ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ

...γουστάρω ελεύθερη και πλούσια ζωή
και χαιρετώ σας
και φιλώ σας
όντα μικρά χρωματιστά
μες στον καθρέφτη φυλαγμένα...

...Παράτησε τα θαύματα
την μάσκα πέταξε
"εδώ είναι Μπαλκάνια
δεν είναι παίξε γέλασε"...

...Ωχ, πηδώ, χοροπηδώ
κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μες στο μυαλό μου
μες στο μυαλό μου που ‘χει όρια
και μια ελευθερία ζόρικια
αλίμονό μου...

Διονύσης Σαββόπουλος
από τον "Μπάλο"


1. ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ

Διακόπτω προσωρινά την ανάπτυξη του προηγούμενου θέματος, παρόλο που δεν έφτασα ακόμη στο ψαχνό όσων σχετικά προτίθεμαι να καταθέσω, επειδή η φύση του θέματος εξασκεί έλξη στο να γίνουν αναφορές μη απτόμενες άμεσα στο βίντεο που αναρτήθηκε. Οι αναφορές αυτές προϋποθέτουν παραπομπές σε έργα του Πλάτωνος και Νεοπλατωνικών φιλοσόφων, που απαιτούν κάποιο χρόνο. Η αιτία της διακοπής βρίσκεται, στο ότι η αφετηρία του παρόντος σημειώματος έχει μια επίκαιρη αφορμή, η οποία αφορά κάποια πρόσφατα στοιχεία σχετικά με όσα συνέβησαν και εξακολουθούν να κλιμακώνονται αβέρτα - κουβέρτα στην Φουκουσίμα.

Ένα από τα άσματα του Διονύση, που μου άρεσαν περισσότερο και με επηρέασαν, είναι ο "Μπάλος". Η στιχουργική του βρίθει στην κυριολεξία συμβολισμών, οι οποίοι μπορούν να αποδεχθούν ερμηνείες. Η ποίηση όμως, όπως και οι στοίχοι των ασμάτων, λειτουργούν αυτονόμως. Στην δεύτερη περίπτωση, όπου συμβάλει και η μουσική στο αποτέλεσμα, υπό τον όρο "ερμηνεία" εννοείται βασικά η απόδοση του έργου, η οποία καλείται να φορτίσει αισθητικώς τα σημαίνοντα, οδηγώντας στα σημαινόμενα. Οπότε οι φραστικές επεξηγήσεις όσων αναφέρονται, υπολοίπονται των εντυπώσεων που επενεργεί το άκουσμα. Τους συμβολισμούς που περιέχει το τραγούδι, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικούς. Έχω παρακολουθήσει κάποιες συζητήσεις σχετικά με αυτούς στο διαδίκτυο και αξίζει νομίζω μια συγκεκριμένη ενασχόληση μαζί τους στο μέλλον. Προς στιγμήν δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό του εντοπισμού, ότι σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, μετά την διατύπωση της επιθυμίας - ή τελικά του οράματος - μιας ελεύθερης και πλούσιας ζωής - έπεται στον "Μπάλο" ο ασπασμός κάποιων "όντων, χρωματιστών μες στον καθρέφτη κλειδωμένων"...
Αναφορά στον καθρέφτη κάνει και ο Παύλος Σιδηρόπουλος στο "Να μ' αγαπάς": "Τι να τις κάνω τις τιμές τους, τα λόγια τα θεατρικά. Μέσ' του μυαλού μου τον καθρέπτη είδωλα ψεύτικα νεκρά". Σε αυτήν την περίπτωση είναι φανερό, ότι ο καθρέπτης αφορά την νοητική αξιολόγηση της καταγραφής κάποιων δεδομένων. Ο ρόλος του κατόπτρου επενεργεί ανακλαστικώς, τουτέστιν δευτερευόντως τουλάχιστον χρονικά, ως προς τα εκτός αυτού δρώμενα. Στην ουσία πρόκειται για αντανάκλαση κάποιων, τα οποία λαμβάνουν χώραν έξωθεν του καθρέπτη και ανακλώνται στην λεία επιφάνειά του. Στην περίπτωση όμως του "Μπάλου" τα όντα ευρίσκονται εντός του κατόπτρου και μάλιστα σε διαδικασία οραματισμού. Μήπως ο καθτέπτης δεν αφορά "το μυαλό", αλλά αυτό που αποκαλεί ο Πλάτων και οι Νεοπλατωνικοί "Νου"; Μήπως η δράση του δεν είναι δευτερογενής, αλλά πρωτογενής; Μήπως η σχέση τους με τα δρώμενα στην υλική σφαίρα δεν είναι "μαχανικής" υφής, συμφώνως προς την διατύπωση του Πλωτίνου, ή συφώνως προς "ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΕΙΝ" του Παρμενίδου;

