ΤΕΡΑΣ ΛΟΧ ΝΕΣ ΠΑΡΟΥ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. ΤΟ ΛΟΦΙΟ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΛΟΧ ΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Ενώ ήθελα στην συνέχεια αυτής τής πραγματείας να ασχοληθώ με τα εγκληματολογικής υφής στοιχεία τής υποθέσεως τού τέρατος, αυτό συνεχώς αναβάλλεται. Οι εκπληκτικές τομές τού ΕργΔημΕργ - σύμφωνα με τα ταπεινά μου κριτήρια - προσδίδουν διαστάσεις πέραν των όσων θα μπορούσα να αναμένω στο θέμα. Ομολογώ, ότι εξ αρχής είχα διαπιστώσει, ότι το θέμα αυτό έχει τεράστιες διαστάσεις. Διαστάσεις, που ξεπερνούν ποιοτικά τον χαρακτήρα μιας μεμονωμένης εγκληματικής ενέργειας ενός "λαθρομεταναστευτικού τέρατος" σε βάρος μιας βαναυσότατα κακοποιημένης εφήβου, με στόχο να τής κλέψει το κινητό τηλέφωνο, για να αγοράσει, όπως  "κατέθεσε" στο "ανακριτικό έγγραφο", "φάρμακα για την άρρωστη μητέρα του και στην συνέχεια σκέφτηκε, ότι ήθελε και να ασελγήσει σεξουαλικώς εις βάρος της". Σαν να λέμε τουτέστιν, ότι τα κίνητρα βιασμού προκύπτουν από συλλογισμούς και λογικές συνεπαγωγές.
Ποτέ όμως δεν έφθανε η φαντασία μου, όταν συνέγραφα το πρώτο μέρος αυτού τού θέματος, με στόχο να καταδείξω, ότι τα εγκληματολογικά στοιχεία, τα οποία είχαν δοθεί από κρατικούς φορείς - ή είχαν αφεθεί εντέχνως να "διαρρεύσουν" στην δημοσιότητα - ήσαν πλήρως αντιφατικά μεταξύ των, άρα επρόκειτο περί  άνωθεν στημένης σκευωρίας, ότι η όλη υπόθεση προσλαμβάνει τέτοιο τελετουργικό εύρος και βάθος.
Ιδιαίτερα η ανάρτηση τού Εργολάβου που προηγείται, εκτιμώ ότι καταρρίπτει πολλά στεγανά και αποτελεί αφορμή για ποιοτική επέκταση των ορίων τής προβληματικής μας.

Δεν αγνοώ διόλου - τουναντίον δικαιούμαι να ισχυριστώ - ότι συχνότατα εξήρα εδώ, πως το θρησκειολογικό, τελετουργικό επίπεδο συνιστά την βάση επί τού οποίου εδράζονται όλες οι εξελίξεις. Και οπωσδήποτε αυτό καταγράφεται με συγκεκριμένους τρόπους στην επιβολή των γεγονότων, όπως επί παραδείγματι η επιλογή ημερομηνιών, οι οποίες σχετίζονται με αριθμούς,στους οποίους οι επικυρίαρχοι αποδίδουν αποκρυφιστικές ιδιότητες. Η επιλογή τού αριθμού 11 έχει καταστεί υπό αυτό πρίσμα ενδιαμέσως περιώνυμος.
Ταυτοχρόνως όμως δεν απέκρυψα, ότι είμαι πραγματιστής και ότι αποδίδω μεγάλη έμφαση σε εκείνη την σφαίρα των φαινομένων, τα οποία καθίστανται αμέσως οφθαλμοφανή και χειροπιαστά - ή "προφανή" (profan = προσιτά στους "βέβηλους") συμφώνως προς την ορολογία των αποκρυφιστών. Η κυριότερη σφαίρα φαινομένων με οφθαλμοφανή και άμεση έκφανση, η οποία αφορά την ζωή μας, είναι η πολιτική. Φυσικά ακολουθούν πλείστες όσες άλλες, όπως η οικονομία, η οργάνωση των επιστημών, τής παιδείας, των θρησκευμάτων, των κοινωνικών ηθών, τής εθνικής άμυνας, των ΜΜ"Ε", μέχρι εν τέλει και τής μαγειρικής. Εάν συγκρίνουμε π.χ. την γαλλική με την ιταλική κουζίνα, θα διαπιστώσουμε δυο διαφορετικούς κόσμους. Η πρώτη είναι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη, ενώ η δεύτερη είναι φοβερά απλή, έστω κι αν κάποιες εμπορικές σκοπιμότητες έχουν ενδιαμέσως παρέμβει σχετικοποιώντας κάπως τις διαφορές.

