05 Απριλίου, 2012

ΑΤΑΡΑΞΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η άξια και καλή φίλη Φωτεινή κατέθεσε στην προηγούμενη ανάρτηση ένα πολύτιμο σχόλιο, με το οποίο επιχειρείται ένας πρόσφορος αντίλογος σε όσα εξετέθησαν από τον φίλο <<...>> και εμένα εκεί. Θεωρώ, ότι το σχόλιο αυτό αξίζει ιδιαίτερης προβολής, επειδή αναφέρεται με έντονο και υπεύθυνο τρόπο στα καυτά ζητήματα τακτικής που εθίγησαν. Έτσι δίνεται η ευκαιρία να εμμείνουμε στο ζητούμενο, συμβάλλοντας και από εδώ στην δημόσια συζήτηση σχετικά με τον σκόπιμο τρόπο, που οφείλουμε να πράξουμε στην σημερινή φάση.
Κάθε μέρα που διέρχεται το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει. Η χθεσινή αυτοκτονία τού συμπολίτη μας στην Πλατεία Συντάγματος, μια πράξη σαφώς και συνειδητότατα πολιτική, μη σχετιζόμενη με την όποια πράξη απόγνωσης, έβαψε για πρώτη φορά με πολιτικό ανθρώπινο αίμα στην παρούσα φάση την κεντρική πολιτική πλατεία της χώρας, βάζοντάς μας όλους με καταλυτικό τρόπο ενώπιον των επερχόμενων εξελίξεων. Εξελίξεις αναμφίβολα ζοφερές, καθότι είναι προφανές, ότι η συνεχής αύξηση της πίεσης εντός του κοινωνικού λέβητος αναπόφευκτα οδηγεί σε έκρηξη.
Και ας μην αυταπατώμεθα: Σε συνθήκες εκρήξεως δεν μπορεί να υπάρξει αδράνεια.



Το σχόλιο της Φωτεινής:

Ρε παιδιά το αταράξ εχει παρενέργειες.

Δεν ειναι σίγουρο αν ανταποκρίνεται στις ενδειξεις.

Αν δεν απατώμαι στήν τριπλή φυλακή που ζούμε τιποτα δεν χαρίζεται,πάντα υπάρχει αντίτιμο και μάλιστα βαρύ.Το είμαι συνειδητοποιημένος,γνωριζω το εωσφορικό παιγνιδι και φευγω δια τας μονάς,ή διάγω κατα μόνας αυτοικανοποιούμενος με την σοφία μου,δεν ξερω αν ειναι ο σωστός τρόπος [λεω δεν ξερω,διοτι δεν γνωριζω και πολλά γράμματα, αρα ρωτάω, δεν αποφαίνομαι]. Ασφαλώς κι η σωτηρία της ψυχήςειναι πολυ μεγάλο πράγμα κι ισως η μονη διέξοδος από το ματριξ, αλλα το σφάξε με αγά ν αγιάσω, δεν νομίζω πώς ειναι ο σωστός τρόπος..τουλάχιστον δεν ηταν ο τροπος των αρχαίων ημών προγόνων,που κοιτούσαν τους Θεούς στά μάτια κι ανταποκρίνονταν στα καλέσματα τών ιστορικών στιγμων,λειτουργώντας συμφωνα με τους νομους που διέπουν τον κόσμο μας...το μη δράση,δεν ειναι εισιτήριο για πουθενά και δεν εννοώ την αγελαία συμπεριφορά.. βγαινω στους δρόμους και τά σπάω, χωρίς να ξερω γιατι..ειναι τελείως αλλο το ειμαι συνειδητοποιημένος, γνωριζω πως το παιγνιδι ειναι απ αιώνος ετσι οπως ειναι, αλλά εγώ χωρις να πουλήσω τήν ψυχή μου, χωρις να απεκδυθώ των αρετών και της αγάπης, χωρις να μισώ στην τελική κανεναν, θα πράξω, διοτι πρεπει να αδραξω την ευκαιρία και να εξαγορασω χρονο..αν οχι για εμενα, που πιθανον να ειμαι ενα ακομα θυμα της μέδουσας, για τους απογόνους μου. Ειπαμε, νομος της φυσης..αν δεν στηρίξεις το είδος σου θα χαθει.

Αν το ντερμπι ειναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο, σαφως δεν πάς με την αγελη να ξεφωνασκεις και να ακολουθεις σαν προβατο τίς υποσυνείδητες επιταγές "εκεινων", αλλά ουτε κάθεσαι να δεις τον αγώνα στη τιβουλα και να γελάς με τους λοβοτομημένους... τι κάνεις;; εχεις προετοιμάσει τόν μάγκα με τό νούμερο 9 στήν φανέλα και βάζει γκόλ!!! και δημιουργει χάος [κι ας ξερει πώς θα τον τραυματήσουν στην φτερνα] και προκαλει τραύμα βαρυ στο τερας.

Γιά φαντασου ο Λεωνίδας ας πούμε [επειδη γνώριζε το παιγνίδι] να ελεγε σιγα που θα γινω βορά στα βελη της ανατολής και να χαθω αδικα, για χαρη τών τρελών Ελλήνων και των βαρβαρων του βορα [συμπεριλαμβανομένων και των Πελασγων που εφυγαν κακήν κακώς,αλλά δεν ξεχασαν την μητριδα γη κι εκτοτε καθε λιγο και λιγακι στελνουν τρόικες], αφου πάλι και πάλι το ιδιο θα γινεται;

Για φαντάσου ο Γερος , επειδη ηξερε το παιγνιδι των εταιριών [διοτι ηξερε] κι οτι τον προοριζαν, να χορεψει σε συγκεκριμένο χοροστάσι καντρίλιες . να μην εμπαινε κάν στον χορό , διότι θα ηταν αδικος κόπος;; Γνωριζοντας, μπήκε εδωσε και παραγγελιά στους βιολιτζήδες, ενα Μωραιτικο τσάμικο και τους ανακάτεψε [οσο μπόρεσε], εδωσε και σε εμάς το μαντήλι [ασχετα του τι κάναμε εμεις].. αυτος πάντως δεν αφησε να χαθει μιά ευκαιρία, εκανε κάτι. Και πιό πρίν, βεπειδή δεν εκαστε καλά το "Ελληνιστής", ουτε το "Ρωμιός", τα βλήματα εφεραν τους Τουρκους να σωσουν οτιδήποτε σωζώταν, για φαντασου να μην εκανε τιποτα ο Παλαιολόγος [διοτι το παιγνιδι ηταν χαμένο και το ηξερε, αρα ως πρός τι μιά αδικη θυσία]; Δέν θά ελεγε εκείνο,το "ου παραδούναι την Πόλιν" και δεν θα εδινε αιώνες αργότερα λαβη στον Γέρο να πιαστει και να πει"εμεις δεν παραδοθήκαμε, ο βασιλιάς μας πεθανε μαχόμενος", δινοντας με την σειρα του μηνυμα κρυφό στα λαμογια πώς ,δεν ηξεραν με ποιους εμπλεξαν [ειπαμε,ασχετα με την τροπή]

Αδικα ολα αυτά;; δεν νομίζω..

