24 Μαρτίου, 2010

TOO OLD TO DIE



Διαπιστώνει η ΖΑΧΑΡΗ στο "Wild Child":
...Κυρίως όμως εκφράζει την ρήξη με όσα γνωρίζουμε γιά τους νέους και την επαναστατικότητα τους .Το Rock' n' Roll δέν είναι γενικά η μουσική των νέων από ότι φαίνεται. Είναι η μουσική των νέων συγκεκριμένης εποχής πού τέλειωσε. Και πού δέν έχει σημασία γιά αυτούς ότι μεγαλώσανε. Η αριστερά πέθανε,το Rock πέθανε,και πολλοί δεν αισθανόμαστε καλά τελευταία...

Θα ήθελα λοιπόν να προσθέσω:

Αισθάνομαι άψογα, βλέπω μέσα μου να γιγαντώνει η αριστερά και το ροκ.
Έμαθα να εκτιμώ την εργατική τάξη. Το 1971 πηγαίνοντας στο ρεσιτάλ του Εξαδάκτυλου στην "Τερψιθέα" μαζί με τον Φάνη (αυτόν που έγραψαν οι Κατσιμίχα το τραγούδι "Ο Έφηβος ο Φάνης") και τον Νικόλα μας γιαουρτώσανε κάτι οικοδόμοι στον Περαία. Παρόλο που τότε δεν ήμουν μαλιάς (καθότι ακόμη μαθητής) μου λερώσανε μια γούνα της μακαρίτισας της μανούλας μου και το γαμήλιο καπέλο του μακαρίτη του μπαμπά μου που φόραγα, βοηθώντας με να κατανοήσω ότι η εργατική τάξη έχει φαντασία - γι αυτό εξ' άλλου πάει στον παράδεισο, όπου προς ώρας πουλάει μπλου τζιν ο Καρλ Μαρξ.
Έκτοτε συνέβησαν κάποια γεγονότα, που καταγραφήκανε στην καρδιά μου, και που τα διατηρώ με ευλάβεια με τα λοιπά ακριβά μου περιουσιακά στοιχεία: Η μικρή διαδήλωση που κάναμε μετά την προβολή του "Σάκο και Βαντζέτι" έξω από το Όπερα, η μεγαλύτερη μετά την προβολή του "Φράουλες και Αίμα", τα κεράκια που ανάψαμε για τον αδικοχαμένο Χέντριξ μέσα στο Παλάς στην πρεμιέρα του Γούντστοκ, τις φωτιές που μπήκανε μετά σε ένα περίπτερο της Χούντας στο σύνταγμα.
Μη μου το λες, οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν. Τα ποδάρια μου μεγαλώσανε περπατώντας από τότε, τα μποτάκια όμως του Φάνη με γνήσιο νάιλον φιδόδερμα τα κράτησα, για να φυλάω μέσα το σουγιά.
Πολλοί καταγγέλλουν ότι η γενιά του Πολυτεχνείου συμβιβάστηκε και πρόδωσε. Ας βάλουν ξανά στο γραμμόφωνο τα Βουνά των Σόκρατες, για να πάρουν μια πρώτη εντύπωση από τα τσάμικα του μέλλοντός μας.
Ναι ρε μεγάλε: "ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ", πάνω στον τάφο σου και μέσα στις καρδιές μας, γιατί η κραυγή της πεταλούδας που ακούσαμε δεν σβήνει και θα το κάνει το κρούσταλλο κομμάτια.



10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο Μποτίλια. Τυχερός άνθρωπος είσαι που τα έζησες αυτά στην εποχή που γεννιόντουσαν.
Δεν γνώριζα για αυτή την ελληνική επιγραφή στον τάφο του Τζιμ Μόρισον. Περίεργο μου φανηκε. Και τίνος να ήταν η ιδέα άραγε;
Καλό σου απόγευμα
@αλλενάκι

nikos είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=_I4oNuWgp-U&feature=player_embedded#

Ανώνυμος είπε...

Νεκροταφείο του Pere Lachaise στο 20ο διαμέρισμα του Παρισιού. Στο ίδιο με τον πρώην μασόνο Αλαν Καρντεκ. Τι μου θυμίζεις ρε μποτίλια τώρα. Σώκρατες Φράουλες και αίμα, Σάκο και Βαντσέτι (αναρχικοί ήτανε) ροκ και τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη..

Φιλοπατρίδης

αμμοδύτης είπε...

Μπα... δεν πρόδωσε η γενιά του Πολυτεχνείου (ε... εντάξει μας έβγαλε τους Πασόκους) απλά, φίλε Μποτίλια, μεγάλωσε. Δημογραφικό είναι το θέμα, κάτι σαν το ασφαλιστικό και την χρηματοοοικονομική κρίση.

http://www.youtube.com/watch?v=rMbATaj7Il8

Ζάχαρη είπε...

Αν η φωτογραφια χρειαζεται ενα καδρο να την ορισει,οι μνημη το κανει επισης με την ιστορια.
Μποτιλια τα φωτογραφισες ολα σε σημειο δακρυων.
Αχ οι λεξεις τι δυναμη εχουν...

nikos είπε...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΡ.

Α.Κ. είπε...

Αγαπητέ πελαγοφίαλε

Ακόμα και αν είναι κάποιος άθεος, μπορεί να βρει ένα νόημα στις μέρες των αγίων παθών και του Πάσχα. Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες και "πάθη", τα οποία όμως, ίσως είναι και αναγκαία για να καταλάβουμε - εκτιμήσουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι όχι. Ζωή μόνο με "πάθη" δεν υπάρχει. Πρέπει ο καθένας να βρει τι τον κάνει ευτυχισμένο, τι σβήνει ή καταλαγιάζει τα "πάθη", και να μείνει προσηλωμένος σε αυτό, ώστε να έρθει και η δική του Ανάσταση - Ανάταση - Ευτυχία.

Με αυτές τις σκέψεις, εύχομαι σε σένα και τους οικείους σου, Καλή Ανάσταση (όπως και αν τη θωρείς). Είθε το μπουκάλι σου να φτάνει μακρυά και για πάρα πολλά χρόνια ακόμα.

Ανώνυμος είπε...

Καλό μήνα αγαπητέ Μποτίλια και καλό Πάσχα όπου και αν το γιορτάσεις, Γερμανία ή Ελλάδα.

Η Ελλάδα ολόκληρη είναι σήμερα ένα [πολύ άσχημο] πρωταπριλιάτικο αστείο.

@αλλενάκι

Μποτίλια στο πέλαγος είπε...

Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους για τις ευχές τους. Εύχομαι σε όλους "Καλή Ανάσταση".
Λόγω κάποιας υποχρεώσεως δεν μπόρεσα τις τελευταίες ημέρες να ασχοληθώ ενεργώς με την σελίδα.
Θερμά ευχαριστώ για τα φιλικά σας αισθήματα και την χαρά της επικοινωνίας.

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα...κανείς σας δηλαδή δεν ξέρει ότι την επιγραφή την εμπνεύστηκε ο ίδιος ο πατέρας του Τζιμ Μόρισσον.
Κατά τ'άλλα ροκ,επανάσταση και μπλογκς.