ΣΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - Γ' ΜΕΡΟΣ

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΩΣ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Έχουμε φτάσει πλέον σε στάδιο, όπου η εξουσία έχει ολοκληρώσει σε μέγιστο βαθμό το εργαλειακό δυναμικό επιβολής, το οποίο έχει σχεδιάσει. Οι μέθοδοί της είναι πολύ εξελιγμένες, αρκούντως δοκιμασμένες στην πράξη και ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες.
Συμφώνως προς το αναλυτικό σύστημα, το οποίο πρεσβεύω, από δομικής πλευράς, θεωρώ βάση των εξελίξεων την θρησκεία - σε αντίθεση προς το μαρξιστικό μοντέλο ανάλυσης, το οποίο θεωρεί ως βάση την οικονομία και εποικοδόμημα τα κοινωνικά δεδομένα, με κύρια έκφανση το κράτος. Εφ' όσον δεχθούμε ως βάση την θρησκεία, τότε το εποικοδόμημα συνίσταται πρωτίστως αφ'ενός από τα μυητικά τάγματα και εταιρίες, αφ'εταίρου από τις δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την επικυριαρχία τους, δηλαδή τους όντως αντιεξουσιαστάς. Αυτό το δεδομένο αποδίδεται παραστατικώς εις την Τιτανομαχία, επάνω στην προμετωπίδα του Ναού της Περγάμου, όπου οι Ολύμπιοι - ως πτερωτές μορφές - αντιμάχονται των Χθονίων, οι οποίοι παρίστανται με μορφή όφεως από την μέση και κάτω.
Δεδομένου, ότι η μυητική λογική σε επίπεδο εταιριών καθορίζει την αξία των ατόμων ως προς τον βαθμό της μυήσεώς των, είναι δηλαδή αποκλειστικού και ελιτιστικού χαρακτήρος, αφ'ενός μεν χωρίζουσα το σύνολον των ανθρώπων σε μυημένους και "βεβήλους" (κατά την έκφραση των εταιριών) αφ' εταίρου προβαίνουσα σε διευθυντικού χαρακτήρος δομή των μυημένων σε κατωτέρους - οι οποίοι οφείλουν να υπακούουν - και ανωτέρους - που δίδουν εντολές - συμφώνως προς τον νόμον της πλήρους άνευ όρων υπακοής, ήτις σφραγίζεται δια όρκων και ισχυρότατων δεσμεύσεων.

Υπό αυτήν την έννοια καθίσταται φύσει και θέσει αδύνατον, άτομα, τα οποία ανήκουν σε μυητικά τάγματα και εταιρείες, ή μάλλον προΐστανται αυτών, να πρεσβεύουν και να απεργάζονται δομές δημοκρατικού χαρακτήρος, οι οποίες αναφέρονται στην χειραφέτηση των πολιτών, δια την γενικότερη κοινωνική οργάνωση. Οι μεγάλοι θιασώτες του Διαφωτισμού, ο οποίος κυοφόρησε τις αστικές επαναστάσεις, αλλά και οι διοικητικοί επικεφαλής αυτών των κινήσεων, υπήρξαν μέλη τεκτονικών στοών. Ο Βολταίρος, ο Μιραμπώ (ο οποίος υπήρξε μέλος και του Τάγματος των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας) και άλλοι προεξέχοντες ηγέτες της Γαλλικής επαναστάσεως υπήρξαν μέλη της τεκτονικής στοάς "Φιλαλήθης῾". "Φιλαλήθης" ήτο το ψευδώνυμο του Άγγλου αλχημιστού Thomas Vaughn (1622-1666) μέλους της "Βασιλικής Εταιρείας", κολλητού του Milton, ο οποίος έγραψε και τον ύμνο στον Εωσφόρο υπό τον τίτλο "Paradise Lost".

Εάν πράγματι ισχύει το αναλυτικό σχήμα που υιοθετώ (το οποίο ομολογουμένως δεν έχω τεκμηριώσει μέχρι τώρα με συστηματικό τρόπο, αλλά παρ' όλα αυτά οι φίλοι και φίλες που τιμούν με τις επισκέψεις τους αυτή την σελίδα από παλαιότερα μπορούν να γνωρίζουν ότι έχω παραθέσει κατά καιρούς στοιχεία προδιαγραφής μιας πρώτης τεκμηριώσεως) τότε σημαίνει, ότι η εξουσία διαθέτει πείρα, μα και λειτουργική συνέχεια, η οποία επεκτείνεται σε διάστημα όχι αιώνων, αλλά χιλιετιών. Αυτή η διαπίστωση συνεπάγεται μια αντιμετώπιση των εξελίξεων στα πλαίσια μιας άλλης από την συνήθη ιστορικότητα, η οποία σχετικοποιεί τα παραδεδεγμένα στάδια, στα οποία τεμαχίζεται από ποιοτικής πλευράς η εξέλιξη, όπως το στάδιο της βαρβαρότητος, η δουλοκτησία, η φεουδαρχία και η κεφαλαιοκρατία. Συχνά αναφέρομαι στον όρο "υπερεξουσία", αποσκοπώντας ακριβώς στην υπόδειξη μιας εξουσίας πίσω από την ορατή εξουσία, η οποία δομείται από το σύστημα παραγωγής με την αντίστοιχη κρατική δομή. Σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για κάποια ιερατεία και για τις δυνάμεις που τα αμφισβητούν. Στην ουσία όμως πρόκειται για ιερατεία ευρισκόμενα εν πολλοίς και όπισθεν άλλων ιερατείων, εφ' όσον οι περισσότερες θρησκείες αποτελούνται από εξωτερικό στρώμα, το οποίο απευθύνεται στην μάζα των οπαδών και εσωτερική διαστρωμάτωση, η οποία απευθύνεται σε στενότερο κύκλο μυημένων.

