18 Νοεμβρίου, 2010

ΔΙΑΦΩΝΩ


ΔΙΑΦΩΝΩ

Διαφωνώ Κύριοι.
Αυτοί που εδεινοπάθησαν
δεν έπραξαν με ωδίνη
ή θολό βλέμμα προς το άγνωστο,
αλλά με το πλατύτερο δυνατό χαμόγελο αυτοθυσίας
και τον γοργό κτύπο της καρδιάς
στον ήχο των ταμπούρλων

Που εμείναν τα ταμπούρλα όμως τώρα; με ρωτάς

Δες μόνο το τσακμάκι
στα κουρασμένα χέρια ενός ρεμπέτη
τον ήχο τον γλυκό
ανήκουστο
καθώς η φλόγα την μεμβράνη παρά λίγο ακουμπά
φτάνει βαθιά
βαθιά
στα γυμνασμένα
ώτα
των νεκρών μας


Πελαγοφίαλος

3 σχόλια:

Ζάχαρη είπε...

Ναι.Και που πηγε ο ηχος απο τα ταμπουρλα και τις καρδιες;Να τον φερουμε πισω.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ζάχαρη.
Συμφωνώ. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι οι ρεμπέτες πριν παίξουν το ταμπούρλο θερμαίνουν την μεμβράνη με το τσακμάκι.

nikos είπε...

και κουρτιζουν ..τα μαντολίνα