..."Δεῖ δέ καί τό μοχλεύειν ἀφελεῖν τῆς φυσικῆς ποιήσεως. Ποίος γάρ ὠθισμός ἢ τίς μοχλεία χρώματα ποικίλα καί παντοδαπά και σχήματα ποιεί"; ...
Πλωτίνος, "Περί του Νοητού Κάλους"

Στο θέμα αυτό θα επανέλθω προσεχώς εκ νέου διεξοδικότερα, στην συνέχιση της ανάπτυξης του προηγούμενου σημειώματος, όσο αφορά την δυναμική παρέμβαση από εμάς στην θέσμιση του ατομικού και και του κοινωνικού φαντασιακού μας. Το παρόν σημείωμα αποσκοπεί την αναφορά, με αφορμή πρόσφατα στοιχεία που έγιναν προσιτά σχετικά με τα γεγονότα στην Φουκουσίμα, τον τρόπο με τον οποίον οι επικυρίαρχοι επιχειρούν να επιβάλουν την θέσμιση του ατομικού και κοινωνικού φαντασιακού στο σύνολο.


2. ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ

Ο Αθανάσιος Στριγάς είχε γράψει σε κάποιο βιβλίο, ότι "Στην προηγούμενη συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ συζητήθηκε και πόσο καλαμπόκι θα δοθεί στο κοτέτσι...".
Θεωρώ τον χαρακτηρισμό του Στριγά γλαφυρά επιτυχή. Πολύ επιτυχή. Όσο αφορά τα κοινωνικά δεσμά που έχουν επιβληθεί στην παγκόσμια κοινότητα, έχουν προσαρτηθεί κατά καιρούς πολλοί και διάφοροι χαρακτηρισμοί με την μορφή παρομοιώσεων. Ο Πλάτων έκανε λόγο για το "σπήλαιο", η περιώνυμη κινηματογραφική ταινία καθιέρωσε τον όρο "μάτριξ", ο Νότης Σφακιανάκης τραγούδησε για "προβατάκια", μεταξύ άλλων. Κάθε χαρακτηρισμός, αποδίδει από συγκεκριμένη οπτική με πολύτιμο τρόπο κάποιες βασικές ιδιότητες αυτής της κατάστασης.
Το Πλατωνικό σπήλαιο είναι μια βαθύτατα παραστατική θεώρηση, η οποία απαιτεί έντονη ενδοσκόπηση και δράση για να φτάσουμε στην ενάργειά της. Και το "μάτριξ" με την αναφορά στην ορίζουσα - determinante - κάνει μνεία ενός εν τέλει μαθηματικού μοντέλου, πολύ επίκαιρου, όσο αφορά τους τρόπους ατομικού και κοινωνικού καθορισμού. Όμως το "κοτέτσι" περιέχει κατά την γνώμη μου δυο πολύ βασικά στοιχεία:
Κάποια όντα, τα οποία ενώ φέρουν πτερά, αδυνατούν να απογειωθούν. Καθώς και το συρματόπλεγμα, το οποίο τα περιβάλει. Πιστεύω ότι ενώ είμαστε πλασμένοι για να γίνουμε αετοί, ξεπέσαμε να είμαστε κοτόπουλα. Και το συρματόπλεγμα δεν είναι καθόλου υψηλό. Ανταποκρίνεται ακριβώς στην δική μας επίκτητη ανεπάρκεια.

