Διαβάζοντας εχθές την ανάρτηση στις "Ανιχνεύσεις" (που υπάρχει και στους εδώ συνδέσμους) με τίτλο "Γράμμα από την Γερμανία" συνάντησα να παρατίθεται σε σχόλιο του σχολιογράφου με την διαδικτυακή επωνυμία "Βλαξ" το ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη "Χώμα Ελληνικό".
Το ποίημα με ενέπνευσε να επιχειρήσω να το μελοποιήσω. Ευχαριστώ τον ευφυέστατο "Βλαξ" για την παράθεση του ωραίου αυτού ποιήματος και του αφιερώνω σε ανταπόδοση το άσμα.
Για τον Γεώργιο Δροσίνη υπάρχει και η ενδιαφέρουσα ανάρτηση του εκλεκτού ιστολόγου Υπερνεφέλιου:
http://pyrron.blogspot.com/2009/12/blog-post_09.html
ΧΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα,
και θα ζούμε μήνες, χρόνους χωρισμένοι,
άφησε να πάρω κάτι από σένα,
γαλανή πατρίδα, πολυαγαπημένη
άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω,
για την κάθε λύπη, κάθε τι κακό,
φυλαχτό απ’ αρρώστια, φυλαχτό από Χάρο,
μόνον λίγο χώμα, χώμα ελληνικό!
Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι,
Χώμα βαφτισμένο με βροχή του Μάη,
Χώμα μυρισμένο απ’ το καλοκαίρι,
Χώμα ευλογημένο, χώμα που γεννάει
μόνο με της Πούλιας την ουράνια χάρη,
μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά,
το μοσχάτο κλίμα, το ξανθό σιτάρι,
τη χλωρή τη δάφνη, την πικρή ελιά!
Χώμα τιμημένο, πόχουν ανασκάψει
για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα,
χώμα δοξασμένο, πόχουν ροδοβάψει
αίματα στο Σούλι και στο Μαραθώνα,
χώμα πόχει θάψει λέιψαν ΄αγιασμένα
απ’ το Μεσολόγγι κι από τα Ψαρά,
χώμα που θα φέρνη στον μικρόν εμένα
θάρρος ,περηφάνια, δόξα και χαρά!
Θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια
κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλη
από σε θα παίρνει δύναμη, βοήθεια,
μην την ξεπλανέσουν άλλα ξένα κάλλη
Η δική σου χάρη θα με δυναμώνει
κι όπου κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ,
συ θε να μου δίνης μια λαχτάρα μόνη:
πότε στην Ελλάδα πίσω θε ναρθώ!
Κι αν το ριζικό μου- έρημο και μαύρο-
μου γραψε να φύγω και να μη γυρίσω,
το στερνό συχώριο εις εσένα θάβρω,
το στερνό φιλί μου θε να σου χαρίσω!
‘Έτσι, κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω,
και το ξένο μνήμα θάναι πιο γλυκό
σα θαφτής μαζί μου, στην καρδιά μου επάνω,
Χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό.
Γεώργιος Δροσίνης
Ποιητής -Ακαδημαΐκός
1859-1951
5 σχόλια:
Αγαπητέ Διονύση (αν δεν κάνω λάθος στο όνομα),
Ήταν πολύ συγκινητική η αφιέρωσή σου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό το δώρο γενεθλίων. Αύριο κατά σύμπτωση είναι τα γενέθλιά μου...
Μόνο , καλό θα ήταν να μην αναφέρεσαι στην υποτιθέμενη "εξυπνάδα μου" -θα σε παρεξηγήσουν.
Δυστυχώς αν και συγκινούμαι από την μουσική, είναι ένα πεδίο που δεν το κατέχω καθόλου και δεν ξέρω αν θα φανώ άστοχος λέγοντας πως μου θύμισε η μελοποίησή σου κάτι από Κώστα Χατζή, τον οποίον άκουγα παλιά με μεγάλη ευχαρίστηση. Είμαι ας πούμε "εκ γενετής" άμουσος σε σημείο που μου φαίνεται ακατόρθωτο το να παίζει κανείς οποιοδήποτε μουσικό όργανο.
Πέρα όμως από την αφιέρωση, μήπως ήταν καλό να τελειοποιούσες την μελοποίηση και να την ηχογραφούσες; Είναι βέβαια μεγάλο το ποίημα και ίσως δεν γίνεται όλο ένα τραγούδι.
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την ευχάριστη αυτή έκπληξη.
Να'σαι καλά.
Αγαπητέ "Βλαξ",
Σου εύχομαι από καρδιάς χρόνια πολλά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που η αφιέρωση μου σε ευχαρίστησε.
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου στις Ανιχνεύσεις.
Γειά σου Μποτίλια (θα μείνω με το όνομα του πολέμου...)
Έχω άλλο τίτλο για την υδατογραφία σου, αλλά θα σου πω στις 30 Μαρτίου, λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα.
@ αμμοδύτης
Αδημονώ να κουμπαριάσουμε, έστω και εικαστικώς με βαπτίσεις χαράματα ώρα.
Φίλε μου Διονύση, σε απόλαυσα και σε καλησπερίζω. Πάντα όπως σε ξέρω. CF
Δημοσίευση σχολίου