Στον χειρισμό τέτοιου είδους δεδομένων προσκρούουμε στα όρια της γλώσσης μας, η οποία δύναται μεν να χαρακτηρίζεται από ισχυρό δυναμισμό διατυπώσεων, πλην όμως - όπως διαπιστώνει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον επίλογο της "Φαντασιακής Θέσμισης της Ιστορίας" - από τότε που οι Ελληνόφωνοι έπαψαν να προάγουν με συγκροτημένο τρόπο γνωσιολογικές βάσεις, αδυνατεί αυτή να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του χειρισμού πολλών σημαντικών νέων δεδομένων. Αναμφιβόλως, οι πλέον σημαντικές κατηγορίες και έννοιες υπέχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Οι συγκεκριμένες εκφάνσεις τους όμως εξελίσσονται μονίμως μέσα στο χρονικό γίγνεσθαι. Άρα για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στην αναγκαιότητα των αντίστοιχων επεξεργασιών, οφείλουμε να δομήσουμε βαθμηδόν ένα νέο γλωσσάρι, με νέους ονοματισμούς, όρους, ορισμούς εννοιών και φραστικών διατάξεων. Στηριζόμενοι πάντοτε στο υπάρχον, με γνώμονα την σοφία της επισκέψεως των υπαρχόντων ονομάτων. Εδώ η "επίσκεψις" δεν αφορά το "είδα φως και μπήκα να πω καλησπέρα῾". Πρόκειται για επί-σκεψη. Δηλαδή εμμονή σπουδής και συλλογισμού σε αυτά που κάποιοι σημαντικοί όροι δηλώνουν και υποδηλώνουν. Συχνά, όταν επιτυγχάνουμε να προσεγγίζουμε το περιεχόμενο εννοιών, που μπορούν να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην κατανόηση ευρύτερων δεδομένων, απορούμε εκ των υστέρων, πώς δεν μπορέσαμε εγκαίρως να διαδούμε, αυτό που οι αντίστοιχοι όροι εμμέσως αποκαλύπτουν.
Αυτή η διαπίστωσις ισχύει ιδιαίτερα για τους όρους, οι οποίοι αφορούν τα μυστήρια, το περιεχόμενο των οποίων έχω δεσμευτεί να αποκαλύψω προσεχώς πλήρως έναντι των επισκεπτών. Τους προτείνω λοιπόν να γίνουν και πραγματικοί φιλόπονοι επισκέπται των σχετικών ονομάτων.

Ο ισχυρισμός που προηγείται, παρακαλώ να μην αποδίδεται σε ξιπασμό, ελαφρότητα, αφέλεια, διάθεση εντυπωσιασμού, ή εξαπατήσεως από πλευράς του γράφοντος.
Όπως ισχυρίσθηκα προηγουμένως, φρονώ ότι η εξουσία υπερέχει σαφώς από πλευράς δομήσεως της οργανωτικής πείρας που αυτή διαθέτει έναντι των εξουσιαζομένων, διαθέτουσα και μια τεχνογνωσία, η οποία αναπαράγεται και αναπτύσσεται σε πορεία χιλιετιών. Σε συζήτηση που έλαβε χώρα με κάποιον σημαντικό ιστορικό και ιστολόγο, αυτός πρόβαλε με παράπονο την γενικότερη αδυναμία του Ελληνισμού να μπορέσει να προβάλει στην πορεία του ένα είδος κοινωνικής μηχανικής, ως πραγματιστικού χαρακτήρος προώθησης των μηνυμάτων και των στόχων του, που θα του παρείχαν την δυνατότητα να επιβληθεί και να μην υπολείπεται των αντιπάλων του, οι οποίοι εν πολλοίς τον δυναστεύουν.
Πως είναι δυνατόν σήμερα, αυτοί που πονούν τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα, σε μια φάση καμπής για τον πλανήτη, κατά την οποία επιβάλλεται σε παγκόσμιο επίπεδο η αναστήλωσις καθεστώτος απροκαλύπτου βαρβαρότητος, να μπορέσουν να κατισχύσουν των πανόπλων αντιπάλων των, ως ο γράφων θεωρεί εφικτόν και επιβεβλημένον; Που ευρίσκονται τα συγκριτικά των πλεονεκτήματα, τα οποία συνιστούν την μαχητική υπεροχή των, η οποία δύναται να εξασφαλίσει την επιτυχία στην επερχόμενη σύγκρουση;
Ή για να εκφράσω αυτό το ζητούμενο στη σφαίρα της αναπτυσσόμενης προβληματικής, γιατί υπερέχουν τα Μυστήρια των Ελλήνων των μαγγανειών που απεργάζονται τα συγκροτήματα των βαρβάρων.

