ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ - "Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ"

                                                                Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ 

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Μποτίλια στο Πέλαγος

Παραγωγός: Σάκης Ματρίξης

Ηχοληψία: Σιωπή Αμνών

Πρωταγωνιστές: Όλοι Εμείς

Σπέσιαλ Συμμετοχή: Τζομπάνης των Κομπάρσων

  

Ως Σκηνοθέτης των Ονείρων, παρουσιάζω στα πλαίσια αυτής τής ανάρτησης ένα σενάριο, που μού καρφώθηκε στο μυαλό σαν ιδέα εχθές το απόγευμα. Αυτό εκπονείται ως αφήγηση εδώ και τώρα, αν και ως πραγματικό γεγονός ελλοχεύει μπροστά σε μια σκουλικότρυπα  του χωροχρόνου, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην μελανή οπή. Αυτή που μάς ρουφάει αδυσώπητα για να μάς εξεσφενδονίσει στο Νέο Επαπερχόμενο Σύμπαν. Στο σημείο εκκίνησης θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Κύριο "Β" για την πολύτιμη αναμόχλευση, που επενέργησε στο ασυνείδητό μου με το εκπληκτικό μίξερ του.

 

1. ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΑΝΤΗΣΗ 

    Με ρυθμό δεκαπέντε λεπτών περίπου σταμάτησαν μπροστά στην σιδηρά είσοδο τού περιβόλου οκτώ μαύρες λιμουζίνες η μια μετά την άλλη. Κάθε φορά εξήλθε ο συνοδηγός και άνοιξε την πίσω πόρτα τού οχήματος. Οι εκάστοτε εξερχόμενοι προχώρησαν αμίλητοι και διάβηκαν την είσοδο, που έκλεισε ο μηχανισμός στην συνέχεια. Στην συνέχεια οι λιμουζίνες συνέχιζαν την πορεία τους στην ίδια κατεύθυνση. Ήταν περασμένο μεσημέρι και ο κεντρικός δρόμος, που οδηγούσε στο προσφιλές παραθαλάσσιο προάστιο είχε εκείνη την φθινοπωρινή ημέρα σχετικά μικρή κίνηση. Το κτήμα ήταν γωνιακό. Η πλευρά του στον κεντρικό δρόμο δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Η άλλη πλευρά του όμως εκτεινόταν αρκετά κατά μήκος τής παρόδου, δίνοντας την εντύπωση, ότι το εμβαδόν τού κτήματος ήταν μεγαλύτερο από δυο στρέμματα. Στις γύρω παραθεριστικές κατοικίες είχαν μετακομίσει αρκετοί ιδιοκτήτες μόνιμα, για να αποφύγουν τον συρφετό τής πόλεως. Όμως η όλη ατμόσφαιρα ήταν γενικά ήσυχη, μια και δεν φαινόταν να υπάρχουν κατοικίες σε πολύ κοντινή απόσταση. Το κτήμα περίβαλλαν από την μεριά τών δρόμων λευκοί μαντρότοιχοι ύψους περίπου τεσσάρων μέτρων. Τα μεγάλα και πυκνά δέντρα ακριβώς πίσω τους δεν επέτρεπαν να εισχωρήσει το βλέμμα πίσω από αυτά. Αν και η περιοχή είχε σχεδόν αμειγή μικροαστικό χαρακτήρα, αυτή η ιδιοκτησία έμμοιαζε να ανήκει σε κάποιους λεφτάδες. Η ακτή, στην οποία οδηγούσε η πάροδος, δεν βρισκόταν καθόλου μακρυά. Η αύρα τής θάλασσας, που έφτανε ως εκεί για να σμίξει με την ευωδία των πεύκων, προσέδιδε μια ευχάριστη νότα, που αντιμάχοταν με επιτυχία τα καυσαέρια των αραιά διερχόμενων οχημάτων. Όμως, από την στιγμή που ξεκίνησαν να έφθαναν οι μαύρες λιμουζίνες, έμοιζε αυτή να έχει διαταραχθεί. Αυτό καταγράφηκε καθόλη την δίωρη διάρκεια και στα ξαφνικά γαυγίσματα, που ακούγονταν από κάποια απόσταση. Ο ήχος τους ήταν παρατεταμένος, μάλλον άγριος, αλλά κυρίως γοερός.

   Tελευταίος κατέβηκε ένας μεσήλικας, αφού ο συνοδηγός άνοιξε την πόρτα με μια ανεπαίσθητη υπόκληση. Φορούσε μαύρο κοστούμι με μαύρο πουκάμισο  και ερυθρού χρώματος γραβάτα. Παρόλο που δεν φαινόταν να έχει κινητικά προβλήματα κρατούσε ένα μπαστούνι μαύρο με οριζόντια μεταλλική λαβή. Που θύμιζε μάλλον σκήπτρο. Στο άλλο χέρι κρατούσε ένα μικρό επίσης μαύρο χαρτοφύλακα. Κάτω από την ρεπούμπλικα ξεχώριζε ένα πρόσωπο ανέκφραστο, σχετικά μικρό με σκληρά χαρακτηριστικά. Αφού πέρασε την πύλη, διάβηκε ένα στενό πλακόστρωτο, μέχρι που έφτασε στο κτίσμα. Μια μονόροφη άσπρη κατασκευή, με μικρά παράθυρα, που προστάτευαν κάγκελα. Η στέγη ήταν επίπεδη. Δεν υπήρχαν βεράντες, ή κάτι άλλο, που να θύμιζε, ότι εκεί ζούσαν κάποιοι άνθρωποι σε πλαίσια νορμάλ διαμονής. Η είσοδος στο κτίριο ήταν μια πόρτα με μεταλλικό πλαίσιο και φιμέ τζάμι, που άνοιξε αυτόματα. Ο επισκέπτης εισήλθε καθώς δυο θυρωροί, που καθόντουσαν σε ένα μικρό τραπέζι πιο δίπλα των χαιρέτησαν με νεύμα σεβασμού. Αυτός προχώρησε ανέκφραστος προς μια άλλη πόρτα στο βάθος, που άνοιξε και αυτή αυτόματα.. Ο χώρος δεν ήταν μεγαλύτερος από είκοσι τετραγωνικά, ενώ δίπλα στον τοίχο ήταν μια σκάλα, που οδηγούσε στο υπόγειο. Ο επισκέπτης κατήλθε σε ένα άδειο χώρο, που είχε περισσότερες πόρτες. Μια από αυτές ήταν ανοικτή. Όταν την πέρασε, έκλεισε και αυτή αυτομάτως.  

