ARMAGEDONA PERVERSO DE LA ΧΩΜΑΤΕΡΗ GLOBAL

1. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΦΡΑΓΙΖΟΥΝ ΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ(;) ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ

Αποδεικνύεται συνεχώς ότι η ταχύτητα των εξελίξεων ξεπερνά την ταχύτητα της σκέψης μου. Έστω κι αν ξιπάζομαι, θεωρώντας τον εαυτό μου συνωμοσιολόγο από χόμπι και δήθεν τολμηρό στην συνέπεια των προσεγγίσεων.
Ευρισκόμενος σε μια ηλικία, την οποία η βιολογία θα χαρακτήριζε σαν ώριμη, μοιραία συχνά κοιτάζω προς το παρελθόν, με αυθόρμητες προσπάθειες ισολογισμού πεπραγμένων, ή έστω ξύλου που μάζεψα, σαν μια καλή προϋπόθεση για να νουθετηθώ. Σε τέτοιους είδους ρετροσπεκτίβες προσπαθώ να ανακαλύψω κάποια ορόσημα, ως σημαντικά συμβάντα ή εμπειρίες, που θα μπορούσαν να χωρίσουν το παρελθόν σε περιόδους της μιας ή της άλλης μορφής, για να μπορέσω να δομήσω την ροή του μέσα στην σκέψη μου.
Αυτά τα ορόσημα, τα οποία η σκέψη μου με αυθόρμητο τρόπο επιχείρησε να εφαρμόσει ως κριτήρια περιοδολόγησης του παρελθόντος, ήταν κατά καιρούς διαφορετικά: Ερωτικές περιπέτειες, επαγγελματικοί άνοδοι και κάθοδοι, θάνατοι συγγενών, συμμετοχή σε κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, φαλιμέντα, κυνηγητά της εφορίας, αλλαγή των κοσμοειδόλων.
Τις τελευταίες εβδομάδες κοιτάζοντας προς τα πίσω διαπιστώνω, πως ένα μόνο μπορεί να είναι αυτό, που μπαίνοντας σαν πάσσαλος μέσα στις σάρκες του χρόνου - φοβάμαι όχι μόνο του δικού μου χρόνου - θέλοντας και μη, τού προδίδει μια σπονδύλωση, πλασματική και φρούδα μεν αλλά και αδυσώπητα παρούσα στα πλαίσια ενός μαλάκιου:
Η επαφή μου με την διάχυση του μηνύματος για την εξόντωση του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητος.
Μπορεί αυτό να ακούγεται αθεράπευτα πεσιμιστικό. Παρ' όλα αυτά δεν έπαψα ούτε στιγμή να αισθάνομαι μια έντονη αισιοδοξία. Τα κάγκελα του κελιού μου θεώρησα πάντοτε ότι είναι μπάρες πλοήγησης ενός ούφο σε μόνιμη επέλαση. Προς τι και προς τα πού όμως; Δεν γνωρίζω. Απλά είμαι ενδόμυχα βέβαιος ότι αυτή η πεποίθηση θα δικαιωθεί.

