3. ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΜΥΘΟΙ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΘΟΝΙΑ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΣΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΗ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η χθόνια λατρεία στηρίζεται στον ετήσιο κύκλο καρποφορίας της γης. Σε αυτήν ο άνθρωπος εντάσσεται απολαμβάνων τους καρπούς, ως βάση επιβιώσεως, χωρίς όμως να υφίσταται καλλιέργεια. Οι δυνατότητες, οι οποίες υφίστανται κατά την περίοδο πριν ανακαλυφθεί η καλλιέργεια είναι δύο: Ή γη να δώσει καρπούς ή να μην δώσει. Η καταστροφή της καρποφορίας με όψιμες κακοκαιρίες αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Στην φάση, που ο άνθρωπος δεν κατέχει την καλλιέργεια και την δυνατότητα αποθήκευσης και συντήρησης της τροφής, είναι η επιβίωσή του εκτεθειμένη σε αυτήν την διαδικασία. Η οδός, την οποία επιλέγει για να επηρεάσει την καρποφορία είναι η μαγεία. Αυτή δομεί και τις σχέσεις εξουσίας, στα πλαίσια ενός διλήμματος, μιας δυαρχικού τύπου επιλογής: Ή το αίμα του θυσιαζόμενου θα αποδωθεί στην γη για να την γονιμοποιήσει, ως φορέας της γονιμοποιητικής ενέργειας, ή άλλως συνολικά η επιβίωση της φυλής κινδυνεύει από το κίνδυνο της ασιτίας, όποτε αυτή εκδηλωθεί ένεκα ανομβρίας, ή άλλων καιρικών ή φυσικών συνεπειών.
Αυτή η διαδικασία δομεί και την αντίληψη περί χρόνου, η οποία στηρίζεται στον ετήσιο κύκλο. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥ ΒΙΩΝΕΤΑΙ ΚΥΚΛΙΚΑ. Πρόκειται για ένα κυκλικό χρόνο.
Αυτή την χρονική αντίληψη δομούν οι μύθοι της χθόνιας λατρείας. Η Κόρη κατεβαίνει έξι μήνες στον Άδη και έξι μήνες επιστρέφει στον άνω κόσμο δίπλα στην Μητέρα Γη, ή Δήμητρα. Στην γλώσσα της εποχής υπάρχει εναλλαγή του του γράμματος γάμμα με το δέλτα. Δαναός είναι ο χοϊκός, η γήινος. Κατ' αντιστοιχία στην εβραϊκή μυθοπλασία ο Α"δά"μ πλάθεται από πηλό.
Οι χθόνια λατρεία, ως περίοδος του κυκλικού χρόνου, είναι στατική. Δεν χαρακτηρίζεται από δημιουργική εξέλιξη, αλλά από επανάληψη.
Ο νεωτερισμός τού Προμηθεϊκού πνεύματος έχει καταλυτικές συνέπειες έναντι τού καθορισμού του χρόνου. Στην βάση της καλλιέργειας και των συναφών τεχνικών, όπως η δημιουργία παραγωγικών μέσων, η άδρευση και τα τοιαύτα υπάρχει η τάση της συνεχούς εξελίξεως και βελτιώσεως. Η προσπάθεια του ανθρώπου δεν στοχεύει πλέον στην επιρροή πάνω στην φύση μέσω εξιλασμών, στην ουσία δηλαδή "καλοπιάσματος" των φυσικών δυνάμεων ή των αντιστοίχων πνευμάτων - συμφώνως προς την μέση ψυχοσύνθεση αυτού τού τύπου - αλλά εκδηλώνεται η τάση κυριαρχίας επάνω στην φύση. Επιχειρείται η παρέμβαση επάνω στην φυσική διαδικασία, ώστε να επιβληθεί από τον άνθρωπο μια άλλη πορεία, την οποία αυτός επιθυμεί. Η αύξηση της παραγωγικότητος και ο καταμερισμός της εργασίας, που προκύπτει από αυτήν, καθιστά δυνατή την ενασχόληση κάποιων με ειδικούς τομείς, οι οποίοι προϋποθέτουν εναπόκτηση ειδικών ικανοτήτων, γνώσεων, συστηματοποίηση και επιστασία. Μάνατζερ πλέον της κοινότητος δεν είναι ο μάγος της φυλής, ο οποίος χορεύει τον χορό της βροχής, αλλά αυτοί, οι οποίοι είναι σε θέση να μηχανεύονται: Δηλαδή να δημιουργούν, να εξελίσσουν, να εφευρίσκουν, να κατασκευάζουν, να οργανώνουν και να διοικούν.
Η εξελικτική της παραγωγής καθιερώνει την έννοια της εξελίξεως, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
Σύμφυτη με αυτήν την διαδικασία είναι η εμφάνιση νέων θεοτήτων, οι οποίες αμφισβητούν τις προηγούμενες και λαμβάνει χώρα μια διαπάλη για να επικρατήσουν. Οι νέες θεότητες, οι οποίες θέτουν σε κίνηση το δημιουργικό, εφευρετικό και οργανωτικό πνεύμα, ξεπερνούν και στην συνέχεια αμφισβητούν την υλική προσκόλληση στην Γη, την χθόνια λατρεία και τα τελετουργικά αίματος. Ως αναφερόμενες στην δημιουργική ενέργεια του πνεύματος, προσανατολίζονται προς τον ουρανό, αντιδιαστελλόμενες προς τις χθόνιες.
Τα χθόνια ιερατεία, τα οποία είναι εθισμένα στην αιμοποσία, στην οργιαστική μανία, την υπερβολική ευφορία και τις παραισθητικές εμπειρίες, τις οποίες προκαλεί το ισχυρότατο ναρκωτικό της διμεθυλτριπταμίνης, την οποία περιέχει το ανθρώπινο αίμα σε συνθήκες υπερεντάσεως, είτε ένεκα υπερβολικού σεξουαλικού παροξυσμού, είτε ένεκα υποβολής σε ψυχολογική ή σωματική καταπίεση δεν διατίθενται να διαλυθούν οικειοθελώς, αλλά προβαίνουν σε λυσσασμένες αντιδράσεις, ώστε να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και τις σχέσεις εξουσίας, που τους εξασφαλίζουν αυτά τα προνόμια.
Όπως αναλύει ο Erwin Reisner στο έργο που προανέφερα, αυτό που ήταν για τον πρωτόγονο άνθρωπο μια αυθόρμητη πρακτική στα πλαίσια της βλαστικής λατρείας, αφού καθιερωθεί με την καλλιέργεια η αυτονομία του ανθρώπου έναντι της βλαστικής δυνάμεως της φύσεως, όταν εφαρμόζεται αποκτά αλλοτριωμένο χαρακτήρα και εκδηλώνεται με την μορφή της μαύρης μαγείας.