    Η αίθουσα ήταν θολωτή και ευρύχωρη. Οι τοίχοι και το ταβάνι ήσαν λευκά. Το μόνα που διακρίνονταν στούς τοίχους ήταν στο βάθος πλευρικά δυο σχάρες εξαερισμού. Στον πίσω τοίχο υπήρχε ένας μεγάλος σχετικά σκοτεινός ζωγραφικός πίνακας με πολυτελές σκαλιστό κάδρο. Η παράσταση αφορούσε κάτι σαν ερπετό με εννέα κεφαλές. Μπροστά από το κάδρο υπήρχε ένα τραπέζι με εννέα καθίσματα σε σχήμα Π. Σε κάθε πλευρά είχα τοποθετηθεί τέσσαρα καθίσματα. Ένα κάθισμα υπήρχε επίσης στην κεφαλή τού τραπεζιού. Οι επτά, που είχαν λάβει προηγουμένως θέσεις, όταν εισήλθε ο όγδοος σηκώθηκαν με ένδειξη σεβασμού για να τον χαιρετήσουν. Μετά από αυτή η απόδοση αξίας ήταν επόμενο αυτός να λάβει την θέση τού προκαθήμενου. Όμως αυτός προχώρησε και αφού τοποθέτησε τον χαρτοφύλακα στο τραπέζι κάθησε στο άδει κάθισμα, που βρισκόταν στο τέλος τής αριστερής πλευράς. “Αφού είμαστε όλοι εδώ, μπορούμε να ξεκινήσουμε”, είπε, χωρίς να απευθύνει κάποιον χαιρετισμό. “Όπως ήδη γνωρίζετε, ιερότατοι αδελφοί μου”, συνέχισε, “ο επικεφαλής αυτού τού οργάνου και προκαθήμενός μας, ο πανίερος Μέγας Ιεροεξεταστής τού Τάγματος, δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, σε αυτό το φυσικό, θλιβερό και βέβηλο πεδίο της υλικής ύπαρξης, στο οποίον εμείς, αν και είμαστε γνώστες τής Υψηλής Αληθείας και της Μεγίστης Αποκαλύψεως των Υπερτάτων Όντων, εξακολουθούμε να υφιστάμεθα εγκλωβισμένοι. Έφθασε αισίως τον απώτερο προορισμό του σε αυτό το πεδίο και ανεχώρησε για τους λειμώνες τής Πλήρους Αγαλλιάσεως, καταθέτων τα σαρκικά δεσμά του στα πλαίσια τής ετήσιας Μεγάλης Τελετουργίας, που έλαβε χώρα στον κεντρικό ναό τού Τάγματος, σε εκείνη την χώρα, που είναι και η μεγάλη προστάτιδα παγκόσμια δύναμη τόσων και τόσων χωρών, που το Τάγμα μας ευεργετεί με την ιερή παρουσία και δράση του. Φυσικά, θα βρεθούμε εκ νέου μαζί του, όταν σε επόμενη τελετουργία μας συμμετέχει και αυτός, με την φωτεινή διάσταση τής αιθερικής του μορφής, μια και όλα τα μέλη του Τάγματός μας ουδέποτε πρόκειται να γευθούν την μιαρά εμπειρία τού θανάτου, την οποία όλοι οι αμύητοι και βέβηλοι είναι καταδικασμένοι από την μιαρή κατώτερη θεότητα, που κατασκεύασε την υλική διάσταση τής πτώσεως των ψυχών, να γευθούν. Ενώ, λοιπόν, σήμερα συναχθήκαμε ως Μέγα συνέδριον αυτής τής χώρας, για να επισφραγίσουμε την διαδικασία τής διαδοχής τού Πανιερότατου Επικεφαλής μας, σάς καλώ προηγουμένως να προβούμε σε μια πρόποση. Ως δείγμα εορτασμού ένεκα τού ευτυχούς περάσματος Αυτού, στην σφαίρα τών Φωτεινών Οντοτήτων τού απαστράπτοντος Ηλίου ακόμη και εν μέσω τής νυκτός. Ο ομιλητής κτύπησε στην συνέχεια το κουδούνι, που βρισκόταν μπροστά του. Μετά άνοιξε η πόρτα και εισήλθε στον χώρο κάποιο πρόσωπο με αμφίεση υποκόμου, που κρατούσε ένα δίσκο με οκτώ ποτήρια και μια φιάλη.

     Αφού τοποθετήθηκαν τα ποτήρια έμπροσθεν των καθημένων και ἐπερρίφθη σε αυτά το ερυθρό παχύρρευστο περιεχόμενο τής φιάλης, αποχώρησε ο ἱπποκόμος. Οι οκτώ καθήμενοι σηκώθηκαν, υψώνοντας τα ποτήρια. Τότε ο προηγούμενος ομιλητής με σκαπανέας βλέμμα και στόμφο συνέχισε: "Πενιχρότατε εκλιπόντα Μεγάλε Αδελφέ, στο όνομα τής μεγάλης προσφοράς σου στο Τάγμα ως Μέγιστος Ιεροεξεταστής υψώνουμε τα ποτήρια μας, με την ευχή να σταθούμε και εμείς, ως μέλη τού Συνεδρίου αντάξιοι Εσού, ἀξιούμενοι στο μέλλον και εμείς την Μέγιστη Ευεργεσία τής τελετουργικής μας μεταβάσεως πέραν των δεσμών τού μιαρού αυτού υλικού πεδίου, στο οποίον ἐγκλωβίσθησαν οι ψυχές των κτηνών, που ὀνομάσθησαν άνθρωποι, ώστε να εξισορροπηθούν τα λάθη, που έλαβαν χώρα κατά την δημιουργία αυτού τού υλικού σύμπαντος. Το αίμα είναι η τροφή των Θεών. Αυτό προσδίδει την μόνη αληθινή ενέργεια. Ἀξιούμενοι αυτής τής πόσεως, έχουμε διαβεί ήδη την θύρα που οδηγεί προς την Μέγιστη Λύτρωση των ψυχών μας, στην οδό ξεπεράσματος τού εσωτερικού κτήνους τής άγνοιας". Στην συνέχεια κάθησαν οι συμμετέχοντες και αφού έβγαλε ο ομιλητής από τον χαρτοφύλακα οκτώ φακέλους τούς διένειμε στους παραβρισκόμενους. "Σας παρακαλώ μην ανοίξετε εδώ αυτούς τους φακέλους", πρόσθεσε. "Αυτό κάντε το κατ' ιδίαν, προσέχοντας ιδιαίτερα τούς τεθειμένους κανόνες υψηλής εχεμύθειας, που ισχύουν για τα μέλη τού Συνεδρίου. Στους φακέλους αυτούς περιέχεται η περιγραφή τής διαδικασίας επιλογής τού Διαδόχου τού Μέγιστου Ιεροεξεταστού".  Αυτός δεν πρόκειται να είναι κάποιος εξ υμών. Και σάς αποκαλύπτω εκ των προτέρων, ότι ο Μέγας Διάδοχος δεν πρόκειται να είναι καν κάποιος που είναι ήδη μέλος τού Τάγματος". 

