε να εντοπίσω σχετικά. Στην συνέχεια όμως θέλω να αναφερθώ στον κυριότερο εξ αυτών, που είναι ο Μύθος περί Άθλου τού Ηρακλέως εναντίον τής λερναίας ύδρας:


Ουσιαστικά αυτός ο Άθλος παραμένει ημιτελής.
Μετά από κάθε κτύπημα τού Ηρακλέως στα κεφάλια τής ύδρας με το ρόπαλο, ενώ το κεφάλι που δέχεται κτύπημα καταστρέφεται, προβάλλονται στην θέση του δυο.  Αυτό το ερμηνεύω, ότι οι πυρήνες των λυκαθρώπων μοιράζονται σε μικρότερες ομάδες, περνώντας συχνά στην παρανομία. Τελετουργίες αίματος, οι οποίες γίνονταν απροκάλυπτα, γίνονται πλέον εν κρυπτώ και είναι καλύτερα οργανωμένες. Εντέχνως προωθούμενη συνωμοτικότητα, υπόθαλψη τού γενικότερου περιβάλλοντος, παραπλάνηση, μεταμφιέσεις κλπ.
Στην συνέχεια συμμετέχει στην εξόντωση των κεφαλών και ο Ιόλαος με τον δαυλό. Μετά το κτύπημα τού Ηρακλέως ο Ιόλαος καυτηριάζει. Προφανώς η δύναμις της διαφωτίσεως σχετικά με τα τελετουργικά του "Λυκίου Διός" και των συναφών τεράτων, περιορίζει δραστικά την εξάπλωση και επηροή τους.

Έτσι εξοντώνονται όλα τα κεφάλια πλην ενός. Το κεντρικό και μεγαλύτερο όλων, ενώ ο Ηρακλής και ο Ιόλαος το κόβουν, αδυνατούν να το καταστρέψουν. Το θάβουν μέσα στην γη και τοποθετούν επάνο στον χώρο ταφής ένα τεράστιο λίθο.
Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΕΠΑΡΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ, ΤΗΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ.

Οι χθόνια λατρεία θάβεται μέσα στην γή, εκεί όπου εν τέλει - ένεκα δεδομένων των απαραίτητων κεραιών και φίλτρων για την αντιμετώπιση τής κοσμικής ακτινοβολίας, όπως παράθεσα σε προηγούμενες αναρτήσεις - κρύβονται οι αιθερομορφές των τεράτων. 
Όμως δεν παύει να υπάρχει και τελείται με καλυμμένο τρόπο.

Στην εποχή μας πρακολουθούμε ότι αυτό το κεφάλι προβάλλει εκ νέου απροκάλυπτα με ρεβανσιστικές διαθέσεις εναντίον τής ανθρωπότητος. 

Η Τριμερής Επιτροπή προωθεί στην πρωθυπουργία τής Ελλάδος τον Λουκά Παπαδήμο. Ταυτοχρόνως διαδίδεται το έμβλημά της με παράσταση τής λερναίας ύδρας.

ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ.
ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ;
ΕΦΟΣΟΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΘΕΝΟΣ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ, ΤΙ ΕΛΛΕΙΨΕ;


Ας επιστρέψουμε στον Μύθο για να ερευνήσουμε ποιές πρακτικές αφήρμοσαν, ποια όπλα έθεσαν σε δράση:


Το ρόπαλο συμβολίζει μηχανική κρούση μέσω ισχυράς ύλης, τουτέστιν την υλική δύναμη.
Ο δαυλός συμβολίζει την ενέργεια.
Ποιο είναι όμως το τρίτο στοιχείο, το οποίον όχι μόνο συνυπάρχει δίπλα στην ύλη και την ενέργεια, αλλά ταυτοχρόνως δομεί αμφότερα;
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ "ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ", ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΦΙΛΤΑΤΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ.

Πώς όμως γινόμαστε κοινωνοί τής πληροφορίας;
Μέσω τής Γνώσεως.
ΑΡΑ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΩΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΑΥΤΟΣ ΕΝΚΥΠΤΕΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ.

Ποια μπορεί όμως να είναι εκείνη η περιοχή τής αρετής, την οποία δεν κατέκτησε ακόμη ο ηρωισμός και η οποία αποτελεί το γυμνό εφαλτήριο τού νέφους προς τον μεταηρωισμό;

Προσωπικά φρονώ ότι αυτή είναι ή άκρα φιλανθρωπία και η άκρα συμπόνοια.
Όταν ο επερχόμενος Έλλην Τσαϊκόφκυ ή Σοπέν, το επερχόμενο Ελληνικό γυφταριό στο κλαρίνο, ο επερχόμενος "Βασιλιάς τής Σκόνης" τον οποίον προφήτευσαν οι Έλληνες ροκάδες συνθέσει την μεγάλη σουίτα για τον τελευταίο ποντικό, που ξεψύχησε τρώγοντας ποντικοφάρμακο στα υπόγεια των σπιτιών των ανθρώπων, που τα θεώρησαν σώνει και καλά δικά τους, επειδή διέθεταν μεγαλύτερο σκουπόξυλο, καταφθάνει και ο σεισμός τής συνειδήσεως.


3. ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ Η ΛΙΜΝΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ; 

Στο πρώτο μέρος αυτής τής αναφοράς κάποιος φίλος με παρέπεμψε με σχόλιό του σε ένα κείμενο τού Νίκου Λυγερού, που τιτλοφορείται "Μελλοντικά Μονοπάτια - Κβαντική Απαγόρευση".
Φρονώ, ότι ο Νίκος Λυγερός καταθέτει με πλήρως κωδικοποιημένο και ιδιαζόντως δυσνόητο τρόπο, ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά, που καταθέτει η εδώ ανάρτηση.
Βλέπετε, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ότι ο γράφων εδώ δεν ανήκει σε δεξαμενές σκέψης, ώστε να υπόκειται σε περιορισμούς.
Συγχρονικότης, ή μήπως η γνωσιολογική λίμνη τού δικτύου μας ξεκίνησε να ξεχειλίζει, υδροδοτώντας κάποιους που είναι συντονισμένοι για κάποιους λόγους στην ίδια προβληματική;

Ας δούμε στην συνέχεια το κείμενο τού Νίκου Λυγερού, στο οποίο θα επιχειρήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία, λέξη προς λέξη:

"Ποιος μπορεί να μιλήσει για μελλοντικά μονοπάτια αν δεν έχει διασχίσει τον χρόνο; Κι όμως αυτό το παράδοξο έχει λύση. Αρκεί να σκεφτεί ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν. Το παράλογο είναι πώς να το πιστέψει κάποιος που δεν μπορεί να το αντιληφθεί, διότι ζει μόνο γραμμικά σ' ένα καθιερωμένο πλαίσιο, όπου δεν επιτρέπεται καμία καινοτομία λόγω φοβίας; Η γνώση του άτοπου διευκολύνει τη συνείδηση, δηλαδή τη σκέψη πάνω στη σκέψη. Αυτός που δεν βλέπει όταν κοιτάζει, έχει την εντύπωση ότι o άλλος προβλέπει, ενώ στην πραγματικότητα απλώς βλέπει. Ποιες ήταν οι προβλέψεις του Αρχιμήδη ή του Leonardo da Vinci; Στην ουσία καμία. Απλώς πρέπει να περάσουν αιώνες για να το συνειδητοποιήσουμε. Εξέφρασαν την ανάγκη της δημιουργίας, όχι όμως προς όφελος της κοινωνίας. Διότι η γνώση δεν σχετίζεται μαζί της. Θέλησαν και κατάφεραν ν' αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας για να μην ακολουθήσει τις κοινωνίες της λήθης. Βέβαια τους ξεχάσαμε για λίγο, γιατί δεν ήταν κατανοητός ο ρόλος τους. Αυτό όμως δεν ήταν ισόμορφο με την απόλυτη λήθη. Με άλλα λόγια έχουμε το εξής νοητικό σχήμα: το μέλλον δεν εξαρτάται από το πρόσφατο παρελθόν, αλλά από το παλαιότερο. Δεν έχουμε λοιπόν μία ακολουθία γεγονότων του τύπου Fibonacci, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά του τύπου Hofstadter. Η συνέπεια είναι απλή. Ακυρώνει τις προσπάθειες της τακτικής και δίνει έμφαση στον αναγκαίο χαρακτήρα της στρατηγικής. Είναι στην ουσία μία επίπτωση της έννοιας της παλαίωσης. Η στρατηγική παράγει ένα γεγονός μέσω της νοημοσύνης, το οποίο δεν θα εκδηλωθεί άμεσα και θα ενεργοποιηθεί μέσω του χρόνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όσοι πιστεύουν ότι η νοημοσύνη είναι μια ασθένεια από την οποία γλίτωσαν λόγω κοινωνίας, πρέπει να αποδεχθούν ότι το μέλλον είναι μία ίωση του παρελθόντος. Μάλιστα αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί και στην πληροφορική. Μπορεί να κωδικοποιηθεί με τη θεωρία της κομψότητας του Chaitin. Δείχνει με αυτόν τον τρόπο, την ελευθερία της νόησης, πράγμα το οποίο είναι εφικτό ακόμα και σε μια αιτιοκρατική προσέγγιση. Τα μελλοντικά μονοπάτια δεν λειτουργούν αποκλειστικά ως κλαδιά δέντρου. Οι διακλαδώσεις δεν είναι μόνο παθητικές, υπάρχουν και ενεργητικές που επιτρέπουν τη μεταφορά δομής δίχως παραποίηση. Γι’ αυτό το λόγο τα άκυκλα διαγράμματα είναι πιο ισχυρά και προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες. Έτσι κάτι το οποίο είναι αδιανόητο με άμεσο τρόπο, μπορεί να προσεγγισθεί με πλάγια σκέψη μέσω ενός μη γραμμικού υπολογισμού. Αυτές οι τεχνικές θέλουν όχι μόνο εκπαίδευση αλλά και παιδεία. Ενεργοποιούνται εξ αρχής στα τέρατα γνώσης και διδάσκονται στους μαθητές, όταν βρεθεί δάσκαλος, αλλιώς παραμένουν αόρατα και ανύπαρκτα".

Ωραίος ο Νικόλας, αλλά λίγη υπομονή αγαπητοί φίλοι και φίλες, καθότι θα συνεχίσω εντός των ημερών... 
Καλή σας ώρα και σε όσους αποφασίσετε να τιμήσετε τα γραφόμενα με κάποιο σχόλιο, υπόσχομαι να ανταποκριθώ αυτήν την φορά εγκαίρως.

Συνεχίζεται...
(Ζητώ συγγνώμη, διότι δεν μπόρεσα ακόμη να ανταποκριθώ στούς σημαντικότατους σχολιασμούς των εκλεκτών μας φίλων στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις. Sorry...).