ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Στην ανάρτηση "Νακέμ Αδονάι - Σε ποιον θεό αναφέρονται" κατέθεσε σχόλιο η φίλη mnk, με το οποίο παραπέμπει στον σύνδεσμο μιας βιντεοσκόπησης, την οποία παραθέτω στην συνέχεια.

Όπως προανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση σκοπεύω να αναφερθώ στο άμεσο μέλλον στον κίνδυνο Αρμαγεδδώνος. Με το ΟΠΟΥΣ 3 ήθελα να παραθέσω την άποψή μου για την καταστροφή στο Κόλπο του Μεξικό, που καθημερινά διογκώνεται με ακατάσχετη διαρροή τεράστιων ποσών πετρελαίου. Η βιντεοσκόπηση που ακολουθεί αναφέρεται στο δεύτερο ήμισυ και σε αυτό το θέμα, ενώ αρχικά κάνει σύντομη μνεία στην σχεδιαζόμενη γενετική δικτατορία.
Αυτή κατά την εκτίμησή μου έχει σχεδιαστεί για να αποτελέσει την συνέχεια του σχεδιαζόμενου Αρμαγεδδώνος, εφ' όσον αυτός λάβει χώρα. Υπό αυτήν την λογική ακολουθία σχεδίαζα να αναφερθώ σε αυτήν εφ' όσον έκλινα το κύκλο του ¨Κρεσέντου σε Ξί Φαλτσόρε", με το τρίτο μέρος.
Παρ' όλα αυτά, μια ενδιάμεση αναφορά στα σχέδια της μεθεπομένης φάσης είναι καλή και σκόπιμη. Διότι δεν ανήκω σε αυτούς οι οποίοι αρκούνται σε καταγγελίες, αλλά επιδιώκω να προτείνω λύσεις και διεξόδους, στην πραγματοποίηση των οποίων θεωρώ υποχρέωσή μου να συμμετέχω ενεργά. Εάν επρόκειτο μόνο περί της παράθεσης καταγγελιών, νομίζω ότι δεν θα είχε λόγω ύπαρξης αυτό το ιστολόγιο. Τα όσα παρατίθενται στο διαδίκτυο είναι υπεραρκετά για να καλυφθούν οι κεντρικοί άξονες μιας ουσιαστικής ενημέρωσης, έστω κι αν ο τομέας, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί ως "συνομωσιολογία" εμπλέκει όλο και περισσότερο στην προβληματική κατηγορίες και οντότητες, που κυριολεκτικά ωθούν αυτά που είναι σε θέση να επεξεργαστεί μια σώφρων, εμπεριστατωμένη και προσγειωμένη λογική κυριολεκτικά στα όριά της: "Ερπετοειδείς", σατανάδες, τριβόλοι, "Νεφελίμ", "Αστρικές Πύλες" και κάθε είδους τέρατα και χτικιά από φυσικές και μη διαστάσεις εμφανίζονται πίσω από τα παρασκήνια της εξουσίας ως ανατριχιαστικές απειλές.