Αυτές οι γραμμές θα μπορούσαν να αποτελούν μια εξομολόγηση προς το πληκτρολόγιο χωρίς εξωτερικό παραλήπτη, ή και γράμμα προς κάποιον άνθρωπο του μέλλοντος, που θα ήταν δυνατόν ίσως να τις διαβάσει, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό το είδος ύπαρξης θα εξακολουθήσει να υπάρχει στο μέλλον, ή για να το διατυπώσω μαχητικότερα, υπό την πρόθεση ότι ο άνθρωπος τελικά θα επικρατήσει.
Διότι φοβούμαι ότι ο άνθρωπος σήμερα ευρίσκεται υπό διωγμόν, ότι αποτελεί άμεσο διακύβευμα.
Αυτό μπορεί ίσως να ακούγεται υπερβολικό. Ίσως να σχηματίζεται η εντύπωση, ότι σε συνθήκες κρίσης δημιουργείται η τάση να δραματοποιούμε υπέρμετρα τα δεδομένα, περιπίπτοντας σε διάθεση αναμονής κάποιας συντέλειας.
Η εν λόγω τάση είναι αναμφιβόλως γνωστή στους τεχνικούς της εξουσίας και την σκόπιμη εκμετάλλευσή της έχουν αναγάγει αυτοί σε ημίψηλο, μέσα από το οποίο ανασύρουν τους λαγούς υποβολής ονειρώξεων, τις οποίες έντεχνα επιχειρούν να πλασάρουν ως το δήθεν επερχόμενο μέλλον. Η εξουσία επιδίδεται στις μέρες μας σε μια άνευ προηγουμένου "μελλοντολογία", η οποία στηρίζεται ως δήθεν λογική συνέπεια σε μια έντεχνα στρεβλή εκτίμηση του παρόντος. Τα ανάλογα φερέφωνα δρομολογούνται με προσεγμένο τρόπο και πάντοτε με μάσκα αποστασιωποίησης από την εξουσία. Το φαινόμενο αυτό παίρνει στην εποχή μας διαστάσεις μαζικού χαρακτήρα, θέτοντας σε κίνηση ποικιλότροπα χαφιεδόπουλα, που με διάφορους τρόπους επισύρουν τον κίνδυνο ενός επερχόμενου κολάπς. "Οικολόγοι" του θανατά, "καταξιωμένοι επιστήμονες", "συνωμοσιολόγοι αντιεξουσιαστές", "ερευνητικά ινστιτούτα διεθνών οργανισμών", "δεξαμενές σκέψεις" πλήρης συστημικού οχετού, βαρυπέπονοι "αναλυτές" και βάλε αραδιάζουν πλήθος ψευτοεπιχειρημάτων και τόνους οπτικοακουστικού σαπιοϋλικού, για να καταλήξουν εκ νέου στα σαθρά συμπεράσματα του Μάλθους και την ευγονική του Αδόλφου. Με στόχο την δραστική - ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ - αποψίλωση του ανθρωπίνου γένους. Με ανοικτό το ερώτημα βέβαια, κατά πόσο το υπόλοιπο των ατόμων που δεν θα εξοντώσουν, θα μπορούν μελλοντικά να ονομάζονται άνθρωποι.

Τα fazit γνωστά και πλήρως μολυσμένα: Υπερπληθυσμός, δαπάνη του μέγιστου μέρους των φυσικών αποθεμάτων του πλανήτη, υπερφόρτωση των οικοσυστημάτων, Peak-oil theory, υπερθέρμανση.
Το σύνθημα της αποψίλωσης πλασάρεται συχνά με τρόπο γοητευτικό:
"Το μέλλον της ανθρωπότητος βρίσκεται στον εποικισμό άλλων πλανητών" προτείνει σαν λύση ο Hawkins. Άρθρα υπέρ της χορτοφαγίας ταυτόχρονα την περασμένη εβδομάδα στην αρμάδα της Μπίλντερμπεργκ στην Γερμανία εφημερίδα "DIE ZEIT" και το "SPIEGEL", με στόχο την μικρότερη δαπάνη φυσικών πόρων.

