ΤΟ ΤΕΛΑΙΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Πριν μερικές ημέρες μας άφησε ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ, η σύμφωνα με τα παπίρια, που για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στερήθηκε από την αυθαιρεσία του κράτους, ο Γιώργος Σ., περνώντας στο στερνό του σαλπάρισμα το κατώφλι του θανάτου.
Η Χούντα του είχε στερήσει το διαβατήριο στις αρχές της δεκαετίας του 70. Απομονωμένος και εγκαταλειμμένος από θεούς και δαίμονες, χωρίς άδεια εργασίας και παραμονής ο Οδυσσέας και χωρίς πόρους ζωής, αναγκάστηκε να προβεί σε κάποιο μικρό γιουρούσι σε βάρος γερμανικού σούπερ μάρκετ για να μη λιμοκτονήσει. Αυτό του κόστισε μια καταδίκη απέλασης από το Βερολίνο, που τον συνόδευε για περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Όταν πρωτοήρθα στο Βερολίνο τον συνάντησα στη φοιτητική λέσχη τυχαία και με ρώτησε αν "μου περισσεύει καμία άδεια εργασίας". Του δάνεισα τότε την κάρτα απασχόλησης του φοιτητικού γραφείου και γίναμε φίλοι.
Τον θυμάμαι κάποιες νύχτες που πήδαγε από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα της φοιτητικής εστίας για να αποφύγει τον έλεγχο της αστυνομίας.
Πάμπολλες φορές απελάθηκε και πάμπολλες επέστρεψε περνώντας ποδαράτα από τις Άλπεις ή από άλλες περιοχές που δεν πάτησε πόδι ανθρώπου. Κάποιες φορές χρειάστηκε να παρέμβω στα κρατητήρια απελάσεων, είτε ως διπλωματικός υπάλληλος, είτε ως μέλος των υπηρεσιών ξένης υπερδύναμης, για να απολυθεί.
Ο Οδυσσέας σπούδασε οικονομικά, αλλά την κύρια δραστηριότητα του επένδυσε στη δημοσιογραφία, για να καταγγείλει την περίπτωση του, καθώς και αυτή του κάθε αναξιοπαθούντα, που έγινε θύμα της αυθαιρεσίας των γερμανικών υπηρεσιών. Υπήρξε ανταποκριτής των βασικότερων ελληνόφωνων εφημερίδων της Αμερικής και της Αυστραλίας. Συχνά δημοσιεύτηκαν άρθρα του στον Ελλαδικό ημερήσιο τύπο, που αφορούσαν την δραστηριότητα ανθελληνικών κυκλωμάτων στην Γερμανία. Σημαντική ήταν η προσφορά του στην κίνηση που δημιουργήθηκε το 1983 για την απελευθέρωση από τη φυλακή του συμπατριώτη ΜΚ., που είχε συλληφθεί στη διαδήλωση που έγινε ενάντια στην επίσκεψη του Ρήγκαν στο Βερολίνο. Γνώστης του θέματος για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων, στάθηκε η ψυχή των δραστηριοτήτων που αναπτύχθηκαν στο Βερολίνο.
Ο Οδυσσέας υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των γερουσιαστών εσωτερικών του Βερολίνου, κύρια κατά τη διάρκεια πολλών συνεντεύξεων τύπου. Κατάφερε μάλιστα να φέρει σε πλήρη αμηχανία και κάποιον Καγκελάριο, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Είχε αναπτύξει, εβρισκόμενος υπό συνεχή καταδίωξη, μια δική του μέθοδο επιβίωσης. Κάποτε, που έτυχε να λείπουν τα ψιλά και στους δυό μας, με κάλεσε για φαγητό σε μια δεξίωση, που έδωσε το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών. Φορώντας τον μεγαλόσταυρο του ομοσπονδιακού τάγματος τιμής, οι φύλακες του έκαναν τεμενάδες, όταν μπαίναμε μέσα. Αφού αδειάσαμε τους μπουφέδες τον ρώτησα που βρήκε το παράσημο. Μου απάντησε ότι αυτό φτιάχνεται εύκολα με λίγο χρυσόχαρτο και ένα κόκκινο μαρκαδόρο.
Η ιστορία των μεταναστών στην τραχιά Γερμανία είναι μακρυά. Μια ιστορία που κανείς δεν έγραψε για τους περιφρονημένους "περιπλανώμενους, δυστυχισμένους, μακρυά από της μάνας τους την αγκαλιά". Στον Οδυσσέα ανήκει ένα από τα πλέον ανθρώπινα κεφάλαια αυτής της άγραφης, αλλά πικρής ιστορίας.
Γεννημένος στο ζώδιο του Σκορπιού, άφησε αυτόν τον κόσμο, καθώς ο ήλιος σεργιανούσε στον ίδιο αστερισμό, πραγματώνοντας την ποιότητα που η αστρολογία του αποδίδει: Τον αγώνα ενάντια στο θάνατο.
Φίλε σου απευθύνουμε το στερνό ασπασμό αγναντεύοντας μαζί σου την αιώνια Ιθάκη.
Εκεί κανείς δε θα σου ζητήσει άδεια παραμονής.