Η μαγεία στηρίζεται στην λεγόμενη "συμπάθεια", γι αυτό και η κύρια μορφή της είναι η λεγόμενη "συμπαθητική" μαγεία: Ο πρωτόγονος μάγος, προκειμένου να θεραπεύσει ένα ασθενή, έκοβε ένα μικρό τμήμα του ασθενούντος τμήματος και το κόλλαγε επάνω σε ένα δέντρο, ώστε να μεταφερθεί η ασθένεια εκεί. Στην περίπτωση, που δεν ήταν αυτό δυνατό, έπραττε το ίδιο με ένα υποκατάστατο, όπως ένα φύλλο, ένα φτερό, ή κάτι άλλο.
Στην ουσία αυτό που συμβαίνει με ανάλογες πρακτικές είναι να τίθενται σε λειτουργία κάποιες ψυχικές ενέργειες. Η διαδικασία αυτή σχετίζεται με τους νόμους του συντονισμού και της επαγωγής, οι οποίοι έχουν μελετηθεί μόνον επιφανειακά από την συμβατική επιστήμη. (Το θέμα της επιστημολογίας και η σχέση της επιστήμης με την μαγεία είναι τεράστια. Για όσους ενδιαφέρονται, προτείνω κατ' αρχήν την μελέτη του Lynn Thorndike "Experimental Science and Magic" στον κάτωθι σύνδεσμο):
http://www.scribd.com/doc/23693925/THORNDIKE-LYNN-A-History-of-Magic-Experimental-Science-1923-888p-T1
Η εκμετάλλευση της "συμπάθειας" αποτελεί στην αντίληψη των μάγων την δυνατότητα να αποκτήσουν "δύναμη". Μια "δύναμη", η οποία αποκτάται εύκολα και γρήγορα μέσω εξιλασμών, οι οποίοι στηρίζονται στις λεγόμενες επικλήσεις. Η διάθεση εξουσιασμού πάνω στους άλλους ανθρώπους οδηγεί στην δίψα για δύναμη, η οποία διακρίνει τα εξουσιαστικά ιερατεία, τα οποία συνασπίζονται σε απόκρυφες ομάδες, με στόχο να εξουσιάσουν την ανθρωπότητα. Με τις μεθόδους εκμεταλλεύσεως της "συμπάθειας", εφαρμόζουν τακτικές, οι οποίες τους παρέχουν δυο στρατηγικού χαρακτήρος πλεονεκτήματα: Αφ' ενός μεν δρουν εν κρυπτώ, αφ' ετέρου θέτουν σε κίνηση (με ευτελή τρόπο) την διαδικασία της συμπάθειας. Σε όσους εντάσσουν στις οργανωμένες, απόκρυφες δομές τους, καταρρακώνουν με τελετουργικά ευτελισμού της προσωπικότητος την αξιοπρέπειά τους, κάμπτοντας την όποια δυνατότητα να αναπτύξουν αυτοί εσωτερικές αντιστάσεις. Με την επιβολή όρκων αυστηρής εχεμύθειας και την αποδοχή της ποινής του θανάτου σε περίπτωση, που αυτοί κριθούν επίορκοι, υποδουλώνουν πλήρως και εκουσίως τα μέλη και τα όργανά τους. Τα τελετουργικά στηρίζονται στην απόδοση αξίας σε ακαθαρσίες και στην εξύμνηση της θανατώσεως, ούτως ώστε αυτοί να αποκτήσουν ψυχισμό, που τείνει στην καταστροφικότητα. Το δέλεαρ για να συναινέσουν οι "μυούμενοι" σε αυτήν την διαδικασία είναι η παροχή "δύναμης". Το μέλος συντάσσεται με τους δήθεν "ισχυρούς", αυτούς οι οποίοι εξασκούν έλεγχο μέσω των δομημένων μηχανισμών βίας, αλλά και με την εκμετάλλευση της "συμπάθειας". Τα κυκλώματα αυτά φαίνονται εξωτερικώς "πανίσχυρα". Δια της μεθόδου του λυκανθρωπισμού (ιδέ αντίστοιχες αναρτήσεις) έχουν ήδη προτάξει εναντίον τής κοινωνίας στρατιές, αποτελούμενες από τα άτομα, τα οποία έχουν χειραγωγήσει μέσα από την βρεφική κούνια της δοτής μέγαιρας - μητριάς τους. Άτομα με τελείως διαλυμένη προσωπικότητα βάσει ειδικού συστήματος, άτομα βαρέως τραυματισμένα, αφιονισμένα εναντίον της κοινωνίας.
Σε αυτούς τους μηχανισμούς αναφέρετο ο Πλάτων, όταν έγραφε "ουδείς εκών κακός" καθώς και ότι αυτό το οποίον παρέχει και οικοδομεί την αρετή, είναι αποκλειστικά η παιδεία. Με αυτές τις διακηρύξεις δεν αποσκοπούσε να αμφισβητήσει την ύπαρξη της ηθικής ροπής μέσα σε κάθε άνθρωπο. Την δυνατότητα κάθε ανθρώπου να σπάσει το φράγμα της δυαρχίας διά της υπερβάσεως, αυτό που όρισε ο Καβάφης "να πει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο όχι".
Την ύπαρξη της ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μπορούμε να διαπιστώσουμε μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ακόμη και μεταξύ των λυκανθρώπων υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι βρήκαν το σθένος να αυτομολήσουν και να καταγγείλουν αυτήν την κατάσταση. Διότι την ύπαρξη αυτού του φαινομένου δεν την συνάγουμε απλώς από θεωρήσεις, άρα έχουν κατατεθεί άμεσες μαρτυρίες, από κάποιους - και αυτοί είναι περισσότεροι - οι οποίοι είχαν την δύναμη να σπάσουν το αγελαίο φράγμα. Τις έγγραφες μαρτυρίες της Swali παρέθεσα στην περί λυκανθρώπων ανάρτηση. Υπάρχει ένα βίντεο στο διαδίκτυο, στο οποίο καταμαρτυρεί μια γυναίκα, η οποία έσπασε το φράγμα της σιωπής, στο οποίο αυτή περιγράφει μέσα στην κεντρική αίθουσα του Βέβελσμπουργκ, το άντρο των ναζιστικών SS, τον τρόπο με τον οποίον εκεί, όταν αυτή ευρίσκετο σε νηπιακή ηλικία, ένα κύκλωμα μαύρων μάγων την υποχρέωσε να θανατώσει ένα βρέφος, την καρδιά του οποίου αυτοί έφαγαν στην συνέχεια. Η γυναίκα αυτή επιστρέφοντας νοερά στο γεγονός αυτό, υφίσταται νευρικό κλονισμό και μιλάει με τελείως παραμορφωμένη φωνή και πρόσωπο. Δεν δίνω τον αντίστοιχο σύνδεσμο, λόγω του φρικιαστικού περιεχομένου. Υπογραμμίζω όμως με αυτήν την ευκαιρία, ότι τα πλείστα πρόσωπα τα οποία διέφυγαν από τον λυκανθρωπισμό και είχαν το σθένος να προβούν σε δημόσιες καταγγελίες είναι γυναίκες. Με αυτόν τρόπο φέρνω στην μνήμη μου εκείνη την ρήση του Ευαγγελίου, ότι ενώ μια γυναίκα ήταν αυτή, η οποία έφερε την καταστροφή στην ανθρωπότητα με την αποδοχή και βρώση του απαγορευμένου καρπού - ως ιέρειες της λευκής θεάς, υπέρτατα κεκρυμμένο ιερατείο - γυναίκα θα είναι και αυτή, η οποία θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η τελετουργική εμμονή των αποκρυφιστών στον μιλιτιρασμό. Προωθώντας τον θάνατο και την καταστροφή, εκμιλιταρίζουν, στρατιωτικοποιοιούν την κοινωνία, επιβάλλοντας τον θάνατο, τόσο σε τελετουργικο επίπεδο, όσο και για την βίαιη επιβολή τους επί των ανθρώπων. Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι τα σύμβολα του μιλιταρισμού και του τελετουργικού ζομπισμού είναι ταυτόσημα.
Η μελέτη τών απροκάλυπτα εκμιλιταρισμένων κοινωνιών αποδεικνύει, ότι σε αυτές κυριάρχησαν και κυριαρχούν χθόνια ιερατεία με άμεσες αναφορές στο σύμβολο του λύκου. Όταν κάνω στο επόμενο μέλλον αναφορά στο Μάτριξ κατά την κλασσική περίοδο στην Ελλάδα, θα το καταδείξω αυτό στηριζόμενος στα αρχαία κείμενα και πηγές, ώστε αφ' ενός μεν να τεθούν οι βάσεις κατανοήσεως όσο αφορά την σύγκρουση Ελλήνων και ελληνοφώνων (τουτέστιν ελληνοφόνων) αφ' ετέρου να ξεκινήσει συγκεκριμένα αυτό, που έχω ονομάσει "ρωγμή", ως διαδικασία αποδομήσεως του Μάτριξ.
Αλλά και η σύγχρονη, μεταπολεμική κοινωνία - της κατανάλωσης και της υποτιθέμενης "ευμάρειας", του "κοινωνικού κράτους" κατά την περίοδο ακμής της λεγόμενης "συνεργασίας των τάξεων" από την δεκαετία του '50 και μετά, πριν περάσουμε στον "νεοφιλευθερισμό", το "τέλος της ιστορίας" και το "Statebuilding" (τουτέστιν της δημιουργίας "δημοκρατικών" κρατών μέσω πολεμικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ σε χώρες, οι οποίες είχαν χαρακτηρισθεί ως μη "δημοκρατικές" από την παγκόσμια ελίτ) όπως περιγράφονται στα βιβλία του αλητάμπουρα Francis Fukuyama και την "νέα τάξη" - ακριβώς απροκάλυπτα εκμιλιταρισμένο περιεχόμενο είχε, πίσω από τον μανδύα της "φιλανθρωπίας" του συστήματος.
Όπως ανέλυσε στο έργο του "Ύστερος Καπιταλισμός", το οποίο εκδόθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '70, ο Ερνέστ Μαντέλ, η αναπαραγωγή του συστήματος ήταν δυνατή μόνο μέσω της πολεμικής βιομηχανίας, η οποία επέβαλε και την διεξαγωγή πολέμων, αλλά και την καθιέρωση του "overkill" στην πορεία για την απορρόφηση των προϊόντων της. Το κεϋνσιανό κράτος, μέσω τού οποίου επιχειρήθηκε να ξεπερνούνται οι κυκλικές οικονομικές κρίσεις τού συστήματος, δεν κατηύθυνε τον βασικό όγκο των δημοσίων επενδύσεων στην κοινωνική πολιτική, αλλά στην πολεμική βιομηχανία. Η καλλιέργεια εντάσεως και εχθρικού πνεύματος ακόμη και χωρών, οι οποίες ανήκαν στην ίδια στρατιωτική συμμαχία, όπως έγινε και στην περίπτωση της Ελλάδας και της τουρκίας, αποτέλεσε βασικότατο στοιχείο αυτής της πολιτικής και μια από τις μεθόδους, με τις οποίες καταβυθίστηκε η ελλαδική οικονομία στα πλαίσια της διαρκούς υπερχρεώσεως.
Οι πολεμικές δαπάνες αποτέλεσαν στην σύγχρονη εποχή ένα εξίσου ισοδύναμο από πλευράς τομέα της οικονομίας, δίπλα στου τομείς Ι, ΙΙ και ΙΙΙ (πρωτογενής παραγωγή, μεταποίηση και υπηρεσίες). Ο τομέας IV των πολεμικών επενδύσεων αποτελεί όπως ανέλυσε ο Mandel τον οικονομικό βηματοδότη του συνόλου κύκλου, άνευ του οποίου αυτός καταρρέει. Παρ' όλο που στα πλαίσια του φιλελευθερισμού κύριος παράγων του οικονομικού κύκλου έγινε η φανταστική οικονομία, τουτέστιν τα "παράγωγα" και ο κρατικός υπερδανεισμός, τα οποία περιθωριοποίησαν πλήρως την αποκαλούμενη πραγματική οικονομία, δεν παύει ακόμη και σήμερα ο βασικότερος τομέας της δήθεν πλέον "πραγματικής" οικονομίας να είναι οι πολεμικές (ή "αμυντικές" κατά το Μάτριξ) δαπάνες. Το όλο σύστημα εξ' άλλου του κρατικού υπερδανεισμού στηρίζεται σε αυτές.
Ενδεικτικό παράδειγμα για την ισχύ της ως άνω διαπιστώσεως αποτελεί η διαδικασία της υπερχρέωσης του κράτους, που θεωρείται γίγαντας (με πήλινα πόδια) στην Ευρώπη, τουτέστιν της Γερμανίας. Η Γερμανία πριν την διεξαγωγή του πολέμου "ασπίδα της ερήμου", της πρώτης επιθέσεως των δυνάμεων "καλής θελήσεως" εναντίον του Ιράκ, στην οποία δεν συμμετείχε μεν αυτή στρατιωτικώς, είχε εν έτει 1990 ισοσκελισμένο κρατικό προϋπολογισμό. Κατά το 1991 κατέβαλε το ποσόν των 42 δις μάρκων στους "συμμάχους" και στο Ισραήλ, επειδή δήθεν στα βλήματα "σκουντ", τα οποία εξαπέλυσαν οι δυνάμεις του Ιράκ είχαν ενσωματωθεί τμήματα, τα οποία είχαν εξάγει γερμανικές εταιρίες. Κατά το έτος 1991 εμφάνισε ο γερμανικός κρατικός ισολογισμός έλλειμμα 41 δις μάρκων.
Οι ήρωες, με την σύγκρουση εναντίον τών τεράτων τών χθονίων ιερατείων, μπορεί να επέτυχαν μεν να καταργήσουν την κυκλική αντίληψη του χρόνου και την στατικότητα της κοινωνίας, επιβάλλοντας την εξέλιξη και την πρόοδο, η οποία καθιέρωσε την γραμμική αντίληψη του χρόνου. Όμως, όπως εξωτερικώς διαφαίνεται και όπως στην πορεία θα αναλυθεί, ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΑΣΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΧΘΟΝΙΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΙΔΙΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΤΟ ΠΡΟΜΗΘΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΟΠΩΣ ΕΠΡΑΤΤΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΟΣ.
Αυτή ακριβώς την επιχείρηση ιδιοποίησης του Προμηθεϊκού Πνεύματος και την προσπάθεια αλλοτρίωσης και εξουδετέρωσής του από τα χθόνια ιερατεία συμβολίζει ο μύθος της τιμωρίας του Προμηθέως από τους μασκοφόρους - κουκουλοφόρους τιτάνες. Ο βράχος συμβολίζει την πρόσδεση στο πλέον δύσκαμπτο τμήμα της γης. Ο τοτεμιστικός γύπας τρώει έκτοτε το συκώτι του Προμηθεϊκού πνεύματος. Το συκώτι είναι αυτό που καθαρίζει το αίμα, το φορέα του οξυγόνου, ως ζωοδότου δημιουργικής ενέργειας. Έτσι η ενέργεια, η οποία επιφέρει στην συνέχεια την εξέλιξη και την γραμμικότητα του χρόνου θα είναι σάπια. Δεν θα οδηγεί στην πραγματική δημιουργία και την χειραφέτηση του ανθρώπου, αλλά σε ακόμη πιο εξελιγμένα πιο εκλεπτισμένα δεσμά καταδυνάστευσης. Με στόχο το Προμηθεϊκό αιλουροειδές μέσα στον άνθρωπο να μετατραπεί σε κοτόπουλο.
Η εξέλιξη αυτή θα κορυφωθεί στον σαδομαζοχιμό μιας απρόσωπης και πολιτικά ευνουχισμένης κοινωνίας, η οποία στηρίζεται στον απρόσκοπτο καταναλωτισμό, ο οποίος αναβιβάζεται σε στόχο της ζωής του ανθρώπου. Ο εγκέφαλος, η σκέψη και η οπτική ζωής των ανθρώπων παραδίνεται στα μέσα του μιντιαλισμού, τα οποία στο ηλεκτρονικό στάδιο ανάπτυξης κυριαρχούν πλήρως μέσα στα σπίτια. Στο ψηφιακό στάδιο ανάπτυξης ο μιντιαλισμός απορροφεί πλέον και πολύ σημαντικό μέρος των ανθρώπινων σχέσεων. Με τα φατσοβιβλία φτιάχνονται τεχνητές "κοινωνικές δικτυώσεις" με στόχο να άγονται και να φέρονται οι ανθρωπομάζες σε επαναστάσεις, οι οποίες στρέφονται εναντίον του εαυτού τους.
Ποια είναι τελικά η "δύναμις" των χθόνιων ιερατείων τα οποία επιχειρούν να κάμψουν τον γραμμικό, εξελικτικό χρόνο, προς την κυκλική εναλλαγή, τουτέστιν στασιμότητα της μονίμου κυριαρχίας τους, προβάλλοντας προς αυτήν την κατεύθυνση το σύμβολο του κύκλου ως "οροβόρου"; Μέσω του όφεως, ως χθονίου συμβόλου (καθότι ο όφις δεν είναι σε κάθε περίπτωση και αποκλειστικά χθόνιος συμβολισμός) ο ποίος δαγκώνει την ουρά του, συμβολίζοντας δηλαδή την ανοικτή και απροκάλυπτη επιστροφή των χθονίων ιερατίων και την μόνιμη επικράτησή τους; Ο Erwin Reisner τονίζει ότι ο εύκολος τρόπος των εξιλασμών δεν οδηγεί στην εναπόκτηση ουσιαστικής δυνάμεως, αλλά στην υποδούλωση στις δυνάμεις του υποσυνείδητου. Τα χθόνια ιερατεία και οι συνοδοιπόροι τους είναι πλήρως υποταγμένοι στις καταστροφικές ενέργειες, τις οποίες επιχειρούν να εκμεταλλευθούν.
Η ΑΛΗΘΗΣ ΔΥΝΑΜΙΣ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΜΑΚΡΑ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΗΡΩΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΗΤΙΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΣΚΗΣΙΣ. ΑΥΤΗ ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.
Η πλήρης υποδούλωση, η οποία κυριαρχεί και εντός των χθονίων ιερατείων, είναι προφανέσταστατη στον κάθετο τρόπο εξουσιασμού, ο οποίος επικρατεί σε αυτά.
Ο τρόπος λειτουργίας τους είναι μυητικός. Η "αξία" κάποιου μέλους και οι εξουσιαστικές αρμοδιότητές του προκύπτουν από τον βαθμό μύησης, που αυτό έχει. Οι αμύητοι θεωρούνται "βέβηλοι", συμφώνως προς την ορολογία του τεκτονισμού. Πρόκειται δηλαδή για μια ελιτιστική κοινωνία, εξουσιαζόντων και εξουσιαζομένων, διευθυντών και διευθυνομένων, όπου όλοι όμως σε τελευταία ανάλυση εξουσιάζονται.
Στον τεκτονισμό πχ. όλοι υπακούουν στον "μεγάλο διδάσκαλο". Που υπακούει αυτός; Αυτός είναι κάτοχος του "μεγάλου μυστικού". Του κλειδιού δηλαδή του "κουτιού, που περιέχει το μεγάλο μυστικό". Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό; Ενα χαρτί επί του οποίου αναγράφεται η επίκλησις των ενεργειών υποοδουλώσεως.
Τουναντίον απέναντι στο Προμηθεϊκό Πνεύμα, το οποίο προσβλέπει στην χειραφέτηση, είναι όλοι ίσοι. Η δημιουργική εξέλιξη είναι από την φύση της απελευθερωτική. Απελευθερώνει τους ανθρώπους από τα τέρατα της στατικότητος και του εξουσιασμού, από την ετερονομία της χθονίου λατρευτικής αλλοτριώσεως. Η έννοια της δημοκρατίας γεννάται και πραγματώνεται από το Προμηθείκό Πνεύμα. Αποτελεί επίτευγμα του Ελληνισμού, άλλο εάν μέχρι σήμερα ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΟΙ ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ. Οι Ήρωες πάντοτε πάλεψαν για την Δημοκρατία, ενώ τα χθόνια ιερατεία προωθούσαν πάντοτε δια της βίας ολιγαρχικά καθεστώτα, με απροκάλυπτη ή καλυμμένη μορφή.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΕΙ ΟΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΛΗΣ. Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΒΑΣΕΙ ΘΡΙΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ.
ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΧΘΟΝΙΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η "Γιγαντομαχία", η πάλη Ουρανίων και υποχθονίων θεοτήτων όπως αυτή αναπαρίσταται στον συμβολισμό αρχαίων ναών, δεν έληξε μονοσήμαντα μέχρι σήμερα. Οι Ολύμπιοι θεοί συνιστούν ένα συμβιβασμό μεταξύ χθονίων και Ουρανίων θεοτήτων. Οι χθόνιες θεότητες αναβιβάσθηκαν και αυτές στον Όλυμπο. Μπορεί στην Δήμητρα να απαγόρευσαν οι Ολύμπιοι, συμφώνως προς την μυθολογία (ιδέ "Ελληνική Μυθολογία" της Τυποεκδοτικής Αθηνών) να τρώει ανθρώπινο κρέας. Αυτή όμως παραμένει παρούσα, ως εκπρόσωπος των τιτάνων μαζί με άλλες θεότητες στον Όλυμπο. Δεν μπορεί πλέον να δρα ανοικτά και απροκάλυπτα. Δεν μπορεί ο καθένας να απαιτεί από τον οποιονδήποτε να προσφέρει το παιδί του, για να γίνει αυτό ανθρωποθυσία. Όμως η τέλεση των μυστηρίων της προστατεύεται από το επίσημο Αθηναϊκό κράτος. Και μια από τις κατηγορίες, ένεκα των οποίων καταδικάστηκε ο Σωκράτης, ήταν ότι αυτός προέβη σε αποκαλύψεις σχετικά με τα "μυστήρια".
ΝΑΙ ΡΕ ΑΛΗΤΗΡΙΟΙ, Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΖΕΙ - ΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!
Το ηρωικό πνεύμα θα αντιτάξει στους χθόνιους μύθους της χρονικής κυκλικότητος μια αντίπαλη μυθοπλασία. Αυτή συνίσταται, όπως σωστά εντοπίζουν οι Marx Horkheimer και Theodor Adorno στην "Κριτική του Διαφωτισμού" (Kritik der Aufklärung) καθώς και ο Ernst Bloch στο "Η Αρχή της Ελπίδας" (Das Prιnzip Hoffnung) στην στοχοποίηση της αέναης ματαιότητας, στους μύθους του Σισύφου, του Ταντάλου και των Δαναΐδων.
Η ουροβόρος επιβολή των χθονίων ιερατείων υποχρεώνει μονίμως μια αλλοτριωμένη ανθρωπότητα να εξανεμίζει την δημιουργική της προσπάθεια σε δραστηριότητες, οι οποίες στρέφονται ενάντια στον εαυτό της. Η ανθρωπότητα μια ζωή "δημιουργεί" τις λεγόμενες παραγωγικές "υπερδομές", τις οποίες κατεδαφίζουν ως χάρτινους πύργους οι οικονομικές κρίσεις, μοχθεί για την ψευδή λάμψη της κατανάλωσης στα πλαίσια οικονομιών, τις οποίες ελέγχει η πολεμική βιομηχανία, επιβάλλοντας στο μέγιστο τμήμα της ανθρωπότητας την φτώχεια και τον υποσιτισμό. Προσφέρει τα παιδιά της σε στρατούς τρόμου για να θυσιάσουν άλλους ανθρώπους και να αυτοθυσιαστούν στον βωμό του μιλιταριστικού μαμωνά, συνωστίζεται στους προθαλάμους του κομματοσκυλισμού, για να εξαργυρώσει την ένταξή της στα κυκλώματα της πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς με μια "θέση στο δημόσιο", για κονιορτοποιεί τον δημιουργικό χρόνο της σε εξυπηρέτηση χθονιολατρευτικών καθεστώτων. Υποτάσσεται κοινωνικά για να ξεροσταλιάζει στην ανεργία, επιτρέποντας να γίνονται τα παιδιά της έρμαια της κρατικής μαφίας στις πιάτσες ναρκωτικών. Φοράει γραβάτα και κορδώνεται, όταν την σπρώχνουν στο πιο πάνω γρανάζι συστηματικού εξουσιασμού, μέχρι να φτάσει η κρίση για να αποκαλύψει την χίμαιρα.
Ανεβοκατεβάζει την τεράστια πέτρα της υποταγής και της αλλοτρίωσης στο ύψωμα του πουθενά, θολωμένη στο ναρκωτικό της προσαρμογής και του καταναλωτικού βαυκαλισμού.
Εάν ρωτούσε όμως τον Σίσυφο, θα μάθαινε κάτι σημαντικό για το φινάλε αυτής της ιστορίας. Μετά το στερνό ανέβασμα της πέτρας, αυτή περνώντας στο κατρακύλισμα, προορίζεται να σκάσει στο κεφάλι του.
Γι αυτόν τον λόγο αυτός προβληματίζεται, κατά πόσο μετά το στερνό ανέβασμα της πέτρας θα παραμείνει κάτω από το ύψωμα, περιμένοντας τα "συγχαρητήρια" του ουροβόρου.
Συνεχίζεται στο τέταρτο μέρος.
14 σχόλια:
H "ΓΡΑΜΜΗ" Κ Ο "ΚΥΚΛΟΣ" ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΩΣ "ΔΕΝΤΡΟ" ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ, ΠΙΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...
Αδελφέ HellCombatant,
σε ευχαριστώ εγκαρδιότατα για την συναγωνιστική βοήθεια που μού παρέχεις.
Γιατί όμως ρε Μεγάλε κρίνεις το κείμενο πριν αυτό ολοκληρωθεί; Μήπως αυτό δεν στηρίζεται στα ερεθίσματα και τις γνώσεις που μού μετέδωσες στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μας;
Φυσικά - για λόγους ειλικρίνειας - σε βάζω στον τίτλο (Ή μήπως δεν σε ανέφερα εμμέσως στα προηγούμενα μέρη του κειμένου;). Αναγνωρίζω, ότι έχεις δίκιο για την ένστασή σου, αλλά ας μην υποτιμάτε οι επιστήμονες τα μπετά, διότι, ένα από τα καρβέλια που έσπασε ο Ιησούς Χριστός και μοίρασε στο τσακίρ κέφι είχε μέσα τσιμέντο.