Οι επικυρίαρχοι με στόχο την διαδικασία επιβολής του κοτετσιού - δηλαδή για το στήσιμο και την αναπαραγωγή του - επιχειρούν σε δυο βασικούς άξονες:
Ο πρώτος αφορά την κοτοποίηση των ανθρώπων. Πρέπει -σύμφωνα με την στρατηγική των εξουσιαστών - να πεισθούμε ότι εκ των πραγμάτων "πάσει θεού" αυτοί είναι οι μόνοι οι οποίοι είναι εις θέσιν να μας παρέχουν το έξωθεν εισερχόμενο καλαμπόκι, δηλαδή τις προϋποθέσεις προσπορισμού των αναγκαίων προς το ζειν (ως κότες). Πρέπει να πειστούμε ότι τα φτερά, που παρατηρούμε στην πλάτη μας, δεν επαρκούν για να πετάξουμε πραγματικά και ότι ο μόνος δυνατός τρόπος προώθησής μας είναι ή τα αδύνατα ποδαράκια μας, ή ο κουτσαβακισμός των κοκόρων, των πληρωμένων δηλαδή ευνούχων, οι οποίοι το παίζουν επιβήτορές μας.
Η κότα πριν κλειστεί στα όρια του κοτετσιού, ήταν πετεινό του ουρανού. Μπορούσε να πετάει όπως οι μπεκάτσες και ο κορυδαλλός. Στο κοτέτσι ατρόφησαν οι φτερούγες της και μετατράπηκε σε ζώο "ήμερο". Νυχθημερόν επαναλαμβάνει επί πλέον η τηλεόραση στο κοτέτσι, ότι έξω από αυτό σουλατσάρει και η αλεπού. Άρα μόνο το τσοπανόσκυλο του αφέντη αποτελεί πραγματική προστασία. Έτσι νομιμοποιείται και ο κατασταλτικός ρόλος της εξουσίας. Αυτή είναι η διαδικασία της πνευματικής - ψυχικής παρασκευής της κότας.
Ο δεύτερος άξονας αφορά το συρματόπλεγμα, την υλική δόμηση του κοτετσιού. Την υλική δηλαδή επιβολή της εξουσίας, ήτοι κυρίως όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλέγμα και την απρόσκοπτη καταστολή. Πολλοί αρέσκονται να αποκαλούν αυτό ευλαβικά "νομιμότητα". Ακριβώς επειδή έχουμε καταντήσει κότες.

Πού αποσκοπούν όμως με όλη αυτήν την πρακτική οι με το έτσι θέλω ορνιθοτρόφοι; Τι είναι συγκεκριμένα το αυγό, το κρέας και τα πούπουλα μας τα οποία οι εν λόγω τσελιγκάδες ιδιοποιούνται;
Ο Καρλ Μαρξ διατύπωσε την θεωρία ότι αυτά είναι το τμήμα της απλήρωτης εργασίας μας, η λεγόμενη υπεραξία του λεγόμενου υπέρπροϊόντος. Θεωρώ μια τέτοια θεώρηση δύο αυγά τουρκίας.

Εάν το τελικό ζητούμενο ήταν κυρίως οι εξουσιασταί να τρώνε, να πίνουν και να το παίζουνε μάγκες καθισμένοι στο σβέρκο μας, θα είχαν προβεί σε τελείως άλλου είδους ρυθμίσεις. Ειδικά στην σύγχρονη φάση, η οποία χαρακτηρίζεται από κατακόρυφη άνοδο της παραγωγικότητος της εργασίας. Τα γνωστά μοντέλα της "κοινωνίας της αφθονίας", του "κοινωνικού κράτους", της "συνεργασίας των τάξεων" και της "ανοικτής κοινωνίας" του αρκουδιάρη "λόρδου" Πόπερ, μέντορα του "φιλανθρώπου" κανιβάλου Σόρος και CIA, θα έπρεπε να επικρατούν πλήρως. Οπότε θα ζούσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.
Τουναντίον όμως αυτό που βιώνουμε, είναι η καρακρισάρα, ο εντεινόμενος εργασιακός μεσαίωνας, η προώθηση με τα μπούνια από την μεριά όλων ενός τύποις μαρξιστικού κράτους, τουτέστιν της Κίνας, η επιβολή ενός παγκόσμιου νομίσματος, ενώ οι περισσότεροι στο μέλλον δεν θα έχουν ψιλά ούτε για τσιγάρα, ώστε να μπορούν να τα κρεμάνε στα αυτιά τους μια και ποινικοποιήθηκε το κάπνισμα, όπως και τα σύγχρονα Stonehenge της Γεωργίας, στα οποία έχουν αναγράψει ότι σκοπεύουν να εξοντώσουν τους περισσότερους από εμάς "με στόχο την οικολογική βελτίωση του πλανήτη".