Ας μου επιτραπεί η παρατήρηση, ότι στα γραφόμενά μου επιδιώκω πάντοτε εφαρμογή μεθόδου και αναλυτικού οργάνου. Ως προς αυτό μας υποχρεώνει η συνέπεια που διακρίνει το Ελληνικό Πνεύμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποκύπτουμε έμπροσθεν της νοησιαρχίας. Η εφαρμογή μεθόδου και και οργάνου δεν συνεπάγεται ρασιοναλιστική λειτουργία. Τουναντίον η νοησιαρχία στηρίζεται σε αναλυτικά όργανα, τα οποία διακρίνονται από έλλειψη συνέπειας και συνειδητή ή ασυνείδητη (αναλόγως των προθέσεων) εθελοτυφλία. Ο "Επιστημονικός", ή "Διαλεκτικός", ή "Ιστορικός" λεγόμενος "Υλισμός", ως η βασική ρασιοναλιστική μέθοδος, που απασχόλησε έντονα το κίνημα κοινωνικής αμφισβήτησης κατέδειξε στην πράξη τα όρια και το αδόκιμό του. Μεγάλοι θιασώτες αυτής οπτικής, εδώ και δεκαετίες διαπίστωσαν, ότι τέτοιου είδους θεωρητικά εργαλεία, ενώ προφασίζονται άκρα συνέπεια ως προς των χειρισμό διαπιστωμένων δεδομένων, αδυνατούν να δώσουν συνεκτικές και πρακτικά αξιοποιήσιμες ερμηνείες της πραγματικότητος.
Το πρώτο μεγάλο ρήγμα με τον ρασιοναλισμό της "ανατρεπτικής" προοπτικής δημιούργησε ο Ζαν Πωλ Σάρτρ στην δεκαετία του 60 με την "Κριτική της Διαλεκτικής Λογικής". Μιας σχετικά μεγάλης έκτασης φιλοσοφική πραγματεία, στην οποία προβάλει ήδη στο πρώτο κεφάλαιο την θέση, ότι ο Διαλεκτικός Υλισμός ισχύει μεν στην κοινωνία, αλλά όχι στην φύση.
Αυτός ο ακρωτηριασμός, που τόλμησε για την εποχή του ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, ήταν επόμενο να οδηγήσει στην συνέχεια στον πλήρη θεωρητικό ενταφιασμό του αναλυτικού οργάνου που είχε καθιερώσει ο Κάρλ Μαρξ, από τους ανήσυχους μεγάλους στοχαστές της κοινωνικής ανατροπής και της ανθρώπινης χειραφέτησης. Την ταφόπετρα στο μεθοδολογικό αυτό φαινόμενο έβαλε, κατά την γνώμη μου, ο Κορνήλιος Καστοριάδης στις αρχές της δεκαετίας του '70 με την "Φαντασιακή Θέσμηση της Κοινωνίας". Το έργο αυτό είναι πράγματι μνημειώδες, διότι απελευθερώνει την επαναστατική σκέψη από τα παιδαριώδη ρασιοναλιστικά δεσμά, που της ευνούχιζαν την δυνατότητα να δημιουργεί άξια λόγου "προθέματα", σύμφωνα με το όρο που καθιέρωσε εκεί ο Καστοριάδης. Το βιβλίο αυτό μπορεί να κατέβει ατελώς στο διαδίκτυο και είναι πράγματι κρίμα να μην το έχει διαβάσει, όποιος ασχολείται σοβαρά με την "συγκεκριμένη ουτοπία" του αύριο.

