Ο χρόνος μέσα τους - II

πρώτη απ' αυτές τις δύο τελευταίες "Παρασκευή και 13", αυτή των Ναϊτών, οδήγησε στη σύλληψη του μεγαλύτερου αριθμού τους σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας ταυτόχρονα. Στα μετέπειτα λίγα χρόνια, οδήγησε στη διάλυση του τάγματος των Ναϊτών, στις θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις του αρχηγού τους ("μεγάλου μαγίστρου") Ζάκ ντέ Μολαί και πλήθους άλλων ιπποτών, και στη φυγή σημαντικού αριθμού τους σε άλλες χώρες (Σκωτία, Αγγλία, κτλ).
Εν πάσει περιπτώσει, παρά το γεγονός ότι οι Ναΐτες είχαν πάρει την "κάτω βόλτα" προ πολλού (απέτυχαν ν' ανακαταλάβουν την Ιερουσαλήμ, απέτυχαν να κρατήσουν το τελευταίο προπύργιο των χριστιανών κοντά στην Ιερουσαλήμ, τον Άη-Γιάννη της Άκρας, κι έκαναν όλους τους Ευρωπαίους ν' αναρωτιούνται τί χρειάζεται τελικά ένα τέτοιο πολυδάπανο τάγμα, τη στιγμή που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά που επέλεξε το ίδιο να κάνει), η σύλληψή τους και η διάλυσή τους ήταν ένα τραγικό γεγονός. Βλέπετε, τωι καιρώι εκείνωι δεν υπήρχαν συνήγοροι κατηγορουμένων και Ποινική Δικονομία... αντιθέτως, τα βασανιστήρια βρισκόντουσαν στην ημερήσια διάταξη. Κι έτσι, η καταδίκη του τάγματος των Ναϊτών συνοδεύτηκε από σφοδρή βιαιότητα των κατηγόρων τους. Ο ίδιος ο Ζάκ ντέ Μολαί (μετενσάρκωση του Πυθαγόρα, κατά τη γνώμη μου) κάηκε ζωντανός.

Με την ευκαιρία, σας θυμίζω ότι ο ντέ Μολαί, πεθαίνοντας, καταράστηκε τον Φίλιππο τον Ωραίο (τον βασιλιά της Γαλλίας που τον συνέλαβε και τον φυλάκισε), καθώς και τον πάπα Κλήμη (υποχείριο του Φιλίππου, καθ' ό απ' τους πάπες της Αβινιόν) να πεθάνουν πριν κλείσει χρόνος από τον δικό του θάνατο... πράγμα που έγινε επακριβώς!
Δεν ξέρω

• αν όντως ο ντέ Μολαί μπορούσε να ρίξει ισχυρές κατάρες,
• ή αν είχε προλάβει να μελετήσει τα ωροσκόπια των δύο ανδρών και ήξερε το πότε θα πεθάνουν (ουσιαστικά, το μάντεψε επιτυχώς, επειδή στα ωροσκόπια η στιγμή του θανάτου δεν είναι μονοσημάντως καθορισμένη - ο κάθε άνθρωπος μπορεί να "φύγει" σε μία από 7 πιθανές χρονικές στιγμές),
• ή αν ήξερε -πολύ προ των "υπερεσιώνε" του 20ου αιώνα!- το ψυχολογικό φαινόμενο της ισχυρής υποβολής... (σίγουρα θα έχετε ακουστά το πείραμα, που δήθεν "γιατροί" είπαν σε εκατό άτομα ότι θα πεθάνουν μέσα σε δύο χρόνια, και όντως πέθαναν καμιά εικοσαριά απ' αυτά στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα!),...

...αλλά αν νομίζετε ότι ο ισχυρισμός μου πως "οι προς εκτέλεσιν πρέπει να φιμώνονται" είναι αστείος και γραφικός, καλύτερα να κοιταχτείτε στον καθρέφτη - μπορεί, πράγματι, εκεί μέσα ν' ανακαλύψετε κάποιον αστείο και γραφικό.

Ποτέ μην κάνετε τον δάσκαλο σε επαΐοντες! 

Και ποτέ μην υποτιμάτε την πιθανότητα η πραγματικότητα να έχει και κρυμμένες διαστάσεις, τις οποίες εσείς αγνοείτε!