    Μετά την τελευταία φράση τού ομιλητή και οι επτά παρακαθήμενοι αισθάνθηκαν να τούς κτυπά κεραυνός. Μια τεράστια έκφραση απορίας κυριάρχησε στα πρόσωπα όλων. Τότε έλαβε τον λόγο αυτός που καθόταν απέναντι από τον προηγούμενο ομιλητή: “Ιερέ Αδελφέ, Μεγάλε Επιθεωρητή”, συνέχισε, “με όλο τον σεβασμό που διδάχθηκα να με διακατέχει χωρίς εξαιρέσεις έναντι των Ανωτέρων, απορώ πως είναι δυνατόν και με βάση ποια λογική, μπορεί ποτέ ένας αμύητος, ένα βέβηλο ἀνθρωποκτήνος, να αναχθεί με συνοπτικές διαδικασίες στο ιερότατο αξίωμα τού Μέγιστου Ἱεροεξεταστού. Εμείς υποστήκαμε δεκάδες σκληρές δοκιμασίες και υπηρετήσαμε με πλήρη υπακοή επί δεκαετίες το Τάγμα, για να αναδειχθούμε σε μέλη αυτού τού Συνεδρίου. Προσφέραμε τα πάντα σε αυτό. Αποχωριστήκαμε έως και από κάποια, που αγαπούσαμε με όλη την δύναμή μας, χωρίς αντίλογο και ἐνδοιασμούς. Και τώρα έρχεται με άνωθεν εντολή, να τεθεί στην κορυφή τού Τάγματος σε αυτή τη χώρα ένας αμύητος, ένας βέβηλος, χωρίς την παραμικρή τελετουργική εμπειρία και προσφορά, χωρίς την παραμικρή γνώση, ένα μηδενικό; Όποιος κι αν πρόκειται να είναι αυτός, όποια κι αν είναι η θέση του στην κοινωνία, είναι ποτέ δυνατόν να τεθεί επικεφαλής των λεόντων ένας αρουραίος;

     Ο Μέγας Επιθεωρητής πήρε στην συνέχεια ξανά τον λόγο: “Ιεροί αδελφοί μου”, είπε, κατανοώ την έκπληξή σας. Όμως εδώ για τα περισσότερα αποφασίζουμε εμείς. Για τα πολύ σημαντικά ζητήματα όμως, εκτελούμε τις άνωθεν εντολές. Γνωρίζετε, ότι οι Ανώτεροι από εμάς είναι βαθύτερα μυημένοι. Βρίσκονται πιο κοντά στους θεούς από ότι βρισκόμαστε εμείς. Η επιλογή τού επόμενου Μέγιστου Ιεροεξεταστή είναι τεράστιας σημασίας ζήτημα. Σε αυτά δεν χωράει η δική μας λογική και δεν μπορούν να μας οδηγήσουν αποτελεσματικά εκεί πεπατημένες οδοί. Οι Γνώστες γνωρίζουν. Όπως έχουμε διδαχθεί, η γνώση είναι πεπερασμένη. Δεν παρέχεται ισόποσα σε όλους. Είναι λιγοστή. Η υψηλή γνώση παρέχεται με το σταγονόμετρο σε ελάχιστους. Αυτοί βρίσκονται υψηλότερα από ότι το Κεντρικό Συνέδριο μιας όποιας χώρας. Είναι οι απροσπέλαστοι, που σχηματίζουν τον κεντρικό πυρήνα του Τάγματος. Δεν τους γνωρίζει σχεδόν κανείς. Είναι οι Αυτοκράτορες τής Γνώσεως. Σας καλώ να μελετήσετε πρώτα τους φακέλους που σάς έδωσα. Μόνον τότε θα διαπιστώσετε την απροσμέτρητη Σοφία των Αυτοκρατόρων , που γειτνιάζουν προς τούς Πραγματικούς Άρχοντες των Πολυδιασπάσεων. 

     Ο προηγούμενος ομιλητής πήρε ξανά το λόγο, για να τεκμηριώσει περισσότερο τις αντιρρήσεις του, που διαφαινόταν, ότι αυτές ήταν κοινός τόπος όλων των παρευρισκόμενων: “Μα αφού ελέγχουμε τα πάντα σε αυτήν την κοινωνία. Όλη την οικονομική ζωή, την κυβέρνηση, τα μέσα επικοινωνίας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα συνδικάτα, τους αθλητικούς συλλόγους, το δικαστικό σώμα, την κυβέρνηση, τον στρατό, τον υπόκοσμο, τα πάντα. Παντού έχουν εισχωρήσει μέλη τού Τάγματος. Εξ άλλου στο Τάγμα ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που βρίσκονται επικεφαλείς σε κάθε τομέα. Δεν είναι δυνατόν να επιλεγεί ένα ένατο μέλος για το Συνέδριό μας και μετά να αποφασίσουμε εμείς από κοινού για ένα από εμάς; Αφού είμαστε ότι το πιο ισχυρό, ότι το ποιο δυνατό από πλευράς της μην αποκαλυμμένης γνώσεως και ικανοτήτων σε ολόκληρη την χώρα.

     “Ας μην προτρέχουμε”, είπε ο Μέγας Επιθεωρητής. Λάβετε πρώτα γνώση τού περιεχομένου των φακέλων. Αυτό που μπορώ να σάς αποκαλύψω αυτήν την στιγμή”, συμπλήρωσε απευθυνόμενος σε αυτόν που έκφραζε τον σκεπτικισμό όλων, “είναι, ότι επικεφαλής τού προγράμματος τής διαδικασίας επιλογής, θα τεθείτε εσείς Αδελφέ. Ως ανώτατος στρατιωτικός, είστε ο πλέον κατάλληλος, για να χειρισθείτε αυτήν την διαδικασία. Ιεροί Αδελφοί, εδώ λύεται η συνεδρίασή μας. Καλή μελέτη”.

 

2. ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΕΝΝΕΑ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ. ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΕΙΩΤΟ.    

      Η αίθουσα ήταν περίπου 80 τετραγωνικά. Πάνω από την θωρακισμένη πόρτα τής εισόδου υπήρχε η επιγραφή “ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 7”. Στο βάθος τις αίθουσας υπήρχαν δυο πόρτες, που ανήκαν σε δύο τουαλέττες, χωρίς νιπτήρα. Ο χώρος ήταν ευχάριστα διαμορφωμένος, με στόχο την διαμονή ανθρώπων. Αυτό ήταν αναμφισβήτητο και φαινόταν από τις τρεις σειρές με τρία κρεβάτια η κάθε μια, το ένα επάνω από το άλλο. Τέσσερις τηλεοράσεις και εννέα υπολογιστές με ακουστικά, βιβλιοθήκη με αρκετά βιβλία διαφόρων ειδών και δεκάδες περιοδικών, επιτραπέζια παιχνίδια, ακόμη και ένα μικρό μπιλιάρδο βρισκόταν σε κάποια γωνία. Ο χώρος διέθετε τέσσερις μικρούς αεραγωγούς 15χ40 εκατοστά ο κάθε ένας. Κεντρική θέρμανση, άνετη επίπλωση με πολυθρόνες και δυο καναπέδες. Ακόμη και δέκα κούτες με τσιγάρα, καθώς και δυο μεγάλα κουτιά με πούρα, το ξύλινο κουτί των οποίων έδειχνε, ότι επρόκειτο για εκλεκτά προϊόντα ταμπάκου. Στους τοίχους, επειδή δεν υπήρχαν παράθυρα, είχαν τοποθετηθεί πίνακες ζωγραφικής με γούστο, που ταίριαζαν με την επίπλωση. Στις ντουλάπες υπήρχαν πυτζάμες σιδερωμένες και καινούριες παντόφλες. Σε ράφι είχαν τοποθετηθεί σερβίτσια φαγητού και ποτήρια. Εντύπωση προκαλούσε μια μεγάλη σιδερένια ντουλάπα, που έφθανε σχεδόν μέχρι το ταβάνι. Το φάρδος της ήταν υπερδιπλάσιο από το φάρδος τής πόρτας της, που είχε μέγεθος περίπου πόρτας δωματίου.

