ΑΝΑΣΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΚΑΛΑΜΙ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΣΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΙΟ

1. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

    Η πρόσφατη εφαρμογή κοινωνικής άμυνας στην Μυτιλήνη και στην Χίο χαρακτηρίστηκε από μια πρωτοφανή μοναδικότητα. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία τού ελλαδικού κρατιδίου επιτυγχάνουν κοινωνικές κινητοποιήσεις – που εκδηλώθηκαν μάλιστα σε ταυτοχρόνως σε δυο διαφορετικές περιοχές - να οδηγήσουν σε πλήρη ήττα τις δυνάμεις καταστολής - σπρώχνοντας την κεντρική κυβέρνηση σε άνευ προηγουμένου προσωρινό αδιέξοδο. Παρά τής μοναδικότητας που χαρακτήρισε το φαινόμενο, αυτό δεν αξιολογήθηκε με τρόπο από τις δυνάμεις τού κοινωνικού παρεμβατισμού καθ' οιονδήποτε τρόπο. Τα γεγονότα που έλαβαν στα δυο νησιά, ελήφθησαν από την κοινή γνώμη με μεγάλη συμπάθεια και χαρά. Όσο αφορά όμως το εύρος τών επιπτώσεων τους, αυτά αξιολογήθηκαν μάλλον ως συμβάντα, που αφορούν τις δύο τοπικές κοινωνίες. Κατά την γνώμη μου οι συνέπειες τής κοινωνικής άμυνας σε Μητιλύνη και Χίο έχουν μια τεράστια σημασία. Αυτή δεν επηρέασε ισχυρά μόνο το πανελλαδικό γίγνεσθαι, αλλά έβαλε την σφραγίδα επάνω στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο. Μέσα από αυτή την σκοπιά, εκτιμώ, ότι οι συνέπειές τους θα επηρεάσουν τίς παγκόσμιες εξελίξεις.

Κατανοώ, ότι η εκτίμηση που προηγείται, φαίνεται υπερβολική. Όμως η γνωστή διαπίστωση, ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στην νότιο Αμερική μπορεί να προκαλέση μια καταιγίδα στην Κίνα, δεν συνιστά ένα απλό σχήμα λόγου, που αναφέρεται σε μια αναπάντεχη σύνδεση μεταξύ κάποιας γενικής και αφηρημένης τυχαιότητας με μια πολύ συγκεκριμένη αιτιότητα, που μπορεί με μονοσήμαντο τρόπο να οδηγή αυστηρά σε τελείως περιχαρακωμένες εξελίξεις, αποκλείοντας όλες τις υπόλοιπες εκδοχές. Η επιλογή τής πεταλούδας ως αυτού, που μπορεί να οδηγήση στο αναπάντεχο, ανάγεται στον εντοπισμό τού μετεωρολόγου Edward Lorenz αναφορικά με τον λεγόμενο “παράξενο ελκυστή” στην Θεωρία τού Χάους. Ο όρος “παράξενος” ελκυστής ανάγεται στο αναπάντεχο χαρακτήρα κάποιων εξελίξεων. Αντιθέτως προς την συμβατική θεωρεία, που αντιμετώπιζε τον κόσμο ως ένα κουρδισμένο ρολόι, όπου οι πιθανότητες να λάβουν χώρα κάποιες εξελίξεις υπάρχουν ισοδύναμα, στα πλαίσια τής σχέσεως αιτίου και αιτιατού, η Θεωρεία τού Χάους εντόπισε διαδικασίες, οι οποίες εξασκούν στην φορά τών εξελίξεων ισχυρά έλξη. Σε αυτές τις περιοχές οι δυναμογραμμές τού χωροχρονικού πεδίου εμφανίζουν κάποια πύκνωση προς ένα συγκεκριμένο σημείο, προς το οποίο έλκονται οι εξελίξεις. Η γραφική παράσταση τού “παράξενου ελκυστή” τού Lorenz μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με μορφή πεταλούδας. Τα γεγονότα σε Μυτιλήνη και Χίο μοιάζουν να πυροδότησαν κάτι ανάλογο, που θα προσπαθήσω να ψηλαφίσω στο τέταρτο κεφάλαιο αυτής τής ανάρτησης.

2. ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΩΣΑΝ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΙΑ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ
 

      2.1 ΗΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΑΣΕΩΣ

    Η φάση που αντέδρασαν ενάντια στα μέτρα βίαιου εποικισμού τών νησιών τους οι κάτοικοι υπήρξε πάρα πολύ κατάλληλη, διότι:

- Μέχρι τούδε αυτοί είχαν δείξει πέραν κάθε ορίου κατανόηση και υπομονή. Αυτή η στάση οδήγησε μάλιστα ακόμη και στη φάση, που εκδήλωσαν με έντονα μαχητικό τρόπο την αντίθεσή τους ενάντια στην αποστολή τής ορδής τών εξωελληνικών μακελάρηδων, να κάνουν λόγο κάποιοι δήθεν “έξυπνοι” εκ τού ασφαλούς για “υπέρμετρα απαράδεκτη προσαρμοστικότητα”, που επέδειξαν οι κάτοικοι στο παρελθόν, απέναντι στην σκόπιμη αλλοίωση τών κοινωνιών τους και την καταστροφή τών συνθηκών τής ζωής τους. Κατέστη εμφανές, ότι η υπομονή τών θιγόμενων από τον εποικισμό εις βάρος τους είχε δοκιμασθεί μέχρι τα έσχατα όρια. Ταυτοχρόνως είχε προηγηθεί μακρά ζύμωση στα επίσημα φόρα από τούς τοπικούς άρχοντες, σχετικά με τούς λόγους, ένεκα τών οποίων τα ακριτικά νησιά δεν μπορούν να αντέξουν νέες δομές. Ζύμωση, που η δοτή κυβέρνηση, ελέω Singular Logic, στην Αθήνα αγνόησε επιδεικτικά. Ως μοναδικό της επιχείρημα, πρόβαλλε την αναγκαιότητα τής πλήρους καταστροφής τών τοπικών κοινωνιών, ώστε να μην μεταφερθούν οι έποικοι στην ενδοχώρα. Με αυτόν τον τρόπο επιχείρησε να απομόνωση το δίκαιο επιβίωσης τών τοπικών κοινωνιών από την μέση συνείδηση τού υπόλοιπου πληθυσμού, στα πλαίσια διεξαγωγής ψυχολογικού πολέμου, με την προώθηση συνδρομών αγέλης. Η νοοτροπία τού “ο θάνατός σου η ζωή μου”, που στήριξε την κυβερνητική επιχειρηματολογία, μπορεί να χαρακτηρίζη μόνο καθεστώς ζούγκλας, όπου κυριαρχεί η επιβολή, πέρα από τούς οποιοσδήποτε κανόνες συμβίωσης. Αυτή η πολιτική τής μετατροπής τής κοινωνίας σε μπάζα μέσω τής ωμής βίας, φάνηκε τελείως ξεκάθαρα με την αποστολή τών εξωελληνικών μακελάρηδων, που ξεφτίλισαν πάσα έννοια εθνόσημου στις στολές τους.


