08 Οκτωβρίου, 2012

ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ



Έγραφα, το λοιπόν, στο πρώτο μέρος:

Τι είχε τελικά μια κοκάλα, η οποία έκανε τα νεύρα τής εξουσίας να τρίζουν τόσο γοερά;

Ας σκεφθούμε λοιπόν:

Στο 3.000 πΧ. χρονολογείται η εποχή τού Χαλκού.
Στο 6.000 πΧ. χρονολογείται η Νεολιθική εποχή.
Στο 10.000 πΧ. χρονολογείται η Μεσολιθική εποχή.
Για την διάρκεια τής Παλαιολιθικής εποχής δεν γίνεται συγκεκριμένη μνεία. Πού μπορούμε να την τοποθετήσουμε βάσει των ευρημάτων; Να ρίξουμε άλλα 10.000 χρόνια πάνω; Καταλήγουμε στο 20.000.
Πόσες φορές χωράει όμως το 20.000 στο 700.000;

Οι αναφορές περί κατακλυσμών και καταστροφών πλανητικού μεγέθους στο παρελθόν είναι πολλαπλές. Μέσω αυτών διαβάζουμε ότι κατεστράφησαν πολιτισμοί, βυθίσθηκαν ήπειροι και απωλέσθησαν μνήμαι περί τού παρελθόντος.


Μήπως όμως οι καταστροφές αυτές δεν είχαν φυσικά αίτια, αλλά ήσαν προϊόντα τεχνολογίας;


Μήπως κάποιοι μάς ανακυκλώνουν;

Μήπως στην σύγχρονη φάση κάποιοι απεργάζονται την επόμενη ανακύκλωσή μας, η οποία θα μάς οδηγήσει εκ νέου στα σπήλαια και στα μοντελάκια γουναρικών;


Η ανακύκλωση, μέσα απο την επομένη απαρχή, η οποία εκκινεί μέσα στα σπήλαια - κάθε φορά εκ νέου και με λήθη, όσο αφορά τα βασικά δεδομένα τού προηγούμενου κύκλου - και στην συνέχεια εξέλιξη με βαθμιαία ανάπτυξη τεχνολογίας, την οποία υπεραναπτύσσουμε για να την στρέψουμε τελικά ως άνθρωποι εναντίον μας, επενεργώντας με αυτόν τον τρόπο την σχεδόν πλήρη καταστροφή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τής ανάπτυξης που δημιουργήσαμε ως ανθρώπινο είδος στον εκάστοτε κύκλο, επενεργώντας την επανειλημμένη ανακύκλωσή μας, είναι η μόνη ερμηνεία στην οποίαν μπορώ να προβώ, όσο αφορά τον γρίφο, τον οποίον ο "Αρχάνθρωπος" ορθώνει εμπρός μας (Ιδέ και την μαγνητοσκόπηση με τον Άρη Πουλιάνο στο πρώτο μέρος τής πραγματείας).
Ο "Αρχάνθρωπος" αποτελεί, κατά την άποψή μου, το εμφανέστερο ίχνος, το οποίον αποτύπωσε επάνω στην άμμο τού χρόνου το πόδι τής Σφίγγας.  Μια άμμος, η οποία σηκώνει και την αμμοθύελλα τής λήθης μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση.
Η Σφίγγα αποτελεί ταυτοχρόνος τον ΤΥΡΑΝΝΟ, αλλά και τον ΕΥΕΡΓΕΤΗ τού Οιδίποδος, ενώπιον τής ΑΒΥΣΣΟΥ. Πρόκειται για μια οντότητα, η οποία προσομοιάζει με σήμανση τής τροχαίας:
"ΠΡΟΣΟΧΗ ΒΑΡΑΘΡΟΝ!"
- Η ανταποκρίνεσαι στην πρόκληση τού γρίφου μου, ή γρεμίζεασαι στην Άβυσσο!

Και τα πόδια τού Οιδίποδος, πλήρη οιδιμάτων - γεμάτα πληγές - απο την αλλεπάλληλη ανακύκλωση μιας ιστορίας, στην ουσία επαναλλαμβανομένης, οσο αφορά την τελική πρόκληση, μπροστά στον γρίφο τής Σφιγγός. 
ΙΣΤΟΡΙΑ: Μια ακόμη στρέψη στην ΣΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, όπου ο άνθρωπος ΑΠΕΤΥΧΕ να ανταποκριθεί στον ΓΡΙΦΟ ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ, τουτέστιν απέτυχε να επενεργήσει ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Σας παρακαλώ αποδώστε σε αυτό το σημείο προσοχή στην έννοια τού ΓΡΙΦΟΥ.

Επισκοπώντας μέσα από αυτό το πρίσμα το ανθρώπινο δράμα, θεωρώ, ότι προκύπτει ένα νέο είδος συναρτήσεως, το οποίον περιγράφει τις βασικές ιδιότητες τού χρόνου.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί σε τρεις - γνωστές σε εμένα - αντιλήψεις, οι οποίες έχουν κυριαρχήσει στην απόδωση τής υποστάσεως τού χρόνου:
- Η ευθεία γραμμική μορφή
- Η κυκλική γραμμική μορφή
- Το μορφή δένδρου, ως μη μονοσήμαντος γραμμική μορφή, αλλά ως εξέλιξη, η οποία διέπεται από ενδεχόμενα πιθανοτήτων και δυνατοτήτων.
Προς την τρίτη μορφή τείνουν οι επιστημονικές θεωρήσεις τής εποχής μας, αλλά και σημαντικότατες φλισοφικές και μεταφυσικές τοιαύτες. Η δομή και εξέλιξη τής ύλης διεπομένη από το δεδομένο τής πιθανότητος καταγράφηκε στην θεωρητική φυσική με την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας" τού Heisenberg.
Αναφορικά με την δενδροειδή υπόσταση του χρόνου, αξίζει να υπογραμμίσω εκ νέου την θεώρηση του Ilya Prigogine περί ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΝ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΝ, επί τής οποίας έγινε αναφορά στο πρώτο μέρος.
Η εξέλιξη ως δυνατότητα, διεπόμενη από την παρέμβαση τού ΝΟΟΣ, προάγεται από περισσότερες μυστικές διδασκαλίες, οι οποίες διαμορφώθηκαν σε περισσότερα γεγωγραφικά μήκη και πλάτη, όπως ο Πλατωνισμός, η διδασκαλία των Μυστικών Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Βουδισμός κα., οι οποίες εναποθέτουν ιδιαίτερη σημασία στην ενορατική πρακτική.

Συμφώνως προς την τρέχουσα οπτική τού γράφοντος και την ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΟΝΩ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ, εγκύπτει μια σύνθεσις των ωσάνω τριών αναφερθεισών συναρτήσεων, οι οποίες αποδίδουν την χρονική υπόσταση, ως μιαν τριπλώς σύνθετον συνάρτηση.
Εάν συνθέσουμε την ευθέως γραμμική συνάρτηση με αυτήν τού κύκλου προκύπτει Η ΣΠΕΙΡΑ.
Εάν στην σπείρα συνθέσουμε την δενδροειδή εξέλιξη, τότε αυτή δεν αναπτύσσεται μονοσημάντως γραμμικώς, αλλά μέσω αλληλοδιαδόχων διακλαδώσεων, όπου η εξέλιξη προχωρεί μέσω ενός εκ των υφισταμένων ή δημιουργηθέντων κλάδων, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν αδρανείς. Η επικρατώσα αστάθεια στα σημεία των διαδακλαδώσεων, ως χαρακτηριζόμενη από διακυμάνσεις, λύεται στα πλαίσια των υφισταμένων διακυμάνσεων, είτε δια τής επιδράσεως τής αδρανείας, η οποία συνθέτει περαιτέρω τις εκεί ενεργούσες "καθιερωμένες" συμβατικές ζυμώσεις, είτε δια τής δράσεως ΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ή ΚΑΤΑΛΥΤΩΝ, οι οποίοι καταλύουν τα συμβατικά δεδομένα αδρανείας, επενεργούντες τον ΥΠΕΡΣΚΕΛΙΣΜΟ τού διεπομένου μέσω αδρανείας και εν δυνάμει τελικώς μη προκύπτοντος κλάδου.

Τοιουτοτοτρόπως, ο κύκλος στην διαδικασία αναπτύξεως στης ΣΠΕΙΡΑΣ μετατρέπεται σε πλήρη στροφή, την οποίνα και ονομάζω στο εξής ΙΣΟΡΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ, διότι εντός αυτής λαμβάνεια χώρα Η ΑΠΑΡΧΗ, Η ΣΥΝΤΕΛΕΣΗ καθώς και η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ τής εκάστοτε Ιστορίας. Συνεπώς απορρίπτω την έννοια τής ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, η οποία εκδηλώνενται εντός των χρονικών πλαισίων, εισάγοντας την έννοια ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ως τα γεγονότα, συμβάντα και προαχθέντα στα πλαίσια μιας ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, η οποία αποτελεί συγκεκριμένη έκφανση τής συνόλου εξελικτικής διαδικασίας.
Ενώ Ο ΧΡΟΝΟΣ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΠΕΙΡΑΣ, η ΙΣΤΟΡΙΑ προσλαμβάνει τις διαστάσεις τής ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, ως συστακού στοιχείου τής δενδροειδούς σπείρας.

Πολλοί είναι αυτοί κατά την διάρκεια τής εποχής μας, οι οποίοι συναισθάνονται, ή πρεσβεύουν, ότι οδεύουμε προς μια ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ. Ευνόητον, ότι αυτών των αναμονών δεν ελλείπουν και οι αντίστοιχες προφητείες, "προφητείες" και προφυτείες.
Συμφώνως, λοιπόν, προς την προηγουμένως αναλυθείσα θεώρηση, οδεύουμε προς την πλήρωση τής παρούσης δενδροειδούς στροφής.

Ας στρέψουμε εδώ την προσοχή μας, στην γνωστή παράσταση, η οποία συμβολικώς παριστά τον άνθρωπο να προέρχεται από τον πίθικο μέσω ενδιαμέσων εξελικτικών σταδίων και στην συνέχεια να επιστρέφει σε αυτόν.

Ενώ ο εν λόγω συμβολισμός βρίσκεται συμφώνως προς τα σύγχρονα γνωσιολογικά δεδομένα εκτός πραγματικότητος και αναπαράγεται κυρίως για λόγους προειδοποίησης έναντι πιθανών ζοφερών εξελίξεων, εάν εκεί που βρίσκεται ο πίθικος τοποθετήσουμε τον πρωτόγονο άνθρωπο των σπηλαίων και ταυτοχρόνως θελήσουμε να είμαστε ειλικρινείς μέχρι άκρας συνεπείας, φρονώ, ότι δεν θα μπορούσαμε αβασάνιστα να απορρίψουμε, ως ενεργό κίνδυνο αυτόν τον συμβολισμό.

Ας συγκεντρώσουμε ακολούθως την προσοχή μας στην ΕΣΧΑΤΟ ή ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ προ τής τελέσεως τής συντελείας τής παρούσης στροφής:
Τα πιθανά δεδομένα φρονώ ότι είναι ΔΥΟ, τα οποία δύνανται να προαχθούν από την εν λόγω ύστατη διακλάδωση:

1. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΕΝΔΡΟΕΙΔΗ ΣΤΡΟΦΗ, με την επισροφή τού ανθρώπου στα σπήλαια μετά την τέλεση μιας τεράστιας και ανεπανόρθωτης καταστροφής πλανητικού μεγέθους, η οποία θα ξαναστείλει τους ανθρώπους σε πρωτόγονα δεδομένα, με πλήρη εξουθένωση των πολιτισμικών και τεχνολογικών του επιτευγμάτων ή "επιτευγμάτων", τα αποία καταδεικνύονυται ως εν δυνάμει πλήρως ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ, και επιβολή εξ αυτών τής λήθης, ως προς τις παρελθούσες δενδροειδείς στροφές.

2. ΕΚΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.
Θεωρώ σε μια τέτοια περίπτωση ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣ ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ ως συνέπεια των νέων δεδομένων και δράσεων, τα οποία θα οδηγήσουν στην προαγωγή ΤΟΥ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Θεωρώ, ότι αξίζει να μοχθήσουμε και να αγωνιστούμε για την επικράτηση τής δευτέρας εκδοχής.
Το ερώτημα, το οποίον προκύπτει, εφόσον λάβουμε μια τέτοιου είδους απόφαση, είναι με ποιον τρόπο καλούμεθα να πραγματώσουμε αυτήν την οπτική;

Θα τολμούσα να ισχυριστώ, ότι η μέχρι τούδε αναρτήσεις, προσεγγίσεις και αναφορές μου υπηρετούσαν την αναγκαιότητα να δοθεί απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα, έστω κι αν αυτό συντελείτο ανεπαίσθητα.

Φρονών, ότι - καίτι "Ναυαγός τού Χρόνου" - δεν αποτελώ μεμονωμένο πρόσωπο, αλλά ενεργό κόμβο ενός δικτύου, το οποίο ολοένα και ισχυρότερα εκδηλώνεται στην προσπάθεια κωπηλασίας στην θάλασσα τής συνειδήσεως, μέ στόχο τον προσπορισμό τής ΓΝΩΣΕΩΣ, τουτέστιν το ξεπάρασμα τής ΛΗΘΗΣ, δεν αρέσκομαι να εξαπατώ τούς φίλους επισκέπτες και τις φίλες επισκέπτριες, ότι κατέχω διαμορφωμένες τελικές αλήθειες, έστω κι αν υποκλείνομαι μπροστά στις αποκαλυπτικού χαρακτήρος αγγελίες των συναγωνιστών και φίλων μου, ως πράττω με την προσφάτως εδώ αναρτηθείσα ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΔΗΜΕΡΓ, την οποία εγκαρδίως συνιστώ, έστω κι εάν δεν κατέχω την ευτυχία να επισκοπώ προσωπικώς. Τούς λόγους αυτής τής βαθυτάτης εκτιμήσεως θα εκθέσω στην συνέχεια.