     Το ρολόι στον τοίχο έδειχνε 11:37 όταν άνοιξε με μηχανισμό η θωρακισμένη πόρτα. Τότε ξεκίνησαν να εισέρχονται ο ένας μετά τον άλλον εννέα σοβαροί κύριοι, με αξιοπρεπή και προσεγμένη αμφίεση. Αφού περιεργάστηκαν οπτικά τον χώρο, κάθησαν. Μετά από πέντε λεπτά μπήκε στον χώρο κάποιος ένστολος, φρεσκοξυρισμένος και γελαστός. Το πρόσωπό του έλαμπε, ακτινοβολώντας ευγένεια. Η πληθώρα των άστρων στις επωμίδες και τα διακριτικά στην στολή έδειχναν, ότι πρόκειται για βαθμοφόρο περιωπής. Αφού εισήλθε ο στρατιωτικός, χαιρέτησε με χειραψία όλους τούς παρευρισκόμενους. Στην συνέχεια άναψε τσιγάρο. Εκπνέοντας τον πρώτο καπνό, έστρεψε προς αυτόν για λίγα δευτερόλεπτα το βλέμμα του. Μετά από μια σχετικά βαθιά εισπνοή χαμογέλασε και απευθύνθηκε προς τους καθημένους, που είχαν στρέψει την προσοχή τους, σ' αυτόν.

    “Αξιότιμοι Κύριοι”, είπε, σάς καλωσορίζω στην επιχείρηση “Κρανιακός Κεραυνός”, μεταφέροντάς σας τούς χαιρετισμούς, αλλά και την μεγάλη εκτίμηση τού κυρίου υπουργού για την ευγενή προσφορά σας να λάβετε μέρος σε αυτήν την τεράστιας σημασίας για την άμυνα τής χώρας μας διαδικασία. Αναγνωρίζουμε αναμφιβόλως την θυσία στην οποία είσθε έτοιμη να προβείτε, εγκαταλείποντας επί τριήμερο όλες τις υπόλοιπες ασχολίες και τα λίαν σημαντικά καθήκοντά σας. Βεβαίως, αναγνωρίζουμε την διάθεση προσφοράς που ἐπιδεικνύετε έναντι των αμυντικών αναγκών τής χώρας. Όμως κρίναμε, ότι γι αυτήν την προσφορά σας, αρμόζει να σάς αποζημιώσουμε και υλικώς. Επιτρέψτε μου λοιπόν, να εγχειρήσω σε καθένα εξ υμών μια επιταγή πληρωμής τού Γενικού Λογιστηρίου τού κράτους προς την Κεντρική Τράπεζα Συναλλαγών με το ποσόν 400.000 χιλιάδων Ευρώ, υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Υπουργό Άμυνας. Υποθέτω, ότι όλοι θα με γνωρίζετε από την προβολή μου στα μαζικά μέσα, ένεκα τής δημόσιας κριτικής, που ουδέποτε δίστασα να ασκήσω, εκφράζοντας τις προσωπικές απόψεις και ανησυχίες μου σχετικά με τα αμυντικά δεδομένα τής χώρας μας, που συχνά στηλίτευσαν ακόμη και τον κύριο Πρωθυπουργό. Η σθεναρή μου προσκόλληση στα συμφέροντα τής χώρας, συχνά με ώθησαν στο παρελθόν να παρακάμψω τις τυπικές διαδικασίες και να αποτανθώ αδέσμευτα προς την κοινωνία και τούς ενεργούς πολίτες, με την αίσθηση τού συνειδησιακού καθήκοντος, που είναι απαραίτητο να καθορίζει τις επιλογές μου, ως αρχιστράτηγος των Ενόπλων Δυνάμεων. Βεβαίως, το ποσόν τής επιταγής δεν είναι ευκαταφρόνητο. Σάς παρακαλώ όμως, να μην το θεωρήσετε δέλεαρ για την συμμετοχή σας. Αποτελεί έκφραση τής αναγνώρισης του Ανώτατου Επιτελείου για την διάθεσή σας να προσφέρετε σε ένα πρόγραμμα άκρας σημασίας. Εξ άλλου είσθε οι κορυφαίοι των κορυφαίων, ο καθείς εξ υμών στον νευραλγικό τομέα που δραστηριοποιείται. Σάς επιλέξαμε μεταξύ 150 ατόμων, που θεωρήσαμε κατά την διαδικασία ως γενικά κατάλληλα γι αυτό το έργο. Είσθε οι πρώτοι των αρίστων. Ας μού επιτραπεί όμως και μια ακόμη παρατήρηση, την οποία σάς παρακαλώ να μην θεωρήσετε, ότι είναι κάποια άνευ σοβαρού λόγου παρέμβαση στα προσωπικά σας δεδομένα. Θέσαμε σε κίνηση την Υπηρεσία Πληροφοριών που υπάγεται στο υπουργείο, να εξετάσει κατά πόσον ανήκουν κάποιοι από εσάς σε κάποιο μυητικό τάγμα, η αποκλειστική αδελφότητα. Αυτό ήταν ένα από τα βασικότατα κριτήρια τής τελικής επιλογής. Αποφεύγουμε με έμφαση να αποτανθούμε για ζητήματα υψηλής αμυντικής ασφάλειας σε πρόσωπα, που έδωσαν όρκους υπακοής σε χώρους, που δεν διαθέτουν την πρέπουσα κοινωνική διαφάνεια. Η έμφαση σε πλήρη διαφάνεια δεν αποτελεί μόνο το κύριο χαρακτηριστικό στις επιλογές τού Υπουργείου, αλλά διασφαλίζει συνολικά το ισχύον πολιτειακό καθεστώς". Αξιότιμοι Κύριοι, δεν είσθε μόνον άριστοι. Είσθε και πολίτες με ανοικτό πρόσωπο έναντι των συμπολιτών μας.

