06 Ιουνίου, 2012

Πυθαγόρειοι κύκλοι - γενικές οδηγίες

ία θεωρία, γιά να είναι πειστική, πρέπει οπωσδήποτε να εκπληροί ορισμένα κριτήρια. Μ' άλλα λόγια, πάμε όπως στις θετικές επιστήμες:
  • Παρατηρούμε διάφορα συναφή φαινόμενα.
  • Προσπαθούμε να βρούμε (με υποθέσεις, με δοκιμές, να μαντέψουμε) ποιοί μαθηματικοί "νόμοι" κρύβονται από κάτω.
  • Προσπαθούμε να βρούμε ποιά από τις λύσεις μας είναι η καλύτερη, δηλαδή ποιά εξηγεί τα φαινόμενα με τον πληρέστερο τρόπο.
  • Τέλος, δοκιμάζουμε αν επαληθεύεται η θεωρία μας σε παρόμοια μελλοντικά φαινόμενα, ή σ' όσα ήδη συνέβησαν, αλλά δεν τα λάβαμε υπ' όψη μας στη μελέτη μας.
Θα εφαρμόσουμε, λοιπόν, όλα τα παραπάνω στη θεωρία του ότι τα νέα κράτη υπακούουν σε πυθαγόρειες χρονικές σταθερές.

Εδώ σας έχω κάποιες πολύ γενικές οδηγίες (όσες βρήκα χωρίς πολύ-πολύ ψάξιμο), χωρίς να θέλω να σας πάρω στο λαιμό μου. Τις παραθέτω, όμως, γιά να δείξω πως η θεωρία αυτή όντως έχει μία συνεκτικότητα (άρα, δεν είναι λόγια του αέρα), και γιά να βοηθήσω τους επίδοξους ερευνητές της.

Γιά να ξεκινήσουμε τη συζήτηση, είναι φανερό πως πρέπει να θέσουμε τέσσερα ερωτήματα:
  1. Γιατί έχουμε αυτή την περίοδο (τα 61.8 χρόνια, που λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση), και όχι άλλη;
  2. Αυτή η περίοδος είναι σταθερή, ή αυξομειώνεται - και με ποιόν τρόπο;
  3. Γιατί έχουμε αυτούς τους συντελεστές, και όχι άλλους; Δηλαδή (και γιά παράδειγμα) 4 περιόδους γιά τις ηπαπάρα, 3 γιά την Ελλάδα.
  4. Πώς καθορίζουμε την ημερομηνία "γεννήσεως" ενός νέου κράτους; Με ποιά κριτήρια;
Θα σας τ' απαντήσω, αν και ίσως όχι αναγκαστικά με τη σειρά που τα παραθέτω.



Η αιτιολόγηση της περιόδου 100*(1/φ) = 61.8 έτη διαιρείται σε δύο επί μέρους ερωτήματα: (α) πώς αιτιολογούμε τον παράγοντα (1/φ), και (β) πώς αιτιολογούμε το 100.

Ο παράγων (1/φ) μάλλον έχει να κάνει με το δίπολο "αρσενικό-θηλυκό", και αντιπροσωπεύει την θηλυκή αρχή. Εξηγώ:
Ο αριθμός φ = 1.618... έχει την ιδιότητα ότι: (φ/1) = (1/φ). Επίσης, φ-1 = (1/φ). Κατά κανόνα, στα "αποκρυφιστικά" Μαθηματικά (και τέτοιον χαρακτήρα, αποκρυφιστικόν, είχαν όλες οι επιστήμες μέχρι και την ύστερη Αναγέννηση... γιά να μην πω μέχρι τις μέρες μας! :-) ) ένα ευθύγραμμο τμήμα μεγαλύτερο ενός άλλου αντιπροσωπεύει το αρσενικό, και το μικρότερο το θηλυκό. Έτσι, το 1.618 (ως μήκος ευθυγράμμου τμήματος) είναι το αρσενικό, και το 0.618 είναι το θηλυκό.
Παράβαλε και τη λεξαριθμία, όπου η λέξη "Απόλλων" έχει λεξάριθμο 1061 και η λέξη "Άρτεμις" έχει λεξάριθμο 656. Η σχέση τους είναι 1061/656 =  1.617!!!... άρα, αντιπροσωπεύουν πράγματι το αρσενικό και το θηλυκό με σχέση χρυσής αναλογίας!

Παρένθεση: γιά τη λεξαριθμία, έχω δύο ενστάσεις. Η πρώτη, ότι δεν έχει καθολική ισχύ στην Ελληνική γλώσσα. Ίσως να έχει αποτελέσματα μόνο γιά μία ομάδα λέξεων με "ιερό" χαρακτήρα, αλλά πέραν τούτων όχι. Ίσως, πάλι, πίσω απ' τη λεξαριθμία να κρύβεται κάτι άλλο, που δεν τό 'χει ψάξει (και δεν τό 'χει βρεί) κανείς ακόμη.
Η δεύτερη ένστασή μου έχει να κάνει με τη χρήση της λεξαριθμίας σε ξένες γλώσσες, ξεκινώντας απ' τα Λατινικά, και επεκτείνοντάς την σε όσες σημερινές βασίζονται στο "λατινικό" αλφάβητο. Μάλλον δεν θά 'πρεπε να χρησιμοποιείται εκεί! Εν πάσει περιπτώσει, τα παραπάνω τα έγραψα γιά να καταδείξω καλύτερα τη θεωρητική θέση μου.

Αυτά, τώρα, με το αρσενικό και το θηλυκό, τα βρίσκουμε και κάπου αλλού: ο Ηρόδοτος, αν θυμάμαι καλά, μας περιγράφει πως ο Κύρος της Περσίας, όταν κατέβηκε νότια και κατέκτησε αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και την Αίγυπτο, έστησε αναμνηστικές στήλες εκεί όπου έδωσε μάχες. Και στις μεν πόλεις που αντιστάθηκαν, έστησε στήλες με φαλλούς, ενώ σε όσες του παραδόθηκαν αμαχητί, έστησε στήλες με αιδοία! Είναι, νομίζω, φανερός ο συμβολισμός... αν και διαφωνώ ριζικά με τον Κύρο στην εκτίμηση / αποτίμηση του γυναικείου φύλου! (Πολλές γυναίκες κρύβουν μέσα τους μία Μπουμπουλίνα, ας πούμε, και οι παντρεμένοι το γνωρίζουμε άριστα αυτό! LOL!!! :-) )
Αυτή η ...αγαλματοποιΐα του Κύρου, όμως, έφτασε μέχρι τις μέρες μας! Πώς; Μα, στα διακριτικά (κυρίως) των υπαξιωματικών! Τις "σαρδέλλες"! (Γράφω "κυρίως", διότι σε μερικούς στρατούς οι "σαρδέλλες" κοσμούν και τα μανίκια ανωτάτων αξιωματικών - εκτός απ' τα άστρα των επωμίδων τους.) Κι έτσι, οι περισσότεροι στρατοί του κόσμου, ανάμεσα στους οποίους και ο δικός μας, έχουν τις "σαρδέλλες" με το άνοιγμα της γωνίας προς τα πάνω... διότι μέσα στην Ιστορία τους έχουν ηττηθεί τουλάχιστον μία φορά:




Αντιθέτως, οι ψωνάρες των ηπαπάρα με τον "αήττητο" στρατό (ναι; σοβαρά; στο Βιετνάμ, δηλαδή, τί κάνανε; νικήσανε; ) έχουν τις "σαρδέλλες" προς τα πάνω - συν ακόμη μία, γιά τον ίδιο βαθμό:




(Παρένθεση: Δεν ήξερα πως και η Σουηδία του φίλτατου Καρόλου Πολσεμάνογλου έχει "ουρανομήκεις" καραβανοσαρδέλλες! Γηράσκω αεί διδασκόμενος! :-) )

Πάλι, νομίζω, είναι σαφής ο συμβολισμός. Ο δικός μας Στρατός είναι ..."γυναίκες", ενώ ο ηπαπαραίϊκος πετάγεται ντόϊνγκκκκ!!! σαν π.ύτσα έξω απ' το βρακί! LOL!!! Όχι τίποτ' άλλο, δηλαδή, αλλά θυμάμαι τον φοβερό στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου γιά τον Κίνγκ-Κόνγκ - κι ακόμα γελάω:

"...Χαίρε, φαλλέ της Γής!"

Τέλος πάντων, γιά να καταλήξω: "αυτοί" θεωρούν όλα τα κράτη, ειδικά αυτά που δημιούργησαν, κάπως σαν υποταγμένες παλλακίδες. Εξ ού και η περίοδος ζωής των κρατών αυτών σε πολλαπλάσια του (1/φ), και όχι σε πολλαπλάσια του "αρσενικού" φ.



Το δεύτερο υποερώτημα, γιατί πολλαπλασιάζουμε το (1/φ) επί 100, πάλι -κατά τη γνωμούλα μου- απαντιέται με δύο τρόπους:
  • Ο ένας έχει να κάνει με την πρακτικότητα.
Το διάστημα (1/φ) σε χρόνια είναι κάπως μικρό, 0.618 χρόνια. Εφτάμιση μήνες απάνω-κάτω. Και μικρό είναι, και δύσκολο γιά υπολογισμούς.
  • Ο δεύτερος τρόπος έχει να κάνει με τον πυθαγόρειο συμβολισμό των αριθμών.
Εδώ θα βρείτε άφθονη βιβλιογραφία, αν και όχι απόλυτα σύμφωνη μεταξύ της. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές ισχύει το ότι κάθε αριθμός από το 1 ως το 10 συμβολίζει κάτι: το 1 τον άνθρωπο, το 2 τα αντίθετα (πχ ημέρα-νύχτα, καλό-κακό), το 3 τον Θεό (ως Τριαδικό Θεό), το 4 την ισορροπία, κτλ κτλ. Έτσι, το 100*(1/φ) πλησιάζει αρκετά καλά (με σφάλμα μόλις 1.7 τοις χιλίοις) τους 777 σεληνιακούς μήνες των 29 ημερών!

Τώρα, το τί δουλειά έχει η Σελήνη; Νομίζω είναι αυτονόητο: "αυτοί" δεν είναι παιδιά του φωτός, αλλά του σκότους! Της νύχτας! Γιά δε το 777 (ένθα 7 ίσον ο αριθμός της Φύσης, των σωματικών κύκλων), ψάξτε βιβλιογραφία. Όπως και γιά το 666, 888, 999, κτλ.

Το 777*29 κάνει 22,533 ημέρες. Το 100*(1/φ) κάνει (μαζί με τα δίσεκτα έτη) 22,572 ημέρες. Άρα, αν ισχύει η βάση σεληνιακών μηνών ως μονάδα μέτρησης, το "τέλος της Ελλάδας" μετατοπίζεται λιγάκι νωρίτερα, γιά τις 4 Μαρτίου 2015. (Δε βαρυέσαι... Ο καθείς με τη μ.λακία του κι "αυτοί" με τη δική τους.)

Μπερδεγουέη, τα 25 χρόνια ανάμεσα σε δύο διαδοχικές μεγάλες εθνικές συμφορές της Ελλάδας δίνουν (μαζί με τα δίσεκτα) 9,131 ημέρες. Διαιρώντας με το 29 (ημέρες ανά σεληνιακό μήνα) βρίσκουμε 314.86... δηλαδή 100*π σεληνιακούς μήνες! (Γιά την ακρίβεια, 100*π σεληνιακοί μήνες είναι 9,111 μέρες ή 24.96 χρόνια.)

Έ, δε μπορεί! Η διαστροφή τους, "αυτωνών", δεν έχει προηγούμενο!



Πάμε, τώρα, να δούμε αν αυτή η περίοδος των 61.8 ετών είναι σταθερή, ή μεταβλητή - και πώς μεταβάλλεται (αν όντως μεταβάλλεται).
Εφ' όσον μιλάμε γιά κράτη με ημερομηνία λήξεως, αυτά θα ζήσουν κάπως σαν πέτρα που την πετάς: αυτή χάνει σιγά-σιγά την ορμή της, πετάει με όλο και μικρότερη ταχύτητα, και στο τέλος σταματάει στο έδαφος. Εάν, λοιπόν, η περίοδος είναι μεταβλητή, τότε αυτή θα μικραίνει. Πώς θα μικραίνει; Είτε διαιρώντας με το 10 (πχ πάμε στα 6.18 χρόνια, στα 0.618, κ.ο.κ.), είτε κατεβαίνοντας τις δυνάμεις του φ: φ^(-2) = 0.382, φ^(-3) = 0.236, κτλ.

Παράδειγμα με μειούμενες δυνάμεις της χρυσής αναλογίας είναι τούτο εδώ:




Αυτή η μάλλον τοκογλυφική ιταλόφατσα (διά χειρός του μεγίστου Λεονάρντο) μας δείχνει καθαρά πώς μειώνονται τα ευθύγραμμα τμήματα κατά λόγους χρυσής αναλογίας. Βέβαια, το σκίτσο που βλέπετε είναι μία "σπουδή", διότι οι έμπειροί ζωγράφοι τις βοηθητικές γραμμές δεν τις σχεδιάζουν. Τις ξέρουν κατ' ευθείαν από οπτικό υπολογισμό.

Στο "διά ταύτα", όμως: οι δικές μου παρατηρήσεις έδειξαν πως η περίοδος των 100*(1/φ) ετών δεν μεταβάλλεται, αλλά αφήνω το θέμα ανοιχτό. Εάν οι δικές σας μελέτες επάνω στα ιστορικά γεγονότα σας δείχνουν μεταβολή, θα χαρώ να το μάθω.



Απαντάμε το επόμενο ερώτημα, γιατί τα συγκεκριμένα πολλαπλάσια του 100*(1/φ), γιά παράδειγμα 3 γιά την Ελλάδα και 4 γιά τις ηπαπάρα.

Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται σε συστηματικό σχεδιασμό "αυτών", ώστε το τέλος της ζωής των τεχνητών κρατών να συμπέσει με τη χρονική σειρά που έχουν προσχεδιάσει. Δηλαδή, η πτώση του ενός να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός, που θα φέρει τα αίτια της πτώσης του επόμενου, και ούτω καθ' εξής.

Με την ευκαιρία, ίσως μία ένδειξη των συντελεστών ν' αποτελούν οι ίδιες οι ημερομηνίες υπογραφής της δημιουργίας κάθε κράτους: 3 Φεβρουαρίου γιά την Ελλάδα, 4 Ιουλίου γιά τις ηπαπάρα. (Αν και με μονάχα δύο δείγματα, δεν μπορώ να εξάγω βάσιμο συμπέρασμα. Ίσως και να πρόκειται γιά σύμπτωση.)

Ίσως να παίζει πάλι κάποιον ρόλο ο πυθαγορικός συμβολισμός, μιά που τέτοια κράτη είναι μάλλον απίθανο να ξεφύγουν πάνω από συντελεστή 10. (Δηλαδή, να ζήσουν πάνω από 618 χρόνια. Ως τότε, ποιός ζει και ποιός πεθαίνει! Άσε που, σ' αυτή την περίπτωση, οι κάτοικοι του συγκεκριμένου κράτους θα έχουν εδραιώσει πεποίθηση ότι η χώρα τους δεν θα πεθάνει ποτέ, και θ' αντιπαλαίψουν με νύχια και με δόντια τις όποιες απειλές... επομένως, κάθε σχεδιασμός περί θανάτου του κράτους αυτού πάει στα σκουπίδια!)
Κι έτσι, η Ελλάδα, ως αντιπρόσωπος του Τριαδικού Θεού (...σαφής ειρωνεία προς τη θρησκεία των Ελλήνων...) "κερδίζει" ζωή 3*100*(1/φ) ετών, ενώ οι ηπαπάρα, ως κράτος επιβάλλον την παγκόσμια ισορροπία (το 4), "κερδίζουν" ζωή 4*100*(1/φ) ετών.



Τέλος, απομένει να δώσουμε εξήγηση ως προς τη χρονική αφετηρία των νέων κρατών. Εδώ, υπάρχουν δύο εξηγήσεις:
  • Η μία, είναι πάλι η καθαρά πρακτική.
Βόλεψαν οι συνθήκες, το φτιάξαμε το κράτος. Δεν υπάρχει εδώ κάποιο μυστήριο, να το ψάξουμε περισσότερο.
  • Η δεύτερη, είναι πάλι η πυθαγόρεια αριθμοσοφία...
...Όπως φαίνεται καθαρά πχ στο έτος της Γαλλικής Επανάστασης: Ένα-7-8-9.
Όσον αφορά τις ηπαπάρα, το πράγμα είναι σαφές: πρόκειται πάλι γιά τα τρία εφτάρια (1-7-7-6), μόνο που το ένα είναι συγκαλυμμένο (1+6, η αρχή και το τέλος).

Θα προσθέσω, ακόμη, πως αρκετές φορές στις χρονολογίες συναντάμε το αγαπημένο τους "υπερδιαστατικό" νούμερο, το 19.47 (σε μοίρες, αλλά στην περίπτωσή μας σε χρόνια), άλλοτε φανερό, κι άλλοτε συγκαλυμμένο. Πχ η σύνοδος του Κλερμόν, όπου αποφασίστηκαν οι Σταυροφορίες, έγινε το 1095 (δηλ. συγκαλυμμένο το 19.5). Κι έτσι, μπορούμε να μελετήσουμε τί έγινε επίσης το 1905, ή το 195 μΧ, και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Κι όσο γιά το 1947... είχαμε το περιστατικό του Ρόσγουελ, και την εφεύρεση του τρανίζστορ!



Κάπου εδώ τελειώνουν οι -οπωσδήποτε ανεπαρκείς και όλως προκαταρκτικές- ερμηνείες μου του φαινομένου της προσδοκώμενης ζωής των νέων κρατών. Είπαμε, δεν είναι καθόλου οριστικές. Αντιθέτως, ελπίζω να μην είναι ούτε δεσμευτικές - όποιος έχει κάποια καλύτερη ιδέα, φυσικά και θα την ακολουθήσει.

Ανυπομονώ να μάθω τ' αποτελέσματα τυχόν έρευνάς σας! Βλέπετε, ανησυχώ μη με βρει το ...τέλος της Ελλάδας!... Κι ως τότε, δεν μπορώ να κάνω νάνι τα βράδυα ήσυχος! LOL!!!!

Ρε, δε γ.μιένται τα λαμόγια, λέω 'γώ!

Έρρωσθε!

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΤΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΒΓΑΛΕ ΦΑΕΘΟΝΙΑΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ 3 ΑΜΕΣΑ! ΛΟΛ

ΕργΔημΕργ είπε...

Αν αυτό το άρθρο σου προσφέρει θυμηδία, τί να σου πω...

Παρηγορήσου, μόνο, πως υπάρχουν και χειρότεροι από σένα: πχ αυτοί που επιμένουν να ψηφίζουν τον Λοβέρδο.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Το θέμα που τέθηκε είναι εξόχως σημαντικό και ενδιαφέρον, διότι άπτεται της κυριάρχου συνιστώσης των εξελίξεων, η οποία είναι ο αριθμός.
Πέραν αυτού αξίζει να σημειωθεί, ότι και η συνολική αστρολογία ως γνωσιολογικός χώρος διέπεται από τον χρυσό αριθμό, ο ποίος ενέχεται αμέσως στις τροχιές των πλανητών.
Από την οπτική, η οποία ευστόχως τέθηκε, προκύπτει ένα άλλο σημαντικό ζήτημα εξέτασης περιόδων μεγαλυτέρας χρονικής κλίμακος, το οποίον αφορά την περιοχή μας, όχι μόνο καθ' εαυτήν, αλλά και ως κέντρο όλου του οικουμενικού γίγνεσθαι. Μια ανάλογος περιοδολόγηση είχε προσκρούσει στην προσοχή μου ένεκα ποιοτικού περιεχομένου, πέραν των αντιστοίχων χρονοσειρών. Οι δυο τελευταίες αναρτήσεις έστρεψαν την προσοχή μου και σε αυτήν την διάσταση, η οποία από μια πρώτη εξέταση του ζητήματος φαίνεται να ενέχεται. Επειδή από τον εντοπισμό της αντιστοίχου χρονοσειράς προκύπτει ο εντοπισμός επί πλέον συγκεκριμένων χρονικών κόμβων, με τους οποίους δεν έχω ακόμη ασχοληθεί συγκεκριμένα, σκοπεύω να προβώ σε κάποια κατά το δυνατόν εμπεριστατωμένη αναφορά, αφ' όσον μελετήσω και αυτούς.
Θεωρώ ότι, οι δυο πρόσφατες αναρτήσεις ανοίγουν μια νέα, άκρως ενδιαφέρουσα θύρα, στην κατεύθυνση μελέτης, κατανοήσεως και αξιολογήσεως του ιστορικού γίγνεσθαι.

Ανώνυμος είπε...

ειμαι ο απο πανω ανωνυμος, δεν κανω πλακα, εχεις αργησει το τριτο μερος και το περιμενω, το λολ παει για εμενα που δεν εχω υπομονη για να αναμενω αλλο

ΕργΔημΕργ είπε...

Ok, ανακαλώ. Μονάχα δείξε λίγη κατανόηση, επειδή αυτόν τον καιρό τρέχω σαν τον Βέγγο. (Κι έχω τη δική μου κατάταξη κατά σημασία των άρθρων μέσα στο άθλιο κεφάλι μου.)

mnk είπε...

Γκουχ γκουχ...

http://en.wikipedia.org/wiki/Gematria

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ mnk

Εάν ο βήχας, τον οποίον εκφράζεις στην αρχή τού σχολίου, υποδηλώνει απορία, συμφώνως προς το "απορία ψάλτου βήξ", τότε πράγματι εντοπίζεις ένα πολύ σοβαρό ζήτημα: Αυτό τής ύπαρξης μαθηματικής υφής προσεγγίσεων από πλευράς περισσότερων (κατά την άποψή μου ριζικά ετερόκλητων) συστημάτων, σε θέματα και διαδικασίες, οι οποίες δεν περιέχουν προφανή ποσοτική διάσταση. Περί αυτού έχω αναφερθεί στο παρελθόν τουλάχιστον ακροθιγώς, κάνοντας λόγο περί μη ποσοτικής λειτουργικότητος των Ανώτατων Μαθηματικών.
Εάν ο βήχας υποδηλώνει αποπνικτική ατμόσφαιρα, τότε ισχύει η δική μου απορία, έναντι τίνος αυτή ισχύει; Διότι μια ταύτισις τού μαθηματικού χαρακτήρος Πυθαγόρειων Μαθηματικών με το αριθμητικό σύστημα της καμπάλα εμπλέκει δυο μεθοδολογίες ριζικά διαφορετικές μεταξύ τους, κατά το "ο αστυνόμος είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι". Στην συγκεκριμένη ανάρτηση αναπτύχθησαν απόψεις με βάση τον Χρυσό Αριθμό φ και τον μαθηματικό χαρακτήρα της Ελληνικής Γλώσσης. Η καμπαλά και η γκεματρία επιχειρούν με τελείως διαφορετική αριθμολογική βάση: 22, 72, 9 (εννέα και ο βασικός αριθμός των χθονίων μυστηρίων, εξ ου και η λερναία ύδρα έχει 9 κεφάλια).
Φυσικά, οφείλω να σε ευχαριστήσω θερμά για το σημαντικότατο ζήτημα, το οποίο έθεσες, καθότι τα Ανώτατα Μαθηματικά - τα οποία υπέχουν υπερβατικού χαρακτήρος - επιχειρούν να καπηλευθούν οι αποκρυφιστές (ιδέ και την ανάρτησή μου περί του 322 στο σήμα της "scull and bones"). Δεν είναι εξ άλλου διόλου τυχαίoς ο εντοπισμός μου, ότι οι εκπονητές του γενικού σχεδίου των αποκρυφιστών (master plan) δεν μπορεί παρά να είναι ελληνόφωνοι (σε καμία περίπτωση όμως Έλληνες). Η αριθμολογία όμως των αποκρυφιστών έχει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που υπέχουν τα Ανώτατα Μαθηματικά. Αυτός είναι στην περίπτωση τού αποκρυφισμού συμβολικός και όχι λειτουργικός, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των ανώτατων μαθηματικών.
Το θέμα αυτό επιτελεί πολύ σημαντικό ρόλο στην διαδικασία της Πνευματικής Συγκρούσεως και επ' αυτού επαναλαμβάνω την παραπομπή μου και σε κείμενα Μυστικών Πατέρων της εκκλησίας (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής κ.ά.).
Πέραν αυτού, τα κείμενα των δυο αρθρογράφων εδώ έχουν ακόμη απεριφράστως παραδεδεγμένο ερευνητικό χαρακτήρα και δεν υφίστανται ακόμη τελικές προτάσεις. Πλην όμως, όπως επιμένουν και οι Γραφές, "όποιος ψάχνει βρίσκει".

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους! Σταματήστε αυτές τις ανοησίες! Ουδεμία θέση έχει η ανάπτυξη του Λόγου με την εμμονή σε μυστικούς αριθμούς! Σε αυτό σφάλλουν τόσο τα "Χριστιανικά" όσο κ τα "Εβραικά" σενάρια. Είναι απλώς "σενάρια" που παραδόθηκαν στα ΕΤΕΡΌΦΩΤΑ ΌΝΤΑ για να έχουν κάτι να λένε ως ηθοποιοί στη σκηνή του κόσμου - είχαν όμως την επιλογή μιας καλύτερης κ εποικοδομητικότερης χρήσης τους κ για αυτό, ο Τυφών που θα εξαπολυθεί καταπάνω τους από τους ΑΥΤΟΦΩΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ τους δεν θα έχει προηγούμενο!

mnk είπε...

Αγαπητέ Πελαγοφύαλλε,
Παρεξήγησις!
Όχι, ούτε βηξ ψάλτου, ούτε πνιγμός.
Κατά την παράδοσιν του μαθήματος, ο φίλτατος Εργοδότης Δημοσίων Έργων ανεφέρθη στην λεξαριθμία. Εκεί ακριβώς ξερόβηξα (διπλωματικώ τω τρόπω), ίνα του επιστήσω την προσοχή και σε έτερον παράγοντα.
Δεν έχω μελετήσει -κι ούτε πρόκειται- τας τέχνας της Καββαλά και Γεματρία, ώστε να ξέρω τίνι τρόπω χρησιμοποιούν τους αριθμούς τα νούμερα, αλλά γιγνώσκω καλώς πως, "αυτοί", δεν είναι μόνον "ελληνόφωνοι", αλλά ομιλούν κι "άλλαι ξέναι γλώσσαι". Π.χ.

http://astronlogia.com/2009/07/31/chaldean-numerology-origin/

Ανώνυμος είπε...

Εργολάβε (τσεκ mail)

τώρα επειδή με έχει πιάσει από το έρπων χάος μιά αισιοδοξία...(ότι δεν θα βγει το trendy αμειράκιον)

έτσι για να ευθυμήσουμε λίγο
από το καταπληκτικότερο blog στην Ελλάδα του ασύλληπτου βψομαλλιά που μπροστά του υποκλίνομαι

''Η Λιάνα δάρθηκε κι η Ρένα βράχηκε: Η σημειολογία ενός κοσμοϊστορικού συμβάντος…


Cesset superstitio,
sacrificiorum aboleatur insania
Codex Theodosianus

Με αφορμή ένα ακόμη κολοσσιαίο θέμα που απησχόλησε το μονίμως παραπαίον, ωσάν ζαλισμένο κοτόπουλο, ελληνικό κοινό, δόθηκε για μια εισέτι φορά, η ευκαιρία να ακουστούν πολλά και – όπως πάντα – σημαντικά. «Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», «το αβγό του φιδιού» που «επωάζεται» (ή – εναλλακτικά – «εκκολάπτεται») και άλλα τινά – θα πεθαίναμε από την πλήξη των κλισέ της δημοσιογραφικής και πολιτικής κοινοτοπίας, αν δεν επρόκειτο για λόγια σταράτα, λόγια μεστά, από στόματα που, έκπαλαι, μόνον λόγια σημαντικά έχουν να πουν.


Έκανε δε εντύπωση (που λέει ο λόγος…) η πάνδημη ομοθυμία αλλά και η αδιαπραγμάτευτη κατηγορηματικότητα διά της οποίας «καταδικάστηκε» το σημαντικό επεισοδιακό τηλε-γεγονός, με πρωταγωνιστές τρεις επίλεκτες προσωπικότητες της ελληνικής φαρσοκωμωδίας: έναν νευρικό ημιμαθή γεωπόνο και νεόκοπο πολιτευτή που ζει και αναπνέει για Ελλάδα· την (μονίμως πνιγμένη από το δίκιο) Ηγερία του σφυροδρεπανισμού της Εκάλης (παρεμπιπτόντως, με την πιο hilarious εκπομπή σε ολόκληρο το ελληνικό ραδιόφωνο) που, πάντα στο πλευρό των αδυνάτων, κάνει πολιτική κραδαίνοντας φρατζόλες και γάλα (αλλά και τσιγαράκι)· και βέβαια την νεοεμφανισθείσα ενζενί, την ξανθοβαμμένη Κόμισσα του Αιγάλεω – το pin-up σε τοίχους λαϊκών δωματίων, υλικό για ανακουφιστικές εφηβικές εκτονώσεις.


Σόκαραν (το ελληνικό νεκροταφείο) τα (άτεχνα) κτυπήματα και η εκτόξευση ενός ποτηριού με νερό – και μάλιστα μέσα στο σεπτό στούνdιο ενός διαύλου-εγγυητή της σφαιρικής και ποιοτικής ενημέρωσης (σε μια υγιή χώρα, όπου όλα δουλεύουν στο ρελαντί). Σόκαρε, όπως δεν σοκάρει το καθημερινό μοστράρισμα του πληθωρισμού κενολογιών, κοινοτοπιών και ακατάσχετων μπουρδολογιών από τις ομιλούσες κεφαλές του εθνικού μας κουκλοθέατρου, τις οποίες οι περισσότεροι παρακολουθούμε εκστασιασμένοι. Πόσο πιο ολοκληρωμένο θα ήταν, όμως, το θέαμα εάν, με υπερρεαλιστικό τρόπο, η γροθιά και το νερό έβγαιναν από την οθόνη και έβρισκαν στο κεφάλι και τους τηλεθεατές-ψηφοφόρους, οι οποίοι δονούνται και αγάλονται με την καθημερινή παράσταση που τους προσφέρει τζάμπα το ελληνικό Old Vic του κάθε Παπαδάκη. Η τηλεοπτική συμπλοκή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ακόμη θυσία που προσφέρεται υπέρ των πεινασμένων για θέαμα κατόχων της «ψευδούς πίστης» ψηφοφόρων-τηλεθεατών· με ιεροφάντη-θυσιαστή τον ανιδιοτελή λειτουργό (και πρώην περιπτερά) κον Παπαδάκην, σε πλήρη αντιστοίχηση με την εν γένει ποιότητα της όλης τελετής…

Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

Ωστόσο, ως οπτικοακουστικό γεγονός, το δάρσιμο της Λιάνας και το βρέξιμο της Ρένας δεν στερούνται κάποιας σημασίας, κυρίως εξ επόψεως «σημειολογίας» (όπως αναφέρουν, σταθερά και επαναλαμβανόμενα, με κάθε υπαρκτή ή ανύπαρκτη αφορμή, οι καραγκούνες της καθ’ ημάς σχολιογραφίας). Στο κάτω-κάτω, ας μην είμεθα και σνομπ: αυτό είναι το table d'hôte που προσφέρεται στο εθνικό μας ταβερνείο…

Οι δύο κυρίες δεν έκρυβαν εκπλήξεις. Στο γνωστό, γεμάτο μπρίο, στυλ που τις καθιέρωσε (την μία πρόσφατα, την άλλη εδώ και δεκαετίες) ως πρωταγωνίστριες του πολιτικοδημοσιογραφικού θεάματος (πραγματικά κομπρεσέρ για τα μηνίγγια μας), στάθηκαν στο ύψος των απαιτήσεων του ρόλου. Μια αξιοπρόσεκτη λεπτομέρεια, ότι η κυρία Κανέλλη, επάνω στην αγανάκτησή της, εκτύπησε δυναμικά, ως άνδρας πραγματικός, τον «εν χρω κεκαρμένο» δράστη, όχι με οποιοδήποτε έντυπο, αλλά με το τιμημένο όργανο της φωνής του Λαού, τον Ριζοσπάστη (Ρίζος εναντίον Χρυσής Αυγής – πραγματική τιτανομαχία). Πάντα ιδεολογικά συνεπής η Λιάνα, ακόμη και στις δύσκολες ώρες… Άλλωστε, όπως δήλωσε και λίγο αργότερα στο γνωστό έγκυρο ραδιόφωνο που την στεγάζει, με ιερή αγανάκτηση και την γνωστή θεατρικότητα στη φωνή, «οι μπουνιές δεν σταματάνε τους κομμουνιστές μωρέ!».


Ο νευρωσικός γρονθοκόπος Ηλίας πάνω απ’ όλα απέδειξε την πίστη του στις αρχές του φεμινισμού· γιατί αντιμετώπισε τη Γυναίκα δυναμικά και επί ίσοις όροις και όχι ωσάν υποδεέστερο στοιχείο του ζωικού βασιλείου. Ωστόσο, ενώ η ρίψη του ποτηρίου με το δροσερό νερό προς Ρένα μεριά κρίνεται όχι μόνο ως απολύτως ενδεδειγμένη αλλά και στυλιστικώς αρτία, στην συμπεριφορά του προς την κομμουνίστρια συνάδελφό του Λιάνα διακρίναμε στοιχεία αναποφασιστικότητας. Η στάση του, η εν γένει γλώσσα του σώματός του, κατεδείκνυε καταφανή διστακτικότητα – μια εμφανέστατη αμφιρρέπεια. Ο κορμός ίστατο μακριά εν σχέσει προς τον κορμό της γρονθοκοπηθείσης. Επίσης, τα κτυπήματα επ’ ουδενί μπορούν να θεωρηθούν ως στιβαρά: η κωμική κινητική του νεαρού γεωπόνου προσιδίαζε περισσότερο σε κινήσεις τσάμικου (όπως είναι φανερό ακόμη και από μια επιπόλαια παρακολούθηση της μίνι-συμπλοκής) και ουχί αποφασισμένου για νοκ-άουτ πρωτοπυγμάχου και μάλιστα με βαρβάτο Ελληνικό DNA.


Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

Ακούστηκε, βέβαια, ότι δεν επεδίωξε – ίσως με ένα εντυπωσιακό άπερκατ αντί για το παιδιάστικο κροσέ που είδαμε στις οθόνες μας – να ξαπλώσει επί του εδάφους την κυρία Κανέλλη, μη θέλοντας να ζημιώσει οικονομικά την πινεζοβαψομαλλιάδικη ιδιοκτησία του σταθμού που τον φιλοξενούσε, ειδικά σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς. Γιατί είναι βέβαιο, ότι με τέτοιο μέγεθος και τέτοιο βάρος περιφερείας, η οπισθοβαρής Λιάνα, εάν παρ’ ελπίδα λύγιζε, με την πτώση της θα προκαλούσε στο ξύλινο δάπεδο τρύπα μεγαλύτερη από αυτή που δύναται να προκαλέσει βόμβα Ναπάλμ.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο κ. Παπαδάκης (ο σοβαρότατος λειτουργός της ενημέρωσης που δήλωσε ότι κάποτε έβαφε και τα μαλλιά του) παρενέβη για τα μάτια του κόσμου και ουσιαστικά οπισθοχώρησε φοβούμενος μην «τις φάει». Δεν φαίνεται να ευσταθεί μια τέτοια αιτίαση. Ο προσεκτικότερος παρατηρητής θα διαπιστώσει ότι ο καλός τηλεπαρουσιαστής (και πρώην περιπτεράς) μπορεί φαινομενικώς να οπισθοχωρούσε κατά την εξέλιξη του επεισοδίου, προέταξε όμως το στομάχι του (που γουργούριζε από ικανοποίηση λόγω υψηλής τηλεθέασης), προκειμένου να απορροφήσει τα κτυπήματα του νευρικού νεαρού με το τικ. Και ορθώς, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα τεράστιο στομάχι με πολλά κιλά λίπους επάνω του, που οπωσδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει ικανό «μαξιλάρι» προστασίας της κυρίας Κανέλλη.


Έκπληξη όμως – θετική πάντα – απετέλεσε η περίπτωση του δημοκρατικού δημοσιογράφου (και πρώην ασφαλιστή) κ. Δελατόλα. Βλέποντας την σύγκρουση να εξελίσσεται, ο αξιόλογος λειτουργός της ενημέρωσης, με σημαντικές μορφωτικές περγαμηνές και δημοσιογραφικές επιτυχίες (στο μέτωπο της δημοσιογραφικής διεκπεραίωσης) μέσα στο δισάκι του, δεν δίστασε να κτυπήσει (κάπως αθορύβως βέβαια) το χέρι του στο τραπέζι γιομάτος εσωτερική οργή, παραμένοντας όμως καθήμενος. Αν υποτονθόρισε και κανένα «είσαι απαράδεκτος!» δεν θα μας εξέπληττε καθόλου. Αργότερα, όταν οι γροθιές πύκνωσαν, με αργά αλλά αποφασιστικά βήματα, σε στυλ «μη με κρατάτε ρε!», κίνησε προς την πλευρά του δράστη. Δυστυχώς, όμως, το συμβάν είχε ήδη ολοκληρωθεί. Αργότερα, στην εκπομπή του εξ ίσου αξιόλογου συναδέλφου του κ. Χατζηνικολάου, ο Δελατόλας θα δηλώσει: «Νίκο, αυτόν τον κύριo εγώ τον έπιασα και τον έβγαλα έξω». Δεν διατηρούμε την παραμικρή αμφιβολία...

Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

Ο καθηγητής Παυλόπουλος έχει σχολιαστεί ήδη αρκετά· αλλά, τολμούμε να πούμε, και άδικα. Κάποιοι διέκριναν φόβο – τρόμο πραγματικό. Θα πρότεινα, όμως, να αποδώσουμε τη rigor mortis του σεβαστού καθηγητή Προκόπη στην παροιμιώδη σεμνοπρέπεια που τον διακρίνει, την σπουδαία αυτή «αστική ευπρέπεια», η οποία δεν επέτρεψε να μετακινηθούν, ουδέ κατ’ ελάχιστον, ακόμη και αυτά τα (συνήθως υπερκινητικά) παχιά σαρκώδη χείλη του – τα λατρεμένα αυτά «τσιμποκόχειλα», που τόσα χρόνια δεν κουράζονται να ξεστομίζουν μεγάλες αλήθειες.


Κατά τ’ άλλα, η (κάπως άτεχνη) βιαιοπραγία δίνει αφορμή για αφόρητες κουκουεδίστικες ιερεμιάδες και ανυπόφορες προοδευτικόστροφες αριστεροφιλελεύθερες κλάψες, που δεν τις εύχεσαι ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Ως εκ τούτου και από την άποψη αυτή, ένα περιποιημένο λεκτικό «σπατουλάρισμα» προς τις δύο «προοδευτικές» δεσποσύνες θα ήταν ίσως αρκετό – άντε, ενδεχομένως και μια απλή φάπα. Έτσι, πιθανώς, θα γλυτώναμε τόσο από την vulgarité της άτεχνης γρονθοκοπήσεως, όσο και από τους κλαυθμούς και οδυρμούς, θρήνους και κοπετούς των πάσης φύσεως αριστεροδεξιών ευσεβιστών.


«Να διαφυλαχθεί η Δημοκρατία! Ο διάλογος! – να προστατευθεί ο δημοκρατικός διάλογος!», ακούγεται πανταχόθεν, σε όλο το φάσμα της πολιτικής μας εκπροσώπησης, από τους πτωχοπρόδρομους της «σανδαλοφόρας» προοδευτικότητας έως τους «ορθολογιστές» φιλελευθεριστές-«λευτεριστές» (που είσαι Λευτέρη Παπαδόπουλε…) του γλυκού νερού (τα σουσουδίστικα nerds με την ιδεολογική σκευή ως πουλοβεράκι ριγμένο ανέμελα στους ώμους). Εννοώντας φυσικά ως δημοκρατικό διάλογο την άνευ εκπτώσεων προστασία της θλιβερής (μέσα στην κοινοτοπία της), επαναλαμβανόμενης μηντιακής παντομίμας στο λούνα παρκ της μαζικής μας δημοκρατίας. Το κοσμοϊστορικό γεγονός αναλύθηκε (ως εκ συστήματος στο ελληνικό καφενείο) ως προϊόν σοβαρών αιτίων και όχι ως αποτέλεσμα μιας συνήθους και μεγαλειώδους γελοιότητας – της σταθερής και αδιάπτωτης δηλ. αιτίας όλων σχεδόν των εξελίξεων στην ιστορική βαλκανική επαρχία της φέτας και της φασολάδας.

Συνεχίζεται...

Ανώνυμος είπε...

Πολλώ δε μάλλον, που το εθνικόφρον κόμμα-δοχείο για τον κάθε Ηλία αλλά και τον κάθε μικροαστό αγανακτισμένο («νοικοκυραίικων» πάντα προδιαγραφών), ένα άσυλο ανιάτων διάστικτο από καταφανή ημιμάθεια, ιδεοληψία και γραφικότητα, αντιμετωπίζεται από τους Γκούφηδες της δημοσιολογίας ως κίνδυνος-θάνατος της άσπιλης μεταπολιτευτικής δημοκρατίας και όχι ως γραφικό προϊόν της tragicomedia που βασιλεύει στο καχεκτικό και επαρχιώτικο ελληνικό κρατίδιο.


Φυσικά, η επισήμως διατυπούμενη «θεσμική» γραμμή για το θέμα του τηλε-επεισοδίου είναι αυτή της απόλυτης καταδίκης – χωρίς περιστροφές. Πρόκειται για μια «πολιτισμένη» γνώμη-μονοκαλλιέργεια, ανεπτυγμένη στα θερμοκήπια της ανιαρής, politically correct και εξωνημένης πολιτικοπνευματικής και μηντιακής μας αρχηγεσίας. Σε μεγάλο μέρος του κοινού, όμως, η γνώμη αυτή δεν έχει πέραση. Όχι, όμως, (δυστυχώς) στη βάση μιας υγιούς, αντισυμβατικής απόρριψης της κυρίαρχης δημόσιας ηθικολογίας και καλλιέπειας, αλλά λόγω συμπλεγματισμού και μνησικακίας προς την προνομιούχο κάστα των πάσης φύσεως «αντιπροσώπων», που το ίδιο το κοινό ανέδειξε κάποτε πανηγυρικά (και ως ένα βαθμό συνεχίζει να αναδεικνύει, αφού τα μεν πρόσωπα αλλάζουν, οι δε προδιαγραφές παραμένουν σταθερές). Το κοινό βιαιοπραγεί, αδαπάνως και με τις πλάτες άλλων, έναντι αυτών που αναδεικνύει για να τον κρατάνε απ' το λουρί...


Οδεύουμε σταθερά προς τους δικούς μας Εμμαούς, αλλά πού να εμφανισθεί στο διάβα μας κανένας αναστηθείς (μπας και μας αναστήσει…). Οι μόνοι που εμφανίζονται ενώπιόν μας είναι, φευ, οι Λιάνες και οι Ρένες αυτής της ζωής – άντε και κανένας (πρώην περιπτεράς) Παπαδάκης… Ας ευχηθούμε, πάντως, το κτύπημα της Λιάνας και το πότισμα της Ρένας (έστω και από ένα λούμπεν νευρωσικό στοιχείο) να ενεργήσουν κατά παρόμοιο τρόπο με τη παλιά καλή διαδικασία της δακτυλοθεσίας επί του πρωκτού πασχόντων, υστερικών συνανθρώπων μας, η οποία, καταπώς λέγεται, χαρίζει ανυπέρβλητη ανακούφιση και μεγίστη αγαλλίαση – έστω και προσκαίρως. Μπας και οι δύο καλλικέλαδες κάργιες του επαρχιώτικου προοδευτισμού, οι δύο εκνευριστικές γλωσσοκοπάνες, μπορέσουν επιτέλους, κατά το δυνατόν κι αυτές, να ηρεμήσουν και να γαληνέψουν… Αμήν.''

πηγή:http://vapsomalliades.blogspot.gr/

δεν παίζεται ο τύπος

όλα του είναι απίθανα (αυτό για το trendy αμειράκιον h**p://vapsomalliades.blogspot.gr/2012_05_01_archive.html

ΕργΔημΕργ είπε...

@mnk:

Η Καμπάλλα (με τα "σεφιρώθ" = σφαίρες) και η Γκεμμάτρια ( = Γεωμετρία!) είναι κακοχωνεμένος νεοπυθαγορισμός. Τίποτ' άλλο.

Θά 'ρθουν ακόμη δύο ή τρεις αναρτήσεις επί του θέματος.

nikos είπε...

αδελφέ μου Διονύση τα θύματα ακήρυχτου εμφύλιου πολέμου γενοκτονίας τα υπολογίζω στα 50000 ελληνόπουλα ....είναι λίγα http://www.youtube.com/watch?v=PiHe96bh3tw&feature=youtu.be

Ypatia είπε...

ΕργΔημΕργ θα ήθελα να πω κάτι που δεν είναι και τόσο σχετικό με την παρούσα δημοσίευση. Είναι όμως σχετικό με παλαιότερες δημοσιεύσεις που έχεις κάνει σχετικά με τις θυσίες αίματος και τα κυκλώματα παιδιών (&εμπορίας οργάνων).
Θυμάσαι την υπόθεση Alex??
Εδώ και πάρα πολύ καιρό αναρωτιέμαι το εξής πράγμα:
Μετά από τόσες έρευνες που έγιναν, (έστω και με κάποια καθυστέρηση ίσως),είναι δυνατόν να μην έμαθαν τίποτα για το που πραγματικά ήταν το σώμα του παιδιού; Η λογική λέει ότι κάτι θα είχε διαρρεύσει, και κάτι θα είχαν βρει... Μήπως τα παιδιά 'ξεκίνησαν' και 'τελείωσαν' κάποιοι άλλοι; Αυτή η γυναίκα δυστυχώς δεν πρόκριτε να βγάλει άκρη ποτέ....

Ypatia είπε...

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=1&artid=1542676&catID=16

nikos είπε...

και από δευτέρα αδελφέ χάος ενεργειακό !! μαύρη τρύπα !!

nikos είπε...

αδελφέ πάντως η μαντάμ Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα. παίζει άρτια το παιχνίδι .. άξιος ο μισθός "αγωνίστρια" ....θαυμάζω το νευρικό της σύστημα

nikos είπε...

στοιχηματίζω οτι ο δειλός Αντωνακης δεν είναι απο Δευτερα ούτε πρόεδρος Ν.Δ.