Για το Ελληνικό Πνεύμα όλα αυτά αποτελούν βέβαια ξανά και ξανά μασημένη τροφή. Και θα αρκούσε σε τελευταία ανάλυση μια μικρή ενασχόληση με το βίο και την πολιτεία, αυτών που δημιούργησαν καθ καθιέρωσαν την ρασιοναλιστική σχολή, για να επιγνωσθεί το σαθρόν του εγχειρήματος. Ενώ όλοι αυτοί εκήρυσσαν την αθεΐα, ετύγχαναν βαθύτατα θρησκευόμενα πρόσωπα, κατά πρώτον λόγο στα πλαίσια της ελευθεροτεκτονικής στοάς "Φιλαλήθης" των Παρισίων. Το προσονύμιο "Φιλαλήθης" ανήκε στον Άγγλο αλχημιστή Robert Vaughn.
Στο ζήτημα της δημιουργίας του Αγγλικού Εμπειρισμού, τέκνο του οποίου αποτελεί ο Θετικισμός, από Εβραίους τραπεζίτες της Βενετίας και της σύγκρουσης του Leibnιτz με αυτούς, λείπει μια τεκμηριωμένη ανάλυση. (Ο γράφων προτίθεται μελλοντικά εδώ να κάνει κάποια αναφορά πάνω στο θέμα). Όμως ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνος υπάρχουν πολύ αξιόλογες πραγματείες, όπως το "Experimental Science and Magic" του Thorndykce, τα οποία καταδεικνύουν μια τελείως διαφορετική επιστημολογική αντίληψη, από αυτή που επιβλήθηκε έντεχνα από τα εξουσιαστικά κυκλώματα, ως προς τον τρόπο που προέκυψε η εξέλιξη της επιστήμης. Το γεγονός ότι ο Robert Fludd και ο Isaac Newton, όπως και πλείστοι όσοι από αυτούς οι οποίοι θεμελίωσαν τις επιστημονικές αντιλήψεις, οι οποίες κυριάρχησαν κατά εποχές, υπήρξαν αλχημιστές, αντιπαρερχόμεθα ως δήθεν ευνόητο γεγονός, λόγω του πνεύματος που κυριάρχησε στην φάση που δομήθηκε ο ρασιοναλισμός. Τα γεγονότα όμως που ακολούθησαν μέχρι πρόσφατα αντιφάσκουν πλήρους σε τέτοιου είδους γρήγορες και εύκολες παρακάμψεις σημαντικών δεδομένων.
Στην φάση κατά την οποία η θεωρητική φυσική γνώρισε πρωτόγνωρη έξαρση ανάπτυξης, οι αποκρυφιστές της Εθνικοσοσιαλιστικής Ahnenerbe ήταν αυτοί που διοργάνωναν αποστολές στην Αίγυπτο, στο Θιβέτ, στην Νότιο Αμερική και το Ιράκ, για να ανακαλύψουν έγγραφα της αρχαίας γνώσεως, τα οποία περιείχαν στοιχεία τα οποία ήταν δυνατόν να αναπτυχθούν επιστημονικά και τεχνολογικά και τα οποία οδήγησαν στην πρωτότυπα υπέρεξελιγμένη γνώση των επιστημόνων των Ναζί, τους οποίους έτρεξαν να προσεταιριστούν και να αξιοποιήσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία μετά τον πόλεμο.
Με ένα μικρό κλικ του ποντικιού φθάνει σήμερα κανείς εξ άλλου εύκολα στα αρχαία Βαβυλωνιακά κείμενα, που εξηγούν κάποιους μηχανισμούς αντιβαρύτητος.