η γνώση ειναι δυναμη και η δυναμη δραση.. στο κάτω κατω και η αρχαιοελληνικη κοσμοθέαση αλλά και η ορθοδοξία μαχητες ευαγγελίζονται, οχι σαφώς πρόβατα αλλά οχι κι αναχωρητές , χωρις εστω μια ριπη ρε παιδί μου για την τιμη τών οπλων [ο παραδοσιακός παπάς των Ελληνων, ειναι ο ντελη παπάς ο λεβεντης... αγιος ευαγγελιστης της αγαπης , αλλα αν το καλέσει η στιγμη,παιρνει και το οπλο πειθόμενος στην επιταγη της αναγκης και τής ιστοριας που γραφεται καθε στιγμη, χωρις ομως το κακο να φτασει την ψυχη του...και δεν ξερω αν αυτος θα επιβαρυνθει με κάρμα η ο ανατολιτης της μη δρασης..

η δράση εχει συνέπειες,αλλά ειναι και ανάγκη...

και στην αναγκη πειθονται και οι Θεοί..

τελος πάντων ισως να λετε και κατι πιο βαθυ που δεν αντιλαμβάνομαι [ειπαμε γραμματα πολλα δεν ξερω κι αρχινω τα κλαματα].. ασπασμους και πάντα με αγαπη για τον οικοδεσπότη και τους φιλους του



Θα ήθελα σχετικά με αφορμή το σχόλιο της Φωτεινής, το οποίο έρχεται να καλύψει σημαντικά κενά, τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν από πιθανή μη ορθή κατανόηση τής προτεινόμενης αταραξίας να καταθέσω τα εξής:


1. Η Φωτεινή παραθέτει δυο ιστορικές περιπτώσεις (Επανάσταση του 1821 και άμυνα του Παλαιολόγου προ της Αλώσεως) οι οποίες είναι ανάλογες προς την σημερινή πρόκληση, υπό την έννοια ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων δεν ανήκε στις λαϊκές - εθνικές δυνάμεις. Τα πρόσωπα τα οποία επωμίστηκαν την πρωτοβουλία της συντάξεως αυτών των δυνάμεων και την διεξαγωγή του αγώνος, γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι ούτε οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για μια τελική επικράτηση υπήρχαν, ούτε οι γενικότερες συνθήκες ήταν τέτοιες, ώστε να την επιτρέψουν. Παρ' όλα αυτά έκριναν περισσότερο από σκόπιμη την εξέγερση, ή την άμυνα, μέχρις εσχάτων, εντάσσοντας τον συγκεκριμένο αγώνα μέσα στην γενικότερη ιστορική προοπτική τής επιβιώσεως του γένους, η οποία θα ήταν δυνατόν στο μέλλον να οδηγήσει σε προσπάθειες από ευνοϊκότερη αφετηρία. Υπό αυτήν την έννοια, η ήττα η οποία επήλθε, είτε ως ολοκληρωτική επικράτηση του αντιπάλου στο επίπεδο της πολεμικής αντιπαραθέσεως, είτε ως εξουδετέρωση της επίτευξης των εν τέλει στόχων τού αγώνος, αποτέλεσε μια στρατηγική νίκη. Διότι ατσάλωσε το λαϊκό φρόνημα και δόμησε το λαϊκό ασυνείδητο σε αγωνιστική βάση, επιφέροντας εν τέλει ένα αδούλωτο πυρήνα στην λαϊκή - εθνική ιδιοσυγκρασία. (Στην περίπτωση του Λεωνίδα δεν αναφέρομαι, διότι η αξιολόγηση που αποδίδω στα σχετικά με αυτόν γεγονότα είναι ριζικά διαφορετική από την ισχύουσα).

Η διαπίστωση, ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκεται στην επιχειρησιακή ευχέρεια του αντιπάλου, αποτελεί μια στοιχειώδη προϋπόθεση ρεαλισμού, άνευ της οποίας αποτελεί μωρία κάθε προσπάθεια να δομήσουμε μια σκόπιμη τακτική. Αυτός όμως ο γενικώς ισχύων δυσμενής παράγων θα πρέπει να εκτιμηθεί αναλυτικά ως προς τον τρόπο, με τον οποίον εκδηλώνεται σήμερα: Σχετικά με αυτό δυο είναι τα χαρακτηριστικά, τα οποία διέπουν την τρέχουσα στρατηγική του αντιπάλου.

- Εν πρώτοις δεν πρόκειται για μια κάποια ιστορικού χαρακτήρος σύγκρουση, παρόμοια από πλευράς βαρύτητος με τις προηγούμενες. Η τρέχουσα σύγκρουση έχει φιναλιστικό χαρακτήρα και οδεύουμε προς αλλαγήν παραδείγματος. Ο αντίπαλος έχει διακηρύξει την "νέα τάξη πραγμάτων", η οποία συμφώνως προς τις "αποκαλύψεις" των αποκρυφιστικών του επιτελείων συνίσταται στην "επιστροφή των Μεγάλων Παλαιών". Τουτέστιν στην ανοικτή και απροκάλυπτη επαναεγκαθίδρυση της χθονίου - κρονείου λατρείας ως κοινώς και γενικώς ισχύοντος θρησκεύματος με την δημόσια και απροκάλυπτη τέλεση ανθρωποθυσιών και αιμοποσίας. Αυτό συνιστά την επιδιωκομένη τελική κατίσχυση των τεράτων επί του Ηρωικού Πνεύματος και την τελική - ολοκληρωτική εκκαθάριση των φύσει και θέσει Ελλήνων.

Κατά συνέπεια δεν μπορεί να ισχύσει στην αμέσως μελλοντική επερχόμενη σύγκρουση ενδιάμεσος τακτικός στόχος, εφ' όσον πρόκειται για το τελικό "ποιος - ποιον". ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΔΥΟ ΜΟΝΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ: ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Και αυτό δεν αποτελεί τελεολογικού περιεχομένου αναφορά, ή "μαγκιά", ή οτιδήποτε από άλλο από τον γράφοντα, δεδομένου, ότι η συγκεκριμένη επιλογή συνιστά την απόληξη των μακροχρόνιων σχεδιασμών του αντιπάλου.

- Από πλευράς τακτικής ο αντίπαλος έχει ορίσει την τακτική του στην συγκεκριμένη φάση ως "ORDO AB CHAOS". Πρόκειται δηλαδή για ξεκάθαρα και απροκάλυπτα προγραμματισμένο και ηθελημένο χάος. Ο αντίπαλος εφαρμόζει επί του προκειμένου ένα διπλό τέχνασμα. Αφ' ενός μεν αντλεί δύναμη από τον αντίπαλο, βάσει των αρχών της Ιαπωνικής πάλης. Τον υποχρεώνει σε εναπόκτηση ορμής, τοποθετώντας με τέτοιο τρόπο τα παραπέτα και τα εμπόδια ώστε αυτός να τσακιστεί με αφετηρία την δική επιλογή κινήσεων. Απ΄την άλλη δημιουργεί τέτοιο πλαίσιο, εντός οποίου η ακινησία και η αδράνεια αποβαίνουν μοιραίες. Πρόκειται ακριβώς για εκείνη την περίπτωση εφαρμογής της πολεμικής αρχής, την οποία ανέλυσε ο Σουν Τζου σαν το τέρας με την ουρά και το κεφάλι, που ότι κι αν του πατήσεις ακούς το κλάξον της αβύσσου και στο οποίο πολύ ορθώς αναφέρεται ο <<...>>.

