ΑΤΑΡΑΞΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η άξια και καλή φίλη Φωτεινή κατέθεσε στην προηγούμενη ανάρτηση ένα πολύτιμο σχόλιο, με το οποίο επιχειρείται ένας πρόσφορος αντίλογος σε όσα εξετέθησαν από τον φίλο <<...>> και εμένα εκεί. Θεωρώ, ότι το σχόλιο αυτό αξίζει ιδιαίτερης προβολής, επειδή αναφέρεται με έντονο και υπεύθυνο τρόπο στα καυτά ζητήματα τακτικής που εθίγησαν. Έτσι δίνεται η ευκαιρία να εμμείνουμε στο ζητούμενο, συμβάλλοντας και από εδώ στην δημόσια συζήτηση σχετικά με τον σκόπιμο τρόπο, που οφείλουμε να πράξουμε στην σημερινή φάση.
Κάθε μέρα που διέρχεται το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει. Η χθεσινή αυτοκτονία τού συμπολίτη μας στην Πλατεία Συντάγματος, μια πράξη σαφώς και συνειδητότατα πολιτική, μη σχετιζόμενη με την όποια πράξη απόγνωσης, έβαψε για πρώτη φορά με πολιτικό ανθρώπινο αίμα στην παρούσα φάση την κεντρική πολιτική πλατεία της χώρας, βάζοντάς μας όλους με καταλυτικό τρόπο ενώπιον των επερχόμενων εξελίξεων. Εξελίξεις αναμφίβολα ζοφερές, καθότι είναι προφανές, ότι η συνεχής αύξηση της πίεσης εντός του κοινωνικού λέβητος αναπόφευκτα οδηγεί σε έκρηξη.
Και ας μην αυταπατώμεθα: Σε συνθήκες εκρήξεως δεν μπορεί να υπάρξει αδράνεια.



Το σχόλιο της Φωτεινής:

Ρε παιδιά το αταράξ εχει παρενέργειες.

Δεν ειναι σίγουρο αν ανταποκρίνεται στις ενδειξεις.

Αν δεν απατώμαι στήν τριπλή φυλακή που ζούμε τιποτα δεν χαρίζεται,πάντα υπάρχει αντίτιμο και μάλιστα βαρύ.Το είμαι συνειδητοποιημένος,γνωριζω το εωσφορικό παιγνιδι και φευγω δια τας μονάς,ή διάγω κατα μόνας αυτοικανοποιούμενος με την σοφία μου,δεν ξερω αν ειναι ο σωστός τρόπος [λεω δεν ξερω,διοτι δεν γνωριζω και πολλά γράμματα, αρα ρωτάω, δεν αποφαίνομαι]. Ασφαλώς κι η σωτηρία της ψυχήςειναι πολυ μεγάλο πράγμα κι ισως η μονη διέξοδος από το ματριξ, αλλα το σφάξε με αγά ν αγιάσω, δεν νομίζω πώς ειναι ο σωστός τρόπος..τουλάχιστον δεν ηταν ο τροπος των αρχαίων ημών προγόνων,που κοιτούσαν τους Θεούς στά μάτια κι ανταποκρίνονταν στα καλέσματα τών ιστορικών στιγμων,λειτουργώντας συμφωνα με τους νομους που διέπουν τον κόσμο μας...το μη δράση,δεν ειναι εισιτήριο για πουθενά και δεν εννοώ την αγελαία συμπεριφορά.. βγαινω στους δρόμους και τά σπάω, χωρίς να ξερω γιατι..ειναι τελείως αλλο το ειμαι συνειδητοποιημένος, γνωριζω πως το παιγνιδι ειναι απ αιώνος ετσι οπως ειναι, αλλά εγώ χωρις να πουλήσω τήν ψυχή μου, χωρις να απεκδυθώ των αρετών και της αγάπης, χωρις να μισώ στην τελική κανεναν, θα πράξω, διοτι πρεπει να αδραξω την ευκαιρία και να εξαγορασω χρονο..αν οχι για εμενα, που πιθανον να ειμαι ενα ακομα θυμα της μέδουσας, για τους απογόνους μου. Ειπαμε, νομος της φυσης..αν δεν στηρίξεις το είδος σου θα χαθει.