Ενώ η ξηρασία και η πυρκαϊές στην Ρωσία μαίνονται, προοιονίζοντας την τεχνητή έλλειψη τροφίμων, που θα οδηγήσει προφανώς στα άμεσο μέλλον μεγάλο αριθμό ανθρώπων στην λιμοκτονία, το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti κατήγγειλε ότι η ξηρασία επιβλήθηκε με το οπλικό σύστημα των ΗΠΑ HAARP:
http://www.infokriegernews.de/wordpress/2010/07/31/russische-nachrichtenagentur-usa-und-haarp-fuer-duerre-verantwortlich/
Με το ίδιο οπλικό σύστημα επιρρεασμού του καιρού και δημιουργίας σεισμών συντελέστηκε προφανώς και η αποψίλωση περισσότερων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Μπάγκλα Ντες με τις πλημμύρες, καθώς ο πυρηνικός όλεθρος πλησιάζει στην Μεσόγειο με την επερχόμενη επίθεση ΗΠΑ-Ισραήλ εναντίον του Ιράν, στην οποία έντεχνα προσπαθούν να εμπλέξουν και την Ελλάδα.
Στον τρόπο όμως που προετοιμάζεται η αποψίλωση με το HAARP, την τεχνητή πετρελαιοκυλίδα στον Κόλπο του Μεξικό και τις πυρηνικές συγκρούσεις που έχουν σχεδιαστεί, θα αναφερθώ σε προσεχείς αναρτήσεις.
Εδώ θα ήθελα να παραμείνω στην αναφορά του χρονικού της δημιουργίας ψύχωσης, με στόχο την επιβολή της αποψίλωσης, που πιστεύω ότι σημαδεύει ως το κυρίαρχο στοιχείο την ζωή μου, όπως βήμα προς βήμα προσέκρουσα πάνω σ' αυτήν την μακάβρια προπαγάνδα, η οποία τελικά σημαδεύει όχι μόνο εμένα, αλλά την πρόσφατη ιστορία, δηλαδή όλους μας.
Όχι με στόχο να δημιουργήσω πανικό.
Πιστεύω ότι όλα είναι ανατρέψιμα, εάν υπάρξει επίγνωση και μετάνοια.
Εάν ακολουθήσουμε την οδό της προσαρμογής και της αποδοχής, ίσως να μην μπορέσουμε να κοιτάξουμε στο μέλλον προς τα πίσω, με τρόπο διαφορετικό από ότι η γυναίκα του Λωτ.


2. Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ "ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ".

Ο Siegmund Freud διαπίστωνε το 1911 στο βιβλίο του "Η Ψυχοπαθολογία της Καθημερινής Ζωής - Η Δυσανασχέτηση της Κουλτούρας", ότι η υπερβολική επιθετικότητα που είχε εγκλωβίσει ολόγυρα την σφαίρα του ατομικού ψυχισμού, δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει γοργά σε μια μεγάλη πολεμική σύγκρουση. Ένα χρόνο περίπου μετά ξεκίνησε το μακελιό του Α΄Παγκόσμιου. Αυτό που διαπίστωσε ο Φρόιντ από την οπτική της συγκεκριμένης δικής του επιστημονικής έρευνας και εμπειρίας, διαπιστώθηκε από και από αρκετές άλλες πλευρές. Η σύγκρουση που έλαβε χώρα στα πλαίσια των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων σχετικά με την επιλογή που έπρεπε να ακολουθήσει η εργατική τάξη στην επερχόμενη πολεμική σύγκρουση και που καταγράφηκε και στο βιβλίο του Λένιν "Οι δυο Τακτικές της Σοσιαλδημοκρατίας και ο Αποστάτης Κάουτσκι", δείχνει ότι υπήρχε πλήρης συνείδηση τότε για το επερχόμενο μακελιό. Και ο στουρθοκαμηλισμός δεν ωφελεί πουθενά.
Το γεγονός, ότι η ανθρωπότητα απέτυχε να δώσει τότε τις απαραίτητες απαντήσεις στις καταστροφικές προκλήσεις της εποχής και εγκλωβίστηκε στα μανιχαϊκό δίπολο, που συγκρότησε από την μια ο σοβινιστικός ιμπεριαλισμός και από την άλλη ο λενινιστιστικός - σταλινικός χαφιεδισμός, οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια μερικές δεκαετίες μετά στον ακόμη μεγαλύτερης έντασης όλεθρο του Β΄Παγκόσμιου.
Η στυγνή επιλογή του ολέθρου της ρίψης ατομικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τις ΗΠΑ, σε μια φάση που ο πόλεμος είχε ήδη αμετάκλητα κριθεί, δεν προβλημάτισε, όχι μόνο ως κτηνώδης παραβίαση της όποιας ηθικής αρχής, αλλά και ως προς τα επερχόμενα, με την απρόσκοπτη δόμηση μιας ρεαλιστικής και άμεσης απειλής για την συνέχιση της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους. Η "Pax Americana" έγινε θερμά αποδεκτή από το μεγαλύτερο τμήμα των κοινωνιών, που προσέβλεπαν στα καταγώγια της ηγεσίας των ΗΠΑ τους εγγυητές της ελευθερίας τους. Οι υπόλοιποι προσέβλεπαν προς τα σταλινικά συρματοπλέγματα της "Pax Sovietica", ως εγγυητές της δικαιοσύνης και ευαγγελιστές μιας μελλοντικής δίκαιης κοινωνίας, ενώ αυτοί με πλήρη περιθωριοποίηση του ανθρώπου, προχωρούσαν μέσα στο ξέφρενο κυνηγητό των πολεμικών εξοπλισμών της ισορροπίας του τρόμου, τον χωρισμό του πλανήτη σε ζώνες επιρροής.