Η Ελληνική γλώσσα, η οποία διέπει και αναπρογραμματίζει συνεχώς τον Ελληνικό γονότυπο, αποτελεί αναμφιβόλως ένα φοβερής εμβέλειας και αποτελεσματικότητος όπλο στα πλαίσια των μαχητών του Ελληνισμού. Όμως η υπεροχή τους ευρίσκεται αλλού. Διότι, αγαπητοί φίλοι, η ηγεσία των "Πεφωτισμένων", δηλαδή των σκοταδιστών του "λυκόφωτος", μπορεί να κατοικοεδρεύει σε απόσταση μικρότερη των είκοσι χιλιομέτρων από την οικία σας.
Εάν υπάρχει κάποια δομή της ορατής εξουσίας, η οποία βρίσκεται πλησιέστερα της "υπερεξουσίας", αυτή είναι οι μυστικές υπηρεσίες. Και ας μην παραβλέπουμε τους δυο ελληνοφώνους, τον Γιώργο Τενέτη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη, οι οποίοι ήσαν προσφάτως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Για ποιον αγοράζει εξ άλλου μετά μανίας ο Μπιλλ Γκέιτς όποιον αρχαιοελληνικό πάπυρο μπαίνει κάτω από το σφυρί; Αφού ο ίδιος δεν ξέρει να βάζει ούτε την υπογραφή του. Και ο σημερινός υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, ο οποίος φαίνεται να είναι αναντικατάστατος , για τους ρεπουμπλικάνους όσο και για τους δημοκρατικούς, έχει εντρυφίσει ως ιστορικός στην Ελληνική ιστορία.
Η υπεροχή των Ελλήνων συνίσταται στην αρετή. Αυτή αποτελεί την προϋπόθεση ανοίγματος των πραγματικών θυρών και αυτήν στερούνται οι βάρβαροι.

Είναι βεβαίως κατανοητό το ερώτημα, πως ένα ανθρωπάριον με πλείστα όσα ράμματα στην καμπούρα του, όπως ο γράφων, δύναται να επικαλείται την αρετή;
Αποσαφηνίζω, ότι θεωρώ βάση της αρετής την φιλανθρωπία. Την αγάπη προς τον άνθρωπο και την Θεία Δημιουργία γενικότερα, ιδιαίτερα δε την αγάπη προς την Μητέρα ΓΗ, η οποία είναι ζωντανός οργανισμός. Όποιος χαρακτηρίζεται από την έφεση προς αυτά - χωρίς περιστροφές - είναι ενάρετος. Δηλαδή έτοιμος να διαβεί την πύλη των πραγματικών Μυστηρίων.
Σήμερα, που Άνθρωπος και Γη βάλλονται μαζικά και ακατάπαυστα από βιαστές της Δημιουργίας, η μόνη οδός επιβιώσεως είναι η αρετή. Και εφ' όσον αυτή διαχέει το φρόνημα και την καρδιά ενεργοποιεί τον Νου, οδηγεί δηλαδή στην πραγμάτωση των μυστηρίων.

Γι' αυτό οφείλουμε η φιλανθρωπία να καταστεί το αδιαπραγμάτευτο και αδιάλειπτο νοητικό καθεστώς που μας διέπει.
Γι' αυτό αρμόζει οι πύλες των Μυστηρίων να ανοίξουν διάπλατα εδώ και τώρα.

Δείτε και:
http://alfeiospotamos.blogspot.com/2009/11/illouminati.html


ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΞΕΜΟΝΤΑΡΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ

Είχε γίνει λόγος στο δεύτερο μέρος της ανάπτυξης αυτού του θέματος στο σχέδιο εκτροπής, το οποίο κλιμακώνει η ελλαδική "κυβέρνηση" σε βάρος του εαυτού της. Ορθότερα δεν πρόκειται για κάποιο αποκλειστικά τοπικής εμβέλειας φαινόμενο, αλλά για μια διαδικασία, η οποία έχει παγκόσμιο χαρακτήρα. Η επιβολή ενός "νέου" παγκόσμιου καθεστώτος, δεν θα προκύψει από απλή συγκόλληση των ήδη υπαρχόντων μερών σε μια άλλη βάση. Όπως έδειξε η περίπτωση της διαλύσεως της Γιουγκοσλαβίας ΟΛΑ έχει σχεδιασθεί να αποδομηθούν με βίαιο τρόπο και να εν"ταχθούν" σε μια ούτως διακηρυχθείσα "νέα τάξη". Το σύνθημα "ordo ex chaos", το οποίο έχει διακηρυχθεί ανοικτά , σηματοδοτεί ότι σχεδιάζεται η επιβολή ενός αφόρητου χάους, ώστε η επιβολή του ανοικτού παγκόσμιου ολοκληρωτισμού να γίνει με ανακούφιση αποδεκτή από όσους βέβαια ευτυχήσουν - ή δυστυχήσουν - να επιβιώσουν συμφώνως προς τους σχεδιασμούς.
Αυτά έχουν διακηρυχθεί εδώ και πολύ καιρό, χωρίς προσκόμματα και υπεκφυγές από τους ίδιους τους θιασώτες της υπερεξουσίας. Αυτό εμπεριέχει βεβαίως και μια ιδιαζόντως θλιβερή πλευρά, ότι ενώ έχουν διακηρυχθεί οι στρατηγικοί στόχοι των νεοταξιτών, καθώς και οι βασικοί τρόποι τακτικής, οι οποίοι έχουν επιλεγεί, πέραν της προσπάθειας διαφωτισμού σχετικά όμως με πράγματα τα οποία δεν υπήρξαν συγκαλυμμένα - όσο και εάν επιμένουν πολλοί να τα αρνούνται μονίμως - δεν έχει συστηθεί από καμία πλευρά κάποια αντιδύναμη πρακτικής αμφισβήτησης.
Πρέπει να διαπιστωθεί, ότι οι θιγόμενοι από την λαίλαπα της κλιμακούμενης νεοταξικής χαοτικής αποδόμησης είναι πλείστοι όσοι, μη εξαιρουμένων και πολλών στυλοβατών του συστήματος. Βεβαίως ανέκαθεν επιτύγχανε το σύστημα να εντάσσει και να ενσωματώνει, μέσω των ανοικτών και των καλυμμένων μηχανισμών του, όλες τις κοινωνικές δυνάμεις όχι μόνο στην διαδικασία αναπτυξής του, αλλά και στην διδικασία αποδόμησης και αναπροσαρμοργής του.

Έστω όμως κι αν οι στόχοι, σχετικά με την μορφή και τον τρόπο που αποσκοπείται η επιβολή του παγκόσμιου ολοκληρωτικού καθεστώτος, έχουν γίνει πολλαπλώς γνωστοί, δεν υπάρχει μια σαφής και αρκετά τεκμηριωμένη γνώσις των λόγων, για τους οποίους σχεδιάστηκε αυτό. Η ίδια έλλειψη σαφούς γνώσεως περιλαμβάνει και τα εν τέλει διευθυντήρια, τα οποία απεργάζονται αυτά τα σχέδια. Έχει καταστεί από καιρό ορατό και καθίσταται ολοένα και πλέον κατανοητό για ευρύτερο αριθμό ανθρώπων, ότι αυτές οι δυνάμεις δρουν συγκαλυμμένα, ενώ αυτοί που φαίνονται στο προσκήνιο ως ηγεσίες, δεν είναι περισσότερο από διεκπεραιωτές γενικότερων και βαθύτερων σχεδίων, τα οποία μπορεί μεν να εξειδικεύουν και να οργανώνουν την εφαρμογή τους σε επιτελική βάση οι προφανείς ηγεσίες, αλλά δεν καθορίζουν αυτονόμως την τελική τους στόχευση. Ένας μεγάλος συνωμοσιολογικός όγκος εκδόσεων, αρθρογραφίας, βιντοεοσκοπήσεων και εκπομπών στα μαζικά μέσα φιλοδοξούν να αφαιρέσουν τον μανδύα, που επικαλύπτει τα εν λόγω κέντρα. Στην ουσία όμως, ενώ μεν επιτυγχάνεται σε σημαντικό βαθμό μια αποκάλυψις των μηχανισμών και των τρόπων επιβολής, μια βαθύτατη σύγχυση επικρατεί ως προς τα εν τέλει κέντρα και τις τελικές αιτιάσεις. Τα όσα γράφονται και λέγονται επ' αυτών, ξεκινούν από τις πλέον ρηχές αναλύσεις, οι οποίες ανάγουν τον τελικό σκοπό σε τελείως τετριμμένου χαρακτήρος οφέλη, όπως η εναπόκτηση οικονομικής ή κρατικής ισχύος - τα οποία αποτελούν μέσα επιβολής και όχι το τελικό ζητούμενο και απολήγουν στις πλέον τερατώδεις ερμηνείες για τέρατα διαφόρων ειδών, τα οποία αποσκοπούν να καθυποτάξουν την ασνθρωπότητα, χωρίς όμως να παρέχονται σοβαρά ερμηνευτικά σχήματα, τα οποία είναι εις θέσιν να εξηγήσουν πολλά θεμελιώδη φαινόμενα.
Αυτό αποτελεί και ένα στρατηγικό πλεονέκτημα αυτών των κέντρων. Πίσω από την παραφιλολογία των "αναλύσεων" και "αποκαλύψεων" του κάθε επιδόξου βιβλιοπώλου, παραμένουν στο απυρόβλητο, αναπτύσσοντας βήμα - βήμα την εφαρμογή της στρατηγικής των με την υπερβολική υπεροψία της διακήρυξης των ενδιάμεσων, τακτικής υφής, στοχεύσεών τους.

