1. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ -
ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ
Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα κατέδειξαν, ότι το κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής και των πολιτικών είναι η εξαπάτηση της κοινωνίας. Το κομματικό κατεστημένο συνολικώς πράττει με αυτό, το οποίον θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως τα "κατά συνθήκην ψεύδη". Η αποδοχή του ψεύδους στην ζωή μας συνιστά τον απαραίτητο συμβιβασμό, όχι για να ζήσουμε, αλλά για "την βγάλουμε καθαρή", τουτέστιν να μην "χλαπατσωθούμε" από το σύστημα. Το "Γιάννημ' κάτσε φρόνιμος" προτρέπει προς μια εθελοδουλεία, η οποία δεν είναι στατική. Διότι αλλοιώνει συνεχώς τόσο τον Γιαννάκη, όσο και τα τέκνα, δημιουργώντας μεσοπρόθεσμα από διαθέσεις δομές και οδηγεί μακροπρόθεσμα σε δομές πακτωμένες, οι οποίες εγκαθίστανται στην σφαίρα του αυτονόητου. Πάσα αμφισβήτησις αυτών στην συνέχεια έρχεται σε ρήξη με τα "καθιερωμένα". Κατ' αυτόν τον τρόπον ρίπτεται στον βούρκο και η έννοια του ιερού, η οποία δεν διέπεται πλέον από τον σεβασμό σε υπερκείμενες αρχές και αξίες, από κατάνυξη ενώπιον αυτών που αγγίζουν τον ψυχικό μας βάθος και από δέος έναντι συμπαντικών νόμων, σχετιζόμενων με την δικαιοσύνη, την αρμονία και την ευταξία. Η έννοια του "ιερού" διέπεται πλέον από την δύναμη της συνήθειας, από την συντήρηση των κεκτημένων, πέρα από την όποια δεοντολογία και από τον φόβο των ισχυρών. Δίκαιον είναι πλέον "το δίκαιον του ισχυροτέρου", θεμιτόν, ότι ικανοποιεί τον εγωισμό και την φιλαυτία και επιβεβλημένον, ότι διέπεται από τον φόβο των κυρώσεων, πέραν του ορθού ήθους.
Υπό αυτήν την έννοια, κάθε κομματικός τσομπάνης θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά του να χειρίζεται κατά το δοκούν την αγέλη, στον βαθμό, που η υποταγή έχει αναχθεί σε ακρογωνιαίο λίθο της επιβιώσεως, η προσαρμογή σε μόνη αποδεκτή οδό της ανελίξεως και η προσωπικότητα, ως πραγματική δημιουργία και έκφραση υπευθυνότητος έχει υποκατασταθεί από την ψυχολογία της γκρούπας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι οι κομματικοί τζομπάνηδες στην διαδικασία της μετατροπής των πολιτών σε πρόβατα και των κοινωνιών σε μαντριά κάνουν χρήση δυο μηχανισμών:
1. Των τζομπανόσκυλων, τα οποία λίαν χαρακτηριστικώς αποκαλούνται στην προκειμένη περίπτωση κομματόσκυλα.
2. Της φλογέρας ή τζαμπούνας. Ο ανώμαλος "ποιμήν", στερούμενος πάσης αισθητικής αντιλήψεως και μουσικής παιδείας, φιλοδοξεί να δώσει και τον σκοπό, γνωρίζοντας να ανοιγοκλείνει πέρα από κάθε μέτρο και αρμονία δυο - τρεις τρύπες του αυλού. Καλόν είναι, τα ζαγάρια της μαζικής παραγωγής κρέατος να αισθάνονται έμπροσθεν της μηχανής αρμέγματος εντός όγκων κοπριάς, ότι βρίσκονται σε αίθουσα συναυλιών, σε κάποια δισκοθήκη - ή έστω σε σκυλάδικο περιωπής - αναλόγως της "καλλιέργειας" και " κουλτουρέ μαγκιάς", που υπαινίσσονται.
Βαρύγδουπη φρασεολογία, πλειοδοσία βερμπαλισμού και ωραιοπάθεια φτηνής προπαγανδιστικής λίγδας στοιχειοθετούν κρότους διανοητικών αφοδευτηρίων στον τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα, προσφάτως δε και στα ψηφιακά.
