ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ - ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡEIΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΩΝ

   Οι βιντεοσκοπίσεις που ακολοθούν παρατίθενται αφ' ενός προς παρακολούθηση τών επισκεπτών που γνωρίζουν την Γερμανική γλώσσα, αλλά και ως πειστήριο όσων καταθέσω στην συνέχεια. Οι επισημένσεις αυτές δεν περιορίζονται μόνον στο περιεχόμενο τών βιντεοσκοπίσεων. Αναφέρονται επίσης και σε μια σειρά διαπιστώσεων, τις οποίες έκανα στον χώρο τού Βερολίνου, καθώς και σε αντίστοιχες ερμηνείες τους.
   Το παρόν κείμενο συνιστά συνέχεια τής προηγουμένης αναρτήσεως. Καταθέτω στοιχεία προς ενημέρωση - στα οποία ευδοκιμώ να έχω πρόσβαση - και τα οποία αρμόζει να προσλαμβάνονται με προσοχή και κριτικό πνεύμα. Και να υπόκεινται στον έλεγχο, τόσο μέσω τής διανοίας, όσον και τής διαισθήσεως. Συχνά δεν αποτολμώ μόνον, αλλά και επιδιώκω, να εισέρχομαι σε περιοχές προτότυπες. Αυτό  το πράττω, διατηρώντας το δικαίωμα να προβώ πιθανώς και σε λανθανσμένες εκτιμήσεις. Τα στερεότυπα τού κοινωνικού μύθου αναπαράγονται πολλαχόθεν, ώστε η τόλμη τής αναζήτησης να είναι πολυτιμότερη από την εντριβή στην ρουτίνα.

3. ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ (ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΑΝΩΘΕΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΥΠΝΗΛΙΑ)

   Γενικώς έχουμε εθισθεί να βλέπουμε μηχανικά, χωρίς να επιχειρούμε να επεξεργαζόμαστε κριτικά τις αισθητηριακές προσλήψεις μας. Στην ουσία δεν βλέπουμε, αλλά μόνον αφήνουμε να καταγράφονται αυτά, που μέσω τών οπτικών νεύρεων εισέρχονται στον εγκέφαλό μας. Για την συντριπτική πλειοψηφία τών ανθρώπων η πραγματικότητα δεν είναι κάτι περισσότερο από κάποιο στατιστικό δεδομένο. Πραγματικότητα είναι για τον μέσο άνθρωπο, αυτό που η μέση αντίληψη θεωρεί πραγματικό. Εν πολλοίς, ο καθείς επιβεβαιώνει την επικύρωση τής δικής του εμπειρίας με βάση την εμπειρία τών άλλων. Εφόσον “όλοι οι άλλοι” ερμηνεύουν κατά κάποιον συγκεκριμένο τρόπο τα πράγματα, δεν μπορεί παρά η ερμηνεία τους να απηχεί την πραγματικότητα. Και επάνω σε αυτό το ατομικώς αυτοεπιβαλλόμενο σκοταδιστικό πέπλο ενός εκάστου καταφθάνουν οι βλαχοτσέλιγκες τού συστήματος, που διαθέτουν υποτιθέμενο κύρος, οι λεγόμενοι ιθύνοντες και δήθεν επαϊόντες, να ρίξουν το δικό τους κάρβουνο, για να τσιμεντάρουν τα βολικά αλλά και απαραίτητα για το κατεστημένο στερεότυπα. Ποιός καθημερινός άνθρωπος τολμά να αμφισβητήση ένα Καρτέσιο, ένα Κομτέ, ενα Καντ, ή ενα Χέγγελ; Ο Καρτέσιος διακήρυξε ήδη στις πρώτες σελίδες τού θεμελιώδους έργου του “ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ” (Discours de la méthode) ότι εκείνη η ιδιότητα, που μοίρασε πλέον απλόχερα η φύση στην συντριπτική πλειοψηφία τών ανθρώπων, “είναι η υγιής κοινή λογική”, η ικανότητα δηλαδή να μπορεί ο πάσα ένας να χειρίζεται νοητικώς τα έξωθεν αυτού τεκτενόμενα με ευθυκρισία. Κατά την γνώμη μου, δεν έχει διατυπωθεί κατά την διάρκεια τής συγχρόνου ιστορίας μεγαλύτερη αρλούμπα από αυτήν την διακήρυξη τού René Descartes. Αυτήν την μοιραία παρανόηση ήρθε να αναιρέση με έμφαση τρεις αιώνες αργότερα ο Άλμπερτ Άινστάιν, έχοντας ανακαλύψει και τεκμηριώσει δίπλα σε άλλους μεγάλους επιστήμονες, ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται. Σε μια εποχή που η επιστήμη είχε εξελιχθεί ποιοτικά περισσότερο συγκριτικά με την ανάπτυξή της κατά την αναγεννησιακή περίοδο, διατύπωσε ο Άλμπερτ Άινστάιν μια τελείως αντίθετη τοποθέτηση: Όταν ρωτήθηκε κατά πόσο το σύμπαν έχει όρια, απάντησε, ότι δεν ήταν σε θέση να γνωρίζη σχετικά. Αυτό όμως που μπορούσε υπεύθυνα να βεβαιώση, όπως ισχυρίστηκε, ήταν, ότι η ανθρώπινη βλακεία δεν έχει όρια. Αυτή η τοποθέτηση ηχεί προκλητικά. Κατά την γνώμη μου όμως, συνιστά μια θεμελιώδη διαπίστωση και μια προειδοποίηση τού Άινστάιν προς την ανθρωπότητα. Στούς τρεις αιώνες, που είχαν μεσολαβήσει από την εποχή τού Καρτέσιου δεν ήταν μόνον, ότι είχε αμφισβητηθεί ριζικά με την ανακάλυψη τής Θεωρίας τής Σχετικότητος και τής Κβαντικής Θεωρίας η δυνατότητα τών αισθητηριακών μας προσλήψεων και τών άμεσεων εμπειριών που προκύπτουν από αυτές, να μπορούμε να ερμηνεύουμε και να επισκοπούμε, αυτό που στοιχειωδώς αποτελεί την πραγματικότητα. Ο Άινστάιν έβλεπε, μετά την μετατροπή τής Ευρώπης σε στάχτες με δύο παγκοσμίους πολέμους, την πλειοψηφία τής αφρόκρεμας τών επιστημόνων να έχουν συναχθεί από το κατεστημένο τών ΗΠΑ στο Λος Αλάμος και να διεξάγουν έρευνες για την κατασκευή ακόμη πλέον καταστροφικότερων όπλων. Την απόδωση τής απροσμέτρητης βλακείας, φρονώ ότι ο Άινστάιν δεν απόδωσε κυρίως στον μέσο άνθρωπο. Κάτι ανάλογο θα ήταν ανόητα υπεροπτικό από την μεριά μιάς κορυφαίας διάνοιας, όπως η δική του. Την απέραντη βλακεία απέδιδε ο Άινστάιν - έχοντας βιώσει τις παλινωδίες τού μέντορός του Μαξ Πλανκ, που από την μια να υπόγραφε τίς εκκλήσεις για διατήρηση τής παγκόσμιας ειρήνης και από την άλλη απέσυρε κάτω από τις πιέσεις την υπογραφή του - σε άλλους. Την απέδιδε στούς ικανότατους συναδέλφους του, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, ως μια βαθιά διχασμένη προσωπικότητα μεταξύ καλού και κακού. Και στον βαθμό που αυτοί, οι οποίοι με μια βαθιά μόρφωση και απέραντη οξυδέρκεια, άλλαξαν ριζικά τα δεδομένα τής επιστήμης, είναι αποδεδειγμένα βλαμένοι, τι να υποθέσουμε για το κάθε βλαχαδερό στην πλατεία Ομονοίας, που αξιώνει, ότι έχει ορθή άποψη επί παντός επιστητού;

Για το πόσο μακράν βρίσκονται οι αντιλήψεις μας περί πραγματικότητος από την ίδια την πραγματικότητα, μπορείτε να διαπιστώσετε διεξάγοντας οι ίδιοι ένα μικρό και απλό πείραμα, που αναφέρεται στην Γενική Θεωρία τής Σχετικότητος: Αφαιρέστε από δέκα μπάμπουρες τα φτερά και τοποθετείστε τα σε ένα μικρό κουτί. Μετά τοποθετείστε δυο ρολόγια ακριβείας, που τα έχετε ρυθμίσει να δείχνουν ακριβώς την ίδια ώρα σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων. Δίπλα στο ένα ρολόι τοποθετείστε το κουτί. Θα παρατρήσετε – μάλλον προς εκπληξή σας – ότι μετά την πάροδο κάποιου χρόνου, τα ρολόγια θα δείχνουν διαφορετική ώρα.

Η εξήγηση αυτού τού πειράματος έχει ως εξής: Το μέγεθος τών πτερών τού μπάμπουρα σε σύγκριση με τον όγκο τού σώματός του είναι ιδιαίτερα μικρό, ώστε να είναι δυνατόν να εξηγηθή με βάση τούς νόμους τής αεροδυναμικής η ικανότητα αυτού τού εντόμου  να πετάη. Κάποιος αεροναυπηγός επιστήμων, που διαπίστωσε αυτό το παράδοξο, μελέτησε τα φτερά τού μπάμπουρα. Τότε διαπίστωσε, ότι αυτά στο εσωτερικό μέρος έχουν μια ανάγλυφη υφή. Η οποία αποτελείται από εξάγωνα με συγκεκριμένη σχέση πλευρών και γωνιών. Αναπαράγοντας αυτήν την υφή κάτω από ελαφρές πλάκες, διαπίστωσε, ότι αυτές είχαν την ιδιότητα να υπερίπτανται, υπερνικώντας την βαρύτητα, ή επί το ορθότερον, διαμορφώνοντας την βαρύτητα στην γύρω από αυτές περιοχή. Βάσει τής Γενικής Θερίας τής σχετικότητος έχει αποδειχθεί, ότι χρόνος και βαρύτητα βρίσκονται σε αμοιβαία εξάρτηση. Αυτό όμως το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ δεδομένο, ξεφεύγει τελείως από τις δυνατότητες κατανοήσεως τής μέσης αντιλήψεως, γεγονός, το οποίον καταδεικνύει τα στερεότυπα που βρίσκονται πέραν τής πραγματικότος, αλλά μάς χαρακτηρίζουν.

   Ακόμη και τεράστιας εμβέλειας επιστήμονες, που προήγαν μοναδικής σημασίας και βάθους θεωρίες και ανακαλύψεις, δεν ήσαν εις θέσιν να κατανοήσουν, την πραγματιστική λειτουργικότητα τών ανακαλύψεών τους, εγκλωβισμένοι στο πνεύμα που κυριαρχούσε την εποχή τους. Για ποιο λόγο δηλαδή συμβαίνουν, αυτά που ανακάλυψαν. Αυτοί έφτασαν σε αυτές τις διαπιστώσεις βάσει αξιολογήσεως πειραματικών δεδομένων, ενώ παρείχαν επί πλέον και την αντίστοιχη αδιαμφισβήτητη μαθηματική τεκμηρίωση τους, χωρίς όμως να είναι εις θέσιν να δώσουν συγκεκριμένες εξηγήσεις περί τής ουσίας τών συμπερασμάτων τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση τού Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, ο οποίος ανακάλυψε την λεγόμενη “Αρχή τής Απροσδιοριστείας”. Σύμφωνα με αυτή, δεν είναι να δυνατόν να μετρηθή ταυτοχρόνως τόσο η μάζα όσο και η ορμή ενός κβαντικού σωματιδίου. Αυτή η αδυναμία είναι σύμφυτη ιδιότητα τών σωματιδίων και ουδόλως επηρεάζεται από την ποιότητα τών εκάστοτε συσκευών και οργάνων μετρήσεως. Ενώ ο Χάιζενμπεργκ ανακάλυψε αυτήν την αρχή, δεν μπόρεσε να δώση μια ερμηνεία, για ποιόν λόγο ισχύει η αδυναμία για ταυτόχρονο μέτρηση. Κατά την άποψή μου, η αντίστοιχη ερμηνεία είναι άκρως απλή και μπορεί να καταστή κατανοητή με πολύ σύντομες εξηγήσεις ακόμη και από κάποιον, ο οποίος δεν έχει αποφοιτήσει από το δημοτικό σχολείο. Με μια διαφορά: Θα πρέπη αυτός προηγουμένως να γνωρίζη, ότι δεν είναι μόνον η ύλη κβαντισμένη (δεν είναι δηλαδή συνεχής, αλλά αποτελείται από μέρους διακριτά στοιχεία, τα οποία δεν επιδέχονται περεταίρω διαίρεση), αλλά και ο χρόνος. Ο Χάιζενμπεργκ, όταν ανακάλυψε την Αρχή τής Απροσδιοριστείας, ήταν εγκλωβισμένος στα στερεότυπα τής εποχής του, συμφώνος προς τα οποία, ο χρόνος δεν είναι κβαντισμένος, αλλά συνιστά συνεχή ροή. Γι αυτό τον λόγο δεν ήταν εις θέσιν να προβή σε ερμηνεία τής ανακαλύψεώς του, παρ' όλο που αυτή είναι απλουστάτη. (Την ερμηνεία μου σχετικά θα καταθέσω σε προσεχή ανάρτηση, με κύρια αναφορά την Αλχημεία, αλλά και την δυνατότητα χακαρίσματος τού χωροχρόνου – για να προκαταλάβω εδώ μια από τις ανακοινώσεις τών Q-ANON σχετικά με τον κορωνοϊό, που αναφέρεται σε ταξίδι που έκαναν αυτοί στο μέλλον, για να μεταβάλλουν επερχόμενες εξελίξεις).

    Ο εγκλωβισμός σε στερεότυπα είναι κατά συνέπεια η πλέον διαδεδομένη μορφή κοινωνικής πρεσβυωπίας. Με τον επικτητο αυτόν ακρωτηριασμό τής νοήσεως, αδυνατούμε να αντιληφθούμε αυτό, που βρίσκεται μπροστά από την μύτη μας. Και αυτό δεν είναι άλλο, παρά το μιαρό χέρι τού κατεστημένου, που μας πιάνει από την μύτη και μας οδηγεί στο αδιέξοδο. 

    Υπό αυτήν την έννοια η κοινή λογική είναι πολύ περισσότερο πρόστυχη από τις κοινές γυναίκες. Στο φινάλε οι δεύτερες κινούνται στα πλαίσια μιάς παροχής υπηρεσιών, μέσα σε σκληρές συνθήκες, οι οποίες τούς επιβάλλονται από τούς μαστρωπούς. Σε αυτές το "προστύχειν", δηλαδή η έλλειψη επιλογών, αποδεχόμενες τον οιονδήποτε ως δέκτη τών υπηρεσιών τους, γίνεται για λόγους επιβιώσεως. Τουναντίον, το άκριτο προστύχειν τής κοινής λογικής μας έναντι τών αισθητηριακών μας προσλήψεων και τών σερβιριζόμενων "ερμηνειών" υποσκάπτει μακροπρόθεσμα την επιβίωση και ναρκοθετεί την ουσία τής συνειδητής μας υπάρξεως. Χιλιάδες είναι τα παπαγαλάκια, που έχουν ξαμολυθεί για να πλασσάρουν "λογική" κατωτέρα πάσης ηλιθιότητος.

 4. ΚΑΙΡΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΤΑ ΜΠΡΟΚΟΛΑ - ΚΑΙΡΟΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΥΛΙΑ. ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ  HAARP ΣΕ ΠΟΙΟΝ "ΚΑΙΡΟ" ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ;

   Επειδή εργάζομαι καθιστός πολλές ώρες, φροντίζω στα διαλείμματα να περπατάω. Ο συνήθης προορισμός τών σύντομων περιπλανήσεων μου είναι ένα παρακείμενο πάρκο. Σε αυτό υπάρχει μια μικρή τενητή λίμνη, όπου εντός της κολυμπούν πάπιες και χρυσόψαρα. Η επαφή με την φύση συμβάλλει στο να έχουμε μια πιο διακριτή αίσθηση τών ετήσιων εποχών, οι οποία, ενώσω βρισκόμαστε μέσα στα όρια τής πόλεως, φθίνει. Τα κτίρια, οι δρόμοι και η κίνηση μάς μεταδίδουν εντυπώσεις ασφάλειας και ρουτίνας, ενώ η κεντρική θέρμανση περιορίζει την πρόσληψη της εποχικής διακυμάνσεως τού καιρού. Σε συχνή επαφή με το διαδίκτυο βιώνουμε μια εικονική πραγματικότητα, ενώ η επαφή μας με το εν τέλει φυσικό περιβάλλον περιορίζεται όλο και περισσότερο. Η επαφή με την μικρή αυτή λίμνη και η θέα τού ουρανού, που προβάλλει ανάμεσα στις πλευρικές δεντροφυίες του πάρκου, μεγαλόσχημος, χωρίς την παρεμβολή κτιρίων, είναι για πολλούς επισκέπτες τής γέφυρας κάτω από την οποία διέρχεται το μετρό, μια ανεπαίσθητη παροχή χαλαρώσεως, μια ευχάριστη υπενθύμηση, ότι δίπλα μας υπάρχει και φυσικό περιβάλλον, αλλά και μια πραγμάτωση τής κοινωνικής μας υπόστασης, σε ένα περιβάλλον, που οι κοινωνικές σχέσεις περιορίζονται στα στεγανά τής σύγχρονης βιομηχανοποιημένης καθημερινότητος. Όσοι συνηθίζουμε να ονειροπολούμε πάνω στην γέφυρα, στις πλείστες τών περιπτώσεων γνωριζόμαστε αρκετό καιρό μεταξύ μας. Ανταλάσσουμε χειραψίες και διεξάγουμε σύντομες συζητήσεις, χωρίς όμως να κάνουμε συντροφιά που διαρκεί. Με αυτό τον τρόπο σπάμε την ανωνυμία τών πολυκατοικιών κι τήν ελάχιστη εποφή με τούς γείτονες στις εισόδους και τούς ανελκυστήρες. Με αυτόν το τρόπο εθίστηκα να βρίσκομαι σε μόνιμο διάλογο με τον ουρανό και την λίμνη. Υποφέρω, όταν βλέπω να πετάνε ασυλλόγιστα απορρίματα μέσα στι νερό και αναμένω με προσμονή την ψυχρή περίοδο τού χειμώνα, κατά την διάρκεια τής οποίας η λίμνη παγώνει. Με αποτέλεσμα να παραμένουν σε απόσταση αυτοί, που συχνά την ρυπαίνουν, ενώ με τον πάγωμα δίνεται η ευκαιρία στην λίμνη να καταστραφούν τα φυτά, που αναπτύχθηκαν από τούς ρύπους μέσα στο νερό, ώστε να αναζωογονηθεί ο εσωτερικός της βίος, σε αναμονή τής άνοιξης.
   Κάθε χρόνο πηγαίνω με ιδιαίτερη χαρά στην λίμνη, προσμένοντας να δώ βαθμηδόν το νερό να παγώνη. Όμως εφέτος η λίμνη παρέμεινε σε συνθήκες φασολάδας, που ο μάγειρας την ξαναζεσταίνει για να σερβίρη κατά το δυνατόν και την τελευταία μερίδα που απομένει. Ο εφετεινός χειμώνας ήταν ο πλέον θερμός, που έχω ζήσει στο Βερολίνο τα τελευταία 47 χρόνια. Κάποιοι ισχυρίστηκαν, ότι αυτό που ζήσαμε δεν ήταν χειμώνας καν. Επιστρέφοντας από την Αθήνα στα μέσα τού παρελθόντος Ιανουαρίου είχα την αίσθηση, ότι δεν μετακινήθηκα προς βοράν, αλλά προς νότον. Αρκετές φορές η αντίστοιχη μετακίνησή μου στο παρελθόν, είχε συνέπεια να βρεθώ εντός ολίγων ωρών σε περιβάλλον, που ήταν συχνά κατά δεκαοκτώ βαθμούς πιο ψυχρό, με αποτέλεσμα να χρειαστούν τρεις ημέρες μέχρι να εγκλιματισθώ. Αυτήν την φορά ήλθα όμως από τα κρύα στα ζεστά.
   Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που μίλαγαν για αναστροφή τού κλίματος, εγώ ήμουν βέβαιος, ότι ο καιρός ήταν χοντρά πειραγμένος με το HAARP. Μια πρώτη, πρόχειρη εξήγηση που έδωδσα σε αυτό τότε, ήταν ότι ο καιρός πειράχθηκε, ώστε να υποβάλλεται στούς αφελείς η ψύχωση για την υποτιθέμενη υπερθέρμανση τού πλανήτη. Όμως με βάση την πάγια διαπίστωση, ότι "τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται", η ερμηνεία αυτή δεν με ικανοποιούσε. Το συγκεκριμένο πείραγμα τού καιρού ήταν πολύ χοντρό. Έφερνε τον καιρό άνω - κάτω. Η υποτιθέμενη υπερθέρμανση, εάν συνέβαινε, θα επήρχετο βαθμιαίως, όπως και η υποτιθέμενη βαθμιαία επισυσσώρευση τών καθημερινών δραστηριοτήτων, που πασχίζουν να μάς πείσουν, ότι την προκαλεί. Η συγκεκριμένη μετάλλαξη είχε όμως βίαιο και άκρως απότομο χαρακτήρα. Ήταν μια μεταβολή, που συντελέστηκε σε πλαίσια σοκ. Βεβαίως διέβλεπα ήδη από τότε κάποια φυσικά επακόλουθα, όσο αφορά την συνήθη νέκρωση τών μικροβίων από το ψύχος τον χειμώνα. Γνώριζα από άλλες χρονιές, ότι όταν το ψύχος δεν ήταν ισχυρό, τα μικρόβια που επιβίωναν ήταν πολλά, με αποτέλεσμα τα κρυολογήματα και η γρίπη να εκδηλώνονται εντονότερα την άνοιξη. Όμως εφέτος δεν υπήρξε το παραμικρό ψύχος. Κατά την διάρκεια τού χειμώνα ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Είχα αγοράσει μάλιστα και ένα καινούριο παλτό, που δεν μπόρεσα να το φορέσω ούτε μια φορά, διότι μόλις το φόραγα έσκαγα από την ζέστη.
   Μετά ακολούθησε η ανοιξη. Αυτή με μπέρδεψε ακόμη περισσότερο. Μετά από ένα ιδιαίτερα θερμό χειμώνα, ακολούθησε μια έντονα ψυχρή άνοιξη. Πού το πάνε τελικά οι μάγκες με το HAARP; αναλογίστηκα. Υπερθερμαινόμαστε, ή δεν υπερθερμενόμαστε; σκέφθηκα. Οι μάγκες πάνε να μάς τρελάνουν. Την μια μάς υπερθεμαίνουν, την άλλη μάς υπερψυχραίνουν. Τι νόημα έχει αυτό το γιογιό τού κερατά, αναρωτήθηκα.
    Μέχρι που έσκασε η φούσκα με τον λεγόμενο "κορωνοϊό" και τα δύο αβγά Τουρκίας. Είχαν δημιουργήσει τις πλέον κατάλληλες καιρικές συνθήκες για την διατήρηση και διάδωση, όχι μόνον ενός συγκεκριμένου ιού, αλλά όλου εκείνου τού συρφετού ιών, που ταλανίζουν κάθε χρόνο με την γρίπη τον κοσμάκη. Έτσι η δέσμη τών ύπουλα διοχετευμένων και διαδεδομένων στρατιών, που κάνουν το ανοσοποιητικό διαμπερές και που τού φόρεσαν το γενικό σομπρέρο με τίτλο "κορωνοϊός", ήταν έτοιμο για να στείλη κάποια κακόμοιρα γερόντια στο κρεβάτι, κάποια άλλα ολίγα εξ αυτών στο χώμα, ολόκληρη την κοινωνία στα κάτεργα και ολόκληρη την οικονομία σε γραφείο τελετών.
   Μετά το ξέσπασμα τής δήθεν "κρίσης" τού "κορωνοιού", είχα αρχίσει να κατονοώ τι εστί "καιρός" και ποιο ήταν το νόημα με το ανέβα - κατέβα τού HAARP, που είχαν μετατρέψει σε τσικλόφουσκα.
Οι ιοί έχουν περίβλημα από λιπίδια, τα οποία σε πολύ υψηλές και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες καταστρέφονται με αποτέλεσμα να εξουδερόνοται. Η επιβίωση τών ιών συντελείται με θερμό χειμώνα και ψυχρή άνοιξη.
   Όμως τα πράγματα εξακολουθούσαν να μην μού κάθονται στην αντίληψη καλά, παραβιάζοντας μέτρα και καταστάσεις. Από την μια ήταν τελείως φανερό, ότι πίσω από την τεχνητή "κρίση" τού "κορωνοϊου", ήταν κρυμμένο το βαθύ κράτος και τα συνασπισμένα κυκλώματα. Για ποιον όμως λόγο συνοδοιπουρούσαν με τον συρφετό τής τεχνητής ψύχωσης περί δήθεν πανδημίας και εκείνες οι δυνάμεις, που αποδεδειγμένα αντιμάχονται το βαθύ κράτος και βήμα προς βήμα το ξεμοντάρουν στην προοπτική τής απελευθερώσεως τής ανθρωπότητος; Την ερμηνεία, ότι όλοι τα έχουν κάνει πλακάκια μεταξύ τους και ότι όλα είναι εις βάρος μας από όλους συμπεφωνημένα, ανέκαθεν θεωρούσα γελοία. Τέτοιες σκέψεις κάνουν αυτοί, που δεν είναι εις θέσιν να ξεχωρίσουν το μαύρο από το άσπρο.
  Την απάντηση σε αυτόν τον γρίφο την έδωσαν με τις ανακοινώσεις τους οι Q-ANON. Και εδώ είναι που θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος. Διότι το δόκανο που έστησαν οι αντιδυνάμεις στούς σατανιστές, χαρακτηρίζεται από μια άνευ προηγουμένου εφυία. Οι αντιδυνάμεις έριξαν το βαθύ κράτος μέσα στην παγίδα, που έστησε το ίδιο με τον "κορωνοϊό". Ο Μεγάλος Βλαδίμηρος, ως η αιχμή τής Σταλινικής Ομάδος, αναδείχθηκε ακόμη μια φορά σε τεράστειας εφυίας παίκτη, ως θιασώτης τών πολεμικών τεχνών, αντλώντας δύναμη από τον αντίπαλο. Για μια φορά ακόμη αποδείχθηκε, ότι δεν είναι τα όπλα που κρίνουν την έκβαση ένος πολέμου, αλλά η στρατηγική. Ανάλογη εφυία έδειξαν και οι Q-ANON ως τέκνον τού πλέον εντίμου και αξίου τμήματος τής CIA. Στο παρελθόν υπήρξα αποφασισμένος αντίπαλος αυτής τής υπηρεσίας. Δεν μπορώ όμως να τούς αμφισβητήσω την τεχνογνωσία και την πείρα. Και όπως αποδείχθηκε, παντού υπάρχουν άνθρωποι. Ακόμη και εκεί, όπου ουδέποτε το περιμέναμε. Καθ' ότι, αυτοί που ανέδειξαν τον Ντόλαντ Τραμπ στην προεδρεία, δεν ήταν κάποιοι εκλογείς, αλλά ανώτατοι επιτελικοί τού στρατού τών ΗΠΑ και έντιμοι άνθρωποι τών μυστικών υπηρεσιών, όπως ο Robert David Steele. Σχετικά με τον ρόλο τού στρατηγού Flyn στην διαδικασία ξεπατώματος τού βαθέως κράτους έχω αναφερθεί διεξοδικά σε προηγούμενες αναρτήσεις. Σχετικό δημοσίευμα τού Steele στο Pronews.gr υπάρχει στον κάτωθι σύνδεσμο:

 https://www.pronews.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/859615_proin-axiomatoyhos-cia-eyergetikos-o-covid-19-gia-tin-oikonomia

   Όταν δήλωσε ο Πρόεδρος τών ΗΠΑ, ότι δεν είναι πολιτικός, μας "αποκάλυψε" κάτι που είναι αυτονόητο και γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή. Ο άνθρωπος αυτός, για να δημιουργήση την περιούσια και τίς επιχειρήσεις που κατέχει, ΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΜΟΧΘΗΣΕ. Πέρασε από το χείλος τής χρεωκοπίας και αγωνίστηκε. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΡΑΜΠ. Δεν παίζει κανένα ρόλο, ότι αυτός εργάζεται ως επενδυτής, ενώ εμείς βαράμε γκασμά. Η οικονομία χρειάζεται τον επενδυτή, τον μηχανικό,  τον δάσκαλο, τον επιστήμονα, τον γιατρό, τον νοσοκόμο, τον τεχνήτη, τον εργάτη και τον απορριματοσυλλέκτη. ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΤΡΩΝΕ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΣΚΑΣΜΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΗΔΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΘΗΡΙΟ. Και όποτε ισχυρίζονται ότι εργάστηκαν, ήσαν απλά παρκαρισμένοι σε κάποια γραφεία κολλητών τού συστήματος, για να ξύνουν τα αχαμνά τους με τον γκασμά. Αυτοί που είναι επίσης τελείως άχρηστοι, είναι τα σκουλίκια τής γραφειοκρατείας και τού διαβρωμένου δικαστικού σώματος, που στηρίζουν την χούντα τών πολιτικών. Μια υγειής κοινωνία είναι εις θέσιν να οργανώνη με άλλον - ομαλό - τρόπο τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της, ώστε να μην χρειάζεται στημένες εκδικάσεις, σωφρονιστικά ιδρύματα και καταστολή. Προϋπόθεση είναι να εκριζωθούν τα ζιζάνια, που δηλητριάζουν την ζωή μας. ΚΑΙ ΚΑΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΚΕΙΤΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΛΕΟΣ, ΟΤΑΝ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΩΣΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ.

   Τον τρόπο που οι Q-ANON και οι σύμμαχοί τους τύλιξαν τους σατανιστές σε μια κόλλα χαρτί στα πλαίσια τής τεχνητής κρίσης με τον "κορωνοϊό", θα αναπτύξω στο επόμενο κεφάλαιο αυτής τής ανάρτησης. Στο μεθεπόμενο κεφάλαιο θα γίνει μνεία στην σχέση "κορωνοϊού" και μαύρης μαγείας.

   Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα επεξεγήσει, ότι η κατ' εξοχήν επαναστατική τάξη στην κοινωνία είναι οι καπιταλισταί και όχι οι προλετάριοι, οι οποίοι είναι θέσει συντηρητικοί (και πολύ καλά κάνουν με αυτήν την επιλογή, διότι τα παιδιά τους χρειάζονται την μάμα τους και τον μπαμπά τους. Ενώ οι καπιταλισταί, εάν χάσουν ένα κότερο στα πλαίσια τών κοινωνικών συγκρούσιων, μπορούν να φύγουν διακοπές με το άλλο). Όταν η φυσική υπόσταση ενός ανθρώπου απειλείται άμεσα, είναι επόμενο αυτός να αντιδράση με τα παρεχόμενα μέσα. Εγώ και ο κάθε άλλος φτωχομπινές δεν διαθέτουμε τέτοια πράγματα, ειδικά εάν ανήκουμε σε εκείνη την ομάδα ανθρώπων, που όταν έχει δυο χιτώνες, χαρίζει στούς φτωχούς τρεις. Τα υλικά μέσα διαθέτουν οι έχοντες και κατέχοντες. Όσοι πολεμάμε μια ζωή το σύστημα, έχουμε φάει τόσες κατραπακιές και κτυπήματα κάτω από την μέση, ώστε να μετράμε τα ψιλά για να πάμε στον μπακάλη.
   Με αυτές τις διαπιστώσεις δεν υποβιβάζω ούτε τις δυνατότητες που έχει, ούτε τον ρόλο που μπορεί να επιτελεί η βάση. Όπως καταδείχθηκε πρόσφατα με τούς αγώνες μιας μεστά ενωμένης κοινωνίας στην Μυτηλίνη και την Χίο, η βάση είναι εις θέσιν να αναποδογυρίση τα πάντα, όταν αυτά έχουν φθάσει στο απροχώρητο. ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΣΟΥΝ. ΘΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ Ή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΗΛΙΚΙΑΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΦΥΛΟΥ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΜΩΝΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΦΥΓΗ. ΜΟΝΟΝ ΜΑΖΙ - ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ.

συνεχίζεται...