22 Οκτωβρίου, 2021

ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΜΠΗΣ


1. Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ

   Κατώφλι είναι το πάτωμα τής εισόδου, που χωρίζει ένα χώρο από ένα άλλον. Πρόκειται για το πάτημα τού περάσματος από μια περιοχή στην ακόλουθη. Το μέρος, που ενώ εγκαταλείψαμε την προηγούμενη, δεν έχουμε εισέλθει στην επόμενη διαδικασία. Όταν το κατώφλι αφορά την μετάβαση σε κάτι ριζικά διαφορετικό, αποτελεί σημείο καμπής, που σπάει την αδράνεια τής συνήθειας και χαρακτηρίζεται από άγχος. Η πρόκληση μιας απότομης ανάγκης για μεγάλη προσαρμογή μπορεί να είναι παγίδα ή ευκαιρία. Σε κάθε περίπτωση όμως ανατρέπει την εφησύχαση, καταργώντας το δόγμα “οι άλλοι έχουν δίκιο και εγώ την ησυχία μου”. Η ανάληψη ουσιαστικής ευθύνης είναι συνυφασμένη με διακινδύνευση, γι αυτό η συγκρότησή μας μέσα στο μάτριξ έχει διαποτιστεί από ενδόμυχη τάση, άσχετα από την βαθμίδα τής κλίμακας που βρισκόμαστε, να μεταθέτουμε την τελική ευθύνη σε “αρμόδιους”. Αυτούς δηλαδή, που έχουν γαλουχηθεί και παρασκευαστεί να αναλαμβάνουν τον ρόλο τής μαριονέτας, που το παίζει κουμάντο. Μονίμως με το αζημίωτο και το ατιμώρητο. Ακόμη και στην περίπτωση, που θεωρούμε, ότι είναι αναγκαία η ανατροπή αυτού που εννοούμε ως σύστημα, τότε προστρέχουμε να συνδράμουμε και να ενταχθούμε σε οργανισμούς, που διέπονται από δόγματα και ελέγχονται και καθορίζονται από ηγεσίες. Βεβαίως υποτίθεται, ότι μάς παρέχεται η δυνατότητα να συνδιαμορφώσουμε σε πλαίσια δημοκρατικών διαδικασιών τα καθέκαστα. Ή όπως αλλιώς αυτό αποκαλείται: “Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”. Δηλαδή κάποιοι μάς ξεσκίζουν, μάς ρημάζουν το σπίτι και την ζωή, αλλά εμείς διατηρούμε απεριόριστο το δικαίωμα να μην τούς ξαναψηφίσουμε. Ή όπως αυτό πλασάρεται: “Η εξουσία τιμωρείται με τις εκλογές”. Εκτός και εάν τα διαπραχθέντα εγκλήματα ξεπερνούν κάποια τάξη μεγέθους, οπότε μερικοί αναλώσιμοι καταλήγουν στην φυλακή, για να δρομολογηθούν οι ακόμη πιο επιζήμιοι, μέσα στο κλίμα “δικαίωσης τού λαϊκού φρονήματος”, που επέφερε η στημένη ποινικοποίηση. Και όταν φθαρούν και οι επόμενοι, τότε εφαρμόζεται ως γνωστόν με την καλπονοθεία το “Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει”. 

    Εξ άλλου είναι αδύνατον να εντοπίσουμε αυτούς, που κινούν πραγματικά τα νήματα. Η εξουσία έχει την δομή μιας ματριόσκας, εκείνης της ξύλινης κούκλας, που όσο περισσότερο την ανοίγουμε, μέσα συναντάμε την επόμενη. Ακόμη και αυτοί που επιμένουν να ερευνούν, δεν μπορούν παρά να σταματήσουν στο όριο που ορθώνουν οι όρκοι απόλυτης σιδηράς σιωπής, που εφαρμόζουν τα μυητικά τάγματα και η απαράβατη σιωπή, που απαιτούν οι λέσχες τών υψηλά ισταμένων "ταγών". Το σύστημα είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο, που φτάνοντας στην τελευταία κούκλα, ενώ γνωρίζουμε, ότι αυτή δεν ανοίγει, είναι προφανές, ότι περιέχει ακόμη ένα σωρό άλλες κούκλες. Και στο κέντρο της εδρεύει το ανώτατο κύκλωμα, που απεργάζεται το λεγόμενο μάστερ πλαν. Βεβαίως ορθά διακήρυξε ο Μέγας Αλέξανδρος, το “Ότι δεν λύεται, κόπτεται”. Όμως το μαχαίρι, που διαθέτει ο κάθε τυχαίος πολίτης, είναι το τραπεζομάχαιρο για να κόβει τα ψίχουλα, που τού πετάει, ή τού παρέχει το σύστημα, σύμφωνα με τον βαθμό που αυτός εντάσσεται σε αυτό. Πλην όμως, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι, “τυχαίοι πολίτες” και δεν είναι όλοι και πάντοτε ενσωματώσιμοι, παρά την αντίστοιχη δοξασία, που με κάθε δυνατό τρόπο τρόπο προσπαθεί να υποβάλει ο ισχύον κοινωνικός μύθος. Και εκεί είναι που στραβώνει η δουλειά, όταν το ξύλο τής ματριόσκας αισθάνεται την θέρμη μπροστά στο μαγκάλι. 

    Με μια σειρά περισσότερων αναρτήσεων κατέθεσα τις εκτιμήσεις μου, σχετικά με την ιστορική πορεία τής συγκρότησης μιας ομοταξίας αντιδυνάμεων, που συγκεράζουν σήμερα τις προσπάθειές τους για την ανατροπή τού πυρήνα, που συστηματικά και οργανωμένα εδώ και χιλιετίες αναπαράγουν το ισχύον σύστημα. Αυτός ο πυρήνας έχει ιερατική υφή, επενεργώντας και αναπαράγοντας σε συνθήκες αυστηρής μυστικότητας την κρόνια λατρεία. Η επιλογή τού κρόνου ως κεντρικού συμβόλου αυτής τής λατρείας γίνεται στην βάση τής εκμετάλλευσης των ενεργειών - ιδιοτήτων αυτού τού συμβόλου, που αφορούν την συντήρηση και την διατήρηση. Αυτές οι ενέργειες δεν είναι αφ' εαυτού αρνητικές ή φαύλες, δεδομένου, ότι κάθε τι που υφίσταται έχει ανάγκη τής συντήρησης, ώστε να εξακολουθεί να υπάρχει. Αυτοί, που κρύβονται πίσω από αυτήν την λατρεία, είναι οι εκπεσόντες δαίμονες, τούς οποίους έχω χαρακτηρίσει ως "μη οντότητες", ή "μη όντα". Αυτός ο προσδιορισμός εδράζεται στην θεολογική πραγματεία τού Αγίου Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου, που τιτλοφορείται "Περί Θείων Ονομάτων". Σε αυτήν εξηγεί ο Άγιος, ότι το ων, η ούσα και το ον, αποτελούν από γραμματική σκοπιά μετοχές τού ρήματος "ειμί". Η μετοχή όμως στο είναι, δηλαδή στην ύπαρξη, συνιστά προϊόν τής Αγαπητικής Θείας Ενέργειας. Κατά συνέπεια, η άρνηση τής μετοχής στην Αγάπη, ως Θείος Τόπος και Τρόπος Υπάρξεως, έχει ως συνέπεια την κατάργηση τής μετοχής στο "ειμί", συνιστά δηλαδή εκούσιο αποκλεισμό από την ύπαρξη. Θα μπορούσε βέβαια να αντιτάξει κάποιος στην συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, ότι οι εκπεσόντες, όχι μόνον υπάρχουν μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά παραυπάρχουν, στον βαθμό μάλιστα, που αυτοί καθορίζουν την διαμόρφωση τού μάτριξ, πρώτα και κύρια μέσω τού κρόνιου ιερατείου, καθώς και τον εγκλωβισμό των ανθρώπων μέσα σε αυτό.

    Η συγκεκριμένη αντίρρηση μπορεί μεν να έχει μια ρεαλιστικά αφετηρία, πλην όμως είναι και αυτή εγκλωβισμένη στην λογική που υποβάλει το μάτριξ. Διότι η ύπαρξη έχει σημείο εκκίνησης την Κοσμογονία και τέλος, δηλαδή στόχο και σκοπό, την Εσχατολογία. Η όποια ιστορία είναι μια διαδικασία, που τείνεται μεταξύ των δυο αυτών ορίων. Γι αυτόν τον λόγο η Εσχατολογία τής Πίστεως, υπέχει – πάντοτε συμφώνως προς τις εκτιμήσεις μου – απροσπέλαστο δεδομένο για την κατανόηση τής ιστορίας. Διότι η ιστορία, για ένα άνθρωπο που εμφορείται από Πίστη, δεν είναι μια απλή αλληλοδιαδοχή τυχαίων γεγονότων, που προκύπτουν συγκυριακά, ή όπως διατύπωσε ο Pierre Simon Laplace με την θεωρία τού “κοσμικού ωρολογίου” μια μηχανιστική διαδοχή καταστάσεων και γεγονότων, που εάν γνωρίζουμε τις αρχικές συνθήκες και τούς φυσικούς νόμους επ' ακριβώς, είμαστε σε θέση ανά πάσα στιγμή να προβλέψουμε την διαμόρφωσή της, αλλά και ούτε προϊόν τής σύγκρουσης κοινωνικών τάξεων, που οδηγεί νομοτελειακά από μια κατώτερη μορφή οργάνωσης τής οικονομίας και τής κοινωνίας σε κάποια ανώτερη από την προηγούμενη, όπως διατείνεται η μαρξιστική θεώρηση. Γι όσους βλέπουν βαθύτερα, με τούς οφθαλμούς τής καρδιάς, που όπως διατείνεται ο Antoine Exupery στον “Μικρό Πρίγκηπα”, είναι αυτοί που επενεργούν την όραση τού αληθούς, η ιστορία είναι διαδικασία φανερώσεως τού Πνεύματος. Όχι όμως βάσει τού νοησιαρχικού κακέκτυπου, που διατύπωσε ο σκοταδιστής μέλος των "πεφωτισμένων" Gottfried von Hegel στην “Φιλοσοφία της Ιστορίας”, ότι η υποτιθέμενη κορωνίδα τού πνεύματος είναι γερμανική σκέψη. Για όσους πετούν την λάσπη από τα μάτια τους, το Ζωοποιόν Πνεύμα είναι ο Θείος Νους, ο οποίος προσδίδει Σωτηριολογικό Νόημα στην ιστορία, στα πλαίσια αυτού, που ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αποκαλεί “Ογδόη Ημέρα τής Δημιουργίας”. Η ιστορία υφίσταται για τον θρίαμβο τού Πνεύματος, δηλαδή την επικράτηση τού Ανθρώπου. Αυτό το γνωρίζουν οι εκπεσόντες, γνωρίζουν δηλαδή ότι είναι σε εσχατολογική βάση ξοφλημένοι. Γι αυτόν τον λόγο ακριβώς, με στόχο να επιμηκύνουν κατά το δυνατόν την μη ούσα “παρουσία” τους μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, επέλεξαν να θέσουν σε κίνηση το σύμβολο τού κρόνου. 