Αν το ντερμπι ειναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο, σαφως δεν πάς με την αγελη να ξεφωνασκεις και να ακολουθεις σαν προβατο τίς υποσυνείδητες επιταγές "εκεινων", αλλά ουτε κάθεσαι να δεις τον αγώνα στη τιβουλα και να γελάς με τους λοβοτομημένους... τι κάνεις;; εχεις προετοιμάσει τόν μάγκα με τό νούμερο 9 στήν φανέλα και βάζει γκόλ!!! και δημιουργει χάος [κι ας ξερει πώς θα τον τραυματήσουν στην φτερνα] και προκαλει τραύμα βαρυ στο τερας.

Γιά φαντασου ο Λεωνίδας ας πούμε [επειδη γνώριζε το παιγνίδι] να ελεγε σιγα που θα γινω βορά στα βελη της ανατολής και να χαθω αδικα, για χαρη τών τρελών Ελλήνων και των βαρβαρων του βορα [συμπεριλαμβανομένων και των Πελασγων που εφυγαν κακήν κακώς,αλλά δεν ξεχασαν την μητριδα γη κι εκτοτε καθε λιγο και λιγακι στελνουν τρόικες], αφου πάλι και πάλι το ιδιο θα γινεται;

Για φαντάσου ο Γερος , επειδη ηξερε το παιγνιδι των εταιριών [διοτι ηξερε] κι οτι τον προοριζαν, να χορεψει σε συγκεκριμένο χοροστάσι καντρίλιες . να μην εμπαινε κάν στον χορό , διότι θα ηταν αδικος κόπος;; Γνωριζοντας, μπήκε εδωσε και παραγγελιά στους βιολιτζήδες, ενα Μωραιτικο τσάμικο και τους ανακάτεψε [οσο μπόρεσε], εδωσε και σε εμάς το μαντήλι [ασχετα του τι κάναμε εμεις].. αυτος πάντως δεν αφησε να χαθει μιά ευκαιρία, εκανε κάτι. Και πιό πρίν, βεπειδή δεν εκαστε καλά το "Ελληνιστής", ουτε το "Ρωμιός", τα βλήματα εφεραν τους Τουρκους να σωσουν οτιδήποτε σωζώταν, για φαντασου να μην εκανε τιποτα ο Παλαιολόγος [διοτι το παιγνιδι ηταν χαμένο και το ηξερε, αρα ως πρός τι μιά αδικη θυσία]; Δέν θά ελεγε εκείνο,το "ου παραδούναι την Πόλιν" και δεν θα εδινε αιώνες αργότερα λαβη στον Γέρο να πιαστει και να πει"εμεις δεν παραδοθήκαμε, ο βασιλιάς μας πεθανε μαχόμενος", δινοντας με την σειρα του μηνυμα κρυφό στα λαμογια πώς ,δεν ηξεραν με ποιους εμπλεξαν [ειπαμε,ασχετα με την τροπή]

Αδικα ολα αυτά;; δεν νομίζω..

η γνώση ειναι δυναμη και η δυναμη δραση.. στο κάτω κατω και η αρχαιοελληνικη κοσμοθέαση αλλά και η ορθοδοξία μαχητες ευαγγελίζονται, οχι σαφώς πρόβατα αλλά οχι κι αναχωρητές , χωρις εστω μια ριπη ρε παιδί μου για την τιμη τών οπλων [ο παραδοσιακός παπάς των Ελληνων, ειναι ο ντελη παπάς ο λεβεντης... αγιος ευαγγελιστης της αγαπης , αλλα αν το καλέσει η στιγμη,παιρνει και το οπλο πειθόμενος στην επιταγη της αναγκης και τής ιστοριας που γραφεται καθε στιγμη, χωρις ομως το κακο να φτασει την ψυχη του...και δεν ξερω αν αυτος θα επιβαρυνθει με κάρμα η ο ανατολιτης της μη δρασης..

η δράση εχει συνέπειες,αλλά ειναι και ανάγκη...

και στην αναγκη πειθονται και οι Θεοί..

