"ΘΕΡΑΠΕΙΑ" ΜΕ ΛΗΨΗ ΔΙΟΞΙΝΗΣ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

Η ΠΡΑΜΑΤΙΑ

Πέτρες σωρό στιλπνές γυαλιστερές

που δεν χωρούν σε ακινησία αγαλμάτων 

μ' ένα καρότσι σπρώχνω στις χωματερές

ως την εξέδρα απροσδόκητων αλμάτων

Σαν αυτοκτόνησα ένα δειλινό

μια σταγόνα αίματος διέσωσα εντός μου

ως κινητήριο δύναμη αιφνιδιασμού

στην τελική εφόρμηση τού μέλλοντός μου

Χωμένος σε δυο μέτρα γης

ταμπούρι υφαίνω για την νίκη

πυρ απεργάζομαι απ' το ύδωρ της πηγής

διότι αυτός είναι ο τάφος που μού ανήκει

Τα ρόδα ολονυχτίς φωτίζω εδώ

με τής πληγής την λάμα αναμμένη

την χλωροφύλλη τους ν' απλώνεται θα δω

σύνθημα μάχης για μια νέα οικουμένη

Στο συρματόπλεγμα το δέρμα μου αναρτώ

πανί πάνω στα ξάρτια ενός ιστίου

χρόνε - κρόνε την αιωνιότητά σου αμφισβητώ

μες την σπηλιά του αρχαίου ηφαιστείου

Αφού η λάβα σου δεν είναι παρά μόνο μια στιγμή

λέει η καρδιά τού πάππου που κρεμώ ασπίδα

με φέρνει εκεί που καρτερούνε καταιγίδα

η δόνηση, η κρούση και η ρωγμή.

Μποστοπέλ

6. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗ ΠΑΟΥΛΣΕΝ ΣΤΟΝ ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟ ΝΤΡΑΓΚΙ (ΔΡΑΚΟ). 

Όπως αναφέρθηκε στα προηγούμενα μέρη αυτής τής αναφοράς, η διαδικασία πλήρους πτωχοποιήσεως των πολιτών συντελείται βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, το οποίο μπορεί να αποδοθεί κατά σχηματικό τρόπο από τα εξής 4 βήματα:

1.  Κατάσχεση των αξιών, οι οποίες βρίσκονται στην κατοχή ιδιωτών, από τα κράτη μέσω τής υπερφορολογήσεως.

2. Μεταφορά των κατασχεθέντων αυτών αξιών στις τράπεζες, 

           α.) μέσω τής λεγόμενης υποτιθέμενης "ενισχύσεως τής ρευστότητος" των 
                 τραπεζών από το κράτος, ενώσω αυτές δηλώνουν δήθεν υπερχρεωμένες
                καθώς και

           β) μέσω τής δανειοδοτήσεως των κρατών από τις τράπεζες ως βαθμού 
                υπερχρεώσεως, υποβιβασμός στην συνέχεια τής δανειοληπτικής     
                ικανότητος  των κρατών από τους λεγόμενους "οίκους αξιολόγησης", οι 
                οποίοι είναι άμεσα προσαρτημένοι στο κεντρικό τραπεζικό κατεστημένο και
                ακόλουθη επιβολή τοκογλυφικών επιτοκίων και διαλυτικών για την 
                πραγματική οικονομία και το λαϊκό εισόδημα μέτρων λιτότητος από αυτό.

3. Μεταφορά των κατασχεθέντων πόρων μέσω των δήθεν "νομίμων διαδικασιών" από τις τράπεζες σε σκοτεινούς υπεράκτιους λογαριασμούς, στους οποίους ουδείς ελεγκτικός μηχανισμός μπορεί να ασκήσει έλεγχο. Στην συνέχεια με "δημιουργική λογιστική" και αλχημείες στους ισολογισμούς με εμφάνιση των τραπεζών, ως δήθεν αποστερούμενες πάσης ρευστότητος.

4. Διάλυση τής πραγματικής οικονομίας μέσω:

           α) στρεβλών κρατικών επιδοτήσεων καθώς και τής επιβολής ποσοστώσεων

                σε κλάδους τής οικονομίας, οι οποίες καταστρέφουν μεσοπροθέσμως τις

                παραγωγικές δομές

           β) υπερφορολογήσεως των παραγωγικών κλάδων και ταυτοχρόνου   

                συρρικνώσεως τής αγοραστικής δυνάμεως των καταναλωτών

           γ)  πονικοποιήσεως ακόμη και μικρού μεγέθους φορολογικών οφειλών ως 

                επενδυτικό αντικίνητρο.

Το προκλητικά διαστροφικό στην όλη διαδικασία, είναι ότι το χρήμα, το οποίο λαμβάνουν με τόκο 1% ή 1,5% οι τράπεζες από τα κράτη, το δανείζουν στην συνέχεια στα ίδια με τόκο 5% και 6%.  


Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε επιδοτήσει τις τράπεζες στα πλαίσια τής λεγόμενης διαδικασίας ύφεσης με 20 δις ευρώ. Ποιο ήταν τελικά το υποτιθέμενο αναπτυξιακό αποτέλεσμα από αυτήν την πρακτική, πέρα από την βάναυση επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών, στα πλαίσια τής δια δολίων μέσων προσαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ.;

Ποιο ήταν τελικά το αναπτυξιακό αποτέλεσμα των 700 δις δολαρίων, τα οποία απέσπασε ο πρώην προκαθήμενος της Goldman Sachs Henry Paulsen ως πρόεδρος της FED προς όφελος των τραπεζών από το κογκρέσο των ΗΠΑ, όταν ο Ομπάμα κονιορτοποιούσε το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο τα μεμέτια του "φιλελευθερισμού" έσπευσαν να πλασάρουν ως ευλογία, καθόσον οι διογκούμενες πτωχοσυνοικίες στις μεγαλουπόλεις τής "υπερδυνάμεως" αναδύουν ατμόσφαιρα Καλκούτας;

Στα πλαίσια ανάλογης σκοπιμότητος απαίτησε ως πρόεδρος της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας ο πρώην αντιπρόεδρος τής Goldman Sachs Europe Mario Dragi χωρίς την παραμικρή διαβούλευση με τα ευρωπαϊκά "κράτη" την "ενίσχυση" των Ευρωπαϊκών τραπεζών με το ποσό των 500 δις ευρώ. Έτσι δια νυκτός στήθηκε ο τον Ιανουάριο τού 2012 ο αποκαλούμενος "ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητος" (ESM). Αυτό το μέτρο δεν στάθηκε για τα μαζικά μέσα στην Ευρώπη τότε καν άξιο κάποιας αναφοράς. Με αυτόν τον μηχανισμό επιβάλλεται στα ευρωπαϊκά "κράτη" - δηλαδή στους φορολογούμενους πολίτες - ένα δυσθεόρατο βάρος χρέωσης ΑΝΕΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΟΡΙΟΥ, το οποίο δύναται  κατά βούληση αυτού του μηχανισμού γραφειοκρατών να αυξάνεται, χωρίς να διαθέτουν τα κράτη την όποια δυνατότητα αρνησικυρίας σε αυτά τα κελεύσματα καταβολής πόρων. 

Ας δούμε όμως τα χαρακτηριστικά αυτού τού μηχανισμού συγκεκριμένα, όπως αυτά καθορίζονται από το καταστατικό του:

7. ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΒΟΥΖΑ ΤΟΥ ΝΤΡΑΓΚΙ (ΔΡΑΚΟΥ) ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ "ΕΥΓΟΝΚΗΣ" ΠΛΑΝΗΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΜΠΙΛΛ ΓΚΕΪΤΣ - ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Πριν υπεισέλθω στα καθοριστικής σημασίας άρθρα τού ΕΜΣ, θα αναφερθώ εν πρώτοις σε μια διαδικασία, η οποία μάλιστα χαρακτηρίστηκε και ως "κοινωνική νίκη" από τα μαζικά μέσα βαυκαλισμού στην Ελλάδα:
Στην πρόσφατη διάσκεψη των Βρυξελλών, που έλαβε χώρα μετά τις Ελλαδικές εκλογές, διατυμπανίστηκε ως "πικρή ήττα" της Μέρκελ και μεγάλη νίκη τού Ρουχόι, η απόφαση που αφορούσε την χρηματοδότηση των Ιταλικών και Ισπανικών τραπεζών, στη βάση ότι αυτή δεν πρόκειται να επιβαρύνει το δημόσιο χρέος αυτών των χωρών.
Αυτό όμως που σκόπιμα απόκρυψαν από την δημοσιότητα ήταν ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ αυτού τού μέτρου: Τα κράτη, οι τράπεζες των οποίων παίρνουν το ζεστό παραδάκι, έχουν περιουσία και μπορούν και να δώσουν εγγυήσεις, σε περίπτωση που τα ποσά δεν είναι δυνατόν να επιστραφούν. Οι τράπεζες τι έχουν όταν βαράνε εικονικά κανόνια; Ιδού ο τρόπος με τον οποίον ετοιμάζεται και η καρατόμηση των δήθεν "εύρωστων" κρατών, όπως η Γερμανία (η οποία και αυτή είναι μέχρι τα μπούνια υπερχρεωμένη με μη διαχειρίσιμο πλέον χρέος). Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η κ. Μέρκελ έπρεπε να παίξει το θεατράκι της στην σύνοδο "κορυφής". Πρόκειται για το λεγόμενο "βαράτε με κι ας κλαίω", για να βαυκαλίζεται το πόπολο. Η ίδια αυτή "κυρία" με τον Σόϊμπλε είναι που προώθησαν με κάθε δυνατόν μέσο τον ΕΜΣ, ο οποίος στηρίζεται ακριβώς στις ίδιες πρωταπριλιάτικες ρυθμίσεις σύμφωνα με το καταστατικό του.

Ο ΕΣΜ ένα οργανισμό, ο οποίος διέπεται από ένα ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ μεταξύ των συμβεβλημένων ευρωπαϊκών κρατών, το οποίο διατίθεται με την μορφή αρχείου PDF - ώστε να μπορούν οι αναγνώστες αμέσως να ελέγξουν όσα ισχυρίζομαι - στον κάτωθι σύνδεσμο:

 http://www.european-council.europa.eu/media/582311/05-tesm2.en12.pdf
  
Συμφώνως προς τι άρθρο 8:

"Το εταιρικό κεφάλαιο ανέρχεται σε 700.000.000.000 ευρώ..."

Ο προσανατολισμός στα 700 δις τού Paulson προς τις τράπεζες των ΗΠΑ είναι προφανής. Γιατί όμως το κεφάλαιο εκκίνησης του ΕΜΣ χαρακτηρίζεται "εταιρικό" (γερμ. Stammkapital) χαρακτηρισμός, ο οποίος αποδίδεται στο αρχικό κεφάλαιο εταιριών; Εδώ γίνεται η πρώτη νύξη αναγωγής τού ΕΣΜ σε ένα καθεστώς ιδιότυπους πλήρους διαχειριστικής αυτονομίας, που βρίσκεται υπεράνω των κρατών που τον ίδρυσαν. Τάση η οποία κατοχυρώνεται σε άρθρα του ιδρυτικού συμβολαίου που ακολουθούν.    

Συνεχίζεται...

Ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης στον "Αυτοσχεδιασμό σε Πλάγιο τού δευτέρου" και στο "Exile"