Ο γράφων βεβαίως πιστεύει και εφαρμόζει τον διαχωρισμό του Πλωτίνου μεταξύ νοητών και αισθητών, ως εφαρμογή της Πλατωνικής Θεωρίας. Και θεωρεί σκόπιμο, μεθολογικώς ορθό και πλήρως επαρκές, η ενασχόληση με τα αισθητά φαινόμενα να στηρίζεται στην αντίστοιχη φαινομενολογία, χωρίς να μπερδεύονται σώνει και καλά στους συλλογισμός τριβόλοι, σατανάδες και το λουρί της μάνας των Ελοχίμ, προκειμένου να εξαχθούν πρακτικά χρήσιμα συμπεράσματα.


Η "ΣΧΑΣΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ" ΚΑΙ Η "ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ". ΔΥΟ ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΕΝΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟ;

Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν, ότι η εκδήλωση των αισθητών φαινομένων προάγεται από τα λεγόμενα "νοητά". Η προβολή όσων γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις (οι οποίες καλόν είναι να μην ταυτίζονται με τα αισθητήρια που τις ξεπερνούν) σε νοητές οντότητες δεν είναι ούτε κοινώς αποδεκτή, ούτε και ευνόητη. Η συμβατική πρόσληψη της πραγματικότητος, που κυριαρχεί, στηρίζεται στην αντί-ληψη. Στο διαχωρισμό δηλαδή του παρατηρητού προς το παρατηρούμενον. Σύμφωνα με αυτή την θεώρηση το υποκείμενο προσλαμβάνει με τις αισθητηριακές του δυνατότητες συμβάντα, τα οποία λαμβάνουν χώρα αντικειμενικά, δηλαδή ανεξάρτητα από αυτό, στο ποσοστό που το υποκείμενο απλά τα καταγράφει αισθητηριακά, χωρίς να παρεμβαίνει στην υλικού χαρακτήρα, αντικειμενικά διεπομένη διαδικασία πραγμάτωσής τους. Αυτό έχει χαρακτηρισθεί στην φιλοσοφία "Σχάση υποκειμένου και αντικειμένου".
Ο Ρασιοναλισμός, ή Νοησιαρχία, ή Λογικοκρατία - και οι τρεις όροι αναφέρονται στο ίδιο δεδομένο, αναλόγως προς τις προαιρέσεις, την νοοτροπία, τις θεωρήσεις και τα πιστεύω καθ' ενός - φρονεί, ότι πάσα θεώρηση που εκφεύγει από τα όρια της "Σχάσης υποκειμένου και αντικειμένου" αποτελεί πλάνη, η οποία συγχέει ανορθολογικά και εσφαλμένα τα όρια μεταξύ πραγματικότητος και φαντασίας. Τάσεις τέτοιου είδους τις απορρίπτει ως "Υποκειμενικό Αντικειμενισμό". Ειδικά η θεωρία του λεγόμενου "Διαλεκτικού Υλισμού" καταγγέλλει κάθε θεώρηση που δεν υποτάσσεται στην "Σχάση" ως "ιδεαλιστική" και πηγή "μεταφυσικού λάθους".
Ενώ για τον μεσόκοσμο, την περιοχή δηλαδή της ύπαρξης στην οποία ανταποκρίνονται άμεσα οι ανθρώπινες αισθητηριακές δυνατότητες και τα όργανα των πέντε αισθήσεων, η νοησιαρχία αποτελεί την προφανή εκδοχή - γι αυτό εξ άλλου αυτή κατισχύει εν πολλοίς - η "σχάση" δεν είναι καθόλου προφανής στον μικρόκοσμο. Η σύγχρονη θεωρητική φυσική έχει διαπιστώσει, ανεξαρτήτως σχολών και κατευθύνσεων, ότι η "Σχάση" στον μικρόκοσμο δεν ισχύει, καθόσον το παρατηρούμενον επηρεάζεται άμεσα από τον παρατηρητή.
Απέναντι σε αυτές τις διαπιστώσεις είναι προφανής ο πειρασμός από τον ρασιοναλισμό, να αποδώσει λογοκρατικές ερμηνείες. Το επιχείρημα που προβάλλεται συνήθως είναι, ότι ντε φάκτο η παρατήρηση παρεμβαίνει με υλικό τρόπο στα δεδομένα του παρατηρήσεως, καθόσον η παρέμβαση κάθε ερευνητού αποτελεί μια διατάραξη των δεδομένων ενός εκάστου πειράματος. Αυτή η ερμηνεία όμως αποτελεί παρερμηνεία των διαπιστώσεων της φυσικής του μικροκόσμου. Δεν είναι σκοπός μου να εμβαθύνω εδώ επί του προκειμένου, δεδομένου ότι οι ερμηνείες που θα επιχειρήσω στο θέμα της ανάρτησης, όπως προείπα, θα επιδιώξω να στηρίζονται αποκλειστικά σε συμβατικές προσεγγίσεις.
Για όποιον όμως φίλο/η επισκέπτη/επισκέπτρια τυχαίνει να μην έχει ασχοληθεί συγκεκριμένα με το θέμα, ή έχοντας ασχοληθεί, επιθυμεί να αντιπαρατεθεί, παραπέμπω κατ' επιλογήν σε αντίστοιχα πονήματα του μεγάλου φυσικού επιστήμονος Ilya Prigogine και ιδιαίτερα στο "Είναι το Μέλλον Δεδομένο;", ένα σύντομο εκδοτικό μιας εισήγησης του Prigogine στο ΕΜΠ. (την οποία εάν υπάρχει κάποια διάθεση για να μελετηθεί, ευχαρίστως μπορώ να αναπαράγω φωτοψηφιακά και να καταθέσω στο scribd.com) ή στο "Στα Μονοπάτια του Λαβύρινθου" του Κορνήλιου Καστοριάδη, στο δεύτερο κεφάλαιο.

Κάποια απόπειρα τεκμηρίωσης αναφορικά με το μη ισχύον της "Σχάσεως" ξεφεύγει από τα όρια της πραγματείας και αποκτά μυητικό περιεχόμενο (ασχέτως κατά πόσον ο γράφων είναι εις θέσιν να προβεί σε τέτοιου είδους διαδικασίες) κάτι που προϋποθέτει ερωτική σχέση μυούντος και μυουμένου. Όπως αποκαλύπτει ο Πλάτων στον Αλκιβιάδη Α΄το άνοιγμα του εσωτερικού οφθαλμού καθίσταται δυνατόν μόνο από κάποιον ή κάποιαν εραστήν, στα όρια γεροντικής σχέσεως:

AΛΚΙΒΙΑΔΗΣ 131 D

ΣΩ. Ὁ δέ γε τῆς ψυχῆς ἑρῶν ούκ ἂπεισιν, ἓως ἂν
επί το βέλτιον ἲῃ;


AΛΚΙΒΙΑΔΗΣ 132 C

ΣΩ. Τίν' οὖν ἂν τρόπον γνοίημεν αύτά ἐναργέστατα;
ἐπειδή τοῦτο γνόντες, ὡς ἒοικεν, ἡμᾶς αὐτούς γνωσόμεθα.
ἆρα πρός θεῶν εὖ λέγοντος οὗ νῦν δή ἐμνήσθημεν
του Δελφικοῦ γράμματος, οὐ ξυνίεμεν;
ΑΛ. Τό ποῖον τι διανοούμενος λέγεις, ὦ Σώκρατες;
ΣΩ. ἐγώ σοι φράσω, ὃ γε ὑποπτεύω λέγειν και συμβουλεύειν
ἡμῖν τοῦτο τό γράμμα. κινδυνεύει γάρ
οὐδέ πολλαχοῦ εἶναι παράδειγμα αὐτοῦ, ἀλλά κατά
τήν ὂψιν μόνον.
ΑΛ. Πῶς τοῦτο λέγεις;
ΣΩ. Σκόπει καί συ. εἰ ἡμῶν τῶ ὂμμματι
ὣσπερ ἀνθρώπῳ συμβουλεύων εἳπεν ἱδέ σαυτόν, πῶς ἂν
ὑπελάβομεν τί παραινείν; ἆρα οὐχί εἰς τοῦτο βλέπειν, είς
ὃ βλέπων ὁ ὀφθαλμός ἓμελλεν αὑτόν ἰδείν;
ΑΛ. Δῆλον.
ΣΩ. Ἐννοῶμεν δή, εἰς τί βλέποντες των ὂντων
ἐκείνό τε ὁρῶμεν ἃμα και ἡμᾶς αὐτούς;
ΑΛ. Δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὃτι εἰς κάτοπτρά τε
καί τά τοιαύτα.
ΣΩ. Ὀρθῶς λέγεις. οὐκοῦν καί τῶ ὀφθαλμῶ ὣ
ὁρῶμεν ἒνεστί τι τῶν τοιούτων;
ΑΛ. Πάνυ γε.
ΣΩ. Ἐννενόηκας οὖν ὃτι τοῦ ἐμβλέποντος εἰς τόν
ὀφθαλμόν το πρόσωπον ἐμφαίνεται ἐν τῆ καταντικρύ
ὂψει ὣσπερ κατόπτρῳ, ὃ δή καί κόρην καλοῦμεν,
εἲδωλον ὃν τι τοῦ ἐμβλέποντος;
ΑΛ. ἀληθῆ λέγεις.
ΣΩ. Ὀφθαλμός ἆρα ὀφθαλμόν θεώμενος, και
ἐμβλέπων εἰς τοῦτο, ὃπερ βέλτιστον αὐτοῦ καί ὧ ὁρᾶ, οὓτως
ἂν αὑτόν ἲδοι.
ΑΛ. Φαίνεται.
ΣΩ. Εἰ δέ γε εἰς ἂλλο τῶν τοῦ ἀνθρώπου βλέποι ἢ
τι τῶν ὂντων, πλήν εἰς ἐκεῖνο ὧ τοῦτο τυγχάνει ὃμοιον,
οὐκ ὂψεται ἑαυτόν.
ΑΛ. Αληθῆ λέγεις.
ΣΩ. Ὀφθαλμός ἂρα εἰ μέλλει ἰδεῖν ἑαυτόν, εἰς
ὀφθελμόν αὐτῶ βλεπτέον, καί τοῦ ὂμματος εἰς ἐκεῖνον τόν
τόπον, ἐν ὧ τυγχάνει ἡ ὀφθαλμοῦ ἀρετή ἐγγιγνομένη.
ἒστι δέ τοῦτό που ἡ ὂψις;
ΑΛ. Οὓτως
Σω. Ἆρ' οὖν, ὦ φίλε, Ἀλκιβιάδη, καί ψυχή εἰ μέλλει
γνώσεσθαι αὐτήν, εἰς ψυχήν α'τῆ βλεπτέον,
και μάλοστ' είς τοῦτον αὐτῆς τόν τόπον, ἐν ὧ ἐγγίγνεται
η ψυχῆς ἐρετή, σοφία, και εἰς ἂλλο ὧ τοῦτο τυγχάνει,
ὃμοιον ὂν;

Στον μεσόκοσμο όμως η εξέλιξη χαρακτηρίζεται από μια προφανή αυτοτέλεια των φαινομένων, χωρίς να καθίσταται αμέσως αντιληπτή η παρεμβολή άλλων οντοτήτων (από τον χώρο των νοητών, όπως προαναφέρθηκε).
Αυτή η φαινομενική αυτοτέλεια στην σφαίρα των φαινομένων είναι - για όσους διακρίνονται από μια μυστική θεώρηση του κόσμου, τελείως επιφανειακή. Γι' αυτό ονομάζουν οι Ινδουιστές την σφαίρα των υλικών φαινομένων "maya", δηλαδή αυταπάτη.

Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να σεβαστώ σε κάθε αναλυτική προσπάθεια, που αφορά την σφαίρα των φαινομένων, την προφανή αυτοτέλειά της. Πιστεύω, ότι η δεοντολογία των νοητών απεικονίζεται στην δεοντολογία των αισθητών και δεν κωλύομαι να ακολουθήσω συνειρμικά αποκλειστικά την δεύτερη, προκειμένου να καταδειχθεί, ότι η γη δεν είναι επίπεδη, σεβόμενος τις επιφυλάξεις των όποιων αγνωστικιστών, ή τις αντιρρήσεις των ορθολογιστών, έναντι θεωρήσεων, τις οποίες εγώ ή άλλοι φίλοι (αλλά και σε κάθε περίπτωση οι αρχιτέκτονες της εξουσίας) θεωρούν βαθύτερες.


ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΙΣΜΑ ΜΙΑΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ


συνεχίζεται...