τελος πάντων ισως να λετε και κατι πιο βαθυ που δεν αντιλαμβάνομαι [ειπαμε γραμματα πολλα δεν ξερω κι αρχινω τα κλαματα].. ασπασμους και πάντα με αγαπη για τον οικοδεσπότη και τους φιλους του

Θα ήθελα σχετικά με αφορμή το σχόλιο της Φωτεινής, το οποίο έρχεται να καλύψει σημαντικά κενά, τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν από πιθανή μη ορθή κατανόηση τής προτεινόμενης αταραξίας να καταθέσω τα εξής:

1. Η Φωτεινή παραθέτει δυο ιστορικές περιπτώσεις (Επανάσταση του 1821 και άμυνα του Παλαιολόγου προ της Αλώσεως) οι οποίες είναι ανάλογες προς την σημερινή πρόκληση, υπό την έννοια ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων δεν ανήκε στις λαϊκές - εθνικές δυνάμεις. Τα πρόσωπα τα οποία επωμίστηκαν την πρωτοβουλία της συντάξεως αυτών των δυνάμεων και την διεξαγωγή του αγώνος, γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι ούτε οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για μια τελική επικράτηση υπήρχαν, ούτε οι γενικότερες συνθήκες ήταν τέτοιες, ώστε να την επιτρέψουν. Παρ' όλα αυτά έκριναν περισσότερο από σκόπιμη την εξέγερση, ή την άμυνα, μέχρις εσχάτων, εντάσσοντας τον συγκεκριμένο αγώνα μέσα στην γενικότερη ιστορική προοπτική τής επιβιώσεως του γένους, η οποία θα ήταν δυνατόν στο μέλλον να οδηγήσει σε προσπάθειες από ευνοϊκότερη αφετηρία. Υπό αυτήν την έννοια, η ήττα η οποία επήλθε, είτε ως ολοκληρωτική επικράτηση του αντιπάλου στο επίπεδο της πολεμικής αντιπαραθέσεως, είτε ως εξουδετέρωση της επίτευξης των εν τέλει στόχων τού αγώνος, αποτέλεσε μια στρατηγική νίκη. Διότι ατσάλωσε το λαϊκό φρόνημα και δόμησε το λαϊκό ασυνείδητο σε αγωνιστική βάση, επιφέροντας εν τέλει ένα αδούλωτο πυρήνα στην λαϊκή - εθνική ιδιοσυγκρασία. (Στην περίπτωση του Λεωνίδα δεν αναφέρομαι, διότι η αξιολόγηση που αποδίδω στα σχετικά με αυτόν γεγονότα είναι ριζικά διαφορετική από την ισχύουσα).

Η διαπίστωση, ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκεται στην επιχειρησιακή ευχέρεια του αντιπάλου, αποτελεί μια στοιχειώδη προϋπόθεση ρεαλισμού, άνευ της οποίας αποτελεί μωρία κάθε προσπάθεια να δομήσουμε μια σκόπιμη τακτική. Αυτός όμως ο γενικώς ισχύων δυσμενής παράγων θα πρέπει να εκτιμηθεί αναλυτικά ως προς τον τρόπο, με τον οποίον εκδηλώνεται σήμερα: Σχετικά με αυτό δυο είναι τα χαρακτηριστικά, τα οποία διέπουν την τρέχουσα στρατηγική του αντιπάλου.

- Εν πρώτοις δεν πρόκειται για μια κάποια ιστορικού χαρακτήρος σύγκρουση, παρόμοια από πλευράς βαρύτητος με τις προηγούμενες. Η τρέχουσα σύγκρουση έχει φιναλιστικό χαρακτήρα και οδεύουμε προς αλλαγήν παραδείγματος. Ο αντίπαλος έχει διακηρύξει την "νέα τάξη πραγμάτων", η οποία συμφώνως προς τις "αποκαλύψεις" των αποκρυφιστικών του επιτελείων συνίσταται στην "επιστροφή των Μεγάλων Παλαιών". Τουτέστιν στην ανοικτή και απροκάλυπτη επαναεγκαθίδρυση της χθονίου - κρονείου λατρείας ως κοινώς και γενικώς ισχύοντος θρησκεύματος με την δημόσια και απροκάλυπτη τέλεση ανθρωποθυσιών και αιμοποσίας. Αυτό συνιστά την επιδιωκομένη τελική κατίσχυση των τεράτων επί του Ηρωικού Πνεύματος και την τελική - ολοκληρωτική εκκαθάριση των φύσει και θέσει Ελλήνων.

Κατά συνέπεια δεν μπορεί να ισχύσει στην αμέσως μελλοντική επερχόμενη σύγκρουση ενδιάμεσος τακτικός στόχος, εφ' όσον πρόκειται για το τελικό "ποιος - ποιον". ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΔΥΟ ΜΟΝΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ: ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Και αυτό δεν αποτελεί τελεολογικού περιεχομένου αναφορά, ή "μαγκιά", ή οτιδήποτε από άλλο από τον γράφοντα, δεδομένου, ότι η συγκεκριμένη επιλογή συνιστά την απόληξη των μακροχρόνιων σχεδιασμών του αντιπάλου.

- Από πλευράς τακτικής ο αντίπαλος έχει ορίσει την τακτική του στην συγκεκριμένη φάση ως "ORDO AB CHAOS". Πρόκειται δηλαδή για ξεκάθαρα και απροκάλυπτα προγραμματισμένο και ηθελημένο χάος. Ο αντίπαλος εφαρμόζει επί του προκειμένου ένα διπλό τέχνασμα. Αφ' ενός μεν αντλεί δύναμη από τον αντίπαλο, βάσει των αρχών της Ιαπωνικής πάλης. Τον υποχρεώνει σε εναπόκτηση ορμής, τοποθετώντας με τέτοιο τρόπο τα παραπέτα και τα εμπόδια ώστε αυτός να τσακιστεί με αφετηρία την δική επιλογή κινήσεων. Απ΄την άλλη δημιουργεί τέτοιο πλαίσιο, εντός οποίου η ακινησία και η αδράνεια αποβαίνουν μοιραίες. Πρόκειται ακριβώς για εκείνη την περίπτωση εφαρμογής της πολεμικής αρχής, την οποία ανέλυσε ο Σουν Τζου σαν το τέρας με την ουρά και το κεφάλι, που ότι κι αν του πατήσεις ακούς το κλάξον της αβύσσου και στο οποίο πολύ ορθώς αναφέρεται ο <<...>>.

Πρόκειται περί αυτού, που έγραψαν σαν σύνθημα κάποια πανκιά σε τοίχο του Βερολίνου, όταν γινόντουσαν οι εκκαθαρίσεις των κατειλημμένων σπιτιών και φόρτωναν οι φουκαράδες τα σλίπινγκ - μπαγκς στον ώμο, κατευθυνόμενοι για διανυκτέρευση στο γερμανικό πάρκο Μάρτη καιρό:

Δεν έχεις καμιά ελπίδα, αλλά φρόντισε να την αξιοποιήσεις σωστά.

Διότι εκεί όπου σταματά η λογική ξεκινά ο Εσωτερικός Άνθρωπος, η μακρόπνοη και μεθοδική οικοδόμηση της ελπίδας ως τριαδικός τρόπος επιβιώσεως και νεκρώσεως, η Τεχνογνωσία των Ηρώων, ή όπως θα έλεγε ο κουρέας μου: Η παλιά μου τέχνη κόσκινο. Όχι όμως το κόσκινο αυτού που δεν θέλει να ζυμώσει, αλλά αυτού που περιμένει την κατάλληλη στιγμή να ξαποστείλει το αλεύρι στα γρανάζια της μηχανής του Κυβόργ.

2. Ο Γέρος απέδειξε αυτό που διατυμπάνισε ο Ακιρο Κουροσάβα στους "Επτά Σαμουράϊ": Η τένη του πολέμου δεν αφορά τους αγρότες, αλλά τους πολεμιστές. Αυτούς, οι οποίοι επέλεξαν να είναι η ζωή τους ένας χορός με την τιμή.

Μπορεί η σημαία να έχει για ένα πολεμιστή υψίστη αξία και για την υπεράσπιση της οποίας αυτός να είναι έτοιμος να προσφέρει την ζωή του. Όμως η σημαία δεν είναι αυτοσκοπός. Στόχος του πολεμιστού δεν είναι η τιμή. Αυτή είναι η αγαπημένη με την οποία χορεύει. Στόχος του πολεμιστή είναι η Νίκη. Διότι δουλειά του είναι ο πόλεμος και την δουλειά του πρέπει την κάνει καλά. Αγαπάει την δουλειά του, διότι αγαπάει αυτούς που την χρειάζονται.