Στην συνωμοσιολογική θεώρηση δεν κατέληξα μέσω γενικότερων προβληματισμών, ή βιβλιακή μελέτη. Αυτή η οπτική προέκυψε βαθμηδόν από την συγκεκριμένη πολιτική δραστηριότητα, την οποία ανέπτυξα μέσα από μια πορεία δεκαετιών σε πολιτικές οργανώσεις, πρωτοβουλίες δράσης καθώς και το μεταναστευτικό κίνημα στην Γερμανία. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, χωρίς να παρακάμπτω την πηγή από την οποία μπορούν να εκπορεύονται τα προβλήματα, δεν υποτιμώ διόλου την σημασία τής πολιτικής.
Συν τω χρόνω, ομολογουμένως, βαίνουμε προς μια ανερχόμενη απαξίωση τής πολιτικής, από όλο και περισσότερους ανθρώπους καλής θελήσεως, καθώς αυτή ολοένα και περισσότερο διαστρέφεται. Προσωπικά όμως, έχοντας ζυμωθεί έντονα με την εξ Ελλάδος προερχόμενη εργατιά στην Γερμανία, με ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να ήσαν ακραίοι αριστεροί, ή φανατικοί χριστιανοί ορθόδοξοι, με αυτούς που μετά ένα σκληρό οκτάωρο στις φάμπρικες έριχναν τα πόδια στην πλάτη, για να επιτραπεί στην εκπαίδευση η εκμάθηση τής Ελληνικής Γλώσσης, έχοντας ζήσει χρόνια και χρονάκια ως πολίτης δευτέρας κατηγορίας σε μια χώρα με έντονα φυλετικά σύνδρομα και απολαμβάνοντας την ευτυχία, όποτε μπω στα σύννεφα καπνών των καφενείων, όπου συχνάζουν ολημερίς οι απόμαχοι μετανάστες μεταξύ πρέφας και τάβλι, πάντοτε να δεχθώ κάποια πρόσκληση με την προσφώνηση "σύντροφε", "αδελφέ", "μαγγίτη" - ή ότι άλλο ήθελε προκύψει - "κάτσε να σε κεράσουμε ένα καφέ", διατηρώ υψηλή εκτίμηση προς την πολιτική. Γι' αυτό η αντίστοιχη σφαίρα έκφανσης με απασχολεί πάντοτε με έντονο ενδιαφέρον.