"Σοσιαλισμοί ή βαρβαρότητα", "νέες μεταπολιτεύσεις", "αντιμονοπωλιακές προοπτικές", "εθνικές προτάξεις" και άλλα κουλουβάχατα αποτελούν προπαγανδιστικά ταμπούρια του κομματικού οχετού. Κανείς από αυτούς δεν θα θελήσει ποτέ να πιάσει στο στόμα του τα δομικά στοιχεία του συστήματος και τις επιπτώσεις αυτών επί των ανθρώπων.
Ακόμη και οι λεγόμενοι "προοδευτικοί" αναλώνονται στην συμπτωματολογία των συστημικών ασθενειών, προτείνοντας ασπιρίνες, όπως η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στην δραχμή, τοποθετώντας το κέντρο βάρους στην οικονομία, κατά την πάγια μαρξιανή αγκύλωση.
Ή αναλίσκονται σε συζητήσεις περί αμέσου δημοκρατίας, χωρίς να θίγουν το βασικότερο, το οποίο είναι η ανατροπή μιας εξουσίας, η οποία έχει πλέον πλανητική δομή, στηριζόμενη στο "δίκαιο" κανιβάλων του ΟΗ"Ε" και στα κεντρικά ηλεκτρονικού πολέμου στο τέξας, όπου ανθρώπινα ρομπότ χειρίζονται οθόνες, πληκτρολόγια και χαρμόσυνα καλαπόδια (joystics) για να βομβαρδίζουν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη αμάχους, μετατρέποντας τους καταυλισμούς τους σε μπάζα.
Θα το επαναλάβω ακόμη μια φορά:
Απαξιώ να κάνω κριτική στα πολιτικά ραμολιμέντα της κυβερνήσεως και της αντιπολιτεύσεως. Εδώ ισχύει μόνο το "Όλοι οι λύκοι μια γενιά".
Δεν θα δαπανήσω ψηφιακό μελάνι, για να προτείνω φτιασιδώματα τους συστήματος και ημίμετρα, προτάσεις που δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένη ρεαλιστική στρατηγική και τακτική, οι οποίες να οδηγούν βαθμηδόν σε ουσιαστική ανατροπή.
Το σύστημα με έφτυσε και το έφτυσα.
Με υφίσταται και το υφίσταμαι για ένα μόνο λόγο: Και οι δύο αποσκοπούμε στην πλήρη εξουδετέρωση, στην πλήρη επικράτηση ο ένας επί του άλλου, δια της πλήρους κατισχύσεως. Και αυτό δεν γίνεται δια της φυσικής εξοντώσεως, δεν γίνεται πραξικοπηματικά, ή με πυροτεχνήματα. Απαιτείται πλήρης και σχολαστική εφαρμογή των σχετικών κανόνων της μέχρις εσχάτων συγκρουσιακής διαδικασίας. Δεν μπορεί να νικήσει κάποιος στο σκάκι, επειδή είναι πιο σωματώδης, ανατρέποντας την σκακιέρα και πετώντας κάτω τις φιγούρες. Η επόμενη παρτίδα τον περιμένει στην επόμενη στροφή.
Αποσκοπούν στην πλήρη πνευματική μας άλωση. Οι ενδιάμεσοι στόχοι τους, όπως η στρατηγική της φτώχειας, το δόγμα του σοκ, οι κοινωνική κατεδάφιση, η διανοητική χειραγώγηση, η εθνολογική αλλοίωση, ο γεωγραφικός διαμελισμός, η πολιτική περιθωριοποίηση, εκεί αποσκοπούν.
Την επιβολή παγκοσμίου δικτατορίας, παγκοσμίου νομίσματος, την επιβολή του εωσφορισμού ως πανθρησκείας, τον κλιμακούμενο γεωγραφικό διαμελισμό, την κατάργηση του ρευστού χρήματος, την τεχνητή καταστροφή των τροφίμων, το σχέδιο "Φαιδώρα", την επιβολή πλήρους χάους κατά το "ordo ex chaos", την επιβολή του "μεγάλου αδελφού", καταγγέλλω εδώ και 25 χρόνια. Το ίδιο κάνω και στο διαδίκτυο, σε σελίδες μεγάλης επισκεψιμότητος, όταν η συζητήσεις αφορούσαν βασικά τα κομματικά μαγαζιά, εδώ και χρόνια.
Αυτά όμως γίνονται πλέον κοινός τόπος. Άρα οφείλουμε να δούμε λίγο πιο μπροστά.
Η ΣΩΤΗΡ-ΙΑ στην οποία αποσκοπούμε αποτελείται:
Από το Σ: Γράμμα συριστικό, το οποίο υποδεικνύει συγκεκριμένη, αλλά ανεπαίσθητη πορεία και εξέλιξη. Όπως η ανάπτυξη των φυτών στην φύΣη.
Από το Ω: το οποίον υποδηλώνει στόχον τελικόν, σκοπόν έσχατον, τέρμα, τέλος.
Από το Τ: το οποίον δηλώνει γραμμική πορεία, η οποία λήγει δια της καθέτου.
Από το ΗΡ: Πρωταρχικά δομικά στοιχεία του Ήρωος, του Ηρωϊσμού, τουτέστιν παράγωγα της Θεάς Ήρας.
Η πόλις εξέπνευσε ως προοπτική μιας υγιούς μελλοντικής κοινωνικής οργανώσεως. Ξεκίνησε από συνάθροιση των πολιτών με στόχο να πραγματώσουν την κοινωνική χειραφέτηση στην Εκκλησία του Δήμου και κατέληξε σε μολώχ του απρόσωπου καταναλωτισμού, του βιασμού του φυσικού περιβάλλοντος με τον ενεργειακό έλεγχο μέσω των πολυεθνικών πετρελαίου, της ξέφρενης αυτοκίνησης των ασφαλτοστρωμένων αρτηριών, τις οποίες οργώνουν άγρια οχήματα με προορισμό το πουθενά, της γκετοποίησης των κατοίκων σε πολυτελείς ανώνυμες επιφάνειες από ατσάλι και γυαλί, ή σε slums.
Το μέλλον ανήκει στην αποκέντρωση, στις κοινωνίες προσώπων, στην κοινή δημιουργική διαχείριση πόρων, αποθεμάτων, στοχεύσεων και ονείρων. Το μέλλον ανήκει στις κομμούνες, στις λειτουργικές κοινότητες όπου πραγματώνεται ο "ξινός λόγος", δηλαδή το μέλλον ανήκει στον Κομμουνισμό, στον Κοινοτισμό, στις Κοινωνίες Προσώπων. Ένας Κομμουνισμός αντιδιαμετρικός από τα αντικοινωνικά στρατόπδα συγκεντρώσεως των Στάλιν και Μάο, το οποία εξέθρεψαν πολιτικούς όπως η Άγκελα Μέρκελ.
Με το θάνατο της πόλεως ως προοπτικής εξέπνευσε και η πολιτική ως επαναστατικό πρόθεμα. Εάν νομίζουν οι "πεφωτισμένοι", ότι θα καταφέρουν να χειριστούν τους ανατροπείς επαναστάτες του μέλλοντος στα πεδία συγκρούσεων που αυτοί επιλέγουν, ματαιοπονούν. Δεν θα έχουν πλέον να συγκρουστούν με "πολιτικά" κινήματα, αλλά με οντολόγους. Ανθρώπους, οι οποίοι κατευθύνουν την δράση τους στο κέντρο της υπάρξεως. Ανθρώπους, οι οποίοι προσβλέπουν να ρουφήξουν την ζωή σε όλο της το πλάτος και το βάθος, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΛΗΘΩΣ.
Υπάρχουν πλέον άνθρωποι, οι οποίοι μπούχτισαν τις συνθηματολογίες και τους πολιτικούς βερμπαλισμούς. Άνθρωποι, οι οποίοι αρνούνται να εμπνέονται από το συμφέρον, είτε αυτό αποκαλείται ατομικό, ταξικό, εθνικό ή το λουρί της μάνας. Άνθρωποι οι οποίοι διψούν να κοινωνήσουν, να δημιουργήσουν και όπως διακηρύσσει ο Πλάτων να συνουσιαστούν. Πρωτίστως με την αλήθεια και την αρετή, στην συνέχεια με το κάλος, στην συνέχεια με την αλληλεγγύη και την συμπόνοια, στην συνέχεια με την χαρά της δημιουργίας. Είτε αυτή αφορά την υγιή ζωή, την υγιή οικονομία, την απελευθερωτική γνώση, την ανατείνουσα τέχνη, την εμβαθύνουσα ενόραση και τον εσωτερικό μαργαρίτη.
Πέρα από άνωθεν επιβεβλημένα συμπλέγματα ενοχής, είτε ως "προπατορικά αμαρτήματα", είτε ως χρέη σε εφορίες, είτε σε εξαναγκασμούς καριέρας, είτε σε υποχρεώσεις να φάνε την ζωή τους μέσα στην μπόχα των πολυεθνικών, με αντάλλαγμα τον γυαλιστερό κουβά σε ρόδες, τα πλαστικά καλαμπαλίκια του μπένετον, την επίπεδη οθόνη τηλεόρασης μήκους ενάμισυ μέτρου και τα δυο αβγά τουρκίας.
Εδώ, μάγκες, εδώ θα συγκρουστούμε.
Βάλτε λοιπόν τα φερέφωνά σας να καταγγέλλουν, "ότι μιλάω για ονειρώξεις, ενώ ο κόσμος πεινάει".
Διότι στην ουσία αρκεί "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ Η ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ".
Διότι αυτήν την φορά πριν θωρακίσω το στήθος αποφάσισα να θωρακίσω την υπόφυση.
2. ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Στο πρώτο μέρος, το οποίον αναρτήθηκε προσφάτως, επιχειρήθηκε μια προσέγγιση της ερμηνείας κάποιων στοιχείων τόσο του όρου Έλληνες όσο και του όρου illuminati σε συνδυασμό με το φως.
Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να υπεισέλθω κατ' αρχήν σε κάποια από τα γράμματα των δυο όρων αυτά καθ' εαυτά, επειδή θεωρώ, ότι τα δυο αυτά αλφάβητα υπέχουν καθοριστικό χαρακτήρα στην λεκτική σύνθεση των δυο αυτών ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΩΝ όρων, καθόσον και οι δυο αυτές αλφάβητοι, η ελληνική και η λατινική, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΕΣ και βρίσκονται σε μόνιμη αμοιβαία διαμάχη, με στόχο την αμοιβαία εξόντωση των νοημάτων και των φορέων τους, που αυτές δομούν, μέχρις εσχάτων.
Υπό αυτήν την έννοια θα ήθελα να εστιάσουμε την προσοχή μας στην σύγκριση του ελληνικού Λ προς το λατινικό L και στην συνέχεια του Ελληνικού ΟΥ προς το λατινικό U, αφού προηγηθεί μια αναφορά στο Ελληνικό γράμμα Έψιλον, το οποίον δεν είναι το λατινικό Ε αλλά το:
. .../
.. ./
../
<-----
..\
... \
... . \
Θα ήθελα επίσης να παρακαλέσω, αυτά τα οποία ακολουθούν να αντιμετωπισθούν κριτικά, διότι αποτελούν μόνον σκέ(ά)ψεις και ερμηνείες του γράφοντος και όχι κάποιων ειδικών γλωσσολόγων.
Με αυτήν την ευκαιρία αξίζει όμως να υπογραμμισθεί, ότι ο κλάδος της σημειολογίας προήλθε από την γλωσσολογία.
Ενώ το Ε είναι ένα γράμμα στατικό, το οποίο στέκεται, αποτελούμενο από τέσσερις γραμμές, το Έψιλον είναι δυναμικό, περιέχον ορμή και αποτελείται από τρεις, προσομοιάζον την ακμή βέλους. Το Έψιλον δηλαδή υποδηλώνει εκ της συμβολικής του μορφής, στόχευση, πορεία, εξέλιξη και εντελέχεια και μάλιστα με ορμητικό τρόπο. Αυτή η ιδιότητα έχει χαθεί με την μετατροπή σε Ε, το οποίον στέκει κομφορμιστικά στις γραμμές του γραπτού λόγου. Έστω κι αν ακόμη αποδώσουμε το Έψιλον με μια καμπύλη (ημικύκλιο) και μία οριζόντιο γραμμή η ιδιότης της ορμής παραμένει. (Υπό αυτήν την έννοια λίαν ενδιαφέρων είναι και ο συνδυασμός του Έψιλον με το συμμετρικό του, όπου μαζί του σχηματίζει το Θ, το οποίον δηλώνει συμβολικώς αμφίδρομο και πλήρη εξέλιξη και ορμή, η οποία δεν στοχεύει κάπου, αλλά συντελείται στο εσωτερικό του συμβόλου, το οποίο συμμετέχει καθοριστικά στην λέξη Θεός. Το Θήτα αποτελεί πληρότητα δια του κύκλου, όμως μη στατική, όπως το Όμικρον, αλλά διαθέτουσα εσωτερική δυναμική - δηλαδή πλήρους και αρμονικής ορμής - δια του αμφιδρόμου βέλους. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι επίσης και η περίπτωση, κατά την οποίαν το αμφίδρομον βέλος δεν είναι οριζόντιο, αλλά αποκτά καθετότητα στο γράμμα Φι. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα γράμματα, τα οποία ακολουθούν του Θ στον όρο ΘΕΟΣ, αλλά δεν θα σχολιασθούν επί του προκείμενου ακόμη).
Στον όρο "Έλλην" του Έψιλον έπεται το γράμμα Λ.
Αναφορικώς με το Λάμδα έχουν γραφεί αρκετά ήδη στο παρελθόν πολλαχόθεν, τα οποία θεωρώ ότι είναι λίαν κατατοπιστικά. Αυτό το γράμμα είναι ίσως το μόνον της Ελληνικής αλφαβήτου (δίπλα ως ένα βαθμό στο "εν Δελφείς Ε") περί του οποίου έγιναν πολλαπλώς εύστοχες απόπειρες εμβάθυνσης, ερμηνειών, λειτουργικών αποσυμβολισμών, αλλά και συγκεκριμένης πρακτικής αξιοποίησης.
Το Λ αποτελεί ακίδα, υποκείμενο στον φυσικό νόμο των ακίδων. Είναι δηλαδή ενεργειακό σύμβολο το οποίον έλκει και συσσωρεύει πάσα ακτινοβολία, ηλεκτρομαγνητικό κύμα, κοσμικό σήμα και τα τοιαύτα. Εξ ου και οι οβελίσκοι, τα μενχίρ, οι κάθε είδους αιχμηρές στήλες, ΞΟΑΝΑ ΘΕΩΤΗΤΩΝ κλπ., που χρησιμοποιούνται σε διαφόρους λατρευτικούς χώρους.
(Καλόν είναι να μην δημιουργούνται παρανοήσεις από το ότι οι ακίδες χρησιμοποιούνται και σε χώρους όπου τελείται χθόνια λατρεία. Αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι οι ακίδες δεν τοποθετούνται ΕΝΤΟΣ, αλλά σε ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ από τους χώρους της χθόνιας λατρείας, για λόγους, στους οποίους θα υπεισέλθω στην προσεχή ανάρτηση υπό τον τίτλο "Το Σκυλί του Μπάσκερβιλ Υπό το Φως της Ακροπόλεως", η οποία έπεται συντόμως).
Το Λ υπάρχει ΜΟΝΟ στο Ελληνικό Αλφάβητο και ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ τους Έλληνες δια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ.
Το λατινικό αλφάβητο, όχι μόνο εξάπλωσε κάτω το Λ, εξουδετερώνον τις ενεργειακές αρετές του δια του L, αλλά και το αναποδογύρισε τελείως δια του V, νομίζοντας ότι επέτυχε έτσι μια Victory της συμφοράς εις βάρος της Θείας και Αγερώχου Ελληνικής Γλώσσης.
Ακόμη χειρότερη αλλοτρίωση της μετατροπής του Λ σε L υπέχει η μετατροπή της διφθόγγου ΟΥ σε U από τους συνωμότας του λατινικού αλφαβήτου.
Δια να κατανοήσουμε την δίφθογγο ΟΥ, πρέπει προηγουμένως να κατανοήσουμε το γράμμα Ύψιλον, το οποίον είναι Υ-ψιλον ή άλλως ψίλωσις του Ι-ώτα. "Ψιλός" σημαίνει λεπτός.
Αφορμή για να κάνω σκέψεις ως προς το σύμβολο Υ έλαβα προ αρκετών ετών, ενώ εμελέταγα το έργον "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλους.
Ο Αριστοτέλης στο τέλος ακριβώς του πρώτου κεφαλαίου αυτού του έργου απευθύνει προτροπή στους αναγνώστες να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τι σημαίνει η λέξις ΦΥΣΙΣ, χωρίς όμως ούτε να να έχει προηγηθεί και ούτε να έπεται κάποια πραγματεία, ή σχετική αναφορά στον όρο, η οποία θα μπορούσε να παρέχει κάποια στοιχεία, στα οποία θα μπορούσαν οι αναγνώστες να στρέψουν την προσοχή τους. Με αυτά τα δεδομένα θεώρησα αρχικώς, ότι αυτή η προτροπή είναι προφανώς υπεράνω των δυνατοτήτων μου. Στην συνέχεια σκέφθηκα όμως, ότι δεν μπορεί ο διδάσκαλος να ομιλεί στον βρόντο, απευθυνόμενος πέραν του κοινού καλής θελήσεως νου, τον οποίον πίστευα ότι διαθέτω. Έτσι επικαλέστηκα την Χάριν του και ευθύς στην συνέχεια, όχι μόνον ήμουν πλήρως πεποιθήσεως περί της επιτυχούς εκβάσεως της προσπάθειάς μου, αλλά είχα και αυτό εμπροσθέν μου, το οποίο θεωρώ ως την ζητουμένη ερμηνεία του όρου "Φύσις", η οποία ανάγεται στην ερμηνεία της ακολουθίας των συγκεκριμένων γραμμάτων ως συμβόλων, τα οποία συγκροτούν τον όρο.
Για λόγους οικονομίας χώρου θα παραμείνω εδώ στην ερμηνεία του Ύψιλον.
Το Υ συμβολίζει τον πολλαπλασιασμό μίσχου φυτού ή κλάδου δένδρου.
Το βασικό Ι είναι το Ι-ώτα, ως δίχρονον φωνήεν. Για να μετατραπεί σε μακρόν τοποθετείται ένα ακόμη Ι δίπλα στο Ι και ενούνται τα δυο δια μιας οριζοντίου γραμμής εις το μέσον σχηματίζοντα το Η.
Με το Ύ-ψιλον συμβαίνει ακριβώς το αντίθετον. Δια να σχηματισθεί πρέπει να διχοτομηθεί το Ι-ώτα. Αυτό συμβαίνει στο επάνω ήμισυ. Το Υ είναι Ι, το οποίον κάτω παραμένει Ι και άνω διχοτομείται, σχηματίζον δυο λεπτότερα ημίσεα, τουτέστι δυο "ψιλά". Όπως ακριβώς αναπτύσσονται τα κλαριά. Αυτή η θεμελιώδης φυσική διαδικασία έχει ενσωματωθεί παραστατικώς στον όρο "ΦΥΣΙΣ", όπου τα υπόλοιπα γράμματα περιγράφουν τον τρόπο, με τον οποίον αυτή η διαδικασία συντελείται. Η ΦΥΣΙΣ δηλαδή διέπει το ΦΥΕΣΘΑΙ. (Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι και ο λατινικός όρος NATURA ανάγεται στο nescere, που σημαίνει γεννώ).
Υπό αυτήν την λογικήν η δίφθογγος ΟΥ δεν έχει φωνητικόν χαρακτήρα, ως πχ. η δίφθογγος ΑΕ στα λατινικά, η η δίφθογγος Ö (OE) ή Ä (AE) στα γερμανικά, όπου ο προφερόμενος ήχος βρίσκεται μεταξύ των δυο φθόγγων.
Του ΟΥ έχει συμβολικόν και όχι φωνητικόν χαρακτήρα.
Το Ο-μικρον ως κύκλος συμβολίζει το όλον, το πλήρες, δηλαδη την ενότητα, το ΕΝ.
Τον Υ-ψιλον αποτελεί συμβολισμόν διχοτομήσεως, όπου όμως το όλον ενυπάρχει στα δυο προκύπτοντα ήμισυ, τόσον ως προηγούμενον, όσο και ως επόμενον, καθόσον τα ήμισυ στην πορεία αναπτύσσονται σε πλήρη, ώστε να διχοτομηθούν και αυτά εκ νέου στην πορεία της αναπτύξεως. ΤΟ Υ-ΨΙΛΟΝ ΔΙΧΟΤΟΜΕΙ ΕΙΣ ΔΥΟ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΗΜΙΣΥ. ΔΕΝ ΣΧΙΖΕΙ - ΔΕΝ ΤΕΛΕΙ ΣΧΙΣΜΑ - ΔΕΝ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ - ΔΕΝ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΑΡΧΙΑ. ΔΕΝ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ Ο ΣΕ ΔΥΟ U, ως πράτουν οι λατίνοι δυαρχισταί, μολωχισταί, LUKάνθρωποι, λυκάνθρωποι, οι γαλουχημένοι της λύκαινας του Ρώμου και Ρωμύλου.
Έγραφε λοιπόν το πάλαι ποτέ - πριν 12 χρόνους - ο ΜΙΜΑΚΟΣ, σκάβοντας λαγούμια συνειδήσεως στον χωροχρόνο, όπως μας διαφωτίζει η Φωτεινή στο "Αστεράκι":
http://enaasteri.blogspot.com/2011/11/blog-post_06.html
Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΔΙΠΟΛΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΙΣΣΟΡΟΠΕΙ ΤΑ
ΑΝΤΙΘΕΤΑ.
ΕΙΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΤΗΡ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ…ΕΙΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ, ΚΡΟΝΟΣ, ΔΙΑΣ…ΕΙΤΕ
ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΙΑΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΑΘΗΝΑ…ΕΙΤΕ ΚΡΟΝΟΣ, ΔΙΑΣ, (ΑΠΟΛΛΩΝ - ΔΙΟΝΥΣΟΣ)…ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ
ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΛΟΓΩ "ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ" ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ
ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΚΟΤΗΤΑ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ
ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΩΣ ΚΑΙ ΚΥΜΑ…ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΟΙ
ΕΧΟΝΤΕΣ ΧΗΜΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΣ ΞΑΝΑΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΤΡΟΧΙΑΚΑ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ,
ΞΕΚΟΛΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ "ΚΑΛΟΥ" ΚΑΙ "ΚΑΚΟΥ"…ΟΣΟ
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΥΚΑ…ΜΗΝ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΗΘΕΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ…ΤΟ Π ΔΙΔΑΣΚΕΙ…ΕΙΝΑΙ
ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ…ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ !!!
Περί του "min" των "illu-min-ati" έπεται αναφορά στο τρίτο μέρος.
Επαναλαμβάνω προηγούμενη αναφορά μου, ότι η "παντάλφα" δεν είναι 5 Α αλλά 5 Λ, κοινώς "Πεντέλη" - 5Λ, "Σπήλαιο Νταβέλη" κλπ.
Όμως άλλος ο Ήλιος της Hμέρας
και άλλος ο "ήλιος του μεσονυκτίου" - golden down.
Εξ ου και η προτροπή να του Χριστούλη: "ΝΑ ΒΑΔΙΖΕΤΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ".
3. ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΙ
Στην παρούσα ανάρτηση έγιναν σήμερα (9 Νοεμβρίου) δυο σχόλια από ανώνυμο φίλο, τα οποία αποδεικνύουν, ότι πολλοί είναι οι κεκρυμμένοι εργάται του Πνεύματος και ότι η δημιουργική σκέψη δεν είναι μια ξεχασμένη στα αζήτητα αδελφούλα, αλλά συνιστά αόρατο απειλή και κλοιό απελευθερώσεως.
Ο φίλτατος λοιπόν σχολιάζει:
Ο/Η Ανώνυμος είπε... Ειλικρινά, εάν αυτές οι υποδείξεις / εντοπισμοί δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως ιδιοφυείς, τότε δεν γνωρίζω τι άλλο θα μπορούσε να είναι άξιο αυτού του προσδιορισμού.
Μέσα σε λίγες λέξεις επιτυγχάνει ο ανώνυμος φίλος, να συμπυκνώσει περισσότερα νοήματα με μια ανάγνωση του κειμένου, από ότι εγώ με πληθώρα παραγράφων στο δεύτερο κεφάλαιο της αναρτήσεως, μετά από μακρά προετοιμασία.
Πάντοτε, όποτε νόμισα, ότι έκανα ένα βήμα προς τα εμπρός, εμφανίστηκαν κάποιοι για να μού υποδείξουν ότι υπολείπομαι και ότι το συλλογικό πνευματικό ματσακόνι εργάζεται ασταμάτητα, πιστοποιώντας, ότι οι κρίσεις δεν αποτελούν κάτι διαφορετικό από υπερωρίες πνεύματος και καρδιάς για ένα καλύτερο αύριο.
Υποκλινόμενος, λοιπόν, ενώπιον της ευστοχίας των εντοπισμών, οι οποίοι προηγούνται, μπαίνω στον πειρασμό να ανταποκριθώ στην προτροπή της τοποθέτησης επ' αυτών, που έγινε από τον ανώνυμο φίλο. Παρόλο που η ενασχόληση με αυτήν την προβληματική είναι ορθό να επιτρέπει να ωριμάζουν πρώτα οι λογισμοί και οι διαλογισμοί στην κατεύθυνση των αναζητήσεων:
Κατ' αρχήν οφείλω να ομολογήσω, ότι πριν διαβάσω αυτά τα σχόλια, δεν είχα συνειδοποιήσει, ότι και το Έ-ψιλον συνιστά ψίλωση. Αυτό βεβαίως είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ως κοινή ιδιότης δυο γραμμάτων, η οποία επιβάλλει να τα μελετήσουμε σε αμοιβαίο συνδυασμό.
Αυτό συνεπώς έχει και ιδιαίτερη σημασία για το κεντρικό θέμα της παρούσης πραγματείας, δεδομένου, ότι στον όρο "Έλληνες" συμμετέχει το Έ-ψιλον, ενώ στον όρο "illuminati" συμμετέχει το Ι, ψίλωση του οποίου αποτελεί το Ύ-ψιλον.
