ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ - Β΄ ΜΕΡΟΣ

Βρίσκομαι στο Κυότο.
Κι όμως, όποτε ακούω την κραυγή του κούκου
αισθάνομαι τόσο μεγάλη νοσταλγία για το Κυότο...

Μπασό,
Ιαπωνικό χαϊκού


Αφετηρία για το δεύτερο μέρος αυτής της αναφοράς αποτελεί ένα σχόλιο του φίλου χρήχα:

χρειάζεται να περάσουμε στην άλλη πλευρά για να δούμε την τωρινή από μακρυά και να μπορέσουμε να αποτιμήσουμε την τωρινή μας κατάσταση;όχι....
χρειάζεται να αποτιμήσουμε την τωρινή μας κατάσταση εδώ και έτσι όπως είμαστε και να αντιδράσουμε εδώ και έτσι όπως είμαστε, έτσι ώστε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους....δλδ να ξεπεράσουμε το ζόρι έτσι ώστε να περάσουμε απέναντι ....


1. ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ;

Το πρώτο μέρος αυτής της αναφοράς που προηγήθηκε, απολήγει σε τρία βίντεο, που παρατίθενται μετά το κείμενο. Στο κείμενο δεν έγινε κάποια συγκεκριμένη αναφορά σε αυτά, με εξαίρεση το τελευταίο, που αποτελεί ένα μουσικό κομμάτι. Με το τίτλο αυτού κομματιού εκκινεί η ανάρτηση, ούτως ώστε με την παράθεσή του στο τέλος να επανερχόμαστε στο σημείο εκκίνησης, κλίνοντας τον κύκλο. Στο κέντρο των παραθέσεων βρίσκονται συνεπώς τα τελικά συμπεράσματα που εξάγονται στο κείμενο και η μαγνητοσκόπηση της Αλτάνης για το σπήλαιο του Πλάτωνος.
Τα δυο βίντεο που ακολουθούν σχετικά με κάποιες μεθόδους υποβολής, αποσκοπούν να επεξηγήσουν κάποιες από τις πλατωνικές αναφορές περί σπηλαίου. Αποτελούν όμως μόνον κάποια πρώτα ερεθίσματα, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι πολύπλοκο, καίτοι ιδιαίτερα σημαντικό, και όσο επιτυχής κι αν είναι η προσέγγιση της Αλτάνης στα σύμβολα αυτής της παραβολής, πολύ απέχει από αυτήν μια εξαντλητική και σε βάθος ερμηνεία της. Ο αποσυμβολισμός μπορεί να είναι απαραίτητος στην προσπάθεια για ερμηνεία. Δεν ταυτίζεται όμως με αυτή και η ερμηνεία πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τον αποσυμβολισμό, δεδομένου ότι το όλον υπερβαίνει τα μέρη εξ ων συντίθεται.
Στο θέμα αυτό σκοπεύω να επανέλθω περισσότερες φορές, όχι οπωσδήποτε διότι το κατέχω - ίσως τα μυστήρια να είναι ευρύτερα ημών και αντί να τα κατέχουμε, μάλλον αυτά μας διαχέουν, ταυτοχρόνως με κάτι που ξεπερνά τα στενά υπαρκτικά μας όρια - αλλά, διότι όπως έχω αναφέρει, η επικοινωνία αποτελεί για τον γράφοντα διαδικασία ενδοσκόπησης.

Το σχόλιο του χρήχα αμφισβητεί με τρόπο σύντομο αλλά περιεκτικό, τους βασικούς ισχυρισμούς, του οποίους ανέπτυξα στο πρώτο μέρος. Θέτοντας υπό μορφή ρητορικής ερωτήσεως τον πυρήνα των ισχυρισμών, δίνει ως μονολεκτική απάντηση την άρνηση αυτών, συνεχίζοντας με μια παραίνεση, η οποία συγκεφαλαιώνει κατά την άποψή του το ζητούμενο.