Πάμε και στη δεύτερη "Παρασκευή και 13", η οποία είναι η Παρασκευή αμέσως πριν το Σάββατο του Λαζάρου, του έτους 1204 (τον Απρίλιο). Πρόκειται γιά την άλωση της Κωνσταντινούπολης απ' τους Φράγκους ιππότες της Δ' Σταυροφορίας.
Ανεπανάληπτη πολιτιστική καταστροφή, σύμφωνα με τον βυζαντινολόγο σέρ Στήβεν Ράνσιμαν. Ακόμη σήμερα φαίνονται τα ίχνη απ' τα σπαθιά των Σταυροφόρων, που ξήλωσαν μεγάλο μέρος των ψηφιδωτών στις εικόνες της Αγίας Σοφίας, όπου αυτά τα δυτικοευρωπαϊκά "πολιτισμένα" γαϊδούρια μπήκαν έφιππα.
Ακριβώς μετά από μερικές μέρες απ' την αποφράδα Παρασκευή, 13 Απριλίου 1204, ήταν που η πλειονότητα των παπύρων των βιβλιοθηκών της Πόλης πήρε τον δρόμο γιά τα υπόγεια του Βατικανού, όπου παραμένει κρυμμένη έως σήμερα.

Τρομερή καταστροφή από κάθε άποψη, γιά την οποία ο ιστορικός σημειώνει -όχι χωρίς κάποια δόση μαύρου χιούμορ- ότι την επακολουθήσασα Μεγάλη Εβδομάδα οι κάτοικοι της Πόλης έκλαιγαν τα Πάθη του Χριστού με μαύρο δάκρυ και ειλικρινέστερα από κάθε άλλη χρονιά, διότι ταυτόχρονα έκλαιγαν και τα δικά τους πάθη!

Η ιστορία της Δ' ("μαϊμού") Σταυροφορίας είναι γεμάτη ίντριγκες, συνομωσίες, περιστατικά τραγικά και κωμικά (αν διαβάσετε στο βιβλίο του Κώστα Κυριαζή τί καψώνι έκαναν οι Βενετσιάνοι στους Σταυροφόρους... που τους κατέβασαν προς νότον στην Αδριατική -εξεπίτηδες- Νοέμβριο μήνα του 1202 με μπωφόρια, με αποτέλεσμα όλοι οι καράβλαχοι Σταυροφόροι να ξερνοβολάνε στα παραπέτα, θα χεστείτε στο γέλιο!)... Τη χαρακτηρίζω "μαϊμού", διότι δεν είχε εξ αρχής στόχο να (επανα)καταλάβει την Ιερουσαλήμ απ' τους Άραβες. Πριν καμιά 35αριά χρόνια (από σήμερα) βρέθηκε επιστολή του τότε πάπα Ιννοκέντιου του Γ', που έλεγε σαφώς στους αρχηγούς των Σταυροφόρων να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη!!!
Ωστόσο, πρέπει να τα λέμε όλα!... Δέκα πάπες με πενήντα επιστολές δεν θα είχαν κανένα αποτέλεσμα, αν δεν βρισκόταν ο προδότης: εκείνος που κουβάλησε τους αλήτες Σταυροφόρους μπρος στα τείχη της Πόλης, ήταν ο έκπτωτος αυτοκράτορας Ισαάκιος Β'... με υποσχέσεις να τους γεμίσει χρυσάφι, αν τον βοηθούσαν να καταλάβει τον θρόνο προς χάριν του γυιού του. Κι έτσι, το διάστημα απ' το καλοκαίρι του 1203 ώς την άνοιξη του 1204 ήταν το εννεάμηνο με τους τέσσερις (4) αυτοκράτορες!

• Ένας ο νόμιμος, ο Αλέξιος ο Γ' ο δειλός και βλάξ, που την κοπάνησε (μαζί με το ταμείον!)
• Ένας ο πονηρός γέρος Ισαάκιος Β'.
• Ένας ο γυιός του γέρου, ο Αλέξιος Δ'.
• Κι ένας, έσχατος, ο Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος, που τον έβγαλε ο λαός αυτοκράτορα, διότι δεν άντεχε τα φορομπηχτικά μέτρα Ισαακίου Β' και Αλεξίου Δ'. (Στα βλάχικα, "μούρ" = τοίχος και "τζούφλια" = μάτια. Άρα "Μούρτζουφλος" = τοιχομάτης, δηλαδή σμιχτοφρύδης.) Αυτόν τον πέταξαν οι σταυροφόροι κάτω απ' τα τείχη, όταν κατέλαβαν την Πόλη.

Τί είχε συμβεί ακριβώς; Προς τί όλο αυτό το ιστορικό μάθημα;

Η Γουϊκιπήντια έχει ένα καλό άρθρο, αλλά θα σας γράψω κι εγώ την περίληψη των γεγονότων.

Οι Σταυροφόροι, παρά το ότι δεν έτρεφαν και πολλές ελπίδες να καταλάβουν κοτζάμ Κωνσταντινούπολη, κατάφεραν πρώτα να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο Κόλπο, και να μπουκάρουν στην Πόλη. Στις 29 Ιουνίου 1203. (Αυτή ήταν η πρώτη-πρώτη άλωση της Πόλης, απ' τις 3 συνολικά μέχρι το 1453.)
Αφού κι ο στρατός της Πόλης δεν μπόρεσε να τους απωθήσει, έβγαλαν τον Ισαάκιο Β' απ' τη φυλακή, τον έκαναν αυτοκράτορα μαζί με τον γυιό του, βγήκαν έξω απ' τα τείχη, στρατοπέδευσαν, και περίμεναν απ' τους δύο νέους αυτοκράτορες να τηρήσουν την υπόσχεσή τους... να γεμίσουν τους Σταυροφόρους με χρυσάφι.
...Το οποίο χρυσάφι οι δύο αλητοκράτορες το ζήτησαν από ποιόν άλλον; το αιώνιο κορόϊδο, τον λαό! Ο οποίος λαός επαναστάστησε απ' το ξεζούμισμα, είπε ένα μεγαλοπρεπές άϊ-σιχτίρ σε αυτοκράτορες και Σταυροφόρους, και έβγαλε αυτοκράτορα τον Μούρτζουφλο, ο οποίος δεν αναγνώρισε κανένα χρέος.
Έλα, όμως, που οι Σταυροφόροι είχαν αντίθετη άποψη... και την τύχη με το μέρος τους, διότι κατάφεραν και κυρίευσαν την Πόλη γιά δεύτερη φορά στις 13/04/1204... γιά τα επόμενα 57 χρόνια. Αυτό ήταν το τέλος της Δ' Σταυροφορίας... και του χιλιόχρονου πλούτου της Πόλης. (Οι Οθωμανοί, 2 αιώνες αργότερα, δεν βρήκαν τίποτε της προκοπής γιά πλιάτσικο! Είχαν προλάβει άλλοι κι είπαν τα κάλαντα...)

Σας θυμίζουν τίποτε όλ' αυτά;

Μα, και βέβαια! Τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας!!! Ούτε φωτοτυπία νά 'τανε... Γι' αυτό ακριβώς κάθησα και κατέγραψα, επανέλαβα σαν παπαγάλος, τόσα φαινομενικώς άσχετα ιστορικά γεγονότα.

• Προδότες έφεραν εδώ το ΔΝΤ, με υπόσχεση να το χρυσώσουν, πίνοντας το αίμα του λαού.
• Και με αντι-υπόσχεση (κρυφή) να είναι αυτοι μόνιμοι άρχοντες!
• Ο λαός πάει να επαναστατήσει αγρίως... με τη διαφορά ότι δεν έχει διαφανεί ακόμη σαφώς ο νέος Μούρτζουφλος. (Τον ρόλο αυτόν πάει να παίξει ο Καμμένος.)
• Και οι Σταυροφόροι του ΔΝΤ απειλούν μπούκα με τα όπλα (Γιουροτζέντφορ κτλ κτλ κτλ) και κατάλυση κάθε Ελληνικής Αρχής, αν δεν τους χρυσώσουμε τώρα, "με το καλό"!

Γιά να με παρακολουθήσετε ευκολώτερα, συνοψίζω:

• Τα μηνύματα απ' την πρώτη "Παραεκυή και 13" είναι: χαμός, ολοκληρωτική καταστροφή, πόνος, αίμα, βάσανα, το μαγαζί γίνεται "θερινό"...
• Τα δε μηνύματα απ' τη δεύτερη "Παρασκευή και 13" είναι πάλι ολοκληρωτική καταστροφή ειδικά της Ελλάδας, πόνος, αίμα, βάσανα, το μαγαζί διαλύεται.

Στο επόμενο, θα δούμε πού συγκλίνουν όλ' αυτά. (Δεν είναι, πάντως, δύσκολο ν' αρχίσετε να το βλέπετε. Κάντε μία προσπάθεια!)