Τελικά μήπως μας πουλάνε τρέλα με το καντάρι; Και γιατί μας δουλεύουν οι τσελιγκάδες του μάτριξ ασύστολα;

Στην προηγούμενη ανάρτηση παρενέβησαν δύο αγαπητοί φίλοι με σχόλια, για να υπερασπισθούν την Ορθοδοξία. Ας μου η επιτραπεί όμως η παρατήρηση, ότι τόσο ο εωσφορισμός, όσο και ο ανυποχώρητος αγώνας εναντίον του είναι παλαιότερα, πολύ παλαιότερα της εμφανίσεως του Χριστιανικού Δόγματος.

Ποιο είναι όμως το "φως", που φέρνει ο εωσφόρος - Lucifer; Πρόκειται για φως, ή για κάποια θολά καντήλια του θανατά;

Ευχαριστώ θερμά τον Νιόνιο και ομολογώ, ότι το περιεχόμενο κάποιων αναφορών του "Μπάλου" κατανόησα σήμερα για πρώτη φορά, ξαναδιαβάζοντας τους στίχους, για να μην αποδώσω λάθος από μνήμης τα χωρία που παράθεσα στην εισαγωγή. Οι καλλιτέχνες λειτουργούν συχνά με το ασυνείδητο. Και άνθρωποι με την συναισθηματική νοημοσύνη του Νιόνιου, ή με το ερευνητικό χάρισμα του Νίκου Βεργίδη, μπορούν να καθίστανται προφήτες των κοινωνιών που έπεσαν μέσα.


3. ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ. ΕΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΦΙΑΣΚΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ

Είναι γνωστή η κινηματογραφική ταινία υπό τον τίτλο "Χιροσίμα Αγάπη Μου". Την "Φουκουσίμα Αγάπη Μου" όμως ποιος θα προβάλει στις οθόνες μας; Στον καθρέπτη του Νιόνιου και στον καθρέπτη του Παύλου;

Έχουν ξεσκιστεί οι επικυρίαρχοι να προετοιμάζουν την επιβολή του εμφυτεύματος. Το αναγγέλλει εξ' άλλου και η NASA στο έγγραφο της, το οποίο παρατίθεται στο τρίτο βίντεο της αναρτήσεως. Διαβάζοντας το κείμενο στο σύνολό του δεν μπορώ να αποκρύψω - έστω κι αν αυτό θεωρηθεί ξιπασμός - ότι τα παιδιά δίνουν την εντύπωση, ότι κινούνται με νοητικά δεκανίκια. Επιχειρώντας να αναπτύξουν μελλοντολογία, το μόνο που είναι εις θέσιν να κάνουν, είναι να αντιγράφουν από μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας και από τα εωσφορικά κιτάπια των αφεντικών τους. Άλλο πράγμα βέβαια, ότι κάποιοι από τους συγγραφείς ιστοριών του "μυστηρίου"και "θαυμαστού" ήταν από πάπου προς πάπον μέλη των αδερφάτων, διαμορφώνοντας ή καταγράφοντας σενάρια, τα οποία εφαρμόστηκαν στο μέλλον στην πράξη, ώστε να ανακηρυχθούν τα εν λόγω πρόσωπα "μετά Χριστόν προφήται" ή ορθότερα προφύτες.

Οι επικυρίαρχοι θρέφονται από το τρόμο και τον φόβο μας. Το υπογραμμίζει και ο Ντέϊβιντ Άικ στο πρώτο βίντεο από αυτά που ακολουθούν, ότι κατά το τελετουργικό της ανθρωπουθυσίας, αυτό που ενδιαφέρει τους εωσφοριστάς είναι η αρνητική ενέργεια που φέρει το αίμα από την κατατρομοκράτηση του θύματος. Γι'αυτόν τον λόγο υποστασιοποιεί οντολογικά το κακό η δυαρχία. Το πλασάρει ως την "αρνητική ενέργεια του σύμπαντος", η οποία το διαμορφώνει μαζί με την "θετική".