Δεν μπορώ, παρά να συμφωνήσω με το σχόλιο του χρήχα. Παρ' όλ' αυτά νομίζω ότι αξίζει να προστεθούν κάποια πράγματα επί πλέον:

Ο βασικός ισχυρισμός του πρώτου μέρους είναι, ότι είμαστε παρασκευασμένοι με τρόπο, ώστε να μην μπορούμε να δούμε και να αναγνωρίσουμε αυτά που πραγματικά συμβαίνουν. Η αντιπαράθεσή μας, στο βαθμό που συμβαίνει, αφορά κάτι που μας είναι τελικά άγνωστο, ή τελείως παρεξηγημένο. Κατά συνέπεια η αλλαγή των εξωτερικών δεδομένων οφείλει να εκκινεί από μια διαδικασία βαθιάς και ριζικής αλλαγής του εαυτού μας, κυρίως του εσωτερικού μας χώρου. Ο εσωτερικός χώρος των ανθρώπων δεν αφορά μόνον την θέσπιση αξιών και αρχών, αλλά την ίδια την συνείδηση. Η αξιακή μας όμως θέσμηση είναι αυτή που μπορεί να μεταστρέψει την συνείδησή μας προς την μεριά της α-λήθειας.
Ο αυτοματισμός, ο οποίος υποδηλώνεται από την μαρξιστική ρήση "το είναι κάνει την συνείδηση", ως εν τέλει πυρήνας της μαρξιστικής οντολογίας, αμφισβητείται κατάφωρα. Ο Μαρξισμός κάνει λόγο για "ψευδή συνεἰδηση" και τοποθετεί το ζητούμενο στην σφαίρα ενός πολιτικού και κοινωνικού διαφωτισμού, θεωρώντας το είναι ένα, σταθερό και διεπόμενο από κοινωνιά, ταξικά και παραγωγικά δεδομένα.
Αντιθέτως, στο κείμενο που προηγήθηκε, ο διαχωρισμός που επιχειρείται, αφορά το ίδιο το είναι, τον τρόπο δηλαδή ύπαρξης. Το "α-ληθώς είναι" αντιπαρατίθεται στο είναι της δοκησισοφίας, που δομείται από το άγεσθαι και φέρεσθαι μηχανισμών, οι οποίοι δεν αλλοτριώνουν μόνον την συνείδησή μας, αλλά την ύπαρξή μας συνολικά.

Οι μέθοδοι υποβολής, οι οποίοι εφαρμόζονται - και εδώ νομίζω ότι αξίζει να σημειωθεί, ότι αυτοί συνίστανται από πολλούς διαφορετικούς τύπους - δεν προάγουν μια άλλη αντίληψη της πραγματικότητος, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτό που έχει ονομασθεί ΜΑΤΡΙΞ, δεν έχει αναλυθεί διεξοδικά. Η αντίστοιχη ταινία παρείχε τελικά "μόνον" ένα μύθο επ' αυτού. Θέτω την λέξη "μόνον" εντός εισαγωγικών, διότι ο μύθος είναι το σπουδαιότερο στην μετάδοση δεδομένων, ειδικά στην περίπτωση που αυτά ενδημούν κυρίως στο ασυνείδητο. Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο η ταινία αυτή δεν είχε μόνον τεράστια απήχηση, αλλά έθεσε επί τάπητος ριζικά νέες οντολογικές θεωρήσεις, οι οποίες αναμφιβόλως επηρέασαν και ως ένα βαθμό μετέστρεψαν την μέση αντίληψη. Το γεγονός, ότι η ταινία αυτή βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στους νεώτερους, δείχνει, ότι βρισκόμαστε στα στάδιο απαρχής κάποιας συνειδησιακής μεταστροφής, σε στάδιο δηλαδή, που κυοφορείται ένα νέο είδος ανθρώπου, για να επανέλθω σε αυτά που εγκαίρως εντόπισε ο Νίκος Βεργίδης, στο κείμενο που αναρτήθηκε εδώ ως πρώτο εφέτος.