     Στην διαδικασία υποδούλωσης τών ανθρώπων οι κρόνιοι διαθέτουν μια σειρά σημαντικά πλεονεκτήματα.:

  • Είναι υποταγμένοι και καθοδηγούνται από μη οντότητες που έχουν διάρκεια ζωής πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των ανθρώπων. Αυτοί δεν καθίστανται αντιληπτοί από τις συνήθεις αντιληπτικές δυνατότητες των ανθρώπων. Εμφανίζονται μόνον κατά βούληση σε μυημένους, εφόσον αυτοί έχουν κάνει χρήση παραισθησιογόνων, όπως το ποτό υπό την ονομασία “εφιάλτης”, τού οποίου γινόταν χρήση σε αρχαία μυστηριακά δρώμενα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι κάποιοι φρόντισαν να αποδοθεί αυτό το όνομα στον κατ' εξοχήν προδότη. Η ετοιμολογία τού ονόματος αυτού, που παράγεται από το επί και άλτης, εικάζω ότι παραπέμπει σε άλμα, δηλαδή μετάβαση σε άλλη αντιληπτική κατάσταση. Άλλα παραισθησιογόνα ανάλογης χρήσης είναι η διμεθίλτρυπταμίνη (DMT) που αποτελεί και την ισχυρότερη ναρκωτική ουσία και το αδρενόχρωμα. Οι 4κπεσόντες διαθέτουν ισχυρότατη τεχνογνωσία, τμήματα τής οποίας μεταδίδουν σε βάση σκοπιμότητος με στόχο μόνιμα την επιβολή, την αποδόμηση και την καταστροφή των κοινωνιών στους κρόνιους. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο, που πραγματεύεται τον συσχετισμό μαγείας και επιστήμης είναι τού Lynn Thorndike το A History of Experimental Science and Magic“, που εκδόθηκε το 1923, όταν ακόμη εγράφοντο σοβαρές πραγματείες αναφορικά με θέματα που παραμένουν σκόπιμα καλυμμένα:

    https://archive.org/details/historyofmagicex00thor/page/132/mode/2up

  • Έχουν μια οργανωτική χρονική συνέχεια, στην βάση σκληρής συγκρότησης, που φθάνει ως την προϊστορία. Παρά την συχνή αλλαγή τόπου δράσης και την ποικιλόμορφη έκφανση των διαφόρων ταγμάτων, η κεντρική διοίκησή τους διεξάγεται από τούς εκπεσόντες και συνιστά πλανητικό κέντρο. Αυτή η αδιάκοπη οργανωτική συνέχεια ανοίγει δυνατότητα για πολύ μακροπρόθεσμους προγραμματισμούς, αρχειοθέτηση και μεταβίβαση γνώσεων, επεξεργασία και ανάπτυξη μεθόδων σε τρομερά μεγάλη χρονική διάρκεια με στόχο την ακραία βελτιστοποίηση, παγίωση δεδομένων σε εκπληκτικό βάθος χρόνου, ανάπτυξη μακροχρόνιων πρακτικών, που φέρνει τους μη μυημένους μπροστά σε πολύ σκληρά τετελεσμένα και την συσσώρευση αμύθητου πλούτου μέσω αδίστακτων πρακτικών. 

         Το τρίτο πλεονέκτημά τους είναι τα οι μηχανισμοί που χειρίζονται. Οι μηχανισμοί αυτοί, αν και κατά καιρούς προσαρμόζονται στις εξελίξεις εδράζονται ως στρατηγική επιλογή στο απώτερο παρελθόν, στηριζόμενοι στο φαινόμενο τής αδράνειας (υπό την φυσική έννοια, ως διατήρησης τής κινητικής κατάστασης) επενεργώντας την συνειδησιακή αδράνεια των κοινωνιών. Η συνεχής επανάληψη υποβαλλόμενων και επιβαλλόμενων μηνυμάτων, ενισχυόμενη από την τελετουργική κινητοποίηση συγκεκριμένων συμβόλων, διαμορφώνει στις κοινωνίες την αντίληψη περί αυτονόητου, που υποτίθεται ότι δεν επιδέχεται λογική αμφισβήτηση. Μέσω τής παρέμβασής τους και την στοχευμένη διοχέτευση πρακτόρων (διαδικασία “εισοδισμού”) σε πλείστες όσες θρησκευτικές κοινότητες και εξοντώνοντας από προσώπου γης θρησκείες που θεωρούν ασύμφορες, πλασάρουν την συνειδησιακή προπαρασκευή που επιλέγουν, ως απόλυτο θέσφατο, αλώνοντας το υποσυνείδητο των μαζών. Ανάγοντας τα ιερατεία τους την συγκεκριμένη προπαγάνδα σε υποτιθέμενο “θείο θέλημα” υπερφυσικών δυνάμεων, με τις οποίες κατ' ουδένα τρόπο υποτίθεται ότι μπορεί αναμετρηθούν οι ανθρώπινες δυνάμεις, διαστρεβλώνουν την έννοια τού ιερού, επιβάλλοντας στις κοινωνίες τελετουργικά δρώμενα, όπως συγκεκριμένους εορτασμούς και τελετές, που διαμορφώνουν την κοινωνική ζωή. Ελέγχοντας την κοινωνική οργάνωση, παρεμβαίνουν στην διαμόρφωση τού ψυχισμού των ανθρώπων από πολύ νεαρή ηλικία, σε φάση που διαμορφώνεται ακόμη πρωταρχικά η προσωπικότητα και η δεκτικότητα σε εξωτερικά ερεθίσματα είναι εντονότατη. Χαρακτηριστική είναι προς αυτή την κατεύθυνση η επιρροή των εκπαιδευτικών μηχανισμών που χειρίζεται το τάγμα των ιησουιτών, σε όλες τις περιοχές που επικρατεί, ή διαθέτει ισχυρές βάσεις, ο παπισμός. Δεν είναι μόνον η απόσπαση τού κοινωνικού πλούτου, η σε σημαντικό βαθμό (όχι όμως πλήρης) άλωση των θρησκειών από τα μέσα των θρησκειών, ο έλεγχος τής εκπαίδευσης, ο κατακερματισμός των κοινωνιών μέσω τού φατριασμού πολλαπλών κομμάτων, τα οποία εν πολλοίς ελέγχονται από ενιαίο κέντρο, ο κατακερματισμός τής οικουμένης μέσω τής πολύμορφης φυλετικής, θρησκευτικής και πολιτικοιδεολογικής αντιπαλότητας, που οι μηχανισμοί προπαγάνδας τους επιβάλουν. ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΜΕΣΟ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΒΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΚΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν διαστρεβλώσει σε ακραίο βαθμό την έννοια τού πατριωτισμού και την έννοια της πολεμικής αρετής. Αυτά τα δυο εστιάζονται στην προάσπιση τής ελευθερίας. Τουναντίον ο μιλιταρισμός λειτουργεί στην βάση τής διεκπεραίωσης άνωθεν εντολών με γνώμονα την απόλυτη πειθαρχία. Επειδή όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά το υλικό κίνητρο από μόνο του, δίπλα σε αυτό το δέλεαρ, τίθενται σε κίνηση η στρέβλωση τής έννοιας τού πατριωτισμού και της πολεμικής αρετής, ώστε οι ορδές των άνωθεν συγκροτημένων μακελάρηδων να εγκληματούν σα κατάσταση ιδεολογικής ύπνωσης. Οι επιθέσεις πχ. τού στρατού των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και στο Ιράκ έγιναν με το πρόσχημα τής “υπεράσπισης των αρχών τού ελευθέρου κόσμου”, την “προάσπιση ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ”, την “αποσόβηση τού κινδύνου από όπλα μαζικής καταστροφής, που κατείχαν αιμοσταγείς δικτάτορες”, την “προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και άλλες χονδροειδής προφάσεις. Κατά την διάρκεια τής φεουδαρχικής περιόδου, όταν ακόμη οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί νομιμοποίησης τού ψεύδους δεν ήσαν επαρκώς εξελιγμένοι, ετέθησαν σε κίνηση ΚΑΙ ΑΠΕΔΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ τα πλέον ηλίθια επιχειρήματα. Χαρακτηριστικά, ο φρειδερίκος Β΄ νοίκιαζε τον στρατό τής πρωσίας έναντι χρηματικής αμοιβής για διεξαγωγή πολέμων, που δεν είχαν καμία σχέση με το βασίλειό του και τα γερμανικά μόμολα θεωρούσαν τιμή τους να θυσιάσουν την ζωή τους για το όποιο όφελος τού αυτοκράτορα. Καθ' όλη την διάρκεια τής ιστορίας εκδηλώθηκε αμφισβήτηση και αντιπαλότητα με διάφορες μορφές στα κρόνια ιερατεία. Αυτά όμως κατάφερναν μονίμως να πνίγουν στο αίμα κάθε ανυπότακτη πρωτοβουλία. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι η ανθρώπινη ιστορία αποτελεί αποκλειστικά μια αιματοβαμμένη ιστορία τού σκότους. ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΥΠΟΘΑΛΨΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ. (Όπως πχ. Στην περίπτωση της εκτέλεσης τού Σωκράτους). Συχνά απειλήθηκε η συστημική Ματριόσκα από χέρια που βάσταγαν αναμμένα σπίρτα, ή πυρακτωμένους δαυλούς. Πώς όμως συνέβη εν έτει 2015 (με αρχή τής διαδικασίας στην Συρία) να τεθεί η εν λόγω κουκλάρα μπροστά στο μαγκάλι, εντός του οποίου πολύ σύντομα αυτή θα μετατραπεί άπαξ δια παντός σε στάχτη; 

     

    2. ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ  - ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

     

