Το έφερε η περίσταση να εντρίψω λίγο στα σύμβολα.
Έτσι, όταν ακούω "καμαριέρα", κατανοώ κυβέρνηση.
Και όταν ακούω "αιδοίο", κατανοώ τριαντάφυλλο.
Γεννάται βεβαίως το ερώτημα, πως μπορεί να συσχετίζεται μια κυβέρνηση με ένα τριαντάφυλλο στην περίπτωση Στρως Καν;
Με ένα μόνο τρόπο: Πρόκειται για το τριαντάφυλλο πάνω στο φέρετρό της.
Για το φιάσκο του Στρος με την λεγάμενη, διάβασα πολλά και διάφορα: Θεωρίες ηθικής αξιολογήσεως, νομικής επιστήμης, θρησκευτικής προεκτάσεως του προτεσταντικού κώδικος περί αμαρτίας, αναλύσεις περί των σώψυχων του "εξουσιαστού φαλλοκράτη", για ποιο λόγο η δικαιοσύνη στο αμέρικα λειτουργάνει ενώ στο ελλάντα όχι, τι ήθελε προκύψει εάν η καμαριέρα ονομάζετο Τσέκου, που τα χαλάσανε ο Σαρκοζί με τον Καν όταν έστηναν την πλεκτάνη παράδοσης της Γαλλίας στα κλιμάκια της CIA σε κάποιο gay κλαμπάκι του Σανς Ελιζέ, για ποιους λόγους ο Καν είναι αντίπαλος του κατεστημένου των μεγάλοτραπεζών και έπρεπε να βγει από την μέση...
Θα μπορούσα ίσως μελετώντας όλα αυτά να υποστηρίξω διδακτορική διατριβή σε κάποιο σοβαρό κολέγιο, ή να διεκδικήσω θέση θυρωρού σε κάποια πολυεθνική κατασκευής προφυλακτικών νέας τεχνολογίας, ή έστω να γράψω ένα μικρό δοκίμιο σεξολογίας, για ποιο λόγο στην παραστατική της τσόντας συχνά επιχειρείται η διέγερσις μέσω του φετίχ της καμαριέρας. Όμως πάσχω από στομαχόπονους τελευταία. Γιατί - όχι μόνο μια ζωή - εδώ και πολλές, πάρα πολλές ζωές μου σερβίρουν την ίδια και την ίδια σαπουνόπερα ως παράσταση θεάτρου του παραλόγου. Και εγώ πλέον ξερνάω. Ξερνάω σας λέω, σε βαθμό που με λυπήθηκαν ο Μπέκετ και ο Ιονέσκο. Ανθρώποι που γνωρίζω μόνο κατ΄όνομα και που τσιτάρω χωρία τους στις καφετέριες μόνο και μόνο για να πείσω να καμιά καμαριέρα, ώστε να μην υποχρεωθώ να κάνω χρήση βίας και άντε μετά να διαβάζεις όλα αυτές τις πραγματείες που θα γράφονται για την πάρτη σου.
Μόλις διάβασα το φιάσκο με τον Στρως κατάλαβα...
Η κυβέρνηση ΓΚΑΠ ήταν τελειωμένη... Είχε κλείσει άνωθεν τον κύκλο της ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΦΑΣΗ.
Και έπρεπε να την κάνουν όλη η παρέα με απαλά πηδηματάκια.
Λυπάμαι για την διαπίστωση, ότι μόνο δυο πρόσωπα στην Ελλάδα είμαστε σε θέση να επεξεργαζόμαστε σοβαρές πολιτικές αναλύσεις. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και εγώ. Ο κύριος Κώστας, επειδή διακήρυξε το περίφημο: "Σε μερικά χρόνια θα έχουν όλοι ξεχάσει και δεν θα μιλάει κανείς για ότι έχει συμβεί". Και εγώ επειδή είμαι εις θέσιν να τον κατανοώ και να του δίνω δίκιο.
