ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

1. ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

Κάνοντας λόγο περί του κοινωνικού προβλήματος αισθάνομαι ότι πρέπει να γίνω αυτοβιογραφικός. Το ίδιο νομίζω ότι πρέπει να ισχύει για τον καθένα από εμάς. Άσχετα κατά πόσο μπορεί η ακόλουθη επίγνωση να υφίσταται ή όχι, όλοι αποτελούμε μέρος του προβλήματος - εφ' όσον δεχθούμε ότι υπάρχει πρόβλημα, εγκαταλείποντας την αίσθηση της εκ γενετής άνευ όρων μακαριότητος του αυγουλομάτη. Εφ' όσον όμως αποτελούμε μέρος του προβλήματος, προφανώς αποτελούμε ταυτοχρόνως εν δυνάμει και φορέα της επιλύσεώς του.
Εάν συνειδητοποιήσουμε αυτό το συνεκτικό το δεδομένο του βίου μας, η τραγικότητα της υπάρξεώς μας μας καθιστά ένα Οιδίποδα μπροστά στην Σφίγγα.

Όλοι έχουμε κατανοήσει, ότι ο κλοιός που μας περιβάλει στενεύει ασφυκτικά, χωρίς να γνωρίζουμε τις συνέπειες και την κατάληξη αυτής της πορείας. Η βεβαιότητες, επάνω στις οποίες στηρίξαμε την καθημερινότητά μας, αποδείχθηκαν πλασματικές και η βάση των προσδοκιών μας μοιάζει πλέον να παρασύρεται από την κινούμενη άμμο των εξελίξεων. Οπωσδήποτε δεν χάθηκαν ολοσχερώς οι αναφορές στην ελπίδα να μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στην ανεξέλεγκτη ολίσθηση, καθώς και οι ανάλογες διαβεβαιώσεις και παραινέσεις. Συνθήματα όμως του τύπου "μόνο ο λαός θα μπορέσει να δώσει λύση ή διέξοδο" παραμένουν δυστυχώς χωρίς χειροπιαστό αντίκρισμα, επειδή δεν συνοδεύονται από μια ρεαλιστική στρατηγική, δεν προβάλλουν συγκεκριμένη και υπαρκτή οργανωτική βάση, δεν εδράζονται σε συνολική εκτίμηση των δεδομένων. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο λαός οδηγείται μοιραία για μια ακόμη ακόμη φορά στους ήδη φθαρμένους και ξεδοντιασμένους εκπροσώπους του κομματικού κατεστημένου κοινοβουλευτικής "δημοκρατίας" αγγλοσαξονικού τύπου, τους οποίους ούτως ή άλλως δεν εμπιστεύεται στο βαθμό που απαιτούν οι συνθήκες τυπικής νομιμοφάνειας. Και τα μεν φερέφωνα της πασοκικής χολέρας βγαίνουν στα μίντια σείοντα την απειλή της επερχόμενης ακυβερνησίας, οι δε λοιποί πολιτικάντηδες αγκομαχούν με μόνιμη στύση πολιτικού ευνούχου στα όρια μιας κοκορομαχίας για την μελλοντική καρέκλα.
Όσο όμως κι αν αυτοί πάκτωσαν μια πελατειακή κοινωνία επί δεκαετίες, μεγάλος αριθμός κόσμου τους έχει γυρίσει τα νώτα, προδιαγράφοντας, ότι όλοι αυτοί που ευαγγελίζονται την γέννηση μια νέας διακυβέρνησης, είναι στην ουσία ανοργασμικοί. Και δεδομένου, ότι τίποτε δεν είναι δυνατόν να προκύψει μέσω παρθενογενέσεως, το μόνο δεδομένο που προδιαγράφει πλέον το νοσηρό καθεστώς είναι η τερατογένεση. Το όλον σύστημα του κυοφορούμενου κυβερνητικού αδιεξόδου φαίνεται καθόλα επιθυμητό και κλιμακούμενο από τα κέντρα της εξουσίας, τα οποία υπέρκεινται των λιμοκοντόρων του κομματικού κατεστημένου της χώρας (ή ορθότερον προτεκτοράτου). Έχει καταστεί προφανές, ότι η εντέχνως κλιμακούμενη κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική κρίση, κρίση αξιών, ιδεών και παιδείας - πριν αυτή μετατραπεί σε άμεση κρίση συρρικνώσεως της εδαφικής επικρατείας - θα επεκταθεί σε έντεχνη ζοφερή κυβερνητική κρίση.