Η εκτίμησή μου σχετικά με το σύμπλεγμα όσων συνέβησαν στην Πάρο ήταν αρχικώς, ότι η βασική  στόχευση όπισθεν αυτών ήταν κυρίως πολιτική, όπως εξ άλλου κατέθεσα χωρίς περιστροφές στις στην πρώτη ανάρτηση αυτής τής θεματολογίας. Θεώρησα, ότι κεντρικός στόχος είναι η δημιουργία κλίματος πολώσεως στην Ελλάδα, προσβλέποντας στην έντεχνο επιβολή εμφυλίου συγκρούσεως. Εκτίμησα επίσης, ότι το τελετουργικό μέρος των εγκληματικών ενεργειών εκδηλώθηκε ως η συνήθης πάγια πρακτική, ενός εμφορούμενου οντολογικώς από δυαρχία κατεστημένου, το οποίο είναι αιμοδιψές και προσδίδει μονίμως στις εγκληματικές του επιχειρήσεις τελετουργική δεοντολογία.
Για αυτόν τον λόγο δεν συμφώνησα εξ αρχής με την γενική οπτική τού Εργολάβου, ο οποίος απέδωσε στα γεγονότα αμιγή τελετουργικό χαρακτήρα, ανάγοντας και όσα ακολούθησαν σε αυτήν την σκοπιμότητα.
Ακόμη και μετά από δεύτερη, προσεκτική ανάγνωση των εκτιμήσεων τού Εργολάβου δεν μπόρεσα να συμφωνήσω. Όταν όμως επιχείρησα να γράψω το δεύτερο μέρος αυτής τής αναφοράς, διαπίστωσα ότι αυτομάτως η ουσία των γεγονότων εστιάζεται σε όσα αυτός είχε εντοπίσει. Τελικά αυτό το ζήτημα υπέχει μεθοδολογικού χαρακτήρος. Δεν είναι δυνατόν ζητήματα σημαντικά, όπως οι επιχειρήσεις μείζονος σημασίας, ενώ οι βάσεις των εξελίξεων εδράζονται στο θρησκειολογικό - τελετουργικό στοιχείο, αυτά να κυριαρχούνται πρωτίστως από πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ η έδρασή τους να εκδηλώνεται υπό την γενική έννοια, δηλαδή εν τέλει δευτερευόντως.

Αυτή λοιπόν η επίγνωση με ώθησε να προσπαθήσω να αξιολογήσω εκ νέου παρόμοιες διαδικασίες επιχειρήσεων ψευδούς σημαίας με αυτήν τής Πάρου. Θεωρώ, ότι οι δύο κυριότερες είναι οι μαζικοί φόνοι στην Νορβηγία, Όσλο και Ουτόγια, καθώς και στην Αουρόρα τού Ντένβερ.

Για αυτές μάλιστα, μου είχε παραγγείλει ο Εργολάβος σε σχόλιο να ασχοληθώ με το κατά πόσο αυτές σχετίζονται με χρονοπύλες.
Πολύ ορθά διαπιστώνεται η σύμπτωση ημερομηνιών:

Νορβηγία: 20.07.2011

Αουρόρα: 22.07.2012

Πάρος: 22.07.2012 η επίσημη εκδοχή, ή 20.07.2012 η πιθανότερη κατά τον ΕργΔημΕργ.

Με αυτήν την προβληματική όμως αναγόμαστε κατ' ευθείαν στα "ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ" και τον θρησκειολογικό ρόλο τού Σείριου, όπου στο απώτερο παρελθόν έπεφτε το τελετουργικό λεπίδι - και προφανώς εξακολουθεί να πέφτει - βροχή :
Αναφέρει σχετικό άρθρο στην Βικιπαίδεια:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%89%CE%BD_%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82

 Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός, γνωστός και σαν Σείριος, είναι ο λαμπρότερος αστέρας, εάν εξαιρέσουμε τον Ήλιο, για τον παρατηρητή στη Γη. Είναι επίσης ένας από τους πλησιέστερους αστέρες. Το όνομα του αστέρα σημαίνει καυτός, εφόσον ο καλοκαιρινός καύσωνας σημειωνόταν αμέσως μετά την ανατολή του Σείριου κατόπιν συνόδου με τον Ήλιο. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τέτοιες καλοκαιρινές μέρες κυνικά καύματα, καθώς μόνο οι κύνες ήταν αρκετά τρελοί για να βγουν έξω στον καύσωνα, μ' αποτέλεσμα ο αστέρας Σείριος να ταυτιστεί με κύνες. Ο αστερισμός έτσι έλαβε την ονομασία Μέγας Κύων.

Η Ατάργα αναφέρει μεταξύ άλλων στο ιστολόγιό της σε ένα κατατοπιστικό άρθρο για τον Σείριο:
http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.de/search/label/%CE%A3%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82

 Ο Σείριος. το μυστηριώδες άστρο που κυβέρνησε το πνεύμα των αρχαίων Μακεδόνων, ξαναστρέφει το πρόσωπο του στην Ελλάδα, τώρα που μπαίνουμε στον Υδροχόο. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσυριοι, Σουμέριοι, Ετρούσκοι και Ρωμαίοι έχουν στο πάνθεον τους μία θέση για το αστέρι εκείνο που, περισσότερο από τ' άλλα, λάμπει στο βράδυνα ουρανό. Μυστηριακές λατρείες και συμβολισμοί που κρύβουν χαμένα μυστικά μέσα στη νύχτα του χρόνου. Μπορούμε άραγε να ανασυνθέσουμε τις ψηφίδες μιας μεγάλης γνώσης που χάθηκε ή που ίσως παραμένει ακόμη ανάμεσα μας σε μέρη που δεν φανταζόμαστε; Ένας κώδικας περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί...

Το Ουράνιο Σώμα του Σείριου
Αστρονομικά ορίζουμε το Σείριο ως το λαμπρότερο απλανή αστέρα του Μεγάλου Κυνός. Ανήκει στον τύπο των λευκών αστεριών και α­πέχει μόλις...8,4 έτη φωτός από τη Γη. Είναι διπλός αστέρας και μα­ζί με το συνοδό του, το Σείριο Β', περιστρέφονται γύρω από ένα κοι­νό κέντρο βάρους. Η μέση αμοιβαία απόσταση τους είναι της τάξε­ως των 3 δισεκατομμυρίων χλμ. και η περίοδος της περιφοράς τους διαρκεί 50 χρόνια. ...
Σύμφωνα με τη γνώμη πολλών αστρονόμων, ο Σείριος βρίσκεται στο «κέντρο» σχεδόν του γαλαξία μας. Ετυμολογικά, η λέξη «Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά· καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ο­νομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούρ­γησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχω­ρισμό των δύο άστρων. (Γι' αυτό και μέχρι σήμερα άλλοι μιλούν για το «Μακεδονικό Άστρο» και άλλοι ·για το «Μακεδονικό Ήλιο», αναφερόμενοι στο γνω­στό μακεδονικό σύμβολο). Ομόρριζες λέξεις είναι ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον η­λιακό καύσωνα ή από το Σείριο και η «σειρήνα», μυθικό εκείνο πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλρτε ως γυναίκα-ψάρι και άλλοτε ως γυναίκα-πουλί και σήμαινε αρχικά «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν»...

Στην Αιγυπτο και στην Ελλάδα
Στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με τις απόψεις των μελετητών, ο Σεί­ριος ταυτιζόταν με τη θεά Ίσιδα, που αναπαριστάνονταν ως αγελάδα ξαπλωμένη πάνω σ' ένα πλοίο, και στ' αγάλματα την απεικόνιζαν συχνά με κέρατα αγελάδας και με την κόμμωση της σαν ουρά ψαριού. Πολλές φορές έφερε ως στέμμα ένα οκτάκτινο αστέρι. Αδερφός και σύζυγος της Ίσιδος ήταν ο Όσιρις, που η λατρεία του έμοιαζε πολύ με εκείνη του Διονύσου. Με αυτόν η Ίσιδα γέννησε τον Ώρο...Canis στα λατινικά). Μορφή τσακαλιού ή λύκου είχε και ο σουμεριακός θεός Άνου, που φαίνεται πως ήταν επίσης σχετικός με το αστέρι αυτό.
Για την ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το άστρο εκείνο, στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον.
Ο Ωρίων ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του Μί­νωα και φημισμένος κυνηγός. Φορούσε συνήθως μία λεοντή και κρα­τούσε στα χέρια του ρόπαλο (σύμβολα αυτά και του Ηρακλή). Υπάρ­χουν πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του και τον πιστό του σκύλο Σείριο.
Ο Ωρίωνας συνδέεται με το βασιλιά Οινοπίων (ή Οινέα στη Βοιωτία), που είχε σύζυγο του (ή κόρη του) τη Μερόπη, την οποία βίασε ο Ο­ρίων υπό την επήρεια της μέθης. Ο Ωινοπίων, εξοργισμένος, τον τύ­φλωσε, με τη σύμπραξη του πατέρα του Διονύσου...
 Ο Ώριων όμως και ο Σείριος κυνηγούσαν άγρια ζώα και στο βασίλειο του Άδη (όπως περιγράφεται και στην Οδύσσεια), αν και αυτή πρέπει να είναι μία παράδοση ξενόφερτη, ίσως αιγυπτιακής επιρροή που σχετιζόταν με τα μυστήρια και τη λατρεία των νεκρών.