Πρόκειται περί αυτού, που έγραψαν σαν σύνθημα κάποια πανκιά σε τοίχο του Βερολίνου, όταν γινόντουσαν οι εκκαθαρίσεις των κατειλημμένων σπιτιών και φόρτωναν οι φουκαράδες τα σλίπινγκ - μπαγκς στον ώμο, κατευθυνόμενοι για διανυκτέρευση στο γερμανικό πάρκο Μάρτη καιρό:

Δεν έχεις καμιά ελπίδα, αλλά φρόντισε να την αξιοποιήσεις σωστά.

Διότι εκεί όπου σταματά η λογική ξεκινά ο Εσωτερικός Άνθρωπος, η μακρόπνοη και μεθοδική οικοδόμηση της ελπίδας ως τριαδικός τρόπος επιβιώσεως και νεκρώσεως, η Τεχνογνωσία των Ηρώων, ή όπως θα έλεγε ο κουρέας μου: Η παλιά μου τέχνη κόσκινο. Όχι όμως το κόσκινο αυτού που δεν θέλει να ζυμώσει, αλλά αυτού που περιμένει την κατάλληλη στιγμή να ξαποστείλει το αλεύρι στα γρανάζια της μηχανής του Κυβόργ.


2. Ο Γέρος απέδειξε αυτό που διατυμπάνισε ο Ακιρο Κουροσάβα στους "Επτά Σαμουράϊ": Η τένη του πολέμου δεν αφορά τους αγρότες, αλλά τους πολεμιστές. Αυτούς, οι οποίοι επέλεξαν να είναι η ζωή τους ένας χορός με την τιμή.

Μπορεί η σημαία να έχει για ένα πολεμιστή υψίστη αξία και για την υπεράσπιση της οποίας αυτός να είναι έτοιμος να προσφέρει την ζωή του. Όμως η σημαία δεν είναι αυτοσκοπός. Στόχος του πολεμιστού δεν είναι η τιμή. Αυτή είναι η αγαπημένη με την οποία χορεύει. Στόχος του πολεμιστή είναι η Νίκη. Διότι δουλειά του είναι ο πόλεμος και την δουλειά του πρέπει την κάνει καλά. Αγαπάει την δουλειά του, διότι αγαπάει αυτούς που την χρειάζονται.

Ο Γέρος γνώριζε καλά την δουλειά του. Γνώριζε ότι ήταν αδύνατο να πέσει κάποια παραλιακή πόλη της Πελοποννήσου με πολιορκία, εφ' όσον οι δυνάμεις τού επαναστατικού ναυτικού δεν επαρκούσαν για να κρατήσουν μακρυά από αυτές την τουρκική πλωτή αρμάδα. Παρ' όλα αυτά τις πολιόρκησε όλες, χωρίς επιτυχία. Για να αποδείξει, ότι ο μόνος επιτεύξιμος στόχος είναι το ακατόρθωτο. Η πολιορκία της απόρθητης πόλεως, του πάνοπλα οχυρωμένου κέντρου του εχθρού. Διότι η Τρίπολις είχε δική της εσωτερική παραγωγή. Περιβόλια, κήπους και ζώα, τα οποία μετέτρεπαν κάθε πολιορκία σε άσκοπη επιχείρηση. Ο Γέρος όμως γνώριζε. Γνώριζε ενώσω οι άλλοι αγνοούσαν. Όταν πρότεινε την πολιορκία της Τριπόλεως στην σύναξη των οπλαρχηγών όλοι γέλασαν με βρόντο. "Γέρο κόψε τα χωρατά", είπαν.

Ο Γέρος σηκώθηκε όρθιος, κοίταξε το ταβάνι σιωπηλός. "Μεγάλη η Χάρη Της", είπε μετά. "Εχθές στον ύπνο μου είδα την Παναγιά μας", συνέχισε. "Μου υπόδειξε να χτυπήσουμε την Τριπολιτσά και αυτή θα φροντίσει να την πάρουμε". "Γέρο είσαι σίγουρα τρελός", φώναξαν κάποιοι. "Με τα όνειρα δεν δίνονται οι μάχες". Ο Γέρος τους κοίταξε άγρια: "Όποιος βλασφημεί ότι η Παναγιά λέει ψέμματα, θα τον σφάξω", είπε. Ο Γέρος είχε συλλάβει το σχέδιο της διάσπασης των τούρκων και των αλβανών, κι αυτό στην πορεία λειτούργησε. Διότι δεν ήταν εξεγερμένος, δεν ήταν κλέφτης ή αρματολός. Ήταν πολεμιστής.

Διότι η αταραξία δεν είναι αδράνεια, ούτε δράσις μη δρώσα. Είναι ο τρόπος ζωής των πολεμιστών. Είναι ο υπερσκελισμός της στρατηγικής του αντιπάλου, έξω από τα πλαίσια της οργής, ή την σύγκρουση για την τιμή των όπλων, έξω από τον ακτιβισμό και τις βεβιασμένες αντιδράσεις.

Ο πολεμιστής γεννιέται ατάραχος και κάθε μέρα που περνά γίνεται ακόμη πιο ατάραχος, φτάνοντας στην άκρα αταραξία την στιγμή της θερμής σύγκρουσης.

Διότι καμία μάχη δεν μπορεί να κερδιθεί εξωτερικά, εάν προηγουμένως δεν έχει κερδηθεί εσωτερικά. Ο πολεμιστής δεν περιμένει την ώρα της μάχης για να ξεκινήσει τον πόλεμο. Ο πόλεμος ξεκινάει μέσα στην κούνια που γεννήθηκε, όταν πνίγει τα φίδια της δυαρχίας.

Δεν διψάμε για αψιμαχίες. Έχουμε επιφορτισθεί αυτοβούλως και βάσει των συνειδησιακών μας επιλογών την νικηφόρα επέλαση. Δεν μας ενδιαφέρει η επανάληψη, αλλά η εκτίναξη και η εκφυγή. Η είσπραξη στον πάγκο της επαναστατικής πρακτικής όσων αποθησαύρισε το ματωμένο ηρωικό λαϊκό ασυνείδητο με αγώνες χιλιετιών για μας ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στη φάση της τελικής συγκρούσεως.

Δεν είμαστε κάποιοι, ούτε χρειάζεται να είμαστε κάποιοι. Απλά μας έταξε το πεπρωμένο στο πέρασμα την δύσκολη ώρα. Και δεν θεωρούμε καθόλου βέβαιο, ότι οι βάρβαροι αυτήν την φορά θα περάσουν.


ΑΤΑΡΑΞΙΑ.

16 σχόλια:

mnk είπε...