Η διαπίστωση/σύνθημα, ότι οι κουίσλινγκς της σημερινής παρέας, οι οποίοι υποδύονται την κυβέρνηση, θα φύγουν νύκτα, ή θα φύγουν με ελικόπτερο και τα τοιαύτα, όσο κι αν αποτελεί την πλέον αναμενόμενη των περιπτώσεων, δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί μόνο αισθήματα εκτονώσεως. Η ιστορία έχει δείξει στην περίπτωση του Λευτέρη Βενιζέλου, ότι η αναχώρησή του στο εξωτερικό, είχε ως μόνο στόχο να φορτωθούν τα αποτελέσματα της εθνοπροδοτικής πολιτικής του στις πλάτες των κομματικών του αντιπάλων, οι οποίοι, στο ποσοστό που έφεραν κάποια ευθύνη για την Μικρασιατική καταστροφή, αυτή ήταν απείρως υποδεεστέρα αυτής του "εθνάρχου".

"Αείμνηστος" ο ένας, "αείμνηστος" ο άλλος, "εθνάρχης" ο ένας, "πολιτικός ηγέτης" ο άλλος, στην ουσία πρόκειται για ένα μάτσο αχρείους, οι οποίοι κολύμπησαν με το βαρύ αζημίωτο στα βουρκόνερα του Ελλαδιστάν, επειδή κάποιοι ανώριμοι πολιτικά τους νομιμοποιούσαν τύποις δια της ψήφου των, για να αιμορραγούν μονίμως οι καλώς νοούμενοι και διάγοντες εν αξιοπρεπεία Έλληνες και να φθάσουμε σήμερα στην διόγκωση της γάγγραινας, με αποτέλεσμα να μας απειλεί πλέον ο ακρωτηριασμός και η ακατάσχετος αιμορραγία.

Όσο τεράστιες όμως κι αν ήσαν ανέκαθεν και διαχρονικώς οι ευθύνες του πολιτικού κατεστημένου, το οποίον εκ συστήματος μονίμως υπέκρυβε όπισθεν μιας φτιασιδωμένης προσόψεως υποτιθέμενης ευμάρειας, ανάπτυξης, σταθερότητος, προόδου και τα συναφή της πλάκας ένα μακροπρόθεσμα θνησιγενές καθεστώς αντικοινωνικής "ανάπτυξης" της υπανάπτυξης και ξένης εξαρτήσεως ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. ΓΕΝΕΕΣ ΕΠΙ ΓΕΝΕΩΝ. Αγνοούμε σκοπίμως την ιστορία μας, αποδεχόμενοι τα ψευδολογήματα του επισήμου "εκπεδευτικού προγράμματος" ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ.

Με την ως άνω διαπίστωση δεν αρέσκομαι να ονειδίζω, αυτούς οι οποίοι αγωνίστηκαν - προσφέροντες συχνά τα πάντα - στο παρελθόν στο όνομα της ελευθερίας της πατρίδος μας και της χειραφετήσεως του λαού. Άλλοι είναι αυτοί, οι οποίοι βαυκαλίζονται από πάγια θέση τυφλοπόντικα στο σεντούκι, να ονειδίζουν την Γενιά του Πολυτεχνείου, ως την "χειρότερη γενιά που πέρασε από την Ελλάδα". Έχω δηλώσει χωρίς περιστροφές στο παρελθόν "μηδένα προ του τέλους ονείδιζε". Δεν πεθάναμε ακόμη, όσοι στηρίξαμε και αναπτύξαμε το κίνημα ενάντια στο ΝΑΤΟ, τις ξένες στρατιωτικές βάσεις και τους ξένους στόλους στην Ελλαδική επικράτεια, για Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, ασχέτως ποια μπορεί να ήταν στην συνέχεια η στάση των κρατικών προβοκατόρων, ή των προσώπων τα οποία συνθηκολόγησαν και ξεπούλησαν τις αξίες, που βρέθηκαν στις τάξεις αυτού του αγώνος, είτε με δόλιους στόχους, είτε με ευκαιριακή διάθεση.