Ο Λευτεράκης την έκανε με απαλά πηδηματάκια τον Νοέμβριο του 1920 στο Παρίσι, αφού προηγουμένως φρόντισε να στήσει εκλογές και να ηττηθεί εκλογικά εν μέσω πολέμου. Στην "πόλη του φωτός" (στο Παρίσι έτυχε να πάω, δεν κατάλαβα όμως ποιο από τα πολλά φώτα που είδα, στάθηκε αιτία αυτού του τίτλου τιμής) είχε υπογράψει ο Λευτεράκης τρεις μήνες πριν, τον Αύγουστο την συνθήκη των Σεβρών, που έκανε την Ελλάδα από χώρα τόση δα, "χώρα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Αφήνω κατά μέρος, ότι αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της ξενόδουλης υποχωρητικότητος του Βενιζέλου, αλλά της μαχητικής στρατηγικής και του αγώνος των Βασιλικών και ερωτώ: Αφού δήθεν θριάμβευσες προηγουμένως Λευτεράκη, γιατί φρόντισες να την κάνεις με απαλά πηδηματάκια;
Ο Λευτεράκης έγραφε στον Λόυντ Τζωρτζ:
"Δεν πρέπει να καταδικάσουμε τον ελληνικό λαό που είχε σαφώς κουραστεί από τον πόλεμο, επειδή είναι γεγονός ότι βρέθηκα στην ανάγκη να συνεχίσω την επιστράτευση επί δυο χρόνια μετά την ανακωχή και ότι δεν υπήρχε ασφαλές σημείο που να δείχνει αποστράτευση.."
Είναι όμως κατανοητό, ότι οι λόγοι του στημένου φευγιού ήταν άλλοι: Το φόρτωμα της προγραμματισμένης ήττας από τον αρχιτέκτονά της, αλλά στους αντιπάλους του.
Γι΄αυτό τον λόγο ισχυρίζομαι ότι ο κύκλος του ΓΚΑΠ και παρέας κλείνει άνωθεν ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΦΑΣΗ.
Διότι ο Λευτεράκης επέστρεψε το 28. Αφού αρχιτεκτόνησε την εκδίωξη των Ελλήνων με την μικρασιατική καταστροφή ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ στα πλαίσια της "ελληνοτουρκικής φιλίας" σε συνεργασία με τον δήμιο των λαών Μουσταφά Κεμάλ. Ώστε να γίνουν οι χώροι πληθυσμιακά όμογενείς, να στηθεί από την μια το δούλεμα της "τουρκικής πατρίδας" μέσα στους ζωτικούς χώρους του ελληνισμού, με τον τελικό εκτουρκισμό των εξισλαμισμένων λαών - κυρίως Ελλήνων - και από την άλλη να μπει το πανωσήκωμα στην παράγκα της Ψωροκώσταινας, ως γεωγραφική επέκταση του αγγλικού προτεκτοράτου.
Τώρα, εάν έχει προγραμματιστεί η αποπομπή της παρέας ΓΚΑΠ, δεν αφήνεις να το κάνει αυτό το αυθόρμητο κίνημα. Το οργανώνεις ως εξουσία, διότι μόνον το κράτος είναι εις θέσιν να κάνει επανάσταση εναντίον του εαυτού του. Διότι εάν ήσαν τα πράγματα διαφορετικά, δεν συνελάμβαναν μόνο τον Στρως με την καμαριέρα αλλά και θα πέφτανε ποινές πολύ πιο χοντρές, από την αναμενόμενη αθώωση μετά την εικονική καταδίκη. Διότι τότε, θα κάναμε λόγο για ομαδικό βιασμό καμαριέρας από ολόκληρη άρχουσα τάξη, που θα είχε αποφασίσει να την κάνει με απαλά πηδηματάκια, έμπροσθεν ανερχομένου και μη ελεγχόμενου λαϊκού κινήματος.
Φρονώ ότι δεν θα φύγει με ελικόπτερο, ποδήλατο ή κανό, όπως έχει γραφεί, αλλά με κάποιο αξιοπρεπέστατο μέσο μεταφοράς. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΘΡΙΑΜΒΙΚΑ. Ίσως αυτό να είναι το σφραγισμένο τραίνο του Λένιν. Διότι όλα τα καλά κρασιά είναι σφραγισμένα και οι κολλητοί έχουν την σφραγίδα στο μέτωπο και το χέρι. ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ.
ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΔΩΝΗΣ: ΕΓΓΥΗΘΗΚΑΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ. ΟΜΩΣ ΕΓΓΥΗΘΗΚΑΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΛΑΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΑΛΑ ΠΗΔΗΜΑΤΑΚΙΑ ΟΤΑΝ ΕΛΘΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΕΤΣΙ ΑΦΟΥ ΦΥΓΟΥΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ. ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΕΤΕ. ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ.
Ά ρε Λευτεράκη χώρα που σκάρωσες. Των τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών. Του ατέρμονου κεμαλοβενιζελισμού.
Και μια συμβουλή προς το κράτος: Απολύστε καμιά καμαριέρα για να αποσυμφορηθούν επί τέλους τα σωφρονιστικά ιδρύματα.
Υστερόγραφον:
Διαδίνουν ότι τον Ελληνικό στρατό κατατρόπωσε ο Κεμάλ με κάποιους δήθεν ξυπόλυτους "τσέτες".
Ποιους τσέτες;
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν και κατά την φάση προ της διαλύσεώς της ένα συγκρότημα της στρατοκρατικής γραφειοκρατίας με σώμα πενήντα χιλιάδων αξιωματικών. Άψογα εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων από την μιλιταριστική μηχανή της Πρωσίας. Μετά την διάλυση του καθεστώτος των Νεοτούρκων και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Άγγλους, αυτός ο καλολαδωμένος πολεμικός μηχανισμός των 50.000 στελεχών πέρασε στην παρανομία, έχοντας στην διάθεσή του ένα άψογο εξοπλισμό. Αυτοί ήταν οι "άτακτοι" τσέτες, οι οποίοι αντιμετώπισαν με ένα ύπουλο επιτελικό σχέδιο προσχεδιασμένης εγκαταλείψεως από τους συμμάχους τον εξουθενωμένο από την πολυετή επιστράτευση και στερημένο από ανεφοδιασμό Ελληνικό στρατό.
17 σχόλια:
χαχαχάαααα καλό!
τα όσα συμβαίνουν απο χτες-προχτες με σύνταγμα-facebook σε επιβεβαιώνουν απόλυτα. το έργο της αποκαθήλωσης χρειάζεται και κομπάρσους αποκαθηλωτές. οι υπερεσιες απορουν με την αδρανεια του έλληνος, καποιος ισπανος χαρακατηρισε τους ελληνες κοιμισμενους, ε δεν ηθελε και πολυ για να παρει μπρος η εθνομειονεξια καποιων και να οργανωσουν κάτι, όπως πάντα κλοπυ πειστ. η συγκέντρωση στο σύνταγμα είχε πλάκα, νεανική χαρα και πρωτοτυπία. αλλα όταν φώναζαν για ελικόπτερα γελούσα απο μέσα μου. επίσης η κατάσταση μου θύμισε κατι που ειχε παρατηρησει ο ραιχ, στην γερμανια "οι επαναστατικες μαζες φροντιζαν να μην πατανε το πρασινο". ετσι και χτες στο συνταγμα. αν και η βασ. σοφιας ηταν ελευθερη απο αυτοκινητα ο κοσμος βαδιζε στα πεζοδρομια σε τροχιες καθορισμενες απο την αστυνομια. οι πλαστικες ταινιες που είχαν τοποθετησει για να οριοθετουν τον χωρο της αστυνομιας παρεμεναν αθικτες παρα το πληθος. ετσι εβαλα κι εγω το λιθαρακι μου στην μεγαλειωδη επαναστατικη στιγμη κοβωντας τις πλαστικες ταινιες κατω απο τα ειρωνικα σχολια των πραιτωριανων που έπληταν αφόρητα :-)
θερμούς χαιρετισμούς
Αλιεύς
Ευγε!!οτιδήποτε περισσότερο θά ήταν περιττό.Πολύ σωστός και ο ανω σχολιαστής!!να είσαι καλά..
Απολαμβάνεις μεγάλο σεβασμό στην διαδικτυακή κοινότητα. Και δικαίως.
Μήπως είναι καιρός να προτείνεις και λύσεις όμως; Τι Ελλάδα θέλεις, τι παιδεία θέλεις, τι είδους αντίδραση πρέπει να υπάρξει, τι μορφή οικονομίας να προωθηθεί, τι είδους δημοκρατία προτιμάς;
Φαντάζομαι ότι θα έχεις κάτι να προτείνεις.
@ archaeopteryx
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υγεία από την στιγμή που γελάμε μαζί με τους φίλους μας.
Έχω το βίτσιο, μόλις γράψω μερικές αράδες, να τις ρίχνω στην οθόνη. Έτσι, οφείλω να αναφέρω απέναντι στους επισκέπτες, ότι σχολίασες αφού είχαν ανέβει μόνο οι πρώτες έξι γραμμές του κειμένου.
Να είστε καλά και εσύ και η ζάχαρη, που μόλις ρίξω τις δυο - τρεις πρώτες γραμμές ενός κειμένου σχολιάζετε. Ένα πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως μπορείτε και αναφέρεστε και στο νόημα του τμήματος που ακόμη δεν έχει γραφεί. Απ¨ότι φαίνεται, τουλάχιστον οι φίλοι με πήραν χαμπάρι.
@ αλιεύς
Αγαπητέ φίλε, τα σχόλιά σου είναι πάντοτε - και όχι μόνο εδώ - ιδιαίτερα πολύτιμα, όπως και η παρουσία σου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή γράφω ακόμη από γεωγραφική απόσταση, η επιτόπια πιστοποίηση που έκανες, αποτελεί συνεκτικό τμήμα της προσπάθειας. Διότι το μέλλον ανήκει στο συλλογικό υποκείμενο.
@ Φωτεινή
Αγαπητή Φ, είναι επόμενο στην ζωή μας να δεχθούμε επαίνους και στηλίτευση. Σε στιγμές εσωτερικής αμφιβολίας μας κρατούν οι έπαινοι των ανθρώπων, των οποίων το κριτήριο - και όχι μόνο - εκτιμούμε.
Σε ευχαριστώ θερμά και σε παρακολουθώ με προσοχή.
@ Α.Κ.
Όταν δέχομαι από το βαρύ πυροβολικό προτροπές και παραινέσεις, γνωρίζω ότι πρόκειται περί ανακεφαλαιώσεως επιτελικών σχεδίων, τα οποία έχουν εκπονηθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Αυτό που αναφέρεις ως σεβασμό, εκλαμβάνω ως αυτονόητο δομικό στοιχείο, εκεί όπου οφείλει να κυοφορείται δράση. Διότι μόνο ένας σεβασμός μπορεί να υπάρχει: Αυτός έναντι της συνέπειας ενώπιον του εαυτού μας και του Σκοπού. Από αυτόν μπορούν να προκύψουν οι αμοιβαίοι συνεκτικοί δεσμοί ειλικρινούς εκτιμήσεως και συντροφικότητος, που συνδέουν τα κύτταρα ενός μάχιμου δημιουργικού οργανισμού.
Όποτε σερβίρονται ενδιαμέσως μικροεδέσματα, αυτό επιχειρείται στην προοπτική του Μεγάλου Εορτασμού.
Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, είναι ναμίζω η κατάλληλη ρωγμή στο Μάτριξ. Γνωρίζω εκ πείρας, ότι τέτοιες ρωγμές δημιουργούνται - και με την δική μας επενέργεια - κατά την δέουσα στιγμή. Μέσα από κει περνάμε ένας - ένας και πλαγίως, έστω κι αν έχουμε σαφή συνείδηση ότι ανήκουμε όλοι στο πλήρωμα.
Μπορούμε να πιστοποιήσουμε, ότι το μερτικό μας από την χαρά δεν μας το έχουν πάρει άλλοι, αλλά θα καταβληθεί στο ακέραιο στο ταμείο, ως αρμόζει. Είμαστε πολλοί - ακριβώς τόσοι, όσοι χρειάζεται - που μαζεύουμε στο σακούλι.
Μετανοούμε, γνωρίζουμε, θέλουμε, πονάμε, αναζητούμε, είμαστε έτοιμοι.
Εδώ και κάποιο διάστημα μας φοβούνται. Και όλα, ΟΛΑ θα γίνουν, όπως αρμόζει και η Θεία Χειρ αποκαλύπτει και οδηγεί.
Καλησπέρα φίλε μποτίλια....
Εγώ θα ξαναυποκλιθώ κι ας γίνομαι κουραστικός....πες τα πες τα κι ας στο πω πάλι...γράφε γιατί είναι σαν να γράφεις τις σκέψεις τις δικές μου , που δυστυχώς εγώ δεν τις ολοκληρώνω... γιατί έτσι θα έπρεπε να είμαι όλη την ημέρα και να γράφω , αλλά εγώ δουλεύω στα χωράφια και μόνο κλεφτά μπαίνω στο δίκτυο...
Ο Λευτεράκης και οι εκλογές του '22 ήταν σε ένα πρόσφατο σχόλιό μου , που ήταν ακριβώς στο πνεύμα που αναφέρεις...κι ας μιλούσε για τον Δραγούμη το δικό μου σχόλιο, που αναφέρεται στην πολιτική και ηθική πρακτική του "μεγαλύτερου εθνικού μειοδότη , ποτέ"(δικός μου ο χαρακτηρισμός) και νομίζω ότι δεν διαφωνείς, ειδικά εκεί που συνδέω την τότε με την τωρινή πολιτική....το σχόλιο ήταν το εξής:
χρηχα | Μαΐου 12, 2011 στις 21:15 |
Αντιγράφω από το βιβλίο της Γ’Γυμνασίου για την περίοδο που ο Δραγούμης εκτελέστηκε κατ’ εντολήν του Βενιζέλου..”Νεότερη και σύγχρονη ιστορία” των Ε.Λούβη και Δ. Ξιφαρά….
“Λίγες ημέρες μετά την υπογραφή των Σεβρών ο Βενιζέλος δέχθηκε δολοφονική επίθεση στο Παρίσι από Έλληνες φιλοβασιλικούς, αλλά διασώθηκε.Λίγο μετά , στην διάρκεια ταραχών που ξέσπασαν στην Αθήνα , δολοφονήθηκε από βενιζελικούς ο Ίων Δραγούμης, γνωστός αντιβενιζελικός.”
Η ιστορία γράφεται από αυτόν που κρατάει το μολύβι….μετά από ενενήντα χρόνια, η παραποίηση ,και γενικά η “εξομάλυνση των γωνιών” της ιστορίας, σημαίνει ότι και σήμερα κυβερνιώμαστε από την ίδια παράταξη….γιατί ο Δραγούμης εκτελέστηκε από στρατιωτικό άγημα και δεν δολοφονήθηκε από εξαγριωμένο πλήθος…..
χρηχα
Όπως ακριβώς τα λες Πελαγοφύαλε.
Δυστυχώς!
Το διαχρονικά ζαλισμένο κοπάδι ζητάει πάντα την εύκολη λύση, το ανώδυνο παραμύθι, την μαγκιά κατ' εντολήν και εκ του ασφαλούς. Όχι επειδή είναι ηλίθιο, αλλά επειδή φοβάται μήπως... φοβηθεί κι έτσι καταντάει καμαριέρα των καμαριέρων.
Μόνο σε άνωθεν παρέμβαση μπορούμε να ελπίζουμε πλέον. Σε πολύυυυ πιο Άνωθεν απ' τους "άνωθεν".
@ χρηχα
Αγαπητέ φίλε,
σε ευχαριστώ θερμά ακόμη μια φορά για την πνευματική τροφοδοσία. Όπως φαίνεται πλέον, όταν τα χέρια σου οργώνουν την γη, το πνεύμα σου δεν αδρανεί, αλλά οργώνει τα βράχια μέσα μας, ώστε να προβάλουν τα κόκαλα των προγόνων και τα νοήματα που αυτά ακτινοβολούν. Και εγώ αγρότης των πόλεων είμαι, αυτός ο προσδιορισμός υπήρχε παλαιότερα στο κάτω μέρος του σήματος της σελίδας.
Την επόμενη φορά που θα φέρεις το σταράκι για να φτιάξουμε ψωμί, βάλτου μέσα γλυκάνισο. Και φέρε νερό από την στέρνα, δίπλα στην οποία καθόντουσαν οι παππούδες με τις γιαγιάδες, γιατί έχουν σχεδιάσει πείνα, καλέ μου.
@ mnk
Αγαπητή φίλη,
Άνωθεν και παντού, γύρω και μέσα μας, πανταχού Παρόντες και τα πάντα Πληρόντες μας συνδράμουν και μας οδηγούν, αρκεί εμείς να το ζητάμε με τις σκέψεις και τα έργα μας.
Αυτό που ονομάστηκε "κρίσιμη μάζα" στην φυσική δεν είναι μάζα στην περίπτωση της κοινωνίας, αλλά αυστηρότατα δομημένη σύντηξη μέσω Θείων ενεργειών, που υπάρχουν και μέσα μας κατά Χάριν.
Οι Πεφυλαγμένοι υπάρχουν και φαίνονται πάντοτε, διακρίνονται όμως στις δύσκολες ώρες, όταν ξημερώνει η 8η μέρα. Η διαδικτυακή προβολή, αποτελεί συνιστώσα, η οποία δείχνει ότι, δεν φοβόμαστε τίποτε, δεν ελπίζουμε τίποτε, ούτε ελεύθεροι χρειαζόμαστε να είμαστε. Είμαστε απλά εδώ, καθημερινά δυναμώνουμε τις τάξεις μας και τους περιμένουμε, έτοιμοι εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Αγαπητέ Μποτίλια εξαιρετικά τα τελευταία κείμενά σου.
Με διορατικότητα περιγράφεις μια κατάσταση προ Εθνικής Καταστροφής.
Ρίξε μια ματιά και στον Άλκιμο για τον εμπνευστή του κινήματος των Αγανακτισμένων.
Νεοταξίτης, Παγκοσμιοποιητής και προαγωγός της κοινωνίας των Ηνωμένων Εθνών.
@αλλενάκι
για κάποιο άγνωστο λόγο σε είχε στο moderation εχθές όλη μέρα, τώρα το είδα και ζητώ συγγνώμη
@αλλενάκι
@ αλλενάκι
Σε ευχαριστώ ακόμη μια φορά για την ενθάρρυνση. Μεταξύ μας δεν χρειάζονται συγγνώμες, διότι είναι αδύνατο ποτέ να φανταστώ, ότι βάζεις σχόλιό μου σε moderation.
Εξαιρετικά γλαφυρή και ουσιαστική ανάλυση! Εύγε μποτίλια!
ο Μήτσος
Μήτσο μου,
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να τα λέμε, έστω κι από εδώ.
Οπότε τι γίνεται τώρα;
Ξεπουλάμε τις ζωές μας για να μην πεινάσουμε;
Και τι εννοείς όταν λες πείνα; Θα στερηθούμε το ψωμί ή τα τρία αμάξια και τα έξι κινητά;
Είναι πρόβλεψη ή μήπως είναι απειλή; Γιατί πιο πολύ προς το δέυτερο ομοιάζει.
Και αν γίνεται πιο πολύ ζουμί και λιγότερες άρες μάρες κουκουνάρες.
Ευχαριστώ
@ alexeyev
Σε ευχαριστώ θερμά για το σημαντικότατο σχόλιό σου. Θα επιχειρήσω να τοποθετηθώ στα ζητήματα που θέτεις στα πλαίσια της επόμενης αναφοράς αναλυτικά.
Ο Σταύρος έχει αναφερθεί "κολακευτικά" εις τον Beni-Zelon!
Για άλλη μια φορά συμφωνείτε!
Τα χαιρετίσματά του.
@ γαμώσταυρος
Αγαπητέ Σταύρο χαίρομαι που επέστρεψες δριμύτερος.
Δυστυχώς για κάποιους, μάλλον συμφωνούμε σε πάρα πολλά.
Δημοσίευση σχολίου