    Τα όσα προαναφέρονται για τους κρόνιους είναι λίγο πολύ γνωστό και δεν έχουν στόχο να πλατειάσω. Τα όσα προαναφέρονται για τους κρόνιους είναι λίγο πολύ γνωστöa και δεν έχουν στόχο να πλατειάσω. Η σύνοψη των πλεονεκτημάτων που διέπουν την δράση τους έγινε για να καταδειχθεί στην βάση τής λογικής συνέπειας, ποιες προϋποθέσεις είναι αναγκαίο να πληρούνται από μια σύγκλιση δυνάμεων, που θα μπορούσε να ανατρέψει την κυριαρχία, που αυτοί ασκούν σε επίπεδο εξουσίας. Αναμφίβολα αυτές οι δυνάμεις διαθέτουν εκ προοιμίου το ηθικό πλεονέκτημα. Πλην όμως στον πλανήτη που ζούμε ισχύουν δίπλα στους συμπαντικούς και φυσικοί νόμοι, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να καταργούνται αυτομάτως με ευχολόγια. Αυτή η διαπίστωση διόλου αποσκοπεί να μειώσει την δύναμη, που επενεργούν η προσευχή και η ενόραση. Πλην όμως, ότι λαμβάνει χώρα στα πνευματικά πεδία και στα πεδία πληροφορίας πρέπει μέσω συγκεκριμένης επαγωγής να διαχυθεί στην υλική χωροχρονική διάσταση, ώστε να πραγματοποιηθεί. Αυτό σημαίνει, ότι σε κάθε τομέα που εξασκούν πρακτικά εξουσία οι κρόνιοι, πρέπει να αντιπαρατεθούν αντίρροπες δυνάμεις, που να είναι εις θέσιν να δημιουργήσουν απτές καταστάσεις, που βήμα προς βήμα αναιρούν την κρόνια παρουσία και παρέμβαση. Αυτό ισχύει στην περίπτωση, που πράγματι αποδίδουμε στην ιστορία σωτηριολογικό νόημα, το οποίο αποκαλύπτεται και αναπτύσσεται με συγκεκριμένο τρόπο υλοποίησης στην πορεία τού χρόνου. Εάν ερμηνεύσουμε το σωτηριολογικό μήνυμα των θρησκειών με διαφορετικό τρόπο, ο οποίος ανάγει σε αχρονικές διαδικασίες, όπως στην περίπτωση τού Βουδισμού, που ευαγγελίζεται το εδώ και τώρα στην διαδικασία τού Φωτισμού με την δυνατότητα μιας ακαριαία απαλλαγής από το κάρμα, ή ερμηνεύσουμε τούς εικονισμούς τής Δευτέρας Παρουσίας, όπως αυτή περιγράφεται στην Αποκάλυψη τού Ιωάννου με φωτογραφικό τρόπο, παρακάμπτοντας την βαθιά μεν, αλλά με συγκεκριμένο τρόπο ερμηνεύσιμη, συμβολική της διάσταση, προσδίδοντάς στην Θεία Άνωθεν Παρέμβαση, απότομο, ξαφνικό και εν τέλει στιγμιαίο χαρακτήρα, τότε καταπίπτει πάσα προσπάθεια ιστορικής προσέγγισης αναφορικά με την διαδικασία αναίρεσης τού κακού. Ο Αη Γιάννης χαρακτηρίζει ως “μακάριους”, αυτούς που θα μπορέσουν να ανοίξουν το επτασφράγιστο βιβλίο τής Αποκαλύψεως, αυτούς δηλαδή που θα μπορέσουν να ερμηνεύσουν με απτό, κατανοητό και συγκεκριμένο τρόπο την κωδικοποιημένη με σύμβολα Προφητεία. Ο Ιησούς Χριστός αναφερόμενος στο μήνυμα των Ευαγγελίων αναφέρει: “Πολλοί κλητοί, ολίγοι όμως εκλεκτοί”. Και εάν το μήνυμα των Ευαγγελίων απευθύνεται σε πολλούς, μεταξύ των οποίων όμως λίγοι είναι εκλεκτοί, ο όρος “μακάριοι”, στούς πνευματικούς ώμους των οποίων εναποθέτει ο Ιωάννης την πρόκληση, αλλά και το καθήκον, τής ερμηνείας των συμβολισμών τής Αποκαλύψεως, αναβιβάζει τις προϋποθέσεις σε υπερθετικό βαθμό. Πλην όμως, ο όρος “μακάριοι” από γραμματικής σκοπιάς υπέχει πληθυντικού αριθμού. Άρα πρόκειται για προσδιορισμό, που δεν αφορά τελικά αποκλειστικά ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά ένα σύνολο Πιστών μελετητών τής προφητείας, η προσπάθεια των οποίων δεν είναι διόλου αναγκαίο να συμπίπτει χρονικά. Συμφώνως προς την φρόνησή μου (ή έστω έλλειψη φρόνησης, εφόσον επιθυμείτε) επί τού προκειμένου η προσδιορισμός ανάγει σε μια αλυσίδα Πιστών, που εμφορούμενοι από το Σωτηριολογικό Νόημα τής ιστορίας και μοχθούντες για την πραγματοποίησή του, σκύβουν με ευλάβεια, ταπεινότητα και αγνότητα διαθέσεων επάνω στο κείμενο τής Προφητείας, μεταδίδοντας ο ένας στον επόμενο τα όσα δυνήθηκε να ερμηνεύσει, ως σκυτάλη στην πορεία πλήρους ερμηνείας τού κειμένου, που δώρησε ο συγγράψας στην ανθρωπότητα ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΔΟΔΕΙΚΤΗ.

   Μέσα από ανάλογο πρίσμα, θεωρώ – όσο αυτό μού είναι δυνατό – επίσης την Μετάνοια και τον Φωτισμό ως διαδικασίες, που υπερβαίνουν την στιγμιαία εκδήλωση, αποτελώντας πρόκληση ζωής. Η μετουσίωση τού βίου είναι μια διαρκής ζύμωση. Όταν ερωτήθηκε ένας Ινδός Πατέρας, “πότε θα μπορούσε κάποιος να σταματήσει να προσεύχεται”, απάντησε ,“Όταν σύνολη η ζωή έχει μετατραπεί σε έκφανση προσευχής”. Αυτό είναι και το νόημα, κατά την γνώμη μου, τής παρουσίας τής ύπαρξης μέσα στον Κόσμο – κόσμημα. Πρόκειται για την Αποκάλυψη τής Χάριτος, ως εκδήλωση απροσπέλαστου Κάλλους, που δεν είναι δυνατόν να χωρέσει σε χρονικά πλαίσια. Με ανάλογο τρόπο αντιλαμβάνομαι και το Βουδιστικό "εδώ και τώρα". Πρόκειται για το σημείο εκκίνησης μιας Μεγάλης Πορείας.

    Αποδεχόμενος, λοιπόν, την Σωτηριολογική Διάσταση τής Ιστορίας, η οποία μέσα από αυτό το πρίσμα καθαγιάζεται ως Θείος Σχεδιασμός, αλλά με ταυτόχρονη συμμετοχή τού Ανθρώπου, δίπλα στον πρωταγωνιστικό ρόλο τού Πνεύματος, ας μού επιτραπεί να αναφερθώ στις αναγκαίες προϋποθέσεις, τις οποίες καλούνται να πληρούν οι Δυνάμεις, που θα αμφισβητήσουν διαχρονικά και σύντομα θα ανατρέψουν την κυριαρχία τού “άρχοντος τού κόσμου τούτου”, ως μια κυριαρχία, η οποία μπορεί μεν να εκδηλώνεται στα πλαίσια τής ιστορίας, αλλά στερείται ολοσχερώς εσχατολογικού υποβάθρου.

Αυτές οι προϋποθέσεις φρονώ ότι εστιάζονται στούς εξής τρεις τομείς:

  • Την εμπεριστατωμένη αποκάλυψη τής ύπαρξης, τής δομής και των σχεδιασμών των κρονίων. Είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί ένας εχθρός, που βρίσκεται καλυμμένος στο απυρόβλητο και διαδίδει συστηματικά παραπληροφόρηση σχετικά με ότι τον αφορά.

  • Την συγκρότηση ενός κεντρικού πυρήνα, που συνεργάζεται και συντονίζεται με άλλους πυρήνες, που λειτουργούν σε συνθήκες πλήρους εχεμύθειας, τελείως καλυμμένοι απέναντι στον κίνδυνο να γίνουν αντιληπτοί. Όταν οι αντίπαλοι δρουν σε απόλυτη συνωμοτική βάση, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν, εάν αυτοί που τους πολεμούν δεν εφαρμόζουν και αυτοί αυστηρά μέτρα απόκρυψης. Σε αυτήν την περίπτωση αποκτά ζωτική σημασία η εφαρμογή τής αρχής των πολεμικών τεχνών, που θεωρεί, ότι όταν κάποιος είναι ισχυρός αρμόζει να παρουσιάζεται προς τα έξω ως ανίσχυρος, καλλιεργόντας σκόπιμα μια ψευδή εικόνα τού δυναμικού που διαθέτει. Ο κεντρικός πυρήνας των δυνάμεων ανάσχεσης οφείλει να επεξεργασθεί ένα κατά το δυνατόν μακρόπνοο σχέδιο ανάσχεσης, με πλήρη μυστικότητα, υποβάλλοντας προς τα έξω την λανθασμένη εντύπωση, ότι η δράση, στον βαθμό που αυτή εκδηλώνεται με φανερό τρόπο, έχει τελείως διαφορετικές αφετηρίες και στοχεύσεις από τις πραγματικές. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί μια συνωμοσία με πλανητική εξάπλωση, που εξυφαίνεται στην διάρκεια χιλιετιών με σύντομο, πρόχειρο και ευκαιριακό τρόπο. Η συνεργασία των ομόθυμων δυνάμεων οφείλει στην συνέχεια να επεξεργαστεί και να θ8έσει βαθμηδόν σε πράξη ένα σχέδιο συντονισμού δραστηριοτήτων από κοινού, κατά το δυνατόν χωρίς να αποκαλύπτεται ο προϋπάρχον συντονισμός, προσδίδοντας σε κάθε μεμονωμένο βήμα την εντύπωση μεμονωμένης και μη συντονισμένης από κοινού ενέργειας. Ως επικάλυμμα μιας τέτοιας τακτικής είναι σκόπιμο να προβάλλονται πλασματικές αντιπαλότητες μεταξύ των συμβεβλημένων, ως προκάλυμμα τού συντονισμού τους.

  • Την απόκτηση σημαντικής επιρροής σε μηχανισμούς άσκησης φυσικής βίας, όπως οι στρατοί, οι μυστικές υπηρεσίες και τα σώματα ασφαλίας. Δεδομένου, ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με ευχολόγια η τεράστια στρατιωτική ισχύς και δύναμη πυρός, που έχουν συσσωρεύσει οι κρόνιοι με την ένταξη στις ορδές κρούσης που διαθέτουν επί πλέον κάθε μηχανισμού ρουφιάνων, ποινικού εγκλήματος και διαφθοράς. Αυτό το ζήτημα όμως χαρακτηρίζεται από μια άκρως ευαίσθητη πτυχή. Επειδή ο τελικός προγραμματισμός των κρονίων, όπως αυτός αποκαλύπτεται από την επιστολή από το 1871 του Albert Pike στον Mazzini απολήγει στην επιβολή μιας τρίτης παγκόσμιας σύρραξης, Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΟΠΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΡΟΝΙΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑ ΜΙΑ ΘΕΡΜΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ. Αυτό σημαίνει, ότι το ξεδόντιασμα των κρονίων πρέπει να γίνει με άκρα προσοχή, σταδιακά, βήμα προς βήμα, οδηγώντας τους βάσει ευφυών σχεδιασμών από παγίδα σε παγίδα. Ιδιαίτερα ευαίσθητη εκδηλώνεται η ανάγκη χειρισμού των αντιδράσεων των κρονίων, οι οποίοι δεν μπορούν να είναι εκ των προτέρων γνωστοί. Η φρόνιμη τακτική των αντιδυνάμεων πρέπει να εστιάζεται στην προσπάθεια να αντλήσουν οφέλη αυτοί από τις επιλογές τού εχθρού, οδηγώντας αυτές τις επιλογές σε επιβλαβείς ατραπούς για τον εχθρό. Οφείλουν να αποφεύγουν επισφαλείς κινήσεις, που χαρακτηρίζονται από βεβαιότητα και να μην διστάζουν να προβούν σε τακτικέ υποχωρήσεις στοχεύοντας σε μελλοντική αναδίπλωση. Άξονας τής στρατηγικής των αντιδυνάμεων είναι να περιέρχεται ο εχθρός ολοένα σε στριμώγματα, υποχρεώνοντάς των σε βεβιασμένες κινήσεις αντιπερισπασμού, που θα αποκαλύπτουν την πραγματική του δομή, τις μεθόδους και τις προθέσεις του. Η αποκάλυψη τής πραγματικής διάστασης ενός εχθρού στο ευρύ κοινό αποτελεί κεντρικό στρατηγικό στόχο, όταν αυτός έχει δράσει καλυμμένα επί πολλούς αιώνες. 

        Αναφορικά με τον κατάλογο που εξέθεσα προηγουμένως εγείρεται ένα εύλογο ερώτημα: Τελικά που έμεινε η δράση των λαών και των πολυάριθμων ευαισθητοποιημένων πολιτών, το πλήθος των οποίων συνεχώς αυξάνεται; Πρόκειται μήπως για κάποιον αμελητέο παράγοντα, ο ρόλος τού οποίου μπορεί να έχει μόνον περιθωριακό χαρακτήρα; Και μάλιστα στην τρέχουσα φάση, που οι κοινωνικές κινητοποιήσεις σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες χαρακτηρίζονται από πρωτόγνωρα πολυάριθμη συμμετοχή και αποφασιστική αγωνιστικότητα, παραλύοντας στην κυριολεξία μια σειρά τομείς, όπως μεγάλα εμπορικά λιμάνια και διαρρηγνύουν το μέτωπο των δυνάμεων καταστολής, μέσω τής συμπαράστασης κάποιου ικανού αριθμού αυτών που τα επανδρώνουν με τους διαμαρτυρόμενους πολίτες στις κινητοποιήσεις; Το ερώτημα αυτό ενώ είναι περισσότερο από εύλογο, χρήζει κατά την γνώμη μου ειδικού χειρισμού. Διότι η γενικής υφής άποψη, που επικρατεί σε πληθώρα καλών φίλων, αλλά και σε εκατομμύρια ανθρώπων καλής θελήσεως, ότι “μόνον στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να απελευθερωθούμε”, εάν παραμείνει αιωρούμενη ως γενικολογία, χωρίς να εξειδικευθεί με συγκεκριμένο ρεαλιστικό τρόπο σε δημιουργικά βάση, κινδυνεύει να παραμείνει σύνθημα χωρίς περιεχόμενο και ευσεβής πόθος χωρίς προοπτική εφαρμογής στην πράξη, παρά το ολοένα και περισσότερο διογκούμενο εύρος και βάθος των λαϊκών κινητοποιήσεων. 

   Κατ' αρχήν εάν εξετάσουμε τα μέχρι σήμερα ιστορικά πεπραγμένα, θα διαπιστώσουμε, ότι δεν υπάρχει κάποιο ιστορικό προηγούμενο να έχει απελευθερωθεί κάποιος λαός ιδίοις δυνάμεις. Πίσω από τα διάφορα επαναστατικά κινήματα πάντοτε κρυβόντουσαν διαφορετικές από την κοινωνία δυνάμεις, που δρούσαν στο όνομά της, επικαλούμενες τα δικά της συμφέρονται. Και στις περιπτώσεις επαναστατικών εξεγέρσεων και ανατροπών, κατά την διεξαγωγή τών οποίων η κοινωνία πράγματι κατάφερε να αναδειχθεί σε ιστορικό υποκείμενο τής αλλαγής, μετά την αποπεράτωση τών εξεγέρσεων αντεπαναστατικές δυνάμεις αποκτούσαν τον έλεγχο της κατάστασης, παραμερίζοντας από τούς μοχλούς των εξελίξεων αυτούς, που μόχθησαν και προέβησαν σε θυσίες για την επικράτηση ενός νέου καθεστώτος. Η παροιμιώδης φράση "η επανάσταση τρώει τα παιδιά της" αποτελεί την μόνιμη επίγνωση για την επιβολή πάσης μετεπαναστατικής Θερμιδόρ. Η διαπίστωση όμως τής μη επιτυχούς ολοκλήρωσης ή αποπεράτωσης των εκάστοτε επαναστατικών στοχεύσεων, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες και την αυτοθυσία των συμμετεχόντων σε αυτές, διόλου μειώνει, ή πολύ λιγότερο είναι ικανή για να αναστείλει την αξία και τα επιτεύγματα αυτών των επαναστάσεων. Η διελκυστίνδα των κοινωνικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων διαμορφώνει πάντοτε συσχετισμούς δυνάμεων, που μπορεί να αποβαίνουν προς όφελος τού κοινωνικού συνόλου και εις βάρος τής εξουσιαστικής ελίτ. Όμως αυτό, παρά την μεγάλη σημασία του, ουδέποτε υπήρξε το εν τέλει ζητούμενο. Από την στιγμή, που η αντιπαράθεση των κοινωνικών δυνάμεων δεν έφθανε ως, ή δεν επαρκούσε για την ανατροπή των κρόνιων ιερατείων, αυτά έβρισκαν πάντοτε τρόπο να αποκαταστήσουν την επικράτησή τους, οδηγώντας τις κοινωνίες μονίμως στην αλλοτρίωση, στον εξανδραποδισμό και στον όλεθρο. Με μια μοναδική εξαίρεση, η οποία στάθηκε μοιραία για την κυριαρχία των κρονίων και στην οποία θα αναφερθώ στην συνέχεια. Το συγκεκριμένο ερώτημα όμως, που παραμένει για να απαντηθεί, είναι με ποιόν τρόπο η δράση τού λαγόμενου λαϊκού παράγοντα, ή τού λεγόμενου κοινωνικού υποκειμένου, συσχετίζεται με τις τρεις προϋποθέσεις που προανέφερα και με ποιον τρόπο μπορεί συγκεκριμένα να συνδυασθεί με την δράση τους,. Δεδομένου, ότι όπως προανέφερα, η συγκρότηση τής κρόνιας επικυριαρχίας έχει τέτοια υφή και δομή, που καθιστά αδύνατη, τουλάχιστον κατά την εκτίμησή μου, την αυτόνομη απελευθέρωση των λαών σε ἀφηρημένη βάση. Αυτό δεν σημαίνει, ότι σύγκλιση δυνάμεων, που πληρεί τις τρεις προηγούμενες προϋποθέσεις βρίσκεται  εκτός τού λαού, ή είναι ξένη προς αυτόν. Τουναντίον αυτές οι δυνάμεις προάγονται από τα σπλάχνα τής κοινωνίας. Πλην όμως διαφοροποιούνται από την αφηρημένη έννοια τής κοινωνίας, ή τού λαού, διότι διέπονται από συγκεκριμένους τύπους συγκρότησης, που τούς προσδίδουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, βάσει των οποίων αυτά είναι εις θέσιν να ανταποκριθούν στις συγκεκριμένες αναγκαιότητες. Μέσα από ἐμαυτήν την οπτική, τα επί μέρους δρώντα υποκείμενα τής ανατροπής και εξόντωσης της κυριαρχίας των κρονίων, προσαρμόζονται με οργανικό τρόπο επάνω σε ένα συγκεκριμένο σκελετό, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν αποδοτικά και εύστοχα, όπως θα περιγράψω στην συνέχεια. 

 

 Το θέμα θα συνεχιστεί με το δεύτερο μέρος στην επόμενη ανάρτηση.

19 σχόλια:

Xebeche είπε...

Φίλε @botilastopelagos

Ο όρος "Matrix" είναι αρκετά αδόκιμος και το γνωρίζεις, διαβάζοντας το κάποιος
φέρνει στο μυαλό του τη συγκεκριμένη χαζοταινία που δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε πραγματικότητα.

botilastopelagos είπε...

Αγαπητέ Xebeche,

συμφωνώ κατ' αρχήν μαζί σου, ότι υπάρχουν πιο δόκιμοι όροι για το περιεχόμενο που θέλω να εκφράσσω με τον όρο matrix. Ο πλέον δόκιμος όρος γι αυτό είναι "Σπήλαιο τού Πλάτωνος". Όμως δεν θεωρώ άσκοπη την χρήση τού όρου ματριξ για τους εξής λόγους:
Στις προσεγγίσεις συνωμοσιολογικού χαρακτήρα προσπαθώ να επιλέγω όρους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ενδόμυχα από μια ευρύτερη αποδοχή, καθ' ότι η συνωμοσιολογία συγκρούεται εκ των πραγμάτων με τον ισχύοντα κοινωνικό μύθο. Μπορεί ενδιαμέσως ανάλογες θεωρήσεις να έχουν πλέον επικρατήσει, μετά από σωρεία αποκαλύψεων, και να αποτελούν λίγο πολύ κοινό τόπο. Εδώ όμως, γράφοντας από παλαιότερα, καθότι αυτή η σελίδα υπάρχει εδώ και 14 χρόνια (και από ότι βλέπω στο προφίλ σου, είσαι και συ παλιός στο bloger) προσπαθώ να διατηρήσω κάποια συνέχεια στούς όρους που χειρίζομαι και πραγματεύομαι, από την εποχή, που ακόμη η συνωμοσιολογικές θεωρήσεις δεν είνα ζυμωθεί επαρκώς. Γενικά αντιμετωπίζω κάποιους όρους, που σκόπιμα επιλέγω δυναμικά, δηλαδή ως στοιχεία, που επιδιώκω να προσδιορίσω ή να επαναπροσδιορίσω, μέσα από μια δική μου οπτική. Στην προσπάθεια να δομήσω κάποιες προβληματικές, θεωρώ ότι χρειάζεται η εισαγωγή νέων όρων, ή ο απαναπροσδιορισμός κάποιων όρων που υφίστανται.
Από πλευράς ετυμολογίας θεωρώ τον όρο matrix μεστό, παρ' ότι δεν είναι ελληνικός και εν πολλοίς ανάγεται στην συγκεκριμένη ταινία. Ο αντίστοιχος ελληνικός όρος είναι “μήτρα”, δηλαδή καλούπι. Πρόκειται δηλαδή για κάτι, που πρεσάροντας αναπαράγει ομοιόμορφα προϊόντα, σε μια διαδικασία οριζόντιας αφαίρεσης των ιδιαίτερων και προσωπικών στοιχείων. Αναιρεί δηλαδή σε βάθος το αυτεξούσιο, ἀντικαθιστῶντας το με μια αλλοτριωμένη μονοκουλτούρα.
Σχετικά με την ομώνυμη ταινία, νομίζω ότι μόνον το πρώτο μέρος της έκανε εύστοχη χρήση περισσότερων συμβολισμών, ενώ τα μέρη που ακολούθησαν ήσαν μάλλον χωρίς ουσία, με μοναδικό στόχο τήν εμπορικότητα. Σχετικά με το πρώτο μέρος της ταινίας νομίζω, ότι αξίζει πράγματι κάποια συζήτηση. Άσχετα όμως τού τρόπου, που κάποιος μπορεί εν τέλει να την αξιολογεί, στην πορεία των αναρτήσεων εδώ, η χρήση τού όρου μάτριξ έγινε μόνιμα σε συνδυασμό με πολλαπλές ιδιαίτερες αναφορές σε αυτόν, που προηγούνται, με στόχο να τού αποδοθεί συγκεκριμένο περιεχόμενο. Περισσότερες ήταν και οι αναφορές μου, σε “ρωγμή στο μάτριξ”.
Φυσικά κατανοώ την κριτική σου, αλλά τουλάχιστον προς ώρας δεν μπορώ να καταλήξω σε συγκεκριμένη σκοπιμότητα κατάργησης τού όρου.

Ανώνυμος είπε...

Τον ορο "matrix" πρωτοεισηγαγε ο Μαξ Πλανκ,ο πατερας της κβαντομηχανικης,λεγωντας χαρακτηριστικα:
"we must assume behind this force the existence of a conscious and itelligent mind.
this mind is the matrix of all matter"
συμφωνα λοιπον με τον plank το πνευμα ειναι το matrix,δλδ μια μητρα απ την οποια γεννιεται ολο αυτο που ονομαζουμε υλη.

I.W.

botilastopelagos είπε...

Αγαπητέ I.W.,

έχω την γνώμη, ότι ακριβώς η συγκεκριμένη διατύπωση τού Πλανκ ήταν αυτή, που εισήγαγε την νοημετοδότηση τού όρου με αυτήν την χροιά, εμπνέοντας και τούς δημιουργούς τής ομώνυμης ταινίας να επιλέξουν αυτόν τον τίτλο. Δεν αναφέρθηκα σε αυτό το δεδομένο στο σχόλιό μου, διότι σκοπεύω να κάνω μια πιο διεξοδική μνεία στο τρίτο μέρος τής ανάρτησης, η οποία θα πραγματαυθεί την αστρολογική συγκυρία, που διαχέει το κατώφλι.
Η χρήση τού όρου από τον Πλανκ υποδηλώνει ένα χώρο, τον οποίον οι αισθητηριακές μας ποσλήψεις ερμηνεύουν διαφορετικά από ότι η εν τέλει φυσική συγκρότησή του αποκαλύπτει εργαστηριακά και μαθηματικά. Η ταινία διεύρυνε το περιεχόμενο τού όρου, πέραν από τα δομικά φυσικά δεδομένα, που είναι πάγιας μορφής και διαχρονικά, στο καλυμμένο συνόλικό γίγνεσθαι τής οργανωμένης κοινωνίας επάνω στον πλανήτη, ανάγοντάς την στον απώτερο τρόπο, που δομείται η εξουσία. Η διαπίστωση τού Πλανκ εισχωρεί έμμεσα και σε αυτόν τον τομέα, εφόσον βάσει των συμβατικών προσληπτικών μας δυνατοτήτων, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τούς εκπεσόντες. Κατά την γνώμη μου, αξίζει να εντρίψουμε στην μαθηματική αφετηρία τής διαπίστωσης τού Πλανκ με τις μάτριξ - μήτρες - ορίζουσες - πίνακες, στην διαδικασία τής έρευνας τής διευρυμένης τής έννοιας τού Μάτριξ, συνδέντας τα δεδοδομένα τού μικροκόσμου με αυτά τού μεσοκόσμου, που είναι η περιοχή, που λειτουργούν οι αντιληπτικές ικανότητές μας μέσω των αισθήσεων. Δεδομένου ότι, ο Werner Heisenberg, έδωσε μαθηματική έκφραση στην συμπεριφορά τών κβάντα, που στηρίζεται σε μήτρες, εντάσοντας στην προβληκή μας και την "αρχή τής απροσδιοριστίας" τού ιδίου. Φρονώ, ότι αρμόζει να επεκτείνουμε την προβληματική μας, πέρα από τον μεσόκοσμο, τόσο στον μικρόκοσμο, όσο και στον μεσόκοσμο. Σε αυτήν την προοπτική, θα προσπαθήσω να εντάξω τίς αναφορές που σχεδιάζω σχετικά με τα αστρολογικά δεδομένα. Επειδή με άλλη αφορμή είχες κάνει αναφορά στον Μάνο Δανέζη (την οποία δυστυχώς δεν μπόρεσα να προσέξω εγκαίρως) θέλω εκ προοιμίου να εκφράσσω, ότι παρά την τεράστια εκτίμηση που έχω στην προσφορά του, αποδίδω την κύρια σημασία στην κβαντοδυναμική, παρά στην θεωρία τής σχετικότητος, σε ανάλογες προσεγγίσεις.
Ξεκαθαρίζοντας πάντοτε, ότι είμαι κάποιος με περιορισμένο βάθος γνώσεων, ως μη ειδικός.

Ανώνυμος είπε...

με το συμπάθιο αλλά έχω μα ένσταση ως προς το ποιος εισήγαγε πρώτος τον όρο μάτριξ, γιατί μάλλον ήταν ποια και όχι ποιος... μπορείτε να μας πληροφορήσετε πότε ακριβώς είπε αυτό που είπε ο πλανκ; η έλενα ραίριχ πάντως ενδέχεται να προηγείται στην εισαγωγή του όρου, βεβαιως δεν ηταν ούτε και ειναι ροκ σταρ οπως ο μαξ-αν και χρονολογικά συμβαδίζει με τον πλανκ-, όταν στις αρχές του 20ου αι. στον τριπλό διαχωρισμού του πύρινου και λεπτοφυούς κόσμου, ονομάζει την υψηλότερη διαβάθμιση του Materia Matrix.

Ανώνυμος είπε...

Αρα εσυ πρεπει να μας πληροφορησεις περισσοτερο φιλε ανωνυμε! Για λεγε.....

I.W.

botilastopelagos είπε...

@ Ανώνυμον 26 Οκτωμβρίου

Αγαπητέ φίλε/η,

θερμά ευχαριστώ για την γόνιμη υπόδειξή σας.
Οπωσδήποτε σε αυτήν την σελίδα καλωσορίζω κάθε άποψη, που προσκαλεί σε συζήτηση και ανοίγει νέες θεματολογίες προβληματισμού.
Επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ στο θέμα που θέσατε με προσοχή, χωρίς να επιδιώκω να κάνω τον έξυπνο, στον βαθμό μάλιστα, που εκ προοιμίου διαφένεται, ότι εσείς είστε πολύ καλύτερα ενημερωμένος σε ζητήματα, που αφορούν την Θεοσοφία και την Άγκνι Γιόγκα από ότι εγώ. Πλην όμως, επειδή έχει τύχει να έχω ασχοληθεί με την αλχημία, να έχω συγκεκριμένες (για μένα ζωτικής σημασίας) εμπειρίες σε αυτόν τον τομέα και να έχω στο στενό φιλικό περιβάλλον μου δόκιμουςς αλχημιστές, όπως ο προκαθήμενος τής κοινότητος των Σούφι στο Βερολίνο, θα ήθελα να καταθέσω ακροθιγώς μια άποψή περί Materia Matrix, η οποία αφορά αποκλειστικά τον συσχετισμό της με την παρούσα ανάρτηση. Και χωρίς βεβαίως να θέλω να υπεισέλθω στο γενικότερο έργο και την δράση τής Helena Roerich, ή πολύ λιγότερο να τα αποτιμήσω. (Και επ' αυτών των θεμάτων έχω κάποιες απόψεις, αλλά νομίζω, ότι δεν είναι πρόσφορο να εκθέσω αυτές με αυτήν την ευκαιρία. Ευχαρίστως, μπορούμε να εμβαθύνουμε μια ανάλογη συζήτηση στα πλαίσια μιας σειράς αναρτήσεων, που σχεδιάζω να κάνω μελλοντικά, με τίτλο "Alchemia Mundi").
Επί τού θέματος συγκεκριμένα, η αναφορά στον Πλανκ, ως πρώτον καθορίσαντα τον όρο με την συγκεκριμένη χροιά, καθότι ο όρος είναι καθ' εαυτόν προφανώς παλαιότερος, έγινε αποκλειστικά με βάση την χρήση του ως σύστημα παραποίησης των αντιληπτικών προσλήψεων τού ανθρώπου. Οπωσδήποτε και η Helena Roerich έχει διατυπώσει εκτενείς απόψεις σε αυτήν την προβληματική, εφ' όσον στα έργα της έχει πραγματευθεί το ζήτημα τής "maya". Πλην όμως, η χρήση τού όρου Materia Matrix, όπως αυτή εκφράζει στα γραπτά της (π.χ. στο Agni Yoga, στην παράγραφο 144, "As is known, Primary Matter itself—Materia Matrix—does not penetrate to the earthly sphere because of the whirling of the infected lower layers", ή στην σελίδα 448 τού πρώτου τόμου τής αλληλογραφίας της) και όπως εσείς εξάλου αναφέρατε στο σχόλιό σας, aztöh βρίσκεται πέραν τού αστρικού πεδίου. Ασχέτως τού τρόπου, που μπορεί κάποιος, λοιπόν, να τοποθετείται σχετικά με το ζήτημα τής Materia Matrix, αυτή (τουλάχιστον όπως εγώ μπορώ να εκτιμώ) αφορά εξ ορισμού μια διαφορετική προβληματική. Υπό αυτήν την έννοια επιτρέψτε μου να μην ασχοληθώ ειδικά με τον εντοπισμό τής χρονικής περιόδου, που έκανε ο Πλανκ την αντίστοιχη δήλωση.
Βεβαίως, πέρα από το ζητούμενο τής όποιας "πρωτιάς" στην χρήση τού όρου, το σχόλιό σας δεν παύει να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ευελπιστώ και σε μελλοντικές παρεμβάσεις σας, ώστε να ξεφεύγουμε κατά το δυνατόν από τα τετριμμένα, εισερχόμενοι σε ενδιαφέροντες χώρους προβληματικής.

Ανώνυμος είπε...

ναι, να σας πω ευχαρίστως... προσωπικά δε θα μου φαινόταν καθόλου περίεργο αν αυτοί οι δυο στους οποιους αναφερόμαστε, είχαν αλληλοεπηρεαστεί με κάποιον τρόπο... η ραίριχ εξάλλου ήταν ευρυμαθέστατη και επικοινωνούσε με πάρα πολύ κοσμο τότε, για τον πλανκ δεν ξέρω δεν έχω άποψη, δεν βρίσκεται μέσα στο πεδίο των γνώσεων μου... έχω όμως την εντύπωση ότι το ίδιο πράγμα πραγματεύονταν με άλλον τρόπο... η ραίριχ ανέλυε τις διαβαθμίσεις της ανώτερης εκδήλωσης του πυρός, μάλιστα το ονόμαζε διαστημικό πυρ, με τις διαχεόμενες ενέργειες των συμπαντικών άστρων ασχολείτο και το έκανε με έναν πολύ ενδιαφέροντα και ιδιαίτερο τρόπο...Διονύση ναι, αυτό το πεδίο δεν έχει άμεση σχέση με το δικό μας πεδίο αλλά έμμεση και εξάλλου η άγκνι γιόγκα αφορά τους τρόπους προσέγγισης αυτών των εξευγενισμένων πεδίων... εντάξει οι αδερφές κατσάμπα στην ταινία μάτριξ υποβίβασαν τον όρο στο κατώτερο πεδίο μορφικής εκδήλωσης, προφανώς γιατί αυτό καταλαβαν ότι αφορά το μάτριξ... ο πλανκ δεν ξέρω πόσο χρησιμοποίησε τον όρο στις θεωρίες του, από την άνωθεν ατάκα πάντως κατανοώ ότι τον συσχετίζει με έναν κάποιον αφηρημένο νου, που είναι το αίτιο για τη γέννηση της ύλης... με τη ραίριχ το εντυπωσιακό είναι διπλό κατ' εμε: αφενός γιατί χρησιμοποιεί τον όρο μάτριξ για την ανώτατη διαβάθμιση του πυρός, αφετέρου γιατί τον χρησιμοποιεί σε συνδυασμό με την έννοια materia, ύλη! materia matrix=μητρική ύλη... δεν ξέρω σε τί επίπεδο ήταν τότε η αντίληψη περί ύλης στους κόλπους της φυσικής, αλλά κάτι μου λέει ότι ακόμη και σε αυτόν τον τομέα η ραίριχ πρωτοπόρησε...

botilastopelagos είπε...

@ Ανώνυμον

Αγαπητέ φίλε,
διαβάζοντας το δεύτερο σχόλιό σου κατανόησα καλύτερα την υπόθεσή σου, η οποία ανάγει στο μάτριξ ως πρωταρχική πηγή εκπόρευσης και πράγματι αυτή η πτυχή υπάρχει και στην διδασκαλία τής Roerich, όσο και στην ρήση τού Πλανκ. Η υπόθεσή σου φαίνεται να έχει ομολογουμένως μια αρκετά σοβαρή πιθανότητα ισχύος, χωρίς όμως προς στιγμήν να μπορώ να την πιστοποιήσω. Η Roerich έχει ασχοληθεί συγκεκριμένα με ζητήματα επιστήμης και είχε ἀποδεδειγμένα επαφές με πολύ σημαντικούς επιστήμονες είτε που βρισκόντουσαν στο άμεσο περιβάλλον τού Πλανκ, όπως ο Αϊνστάιν, είτε είχαν έλθει σε σε αρκετές επαφές μαζί του, όπως ο L. de Broglie. Και οι δύο αυτοί, όπως και άλλοι είχαν πιστομοιημένες επαφές με το ίδρυμα τής Roerich υπό την επωνυμία "Urushvati" στο Kullu valley της Ινδίας, το οποίο ενσωμάτωνε και επιστημονικό ινστιτούτο. Οπότε, είναι καθόλα πιθανό να έφτασαν κάποιες πληροφορίες σχετικά με την διδασκαλία της στον Πλανκ.
O Planck είχε έντονες θρησκευτικές καταβολές, οι οποίες προήρχοντο τόσο από τον παπποῦ του, ο οποίος ήταν καθηγητής θεολογίας, όσο και από την μητέρα του, που προερχόταν από οικογένεια παστόρων. Επίσης ο ίδιος ήθελε να σπουδάσει φιλοσοφία, πριν σπουδάσει φυσική. Με την θεολογία και την φιλοσοφία ασχολήθηκε έντονα ο Πλανκ κατά τα τελευταία χρόνια τής ζωής του και την συγκεκριμένη ρήση πρέπει να έκανε σε μεγάλη ηλικία. Διότι, εάν θυμάμαι σωστά, την έκανε συνοδεύοντάς την με την παρατήρηση, ότι αυτή γίνεται στην βάση επιστημονικής εμπειρίας δεκαετιών.
Πέραν αυτού αμφιβάλλω πολύ έντονα, ότι ο Πλανκ είχε επηρεαστεί σε γενικότερη βάση, ή πολύ λιγότερο πρόσκειτο στις διδασκαλίες τής Roerich. Ενώ αυτή είχε αναπτύξει συγκεκριμένη ειρηνιστική δραστηριότητα και μάλιστα σε συνεργασία με πολύ υψηλά ιστάμενα κεφάλια τού κατεστημένου, ο Πλανκ ήταν ένας υπερσυντηρητικός υποστηρικτής του γερμανού κάιζερ, που τον ανέδειξε στην προεδρεία τής πρωσικής αυτοκρατορικής ακαδημίας επιστημών. Ο Πλανκ ήταν ένθερμος προπαγανδιστής τού γερμανικού μιλιταρισμού και απογοήτευσε έντονα τον φίλο του Αϊνστάιν, όταν επιδοκίμασε την καταδίκη του από τον κάιζερ, λόγω των φιλειρηνικών του διακηρύξεων.

συνεχίζεται...

botilastopelagos είπε...

συνεχεία προηγούμενου:

Όταν σκοτώθηκε ο μικρότερος γιός του στην διάρκεια τού πολέμου στην μάχη τού Βερντέν, εξακολούθησε ο Πλανκ απρόσκοπτα τις εργασίες του, καλώντας όλους τούς γερμανούς να πράξουν το ίδιο, παρά τις κακουχίες τού πολέμου.
Σχετικά με τα μεγάλα κεφάλια τού κατεστημένου, που πρόβαλλαν και στήριξαν την Röhrich και τον σύζυγό της:
https://uscbs.org/1935-roerich-pact.html

Από θρησκευτικής πλευράς ο Πλανκ υπήρξε μόνιμα προσκολλημένος στην φιλία τού άκρως σημαντικού προτεστάντη συγγραφέα θεολόγου Adolf Harnack, ο οποίος εκτιμώ ότι επηρέαζε αποφασιστικά τα θεολογικά πιστεύω τού Πλανκ. Ο Χάρνακ ήταν άνθρωπος τής ίδιας κοπής με τον Πλανκ, φιλοβασιλικός άνευ ορίων, στον οποίον ο κάιζερ είχε αναθέσει ανάλογο ρόλο με αυτόν τού Πλανκ. Διευθυντής τής αυτοκρατορικής βιβλιοθήκης και συνιδρυτής και πρόεδρος από το 1911 μέχρι το 1930 τής “αυτοκρατορικής εταιρίας προώθησης των επιστημών”, αν και στην πορεία έδειξε φιλελεύθερες διαθέσεις, στηρίζοντας την Δημοκρατία τής Βαϊμάρης. Όποιος διαβάσει σχετικά με τις γενικότερες θρησκευτικές αντιλήψεις τού Πλανκ, διαπιστώνει, ότι αυτές χαρακτηρίζονται από το πνεύμα των έργων τού Χάρνακ, ο οποίος προσέγγισε τα θεολογικά ζητήματα με έντονο προτεσταντικό ορθολογισμό. Ειδικά στο χριστολογικό ζήτημα, ο Χάρνακ αμφισβήτησε αρκετά τα “μυθεύματα”, που αναφέρονται στα Ευαγγέλια. Το έργο τού Γιάννη Κορδάτου “Αρχαίες Θρησκείες και Χριστιανισμός” στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στα βιβλία τού Χάρνακ. Πέραν αυτού ο Πλανκ επρόσκειτο δεδηλωμένα στην φιλοσοφία τού Ιμάνουελ Καντ, που ήταν ο πατέρας στην διαμόρφωση τού “καθαρού λόγου”, ως προσπάθεια εξισορρόπησης τού άκρατου αγγλικού ορθολογισμού με τις θεωρίες τού Leibnitz.

Πέραν αυτών, κατά την άποψή μου, ο όρος ΜΑΤ-ΤΕΡ ΜΑΤ-ΡΙΧ αποτελεί από λεκτικής σκοπιάς μια ταυτολογία, που επαναλαμβάνει την έννοια τής μητέρας – μήτρας, ως συμβόλου που προάγει την γέννηση και κατά συνέπεια και την ύλη. Στην ουσία πρόκειται για την προώθηση τού συμβόλου τής Μεγάλης Μητέρας, Λευκής Θεάς, ή εκάτης, ίσιδος, κυβέλης και τα τοιαύτα με βουδιστικοφανές περιτύλιγμα. Με στόχο την αναβίωση αρχαίων μυστηριακών συμβόλων, όπως επιχειρεί η “αποκεκαλυμμένη ίσις” μπλαβάτσκι, κάποια βιβλία τής οποίας μετέφρασε η Roerich. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και στους ζωγραφικούς πίνακες τού συζύγου της, με την παράσταση μιας θηλυκής θεότητος, που συχνά βρίσκονται στο κέντρο της τρεις σφαίρες σε τριγωνική διάταξη, που είναι και το σύμβολο των ιδρυμάτων Roerich (βλέπε και τις τρεις τελείες τού τεκτονισμού, την “μητέρα στοά” στην γερμανία με επωνυμία “στις τρεις σφαίρες τής υδρογείου κλπ.).
Για να μην κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου, αναγνωρίζοντας κάθε αυτονόητο δικαίωμα να στρέφει ο κάθε άνθρωπος τις αναζητήσεις του, τις θεωρήσεις και πρακτικές του, εκεί όπου επιθυμεί η καρδιά του, θεωρώ τήν θεοσοφία (θεός όφις) καθαρά κρόνιο δημιούργημα. Δεν είναι τυχαίο, ότι στο έμβλημα τού ιδρύματος Roerich παρίστανται οι τρεις σφαίρες σε κύκλο, που προσομοιάζει τον ουροβόρο όφη, που είναι το σύμβολο τής θεοσοφίας. Επί πλέον αντιτίθεμαι στο κίνημα τής “νέας εποχής”. Ταυτοχρόνως υποκλίνομαι μπροστά στην θεωρία και πρακτική τής γιόγκα, απορρίπτω όμως τής θεοσοφικές παραλλαγές της. Βεβαίως το ζήτημα τής πίστεως είναι καθαρά προσωπικό. Σέβομαι την κάθε είδους αναζήτηση, μεταφυσική θεωρία και πρακτική, ανεξαρτήτως τού όποιου προσανατολισμού, εφ' όσον αυτή δεν ὑποθάλπει τις πολιτικές ελευθερίες και την ελευθερία άλλων ανθρώπων.

Mahuika είπε...

Διονύση αν μου επιτρέπεις πριν συνεχίσεις, επειδή βλέποντας τον πρόλογο σου, ομολογουμένως το περίμενα ότι θα εξελιχθεί κάπως έτσι ο διάλογος, ολίγον τι δλδ αποδομητικά για τη γυναίκα που ανέφερα, να επισημάνω αν θες και συ καποια γενικότερα θεματάκια αναφορικά με τη θεοσοφία και τις εμπλεκόμενες γυναίκες που την αναζοπύρωσαν, μια τριάδα ήταν αυτές οι κυρίες... και επειδή ακριβώς ήτανε κυρίες σε συνδυασμό με τη θεοσοφία, οι συνειρμοί που θα κάνει η πλειοψηφία είναι συγκεκριμένοι... ως κυρίες οπωσδήποτε θα επηρεάζονταν από άλλους, αλλά δεν θα επηρέαζαν άλλους :) μα η ραίριχ δεν ξύπνησε μια μέρα ως μεγαλοκοπέλα και είπε α, ας ασχοληθώ τώρα με το άγκνι κι ας πετάξω κανα δυο όρους που είδα από άλλους... από παιδάκι είχε επαφή με τον δάσκαλο της και τα άυλα πεδία, από 5-6 χρονών είχε κάλεσμα, για τον πλανκ δεν ξέρω πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση του με τα πεδία της φυσικής, δε θα εκφέρω άποψη γιατί για να εκφέρω άποψη για κάτι/κάποιον οφείλω πρώτα να τον μελετήσω η ίδια εκτενώς, κάτι που οι περισσότεροι δεν κάνουνε, όλοι έχουν άποψη για τη θεοσοφία πχ. όχι επειδή μελετήσανε το έργο της μπλαβάτσκυ, της μπέηλυ και της ραίριχ, αλλά επειδή διαβάσανε μια προκατηλλειμένη κριτική περίληψη κάποιου άλλου γι αυτές... και κακά τα ψέματα οι περισσότεροι είναι φοβικοί απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα, έχουν προγραμματιστεί για να αντιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο όταν ακούνε θεοσοφία, κάνουν συγκεκριμένες συνδέσεις γιατί έτσι τους ειπαν κάποιοι άλλοι... εδώ δεν ξέρουν καν τί είναι και τι σημαίνει η θεοσοφία, βλέπω άτομα να λένε ότι είναι θρησκεία η θεοσοφία κι ότι ξεκίνησε με τη μπλαβάτσκυ! πόσο στα σοβαρα να πάρεις κάποιον που αμολάει τέτοιες κοτσάνες ασχετοσύνης... ακούνε θεοσοφία, ακούνε λευκή αδερφότητα κλπ. και ονειρεύονται βαμπιρομασόνους... δεν αντιλέγω ότι εσύ συγκεκριμένα μπορεί να έχεις και την υπομονή και την καλή διάθεση να συνδιαλεχτείς επ' αυτών των θεμάτων, αλλά το πιθανότερο είναι ότι στην εξέλιξη της συζήτησης θα εμφανιστεί κάποιος που θα κάνει και θα πει το οτιδήποτε για να αποδομήσει όσα τυχόν θα καταθέσω εγώ υπέρ της ραίριχ ή της θεοσοφίας... και για να μην σε κουράζω περαιτέρω Διονύση, αυτοί είναι και οι λόγοι που αποφεύγω εδώ και χρόνια να κάνω σχετικές συζητήσεις στο νετ... παρα ταυτα για να μην προτρεχω, αναμένω να διαβάσω τη συνέχεια του σχολιασμού σου κι αν θεωρήσω ότι έχω να πω κάτι, θα το πω... όπως και να χει, σε ευχαριστώ για την ως τώρα ανταλλαγή απόψεων...

*βάζω κι ένα όνομα για να μην μπερδευομαστε

Mahuika είπε...

θεοσοφία=θεία σοφία, για να το ξεκαθαρίζουμε...
κρόνειο δημιούργηα η θεοσοφία; άρα κρόνειος ήτανε ο Αμμώνιος Σακκάς, Διονύση; Κατ' εμε το έργο είναι προγενέστερο αυτού, αλλά τον αναφέρω γιατί επίσημα μ' αυτόν ξεκινάει... ακούω λοιπόν τη συνέχεια...

Mahuika είπε...

όσο για τη θηλυκή θεότητα που λες Διονύση, κρόνειοι και οι ορφικοί; γιατί πάει πολύ πιο πίσω από ίσιδες και τα ρέστα, καθότιν όπως και συ γνωρίζεις κατά τις παλαιότερες ορφικές δοξασίες, η Νυξ ήταν η πρωταρχική δύναμη, μηπως λοιπόν αυτή είναι η ματέρια μάτριξ; λέω μήπως...

botilastopelagos είπε...

Αγαπητέ Mahuika, ΄

έχω μεγάλη εκτίμηση για την γραφή σου, ασχέτως εάν κατά βάση διαφωνούμε. Αυτή θεωρώ ότι είναι πολύ αξιόλογη, διότι στηρίζεται σε μελέτη και εμπειρία, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΕΪΝΑΙ, ΟΤΙ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑΣ, την συζήτηση επί τής οποίας θεωρώ δυστυχώς πολύ υποβιβασμένη στα διάφορα μίντια, παρ' όλη την τεράστια σημασία αυτών των θεμάτων.
Κατ' αρχήν ο σχολιασμός μου στα δυο πρώτα σχόλια σου ολοκληρώθηκε ήδη. Με την τοποθέτησή μου στο πρώτο σχόλιό σου απόφυγα να μπω σε κατ' ευθείαν αντιπαράθεση, διότι αυτό είναι κάτι που δεν το συμπαθώ. Μου αρέσει οι άλλοι να έχουν δίκιο και να αισθάνονται άνετα, χωρίς θεωρητικούς διαξιφισμούς και αψιμαχίες επιχειρημάτων. Για αυτό παρέκαμψα την συγκεκριμένη προβληματική, μεταθέτοντας την συζήτηση στο μέλλον. Το δεύτερο σχόλιό σου στάθηκε αιτία να αναγνωρίσω (ερευνώντας) ότι η βάση τής υπόθεσής σου είναι μάλλον ορθή, δεδομένο που δεν δίστασα να αναγνωρίσω. Όμως, δίνοντάς σου στο συγκεκριμένο ζήτημα δίκιο, εκτίμησα σκόπιμο να ασχοληθώ και με τις προεκτάσεις των σχολιασμών σου, αφ' ενός μεν για να μην κρύβω τις απόψεις μου, αφ' εταίρου για να μην προκύπτουν παρανοήσεις σχετικά με αυτές. Στο θέμα τής θεοσοφίας έχω τοποθετηθεί εδώ στο παρελθόν και δεν αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλαμβάνομαι, για να προασπίσω υποτίθεται οτιδήποτε. Εξ άλλου τα σχόλια είναι ελεύθερα και πρέπει να είναι ελεύθερα, ώστε να εκφράζονται όλες οι απόψεις.

Πέραν αυτού, κάθε άλλο παρά με κουράζεις, αντιθέτως χαίρομαι ιδιαίτερα, όταν συναντώ ανθρώπους με άποψη και θεωρώ καθήκον αυτή να προβάλλεται, έστω κι αν κρατάω το δικαίωμα τού αντιλόγου, όπου το κρίνω σκόπιμο. Θεωρώντας, ότι αυτό πρέπει να γίνεται αποκλειστικά σε καλόπιστη βάση. Πλην όμως, όλοι είμαστε άνθρωποι, διακατεχόμενοι ο καθείς με τα σύνδρομά του, Γι αυτό θεωρώ προϋπόθεση στοιχειώδους ευγένειας να είμαι προσεκτικός, άσχετα από τον βαθμό, που μπορώ να το πετυχαίνω. Εδώ δεν είμαστε φυτώριο μονοκουλτούρας, γι αυτό θα σε παρεκαλέσω να συνεχίσεις να εκφράζεις εδώ τον προβληματισμό σου και δεσμεύομαι να αναρτήσω ότι κείμενο μου στείλεις, γιατί αυτά που αναφέρεσαι θεωρώ εξόχως ενδιαφέροντα. Όταν συμμετέχουμε στον δημόσιο διάλογο είναι επόμενο να αντιμετωπίσουμε και επιπόλαιη κριτική. Αυτό δεν είναι όμως λόγος να σταματήσουμε. Αντιθέτως την επιπολαιότητα οφείλουμε να την ἀντιμετωπίσουμε συγκεκριμένα, ακριβώς για να την περιορίσουμε, προωθῶντας την σοβαρότητα, άσχετα ποιες μπορεί να είναι οι συγκεκριμένες απόψεις μας.

συνεχίζεται..

botilastopelagos είπε...

συνέχεια προηγούμενου...

Στο θέμα τής θεοσοφίας διαθέτω κάποια σχετική βιβλιογραφία και νομίζω ότι μπορώ να ανταποκριθώ αξιοπρεπώς σε μια ανάλογη συν-ζήτηση. Όσο αφορά τον Ντε Μπρογκλί και τον Χάρνακ έχω από ένα βιβλίο τους σε προτυπώνη έκδοση και χωρίς να θέλω να πουλήσω πνεύμα, αισθάνομαι εδώ από βιβλιογραφική σκοπιά κάπως προμηθευμένος.
Στο ζήτημα τής νυκτός στα Ορφικά, πέραν τού τρόπου που ερμηνεύουμε το συγκεκριμένο, έχω συχνά τοποθετηθεί, ότι θεωρώ την κλασική Ελληνική φιλοσοφία, την αρχαία θρησκεία τού Δωδεκαθέου και την αρχαία Ελλάδα πολύ ετερόκλητο μείγμα, σε κάθε έκφανση των οποίων πάντοτε επιλέγω να εισέρχομαι με συγκεκριμένο τρόπο.
Όσο αφορά τον Αμμώνιο Σακκά, έχω τεράστια εκτίμηση και στον ίδιο και στούς τρεις μαθητές του, ιδιαίτερα όμως στον Ωριγένη και στον Πλωτίνο, τις απόψεις τού οποίου αποδέχομαι. Και οι τέσσερις ανέπτυξαν δραστηριότητες και ανδρώθηκαν πνευματικά στην περιοχή όπου κυριάρχησε η ευρεία επιρροή τού Ερμού του Τρισμεγίστου, τον οποίον απορρίπτω κάθετα ως κρόνιο. Ο Ωριγένης διατύπωσε πρώτος το τριαδικό δόγμα και ο Nicholas Roerich παρεπιπτόντως έχει φιλοτεχνήσει την “Φιλοξενία τού Αβραάμ” με τα τρία μπαλάκια σε ορθογώνιο τρίγωνο, μεταστρέφοντας την Εικόνα τού Ρουμπλιώφ, κατά την γνώμη με αυθαίρετο τρόπο. Στην ουσία αυτών των πραγμάτων έχω αποφύγει επισταμένα να τοποθετηθώ δημοσίως, σεβόμενος τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τής πλειοψηφίας τού έθνους που ανήκω. Με τα τρία μπαλάκια έχω μεγάλο πρόβλημα, ως τιμητής τού Ενός, που εκφράζει η Πυθαγόρεια Τετρακτύς και κατ' επέκταση της Ορθοδοξίας, που θεωρώ ζωντανή προέκταση τής Πλατωνικής Φιλοσοφίας, ως οδοδείκτη. Έτσι με τέτοιου είδους αναφορές περί Σακκά με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση, διότι όπως έχεις ίσως κατανοήσει από τις μέχρι σήμερα ενασχολήσεις σου, άλλα μπορούν να ειπωθούν και άλλα όχι. Μπορεί μεν να μην ανήκω πουθενά και να είμαι sui generis, όμως έχω περάσει από διάφορους χώρους, που άφησαν μέσα μου ισχυρό αποτύπωμα και εξακολουθώ να σέβομαι.
Συνοψίζοντας, θεωρώ μεν τα τρία μπαλάκια άκρως ενοχλητικά, διατίθεμαι όμως να συζητήσουμε σε ότι επιθυμείς σε βάση επιχειρημάτων, που προσπαθούμε να τεκμηριώσουμε. Επί πλέον ευχαρίστως θα προβάλλω εδώ με μορφή ανάρτησης, ότι επιθυμείς, βασιζόμενες στην αρχή να αγαπώ τούς φίλους μου, με όποια παραξενιά αυτοί αρέσκονται να έχουν.

Mahuika είπε...

Διονύση σε ευχαριστώ για την προτροπή, ήσουν πάντα πολύ γλυκός και ευγενής με όλους και αυτό είναι προς τιμήν σου, δε συναντάται συχνά αυτό μέσα στο νετ... δε νομίζω πάντως ότι χρειάζεσαι κάτι από μενα ή οποιονδήποτε άλλον ώστε να το κάνεις ξεχωριστή ανάρτηση, είσαι ήδη αρκετά πληθωρικός από μόνος σου στις δημοσιεύσεις σου... σχετικά με τη θεοσοφία, για να μην το παραξεχειλώσω το θέμα γιατί έχω την αίσθηση ότι μονοπωλεί τη συζήτηση ως θεματική, θα πω κάτι τελευταίο, καθαρά δική μου άποψη και αίσθηση: όσο την έχω μελετήσει, ποτέ ούτε για μία στιγμή δεν ένοιωσα ότι διαβάζω κάτι "μαύρο" και επί τούτου διαστρεβλωμένο, λάθος ναι, αλλά εκούσια διαστρεβλωμένο όχι! πραγματικά θεωρώ ότι τα κινητρα όλων αυτών ήταν ευγενή και αγνά, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαδώσουν γνώση και να γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος μας, ήταν όμως άνθρωποι και κεινοι με πολλά ελαττώματα και κάνανε και πολλά λάθη, ιδίως η μπλαβάτσκυ,η οποία χαρακτηριζόταν κι από το μεγάλο μένος που είχε για τους "χριστιανούς", μην ξεχναμε όμως ότι έφαγε και μεγάλη πολεμική... τώρα, τί έγινε στην πορεία, ποιοι και γιατί ενεπλάκησαν και θεωρήθηκαν "θεοσοφιστές" και πώς κατέληξε μια φιλοσοφία που προωθούσε την αγνή ηθική, να θεωρείται δημιούργημα και δεκανίκι σκοτεινών, είναι μεγάλη ιστορία... άσε που πλέον διανύουμε εποχές όπου έχουν μπλεχτεί τα δεξιά με τα αριστερά μπούτια και είναι κατόρθωμα το να μπορεί κανείς να διακρίνει ορθά το σκοτεινό από το φωτεινό, επικρατεί ένα μπάχαλο σε όλα...

είτε λοιπόν πρώτος χρησιμοποίησε τον όρο μάτριξ ο πλανκ, είτε η ραίριχ είτε οποιοσδήποτε άλλος, προφανώς, ίσως, ενδέχεται να είναι τα πάντα όλα μάτριξ τελικά! μάτριξ εδώ που ειμαστε, μάτριξ και κει που πηγαίνουμε όταν φεύγουμε από εδώ... άμα ήταν τα πράγματα όπως μας τα είπανε οι αδερφές κατσαμπα στην ταινία, θα ταν όλα μέλι γάλα αν το μάτριξ αφορούσε μόνο το κατώτερο πεδίο των μορφών, έλα που δεν είναι έτσι όμως και μάλλον δεν υπάρχει και τρόπος διαφυγής...

* η Mahuika είναι θηλυκού γένους στην περίπτωση μου, είναι θεά του πυρός των μαορί :)

botilastopelagos είπε...

Αγαπητή Mahuika,

σε ευχαριστώ για την ευγενική παρουσία σου εδώ. Τα κίνητρα είναι αυτά, που νοηματοδοτούν κάθε τι και όταν είναι αγνά μάς οδηγούν πάντοτε στον προορισμό μας. Το βλέμμα προς την θεά είναι ιστορικά σημαντικός τρόπος να βιώνει μια ύπαρξη την θηλυκή υπόσταση σε συγκεκριμένη ενσάρκωση. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ υπέρ της πατριαρχίας. Οδηγός μου είναι αυτό, που ο Βίλχελμ Ράιχ ονόμασε λιβάδι, εκεί που ανάμεσα στα άνθη καταργούνται οι διαφορές. Μπορεί να μην με έπεισες, όμως με προβλημάτισες και αυτό είναι το κύριο σε μια συζήτηση. Όσο πληθωρικός κι αν φαίνεται κάποιος, χωρίς την παρουσία των άλλων, κάθε πληθώρα καταντάει να γίνεται πληθωριστική αναπαραγωγή τού τίποτε. Ίσως αυτό που σπάει το μάτριξ, να είναι η αποδοχή τού άλλου, η χαρά για κάθε αγνή αναζήτηση τού καθενός, η επιθυμία να επικρατεί παντού η αταραξία και η αίσθηση τού εμείς. Πώς μπορώ να αποφανθώ για την αναζήτηση άλλων ανθρώπων, όταν γνωρίζω τόσο λίγο τον εαυτό μου;

Mahuika είπε...

ε όχι και να σε πείσω βρε Διονύση, δεν είχα τέτοια πρόθεση, εξάλλου εμείς μεγάλα παιδιά είμαστε πλέον, δεν πειθόμαστε, όσο ήτανε να πειστούμε πειστήκαμε, έχουμε κατασταλάξει τουλάχιστον στα χοντρά ας πούμε... να ήσουν κανάς πιτσιρίκος μπορεί και να ψηνόμουνα να σε πείσω αχαχχα! περί σπασίματος μάτριξ, ενδεχομένως να είναι και έτσι όπως τα λες, είσαι ρομαντική ψυχή εσύ άλλωστε, επέτρεψε μου να έχω άλλη άποψη καθότιν εγώ δεν είμαι ρομαντική :) δε θέλω να σε ξενερώσω αλλά κατα την γνώμη μου, μάτριξ και η εντύπωση σπασίματος αυτού... πάντως, η αποδοχή ότι δεν μπορώ να αλλάξω εκείνο που δεν αλλάζει, προσδίδει ένα κάποιο είδος απελευθέρωσης... να είσαι καλά πάντα!

botilastopelagos είπε...

Οι ρομαντικοί χάνουμε πάντοτε το παιχνίδι. Όμως με αυτόν τον τρόπο οι νικητές περνούν γρήγορα στην ανυπαρξία. Το φαινόμενο ονόμασε ο Έριχ Φρομμ "καρποφόρα αποτυχία". ¨Οπως είπε ο Μπόγκαρτ στον χωροφύλακα, βλέποντας το αεροπλάνο να απομακρύνεται, που μέσα ήταν η αγαπημένη του δίπλα στον άλλον: "I guess, that´s the beginning of a wonderfull friendship". Εύχομαι και σε σένα όλα τα καλά.