Πάρα πολύ σημαντικές πληροφορίες όμως για τον Σείριο και τα "κυνικά καύματα" μας δίνει ο ικανότατος από πλευράς θρησκειολογίας και συνωμοσιολογίας ιστολόγος του visupview.blogspot.com:
http://visupview.blogspot.de/2012/07/sirius-rising.html

Yes folks, it's that time of year again. Either the Dog Days of Summer are already upon, or they soon will be. In the ancient world the Dog Days constituted one of the most important time frames of the year for several of the great civilizations such as the Egyptians, Greeks, and Romans. The concept of the Dog Days derives from the heliacal rising of Sirius, the Dog Star. In the ancient world Sirius was of not little significance. 

"Sirius, or Serios, was the most important star in the ancient world. It was so important during one period of Egyptian history that some documents refer to Egypt itself as the Seriadic Land, after the Greek name for the star. Norman Lockyer, the 19th-century astronomer and specialist in temple orientation, surveyed no fewer than seven ancient Egyptian temples which were oriented to Sirius."
(The Secret Architecture of Our Nation's Capital, David Ovason, pg. 139)

The actual significance of Sirius is far beyond the scope of this article, but the curious reader is advised to explore several of my prior posts on Sirius, beginning here and here. For the time being, we shall roll with Crowley disciple Kenneth Grant's occult definition of Sirius:

"In the Arcane Tradition, the vast star, Sirius, symbolizes the sun behind the sun, i.e. the true father of our Universe. Sirius was the primordial star of all time, as the duplicator or renewer (of time cycles). He was known in Egypt as the Doubling One, therefore a Creator or reflector of the Image. Sirius, or Set, was the original 'headless one' --the light of the lower region (the South) who was known (in Egypt) as An (the dog), hence Set-an (Satan), Lord of the infernal regions, the place of heat, later interpreted in a moral sense as 'hell.'"
(The Magical Revival, pg. 226-227)

Sirius seemingly acquired its association with time keeping due to its heliacal rising coinciding with the flooding of the Nile. This day marked the beginning of the Egyptian calendar and the Dog Days of Summer. The Greeks and especially the Romans would embrace this time frame.

"Throughout Latin literature there are many references to 'the Dog Days' which followed the heliacal rising of Sirius in the summer. These hot, parched days were thought by that time to derive some of their ferocity and dryness from the 'searing' of Sirius. Traditions arose of Sirius being 'red' because it was in fact red at its heliacal rising, just as any other body at the horizon is red. When making rhetorical allusions to the Dog Days, the Latins would often speak of Sirius being red at the time, which it was."
(The Sirius Mystery, Robert Temple, pg. 86)

As can be imagined, the Dog Days were considered to be an evil time, marked by strife, chaos and madness. Despite the reverence and fear the ancients showed the Dog Days remarkably little about them has passed down to us. Even the actual dating of the Dog Days is highly debated. Robert Anton Wilson placed the time of the Dog Days as running from July 23rd till September 8th. Others have the Dog Days only lasting a month, and thus ending on August 23rd. Others still, such as David Ovason, have the Dog Days starting much sooner, on July 3rd, and stretching into early September. Given the significance the ancients attached to the Dog Days it is rather peculiar that there is so little consensus as to what the actual dates were.