Προσπαθούν να μας σπάσουν τα νεύρα, να μας καταρρακώσουν βήμα - βήμα με όσα κάνουν στην Φουκουσίμα, αλλά κυρίως με όσα μεταδίδουν γι' αυτήν.

Διότι δεν είναι μόνον οι απανωτοί εκατοντάδες σεισμοί σε βάθος 10 χιλιομέτρων με το HAARP, που δεν λένε να σταματήσουν μέχρι σήμερα, λες και οι επικυρίαρχοι έστησαν εκεί τυροπιτάδικο, μόνο που αντί τυρόπιτες σερβίρουν σεισμούς. Αλλά και το όλο καλαμπαλίκι με την απειλούσα σύντηξη των ραδιενεργών καυσίμων ράβδων, λόγω ελλείψεως της διαδικασίας ψύξεως και τις εκρήξεις από το υδρογόνο, το οποίο υποτίθεται ότι εξεράγει και δημιούργησε ρωγμές εκφυγής ραδιενεργών ουσιών αποκαλύπτεται ως στημένο φιάσκο.

Αν γίνει η ανεξέλεγκτη σύντηξη, όπως τεκμηριώνει το δεύετερο βίντεο, ώστε να παραχθεί υδρογόνο που οδηγεί σε έκρηξη, απαιτούνται θερμοκρασίες 300 μέχρι 400 βαθμών. Οι λήψεις όμως των θερμοκρασιών των αντιδραστήρων με κάμερες υπεριώδους ακτινοβολίας δείχνει ότι οι θερμοκρασίες δεν ανήλθαν πάνω από 40 βαθμούς.

Όπως όμως δείχνουν τα βίντεο 3 και 4 και οι τρύπες οι οποίες ανοίχτηκαν στο περίβλημα των αντιδραστήρων δεν είναι ρωγμές, παραχθείσες από κάτι που βγήκε, ΑΛΛΑ ΤΡΥΠΕΣ από κάτι που μπήκε. Ιαπωνική εφημερίδα κάνει λόγο για ακτινοβολία μεγάλης ισχύος, η οποία επαναλήφθηκε τρεις φορές πάνω από τους αντιδραστήρες της Φουκουσίμα. Είναι προφανέστατο ότι οι αντιδραστήρες χτυπήθηκαν με ακτινοβόλο όπλο από δορυφόρο.


4. ΜΥΑΛΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΗΣ ΚΟΤΑΣ

Εάν πράγματι ισχύει η ρήσις του Πρωταγόρα, ότι "Ταυτόν το είναι και το νοείν", τότε η εξουσία τοξικοποιώντας τις αντιλήψεις μας, τα οράματά μας, τον οπτικό μας ορίζοντα, εξουδετερώνει το ίδιο μας το είναι και ναρκοθετεί το μέλλον.
Με εκφοβισμό, τρομοκρατία συνειδήσεων και μηχανισμούς νοητικού ελέγχου, τα οποία εγκλωβίζουν τα οράματά μας στο δικό τους γκρίζο φόντο της εωσφορικής ανυπαρξίας.
Με την φασιστική επιβολή ενός αλλοτριωμένου φαντασιακού, νοθεύουν πάσα δυνατότητα ενός ανθρωπινότερου αύριο.
Νομίζω ότι έχει πολύ δίκιο ο Gregg Braden, όταν μας προτρέπει οι οραματισμοί μας να εστιάζονται όχι σε αυτό που είναι, αλλά σε αυτό που πρέπει να είναι. Θα προσπαθήσω να εμβαθύνω στο θέμα όμως, όταν ολοκληρώσω την προηγούμενη ανάρτηση.

Διότι όπως έγραψε η φίλη "Ζάχαρη" στο σχόλιό της:

ΟΙ ΚΟΤΕΣ ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΖΟΥΝ

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