Πελαγοφύαλε, σε φιλώ σταυρωτά.
Τρις!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Φωτεινή

Συγχωρέστε με για το ύφος μου...ίσως το παρεξηγήσετε ή το βρείτε επιθετικό, αλλά δεν είναι επ΄ουδενί, ούτε εμπεριέχει κάτι το προσωπικό, άσχετα να τύποις απευθύνομαι σε εσάς.

Προφανώς μπερδεύετε την αταραξία που κάνει την φλεγόμενη εναντιότητα, αντίθεση...και ακολούθως αρμονία

την οποία καμμία επίθεση φλεγόμενων λεγεώνων δεν μπορεί να κάμψει (την αρμονία της τριάδος εννοώ)

Αυτή είναι η μέγιστη δράσις...εκφαινόμενη ως στάσις για εσάς

...και μακάρι να μπορούσα να σας το δείξω με καρτεσιανά τεκμήρια

αλλά φευ...είναι βίωμα

φανταστείτε το τσουκάλι...προκειμένου να κρατήσει το πυρ και το νερό προς έργον...

και φανταστείτε το άλογο πυρ και το νερό...να λυσσομανάνε μεταξύ τους προς παραγωγή χάους και καταστροφής

ποιός κάνει δράση;...δημιουργική....κόσμηση και μόρφωση

επιτρέψτε μου να σας πω ότι ερμηνεύεται -εντελώς λογικά και δικαιολογημένα- λόγω απουσίας βιώματος, το "σφάξε με πασά μου να αγιάσω" κατά το δοκούν
και αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο...ίσα ίσα οι περισσότεροι έτσι σκέφονται...δεν βιώνουν

και η ανθρώπινη σκέψη του εγκεφάλου είναι πάντα με όρους περιορισμένου ορίζοντα συμβάντων

το "άλλο μάγουλο"...πάει ακριβώς στην εξουδετέρωση και του ετέρρου πόλου της καταστροφικής δυάδος, προκειμένου αυτή να γίνει δημιουργική, δηλαδή τριάς

Σοφοί ως Οφεις...αγνοί ως Περιστερές ΕΝ

αυτό είναι και το δίλημμα του Αρτζούνα που αναφέρει ο hell

ο αρχιτέκτονας που στέκει τελευταίος και πρέπει να ξεριζωθεί είναι πάντα κατακόκκινος και αρειμάνιος

άμα δεν μπορείτε να νοήσετε το Ορθόδοξο νόημα του ησυχασμού, μπορείτε ίσως να νοήσετε τον Πλατωνικό απαθή νου που είναι και ο τελικός στόχος

η απάθεια δεν είναι αδράνεια...αλλά η σταύρωσις μας
είναι η εξάλειψη της επιθυμίας και η εκούσια θεληματική αποδοχή του Θελήματος του Πατρός προς τελειότητα μας...προς τοποθέτησή μας αιώνια στο Ον

δεν έχετα βαρεθεί το ίδιο και το ίδιο
λήψη τροφής από τον οισοφάγο
αφόδευση
ανάγκη επαφής
ξανά τα ίδια

και τα ίδια

είδατε που οδηγεί το τέρας της γαστέρας που μας άγει και μας φέρει
όπως και η μη αναστροφή της σεξουαλικής μας δύναμης που μας τραβά προς τα κάτω

Ποιός σας είπε ότι η φυγή στις ερημιές...οδηγεί και στην αρμονία;

Ερημίτης...είναι ο σιωπών όπου και να βρίσκεται

Μπορεί να επιτευχθεί κάλλιστα και στην πόλη και στην ύπαιθρο και στο Ορος, από όσους δύνανται

Αν νομίζετε ότι το δίπολο καναπές-δρόμος...εκφράζει και το "αδρανείν"-"πράττειν" πλανάσθαι πλάνην ξέρετε τι

Δεν μιλάμε για συνειδητοποίηση εδώ αγαπητή μου Φωτεινή
ούτε για απλά εωσφορικό παιγνίδι
μιλάμε για αφάνταστες καταστάσεις, απλά διότι την φαντασία σας την έχετε μετατρέψει σε φαντασίωση

Οταν λειτουργεί η επι-θυμία...τότε το θέλημα όχι μόνο αγνοείται, αλλά λοιδωρείται από τους ευρισκόμενους στην κατάσταση αυτή

αν δεν νοείτε τον Ορθόδοξο Λόγο ή τον Πλάτωνα, θυμηθείτε
πως το έλεγε ο Γιόντα...θυμός, φόβος,οργή οδηγούν στην dark side

άμα δεν σας κάνει ούτε ο Γιόντα, ξαναδιαβάστε τον Τόλκιεν ή ξαναδείτε την τριλογία

Δεν υπάρχει επιθετική ενέργεια σε καμμία περίπτωση εναντίον του βασιλείου της σκιάς

...εκτός από εκείνη την "απέλπιδα" του αντιπερισπασμού

η μοναδική επιθετική ενέργεια για λογαριασμό των ανθρώπων γίνεται από εκείνη την πράσινη μυστηριώδη δύναμη των φαντασμάτων των μη εχόντων τσίπα...οι οποίοι και παίρνουν με αυτό τον τρόπο άφεση

αν νομίζεται ότι είμαι αυτοκικανοποιούμενος με την "σοφία μου", προφανώς έχετε δίκιο

και εμένα με απασχόλησε πάρα πολύ...το να γράψω έστω και αυτά τα σχόλια
ήξερα από πριν και τι θα αντιμετώπιζα
όπως και ότι πάλι ο δράκος της αυτοκικανοποίησης θα σήκωνε τα κεφάλια του

θα ήταν εξαιρετικά αλλαζονικά εκ μέρους μου να δηλώσω ότι ούτε σοφία έχω, ούτε βαίνω αυτοικανοποιούμενος για αυτό άλλωστε είμαι ανώνυμος...και απέχω της γραφής και διάφορες άλλες δικαιολογίες

...έχετε δίκαιο
για αυτό και θα εξαφανιστώ, προκειμένου να βγάλω άμυνα στα εγωιστικά κατάλοιπα αυτοικανοποίησης που σίγουρα υπάρχουν, καθότι ατελές ον

το μήνυμα αυτό δεν ξέρω άμα θα αυτοκαταστραφεί :-)


Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

μιά διευκρίνηση

η σωτηρία της ψυχής αναφέρεται στον λεγόμενο 2ο θάνατο από το τυφωνικό πυρ...το εξώτερο που λέμε

εκείνον τον τεράστιο παράγοντα που κατατρώγει ότι περισσεύει
και όντως αναφέρεται στην ψυχή

η λύτρωσις...είναι αυτή που αναφέρεται στο σπάσιμο της ανακύκλωσης του ματριξ και δεν αναφέρεται μόνο στην ψυχή...εφόσον ομιλούμε για σώματα...αθάνατα που θα δωθούν

αυτό το τσιτάτο ότι οι αλλαζόνες και εγωιστές κοιτούσαν τους θεούς παλαιά στα μάτια είναι εκ των ουκ άνευ

για φανταστείτε τους Ελευσίνους μύστες με θράσσος-θάρρος-αλλαζονεία 100 καρδιναλίων να θεομπαίζουν τους θεούς