Θεωρώ, ότι ο φρόνιμος τρόπος να καταστεί μια λειτουργική απάντηση εφικτή στο ερώτημα τού τρόπου πραγματώσεως τής ΕΚΦΥΓΗΣ, αφορά ένα ανάλογο προβήματισμό ως προς τα σύμβολα, τα οποία παρέδωσαν σε μας οι πρόγονοί μας, στην προσπάθειά τους να αγκυρώσουν το αίτημα της ΕΚΦΥΓΗΣ από την παρούσα δενδροειδή στροφή, στην κατεύθυνση τής ΜΕΤΑΙΣΤΟΡΙΑΣ ως επίτευγμα μεν του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αλλά και ως ευτυχές πεπρωμένο τού ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.

Οι ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας, φρονώ, ότι διέθεταν ΣΑΦΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΕΝΔΡΕΙΔΟΥΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ, ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΣΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΕΠΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ ΚΑΙ.
ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΠΙΣΗΣ, ΟΤΙ ΑΠΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΙΚΩΣ ΤΗΣ ΥΣΤΑΤΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΩΣ. ΤΟΙΟΤΟΤΡΟΠΩΣ ΕΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΓΚΥΡΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ - ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΓΝΩΣΕΩΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΣΤΟΝ ΓΡΙΦΟ, ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΦΥΓΗ.

Πριν προχωρήσω στην περεταίρω ανάπτυξη αυτού τού θέματος, θέλω εκ προοιμίου να αποσαφηνίσω, σχετικά με την εκφυγή από την ενεστώσα δενδροειδή στροφή, ότι αυτή δεν ταυτίζεται με την "Ρωγμή στο Μάτριξ", την οποία έχω προβάλλει ως αναγκαίο στόχο σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ως λογικώς δύναται να συναχθεί, η Ρωγμή συνιστά χρονικώς στόχο, ο οποίος προηγείται τής Υστάτου Διακλαδώσεως και συνδιαμορφώνει την απαραίτητο διακύμανση ως αναγκαία προϋπόθεση τής Εκφυγής.
Η Ρωγμή έχει αναιρετικό περιεχόμενο, αφορά αποδόμηση. Τουναντίον η Εκφυγή επέρχεται δια της συστάσεως δομήσεως. Η πρώτη αφορά την αποδόμηση εμποδίων προς την ΠΥΛΗ. Η δεύτερη προκύπτει δια τής δομήσεως της ΠΥΛΗΣ ΕΞΟΔΟΥ, όχι απλώς από την συγκεκριμένη στροφή, αλλά από την διαδικασία τής σπείρας. Δεν αφορά νέα κατά-σταση, η αποκατά-σταση γενικώς, αλλά μια νέα δυναμική.


2. Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΟ.

Ο Μεταάνθρωπος εκδηλώνεται ήδη εν σπέρματι εντός τού Ανθρώπου, αρχικώς ως αίτημα και ακολούθως ως επίτευγμα δια τού μεταηρωισμού.

Οι Σεβαστοί Προγονοί μας επέτυχαν πλήρως τον ΗΡΩΙΣΜΟ, ο οποίος κληροδοτούμενος κατέστησε τον Ελληνικό Λαό πρωτοπόρο όλων των άλλων Ηρωικών Λαών και πηγή δονήσεως πάσης ηρωικής προσπαθείας. Ακόμη και οι ακραιφνείς αντίπαλοι τού Ελληνισμού αδυνατούν να παρακάμψουν αυτό το δεδομένο, ως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος εδήλωσε μετά την Μάχη τής Κρήτης, ότι "ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΛΕΓΑΜΕ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ. ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΘΑ ΛΕΜΕ , ΟΤΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Η προσπάθεια κατασηκοφαντήσεως τού Ελληνικού Λαού, η οποια επιχειρείται στην εποχή μας, καταδεικνύει, ότι οι αντίπαλοι τού Ελληνισμού προσπαθούν να υποβάλλουν παγκοσμίως μια αντίθετη από την πραγματικότητα εικόνα μέσω ενεργουμένης μαζικής υπνώσεως, γνωρίζοντες, ότι με σκαλί τον δεδομένο Ηρωισμό, οι Έλληνες εκ των πραγμάτων θα κληθούν να πραγματώσουν το επίτευγμα τού Μεταηρωισμού, ωθούντες σύμπασα την Ανθρωπότητα στην επίτευξη τής Εκφυγής.

Παρά τον έξοχο Ηρωισμό τους, οι πρόγονοί μας δεν επέτυχαν να επιβάλλουν μια ρωγμή στο Μάτριξ, ούτε να επιταχύνουν την Ύστατη Διακλάδωση, μέσω μιας Μεταηρωικής Πρακτικής, στην προοπτική τής Εκφυγής.
Βεβαίως μάς παρέδωσαν πολλαπλώς μια περιγραφή τού Μάτριξ και δια του αίματός των ύφαναν τάπητα μαρτυρίας ως εξέδρα αναπτύξεως τού δικού μας προβληματισμού.
Τα όρια τής δικής τους προσφοράς εσημάδεψαν σαφώς ΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ τα ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΚΥΤΑΛΗΣ, ούτως ώστε εμείς επισκοπούντες αυτά και διαλόγιζόμενοι αυτών, να τα εντοπίσουμε και πλήρεις ευγνωμοσύνης, πνεύματος εθύνης και μεταφυσικής βεβαιότητος, τουτέστιν Πίστεως, να την παραλάβουμε. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΞΙΣ ΣΥΝΑΣΤΑ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ. Θεσμοθετήσαντες το ιερό αγώνισμα τής σκυταλοδρομίας, παρήγαγαν την δόνηση μέσα στο γίγνεσθαι αυτής τής Ευλαβείας.


Οι μυθολογικές αναφορές, οι οποίες σηματοδοτούν τα σημεία παραδόσεως τής σκυτάλης είναι περισσότερες. Σκοπεύω να αναφερθώ εν ευθέτω χρόνω σε όλα όσα έτυχε να εντοπίσω σχετικά. Στην συνέχεια όμως θέλω να αναφερθώ στον κυριότερο εξ αυτών, που είναι ο Μύθος περί Άθλου τού Ηρακλέως εναντίον τής λερναίας ύδρας:


Ουσιαστικά αυτός ο Άθλος παραμένει ημιτελής.
Μετά από κάθε κτύπημα τού Ηρακλέως στα κεφάλια τής ύδρας με το ρόπαλο, ενώ το κεφάλι που δέχεται κτύπημα καταστρέφεται, προβάλλονται στην θέση του δυο.  Αυτό το ερμηνεύω, ότι οι πυρήνες των λυκαθρώπων μοιράζονται σε μικρότερες ομάδες, περνώντας συχνά στην παρανομία. Τελετουργίες αίματος, οι οποίες γίνονταν απροκάλυπτα, γίνονται πλέον εν κρυπτώ και είναι καλύτερα οργανωμένες. Εντέχνως προωθούμενη συνωμοτικότητα, υπόθαλψη τού γενικότερου περιβάλλοντος, παραπλάνηση, μεταμφιέσεις κλπ.
Στην συνέχεια συμμετέχει στην εξόντωση των κεφαλών και ο Ιόλαος με τον δαυλό. Μετά το κτύπημα τού Ηρακλέως ο Ιόλαος καυτηριάζει. Προφανώς η δύναμις της διαφωτίσεως σχετικά με τα τελετουργικά του "Λυκίου Διός" και των συναφών τεράτων, περιορίζει δραστικά την εξάπλωση και επηροή τους.

Έτσι εξοντώνονται όλα τα κεφάλια πλην ενός. Το κεντρικό και μεγαλύτερο όλων, ενώ ο Ηρακλής και ο Ιόλαος το κόβουν, αδυνατούν να το καταστρέψουν. Το θάβουν μέσα στην γη και τοποθετούν επάνο στον χώρο ταφής ένα τεράστιο λίθο.
Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΕΠΑΡΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ, ΤΗΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ.

Οι χθόνια λατρεία θάβεται μέσα στην γή, εκεί όπου εν τέλει - ένεκα δεδομένων των απαραίτητων κεραιών και φίλτρων για την αντιμετώπιση τής κοσμικής ακτινοβολίας, όπως παράθεσα σε προηγούμενες αναρτήσεις - κρύβονται οι αιθερομορφές των τεράτων. 
Όμως δεν παύει να υπάρχει και τελείται με καλυμμένο τρόπο.

Στην εποχή μας πρακολουθούμε ότι αυτό το κεφάλι προβάλλει εκ νέου απροκάλυπτα με ρεβανσιστικές διαθέσεις εναντίον τής ανθρωπότητος. 

Η Τριμερής Επιτροπή προωθεί στην πρωθυπουργία τής Ελλάδος τον Λουκά Παπαδήμο. Ταυτοχρόνως διαδίδεται το έμβλημά της με παράσταση τής λερναίας ύδρας.

ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟΣ.
ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ;
ΕΦΟΣΟΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΘΕΝΟΣ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ, ΤΙ ΕΛΛΕΙΨΕ;


Ας επιστρέψουμε στον Μύθο για να ερευνήσουμε ποιές πρακτικές αφήρμοσαν, ποια όπλα έθεσαν σε δράση:


Το ρόπαλο συμβολίζει μηχανική κρούση μέσω ισχυράς ύλης, τουτέστιν την υλική δύναμη.
Ο δαυλός συμβολίζει την ενέργεια.
Ποιο είναι όμως το τρίτο στοιχείο, το οποίον όχι μόνο συνυπάρχει δίπλα στην ύλη και την ενέργεια, αλλά ταυτοχρόνως δομεί αμφότερα;
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ "ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ", ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΦΙΛΤΑΤΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ.

Πώς όμως γινόμαστε κοινωνοί τής πληροφορίας;
Μέσω τής Γνώσεως.
ΑΡΑ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΩΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΑΥΤΟΣ ΕΝΚΥΠΤΕΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ.

Ποια μπορεί όμως να είναι εκείνη η περιοχή τής αρετής, την οποία δεν κατέκτησε ακόμη ο ηρωισμός και η οποία αποτελεί το γυμνό εφαλτήριο τού νέφους προς τον μεταηρωισμό;

Προσωπικά φρονώ ότι αυτή είναι ή άκρα φιλανθρωπία και η άκρα συμπόνοια.
Όταν ο επερχόμενος Έλλην Τσαϊκόφκυ ή Σοπέν, το επερχόμενο Ελληνικό γυφταριό στο κλαρίνο, ο επερχόμενος "Βασιλιάς τής Σκόνης" τον οποίον προφήτευσαν οι Έλληνες ροκάδες συνθέσει την μεγάλη σουίτα για τον τελευταίο ποντικό, που ξεψύχησε τρώγοντας ποντικοφάρμακο στα υπόγεια των σπιτιών των ανθρώπων, που τα θεώρησαν σώνει και καλά δικά τους, επειδή διέθεταν μεγαλύτερο σκουπόξυλο, καταφθάνει και ο σεισμός τής συνειδήσεως.


3. ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ Η ΛΙΜΝΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ; 

Στο πρώτο μέρος αυτής τής αναφοράς κάποιος φίλος με παρέπεμψε με σχόλιό του σε ένα κείμενο τού Νίκου Λυγερού, που τιτλοφορείται "Μελλοντικά Μονοπάτια - Κβαντική Απαγόρευση".
Φρονώ, ότι ο Νίκος Λυγερός καταθέτει με πλήρως κωδικοποιημένο και ιδιαζόντως δυσνόητο τρόπο, ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά, που καταθέτει η εδώ ανάρτηση.
Βλέπετε, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ότι ο γράφων εδώ δεν ανήκει σε δεξαμενές σκέψης, ώστε να υπόκειται σε περιορισμούς.
Συγχρονικότης, ή μήπως η γνωσιολογική λίμνη τού δικτύου μας ξεκίνησε να ξεχειλίζει, υδροδοτώντας κάποιους που είναι συντονισμένοι για κάποιους λόγους στην ίδια προβληματική;

Ας δούμε στην συνέχεια το κείμενο τού Νίκου Λυγερού, στο οποίο θα επιχειρήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία, λέξη προς λέξη:

"Ποιος μπορεί να μιλήσει για μελλοντικά μονοπάτια αν δεν έχει διασχίσει τον χρόνο; Κι όμως αυτό το παράδοξο έχει λύση. Αρκεί να σκεφτεί ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν. Το παράλογο είναι πώς να το πιστέψει κάποιος που δεν μπορεί να το αντιληφθεί, διότι ζει μόνο γραμμικά σ' ένα καθιερωμένο πλαίσιο, όπου δεν επιτρέπεται καμία καινοτομία λόγω φοβίας; Η γνώση του άτοπου διευκολύνει τη συνείδηση, δηλαδή τη σκέψη πάνω στη σκέψη. Αυτός που δεν βλέπει όταν κοιτάζει, έχει την εντύπωση ότι o άλλος προβλέπει, ενώ στην πραγματικότητα απλώς βλέπει. Ποιες ήταν οι προβλέψεις του Αρχιμήδη ή του Leonardo da Vinci; Στην ουσία καμία. Απλώς πρέπει να περάσουν αιώνες για να το συνειδητοποιήσουμε. Εξέφρασαν την ανάγκη της δημιουργίας, όχι όμως προς όφελος της κοινωνίας. Διότι η γνώση δεν σχετίζεται μαζί της. Θέλησαν και κατάφεραν ν' αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας για να μην ακολουθήσει τις κοινωνίες της λήθης. Βέβαια τους ξεχάσαμε για λίγο, γιατί δεν ήταν κατανοητός ο ρόλος τους. Αυτό όμως δεν ήταν ισόμορφο με την απόλυτη λήθη. Με άλλα λόγια έχουμε το εξής νοητικό σχήμα: το μέλλον δεν εξαρτάται από το πρόσφατο παρελθόν, αλλά από το παλαιότερο. Δεν έχουμε λοιπόν μία ακολουθία γεγονότων του τύπου Fibonacci, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά του τύπου Hofstadter. Η συνέπεια είναι απλή. Ακυρώνει τις προσπάθειες της τακτικής και δίνει έμφαση στον αναγκαίο χαρακτήρα της στρατηγικής. Είναι στην ουσία μία επίπτωση της έννοιας της παλαίωσης. Η στρατηγική παράγει ένα γεγονός μέσω της νοημοσύνης, το οποίο δεν θα εκδηλωθεί άμεσα και θα ενεργοποιηθεί μέσω του χρόνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όσοι πιστεύουν ότι η νοημοσύνη είναι μια ασθένεια από την οποία γλίτωσαν λόγω κοινωνίας, πρέπει να αποδεχθούν ότι το μέλλον είναι μία ίωση του παρελθόντος. Μάλιστα αυτό το νοητικό σχήμα λειτουργεί και στην πληροφορική. Μπορεί να κωδικοποιηθεί με τη θεωρία της κομψότητας του Chaitin. Δείχνει με αυτόν τον τρόπο, την ελευθερία της νόησης, πράγμα το οποίο είναι εφικτό ακόμα και σε μια αιτιοκρατική προσέγγιση. Τα μελλοντικά μονοπάτια δεν λειτουργούν αποκλειστικά ως κλαδιά δέντρου. Οι διακλαδώσεις δεν είναι μόνο παθητικές, υπάρχουν και ενεργητικές που επιτρέπουν τη μεταφορά δομής δίχως παραποίηση. Γι’ αυτό το λόγο τα άκυκλα διαγράμματα είναι πιο ισχυρά και προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες. Έτσι κάτι το οποίο είναι αδιανόητο με άμεσο τρόπο, μπορεί να προσεγγισθεί με πλάγια σκέψη μέσω ενός μη γραμμικού υπολογισμού. Αυτές οι τεχνικές θέλουν όχι μόνο εκπαίδευση αλλά και παιδεία. Ενεργοποιούνται εξ αρχής στα τέρατα γνώσης και διδάσκονται στους μαθητές, όταν βρεθεί δάσκαλος, αλλιώς παραμένουν αόρατα και ανύπαρκτα".
Ωραίος ο Νικόλας, αλλά λίγη υπομονή αγαπητοί φίλοι και φίλες, καθότι θα συνεχίσω εντός των ημερών... 
Καλή σας ώρα και σε όσους αποφασίσετε να τιμήσετε τα γραφόμενα με κάποιο σχόλιο, υπόσχομαι να ανταποκριθώ αυτήν την φορά εγκαίρως.


Συνεχίζεται...
(Ζητώ συγγνώμη, διότι δεν μπόρεσα ακόμη να ανταποκριθώ στούς σημαντικότατους σχολιασμούς των εκλεκτών μας φίλων στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις. Sorry...).

30 σχόλια:

Μάνια είπε...

Kαταλαβες Λποτίλια γιατι διελυσαν την παιδεία και προσπαθησαν με καθε τροπο να βγαλουν απο τα σχολεία σχεδόν ολα τα αρχαία κείμενα που αφορουσαν στην μυθιστορία μας, τους φιλοσοφικους διαλογους, τις τραγωδιες κτλ και φυσικα τα Αρχαία ΕΛληνικά;

Κατα τ΄αλλα συμφωνω για τον μεταηρωισμο και τον καινουριο ανθρωπο -
και παραφραζοντας τον Ντοστογιεφκι
νομίζω-πιστευω οτι "οι καλλιτεχνες θα σώσουν τον κοσμο"

Φιλιά
Μάνια

Ανώνυμος είπε...

Ερρωσο μποτίλια,

οσον αφορα " Με άλλα λόγια έχουμε το εξής νοητικό σχήμα: το μέλλον δεν εξαρτάται από το πρόσφατο παρελθόν, αλλά από το παλαιότερο" για ποσο παλιότερο χρονικά μιλάμε;, προφανώς και ο παράγων Τ δεν είναι σταθερός στο παραπάνω νοητικό σχήμα έτσι;, ας πάρουμε για παράδειγμα τον τεσλα... σε ποσο καιρό άραγε οι τεχνολογίες του θα γίνουν κοινή γνώση...

ΕργΔημΕργ είπε...

Καλημέρα οικοδεσπότα!

"...γνωρίζοντες, ότι με σκαλί τον δεδομένο Ηρωισμό, οι Έλληνες εκ των πραγμάτων θα κληθούν να πραγματώσουν το επίτευγμα τού Μεταηρωισμού, ωθούντες σύμπασα την Ανθρωπότητα στην επίτευξη τής Εκφυγής."

Ακριβώς!... Ένα από τα πράγματα, τα οποία έδειξαν στην ίδια την πατρίδα του Τσώρτσιλλ, στην τελετή λήξης της Ολυμπιάδας Λάντον 2012, αλλά ελάχιστοι πήραν πρέφα.

Κάποια δευτερόλεπτα, σε σύγκριση με τις δύο και πλέον ώρες της Μυθωδίας του 2001 - αλλά το περιεχόμενο ταυτό.

"Αυτοί" ξέρουν πολύ καλά τί επέρχεται συντόμως, αλλά θέλουν να καπελλώσουν ακόμη και τη "διαφυγή" που γράφεις.... χρησιμοποιώντας εμάς τους Έλληνες ως μπροσταρόκρια-κορόϊδα.

Εάν καταφέρω να κατεβάσω στον υπολογιστή μου τις τελετές έναρξης και λήξης, θα τα πούμε με χορταστικό άρθρο.

PANDAROS είπε...

Μποτιλια
Αν ισχυουν αυτα που λες, οτι η ανθρωποτητα εχει καταστραφει 35!!φορες μεχρι σημερα .. τοτε τι τι εμποδιζει να καταστραφει για 36 φορα?
Οι φυλακες,οχι μονο εχουν την γνωση αλλα και εμπειρια ,πραγμα που δεν εχουμε εμεις
δεν μπορει μεσα σε 35 καταστροφες της ανθρωποτητας να μην εχουν δωθει οι γνωσεις στις επωμενες γεννιες ανθρωπων για να αποφυγουν την επωμενη καταστροφη?

Σιγουρα θα εχουν δωθει αλλα το αποτελεσμα ειναι το ιδιο και το ιδιο φαπα στην φαπα μας πανε,,
οτι και να κανουμε αυτοι θα ειναι μπροστα μας..και δεν το λεω εγω για πλακα αλλα οι 35 καταστροφες της ανθρωποτητες το λενε που μας γραφεις εσυ,,,

ερωτηση,,,ποιος αγαθος δημιουργος εκανε αυτον τον κοσμο του μισους. της απανθρωπιας και ποιος αγαθος δημιουργος θα επετρεπε την ΄΄ανακυκλωση'' των δημιουργηματων του ? δηλαδη των ανθρωπων?

- Αρα εκ του αποτελεσματος σιγουρα δεν θα ειναι καλος!,κακιστος θα ελεγα εγω,ισως και ψιλολαμογιο θα προσθετα, κατι θα ειχε υποψιν του οταν σχεδιαζε αυτον τον κοσμο,,

Εσυ ομως μας λες αυτα,,,,
΄΄ Τυγχάνω ελκόμενος παρά τής Πλατωνικής φιλοσοφίας, ήτις διακρίνει στην περίπτωση τού Δημιουργού πάσα Σοφία και πάσα Καλοσύνη.΄'''
-Ποια καλοσυνη αγαπητε μου που την ειδε ο πλατωνας και ελκεσαι απο αυτην? Και εν τελει που την ειδες εσυ να μας την πεις και εμας να την μαθουμε,,
....εγω βλεπω μονο την αγωνια των ανθρωπων και την ηρωικοτητα τους να τα βαλουν με το ασυλληπτο..να κοντραρουν για την τιμη των οπλων δυναμεις υπερτερες απο τον ανθρωπο ,εγω βλεπω Λεωνιδες, αιμα, πονο τιμη και τελικα θανατο,,,
παροδικες μεγαλες νικες της ανθρωποτητας μπορει να υπαρΞουν , αλλα το αποτελεσμα ειναι στανταρ ασσος φιλε,ασε ,μην το ψαχνεις ,,,στο στοιχημα η προιστορια παιζει τεραστιο ρολο 35-0-0 μας παει..

το κειμενο σου ειναι λαμπρο εντυπωσιακο και καπως καταθληπτικο θα ελεγα.
αλλα εγω απο την μερια μου θα κοντραρω την παραδοση και θα παιξω μπαλα για τιμη των οπλων φιλε ξεροντας την καταληξη ..αλλωστε τι εχω να χασω?
κοντρα στην κοντρα και οτι κατσει,,,τουλαχιστον αυτα τα λαμογια να την ακουσουν στερεοφωνικα,,χαχαχα κατι ειναι και αυτο,,,,,

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Μάνια

Καλή μου φίλη,
χαίρομαι ιδιαίτερα που με τιμάς εκ νέου.
Ίσως είναι καιρός να μάθουμε όσα δεν μας δίδαξαν. Δεν θυμάμαι ποιος έγραψε, ότι η παιδεία είναι τόσο πολύτιμο αγαθό, ώστε είναι κρίμα αυτό να παρέχεται μόνο σε νεαρή ηλικία.
Δεν είναι τυχαίο, ότι ο χώρος τής ύπαρξής μας ονομάστηκε "κόσμος". Αυτό αποδεικνύει, ότι το στοιχείο τής αισθητικής είναι κυριαρχικό σε αυτόν. Άρα είναι επόμενο οι καλλιτέχνες να σώσουν τον κόσμο, διότι:
"Ει το καλόν ούκ καλώς, ουκ καλόν".
Πάρε και ένα τηλέφώνημα να ακούσω την φωνή σου.

Φιλά και από εμένα.


@ Ανώνυμος

Ο χρόνος ως ροή διαφέρει οπωσδήποτε από τον πραγματικό χρόνο ως πόθο. Το απώτερο αποτελεί όριο, το οποίο σηματοδοτεί το απέναντι όριο τού τέλους, ως σκοπού. Η ύπαρξη τού ενός ορίου και η εν γένει συνειδοτοποίησή του μάς υποδεικνύει και την ύπαρξη τού άλλου ορίου, στο οποίο όχι μόνο δικαιούμεθα, αλλα ωφείλουμε να προσβλέπουμε.
Ο Τέσλα δεν ήταν απλά ένας επιστήμων, αλλά προπάντων ένας οραματιστής και πολύ εύστοχα διαπιστώνεις, ότι η όλη δράση του αποτελεί οδοδείκτη προς την εκπλήρωση τού χρόνου, δηλαδή την είσοδο στον πραγματικό χρόνο. Προσφέροντας στον Άνθρωπο ένα δείγμα των πραγματικών του ικανοτήτων, υπέδειξε, ότι το μέλλον μας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που μπορεί να νομίζουμε ότι είναι και που είναι συνυφασμένο από την διαστροφική εφαρμογή των ανακαλύψεών του. Διότι αυτό που υπήρξε για τον Τέσλα ικανότητα, είναι για τον Άνθρωπο δυνατότητα. Μόνο που - όπως ορθά υποδεικνύεις - πρέπει να αποτελέσει κοινό τόπο. Η αλλαγή τής συνειδήσεως όμως δεν συνεπάγεται αυτομάτως την μετουσίωσή της. Το δεύτερο είναι ένα μεγάλο, αλλά τελικά αναπόφευκτο ταξίδι.


@ ΕργΔημΕΡγ

Εάν δεν με νοιώσει ο φίλος μου, τότε ποιος θα με νοιώσει;
Εύχομαι εγκάρδια καλές ανακαλύψεις και ακόμη καλύτερες αποκαλύψεις.
Αναμένουμε με άκρα προσοχή.