3. Ο HOMUS ECONOMICUS ΩΣ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Η αποχαύνωση του χαμερπούς καταναλωτισμού, που συρρίκνωνε τις ανθρώπινες αξίες σε μια ηθικολαγνία, επικράτησε με την "Θεωρία των Παραγωγικών Δυνάμεων" σε όλα τα μήκη και πλάτη:
Η παραφιλολογία του Δυτικού κόσμου για τον φιλελευθερισμό(;) και το "θαύμα" της "ελεύθερης" αγοράς, που ως γκαστρωμένη ευημερία γέννησε το κοινωνικό κράτος, ως πολιτισμικό επίτευγμα της ασπίδας πτωχών και αδυνάτων, αποδείχθηκε σήμερα ότι αποτέλεσε τα σχέδια ξυλότυπου και οπλισμού για την θεμελίωση της κατρακύλας των όρων επιβίωσης των νεόπτωχων και της καταστροφής της μεσαίας τάξης. Μια κοινωνία που εφορμά προς το συνολικό φαλιμέντο, με εξαίρεση τους πέντε τραπεζίτες που τα μάζεψαν όλα και τα τελετουργικά τους φέρετρα από χρυσό στις στοές του μολοχισμού.
Αυτό που δεν θέλανε με τίποτε να αποδεχθούν οι θιασώτες της "ελεύθερης αγοράς" και οι υπνωτιστές που την προπαγάνδιζαν, ήταν ο θεμελιώδης νόμος της κεφαλαιοκρατίας, γνωστός εδώ και αιώνες: Η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής, που είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή της βιομηχανίας στην αγροτική παραγωγή αρχικά και του τραπεζικού κεφαλαίου στην βιομηχανία στην συνέχεια. Ο "κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός", που διαπίστωναν τα αριστερά στερεότυπα επί δεκαετίες, αποδείχθηκε φούσκα με την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους μέσα σε λίγα χρόνια. Όλα αυτά δεν αποτελούσαν παρά την βάση ενός επερχόμενου στημένου τεχνάσματος, που ήταν η δοτή υπερχρέωση των πάντων.

Αλλά και ο μηχανιστικός υλισμός, που κατοχύρωσε θεωρητικά ο "Πατερούλης", που έτρωγε όχι μόνο τα παιδιά του, αλλά και τα παιδιά του κάθε γείτονα που πίστεψε στον σοσιαλισμό, έχοντας όραμα για ένα καλύτερο αυριανό κόσμο, όπως αυτός αγκυρώθηκε στο "Προβλήματα της Ανάπτυξης του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, με την θέση ότι πρώτα πρέπει να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις και μετά θα σταθεί δυνατή η οικοδόμηση σοσιαλιστικής συνείδησης, δεν απόβλεπε πουθενά αλλού, παρά στο καθαγιασμό της μισθολογικής ψαλίδας 1/40 μεταξύ εργατών και γραφειοκρατίας, σε συνθήκες παλινόρθωσης του τσαρικού καθεστώτος με σοσιαλιστικό προσωπείο.