What's more, there apparently were some kind of bizarre rituals associated with the Dog Days which numerous modern scholars hold to have been sexual in nature. The classical mythologists Carl Ruck and Danny Staples, while discussing the mythological hound Maira, write:

"At Athens, Maira was transmuted to the heavens as Canis Minor, the constellation of the Lesser Dog. With Sirius, the Canis Major, she ushers in the dog days of summer with her morning rising, the days whose unbearable heat makes women's uncontrollable sexuality still dangerous, as in the old days: for men, the month for a safe marriage was January; but transported to the skies, these dog days produce the heat necessary for the ripening of the grapes, as well as the dryness that drives off the damaging blight or black rot that would destroy the crop with the kind of fungal mold that is the antithesis of the beneficial yeast --and which is the curse these chthonic hounds would place on cities who do not know how to appease them, as they are at Athens."
(The World of Classical Myth, pg. 85)

In other words, it was feared that the Dog Days produced an uncontrollable sexuality in women, which implies that they were originally celebrated with orgiastic rites (presumably dominated by women) during Greece's matriarchal period. This is in stark contrast to the theory of famed poet and author Robert Graves:

"The Dog with which Aesculapius is pictured, like the dog Anubis, the companion of Egyptian Thoth, and the dog which always attended Melkarth the Phoenician Hercules, is a symbol of the Underworld; also of the dog-priests, called Enariae, who attended the Great Goddess of the Eastern Mediterranean and indulged in sodomitic frenzies in the Dog days at the rising of the Dog-star, Sirius."
(The White Goddess, pg. 53)

Perhaps the men of Athens simply didn't want to include women in their orgiastic rites so as to maintain the purity of the rituals? Or perhaps another partner that could also be refereed to as 'bitch' had long since been used by men in these rites.

"Crowley identified the heart of the Thelemic current with one particular Star. In Occult Tradition, this is 'the Sun behind the Sun,' the Hidden God, the vast star Sirius, or Sothis, which opened the zodiacal year of 365 days as well as the Great Year of approximately 26,000 years. 

"According to Herodotus..., the Egyptians celebrated the annual return of this Star, or God, with obscene rites characterized by bestial copulation. Thus, the Dog-Star. Crowley knew that no rite of antiquity was without magical purpose. He performed exhaustive experiments with this formula... and found it more effective, in many ways, than the formula of normal sexual magick which Theodor Reuss, following Kellner, had incorporated in the O.T.O."
(The Magical Revival, Kenneth Grant, pg. 50-51) 

Thus, the Dog Days potentially featured 'traditional' orgies, 'sodomitic frenzies,' and/or bestiality as part of the rituals of this glorious time. It also featured sacrifice, naturally. In some accounts the Romans were said to have sacrificed a brown dog at the onset of the Dog Days. However, there may have been even more sinister practices in an earlier period.

"The story about the puppies recalls the Roman habit of sacrificing red puppies in the Spring to avert the baleful influence of the Dog-star on their grain; the sacrifice was really to the Barley-mother who had the Dog-star as her attendant. Rhiannon, in fact, is the Mare-Demeter, a successor of the Sow-Demeter Cerridwen. That the Mare-Demeter devoured her children, like the Sow-Demeter, is proved by the myth of Leucippe ('White Mare') the Orchomenan, who with her two sisters ran wild and devoured her son Hippasus ('foal'); and by the myth recorded by Pausanias, that when Rhea gave birth to Poseidon she offered her lover Cronos a foal to eat instead of the child, whom she gave secretly into the charge of the shepherds of the Arcadian Arne."
(The White Goddess, Robert Graves, pg. 385)

Ιδιαιτέρως κατατοπιστική σχετικά με τις θέσεις τού Σείριου ως προς την άνωθεν επιλογή κάποιον άκρως σημαντικών γεγονότων είναι και η λίαν πρωτοποριακή μελέτη τού Ίων Μάγγος στο "Μια Στάλα" με τίτλο "Οι Μεγάλες Συμπτώσεις τού κόσμου":
http://www.terrapapers.com/?p=285