@ PANDAROS

Αδελφέ, παραμένεις πάντοτε ιδιαίτερα ωραίος.
Θυμάμαι ένα έργο στον κινηματογράφο που είδα πιτσιρικάς. Τιτλοφορείτο "Ζουλού" και έδειχνε την απαράμιλλο άμυνα των Ζουλού με ψάθινες ασπίδες ενάντια στα κανόνια των ευρωπαίων αποικιοκρατών.
Και εγώ Ζουλού είμαι, όπως κι εσύ.
Θυμάμαι ακόμη μια ταινία, που είδα λίγο μεγαλύτερος και ονομαζόταν "Κουεϊμάντα". Αφού οι άγγλοι αποικιοκράτες έπνιξαν στο αίμα την εξέγερση των ιθαγενών, η ταινία τελειώνει δείχνοντας τον άγγλο ναύαρχο να λέει: "Γαμώ το στανιό μου, σε λίγο θα πρέπει πάλι να επιστρέψουμε εδώ με τα κανόνια. Τώρα τα κάψαμε όλα, μέχρι και το χορτάρι. Αλλά χορτάρι θα ξαναβγεί και όταν βγεί χορτάρι θα γεννηθούν τα μερμύγκια. Μετά από λίγο τα μερμήγκια θα φέρουν και τούς ανθρώπους, οπότε θα έχουμε την επόμενη εξέγερση".
Μόνο που οι Έλληνες δεν είμαστε ούτε Ζουλού, ούτε Κουεϊμάντα.

Συνεχίζεται...

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Συνέχεια προηγουμένου:

Η ερώτηση πόσες φορές χωράειτο 20 στο 700 δεν αποσκοπούσε σώνει και καλά να κάνουμε και την διαίρεση. Το ερώτημα υποδεικνύει ποιοτικώς την ανακύκλωση. Αυτό στο οποίο μπορούμε γνωσιολογικώς να μεταβούμε είναι ο πόλεμος των Ελλήνων ενατίον των Ατλάντων, περί τού οποίου μάς μεταδίδονται μαρτυρίες και αφορά την προηγούμενη δενρδροειδή στροφή.
Για να γυρίσει ο Ήλιος χρειάζεται δουλειά πολλή. Ο Πλάτων αναφέρεται στην αναγκαιότητα 10.000 ενσαρκώσεων, ως αναγκαίες για φθάσει η ψυχή την τελειότητα.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη, ή έλλειψη αγαθότητος τού Δημιουργού. Ή μήπως εσύ πιστεύεις, ότι μια ενσάρκωση επαρκεί για να πιείς όλα τα ούζα που διακαιούσαι; Άσε τον κόσμο να πιεί κανένα ποτηράκι και στην επόμενη ενσάρκωση.
Θα την φτιάξουμε την δουλειά, δεν υπάρχει περίπτωση. Δάσκαλος τής επιτυχίας είναι η επανάληψη τής αποτυχίας. Εξ άλλου υπάρχει και αυτό που ονομάστηκε "δημιουργική αποτυχία". Ο Μεταηρωισμός δεν μπορεί παρά να είναι το παιδί τού Ηρωισμού.
Θα μπορούσα να τα περιγράψω όλα αυτά με μια πολύ πετυχημένη ρήση τού Γούντι Άλλεν:
"Είμαι πολύ καλός στο σεξ, διότι προπονήθηκα πολύ μόνος μου".
Θα αλλάξει ο καιρός Μεγάλε και τότε δεν θα πολεμάμε μόνο "για την τιμή των όπλων".
"Και ο χρόνος ο πραγματικός είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός", ψέλνει ο Νιόνιος.
Άντε και "καλό βόλι". Αλλά αυτήν την φορά αυτό να κατευθύνεται στο "Δόξα Πατρί" τού ιστορικού χρόνου.

Ανώνυμος είπε...

χμμμ...

όντως υπάρχει σπείρα

αλλά για να ανακαλύψεις την σπείρα, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την έλικα

άμα δεις την σπείρα...θα καταλάβεις και το εκ δεξιών...και το κενό του περάσματος που λέμε

μιά σπείρα...εκ του κέντρου, διαγράφει όλο και μεγαλύτερες περιφέρειες.

οι ολυμπιακοί άθλοι...είναι πάντα ζητούμενο προκειμένου να βγάλεις κανείς μόνος του-εξ΄αποκαλύψεως τον απαθανατισμό

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Καλέ/ή μου φίλε/η,
ένα τόσο ευγενικό σχόλιο...

Κ.Δ είπε...

Μερικές επισημάνσεις αγαπητέ Πελαγοφίαλε:

Οι προπάτορες των προγόνων μας όπως αναφέρεις δεν νομίζω ότι απέτυχαν. Απλά λειτούργησαν σε διαφορετική κλίμακα ιστορικότητας και χρονικότητας.

Το έργο του ελληνισμού έχει να κάνει με την αιωνιότητα του πνεύματος. Του εναρμονισμένου πνεύματος … της θείας συνειδήσεως ας πούμε. Στοχεύει ακριβώς στο να απειρίσει το εναρμονισμένο πνεύμα. Αυτό το έργο θα τίθεται πάντα προς παραγωγή όσο ορίζεται ιστορικότητα δλδ «δίκτυο» … δλδ σύνολο «ανθρώπων» (στόχος ο ουμανισμός).

Κατά συνέπεια υπάρχει μεγάλη σχέση με τον τόπο και τον χρόνο δλδ την ιστορικότητας του δικτύου σχέσεων (ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ψυχή…ορίζεται ως κοινωνικό ον δια μέσου των σχέσεων του… με τους άλλους) .

Όπως η νόηση / αυτοσυνείδηση τρέφεται από τη σκέψη και πληρώνεται τελικά με σοφία μέσω της μελέτης έτσι και η θεία συνείδηση τρέφεται με την ελευθερία και πληρώνεται με αλήθεια-μνήμη μέσω της συζευκτικής δημιουργίας. Επισημαίνω βέβαια πως μόνο συζευκτική δημιουργία «νοείται» εντός χρονικότητας … στην οποία ορίζεται συνείδηση και νόηση.

Όλα αυτά σημαίνουν πως αυτός που ολοκληρώνει την εκάστοτε ιστορία για να περάσει στην εκάστοτε μετα-ιστορία … το κάνει για την τοπική κλίμακα χρονικότητας στην οποία παίζει ρόλο προτεραιότητας.

Άρα ορθώς δεν βλέπουμε πέρας χρόνου εμείς στο όποιο παρελθόν γιατί βρισκόμαστε σε άλλη κλίμακα ιστορικότητας. Πέρας χρόνου υπάρχει όταν έχουν πλέον γεννηθεί οι κεντρικές ιδέες που ξεκινούν να παίζουν ρόλο προτεραιότητας στον επόμενο ιστορικό κύκλο(με μεγαλύτερα γεωγραφικά όρια). Η κλασική Ελλάδα είχε τέλος πχ. Ο διαφωτισμός επίσης…

Λοιπόν με τα όρια της τωρινής ιστορικότητας (το δίκτυο δλδ συνάψεων της ανθρωπότητας που γεννά την αίσθηση χρόνου μέσα σε κάποιο μέγεθος χώρου) να αγγίζουν αυτά της υφηλίου, σημαίνει πως η κλίμακα δεν είναι πλέον ο τόπος της Ελλάδας και η αντίστοιχη ιστορικότητα της, και επίσης σημαίνει πως το σύνολο ανθρώπων στο οποίο κάνουμε αναφορά είναι πλέον η ανθρωπότητα της γης.

Τι γίνεται τώρα…
Ο ηρωισμός ως μέθοδος εξέλιξης, δλδ διαστολής κάποια ιστορικότητας σε χώρο και σε χρόνο … ανακυκλώνει την γνώση μετά του περάσματος στη μεγαλύτερη κλίμακα. Επίσης όμως την παραποιεί όπως λέγει και ο Λυγερός λόγω του φιμπονατσικού scale. Αυτό έχει ως συνέπεια η εκφυγή να είναι πάντα εν μέρει ελεγχόμενη… και μόνο τέτοια άλλωστε μπορεί να είναι ως αποτέλεσμα της συνειδητής σκοπιμότητας της θείας συνείδησης… ας πούμε. Απλά εμείς ως Έλληνες την ελεγχόμενη εκφυγή και την αλλαγή κλίμακας τη βλέπουμε σα σκλαβιά, σα κοροϊδία γιατί έχουμε στο νου μας την απόλυτη ενότητα του απολύτου ή της απολύτου αιωνιότητας. Την απόλυτη ελευθερία για όλους. Έχουμε στο μυαλό μας δλδ τον ουμανισμό χωρίς όρια … πράγμα ουτοπικό για την ανθρωπότητα. Για αυτό και συχνά θυσιαζόμαστε…για την οικογένεια, την κοινότητα, την πόλη, το κράτος-συνομοσπονδία, τη γη...(αντί πχ μερικές φορές να αφήσουμε το σύστημα να καταρρεύσει από μόνο του…)

συνεχίζεται...

Κ.Δ είπε...

Αυτό που δεν έχουμε ίσως καταλάβει είναι πως έως τώρα θα «θυσιαζόταν» ο πατέρας για τα παιδιά του, ο ήρωας για την κοινότητα ή πόλη, η ομάδα ηρώων για το κράτος-συνομοσπονδία κλπ

Ο νέος μας ήρωας ή καλύτερα σώμα ηρώων… υποδίκτυο… έχει την επιλογή να λειτουργήσει όπως και πριν –να ακολουθήσει την υστέρηση της σπειροειδούς εξέλιξης πάνω στο φράκταλ δέντρο- και άρα να θυσιαστεί λόγω της δικιάς του τάσης του ψυχισμού του αλλά φυσικά και συμπίεσης ή αποσυμπίεσης του δέντρου του ίδιου… Πράγμα όμως που σε επίπεδο υφηλίου αντιστοιχεί πιθανότατα σε αφανισμό … (αν γεννηθούν άλλοι «έλληνες» αργότερα δε το γνωρίζω…)

Θα μπορούσε κάλλιστα όμως να μην ακολουθήσει τη συνήθη τακτική του, της μάχης αυτής … αλλά αυτό συνεπάγεται αλλαγή της νοητικής του ιστορικότητας δλδ βαθιά αλλαγή στο ψυχισμό που έχει από τότε που θυμάται τον εαυτό του…
Όχι δλδ πλέον συνηθισμένη εκφυγή… που τη γουστάρει κιόλας εδώ που τα λέμε… γιατί τον αποθεώνει…

Η νέα επιλογή έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση όλων αυτών που κουβεντιάζουμε για την ιστορικότητα… Αντί να αλλαχτεί η κλίμακα… πρέπει να αλλάξει παντελώς το γήπεδο μεταφέροντας αυτούσια τη γνώση…

Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να σταματήσει πια να βλέπει την ιστορικότητα σαν δέντρο με τις ιεραρχίες του … και να δει το «κοινωνικοιστορικό» (όλος αυτός ο χάρτης πάνω στον οποίο επικάθονται τα πνευματικά εποικοδομήματα του ανθρώπου για να φτιαχτεί ο κοινωνικός χρόνος) ως δίκτυο κόμβων… και τον εαυτό του σαν απλό καρέ … του χάρτη…

Δλδ η νέα οπτική θέτει πλέον τον ήρωα ισότιμα με τον «τελευταίο» άνθρωπο … Αυτό έχει την υπέρτατη σημασία του στην έννοια του ουμανισμού. Για να συνεχιστεί ο στόχος αυτός…δε γίνεται διαφορετικά σε επίπεδο υφηλίου… καθώς αν συνεχίσει η ανθρωπότητα να λειτουργεί μέσω ηρώων απλά θα ανακυκλώνονται τα κεντρικά «καρέ» του δικτύου που ορίζουν τη συμπίεση του και κατά συνέπεια οι άνθρωποι που δεν είναι από τα κεντρικά καρέ θα είναι πάντα ανελεύθεροι…

Ο νέος ήρωας … για να περάσει στο μετα-ηρωικό στάδιο … πρέπει δλδ να αυτοαναιρεθεί…

ΕργΔημΕργ είπε...

Καλημέρες!

Ερώτηση προς τον οικοδεσπότη - ή, όποιον γνωρίζει:

Υπάρχει βιβλίο γιά τα ευρήματα των σπηλαίων της Ακρόπολης, ειδικά αυτών που βρίσκονται επάνω από το θέατρο του Διονύσου;
Σε προηγούμενη ανάρτηση, ο οικοδεσπότης είχε χαρακτηρίσει αυτά τα σπήλαια κάπως ως: "...ανοίγματα γιά να φυγαδεύονται τα κάτωθι της Ακρόπολης".

Μ' ενδιαφέρει να δω κυρίως φωτογραφίες των ευρημάτων... όσο ασημάντων κι αν θεωρούνται.

Τί τα θέλω τέτοια βιβλία; Ας πούμε ότι θέλω να ...μορφωθώ! :-)

PANDAROS είπε...

ΛΙΓΑ; ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

αδελφια ο μποτιλιας στο καταπληκτικο αρθρο του γραφει για ηρωισμο και μεταηρωισμο...και επειδη τα κειμενα του ειναι δυσνοητα[τουλαχιστον για μενα ] εκατσα και εψαξα να δω τι σημαινει ηρωας,για να καταλαβω τι σημαινει ο μεταηρωας που αναφερει παρακατω,,

Ηρωας σημαινει ο προστατης ειτε ολης της ανθρωποτητας ,ειτε μιας ομαδας ανθρωπων , ειτε του γενους του και προερχετε απο την λεξη
Ερανος=προστατης...
Και με τους αθλους που κανει ο ηρωας επερχεται μετα τον θανατο του η Θεωση!!!!