Έτσι, ενώ εγώ στην περίπτωση της προσεγγίσεως του όρου "illuminati" είχα επικεντρώσει την προσοχή στα γράμματα L και U, οι εντοπισμοί του ανώνυμου φίλου διευκολύνουν πολύ και στην μελέτη του γράμματος Ι και μάλιστα σε αντιδιαστολή προς το Ε, εφόσον και τα άλλα δυο γράμματα εξετάσθησαν σε αντιδιαστολή έναντι των Λ και ΟΥ.
Επί πλέον, οι συνδυαστική μελέτη των Ε-ψιλον και Υ-ψιλον προς άλληλα μας επιτρέπει ίσως να κατανοήσουμε καλύτερα την λειτουργικότητά τους, ως τα δύο ψιλά γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου, γράμματα δηλαδή τα οποία χαρακτηρίζονται από λεπτή δόνηση.
Νομίζω, ότι το Ι φανερώνει στάση, ως κάποιος ο οποίος στέκει, ως κίων. Εξ ου και η λέξις Ι-σταμαι.
Τουναντίον το Έ-ψιλον φανερώνει ορμητική κίνηση, ως αιχμή βέλους.
Το Ι ως στάσις υποδηλώνει την ΥΛΗ, της οποίας οι κραδασμοί είναι πολύ μικρότεροι έναντι των ενεργειακών κραδασμών. Όταν αυτό ψιλούται, στα πλαίσια της αναπτύξεως του ΦΥΕΣΘΑΙ, ακριβώς ψιλούται, δηλαδή αυξάνουν οι δονήσεις του προς το ενεργειακότερον. Έτσι προκύπτει η ανάπτυξις, το φύεσθαι, ως εσωτερική - ανεπαίσθητη ως προς την διαδικασία, αλλά πλήρως διαπιστώσιμη ως προς το αποτέλεσμα - ΑΡΓΗ θετική κίνηση της ύλης με βάση την εντελέχεια.
Κατά συνέπεια το Υ-ψιλόν είναι γράμμα ενεργειακό, όμως αναφερόμενο στην ενέργεια ως συστατικό στοιχείο της Ύλης. Δεν πρόκειται για καθαρή ενέργεια, όπως πχ. η ακτινοβολία, ή κάποια άλλη κυματική ενέργεια, η οποία υφίσταται εκτός ύλης.
Για να προκύψει καθαρή ενέργεια, πρέπει να περάσουμε σε μεταβολή δονητικού είδους. Απαιτείται δηλαδή μια κάμψις 90 μοιρών. ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ Υ-ψιλον.
Για ποιόν λόγο όμως πέραν της ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ απαιτείται στην περίπτωση του Έ-ψιλον και η "ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΛΑΔΩΝ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΙΚΟΥ" τμήματος;
Η ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΝ παριστά στην ουσία δίπολον ΔΡΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ. Δηλαδή ΣΧΕΣΗ ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑΤΟΥ. Και εάν η αντίδρασις είναι οι κλάδοι ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ, ΤΟΤΕ Η ΔΡΑΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Κατ' αυτόν τον τρόπον:
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑΝ, ΤΗΝ ΕΥ-ΤΑΞΙΑΝ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ το προηγείσθαι του Έ-ψιλον και το έπεσθαι ως αποτέλεσμα του Ύ-ψιλον. ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ "ΕΥ".
Ιδιοφυέστατος, λοιπόν, ο εντοπισμός, Ανώνυμέ μου. Ιδιοφυέστατος.
Υποκλίνομαι και ΕΥ-ΓΕ.
Περί του "Ι", το οποίον όμως συμβολίζει την ύλη, ως προς τον τρόπο, με τον οποίον ενσωματώνουν αυτό οι "illuminat", ας γίνουν σκέψεις προσεχώς.
ΘΕΡΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΦΙΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
ΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΛΥΤΙΜΗ.
Εύγε στο ιστολόγιο pyrros. blogspot. com (ΑΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ) που ανήρτησε την εκπομπή
και βεβαίως εύγε στον λεβέντη Ευάγγελο Μπεξή για τις γενναίες αποκαλύψεις
Το Ε-ψιλον πως θα το ερμήνευες (κατά το Υ-ψιλον, ψίλωσις του Ι).
Ψίλωσις, αντιστροφή και αναστροφή των δύο κλάδων του τριγωνικού Έψιλον γίνεται Ύψιλον
Νοέμβριος 09, 2011
Ε-ψιλον, Υ-ψιλον
ΕΥ.
Νοέμβριος 09, 2011