Θεότητες και σύμβολα

ιά που η πραγματικότητα τρέχει με καταιγιστικούς ρυθμούς (και δεν την προλαβαίνουμε), μπαίνω στον πειρασμό να επισπεύσω την μίνι-ανάρτηση, που είχα υποσχεθεί στον Πάνδαρο.
Τα ζητήματα που έθιξε ο Πάνδαρος είναι δύο:

• Το γιατί οι κακοί της ιστορίας μας (και της Ιστορίας) -λένε πως- λατρεύουν αρχαιοελληνικούς θεούς και αρχαιοελληνικές θεές.
• Το τί "παίζει" με το κύκλωμα συμβόλων, συμβολισμού, αποσυμβολισμού.

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και στα δύο, ώστε να λάβετε τις απαντήσεις "προς χρήσιν".



Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι εύκολη: Οι κακοί, ως κακοί, δεν θα έλεγαν ποτέ αλήθεια. Ή, σε περιπτώσεις που θα υποχρεωνόντουσαν να την εκστομίσουνε, θα την έλεγαν κολοβωμένη. Επομένως, κανένα ζόρι δεν τραβάμε, ώστε να δώσουμε πίστη και βάση στα λεγόμενά τους. Λένε πως λατρεύουν την Θεά Αθηνά; Με γειά τους, με χαρά τους. Γιά την ακρίβεια, λατρεύουν αυτό που καταλαβαίνουν από την παρουσία της Θεάς - άσχετο τί νομίζουν οι ίδιοι.
Σκεφθείτε και λιγάκι πρακτικά: άνθρωποι είναι κι αυτοί, επομένως αποκλείεται να κατέχουν την πάσα αλήθεια! Επομένως, αποκλείεται να ξέρουν επί του θέματος περισσότερα από σένα, αναγνώστη μου, κι από μένα.
Άσ' τους, λοιπόν, να διαλαλούν ό,τι παραμύθι θέλουνε. Είναι γνωστό, πως ο ψεύτης πρώτα-πρώτα πρέπει να πείσει τον εαυτό του, ότι τα ψέμματά του έχουν βάση πραγματικότητας.

Μιά που λέμε γιά ψέμματα, φαίνεται πως τό 'χουν κάνει σύστημα να ψεύδονται... όταν πχ ισχυρίζονται πως είναι "...οι συνεχιστές των αρχαίων Αιγυπτιακών και Ελληνικών Μυστηρίων". Εξ ού και τα άπειρα ποδιτσόθεν έντυπα (βιβλία, μπροσούρες, κτλ) στην πιάτσα, περί του τί ακριβώς περιλαμβάνανε τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια.
(Αστεία πράγματα, διότι αυτό σήμερα δεν το ξέρει κανείς! Η γνώση που διασώθηκε, είναι μονάχα κάποιων "εξωτερικών" τελετουργιών των Μυστηρίων, και πέραν τούτων ουδέν.)

Όμως, όλ' αυτά τα ψέμματα έχουν έναν πονηρό σκοπό: το καπέλλωμα όλων των ανεξαρτήτων ερευνητών κι ερευνών. Που σημαίνει, πως "απαγορεύεται" να ψάχνεις μόνος σου, χωρίς να τους ρωτήσεις αυτουνούς πρώτα! (Έμ, βέβαια! Αφού είναι οι "συνεχιστές των αρχαίων Μυστηρίων", γίνεται να χώνεσαι εκεί που δε σ' έσπειραν, αρχαιολάτρη αναγνώστη μου, χωρίς να ρωτήσεις τους ...κληρονόμους; Λες κι οι ιεροφάντες της Ελευσίνας άφησαν τους Άγγλους στο ποδάρι τους - και μάλιστα, με χρονικό κενό αιώνων απ' ανάμεσα!)
Όποιος παραβεί αυτόν τον κανόνα, λοιπόν -μιά που οι "κληρονόμοι" είναι οι ιδιοκτήτες των δικτύων λιανικής-, είναι αδύνατον να βγάλει βιβλίο με τις απόψεις του, και να προκόψει (να βρει πολλούς αναγνώστες, να κάνει "τρελλές" πωλήσεις, κτλ). Ή να γίνει γνωστό πρόσωπο στην τηλεόραση, κτλ. Ευτυχώς που σήμερα υπάρχει το Διαδίκτυο και τα ιστολόγια, ώστε ο καθένας (ακόμη και χωρίς γνώση html) να εκφράζει τις απόψεις του διαδικτυακώς - με δυνητικά άπειρο αναγνωστικό κοινό.

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, επομένως, συνοψίζεται στη φράση: "Πουλάω φύκια γιά μεταξωτές κορδέλλες!"

Γιά να κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό, δυστυχώς τη σύγχυση (περί του ποιός λατρεύει τί) την επιτείνει η διαφορετική μορφή, που απέδωσαν στους θεούς και τις θεές οι ελληνικές υποφυλές ανά τους αιώνες. Έτσι, η κάποτε "Αιώνια Έφηβη" Θεά Άρτεμις κατέληξε (στα κλασικά χρόνια) το αιμοβόρο τέρας των σπαρτιατικών μαστιγωμάτων, ο Θεός Διόνυσος θεωρήθηκε "υπεύθυνος" γιά τις αιμοδιψείς Βάκχες και τη σατανική Ινώ, κτλ κτλ.
Οπότε, εκεί που ψάχνεις, αναγνώστη μου, πετάγεται ο δήθεν σοβαρός "επαγγελματίας ερευνητής", και σου τη λέει... πχ πως ο Όμηρος γράφει τα εντελώς αντίθετα, απ' όσα πιστεύεις.

Μπορείς εσύ να του αντιγυρίσεις πως ο Όμηρος σε κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου αξιόπιστος;

Γίνεται, αλλά θέλει "γκάτς". Και, κυρίως, οριστικό διαζύγιο από φιλοδοξίες πχ γιά ακαδημαϊκή καρριέρα.



Πάμε, τώρα, στα σύμβολα. Αυτή η φάμπρικα των "αποσυμβολισμών" είναι πράγματι μεγάλη πληγή. Όχι επειδή πειράζει κανέναν το ποδίτσικο παιχνιδάκι των πρώτων βαθμών, όπου οι "αδελφοί" εκφωνούν κάποιες περισπούδαστες ομιλίες με "αποσυμβολισμούς", γιά να δείξουν δήθεν τάχαμ πως κατάλαβαν τις "διδασκαλίες", αλλά επειδή έγινε μόδα παραέξω, στην ευρύτερη κοινωνία.
Έτσι, ο τυχών μαλάκας (ή δασκαλεμένος) που γράφει κείμενα "αποσυμβολισμών", και που θα τύχει ευρείας αναγνωστικότητας, κάνει τρομερή ζημιά στους αναγνώστες του - κυρίως στην πιτσιρικάδα, που δεν έχει ακόμη αναπτύξει άμυνες. Τά 'χω πει άπειρες φορές αυτά!

Ποιά είναι, λοιπόν, η αλήθεια;

Πρώτον, πως δεν υφίσταται μονάχα ένας "αποσυμβολισμός".

Διότι, αυτός που ανεβαίνει ένα βουνό, έχει διαφορετική θέα σε διαφορετικό ύψος. Ανάλογα, λοιπόν, με τις γνώσεις ή τις πνευματικές δυνατότητές μας, αυτή η θέα αλλάζει. Ή, πολύ απλά, άλλα πιστεύαμε σε ηλικία 20 ετών (και είχαμε δίκιο), κι άλλα πιστεύουμε σε ηλικία 60 ετών (και πάλι έχουμε δίκιο). Πιό απλά:
Του εικοσάρη το πρόβλημα είναι πως δεν του κάθεται αυτή που θέλει. Του εξηντάρη το πρόβλημα είναι πού θα βρει λεφτά, γιά να πληρώσει τους φόρους του. Και οι δύο βασανίζονται, και οι δύο ψάχνουν εναγωνίως λύση.

Και οι δύο έχουν δίκιο, να μεγιστοποιούν το πρόβλημά τους. (Δεν έχουν, όμως, κανένα δίκιο να κάνουν "χίασμα": το πρόβλημα του 20άρη να γίνει -και δη με το στανιό- πρόβλημα του 60άρη, και αντιστρόφως.)

Δεύτερον, οι "αποσυμβολισμοί" κρύβουν δύο πολύ επικίνδυνες παγίδες του "μάτριξ":

• Η μία είναι η εκπεμπόμενη σιγουριά, πως ο ομιλών κατέχει την πάσα αλήθεια.
• Η δεύτερη είναι η αναγκαστική παροχέτευση της νόησης των άλλων σε συγκεκριμένα κανάλια.

Την πρώτη παγίδα δεν θα την αναλύσω, είναι προφανής. Αλλά, γιά να καταλάβετε γρηγορώτερα τη δεύτερη, θα σας θυμίσω την πρακτική νέων θρησκειών να "κάθονται" επάνω στους ναούς των παλαιοτέρων. Πχ όπως ο χριστιανισμός επάνω στους αρχαίους ναούς, ή η λατρεία του Απόλλωνα στους Δελφούς, που "κάθησε" επάνω στην αρχαιότερη λατρεία της Γαίας.
Έτσι, τα παπατζήδικα κόλπα του κάθε "αποσυμβολιστή" στοχεύουν σε μία κατεύθυνση: όλος ο κόσμος να σκέπτεται όπως ακριβώς η αφεντιά του... με απώτερο σκοπό να αντληθεί η "πνευματική ενέργεια" προς την επιθυμητή κατεύθυνση.

Ένα τέτοιο φτηνό κόλπο, είναι το "εννοείται": Παρουσιάζουν ένα σύμβολο, αλλά παραλείπουν την ονομασία του!... αφού αυτή "εννοείται"! Ως τρανταχτό παράδειγμα, δες αναγνώστη μου το έμβλημα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ο κάθε καλόπιστος, αλλ' αφελής παρατηρητής, θα πει πως πρόκειται γιά τον κένταυρο Χείρωνα. Ναι, έ;
Ας μου υποδείξει κάποιος την επιγραφή, που γράφει "κένταυρος Χείρων". Βλέπετε, ανάγνωση και γραφή των Ελληνικών έμαθα εδώ και αμνημόνευτους αιώνες! Άρα, δεν τίθεται θέμα να μη μπορώ να διαβάσω κάτι ανύπαρκτο.
Πριν κάμποσο καιρό, στα πλαίσια κάποιων ερευνών μου, έψαξα on-line (στο Εθνικό Τυπογραφείο) και όλα τα ΦΕΚ της ίδρυσής του. (Τα αναφέρουν κάπου μέσα στις υποσελίδες του site, εκεί που μιλάει γιά την ιστορία του ιδρύματος.) Πουθενά δεν αναφέρεται "κένταυρος Χείρων" μέσα σ' αυτά. Που-θε-νά!

Δεν πρόκειται, λοιπόν, γιά τον Χείρωνα, αλλά γιά τον τυχόντα κένταυρο, ή άλλως μεταλλαγμένο γάϊδαρο. Τα οποία μεταλλαγμένα γαϊδούρια -προεξάρχοντος πχ του Νέσσου- δεν ήταν καθόλου καλά παιδιά. Ο Χείρων ήταν απλά η εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Λίγο διάβασμα της Μυθολογίας, θα το επιβεβαιώσει αυτό πανηγυρικά. (Τώρα, αναγνώστη μου, το πού το πάνε με κάτι τέτοια, σου τ' αφήνω ως άσκηση.)

Παρομοίως, πολλά φημολογούνται γιά το Άγαλμα της Ελευθερίας στη ...Τζιού Γιάρκ. Ότι, δηλαδή, δεν πρόκειται γιά την Ελευθερία, αλλά γιά τη μασωνία (μιά που το σηκωμένο χέρι με τον αναμμένο δαυλό είναι γνωστότατο τεκτονικό σύμβολο - ονομάζεται "χείρ της δόξης", και τό 'χει υιοθετήσει μέχρι και το μασωνόκομμα της ΝΔ), ή αντίγραφο του κολοσσού της Ρόδου, ή... ή... . Πλην όμως, η ανάγνωση του άρθρου της Γουΐκι δείχνει καθαρά πως υφίσταται επιγραφή (στο σχέδιο του γλύπτη), που επιβεβαιώνει πως όντως πρόκειται γιά την Ελευθερία. Άρα, τζάμπα το ψάξιμο - ακόμη κι αν ισχύει ότι ο Μπαρτόλντι (ο γλύπτης) ήτο αδελφός ποδίτσας κι αυτός.
Τζάμπα, επίσης, και οι προσπάθειες καπελλώματος της "ψυχικής ενέργειας" των παρατηρητών.

Αυτό το φαινόμενο, όμως, του να τρέχεις σαν το ποντίκι να βρεις κρυμμένες έννοιες (ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν), το προξενεί η μόδα των "αποσυμβολισμών".



Αυτά είχα να σας πω επί του θέματος, ελπίζοντας να σας έδωσα ένα ουσιαστικό βοήθημα γιά τις περαιτέρω έρευνές σας.