προφανώς ξεχνάτε όχι ηθελημένα την Υβρη και την Νέμεση που ακολουθεί και οι μύστες ουδέποτε ήταν υβριστές αγαπητή μου

υβριστής είναι ο χυδαίος "άνθρωπος" της γαστέρας λόγω αγνοίας και ο χυδαίος "άνθρωπος" της "εξουσίας" λόγω αλλαζονείας και εδώ υπάρχει αμάρτημα

ο Θεός είναι και φοβερός
αν δεν ήταν δεν θα ήταν θεός
Είναι και παντελεήμων αλλά είναι και τρομερός

αν δεν γνωρίσετε την συντριβή της καρδίας και ακολούθως τον Φόβο που σας κόβει τα γόνατα και όχι μόνο, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσετε ούτε την γνώση ούτε την πίστη (ΕΝ) που απαιτούνται για να αντέξετε το Φως

πόσο μπορείτε να κοιτάξετε αυτόν τον αισθητό και μερικό ήλιο μας στα μάτια;

ο κόσμος μας διέπεται από νόμους pattern-matrix και αυτό δεν είναι κακό

κακό με την κοινή έννοια του όρου, είναι ότι υπάρχουν κενά...λόγω "αποστασίας" τα οποία πρέπει να καλυφθούν με τεραστίους άθλους

ο κόσμος μας άρχεται από του Χρόνου

ο Χρόνος δεν άρχει για όσους τον νίκησαν
πάνω από τον χρόνο, υπάρχει ο αιών και πάνω από αυτά το πέρα
βλέπετε ο Προμηθέας άμα τη πτώση-εμφανίση του εν τω Κόσμω...φέρει το πυρ κατασπασμένο σε καλάμι, μιάς και ο χρόνος εδώ δίδεται δια παρατάσεως...περιορισμένος

οι μεγάλες ιστορικές στιγμές...είναι ΑΜ-υνες

πλην του Μικρού Μακεδόνος...για άλλους λόγους και σε άλλη κλίμακα

Τέλος...θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω το εξής.

Η εξάγνιση...η αρχική προ της μυήσεως στην Ελευσίνα, περιελάμβανε την αποπομπή του ακατανόμαστου εκ του πρωκτού

μετά ακολουθούσε η τρομερή προσπάθεια αντιστροφής της προς τα κάτω σεξουαλικής ενέργειας...ώστε να ανεβεί προς τα πάνω καίγοντας τις σκουριές και παρασύροντας μαζί της δυνάμεις και δυνάμεις σε μιά ανάσταση στο φως

Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

όταν δεν...διανοιγόταν όλος ο αξων...τότε το φωτοστέφανο (αίγλη των αρχαίων) εμφαινόταν και μπορούσε να επιτευχθεί η επικοινωνία με άλλες σφαίρες

μαντέψτε αν μπορείτε λοιπόν...σε ποιά φάση εξαγνισμού βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα
και ποιός μπορεί να είναι σεξουαλική δύναμη

αν σας περάσει τυχαία από το μυαλό, σίγουρα θα ταραχτείτε, διότι πάει κόντρα στα τόσο φανερά σημαινόμενα του ορίζοντα συμβάντων της εποχής μας που...οι περισσότεροι νομίζουν

Να είστε πάντα καλά, γερή και υγιής

ps- Αριθάνη

τα περί μικρού Μακεδόνος δεν είναι ευχολόγια, ούτε στείρα γνώση, ούτε πεποίθησις

είναι γνώση-πίστις ΕΝ

ΝΑΙ...θα επανεμφανιστεί με άλλο τρόπο σε άλλη κλίμακα, για άλλο λόγο
...όχι ως Δίκερως
αλλά ως Μονόκερως και ίσως και κάτι παραπάνω

θυμάσαι...τον Γκάνταλφ...που αφού έφαγε εκείνο το τερατάκι...εκεί στα υπόγεια
ξαναγύρισε ως Λευκός Μιθραντάρ (άκερος Μάγος);

το ίδιο έκανε και ο μικρός Μακεδών στον απόηχο των γεγονότων που γνωρίζουμε ως πτώση των Διδύμων

διαπέρασε την κάρτα 15 με το σπαθί του...από κάτω προς τα πάνω και κέρδισε το χρίσμα

είτε το θες και δεν το πιστεύεις, είτε όχι
και αυτό είναι επιτρεπτό να ειπωθεί για αυτό και το λέμε
δεν είναι κρυφό μυστικό


Ουσία, Ταυτότητα, Ετερότητα, Κίνησις, Στάσις...είναι τα γένη του Οντος του εμφαινόμενου εν Γαία και Ουρανό

με την Γαία και τον Ουρανό η δημουργία ετελέσθη άπαξ (βλ. αιών)

ο Κόσμος όπως έχουμε ξαναπεί πολλάκις συντελείται, μορφούται, κοσμείται

ώστε η επιστροφή των όντων στην πηγή τους, να είναι μορφωμένη, ώστε να μπορέσουν να τοποθετηθούν για να ζήσουν αιωνίως...στον αιώνα

ότι είναι στάση για κάποιον εξωτερικό παρατηρητή...είναι κίνηση για κάποιον εσωτερικό

το ίδιο και με την δύναμη F και την Ενέργεια E

Αγαπητοί Μποτίλια και Εργολάβε

stay cool & teddy

Γειά χαρά σας και ευχαριστώ για τον φιλόξενο και αξιόλογο χώρο, της μικρής παρουσίας μου...

Φιλιά σε όλους

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ <<>>,δήλωσα πώς "κάτι μού ξεφευγε",το διευκρίνησε ο μποτίλιας,συμφωνω λοιπόν..και αναμένω με ενδιαφέρον την συνεχεια της ομορφης συζήτησης που κανετε..ασπασμους με σεβασμο και αγαπη για ολους

Ατάργα τις είπε...

Καλημέρα κι απο μένα

Φωτεινη συμφωνώ σε πολλά πραγματα μαζί σου, ισως γιατι είμαι της Δράσης άνθρωπος και των λύσεων, κι όχι της θεωρίας και των λόγων…

Κυριε Μποτίλια μπορεί πολεμιστής να μην ειμαι αλλα το καθαρό μυαλό, και το οξεία όραση καθώς και η επιμονή όπως και η υπομονή πάντα επιβραβεύουν τους κυνηγούς. Μέχρι εκεί φτάνω.

<<…>> μη αποχωρείς, μη φεύγεις

στάσου μύγδαλα .. - πλάκα κάνω έτσι μην το παρεξηγήσεις ...

ίσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε πολλά απ΄ αυτα που πιστευεις, ισως γιατί λείπει το βίωμα.

Αυτο δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να προσπαθησεις να μεταφέρεις εμπειρίες.