Οι Ηρωες στην απωτατη αρχαιοτητα ησαν γονοι Θεων...[αυτο με προβληματιζει ιδιατερα γιατι δεν εχω ακουσει για ηρωα που καταγεται απο απο γονεις π,χ γεωργους η χτιστες ]
Μονο στα αρχαια χρονια εχουμε ενα νεο τυπο Ηρωα .π.χ λεωνιδα,τον Διγενη Ακριτα στους βυζαντινους χρονους ,αλλα και στα μετεγανεστερα χρονια ονομαζουμε ηρωες τους γιγαντες της επαναστασης κολοκοτρωνη, καραισκακη και τους αλλους λεβεντες .
..η διαφορα ειναι οτι αυτα τα παλικαρια παρολο που κατα την γνωμη μου εκαναν ανωτερους αθλους απο τους γονους θεων δεν εφτασαν ποτε στην Θεωση!!!!
..μηπως ο λογος ηταν οτι δεν καταγονταν απο ,,πως να το πω,,,χαχαχχαχ θα το πω οσο πιο σικ μπορω..μηπως λοιπον δεν καταγονταν απο ορχεις Θεων?

εχω την εντυπωση οτι μποτιλιας εδω μας ομιλει για αυτην την γενια Ηρωων και πως με βαση αυτην την γενια θα ξεπηδησει ο ΜεταΗρωας που ευαγγελιζεται.

Κατα την γνωμη μου λοιπον, ο ΜεταΗρωας θα βγει απο τον ηρωα που εχει συναισθηση των αδυναμιων του ,γνωριζοντας την μικροτητα του σαν υπαρξη,αλλα και δεν θα μασησει Χριστο οταν θα ερθει η ωρα του καλεσματος του πεπρωμενου του, δηλαδη να τα βαλει με ολους και με ολα,,ειτε σωματικα ειτε διανοητικα, οπως κατσει,γιατι δεν εχει το δικαιωμα της επιλογης.

εσχατως διαβαζω Ηλιαδα λογω της κορης μου , που την βοηθουσα περσυ στο σχολειο ,ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα,,,

Δυο ηρωες μου εκαναν εντυπωση ...και μου δινουν δυναμη και κουραγιο.

Ο γιγαντας Θερσίτης[ναι αυτος ο φτωχος,ο κουτσος και ασχημος στρατιωτης που τον κοροιδευεται ολοι σας] ειιχε το θαρρος και την τολμη να τα βαλει λεκτικα στα ισια με τον Αγαμεμνωνα,,μπροστα σε ολο το στρατευμα των Ελληνων..
και θα τα ειχε καταφερει να παρει τον στρατο μαζι του και να εστελναν στον αγυριστο τον Μεγα Βασιλεα αν ο ρουφιανος γλυφτης του Αγαμενωνα ο Οδυσσεας[καμμια σχεση με τον Οδυσσεα της οδυσσειας αυτος ηταν Ηρωας] δεν επεμβαινε να βαλει τα πραμματα στην θεση τους..

και φυσικα ο μεγιστος Εκτωρας
[Εγω αδελφια για ελληνα τον κοβω..και οχι για Ατλαντα , αλλωστε εχει και καθαρα ελληνικο ονομα]που τα εβαλε ξεροντας οτι θα πεθανει με αυτον τον μαμακια τον Αχιλλεα..που οποιος τον πειραζε φωναζε την μαμα του να καθαρισει,,χαχαχαχ..και παραλιγο να τον σκοτωνε στην μαχη αν ο Αχιλλεας δεν ειχε την βοηθεια της Θεας Αθηνας,,- τσικ τσικ καταντια-για να βαλει οριστικη ταφοπλακα στα ονειρα των θνητων οτι μπορουν να καθαρισουν τους θεους, ανετα και για πλακα,και για να τραβηξω το σκοινι μακρυτερα εβαλε ταφοπλακα στο ονειρα της ανθρωποτητας να ξεφυγουν απο το ματριξ...γιατι και αυτο την υστατη στιγμη καποιον Θεο θα εχει για φυλακα την ωρα που θα επελθει η εκφυγη,ετσι για να μπουν τα πραμματα παλι στην θεση τους...











Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ ΚΔ.

Εκλεκτέ μου φίλε,
θέτεις αρκετά και ενδιαφέροντα στις επισημάνσεις σου. Θέλω λοιπόν με αφετηρία αυτές να καταθέσω κάποιος σκέψεις:
Από πλευράς αρχής, δεν θεωρώ, ότι μια μεγαλειώδης και σωτήρεια προσπάθεια κρίνεται από την έκβαση. Η όποια επιτυχία ή αποτυχία δεν είναι αυτή που μπορεί να κρίνει ένα ποιοτικό εγχείρημα. Ήδη αναφέρθηκα στην δημιουργική αποτυχία και θα αποτελούσε ξιπασμό να διανοηθώ να κρίνω εγώ τον τεράστιο αγώνα των ανθρώπων τού παρελθόντος. Και χωρίς να θέλω να διαφωνήσω με τον τρόπο που τοποθετείς τα πράγματα - πώς θα μπορούσα να το κάνω άλλωστε; - νομίζω, ότι το ζητούμενο είναι η κατάλληλη οπτική γωνία. Κάνοντας λόγο για άλλη "χρονικότητα και ιστορικότητα", είναι εξ ορισμού αναγκαίο να πραγματευθούμε κάπως αυτές τις έννοιες. Και εφ' όσον σε αυτήν την πραγματεία το δίχως άλλο αποσκοπώ, τα άλλα επισυνάπτονται σε αυτήν την σκοπιμότητα, ως λειτουργικές διαπιστώσεις και όχι ως εν τέλει αξιολόγηση.
Ορθώς συνδέεις την ιστορικότητα με τον ουμανισμό. Όμως, επειδή η στόχευση βρίσκεται στον υπερσκελισμό τής ανακύκλωσης τής ιστορίας, η προοπτική δεν μπορεί να είναι άλλη από την μεταουμανισμό, δηλαδή δεν μπορεί παρά να διαλέγεται με την ουτοπία τού Μεταανθρώπου.

Όσο αφορά την κλίμακα ιστορικότητας στην οποία αναφέρεσαι, εδώ νομίζω ότι έχει δίκιο ο Λυγερός, εκτιμώντας ότι αυτή εκφράζεται καλύτερα όχι από την ακολουθία Fibonacci, αλλά από μια τού τύπυ Hofstadter, διότι ενώ εξακολουθούμε να βρισκόμαστε μέσα στον κύκλο Fιbοnacci το ύστατο, ως δέκατοτρίτο βήμα, μάς εισάγει σε ένα νέο σύμπαν, ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΧΙ ΣΤΑΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΥΚΛΩΣΗΣ.
Προσωπικά δεν πιστεύω, ότι ο Ήρωας για να περάσει στον επόμενο κύκλο πρέπει να αυτοαναιρεθεί, όπως γράφεις, αντιπαραβάλλοντας το ενδεχόμενο τού αφανισμού. Νομίζω μεν, ότι πολύ σωστά εντοπίζεις την ισχύουσα διελκυστίνδα: Αφανισμός ή Εκφυγή με Μεταηρωισμό. Η εντέλει πρόκληση τού Μεταήρωος δεν είναι να αναιρεί τον Ήρωα, αλλά να εκπληρώσει μέχρι τελευταίας συνεπείας, όσα αυτός έθεσε επί τάπητος.Ο Ηρωισμός είναι η απαραίτητη προϋπόθεση του Μεταηρωισμού και ο Μεταηρωισμός είναι η εν δυνάμει αναπόφευγη απόληξη του Ηρωισμού. Μόνο που οι τελεολογίες λειτουργούν εντός κάθε ιστορικού κύκλου / στροφής, όχι ως βεβαιότητες, αλλά ως δυνατότητες, δίπλα στις αντιτελεολογίες τών αντιπάλων τής ανθρωπότητος, οι οποίοι προσβλέπουν στον εγκλωβισμό.
Εφόσον, λοιπόν λειτουργεί στην συνείδησή μας η έννοια τής αιωνιότητος, ή οποία υπερβαίνει κατά πολύ την έννοια τού διαχρονικού, αυτό σημαίνει, ότι εν τέλει στο βάθος η εγχαραγμένη μέσα μας γνώσις περί χρόνου, υπερβαίνει τα όρια τής ιστορίας. Άρα πολύ σωστά προτρέπεις να δούμε αταλάντευτα το "κοινωνικοιστορικό", το οποίο και ο Καστοριάδης (και εδώ νομίζω ότι αναφέρομαι σε κοινό μας τόπο) διέκρινε και πρότεινε ως εφαλτήριο προς τον Μεταάνθρωπο.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@EρηΔημΕργ

Φίλτατε Εργοδότα,

οι σχέσεις μου με την Ελληνόφωνη βιβλιογραφία διέπονται από την δυσκολία τής γεωγραφικής αποστάσεως και συνεπώς η ενημέρωσή μου είναι αποσπασματική.
Αυτά που μπόρεσα πραγματικώς να διαγνώσω, είναι οι εργασίες που έλαβαν χώρα στο εσωτερικό τού εσωτερικού βράχου εκ των έξωθεν ειδομένες. Ως άνθρωπος "της δουλειάς" ήμουν σε θέση να διαγνώσω από τον κατασκευαστικό τύπο των αγκυρώσεων που έχουν γίνει κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, ότι η εκσκαφή τού Ιερού Βράχου σε σημαντικές περιοχές είναι τόσο μεγάλη, που δεν υφίσταται πλέον η συνοχή του.
Σε τηλεοπτική εκπομπή που αφορούσε την τότε κατασκευή του νέου "μουσείου" τής Ακροπόλεως δείχθηκαν μεταξύ άλλων ως ευρήματα ειδωλείδια, τα οποία παριστούσαν "εξωγήινες" μορφές. Αυτά όμως ουδέποτε αποτέλεσαν εκθέματα στην συνέχεια στο "μουσείο". Πέραν αυτού κάποιος περίοικος μού πιστοποίησε, ότι είδε περισσότερα φορτηγά αυτοκίνητα φορτωμένα μεγάλες ποσότητες μαρμάρων να εγκαταλείπουν την περιοχή. Εντυπωσιακή είναι και η "παρασκευή" τού γύρω χώρου, η οποία θυμίζει Χόλλυγουντ.
Λόγω χρόνου δεν είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ προς ώρας διεξοδικώς σχετικά με το σύνολο βιβλίων πού βρίσκονται στην διάθεσή μου. Ίσως σε κάποια από αυτά υπάρχουν χρήσιμες αναφορές σχετικά. Σε μερικές ημέρες θα ενημερώσω σχετικά.
Πέραν αυτού, στο βιβλίο "Μυστική Ακρόπολη" που έχω αναδημοσιεύσει από το Scribd.com στην ανάρτηση "Απορείες Αφελούς - Δεύτερο Μέρος" υπάρχουν πολύ σημαντικές αναφορές, έστω κι αν αυτές δεν προσδιορίζονται ως προς τον ακριβή χώρο.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ PANDAROS

Αδελφέ,
νομίζω ότι παρατηρούμε την ζωή μέσα από παρόμοιο πρίσμα, γι αυτό ακριβώς βρίσκω συγκινητική την γραφή σου. Και εσύ δονείσαι από την ιδέα τού Αντιήρωα όπως και εγώ, μόνο που ίσως την εκφράζουμε με διαφορετικό τρόπο.
Επιχειρώ η δική μου εκφορά να περιλαμβάνει ένα ευρύτερο φάσμα οπτικής, ενώ εσύ εκφράζεις ελεύθερα πιο μύχιες, πιο underground ανησυχίες.
Για να το εκφράσσω για μια ακόμη ακόμη φορά με απλό τρόπο:
Θα ψευδόμουν, εάν θεωρούσα τούς Ήρωες γόνους Θεών, εφόσον θεωρώ ότι είμαστε όλοι ήδη Θεοί. Και άντε τώρα να εξηγήσεις φαρδιά - πλατιά, ότι οι πιο ωραίοι Θεοί είναι αυτού που προχωράνε στους ουρανούς κρατώντας δεκανίκι, διότι το δεκανίκι και τραύματα συνιστούν την μεγίστη Δύναμη των Θεών.
Γιαυτό ο Ιησούς Χριστός, όταν εμφανίστηκε εν "Εταίρα Μορφή" ως αναστημένος Άνθρωπος-Θεός στούς μαθητάς του είπε στον Θωμά: "Δεν πιστεύεις φιλαράκι; Έλα να βάλεις τα δάκτυλά σου στις τρύπες από τα καρφιά".

Κ.Δ είπε...

Φίλε μου Μποτίλια...
Έτσι είναι με την οπτική γωνία...

...κι εγώ,μη νομίσεις αλλιώς, ...πραγματεύομαι τούτα τα προβλήματα... alone λούκι λούκις... εξ'απανέκαθεν... και ούτε διεκδικώ το αλάθητο ούτε κάποια ευρεσυτεχνία...

Λοιπόν να διευκρινίσω πως την ιστορικότητα την έχω συνδέσει με τη συλλογική συνείδηση... του εκάστοτε συνόλου...και τον ουμανισμό με αυτή την ίδια ιστορικότητα του Ελληνισμού... που μέλλει -ή θα επιθυμούσαμε τέλος πάντων- να γίνει όλου του Κόσμου...

Να διευκρινίσω επίσης πως όταν έλεγα ότι πρέπει να μεταφερθεί αυτούσια η γνώση με copy - paste και αναβάθμιση λειτουργικού σε άλλο γήπεδο εννοούσα ακριβώς το δεκατο τρίτο βήμα που αναφέρεις στην fibonacci... Πέρασμα σε άλλο τελείως pattern, μη γραμμικά, χωρίς κάποιο κλειστό ή ημικλειστό βρόγχο , χωρίς τα φώτα κάποιου πεντάκτινου... Όχι δλδ πλέον μηχανικό μέλλον ... αλλά μέλλον που φυτρώνει πάνω σε σπόρους νόησης.

Τέλος για να κλείνω γιατί σου γράφω από το χώρο που εργάζομαι...στον μεταήρωα εντοπίζω στοιχεία αυτοαναιρετικά όχι διότι αρνείται ας πούμε την ταυτότητα του ...ούτε γιατί δε παράγει έργο ήρωος... αλλά διότι αυξανόμενος προς κάτι μεταανθρώπινο αντιστρέφει κάποιες από τις μέχρι πρότινος πραγματικότητες σε σημείο που εκμηδενίζει σκωπτικά και ηθελημένα την ίδια του τη διαφορά από αυτούς που προστατεύει για να να τους προστατέψει από την ανακολουθία αυτής της αποστάσεως... να τους προσφέρει δλδ την ελευθερία να περπατήσουν και αυτοί σε κάποιο αντίστοιχο μονοπάτι πρωτοβουλίας...

Μάνια είπε...

Εδώ και καιρο σκεφτομαι τα ιδια πραγματα και εχω βρει και τους τιτλους για κειμενα-αρθρα αλλα δεν εχω την ακομα την υπομονη και την ωθηση να κανω μια ολοκληρωμενη εργασια-οπως κανεις εσυ.

Εγω ολο αυτο το παρελθον -και οχι μονο το δικο μας αλλα και ολης τηα ανθρωποτητας -το βέπω κυκλικα.
Αφορμη ηταν οι συνεχεις διαμαχες αρχαιολατρων ορθοδοξιας και προσφατως Δύσης και Ελλαδας,
"Κυκλικη αντιμετωπιση της Τεραστιας κληρονομιάς μας και της παγκάσμιας"
και
"Οι επιρροες ολων των επιτευγματων του ανθρωπου για την δημιουργια του Νεου ανθρώπου".


Τουτεστιν ο νέος Ανθρωπος - ο μεταηρωας -εχει στην ευχερεια του να διαλεξει απο ενα τεραστιο υλικο για να νικησει το κακο
απο Θεους, Ηρωες, Αγιους ,
Λογικη, Ιδεες κτλ.
Μπορει να φτάσει σε πολυ υψηλα επιπεδα.
Αρκει να το διαχειριστει σωστα.
(Ο Ρωσος φιλοσοφος Μπερντιαεφ
λεει οτι "καποτε οι ΑΓιοι ηταν οι επαναστατες της εποχης τους.
Τωρα ισως παιρνουν καποιοι αλλοι την θεση του
Τωρα μπορουμε να πουμε οτι ενας Πουσκιν δεν είναι κατωτερος απο ενα Σεραφειμ του Σαρωφ."
ΣΥμφωνω και πστευω πολλοι στους γνησιους , πραγματικους καλλιτεχνες αν ειναι και Ελληνες
Πιστευω στον εαυτο μου Μποτιλια )


Αλλα για το σχημα ισως εχεις δικιο και είναι περισσότερο σπειροειδες
-αν και οι τελευταιοι αιωνες παρ΄ολη την απιστευτη τεχνολογικη προοδο δεν ξερω αν πηγαν τον ανθρωπο παραπερα.
ΑΝ και στην τελικη και τα δυο μπορουν να ισχυουν . ΚΑι αλλωστε το σπειροειδες εσωκλείει τον κύκλο.


Φιλια
Θα τα πουμε τηλεφωνικως τα υπολοιπα
Μάνια

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Αγαπητέ φίλε ΚΔ.,

διακρίνω δύο βασικά θέματα να τίθενται στο σχόλιό σου:
1. "Όχι δλδ πλέον μηχανικό μέλλον ... αλλά μέλλον που φυτρώνει πάνω σε σπόρους νόησης".
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με ένα τόσο εύστοχο εντοπισμό. Ίσως όμως να είναι περισσότερο δόκιμος από τον όρο "σπόρος νόησης" ο όρος "σπόρος Νοός".
Εφόσον όμως λέμε Α, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε και Β:
Διότι ο σπόρος περικλείει μόνο την δυνατότητα. Αυτός γίνεται πραγματικότητα μόνο σε συνδυασμό με την γή. Ποια είναι όμως η γη Νοός, η οποία θα δεχθεί τον σπόρο Νοός, ώστε αυτός να καρπίσει;
Είναι το άτομο, η κοινωνία, οι ειδικοί, οι επίλεκτοι, οι Έλληνες, ο Σωτήρ, ή κάτι άλλο;
Εγώ έκανα αναφορά σε δύκτιο. Στο δίκτυο - σταγόνα, το οποίο θα κάνει την χρονολίμνη να ξεχειλίσει. Οι συνάψεις αυτού τού δικτύου δεν είναι απλά φιλικές, ή συναδελφικές, ή η επίγνωση τού ανήκειν σε κάτι κοινό, πέρα από το ίδιο το δίκτυο. Και οι συνάψεις του συνιστούν δονήσεις στην σφαίρα τού αναπάντεχου.
Ο Ιησούς Χριστός έκανε λόγο για το "Φύραμα". Στην μαγιά, που θα οδηγήσει το ζυμάρι να φουσκώσει για να γίνει ψωμί-σώμα. Σώμα Κοινωνίας. Αναφέρθηκε σε κόκκους, οι οποίοι θα αξιώσουν το σώμα να νοστιμίσει, να εισέλθει στην διαδικασία τού Νόστου, στην διαδικασία τής επιστροφής στην Πηγή.
Ο Μεταάνθρωπος όμως δεν πρόκειται να επιστρέψει κάπου. Το Έργο του ειναι να ενεργοποιήσει την Έσχατη Ενθύμηση. Την κατάργηση τής λήθης μεχρι την άκρα συνέπεια. Και αυτή είναι ότι έχουμε φθάσει ήδη, έχουμε ήδη επιστρέψει. Η λήθη είναι η αιτία που αδυνατούμε να βιώσουμε αυτήν την α-λήθεια. ΝΑΙ.

2. "...να τους προσφέρει δλδ την ελευθερία να περπατήσουν και αυτοί σε κάποιο αντίστοιχο μονοπάτι πρωτοβουλίας..."
Ακριβώς.
Διότι η ρωγμή στην λήθη - η Εκφυγή - αλλάζει όλη την χρονολίμνη, μετουσιώνει την ιστορία σε Απλότητα, την οποία δύναται να γευθεί ο καθείς, που αποδέχεται να πραγματώνει την Ευδαιμονία, ως ΕΥ ΜΕΤΑΖΗΝ, τουτέστιν την ΔΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Αγαπητή Μάνια,

σού εύχομαι σύντομα οι τίτλοι σου να γίνουν κείμενα.

Ο κύκλος ολοκληρώνει. Αλλά εφόσον αυτό που ολοκληρώνεται δεν είναι πλήρες, δεν υπάρχει κύκλος, τουτέστιν δεν ολοκληρώνεται.
Στο ζήτημα τής ποιητικής (θα έλεγα τής τέχνης κατ' επέκταση) ο Αριστέλης αναφέρεται στον κύκλο, στην τελείωση: "Μίμηση πράξεως μεγάλης και τελείας". Ο Δρων ή η Δρώσα όμως τελειούται στα πλαίσια τής τραγωδίας ως προς τον Ηρωισμό. ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΗΡΩΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΚΦΥΓΗ.
Για τον Μεταήρωα δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογών. Δεν ενδιαφέρεται να πάει ψηλά. Για τον Μεταήρωα υπάρχει μόνο μία διέξοδος: Η Εκφυγή.

Μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας, ή κάπου αλλού. Ο Μεταήρωας όμως δεν λειτουργεί με βάση την πίστη, την "επίγνωση πραγμάτων μη ορομένων". Ο Μεταήρωας δεν πιστεύει, αλλά γνωρίζει, καταργώντας την λήθη.
Αναμφιβόλως αξίζει να πιστεύουμε στον εαυτό μας, αποσκοπώντας στην ζώσα αισθητική. Ταυτοχρόνως όμως ωφείλουμε να πιστεύουμε και στούς άλλους. Διότι η αισθητική προϋποθέτει πομπό και δέκτη, όπως η αγαλίαση τού θυλασμού προϋποθέτει τόσο την μητέρα όσο και το βρέφος.

Όσο αφορά τον Μπερντιάγεφ, ας μην ξεχνάμε, ότι στην χριστιανική Ρωσία η δουλεία καταργήθηκε μόλις το 1883. Οι άνθρωποι πωλούντο μαζί με τα χωράφια. Πράγματι ο Πούσκιν δεν είναι κατώτερος τού Σεραφείμ τού Σαρώφ. Πιστεύω, ότι η αληθής Αγιότις πάντοτε ήταν μια μορφή Αγειότος...
Περιμένω τηλέφωνημά σου.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι...γιατί έχετε προχωρήσει...στην σκέψη

και ο Μποτίλιας και ο ΚΔ

μένει να προχωρήσετε...στην καρδιά
άλλωστε η εποχή του Υιού...τελειώνει και έρχεται η γλυκιά του Αγίου Πνεύματος

ο Νους ως silent watcher...είναι προβληματικός τρόπο τινά

πως να το πούμε...έπεται, δεν έχει καθαρότητα

όχι μόνο της καρδιάς...αλλά και των απρόφερτων γραμμάτων στις φωνητικές χορδές που ενώ υπάρχουν...δεν έχουν εκδηλωθεί γιατί δεν υπάρχει ακόμα Στόμιο

το κλειδί όμως είναι ακόμα το ''ελληνοπρεπής θέωσις''

ο Ηρωας στα πιό πάνω...πηδάει στο Ηρ
στα δικά μας στο Ελ

για αυτό και είναι τέτοιος
αναγκαστικά στο τέλος θυσιάζεται στη λάβρυ σταυρικώς...γιατί ενώνει τα κομμάτια που είχαν χωριστεί

Το Η...ξαναγίνεται τέτοιο, τρομερό..λέμε

ΚΔ...αυτό που σκέφτεσαι με την εισαγωγή του όρου -μετα είναι απολύτως διακαιολογημένο

το κλειδί είναι ότι...

ο Ηρως...αναγκαστικά είναι πολλαπλής αλύσου απόληξη
κάθε άλυσος έχει τα μέρη της

και εμάς μας ενδιαφέρει ο διπλός ήρωας που δίδει εκείνο το ντο της ολοκλήρωσης της παραπάνω οκτάβας

ο εις εξ΄αυτών είναι και μαινόμενος αρχικώς...κάμνει ακατανόμαστα...και απορρίπτεται

ο άλλος έπεται

αλλά δρουν και οι 2 στο τέλος
ένας θυσιαζόμενος

και ο άλλος ως το θηρίον...που μπορεί να είναι επιθετικό

ο θυσιαζόμενος είναι πάντα αμυντικός

τι θα έκανε ο νιός χωρίς τον μάκινα ?

ποιός μπορεί να εκφέρει λοιδωρό κρίση ?

προφανώς...μόνο ένα θηρίο...εγκληματικό

όσο τεραστία η Δυάς...τόσο δυνατή Εστία, αυτή που ανέχεται το πυρ αυτό

..εξ' ου και η εκδήλωσις, η έμφασις

και στην καρδιά έτσι γίνεται...για αυτό έχει εκείνον τον κρατήρα φλόγας στο πάνω μέρος της

ps-Μποτίλια

ο Κορνήλιος...είχε λάθος μεντόρισσα..και πάντα ένιωθε τύψεις για αυτό, γιατί ήξερε ότι ερμήνευσε λάθος κάποια πράματα (για την Μαξιμιανή λέω)










PANDAROS είπε...

-Ωραια ας πουμε οτι βρηκαμε τους μεταηρωες.....
.[σε αυτο εχω να κανω και μια ερωτηση ,που σπουδαζεις αυτο το επαγγελμα?χαχαχχα να μου πειτε να παω και εγω!!!!]

...αν με αυτους γινει η εκφυγη που ευαγγελιζεται ο μποτιλιας, τι κοσμο θα δουν αυτοι οι ανθρωποι?
πως θα ειναι αραγε ο ΄΄πραγματικος κοσμος εκτος ματριξ?''''θα ειναι ενα ειδυιλιακο τοπιο γεματο αρμονια? η ενας τοπος σφαγης χειροτερο απο τον δικο μας?

Μηπως οι μεταηρωες θα γινουν αυτοματα γευμα για τις σκοτεινες οντοτητες που πετανε στους ωκεανους εκτος ματριξ? και πολυ πιθανον να οφειλεται σε αυτες τις οντοτητες η φυλακη μας?...
-ειναι αραγε εκπαιδευμενοι
[οι μεταηρωες εννοω] να αντιμετωπισουν τις οντοτητες αυτες?..αν ναι απο ποιους?...

Σας φορτωσα ερωτηματα,,,,το καταλαβαινω. αλλα ελπιζω να με καταλαβαινετε και εσεις αδελφια,,

ps1
..παρακαλω τον ανωνυμο να μην γραφειι με μισολογα και να ριχνει στο τραπεζι ολα οσα ξερει....-αν ξερει τιποτα δηλαδη -αλλιως να κανει ερωτησεις και αυτος ,και αν καποιος ξερει να του απαντησει [δεν ειναι νροπη αλλωστε να μην ξερεις κατι ].. μπας και βρουμε ακρη και εμεις ,,γιατι ειλικρινα εχω χασει την μπαλα..χαχαχχαχα.

τωρα θα μου πειτε βεβαια . πως χεστηκατε αν εχω χασει την μπαλα εγω.χαχαχαχ ..πολλοι απο σας ισως αλλωστε την εχετε βρειτην ακρη ,απο οτι φαινεται, απο
τα μισολογα σας,,
εκτος και αν μας δουλευετε κανονικα,,
με λιγα λογια ,θελω να πω το θεμα ειναι τρομερα ενδιαφερον τουλαχιστον για εμενα,και θα ηθελα καθαρες θεσεις και οχι υπονοουμενα ...

ps 2
και παλι σας ευχαριστω για τον δρομο που μου ανοιξατε ,,ποτε δεν θα ειχα φανταστει να ασχολιομουν με αυτα τα θεματα,,
και αν τα παιρνω στο κρανιο καμμια φοορα το κανω, λογω αγνοιας ειδικα αυτων των θεματων ,
οπως εχω πει και στο παρελθον αν τα ηξερα αυτα τα θεματα δεν θα διαβαζα εσας γιατι δεν θα υπηρχε λογος,
τωρα καιγομαι να μαθω γιατι ετυχε να διαβασω εσας και χαριν εσας τρελλαθηκα,,χαχχαχα
και παλι ευγε σε ολους ...

Κ.Δ είπε...

Χμ, δε διαφωνώ για την κλείδα του ήρωα.

Εδώ βέβαια ξεκινάμε με την παραδοχή που κάνει ο αγαπητός Μποτίλιας κι εγώ τη συμμερίζομαι ότι ο μετα-ήρωας είναι ο συνδετικός κρίκος του ανθρώπου με τον μετα-άνθρωπο. Τι σημαίνει αυτό:

Γνώμη μου είναι πως ο μετα-άνθρωπος δεν ορίζεται σαν άτομο. Ο όρος μετα-ανθρωπισμός αναφέρεται σε μία ουτοπική μετα-ανθρωπότητα. Η συνέπεια αυτού είναι ότι αν η μετα-ανθρωπότητα αναφέρεται στο σύνολο των ανθρώπων …και ο μεταήρωας αναφέρεται όπως προτείνει και ο οικοδεσπότης σε κάποιο υποδίκτυο της.

Γιατί να συμβεί αυτό; Γιατί είπαμε το σώμα του ήρωα αυξάνεται και γίνεται η χώρα.

Τώρα.
Ορθά τα της πολλαπλής αλύσου… μόνο που εδώ μιλούσα τεχνικά για αποκαλυψιακή κλίμακα οπότε για κάποιο οριακό ντο. Τι εννοώ;


Εννοώ αυτό που λέγει και john με το «και ο αριθμός αυτού 666 = 2368 = ΙΧ»
Δλδ:
Σε μία γεωκεντρική ανάλυση στην οριακή απειροστή οκτάβα όλοι είναι συνδεδεμένοι με όλους οπότε ο διπλός ήρωας προκύπτει από την ίδια αλυσό. Άρα είναι εντός. Δεν υπάρχουν δύο. Είναι Ένας, Ο νιος και ο μάκινα γίνονται ένα. Η ήρωας αυτοαναιρείται (γίνεται μεταήρωας) γιατί ενώνεται με τον ίσο και αντίθετο. Και μάλιστα το σώμα του είναι το σώμα της ανθρωπότητας. Ή μάλλον της μετα-ανθρωπότητας (ο μεταηρωισμός δλδ πιάνει το στόχο του).

Παραπάνω βέβαια κάνουμε απλά μία υπόθεση εργασίας με την προϋπόθεση πεπερασμένων στοιχείων και κλειστού συστήματος. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι σε κάθε κύκλο αυτοί οι δύο –ο διπλός ήρωας δλδ- έρχονται όλο και πιο κοντά στη κατανόηση του διαρχικού pattern (αφού η γνώση συσσωρεύεται) που τους διέπει και πλησιάζουν όλο και πιο πολύ στον μετα-ήρωα. Ή τέλος πάντων ο ήρωας του σήμερα είναι ο μετα-ήρωας του χτες… και πάει λέγοντας… κατάλαβες τί λέω…


PS1 * Για σκέψου να πηγαίναμε 1000 κύκλους μετά πως θα έβλεπαν οι άνθρωποι τον νιο της εποχής τους. Σαν τον δικό μας μετάνθρωπο.

PS2* Pandare κι εμείς εδώ ψάχνουμε… μην απορείς

Ανώνυμος είπε...

Πάνδαρε

η ανθρωπότητα...καταστρέφεται τοπικά, πλανητικά, ηλιακά...

πρωτού έλθει εδώ...ήταν στον Βοώτη...πριν αλλού

κάθε ανακύκλωση αφήνει σημάδια και αρχεία

τα τοπικά...στον λεγόμενο black kinght βρίσκονται

για να νοήσεις χριστιανικώς την έννοια της καταστροφής
θα πρέπει να μελετήσεις τους κατακλυσμούς

και ειδικότερα να ανατρέξεις στην βόρεια μυθολογία...αρκούντως διαφωτιστική...για το πότε ανεβαίνει ο γίγας της φωτιάς...στα πάνω...και την δική τους μάχη τύπου Αρμαγεδδώνος

όταν...εισπνέει...τα κάτω, έρχονται πάνω

ο Υιός...είναι το ανάχωμα όταν συντελεστεί η μόρφωση ενός κόσμου

πράμα που σημαίνει ότι είναι τοποθετημένος ο κόσμος πλέον στον αιώνα...και δεν χαμπαριάζει από το τυφωνικό πυρ...που είναι εκεί για συγκεκριμένο σκοπό...(βλ. καταστροφή λεγεώνων στο πυρ το εξώτερον)


ΚΔ

το οριακό ντο...είναι το τελείωμα που δεν υφίσταται σε άλλες μουσικές...πλην της Ρωμανικής (Βυζαντινής)...και σημαίνει άμα τη επίτευξη του τελικού προορισμού εκάστου εξ ημών (ατομικό δικαίωμα θέωσης)...αλλά και όλου του πλανήτη (συνολικά)

Μήπως...κάτι που ήταν πριν bad...μπορεί να γίνει μισόκαλο later on ?

για τσεκ...πως περιέγραψε ο Μόουσες κάτι περίεργα αγγελικά τάγματα...μεταφοράς

και μετά...τον ίδιο τον Σαμαέλ και τι του έλεγε ο Μέτατρον

ένα απλό στο google...ή στην βικιμαλακία...έχει σημασία να δεις την συγκεκριμένη ραββινική παράδοση

είναι πολύ...αποκαλυπτική ενώ στην δικιά μας για το κράτος της Θέμιδα (κύκλωπες-εκατόγχειρες υπάρχουν πολύ λίγα)

η μονάδα επαναλαμβάνεται boy
βρες την ανάσα...και θα δεις αν η μονάδα είναι εννάδα...και γιατί το 10 το καλό...είναι 0...για το επόμενο επίπεδο κόσμου

δες τα 2 πειρατικά ξανά...δες τα στον Τολκιν before first age...
δες τα...και στον χάρτη της Ελλάδας...ακόμα διατηρούν τα σχήματα και τα ονόματά τους...όταν χωρίστηκαν

τότε θα ξεκαθαρίσεις τεκμηριωμένα άνευ λαβυρίνθων αυτό που ορθώς πάς να πιάσεις αλλά σου φεύγει λίγο

διάβασε περιληπτικά...πως ήταν το σύμπαν του Τολκιεν και πως μεταμορφώθηκε...μέχρι να αρχίσουν τα γεγονότα της first age...και βρες τα...λέμε στα άγραφα

και τα ξαναλέμε

φιλιά

Κ.Δ είπε...


Χε, χε …
πάντα φουζιονίστας που λέγει και ο μποτίλιας…

….η διαφορά μας ήταν πάντα αγαπητέ μου τρισ-α-τέλειε ότι εσύ είχες να κάνεις με τις παρακαταθήκες ιδεών δλδ με την κοιλιά του θεού …ενώ εγώ είχα πάντα στόχο το άγνωστο…να διαπεράσω τη κοιλιά δλδ… να ανοίξω παράθυρο στο χάος… ή για να το θέσω αλλιώς να τη μεγαλώσω…

Εσύ είχες δούναι και λαβείν με τη σοφία του…εγώ την όραση της νοημοσύνης … Εσύ είχες απάντηση σε όλα… εγώ δεν είχα απάντηση σε Όλα… Εσύ κάνεις περιγραφή του προβλήματος…

Εμένα το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η λύση του… (που εδώ που τα λέμε δεν μπορεί να γίνει λόγος για «λύση» αλλά για μετατοπίσεις…)

Το θέμα με την σοφία του θεού… είναι ότι μπορεί να γίνει παγιδευτική και ενίοτε δηλητηριώδης… ειδικά για ένα απελευθερωτικό εγχείρημα όπως αυτό που επιχειρεί ο αγαπητός μου οικοδεσπότας…

Θα σου δώσω κι εγώ λοιπόν μερικά tips για λόγους αρμονίας…

Η μονάδα επαναλαμβάνεται λέμε, έτσι? Το κέτερ γίνεται μαλκούτ πιο πάνω και τα χιλιο-ειπωμένα…

Για να δούμε γιατί αυτό είναι προβληματικό…

Για να υπάρξει Λόγος για τη Σοφία του θεού, είναι υποχρεωτική η παραδοχή ότι η κοιλιά του θεού είναι πεπερασμένη… Συνέπεια αυτού είναι και ότι ο κεντρικός πυρήνας της Σοφίας δλδ τα Μαθηματικά που φτιάχνουν το Matrix είναι και αυτά πεπερασμένα…

Αυτό σημαίνει πως η ανακυκλήσεις της μονάδος …
είναι ορισμένες πάνω σε συγκεκριμένες γεωμετρίες - εγωμετρίες…

Το βασικό πρόβλημα του πεπερασμένου δλδ των μαθηματικών είναι αυτό που περιγράφουν τα παράδοξα της συνολοταυτιστικής λογικής … τύπου Ράσελ κλπ…

Τι δλδ?
Ότι μπορούν να εφευρεθούν από μία νοημοσύνη κι άλλες γεωμετρίες-εγωμετρίες… που περιγράφουν εξίσου ή καλύτερα το μονδελάκιον... συμπιέσεως-αποσυμπιέσεως… μετατοπίσεων των καρέ του έργου κλπ

Είναι μακράν παραγωγικότερο σε περιπτώσεις απελευθερωτικές σαν και αυτή που εξετάζει ο μποτίλιας … να δουλεύει κανείς με ανοιχτά διαγράμματα νοημοσύνης… παρά με βρόγχους σοφίας που ανακυκλώνουν…

γιατί οι δεύτερες γυρνάνε μπούμερανγκ… ενώ οι πρώτες είναι σαν «μπόμπες χάους» μέσα στο σύστημα…

Οι έως τώρα ήρωες / αντιήρωες έπαιζαν πάνω στις ατραπούς που ορίζει το πεπρωμένο των βρόγχων…

Αυτό πλέον δε μπορεί να παίξει –(αν συμμεριστούμε την άποψη του Γιουνγκι και του άλλου του Κρόουλερ ότι είμαστε ότι οριακά)- γιατί όλοι οι υποψήφιοι και όλοι οι συστημικοί παίχτες το γνωρίζουν αυτό και βάζουν πάνω στο τραπέζι τις ατζέντες και τα διαπραγματευτικά όπλα…

γιατί νομίσεις δεν μας έχουν παρουσιάσει τον αντί … ακόμη ας πούμε…

γιατί μπορεί να εξαντληθεί πολύ εύκολα και να διαλυθεί το σκηνικό…
φοβούνται το χάος…

Δε μπορείς να εμφανίσεις ήρωα σε μία εποχή που κάθε επιχείρημα έχει εξαντληθεί πριν τη διατύπωση του λόγω της διακειμενικότητας πλέον της γνώσης…

Για αυτό και συμμερίζομαι τα περί δικτύου του μποτίλια…
Απελευθερωτική μετατόπιση πολλών μαζί… με στρατηγική νοημοσύνης…

Κ.Δ είπε...

PS * Το καλό με τη στρατηγική είναι πως άπαξ και σχηματιστεί αυτή που λύνει το ζητούμενο πρόβλημα ... η λύση αποσυσχετίζεται από τα πρόσωπα που εκτελούν το σχέδιο...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Μποτίλια και φίλοι σχολιαστές, είναι ιδιαίτερες οι ερωτήσεις που τίθενται μέσα από τους προβληματισμούς στο σώμα του κειμένου και στα σχόλια. Κάποιες ερωτήσεις από εμένα, ως συνήθως.
Είναι η πρώτη φορά που καλείται να εμφανιστεί ο μετα-ήρωας ή έχουν προυπάρξει πολλές φορές που οι ήρωες έστρωσαν το χαλί για να περπατήσουν οι μετα-ήρωες που κι αυτοί με την σειρά τους υπήρξαν ήρωες για τους επόμενους μετα-ήρωες ;
Είναι προσωποποιημένη η διαδικασία ή συστημική, δηλαδή είναι πιο σπουδαία τα πρόσωπα-εκφραστές ή το καλούπι της δημιουργίας τους ;

Μήπως αναμένουμε ένα νέο είδος ανθρώπου, με διαφορετική βιολογία, που ακόμα κι αυτήν την στιγμή μπορεί να βρίσκεται σε διαδικασία μεταμόρφωσης, απελευθέρωσης από βασικά υλικά δεσμά και προσανατολισμούς, άρα ανοίγματος πνευματικών και νοητικών πυλών ;

Είναι αποκομμένοι από εμάς εκείνοι που μας πολεμούν ή ερήμην τους γίνονται δάσκαλοί μας και πυροκροτητές μιας εσωτερικής έκρηξης δικής μας που θα μας αναγκάσει να πετάξουμε τους παλιούς τρόπους, αλλά και εκείνους (τους αντιπάλους μας) μαζί ;
Μήπως τελικά οι δημιουργοί του μάτριξ είναι η βόμβα στα θεμέλιά του, μήπως αυτοανατιναχθούν προκαλώντας τις δικές μας αντιδράσεις, κυρίως πνευματικές και νοητικές, μιας που πρακτικά φαίνεται να κατέχουν τα κόλπα καλύτερα από εμάς, αλλά και πάλι, το υλικό πεδίο, ως αποτέλεσμα του νοητικού, δεν μπορεί να το υπερβεί και νικήσει.

Τέλος, έχουμε τον απαραίτητο χρόνο για να λειτουργήσει η αλλαγή στο μορφογεννητικό πεδίο, ή απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ακυρωθεί συνειδησιακά η «πραγματικότητα» του γραμμικού χρόνου έτσι ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες κατά μήκος μιας σπειροειδούς πορείας ;
Αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε σε συλλογικό επίπεδο τις διακλαδώσεις του χρόνου, δεδομένου πως θα κληθούμε να αναθεωρήσουμε πολλές «αλήθειες», ιστορικές, προσωπικές και κοινωνικές ;

Δεν ρωτώ άλλα, προς το παρόν. Και δεν ρωτώ επειδή βαριέμαι να απαντώ, αλλά γιατί δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις με βεβαιότητα. Μόνο εικασίες, αλλά δεν έχω χώρο για άλλες θολές εικόνες, νομίζω πρέπει να δούμε καθαρά τις νέες αποχρώσεις, ανάγκη που θεωρώ, πάντα, πως μόνο ο διάλογος μπορεί να ικανοποιήσει με όρους Αλήθειας και αξιοπιστίας ως προς το που πάμε, ειδικά σήμερα που φαίνεται πως πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ίσως να μην είναι κακό αυτό, αν σκεφτούμε που πηγαίναμε πριν, και με ποιο τρόπο, όμως έχω την αίσθηση πως δεν έχουμε την πολυτέλεια για άλλο σκοτάδι και τα παράθυρα είναι πολύ ψηλά για να τα φτάσει ο καθένας μας μόνος του, και δεν μπορούμε άλλο να ζούμε χωρίς Αέρα και χωρίς Φως.

PANDAROS είπε...

Kαλησπερα

Διαβασα με προσοχη τα σχολια του ανωνυμου και του ΚΔ
Με εντυπωσιασε ιδιαιτερα η θεωρηση του ΚΔ για τον πεπερασμενο Θεο...ειλικρινα πολυ μου αρεσε, γιατι ανοιγει νεους δρομους στην σκεψη μου,,

,,και ξαναγυρνω παλι στον Δημιουργο που αναφερει ,ο πολυ αγαπητος μου ,μποτιλιας

Για να δημιουργησεις κατι π,χ τον κοσμο μας, πρεπει να προυποθετει την εννοια του χρονου

Αλλα αν ο Θεος δρα εντος του χρονου δεν θα ειναι παντοδυναμος -και πιθανον ουτε και αγαθος- γιατι θα υποκειται και Αυτος στις μεταβολες του χρονου!!!Δηλαδη θα ειναι ευαλωτος...
[αυτο πολυ μου αρεσει!!! χαχαχαχχα,το κραταω λοιπον για μετα,
το γραφω για μην το ξεχασω επειδη γραφω χυμα χωρις προσχεδιο]

Αν παλι ο Θεος ειναι εκτος χρονου ,δηλαδη θα ειναι αμεταβλητος ,παντοδυναμος και σιγουρα αγαθος
τοτε με καμμια περιπτωση δεν θα μπορουσε να δημιουργησει και φυσικα δεν μπορει σε καμμια περιπτωση να βοηθησει την ανθρωποτητα αφου για να το κανει αυτο πρεπει να μπει δρασει εντος χρονου !!!!

Ετσι αδελφια μου ηρθε μια τρελλη ιδεα,,,, ο ΜεταΗρωας λοιπον, δεν πρεπει κατα την γνωμη μου να εχει αποκλειστικο στοχο ουτε να δημιουργησει ρωγμη στο ματριξ ουτε να επιζητησει την εκφυγη,με τον τροπο που τον περιγραφει
ο μποτιλιας
-αυτα πιστευω ειναι τα εργαλεια που θα τον βοηθησουν να πετυχει τον κυριο στοχο του -
ποιος ειναι?

Ο ΜεταηΗρωας πρεπει εναν τροπο να βαρισει στον σταυρο τον Δημιουργο και να τον τελειωσει,,!!!!
-ειπαμε ειναι ευαλωτος το ξερει και το ξερουμε-
μονο τοτε θα λυτρωθει η ανθρωποτητα!!!

Δεν μπορει, καποιος τροπος θα υπαρχει,ολοι εχουν τα αδυνατα σημεια τους, ακομη και οι Δημιουργοι.













PANDAROS είπε...

PS
πως τα καταφερνω και στις τελευταιες μου φρασεις παντα τρωω λεξεις..αλλα και ξεχναω προτασεις ολοκληρες!!!
και τα κανω σαλατα,,ιχιχιχιιχι

-ηθελα λοιπον να πω οτι ο βασικος στοχος του Μεταηρωα ειναι η καταστροφη του Δημιουργου του- με εργαλεια την ρωγμη και την εκφυγη-
τωρα πως θα γινει αυτο αυτο ?

-ειλικρινα δεν ξερω,,,γιαυτο και σε προηγουμενο ποστ μου ρωτησα χιουμοριστικα αν υπαρχει σχολη για ΜςταΗρωες για να παμε και εμεις να μαθουμε,
,,παντως ,τουλαχιστον για εμενα, ειναι ελκυστικη η ιδεα της καταστροφης του Δημιουργου μας γιατι ξεμπερδευουμε οριστικα με καθε ειδους ματριξ
[γιατι εχω την αισθηση οτι ειναι πολλα αυτα τα ρημαδια,σπας το ενα και αντι να ξεφυγεις ηδη εισαι σε ενα αλλο ματριξ ,,και αντε παλι απο την αρχη]
,,ειμαι βεβαιος οτι ο καθε καλος δημιουργος επιζητει την καταστροφη του,γιατι αυτο σημαινει οτι τον δημιουργημα του τον ξεπερασε, εκανε καλη δουλιτσα βρε αδελφε, πως να το πω αλλιως,κλεινει τα ματακια του ησυχος,,,,

ο κακος δημιουργος ομως με τα ματριξ του ,και ολα αυτα τα κολπακια που κανει, με βαζει σε σκεψεις για το τι πραματικα εχει στο νου του,,,
Λοιπον .η μας εχει για φαι,,
η' μας φοβαται τοσο [γιατι οπως φαινεται και αυτος εκανε καλη δουλιτσε ],,η' συμβαινουν καιτα δυο μαζι
οποτε η αυτος η εμεις
τοσο απλα ,

Κ.Δ είπε...

Φίλτατε...
μπερδεύεσαι …
και τυγχάνει να είμαι άρρωστος στο σπίτι για αυτό και έχω χρόνο να δώσω υλικό από την δικιά μου διείσδυση…

Η αναφορά στην κοιλιά του θεού…
έχει να κάνει με το χωνευτήρι μια άπειρης διαστρωμάτωσης…
όχι μιας πεπερασμένης…

Έχει να κάνει και με τον ορίζοντα όρασης της νοημοσύνης είτε του εκάστοτε ανθρώπου είτε της ανθρωπότητας… ανάλογα την οπτική…

Αναλογίσου που βρίσκεται η κοιλιά στο σώμα και που τοποθετούν οι παραδόσεις το ανθρώπινο βασίλειο…

Η κοιλιά …με οπτική που ξεκινάει υποχρεωτικά από αυτήν… είναι στη μέση…κι έρχεται σε επαφή … με το κατώτερο μέρος του ουρανού και το ανώτερο του κάτω κόσμου … για να το πω απλοϊκά… Τώρα ανάλογα τη θεώρηση … κοιλιά μπορείς να θεωρήσεις το διασύμπαν… το σύμπαν … την τοπική οκτάβα… τον υποσελήνιο … ή μόνο τη γαία… ή εσένα τον ίδιο… ανάλογα τα όρια εξατομίκευσης…

Όπως και να το δεις όμως ο Λόγος λόγω του ότι συλλαμβάνεται από πεπερασμένης διεισδυτικότητας νου… δλδ τον νου της ανθρωπότητας πχ … αντιστοιχεί σε αυτό που αναφέρει και ο Κάστορας (ναι μποτίλια κοινός μας τόπος…)… ως συνολοταυτιστική λογική… με τα όποια προβλήματα / παράδοξα εντόπισαν οι γίγαντες της νοημοσύνης και της λογικής … Όχι εγώ…

Ο Λόγος λοιπόν με κεφαλαίο καταλήγει λόγος (με μικρό)… και είναι λόγος μίας γλώσσας με συγκεκριμένο αριθμό γραμμάτων κάθε φορά… και όρια λογικής…

Εκεί είναι που ξεκινούν τα προβλήματα του ανθρώπου… γιατί βλέπεις αντιστοιχεί τη γλώσσα (και όχι τον Λόγο) σε κυρίαρχο όργανο… και άρα αυτοεγκλωβίζεται μόνος του σε κάτι πεπερασμένο… Αυτό θα συμβαίνει όσο η γλώσσα εξοβελίζει την φαντασιακή – δημιουργική διάσταση της πραγματικότητας… και ο άνθρωπος βλέπει Δημιουργό… πάνω στο grid…

Δλδ όσο δεν μεταβολίζει πνεύμα …και όσο δεν φωτοσυνθέτει … (ώστε να υπάρχει ενέργεια να παράγει έργο…ουσιαστικά νοήματα και αξίες…και εν τέλει Κόσμο…) τον κόσμο στην κοσμοθέαση του… τον φτιάχνει κάποιος άλλος… Αναγνωρίζει δλδ μία γεωμετρία-εγωμετρία με ιεραρχίες… και ένα δίκτυο (εγώ βρίσκω και ταιριαστό το “grid”) με κυρίαρχους κόμβους…

Σημείωσε πως:
- Το έργο είναι ανάλογο της φώτισης δλδ του φωστήρα… αλλά και της χωρητικότητας του νου που λειτουργεί κατοπτρικά…μετασχηματίζοντας το άγνωστο σε γνωστό… δλδ σε σοφία…

- Μετατοπίσεις πάνω στο αναγνωρισμένη έως τώρα κλίμακα έχει κάνει πολλούς να απορούν αν όντως ο άνθρωπος είναι στον μεσόκοσμο… ή στον κάτω κόσμο… ή πότε πάει στον ουρανό κλπ… Γνώμη μου είναι πως η Ανθρωπότητα είναι συνυφασμένη με το μέσο στο βαθμό που όταν μετατοπίζεται αυτή μετατοπίζεται και ο ουρανός και ο κάτω κόσμος … και στο βαθμό που βλέπει φωστήρες αντί να είναι οι φωστήρες… Με το που λοιπόν σχηματιστεί ένας -υπό κάποιον φωστήρα- Κόσμος… (ο γκούρτζιεφ ας πούμε αντιστοιχούσε τους Κόσμους σε γαλαξίες στις κλίμακες του…)… η ανθρωπότητα όντως γίνεται ο υιός ως δεύτερος λόγος και ανάχωμα που λέγει και ο έτσι…

Ο υιός ας πούμε λειτουργεί κάθε φορά και σαν ένα είδος πέπλου προστασίας από το μη εναρμονισμένο πνεύμα ή τυφωνικό πυρ κλπ… που βέβαια σε άλλη κλίμακα μπορεί να αποδειχτεί ακόμη πιο λεπτά πλεγμένο… από άλλον υφαντή…

Και η μετα-ανθρωπότητα το λοιπόν δεν είναι κάτι άλλο παρά ανθρωπινή… καθώς η αυτοεικόνα της… παραμένει κατά μέτρο και λόγο σε απόσταση από κάποιο ουρανό ή ανάχωμα κτλ…

Κανένας μετα-ήρωας δε πάει τουμπουρλουκηδόν… εναντίον κανενός Δημιουργού… έστω κι αν φαινομενικά εσύ μπορεί να βλ τερατωδίες στο μυθικό στοιχείο…

Αλλά δε θα επεκταθώ … γιατί όντας τέζα από το πόνο… θα την πέσω… Έχε όμως υπόψιν… πως ο ηρωισμός έχει να κάνει με την παραγωγή κάποιου έργου… κάποιου άθλου για να στο πω αλλιώς… να εναρμονίσει κάποιο «τέρας» … τυφωνικό πυρ… κλπ… Θα μπορούσα ίσως να ισχυριστώ πως όσο οι ήρωες έχουν επίγνωση αυτού… τείνουν προς τον μετα-ήρωα…

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ ΚΔ.

Αγαπητέ, σού εύχομαι συντομότατα υγιέστατος.


@ Ρίκα Κ., PANDAROS

Φίλτατοι,
επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ στούς σχολιασμούς σας στα πλαίσια τής επόμενης ανάρτήσεώς μου.