ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ Νο. 2 - ΚΑΡΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

"΄Οταν το Φως κοίταζε με πόνο"

Ευχαριστώ τον φίλο φωτογράφο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ Σ. για την ευγενική παραχώρηση της φωτογραφίας


Μεγάλη Παρασκευή Σωτηρίου Έτους 2011. Μια άλλη ημέρα ίσως να έγραφα κάτι άλλο. Σήμερα συνεχίζω την σειρά διηγήσεων "Οι Δρόμοι της Κουκούλας" με το δεύτερο κείμενο υπό τον τίτλο "Καρφιά Για Τον Έφηβο Σταυρός Για Την Πόλη". Η πρώτη διήγηση αυτής της θεματικής με τίτλο "Εσταυρωμένος Κωνσταντινουπόλεως 27" υπάρχει εδώ:
http://bostopel.blogspot.com/2009/02/27.html
http://bostopel.blogspot.com/2009/02/27_23.html


1. ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

Τον δρόμο είχαν ονομάσει λεωφόρο. Ίσως ταίριαζε ορθότερα ο προσδιορισμός "στίγμα". Μαζί με τον άλλον, που είχε χαρακτηριστεί ως παραλιακή λεωφόρος, στιγμάτιζαν την έννοια της ζωής. Η στενή ζώνη εύρους ενός χιλιομέτρου περίπου πανίδας και χλωρίδας που περίκλειαν, καθώς και οι λίγοι οικισμοί άνωθεν της μεσογειακής οδού στοιχειοθετούσαν μια ψευδή έννοια ζωής. Κάτι σαν αστραφτερή μασέλα στην στοματική κοιλότητα ενός χλεμπονιάρη. Πέρα από την πλασματική αυτή λωρίδα, η οποία για ευνόητους λόγους είχε διαφύγει της δραστηριότητας των εμπρηστών, όλα είχαν καεί επανειλημμένα. Για όσους διέσχιζαν μέσα σε όχημα την οδό προς το περιφερειακό προάστιο, η θέα των καμένων προς την αριστερή πλευρά αντέφασκε κραυγαλέα στην λωρίδα του πράσινου των φροντισμένων κήπων και περιβόλων των οικιών, που πριν επεκταθεί η πόλις εθεωρούντο εξοχικές.
Τα τέσσερα οχήματα διέσχισαν τον δρόμο με μικρές χρονικές αποστάσεις, για τον λόγο ότι δεν έπρεπε να επισύρουν την προσοχή. Τα δυο ήταν κλασσικές λιμουζίνες, το τρίτο ένα ημιφορτηγό με κουβούκλιο και το τέταρτο ένα αυτοκίνητο της σειράς.

Στην πρώτη λιμουζίνα επέβαινε ο "Μαύρος Άγγελος". Από τα πλέον σημαντικά επιτελικά αλλά και τελετουργικά στελέχη. Ο συνδυασμός των δυο αυτών ιδιοτήτων ήταν χαρακτηριστικό όλων, όσων διέσχισαν την οδό, για να λάβουν μέρος στην συνάντηση. Στην προκειμένη περίπτωση όμως αυτά ήταν αυτονόητες προϋποθέσεις για την ποιότητα των ζητημάτων που αυτός διεκπεραίωνε. Η βάση τους εδράζετο στην δίψα για αίμα. Μια ιδιότητα, ή ορθότερα ανάγκη, την οποία το Μάτριξ είχε φροντίσει να κρατήσει ως συγκεκριμένο ζητούμενο έξω από την προσοχή των μαζών. Όχι όμως και σαν συμβολική. Αυτή αναπαραγόταν όπως και πριν, "τον παλιό καλό καιρό" της Ύδρας και του Μολόχ, σε όλους τους τομείς που είχε καθιερώσει η τεχνολογία των παραστάσεων.
Ο "Μαύρος Άγγελος" δεν ήταν τυχαίος Σεβάσμιος. Οι προκεχωρημένοι μη βέβηλοι επαϊόντες γνώριζαν την σημασία του, τον βαθμό της επιστασίας και την προσφορά του.