Αυτο ειναι πάντα το λάθος όλων όσων γράφετε για τσουκάλια και φωτιές και νερά. Καλος ο Βαλαδώρος αλλα εντάξει μέχρι εκεί, ας μην κολλάμε – για μένα το γράφω

σαν νοικοκυρά θα σου πω, αν η φωτιά ως πύρ ειναι δυνατή το νερό στο τσουκάλι θα παραβράσει και θα χυθεί και θα σβήσει και τη φωτιά...ή θα σου τελείώσει και θα καεί το τσουκάλι και θα πρέπει να συμπληρώσεις νερό ...και να ξανανάψεις φωτιά ... Μπορεις να ελέξεις το πύρ ;;; το νερό;; η το τσουκάλι ;;;

- ισως άστοχο παραδειγμα,

απο τήν αλλη το θέμα που μπαίνει, τουλαχιστον για μένα καθε φορά, . Καλα τα λετε ως λόγο ή τα μεταφέρετε ως εικόνες και ως παραδείγματα. Ως έννοιες σε επίπεδο πνευματικό, θεωρητικό κλπ...

Σε πρακτικό επίπεδο, να περιμένω την εμφάνιση οποιουδήποτε - μικρού Μακεδώνα, ή βασιλέα η Σωτηρα κλπ - είδαμε και με τους Ε και τους Ψ και τους Δ τι έγινε, δεν νομίζω ότι γίνονται και πολλά και δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες. Σήμερα θα μας σώσουν οι Ε ψιλον, αύριο το πρόγραμμα X, ή η εμφάνιση σε παγκόσμιο επίπεδο του Χ Μεσσία... Ελεγχος μαζών με νέους τρόπους, και ύπνος, βαρύς ύπνος, και τα προβατα για σφαγή, σήμερα άσπρα, αύριο μαύρα, σήμερα χριστιανοί, αύριο μουσουλμάνοι..και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, για το Μακεδόνα λέω κλπ ...

Θέλω να καταλήξω και να ακούσω κάτι, ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ, γίνεται;

Βαρέθηκα να διαβάζω μέχρι σήμερα για την νέα οδό μέσω της σπονδυλικής στήλης και την αλλαγή/στροφή της σεξουαλικής ενέργεια κλπ. - Ταντρικές μέθοδοι κλπ

συνεχίζετε

Ατάργα τις είπε...

Και ξαναρωτώ ... ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ .

Δεν τρως στο σπίτι σου ;;; Τρως !!!

Τα υπόλοιπα δεν τα ρωτάω εννοούνται…

Είσαι ατάραχος με όλα αυτά που συμβαίνουν ;;;

Πως αντιδράς χωρίς να δράσεις ;;;

Ελέγχεις το θυμό σου ;;
Βρίσκεις την ηρεμία και την αντοχή να μην διαβάζεις τίποτα για ότι συμβαίνει γύρω σου;;;

Δεν πρέπει να "δράσουμε" μη δρώντας για τα παιδιά μας ρε γμτ και την Ελλάδα - για όσους την αγαπούν ακόμα ;;;

Οτι και να κάνουμε οδηγουμαστε στο χάος;;;
Μεσα απο την αταξία θα οδηγηθούμε την τάξη.
Ομως το σύμπαν δεν ειχε ποτέ τάξη και σειρά, εχει παντα δικούς του νόμους.

Βαρέθηκα με όποιον άντρα μιλάω να ακούω τα ίδια πράγματα.
Να σφυρίζεται ευτυχισμένοι μέσα στην "αγνοιά" σας και την "ατέλεια σας"

Ούτε τέλειος είναι κανένας μας, ούτε γνώστης, γούτε Ο Χ σοφός... όμως οι καιροί ειναι "περίεργοι" δεν μπορώ να ακούω για Α-ταραξία ..και Α-πάθεια και εσωτερική ευτυχία.

Πρέπει "κάποιος/οι" να δώσουν ένα μπούσουλα.

Πχ. δεν βλέπω τηλεόραση.
Δεν τρωω "βρωμικο" φαγητό...
Σκέφτομαι θετικά..
Χρησιμοποιώ ελληνικά προιόντα.
Βοηθώ το διπλανό μου
Σβήνω τη φωτιά του γείτονα…
Καλλιέργώ το μπαξέ μου και το χωράφι μου

Κάτι και περίμενα από εσάς όλους που σας κόβει περισσότερο, και γνωρίζετε περισσότερα να έχετε ένα ξεκάθαρο σχέδιο.

Το να παίζω με τα παιδιά μου για να βρίσκω το θεό είναι εφικτό… τόσο που παίζω και με ξένα παιδιά, αφού μεγάλωσαν πια τα δικά μου και από τα 40 μου ξε-παιδιασα,
Αλλα ακριβώς αυτά σκέφτομαι και ΤΑΡΑΖΟΜΑΙ γιατι ευθυνόμαστε κι εμείς, η γενιά μας για ολο αυτό. Κι όχι καθένας συγκεκριμένα.

Ο γιος ή η κόρη του Εργολάβου, ή τα δικά σου παιδιά αύριο δεν θα μπορουν να ρωτήσουν πως φτάσαμε εδώ, γιατι δεν θα έχουν γνωρίσει το ΠΡΙΝ.
Τα παιδιά μου που είναι έφηβοι και μόλις ενηλικιώθηκαν όμως σήμερα και ΡΩΤΑΝΕ. Κι όχι μονο αυτό σου λενε ότι θα παρουν τα μπογαλάκια τους και θα ΦΥΓΟΥΝ.

Αναχωρητές κι ετσι νιώθω ότι είστε όλοι από τα προβλήματα. ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ. Μαζεύετε τα μπογαλάκιας σας και φεύγετε. Πάντα αφήνουμε το προβλημα και φεύγω. Και ναι δεν ξαναμιλάω γιατί είμαι ή δεν είμαι ΕΓΩΙΣΤΗΣ

Τη Λολα / κάστανα απ΄τη φωτιά ποιος θα τη/τα βγάλει ;;;;;;;

Ώρες ώρες νομίζω ότι τελικά μας ψεκάζουν, και στους άντρες το φάρμακο σας πιάνει πιο πολύ !!!

Δεν μιλάω για να πάρουμε τα καλασνικοφ και να βγούμε, αν και τώρα τελευταια το σκέφτομαι κι αυτό ως λύση…

Αλλα ποτε χωρίς αυγά δεν φτιάχνεις ομελέτα. Αμα θελεις ομελέτα…

Και σε τελική ποιο είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ για μια χώρα;;
Η ευδαιμονία των πολιτών της ή η ΕΥΗΜΕΡΙΑ των Αριθμών της.

ΑΠΤΑ 5 πράγματα

Φιλιά σε όλους σας

Υ.Σ. δεν κατηγορώ κανέναν σας για οτιδήποτε διαλογική συζήτηση κάνουμε και κάπως πρέπει να εκφραστούν ολα αυτά.

Φιλιά

ΑΟΡΑΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ είπε...

Αναδημοσίευσα το κείμενο στο ιστολόγιο μου, θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με την Ατάργα, στην κατάσταση που βρισκόμαστε θέλουμε λύσεις, ιδέες, σχεδιασμό. Η αταραξία αλλά και η αδράνεια είναι μια στρατιγική δεν αμφιβάλλω. Μάλιστα στο Σ.Α (Σχέδιο Αχιλλέας) ο Αχιλλέας πριν 4 μήνες πρότεινε αδράνεια και αναμονή συγχρονικοτήτων, ωστόσο η αναμονή κουράζει...αν είμαστε πολεμιστές ή "αγρότες" θα το δείξει η μάχη...μην ξεχνάμε όμως ότι από τους αγρότες προκύπτουν οι πολεμιστές...κι επίσης σήερα άλλο αγρότης άλλο εργάτης, μην ξεχνάμε "οιεργατες δεν έχουν πατρίδα", ενώ οι αγρότες έχουν. Ελπίζω να μην σας ζάλισα...

