13 Μαρτίου, 2009

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΙΔΕΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΘΕΜΑ


Ο φίλος Σπύρος, ένας από τους πλέον δόκιμους συνσχολιαστές στο ANTINEWS (με την επωνυμία "spyros"), τίμησε την προηγούμενη ανάρτηση με ένα σχόλιο, που συμβάλει πολύ παραγωγικά στην προβληματική, που πρόσφατα ξεκινήσαμε εδώ, για ένα επαναπροσδιορισμό της επαναστατικής προοπτικής. Δείχνοντας, ότι όσο και εάν οξειδωθεί αυτή η έννοια από το χρόνο, παραμένει πάντοτε ζωντανή και επίκαιρη, αναμένοντας την δημιουργική της αναζωογόνηση, από αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε βαθύ στοχασμό της καθημερινής ζωής, ούτως ώστε να μπορέσει να αποτελέσει βάση για έμπνευση και ανάπτυξη δραστηριοτήτων.
Ευχαριστώ θερμά το Σπύρο για την πολύτιμη συμβολή του.

Το σχόλιο που έκανε ο φίλος (Α)θανάσης στην προπροηγούμενη ανάρτηση, αν και συντομότερο όσο αφορά την έκταση, είναι βαθύτατα πρωτότυπο και - με βάση την αφετηρία που έχει εδώ τεθεί - καθόλα αξιόλογο. Δεν επιχείρησα να δώσω την άποψή μου επ ' αυτού στα πλαίσια των σχολίων, γιατί νομίζω ότι αξίζει μια πιο εκτενή αναφορά το ζήτημα που τέθηκε, στην προσεχή ανάπτυξη του θέματος. Ευχαριστώ θερμά και τον φίλο (Α)θανάση.

Στη συνέχεια ακολουθεί το σχόλιο του Σπύρου:

Συμφωνώ ότι είναι επιτακτική η ανάγκη ρεαλιστικής ανασκόπησης των επαναστατικών θεωριών. Η επικαιρότητά τους έχει παρέλθει και γι’αυτό σήμερα δείχνουν –περισσότερο από ποτέ- μη ρεαλιστικές. Δεν παύουν φυσικά να αποτελούν θεωρητικές πλατφόρμες, με πολύ χρήσιμα στοιχεία. Η πρακτικής τους αξία όμως –έτσι όπως διατυπώθηκαν τότε- είναι σήμερα σχεδόν μηδενική.

Μια πιο λεπτομερής ματιά στη φυσιολογία των θεωριών αυτών, μας δείχνει τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που τις διαμόρφωσαν. Θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι οι θεωρίες αυτές δεν επηρεάστηκαν από τις κρατούσες τότε πολιτικό-οικονομικές περιστάσεις. Και μιλώντας για επαναστατικές θεωρίες, πάμε αναπόφευκτα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όπου θα βρούμε την απαρχή των σημαντικότερων εξ αυτών. Μια εποχή με κάποιες σατανικές ομοιότητες με τη σημερινή, όπου η εκβιομηχάνιση της Ευρώπης και η άκρατη φιλελευθεροποίηση, δημιούργησε το υπόβαθρο –σαν αντιστάθμισμα όλων αυτών- της γέννησης των επαναστατικών θεωριών. Με μια κάπως αυθαίρετη όσο και αναγκαία απλούστευση, θα μπορούσαμε, χωρίς να διαπράξουμε σοβαρό σφάλμα, να θεωρήσουμε τον μαρξισμό σαν αφετηρία των επαναστατικών ιδεών της εποχής. Δεν υπήρξε πιο καταλυτική θεωρητική βάση από τις ιδέες του Μαρξ, που λίγο ως πολύ επηρέασαν όλες τις σχετικές θεωρίες. Εκεί λοιπόν θα υπάρξει μια βασική διαφοροποίηση των επαναστατικών θεωριών σε ¨αναρχικές¨ και ρεπουμπλικανικές. Ο διαχωρισμός αυτός αν και εκ πρώτης όψης φαντάζει ιδεολογικός, ήταν στην ουσία καθαρά κοινωνικός. Κοινωνικός από την άποψη ότι η εκάστοτε κοινωνία –αρχικά προσδιοριζόμενη γεωγραφικά και έπειτα εθνικά- υιοθετούσε το ¨μοντέλο¨ που ανταποκρίνονταν καλύτερα στις καταβολές της.

Έτσι στην Αγγλία και τη Γερμανία με πιο εδραιωμένο το κοινοβουλευτικό κεκτημένο –πολύ περισσότερο στην Αγγλία και αρκετά ισχυρό αν και νεοφανές στη Γερμανία-, οι θεωρίες που επικράτησαν ήταν ρεπουμπλικανικού χαρακτήρα –ο όρος αν και όχι απόλυτα ακριβής μου φαίνεται λιγότερο αδόκιμος από το ¨κοινοβουλευτικού¨. Στις χώρες αυτές, εμφανίζεται η ανάγκη της κατάληψης της εξουσίας από ένα σοσιαλιστικών προδιαγραφών κόμμα, που είτε θα εγκαθίδρυε την ¨δικτατορία του προλεταριάτου¨ (Γερμανία), ή θα συνέχιζε την εξουσιαστική διαδικασία με νέους όρους (Αγγλία). Βλέπουμε λοιπόν τις έννοιες ¨κόμμα¨ και ¨εξουσία¨ να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο κι αυτό ήταν απόλυτα ρεαλιστικό, με τις συνθήκες που επικρατούσαν στα κράτη αυτά.

Στον αντίποδα –και πάντα σε αναλογία με τις εσωτερικές δομές του κάθε κράτους- στη Γαλλία λόγω της ελλιπής κοινοβουλευτικής εμπειρίας και μερικής μόνο βιομηχανοποίησης της –ήταν ακόμα μια αγροτική χώρα με μερικά και διασκορπισμένα ανά την επικράτεια μικρά βιομηχανικά κέντρα- ο Προυτόν και αργότερα ο Μπλάνκι κινήθηκαν στην κατεύθυνση των μικρών συνεργαζόμενων συντεχνιών που ήδη υπήρχαν, χωρίς κεντρική εξουσία και χωρίς ένα οργανωμένο σοσιαλιστικό κόμμα. Στη Ρωσία, η παντελής έλλειψη κοινοβουλευτικού βίου, ώθησε τον Μπακούνιν σε ένα φεντεραλιστικό σύστημα χαλαρής ένωσης ανεξάρτητων ομάδων, με απώτερο σκοπό την κατάργηση ή έστω τον περιορισμό στο ελάχιστο της κεντρικής εξουσίας και την υπαγωγή των μέσων παραγωγής στον έλεγχο των εργατών. Στη συνέχεια βέβαια με την καθιέρωση του κοινοβουλευτισμού στη Γαλλία, θα επικρατήσει ο Ζορές με σαφώς ρεπουμπλικανικό –τύπου Αγγλίας- σχήμα. Ακόμα και στη Ρωσία μετά την επανάσταση του 1905 –πρώτο υποτυπώδες σύνταγμα και Δούμα- εμφανίζεται ο Λένιν κι αυτός με γερμανικού τύπου μαρξιστικές ιδέες.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι ιδέες γενικά που επικράτησαν, έπρεπε να έχουν κοινωνική αντιστοιχία και μάλιστα να μπορούν να προσαρμόζονται, ανάλογα με τις επιρροές που δέχονταν οι πλατιές μάζες από τη μετεξέλιξη των κοινωνιών τους. Με αυτή την αρχή θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε ρεαλιστικά μια σημερινή επαναστατική πρόταση. Η δεκτικότητα των κοινωνιών στις επαναστατικές ιδέες, έχει ένα συντελεστή ανοχής που διαμορφώνεται –κατά τη γνώμη μου- περισσότερο από πρακτικές παραμέτρους της ζωής του και λιγότερο από ιδεοληψίες.

Περιορίστηκα επίτηδες χρονικά στην περίοδο αυτή, καθώς όπως προείπα βλέπω κάποιες σοβαρές ομοιότητες με το –ευρωπαϊκό, αλλά και το ελληνικό ειδικότερα- σήμερα, τηρουμένων βέβαια κάποιων αντικειμενικών αναλογιών. Η δε αναφορά μου μόνο σε συγκεκριμένες χώρες είναι για θέμα οικονομίας και μόνο, καθώς θεωρώ τα παραδείγματα ενδεικτικά.

Σπύρος.


Θα ήθελα να προτείνω στους φίλους επισκέπτες, που βρίσκουν την ανάπτυξη αυτής της προβληματικής ενδιαφέρουσα, εάν θέλουν να κατεβάσουν ατελώς από την διεύθυνση http://www.black-tracker.gr/index.php τα βιβλία του Κορνήλιου Καστοριάδη "Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" και "Σταυροδρόμια του Λαβύρινθου", που θα μας απασχολίσουν στα πλαίσια ανάπτυξης του θέματος προσεχώς.

Στην σελίδα αυτή προσφέρεται πληθώρα βιβλίων, που σχετίζονται με την προβληματική της κοινωνικής ανατροπής. Θέλω να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου και την ευγνωμοσύνη μου στους φιλόπονους εργάτες της προοδευτικής ζύμωσης, που έστησαν και λειτουργούν αυτή τη σελίδα, που αποτελεί μεγάλη προσφορά. Νομίζω ότι και τα βιβλία του Μισέλ Φουκώ, που προσφέρει για κατέβασμα η σελίδα, είναι επίσησς σημαντικά, για την υπό ανάπτυξη προβληματική.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μποτίλια, συγχαρητήρια για το ιστολόγιό σου και για τα σχόλιά σου στα Αντινέα, που παρακολουθώ από τον περασμένο Αύγουστο. Γι' αυτό θα ήθελα να σε "κατευθύνω" στο ακόλουθο σάιτ το οποίο νομίζω θα σου κεντρίσει την προσοχή αφού ο συγγραφέας του γράφει εξίσου αινιγματικά και πλούσια με εσένα. Η γνώση δεν έρχεται στο πιάτο, αλλά ψάχνοντας και γυμνάζοντας την λογική μας. Ξεκίνα από εδώ,
http://www.cybertroll.com//index74bc.html?page_id=558

Στο τέλος της σελίδας, έχει και άλλες παραπομπές. Ο Reinhardt έχει κινήσει αρκετά το ενδιαφέρον, ώστε να υπάρχουν φόρουμ "αποκρυπτογράφησης", όπως στο

http://www.abovetopsecret.com/forum/thread395831/pg4

Ιδιαίτερα δες για την οργάνωση Legatus.

Επίσης, μιας και ασχολείσαι με την αστρολογία και την ψυχολογία, υποθέτω θα γνωρίζεις για τον Michael Tsarion,

http://video.google.com/videoplay?docid=-8545585184878490822

Θα ήθελα να έρθουμε σε επαφή.

venceremos,
Spyrmann

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Spyrmann:

Είμαι ευγνώμων για τα καλά σου λόγια και τις παραπομπές σου, που θα μελετήσω το συντομότερο δυνατόν.
Επ' ευκαιρία θα ήθελω να εκφράσω και την ευγνωμοσύνη μου στον Φάκτορα, που συνέβαλε με την προβολή της περιθωριακής αυτής σελιδούλας, να αποκτήσει αυτή μια μικρή απήχηση σε ιδιαίτερα αξιόλογα πρόσωπα.
Για επαφή επάρχει το μέιλ: botiliastopelagos@gmail.com
Εάν επιθυμείς όμως, μπορώ να αναφέρω εδώ και αριθμό τηλεφώνου.
Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την επικοινωνία και με αυτή την έννοια σε ευχαριστώ εγκάρδια εκ των προτέρων.

Να είσαι καλά.

αμμοδύτης είπε...

φίλε μποτίλια,

φοβάμαι ότι η φάση στην οποία μπαίνει ο πλανήτης είναι απρόβλεπτη και ασταθής. Η ανέχεια, η δυσαρέσκεια, και η επιστροφή σε προηγούμενες καταστάσεις "βιωτικού επιπέδου" για μεγάλες ομάδες κόσμου, στον "δυτικό" "πολιτισμένο" κόσμο εννοώ θα δημιουργήσει αναπόφευκτα τριβές. Παράδειγμα, μόνο, είναι η εγκληματικότητα. Ακόμα και εκτός ελέγχου η "εγκληματικότητα" δεν είναι επανάσταση. Η επανάσταση είναι συνέπεια εξαθλίωσης από την μια και ύπαρξης οράματος από την άλλη. Την εξαθλίωση την απεύχομαι, όσο για όραμα, δεν ξέρω τι βλέπεις εσύ εκεί που είσαι, εγώ μάλλον μιζέρια και φτωχοκακομοιριά βλέπω...

Ο νοών...νοείτω είπε...

Φίλε αμμοδύτη,
Όταν σε όλη μας τη ζωή είμαστε απροετοίμαστοι για αυτά που θα γίνουν τότε μόνον είμαστς έρμεα και βιώνουμε εξαθλίωση. Όταν χτίζουμε την ζωή μας με υλικά αγαθά και αφήνουμε το πνεύμα άδειο τότε νομοτελειακά θα υποβιβάσουμε και το επίπεδο ζωής.
Το όραμα το βλέπεις με τα μάτια της ψυχής μόνον εάν το αποζητάς.
Η μιζέρια και η φτωχοκακομοιριά θα πρέπει να γίνει το εφαλτήριο για να αναζητήσουμε αλλού την αισιοδοξία και την ομορφιά.

αμμοδύτης είπε...

χμμμ... αισθάνεσαι ότι οι γείτονές σου ή τα παιδιά απέναντι είχαν προετοιμαστεί για το τι συμβαίνει αυτές τις μέρες (ή από τον περασμένο Σεπτέμβριο;)

Ο νοών...νοείτω είπε...

Σίγουρα όχι.
Μα αυτό είναι το ζητούμενο και για αυτό γράφω.
Πως δεν θα βρεθούν ξανά απροετοίμαστοι. Πως ψάχνοντας με διαφορετικά κριτήρια ακόμα και για τα απλά τα καθημερινά, θα καθορίζουν αυτοί σε βάθος χρόνου αυτα που θα συμβούν, και όχι όλοι οι άλλοι.
Αλλά επειδή, ίσως να γυρίσεις να μου υποδείξεις, το ουτοπικό των γραφόμενών μου θα σου πω ότι επιτυχία θα είναι, ακόμα και εάν δεν καταφέρουν να τα αλλάξουν, να μην πιαστούν απροετοίμαστοι ψυχικά.