Η βασικότερη μέθοδος, την οποία εφαρμόζουν στην διαδικασία επιβολής, είναι ακριβώς η συσκότισις της πραγματικής ύπαρξής τους προβάλλοντας άλλους, ως τους εν τέλει αποφασίζοντες, οι οποίοι είναι μόνον εντολοδόται τους. Αυτό υποβάλει στους εξουσιαζόμενους μια αίσθηση βαθύτατης αδυναμίας, δεδομένου, ότι η σύγκρουσις με κάποιους οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι, είναι αδύνατος. Είναι σαν να προσπαθεί να αμυνθεί κάποιος μέσα στο σκοτάδι με άσφαιρο πυροβόλο όπλο. Επειδή το σκότος προκαλεί φόβο, προσπαθούν να επιβάλλουν το σύνδρομο στους αντιπάλους τους, να προσαρμοστούν στο δεδομένο της άγνοιας και να μην ασχολούνται περεταίρω μαζί τους, περιοριζόμενοι, όσο αφορά τις αντιδράσεις τους στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων έναντι όσων είναι αμέσως ορατά. Κατ' ουσίαν όμως, τέτοιου είδους αντιδράσεις αποτελούν καταπολέμηση συμπτωμάτων και όχι της αιτίας της ασθένειας. Κατ' αυτό τον τρόπο η αντιδράσεις επιτελούν αποκλειστικά ρόλο παυσίπονου, μέχρις να υποκύψει ο βαλλόμενος οργανισμός στην επιθετική ανάπτυξη της νόσου.

Αυτή η βασική πρακτική, ως εκμετάλλευση στρατηγικού πλεονεκτήματος, εξειδικεύεται με δυο τρόπους.
1. Την δημιουργία ζυμώσεων και καταστάσεων, οι οποίες να οδηγούν μέσα από μια πορεία σημαντικής διαρκείας - δεδομένου ότι η χρονική οπτική της εξέλιξης, την οποία διαθέτει το το μεμονωμένον άτομο είναι προσαρμοσμένη στα δεδομένα του βραχυπρόθεσμου βίου του - αναπόφευκτα στο επόμενο στάδιο που σχεδιάστηκε να λάβει χώρα.
2. Την ένταξη των αντιδράσεων των ατόμων ή ομάδων εναντίον των σχεδίων στο ίδιο το σχέδιο, ούτως ώστε οι αντιδράσεις να το προάγουν αθέλητα, παρά να προβάλλουν εμπόδια.

Οι δυο τρόποι εξειδίκευσης, κατά την καμπή της εφαρμογής της αποφασιστικής φάσεως, κάνουν χρήση δυο συνδρόμων:
1α. Του συνδρόμου του σοκ
2α. Του συνδρόμου του δέους

Νομίζω, ότι μια ανάπτυξη αυτών των πρακτικών μπορεί να γίνει με βάσει συγκεκριμένα παραδείγματα. Εάν κάποιος ανατρέξει σε αυτά που έγραψα στο πρώτο μέρος αυτής της αναφοράς σχετικά με την Αίγυπτο, μπορεί να διαπιστώσει τις δυο μεθόδους - 1. και 2. - που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση της Αιγύπτου, ως στρατηγική της φτώχειας, η οποία αποτέλεσε την βάση της τωρινής εξέγερσης. Εκμεταλλευόμενη η εξουσιαστική ελίτ τον αραβικό εθνικισμό που εκπροσωπούσε ο Νάσερ, επέβαλε μέσω της συγκρούσεως με το Ισραήλ υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι οποίες απορρόφησαν πλήρως το πλεόνασμα της γεωργικής παραγωγής, καθιστώντας ανέφικτη μια στοιχειώδη ανάπτυξη και μια εκβιομηχάνιση. Η στενότητα στην τροφοδοσία του πληθυσμού με τα στοιχειώδη ώθησαν στην συνέχεια στην κινούμενη άμμο του εξωτερικού δανεισμού, με αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση της οικονομικής οντότητος της χώρας. Η εξάρτηση και η ζητιανιά των ξένων επιδοτήσεων από τους διεθνούς δημίους για ψωμί, οι οποίοι όποτε θέλουν δίνουν ότι επιθυμούν και όποτε θέλουν αφήνουν τον κόσμο να πεθαίνει από την πείνα, έγιναν μονόδρομος. Στυλοβάτης αυτής της πορείας στάθηκε το ίδιο το κίνημα ανατροπής του μονάρχη Φαρούκ, το οποίο υποσχέθηκε μια αδέσμευτη πορεία της Αιγύπτου. Ο τρόπος με τον οποίον η εξουσιαστική ελίτ εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και πράγματα προς αυτήν την πορεία είναι θέμα μιας πιο εκτενούς προσεγγίσεως.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε γράψει ότι:
"Το ίδιο το σύστημα καταστρέφει βαθμιαία όλους τους ανθρωπολογικούς τύπους, που είναι αναγκαίοι για την επιβίωσή του".
Αυτό, ενώ αληθεύει, δεν αποτελεί συνέπεια κάποιου αυτοκτονικού ιδεασμού του συστήματος. Όταν το σύστημα σχεδιάσει μια ριζική αναπροσαρμογή του, η οποία αποβαίνει πάντοτε σε βάρος μακροπρόθεσμα των εξουσιαζομένων, έστω κι αν για τακτικούς λόγους ενίοτε ρίχνεται προσωρινά καταναλωτικό καλαμπόκι στο κοτέτσι, φροντίζει το ίδιο να ξεμοντάρει την βάση του. Πριν συμβεί αυτό, έχει φροντίσει να καθορίσει και να προετοιμάσει τα δεδομένα των νέων επερχόμενων ισορροπιών και την καλολαδωμένη λειτουργία των οχημάτων της εταιρίας μεταφοράς.

Η εξουσιαστική ελίτ φροντίζει πάντοτε, ώστε το σύστημα να βρίσκεται αρκετά βήματα πιο μπροστά από την γνωσιολογία και τα αποτελέσματα της διερευνητικής προσπάθειας αυτών, που προσπαθούν να το αντιμάχονται, ακριβώς για να μπορέσει να εντάξει τις αντιδράσεις τους στον σχεδιασμό του, με στόχο να αποκομίσει κάποια - και όπως κατά κανόνα συμβαίνει - σημαντικά οφέλη. Η προσπόρευση δυνάμεως κρούσεως από τον αντίπαλο, η οποία αποτελεί την βασική αρχή του τζούντο, είναι απαραίτητη για μια γκρούπα επιβολής, η οποία αποτελείται αριθμητικά από ελάχιστους δήθεν "επιλέκτους", οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να εξαγοράσουν, να αποβλακώσουν ή να τρομοκρατήσουν όλες τις συνειδήσεις.
Στις πλείστες των περιπτώσεων φροντίζουν οι ανάλογες πληροφορίες και "αποκαλύψεις" να διαρρέουν από τους ίδιους. Θυμάμαι, όταν κυκλοφόρησε πριν από 22 χρόνια το βιβλίο του Ροντρίγκες Μάτα "Οι Πραγματικοί Αφέντες του Κόσμου", στο οποίο γινόταν η πρώτη δημόσια αναφορά στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ, αυτό που είχε πει ένας φίλος: "Ξέχασέ τα. Για να τα βγάζουν στην φόρα, έχουν περάσει ήδη στην εφαρμογή άλλων δομών, πιο αποδοτικών, πιο αποτελεσματικών, που είναι πιο συγκαλυμμένες και επικίνδυνες". Δεν είναι νομίζω καθόλου τυχαίο, ότι ο Μάτα πριν γράψει αυτό το βιβλίο, ήταν προϊστάμενος των Ισπανικών μυστικών υπηρεσιών.
Έτσι, συν τω χρόνω, συνήθισα να θεωρώ ως πραγματικά, ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που διακήρυσσε, ή άφηνε να διαρρέουν ως "αποκαλύψεις" το σύστημα. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ - στο μέτρο του δυνατού - να ενημερώνομαι και να μελετώ τα αντίστοιχα δημοσιεύματα, τα οποία περιέχουν πλήθος αξιοποιήσιμου υλικού, το οποίο όμως νομίζω ότι οφείλουμε να διέρχεται από τα ανάλογα φίλτρα, πριν βγουν συμπεράσματα.

Μέσα από αυτό το πρίσμα νομίζω ότι πρέπει να αξιολογήσουμε και την τοποθέτηση του Brzezinski, σε συνέντευξή του, η οποία έχει διαδοθεί έντονα στο διαδίκτυο, ότι η ανθρωπότητα και πρώτιστα η νεολαία στην τρέχουσα περίοδο έχει πολιτικοποιηθεί και αφυπνισθεί, με αποτέλεσμα να αντιδράσει αυτή μελλοντικά στα σχέδια των κρατούντων.
Εν πρώτοις, μια τέτοια διασπίστωση από μέρους ενός βασικότατου επικεφαλής των εξουσιαστικών δεξαμενών σκέψης, στο βαθμό που αυτή γίνεται δημόσια και όχι με εμπιστευτικό τρόπο σε κάποιο εξουσιαστικό φόρουμ, ως κίνδυνος που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ηχεί παράξενα. Δεν είναι όμως ότι η διαπίστωση αυτή γίνεται δημόσια, αλλά τυγχάνει και ευρείας εντέχνου αναπαραγωγής από τα μαζικά μέσα. Έστω και εάν αυτή η "διαπίστωση" είναι εν τέλει κοινότυπη, το συμπέρασμα που πρέπει να βγει, είναι ότι αυτή αποτελεί συγκεκριμένη προτροπή προς αδαείς.
Πράγματι βλέπουμε ότι το ίδιο το σύστημα δημιουργεί και θέτει στην διάθεση της κοινωνίας το πλέον σύγχρονο (δια)δραστικό σύστημα αφύπνισης, που είναι το διαδίκτυο.
Ένα σύστημα, το οποίο χαρακτηρίζεται από τρομερές ικανότητες, εμπεριέχοντας ταυτοχρόνως και τρομερούς κινδύνους. Ως σύστημα νέας τεχνολογίας απευθύνεται εντονότερα προς αυτούς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την μεγαλύτερη δεκτικότητα όσο αφορά τις νέες τεχνολογίες, δηλαδή τους νέους.
Στην πράξη καταδείχθηκε ήδη, ότι με βάση το διαδίκτυο και με την συμβολή της κινητής τηλεφωνίας, διεξήχθησαν σε μια σειρά χώρες "έγχρωμες" "επαναστάσεις", οι οποίες αποτελούν καρικατούρα κοινωνικής αντιπαράθεσης, ανεβάζοντας στην κυβέρνηση νέα ανδρείκελα του συστήματος, χειρότερα των προηγούμενων.
Η ακαριαία μεταφορά της πληροφορίας σε "πραγματικό χρόνο" παραγκωνίζει τις συμβατικές μορφές οργάνωσης των αντιστασιακών, ή ορθότερα "αντιστασιακών" κινημάτων του παρελθόντος, υπογραμμίζοντας ακόμη πιο σαρκαστικά την γελοιότητα της φράσης του Μαρξ, ότι "η άρχουσα τάξη θα δώσει το σκοινί στον λαό που θα την κρεμάσει".
Η άρχουσα τάξη είναι παλιά πόρνη, δεδομένου ότι οι οικονομικοί μεγιστάνες στο προσκήνιο είναι μόνον θελητοί ή αθέλητοι αχθοφόροι των Κρόνιων ιερατείων, που βρίσκονται καλά ταμπουρωμένοι στα μετόπισθεν. Και δεν χαρίζουν σκοινιά και παλαμάρια, αλλά μόνο βουρδουλιές και βρωμόξυλο, χωρίς να μπαίνουν καν στον κόπο να κινούν τον βούρδουλα, αφήνοντας τον κοσμάκη να πέφτει πάνω του, μέχρι να του ξηλωθούν οι σάρκες.