Παρ' όλο που το Μάτριξ δεν έχει αναλυθεί με συστηματικό τρόπο, οι αναφορές σε αυτό, καθώς και στην συμβολική που αυτό καθιέρωσε, δίνουν και παίρνουν καθημερινά, πολλές φορές σαν να πρόκειται για κάποιο κοινής αποδοχής απτό δεδομένο.
Είναι πολύ βασική η διαπίστωση, νομίζω, ότι κατ' αρχήν ο κινηματογράφος και στην συνέχεια η τηλεόρασις ενέτειναν ολοσχερώς ένα σύστημα υποβολής σε παγκόσμια κλίμακα, το οποίον είχε εγκαθιδρυθεί με την ανακάλυψη και καθιέρωση της τυπογραφίας. Το σύστημα αυτό επιταχύνεται γεωμετρικώς με την καθιέρωση του διαδικτύου. Η ενοποίηση στην γεωγραφική σφαίρα του χώρου, η οποία επήλθε από πλευράς υποβολής στην διάρκεια του 20ου αιώνος, αποκτά μια φοβερή επιτάχυνση με αυτόν τον τρόπο κατά τον 21ο αιώνα, προσδίδοντας νέες ποιότητες στην έννοια του χρόνου. Με αυτόν τρόπο το ανθρώπινο πεπρωμένο ενιαιοποιείται και επιταχύνεται. Αυτό αποτελεί μια πρωτόγνωρη πρόκληση, όχι μόνο για τους μεμονωμένους ανθρώπους, ως φυσικά υποκείμενα, αλλά για την ανθρωπότητα συνολικώς, για τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΩΣ ΕΙΔΟΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΘΥΡΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑΧΥΤΑΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ Η ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται βεβαίως είναι τι μπορεί να αφορά αυτή η πλήρης υποδούλωσις, ή η απελευθέρωσις; Που συνδέεται με αυτήν την προβληματική το Μάτριξ;

Δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά που έγινε στα περιώνυμα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών", ότι: "Θα ελέγξουμε τις μάζες με τις κινούμενες εικόνες῾". Το κείμενο αυτό εκδόθηκε το 1897, αρκετά χρόνια πριν την ανακάλυψη του κινηματογράφου. Ασχέτως εάν πράγματι αυτό ανάγεται στα στελέχη, τα οποία οργάνωσαν το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο στην Βασιλεία της Ελβετίας κατά το 1893, ή αποτελεί πλαστογραφία κάποιων άλλων, οι οποίοι το απέδωσαν για λόγους σκοπιμότητος στους σιωνιστάς, δεν παύει να καθίσταται αποκαλυπτική η ύπαρξις κυκλωμάτων, τα οποία απεργάζονται στρατηγικούς στόχους στην κατεύθυνση του ελέγχου των κοινωνιών.


2. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ

Θεμελιώδης είναι γι' αυτήν την προβληματική μια συστηματική μελέτη της διαδικασίας υποβολής, την οποία εφαρμόζουν τα εξουσιαστικά κυκλώματα εις βάρους του κοινωνικού συνόλου. Το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν προς αυτήν την κατεύθυνση κάποιες ακαδημαϊκές ή άλλου είδους μελέτες, οι οποίες να πραγματεύονται αυτό το ζήτημα στις συνολικές του πτυχές, δείχνει ακριβώς ΠΟΣΟ ΑΦΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ είμεθα ως κοινωνίες έναντι των αντιστοίχων εξουσιαστικών διαδικασιών.
Υπάρχει αναμφιβόλως μια τεραστίου όγκου βιβλιογραφία αναφορικώς προς τα λεγόμενα "μέσα μαζικής ενημέρωσης", την αισθητική του κινηματογράφου, την ψυχολογία της διαφήμησης και τα τοιαύτα. Ήδη από την δεκαετία του '60, δόκιμοι μαρξισταί αναλυταί, όπως οι Baran και Sweezy είχαν θέσει το ζήτημα της "οργάνωσης των πωλήσεων" (marketing) και της διαφήμισης ως θεμελιακά ζητήματα της κεφαλαιοκρατίας στο ύστερο στάδιο αναπτύξεως. Πρακτικές, οι οποίες σχετίζονται και βρήκαν τεράστια εφαρμογή με την ανάπτυξη των μαζικών, μέσων καθιερώνοντας το φαινόμενο της "καταναλωτικής κοινωνίας" ως τρόπου ζωής.
Όπως όμως εντόπισα προηγουμένως, οι τρόποι υποβολής είναι περισσότεροι και αρκετοί από αυτούς εκφεύγουν των συμβατικών και ευρύτερα γνωστών τεχνικών, όπως για παράδειγμα οι τεχνικές στις οποίες αναφέρονται τα δυο βίντεο, τα οποία παρατίθενται στην προηγούμενη ανάρτηση. Αυτές ακριβώς οι μέθοδοι, οι οποίες δεν επιπίπτουν στην άμεσο προσοχή, είναι πιο αποτελεσματικές και πλέον επικίνδυνες. Η υποβολή, στον βαθμό που γίνεται άμεσα αντιληπτή, εξασθενεί.
Ευρέως γνωστός έχει γίνει από πολλαπλές αναφορές στο παρελθόν, ο τρόπος υποβολής με προσθήκη επί πλέον καρέ, τα οποία δεν γίνονται αμέσως αντιληπτά από τους οφθαλμούς, στην ροή των κινηματογραφικών φιλμς.
Εδώ, ας μου επιτραπεί για λόγους συστηματικής μια πρώτη διαφοροποίηση των τρόπων υποβολής σε:

- άμεσα αντιληπτούς, και
- έμμεσα αντιληπτούς

Ας μου επιτραπεί επίσης ο εντοπισμός, ότι τόσο οι άμεσα αντιληπτοί, όσο και οι έμμεσα αντιληπτοί τρόποι υποβολής απευθύνονται προς την αισθητηριακή πρόσληψη. Καταγράφονται δηλαδή στον εγκέφαλο μέσω κάποιων εκ των πέντε αισθήσεων και των αντιστοίχων αισθητηριακών οργάνων (όρασις, ακοή κλπ.).

Στα περί των αισθήσεων - ή ορθότερον αισθητηρίων - όμως η Ελληνική Γλώσσα κάνει κάποιους βασικούς διαχωρισμούς όρων: Πέραν της αισθήσεως υπάρχει και η διαίσθησις, αλλά και η παραίσθησις. Και στις δυο των περιπτώσεων αυτών, πρόκειται ΠΕΡΙ ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, έστω και εάν αυτές δεν ανταποκρίνονται σε μια πρόσληψη της πραγματικότητος με τον απτό, συμβατικό και από λογικής πλευράς πλήρως ελεγχόμενο τρόπο. Δεν παύουν όμως αυτές να υφίστανται και να επηρεάζουν την ανθρώπινη αντίληψη.

Επί παραδείγματι, ουδείς ορθολογιστής δύναται να αμφισβητήσει την μέθοδο του υπνωτισμού στην ιατρική και ιδιαιτέρως στην ψυχολογία. Περί αυτής έχει γραφεί μεγάλος αριθμός συγγραμμάτων και οι πραγματείες των πειραματικών δεδομένων, τα οποία προκύπτουν από αυτή, ουδείς δύναται να απορρίψει ως εξωπραγματικά ή ευρισκόμενα αποκλειστικώς εις την σφαίρα της φαντασίας.

