ΟΤΑΝ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΠΑΝΑΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Χτυπήστε την εικόνα με το ποντίκι για μεγέθυνση

Οι χρεοκοπίες και ο δανεισμός κάτω από συνθήκες καλυμμένης υποδούλωσης, είναι όχι μόνο παλιά δουλειά στο Ελλαδικό προτεκτοράτο, αλλά αποτελούν την πεμπτουσία του.
Μέσα από διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας επιβάλλεται μέσω του σχολικού "εκπαιδευτικού" προγράμματος μια χονδροειδής παραμόρφωση των γεγονότων, ούτως ώστε ο γηγενής πληθυσμός να μην έρθει ποτέ σε γνώση της πραγματικότητας, όπως αυτή έλαβε χώρα.
Για τον απλό λόγο ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΑ ΔΕΣΜΑ. Τον τόπο αυτό από την επανάσταση του 1821 διοικούν οι ξένοι και οι λακέδες τους.
Αυτήν την πικρή αλήθεια ουδείς τόλμησε να αποκαλύψει στους Έλληνες. Ούτε η αριστερά, η οποία με αποπροσανοτολιστικό τρόπο έκανε μόνιμα προπαγάνδα, ότι η κυριαρχία των Οθωμανών αντικαταστάθηκε δήθεν από την κυριαρχία της "αστικοτσιφλικάδικης" τάξης.

- Το αστικό καθεστώς ουδέποτε εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα.
- Διότι οι ξένοι που εξασκούσαν και ασκούν την εξουσία απαγόρευσαν να γίνει ποτέ πρωταρχική κεφαλαιοκρατική συσσώρευση.

Τουναντίον, με την εισροή χρήματος με μορφή δανείων, όπλισαν αποκλειστικά το χέρι των λακέδων τους για να αιματοκυλίσουν τον λαό, δηλαδή να εδραιώσουν την υποδούλωση της χώρας σε αυτούς. Και όχι μόνο ζήταγαν πάντοτε βαρύτατους τόκους, που το φτωχό προτεκτοράτο πάσχιζε και πασχίζει στον αιώνα μάταια να εξοφλήσει, αλλά υποθήκευαν ταυτόχρονα τους φυσικούς πλουτοπαραγωγικούς τομείς του τόπου, ώστε αυτός να μην μπορέσει να αναπτυχθεί, παραμένων έρπων στα πλαίσια της υπανάπτυξης, της εξωστρέφειας και της ξενοδουλείας.

Η μόνη υποτυπώδης ανάπτυξη που έλαβε χώρα στην Ελλάδα, ήταν αυτή της δεκαετίας του '30. Αποτέλεσμα της Μικρασιατικής τραγωδίας ήταν να κατακλυσθεί η χώρα από πρόσφυγες. Ανθρώπους πανθομολογούμενα προκομμένους, που δεν είχαν εθιστεί να ζουν κάτω από την μπότα των Αγγλογάλλων. Άνθρωποι, οι οποίοι αξιοποιούντες τα κενά του δεσποτικού ασιατικού Οθωμανικού γραφειοκρατικοστρατιωτικού συστήματος αθλήτευσαν στο εμπόριο, την παραγωγή και τα γράμματα. Οι παλαιοελλαδίτες αντιμετώπισαν τον ερχομό τους με καχυποψία και αποστασιοποίηση. Όμως οι πρόσφυγες, ξεκινώντας από το μηδέν, ευεργέτησαν το κοινωνικό σύνολο με την δημιουργικότητα και την φιλοπονία τους. Όχι μόνο έθεσαν τις βάσεις μιας πρώτης εκβιομηχάνισης και γενικότερης ανάπτυξης, την πορεία της οποίας ισοπέδωσε ο παγκόσμιος πόλεμος και η "απελευθέρωση" που ακολούθησε, αλλά έγιναν και αιμοδότες της αριστεράς, με το όραμα ενός καλύτερου αύριο, ρισκάροντας όσα για δεύτερη φορά εκ του μηδενός δημιούργησαν. Οι προσφυγικές συνοικίες και τα χωριά στάθηκαν οι βασικοί φορείς ενός μηνύματος για ένα καλύτερο αύριο.

Συνεχίζεται στην επόμενη ανάρτηση.