Αναμφιβόλως οφείλουμε απολογία ενώπιον του Ελληνικού λαού. Όχι διότι προδώσαμε τις αξίες και τους στόχους του αγώνος. Διότι κάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβη. Η απολογία που οφείλουμε αφορά τα παροράματά μας, την ανεπάρκεια να δομήσουμε στόχευση, η οποία να δυνηθεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα και να δώσει προοπτική. Αφορά την συμπόρευσή μας μέσα σε ένα γενικότερο ρεύμα ενθουσιασμού χωρίς βάθος σκέψης και κριτικής ενδοσκόπησης, με επικρότηση του κάθε παλαβιάρη, ο οποίος πλασαριζόταν σαν "στέλεχος" επειδή είχε διαβάσει, χωρίς να κατανοήσει σε βάθος, δυο μπροσούρες. Οφείλουμε απολογία, επειδή ικανοποιηθήκαμε με στερεότυπα, χωρίς να επιτύχουμε λειτουργική ανάλυση , επειδή το σοκ των πολιτικών πισωγυρισμάτων μας οδήγησε κατά καιρούς σε άτακτη αδράνεια.

Δεν πάψαμε ποτέ όμως να είμεθα παρόντες και να βιώνουμε το κοινωνικό δράμα ως ιδιαίτερα προσωπικό ζήτημα. Δεν γράφω εξ ονόματος μιας συγκεκριμένης παρατάξεως, αλλά εξ ονόματος μιας γενιάς. Η υποχρέωση και το δικαίωμα στον αγώνα αποτελούν κοινωνική επιταγή, συλλογική αναζήτηση όλων των καλοθελητών. Οι δεσμοί που ρίζωσαν στις καρδιές μας συνθέτουν ζωτικό χώρο, που όλοι έχουν θέση, εφ' όσον αναλβάνουν τις ευθύνες τους και πονούν τον τόπο και την κοινωνία.

Βεβαίως δεν επαρκεί να δηλώνουμε παρόντες. Η ετοιμότητα δεν αφορά μόνο την αποφασιστική συμμετοχή, αλλά και ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΡΟΠΟ. Εάν δεν μετατρέψουμε συνειδητά και με συστηματικό τρόπο τις εμπειρίες των προσπαθειών του παρελθόντος σε επίγνωση, τότε δεν έχουμε ούτε παρελθόν, ούτε παρόν, ούτε μέλλον. Ανακυκλώνουμε τα πάθη υποταγμένοι στην Μοίρα, ευρισκόμενοι στις χείρες της Κλωθούς, σπαραζόμενοι από την Χίμαιρα.


2. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΤΑΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΔΡΟΜΟ

Έχω ισχυρισθεί από παλαιότερα, ότι στα πλαίσια όπου ζουν Ελληνόφωνοι εκτυλίσσεται μια έντονη, στην ουσία αδυσώπητη, σύγκρουση. Αυτή η σύγκρουση δεν σχετίζεται με τις διαμάχες παραταξιακού χαρακτήρος, τις οποίες μας υποβάλουν, εδώ και διάρκεια αιώνων. Υπάρχουν συγκρούσεις ουσίας, οι οποίες έχουν περιεχόμενο ζωής ή θανάτου. Σε αντίθεση με αυτές, οι παραταξιακού χαρακτήρος συγκρούσεις, έχουν κατά κανόνα πλασματική υφή και επιβάλλονται εντέχνως και άνωθεν σκοπίμως, για να κρατούν κάποιο κοινωνικό σύνολο σε συνθήκες αυτοανάλωσης, δια της δολίου έξωθεν επιβαλλομένης εσωτερικής διασπάσεως και της ακόλουθης αμοιβαίας εξοντώσεως των χειραγωγουμένων μερών.