             2.2 ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΙΕΡΟΥ
                   ΑΥΘΕΝΤΙΑΣ

    Πολύ βασικό χαρακτηριστικό τών συγκρούσεων που έλαβαν χώρα ήταν η πλήρης σύμπνοια όλων τών κοινωνικών ομάδων. Σύμπασα η κοινωνία στα δύο νησιά αντιστάθηκε μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς ενότητας και αλληλεγγύης, που επανέφεραν στη μνήμη τις ηλικιωμένες γυναίκες που μετέφεραν τρόφιμα στούς ώμους τους στα χαρακώματα κατά το Αλβανικό Έπος. Με αυτό τον τρόπο καταδείχθηκε ότι οι ξένοι εισβολείς μισθοφόροι δεν διέφεραν από τον χιτλερικό στρατό, στα πλαίσια μιας πόλωσης μεταξύ πατριωτικού στοιχείου και προδοτικής επίθεσης  . Στην περίπτωση τής επίθεσης βέρμαχτ μάλιστα, η τότε κυβέρνηση είχε αντιταχθεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση καταγράφηκε ολοφάνερα στην πράξη, ότι η σύγκρουση λαμβάνει χώρα ανάμεσα στον λαό και ξενοκίνητες δυνάμεις επιβολής, που συνοψίζονται στην κυβερνητικό μπλοκ και τις ΜΚΟ.
   Καταλυτική στάθηκε για την πλήρη ηθική χρεωκοπίας τού κυβερνητικού συγκροτήματος στην σφαίρα τής ηθικής νομιμοποίησης επίσης και η οικονομική σύσταση τού φαινομένου. Η οποία αποτελεί και μια από τις βασικές συνιστώσες τού "αντινατιβισμού", τού θείου δικαιώματος δηλαδή τού εγχώριου πληθυσμού να ζη στην γη που γεννήθηκε, χωρίς να εξοβελίζεται στα σκλαβοπάζαρα τής ξενιτιάς, βλέποντας την πατρίδα του να περνάη με βία σε απροκάλυπτη κατοχή πληθυσμιακού αλλόφυλου συνονθυλεύματος. Το δήθεν επιχείρημα περί "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", τής εκμετάλλευσης τουτέστιν τών αναμφιβόλως υπαρκτών και άξιων σεβασμού σταθερών για την αρωγή αναξιοπαθούντων, που βρίσκονται υπό διωγμό λόγω πολεμικών συρράξεων, είχε ήδη εκπνεύσει με το ανακάτεμα ποσοστιαία μικρού αριθμού ανθρώπων, που εγκύπτουν σε αυτή την κατηγορία, με υπερπληθώρα τζιχαντιστών, για να εξυπηρετήσουν την εκ τών έσω επιβολή ξένης κατοχής, μαφιόζικων πυρήνων, με στόχο την επιβολή τής πλήρους διαλύσεως τής χώρας και την μετατροπή περιοχών της σε άβατα και τον πληθυσμιακό κατακλυσμό της με ανθρώπους, που χαρακτηρίζονται από πολιτισμικά δεδομένα τής πριν τον μεσαίωνα εποχής. Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως τής δημιουργίας νέων "δομών" αποδομήσεως παντός κοινωνικού και εθνικού στοιχείου αποκάλυψε απροκάλυπτα τον τρόπο οικονομικής διάλυσης, που εφαρμόζουν για την χώρα οι "αντινατιβιστές":
   Ενώ στα ακριτικά νησιά η τοπική οικονομία είχε ισοπεδωθεί από τον βίαιο εποικισμό, η κυβέρνηση προγραμμάτισε να δοθούν 80.000.000 ευρά σε τρεις μεγαλονταβατζήδες για να στηθούν τα πέντε παραπήγματα τών νέων "δομών". Η πρώτη δόση ύψους 20.000.000 θα καταβάλετο μετά την εκσκαφή. Ένεκα επαγγέλματος γνωρίζω καλώς, τι εστί το μπετό-εμετός, ως καμένη φασολάδα, που περιέχει αντί φασόλια χαλίκια, και ξερνιέται μέσα σε άτσαλα λαγούμια χωρίς ξυλότυπο, με στόχο να πάρουν κάποιοι χοντρό παραδάκι μιας δυσανάλογα ψηλής προκαταβολής, μεγάλο μέρος τής οποίας επιστρέφουν κάτω από το τραπέζι ως μίζα στα κοράκια που διαχειρίζονται το "έργο". Από το γραφείο μου πέρασαν κατά καιρούς αρκετοί μικροεπενδυτές, με δάκρυα στα μάτια, επιδεικνύοντάς μου φωτογραφίες "θεμελιώσεων" αποτελούμενες από σουρεαλιστικούς όγκους, που έφεραν σκασίματα, μέσα στα οποία χωρούσαν μπάλες τού μπάσκετ. Αυτή είναι η "ανάπτυξη" που ευαγγελίζονται οι εκάστοτε ιθύνοντες, μεταφέροντας την κυτταρίτιδα που κυριαρχεί στην ψυχή τους στην επιφάνεια τής γης. Έτσι φάνηκε, ότι το όλο σύστημα "ανάπτυξης", δεν αποσκοπεί παρά στο να τσεπώσουν οι χίλιες οικογένειες, που αποτελούν την σπειροχαίτη μέσα στα αγγεία τής χώρας, κάποιες αρπακτές, που εξάγουν - ως απεκάλυψαν τα paradise papers - σε περιοχές μηδενικής φορολόγησης, απεργαζόμενοι την ταφόπετρα τής χώρας. Με στόχο, όταν έχουν μετατρέψει τα πάντα σε καμένη γη κατ' εντολή τών σατανιστών, να απλώσουν την αρίδα τους σε κάποια εξωτική χώρα, ανοίγοντας τις σαμπάνιες εις υγείαν τών κορόιδων.