    Ο αρχιστράτηγος άναψε ξανά τσιγάρο. “Εάν επιθυμείτε, ευχαρίστως μπορείτε και εσείς να καπνίσετε”, είπε. Ουδείς από τους συμμετέχοντες θεώρησε το συνεχές κάπνισμα τού ομιλητή, ως ένδειξη νευρικότητας, παρά τη χαλαρή και πρόσχαρη έκφρασή του, κατά την διάρκεια αυτών που έκθετε. Τότε απευθύνθηκε προς αυτόν ένας από τούς συμμετέχοντες. Ήταν ευτραφής και καραφλός. Το περίγραμμα της φυσιογνωμίας του αποτελούνταν σχεδόν μόνον από καμπύλες. Το ακριβό κοστούμι από κασμίρι που φόραγε, καθώς και το ρόλεξ σε συνδυασμό με το χοντρό δαχτυλίδι που φορούσε, δεν επαρκούσαν, για να θέσουν υπό αμφισβήτηση την εντύπωση ενός αγοραίου τύπου, που ξεχείλιζε την φυσιογνωμία του. Μόνον το σπινθηροβόλο, σκληρό βλέμμα του, το τετράγωνο σαγόνι του και τα λεπτά χείλη έδειχναν, ότι επρόκειτο για ένα άνθρωπο με απίθανα ισχυρή θέληση. “Δε μού λες καπετάνιο”, είπε απευθυνόμενος στον στρατιωτικό, “τα πούρα αυτά είναι Αβάνας, ή μήπως πρόκειται για πιθήκια με αγριόχορτο, που τυλίγουν με χασοπόκολλα”, ρώτησε με μια αφελή αίσθηση ότι έκανε χιούμορ. Οι υπόλοιποι με εξαίρεση τον οικοδεσπότη έμοιαζαν να έχουν ενοχληθεί, από μια παρέμβαση παράταιρη, που έμοιαζε να προκαλεί ανάρμοστα. “Μα τι λέτε κύριε Χλαπάτσα;” απάντησε ο στρατιωτικός. “Θα ήταν ποτέ δυνατόν σε ένα άνθρωπο με τα δικά σας γούστα να προσφέρουμε κάτι που να μην αντάξιο τού επιπέδου σας;”, τού απάντησε. Τότε ο χοντρός χαμογέλασε, προσποιούμενος συμπάθεια. “Άσε, να βγάλω ένα από τα δικά μου, γιατί γαμώ το φελέκι μου έχω πάθει από προχθές και μια φαρυγγίτιδα”, χλεύασε ανάβοντας με ένα μεγάλο χρυσό αναπτήρα το πούρο. 

     “Επιτρέψτε μου να σάς συστήσω μεταξύ σας, αν και υποθέτω, ότι σίγουρα κάποιοι από εσάς θα αναγνωρίζουν τον ένα ή τον άλλον από την φυσιογνωμία, αφού δεν είσθε καθόλου τυχαία μέλη της κοινωνίας μας ”, είπε στην συνέχεια ο οικοδεσπότης. “Εμένανε, για να με αναγνωρίζει κάποιος, πρέπει νάχει κάνει τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια φυλακή", χλεύασε ξανά ο χοντρός με την εντύπωση, ότι έτσι έδινε αξία στον εαυτό του, πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των υπόλοιπων”. “Μην προτρέχετε”, κύριε Χλαπάτσα”, είπε χαμογελαστός ο οικοδεσπότης, προσθέτοντας χαριτολογώντας “Ο καθείς στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες”. “Εγώ κάνω πρόγευμα μόνο με κονιάκ”, πέταξε την επόμενη μπαρούφα ο χοντρός, περιμένοντας μάταια, ότι κάποιος θα γέλαγε."Γελάτε ρε!", ψιλοφώναξε. "Τρεις μέρες θα πρέπει να την βγάλουμε εδώ μέσα μαζί. Τι, θα μού το παίζετε τις τεθλιμένες χήρες; Εγώ παραμένω στο πρόγραμμα καπετάνιο, μόνο επειδή έχεις φέρει το τάβλι. Και μην περιμένει κανείς να πιάσω καμιά τράπουλα, από αυτές που φέρατε δω. Άμα την σημμαδέψω, κάποιο μάτι θα με πάρει. Άλλοι επτά νομάτοι είν δω μέσα". Τότε φάνηκε να σηκώνεται ενόχλημενος ένας από τούς συμμετέχοντας. Ήταν λεπτός ξερακιανός και φορούσε στρογγυλά γυαλιά με λεπτό σκελετό. "Κάτσε ρε ντόκτορξανά κάτω", πρόσταξε ο χοντρός. Ακόμα δεν ξεκινήσαμε και έχω αρχίσει να βαριέμαι". Απευθυνόμενος σε αυτόν τού σηκώθηκε, τού είπε με στόμφο, "Την επιταγή σου, ρε! Την επιταγή σου την παίζεις μονά ζυγά, ρε;".

     "Χαλαρώστε, κύριε Χλαπάτσα", είπε με χαμόγελο ο οικοδεσπότης. "Λοιπόν, ξεκινάω από δεξιά προς τα αριστερά. Πρώτος κάθεται ο κύριος Φίλιππος Λυγουρέζος. Διευθυντής της Τραπέζης Υποθηκών. Μετά είναι ο κύριος Μάνος Χορίδης, μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου. Στην συνέχεια ο κύριος Διονύσιος Μπαρόβης, διευθυντής τής Εταιρείας Παραγωγής Τσιμέντων και Χάλυβα. Μετά κάθεται ο κύριος Πάρης Κουρέβης, αντιπρύτανης του πανεπιστημίου και τακτικός καθηγητής στην Έδρα Μαθηματικών, ο επόμενος είναι ο κύριας Βενιαμίν Κουδούνης, διευθυντής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων τής Κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, στην συνέχεια κάθεται ο κύριος Μάνθος Χωριατίνης, καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και τέλος ο κύριος Βλάσης Μελίδης, ο αγαπητός μας μουσικοσυνθέτης και στιχουργός. Α, ναι. Και ο κύριος Χαρίλαος Χλαπάτσας. Μα τον γνωρίσατε κάπως ήδη. Είναι αυτός που ελέγχει όλη την νυκτερινή ζωή στη χώρα, συμπεριλαμβανομένου και του Καζίνου στο ρετιρέ τού κτηρίου τής Βουλής. Όπως και να το κάνουμε,  είναι το μεγαλύτερο αστέρι στον τομέα του και θεωρείται άνθρωπος εξαιρετικών ικανοτήτων”. “Ποια νυκτερινή ζωή;”, χλεύασε για τρίτη φορά ο χοντρός. “Τα καλύτερα γίνονται μέρα μεσημέρι. Κλάνουνε μαλλί, όταν με νοιώθουνε να πλησιάζω, σας λέω. Τέσπα!”.

 

3. ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ: ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΩΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. ΕΝΝΕΑ ΚΟΚΟΒΙΟΙ ΣΤΟ ΔΟΚΑΝΟ

 

    

     "Άντε θείο, ρίχτα να τελειώνουμε", είπε ανυπόμονα ο Χλαπάτσας, στρεφόμενος προς τον αρχιστράτηγο. “Γουστάρω να παίξω ένα ταβλάκι τον μαθηματικό μετά. Βγάζουνε βοϊδοσχολεία και νομίζουνε, ότι ξέρουνε να μετράνε. Εδώ ρε, στο τάβλι θα αποδείξεις αν ξέρεις μέτρημα, κούκλε. Και άκου μάστορα, εγώ δεν το κάνω εδώ πέρα για τα λεφτά. Το κάνω για τον στρατό και μόνο. Αν πάγαινα τρεις μέρες στο Μόντε Κάρλο, θα γύριζα με ένα τσουβάλι ασήμι, να ούμε. Εγώ όμως χρωστάω υποχρέωση στον στρατό. Στρατός και πάλι στρατός, ρε. Όταν πήγα φαντάρος στην Πτολεμαΐδα η μάνα μου χήρα, είχε άλλα τέσσερα από πίσω. Τι λεφτά να μού στείλει, η άφραγκη; Όμως μου έφεξε, ρε μάγκες. Με βάλανε σιτιστή όλου τού στρατόπεδου. Όταν πάγαινα να ψωνίσω, τα μισά λεφτά τα έριχνα στην τσέπα. Εκεί να δεις ζωή και κότα τα βράδια στα μπαρ. Πέφτανε όλες ρε σας λέω στα πόδια μου. Εγώ στο στρατό χρωστάω, ρε. Γι αυτό θα μπω μέσα στα κόλπο εδώ. Όλα θα τα δώκω εδώ. Όλα”.

      Στην συνέχεια στρεφόμενος προς τον οικοδεσπότη ο Μπαρόβης, διευθυντής στα τσιμέντα, τού υπέβαλε μια ερώτηση.”Με συγχωρείτε πολύ, επιτρέπετε να βγάλω τα παπούτσια μου; Τα αγόρασα προχθές και ακόμη είναι στενά”. “Μα βεβαίως κύριε Μπαρόβη”, τού απάντησε αυτός. “Επιθυμούμε εδώ να κάνετε την παραμονή σας όσο πιο άνετη μπορείτε στην διάρκεια των τριών ημερών τής συμμετοχής στο πρόγραμμα”. Τότε έβγαλε τα μαύρα λουστρίνια που φορούσε, οπότε πετάχθηκε ξανά έξαλλος ο Χλαπάτσας. “Από πότε έχεις να πλύνεις τα πόδια σου ρε βρωμίλο; Φόρα τα αμέσως ξανά. Και μην τολμήσεις να πατήσεις σε κανένα μαγαζί μου. Θα σε πετάξουν οι γυναίκες έξω, οπότε στην εξώπορτα θα σε παραλάβουν οι θυρωροί, για να σου περάσουν ποδόλουτρο με νταβανόβουρτσα, κόπρε. Και κάτι ακόμη. Στα μαγαζιά μου βασιλεύει η καθαριότητα και η τάξη. Είμαι πολύ ευαίσθητος και στις κλανιές”. Τότε στράφηκε προς τον δικαστή Χορίδη και τού είπε: “Άκου μωρή κλασομπανιέρα, ένα τραβέλι κατά τύχη μού είπε κάποτε, ότι κλάνεις πολύ. Όταν σούρθει θα πηγαίνεις εκεί στην γωνία να τις αμολάς, για να μην σου περάσω φελό. Και κοίταξε Βλάση”, είπε στρεφόμενος προς τον μουσικοσυνθέτη, "όταν κλάνει ο κύριος στην γωνία, εσύ θα τραγουδάς το Γαρύφαλα σκορπώ, για να ηρεμάω. Και έτσι επειδή είμαι άνθρωπος με κατανόηση, τράβα Νιόνιο να πλύνεις τα πόδια σου στο λουτρό, και βγάλτα τα ρημάδια. Πού ήρθες ρε Νιόνιο; Στο τρύγο να πατήσεις σταφύλια, για να φτιάξεις κολώνιες μια έξω, να ούμε”; Στην συνέχεια είπε βλοσυρός ο οικοδεσπότης: Λυπάμαι αλλά εδώ που βρίσκεσθε, δεν υπάρχει καμία βρύση. Και όπως διαπιστώνετε ολόγυρα, δεν υπάρχει ούτε εμφιαλωμένο νερό, για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο, που αφορά το πρόγραμμα”. “Και τι θα πίνουμε ρε μπάρμπα τρεις μέρες εδώ μέσα, το νερό από τον ρυάκι στον πίνακα πάνω στον τοίχο; Αν δεν δίνατε ρε μπαγάσες τα τετρακό, τώρα θα έφευγα”, φώναξε ο Χλαπάτσας. 

    "Έφτασε η ώρα να μπούμε στην ουσία τού προγράμματος", είπε ο στρατηγός. "Σάς παρακαλώ, ακούστε με με προσοχή, μετά ευχαρίστως θα δεχθώ και θα απαντήσω στις ερωτήσεις σας. Το υπουργείο μας κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών έχει αποκτήσει μετά από συστηματική προσπάθεια μια πολύ δυνατή ομάδα ερευνητών. Άνθρωποι, που δεν διακρίνονται μόνον για το φρόνημα και την υψηλή επιστημονική κατάρτηση, αλλά είναι στην κυριολεξία πρωτοπόροι στην έρευνα σε παγκόσμια επίπεδο. Στην έρευνα απαιτείται έμπνευση και φαντασία, εάν αυτή αποσκοπεί να είναι πρωτοπόρα. Δεν είναι τόσο καθοριστική η βαθμιαία πραγματοποπίησυ των στόχων, που αυτή κάθε φορά θέτει. Αρκετοί είναι αυτοί, που μπορούν να εξελίξουν κάποιες ιδέες, άσχετα πόσο μεγάλη μπορεί να είναι είναι η πρόκληση τής τεχνολογικής της πραγματοποίησης. Πρωτοποριακή τεχνολογία που εξασφαλίζει οπλικά προτερήματα στην αντιμετώπιση επιβουλών, σημαίνει πριν από κάθε τι πρωτοποριακές στοχεύσεις. Ακολουθώντας συνεχώς μια απλή βελτιστοποίηση των υπαρχόντων συστημάτων, καταλήγουμε όπως τα μερμήγκια που μαζεύουν τροφή για τον χειμώνα. Τα τεχνολογικά άλματα οφείλουν να ξεπερνούν ως στόχοι την εγκλωβισμένη στα συνήθη δύναμη των προβολών μας. Στηριγμένη σε μια στρατηγική ανατροπή των ιδεών και των ορίων περί εφικτού κατάφερε να εξελίξει η ερευνητική μας πτέρυγα το απόλυτο υπερόπλο, που μάς εξασφαλίζει την πλήρη κυριαρχία στην μείζονα περιοχή τής χώρας μας. Πρόκειται για ένα νέο πυραυλικό σύστημα, που βρίσκεται χρόνια μπροστά από την φαντασία αυτών, που επιβουλεύονται την χώρα μας. Κάθε σύγχρονο όπλο στηρίζεται σε ένα ισχυρό λογισμικό. Οι ερευνητές μας ξεκίνησαν από την αρχή, ότι κάθε λογισμικό αυτοματοποίησης, που στηρίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη, δεν μπορεί, παρά να περιορίζεται από τα όρια, στα οποία μπορεί να φθάσει ο όποιος μηχανισμός. Όμως η τελειότερη συσκευή είναι οι συνάψεις των νευρώνων, που χαρίσθηκαν στα ανθρώπινα όντα. Αυτά δεν περιορίζονται μόνον εντός τού ανθρώπινου εγκεφάλου. Κύτταρα με ψυχονοητικές λειτουργίες υπάρχουν επίσης στην καρδιά και το στομάχι. Πείτε μου λοιπόν αγαπητοί κύριοι: Ποιος σύστημα είναι αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα χείμαρρο πυραύλων, τις επιλογές των οποίων ρυθίζει δίπλα στην λογική επίσης η έμπνευση και η διαίσθηση; Μια έμπνευση, που παρακάμπτει κάθε άλλο στόχο, επικεντρωμένη σε ένα στόχο, που κυριολεκτικά την εμπνέει, μπορεί να κατευθυνθεί σε αυτό που είναι το σημαντικότερο όλων των άλλων, χωρίς να φαίνεται εκ των προτέρων η σημασία του. Ή, ένα λογισμικό, που αξιοποιεί και την διαίσθηση, μπορεί ίσως να προλάβει κάθε ύπουλα κεκαλυμμένο σχέδιο τού αντιπάλου. Φυσικά, η λογική πάντοτε θα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο και αυτή μπορεί να τεθεί σε κίνηση πολύ αποτελεσματικά από την τεχνητή νοημοσύνη. Δείξτε μου όμως σάς παρακαλώ μια μηχανή, που μπορεί να φτιάξει μια ποιητική συλλογή, αντάξια των έργων ενός μεγάλου ποιητή, ή να αισθανθεί την λαχτάρα μιας μητέρας στο κρεββάτι τού νοσοκομείου, την στιγμή που διαισθάνεται ότι έρχεται, χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως το παιδί της, για να τής δωρήσει παρηγοριά. Να που βρίσκεται λοιπόν η υπεροχή, που δεν είναι σε θέση να φαντασθεί καν ο αντίπαλος. Πως όμως μπορούμε να φτιάξουμε μια μηχανή, που να εμπνέεται και να διαισθάνεται, αξιότιμοι κύριοι. Δεν είναι δυνατόν, δεν είμαστε θεοί. Όμως αυτό που καταφέραμε στο τμήμα ερευνών του υπουργείου είναι να συνδέσουμε επιτυχώς το ανθρώπινο λογισμικό με την τεχνητή νοημοσύνη οργανικά στα πλαίσια ενός επαναστατικά πρωτοποριακού ηλεκτρονικού υπολογιστή. Και ως είναι επόμενο, δεν θα προσαρμόσουμε το ψυχονοητικό δυναμικό ενός τυχαίου ανθρώπου σε μια τεχνολογία, που μάς κόστισε πακτωλό χρημάτων και ερκετά έτη ερευνών του καλύτερου επιστημονικού δυναμικού μας. Γι αυτό τον λόγο ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΣΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΞΙΟΤΙΜΟΙ ΚΥΡΙΟΙ”. 