Hiroshima και  Nagasaki, ένα από τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το άρθρο είναι αφιερωμένο στην μαύρη επέτειο, των  66 χρόνων από την Hiroshima και το Nagasak,τιμής ένεκεν για τους αδικοχαμένους 270.000 νεκρούς. 6 Αυγούστου 2011, που είναι η 66η επέτειος της Hiroshima και 8 / 8 για το Nagasaki.  Νομίζετε ότι οι ατομικές βόμβες σκάνε όποτε θέλουν να τις ρίξουν τα πολεμοχαρή γεράκια ? Σας γέλασαν ξανά. Σκάνε ΜΟΝΟΝ σε συγκεκριμένες συντεταγμένες , συγκεκριμένη μέρα και ώρα και με τον Ήλιο σε συγκεκριμένη θέση !!! Όσοι καταλαβαίνετε από Υπερδιαστατική Φυσική, ρίξτε μια ματιά στο σχεδιάγραμμα ! Μην αρχίσω τώρα με τον Azazoth και … μπλεχτούμε στα πλοκάμια του Cthulhu … άσε που κάνει ζέστη.

Μια Απόκοσμη Αστροφυσική Συνωμοσία 300 Ετών !!! Και το 33ο Μυστικό της Αμερικής !!!

Σε αυτό το άρθρο θα δούμε, πολλές συμπτώσεις. Συμπτώσεις που δεν είναι καθόλου συμπτώσεις, και φτάνουν στην προδοσία της ανθρωπότητας. Φταίνε όλοι οι <<μυημένοι>> κύριοι ορισμένων μυστικών εταιριών, που τα στήνουν όλα αυτά, μέ την απίστευτη βλακεία που τους διακατέχει...

... Για όλα τα σημαντικά γεγονότα των τελευταίων τριακοσίων ετών,που εξετάζουμε εδώ, χρησιμοποιούν ένα timing που λαμβάνει υπ όψιν συγκεκριμένα ουράνια σώματα στις 0 – 3,33 – 19,5 – 33 και 33,33 μοίρες ως προς τον ορίζοντα του γεγονότος.

Πώς να μπορέσω λοιπόν να φανταστώ, ότι το τέρας του Λοχ Νες τής Πάρου είναι σκύλος;
Ή μήπως έπρεπε να μου έχει περάσει από τον νού, ότι εφ' όσον στα καταβάσια δίπλα στην Ακρόπολη (ιδέ την άνάρτηση "Απορείες Αφελούς - Δεύτερο Μέρος") ως γρίπες έχουν επιλεγεί  σκύλοι (ιδέ ανάρτηση "Το Σκυλί του Μπάσκερβιλ Υπό το Φως τής Ακροπόλεως")
http://bostopel.blogspot.de/2011/11/blog-post_22.html
και
http://bostopel.blogspot.de/2011/11/blog-post_24.html
δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο;



2. ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΗΣ ΥΨΙΠΥΛΗΣ, ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΤΩΝ 49 ΚΑΙ Η ΠΥΛΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΙΝ. 
Η ΑΛΛΩΣ ΠΩΣ: ΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

Η ΠΥΛΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ:

Σημαντικά και τα πλακάκια στο πάτωμα.
Προσέξτε την αναγραφή τού ονόματος τού "ιδρύματος" στην αφίσα, η οποία έχει επικολληθεί στην μικρή, διπλανή είσοδο: Στη λέξη "Μερόποιον" το Π στο μέσον είναι μεγεθυνμένο ως Πύλη.

Τι κτίσμα δεν θα μπορούσε να είναι πουθενά αλλού, παρά δίπλα στην Ακρόπολη.
Οδός Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πολύ κοντά στην πρώην οικία τού Πρόκλου; Ή μήπως δίπλα στην Πλατωνική Ακαδημία, ως κάποιοι πληροφορούν;
Μονίμως ο "θρίαμβος" έχει νόημα ανεκδικήσεως.

Τι περιέχει η Πύλη; (Στην φωτογραφία βρίσκεται πίσω από την δεξιά κολώνα):

Τι άλλο από την "αγία σοφία" σε στάση τεκτονικού χαιρετισμού;
Και έμπροσθεν αυτής οι "μυούμενες".

Μα! θα προβάλει κάποιος.
Αυτά είναι χριστιανικά. Δεν έχουν σχέση με την μασονία.

Είναι όμως έτσι;
Ας δούμε τι διαθέτει το κτίριο...

Σωληνώσεις εξαερισμού που βγαίνουν από το υπόγειο.
Διαβάστε, εάν θέλετε, στο "Απορίες Αφελούς - δεύτερο μέρος", περί φίλτρων, κεραιών, πολέμου εις τούς ουρανούς κλπ.
http://bostopel.blogspot.de/2012/04/blog-post_25.html
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ...

Αλλά και κανα δυο κτίρια πιο κάτω ο ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ

Όλα του κουτιού...
Απροσπέλαστα τζάμια...
Κάμερες παρακολουθήσεως..

Ανάγλυφα...

Μόνο που στο κουδούνι δεν υπάρχει όνομα....
Ούτε ιδιώτης, ούτε εταιρεία...
Τη αγνώστω θεά...

Και το νούμερο βεβαίως παρά τής εισόδου στην αυλή χαρακτηριστικότατο...
Ανήκει στο διπλανό κτίριο. Έχει τοποθετθητηθεί όμως με τρόπο, που να προσάπτεται στο εν λόγω κτίριο.
Και αν δούμε τί βρίσκεται πίσω από την πόρτα...

Το γνωστό άσπρο και μαύρο πλακάκι τής δυαρχίας....

Και στο βάθος ιωνικός κίων.
Μαλιστα, είναι παλαοί, αρχαιολάτρες, εδώ εξ άλλου είναι ιστορικός χώρος....

Και η Πύλη... Μόνο που έχει μπροστά αλυσίδα... Είσοδος μόνο για επιλέκτους.
Το δένδρο όμως γιατί στρέφεται μακρυά της;

Ανάμεσα στο Μερόπειο και το εν λόγω κτίριο, ως είναι φυσικόν υπάρχει η λέσχη προσκόπων...

Και εδώ βγαίνει από τον τοίχο σωλήνας εξαερισμού.
Τα υπόγεια πρέπει να συνδέονται.
Πέρασα από εκεί περίπου στις 8:30 το βράδυ. Άκουσα να εξέρχονται πολές φωνές από πιτσιρίκια.
Κάτι σαν πολυάριθμο ντάντευμα, ή όπως λένε οι παραμάνες baby sitting...
Κάτι σαν να μυούντο οι μαινάδες πιο δίπλα...

Και τα περισσότερα γύρω σπίτια κλειστά.
Χρειάζεται ησυχία όταν έχονται οι βαρειές lexus.
Και τα υπόγεια πρέπει να επικοινωνούν. Χρειάζεται χώρος, πολύς χώρος όταν συναθροιστεί παμμελής η ομοίγυρις.

Ξέρω... Είμαι βλαξ, φαντασιόπληκτος. Βλέπω φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν...


Και απέναντι ο Ιερός Βράχος.
Και να επιμένουν, ότι αυτό το κοντό πράγμα που έστησαν επάνω είναι δήθεν ο Παρθενών.

Με τα σωθηκά ανοικτά για να φυγαδευθούν όλα τα κάτωθεν.

Παραβλέπουν, ότι η νοητή Ακρόπολις βρίσκεται εντός κάποιων ανθρώπων, ως αήτητος δύναμις τής τελικής εφορμήσεως.

Μήπως αναρωτηθήκατε, γιατί οι πυρκαγιές στα δάση μπαίνουν στην Ελλάδα τον μήνα Αύγουστο;
Ο Ιούνιος δεν έχει καύσωνες και ημέρες που φυσούν άνεμοι;


3. ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Συνεχίζεται...