   Ένας ακόμη - έξοχα σημαντικός τομέας - που το κυβερνητικό συγκρότημα ηττήθηκε κατά κράτος ήταν η απόσπαση από τη διαχειριστική της ευχέρεια η περί τού "ιερού" αυθεντία. Από την πρωτόγονη εποχή. όπου το κυριότερο στήριγμα τής ομήγυρης ήταν ο μάγος τής φυλής, μέχρι τον κάθε Καλιγούλα κατά την περίοδο τής ρωμαϊκής κατοχής, την παπική σκοταδοκρατία αιώνων, το φαινόμενο τού καισαροπαπισμού στο Βυζάντιο, όπου έξοχες μορφές Αγιοσύνης, που συχνά βρέθηκαν υπό διωγμό, τις ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στα εκκλησιαστικά ζητήματα τού νεοελλαδικού προτεκτοράτου, όπου ο Όθων ανακηρύχθηκε σε προκαθήμενο τής "διαρκούς" συνόδου, το κατεστημένο φρόντισε να ιδιοποιηθή τον μοχλό τής νομιμοποίησης του στούς ιθαγενείς υπηκόους μέσω τού ελέγχου τών θρησκευτικών μηχανισμών και ταγών. Η νομιμοποίηση, η οποία στηρίζεται σε κάποιο δόγμα είναι η πλέον αποτελεσματική, δεδομένου, ότι το κοινώς αποδεκτό δόγμα δεν επιδέχεται από τη φύση του αμφισβήτηση. Ειδικά στην περίπτωση τού θρησκευτικού δόγματος, η χειραγώγηση που επιτυγχάνεται είναι η ισχυρότερη δυνατή, διότι αγκυρώνεται στο ασυνείδητο.  Όπως έχει αναλύσει ο μεγάλος (ίσως ο μέγιστος) ψυχολόγος Émile Couéσε οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου, θα επιβληθή πάντοτε το ασυνείδητο. Σημαντικότητο ρόλο στην απόσπαση αυτού τού προτερήματος από το κυβερνητικό οπλοστάσιο νομιμοποίησης ετέλεσαν οι λαϊκοί ιερείς, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στις συγκρούσεις. Το παράπονο τού λαϊκού ιερέα, που δακρύβρεχτος έλεγε, ότι "δεν μπορεί να βλέπη, ως πρώην στρατιωτικός ιερέας, την πατρίδα του σκλαβωμένη", αποτέλεσε ένα από τούς πιο γερούς ραπισμούς, που εξουθένωσαν χιλιάδες ρόπαλα τών ξενόφερτων πραιτοριανών. Η πολλαπλή αναμετάδωση αυτών τών στιγμών, έριξε αρκετά καρφιά πάνω στο φέρετρο τού απάνθρωπου νεοταξικού καθεστώτος. Ως συγκεκριμένη πράξη επισφράγισε την κοινωνική ενότητα, που επικράτησε, καθ ' όλη τη διάρκεια τών συγκρούσεων, ακριβώς στο ύψος που αρμόζει, δηλαδή αποκατέστησε την ευταξία τής πρωτοκαθεδρίας τού ιερού.
    Στην ηθική απομόνωση τού αντιπάλου συνέβαλλε επιχειρησιακά, ως ήταν αναμενόμενο και το διαδύκτυο. Κύριος όμως τροφοδότης του με άκρως εντυπωσιακές βιντεισκοπήσεις σταθηκαν τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια, αναδεικνύοντας μια πάρα πολύ σημαντική από οργανικής σκοπιάς συνιστώσα τής κοινωνικής συνοχής. Με αυτόν τον τρόπο κατέστη εφικτό να αποσπασθή η υψηλή κυριαρχία στην ενημέρωση από τα συστημικά σκουπιδοκάναλα. Δεν ήταν μόνο οι καταιγιστικές ανταποκρίσεις από την τοπική τηλεόραση που καθήλωσαν. Εξίσου αξιόλογα περίτεχνοι και εύστοχα ενημερωτικοί υπήρξαν οι σχολιασμοί τους. Αυτή η διαδικασία κατέδειξε στην πράξη, πόσο διάτρητο είναι το σύστημα παραπληροφόρησης, που έχει στείσει η αλήτ. Καθ' ότι είναι προφανές, ότι το δίκτυο τών τοπικών ραδιοσταθμών δεν δρά μονο στα ακρητικά νησιά. Διαφαίνεται πλέον, ότι οι κατά τόπους περιφερειακοί σταθμοί, θα συμβάλλουν σημαντικά στον αγώνα τών Ελλήνων για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση στο επόμενο μέλλον. Αυτή η συμβολή έχει μια προϋπόθεση: Να τραβήξουν μπροστά με στοχευμένο τρόπο οι πρώτοι αντριωμένοι - άνδρες και γυναίκες - ενάντια στις δυνάμεις της έξωθεν εισαγμένης καταστολής σε τοπικό μεν επίπεδο, αλλά σε ταυτόχρονη πανελλαδική κλίμακα. Και από ότι φάνηκε στις συγκρούσεις τών νησιών, το αντίστοιχο δίκτυο σε επίπεδο επικοινωνίας και συντονισμού υπάρχει σε σπερματική μορφή ήδη.