Τόσο η διαίσθησις, όσο και οι παραισθήσεις καταδεικνύουν ότι οι άνθρωποι είμεθα εις θέσιν να συλλαμβάνουμε δεδομένα με τρόπους οι οποίοι ευρίσκονται πέραν των πέντε αισθήσεων. Είναι επίσης ευρέως γνωστό, ότι αυτό το δεδομένο επιχειρούν να το αξιοποιήσουν έντονα οι μυστικές υπηρεσίες, αναπτύσσοντας τεχνικές, οι οποίες βρίσκονται στο χώρο που ονομάσθηκε παραψυχολογία.
Ειδικά το διαδίκτυο βρίθει κυριολεκτικώς από τεχνικές και πειράματα εμμέσου ελέγχου της συμπεριφοράς, τα οποία εφήρμοσαν οι μυστικές υπηρεσίες, όπως το πρόγραμμα της CIA MK-Ultra.
Αλλά και η λεγόμενη "πλύση εγκεφάλου", οι "οροί αληθείας" και αρκετά παρόμοια έχουν καταστεί ευρέως γνωστά. Ειδικά η περίπτωση υπνωτισμού, δια του οποίου οι υπνωτισθέντες αντιδρούν σε συγκεκριμένα ερεθίσματα με προκαθορισμένο τρόπο, οι λεγόμενοι "κοιμώμενοι", έχει βρει επίσης αρκετή δημοσιοποίηση, μεταξύ πραγματικότητος και φανταστικών σεναρίων σε ταινίες κινηματογράφου.
Αλλά και το δεδομένο των παραισθήσεων και της επιδράσεως κάποιων παραισθησιογόνων ουσιών έχουν αξιοποιήσει οι μυστικές υπηρεσίες, όπως τα πειράματα που έκανε η CIA με LSD. Περί αυτών είναι δυνατόν να δοθούν πολλές διαδικτυακές συνδέσεις και βιβλιογραφικές παραπομπές, ο ενδιαφερόμενος όμως επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει τα γραφόμενα ευκόλως μέσω κάποιας μηχανής αναζητήσεως.

Βεβαίως, θα ήταν ανούσιο να απασχολώ τις φίλες επισκέπτριες και φίλους επισκέπτες, με στόχο να επαναλάβω πράγματα τα οποία είναι ευρέως γνωστά και λίαν ευκόλως προσβάσιμα, κομίζων γλαύκαν εις Αθήνας, μόνον και μόνον δια να προβώ εις ένα πρώτον συστηματικού χαρακτήρος διαχωρισμό (η αξία του οποίου όμως ας μην υποτιμάται). ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΟΣΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟ.


3. Η "ΛΕΠΤΗ" ΕΠΗΡΟΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΩΝ

Αρκετοί είναι οι σκεπτικιστές, οι οπαδοί υλιστικών θεωρήσεων, οι οπαδοί του ορθολογισμού, που αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Την ύπαρξη όμως των θρησκειών ουδείς δύναται να αρνηθεί. Αυτή αποτελεί ένα απτό, πραγματικό δεδομένο, το οποίο όμως αφ' εαυτού δεν επαρκεί ώστε να μπορεί να τεκμηριωθεί η ύπαρξις κάποιου αντίστοιχου θεού.
Στη σφαίρα της μεταφυσικής κινείται πλην των θρησκειών και το φαινόμενο του αποκρυφισμού. Πληθώρα μυστικών εταιριών και μυητικών ταγμάτων δρουν πέρα από τα φώτα της δημοσιότητος, εφαρμόζοντας πρακτικές, οι οποίες απευθύνονται με αποκλειστικό τρόπο μόνο στα μέλη των εταιριών και μάλιστα αναλόγως τον βαθμό μυήσεως.

Οι εταιρείες αυτές έχουν, στον βαθμό που κοινοποιούν κάποια από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται, μια έντονη αναφορά σε σύμβολα, τα οποία αποτελούν συστατικά στοιχεία συγκεκριμένων "τυπικών" και τελετουργιών.