Στην δεύτερη λιμουζίνα επέβαινε ο "Θεωρητικός". Η στρατηγική, η "θεωρία των παιγνίων", τα πραγματικά μαθηματικά, αλλά και αυτό που συχαινόντουσαν όταν έκαναν συνειδητή χρήση αυτοί που θεωρούσαν πραγματικούς τους αντιπάλους - δηλαδή η Ελληνική Γλώσσα - αποτελούσαν τα εργαλεία της μεθοδολογίας του. Εάν τα έπιανε κάποιος και τα έστυβε, δεν θα έμενε υπόλοιπο κάτι που να μπορούσαμε να θεωρήσουμε αξιόλογο. Όμως χρόνια και ζαμάνια είχαν μάθει να παίζουν χωρίς αντίπαλο. Ήταν κοινό μυστικό τους, ότι όταν το Μάτριξ βάλλεται εκ των έσω, ενισχύεται. Όπως το σφυροκόπημα στο ατσάλι, που του αυξάνει την σκληρότητα. Ο "Θεωρητικός" μάλιστα είχε εμβαθύνει στην λεγόμενη θεωρεία της "Αναγκαστικής Διεξόδου", διαμορφώνοντας την πρόταση "Αυτοεξουδετερώσεως του Υπολοίπου" βάσει του θεωρήματος του "Τελεολογικού Επόμενου". Έστω κι αν η μέτρηση των ικανοτήτων τέτοιου είδους στελεχών στηρίζεται σε πλασματικά κριτήρια, η συμβολή τους κάθε άλλο παρά μικρής σημασίας μπορεί να είναι. Διότι η ανάπτυξις δραστηριοτήτων χωρίς σχέδιο αντιφάσκει στην συγκεκριμένη διαδικασία υλοποιήσεως. Και σχέδιο που δεν στηρίζεται στην θεωρία αποτελεί πόνημα μπακαλικής. Άλλο, ότι εάν παρουσιαζόταν κάποιο ουσιαστικό εμπόδιο, όλες οι θεωρίες αυτού του τύπου είναι για τα μπάζα.

Στο ημιφορτηγό επέβαινε ο "Αθέατος". Αυτός ο οποίος ήταν λειτουργικός και δομικός υπεύθυνος αυτού που υπήρχε χωρίς να υπάρχει. Σπανιότατα ζητούσε την συμβολή κάποιας μυστικής υπηρεσίας. Αυτές έπρεπε να αποφεύγονται για δυο λόγους: Ανήκαν στην σφαίρα του υπαρκτού και αποτελούσαν τον πρώτο χώρο, προς τον οποίον θα κατευθύνοντο οι έρευνες του όποιου επιδόξου βλακός, που θα επιχειρούσε να φτύσει μέσα στη σούπα. Φυσικά στο ημιφορτηγό επέβαιναν και άλλα στοιχεία του αοράτου, με στόχο την επί πλέον διαφύλαξη της συνεδριάσεως, κυρίως στον τομέα των ηλεκτρονικών υποκλοπών, αλλά και με άλλες αρμοδιότητες.

Ο τέταρτος εποχούμενος ήταν "Το Μαγκάκι". Υπεύθυνος για τον "χώρο", τις ζυμώσεις και τις κινητοποιήσεις του. Παρ' όλο που ήταν κάποιας ηλικίας έφερε σκουλαρίκι και στρογγυλά γυαλιά, κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Γνωστός στις πιάτσες και μοιραία μετά από τόσα και τόσα αμφιλεγόμενος. Πως μπορούσαν όμως να μην συμπεριλάβουν ένα τέτοιας ποιότητος και αποτελεσματικότητος στέλεχος; Ένας αποκλεισμός του θα ήταν ασέβεια έναντι αυτού που θεωρούσε όλος ο κύκλος τους ιερό: Το ψέμα. Ο ίδιος μπορεί να είχε εκτεθεί. Ότι παραμύθι όμως είχε κατά καιρούς πλασάρει δούλευε άψογα. Ποιος εξ άλλου θα ασχολιόταν ποτέ με αυτά; Ο "Θεωρητικός" εξ άλλου πάντοτε επέμενε, ότι η πλέον συστατική ιδιότητα του "νομίσματος" ήταν η άλλη πλευρά.

Το βουνό αριστερά έκλεγε, σκεπασμένο ακόμη με στάχτες. Στην ουσία όμως ο οδυρμός του πήγαινε βαθύτερα και τον αποκάλυπτε το ίδιο το όνομά του. Πολλοί νομίζουν ότι η λεγόμενη πεντάλφα αποτελείται από 5 Α. Στην ουσία όμως αποτελείται από 5 Λ. Δηλαδή Πεντέλη. Το Λ είναι που κατέχει την δύναμη των ακίδων. Κάθε οβελίσκος, μενχίρ, ή απλούστερα ξόανο αιμοδιψούς "θεού" είναι στην ουσία ένα Λ. Μετά την γνωστή χολλυγουντιανή ταινία περί "τριακοσίων" κάποιοι φρόντισαν να αναχθεί αυτό σε σύμβολο υποτιθέμενης Ελληνικής δυνάμεως. Στην ουσία όμως τα αιχμηρά πάντοτε σφράγισαν τα κονάκια των βαρβάρων.
Τα οχήματα σταθμεύτηκαν σε διαφορετικά μέρη, ευρισκόμενα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, φυλασσόμενα από κάποιον, ο οποίος τα παρακολουθούσε στην οθόνη. Ο κύριος επιβάτης από κάθε όχημα κατευθύνθηκε στον χώρο της συναντήσεως. Ο εξωτερικός φράκτης ύψους τεσσάρων μέτρων ήταν βαριά σκεπασμένος με αναρριχητικά φυτά. Στο βάθος φαινόταν από έξω ο πυργίσκος ενός φυλακίου, πράγμα λίγο υπερβολικό για την περιοχή. Με την εξάπλωση της εγκληματικότητος όμως και δεδομένου ότι η περιοχή δεν ήταν αστική, κάθε προστατευτικό μέτρο μπορούσε να είναι δικαιολογημένο. Εξ άλλου ποιος αναρωτιέται για πράγματα που πιστεύει ότι δεν τον αφορούν;
Οι επισκέπτες, πριν εισέλθουν στο κτίσμα, πέρασαν από μια είσοδο φαινομενικά συνήθη. Οι ανιχνευτές όμως που είχαν τοποθετηθεί σε αυτήν, λειτουργούσαν με την οσμή του σώματος. Σχεδόν όλα τα δεδομένα που είχαν καταχωρηθεί στο σύστημα, αφορούσαν άτομα με αποφορά. Και οι τέσσερις επισκέπτες, παρά τα πρόσθετα αρώματα που χρησιμοποιούσαν, ανέδυαν άσχημες οσμές.
Η αίθουσα συνεδριάσεων βρισκόταν κατά τα συνήθη στο υπόγειο. Διέθετε καλό εξαερισμό και όλες τις ανέσεις. Ο χώρος ήταν γνωστός στους επισκέπτες. Αυτός που τους περίμενε φαινόταν ιδιαιτέρως ευγενής. Ο "Θεωρητικός" βεβαίως, ο οποίος είχε κατανοήσει καλύτερα των άλλων την "Θεωρία των Αντιστρόφων", μπορούσε να ερμηνεύσει το φαινόμενο στο εύρος του.

Ο προσκαλέσας ήταν καθισμένος στο μέσον της ωοειδούς τραπέζης. Με το αριστερό χέρι στήριζε το σαγόνι του. Ένα δαχτυλίδι που σχημάτιζε νεκροκεφαλή έλαμπε, παρ' όλο που ο εν λόγω μαυροφορεμένος δεν ήταν χεβυμεταλάς. Αλλά ούτε και ως ευυπόληπτο πρόσωπο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Δεδομένου ότι τα περισσότερα άτομα που δομούν την πραγματική εξουσία, διαφεύγουν της δημόσιας προσοχής. Το προσωνύμιό του ήταν "Ρόδιος". Δεν ήταν λόγω του ρόδου, ή κάποιου άλλου ροδοσταυρικού τύπου συμβολισμού. Ο Πλούτων είχε δώσει στον κάτω κόσμο στην Περσεφόνη να φάει ρόδι. Αυτό στάθηκε αιτία, αυτή να μην μπορεί να επιστρέψει για πάντα στον άνω κόσμο, όταν κατήλθε η μητέρα της Δήμητρα στον Άδη για να την απελευθερώσει. Υπεράνω των "Ροδίων" υπήρχε μόνο μια ανωτέρα ηγετική τάξις: Οι "Χθόνιοι".
Οι τέσσερις σύνεδροι είχαν λάβει θέση στο τραπέζι. Χαιρετήθηκαν αμοιβαία κλίνοντας το κεφάλι. Είναι αυτονόητο ότι οι σημειώσεις, ή οτιδήποτε γραπτό δεν είχε θέση στην συζήτηση.

- Οι συστοιχίες; ρώτησε ο προεδρεύων, αναφερόμενος στα αστρολογικά δεδομένα.

- Κατά το δοκούν, απήντησε ο "Θεωρητικός". Όπως αυτές δοκιμάσθηκαν στην πορεία, έχοντας φθάσει σε πλήρη ενίσχυση. Φροντίσαμε στην διατροφική αλυσίδα του "μετέωρου" και των συμβούλων του να εισέλθει το "Τ24η", το πλέον κατάλληλο κατατονικό. Προβλήματα δημιουργεί αυτός που είχε βάλλει στους ελέγχους. Φροντίσαμε όμως να τον εξουθενώσουμε ψυχολογικά, βάζοντας τα μαζικά μέσα να παρέμβουν.

Ο προεδρεύων στράφηκε προς τον "Μαύρο Άγγελο" και ρώτησε:
- Ο "μικρός" εντάξει; αναφερόμενος σε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος.

- Δεν υφίστανται εξωμότες, απήντησε κοφτά ο Σεβάσμιος.

- Ποιος ο βαθμός ετοιμότητος; ερώτησε τον "Αθέατο".

- Όλοι αφήχθησαν, απήντησε αυτός.

Το "Μαγκάκι" χαμογέλασε. Μόνο ο "Ρόδιος" ήξερε στην αίθουσα τι εκπροσωπούσε πράγματι αυτός, ότι δηλαδή ήταν ανώτερος όλων. Το ρίσκο είναι αυτό που καθορίζει τις απαιτούμενες ικανότητες και η προέλευση η μόνη ουσιαστική εγγύηση. Η σιωπή ήταν ζήτημα σεβασμού, έπρεπε όμως να φανεί φυσιολογική. Στη συνέχεια σηκώθηκε και μετά ακολούθησαν οι άλλοι.
Η μετατροπή του κέντρου της πόλεως σε χώρο μεγάλων ταραχών και εκτρόπων, με στόχο την σταδιακή πτώση του "μετέωρου" και την εισαγωγή στην συνέχεια στην φάση "664" ήτο πλέον σφραγισμένη.

Καθώς τα οχήματα επέστρεφαν στην πόλη, τα λιγοστά πουλιά προτίμησαν να μεταβούν από την τύποις ζωντανή λωρίδα στην περιοχή των καμένων. Εκτός από κάποια που είχαν κτίσει σε στάχτες την φωλιά τους, δίπλα στο ιερό δένδρο.


2. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - Ο "ΡΑΜΠΟ" ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΑΜΠΟ

Ο Θρασύβουλος ξυριζόταν όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Είχε λόγω δουλειάς αναπτύξει ανακλαστικά και έκτη αίσθηση. Ένα πολύ άσχημο συναίσθημα τον διαπέρασε και κόπηκε λίγο. Ενώ είχε την καλύτερη διάθεση. Μετά θα πήγαινε με τον πιτσιρικά να δούνε ποδήλατα, παρόλο που μέχρι τα Χριστούγεννα έπρεπε να περάσουν ακόμη τρεις εβδομάδες. Είχε σιχαθεί από χρόνια αυτήν την κατάσταση. Μεροδούλι μεροφάι. Να δουλεύεις στην αστυνομία για ένα κομμάτι ψωμί. Να ασχολείσαι κάθε μέρα με το αληταριό στην πλατεία και τα πέριξ και να μην φθάνει ο μισθός να πάρεις κάτι τις εξτρά που χρειάζεται. Κάποιο χρόνια βολευόταν η κατάσταση λίγο με το μικρό ενοίκιο από την γκαρσονιέρα στην επαρχιακή πόλη, που είχε κληρονομήσει η γυναίκα του από τον θειο της. Όταν όμως έκαναν το δεύτερο παιδί, έπρεπε να πάνε σε μεγαλύτερο διαμέρισμα και τα έτρωγε και αυτά τα λίγα το νοίκι.
Όταν του έκαναν την πρόταση για την τσόντα των χρημάτων κάτω από το τραπέζι, δεν ανακουφίστηκε μόνο, χάρηκε στην κυριολεξία. Χίλια εκατό τον μήνα παραπάνω έφερναν γερή ανάσα. Την πρόταση βέβαια δεν του την έκανε ο προϊστάμενος, διότι το παραδάκι προερχόταν από άλλα ταμείο, αυτό των "ειδικών καθηκόντων" και δεν έπρεπε να φαίνεται. Εδώ και κοντά ένα χρόνο να χρήματα πέφτανε και δεν του είχαν ζητήσει ακόμη να κάνει τίποτε. Τους είχε εξηγηθεί βέβαια από την αρχή, ότι χοντροκομμένα πράγματα, άγριες βαναυσότητες και τα τέτοια δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει. Αυτοί του είχαν υποσχεθεί, ότι δεν θα του ανάθεταν κάτι που μπορεί να βρίσκεται έξω από νόμιμα πλαίσια.
Κάτι του έλεγε, ότι αυτή την φορά τον έπαιρναν τηλέφωνο από την υπηρεσία "ειδικών καθηκόντων" και έτσι ήταν. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ιδιαίτερα ευγενική. Του έδωσε τον τόπο και την ώρα της συναντήσεως, στην ίδια καφετέρια όπου συναντήθηκαν και την περασμένη φορά.
Κοιτάζοντας τα ποδήλατα με τον πιτσιρικά αισθανόταν καρφιά να αγκυλώνουν τα πόδια του. Βιαζόταν να τελειώσουν, για να πάει στην συνάντηση να δει τι θα γίνει.
Πράγματι δεν του ζήτησαν πάρα πολλά. Του είπαν ότι η κατάσταση είχε παραγίνει στην περιοχή και έπρεπε να γίνει κάποιος εκφοβισμός. Δεν του ζήτησαν βέβαια να σπάσει κάποιον στο ξύλο, Αυτά ήταν επικίνδυνα και καμιά φορά φέρνουν και μηνύσεις. Κάποιοι πιτσιρικάδες, που συνεργαζόντουσαν με την υπηρεσία θα προκαλούσαν το περιπολικό με βρισιές. Τότε αυτός θα έπρεπε να βγει στην συγκεκριμένη διασταύρωση, βρίζοντας χυδαία, για να δείξει εκνευρισμό και να πυροβολήσει στον αέρα. Έπρεπε βέβαια να προσέξει ιδιαίτερα οι πυροβολισμοί να κατευθυνθούν ψηλά προς τα πάνω και να μην βρουν στόχο. Σκοπός της υπηρεσίας ήταν μόνο ο εκφοβισμός. Έπρεπε να κατανοήσουν οι λεχρίτες, ότι άμα λάχει μπορούν να βγουν και τα μπιστόλια. Πάντοτε προειδοποιητικά. Με φωτοβολίδες κρότου λάμψεις και καμιά σφαίρα από πάνω.
- Θα έχουμε μόνιμη ακουστική επαφή, του είπε ο ευγενικός βαθμοφόρος ενώ ρούφηξε τον καφέ. Στην ουσία είναι αποστολή ρουτίνας. Αλλά εάν δεν τους συμμαζέψουμε λίγο, θα ξεχιλώσει η κατάσταση ακόμη περισσότερο. Τότε θα χρειαστούν πια προειδοποιητικές βολές ανεξέλεγκτα και δεν το θέλουμε. Αυτό πάμε να προλάβουμε.
- Ναι, αλλά η χρήση όπλων δεν ήταν μέσα στην συμφωνία μας, είπε πολύ προσεκτικά ο Θρασύβουλος, ώστε να μην δυσαρεστήσει τον ευγενικό οικονομικό του ευεργέτη.
Ο άλλος χαμογέλασε.
- Ούτε και το αντίθετο όμως, απάντησε. Ξέρεις πόσα παιδιά πολύ νεότερα από εσένα είναι υποχρεωμένα στην υπηρεσία να μάχονται σώμα με σώμα το έγκλημα με μισθό, που δεν φθάνει ούτε το ένα τρίτο των αποδοχών σου; ρώτησε.
Ο Θρασύβουλος έσκυψε το κεφάλι. Του είχαν χαρίσει γάιδαρο και αυτός τον κοίταγε στα δόντια και μάλιστα μετά το παζάρι.
Χαμήλωσε το κεφάλι σχεδόν με ντροπή. Όλα είχαν σχεδιαστεί προς όφελος της τάξεως και πολίτου.
- Έχετε δίκιο είπε, με συγχωρείτε. Φυσικά θα γίνουν όλα όπως προβλέπει η υπηρεσία.
- Δεν μπαίνει θέμα συγγνώμης, απήντησε με βλοσυρότητα και ένα είδος συγκατάβασης ο άλλος. Το γεγονός, ότι προσέχεις πολύ με την χρήση των όπλων, δείχνει ότι εμείς κάνουμε τις σωστές επιλογές. Επιλέγουμε πάντοτε ανθρώπους με ωριμότητα και υπευθυνότητα. Και αυτή είναι η καλύτερη εγγύηση για την υπηρεσία, ότι όλα θα γίνουν με τον ορθό τρόπο. Ζούμε σε εποχές ανωμαλίας, συνέχισε. Σε μας ανάθεσε η πολιτεία την διαφύλαξη της τάξεως. Ώστε να μπορέσει και το παιδί σου να κυκλοφορεί χωρίς φόβο. Γι αυτό υπάρχει το κράτος. Και το κυριότερο: Γι αυτό υπάρχει η υπηρεσία μας.
Χαιρετήθηκαν. Όταν έβαλε μπρος το αυτοκίνητό του ο Θρασύβουλος αισθάνθηκε μια ζαλάδα. Έσβησε ξανά την μηχανή και έκλεισε για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια του. Είδε μια παράξενη εικόνα. Το παιδί του έτρεχε με το καινούριο ποδήλατο με μεγάλη ταχύτητα σε μια κατηφόρα, που κατέληγε σε ένα απότομο ρέμα. Ένας άλλος πιτσιρικάς στην άκρη του ρέματος φώναζε στον γιό του:
- Έλα πιο γρήγορα. Έχει πλάκα.


3. Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ

Ο K.B. έμοιαζε καταπληκτικά με όλους αυτούς που είχαν βγει από πρέσα. Πρέσα σημαίνει προδιαγραφές της Γερμανικής βιομηχανίας. Όλα πρέπει να είναι ρυθμισμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, εάν προσδοκούν να υπάρξουν στα πλαίσια της Πρωσικής νοοτροπίας. Το γρασίδι οφείλει να έχει συγκεκριμένο ύψος, ενδιάμεσες αποστάσεις, απόσταση από τα όρια φύτευσης, χρώμα και πλάτος. Κάθε τι άλλο, σύμφωνα προς τις προδιαγραφές, δεν θεωρείται γρασίδι και καλόν είναι να εκφυτεύεται. Για τον φετιχισμό της νόρμας είχαν δημιουργήσει οι αρχαίοι Έλληνες τον μύθο του Προκρούστη. Αυτά όμως δεν ανήκαν στις εμπειρίες ενός λαού, ο οποίος είχε ανάγει την ευσυνειδησία και την προσκόλληση στο διατεταγμένο σε ανώτατο δόγμα υπάρξεως. Ασχέτως λοιπόν ποιος είναι ο επωφελούμενος, αυτός που έχει εξυφάνει το σχέδιο, αυτοί που αποτελούν τον περίγυρο στηρίξεως και οργανωτικής διεκπεραιώσεως, άσχετα από το ποιες μυστικές υπηρεσίες ενέχονται στην διαδικασία, άσχετα σε ποιον έλαχε ο κλήρος να είναι το θύμα της εκτελέσεως, ο επαγγελματίας εκτελεστής δεν μπορεί παρά να είναι Γερμανός, όταν πρόκειται για υπόθεση αιχμής. Καθαρές δουλειές.

Ο Κ.Β. αποβιβάστηκε στο αεροδρόμιο του αφορεσμένου ερχόμενος με πτήση από το Παρίσι. Γεννημένος στο Βερολίνο, έπρεπε να αλλάζει ανά δίμηνο τόπο διαμονής, συμφώνως προς το επαγγελματικό του συμβόλαιο. Οι εργοδότες του είχαν παραχωρήσει τρία διαμερίσματα σε διαφορετικές πόλεις. Και τα τρία σε μεγάλα μπλοκ κατοικιών, όπου η ανωνυμία είναι φυσικό επακόλουθο. Αυτή η μόνιμη αλλαγή διαμονής, έστω κι αν δεν του στερούσε όλες τις ανέσεις, τον εκνεύριζε. Δεν μπορούσε να φροντίζει τις αγαπημένες του γάτες. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στον κόσμο που να αγαπά εκτός από αυτές.
Δεν σταμάτησε στον χώρο παραλαβής αποσκευών. Την βασική αποσκευή έπρεπε να παραλάβει από το γραφείο παραλαβών της αεροπορικής εταιρείας στο αεροδρόμιο, όπου παραλαμβάνονται εύθραυστες αποσκευές, ή αποσκευές αξίας. Η υπάλληλος τον παρακάλεσε να ανοίξει την στενόμακρη θήκη, για να δει εάν ήταν τα πράγματα εν τάξει μέσα. Ο K.B. απήντησε ότι παραιτείται του ελέγχου. Η υπάλληλος όμως επέμεινε. Υπέθετε από το σχήμα της θήκης, ότι προφανώς θα ήταν μέσα κάποια πανάκριβη στέκα για μπιλιάρδο και ότι ο ιδιοκτήτης ερχόταν για να λάβει μέρος σε κάποιον διαγωνισμό. Της είχε ξανατύχει μια τέτοια περίπτωση. Όταν όμως ο εν δυνάμει μπιλιαρδόρος ξεκλείδωσε την θήκη, φάνηκε μέσα ένα ντουφέκι. Η υπάλληλος θεώρησε ότι πρόκειται για κάποιο πανάκριβο συλλεκτικό κομμάτι. Τέτοιο όπλο θα μπορούσε να υπάρχει αλλού μόνο σε μουσείο, ή στερεωμένο πάνω από το τζάκι ενός εκκεντρικού πλούσιου. Έμοιαζε παλαιού στυλ, όμως οπωσδήποτε σύγχρονο. Τα διαφορετικά μέταλλα στα τμήματά του και οι γκραβούρες σε όλα του τα σημεία του πρόσδιδαν την όψη ενός σχεδόν κοσμήματος. Η κάνη ήταν ιδιαίτερα χοντρή και η εξωτερική της επιφάνεια δεν ήταν στρογγυλή, αλλά οκτάγωνη. "Εμείς δουλεύουμε εδώ για ένα πιάτο φαγητό, σκέφτηκε και κάποιοι που τα έχουν με το παραπάνω παραγγέλνουν τα πλέον αλλόκοτα πανάκριβα πράγματα από το εξωτερικό, για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους". Ο K.B. της χαμογέλασε. Η γυναίκα τον κοίταξε πιο προσεκτικά. Πράγματι αυτός ο άνθρωπος είχε κάτι από την πολυτέλεια του όπλου, που ήταν μέσα στην θήκη. Η μπριγιαντίνη στα προσεγμένα κτενισμένα μαλλιά του πρέπει να είχε τον ίδιο χημικό τύπο με το λάδι της κάνης του όπλου, σκέφτηκε.
Ο K.B. διέσχισε την έξοδο. Μεταξύ των προσώπων που ανέμεναν αναγνώρισε την ξανθιά, η φωτογραφία της οποίας υπήρχε στον φάκελο προετοιμασίας. Η ξανθιά τον χαιρέτησε με χειραψία και του έδωσε ένα κίτρινο ρόδο, όπως προέβλεπε το σενάριο. Τον οδήγησε σε ένα αυτοκίνητο όπου αυτός επιβιβάστηκε στο μπροστινό κάθισμα, αφού τοποθέτησε την θήκη στο πίσω μέρος. Η κυρία τον χαιρέτησε ευγενικά και επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο που ήταν ακριβώς σταθμευμένο πίσω από το άλλο. Ο οδηγός τον χαιρέτησε λέγοντας Hallo.
Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, αλλά αυτό του ήταν αδιάφορο. Οι επιχειρήσεις διαρκούσαν πάντοτε τρεις ημέρες. Δυο για το ταξίδι και μια για την εκτέλεση. Απαγορευόταν να εγκαταλείψει το ξενοδοχείο του για οποιονδήποτε λόγο. Τις μετακομίσεις στο σημείο δράσεως ανελάμβανε πάντοτε ο εργοδότης.
Αυτό που τον έκανε να δυσανασχετήσει λίγο κατά την διάρκεια της διαδρομής, ήταν μια διαφήμιση μπύρας στην πλευρά του αυτοκινητόδρομου. Ήταν ένας άνθρωπος χωρίς επιθυμίες. Όλα τα πρακτικά ζητήματα και ότι μπορούσε να θεωρεί αναγκαίο ήταν λυμένα εκ των προτέρων από τον εργοδότη. Όμως όταν διάβασε το συμβόλαιο και είδε ότι απαγορευόταν η κατανάλωση αλκοολούχων, αυτό τον πείραξε. Ενώ δεν ήταν ποτέ μανιώδης πότης, η μπίρα ήταν η μόνη ουσιαστική του χαρά. Γούσταρε να πηγαίνει στην μπιραρία της γωνίας, όπου βρισκόταν το σπίτι της μάνας του. Λιγομίλητος καθόταν στο τραπέζι και παρακολουθούσε τους άλλους που έπαιζαν χαρτιά απολαμβάνοντας πάντοτε τρεις μπίρες. Ούτε μια περισσότερο, ούτε μια λιγότερο. Η γυναίκα πίσω από το μπαρ τον χαιρετούσε πάντοτε με την προσφώνηση ο "κύριος τρεις μπύρες". Αυτή η κατάσταση επαναλαμβανόταν για χρόνια από τις εξήμισι το απόγευμα μέχρι τις οκτώμισι, που ξεκινούσαν οι ειδήσεις στην τηλεόραση. Μέχρι που έκανε αίτηση για πρόσληψη στις ειδικές δυνάμεις, όπου αυτοί που του πήραν συνέντευξη και αξιολόγησαν τα χαρτιά του, έκριναν ότι αυτός άξιζε να γίνει κάτι πολύ καλύτερο. Δεν είναι μικρό πράγμα να πάρει κάποιος τον μισθό του ταγματάρχη στα είκοσι εννέα και μάλιστα κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης.
Δεν το ενδιέφερε εάν θα σκότωνε. Το ζητούμενο ήταν να γίνει η δουλειά σωστά. Στις πρώτες επιχειρήσεις συμμετείχε μαζί με άλλους επαγγελματίες ελεύθερους σκοπευτές. Μόνο στους μισούς δίνονταν πραγματικά πυρά τότε. Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν ήξερε κατά πόσο ανήκε σε αυτούς, οι οποίοι εξουδετέρωναν τον στόχο μια για πάντα. Εξ άλλου δεν είχαν την παραμικρή ανάστροφη διάθεση. Απαγωγείς παιδιών που οπλοφορούσαν, ένοπλοι ληστές τραπεζών, εγκληματίες που έπιαναν ομήρους, όλοι καθάρματα που άξιζε να τους περάσεις μια σφαίρα εκεί που είχαν δοθεί οδηγίες. Με την πάροδο του χρόνου όμως έπαψε να ενδιαφέρεται για το ποιος ήταν το εκάστοτε θύμα. Η επιτυχία στην διεξαγωγή της εργασίας οδήγησε σε προαγωγή. Μετατέθηκε και εκτελούσε κυρίως επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Κατά μέσο όρο δυο φορές τον χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εργαζόταν σχεδόν κάθε μέρα. Οι ασκήσεις που έπρεπε να εκτελεί καθημερινά κρατούσαν περίπου τρεις ώρες και αφορούσαν κυρίως την διαδικασία συγκέντρωσης.
Κάποια στιγμή, όταν έφθασαν στο οίκημα που θα κατέλυε και οδηγήθηκε στο υπνοδωμάτιο, πέρασε από το νου του το δεδομένο ότι αυτή την φορά ο στόχος που περιείχε ο φάκελος ήταν ένας έφηβος. Πριν ξαπλώσει για λίγο εφάρμοσε την άσκηση χαλαρώσεως 27 του κώδικα προετοιμασίας. Μεθαύριο θα ήταν αυτά όλα παρελθόν. Εξάλλου είχε βρει την δική του μέθοδο να χαλαρώνει. Σκεφτόταν την λήξη του συμβολαίου μετά από δυόμισι χρόνια και τον εαυτό του αραγμένο σε κάποιο μπαρ στην Μαγιόρκα, πίσω από ένα μεγάλο ποτήρι με μπύρα.


4. ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΚΛΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ

Συνεχίζεται...