          3. Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ
               ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΧΘΗΚΑΝ

          3.1. ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ - ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ
                ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

     Εάν προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα τών συγκρούσεων τών διαμαρτυρόμερων πολιτών με τις δυνάμεις καταστολής από την περίοδο επιβολής τών μνημονίων και εφεξής - όπως για παράδειγμα αυτές αποτυπώθηκαν κατ' επαναληψη στην Πλατεία συντάγματος και το Πισοδέρι - δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε, ότι επιχειρησιακά επικράτησαν οι δυνάμεις καταστολής. Εφαρμόζοντας πρακτική κτηνώδους βίας άνευ ορίων, κατάφεραν να διαλύσουν τούς διαμαρτυρόμενους, οι οποίοι ήταν και τα εν τέλει θύματα τής βίας που εξασκήθηκε. Η πάγια τακτική κτηνώδους βίας που κλιμακώθηκε συνοδεύτηκε και από την παρέμβαση τού άλλου νεοταξικού μηχανισμού, που συνίσταται στις προβοκατόρικα οργανωμένες ορδές τών αυτοαποκαλούμενων "αντίφα" καθικιών. ΟΙ διαμαρτυρόμενοι πολίτες βρέθηκαν σε αυτές τις στγκεκτρώσεις και πορείες μεταξύ σφύρας και άκμωνος. Άνθρωποι άοπλοι, αποφασισμένοι να διεξάγουν ειρηνικές διαμαρτυρίες, συχνά σπρώχνοντας καροτσάκια, στα πλαίσια διαδήλωσης παθητικής αντίστασης και μόνο, βρέθηκαν από την μιά μεριά στο έλεος αφιονοχασισωμένων πραιτοριανών με αμφεταμίνες και κόπταγκον, που εξοπλισμένοι μέχρι το απροχώρητο, έπασχαν από την μανία να χυθή αίμα. Από την άλλη πλευρά τού στημένου από τούς γραβατοφόρους λιμοκοντόρους τής εξουσίας δόκανου τα "αντίφα" σκουλίκια, οι δήθεν αλλά Κοτζαμάνη "αγανακτισμένοι" πολίτες, οι οποίοι ως πληρωμένοι προβικάτορες ερχόντουσαν να δώσουν την νομιμοποίηση στούς μακελάρηδες τούς συστήματος για την ύπουλη αιματοχυσία που ακολουθούσε. Στην οποία εφαρμοζόντουσαν τα πιο ύπουλα μέσα. Τα νεοταξικά αληταριά ψέκαζαν το πλήθος με καρκινογόνες ουσίες, έχοντας λάβει οδηγίες και εξοπλισμό για να ξαποστείλουν τα γυναικόπαιδαμεσοπρόθεσμα στον αγύριστο, επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ποδηγέτηση τού κρετίνου γαπ, τού τζάμπα μάγκα σαμαρά και ανθρωποελέφαντα βενιζελοτούρκογλου, τού μακελάρη κοκοβιού σοσιαλιστή τύπου μπούχεβαλντ παπουτσή, τού χαζοχαρούμενου εκτρώματος τσίπρα, τού αρχιμακελάρη "χρυσο"χοήδη, και τού χαμένου στο διάστημα ανθρωποειδούς κούλη με το πιο ηλίθιο χαμόγελο, που εάν είχε δει ο Λεονάρντο Νταβίντσι έστω και μια φορά στην ζωή του, θα ζωγράφιζε την Τζοκόντα κλαίουσα. Βεβαίως, όσο περισσότερο αίμα χύθηκε και όσο περισσότερα κρανία άνοιξαν σαν γλάστρες, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αμοιβή που απένειμε το σύστημα στους ανθρωοποχασάπηδες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στην συνέχεια ο διανοητικά νάνος παπουτσής πήρε την καρέκλα τού εκπροσώπου τού ελλαδικού τρελοκομείου στο δντ.
   Αναμφίβολα οι κινητοποιήσεις αυτές, τις οποίες πλήρωσαν οι διαμαρτυρόμενοι με το αίμα τους και μεσοπρόθεσμη άγαρμπη φθορά τής υγείας τους,  επενέργησαν σημαντικά ωφέλη στην διαδικασία τής αγωνιζόμενης κοινωνίας για απελευθέρωση. Έδειξαν, ότι ο λαός διαθέτει ευαισθησία, τόλμη, αίσθηση εγρήγορσης και ευαισθησίες. Ότι οι "καναπέδες", για τούς οποίους κάνουν λόγο κυρίως αυτοί, που δεν εξέθεσαν ποτέ τον εαυτό τους στην παραμικρή διακινδύνευση, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα φτηνό μοιρολόι τής δικής τους ολιγωρίας. Πλην όμως καθαρά από επιχειρισιακής πλευράς - εάν επιθυμούμε να είμαστε ρεαλιστές - οι κινητοποιήσεις αυτές στάθηκαν μαλλον ήττες. Διότι αποθράσυναν το πορωμένο μυαλό τής αλήτ, ότι με τούτς μηχανισμούς βίας και προβοκάτσιας είναι σε θέση να ποδηγετή τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να κάμψουν στην πορεία τόν δυναμισμό τους, ενώ οι διαμαρτυρίες θα έπρεπε, βάσει τών τραγικών και ανυπόφορων καταστάσεων, να βρίσκονται μονίμως σε ημερήσια διάταξη και να αναπτύσσονται σε μέγεθος και δυναμισμό.
    Τελείως διαφορετικά εξελίχτηκαν όμως τα γεγονότα στα νησιά. Εκεί για πρώτη φορά (με εξαίρεση ίσως κάποια μικρότερων διαστάσεων σύγκρουση πριν από χρόνια στην Κερατέα) αυτοί που έβαλαν την ουρά στα σκέλια και ξεκουμπίστηκαν σαν βρεγμένες γάτες, ήσαν οι μακελάρηδες. Για πρώτη φορά μετά από μεκελιό δεν τόλμησαν να βγουν τα προκλητικά φασισταριά στα σκουπιδοκάναλα σαρκοβορίδης και γεωργι-Άδης για να βγάλουν δεκάρικους για "δίκαιη" επιβολή τής νομιμότητας, ελέω τής υφαρπαγμένης ανύπαρκτης "λαϊκής" εντολής με την νοθεία τής ισραηλινής Singular Logic.
Οι λόγοι που διέπουν αυτήν την τεράστιας σημασίας διαφορά στο αποτέλεσμα τής σύγκρουσης τών κοινωνικών δυνάμεων πρέπει να μάς απασχολήση με συγκεκρομένο τρόπο.
    Το πρώτο δεδομένο, που μπορούμε να εντοπίσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι, ότι ο τρόπος που διεξήχθησαν οι μέχρι σήμερα διαμαρτυρίες, που ηθελημένα από το καταστημένο πρόσλαβαν διαστάσεις μονομερούς σύγκρουσης, έλαβε χώρα ακριβώς στα πλαίσια που έχει προεπιλέξει πριν από μάς για μάς το κατεστημένο. Με εξαίρεση βέβαια τα όσα συνέβησαν στα νησιά, η ρήξη που επήλθε είχε μόνιμα μετωπικό χαρακτήρα, μέσα σε περιοχές που είχαν χαρτογραφίσει μέχρι το τελευταίο τετραγωνικό εκαστό οι "εγκέφαλοι" τού αιματικυλίσματος, που βρίσκονται στις αίθουσες χειρισμού τών κρίσεων, πίσω από υπολογιστές, οθόνες που μεταφέρουν εικόνες σε πραγματικό χρόνο, από κάμερες, ιπτάμενα μέσα και δορυφόρους, μηχανισμούς επικοινωνιών, οι οποίοι εδρεύουν στο τραπέζι τής κεντρικής διαχείρησης και απολήγουν μέσω πολλαπλών διακλαδώσεων στα ακουστικά τής κάσκας κάθε ξεχωριστού μακελάρη, όπου βρίσκεται ενσωματωμένη μεταφραστική μηχανή, βάση τής συγκεκριμένης περιοχής εξαναγκαστικής προώθησης σε πορνεία, όπου ο λεγάμενος πουλούσε την άσπρη, πριν καταγεί στις "ειδικές δυνάμεις". Τα ελικόπτερα, που συχνά βλέπουμε πάνω από διαμαρτυρίες, δεν ελέγχουν τα γεγονότα, για την περίπτωση που αυτά ίσως ξεφύγουν. Μεταδίδουν κυρίως εικόνα, τροφοδοτώντας τα προγράμματα υπολογιστών, βάσει πλείστων όσων μεταβλητών, ώστε να διευκολύνουν την λήψη αποφάσεων κάποιων ειδικών γουρουνόσκυλων, τών οποίων προΐσταται από καθέδρας - και περί αυτού θα στοιχιμάτιζα ακόμη και το λάστιχο από το εσώρουχό μου - κάποιος αλλοδαπός "επιτελάρχης", που βρίσκεται σε συνεχή συνενόηση με κάποιον αρχιερέα τού σκότους, σχετικά με το πόσα λίτρα αίματος χρειάζονται στην συγκεκριμένη συγκυρία οι εκπεσσόντες τής γύρω περιοχής. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο οι βόμβοι τού ελικοπτέρου μοιάζουν με τούς βρυχιθμούς τής κολάσεως.
   Αυτό που τρέμει μόνιμα κάθε οργανωμένη δύναμη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΙΣΧΥΟΣ πάντοτε και χωρίς εξαίρεση είναι ο λεγόμενος ανορθόδος πόλεμος. Δεν είναι τυχαίο, ότι σε τέτιες περιπτώσεις γίνεται αναφορά σε "ασύμετρη απειλή". Ακριβώς, διότι δεν μπορεί να υπάρξη απεικόνιση τών δυνάμεων καταστολής στην περιοχή που δρα απροσδιόριστα ο ανεξέλεγκτος ακροβολισμένος μαχητής . Για να εξοντωθή κάποιος, πρέπει πρώτα να εντοπιστή. Και ,μέχρι να τον εντοπίσουν μπορεί να επιφέρη περισσότερες απώλειες στούς διώκτες Ποιο παράδειγμα να πρωτοαναφέρω, ώστε να αποδώσω αυτήν πραγματικότητα; Στο Βιετνάμ ηττήθηκε μια μεγάλη δύναμη από μια μικρή χώρα, που ακόμη πασχίζει να ανακαλύψη τον τρόπο που κατασκευάζονται οι ακτίνες για ρόδα ποδηλάτου. Εκεί είχαν οι γιάνκηδες περισσότερους νεκρούς από τις γριούλες, που έκρυβαν δυναμίτιδα στις ποδιές τους, παρά από τα πολυβόλα τών Βιετκόγκ. Μια χώρα χωρίς αεροπορεία και ναυτικές δυνάμεις κατέβαλε κατά κράτος αυτούς που διέθεταν τα πλέον σύγχρονα όπλα τής εποχής. Και στο Αφγανιστάν βρήκαν από τούς μουτζαχεντίν οι Ρώσοι τον μάστορά τους, σε μια σύγκρουση που στάθηκε αδύνατον να κερδίσουν. Δεν υπήρξε αντάρτικο στον αποικιοκρατούμενο χώρο, που να μπορέσουν να καταβάλλουν οι αποικιοκράτες. Μαζαμβίκη, Γουινέα, Αγκόλα.  Πολεμιστές με ψάθινες ασπίδες κατέβαλαν σιδηρόφρακτες δυνάμεις, όσο αυτοί επέλεξαν να αποφύγουν την σύγκρουση κατά μέτωπο. Στον λαϊκό πόλεμο είναι ο μαχητής την ημέρα αγρότης και την νύχτα πολεμιστής. Δύο είναι τα προτερήματα που διαθέτει: Διασπορά τών δυνάμεων και πλήρης προσπορισμός τού δικαιώματος στον αιφνιδιασμό. Αυτές οι δυο προϋποθέσεις επιδρούν τον πλέον απαίσιο πονοκέφαλο στο ηθικό ενός τακτικού στρατού. Η μόνη δυνατότητα που τού τού απομένει είναι η εφαρμογή σκληρών αντιποίνων σε βάρος τών αμάχων. Το μόνο όμως που πετυχαίνει με αυτόν τον τρόπο είναι να πυκνώνουν οι δτνάμεις τών ανταρτών.
   Εκείνη η μυστική υπηρεσία, που θεωρώ μακράν αποδιτικότερη είναι η FSB. Πλαισιωμένη μάλιστα με τις πλέον ικανές ειδικές δυνάμεις στην αντιμετώπιση ανορθοδόξου πολέμου και ασύμετρων απειλών, που είναι οι Spetznatz. Το κάζο όμως που αναγκάστηκε να διαχειριστή η Ρωσία σε ανάλογες περιπτώσεις είναι απροσμέτρητο. Για να μπορέση να καταβάλλη την Τσετσενία υποχρεώθηκε να την μετατρέψη σε σεληνιακό τοπίο. Αυτή είναι η μέθοδος την μπολντόζας, που ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα της. Μια μπολντόζα μπορεί να ισπεδώση ένα δρόμο, ένα χωράφι, ή και μιά πεδιάδα ακόμη. Δεν μπορεί να ισοπεδώση όμως ένα βουνό. Αυτό έγινε τελείως ορατό, όταν μερικές "μαυρες χήρες" κατέλαβαν ένα θέατρο. Τότε η αντίδραση τού Υπουργείου Εσωτερικών δεν μπόρεσε να είναι διαφορετική από την εξόντωση όλων όσω εβρίσκοντο μέσα με δηλητηριώδη αέρια. Δεν μπόρεσαν να απελευθερώσουν ούτε ένα όμηρο. Το μεγαλύτερο φιάσκο στην ιστορία της υποχρεώθηκε να διαχειρισθή η FSB στο Beslan. Εκεί είχαν καταλάβει λίγοι τζιχαντιστές ένα σχολείο και εκβίαζαν. Το δράμα αυτό τελείωσε με τον πιο τραγικό τρόπο, όταν ανατινάχθηκε η στέγη τού σχολείου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες παιδιά. Τα επίσημα κρατικά μέσα ισχυρίσθηκαν, ότι την ανατίναξη έκανα οι τζιχαντιστές, εφ' όσον δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους. Οπτικοακουστικό υλικό που διοχετεύθηκε όμως στην δημοσιότητα τεκμηρίωσε με αμείλκτο τρόπο, ότι πίσω από την ανατίναξη ήσαν οι δυνάμεις ασφαλείας.
   Για να μην αναφερθούμε στην μάχη τής Κρήτης, όπου πλείστους όσους αλεξιπτωτιστές ξέκαναν οι γυναίκες τής Κρήτης, έχοντας καρδαμώσει προηγουμένως με τα ψημένια κατσίκια και άφθονη ρακή.
   Έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι οι δυνατότητες διαχείρησης μιας ασύμμετρης απειλής είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Τουναντίον στις πλείστες τών περιπτώσεων τών κατά μέτωπον συγκρούσεων έχει αποδειχθεί, ότι υπερίσχυσαν αυτοί που διέθεταν την συμβατική υπεροπλία υπό την μια ή άλλη μορφή. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει πιο ανόητη και μοιραία επιλογή, από μια κατά μέτωπον σύγκρουση, εφ' όσον δεν παρεμβάλλονται άλλα δεδομένα, που να μπορούν να μετατωπίσουν τα στρατηγικά πλεονεκτήματα. Μια τέτοια μάχη μπορεί να δίνεται ως έσχατη επιλογή μπροστά στο αναπόφευκτο, για την τιμή τών όπλων και την δυνατότητα που μπορεί να παρέχη μια ηρωϊκή ήττα, στην συνειδησιακή της αξιοποίηση σε μελλοντικές συγκρούσεις. Αυτό είναι και το εν τέλει προτέρημα κάθε ηρωϊκής προσπάθειας, που στέφεται από ήττα. Είναι όμως φρόνημο, ένα στρατηγικό επιτελείο να αποφεύγη κατά το δυνατόν στους σχεδιασμούς του, τόσο μια ηρωϊκή ήττα, όσο και μια πύρρειο νίκη, που αποτελεί το αμέσως λιγότερο επιθυμητό προσδοκούμενο στα πλαίσια μιας σύγκρουσης.


              3.2 ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΠΟΥ
                    ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ;

   Υπάρχουν χαρακτηριστικά ανορθοδόξου πολέμου στην κοινωνική άμυνα, που αναπτύχθηκε στα νησιά; Θεωρώ ότι αυτό το ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε καταφατικά και κρίνω, ότι αυτό το δεδομένο ήταν από επιχειρησιακής σκοπιάς, που οδήγησε στην κατά κράτος ήττα τών δυνάμεων καταστολής.
   Εκτιμώ, ότι τρία είναι τα δεδομένα που προσδίδουν στην αντίσταση που προβλήθηκε χαρακτήρα αανορθοδόξου πολέμου.
  
   Από τα τρία αυτά χαρακτηριστικά, ένα ανάγεται σε τελείως λάθος και κοντόφθαλμες επιλογές αυτών που σχεδίασαν την καταστολή. Το δεύτερο ανάγεται σε κάποια ιδιαίτερη ευφυή και πρωτόγνωρη στα χρονικά επιλογή τών μαχόμενων κοινωνικών δυνάμεων, που μάλλον αναμένεται να δημιουργήση σχολή και το τρίτο οφείλεται στην άψογη στάση τών τοπικών αρχόντων, δεδομένου, ότι στο βαθμό που αυτοί εκπροσωπούν τα συμφέροντα αυτών που τούς εξέλεξαν, αυτομάτως εντάσσονται στις κοινωνικές και όχι στις αντικοινωνικές δυνάμεις.

    Αναφορικά με το πρώτο χαρακτηριστικό: Αυτό που διαφάνηκε να διαχέη την όλη "στρατηγική" αυτών που οργάνωσαν την καταστολή, ήταν η τυφλή και εν τέλει τελείως λαθεμένη - όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια - εμπιστοσύνη τους στα αποτελέσματα άσκησης κτηνώδους βίας. Υπερεκτιμώντας τα αποτελέσματα τών προηγούμενων μακελειών, που είχαν εξαπολύσει στην Αθήνα και την Μακεδονία, θεώρησαν ως δεδομένο, ότι στον οδοστρωτήρα τής βίας δεν μπορούν να αντισταθούν πολίτες, που είναι άοπλοι και ανοργάνωτοι. Επί πλέον εκτίμησαν, ότι ο λεγόμενος "φόβος μπροστά στο κατώφλι" δεν επιτρέπει στις διαμαρτυρίες να υπερσκελίζουν το όριο τής παθητικής αντίστασης, εγκλωβίζοντας τούς πολίτες εντός τών πλαισίων ανάληψης τού ρόλου τού θύματος. Ο "φόβος μπροστά στο κατώφλι" συνιστά το σύνδρομο, που κυριαρχεί στο κοινωνικό σώμα, να προτιμά την διατήρηση μιας κάκιστης, αντικοινωνικής και αντεθνικής αλήτ στα πράγματα από την ακυβερνησία. Το σύνδρομο αυτό συνίσταται στην ενδόμυχη κυριαρχία τού συναισθήματος, ότι όσο οδυνηρά κι αν είναι τα αποτελέσματα μιας προδοτικής πολιτικής, αυτά παραμένουν πάντοτε μέσα σε πλαίσια, που είναι σταθμίσιμα. Σε αντίθεση με την επικράτηση χάους, που θα μπορούσε να κυριαρχήση, εφόσον οι πολίτες διαβούν το κατώφλι τού κοτετσιού προς την έξωθεν περιοχή, όπου σύμφωνα με την ύπνωση τών συνειδήσεων που επιβάλλει η αλήτ, παραμονεύει ο λύκος. Στην ουσία πρόκειται για το σύνδρομο τής φοβίας μπροστά στο άγνωστο. Αυτό που ο Έριχ Φρομμ ονόμασε "φόβο μπροστά στην ελευθερία". Το κοίταγμα τής ελευθερίας στα μάτια έχει μια συνέπεια: Την ανάληψη προσωπικής ευθύνης. Το σύστημα έχει φροντίσει να περιχαρακωθή η αντίληψη τής προσωπικής ευθύνης αυστηρά σε ατομικά πλαίσια. Ο καθείς - συμφώνως με την εξουσιαστική ύπνωση - είναι υπεύθυνος για το άτομό του και την οικογένειά του. Για οτιδήποτε συλλογικό, υποτίθεται ότι πρέπει να είναι αποκλειστικά το "δημόσιο". Και εφ' όσον προτίθεται κάποιος να συμμετέχη σε αντίστοιχες υπευθυνότητες, οφείλει να προσαρμόζεται στην μια και μόνιμη διαδικασία: Να συμμετέχη δηλαδή αποκλειστικά με βάση τούς κανόνες που έχει καθορίσει η αλήτ στους αντίστοιχους συστημικούς μηχανισμούς. Το σύστημα έχει επιτύχει να ευνουχίση συνειδησιακά το κοινωνικό υποκείμενο, που θεωρεί αυτήν την διαδικασία τελικά όχι δια ροπάλου επιβεβλημένη, αλλά αυτονόητη. Το φιλοσοφικό κίνημα τού "υπαρξισμού" έθεσε με έμφαση το ζητούμενο τής προσωπικής ευθύνης μετά την λήξη τού ΒΠΠ. στην Γαλλία, εκκινώντας από την περιορισμένη ετοιμότητα που επέδειξαν οι Γάλλοι στην αντιμετώπιση τών ναζί.

   Το σύνδρομο τού φόβου μπροστά στο κατώφλι, εκτίμησαν οι διαχειριστές τής κοινωνικής μηχανικής, ότι μπορεί να λειτουργή ακόμη πιο αποδοτικό σε ακριτικά νησιά, εκεί όπου ο κακός λύκος - δηλαδή η τουρκική απειλή, είναι περισσότερο άμεσος και επίκαιρος από την ενδοχώρα. Ειδικά στην τρέχουσα φάση, που ο παράφρονες τής άγκυρας θέτουν ζήτημα τής αναθεώρησης της Λοζάνης, το ελλαδικό καθεστώς θέτει τούς νησιώτες προ τού χυδαίου διλήμματος, ή να πνιγούν οι κοινωνίες τους με την τρικυμία τού υπερεπικοισμού, ή να υποδουλωθούν μεσοπρόθεσμα στην τουρκική μπότα, εφόσον αμφισβητήσουν και υποσκάψουν την κεντρική εξουσία. Έτσι, μέσα στα σύνδρομα που επιβάλλονται, επιχειρείται να προτιμηθή ένα θανατηφόρο φάρμακο, από μια θανατηφόρα αρρώστια, βάση τής απλοϊκής μέσης εμπιστοσύνης στην ρόμπα τού γιατρού.
  Βάσει αυτών των υπολογισμών, είναι προφανές, ότι αυτοί που σχεδίασαν την καταστολή με στόχο την βίαιη επιβολή τών δομών, θεώρησαν απολύτως αποτελεσματική την επιβολή τής κτηνώδους βίας, χωρίς να μπουν στον κόπο να επεξεργαστούν το οποιοδήποτε επιτελικό σχέδιο. Η κινητήρια σκέψη στα κοπροκρανία τών ειδικών ήταν αποκλειστικά "Θα τούς βαρέσουμε ανελέητα στο ψαχνό και όταν καταβληθούν οι μίζες από την προκαταβολή θα το γιορτάσουμε". Δεν μπήκαν στον παραμικρό κόπο να εξετάσουν τις ιδιαιτερότητες τών χώρων στα νησιά, σε συνδυασμό με τον τεράστιο θυμό, που επικρατούσε - ως ήταν φυσικό - στις διαθέσεις τών κατοίκων.
    Αντί να αξιοποιήσουν την πείρα στην απόδοση τών μακελειών σε Αθήνα και Μακεδονία, τα οποία έλαβαν είτε σε κλειστούς χώρους, είτε σε χώρους που επέτρεψαν τον εγκλωβισμό τών διαμαρτυρόμενων, επιβάλλοντας τους μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση, οι δυνάμεις καταστολής τράβηξαν κατ' ευθείαν για τον χορό αίματος στο μήλο τής έριδος, που ήταν οι χώροι εκσκαφής, ώστε οι φαγάνες να μπορέσουν να ανοίξουν πέντε λαγούμια, ώστε να πέση το ζεστό παραδάκι στις τσέπες αυτών που το εξάζουν στις παραδείσιες νήσους τής κολάσεως. Κι αν τολμήση να κουνηθή κάποιος από το ΣΔΟΕ, υπάρχουν πολλά συστημικά καθάρματα για να γεμίσουν μαχαιριές την επόμενη Δώρα Ζεμπέρη, ώστε να κλείσουν τα στόματα τών ανωτέρων.
    Το αποτέλεσμα τής πανηλίθιας υπεροψίας τών σχεδιαστών τής "επιχείρησης" ήταν να πλευροκοπηθούν οι δυνάμεις καταστολής από πλήθος μάχιμων διαμαρτυρόμενων, σχετικά διασπαρμένων σε ένα περιβάλλον που αυτοί γνώριζαν πολύ καλά, ενώ αυτοί που στάθηκαν μετωπικά μπροστά στούς πραιτοριανούς, ήταν πρόσωπα εναντίον τών οποίων δύσκολα μπορούσε να σκηθή απρόσκωπτη βία, όπως ο ιερωμένος. Ιδιαίτερα αποδοτικά έδρασαν και οι δυνάμεις ανεφοδιασμού με τρόφιμα, νερό και ότι άλλο χρειάστηκε τών αμυνόμενων. Υπό αυτήν την μορφή η αντιπαράθεση έλαβε χώρα έξω από τον συνήθη τρόπο, παίρνοντας υπό μια έννοια ανορθόδοξα χαρακτηριστικά.
   Αυτό όμως, που απέδωσε αμειγή ανορθόδοξο χαρακτήρα στην μορφή τής σύγκρουσης, ήταν μια πρωτοφανής, αλλά άκρως αποδοτική επιλογή τών αμυνόμενων. Αυτή στηρίχθηκε σε ένα προτέρημα, που τούς παραχώρησε αφειδώς η ξεδιάντροπα πανηλίθια ακράτεια κόπρου μέσα στα κεφάλια τών υπερόπτων σχεδιαστών του μακελειού. Πρόκειται για τις επιθέσεις πολιτών στα ξενοδοχεία που διάμεναν οι πραιτοριανοί. Αφού ξυλοκόπησαν άγρια κάποιους, πέταξαν τις αποσκευές περισσότερων από τα παράθυρα και τις έκαψαν. Η νέα ποιότητα που καταγράφηκε με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι μόνο η μετάβαση σε ανορθόδοξες μορφές σύγκρουσης. Από την μια μεριά αποτέλεσε την μετάβαση από την εφαρμογή αμυντικών μορφών σε επιθετικές. Από την άλλη ξεσκέπασε στην πράξη, ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι κάνουν κουμάντο στις "υπηρεσίες προστασίας τού πολίτη" δεν είναι μόνο απάνθρωπα κακεντρεχείς. Αλλά είναι και τελείως ανίκανοι και άχρηστοι στην τέλεση τού καθήκοντος, που υποτίθεται ότι υπηρετούν, στην περίπτωση που εφαρμοστεί πραγματική ανάγκη για την λήψη μέτρων πολιτικής προστασίας. Μέσα στην απύθμενη υπεροψία που τους διακατέχει, είχαν την εντύπωση, ότι έστειλαν το σώμα των αλλοδαπών στην πλειοψηφία μισθοφόρων τους σε ένα περίπατο σε κάποιο λιβάδι για να μαζέψουν λουλούδια. Έτσι δεν φρόντισαν να λάβουν καν στοιχειώδη μέτρα περιφρούρησης στα ξενοδοχεία όπου τοποθέτησαν τούς μακελάρηδες.
   Εφόσον η συγκεκριμένη πρακτική αποτελέσει σχολή σκέψης στον τρόπο άμυνας τού κοινωνικού σώματος ενάντια ατην αλήτ - η οποία για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας - αποσκοπεί πλέον φανερά στην φυσική εξόντωση τών Ελλήνων και στην ολοκληρωτική εκδίωξή τους από την πατρίδα τους, τότε οδεύουμε μάλλον σε καταστάσεις, που θα φάη η μύγα σίδερο. Τι θα γινόταν π.χ. εάν αυτή η πρακτική επεκτεινόταν ενάντια στον πλοιοκτήτη προσωπικά, που δέχθηκε να ναυλώση το πλοίο του για την μεταφορά τών μακελάρηδων, με βάση την αιτιολογημένη αντίδραση: Έρχεσαι να μάς κλείσης τα σπίτια. Τώρα ερχόμαστε ΕΜΕΙΣ στο ΔΙΚΟ σου.
    Όπως πλέον προδιαγράφεται, η εγκληματική αλήτ έχει στόχο να καταδικάση με την πρόφαση τής συνωμοσίας τού σκατοϊού τον Ελληνικό λαό σε λιμοκτονία. ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ: ΟΣΟΙ ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΝ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ, ΕΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ. Τι θα πράξουν οι άνεργοι, όταν τούς ζητήσουν ψωμί τα παιδιά τους; Και τί θα συμβή, όταν κάποιοι αντί να κινηθούν προς τις αποθήκες τροφίμων, προτιμήσουν την εφαρμογή σύγκρουσης που υπέδειξαν τα νησιά; Και μάλιστα σε πανελλαδική κλίμακα; Που θα πρωτοστείλη - εφόσον προλάβει - τούς μακελάρηδες η αλήτ; Έσπειραν θύελλες. Πάνε στους ναούς, για να υποδείξουν υποτιθέμενη ευσέβεια και προσκυνάνε τον μωσαϊκό νόμο. Πού θα μπορέσουν να κρυφτούν, όταν ξεκινήσει η εφαρμογή τού οφθαλμόν αντί οφθαλμού; Κάποιοι, αναμφίβολα καλοί άνθρωποι, αισθάνονται, ότι απεχθάνονται κάθε μορφή βίας. Έχουν όμως ατοί παιδιά; Βρέθηκαν ποτέ μπροστά στο παιδί τους, όταν αυτό λιποθυμάει από πείνα;

  Η τρίτη μορφή ανορθοδόξου πολέμου που εφαρμόστηκε εκδηλώθηκε με την διάσπαση τών μηχανισμών νομιμοποίησης τού συστήματος, όταν οι τοπικήοίάρχοντες αρνήθηκαν να συμμετέχουν στο ίδιο τραπέζι με την κυβέρνηση, για να συζητήσουν την αντιμετώπιση τής κρίσης που έλαβε χώρα. Αυτή η στάση έθεσε εκ τών πραγμάτων την κυβέρνηση εκτός αυτού, που οι ίδιοι και ίδιοι συνεχώς δεν χάνουν ευκαιρία να επικαλούνται: το σαθρό και ανύπαρκτο "δημοκρατικό τόξο", ως επικάλυμμα ενός φασισμού με κυνοβολευτικό μανδύα.
   Σε αυτά τα πλαίσια έλαβε χώρα και η σκηνή απείρου ειλικρίνειας, την οποία προσπάθησε να εκμεταλλευθή η κυβέρνηση, ενώ αυτή η ενέργεια γύρισε αναφανδόν σε βάρος της. Όταν ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου έδειξε σε ποιο μέρος τού σώματός του γράφει τον "πρωθυπουργό", έδειξε, ότι τιμά την εντολή αυτών που τον ανέδειξαν σε αυτό το αξίωμα. ΑΞΙΟΣ. "Διότι όταν μιλάει ο άνδρας, μιλάει με αίμα. Θέτει ή λύνει πρόβλημα". Δεν νομίζω στα διεθνή χρονικά να έχη υποστή προκαθήμενος κράτους χειρότερη απαξίωση.
  
    Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να αναδιπλωθή η αλήτ στον Έβρο.  Οι συνέπειες όμως του κοινωνικού αγώνα στα νησιά για την αντιμετώπιση τών αλλοδαπών μακελάρηδων δεν περιορίζονται μόνο στην σχολή σκέψης ανορθόδοξου πολέμου που εγκαινίασαν. Ο παράξενος ελκυστής, που έθεσαν σε κίνηση, με τεράστιες πανεθνικές αλλά και γενικότερες γεωπολιτικές συνέπειες, έγκειται στην πυροδότηση τών παράφρονων επιλογών τού τέρατος ερντογκάν στα σύνορα, ενώ η "κυβέρνηση" βρισκόταν κολλημένη στον τοίχο. Αυτά θα τύχουν όμως πραγματείας σε επόμενη ανάρτηση, ως συνέχεια τής παρούσης.

            Όπως προφητικά τραγούδησε ο Διονύσης Σαββόπουλος εδώ και κάποια χρονάκια:

ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΠΥΡΠΟΛΗΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ - ΠΥΠΟΛΗΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
ΣΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ - ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕ Ο ΑΕΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ
ΤΩΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ - ΑΔΕΛΦΕ - ΑΝΑΣΑΙΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΛΑΜΙ - ΜΕ ΚΑΛΑΜΙ