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ mnk

Αγαπητή φίλη,

αποτελείς για μένα το μέτρο σε ζητήματα δεοντολογίας. Όσο με φιλάς τρις και σταυρωτά, προχωράω, αν μου ανάψεις κόκκινο, σταματάω και ξανασκέπτομαι. Το δηλώνω και δεσμεύομαι.


@ <<...>>

Αγαπητέ φίλε,
έχοντας ενδιαμέσως σχετιστεί και με άλλα κείμενά σου στο διαδίκτυο, θεωρώ την παρουσία σου εδώ ευτύχημα. Και σε επίπεδο αντιπαραθέσεως καταθέτω τα όπλα, σε αντίθεση με όσα έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο.
Είσαι πολύ ψαγμένος και γνωρίζω, ότι η αναζήτηση συνεπάγεται πόνο και κόπο. Άρα κάθομαι προσοχή εμπρός σου.
Όμως δεν μπορώ να μην προβώ σε μια κριτική τοποθέτηση έναντι τής μεταδοτικής οδού, την οποία επιλέγεις: Ενώ έχεις φοβερά σημαντικά πράγματα να υποδείξεις, πράττεις αυτό από καθέδρας και περιορίζεσαι κυρίως στις επικεφαλίδες, χωρίς να υπεισέρχεσαι στο πολύτιμο περιεχόμενο της εν τέλει κειμενοδομής σου. Αυτό συχνά συμβαίνει με κεκτημένη ταχύτητα και επίτρεψέ μου να ισχυριστώ δίχως την δέουσα αταραξία. Η απόδοση ελλείψεως εμπειρίας στην φίλη Φωτεινή, όπως κι αν αρμόζει να εννοήσουμε αυτήν την εμπειρία, είναι άτοπη. Μακάρι εσύ και εγώ να διαθέταμε την εμπειρία τής Φωτεινής.
Είσαι σπουδαίος φουζιονίστας και το fusion είναι απίθανα σημαντικό στην πορεία για να ξεπεράσουμε το κονφούζιο.Θεωρώ, ότι εάν προσέξεις την μεταδοτικότητα θα βοηθήσεις εξαιρετικά. Ο Θεός μπορεί να είναι Τρομερός, εμείς όμως είμαστε τραυματισμένα ανθρωπάκια. Και χρειαζόμαστε τους Δυνατούς ως είδος σκέπης. Το να επιχειρεί κάποιος να γίνεται εύληπτος, νομίζω ότι κάθε άλλο παρά καιροσκοπισμό μπορεί να υποδηλώνει.
Όσο αφορά την ουσία της αταραξίας, νομίζω ότι συμφωνώ με όσα εξέθεσες.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Φωτεινή

Αγαπητή φίλη,
σε ευχαριστώ θερμά για την αρωγή του πολύτιμου σχολίου σου, που ανήρτησα. Πράγματι, οι μέχρι τούδε τοποθετήσεις επέτρεπαν ευαίσθητα περιθώρια παρεξηγήσεων και ήταν πολύ αναγκαία η παρέμβασή σου.
Δεν έχω κρύψει, ότι οι τοποθετήσεις σου εδώ αποτελούν για μένα κριτήριο ορθότητος αυτών που καταθέτω. Όσο συμφωνείς, συνεχίζω.
Η απλή απάντησή σου, η οποία προηγείται, επίτρεψέ μου να δηλώσω, χωρίς την διάθεση να κωλακεύσω, ότι είναι ενδεικτική μεγαλείου.
Κάποτε η απλότητα αποκαλύπτει πάρα πολλά.


@ Ατάργα

Αξιότιμη κυρία,
σάς ευχαριστώ θερμά για την πολύτιμη συμμετοχή σας. Συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών, οι οποίοι προσπαθούν να αξιοποιούν ως αναπόσπαστα αναγκαία την γυναικεία νοημοσύνη. Υπό αυτήν την έννοια σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να υπεισέλθω αναλυτικά σε ζητήματα αιχμής, όπως περί τού πρακτέου, που θέσατε.

mnk είπε...

Πελαγοφύαλε, με τιμάς σε βαθμό να κινδυνεύω να καβαλήσω κανένα καλάμι. Όμως, επειδή "την άγνοιάν μου εγώ γινώσκω κι η ηλίθιότητά μου ενώπιόν μου εστί δια παντός", δεν μπορώ ν' αποτελέσω μέτρο ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μονίμως, κινούμαι σαν τον αόμματο σε άγνωστο έδαφος, με τα χέρια απλωμένα μπροστά, με την μύτη και τ΄αυτιά σε πλήρη ετοιμότητα. Σπανίως, βλέπω κάποια αντανάκλαση φωτός, τις περισσότερες όμως φορές πέφτω με τα μούτρα στον τοίχο και τότε αναφωνώ "ουπς! ντουβάρι". :)

Θα ξέρεις τον στίχο του Άσιμου, "πάταγα εγώ στραβός μεσ' στα νερά κι εσύ κοντά μου". Πάντα με εξόργιζε αυτός ο στίχος. Αν, λοιπόν, καμιά φορά σε τραβήξω απ' το μανίκι και σου πω, "όπα! κάτι γυαλίζει εκεί... μην είναι λούμπα;", θα ήμουν αρκούντως ευτυχής αν κοντοστεκόσουν να ρίξεις μια δεύτερη ματιά.

Στον σχολιασμό που έγραψες κάτω απ' το κείμενο της φίλης Φωτεινής, είδα τον Εαυτόν μου. Αν το είχα γράψει εγώ θα το είχα γράψει ακριβώς έτσι, αν και ποτέ δεν θα μπορούσα να το εκφράσω με τόση πληρότητα και σαφήνεια, εις βάθος και εις πλάτος.
"Ψυχὴ εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὑτήν, εἰς ψυχὴν αὐτῇ βλεπτέον", που λέει κι ο θείος Πλάτων. Ευχαριστώ.

Φιλιά σε όλη την παλιοπαρέα.

Κ.Δ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κ.Δ είπε...

Τί το λήξατε; Κωλόγεροι. Σχολιάζω βαυκαλιζόμενος πως όχι. Δίκην διαβόλου .

Αλήθεια «…» αφού το νόημα είναι σαφώς υποκειμενικό… (και πώς να προσεγγίσεις άλλωστε λογικά τα οντολογικά ερωτήματα)… πως ο ιεροφάντης ενδύεται του αστρικού φωτός και εκφράζεται ταυτόχρονα με τη σύλληψη των θετικών προθέσεων που οσμίζεται; Ή πως ο ενεργός αναλυτής-επεξηγητής δε λαμβάνει και ο ίδιος χώρα στο πείραμα; Ντεμοντέ δε βρίσκεις; Κι έπειτα που την πήγες τη θηλυκή πλευρά. Μας έμεινε ο πατρικός νόμος. Ντεμοντέ δε βρίσκεις πάλι;

Ναι ο Πατέρας υποκύπτει στο βάρος της ευθύνης της βούλησης και μένει αδρανής. Αλλά καμιά φορά ξυπνάει αρειμάνιος από τις όχθες του πυρός του εξώτερου… Ή έτσι νόμισα και έκανα να φάω μια βδομάδα…

Μωρέ πριτς. Μόλις κατάλαβε πως συνεχίζει να κολυμπά σε χαοτικά ύδατα… κι είναι χεσμένος. Ή μάλλον είναι παιδί και μαθαίνει με μπρατσάκια...σαν παιχνίδι. Actually απλά κινείται…

Ο Ελύτης είχε πει πως η ποίηση είναι μια διαρκής επανάσταση που αντιστρατεύεται τις επιμέρους επαναστάσεις. Για ποια ποίηση ομιλούσε;

Άναψε λέει πάλι το άστρο της Βηθλεέμ και ξύπνησε η ελπίδα που αναφέρει ο Μποτίλιας. Που είναι την έβγαλαν από το Κουτί; Και ξεκινούν ο Αρζούνας, ο Ώρος, ο Ηρακλής ή και ο Ίκαρος με τον Φαέθοντα το σκαρφάλωμα στον ήλιο. Επιτέλους άνοιξη. Τους βρήκαμε ωρέ τους μαχητές. Ψιλοντεμοντέ πάλι. Δε βρίσκετε;

Ι mean εξαιρετικά μεστός και ώριμος ο λόγος του μποτίλια. Οι δυνάμεις έχουν ήδη ξεκινήσει. Υπάρχει φυγή προς τα εμπρός. Εκκίνηση δυνάμεων. Των μαχητών. Πολύ σωστές οι τοποθετήσεις της Φωτεινής επίσης. Και ντάξει τα ταρότ μου λένε όλη την ιστορία. Μπράβο και στην Ατάργα. Τελειώσαμε. Οπότε επειδής οι νέοι κουράστηκαν να πάν να αυτοπυρπολυθούν όπως οι άλλοι του Μπεναλί… που λέγει και η Ατάργα… για να ταΐσουν ποιους που λέγει και ο Μποτίλιας; Ας αγκαλιαστούμε και ας πούμε «εν οίδα ότι ουδέν οίδα.»

Κι όμως υπάρχει ελπίς για την ναρκισιστική αιωνιότις. Όχι; Κλαψ. Yπάρχει βρε κατά φύση; I don’t think so. Αντιθέτος υπάρχει ο αιώνιος θάνατος. Και η αιώνια ανάσταση. Λέμε τα ίδια; Αλλά αφού η διαλεκτική πάσχει σε αυτό το σημείο βρε παιδιά, στο να βρει δηλαδή το όριο μεταξύ σχετικοποίησης και αποσχετικοποίησης γιατί προτιμάμε πεπαλαιωμένες ρητορικές;

Για να δημιουργήσεις. Θέλει να φτιάξεις νέες λέξεις. Αυτό είναι ποίηση… Αυτή ναι είναι η επανάσταση. Η ζωή.
Επί τω πρωκτέω δηλαδής;
Καληνύχτα σας με αγάπη…

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Κ.Δ.

Αγαπητέ φίλε,
ζητώ συγγνώμη που έτυχε να μην κάνω αναφορά μέχρι τώρα σε όσα καλά μας κομίζεις με τα σχόλια. Ότι και να κάνεις ζωγραφίζεις, πρακτική, η οποία φαίνεται και στα φεγγοβολούντα χρώματα της σελίδας σου. Οπότε, πώς μπορούμε εμείς μετά να τοποθετήσουμε με τον δικό μας χρωστήρα κάτι επάνω στο έργο;
Βεβαίως έχεις πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα: Πώς μπορεί να επέλθει κάτι νέο, δίχως σύλληψη και προώθηση νέων εννοιών, οι οποίες λειτουργούν με τους αντίστοιχους όρους, δηλαδή χωρίς θέσμιση;
Εύχομαι λοιπόν να παραμείνεις ανελέητος εναντίον τής μονότονης ανίας του γκρίζου, καθότι αυτή είναι η μέθοδος την οποία ακολουθούν στην διαδικασία αποσύνθεσης τής ζωής και τής ελπίδας.
Σε ευχαριστώ που μας στολίζεις, σε φάσεις που μοιάζουν άχαρες.

Κ.Δ είπε...

@Μποτίλια στο Πέλαγος

Εγώ σ’ευχαριστώ.
Έχεις δίκιο στο ερώτημα.
Ορίστε λοιπόν σοφοί μου φίλοι…
Έστω ότι ο «…» μας σφυρίζει πως έχει έρθει σχεδόν το timing…
Ή έστω ότι το σημείο του καιρού είναι τόσο εμφανές που βγάζει μάτια…

Δε πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαρες προθέσεις από πριν;
Δηλαδής ακόμη και πριν τη θέσμιση...
Άλλο μετά πως θα μεταφράσω τη πρόθεση σε σύλληψη και εν τέλει σε λογοθέσμιση…

Το θέμα της δυσφορίας μας εντοπίζεται στις αποστάσεις εξουσίας-εξουσιαζόμενων, θεωρίας και πράξης. Η επάνοδος και η μεταστροφή θα έρθει και με την αλλαγή της εικόνας του πατέρα όσο κι αν δε το λέει ο έτσι. Και με την αλλαγή της εικόνας του παικταρά του υιού . Είπαμε υποκειμενικά και βιωματικά τα των οντολογικών. Κι εδώ που είμαστε γελιόμαστε αν πιστεύουμε πως το θέμα είναι μόνο πολιτικό, ή κοινωνικό ή εν πάσει περίπτωση μονοδιάστατο ή at least 3d. Μιλάμε για 4 διαστάσεις και βάλε. Μιλάμε για φαντασιακό, και πέρασμα πίσω στον δημιουργικό χώρο και χρόνο…

Δε περνά ο λόγος και η πραγματικότητα μας; Είναι άκυρο πλέον το κοινωνικό συμβόλαιο; Στη πράξη πως μειώνονται αυτές τις αποστάσεις που σας λέγω; Βαμπίρ, μαύροι μάγοι, μεγάλοι παλαιοί, πρεσβύτεροι, Jedi darth … όλοι ντεμοντέ μπροστά στο καθρέφτη…

Να το ερώτημα… Είμαστε υπέρ της σταδιακής μεταμόρφωσης των στατικών πατρικών ή πατροναριστικών και κανονιστικών νόμων σε συγχρονικούς αυτομεταβαλλόμενους όρους αγάπης; Ας διαλογιστούμε και αν βρεθεί μία ικμάδα εγωισμού και πρόθεσης στη ψυχή, επιτρέψτε της να σας πει πως θα είναι πιο χαρούμενη. Μη με βάζετε τώρα να ψάχνω το lightsaber μου…
Kisses

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Δ.Κ.

Ένας από τούς αριστοτεχνικούς πίνακές σου...