Η συλλογικότητα των κοινωνικών κινημάτων, που πραγματοποιείτο στις επιτροπές βάσεις και τους πυρήνες των αμφισβητιών, συρρικνώνεται στην εποχή του διαδικτύου σε μια σχέση ατόμου - πληκτρολογίου - οθόνης, για να επακολουθήσει μια συνάντηση μπαχάλου και ξεσαλώματος απρόσωπων μαζών στον δρόμο. Η συνεννόηση και η επαφή γίνεται ανώνυμα ή με ψευδώνυμα ΕΝΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΡΟΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ. Οι ανώνυμοι και δήθεν επώνυμοι - μη εξαιρουμένου του υποφαινομένου - παραμένουν ανώνυμοι για όλους, πλην αυτών έναντι των οποίων θα υπήρχε νόημα να ισχύει το incognito.
Αυτό βεβαίως κάθε άλλο παρά σημαίνει, ότι όλοι όσοι επιχειρούν να αξιοποιήσουν αυτά τα πλαίσια προς μια θεμιτή κατεύθυνση, ματαιοπονούν. Κάθε άλλο. Τουναντίον. Στην φάση που το σύστημα επιταχύνει την πρακτική του, οφείλουμε να αναμιχθούμε όσο πιο ενεργά δυνάμεθα.

Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται, νομίζω και η καλπάζουσα αποδόμηση, την οποία κλιμακώνει η παρέα του ΓΑΠ. σε βάρους του εαυτού της, με στόχο την διάλυση της συνοχής και κρατικής οντότητος του Ελλαδικού κράτους. Εκεί αποβλέπουν και οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Στρως Καν, σχετικά με το προμελετημένο ξεπούλημα στην Τρόικα.
Όταν βγαίνει ένας από τους βασικότερους λεσχίτες, όπως ο Χέλμουτ Σμιτ και δηλώνει, ότι για τα αδιέξοδα της Ελλάδας ευθύνονται οι τράπεζες, που αλλού μπορεί να αποσκοπεί πέραν της ανόδου της λαϊκής αγανάκτησης;

Ένας όμως ελεγχόμενος εκτροχιασμός μέσω της λαϊκής αγανάκτησης δεν αποτελεί σχέδιο μόνον για την Ελλάδα. Όλες οι χώρες έχει σχεδιαστεί να περάσουν στο χάος των ανοργάνωτων εξεγέρσεων, οι οποίες θα εκφράζουν την αναμφίβολα δικαιολογημένη οργή των πολιτών, χωρίς όμως να είναι σε θέση να δώσουν μια συγκεκριμένη προοπτική στις εξελίξεις προς όφελος του λαού.

Η επιλογή των Αραβικών χωρών από την υπερεξουσία για την δημιουργία του μπάχαλου δεν είναι τυχαία. Ολόκληρη η παραγωγή και η οικονομία στηρίζεται στο πετρέλαιο, η τιμή του οποίου πάσχει από καλπάζουσα φυματίωση. Πολύ σημαντικά κοιτάσματα του πετρελαίου ευρίσκονται στις Αραβικές χώρες. Οι πολυεθνικές έδειξαν ότι είναι έτοιμες να αξιοποιήσουν κάθε κρίση, για να εκτινάξουν τις τιμές. Τα αποθέματα πετρελαίου των Ευρωπαϊκών χωρών επαρκούν μόλις για 30 ημέρες.
Το γοργότατο βάθεμα της ύφεσης και η απότομη αύξηση της ανεργίας, σε φάση που οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται σκόπιμα, έρχονται, ως μέρος τους σχεδίου μέσω της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου, που πρόκειται πολύ σύντομα να επιβληθούν, όπως πληροφορεί ο AMYNIAS. Αυτά θα αποτελέσουν την βάση για ελεγχόμενες εξεγέρσεις του ενεξέλεγκτου παντού. Facebook, Twitter, sms, λουρί μανάδων των "επιτροπών διαχείρισης (δηλαδή προκλήσεως) κρίσεων" των εξουσιαστικών κέντρων αναμένεται να δουλέψουν στο φουλ:
"Ordo novo seclorum".

Για να απαντήσω στην ερώτηση, που τέθηκε στο σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησης από την φίλη ιστολόγο αλλενάκι:
Ας διαβαστεί ξανά η ανάρτησή για την κατάληψη του προξενείου του Βερολίνου τον Δεκέμβριο του 2008, για να μην επαναλαμβάνονται πράγματα που γράφτηκαν εδώ, πριν από χρόνια. Ή δείτε εάν θέλετε, ξανά τα βίντεο με τα πρόσφατα γεγονότα στο πανεπιστήμιο Χούμπολντ. Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι ο Παπανδρέου ήταν ενημερωμένος για τα επεισόδια, τα οποία αυτός προφανώς είχε οργανώσει. Εκλιπαρούσε τους διαμαρτυρόμενους να ανέβουνε στο βήμα να μιλήσουνε. Αυτό δεν σημαίνει, ότι όλοι όσοι τα διοργάνωσαν ήσαν εγκάθετοι. Σήμερα να κράζει κάποιος, αυτούς που διαλύουν βάσει σχεδίου την χώρα, είναι πολύ φυσιολογικό. Στη συνέχεια τα μαζικά μέσα, αλλά και πολλοί άνθρωποι με αγνές διαθέσεις που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο, πρόβαλαν αυτά τα γεγονότα, τα οποία εκθέτουν ακόμη περισσότερο ένα πρωθυπουργό, εναντίον του οποίου στρέφεται μαζικά το λαϊκό μένος. Όμως, όπως ήδη ανέλυσα, το σύστημα είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται τα πάντα, πλην ενός:
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ - ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ - ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΠΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ.

ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΗΤΟ.

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Οι ογκώδης διαμαρτυρία της 23ης Φεβρουρίου μου φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα ως κρας τεστ στην κατεύθυνση μιας πολύ έντονης μελλοντικής σύγκρουσης στο διάστημα των επόμενων εβδομάδων, με επεισόδια, που μάλλον θα ξεφύγουν τελείως. Πρόκειται προφανώς για μια ελεγχόμενη "εκτός ελέγχου" κατάσταση, όπου όμως αυτήν την φορά η κοινωνική σύνθεση των διαμαρτυρόμενων θα είναι πολύ διαφορετική από την περίπτωση του Δεκεμβρίου του 2008.
Ο καταλληλότερος τρόπος εκτροχιασμού είναι να προκαλέσει το ίδιο το καθεστώς με έντεχνο τρόπο θύματα μεταξύ των αστυνομικών, για λόγους ψυχολογικού φανατισμού των μηχανισμών καταστολής, ώστε μελλοντικά να καταστεί δυνατή η εφαρμογή υπέρμετρης βίας εναντίον όλων.
Στο βιβλίο του Μάτα που έγινε αναφορά, υπογραμμίζεται, ότι η πλειοψηφία των μελών της λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι τέκτονες σκωτικού δόγματος. Πέραν αυτού τα ιερατεία, τα οποία δομούν τον πυρήνα της εξουσίας, έχουν πολύ καλές γνώσεις αστρολογίας. Η επιλογή της τρέχουσας φάσης δεν είναι τυχαία. Στις 12 Μαρτίου εισέρχεται ο πλανήτης Ουρανός στο ζώδιο του Κριού, όπου θα παραμείνει περίπου έξι έτη. Πρόκειται για την είσοδο του πλανήτου των αναταραχών, των ανατροπών, της λύσεως των ισορροπιών στο πλέον παρορμητικό ζώδιο. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί κοσμικά πλαίσια εκπομπής παλμών, οι οποίοι ενισχύουν ανάλογες τάσεις.
Την προηγούμενη φορά που εισήλθε αυτός ο πλανήτης στον Κριό ήταν το 1928. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό.
Ήδη στα μέσα του μηνός Μαρτίου ο ουρανός αναμένεται να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του.
Η αντίληψη που λέει, ότι "ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται" είναι λίγο μονόπλευρη.
Ας μην ξεχνάμε αυτό είπε κάποτε ο Δημήτρης Πουλικάκος: "Και μεις για γιορτές ψάχνουμε".

Η υψηλή ιστοσελίδα της CIA για πρόκληση και αρωγή έγχρομων "επαναστάσεων"

Και με τα διαπιστευτήρια της Κοντολίζας

Συνεχίζεται (στο τέταρτο μέρος)