Να είσαι πάντα καλά φίλε μου.
Υπέροχα! αλλά υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα το οποίο έχει να κάνει περί της 'διπλής' ανθρωπότητας και απειράριθμα ερωτήματα που ακολουθούν την πιθανή παραδοχή της. Διαθέτουν όλοι θείο σπινθήρα ή παραμένουν κατά το ήμισυ ενεργειακά αλλά και ουσιαστικά 'ζόμπι'. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.
Αδελφέ Little fighter,
σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα διαπιστευτήρια και την ενθάρρυνση.
Σχετικά με το ερώτημα που θέτεις ομολογώ, ότι ακολουθώ την αναλυτική μέθοδο. Όσο σαλταρισμένος κι αν είμαι, παραμένω αποφασιστικά πραγματιστής. Δηλαδή προχωράω βήμα προς βήμα την αναζήτηση, στηριζόμενος πάντοτε σε συγκεκριμένα στοιχεία κάθε είδους, συλλέγοντας μια προς μια τις ψηφίδες του παζλ.
Δεν εκκινώ από έτοιμα συμπεράσματα, για να τα εξειδικεύσω, ούτως ώστε αποδεικνύοντας την ισχύ των εξειδικεύσεων / μεταβάσεων να συνάγω συμπεράσματα για την ορθότητα της αφετηριακής υποθέσεως. Δεν αμφισβητώ τις δυνατότητες αυτής της οδού, αλλά δεν την προτιμώ, διότι εμπεριέχει τον πειρασμό της απόδειξης κάποιων εκ προοιμίου αποδοχών. Κατ' αυτήν την έννοια αδυνατώ να περάσω ακόμη σε γενική σύνθεση των δεδομένων, ώστε να δώσω απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα, όπως η δημιουργία του ανθρώπου και η προέλευση της ζωής.
Νομίζω, ότι συλλέγοντας δομικά στοιχεία, τα οποία θεωρώ πολύτιμα, διευκολύνεται μεσοπρόθεσμα η δυνατότητα να βρεθεί άκρη και στα θεμελιώδη ερωτήματα.
Τυγχάνω αναζητητής και τίποτε περισσότερο. Νομίζω, ότι για αυτά που υποστηρίζω, υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα, τα οποία μπορούν να στηρίξουν μια συζήτηση. Καλό είναι, ανοίγοντας μια θεματολογία να την προχωρούμε σε κάποιο βάθος, ώστε να μην χρειαστεί να επανερχόμαστε συνεχώς και αυτή να μπορεί να αποτελεί την βάση των επόμενων προτάσεων.
Η σοφία αποτελεί εν τέλει κοινωνικό επίτευγμα. Εάν θέλουμε να λειτουργήσει αυτή, οφείλουμε να συνστρατευτούμε σε μια κοινή προσπάθεια, ώστε οι επόμενοι να μην χρειάζεται να ανακαλύψουν τον τροχό. Η θέση μας δεν είναι εύκολη, διότι πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε, δεδομένου, ότι οι εποχές της προφορικής μετάδοσης έχουν παρέλθει. Υπάρχει βεβαίως άφθονο υλικό για έρευνα, αλλά τα άτομα έχουν όρια. Και, από όσο γνωρίζω, ο όρος "πληροφορία" δεν υφίσταται στα αρχαία Ελληνικά. Το ισχύον γνωστικό "παράδειγμα" είναι δύσχρηστο και όχι ιδιαίτερα λειτουργικό.
Χαίρομαι για τον χρόνο που διαθέτεις και την ορθολογική σου αναζήτηση, η παρέμβαση μου γίνεται με αγαθή προαίρεση και προσπαθεί απλά να δώσει ένα ερέθισμα-'σπινθήρα' σε οποιονδήποτε ανιδιοτελή ερευνητή μπορεί να προσθέσει μια προσωπική πνευματική 'σφήνα' που μπορεί να συμβάλει στο άνοιγμα προς την Αλήθεια.
Χαιρετώ
"Γιατί όμως ρε Μεγάλε κρίνεις το κείμενο πριν αυτό ολοκληρωθεί;"
Μηπως γιατι διαρκως απεραντολογεις και αφηνεις ημιτελη κειμενα ?
Αυτο βεβαια αποτελει και συμπτωμα διαφορων νοσων
Επειδή η Πληροφορία είναι σύμφυτη με την επαγγελματική μου διαδρομή, αξιοποιώ αυτή την οδό για να δηλώσω ότι ο "αδυσώπητος κ. Λάζαρος" (Antinews, 14/05/2010 στις 10:53 am)προσδοκά να διαγνώσει τους δυνητικούς συντελεστές της "ρωγμής" στο Μάτριξ. Καθώς η κριτική "εις την τετάρτην" έφθασε επιτέλους στο επίπεδο να ερμηνεύει χρησμούς της Πυθίας. Και πλέον οι καιροί μάς επιβάλλουν ταχύτητα, μέθοδο, οργάνωση και νικηφόρες παρεμβάσεις.
Αναζητώ Ανθρώπους να συμπορευθώ. Και εδώ, στην "Μποτίλια" υπάρχουν οι Αφετηρίες μας, η Υγεία μας κι όχι κάποιες ανώνυμες "νόσοι".
Νάστε καλά!
Χαίρε Μποτίλια στο Πέλαγος, στο Αρχιπέλαγος, το δικό μας το Ελληνικό. Ποιο άλλο ;
Θα μου πεις και ποιοι είμαστε εμείς για να έχουμε την Τιμή να είναι δικό μας το Αρχιπέλαγος ; Είμαστε Έλληνες; Και, γεννιόμαστε ή γινόμαστε, ή και τα δύο ; Ποιος δικαιούται να φέρει αυτόν τον τιμητικό τίτλο σήμερα ;
Τι στην ευχή συνέβη στην Πατρίδα μας, και σκιάζεται ο Ήλιος από τις σκιές που πετούν πάνω από το κεφάλι μας ακούραστες με την αλαζονεία του ψευδο-νικητή μιας μάχης που δεν μας επιτράπηκε να κατανοήσουμε ούτε καν τους βασικούς κανόνες της ; Σημαδεμένα τα ζάρια, και η Α-λήθεια μας κρυμμένη κάτω από τόνους λάσπης, ανηλεούς προγραμματισμού και παραπληροφόρηρης μασκαρεμένης ως δημοκρατική υπερπληροφόρηση. Αλλοίμονο.
Πάμε σαν τα πρόβατα στην σφαγή νομίζοντας ότι πάμε σε πάρτυ μασκέ, όλο χαρά και χάρη. Κι όμως, κάπου χωλαίνει το «σύστημα». Γιατί έχω την αίσθηση ότι ο Άνθρωπος είναι αχαρτογράφητο ον, απρόβλεπτο και στην βάση του Ελεύθερο ; Το μάτριξ και οι εφεδρείες του βασίζονται στα δεδομένα, στους κραδασμούς της εξωτερικής, υλικής πραγματικότητας, και όσο την πιστεύουμε ως την μόνη αληθινή, τόσο ισχυροποιείται.
ΟΜΩΣ ποιος αμφισβητεί ότι είναι το αόρατο που πλάθει το ορατό ; Ότι ζούμε στον κόσμο του αποτελέσματος, δόλια κατευθυνόμενοι να τον πιστέψουμε ως πραγματικά πραγματικό, αγνοώντας τον Αρχετυπικό κόσμο της Αιτίας, αυτόν που μπορεί να μας απελευθερώσει, αρκεί να πατήσουμε λίγο φρένο, να κάνουμε λίγα βήματα προς τα πίσω, λίγα βήματα προς τα πάνω, για να δούμε την πλήρη εικόνα. Ή μάλλον να την νιώσουμε.
Εντυπωσιακά τα δεδομένα που παραθέτεις, απαιτούν όμως να τα δούμε ανάποδα, αντίθετα προς τις συμβάσεις που μεγαλώνοντας «πιστέψαμε» ως «αληθινές» για να μπορέσουμε να τα μεταβολίσουμε, να τα αποκωδικοποιήσουμε, για να ξεκλειδώσουμε την πραγματικότητα και να την πλάσουμε όπως της πρέπει, όπως της έπρεπε να είναι, ανέκαθεν.
Γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι η αναφορά μας στο Ιερό, όπως το νιώθουμε, κι όχι όπως μας ειπώθηκε ότι είναι πραγματικό, που θα μας απελευθερώσει από το δίκτυο του Μάτριξ ; Η ευθύνη μας απέναντι στον Θάνατο και στον Χρόνο, ως ικανή να μας απελευθερώσει, μέσω της κατανόησης ότι πρόκειται για οντότητες συμβατικές και ταγμένες στην υπηρεσία του εγκλωβισμού μας στην πραγματικότητα των επικυρίαρχων. Δεν γεννηθήκαμε για να γίνουμε θλιβερές μπαταρίες στο έλεος των σκοτεινών. Αλλά τότε ΤΙ είναι αυτό που καλούμαστε να μάθουμε και να κατανοήσουμε μέσα από αυτήν την δοκιμασία ;
Χαιρετώ, και σε ευχαριστώ Μποτίλια για τις πολύτιμες ερωτήσεις που θέτεις διαρκώς με τα δεδομένα που παραθέτεις, με τον μοναδικό τρόπο που τα θέτεις και τα φωτίζεις.
@ Ρίκα Κ.
Θερμά ευχαριστώ για την ενθάρρυνση και τους προβληματισμούς.
Δικά μου είναι τα ευχαριστώ, αγαπητέ Μποτίλια, δεν υπάρχουν πολλοί αναζητητές της Α-λήθειας που να εκφράζουν με τον δικό σου ύφος, τρόπο και εντιμότητα, δεδομένα που είναι όντως προκλητικά για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ή που μάθαμε να σκεφτόμαστε, για την ουσία της Ζωής μας.
ΟΜΩΣ αν δεν βουτήξουμε στον πυρήνα του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, στην σύμβαση έστω του Χρόνου, προκειμένου να κατανοήσουμε το Πως και το Γιατί των πεπραγμένων και των «πραγμάτων», δεν θα μπορέσουμε να σκίσουμε το δίχτυ του Μάτριξ.
Αναφέρομαι στην πραγματική έννοια του Ανθρώπου, στους Φόβους που ορίζουν την Ζωή μας, στην πραγματική Φύση μας και σε όλα όσα είναι σαφές ότι αναζητείς και πραγματεύεσαι με αξιοπρέπεια, με πολλές ερωτήσεις, χωρίς δογματισμούς και περιττές «βεβαιότητες».
Αυτά που οφείλουμε να ανατρέψουμε, να υπερβούμε και να μετατρέψουμε σε δικά μας λάφυρα. Η Σκιά μας μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη δύναμή μας όταν την δούμε στα μάτια και την κατακτήσουμε, δηλαδή όταν την νικήσουμε. Ίσως γι’ αυτό η αποκεφαλισμένη Μέδουσα στολίζει την ασπίδα της Θεάς Αθηνάς, το σκοτάδι μας μπορεί να μετατραπεί σε προστάτη μας, έστω κι όταν το πολεμήσουμε εξ αντανακλάσεως. Οι πλάγιοι πόλεμοι απαιτούν τα ανάλογα όπλα.
Πιστεύω ότι άμα κατανοήσουμε ποιοι είμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, τα σκοτεινά πιόνια της παγκόσμιας εξουσίας, πιόνια ίσως και των ίδιων των εαυτών τους, θα καταστούν ανίσχυρα, θεωρώ και τολμώ να πω πως και ο διάβολος ο ίδιος, αυτοπροσώπως, δεν είναι ευτυχισμένος μέσα στο χάλι της αλαζονείας και της δυστυχίας του, βουτηγμένος μέσα στις δολοπλοκίες του, ούτε εκτιμά ιδιαίτερα τους ηλίθιους που τον προσκυνούν στις μασκέ συνάξεις τους.
Τέλος, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για την τιμή της συμμετοχής σου στη νέα ιστολογιακή παρέα μας.
Καλό Βράδυ,
Ρίκα
Αγαπητέ Μποτίλια , θα ήθελα αρχικά να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μας έκανες να γίνεις φίλος στο ιστολόγιο μας . Ένα ιστολόγιο που όλοι είναι για έναν και ένας για όλους τουλάχιστον αυτό έχει σαν αρχή γιατί απαρτίζεται από φίλους, γνωστούς , συνΕλληνες, αλλά πάνω από όλα την ίδια αγάπη για την πατρίδα και τον άνθρωπο.
Luc-α Παπαδήμο = ναι αλλά σαν λύκος θα έπρεπε να ουρεί σε κάθε δέντρο ώστε να περιχαρακώσει την αγέλη .Αν θεωρήσουμε ότι η αγέλη είναι οι έξω από εδώ έχει ουρήσει γύρω τους κρατώντας εντέχνως εμάς απέξω με αποτέλεσμα να γινόμαστε η βορά των μεγαλυτέρων άγριων θηρίων , βάση της θεωρίας του Δαρβίνου
Ο σχεδιασμός και ο σκοπός όπως πολύ σωστά θέτεις είναι η εξουσία μέσω της οποίας περνάει η οδός των χρημάτων. Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί μέσα σε μερικές μέρες ή και μήνες είναι ένα πρόγραμμά πολλών ετών ακόμα και προ της δικτατορίας. Άλλωστε είναι δεδομένο ότι η καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης είναι η σιγουριά της μη γέννεσις της και πως μπορεί να γίνει αυτό μα είναι απλό :
Εκμηδενισμός αξιών
Αύξησης τη προσωπικής και μόνο επιβεβαίωσης την ώρα που καταστρατηγείται η συλλογική
Ατομική συνείδηση και όχι συλλογική
Κατακρεούργηση της ιστορίας του τόπου
Εκμηδενισμός της γλώσσας
Απομόνωση των ανθρώπων
Έλλειψη γνώσης
Δεν θέλουν ανθρώπους, θέλουν δούλους, που να μη μπορούν να σκέφτονται με ελεύθερη βούληση. Αυτό σημαίνει δημιουργία πολλών διαβρωμένων γενεών ώστε να φτάσουμε στην σημερινή, μέσω της οποίας χρησιμοποιώντας το δόγμα του σοκ κάτι αντίστοιχο με το πείραμα PAVLOF, εξασφαλίζουν τα πειραματόζωα βάση των οποίων μια γνωστή κάστα ανθρώπων παγκοσμίως θα ηγηθούν ως θεοί επί ζωής και θανάτου.
Η απ αρχή των πάντων: Η ανάγκη των κομπλεξικών με συμπλέγματα κατωτερότητας ανθρώπων, να επιβληθούν στο κόσμο ώστε να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν την αλαζονική τους ανικανότητα προσωπικής και διαπροσωπικής σχέσης η οποία σε περίπτωση επιλογής θα ήταν όλοι τους χαμένοι ,ενώ τώρα επιβάλλονται .
Ακόμα και σήμερα ο κρύος ιδρώτας που μας λούζει είναι για τα λεφτά που χάσαμε και χάνουμε και δεν μας έχει αφυπνίσει ώστε να ενωθούμε . Η διάβρωση και η φοβία έχει πάει τόσο βαθιά στο DNA μας που θεωρούμαστε χαμένοι και χωρίς περίπτωση επιβίωσης ακόμα και αν αντιδράσουμε .Δεν μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή και την επιλογή στο ένας για όλους και όλοι για έναν με αποτέλεσμα να συνεχίσουμε να λειτουργούμε σαν μια πολυφωνική αγέλη ζώων που υπό το καθεστώς φόβου διαλύεται ή δεν μαζεύεται ….
Φιλικά
Χριστίνα
Υπερέβης εαυτόν.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
@ Ρίκα Κ. και Χριστίνα
Τα σχόλιά σας είναι ιδιαίτερα σημαντικά και περιεκτικά και θα χρειαστώ ακόμη χρόνο για να τα μελετήσω. Πιστεύω ότι περιέχουν κάποιες αξιοποιήσιμες πτυχές και μάλλον στο μέλλον θα στηριχθώ σε κάποια συμπεράσματα που θέτετε.
Τα περί τιμής είναι άνευ νοήματος. Είμαι ένας ιστολόγος μεταξύ χιλιάδων και όλα στηρίζονται στην αμοιβαιότητα.
@ mnk
Οπωσδήποτε καλούμεθα πάντοτε να προχωρούμε. Προσωπικά πιστεύω περισσότερο στα μικρά βήματα, όταν ακόμη το αποτέλεσμα δεν φαίνεται ιδιαίτερα. Αυτά απαιτούν υπομονή και σύστημα. Τότε είναι, που με κόπο επιχειρούμε να ξεπεράσουμε εμπόδια και να αντιστρέψουμε δεδομένα. Το όργωμα απαιτεί κόπο και όχι ο θερισμός.
Και τον μεγαλύτερο κόπο στο να γίνει ψωμί, καταβάλουν αυτοί που κατανοούν την πραγματική γεύση του και όχι ο κάθε φουρνάρης.
Θερμά ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.
Αγαπητέ Μποτίλια, είναι πολύ δύσκολο να καταλήξει κανείς σε στέρεα συμπεράσματα σχετικά με τα ΠΩΣ και τα ΓΙΑΤΙ που μας βασανίζουν. Είναι η αναζήτηση που εμένα μου εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη, και όχι η κατάληξη σε συμπεράσματα. Γι’ αυτό και το νόημα της τιμής – θεωρώ πως είναι άλλη μια λέξη υπερφορτωμένη, θύμα της εποχής, που άδικα συνδέεται ίσως με επισημότητες και υποκλίσεις.
Τιμή μου είναι πάντα να συνομιλώ με ανθρώπους που αναζητούν την Αλήθεια και τιμούν περισσότερο τα ερωτηματικά από τις τελείες, γιατί θεωρώ πως όσο περισσότερη γνώση αποκτούμε, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η άγνοιά μας άρα και οι προκλήσεις για περισσότερες απαντήσεις. Τίποτα δεν είναι πιο απωθητικό από τους δογματικούς που αρπάζονται από τις βεβαιότητές τους και σκαλώνουν στην άγνοιά τους. Είναι συνήθως φαινόμενα που κάνουν πολύ θόρυβο ακριβώς για να μην ακούσουν τις ερωτήσεις των άλλων, και τις Αλήθειες των άλλων.
Τα ψέμματα είναι παντού τριγύρω μας και είναι πολύ όμορφα ντυμένα σήμερα, ενώ η Α-λήθεια είναι γυμνή και «ενοχλητική» πολλές φορές, άρα, είναι τα ψεύδη πιο ελκυστικά στον σημερινό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας που συνηθίσαμε.
Πολλοί από εμάς όμως αμφισβητούμε τα πάντα, και αναζητούμε την αίσθηση της πραγματικότητας όπως ΕΙΝΑΙ, κι όχι όπως μας «έμαθαν» ότι είναι.
Ας προσέχαμε θα μου πεις, όποιος ψάχνει τα πράγματα μπαίνει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή, σε κατηφόρα με ροδάκια, ναι μεν βλέπουμε την θέα που άλλοι μας περιέγραφαν, ή μας έκρυβαν, με τα ίδια μας τα μάτια, αλλά πάντως αναρωτιόμαστε πάντα αν στην επόμενη στροφή θα κάνουμε βουτιά στον γκρεμό ή στον ωκεανό. Αν θα χρειαστούμε έναν καλό και ευγενικό ιερέα, ή τα μπρατσάκια μας, αν είμαστε τυχεροί.
Χαιρετώ,
Ρίκα.
Δημοσίευση σχολίου