ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

4. ΟΤΑΝ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΤΑΒΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΑΝΕΖΗ

  Όπως εντόπισα προηγουμένως, μεταξύ σαμανισμού και Πλατωνισμού  υπάρχει σημαντική διαφορά στην ποιότητα τών συμβόλων, τα οποία δρομολογούνται με στόχον την παρέμβαση στα πεδία πληροφορίας και την δημουργικήν τους αξιοποίησιν εντός αυτών. Αυτά τα πεδία όμως ομοιάζουν να διαθέτουν μιαν ιδιότυπον ευελιξίαν και προσαρμοστικότητα, όσον αφορά την αποδοχήν τών συμβόλων κατά την λειτουργείαν των. Καθοριστικόν δεν φαίνεται να μην είναι εν τέλει κυρίως έκαστον συγκεκριμένον σύμβολον καθ' εαυτόν, ως σκαλοπάτι στην διαδικασίαν αναβάσεως προς την θύραν τών πεδίων πληροφορίας, αλλά πρωτίστως η ποιότης και η προσωπικότης αυτού, ο οποίος το θέτει εις κίνησιν. Βεβαίως τα συγκεκριμένα σύμβολα διαθέτουν εις τα εν λόγω πλαίσια μιαν ιδιοδυναμικήν, η οποία δεν είναι ενιαία δι' όλα, αναλόγως προς την ενέργειαν δια τής οποίας έχουν φορτισθεί. Απαραίρτητος προϋπόθεσις δια τον χειρισμόν τους είναι στα πλαίσια τού σαμανισμού (και όχι μόνον) η ιδιοσύστασις τής προσωπικότητος τού σαμάνου (ή άλλου) η οποία διαμορφώνεται εν πρώτοις δια τής σαμανιστικής μυήσεως. Αλλά και στον Πλατωνισμό λειτουργεί η επιταγή, "ότι η γνώσις επιφυλάσσεται δια τούς εναρέτους". Επί τού προκειμένου, το γνωσιολογικόν πρόθεμα ως επιταγή, το οποίον δομείται στα πλαίσια τής Πλατωνικής Φιλοσοφίας, είναι ριζικά διαφορετικό από τα γνωσιολογικά δεδομένα τής δύσεως, τα οποία επικεντρώνονται εις την νοησιαρχίαν και τον πειραματικόν εμπειρισμόν. Αυτά λειτουργούν αποκλειστικώς επί βάσεως στηριζομένης εξ ολοκλήρου εις αντικειμενικάς βάσεις και πέραν τών όποιων βαθύτερων αξιών. Αφήνουν δηλαδή το υποκείμενον πλήρως εκτός προβληματικής. Δι' αυτά επαρκεί το υποκείμενον να διαθέτει ασκημένην κρίσιν, μόρφωσιν και την κατάλληλον τεχνογνωσίαν, ώστε αυτό να δυνηθεί να δυεισδύσει εις την σφαίραν τών γνωστικών δεδομένων. Η σκοπιμότις, η οποία βρίσκεται όπισθεν τής γνωστικής του αναζητήσεως, ουδένα ρόλον εκπληρεί, δια την δύσιν. Η ανθρωπότης έννοιωσε για τα καλά την φρικαλεότητα στο πετσί της, αυτού, που μόνον ως "επιστημονικό" αμοραλισμό, μπορούμε να ονομάσουμε. Την προσκόμιση νέας γνώσεως δηλαδή πέραν τής αρετής και τών επιταγών τού ήθους. Ο γνωστός ψυχολόγος ένεκα τών παρεμβάσεών του στα πλαίσια τής κοινωνικής ψυχολογίας, ευρισκόμενος ακριβώς μέσα εις την χώραν, η οποία υποτίθεται,  ότι κατείχε επί δεκαετίας το επιστημονικόν προβάδισμα,  Έριχ Φρομμ είχε διαπιστάσει, ότι "ο άνθρωπος τής σύγχρονης εποχής είναι διανοητικός γίγαντας, αλλά πνευματικός νάνος". Άφηναν μακρυά μαλλιά οι δήθεν επιστήμονες τού Χάρβαρντ για να το παίξουνε χίπηδες, αλλά κατόπιν πρόστρεχαν στα εργαστήρια τού Λος Αλάμος, ώστε να συμβάλλουν στην τελειοποίηση τών πυρηνικών όπλων ανερυθρίαστα, με στόχον να απολάβουν το παραδάκι και την αναγνώρισιν όχι μόνο τής επιστημονικής κοινότητος.

 Αυτό, που στόν Πλάτωνα αναφέρεται ως αρετή, προσλαμβάνει - προφανώς για λόγους σκοπιμότητος - στούς Μυστικούς Πατέρες τής ορθοδόξου εκκλησίας τών μέσων χρόνων, οι οποίοι διαχέονται από Πλατωνική εκφορά, μια άλλη ονομασία. Ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής αναφέρεται στην "απάθεια", ως βασική προϋπόθεση τού Φωτισμού. Όλοι, όσοι επιδιώκουν κάποια σοφία, η οποία δεν μπορεί να παρά να κείται εκτός τών ορίων τής συμβατικής λογικής, διαπερνά την πρακτική τους ως χρυσούν νήμα μια ενιαία διαπίστωσις γνωσιολογικής υφής, η οποία συνοψίζεται στο ρητόν "Δεν είναι η γνώσις το φώς, αλλά το Φως η Γνώσις". Άκρως ευστόχως διαπιστώνει ο Χρήστος Γιανναράς, ότι επί τού προκειμένου ενεργεί κάποια αγαπητική σχέση, η οποία στην Καθ' Ημάς Ανατολήν ονομάσθη Σχέσις Γεροντική. Είναι ο Γέρων αυτός ο οποίος θα μυήσει τον Νεώτερον, αφενός εις την προετοιμασίαν δισ την εναπόκτησιν τής αρετής, αυτό που Χρήστος ονομάζει "Ασκητικόν Επίτευγμα", αφετέρου θα τον οδηγήσει εις την οδόν εναποκτήσεως τής γνώσεως δια τοις μετανοίας, τήν πορείαν δηληδή τού νοός εις την ατραπόν τής Φωτήσεως. Όλες οι περιοχές, οι οποίες ανέδειξαν αξιόλογον πνευτικότητα, καλλιέργησαν αυτήν την σχέσιν. Σε άλλες περιοχές από την δικήν μας, όπως στην Ρωσίαν, λειτούργησαν οι Στάρετς με τούς μαθητάς των, ενώ στην ινδία έδρασαν οι Γκουρού με τούς μαθητάς των. Επειδή έτυχε επί διάστημα ολίγων ημερών να βρεθώ εις το ανώτατον μυητικόν τέμενος χώρας τής Άπω Ανατολής, το οποίον επισκέφθην όχι από ίδιαν προαίρεσιν ή άλλου είδους αναζήτησιν, αλλά ξεναγούμενος υπό στενών φίλων, οι οποίοι ήθελον να μού δείξουν τα αξιοθέατα τής μείζονος περιοχής, ευτύχησα να γευθώ την ακαταμάχητον ερωτικήν έλξιν, η οποία κεραυνοβόλως δρα μεταξύ μυούντος και μυουμένου. Εισελθών εις το τέμενος, παρατήρησα, ότι τα σκαλίσματα τής εκ γρανίτου μικράς παγόδας μετά την είσοδον, ήσαν εντονότερα εις την κορυφήν. Έχων επισκεφθεί και άλλα τεμένη κατά την περίοδον εκείνων τών ημερών και έχων παρατηρήσει και άλλας παγόδας εις την είσοδον αυτών, κατενόησα από το ύψος τής εμφάσεως τών σκαλισμάτων, ότι ευρισκόμουν εις τον ανώτατον ιερόν μυητικόν χώρον αυτής τής χώρας. Κάθε τι εξ άλλου, ότι προσελάμβανε  προσοχή μου, όχι μόνον δια τών γνωστών πέντε αισθήσεων, αλλά μέσω ενός συναισθήματος, διαπνέετο από μια άνευ προηγουμένου δύναμιν και χάριν. Τόσον τα δένδρα και τα φυτά, όσο και μεγάλα ανηρτημένα τύμπανα, τον θεσπαίσιον ήχον τον οποίων προσελάμβανα, χωρίς αυτά να κρούονται, μού υπάβαλλον μια ξεχωριστήν αίσθησιν. Γνωρίζων, ότι επί τού μεγάλου βράχου εκάθητο πάντοτε ο ανώτατος Δεσπόζων τού χώρου εισερχόμασον εις ενορατικήν διαδικασίαν, είχα τον ξιπασμόν καίτι τουρίστας, δεδομένου ότι το τέμενος είχε παύσει εδώ και καιρό να λειτουργεί ως μονή, παραμένον απλώς ανοικτόν ως αξιοθέατον δια διαφόρους επισκέπτας, να καθήσω επ' αυτού και να κλεισω τούς οφθαλμούς μου δι ολίγα δευτερόλεπτα. Όταν τούς άνοιξα είδα να με πλησιάζει μια ευγενεστάτη μορφή, ενδεδυμένη μοναστικόν χιτώνα. Καθώς εσυναντήθησαν τα βλέμματά μας ησθάνθην αυτά να οξυγονοκολούνται εν είσει ως σιδερόβεργας, ενώ μια ακαμάχητος έλξις κυριαρχούσε εμού. Αυτή η έλξις φτρονώ ότι είναι και το κύριον συστατικόν τού Έρωτος.  Ο μαναχός αυτός με καλωσώρισε μετά ευγενεστάτης φιλοφρονήσεως και μού ζήτησε να με οδηγήσει εις το Άβατον τών Χιλίων Βουδών τού τεμένους.
  Αντίστοιχον  εμπειρίαν - διαφορετικής υφής όμως τής προηγουμένης - είχα και με κάποιον Χότζα εντός ισλαμικού τεμένους, ευρισκομένου δίπλα εις τον αρχαίον ναόν τής Αρτέμιδος εις την  Έφεσον, όπου ευρέθην πάλιν, όχι από ιδίαν προαίρεσιν, αλλά συνοδεύων φίλους, κατά την διαρκειαν τουριστικής εκδρομής. Αντικρύζων το εν λόγω τζαμί, εκυριεύθην υπό βαθυτάτης μελαγχολίας, διότι κατά την οικοδόμησίν του είχον ενσωματώσει εις αυτό οι τούρκοι κίονες και άλλα μαρμάρινα στοιχεία από τούς πέριξ ευρισκομένους γκρεμισθέντας Ελληνικούς αρχαίους ναούς με τον πλέον αυθαίρετον από αρχιτεκτονικής σκοπιάς και ακαλαίσθητον τρόπον. Η θλίψις αυτή ενισχύετο και από το γεγονός, ότι εκ τών δυο γιαγιάδων μου κατάγομαι από την περιοχήν τής Σμύρνης, οπότε καθ' όλην την διάρκειαν αυτού τού ταξειδίου, είχε επικαιροποιηθεί εντός μου ο καϋμός από τις χαμένες πατρίδες, αντικρίζων πλείστες όσες ασχημωνίες από τον βανδαλισμών τών τούρκων εις βάρος τών Ελληνικών μνημείων. Χαρακτηριστικώς εις το αρχαιολογικόν μουσείον τής Εφέσου επωλούντο έναντι μικρού ποσού τμήματα τών αγιογραφιών από τούς χριστιανικούς ναούς τής περιοχής.
Μετ' όλιγων λεπτών μετά την είσοδον μου εις τζαμί, με πλησίασε ο επικεφαλής Χότζας και προσφωνόντας με ως ευγενέστατον και σεβαστον επισκέπτην, με ερώτησε εάν ήμουν μωαμεθανός. Αντερώτησα περί τής αιτίας τού εκδηλωθέντος ενδιαφέροντός του. Μού απήντησε, ότι ήμουν ο μόνος από την πληθώρα τών επισκεπτών εντός τού τεμένους, ο οποίος έβγαλε τα υποδήματά του πριν εισέλθει. Τού απήντησα, ότι σέβομαι την πνευματικότητα και την αίσθησιν περί τού ιερού κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως θρησκείας και προελεύσεως, χωρίς να είμαι μωαμεθανός. Εισερχόμενος εις ένα χώρον προσευχής και ιεροπραξίας, τού είπα ότι έδειξα τον δέντα σχεβασμόν, παρότι αυτοί ως θρησκευτική κοινότις εβεβήλωσαν με την ενσωμάτωσιν εις το κτήριον τού ναού κιόνων από άλλους συλληθέντας ναούς ετέρου λατρείας, οι οποία ανήκει εις τούς προγόνους μου. Ο χότζας κοκκίνησε από ντροπή και δήλωσε ενώπιόν μου, ότι ζητά συγγνώμη εκ μέρους τών προγόνων του δια την βεβήλωσιν η οποία διεπράχθη. Επί πλέον μού είπε, ότι υποκλείνεται ενώπιον τής πνευματικότητος, την οποίαν εκπροσωπώ και με παρακάλεσε ως δείγμα συγγνώμης, να μού εκδώσει δίπλωμα, το οποίον και έχω ανηρτημένον εις τον εδώ χώρο. Θεωρώ, ότι εις τέτοιου είδους περιπτώσεις, η αυθόρμητος έλξις μεταξύ ανθρώπων, ό οποίοι φρονούν, ότι υπηρετούν κάποιο είδος πνευματικότητος, έκαστος κατά τον εικότα τρόπον, και η διάθεσις ειλικρινίας, δύνατναι να υπερσκελίζουν το μένος και να επενεργούν προσωπική αμοιβαίαν συμπάθειαν, πέραν τών ιστορικών εγκλημάτων.

  Το ίδιον όμως ερωτικόν πρόταγμα τής Γεροντικής Σχέσεως προτάσει και ο Πλάτων εις τον Διάλογον Αλκιβιάδης Α΄, όπου ο Σωκράτης λέγει εις τον Αλκιβιάδη:
"Θέλεις να ηγηθείς τής πόλεως. Άρα πρέπει να γίνεις εραστής μου, δια να σού ανοίξω τον οφθαλμόν".
  Ενώ η ερωτική κλήσις τού Σωκράτους προς τον Αλκιβιάδη αφορά εμφανέστατα το άνοιγμα αυτού, το οποίον ονομάζομεν "τρίτο μάτι", μεταφράζει ο πλέον υποτιθέμενος δόκιμος στα περί Πλάτονος γερμανός λόγιος Schleiermacher: "Θέλεις να ηγηθείς τής πόλεως, άρα πρέπει να πάμε μαζί στο κρεβάτι".
  Διαπιστώνουμε δηλαδή, ότι η γνώσις, χωριζομένη αξιακών συνιστωσών, δεν προάγει καν ούτε την νοητικήν κρίσιν εις την οποίαν αυτή αποβλέπει, απολήγουσα εις ευνουχισμόν πάσης λογικής.
  Βεβαίως το ζήτημα εις τού έρωτος εις την Πλατωνικήν Φιλοσοφίαν κατέχει δεσπόζουσα θέση, δεδομένου ότι ο Πλατωνισμός ως πλήρως και αρτίως δομημένον μυητικόν σύστημα, δεν μπορεί παρά να εμμένει διεξοδικώς εις αυτό, το οποίον συνιστά την μυητικήν βάσιν.
  Τουναντίον, όσο αφορά την δυτικήν εκδοχήν τής μυήσεως, την οποίαν παρακολουθούμε να καταγράφεται με ιδιαίτερα γλαφυρόν τρόπον εις την κινηματογραφικήν τριλογία "Μάτριξ" η σχέσις μεταξύ τού μυούντος Μορφέως και τού μυουμένου Νέο, δεν χαρακτηρίζεται από την κάποια ιδιαίτερη συναισθηματική εκφορά, αλλά εδράζεται εις την παγίαν δυτικότροπον εκφοράν τής πειθούς, μέσω τής καταδείξεως δεδομένων. Ο δυτικός άνθρωπος είναι μονομερώς προσαρτημένος προς την ύλην. Τοιοτοτρόπως και ο βασικός συμβολισμός τής αποκτήσεως βαθυτέρας γνώσεως έχει ανάλογον χαρακτήρα. Ο Μορφεύς καλεί τον Νέο να επιλέξει ανάμεσα σε δυο χάπια. Το ερυθρόν, το οποίον συμβολίζει την δύναμιν και το κυανούν, το οποίο συμβολίζει την προσαρμοργήν.

  Μια άλλη ενδιαφέρουσα σχέση μυούντος και μυουμένου, αλλά και διδικασία μυήσεως, παρουσιάζει με τα βιβλία του ο Carlos Castaneda, μέσω αναφορών εις σαμανιστικόν περιβάλλον, το οποίον αφορά τούς ινδιάνους Yaqui τού Μεξικό. Ο Καστανιέντα απευθύνεται βασικώς εις αναγνωστικον κοινόν ευρισκόμενον εις την δύσιν. Έστω κι αν έχει φοιτήσει εθνολογία σε πανεπιστήμιο τών ΗΠΑ, η όλη του ιδιοσυγκρασία επιτρέπει να διαφαίνεται, ότι αυτός βρίσκεται από φυλετικής σκοπιάς - και άρα πολιτισμικής παραδώσεως - κοντά στο θέμα που πραγματεύεται.
  Νομίζω, ότι οι μέθοδοι και οι συμβολισμοί, τούς οποίους δρομολογεί ο Καστανιέντα, είναι ιδιαίτερα εύστοχοι, εάν συνυπολογισθεί η ψυχολογία ών αναγνωστών, που αυτός απευθύνεται. Γνωρίζοντας την προσκόλληση τού δυτικού ανθρώπου εις την ύλην, προβαίνει και αυτός στα πρώτα του όμως βιβλία σε τρόπο, ο οποίος ειναι εύληπτος από δυτικούς ανθρώπους. Αρχικά, ο ινδιάνος σαμάνος δίνει στον μυούμενο κατά το πρώτο στάδιο τής μυήσεως κάποιο ψυχότροπο μανιτάρι, το peyote. Η δυτική νεολαία τής εποχής ψάχνει την δυνατότητα να ανοίξει ξεχωριστές θύρες προσλήψεως στην ψυχεδέλεια τών ψυχότροπων και εγκεφαλοαλλοιωτικών ουσιών, τις οποίες προωθούν βάσει συγκεκριμένων προγραμμάτων οι μυστικές υπηρεσίες τών ΗΠΑ και γενικότερα το σύστημα, μέσω τών μηχανισμών σατανολατρείας, τών οποίων αυτό κινεί τα τα νήματα. Οι παροτρύνσεις κατακριμνύσεως τών παραδοσιακών αξιών από την πλευράν τών "αμφισβητιών" και τών "εξεγερμένων", τις οποίες έχει αποδυναμώσει προηγουμένως ευαίσθητα ο πουριτανισμός, με την μετροπή τους σε εξωτερική τυποπολατρεία χωρίς αξιακό βάθος, καταδεικνύουν, ότι τόσο οι υποτιθέμενοι "επαναστάτες", όσο και οι δήθεν "συντηρητικοί" αποτελούν τις δυο όψεις τού ιδίου συστηματικού νομίσματος, το οποίον αποβλέπει εις εν εν τέλει εξουθένωση τών κοινωνιών. Ιδιαίτερη έμφαση δίδουν αυτοί οι μηχανισμοί, εις την άνευ προσκωμάτων βερμπαλιστικήν προώθησιν τού εωσφορισμού, όπου το σύμβολον τού εξεγερμένου δεν είναι αυτός που αποσκοπεί να "ποιήσει τα πάντα νέα", στρεφόμενος κατά πάντων τών υπηρετών τού άρχοντος τού κόσμου τούτου, αλλά αυτός, ο οποίος διαιρεί και επιφέρει χάσματα επί δυαρχικής βάσεως, με υποτιθέμενη αντιπατερναλιστική εκφορά.
  Εντός αυτών τών πλαισίων ο Καστανιέντα θα καταδείξει ένα άλλο υπόδειγμα στην συνέχεια τών βιβλίων του, το οποίον κατά την εκτίμησίν μου έχει επηρεάσει έντονα τις μετέπειτα εξελίξεις με θετικόν τρόπον, καθιερώντας κάποιον πρώτυπον πνευματικού "πολεμιστού". Ο ινδιάνος Σαμάνος Δον Χουάν στις διηγήσεις τού Καστανέντα λέει στον μυούμενο, ότι ο μόνος λόγος που τού έκρινε σκόπιμον την χρήσιν ψυχότροπων μανιταριών κατά την πρώιμων διάρκεοαν τών συνευρέσεών τους, στόχευε να πάψει αυτός να είναι προσκολλημένος σε σκληρές και αμετακίνητες αυταπάτες. Τού εξήγησε, ότι η αφύπνησις τής συνειδήσεως συνιστά αγώνα τού ανθρώπου, ο οποίος προσβλέπει εις την ποιοτικήν αναβάθμισιν τής συμπεριφοράς και τής δράσεώς του. Με αυτόν τον τρόπον τίθεται επί τάπητος μέσω αυτού τού συγγραφέως - ο οποίος χαίρει σημαντικής επηροής εις τον σύγχρονον άνθρωπον και είναι αγαπητός από μη ευκαταφρόνητο τμήμα τής νεολαίας  κατά την διάρκειαν τών δεκαετιών '80 και '90 - η αξιακή βάσις τής γνωστικής διαδικασίας.

  "Οι πολεμιστές προετοιμάζονται για συνειδοποιούν. Η πλήρης συνείδησή τους έρχεται μόνο όταν δεν έχει μείνει πια εγωϊσμός μέσα τους...
   Το να είσαι άψογος σημαίνει να έχεις ελεύθερη ενέργεια, σημαίνει ότι έχεις ξοφορτωθεί πια τις λογικές απόψεις και τούς λογικούς φόβους...
    Το να είσαι άψογος σημαίνει την καλύτερη χρήση τής ενεργειακής σου στάθμης. Απαιτεί λιτότητα, περίσκεψη, απλότητα, αθωότητα και πάνω απ' όλα έλλειψη αυταρέσκειας.
   Η σιωπηλή γνώση στον πολεμιστή είναι θέμα βίωσης και όχι λογικής....
   Όταν νιώθει κάποιος σημαντικός γίνεται βαρύς, αδέξιος, ματαιόδοξος. Για να γίνει όμως άνθρωπος τής Γνώσης πρέπει να είναι ελαφρύς και ρευστός....
   Για να γίνεις πολεμιστής πρέπει να είσαι καθαρός σαν κρύσταλλος....
   Ο Πολεμιστής αντιμετωπίζει τον κόσμο σαν μυστήριο και αυτά που κάνουν οι άνθρωποι σαν παντοτινή τρέλα....
  Μαγεία είναι η εφαρμογή τής σκέψης κάποιου σε κάποιο βασικό σημείο. Μαγεία σημαίνει παρέμβαση....
  Η ιδέα τού θανάτου είναι η μόνη που δίνει το μέτρο τού πνεύματος ενός πολεμιστή....
  Η επίγνωση τού θανάτου οδηγεί ένα πολεμιστή να αποσπαστεί από τη ζωή και ταυτόχρονα να την ποθεί σιωπηλά.
  Ο πολεμιστής αισθάνεται κάθε μάχη σαν την τελευταία του...."

  Ο Καστανιέντα επιχειρεί επίσης να βοηθήσει τούς αναγνώστες του να υπερσκελίσουν την στείραν νοησιαρχίαν, εξαίρων τις δυνάμεις τού ναγουάλ τών ινδιάνων "μάγων", εκείνες δηλαδή τις ψυχικές δυνάμεις, τις οποίες τα ψυχικά μας στεγανά αφήνουν αναξιοποίητες και οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν μέσω τής αφυπνήσεως τής συνειδήσεως: Ο ινδιάνος σαμάνος θα αποκαλύψει εις τον μυούμενον, ότι η πνευματική υπόστασις τού ανθρώπου συνίσταται εκ δυο μερών. Το "τονάλ" και το "ναγουάλ", όπου το τονάλ αφορά την νόησιν και το ναγουάλ την διαίσθησιν, την φαντασίαν και ολόκληρον την περιοχήν τού ψυχικού βάθους. Συμφώνως προς τις διδαχές τού Δον Χουάν οι άνθρωποι είναι φωτεινά όντα, περιβαλλόμενα από ένα ενεργειακό "κουκούλι", οι απόρροιες τού οπίου επεκτείνονται προς το σύνολον τής συμπαντικής υπάρξεως.

  "Όταν οι λευκοί κατέλαβαν το Μεξικό διέλυσαν την τοπική κοινωνία, μάς τα πήραν όλα. Το μόνο που παρέμεινε απροσπέλαστο για αυτούς και δεν μπόρεσαν ούτε να μάς αποσπάσουν, ούτε να μας νοθεύσουν ήταν το ναγουάλ. Αυτό κινητοποιούν οι μάγοι στον αγώνα και τις παρεμβάσεις τους".
 


  Η αναφορά επί τού συγκεκριμένου θέματος αποσκοπεί εις την κατανόησιν τού τρόπου με το οποίον η ηγεσία τών Ρώσων πατριωτών επέτυχε μέσω τής αξιοποιήσεως τής συνόλου παραδόσεως αυτού τού λαού, η οποία εδράζεται εις την δυτικήν επηροήν, το Ελληνικόν Πνεύμα και τον σαμανισμόν, να επιτύχει μια γενικοτέραν ποιοτικήν υπεροχήν έναντι τής δύσεως, η οποία κατεγράφη προσφάτως ως υπεροχή τής οπλικής τεχνολογίας τών Ρώσων, και η οποία σε συνδυασμό με σοφές στρατηγικές επιλογές οδήγησεν εις την ματαίωσιν τού Αρμαγεδώνος υπό την μορφήν παγκοσμίου συρράξεως. Αυτή η κατανόησις δεν αποβλέπει εις την εξαγωγήν θεωρητικού χαρακτήρος συμπερασμάτων, αλλά εις την πρακτικήν αξιοποίησιν τής παρεμβάσεως εις τα πεδία πληροφορίας από πλευράς τού κοινωνικού - εθνικού κινήματος. Παρέμβασιν, την οποίαν χειρίζονται από συστηματικής πλευράς - κατά την άποψιν τού γράφοντος - με τελείως διαφορετικούς τρόπους, όσο αφορά την μέθοδον και την ισχύν, τόσον ο σαμανισμός, όσον και ο Πλατωνισμός. Πάντοτε με την κατά το δυνατόν ενσωμάτωσιν εις τα πλαίσια τής προβληματικής τών επιγνώσεων τής συγχρόνου επιστήμης.  Ένα επιλέον βασικότατο ζωτικής σημασίας ζητούμενον πέραν αυτού, στο οποίον καλούμεθα να δώσουμε απαντήσεις, έγγειται εις την διερεύνησιν τού ιδιαιτέρου ρόλου, ο οποίος επιμερίζεται στον Ελληνισμόν κατά την πορείαν τής απελευθερώσεως τής ανθρωπότητος.
  Ο Πλατωνισμός σήμερα θεωρείται εν πολλοίς ως ένα αφηρημένον φιλοσοφικόν σύστημα, αναφερόμενον εις απροσδιορίστους σφαίρας ιδεών και μεταφυσικών - ηθικών προταγμάτων. Τουναντίον - κατά την άποψιν τού γράφοντος - αυτός συνιστά λίαν συγκεκριμένον οδηγόν προς δράσιν και μάλιστα χαρακτηριζόμενος από ισχυροτάτην σοφίαν και αποτελεσματικότητα. Ο Πλατωνισμός είναι πράξις. Αυτή η προοπτική και η πρακτική αποτέλεσαν μόνιμον στόχευσιν όσων διαμόρφωσαν, ή συνδιαμόρφωσαν, αυτήν την φιλοσοφίαν, οι οποία συνιστά την ενιαίαν μυστικήν παράδοσιν τών Ελλήνων, ευρισκομένη εις τον αντίποδα τών στοχεύσεων και τής πρακτικής τών αποκρυφιστών και εις μόνιμον διαπάλη μετ' αυτών, μέχρις τής οριστικής της επικρατήσεως και τής κατισχύσεως. Αυτή η κατίσχυσις δεν θα σημλάνει απλώς την καθιέρωσιν ενός νέου υποδείγματος εις επίπεδον κοσμοθεωρίας, αλλά θα επιτύχει την απελευθέρωσιν τού ανθρώπου από τα δεσμά τού Μάτριξ. Επίσης, θα εισάγει εις την βελτίωσιν τού ανθρώπου, εντός πλαισίων επαναπροσδιορισμού του. Υπό αυτήν την προοπτικήν το ζητούμενον τής σωτηρείας δεν αφορά κάποιον απροσδιόριστον μεταφυσικόν επέκεινα, αλλά δέον να αποτελεί ζωτικήν στόχευσιν στο εδώ και τώρα.  

  Ένα ερώτημα το οποίον προκύπτει εξ όσων κατατέθησαν προηγουμένως, είναι κατά πόσον ο "επιστημονικός" αμοραλισμός δύναται να προάγει ουσιαστικήν γνώσιν. Ως εντόπισεν η αρχαία σοφία "Επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται".


5. "ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ". ΤΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥ    

Ένα μονοπάτι που σου λέει η καρδιά σου να ακολουθήσει είναι εκείνο στο οποίο νιώθουμε να στρεφόμαστε εντός μας, δίχως κόπο, σαν να απαντάμε το κάλεσμα που έρχεται από τα βάθη του εσώτερου εαυτού μας και μας οδηγεί προς την σωστή κατεύθυνση. Για να το διασχίσουμε είναι σημαντικό να χάσουμε δύο πράγματα: τον Φόβο και την Φιλοδοξία. Ο Φόβος είναι η αυταπάτη του λάθους, και τίποτε στο Σύμπαν δεν συμβαίνει κατά λάθος. Η Φιλοδοξία από την άλλη μεριά είναι η αναγνώριση του κόσμου που μπορεί μονάχα να κάνει τον κόσμο να μας υποδεχθεί ως σκλάβους.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.awakengr.com/karlos-kastanenta-o-polemistis-ton-dyo-kosmon/

συνεχίζεται...