Και το "Άσπρη γάτα - μαύρη γάτα είναι καλή, αρκεί να πιάνει ποντίκια" των Κινέζων, είδαμε που οδήγησε σήμερα. Τι έχει μεγαλύτερη αξία στην Κίνα σήμερα; Η ζωή ενός ανθρώπου, ή η ζωή ενός μερμηγκιού;

Αυτό που τελικά δεν εντοπίστηκε επαρκώς, αλλά κυρίως δεν αξιολογήθηκαν κατά τον απαραίτητο τρόπο οι συνέπειές του, ήταν ότι σε όλα τα μήκη και πλάτη και από όλα τα κοινωνικά συστήματα οικοδομήθηκε ο Homus Economicus. Η ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (ΕΑΝ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΗ ΑΝ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ) . Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΠΟΣΟΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. ΚΑΙ ΕΝΩ ΠΛΑΣΑΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΩΣ Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΔΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΑΤΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.


4. ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΡΟΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗΣ "ΑΠΟΨΙΛΩΣΗΣ" ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ HOMUS ECONOMICUS.

Είχα ισχυριστεί στα σχόλια κάποιας προηγούμενης αναφοράς για τον Αρμαγεδόνα, ότι ενώ τα αίτια όλων των πραγμάτων πηγαίνουν σε βάθος, μπορούν παρ' όλα αυτά να ερμηνευτούν με συνεπαγωγές που περιορίζονται στο πραγματιστικό επίπεδο. Έτσι δήλωσα, ότι κάλιστα το φαινόμενο του σχεδιαζόμενου Αρμαγεδόνα μπορεί να ερμηνευτεί με συνεπαγωγές, που περιορίζονται στο πραγματιστικό επίπεδο, χωρίς να είναι απαραίτητη μια αναφορά σε θεούς, δαίμονες, διαβολοτριβόλους, τους Νεφελίμ, τον Λιακό, τις σκόνες πλυσίματος ή το λουρί της μάνας.
Πιστεύω ότι η ζωή μας και ο κόσμος είναι με τέτοιο τρόπο δομημένα, που ενώ μεν υπάρχει σαφής αλληλουχία μεταξύ των επιπέδων που τα δομούν, αυτά τα επίπεδα εμφανίζουν μια λειτουργική εσωτερική συνέπεια, που συχνά παρερμηνεύεται ως λειτουργική αυτοτέλεια.
Η ανάλυση με βάση την συνέπεια των εξωτερικών επιπέδων έκφανσης της ύπαρξης μας, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και ως πραγματιστκά, μπορεί κάλλιστα να ερμηνεύσει τις ζυμώσεις που συντελούνται σε αυτό το επίπεδο, που γίνεται άμεσα αντιληπτό με αισθητηριακό τρόπο.
Αυτή η ερμηνεία, έστω κι αν περιορίζεται στην επιφάνεια των πραγμάτων, διαθέτει την αρετή ότι αφορά προφανή δεδομένα. Που μπορούν να τύχουν χειρισμών χωρίς να είναι αναγκαία η διάθλαση σε άλλα δεδομένα διαισθητικού ή υπερβατικού χαρακτήρα, ή θεωρήσεων και θεωριών που επιχειρούν να διαρρήξουν την σκηνή του αμέσως επιστητού προς τα παρασκήνια των ζυμώσεων.
Ούτως ή άλλως, οι αλχημιστικές διαπιστώσεις "Ἓν τό πᾱν" και "Όπως άνω έτσι κάτω" υποδουλώνουν, ότι οι αυτοί νόμοι που διέπουν τις ζυμώσεις εμφανίζονται σε όλα τα επίπεδα με διαφορετικές απεικονίσεις, που παρά την κάθετη αλληλουχία τους, δεν παύουν να διαθέτουν πλήρως δομημένη οριζόντια λειτουργικότητα.
Αυτή η αρετή είναι που καλεί κάθε πραγματιστή, αγνωστικιστή, ή σκεπτικιστή σε μια συζήτηση με εκ προοιμίου αποδεκτά δεδομένα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να παρακαμφθούν.

Με αφετηρία λοιπόν, ότι το ανθρωπολογικό μοντέλο που επιβλήθηκε εξουσιαστικά και σφράγισε αποφασιστικά την κοινωνική συνείδηση είναι αυτό του HOMUS ECONOMICUS, ας εξετάσουμε τις συνέπειες των εξελίξεων των τελευταίων δεκαετιών επ' αυτού του δεδομένου:
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται επεξήγησε ότι η αλήτ, που σχεδιάζει, προαποφασίζει και επιβάλει την συλλογική μας πορεία, ούτε αγαπάει, ούτε πονάει τον άνθρωπο. Πίσω από την στημένη πρόσοψη μιας δήθεν ευταξίας, την οποία έστησε παραπλανητικά η αλήτ, όσο αφορά τους όρους διαβίωσης των κοινωνιών, οργιάζουν οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση, το εμπόριο ναρκωτικών και ο κάθε είδους έμμεσος και άμεσος καταναγκασμός. Η αλήτ δεν φροντίζει για τον άνθρωπο. Ούτε καν τον χρησιμοποιεί. Στην ουσία αυτό που βιώνουμε καθημερινά, είναι μια κατάχρηση της ύπαρξής μας, η οποία γίνεται με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη εδραίωση της εξουσίας της αλήτ και τον περαιτέρω πλουτισμό της. Στόχος της η ολοένα και μεγαλύτερη περιθωριοποίηση του ανθρώπου στην διαδικασία του κοινωνικού.
Η εξουσία της αλήτ εδραιώνεται πρώτα μέσα στα κεφάλια μας και μετά έξω από αυτά. Η επίφαση αυτοκαθορισμού αποτελεί μια φλούδα απάτης επάνω στην επιβολή που εξασκεί η εκπαίδευση, η στρατιωτική θητεία, τα μαζικά μέσα, η προσαρμογή στα εργοδοτικά δεδομένα για την διατήρηση της θέσης εργασίας με στόχο την επιβίωση και οι κυρώσεις που επισείονται, ως επιβολή φυσικής βίας και ως κοινωνικός στιγματιγμός σε περίπτωση δυναμικής αμφισβήτησης των ισχυόντων εξουσιαστικών δεδομένων.

Κατά την άποψή μου ο Αρμαγεδόνας εδράζεται στους ίδιους τους βασικούς οικονομικούς νόμους, που ισχύουν για το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής και που περιέγραψε και ανέλυσε η οικονομική σκέψη εδώ και αιώνες. Και εφ' όσον το κεφαλαιοκρατικό σύστημα ήταν αυτό που βασικά επικράτησε διεθνώς, ήταν επόμενο να επιβάλει τις αρχές του και στα σοσιαλιστικά συστήματα, τα οποία ήταν σοσιαλιστικά στα λόγια και καπιταλιστικά στην πράξη, όπως στην περίπτωση της Ρωσίας και της Κίνας.

Ο θεμελιώδης νόμος του καπιταλισμού κατά Μαρξ, αφορά την λεγόμενη "πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους". Αλλά δεν χρειάζεται να μεταβούμε καν στην συγκεκριμένη ερμηνευτική προσπάθεια σε μαρξιανές διαπιστώσεις, δεδομένου ότι η θεωρητική αθεντία του εν λόγω διανοητού αμφισβητείται από μεγάλο μέρος των κοινωνιών. Μπορούμε κάλλιστα να περιοριστούμε σε αυτά που διαπίστωσε ο Άνταμ Σμιθ σχετικά με την λεγόμενη "οργανική σύνθεση του κεφαλαίου" και την πορεία που είναι αυτή υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να διανύει.
Η οργανική σύνθεση του κεφαλαίου δηλώνει τη σχέση του πάγιου κεφαλαίου προς το μεταβλητό. Πάγιο καλείται το κεφάλαιο που επενδύεται στις εγκαταστάσεις της παραγωγικής διαδικασίας. Στην γεωπρόσοδο, τις παραγωγικές υποδομές, τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις (τόσο όσο αφορά την παραγωγή τους, όσο και την έρευνα της τεχνολογικής εξέλιξής τους). Μεταβλητό καλείται το κεφάλαιο που επενδύεται στις πρώτες ύλες, στην ενέργεια και στο κόστος της εργασίας.
Ο οικονομικός ανταγωνισμός ωθεί μόνιμα στην βελτίωση - υπό οικονομική πάντοτε σκοπιά - των συνθηκών παραγωγής. Αυτό σημαίνει όλο και πλέον πολύπλοκα και εξελιγμένα μηχανήματα, με βάση την τεχνολογική πρόοδο. Αυτή η πορεία αυξάνει όλο και περισσότερο το βάρος του πάγιου κεφαλαίου στα πλαίσια της οργανικής σύνθεσης.
Όλο και περισσότεροι πόροι αναλογικά όσο αφορά το σύνολο των επενδύσεων κατευθύνονται σε μηχανήματα και τεχνολογία και όλο και λιγότερο σε ανθρώπινη εργασία. Η ανθρώπινη εργασία, ως παραγωγικός συντελεστής, εκτοπίζεται όλο και περισσότερο από την τεχνολογική εξέλιξη (η οποία κακώς ονομάζεται σκοπίμως "ανάπτυξη") η οποία αποκτά το κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη της παραγωγικότητας. Η παραγωγικότητα ανά μονάδα εργατοώρας αυξάνεται μεν συνεχώς, αλλά οι ίδιες οι εργατοώρες μειώνονται επίσης συνεχώς στην διαδικασία παραγωγής του προϊόντος.
Το επιχείρημα των απολογητών του συστήματος, ότι η αύξηση της παραγωγικότητας είναι απολύτως απαραίτητη για την επιβίωση των εργατοωρών που υφίστανται, εκτός ότι διέπεται από ένα στυγνό εγωισμό προώθησης ενός συγκεκριμένου παραγωγικού χώρου, με όλες τις μακάβριες μακροοικονομικές συνέπειες που αυτό έχει, δεν μπορεί να ισχύει στο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης. Η κατάργηση του προστατευτισμού των δασμών επιμερίζει πλέον με αυθαίρετο τρόπο τις παραγωγικές μονάδες στα πλαίσια ενός άνωθεν επιβεβλημένου παγκόσμιου καταμερισμού της εργασίας.

Τα επιχειρήματα - κολοκύθια και τα μέτρα ασπιρίνης με τα οποία επιχείρησε το σύστημα να αμβλύνει τις συνέπειες περιθωριοποίησης της εργασίας, με την πρόωρη συνταξιοδότηση και την μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας αποδείχθηκαν φούσκα. Όταν τελείωσε το διάλειμμα αποπροσανατολισμού και έπρεπε να μπούνε πάλι τα κεφάλια μέσα στην λογική του συστήματος, αυτά αντικαταστάθηκαν από την μετατροπή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας σε επαγγελματίες ανέργους και την συνταξιοδότηση όσων μπόρεσαν να διατηρήσουν κάποια θέση εργασίας στα 90.

Το χειρότερο είναι, ότι η λαίλαπα του αυτοματισμού, δεν άφησε ανέπαφο ούτε το πλέον αποδοτικό - από πλευράς κέρδους και λειτουργικότητας - μέρος της παραγωγής, που αφορά την παραγωγή καταστροφής, θανάτου, αλλά και υπερχρέωσης. Η "εξοπλιστική" ή "αμυντική" λεγόμενη βιομηχανία, στην ουσία η πολεμική βιομηχανία έζησε στιγμές "απείρου δόξης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, που ως πολίτες-τηλεθεατές του νυν και μελλοντικά σχεδιαζόμενου ολέθρου μας παρακολουθήσαμε μπροστά στις οθόνες.
Το πλέον μοιραίο είναι ότι η τεχνολογική εξέλιξη δεν μείωσε δραματικά τον αριθμό όσων εργάζονται στην πολεμική βιομηχανία, αλλά μετασχημάτισε την λειτουργία του ίδιου του πολέμου: Εκεί που παλαιότερα απαιτούντο εκατοντάδες χιλιάδες στρατούς, τουτέστιν χώρες με μεγάλους ανθρώπινους πληθυσμούς που είναι σε θέση να τους προάγουν, σήμερα χρειάζεται ένας μικρός αριθμός ειδικών πίσω από τις οθόνες και τα τηλεχειριστήρια των κεντρικών μονάδων ηλεκτρονικού πολέμου.

Και γεννάται βεβαίως το ερώτημα ως λογική συνέπεια: Για ποιο λόγο να θρέφει η αλήτ όλες αυτές τις αγέλες συνοδοιπορούντος συρφετού, από την στιγμή που έχουν αυτές καταστεί αχρείαστες;


5. ΠΟΙΟΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΚΟΤΕΣ ΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΥΓΑ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑ;

Θυμάμαι ένα κόκκορα που είχε φέρει μια θεια μου, όταν ήμουν πιτσιρικάς. Αυτός ήταν ένας κόκκορας κατακόκκινος και όταν τον άνοιγες στην μέση είχε μέσα ένα αυγό από σοκολάτα. Αυτό ήταν το μόνο αυγό που έφαγα όταν ήμουνα μικρός ευχάριστα. Τα άλλα, τα ρουφιχτά, που με τάιζε η μακαρίτισσα η μάνα μου, θέλανε τετραπλή παραίνεση του τύπου "έλα αγόρι μου να φας το αυγουλάκι σου".
Διότι το αυγό, αγαπητοί φίλοι και φίλες, είναι καλύτερο, όταν διαθέτει χρυσό περιτύλιγμα. Όταν το έχει κάνει δηλαδή όχι η κότα, αλλά ο ζαχαροπλάστης. Και μην ψάχνετε για την φύση. Μόνο η ηδονή της γεύσεως μετράει εδώ και η προσκόλληση στο αφύσικο, που αυτή συνεπάγεται.
Έστω κι αν δεν κατάφερα να απαντήσω στο ερώτημα, αν η κότα έκανε πρώτα το αυγό, ή το αυγό την κότα, είμαι δυστυχώς σε θέση να γνωρίζω, ποιος θα κάνει τα αυγά του μέλλοντος. Όχι ο ζαχαροπλάστης, αλλά ο ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ ζαχαροπλάστης.

Γιατί να κρατάει η αλήτ τις στάνες με τον κοσμάκη; Όλους αυτούς που τάιζε φρέσκο χορταράκι, για να τους σφάξει πριν την γιορτή;
Με την πρόοδο της τεχνολογίας και την παρέμβαση στον γενετικό κώδικα, δεν είναι προτιμότερα τα βιολογικά ρομπότ; Και στον αριθμό που αυτά είναι απαραίτητα για την μελλοντική "πρόοδο" και "ευτυχία" της αλήτ;
Αποψίλωση του άχρηστου πολυπληθούς που ξεπεράστηκε τεχνολογικά και αντικατάσταση του από πρώτο πράμα.

Αυτά που παρουσίαζε πριν από κάποιες δεκαετίες ως επερχόμενη αόρατη απειλή ο Άλντους Χάξλεϋ στον "Όμορφο Θαυμαστό Κόσμο", πλασάρει σήμερα με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο το DER SPIEGEL στην έκδοση της περασμένης εβδομάδος:
Με τίτλο "Εξυπνότεροι, υγιέστεροι, ευτυχέστεροι: Πως μπορούμε να εξαπατήσουμε το γενετικό υλικό μας" εκτοξεύει την ύβρη της αντικατάστασης του ανθρώπου μετά τον Αρμαγεδόνα, με τα βολικότερα για την αλήτ από τα ανθρώπινα πρόβατα βιολογικά ρομπότ.

Α ρε Τζιμάκο. Που να μπορέσω να φανταστώ, όταν τραγούδαγες το "μαγκιά, κλανιά κι απόστημα", τι βούρκο μας ετοιμάζουν.