Ο Γέρος γνώριζε καλά την δουλειά του. Γνώριζε ότι ήταν αδύνατο να πέσει κάποια παραλιακή πόλη της Πελοποννήσου με πολιορκία, εφ' όσον οι δυνάμεις τού επαναστατικού ναυτικού δεν επαρκούσαν για να κρατήσουν μακρυά από αυτές την τουρκική πλωτή αρμάδα. Παρ' όλα αυτά τις πολιόρκησε όλες, χωρίς επιτυχία. Για να αποδείξει, ότι ο μόνος επιτεύξιμος στόχος είναι το ακατόρθωτο. Η πολιορκία της απόρθητης πόλεως, του πάνοπλα οχυρωμένου κέντρου του εχθρού. Διότι η Τρίπολις είχε δική της εσωτερική παραγωγή. Περιβόλια, κήπους και ζώα, τα οποία μετέτρεπαν κάθε πολιορκία σε άσκοπη επιχείρηση. Ο Γέρος όμως γνώριζε. Γνώριζε ενώσω οι άλλοι αγνοούσαν. Όταν πρότεινε την πολιορκία της Τριπόλεως στην σύναξη των οπλαρχηγών όλοι γέλασαν με βρόντο. "Γέρο κόψε τα χωρατά", είπαν.

Ο Γέρος σηκώθηκε όρθιος, κοίταξε το ταβάνι σιωπηλός. "Μεγάλη η Χάρη Της", είπε μετά. "Εχθές στον ύπνο μου είδα την Παναγιά μας", συνέχισε. "Μου υπόδειξε να χτυπήσουμε την Τριπολιτσά και αυτή θα φροντίσει να την πάρουμε". "Γέρο είσαι σίγουρα τρελός", φώναξαν κάποιοι. "Με τα όνειρα δεν δίνονται οι μάχες". Ο Γέρος τους κοίταξε άγρια: "Όποιος βλασφημεί ότι η Παναγιά λέει ψέμματα, θα τον σφάξω", είπε. Ο Γέρος είχε συλλάβει το σχέδιο της διάσπασης των τούρκων και των αλβανών, κι αυτό στην πορεία λειτούργησε. Διότι δεν ήταν εξεγερμένος, δεν ήταν κλέφτης ή αρματολός. Ήταν πολεμιστής.

Διότι η αταραξία δεν είναι αδράνεια, ούτε δράσις μη δρώσα. Είναι ο τρόπος ζωής των πολεμιστών. Είναι ο υπερσκελισμός της στρατηγικής του αντιπάλου, έξω από τα πλαίσια της οργής, ή την σύγκρουση για την τιμή των όπλων, έξω από τον ακτιβισμό και τις βεβιασμένες αντιδράσεις.

Ο πολεμιστής γεννιέται ατάραχος και κάθε μέρα που περνά γίνεται ακόμη πιο ατάραχος, φτάνοντας στην άκρα αταραξία την στιγμή της θερμής σύγκρουσης.

Διότι καμία μάχη δεν μπορεί να κερδιθεί εξωτερικά, εάν προηγουμένως δεν έχει κερδηθεί εσωτερικά. Ο πολεμιστής δεν περιμένει την ώρα της μάχης για να ξεκινήσει τον πόλεμο. Ο πόλεμος ξεκινάει μέσα στην κούνια που γεννήθηκε, όταν πνίγει τα φίδια της δυαρχίας.

Δεν διψάμε για αψιμαχίες. Έχουμε επιφορτισθεί αυτοβούλως και βάσει των συνειδησιακών μας επιλογών την νικηφόρα επέλαση. Δεν μας ενδιαφέρει η επανάληψη, αλλά η εκτίναξη και η εκφυγή. Η είσπραξη στον πάγκο της επαναστατικής πρακτικής όσων αποθησαύρισε το ματωμένο ηρωικό λαϊκό ασυνείδητο με αγώνες χιλιετιών για μας ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στη φάση της τελικής συγκρούσεως.

Δεν είμαστε κάποιοι, ούτε χρειάζεται να είμαστε κάποιοι. Απλά μας έταξε το πεπρωμένο στο πέρασμα την δύσκολη ώρα. Και δεν θεωρούμε καθόλου βέβαιο, ότι οι βάρβαροι αυτήν την φορά θα περάσουν.

ΑΤΑΡΑΞΙΑ.