Η ψυχολογία του βάθους έχει ασχοληθεί εδώ από αρκετά παλαιότερα με την συστηματική των συμβόλων. Με την συστηματική τους σε επίπεδο ατόμου ασχολήθηκε αρκετά διεξοδικά ο Siegmund Freud. Οι λειτουργίες των συμβόλων, έστω κι αν αυτά τυγχάνουν μιας συνειδητότατης και σκόπιμης εφαρμογής και χρήσεως από πλήθος φορέων, οργανισμών, κοινωνικών ομάδων ή και ιδιωτών, εδράζονται στο ασυνείδητο και συχνότατα βασίζονται σε συνειρμούς. Συχνά επιλέγονται με στόχο να υποδηλώσουν με έμμεσο τρόπο κάποιες πρακτικές ή ποιότητες, άλλοτε για να επιφέρουν κάποιο συγκεκριμένο επηρεασμό στους αποδέκτες των.
Τα σύμβολα όμως, στο βαθμό που τυγχάνουν κοινής χρήσεως εδράζονται στο συλλογικό ασυνείδητο και λειτουργούν στα πλαίσιά του. Ένα σημαντικό αναλυτικό έργο σχετικά με την συλλογικής μορφής λειτουργία των συμβόλων, με έντονη αναφορά στις θρησκείες, την αλχημεία και τον αποκρυφισμό προήγαγε ο μαθητής του Freud Carl Gustav Jung.
Οι συμβολισμοί έχουν από αρχαιότατους χρόνους εφαρμογή στα κάθε λογής μυστήρια, θρησκείες και λατρευτικές πρακτικές, έχοντας σκοπό όχι μόνο να επηρεάσουν, αλλά στην ουσία να δομήσουν τις πνευματικές και τις ψυχικές αντιλήψεις των μετεχόντων σε αυτά.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο επιδιωκόμενος επηρεασμός δεν απευθύνεται κυρίως στην αισθητηριακή πρόσληψη του ατόμου που το αφορά. Προσευχές, τελετουργίες, μαγικές πρακτικές, θυμιάματα, τάματα μπορούν να έχουν ως αποδέκτη ή να επιχειρούν να επηρεάσουν κάποιον ή κάποιους που βρίσκονται μακρυά από το σημείο που αυτά τα συμβαίνουν ως δρώμενα. Οι ενέργειες, οι οποίες επιχειρείται να μπουν σε δράση, στηρίζονται σε νομοτέλειες και τρόπους επιρροής, πραγματικούς ή υποθετικούς, όπως η συμπάθεια, ο συντονισμός, ή η παρέμβασις οντοτήτων, που βρίσκονται πέραν των ορίων της υλικής πραγματικότητος.

Μια ιδιαίτερη θέση στις πρακτικές μεταφυσικού χαρακτήρος υπέχει η προσπάθεια συγκροτήσεως ενεργειακών μορφωμάτων μέσω της ενοράσεως. Συμφώνως προς τις σχολές ενορατικών πρακτικών η σκέψη και προβολή συνιστούν ενεργειακά μορφώματα, τα οποία είναι εις θέσιν να επηρεάζουν την πραγματικότητα. Μυστικές κοινότητες και τάγματα, αλλά και μεμονωμένοι μύσται ή αποκρυφισταί επιδιώκουν δια της ενορατικής οδού να επιφέρουν επιρροές, τόσον προς όφελος του συνόλου, ή δια ατομικά οφέλη, εις βάρος του συνόλου.

Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις πρόκειται για προσπάθειες επιρρεασμού, οι οποίες δεν απευθύνονται στα αισθητήρια πρόσληψης των πέντε αισθήσεων και εδώ νομίζω ότι πρέι να γίνει ο δεύτερος σημαντικός διαχωρισμός των μεθόδων υποβολής. Ο επιρραεσμός αυτού του είδους μπορεί να απευθύνεται τόσο προς κάποιον μεμονωμένο παραλήπτη, ή να επιχειρεί να επιρρεάσει συλλογικά δεδομένα, όπως το συλλογικό ασυνείδητο.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η προσληπτική μας ικανότητα μέσω των αισθήσεων διέπεται από αυτό που θεωρεί το συλλογικό ασυνείδητο δυνατό.
Ο ερευνητής - αρθρογράφος και πολύ ενδιαφέρων ιστολόγος Ίων Μάγγος (η σελίδα του συμπεριλαμβάνεται στους εδώ συνδέσμους) αναφέρει σε ένα κείμενό του ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό γεγονός:
Όταν κατέβηκαν στην στεριά σε μέρος της νοτίου Αμερικής με βάρκες από τα πλοία τους οι Ισπανοί εξερευνητές και μετέπειτα αποικιοκράτες για πρώτη φορά, οι ιθαγενείς ενώ τους αντιλήφθηκαν δεν ήταν σε θέση να δουν τα πλοία τους, διότι αυτά ξεπερνούσαν τις αντιληπτικές τους ικανότητες. Αυτή η κατάσταση διήρκησε μέχρι να έλθει ο σαμάνος της κοινότητος στην ακτή, ο οποίος επειδή ήταν ακριβώς εξασκημένος να βλέπει πράγματα που μπορούν να προκαλούν στην συνείδηση υπέρμετρο σάστισμα, μπόρεσε να τα δει. Όταν τα είδε ο σαμάνος, αυτά έγιναν ορατά από όλους, διότι η καταγραφή του δεδομένου αυτού στην συνείδηση του σαμάνου άλλαξε το συλλογικό ασυνείδητο.

Αυτό το δεδομένο γίνεται αρκετά κατανοητό από το βίντεο που παρατίθεται.

Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται η ευκαιρία των αλλαγών, που έχουν επέλθει στην σύγχρονη χωρικότητα και χρονικότητα. Στον κίνδυνο ακριβώς, που έχει προκύψει. Διότι κάθε κρίσις είναι ταυτοχρόνως και ευκαιρία. Αυτό το οποίο επιχειρεί να καταστρέψει το ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο, ώστε να αντικατασταθεί ο άνθρωπος από ένα νέο υβρίδιο, είναι ακριβώς αυτό, που μπορεί να παρέχει την ευκαιρία της απελευθερώσεως στον άνθρωπο, εφ' όσον αναλάβουμε τις ευθύνες μας και προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στην πρόκληση.


4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για ποιο λόγο συμφωνώ με το σχόλιο, γράφοντας πάλι ένα κατεβατό για να υποστηρίξω, να αναπτύξω και να εμβαθύνω όσα ανάφερα στο πρώτο μέρος;
Νομίζω, ότι ο χρηχα, έστω κι αν εκφράζει κάποια ριζική διαφωνία, επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από το πνεύμα του κειμένου στο πρώτο μέρος, προτείνοντας κάτι διαφορετικό, συμφώνως με την δική του οπτική, στην ουσία αναφέρει κάτι πολύ σωστό, ταυτιζόμενος με την ουσία του κειμένου. Διότι η διάθεση "να δούμε και να αποτιμήσουμε την κατάστασή μας εδώ και τώρα, με στόχο να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους", αποτελεί μια υγιή αφετηρία, μια αγνή πρόθεση που σπάει τον εφησυχασμό, την αδράνεια και τον καιροσκοπισμό, με στόχο την αποκατάσταση της αρμονίας. Αποτελεί δηλαδή μια οδό αρετής, πέρα από την όποια προσεγγιστική διαδικασία. Αυτό είναι ακριβώς το πέρασμα στην άλλη πλευρά, επειδή ενεργοποιεί το φιλότιμο, την ετοιμότητα, την διάθεση προσφοράς, ως επίγνωση του αυτονόητου. Και αυτή η πορεία οδηγεί μοιραία ΣΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΟ. Διότι δεν υπάρχει εσωτερική και εξωτερική υπέρβαση, διότι το φιλότιμο, η αγωνιστικότητα, η αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, σε τελευταία ανάλυση η ανθρωπιά και η αρετή δεν τέμνονται. Παραμένουν ενιαίες, ενιαιοποιούν, αποκαθιστούν την αρμονία και την α-λήθεια, γεννούν τον αυριανό α-ληθή άνθρωπο στα πλαίσια μιας α-ληθούς κοινωνίας.