Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο

πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο

σ' ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα

σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα

Είναι τόσο εύκολο κάποιος να σκοτώσει

όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που έχεις νιώσει

Κανένας στα σχολεία δε σου έμαθε τίποτα

κι απ' τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα

Απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία

κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία

Είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις

η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις

Από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη

και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι

Πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει

δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι

Το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα

Το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα

Μάνα!

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ, "Μικρό Αγόρι" (απόσπασμα)



1. Η ΤΟΞΙΚΟΤΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΜΑΣ
----------------------------------------------------------------------------

Τον τίτλο "Η Πανούκλα" μου τον έκλεψε ο Αλμπέρ Καμύ και τον "Ο Έρωτας την Εποχή της Χολέρας" ο Γκαρσία Μαρκές. Σε μια τόσο δύσκολη ώρα, όπως αυτή, δεν μου έμενε κάποιος άλλος τίτλος, εκτός από αυτόν του οποίου χρώμαι.

Η μακαρίτισα η μανούλα μου το πάλαι ποτέ με ρώταε πού έβρισκα αυτά που της έλεγα για τα επερχόμενα, τα οποία κατά κανόνα επαληθεύοντο. Της απαντούσα, ότι δεν διέθετα κάποιες διαισθητικές ή προφητικές ικανότητες, αλλά, ότι εφόσον θέλουμε να επαγρυπνούμε απέναντι σε ότι μπορεί να υποδηλώνεται με ζοφερό τρόπο σε πρώιμο στάδιο, οφείλουμε περισσότερο να ανησυχούμε, παρά να επαναυόμεθα.
Η εφησύχαση αποτελεί ένα είδος υπνώσεως. Την επιδιώκει η εξουσία, για να μην δημιουργούνται τριβές στην επιβολή των σχεδίων της. Την επιδιώκουμε όμως και εμείς, για να αποφύγουμε τις συνέπειες της εγρήγορσης.
Φυσικά διαθέτουμε απόψεις, αντιλήψεις, θεωρήσεις, ερμηνευτικά σχήματα. Κατά κανόνα μάλιστα αρκετά πακτωμένα, μέσα σε μια σφαίρα, τηνοποία θεωρούμε περιοχή του αυτονόητου. Αυτά όμως δεν έχουν στόχο την ρεαλιστική ερμηνεία των εκάστοτε δεδομένων, ώστε να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ανάλογα τα επερχόμενα και να πράξουμε τα απαραίτητα για την αντιμετώπισή τους. Τουναντίον αποσκοπούν, ίσως εδώμυχα, σε μια παρασκευή της πραγματικότητος, με ένα τρόπο που θεωρούμε βολικό. Αυτή η συνήθεια αμβλύνει συν τω χρόνω την οπτική μας.

Εάν πράγματι ισχύει αυτό που είπε η αλεπού στον Μικρό Πρίγκιπα σχετικά με την όραση, ότι η αλήθεια είναι ορατή μόνο στα μάτια της καρδιάς, αυτό σημαίνει ότι οι οφθαλμοί δεν είναι μόνο όργανο του σώματος, αλλά και της ψυχής. Οι σωματικοί οφθαλμοί βλέπουν τελικά αυτά, τα οποία η ψυχή αρέσκεται, ή επιτάσσει, να θωρούνται. Κάποιες ασθένειες των σωματικών οφθαλμών, δύνανται να υπερπηδηθούν με τις διόπτρες. Για την μυωπία, την πρεσβυωπία, την υπερμετρωπία και τον αστιγματισμό της ψυχής όμως δεν μπορούν να υπάρχουν διορθωτικοί φακοί. Μια υγιής ψυχική οπτική προϋποθέτει ετοιμότητα. Ετοιμότητα, όχι κύρια για να δούμε τα πράγματα ως αυτά έχουν, αλλά κυρίως για να αναλάβουμε τις συνέπειες αυτών που προσλαμβάνει μια υγιής όραση της ψυχής.
Αυτό που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά σχεδόν πάντοτε, είναι η επιλογή της εύκολης λύσης. Το ναρκωτικό που λέγεται ζάχαρη (ζητώ συγγνώμη για την παρτατήρηση από την ομώνυμη φίλη ιστολόγο και δηλώνω ότι δεν αντίκειμαι ποτέ στην έννοια της γλυκύτητος) και που μάθαμε να μας δίνουν με την μορφή καραμέλας από την εποχή που είμαστε παιδιά, όταν γκρινιάζαμε ή κλαίγαμε. Το να "μην χαλάμε την ζαχαρένια μας" κρίνεται εκτός των άλλων και υγιές, δεδομένου ότι οι ορμόνες που παραγονται από αρνητική ένταση, δηλητηριάζουν το σώμα μας.

Αποφεύγοντας την αρνητική ένταση, εθιστήκαμε να αποφεύγουμε γενικότερα τις εντάσεις - κυρίως τις ψυχικές, δεδομένου ότι κάποιοι γυμνάζονται, ούτως ώστε το σώμα να δέχεται επιλεγμένη σωματική ένταση. Η επιλογή της κατά το δυνατόν ψυχικής υποτονικότητας μας οδήγησε να αναζητούμε τεχνητή ένταση μέσα από τα θεάματα. Έτσι αυτά, αντί να ψυχαγωγούν με την γενικότερη έννοια της μόρφωσης του χαρακτήρος - διότι αυτό σημαίνει η έννοια "αγωγή" - επιδιώκεται αυτά να μας παρέχουν τεχνητή ψυχική ένταση και να μας διαγείρουν.

Η παραμόρφωση της ψυχικής μας οπτικής, παραμόρφωσε κατ' ακολουθία και την λειτουργία των αδένων μας. Αυτοί πλέον δεν παράγουν για την καταβολή μιας θετικής έντασης, την οποία συνεπάγεται μια ρεαλιστική και συνεπής θεώρηση των προκλήσεων της ζωής, αλλά για μια πλασματική πρόσληψη της πραγματικότητος, που αποβλέπει σε ένα μέγιστο απολαύσεως με την καταβολή του μικρότερου δυνατού κόστους. Κατά το δυνατόν, τα πάντα πρέπει να παρέχονται με το πάτημα ενός κουμπιού.
Αυτή την εξουδετέρωση της υγειούς οπτικής και την αντικαταστασή της με την πλέον βολική ραστώνη, είχε την ευφυΐα το σύστημα να την ονομάσει "αποδοτικότητα", κατακρεουργώντας πάσα έννοια της ουσιαστικής απόδοσης. Όσο πιο εύκολο, πιο αυτόματο, πιο ανώδυνο γίνεται το πάτημα του κουμπιού που οδηγεί στην απόλαυση του αποτελέσματος, τόσο πιο αποδοτικό θεωρείται το σύστημα. Η ματαίωση κάθε είδους τριβών αποτελεί βασικό συστατικό του στοιχείο. Η εκούσια ελαστικότητα και η προσαρμογή ανάγονται σε σημαντικές αρετές. Και τα αισθητήρια όργανα χρειάζονται πλέον μόνο για δυο σκοπούς. Ο πρώτος αφορά την εποπτεία του τελικού μανόμετρου της αποδοτικότητος. Όλα βαίνουν καλώς, εφόσον η βελόνη δεν βαράει κόκκινο. Ο δεύτερος αφορά την απόλαυση της κατανάλωσης των προϊόντων της αποδοτικότητος. Και εφ'όσον το κλείσιμο του οικονομικού κύκλου καθίσταται διαδικασία στρατηγικής σημασίας για την ομαλή απόδοση, δηλαδή την αποδοτικότητα, αυτό που συνιστά την εν τέλει αξία ενός προϊόντος, είναι η ανταλλακτική αξία. Η αξία χρήσης εκμηδενίζεται, αρκεί το προϊόν να πουλιέται. Ας είναι και τοξικό, φτάνει να κλείνει ο κύκλος της αποδοτικότητος.

Αλλοτριώσαμε την λειτουργία των αδένων μας, οι οποίοι μας εδόθησαν για να επιταχύνουν και να ενισχύουν τις επιδόσεις μας στην αντιμετώπιση που συνεπάγεται μια ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, τουτέστιν την επιλογή ενός ηρωικού βίου. Στην ουσία αυτοί αποδυναμώθηκαν σε βαθμό, που πλέον πλησιάζουν τα όρια της αναπηρίας.
Αντί να προσλαμβάνουμε λειτουργικά τον κόσμο (σύμφωνα με την έκφραση του κ. Χρήστου Γιανναρά) καταναλώνουμε. Κάθε τι που είναι τοξικό και υποβαθμισμένο, αρκεί αυτό να εντάσσεται στα στερεότυπα της "ανάπτυξης", ήτοι της καχεξίας νάνων της ψυχής.
Όπως τραγουδούν οι "Στέρεο Νόβα": "Τρώμε φρούτα για να κρύβουμε την αργή μας σήψη".


2. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΜΑΣ
-------------------------------------------------------------------------------------------

Ίσως η πλέον μοιραία από τις παρανοήσεις μας είναι ότι θεωρούμε τον γενετικό μας κώδικα βασικά δεδομένο. Με τις αναφορές μας σε κληρονομικότητα τον θεωρούμε κάτι σαν οίκημα που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και η φύση, από την στιγμή που γεννηθήκαμε.
Ο γενετικός κώδικας όμως δεν είναι στατικά δεδομένος. Δεν είναι στατικός, αλλά αποτελεί τον δυναμικό και ευρισκόμενο σε μόνιμη εξέλιξη καταγραμμένο σε όλα τα κύτταρά μας τύπο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ. Αποτελεί μια δέσμη συνεχών διαγραμμάτων - από την σκοπιά αφηρημένης μορφής - τα οποία συνεχώς εξελίσσονται με βάση την τιμή που προηγήθηκε και την παράγωγο που εκάστοτε επικρατεί. ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ.
Ο γενετικός κώδικας, αυτό δηλαδή που καθορίζει με βάση την συγκεκριμένη ενεστώσα τιμή το τι είμαστε σήμερα και με βάση την παράγωγο το προς τα πού κατευθυνόμεθα, δέχεται ανά πάσα στιγμή των καταιγισμό των επιδράσεων του περιβάλλοντος και των επιλογών μας.
Δεν είναι όμως μόνο οι υλικοί παράγοντες, οι οποίοι συνθέτουν τα δεδομένα που μας αφορούν, σημαντικοί. Ιδιαίτερα η πνευματική μας και η ψυχική μας κατάσταση και δυναμική επιδρά καταλυτικά στον συνεχή προγραμματισμό, ο οποίος διαμορφώνει τον γενετικό μας κώδικα.

Εάν πράγματι δεχθούμε, ότι οι Έλληνες ως λαός διακρινόμαστε από κάποιες ιδιαιτερότητες, ασχέτως του τρόπου που μπορεί να τις ξιολογούμε αυτές, εφόσον ο χυλός της παγκοσμιοποίησης αποσκοπεί στην ισοπέδωση των εθνικών χαρακτηριστικών και με έμφαση ειδικά μάλισταστα αυτών, τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να την αμφισβητήσουν, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι η εξουσία αποσκοπεί στην ανατροπή και πλήρη αλλοτρίωση των κατά παράδοση γενετικών μας χαρακτηριστικών ιδιοτήτων.
Επειδή τυχαίνει να ζω εκτός Ελλάδος και η πληθώρα των προσωπικών προβλημάτων που αντιμετωπίζω δεν μου επιτρέπουν να έρχομαι συχνά στην πατρίδα, έμαι εις θέσιν να παρακολουθώ με υκρίνεια την γενετική καθίζηση, η οποία λαμβάνει χώρα.

Ειδικά όσοι ανήκουμε σε μειονότητες που ζουν στο εξωτερικό επί μακρόν, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της αφομοίωσης σε ξένο περιβάλλον - περισσότερον μάλιστα των τέκνων μας - στα πλαίσια ενός δύσκολου και άνισου αγώνος, εφόσον είμαστε αποφασισμένοι να πασχίσουμε να μην προσαρμοστούμε και να μην συνθηκολογίσουμε όπου αυτό είναι δυνατόν, έχουμε αναπτύξει μια ευαισθησία να αξιολογούμε ανάλογες εξελίξεις των φαινομένων που σχετίζονται με τον εξελληνισμό και τον αφελληνισμό.

Αυτή η επίθεση αφελληνισμού με αποπρογραμματοποίηση του γενετικού κώδικα στην Ελλάδα καθίσταται προφανέστατη εάν εξετάσουμε τα περιβαντολογικά υλικά δεδομένα, που είναι σχετικά πιο ευδιάκριτα από όσα συμβαίνουν στον ψυχικό και πνευματικό τομέα.
Αναλυτικότερα:

- Ο οικονομικός κλάδος που στηρίχθηκε η "ανάπτυξη" στην Ελλάδα από τον πρώην υπουργό δημοσίων έργων και μετέπειτα πρωθυπουργό - μεσία της μεταπολεμικής περιόδου ήταν οι κατασκευές, ήδη από την δεκαετία του ΄60. Οπωσδήποτε, τουλάχιστον σε παλαιότερες περιόδους, η οικοδομική δραστηριότητα είχε και ευεργετικά αποτελέσματα. Δημιουργήθηκε εισόδημα και στεγάστηκε μέγα μέρος του λαού. Όμως αυτή ήταν ακριβώς η πορεία που οδήγησε στα πολεδομικά τέρατα των μεγαλουπόλεων, στις οποίες στιβάχθηκε η πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι επιφάνειες του πράσινου εξοντώθηκαν συστηματικά στην κυριολεξία. Η ασφαλτόστρωση και τα μπετά θεωρήθηκαν ως η πεμπτουσία της ανάπτυξης, της προόδου, της εξασφάλισης και της εγγύησης μιάς καλής ποιότητας ζωής. Η πίστη των ελλαδιτών στην μεταφυσική του μπετόν προσέλαβε όρια θρησκείας. Ένας νέος φετιχισμός με λατρευτικό αντικείμενο την ιερή πέτρα από τσιμέντο, χαλίκι και σίδερο προσέλαβε διαστάσεις, απέναντι στις οποίες ο μετεωρίτης στην Μέκα μπορεί να θεωρηθεί κόκκος σκόνης.
Οι άνθρωποι αποκόπηκαν τελείως όχι μόνο από το φυσικό περιβάλλον, αλλά και από την όποια μικροεπιφάνεια μπορούσε να το θυμίζει. Η παραμονή κατά την περίοδο της άδειας στο χωριό έφερνε τους ανθρώπους των μεγαλουπόλεων σε ένα περιβάλλον, όπως ακριβώς αυτοί πίστευαν ότι δεν πρέπει να οργανώνεται ο χώρος διαβίωσης: Οπισθοδρομικότητα, έλλειψη ανέσεων και "πολιτισμού", περιβάλλον κατάλληλο μόνο για γερόντους και παθητικούς παρατηρητές των εξελίξεων, οι οποίοι έβλεπαν εξ αποστάσεως την εκτίναξη των πόλεων στον όμορφο κόσμο της "προόδου", όπως παρακολουθούν οι αγελάδες τα διερχόμενα τραίνα.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την φράση που ο Μάριος Χάκας έγραψε στο διηγημά του "Μνημείο για Σαλταδόρους" στην δεκαετία του ΄60 για να καυτηριάσει την προσαρμογή της αριστεράς στην θεολογία του Μπετόν-Μολόχ: "Κοινός τους παρονομαστής το οικοπεδάκι".

- Μετά τον φετιχισμό του μπετόν και την κυψέλη "άνεσης"και "ευημερίας", που αντιπροσώπευαν τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών με όλα τα σκεύη και συσκευές παροχής τέρψης στο εσωτερικό τους, με πρώτο την συσκευή της τηλεοράσεως, έφτασε και η λατρεία του επόμενου τοτέμ. Το αυτοκινητάκι. Αυτό κι ήταν άνεση και μαγκιά.
Μέσα σε ένα συστημά καταστροφικά υπανάπτικων υποδομών στο συγκοινωνιακό δίκτυο, αντί να ενδιαφερθούν οι άνθρωποι για πραγματική αναβάθμιση των δικτύων συγκοινωνίας, δάγκωσαν για μια ακόμη φορά την καραμέλα που τους πέταξε το σύστημα. Ο ιδιωτικός εποχούμενος κουβάς ήρθε να απαλλάξει από το στριμωξίδι στα λεωφορεία, μέσα σε συνθήκες όμως τριτοκοσμικού συγκοινωνιακού χάους. Πολλές φορές μου προξένησε εντύπωση η μαζοχιστική αγαλίαση, με την οποία κράταγαν κάποιοι "σοφέρ" το τιμόνι του αυτοκινήτου μέσα σε μποτιλιαρίσματα αέναης ακινησίας.
Σύντομα κάθε οικογένεια επιθυμούσε να έχει και δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο. Ο αέρας των πόλεων γινόταν μέσα σε συνθήκες συγκοινωνιακού χάους ολοένα και πιο αφόρητα τοξικός από τα καυσαέρια. Οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες εύρισκαν συχνότατα τον κατάλληλο τρόπο για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη οξυγόνου: Άναβαν τσιγάρο.
Μνημειώδης θα μείνει ο στίχος του Κώστα Χατζή στο τραγούδι "Το Λεωφορείο", για την βαθύτατα στενά ατομική αντίληψη της αντιμετώπισης των προβλημάτων, με αφορμή το συκοινωνιακό: "Η ζωή σου - ο θάνατός μου, μέσα στο λεωφορείο του κόσμου".

- Την τοξικότητα της πολεοδομικής ζούγκλας από μπετόν των μεγαλουπόλεων, η οποία ξεκίνησε το ΄60 και της αποπνυκτικής ζούγκλας των καυσαερίων της ατομικής αυτοκίνησης, η οποία ξεκίνησε την δεκαετία του 70, ήρθαν να εντείνουν οι πυρκαϊές κατά την δεκαετία του ΄80.
Αφού είχαν μετατραπεί οι πόλεις σε άμεσα τοξικό περιβάλλον, έπρεπε να καταστραφεί με τις πυρκαϊές και ο ζωτικός τους τροφοδότης με οξυγόνο στον περίγυρο. Ότι και να μουρμουράνε οι πολύξεροι της κοινωνικής αναισθησίας περί οικοπεδοφάγων αναφορικά με τους εμπρησμούς των δασών, το κάψιμο όλων σχεδόν των δασών στην Ελλάδα υποδηλώνει ένα και μόνο: Σχέδιο για την γενετική μετάλλαξη των κατοίκων του ελλαδικού χώρου. Πράγματι αυτή η χώρα θυμίζει πλέον κάποιον άλλον ακατοίκητο πλανήτη του ηλιακού συστήματος και όχι τον πλανήτη γη.

- Η πορεία του κλιμακούμενου γενετικού εξαμβλώματος ήλθε να συμπληρωθεί στην δεκαετία του '90 με την ένταξη στην ΕΟΚ και την καταστροφή της εσωτερικής αγροτικής οικονομίας, μέσω των επιδοτήσεων και μιας στρεβλής αγροτικής πολιτικής. Η επιβολή μονοκουλτούρας μέσω επιδοτήσεων, η ταυτόχρονη και ισόποση επιδότηση καλλιεργούντων και μη καλλιεργούντων, η πολιτική τιμών στα πλαίσια της Κοινότητος, καθώς και ο υπέρεντατικός και ευρισκόμενος έξω από κάθε δεοντολογία υγιεινής καταιγισμός των καρποφόρων και λαχανικών με επικίνδυνα φυτοφάρμακα και λιπάσματα κατέστρεψαν την διατροφική βάση του επαναπρογραμματισμού του γενετικού κώδικος των κατοίκων της Ελλάδος, που ήτο η Μεσογειακή Διατροφή. Σήμερα για να προμηθευτούμε το λαχανάκι που έτρωγαν αυτονόητα οι γονείς μας, πρέπει να το πληρώσουμε όπως το χαβιάρι - εάν μπορέσουμε να το βρούμε - ως "βιολογικό" και δυο αυγά τουρκίας.

Ακόμη όμως χειρότερο αποτέλεσμα στην διαδικασία αποπρογραμματισμού και αλλοιώσεως του γεννετικού κώδικα, πέραν των υλικών συνθηκών διαβιώσεως ήταν οι επίκτητες συνήθειες και συμπεριφορές, οι οποίες υιοθετήθηκαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο που περιγράφεται.
- Το πνεύμα "μοντερνισμού" και η "χειραφέτηση"της γυναίκας περιόρισαν ευαίσθητα τον ρόλο της μητρότητος. Οι μανάδες ξεκίνησαν να εργάζονται, ώστε να μπορεί η οικογένεια να προσπορίζεται τα καταναλωτικά "αγαθά" της "ανάπτυξης". Αντί να ασχολούνται με τα τέκνα τους ξεκίνησαν το τσιγαράκι και το κους κους στα κινητά, παρκάροντας τα παιδιά μπροστά στην ψυχοφθόρα τηλεόραση της βίας, της σαχλαμάρας, του εκφυλισμού και της υποβολής νοσηρών στερεοτύπων. Αντί να μαγειρεύουν εδέσματα που περιέχουν τα απαραίτητα για την ανάπτυξη και επιβίωση του οργανισμού συστατικά, προσφεύγουν στην εύκολη λύση του φαστ φουντ. Τα φρούτα αντικατέστησαν εν πολλοίς τα ζαχαρώδη δηλητήρια για τον νευρικό ιστό. Οι νέοι άνθρωποι αναπτύσονται πλέον χωρίς πραγματική, αλλά με πλασματική, δηλαδή τοξική γεύση. Την απόλαυση του φυσικού υποκατέστησε ο μαζοχισμός του τεχνητού.

- Ο "μοντερνισμός" της πλάκας κατήργησε τα αναψυκτικά με φυσικούς χυμούς. Αντ'αυτού θεωρείται μαγκιά - από πολύ νεαρές ηλικίες - η κατανάλωση σκληρών εισαγόμενων οινοπνευμετωδών. Η διασκέδαση συνδέεται πλέον με την ευρεία κατανάλωση αλκοόλ και την μανιώδη κατανάλωση νικοτίνης.
Η βαθμιαία εξαφάνιση της μαγειρικής τέχνης οδήγησε να θεωρείται αυτονόητη διατροφική απόλαυση η καθημερινή κρεοφαγία. Η απομάκρυνση από τα παραδοσιακά έθιμα οδήγησε και στον μαρασμό της παρασκευής συγκεκριμένων εδεσμάτων, τα οποία είχαν εορταστικό χαρακτήρα. Η πρόσληψη ζωτικών στοιχείων μέσω της διατροφής υποκαταστάθηκε από την κατανάλωση τοξινούχων παραδιατροφικών παρασκευασμάτων.

- Η επικοινωνία υποκαταστάθηκε από την τηλεόραση, η οποία υποβιβάζει την βασική συχνότητα του εγκεφάλου από τα 13 στα 8 Hz. Ένα τεράστιο ζήτημα για την διάδοση ψυχικής και πνευματικής τοξικότητας αποτελούν τα ΜΜ"Ε". Η αλλοίωση που επιχειρούν να επιβάλλουν στους ψυχικούς οφθαλμούς είναι πλέον άνευ προηγουμένου. Έχουν φτάσει να ρυθμίζουν την κοινωνική τύφλωση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καθορίζουν ακόμη και το τι μπορεί να κατισχύσει ως κοινωνικήγ ανατροπή. Εάν δεν έχει κάποιος στην διάθεσή του ένα σαπιοκάναλο, όπως ο χοντρός κωλοτούμπας και ο κοκοβιός άδονης, δεν μπορεί να θεωρείται αμφισβητίας.


- Η σχεδόν πλήρης καταστροφή των παραγωγικών δομών της Ελλαδικής οικονομίας μέσω των επιδοτήσεων, οδήγησε σε ευνουχισμό της πραγματικής δημιουργικότητος της πλειοψηφίας των παραγωγικών υποκειμένων. Το αραλίκι και η εξασφάλιση που παρέχει μια κρατική θέση εργασίας, οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ενεργού πληθισμού να προσβλέπει στην εύκολη επαγγελαματική διέξοδο του διορισμού. Αποτέλεσμα ήταν να καμφθούν ακόμη περισσότερο οι ψυχονοητικές ετοιμότητες και τα ανακλαστικά για δημιουργία στον χώρο της εργασίας, με υπολειτουργία και παροπλισμό των ζωτικών συστημάτων, τα οποία σχετίζονται με την δημιουργικότητα και τον αγώνα για επιβίωση.

Η ακατάσχετη κατανάλωση τοξινών, η ψυχική και νοητική ακινησία, η μοιρολατρία, το βάναυσα βεβαρημένο από φυσικής πλευράς περιβάλλον, η πλήρης υποβάθμιση των ζωϊκών συντελεστών, η πλήση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, η υποκατάσταση της επικοινωνίας από την ιδιώτευση και της ψυχαγωγίας από τον μαζοχισμό μιας επιφανειακής επίφασης της, της δράσεως από το θέαμα σαπουνόπερας, οδηγεί σε νέκρωση πάσης ευαισθησίας και αλλοτρίωση των φυσικών κέντρων όπου αυτή εδράζεται.
Η διογκούμενη ύπνωση μάς οδηγεί σε συνθήκες αφασίας, με κίνδυνο σύντομα να μην είμεθα εις θέσιν να αντιληφθούμε τους κραδασμούς του δονητού μας.

Και η αλλοίωσις του γενετικού κώδικος ωθεί στο προσκύνιο όλο και πιο απειλητικά ένα νέο γονότυπο: Αυτόν του Graecylus Uracotangus.
Η τοξική μαυρίλα που βλέπουμε γύρω μας αποτελεί αποτέλεσμα της εσωτερικής μας τοξικότητος, της εσωτερικής μας μαυρίλας.

Έχω γράψει και άλλοτε, ότι η Ελλάς αποτελεί πνευματικό τόπο, ο οποίος προηγείται μονίμως. Σήμερα προηγείται των άλλων στην παρακμή, ούτως ώστε να δυνηθεί να προηγηθεί μελλοντικά και στην εκπόνηση της διεξόδου από αυτήν. Η διέξοδος όμως αποτελεί ελπίδα και όχι εκ προοιμίου απτό δεδομένο, που μπορεί να εγγυάται ο κάθε φούσκας ελληναράς.

Την άποψή μου για αυτή την πορεία ΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ θα επιχειρήσω να καταγράψω στο δεύτερο μέρος αυτής της αναφοράς, αφού δώσω μια εκτίμηση για τις τρέχουσες εξελίξεις και τα προσεχώς επικείμενα στο τρίτο κεφάλαιο. Στο τέτρτο και τελευταίο κεφάλαιο θα προσπαθήσω να αναφερθώ στις μεθόδους και τις δυνατότητες μιας παρέμβασης των μυστών τρίτης γενεάς, με στόχο την αποκατάσταση του γενετικού κωδικός μας, με αναφορά στους πνευματικούς οφθαλμούς, στην προοπτική μιας νέας φαντασιακής θέσμησης.