29 Σεπτεμβρίου, 2010

Η ΤΑΦΡΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΝΤΑΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ SHAMANS BLUES


Η σημερινή κατοχή είναι χειρότερη από αυτή που έζησαν οι παππούδες μας, γιατί τότε γνώριζαν τον κατακτητή, επειδή αυτός κυκλοφορούσε με τον αγκυλωτό σταυρό στο μανίκι. Τότε του κόστιζε η κατοχή, όχι μόνο γιατί συντηρούσε ένα σωρό μεραρχίες ενάντια στον Ελληνικό λαό, αλλά του κόστιζε και σε αίμα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ



Διακόπτων την σιωπήν των τελευταίων εβδομάδων και με αισθήματα βαθείας εκτιμήσεως, ευγνωμωσύνης αλλά και ευθύνης έναντι των φίλων επισκεπτών της σελίδος, οι οποίοι ετίμησαν την σιωπήν ταύτην δια των πολλαπλών εισόδων τους εις αυτόν τον ιστότοπον κατά την διάρκειάν της, επανέρχομαι δια να καταθέσω εν πρώτοις άποψιν επί τινων τρεχόντων θεμάτων, αφορμήν λαμβάνων εκ της δημοσιότητος που εξέλαβον αυτά σήμερον.

Η εστίασις της προσοχής εις δυο μόνον εκ των υπό της κατοχικής κυβερνήσεως άρτι προαναγγελθέντων μέτρων καταστολής, εις φάσιν κατά την οποίαν η κοινωνία σφοδρώς χειμάζεται εν μέσω φθινοπώρου (κατ’ αντιστροφήν του στίχου του Ουσσέως Ελύτη «μας έφερες την άνοιξη μέσα στο καλοκαίρι») αποτελεί ως προείπα αφορμήν, δια να αναφερθώ εις θέμα το οποίον με απασχολεί και με ταλανίζει επί δεκαετίες, από τότε που ενφανίσθει ο πράσινος «ήλιος» της μούχλας εις το δοτόν και ξενόφερτον πολιτικόν στερέωμα του θανατά εις το ελλαδικόν προτεκτοράτον.

Η μια είδησης αφορά την εξαγγελίαν επιβολής ποινής φυλακίσεως, εις περίπτωσιν κατά την οποίαν δεν εκδοθεί απόδειξις δια την είσπραξιν έστω και ενός ευρώ. Τοιουτοτρόπως το ρηθέν «αμάρτησα για μια τυρόπιτα» μετατρέπεται εις «με ρίξαν στην ψιρού για ένα μύδι» και κατ’ ακολουθίαν το λουρί της μάνας μεταρέπεται εις βούρδουλα πασοκιστάν. Αντιλαμβάνομαι αναμφιβόλως την δυσφορίαν των πολυπληθών οπαδών της σαρίας, οι οποίοι εισάγονται κατ’ εντολήν της CIA κάργα και πολυπληθώς εις το προτεκτοράτον, οι οποίοι θα προτίμουν δια να απολαύσουν την στύσιν ξεσαλώματος δικαιοσύνης, να δουν δημόσιους ακρωτηριασμούς ή και λιθοβολισμούς, συμφώνως προς την υπόγειον προπαγάνδαν την οποίαν εντέχνως προωθούν αδρά αμειβόμενοι, ονειδίζοντες τους εν αγαθότιτι πίστεως διάγοντας ομοθρήσκους των.

Η δευτέρα είδησις αφορά τα εξαγγελθέντα εις βάρος των απεργούντων ιδιοκτητών φορτηγών αυτοκινήτων διαμετακομίσεως προϊόντων αντίποινα. Δια τας νταλίκας προηγήθει εδώ ανάρτησις, δια να τονισθούν αι υπό του μελωδού του αντιστοίχου άσματος προφητικού χαρακτήρος επισημάνσεις. Παρ’ ότι το εν λόγω πόνημα εντρύφησε επαρκώς εις τα αισθητικώς αλλά και διαισθητικώς σημαινόμενα, ουδείς των κυβερνόντων διαφαίνεται να εννόησε τας συνεπείας του «κι όλους όσους σε θυμούνται φορτωμένος».

Κατά την Πλατωνικήν Θεωρίαν η ενθύμησις αποτελεί ΤΗΝ ΓΝΩΣΙΝ τουτέστιν την α-λήθειαν. Το «όλους όσους» υπέχει ποιοτικού χαρακτήρος και εν προκειμένω αφορά την συνολικήν κυτταρικήν μνήμην του Έλληνος. Όπως εκμυστηρεύθη ο Μεξικανός Σαμάνος στον Κάρλος Καστανιέντα: «Ο λευκός εισβολέας μας πήρε τα πάντα εκτός από ένα – το ΝΑΓΟΥΑΛ – τη δύναμη του ασυνείδητου. Αυτό αποτελεί την ακαταμάχητη ισχύ των μάγων».

Δεν κατεννόησαν, ότι η Ελληνική Γη είναι η πλουσιότερη σε ορυκτά. Είναι ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΣ ΓΗ. Και όταν βαρέσεις φλέβα, ξεκινάει οξειδοαναγωγή, με την πλέον καταστροφική δύναμη της δημιουργίας.

Παραβλέπουν όμως πρωτίστως το πολυτιμότερο των ορυκτών, το οποίον ευρίσκεται εις το κέντρον της σφαιρικότητός μας: Τα κόκαλα των Προγόνων. Διότι εις το κέντρον ενδημεί ταυτοχρόνως το είδος με το όλον. Το γένος με το δώρημα της ζωής.

Το ερώτημα που τίθεται από συστηματικής πλευράς με αφορμή τα δυο αυτά μέτρα, είναι κατά πόσον το τρέχον «Πα»«σο»«κ» πρωτοτυπεί, ή αποτελεί από συστάσεως του φασιστικόν κόμμα. Επ’ αυτού προσεχώς.



5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαλή Δύναμη Μποτίλια Φίλε μας!
Πολύ ωραία και η νέα εικαστική ταυτότητα, όπως πάντα άλλωστε.
Η στοχοποίηση της Πατρίδας μας θυμίζει σε πολλά τη στοχοποίηση της Γιουγκοσλαβίας από τα ίδια ανίερα άτομα.
@αλλενάκι

nikos είπε...

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η χώρα έχει οδηγηθεί σε ένα ασφυκτικό καθεστώς νέας κατοχής. Ο λαός με κομμένη την ανάσα ακούει καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα που ανατρέπουν τον οικογενειακό και προσωπικό προγραμματισμό, ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και σπρώχνουν με βίαιο τρόπο τον λαό στη φτώχια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Ο εργαζόμενος χάνει μέρα με τη μέρα όλα εκείνα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, ενώ ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας καταστρέφονται.
Η επιβολή του καθεστώτος κατοχής με τη μορφή της κηδεμονίας από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ έρχεται να εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τους Ευρωπαίους και εγχώριους τραπεζίτες, θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο έλεος των αγορών, των πιο αδίστακτων αρπακτικών, των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του νέου καθεστώτος κατοχής; Να τεθεί η χώρα σε ιδιότυπη «καραντίνα» για να μην επεκταθεί η αποκαλούμενη «μόλυνση» και στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Το κύριο ενδιαφέρον της «τρόικας» δεν είναι η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας αλλά η προστασία των μεγάλων τραπεζών και του ευρώ. Η χώρα και ο λαός της κρίθηκαν αναλώσιμοι προκειμένου να εξευμενίσουν τις αγορές και να επιβιώσει το ευρώ.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, παραγωγοί, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν καλούνται απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχθούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν φθάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμισι φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που αποδέχθηκε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξ ολοκλήρου άλλη μία φορά! Και παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δις ευρώ.
Αυτό υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.
Αλήθεια τι σόι βοήθεια είναι αυτή που έρχεται να προσφέρει η «τρόικα», όταν μετά το πέρας των τριών ετών η Ελλάδα θα χρωστάει τουλάχιστον 30% περισσότερα από αυτά που χρωστάει σήμερα, ενώ η εξυπηρέτηση των χρεών της θα της κοστίζει πολύ περισσότερο; Είναι δυνατό με αυτόν τον τρόπο να ξεφύγει η Ελλάδα από τη μέγκενη της χρεωκοπίας;
Μπορούν να επιβιώσουν η χώρα και ο λαός της με αυτή την πολιτική;
Η κυβέρνηση και το καθεστώς κατοχής επιχειρούν να συγκαλύψουν ότι το κυρίως ζητούμενο με το «πακέτο στήριξης» και την εγκατάσταση του ΔΝΤ στη χώρα υπό την εποπτεία της ΕΕ δεν είναι απλώς οι επιπλέον «θυσίες» που θα κληθούν να υποστούν τα λαϊκά στρώματα. Το επίδικο ζήτημα είναι η εθνική κυριαρχία της χώρας. Με την κηδεμονία του ΔΝΤ και της ΕΕ ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του αλλά και την ίδια την χώρα του.
Η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης της χώρας αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από τους ιθύνοντες της ευρωζώνης και τις αγορές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί η χώρα σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη, κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων της ευρωζώνης και των ΗΠΑ.
Η μάχη την οποία καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση. Κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει καθαρή από μόνος του και ιδιαιτέρως στις σημερινές συνθήκες. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να σωθεί δίχως να παλέψει για τη σωτηρία συνολικά της χώρας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για το «άσε πρώτα να δούμε τι θα γίνει και ύστερα βλέπουμε.» Ή οι εργαζόμενοι και ολόκληρος ο λαός παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους και αναλαμβάνουν δράση για τη διάσωση της χώρας ή θα ζήσουμε καταστάσεις τις οποίες έχουμε γνωρίσει μόνο στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας.

nikos είπε...

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλώς ονειροβατεί.
Μια ριζικά διαφορετική πολιτική που ξεκινά στη βάση των αληθινών συμφερόντων του λαού και της χώρας οφείλει να ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής τα στοιχειώδη:
Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός.
Τα δανεικά δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας.
Ο δανεισμός χρηματοδότησε τη λεηλασία του τόπου και μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που σήμερα ρίχνει τη χώρα και τον λαό της στον Καιάδα του ΔΝΤ.
Ο λαός δεν χρωστά, του χρωστάνε. Δεν μπορεί λοιπόν να του ζητιέται να πληρώσει τον «λογαριασμό του χρέους» που άλλοι δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό.
Ποια είναι η απάντηση; Μόνο μία:
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλυτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση που θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς όλες τις οφειλές που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού της. Σημαίνει ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» μας έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση της πληρωμής του χρέους όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών του. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά τους, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν καλή τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός δεν θα αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι καμιά τέτοια απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρείας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν θα είναι ο λαός και η χώρα.

Μποτίλια στο πέλαγος είπε...

@αλλενάκι

Αγαπητή φίλη, σε ευχαριστώ θερμά για την συμπάθεια που εκφράζεις.
Η γνώμη σου είναι βαρύνουσα και στα εικαστικά. Με χαρά παρακολουθώ τον λόγο σου στο διαδίκτυο συνεχώς να γίνεται ισχυρότερος και όλο και πιο εύστοχος.


@ Νίκος

Μεγάλα τα θέματα που θέτεις και όσο αυτά δεν μας απασχολούν διεξοδικά, θα ασφυκτιούμε στα αδιέξοδα.
Φυσικά θα ακολουθήσουν αναφορές και συζητήσεις.

neotera είπε...

Πολύ καλώς επέστρεψες φίλε με τις καίρ(ε)ιες επισημάνσεις. Οντως υπάρχει ευθεία αναλογία και επίσης, είναι χειρότερα και κρισιμότερα θα 'λεγα τα πράγματα τώρα σε σύγκριση με τη χιτλερική κατοχή. Τότε είχαμε συμμάχους και οι ναζί με τους γερμανοτσολιάδες φαίνονταν από μακρυά, όπως πολύ οργά λες. Πριν τον Β' πόλεμο δεν είχαμε κανέναν λόγο να ευχόμαστε να γίνει, όσο και αν είχε πολύ σκληρές (και ηλίθιες !)) πλευρές η 4αυγουστιανή δικτατορία. Τώρα δεν ξέρω, αργότερα ίσως να παρακαλούμε να μας επιτεθούν...
Αντε καλό χειμώνα και καλή μας δύναμη.