      Άπαντες οι παρευρισκόμενοι είχαν μείνει στην κυριολεξία άφωνοι και καθηλωμένοι. Με μια εξαίρεση. Τον πάντοτε πολυπράγμονα Χλαπάτσα. “Τι κοιτάτε ρε σαν Χαϊβάνια;”, φώναξε. “Ο άνθρωπος έχει δίκιο και μια χαρά μάς τα είπε. Ναι, πρέπει να βυσματώσουμε την μηχανή στον άνθρωπο και τον άνθρωπο στην μηχανή. Με τη διαφορά, ότι αυτά που ψάχνουνε ένα σωρό μαντραχαλαίοι στο υπουργείο, εγώ τα έχω εφαρμόσει με φοβερή επιτυχία εδώ και πάνω από δυο χρόνια. Δεν πα να έχω είκοσι καμπαρέ, εγώ τη γυναίκα μου την υπεραγαπώ. Από τότε όμως που βγήκανε οι δονητές, η κυρία το έμαθε και πήγε και αγόρασε ένα σαν υπερωκεάνιο. Τι να σε κάνω εσένα ρε παραμύθα στα πενήντα τριά σου, μου είπε, με το μακαρονάκι στο βρακί σου; Δες εδώ το παπόρι, που είναι και ατμοκίνητο, άνθρωπε κουνούπι! Εγώ όμως την βρήκα την λύση και την αποστόμωσα την κυρία. Πήγα στον ράφτη, που μου ράβει σώβρακα και του είπα: Πόσα θες ρε μαγκίτη, για να μού προσαρμόσεις αυτήν την νταλίκα με πέντε λάστιχα, που βάζεις στα σώβρακα; Πάρτα ρε μεγάλε. Χαλάλι σου. Γουστάρω όμως το σύστημα να είναι σταθερό και να σαρώνει. Σού λέω ο σκοπός είναι ηθικός μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Τον γάμο μου πάω να σώσω ρε, δεν κάνω πειράματα εκτός οικίας. Πάω λοιπόν μετά στο σπίτι, φοράω το αεριοθούμενο και λέω στην λεγάμενη: Έλα δω μωρή. Τώρα θα έχεις και τα αμπέρια και τα χάδια. Μετά η κυρία τρελάθηκε. Μου λέει, τι ήταν αυτό ρε μεγάλε; Με ανέβασες πολύ, σού λέω. Άμα λάχει δώσε μου τώρα και τις βίδες από το σύστημα, να τις καταπιώ. Είπαμε. Μηχανή και άνθρωπος μαζί βυσματωμένοι, είναι το μέλλον τής ανθρωπότητας.

      Με την μελλοντολογική ανάλυση τού χλαπάτσα γέλασε μόνον ο στρατηγός. Οι υπόλοιποι έδειχναν με τούς μορφασμούς τους θυμωμένοι. Ο Μπαρόβης δεν άντεξε και οδηγήθηκε σε έκρηξη. “Τι μάς κουβαλήσατε αυτό το αντικοινωνικό κουμάσι εδώ πέρα”, φώναξε. “Εγώ θα τα βγάλω τα παπούτσια, θέλει δεν θέλει ο αγριάνθρωπος. Έχω τρελαθεί ενδιάμεσα. Νομίζετε, ότι επειδή αυτός ο αλητήριος είναι βλήμα, ότι μπορεί να λειτουργήσει και σε μοντέρνα οπλικά συστήματα”, συμπλήρωσε οργισμένα βγάζοντας τα παπούτσια του. “Και εσένα σε επιλέξανε ρε βρωμοποδαρά επειδή παράγεις δηλητηριώδη μπόχα, ικανή να εξοντώσει ακόμα και ελέφαντες. Εγώ είμαι βλήμα ρε χάχα; Εγώ είμαι κανόνι!”, τού φώναξε ο Χλαπάτσας. “Ηρεμείστε παρακαλώ” έκανε έκκληση ο στρατηγός. “Ο κύριος Χλαπάτσας είναι αποδεδειγμένα ο λιγότερο επιθετικός μεταξύ υμών. Είναι αυτονόητο, ότι για να συνδεθεί κάποιος οργανικά με ένα οπλικό σύστημα, πρέπει οι συνάψεις του να παράγουν επιθετικότητα. Εσείς δεν είσθε κύριε Μπαρόβα, στην χαλυβουργία τού οποίου βρήκαν βασανιστικό θάνατο τριάντα δυο εργαζόμενοι, επειδή δεν φροντίσατε να εφαρμοσθούν τα δια νόμου απαραίτητα μέτρα ασφαλείας; ¨Η μήπως δεν ήταν ο κύριος Χορίδης μεταξύ άλλων, που σάς απάλλαξε μετά στο Ανώτατο Δικαστήριο μέσω χρηματισμού; Για την γούνα τού καθενός από εσάς υπάρχουν πολύ χοντρά ράμματα με καραβόσκινο. Μήπως επιθυμείτε να συνεχίσω; Θυμάστε την δολοφονία τής ιερόδουλης προ διετίας με καψίματα τσιγάρου; Σωπάστε λοιπόν. Ο κύριος Χλαπάτσας είναι ο λιγότερο επιθετικός από όλους εσάς. Μόνο που έχει την ιδιότητα να εκδηλώνει την επιθετικότητά του χωρίς έντεχνο κάλυμμα”, είπε ο στρατηγός, με τόνο, σαν να εξηγούσε σε φαντάρους μετά πόσα δευτερόλεπτα μπορούν να κρατήσουν μια χειροβομβίδα, όταν αφαιρεθεί η περόνη. “Γαμώ το φιλότιμό μου”, είπε με προσποιητά αθώο ύφος ο Χλαπάτσας, “εγώ μόνο τρία συμβόλαια θανάτου έχω στην πλάτη μου. Και άμα λάχει είμαι ο τιμιώτερος όλων. Πλήρωσα στους εκτελεστές αυτά που συμφωνήσαμε μέχρι και την τελευταία δεκάρα”.

     “Λοιπόν κύριοι”, συνέχισε ο στρατηγός, “η διαμονή σας σε αυτόν τον χώρο κατά την διάρκεια των τριών ημερών τής παραμονής σας θα βιντεοσκοπηθεί, ώστε να αναλυθεί εκ των υστέρων από την ομάδα ειδικών ψυχολόγων τού επιτελείου. Κατά την διάρκεια τής παραμονής σας θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε μια πρόκληση. Ο τρόπος που θα αντιδράσετε σε αυτήν την πρόκληση θα κρίνη την επιλογή ενός από εσάς, ως τού πλέον ικανού, με στόχο την σύνδεσή του στο πυραυλικό σύστημα με τον κωδικό “Κρανιακός Εξολοθρευτής”. Στον νικητή αυτής της διαδικασίας, θα καταβάλεται μηνιαίως επί μια τετραετία το ποσόν μισού εκατομμυρίου, ως αμοιβή για την σύνδεσή του. Αυτή θα γίνει μέσω της προσαρμογής ενός ηλεκτρονικού πλακιδίου ελαχίστων διαστάσεων μεταξύ υποδόριου και κρανιακών οστών. Η πλακέτα αυτή έχει επιφάνεια τρία επί τρία χιλιοστά του μέτρου και πάχος μόλις 0,2 χιλιοστά. Τα πειράματα έδειξαν αυτή ότι είναι συμβατή, χωρίς να προκαλεί την παραμικρή παρενέργεια στον δέκτη. Οι συχνότητες, που αυτή εκπέμπει, βρίσκονται αρκετά πέραν των συχνοτήτων, που μπορούν να επηρεάσουν ένα άνθρωπο. Ο δέκτης δεν χρειάζεται να προβεί σε καμία ενέργεια. Το μικροηλεκτρονικό λειτουργεί αυτόνομα. Επιλέγει συχνότητες που παράγουν κάποιες συνάψεις και τις μεταφέρει στο σύστημα. Τα υπόλοιπα αφορούν το σύστημα και μόνον”, πρόσθεσε.

     “Η πρόκληση στην οποίαν θα κληθείτε να ανταποκριθείτε είναι η εξής”, συνέχισε ο στρατηγός. Στο χώρο αυτό, όπως ήδη θα έχετε παρατηρήσει, δεν υπάρχει τίποτε φαγώσιμο και πόσιμο. Πλην όμως, η σιδηρά ντουλάπα, που βρίσκεται δίπλα στο ράφι με το στερεοφωνικό, είναι ψυγείο. Μέσα περιέχει άφθονα εδέσματα και ποτά. Μέχρι και γαλλική σαμπάνια έχει τοποθετηθεί εκεί. Όπως βλέπετε στην πόρτα της υπάρχει ένας μηχανισμός με πέντε ροδέλες. Η πόρτα ανοίγει με ένα εξαψήφιο νούμερο. Το γύρισμα μιας ροδέλας στον επόμενο αριθμό διαρκεί τρία δευτερόλεπτα. Το άνοιγμα τής πόρτας στην συνέχεια απαιτεί ένα δευτερόλεπτο. Μέχρι την επόμενη προσπάθεια θα παρέλθει ένα δευτερόλεπτο ακόμη. Οπότε για την δοκιμή των 99.999 πιθανών περιπτώσεων, σε περίπτωση που θα χρειασθεί να δοκιμασθούν όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί, θα απαιτηθούν το πολύ 99.999 επί 5 δευτερόλεπτα. Εάν διαιρέσετε το γινόμενο με 3.600, που είναι τα δευτερόλεπτα μιας ώρας και μετά με 24 ώρες, που διαρκεί μια ημέρα, το αποτέλεσμα είναι μόλις δυο και μισή ημέρες. Εάν δεν είσθε βεβαίως τυχεροί, ώστε να σχηματισθεί ο συνδυασμός γρηγορότερα. Μην φοβάσθε. Κάθε μέλος των ειδικών δυνάμεων τού στρατού έχει υποβληθεί σε ανάλογη δοκιμασία. Εμένα κατά την εκπαίδευσή μου με άφησαν σε ένα βραχώδες βουνό για τρεις ημέρες χωρίς εφόδια μόνο με ένα μαχαίρι. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ένστικτο επιβίωσης αυξάνει κατακόρυφα την εφευρετικότητα. Βρήκα δυό φίδια και τα σκότωσα με μια μεγάλη πέτρα. Ήπια το αίμα τους και τα έφαγα. Σάς διαβεβαιώ, ότι μετά από αυτήν την δοκιμασία βγήκα με μια μεγάλη αυτοπεποίθηση.. Γνώριζα, ότι μπορώ να επιβιώσω μέσα σε κρίσιμες καταστάσεις. Βεβαίως, όποιος από εσάς φοβάται αυτήν την πρόκληση, μπορεί ευχαρίστως να το δηλώσει και να αποχωρήσει από τον χώρο αμέσως. Σε μια τέτοια περίπτωση, η μικροψυχία που τον διακρίνει, δείχνει εκ των προτέρων, ότι είναι ακατάλληλος για να συνδεθεί με ένα οπλικό σύστημα”.

     Πρώτος αντέδρασε ο Χλαπάτσας. "Κοτούλες μου", είπε με προειδοποιητικό ύφος, "μην τολμήσει να την κάνει από δώ μέσα κανένας. Πετά από αυτά που γνωρίζουμε, εάν φύγει κάποιος, στην έξοδο τον περιμένει το φέρετρό του". "Μα τι λέτε, κύριε Χλαπάτσα" είπε με προσποιητή απορεία ο στρατηγός. "Έλα ρε μεγαλε", τού απάντησε ο Χλαπάτσας. "Ο πρώτος που θα χύνει μαύρο δάκρυ στην κηδεία του, θα είσαι εσύ. Για να μην σού πω, ότι θα βγάλεις και τον επικήδειο".

 

 

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ.