Η ΚΑΤΑΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

 1. ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΥΛΟΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΔΙΟΧΕΤΕΥΟΝΤΑΙ

Ζούμε σε εποχή τεραστίων ανακατατάξεων στην διεθνές προσκήνιο, οι οποίες εκδηλώνονται - όχι απλώς με εντυπωσιακό - αλλά με εκπληκτικό τρόπο. Ποιος θα μπορούσε πριν από μια δεκαετία να διανοηθεί την αναίρεση τής παγκοσμιοποίησης από τον πρόεδρο τών ΗΠΑ στο βήμα τού ΟΗΕ; Ή πριν ένα έτος, ότι θα ήταν δυνατόν η Χίλαρυ Κλίντον να δηλώσει, ότι προφανώς η Ρωσία δεν είχε ανάμιξη στην διαδικασία  τής εκλογικής της ήττας; Ή πριν δυο μήνες. ότι το δημοψήφισμα στα Σκόπια θα εξελισσόταν σε νίλα για τούς παραχαράκτες τής ιστορίας; Ή ότι η αριστερά στην Ευρώπη, η οποία επί δεκαετίες εκράδαινε τα λάβαρα τής εξέγερσης εναντίον τού κατεστημένου, θα μετατρέπετο στον πλέον φανατικό εκφραστή τής αντίδρασης ενάντια σε πάσα ουσιαστική κοινωνική αμφισβήτηση, παραδίδοντας την σκυτάλη τής επιβολής ριζοσπαστικών αλλαγών σε νέα δεξιά μαχητικά σχήματα;
    Η τρέχουσα διογκούμενη συγκυρία, η οποία κονιορτοποιεί το πεδίο τών τετριμμένων, υπερσκελίζει τα στερεότυπα, ρίχνοντας στο καναβάτσο την αναλυτική "δεινότητα" τόσο τών σοβαρών πολιτειολόγων, όσο και τών μόνιμων βλαχαδερών τής αυτόκλητης κοπυπαστικής "ενημέρωσης", τα οποία εστιάζονται στο να αναπαράγουν την ειδησεογραφική καταγραφή τών πρώτων, προβαίνοντας όμως για λόγους σαθρού "γοήτρου" και αυτοεπαιρόμενοι σε διάνθιση με παχιά φρασεολογία, υβρίζοντας με βάναυσο τρόπο όσους ένεκα τού πασατέμπου τολμούν να παρακολουθούν τα γραφόμενά τους μέσω χαρακτηρισμών τού τύπου "λωβοτομημένοι μου" ή και ακόμη πλέον εκχυδαϊσμένες εκφορές. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που κάποιοι εξ αυτών αυτοανακηρυσσόμενοι σε χαλίφηδες στη θέση τού χαλίφη, διεκδικούν για πάρτη τους το μέτρο να αποφαίνονται ποιες σελίδες ανήκουν στον "πατριωτικό" χώρο και ποιοι κοσκινίζουν διαδικτυακό τραχανά. Με αποτέλεσμα άνθρωποι με τεράστια προσφορά στην μπλογκόσφαιρα, οι οποίοι δημιούργησαν ενδιαφέροντες χώρους διαφώτισης και διαλόγου, να συμμαζεύουν σιγά - σιγά τα υπάρχοντά τους, βλέποντας τον πέριξ αυλόγυρο να ναρκοθετείται με κοπριά τών εσώψυχων.
    Η ζωή όμως προχωρεί πέραν, άνωθεν και ανάμεσα στούς πηχυαίους ειδησεογραφικούς τίτλους τού κάθε επαγγελματία γκροσίστα τής ενημέρωσης, ο οποίος έχει κληθεί στα πλαίσια τής πέμπτης εξουσίας με την σημερινή της ηλεκτρονική μορφή, να διαμορφώνει τήν "κοινή" γνώμη και να καθορίζει ποια είναι η "αλήθεια" στις οθόνες τών υπολογιστών, οι οποίες βαθμηδόν αντικαθιστούν τής οθόνες τών τηλεοράσεων. Όπου οι αυτόκλητοι αστέρες τής διαδράσεως αναπαράγουν μια από τα ίδια με τούς προηγούμενους, χωρίς να δύνανται να κατανοήσουν. ότι το ξεσκέπασμα τού κοινωνικού μύθου απαιτεί επίπονη αφοσίωση ζωής, η οποία δεν είναι δυνατόν να προσμετράται από τα κοπάδια τών ποντικιών, τα οποία μπορεί να εισέρχονται σε ένα ιστότοπο.
    Ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να διαπιστώσει, ότι κάποιοι, που έχουν αποφασίσει να παρέμβουν ενεργώς, συστηματικώς και αποτελεσματικώς στην αλλαγή βασικών δεδομένων, συνιστούν συλλογικά κοινωνικά υποκείμενα, τα οποία βαθμηδόν συνθέτουν - συχνά με ανεπαίσθητο τρόπο και πέρα από φαιδρές τυμπανοκρουσίες - τούς δικούς τους διαύλους διαφωτίσεως και τις δομές προωθήσεως τών πολιτικών παρεμβάσεων στην βάση τής κοινωνίας και στην Ελλάδα. Αυτοί δεν είναι ούτε κομματόσκυλα, ούτε προλετάριοι τού κουτσούμπα, ούτε επίδοξοι μεγαλόσχημοι κολοκοτρωναίϊκοι σουγιάδες, ούτε εμπαθείς προσκολλημένοι σε παρωχημένα ιδεολογικά σύνδρομα, αλλά επαγγελματίες με όλη την σημασία τού όρου. Παρ' όλες όμως τις φιλότιμες και καθόλα αξιόλογες και αποδοτικές προσπάθειές τους, ζωτικά ανεκπλήρωτο παραμένει ακόμη το ζητούμενο, ότι δεν είναι δυνατόν να συσταθεί προοπτική χωρίς συγκεκριμένο αναλυτικό - θεωρητικό υπόβαθρο.
   Βεβαίως, η αναζήτηση κοινωνικών θεωριών στα κατά καιρούς ιδεοληπτικά φληναφήματα τύπου μαρξισμού, λενινισμού, ναζισμού και τα τοιαύτα, που κατά καιρούς σερβιρίστηκαν προς μαζική κατανάλωση και κοινωνικό αποπροσανατολισμό είναι ολοσχερώς αφελής. Βαρβάτοι παρεμβατικοί χώροι, οι οποίοι διαθέτουν δυναμισμό, οργάνωση, ιστορία, μηχανισμούς θεωρητικής επεξεργασίας και αποκρυστάλλωσης στοχεύσεων, συμφώνως προς τις εκτιμήσεις και την εμπειρία τού γράφοντος, θα ήταν αφελές και τουλάχιστον αντιπαραγωγικό, άν όχι μοιραίο, εάν δημοσιοποιούσαν την σύσταση, τίς δραστηριότητες και τις στοχεύσεις τους. Ο αντίπαλος δρα κεκαλυμμένα με κάθετα οργανωμένο σύστημα ιερατείων και αποκρυφιστικών μυστικιστικών εταιρειών, η έκφραση τών οποίων στην επιφάνεια τών δρώμενων περιορίζεται κυρίως σε δήθεν "ανθρωπιστικές" λέσχες, λόμπυ σεξουαλικώς ανωμάλων, μπουλούκια αγομένων αγανακτισμένων, συλλόγους διαστροφικού "μοντερνισμού", κομματικούς σχηματισμούς, θρησκοληπτικές σέκτες,  κογκλάβια τραπεζών και πολυεθνικών εταιριών (μη εξαιρουμένων αυτών τών μέσων μαζικής εξοντώσεως) δεξαμενές σκέψης κακουργηματικών ανεγκεφάλων, "ακαδημαϊκά" κατεστημένα και τραστ "ενημέρωσης". Ενώ οι στρατιές μυστικών πρακτόρων, οι μηχανισμοί επωάσεως στελεχών για τα καρτέλ, το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, τελετουργικών ιεροεξεταστών και στελεχών ερεύνης καταστροφικής τεχνολογίας παραμένουν σχολαστικά αθέατες. Κάθε σοβαρή ομάδα, η οποία έθεσε ή θέτει ως στόχο, να αντιπαλέψει τα σχέδια τού συρφετού τών αποκρυφιστών, είναι επόμενον να θεωρεί τελείως επιζήμια πάσα αποκάλυψη τής θεωρητικής της δομής, ως δομημένο συγκρότημα.
    Η προηγούμενη διαπίστωση όχι μόνον δεν αναιρεί, αλλά καταδεικνύει την σκοπιμότητα να διοχετεύονται σε τελείως επιλεκτική βάση κάποιες αποκαλύψεις στην δημοσιότητα, οι οποίες προάγονται από συγκεκριμένες επιγνώσεις τών θεωρητικών δεξαμενών αυτών τών ομάδων. Αυτές δεν απευθύνονται στις πλείστες τών περιπτώσεων προς κάποιο μέσο και ανώνυμο κοινό. Τελικοί αποδέκτες τους είναι ευαισθητοποιημένοι καλοθελητές - κυρίως ευρισκόμενοι σε άλλους, αλλα σημαντικούς γεωγραφικούς χώρους από τις συνεκτικές ομάδες παρεμβάσεων, οι οποίοι συλλαμβάνοντας αυτά τα αποσπασματικά μηνύματα. είναι σε θέση να προβούν σε διαφώτιση ευρύτερων συνόλων, μέσω τής σύνθεσης αυτών τών δεδομένων με δικό τους τρόπο.
    Αυτό δηλαδή, το οποίον προσλαμβάνει ο καθημερινός άνθρωπος ως υποτιθέμενο πλήρες θεωρητικό οικοδόμημα, είναι μόνον ένα μικρό μέρος τού θεωρητικού υποβάθρου, το οποίον διαρρέουν σκοπίμως στην δημοσιότητα αμφότερα τα συνεκτικά στεγανά, έκαστο προς τις σκοπιμότητές του, Σκοπιμότητες, οι οποίες είναι εκ προοιμίου αντικρουόμενες. Πέραν όμως τών συνασπισμένων μηχανισμών υπάρχουν και δρουν ταυτοχρόνως και οι ιδιώτες. Περί αυτών ουδείς δύναται να ισχυρισθεί, ότι αυτοί σε όλες τις περιπτώσεις διαθέτουν περιορισμένη νοημοσύνη, χωρίς να είναι εις θέσιν να "δημιουργήσουν" ή να προσαρτήσουν γνώση και να επεξεργασθούν και να δομήσουν θεωρία. Πέραν τού ζητήματος τής δυνατότητος προσβάσεως εκάστου καλοθελητού σε αρχεία καταγραμμένης γνώσεως, όπως οι βιβλιοθήκες και τα βιβλιοπωλεία - παρά την συστηματική απόκρυψη και καταστροφή διαφόρων συγγραμμάτων - η οποία είναι αυτονόητα δεδομένη, επί τού προκειμένου τίθεται ακόμη ένα πολύ ιδιαζούσης σημασίας ζήτημα: Η θεωρία, ως συστηματική σύνθεση πληροφορίας και νοητική επεξεργασία αυτής, σχετίζεται αμέσως με τα πεδία πληροφορίας. Η πρόσβαση σε αυτά συνιστά διαδικασία πέραν τών συμβατικών μηχανιστικών ερμηνειών. Παρόλο που κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε συνήθως ασυναίσθητο δούναι και λαβείν με αυτά, η δυνατότητα να αξιοποιεί κάποιος με συστηματικό τρόπο αυτά που αποκομίζει από εκεί, ή ακόμη περισσότερο η δυνατότητα να μπορεί συνειδητά να παρεμβαίνει σε αυτά ή να προσλαμβάνει από αυτά ερεθίσματα συνιστά δώρημα. Ως συνήθως η αξιοποίηση ενός ταλάντου προϋποθέτει άσκηση και καλλιέργεια. Χαρισματικοί και καλλιεργημένοι άνθρωποι αντλούν ή πριμοδοτούνται από τα πεδία πληροφορίας με γόνιμο γνωστικό πολτό, τον οποίον με την έφεση που διαθέτουν επεξεργάζονται, προάγοντες κάποιες φορές πρωτοποριακά αποτελέσματα. Αυτούς τούς πρωτοπόρους "προφήτες" τής ανεπαίσθητης καθημερινής εμπνεύσεως και τα πονήματά τους κυνηγούν τα λαγωνικά εξεύρεσης γνωστικού υλικού τών θεωρητικών επιτελείων τών συνασπισμένων ομάδων. Αυτοί γνωρίζουν, ότι η άνωθεν Χάρις φροντίζει να εκδηλώνεται στην σφαίρα τού ανεπάντεχου, άρα απαιτείται η προσεκτική συγκομιδή της. Η αρετή τών θεωρητικών επιτελείων συνίσταται στην συνέχεια, όχι μόνον να αξιολογήσουν το σύνολο τών πληροφοριών και τού υλικού, τα οποία συνάγονται, αλλά βάσει εκείνων τών δεδομένων, που θεωρούνται καταλυτικής σημασίας, να αποτολμήσουν οι ίδιοι το άλμα στα πεδία πληροφορίας, για να συνάγουν την μέθοδο, με την οποία θα μπορέσουν να διοχετεύσουν αυτό που κατείχαν ως αφηρημένη κλείδα προηγουμένως σε διαδικασία πραγματώσεως.
   Αυτή η διαδικασία, η οποία καλείται να αντιμετωπίσει την πρακτική συνωμοτικών συνασπισμών, δεν μπορεί παρά να προάγεται και η ίδια με καλυμμένη και αποκλειστική μεθοδολογία. Η δυνατότητα να επιχειρηθεί μια διείσδυση σε τέτοιου είδους συμβάντα προϋποθέτει έντονη εξοικείωση με την συνωμοσιολογία και όχι μόνον. Αυτή η περιοχή τής γνώσεως, η οποία δομείται και διαφυλάσσεται εντός ολιγαρίθμων παρεμβατικών ομάδων, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αποκλειστική θεωρία.
   Κατά κανόνα η μετάδοσις τής γνώσεως έχει εμπιστευτικό χαρακτήρα. Όμως πάντοτε η κωδικοποιημένη καταγραφή της επιτρέπει το προνόμιο τής διεισδύσεως σε επιλέκτους. Όταν ο Πλάτων π.χ., ως Πατέρας τής Μυστικής Γνώσεως διατείνεται, ότι "Η γνώσις επιφυλάσσεται δια τούς εναρέτους", πιστοποιεί ως εκπονήσας συγκεκριμένα συγγράμματα, ότι αυτά εμπερικλείουν συγκεκριμένο υψηλής αξίας γνωσιολογικό περιεχόμενο, το οποίον όμως είναι διασφαλισμένο από πρόσβαση φαύλων. Επ' αυτού καλούνται οι επιλεγμένοι από το πεπρωμένο ενάρετοι να ξεκλειδώσουν την γνώση αυτή, που με τον συγκεκριμένο τρόπο έχει αγκυρωθεί στο μέλλον, στον κατάλληλο τόπο, κατά τον κατάλληλο χρόνο. Την θεωρία, που συνάγεται κατ' αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Θεωρία Παρελθούσης Σοφίας.
   Φυσικώ τω λόγω, ως τρίτος τύπος θεωρίας είναι αυτός, ο οποίος προκύπτει από την συμβατική και άνευ επικαλύμματος ενασχόληση τών ιδιωτών. Σπουδή και έρευνα, εντρυφής ενασχόληση και αναζήτηση οδηγούν στον προσπορισμό δεδομένων, η αφαιρετική, συστηματική επεξεργασία τών οποίων οδηγεί σε επιγνώσεις, συμπεράσματα, γενικεύσεις, ταξινομήσεις και τεκμηριώσεις , οι οποίες υπό συνθήκες μπορούν να δομήσουν μια θεωρία. Επί τού προκειμένου πρόκειται περί συμβατικών θεωριών.
   Το μέγεθος τής εγκυρότητος τών θεωριών ποικίλει. Ενώ οι Θεωρίες Παρελθούσης Σοφίας εγείρουν το αίτημα απολύτου ισχύος, οι υπόλοιπες συνιστούν στις πλείστες τών περιπτώσεων λογικές κατασκευές, η επικύρωση τών οποίων διεξάγεται εντός τών εκάστοτε προσιτών πλαισίων, που εκάστη θεωρία καλείται να εφαρμοσθεί, ώστε να αποδώσει συγκεκριμένο αποτέλεσμα, στις πλείστες τών περιπτώσεων πρακτικώς αξιοποιήσιμο.
    Φρονώ, ότι για να έχει μια θεωρία το θεμιτό αποτέλεσμα, εκεί όπου το διακύβευμα είναι ζωτικό και η σύγκρουση που αυτό προάγει καθολική και οικουμενική, είναι σκόπιμο αυτή να συνιστά ταυτοχρόνως σύνθεση και τών τριών τύπων θεωριών που παρατέθησαν. Υπό αυτήν την έννοια το ερμηνευτικό σχήμα, με το οποίον θα επιχειρηθεί χειρισμός τής σύγχρονης πραγματικότητος είναι ορθό να δομείται κατ' αυτόν τρόπο.


Υπό επεξεργασία...