Χαρακτηριστική είναι προς την ανωτέρω κατεύθυνση π.χ. η κομματική σύγκρουση, η οποία διεξάγεται σήμερα στο έδαφος της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία). Επί καθεστώτος Έριχ Χόνεκερ ήτο η πλειοψηφία των κατοίκων υπέρ του ούτως ειπείν "κομμουνιστικού" καθεστώτος. Κόκκινα σημαιάκια, παρελάσεις, χειροκρότημα των ανεγκέφαλων φασιστών του πολιτικού γραφείου, οι οποίοι διατηρούσαν ένα καθεστώς κρατικής τρομοκρατίας μέσω των μηχανισμών ασφαλείας "Στάζι" (Staatsicherheitsdienst) όπου η σύζυγος κατέδιδε τον σύζυγο και ο σύζυγος την σύζυγο για μισό κιλό μακαρόνια.
Με την πτώση του τείχους η πλειοψηφία αυτή των ενεργών συνοδοιπόρων του καθεστώτος Χόνεκερ μετετράπησαν εν μια νυκτί σε "δημοκράτες". "Χριστιανοδημοκράτες", "Σοσιαλδημοκράτες" και τα τοιαύτα. Δεν υπάρχει πλέον φωνασκούν παράδειγμα, από αυτό της σημερινής καγκελαρίου Άγγελα Μέρκελ, η οποία από πρώην υπεύθυνη τύπου της "κομμουνιστικής" οργάνωσης νεολαίας του Χόνεκερ FDJ αναβαπτίστηκε σε αρχηγό των Χριστανο"δημοκρατών" της επανενωθείσης Γερμανίας. Ακόμη και την εποχή όπου ο γενετικός κώδικας βρίσκεται στο έλεος της βασφήμου αυθαιρεσίας των γενετιστών, τέτοιου είδους μεταλλάξεις παραβιάζουν πάσα έννοια φυσικής ή και εργαστηριακής δυνατότητος. Είναι σαν να μετατρέπεται μια μύγα σε φάλαινα.
Αλλά δεν είναι μόνον η κ. Μέρκελ η οποία διέτρεξε την εκ θαύματος μετάλλαξη. Πλείστοι όσοι ανώτατοι αξιοματούχοι της πάλαι ποτέ SED (κυβερνόν κόμμα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας) ξεπέρασαν ως αναβαπτισμένοι Χριστανο"δημοκράτες" παν όριο αντικομμουνιστικής υστερίας, όπως το μέλλον του πολιτικού γραφείου Günther Schabowski, ο οποίος έκανε λόγο για "αλήτες κομμούνια".

Είναι προφανές, ότι κάποια κουμάσια που έπαιζαν διασυστημικό ρόλο και υπείχαν υπερσυστημική εξουσία υπεράνω των δύο κοινωνικών - δήθεν διαφορετικών - συστημάτων κινούσαν νήματα επιβολής πλασματικών αντιθέσεων. Ο λεγόμενος "Ψυχρός Πόλεμος" εξέπνευσε εν μια νυκτί, για να τον διαδεχθεί η "πολιτική της Ύφεσης". Κάτι ανάλογο έλαβε χώρα και με ολόκληρο το ανατολικό μπλοκ στην συνέχεια, το οποίον όλως παραδόξως κατηργήθη αφ' εαυτού, για να διακηρύξουν στην συνέχεια ο Μπους και ο Γκορμπατζόφ την "νέα τάξη" στην Μάλτα στις αρχές του '90.

Κάτι ανάλογο ζήσαμε με την άνευ προηγουμένου υποστήριξη της Κίνας από τις ΗΠΑ, οι οποίες ανέδειξαν αυτήν την χώρα από το περιθώριο σε υπ' αριθμόν ένα ανερχόμενη οικονομική υπερδύναμη στα πλαίσια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

Ακόμη βαυκαλίζονται οι δεξιοί να κρατούν το ταμπούρι του "ελευθέρου κόσμου" και οι αριστεροί την "ουτοπία" της "κοινωνικής δικαιοσύνης", ενώ αμφότερα τα στρατόπεδα ελέγχουν οι λέσχες των "διεθνιστών".

Ανάλογες δοτές, πλασματικές και άνωθεν ελεγχόμενες συγκρούσεις έχουν κυριαρχήσει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις διασπάσεως των κοινωνιών, με αποτέλεσμα το συχνότατο αιματοκύλισμα των λαών σε τζάμπα και βερεσέ βάση, ενώ οι ισχυροί έπλεναν τα χέρια τους μέσα στην μανία δίψας για αίμα, η οποία τους χαρακτηρίζει. Τι να πρωτοαναφέρει κάποιος:

- Τον εμφύλιο πόλεμο και την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι πυροτεχνουργοί, οι οποίοι εξέτασαν την βόμβα που μπήκε στην κεντρική αγορά του Σεράγεβο και υπήρξε η αφορμή για την είσοδο των μουσουλμάνων στον εμφύλιο πόλεμο, αποφάνθησαν ότι αυτή ήταν ΝΑΤΟϊκής κατασκευής, ενώ η τοποθέτησή της αποδόθηκε έντεχνα από τα δυτικά μίντια στους Σέρβους.
- Την δημιουργία και τον έλεγχο της Αλ Κάιντα από την CIA
- Tην δημιουργία της Ισλαμικής Αδελφότητος από τους ναζί και τον ακόλουθο έλεγχό της από την Ιντέλλιτζενς Σέρβις αρχικά και την CIA στην συνέχεια
- Την οργάνωση της σφαγής εκατοντάδων παιδιών από τις Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες στο Μπεσλάν, μέσω δήθεν ισλαμιστών πρακτόρων τους
- Την ανατροπή του Σάχη από την CIA και την στήριξη της στο κτήνος Χομένι.
- Τον έλεγχο της Χαμάς από το Λικούντ, το φασιστικό κόμμα του Ισραήλ
- Τις αντισημιτικές κορώνες του Εβραίου Αχμεντινετζάντ
- Την διαίρεση του Κυπριακού λαού από τον πράκτορα της Αγγλίας Μακάριο και τον πράκτορα της CIA Γιώργο Γρίβα
- Την οργάνωση δολοφονικής απόπειρας από την CIA σε βάρος του δικτάτορα Παπαδόπουλου σε συνεργασία με τον τότε υπουργό εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Γεωρκάτζη, με εκτελεστικό όργανο τον αδαή Αλέξανδρο Παναγούλη.
- Τον εθνικό διχασμό, που οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή.
- Την επιβολή του εμφυλίου και το τσάκισμα της Εθνικής Αντιστάσεως, όπου οι μισοί στήριζαν τις ελπίδες τους στο κάθαρμα Στάλιν και οι άλλοι μισοί πρακτόρευαν το κτήνος Τσώρτσιλ.

Δυστυχώς η αλυσίδα αυτή είναι μακρυά, πολύ μακριά...

Και με την πολιτική της τεχνητής πόλωσης μέσω πρακτόρων και μυστικών υπηρεσιών φτάσαμε σήμερα να θεωρούνται πατριωτισμός η κτηνωδία των επιχειρήσεων λιντσαρίσματος αδιακρίτως μεταναστών από ακροδεξιές συμμορίες και η κτηνωδία της επικρότησης του τζιχάντ και τις σαρίας, που κόβει αδιακρίτως τις κλειτορίδες των γυναικών και την μύτη όποιας γυναίκας τολμήσει να κοιτάξει άντρα, από τους δήθεν αριστερούς.

Πέρα όμως από τις τεχνητές συγκρούσεις μιας υποβαλλόμενης πλασματικής πραγματικότητος, υπάρχουν ΚΑΙ ΟΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.
Αυτές οι οποίες διέπουν την μανία με την οποία τα ανθελληνικά κυκλώματα βάλλουν εναντίον του Ελληνισμού, με αποτέλεσμα αυτός εδώ και χιλιάδες χρόνια να αιμορραγεί ακατάπαυστα. Από τον Πελοποννησιακό πόλεμο και εντεύθεν.

Αυτά τα κυκλώματα δεν είναι μόνο εκτός ελληνοφώνων, αλλά ενδημούν δυστυχώς δίπλα και μεταξύ μας. Μας υποβάλλουν μια δική τους στρεβλή άποψη για την ιστορία, καλυπτόμενοι πίσω από παραπέτασμα. Αυτό που μας προβάλλουν ως ελληνική αστική τάξη, δηλαδή οι πρώην τζομπαναραίοι, που βρωμάνε τα ρούχα τους, με τις καταθέσεις στις υπεράκτιες κομπίνες, δεν πείθει.

Ας μην ξεχνάμε:
- Σημαντικό τμήμα του CITY βρίσκεται σε χέρια ελληνόφωνων.
- Το διεθνές όπλο δημιουργίας σεισμών, επηρεασμού των καιρικών συνθηκών, "πολέμου των άστρων" και επηρεασμού της ανθρωπίνου διαθέσεως HAARP ανακάλυψε ο Ντένις Παπαδόπουλος.
- Αρχηγός του ΝΑΤΟϊκού στόλου στην επίθεση εναντίον της Λιβύης είναι ο Τζέϊμς Σταυρίδης.

Θυμάμαι τα λόγια ενός πιο ηλικιωμένου φίλου, ο οποίος προσπαθούσε να με ξυπνήσει, όταν ήμουν νεαρός: "Το φρούριο πέφτει από μέσα".

Εδώ ΚΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙ.