21 Αυγούστου, 2012

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΔΙΜΕΘΥΛΤΡΙΠΤΑΜΙΝΗ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΛΟΧ ΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ


 .......
Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;
Ξέρω...
"κηρύγματα και ρητορείες" πάλι θα πεις.
Ε, ναι! κηρύγματα και ρητορείες.
....... 

Μανώλης Αναγνωστάκης, "Προδίδετε την Ποίηση"


1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ - ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

Λυπούμαι, αλλά αδυνατώ πλέον να μην παραφράζω τον Στράτο: Καλύτερα μοναχός μου και τρελός, παρά μαζί σου νομίζοντας ότι είμαι γνωστικός. Και για όποιον ήθελε προσβληθεί, δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Δηλώνω, ότι αυτή είναι πλέον η οπτική μου.
Επί εννέα συνεχή έτη αδυνατώ να κάνω θερινές διακοπές. Τον Σεπτέμβριο τού 2003 επισκέφθηκα όμως την Πάρο. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι διασκέδασα. Ως ανήκων στο ασθενές φύλον, ακολούθησα τις εντολές της συζύγου μου. Αυτή ήθελε διακοπές ολίγων ημερών στην Πάρο, οπότε έριξα τα πόδια στην πλάτη, φορτώθηκα και τις τσάντες και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο τής γραμμής. Για εμένα ωραίες διακοπές είναι να την αράξω κάτω από την ελιά τής καλύβας μας. Έστω και εάν αυτή κάηκε δυο φορές από την κλιματική αναστροφή ένεκα των πυρπολημένων δασών τής Πεντέλης. Αυτή η τοπική μου γειτνίαση με το δένδρο μού παρέχει την αίσθηση μιας τρυφερής περιπτύξεως. Και την καλύβα την έκαψαν τον Σεπτέμβριο τού 2005, ενώσω προήδρευα της ελληνικής κοινότητας στο Βερολίνο, προφανώς για να με "νουθετήσουν". Αλλά είπαμε: Εγώ επιμένω να παραφράζω τον Στράτο (καλή του ώρα).
Με το που αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι ξεκίνησαν τα σασπένς, που σπάνε την μονοτονία τής καθημερινότητος: Μού άρπαξε κάποιος βιαστικά τις τσάντες και τις φόρτωσε σε ένα αυτοκίνητο. "Άσε ρε θείο", τού είπα, "κάτω τα εργαλεία. Αυτά είναι δικά μας. Μην μάς ταλαιπωρείς άδικα σε παρακαλώ". Αυτός μού απάντησε πάραυτα με ύφος που δεν σήκωνε πολλές αμφισβητήσεις: "Νοικιάζω τα καλύτερα δωμάτια. Σχεδόν τζάμπα, ελάτε μόνο τα δείτε". Η σύζυγος με κοίταξε άγρια, μεταδίδοντάς μου τηλεπαθητικώς την εντολή: "Σπάσε του εδώ και τώρα τον τσαμπουκά. Απόδειξε ότι είσαι άνδρας". Έτσι κι εγώ του απάντησα: "Εντάξει ρε φιλαράκι, άμα είναι έτσι ας τα δούμε και αποφασίζουμε".
Η συνέχεια είναι πάνω - κάτω η αναμενόμενη: Άδειες καφετέριες στο λιμάνι Σεπτέμβρη καιρό, κρεβατομουρμούρα διότι έμενα όλη την ημέρα ξαπλωμένος αντί να αθλούμαι, τσιγαράκι αντί για κολύμβηση και τα τοιαύτα. Για μένα η πλέον ευχάριστη φάση ήταν το ταξίδι τής επιστροφής, για να μπορέσω να δω λιγάκι το αδελφάκι μου και πέντε φίλους, που μού λείπουνε έντονα στο κουρμπέτι.

Και αυτήν την χρονιά εφέτος σκέτη ξεραΐλα κατά τα συνήθη. Τελειώνοντας τον εντατικό καθημερινό γκασμά, εάν δεν πήγαινα σε κάποιο διπλανό πάρκο για να μαζέψω λίγο ήλιο ώστε να μην πάθω καμιά πνευμονία τον χειμώνα, έμπαινα στο διαδίκτυο για να πάρω μια μικρή ανάσα ζωής επισκεπτόμενος τις σελίδες που ιστολογούν τα φιλαράκια, ή για να ενημερωθώ για τα ούτως αποκαλούμενα "νέα". Έτσι για μια ακόμη φορά μέσα σε ντάλα καλοκαίρι ήλθα σε επαφή με την Πάρο, αυτήν την φορά όμως με τα πρόσφατα γεγονότα, τα οποία συντάραξαν το Πανελλήνιο.
Ομολογώ, ότι για μια φορά ακόμη αισθάνθηκα να περιδιαβαίνω στα ίδια και τα ίδια γνωστά χωράφια, που βρίσκομαι καθηλωμένος χειμώνα - καλοκαίρι: Το σπήλαιο τού Πλάτωνος και τη ζούγκλα τού Μάτριξ. Οι ίδιοι και οι ίδιοι "δεσμώτες" καθώς και οι ίδιοι "θαυματοποιοί". Πριν προλάβω να χωνέψω το μακελειό τού Όσλο αλλά Μπρέιβικ, έφαγα καπάκι την επιχείρηση παραπλανητικής σημαίας με τον κόκκινο περουκάκια στο Ντένβερ. Και εβρισκόμενος σε βαρύτατη νοητική και συναισθηματική βαρυστομαχιά, έπρεπε να χωνέψω στην συνέχεια και τις επιχειρήσεις παραπλανητικής σημαίας τής Πάρου.

Μιλάμε για σκοτάδι - πολύ βαρύ σκοτάδι.

Έψαξα απεγνωσμένα να βρω κάποια κείμενα, που να προσπαθούν να δουν με κριτικό τρόπο τα συμβάντα, έξω από την λογική τής κοινωνικής μηχανικής, την οποία υποβάλει το Μάτριξ. Κάποια κείμενα, που να μην εμφορούνται από συναισθηματικά σύνδρομα, κάποια κείμενα που να μην αποτελούν εκτόνωση αγόμενων και φερόμενων αδαών τής δήθεν πολυμάθειας. Κάποια κείμενα, που να μην βολεύονται στα ετοιματζήδικα συμπεράσματα, τα οποία απεργάζεται η συνωμοσία των μαζικών μέσων, που να μην ηθικολογούν πέραν του ήθους. Κάποια κείμενα, τα οποία να προσεγγίζουν τα γεγονότα συνδυαστικά, εξετάζοντας τα επί μέρους γεγονότα στην ενιαία αλληλουχία τους και μέσα στο γενικότερο πλαίσιο, που αυτά εκδηλώνονται, κείμενα που να μην επιχειρούν να βγάλουν συμπέρασμα περί τού τι εστί ρινόκερος, εξετάζοντας αποσπασματικά μόνο το νύχι του.
Θα ήταν βεβαίως άδικος και θα αποτελούσε ξιπασμό ο ισχυρισμός, ότι ουδείς πλησίασε τα φοβερά αυτά γεγονότα με κριτική διάθεση.Πράγματι υπήρξαν περισσότερα κείμενα - ως είναι ως ένα βαθμό φυσικό - τα οποία επιχείρησαν, όμως αναφερόμενα σε επί μέρους συνιστώσες τού συμπλέγματος, να δημιουργήσουν ρωγμή στην κρούστα που έθεσε επ' αυτών η συνωμοσία αυτών που τα οργάνωσαν και τα επέβαλαν. Αυτό όμως που λείπει, φρονώ ότι είναι η σύνθεση των επί μέρους αυτών προσπαθειών ξεσκεπάσματος τής απάτης των ειδεχθών εγκλημάτων στην και περί την Πάρο, σε μια ενιαία θεώρηση, η οποία να επιχειρεί να φωτίσει το σύνολο, το νόημα και τον στόχο πολλαπλών αποτρόπαιων εγκληματικών ενεργειών, οι οποίες εκτυλίχθησαν σχεδόν ταυτοχρόνως ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ.  

Τα βασικότερα συμβάντα τα οποία συνθέτουν το όλο σύμπλεγμα επιχειρήσεως με παραπλανητική σήμανση είναι:
- Η ειδεχθής βαρύτατη κακοποίηση τής εφήβου στην Πάρο
- Τα όσα δημοσιεύθησαν σχετικώς με τον Πακιστανό, φερόμενο ως δράστη αυτής τής εγκληματικής ενέργειας.
- Τα όσα δημοσιεύθησαν σχετικώς με την σύλληψη του εν λόγω προσώπου.
- Οι πρόσφατες πολλαπλές δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών
- Ο εμπρησμός των γραφείων στο Παγκράτι τής αυτοαποκαλουμένης "χρυσής αυγής".
- Οι εμπρηστικές δηλώσεις εκπροσώπων μεταναστευτικών ενώσεων
- Η ληστεία μετά δολοφονικής ανθρωποκτονίας στην τράπεζα τής Πάρου.
- Η σύλληψη και τα όσα δημοσιεύθηκαν σχετικώς με τον φερόμενο ως επικεφαλής ιστολόγο(!!!) των δραστών τής ληστείας.
και last but not least,
- Η επιχείρηση, η οποία κατά καθύβριση τής πατρώας θρησκείας επωνομάσθη "ξένιος δίας" με επικεφαλής τον κ. ΔΕΝ-ΔΙΑΣ (= ΚΡΟΝΙΟΣ - nomen est omen).

Δύο πολύ εύστοχες αναρτήσεις στο διαδίκτυο, οι οποίες επιχειρούν με οξυδερκή τρόπο να δημιουργήσουν ρωγμή στην κρούστα τής προκείμενης επιχείρησης παραπλανητικής σημάνσεως σε επί μέρους άξονες είναι τής Φιλονόης με τίτλο "Σενάριο Ανωμαλίας Εφαρμόζεται στην Ελλάδα":

http://filonoi.gr/m-senario-anomalias-efarmozetai-stin-ellada/

καθώς και του κυρίου Πρεβενιού με τίτλο "Κατά Διαβολική... Σύμπτωση", την οποία πρόβαλλαν τα "Αττικά Νέα":

http://attikanea.blogspot.de/2012/08/blog-post_3413.html#more

Φρονώ ότι, η πρώτη ανάρτηση, ενώ εντοπίζει εύστοχα τον κεντρικότερο των αξόνων, περί των οποίων εκτυλίσσονται τα συμπλεκόμενα, που είναι η γενική πρόβα για διαλυτική τής κρατικής οντότητος δοτής κλιμακούμενης "σύγκρουσης των πολιτισμών" εν Ελλάδι, δεν κάνει μνεία στα καθέκαστα τής Πάρου.  
Το κείμενο του κ. Πρεβενιού, αν και πολύ σύντομο και εστιαζόμενο αποκλειστικά στην σύλληψη τού φερόμενου ως "τρομοκράτου" και "αρχιληστού" Αναστασίου Θεοδώρου, ομολογώ ότι ελυσε στο μυαλό μου ένα γρίφο, τον οποίον αδυνατούσα να ερμηνεύσω, ως τελευταίο τμήμα του παζλ, που συγκροτεί το σύμπλεγμα της όλης συστοιχίας.

Δυστυχώς για τούς εγκεφάλους, οι οποίοι επεξεργάστηκαν την "κομπίνα" τής μικρότερης αιματοχυσίας, με στόχο την έντεχνη επιβολή τής μεγάλης αιματοχυσίας, ή "Megadeath", όπως συνηθίζουν να ανακατεύουν στα αρρωστημένα κρανία τους οι χεβυμεταλάδες ινστρούκτορές τους, προώθηση κοινωνικής μηχανικής συνεπάγεται προπαγάνδα. Και η προπαγάνδα συνεπάγεται δημοσίευση κειμένων και εικόνων που παραμένουν. Θέτοντας σε κίνηση τους γοργούς και αποδοτικούς διαύλους του διαδικτύου, μοιραία αυτά καθίστανται ευκόλως προσιτά. Αρκεί το κτύπημα με το ποντίκι.
"Μα τα ποντίκια δεν σκέπτονται", επιμένουν οι εν λόγω κυρίες και κύριοι. "Τα  ποντίκια ψάχνουν μόνο για το τυρί, που οδηγεί στην φάκα".
Διάβασα προ ημερών στο Olympia.gr κάποιο σχόλιο του "Προφήτη" σχετικά με όσα διαδραματίστηκαν στην Πάρο, που έγραφε ότι "δόθηκαν ήδη αρκετά στοιχεία στην δημοσιότητα, ώστε να είναι δυνατόν να δοθούν ερμηνείες. Φτάνει να τα εξετάσει κάποιος με ελληνικά μάτια".
Δεν γνωρίζω σε ποιους απευθυνόταν το σχόλιο, ούτε και πού αποσκοπούσε. Ακόμη δεν γνωρίζω τι σόι μάτια διαθέτω.
Όμως δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να βάλω στην συνέχεια ένα προς ένα κάτω, αυτά τα οποία δόθηκαν σχετικά ως κείμενα και εικόνες στην δημοσιότητα, τα οποία βρίθουν αντιφάσεων, ώστε να επιχειρηθούν ερμηνείες και να εξαχθούν συμπεράσματα.

Συνωμοσιολόγος τής πλάκας, που σάλταρε εν μέσω θερινής νυκτός κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους; Τρελός;
Παραφραστής τού Στράτου, θα απαντήσω. Είτε σας αρέσει, είτε όχι.


2. ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΑ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ ΑΙΜΑ ΤΟΤΕ Ο ΠΑΝΤΣΟ ΚΑΙ Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΣΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ"

Είναι φοβερό. Πηγαίνουμε με τα παιδιά μας στο κουκλοθέατρο. Όταν όμως οι κούκλες εμφανίζονται επί σκηνής γεμάτες καρφίτσες, εξακολουθούμε να νομίζουμε ότι πρόκειται για παιδική παράσταση και όχι για τελετουργία βουντού.
Ας δούμε πως ξεκίνησε το σύμπλεγμα:
Σε κάποια μπλογκς στο διαδίκτυο εμφανίζεται η φωτογραφία τού σώνει και καλά φερόμενου ως "δράστου", η οποία με συνεχείς αναδημοσιεύσεις κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Οι ιστολόγοι ξαφνικά ανακάλυψαν ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ! ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ! Για ποια φωτογραφία πρόκειται όμως δηλαδή; Ένας κουκουλωμένος, περιτριγυρισμένος από αστυνομικούς(;) που φορούν αλεξίσφαιρα. Γιατί το ερωτηματικό δίπλα στην λέξη "αστυνομικοί"; Απλά διότι την φωτογραφία δεν την δίνει στην δημοσιότητα η αστυνομία ή κάποια άλλη κρατική αρχή. Ψάχνουμε να βρούμε την "πηγή", από την οποία προέρχεται το "ντοκουμέντο". Πατώντας με το ποντίκι την αναφορά "πηγή" στο τέλος τής κάθε ανάρτησης μεταφερόμαστε από πηγή σε πηγή. Μέχρι που φθάνουμε στα έγκατα της γης, από όπου αναβλύζει το κρυστάλλινον ύδωρ της "άδολης ενημέρωσης", δηλαδή στο μπλογκ "κουρδιστό πορτοκάλι". Γνωστό σε μάς και από την άλλη(!) μεγάλη(!) πρώτη συνταρακτική δημοσίευση αποκλειστικής(!) φωτογραφίας το πάλαι ποτέ, όταν ακόμη το ελλαδικό διαδίκτυο διήνυε την πρώιμη φάση του. Δημοσίευση η οποία και σήμανε την απαρχή τής πτώσεως τής κυβερνήσεως Καραμανλή. Επρόκειτο - λέει - για κάποιον ευτραφή γυμνό κύριο με μεγάλο μουστάκι, άνευ περιβολής, επί τού οποίου κάτι έφτιαχνε μια κυρία γυμνή, υποτιθέμενη υφιστάμενός του στο Υπουργείον Πολιτισμού. Προφανώς επρόκειτο για εκτύπωση στάσεως από το περιώνυμον DVD τού αποκαλουμένου "κομιστού", για το οποίον προφανώς - υποθέτω - το Μαξίμου πλήρωσε στον κομιστή κάποιο ποσόν ίσως μεγαλύτερο από τον λογαριασμό των καφέδων στο ξενοδοχείο "χίλτον".
Από κοντά όμως στην "μεταφορά τού δράστου" και ο κύριος "κομιστής". Με ποιο τρόπο; Μα με δημοσιογράφο τής εφημερίδος του, το "δεύτερο ανάθεμα" τώρα που λέμε μετά το πρώτο με σεξουαλικού περιεχομένου DVD, από αυτά που έχουν ένθετα οι εφημερίδες, ως σεξουαλικά βοηθήματα, προς τέρψιν των αναγνωστών. Και επειδή ο εν λόγω κύριος είναι δημοσιογράφος, αγωνίζεται για την αλήθεια. Για την ενημέρωση. Γι αυτό τον λόγο χιμάει στον κουκουλωμένο (εάν το ρήμα χυμάω εγράφετο με ύψιλον θα προήρχετο και από το χύμα)  για να τού βγάλει την κουκούλα. Για να δούμε επί τέλους για ποιον πρόκειται. Όμως τον εμποδίζει η αστυνομία. Εδώ δηλαδή η αστυνομία αποφασίζει συγκεκριμένο τρόπο μεταφοράς τού κρατουμένου και ο δημοσιογράφος τού θέμου λέει όχι, εγώ διαφωνώ. Θα τού βγάλω το αλεξίσφαιρο για να δω τον αφαλό. Η κοινή γνώμη έχει δικαίωμα στην ενημέρωση.
Η φωτογραφία όμως τού κουκουλωμένου αποκαλύπτει το αυτί του. Και το αυτί είναι πολύ προσωπικό χαρακτηριστικό, όπως το δακτυλικό αποτύπωμα.
Φυσικώ τω λόγω, ο ίδιος δημοσιογράφος τού θέμου είναι αυτός ο οποίος θα διεισδύσει μέσα στα έγκατα κράτησης τού "κτήνους" και θα δώσει την πρώτη φωτογραφία του στην δημοσιότητα χωρίς κουκούλα. Παρατηρούμε το αυτί στις δυο φωτογραφίες: Δεν υφίσταται ζήτημα, είναι τελείως ίδιο και στην μια και στην άλλη. Μόνο που διαφέρουν ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ. ΜΗΚΟΣ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ, ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΒΑΛΕ. ΕΔΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΔΟΥΛΕΨΑΝ ΜΕ ΤΟ PHOTSHOP, ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΟΛΟΥΣ ΚΟΤΕΣ ΜΕΝ - ΑΛΛΑ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΕΣ .
Μεταβαίνοντας από πηγή σε πηγή καταλήγουμε εκ νέου στο έργο του Ιουλίου Βερν "Ταξίδι στο Κέντρο της Γης", όταν δίνεται στην δημοσιότητα από αδιευκρίνιστα κανάλια τμήμα τής απολογίας - ομολογίας τού "κτήνους". Πάλι το "κουρδιστό πορτοκάλι" είναι αυτό που λάμπει ως πρωτοπόρος τής ενημέρωσης, χωρίς να κάνει μνεία σε αυτούς που το επέλεξαν για να προηγείται αυτό στην καμπάνια ενημέρωσης ενός βαθύτατα ευαισθητοποιημένου κοινού, που δεν άγεται από προπαγάνδα, διαθέτει κριτική σκέψη, δεν υποκύπτει στα σύνδρομα του και πιστεύει ότι μόνον εάν λάμψει η όλη αλήθεια, εντοπιστούν και τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, μπορεί αυτό να αποτελέσει μια ελάχιστη αποκατάσταση τής αισθήσεως δικαίου, έναντι των δύσμοιρων γονέων τής Μυρτούς.
Ουδεμία κρατική αρχή διαψεύδει στην συνέχεια την εγκυρότητα του εγγράφου, το οποίο δίδεται στην δημοσιότητα ως απολογία του φερόμενου ως δράστου.
Εάν συγκρίνουμε όμως σημαντικά σημεία με αυτής τής καταθέσεως ή "καταθέσεως" με τις δηλώσεις τού εντεταλμένου ιατροδικαστού προκύπτουν σοβαρότατα ερωτηματικά, τα οποία δυστυχώς δεν είναι και τα μόνα σχετικά με την σύλληψη τού φερόμενου ως δράστου. 

Πατώντας τον μεγεθυντικό φακό (zoom) που βρίσκεται στο κάτω μέρος τού παράθυρου που ακολουθεί, τα δημοσιεύματα αποκτούν επαρκή προς ανάγνωση ευκρίνεια. Στο αντίστοιχο άρθρο τής κάλλιστα ενημερωμένης τοπικής εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ δεν αναφέρονται μόνο οι δηλώσεις τού ιατροδικαστού, αλλά και πολλά άλλα σημαντικότατα στοιχεία, στα οποία στην συνέχεια θα υπεισέλθω.
AYG_11_8_12



Για τα όσα παραθέτω ακολούθως, θα ζητήσω εκ προοιμίου συγγνώμη από τούς δύστυχους γονείς τής βάναυσα κακοποιηθείσης εφήβου Μυρτούς, ένεκα τής ψυχρής, αλλά αναγκαίας παράθεσης δεδομένων και συλλογισμών, η οποία ακολουθεί. Φρονώ, ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση η πολιτεία όχι μόνον δεν έχει πράξει το καθήκον της για τον εντοπισμό και την παραδειγματική τιμωρία των πραγματικών ενόχων, ΑΛΛΑ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΑΥΤΟΥΣ. Και θωρώ ιερόν χρέος του πολίτου, στις περιπτώσεις, όπου η πολιτεία αρνείται να εκπληρώσει το καθήκον της έναντι τής προασπίσεως τής ατομικής ακεραιότητος τού κάθε ευρισκομένου εντός ορίων τής κρατικής επικρατείας, να προσπαθήσουν να το πράξουν αυτό οι ίδιοι οι πολίτες. Όχι στην βάση τής αυτοδικίας, ως σήμερα πλείστοι όσοι κοινωνικοί κανίβαλοι προτείνουν, προφασιζόμενοι την προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών, σε τελευταία ανάλυση όμως ενταγμένοι συνειδητώς ή αγόμενοι από σχέδια αποσταθεροποιήσεως της κοινωνικής τάξεως και ζουγκλοποιήσεως τής κοινωνίας. Ούτε επικαλούμαι "δικαίωμα" αυτοδικίας, εμφορούμενος από βαθύτατο σεβασμό έναντι τής απαντήσεως τού Σωκράτους στους φίλους του, όταν αυτοί τού πρότειναν να δραπετεύσει εν όψει τής εκτελέσεως τής θανατικής καταδίκης εις βάρος του. Εξ άλλου δεν διαθέτω προσωπικά δικαστήρια, ίδιες δυνάμεις βιαίου προσαγωγής ενόχων, σωφρονιστικά καταστήματα, ή δυνάμεις επιβολής ποινών. Πλην όμως, διαθέτω κάποια σχετική αίσθηση ευθύνης και μέση νοημοσύνη. Αυτά τα τα δύο θεωρώ ότι είναι επαρκή, ώστε να ιδωθούν από κριτική σκοπιά τα συμβάντα της Πάρου και να αποκαλυφθούν οι χονδροειδείς αντιφάσεις, οι οποίες από κρατικά και παρακρατικά κυκλώματα προωθήθηκαν στην δημοσιότητα. Αντιφάσεις, οι οποίες με άκριτο και επιπόλαιο τρόπο αναπαρήχθησαν και από καλοθελητές κατά τα άλλα έντιμους και φιλότιμους ιστολόγους, οι οποίοι δυστυχώς κατέδειξαν, ότι το διαδίκτυο είναι εις θέσιν - πέρα των αναμφισβήτητων προσφορών του - να επιτελέσει τον ρόλο του "χρήσιμου αφελούς" σε περιπτώσεις επιχειρήσεων παραπλανητικής σημάνσεως.
Δεν τυγχάνω επίδοξος ντεντέκτιβ, είμαι όμως πατέρας. Και αυτό το οποίον συνέβει στην Μυρτώ, θα μπορούσε να συμβεί και σε πολλά άλλα παιδιά, οι γονείς των οποίων δεν απολαμβάνουν την αόρατη προστασία αδελφάτων και παρακράτους. Αισθάνομαι την υποχρέωση επί τού προκειμένου να αναφερθώ με όλη την προσήκουσα ψυχρότητα και ρεαλισμό, η οποία χαρακτηρίζει επιθεωρητές και ανακριτές, παρόλο που το δύσμοιρο κοριτσάκι και οι θεράποντες ιατροί δίνουν μάχη διαρκείας εβδομάδων εναντίον τού θανάτου στην εντατική. Γνωρίζω σαφώς, ότι υπό άλλες συνθήκες θα ήτο προσήκουσα άλλου είδους εκφορά, διεπόμενη από διακριτικότητα, τακτ, εμμονή στην έκφραση συμπόνοιας. Όμως, συμφώνως προς την συνείδησή μου, η καταλληλότερη έκφραση συμπόνοιας είναι η συμβολή στην αποκάλυψη, την σύλληψη και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων, η οποία απαιτεί το ξεσκέπασμα τής συνωμοσίας, που συνδυάζεται με την προκείμενη επιχείρηση παραπλανητικής σημάνσεως, η οποία στοχεύει εναντίον συνόλου τού Ελληνικού λαού.

Πριν υπεισέλθω στις χονδροειδείς αντιφάσεις που προανέφερα, παραθέτω κάποιες γενικότερες σκέψεις εγκληματολικού χαρακτήρος σχετικά με τις υποτιθέμενες προαιρέσεις - το λεγόμενο "μοτίφ" - τού φερόμενου ως δράστου, βασιζόμενος στην έγγραφο κατάθεση - ομολογία του, σε συνδυασμό με τα προσωπικά του δεδομένα, που δόθηκαν στην δημοσιότητα:
Πρόκειται για νεαρό άτομο, αρτιμελές, όχι μόνον ευπαρουσίαστο αλλά και σεξουαλικώς θελκτικό για τα γούστα επώνυμων ομοφυλόφιλων και κυριών ωρίμου ηλικίας, οι οποίες επιζητούν παρηγορία τής εδοχώρας, όπως στην κυριολεξία ξεσκίστηκε να μεταδίδει το κατά τα άλλα έντιμο και μάχιμο - πλην όμως δημοσιογραφικό, τουτέστιν απολιτίκ - μπλοκ ΜΑΚΕΛΕΙΟ. Άτομο το οποίον βρίσκεται στην εξόχως προνομιακή θέση, ως εισελθείς στην Ελλάδα λαθρομετανάστης, να διαθέτει πολιτικό άσυλο. Άτομο, που απασχολείται σε εξόχως ευχάριστο εργασία, ως κηπουρός σε πολυτελές συγκρότημα τουριστικής αναψυχής και συμμετέχει - βεβαίως όχι αφιλοκερδώς ή μόνον για τον λεγόμενο "χαβά τής ψ" - στα σεξ πάρτυ κοκαΐνης, που εκεί οργανώνονται κατά την διάρκεια των γοητευτικών δειλινών τής παραθεριστικής σαιζόν. Εγώ δηλαδής, εάν ήμανε στην θέση του, θα είχα στήσει ράντζο στον παράδεισο. Αντί να τρέχω με το ποδήλατο να δω εάν έπεσαν τα μπετά τού κάθε παλαβιάρη μέσα στα χιόνια, παίρνοντας τεράστιες ευθύνες για τις κακοτεχνίες τού κάθε δήθεν μάστορα από την Ρουμανία, ο οποίος δουλεύει αδήλωτος αντί πινακίου φακής και με τον οποίον είμαι υποχρεωμένος μέσω χειρονομιών να προσπαθώ να συνενοηθώ για την σχολαστική εφαρμογή των δομικών προδιαγραφών, ώστε στην συνέχεια να ευαρεστηθεί να κάνει παραλαβή του οπλισμού ο κέρβερος γερμανός εντεταλμένος από την πολεοδομία ελεγκτής, ο οποίος είναι πρακτικά προσωπικός μου ανταγωνιστής στα πλαίσια τής ελεύθερης αγοράς παροχής υπηρεσιών πολιτικού μηχανικού, με τα αποφάγια των συνδαιτυμόνων της "Χρυσής Ακτής" να τρεφόμουνα, θα ήμουνα και ο καλύτερος πελάτης τής εταιρείας βιάγκρα.

Αυτό ακριβώς λοιπόν το ατόμι, το οποίον θα έπρεπε να θρέφεται αποκλειστικώς με βασιλικό πολτό, ώστε να δύναται να ανταποκριθεί στις ορμονικές απαιτήσεις τού επιτιδεύματός του, ενώ επέστρεφε από τσάρκα στα καμακερά στέκια τής Πάρου, ντάλα τουριστική σαιζόν, όπου οι σεξουαλικώς λιγούρες τουρίστριες του ευρωπαϊκού βορρά κάνουν αγώνα για να συμμαζέψουν τα λιπώδη στήθη τους εντός ορίων του στηθοδέσμου τής κολυμβητικής τους περιβολής, για να τα προσφέρουν μάτσο στον πρώτο τυχόντα κίτσο λιμενοφύλακα, ενώ πλησίαζε τον χώρο τής διαμονής και εργασίας του, σκέφτηκε, ότι η μητέρα του ήτο άρρωστη στο Πακιστάν.
Οπότε μια φιλάνθρωπος αδημονία κατακυρίευσε την λειτουργία των εναπομεινάντων εγκεφαλικών του κυττάρων, τα οποία δεν είχαν ατονίσει με τις εισπνοές κόκας και τα φαλικά τοιαύτα κατά τις αλλαξοαυτές τής παρελθούσης νυκτός: Που θα έβρισκε η άτυχος ασθενούσα μητέρα του τα αναγκαία χρήματα - κανα δυό κατοστάρικα ευρώ εδώ που τα λέμε, όσο κάνει στην μαύρη αγορά ένα κλεμμένο κινητό τηλέφωνο - ώστε να δυνηθεί να προσπορευθεί το κόστος για κομπρέσες, σορόπια και λοιπά θεραπευτικά ήδη καθώς και το κόστος τού ιατρού;
Αντί λοιπόν να περιμένει μέχρι το βράδυ την επόμενη περίπτυξη με την νεόπλουτο γιάγια, για να τής αφαιρέσει εντέχνως το κινητό της τηλέφωνο, την ώρα που αυτή θα επισκέπτετο το λουτρό μετά τον αρειμάνιο οργασμό της, τού ήλθε ξάφνου η ιδέα να κλέψει βιαίως το κινητό μιας νεαράς λουομένης. Ευρισκομένης σχεδόν δίπλα στον τόπο διαμονής του σε ένα βράχο,ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΙΧΕ ΑΥΤΟΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!
Απαιτεί λοιπόν το - μάλλον όχι ιδιαίτερα έξυπνο - σενάριο τής ενοχής τού πακιστανού να δεχθούμε, ότι κάποιος, ο οποίος είχε δεκάδες δυνατότητες να κλέψει κινητά τηλέφωνα απαρατήρητος και  "βόλευε" αβέρτα - κουβέρτα σεξουαλικώς επί μονίμου βάσεως από τον τραμπάκουλα μέχρι την γενοβέφα διέπραξε βαρύτατο τραυματισμό θύματος για να μπορέσει να τού κλέψει το κινητό τηλέφωνο και να αυνανιστεί.
Εννοείται, ότι οι επιλεγόμενοι "χρυσαυγίτες" θα ισχυριστούν ότι συχνότατα οι Πακιστανοί είναι δήθεν κτήνη επί φυλετικής βάσεως και είναι δήθεν πανέτοιμοι να διαπράξουν φόνο χωρίς να υφίσταται σημαντική αιτία. Το ζήτημα αυτό είναι πολύπλοκο. Έχω κάνει αναφορές στο παρελθόν, επί τού προκειμένου, όμως υπάρχει αναγκαιότητα να ακολουθήσει προσεχώς μια διεξοδική πραγματεία σχετικά με τον τρόπο που ξενοκίνητοι πράκτορες της σαρία σε συνδυασμό με την καθοδήγηση από το ίδιο ενιαίο ανθελληνικό κέντρο τής ηγεσίας της επιλεγομένης "χρυσής αυγής", τμήμα τής ηγεσίας τού "σύριζα", αλλά και αυτής άλλων κομμάτων κλιμακώνουν την όξυνση στα πλαίσια τής προώθησης "πολέμου των πολιτισμών", με απώτερο στόχο το ανοικτό ενδεχόμενο επιβολής εμφυλίου πολέμου, στα πλαίσια τής διάλυσης τού Ελλαδικού "κράτους" και τής διεξαγωγής γενοκτονίας εις βάρος των Ελλήνων.

Προχωρώ με αναφορά στις χονδροειδείς αντιφάσεις, πού χαρακτηρίζουν την ενοχοποίηση τού πακιστανού. Αυτές δυστυχώς δεν είναι και οι μόνες. Όλα τα εμπλεκόμενα γεγονότα στην και περί την Πάρο επιχείρηση όφειλαν να έχουν οδηγήσει σε ενστάσεις, που να ξεσκεπάζουν τον ύπουλο εις βάρος του Ελληνισμού χαρακτήρα τού συμπλέγματος.
Όπως αναφέρει η έγγραφος "κατάθεση" - "ομολογία" του φερόμενου ως δράστου, "μόλις την έπιασε για να την ακινητοποιήσει σκέφτηκε ότι ήθελε" και να ασελγήσει σεξουαλικώς εις βάρος της.
Συγγνώμη:
"Σκέφτηκε" ή "ήθελε";
Εν πάσει περιπτώσει, στην συνέχεια γράφει το κείμενο ότι συνέβησαν αυτά που συνέβησαν:
Ασέλγεια δια τής χειρός στην κολπική χώρα, εκσπερμάτωση επί του σώματος και των ενδυμάτων τού θύματος, βαρύτατος τραυματισμός αυτού σε βαθμό απόπειρας δολοφονίας.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΛΛΑ, ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ "ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" ΚΑΤΕΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΣΕ ΟΣΑ "ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ" ΟΤΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΔΙΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ "ΚΑΘΕΣΕΩΣ" - "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΗΓΗ ΑΛΛΑ - ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ - ΑΠΟ ΤΟΝ "ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ". 
Και αυτό βεβαίως αναπαράγεται άκριτα και επιπόλαια από τούς μπλογκάδες, οι οποίοι θεωρούν
σε τέτοιου είδους "μπερδεμένες" περιπτώσεις "ενημέρωση" το copy-paste και όχι την υπεύθυνο και ενδελεχή έρευνα. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η χώρα πάει στον βρόντο. 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΙΧΝΗ ΒΙΑΣΜΟΥ Η ΣΕΞΟΥΛΙΚΗΣ ΚΟΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΣΤΟ ΘΥΜΑ.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΦΕΛΟΥΣ:
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΣΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΗΣ ΕΦΗΒΟΥ; ΠΩΣ ΕΒΓΑΛΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Η ¨ΚΑΤΑΘΕΣΗ"-"ΟΜΟΛΟΓΙΑ" ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΓΕΜΙΣΕ ΜΕ .... 

Πάμε πάρα κάτω: 

Η πιθανότητα μια έφηβος ηλικίας 15 ετών, που προέρχεται από μέσες αστικές συνθήκες, να έχει ακόμη και σήμερα στην εποχή τής πλήρους σεξουαλικής ασυδοσίες ολοκληρωμένες σεξουαλικές επαφές είναι απειροελάχιστη. 
Γνωρίζω βεβαίως, ότι θα βγουν προσεχώς οι "καλοθελητές πολύξεροι" για να με "διαφωτίσουν", ότι σήμερα τα κορίτσια αποκτούν πλήρεις σεξουαλικές εμπειρίες από τα δεκατρία. Και εμένα η γιαγιά μου είχε εκτός από καρούλια, οπότε ήταν πατίνι και ρόδες με κανονικές σαμπρέλες.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας:
Το αναμενόμενο στατιστικό δεδομένο είναι όταν μια δεκαπεντάχρονος έχει είσοδο στην κολπική χώρα και μάλιστα δια τής χειρός από βίαιο δράστη να λάβει χώρα θραύσις του παρθενικού υμένος.  

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΩΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΕΦΑΝΘΗ;
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΤΕΛΙΚΑ; Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΟΥ Ή Η "ΚΑΤΑΘΕΣΗ"- "ΟΜΟΛΟΓΙΑ" ΤΟΥ ΔΡΑΣΤΟΥ;


Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι:

Δεν είναι δυνατόν. Κάπου βρίσκονται οι ποινικώς κολάσιμοι στην όλη ιστορία.
Όμως το κυριότερο: Όπισθεν αυτών βρίσκονται οι κινούντες τα νήματα κολασμένοι.

Το πακιστανικό καθαρματάκι, το οποίον συνελήφθη, είναι προφανώς πρακτοράκος τού κράτους και του παρακράτους, το οποίον ανέλαβε και την ευθύνη να φορτωθεί το έγκλημα, ώστε να "καθαρίσουν" οι πραγματικοί δράστες. Γνωρίζει, ότι οι υψηλά ιστάμενοι προστάτες του θα τον ξελασπώσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Το ποίημα το ξέρουμε, όχι μόνο με τον Επαμεινώνδα στην περίπτωση του Αλέξη (Δεν εννοώ βεβαίως τον Τσίπρα, ο οποίος έφαγε στην διάρκεια τής όλης ιστορίας το φούμο τής ζωής του, αλλά έβγαλε τον σκασμό, προφανώς κατά εντολή τής στοάς) .
Για μια ακόμη φορά το δούλεμα πέφτει σύννεφο.

Θα ήθελα να κλείσω εδώ το πρώτο μέρος, για να συνεχίσω στο δεύτερο με αναφορά στην διαδικασία της "συλλήψεως" του πακιστάν-παιδιού.
Όμως μου λείπει άγαρμπα ο φίλος μου ο Εργοδότης.
 Γι' αυτό θα κλείσω το πρώτο μέρος με ένα τρόπο που συνηθίζει αυτός: Θα δώσω στους φίλους και τις φίλες επισκέπτες ένα προς επίλυση γρίφο.
Διάβασα στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ:

 http://www.tovima.gr/society/article/?aid=469944

" Επιπλέον αποκαλύπτεται ότι την περίοδο που γινόταν η έρευνα των αξιωματικών της Ασφάλειας Αττικής για την κακοποίηση της 15χρονης, γινόταν άλλη έρευνα, στο ίδιο σημείο, από αστυνομικούς της Πάρου για την άγρια επίθεση που είχε δεχθεί, στην ίδια περιοχή, από αγνώστους ο επιχειρηματίας-εργοδότης του Πακιστανού".

Ερώτηση κρίσεως:
Το βρωμόξυλο από ποιόν και ποιο λόγο το έφαγε ο κύριος με το πούρο, σε φάση που δεν είχε δημοσιευθεί ακόμη τίποτε για τον πακιστανό;

Όμορφη Πάρος, διακοπές στην λίμνη Λοχ Νες. Ρε τι τραβάμε και μεις οι παντρεμένοι.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έξυπνο σχόλιο, πλην όμως η οξυδέρκεια εδώ θέλει μια κάποια βοήθεια για να πάει παραπέρα. Κ αυτή έρχεται από την ίδια την ανάλυση των λόγων μας. "Όταν όμως οι κούκλες εμφανίζονται επί σκηνής γεμάτες καρφίτσες, εξακολουθούμε να νομίζουμε ότι πρόκειται για παιδική παράσταση και όχι για τελετουργία βουντού."
Ως συνήθως, στις παράπλευρες και φαινομενικά "διακοσμητικές" προτάσεις ενός κειμένου κρύβεται στην πραγματικότητα, ο έτερος δρόμος που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει ένας συλλογισμός αλλά δεν το έπραξε λόγω του οδυνηρού περιεχομένου.
Όπως για παράδειγμα ότι στο κουκλοθέατρο "Γή", οι ίδιες οι μαριονέτες (επειδή κατασκευάστηκαν για να είναι αυτοκινούμενες!) είναι ένοχες κ όχι μια εκ των άνω συνωμοσία! Εξ ίσου έυληπτη γίνεται τότε η έλλειψη σοβαρότητας στις δικαιολογίες που αυτές επινοούν για γεγονότα τα οποία κατά τα άλλα θα έπρεπε αν εκλαμβάνονται πάρα πολύ σοβαρά.
Διότι αυτό το οποίο πιο πολύ μισούν οι αυτοκινούμενες μαριονέτες είναι η κατωτερότητα τους, κ ταυτόχρονα αυτό ακριβώς αναδύεται διαρκώς σαν μια εκδίκηση του ασυνειδήτου!
Έρχεται όμως ο καιρός της επιστροφής του Μαστρο-Τζιουζέπε που παίρνει πίσω τις μύτες από τα κακά παιδιά!
Α, με συγχωρείτε για το καστράτειον χιούμορ, αλλά στην αυθεντική ιστορία, η μόνη σωτηρία για τον Πινόκιο ήταν η παραδοχή εκ μέρους του ότι υπήρξε ένας ξεδιάντροπος ψεύτης! Σε αντίθεση με τα διαδραματιζόμενα εδώ. Ο δρόμος προς τη συνείδηση κοστίζει τουλάχιστον μια παραδοχή.

ΥΓ. Στις 1-2 Σεπτεμβρίου, θα απομένουν 111(!) ημέρες ακριβώς για το 14ο Μπακτούν. Συν/πλην έναν εβδόμερο μπορούμε να στοιχηματίσουμε για την αδιόρατη συγκυρία τουλάχιστον 3 γεγονότων. Ίδωμεν!

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ 1 - 1 από ένα

Φίλτατε, και τα σημερινά διαπιστευτήριά σου τιμούν εκ νέου αυτήν την σελίδα.
Για μια ακόμη φορά θα συμφωνήσω με τον σχολιασμό σου, ο οποίος προσφέρει σημαντικές αφετηρίες προβληματισμού.
Στο κουκλοθέατρο όλοι έχουν ευθύνη. Οι μαριονέτες, αυτοί που εποπτεύουν ή παρεμβαίνουν στα νήματα του εμφύτου κινητικού μηχανισμού, αλλά και αυτοί που έστησαν τα σκηνικά, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να είμεθα μόνο υπόλογοι. Αυτήν την φορά το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την μύτη, αλλά όλο το πανέρι με τις κούκλες. Οπότε κάθε προσπάθεια πραγματείας δεν έχει άλλη διέξοδο, από το να επεκταθεί, όχι μόνο στο σύνολο των σκηνικών, αλλά στο συνολικό κουκλοθέατρο. Οπότε υποχρεούμεθα να αναθεωρήσουμε την κλίμακα, την τάξη μεγέθους, προσανατολισμού των συλλογισμών μας.
Από ότι διαφαίνεται, η τρέχουσα πρόκληση, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί στα όρια τής σκηνής. Πώς θα μπορέσουμε να δούμε και επί τέλους να λειτουργήσουμε έξω από αυτά τα πλαίσια; Το "επί τέλους" σχετίζεται με τον φιναλιστικό χαρακτήρα τής τρέχουσας φάσεως. Η οπτική υπέρβαση τής φάσεως συνεπάγεται διευρυμένη αναζήτηση. Καθότι τα στοιχεία τού Όλου ενυπάρχουν στο Μέρος. Με ποιο τρόπο όμως καθίσταται διαφοροποιήσιμη η έκφανση του γενικού από το μερικό; Και μήπως όταν αυτό καταστεί επιτεύξιμο, άρεται ο εγκλωβισμός; Μήπως είναι αυτή η πρόκληση τού φινάλε;
Μήπως η παραδοχή, που οδηγεί στην συνείδηση, επιφέρει και την επίγνωση; Αυτήν, που μάς καθιστά ικανούς να αντιμετωπίσουμε την παρούσα πρόκληση, η οποία υπερβαίνει προφανώς το παρόν;

Ανώνυμος είπε...

Στο εφεξής, τα πάντα είναι πράξη, εννοώ ότι η θα είναι η δε θα είναι!
Ότι δεν συνειδητοποιήθηκε θα επανέλθει ως πρακτικό πρόβλημα.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Η παρατήρηση δεν μόνον ορθή, αλλά και πέρα ως πέρα σοφή.
Ο Ion Maggos είχε γράψει σε κάποιο κείμενο, ότι ελπίζει η κρίση να κρατήσει καμιά δεκαριά χρόνια ακόμη, μήπως και μπορέσουμε να συνετιστούμε.
Εγώ εκτιμώ, ότι τα χρονικά περιθώρια είναι πλέον πάρα πολύ στενά και ή θα επιτύχουμε να τιθασεύσουμε το πρόβλημα, ή θα κλείσει ο παρόν κύκλος με μια ακόμη φιναλιστικού τύπου καταστροφή. Αυτό το αναφέρω σε συνδυασμό με το προηγούμενο σχόλιό μου. Επ' αυτού όμως θεωρώ, ότι καθίσταται αναγκαία τουλάχιστον μια επί πλέον αναφορά στο ζήτημα τής δομήσεως τού χρόνου, με απόψεις που ξεπερνούν αυτές που έχω καταθέσει εδώ σχετικά προσφάτως αναφορικά με αυτό το θεμελιακό ζήτημα.
Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ζωτικά αναγκαίο να ανασκουμπωθούμε, έστω και κατά την ύστατη φάση, ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε όσα κατά το δυνατόν περισσότερα στην συνειδησιακή σφαίρα και όχι στην σφαίρα των πρακτικών συνεπειών. Δεν μπορούμε παρ' όλα αυτά να παραβλέψουμε, ότι μέσα από το πρίσμα αυτής τής θεμελιακής προκλήσεως υφίστανται μάλλον μόνο δυο δυνατότητες: Ή θα επιτύχουμε την εκφυγή, ή θα θα καταστεί ο επόμενος κύκλος αναπόφευκτος, όπου - όπως ορθά νομίζω ότι προειδοποιεί ο Ion - θα υποχρεωθούμε εκ νέου να ανακαλύψουμε τον τροχό.
Επειδή μια πρώτη προσέγγιση τού προβλήματος έχει ήδη ωριμάσει, ετοιμάζω μια ανάρτηση επ' αυτού, που σκοπεύω πολύ σύντομα να ανεβάσω.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα αγαπητέ Μποτίλια.
Λίγες σκόρπιες σκέψεις σε αυτήν την χρήσιμη ανάρτηση και στον διάλογο που ακολουθεί.

Ο Ιπποκράτης έλεγε, ότι κρίση είναι η στιγμή του παροξυσμού, όπου είτε η ασθένεια σκοτώνει είτε ο οργανισμός δημιουργεί μία αντίδραση όπου λειτουργεί σταδιακά ως ίαση.
Άρα μιλάμε για μία στιγμή όπου εκδηλώνεται η φυσική λειτουργία του θανάτου ή της αντίδρασης στον θάνατο.
Αυτό που ζούμε, πολυεπίπεδα, δεν είναι κρίση αλλά τα προεόρτιά της.
Ο δρόμος προς την συνείδηση, προϋποθέτει την ανάγκη της ανάδειξης της ύπαρξής της (που καιρός για τέτοια ανάγκη μπροστά στην ανάγκη ερμηνείας και αντιμετώπισης των εξακολουθητικών «μέτρων»).

Η οξυδέρκεια ως μέρος της αντιληπτικής και προσλαμβάνουσας ικανότητας, απαντάται σε πολύ μικρό ποσοστό των μαριονετών.
Η πρόκληση - αντίδραση έγκειται, στην άρνηση αποδοχής της εξωγενούς δύναμης που κινεί τα μέρη της μαριονέτας.
Η αντίδραση αυτή βραχυκυκλώνει την «ηρεμία» του «κινούντα» προκαλώντας την αύξηση της πίεσης σε συγκεκριμένες μαριονέτες, αλλά ταυτόχρονα την μείωση της πίεσης στις υπόλοιπες.
Η ακαμψία, ως μέρος της αντίστασης πρέπει να μετουσιωθεί σε αντίρροπη κίνηση προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη σπατάλη ενέργειας της άλλης πλευράς.

Τα πρακτικά προβλήματα που συσσωρεύονται από την μη λειτουργία της συλλογικής συνείδησης, βρίσκουν εύκολα εκτόνωση στις δημιουργίες κοινωνικών και όχι μόνον θεωριών, που έχουν σαν αποτέλεσμα την διαιώνιση των υπαρξιακών προβλημάτων σε θεωρητικό και αλληλοσυγκρουσιακό, μόνον επίπεδο.
Όποιος δεν θέλει, ή δεν μπορεί, να συνειδητοποιήσει τον λόγο της ύπαρξής του στον πλανήτη, είναι διότι προτιμάει την έτοιμη από «καιρό» απάντηση, ότι εξηπατήθη.
Είναι, δυστυχώς, όμως η πλειονότητα.
Χωρίς κανένα πρόταγμα, χωρίς καμμία, ουσιαστική, ανησυχία.
Θα πορευθούν τον δρόμο που άλλοι επέλεξαν και θα επαφίονται ότι θα τους έχουν πάντα ανάγκη.

Όσοι δεν συμπορεύονται, μαζεύουν ξύλα που θα χρησιμεύσουν πολλαπλώς.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Καλημέρα αγαπητέ Μποτίλια.
Λίγες σκόρπιες σκέψεις σε αυτήν την χρήσιμη ανάρτηση και στον διάλογο που ακολουθεί.

Ο Ιπποκράτης έλεγε, ότι κρίση είναι η στιγμή του παροξυσμού, όπου είτε η ασθένεια σκοτώνει είτε ο οργανισμός δημιουργεί μία αντίδραση όπου λειτουργεί σταδιακά ως ίαση.
Άρα μιλάμε για μία στιγμή όπου εκδηλώνεται η φυσική λειτουργία του θανάτου ή της αντίδρασης στον θάνατο.
Αυτό που ζούμε, πολυεπίπεδα, δεν είναι κρίση αλλά τα προεόρτιά της.
Ο δρόμος προς την συνείδηση, προϋποθέτει την ανάγκη της ανάδειξης της ύπαρξής της (που καιρός για τέτοια ανάγκη μπροστά στην ανάγκη ερμηνείας και αντιμετώπισης των εξακολουθητικών «μέτρων»).

Η οξυδέρκεια ως μέρος της αντιληπτικής και προσλαμβάνουσας ικανότητας, απαντάται σε πολύ μικρό ποσοστό των μαριονετών.
Η πρόκληση - αντίδραση έγκειται, στην άρνηση αποδοχής της εξωγενούς δύναμης που κινεί τα μέρη της μαριονέτας.
Η αντίδραση αυτή βραχυκυκλώνει την «ηρεμία» του «κινούντα» προκαλώντας την αύξηση της πίεσης σε συγκεκριμένες μαριονέτες, αλλά ταυτόχρονα την μείωση της πίεσης στις υπόλοιπες.
Η ακαμψία, ως μέρος της αντίστασης πρέπει να μετουσιωθεί σε αντίρροπη κίνηση προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη σπατάλη ενέργειας της άλλης πλευράς.

Τα πρακτικά προβλήματα που συσσωρεύονται από την μη λειτουργία της συλλογικής συνείδησης, βρίσκουν εύκολα εκτόνωση στις δημιουργίες κοινωνικών και όχι μόνον θεωριών, που έχουν σαν αποτέλεσμα την διαιώνιση των υπαρξιακών προβλημάτων σε θεωρητικό και αλληλοσυγκρουσιακό, μόνον επίπεδο.
Όποιος δεν θέλει, ή δεν μπορεί, να συνειδητοποιήσει τον λόγο της ύπαρξής του στον πλανήτη, είναι διότι προτιμάει την έτοιμη από «καιρό» απάντηση, ότι εξηπατήθη.
Είναι, δυστυχώς, όμως η πλειονότητα.
Χωρίς κανένα πρόταγμα, χωρίς καμμία, ουσιαστική, ανησυχία.
Θα πορευθούν τον δρόμο που άλλοι επέλεξαν και θα επαφίονται ότι θα τους έχουν πάντα ανάγκη.

Όσοι δεν συμπορεύονται, μαζεύουν ξύλα που θα χρησιμεύσουν πολλαπλώς.

Αργόσχολη είπε...

Επιτέλους μια ανάρτηση για έξυπνους - για όλους όσοι δεν πιστεύουν ΠΛΈΟΝ τα ανευ λογοτεχνικής καν γοητείας παραμύθια...Για σύμβολα διδάγματα, νόμους έκπληξης και αγωνίας , ούτε λόγος.
Αναμένουμε το β' μέρος με πολύ ενδιαφέρον.

Ανώνυμος είπε...

Α.-
Φίλε Μποτίλια καλησπέρα,
Φαινομενικά είναι τα πράγματα τόσο πολύπλοκα. Ένα έγκλημα, βάρβαρο και ιδιαίτερα ακατανόητο, όταν κάνουμε το λάθος να κρίνουμε εξ ιδίων τα «αλλότρια». Ένας δράστης, πολλές φωτογραφίες, άλλες τόσες (απ’ ότι καταλαβαίνω) καταθέσεις, ενδεχόμενα, αιτίες και παρεπόμενα. Ντόρος ατελείωτος, όσο έλκει «κλικ» (!), και μετά ....σιωπή. Δεν μάθαμε ακόμη τι κάνει το κορίτσι, πως είναι η υγεία του. Η επιλεκτική μας αντίληψη χτυπά πάνω στα τείχη της «ενημέρωσης», ότι μας σερβίρουν, λένε, είναι αυτό που πρέπει να ξέρουμε. Δεν δικαιούμαστε κάτι άλλο.

Φαίνονται όλα τόσο απλά στα αστυνομικά μυθιστορήματα, αλλά μόνο επειδή είναι εκεί ο Πουαρώ με τα μικρά γκρι του κύτταρα, ή ο Σέρλοκ Χολμς με το βιολί του, και τον Γουάτσον, εννοείται. Ακόμα και εκείνος όμως προστάτευε την σοφίτα του μυαλού του, πρόσεχε να μην την παραφορτώνει με τα περιττά.
Ακριβώς αυτά που «πρέπει» να «υιοθετήσουμε» εμείς, για να μην καταλάβουμε το πως, το γιατί και το προς τα που μας πάνε οι «πληροφορίες» που προσγειώνονται πάνω μας. Τα ψέμματα, δηλαδή.
Αυτά που επιτρέπουν τα πολλά μέτρα και τα πολλά σταθμά, που μας οδηγούν με χάρη στον τελικό επιθυμητό από τους σκοτεινούς «σταθμό» μας. Μια κοινωνική πόλωση, τρεφόμενη πλουσιοπάροχα από ένα αναβράζον θυμικό, σε κατάσταση ηφαιστείου, έτοιμου να εκραγεί.

Ποιος έχει πραγματικά τον χρόνο και την μόνιμη εγρήγορση, απαραίτητα εφόδια αποκωδικοποίησης όλης της σαβούρας που μας σερβίρουν κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο. Τους την φέραμε, λέμε. Έχουμε το διαδίκτυο. Έχουμε «αντικειμενική ενημέρωση», «ελευθερία έκφρασης». Υπερεκτιμούμε την κρίση μας, και μετά απορούμε γιατί η πρωταγωνίστρια του λεξιλογίου είναι η «κρίση». Έτσι την πάτησαν και οι Τρώες. Νικήσαμε, είπαν για λίγο. Και τι ωραίο δωράκι αυτό το αλογάκι. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Λες (σε άνω σχόλιό σου) πως μας πιέζει ο χρόνος. Συμφωνώ, όπως και στο ότι πρέπει να δώσουμε κίνηση στην συνείδησή μας πρώτα και όχι στα γεγονότα, όπως είχε πει σε μια ομιλία του ο Ντέιβιντ Άικ, το να προσπαθούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα μόνο δια της συμπεριφοράς μας ισοδυναμεί με το να χτενίζουμε τον καθρέφτη όταν θέλουμε να χτενίσουμε τα μαλλιά μας. Εκεί καταλήγω αυτήν την στιγμή πως στοχεύει αυτή η παράνοια και η σχιζοφρενιογόνος δομή της «ενημέρωσης», στοχεύει στην νηφαλιότητά μας, στην ψυχραιμία μας.

Ανώνυμος είπε...

Β.-
Προϋπόθεση της μετατροπής μας σε αξιοθρήνητα πιόνια στην σκακιέρα της (πιστεύω πραγματικά) εκάστοτε αδύναμης εξουσίας, είναι η υποταγή μας στο θυμικό μας. Γι’ αυτό θεωρώ την εκάστοτε εξουσία μακροπρόθεσμα Αδύναμη. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να με πείσει να αυτοπυροβοληθώ εξοργίζοντάς με δια μέσου ενός βομβαρδισμού πληροφόρησης εξοργιστικών γεγονότων. Ξεχνά όμως ο «κάποιος» πως εγώ κρατώ το όπλο, και πως στο τέλος θα το στρέψω εναντίον του, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ να κατανοήσω ποιο είναι το θεατρικό που παίζεται, και ποιος παίζει με ποιον.

Νομίζω πως οφείλουμε να αγκαλιάσουμε τα ερωτηματικά, αλλά και να απορρίψουμε όλες τις ηχηρές βεβαιότητες. Απ’ όπου κι αν προέρχονται. Όποιος μας λέει την Αλήθεια, έτσι κι αλλιώς, μας δίνει πάντα και τον χρόνο και το δικαίωμα να την επιβεβαιώσουμε μόνοι μας.

Και κάτι τελευταίο αυτήν την στιγμή σχετικά με τον χρόνο. Θεωρώ πως δεν τον γνωρίζουμε καλά, και πως αν μελετήσουμε το μάθημά μας, είναι ικανός ακόμα και να διασταλεί για να μας δώσει το δικαίωμα Ύπαρξης. Πιστεύω πως μας φαίνεται λίγος, ακριβώς γιατί παλεύει να μας κινητοποιήσει αλλά και να μας υποχρεώσει να τον εκτιμήσουμε. Τον θεωρήσαμε δεδομένο και μας λέει, όχι παιδιά δεν είμαι. Αλλά αν είστε εντάξει μαζί μου, και μου φερθείτε με σεβασμό, δεν θα υπάρχει η ανάγκη να σας στριμώχνω, δεδομένου ότι αξιοποιώντας με σωστά, εκτιμάτε σωστά και την ζωή σας. Και προστατεύετε τον εαυτό σας από την Ύβρι, τιμώντας την Επίγνωση της ζωής, όπως εκφράζεται «χρονικά».

Θεωρώ πως αν κινηθούμε, και αναφέρομαι κυρίως στην πιο δύσκολη εσωτερική μας κίνηση, όπως οφείλουμε, ο Χρόνος θα μας δώσει κι άλλο από τον εαυτό του. Σαν το Πέλαγος, φίλε Μποτίλια, πρέπει να κινηθούμε. Που είναι γεμάτο ορμή και Ζωή, κι ας φαίνεται ήρεμο, κι ας νομίζουν μερικοί πως είναι απλά μπλε νερό. Εκείνο ξέρει πως δεν είναι. Και συμπεριφέρεται ανάλογα.

Ανώνυμος είπε...

ρε ανοιγε συνεχεια καινουργια θεματα και ασε ημιτελη δεκαδες αλλα λεμε...
μηπως ειχες επιδειξει ποτε σου συνεπεια για να τη χασεις τωρα ?

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@Ανώνυμος

Αγαπητέ/ή φίλε/η,
σε ευχαριστώ εγκάρδια για την κριτική σου τοποθέτηση. Η κριτική είναι μια από τις χρησιμότερες μορφές βοήθειας.
Σε ευχαριστώ ακόμη, διότι παρά τις αδυναμίες μου διαβάζεις αυτά που γράφω και τα σχολιάζεις.

Kagenakadachi είπε...

Λουκ λουκ!

http://en.wikipedia.org/wiki/Female_homicides_in_Ciudad_Ju%C3%A1rez