1. ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
1.1 ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ;
Δεν μπορεί να ευσταθεί αφηρημένη άποψις περί πρακτέου. Ασχέτως τού χώρου, εντός τού οποίου αναπτύσσεται τοιαύτη άποψις - είτε πρόκειται για καφενείο, είτε για οικία, είτε για γιάφκα, είτε για το διαδίκτυο, είτε για κάτεργα, είτε για οδόστρωμα, ο δηλών ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΙΑΤΕΘΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ, ΔΗΛΩΝΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΥΣ ΔΗΛΩΣΕΩΣ.
Αποτελεί άνοστο αστεϊσμό κάνοντας λόγο περί πρακτέου, να αναφέρομαι σε κοινωνικές επαναστάσεις, λαϊκές εξεγέρσεις, ταξικές συγκρούσεις, εθνικούς ξεσηκωμούς και τα τοιαύτα, χωρίς να είμαι διατεθημένος ο ίδιος να φέρω καν νυχοκόπτη, διότι κάνω πεντικιούρ μόνο στην φαντασία μου.
Ευρίσκεται εκτός σοβαρότητος και είναι άνευ πρακτικής αξίας ο περί πρακτέου λόγος, όταν αφορά κάποιους αφηρημένους δρώντες, μη σχετιζομένους αμέσως και συγκεκριμένως με τούς παρόντας.
Ο περί πρακτέου λόγος συνεπάγεται κατά συνέπεια ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ. Η ανάληψη ευθύνης όμως συνιστά ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΕΣ. Οπότε προκύπτει αυτομάτως το ζητούμενο, υπό ποια ιδιότητα επιχειρηματολογεί ο δρων.
Ο υποφαινόμενος αναπτύσσει επιχειρηματολογία υπό την ιδιότητα του επαγγελματία ανατροπέως. Μπορεί μεν να χρηματοδοτεί την δράση του επ' αυτού ο ίδιος, αλλά τουλάχιστον κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια που εξασκεί αυτό το επιτήδευμα, τα παρεχόμενα μέσα υπήρξαν αρκετά για την χρηματοδότησα των δραστηριοτήτων του.
Πάσα δημόσια τοποθέτηση εκ μέρους του οφείλει υπό αυτήν την έννοια να εντάσσεται εις τούς προσωπικούς του σχεδιασμούς, οι δε προσωπικοί του σχεδιασμοί οφείλουν πρωτίστως να υπηρετούν τις κοινωνικές του στοχεύσεις.
Η ανάληψη ευθυνών, τις οποίες προτίθεται να επωμιστεί ο δρων, οφείλουν να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες, οι οποίες στοιχειοθετούνται από την μέχρι στιγμής συγκεκριμένη πρακτική εμπειρία του, την θεωρητική του συγκρότηση καθώς και την υπερβατική εξέλιξή του, συνυπολογιζομένης με υπεύθυνο και ρεαλιστικό τρόπο της διακινδυνεύσεως, την οποία θεωρεί αυτός, ότι είναι αποφασισμένος και προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει στην πορεία.
1.2. Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΠΡΟΚΕΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ
Ο δρων οφείλει να έχει κατασταλάξει - πριν προβεί στην διαμόρφωση συγκεκριμένων προτάσεων - σε στοχεύσεις, τις οποίες έχει διαμορφώσει και συγκεκριμενοποιήσει αρκούντως. Οι στόχοι, τους οποίους θέτει προς γενικότερη επιδίωξη και επίτευξη, οφείλουν να έχουν υποστεί τον έλεγχο του χρόνου, να συνιστούν δηλαδή ώριμες επιλογές. Ο ενθουσιασμός και η επιπολαιότητα συνιστούν χείριστους συμβούλους σε αυτήν την προοπτική. Ο δρων οφείλει να έχει σπουδάσει τα παθήματά του και να διαθέτει δίπλωμα μελέτης ιδίου πόνου.
Ειδικά η ενασχόληση με το 18ο εξαγράμματον του Ι ΤΖΙΝΓΚ, η τιτλοφορούμενη ως "Επεξεργασία τού Σκουλικιάσματος", υπό την γενικότερη μορφή της και όχι κατ' ανάγκην ως διατριβή στην "Βίβλο των Εναλλαγών", αποτελεί προϋπόθεση ωρίμανσης των στοχεύσεων.
Η ανάπτυξη δράσης από αμηχανία, από εξοργισμό, από υπέρκινητικότητα, από φιλαρέσκεια, από μόδα, από μιμητισμό διεπόμενη από την ψυχολογία της γκρούπας, ή από συμπλέγματα κατωτερότητος / ανωτερότητος, ή διάθεση χαβαλέ συνιστά ακτιβισμό και δεν οδηγεί πουθενά.
Αποδεκτή μπορεί να είναι υπό συνθήκες η προσκόλληση τού δρόντος, εφόσον αυτός διέπεται από συνειδησιακές προκλήσεις, σε στοχεύσεις τρίτων, στο βαθμό που ο ίδιος δεν διαθέτει το υπόβαθρο ώστε να δύναται να προβεί ο ίδιος στην διαμόρφωση μιας ιεραρχίας στοχεύσεων.
ΟΙ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ. Στον βαθμό που ο δρων δεν διαθέτει συγκεκριμένη στόχευση, τότε δεν είναι δρων αλλά δρόμενος, τουτέστιν ενεργούμενος με ακούσιο τρόπο. Ενώ ο αντίπαλος είναι εκ φύσεως αντιδραστικός, ο μη έχων συγκεκριμένη στόχευση, ως αντιδρών, εφέλκεται ακουσίως στις επιλογές του αντιπάλου, ο οποίος υφαρπά την πρωτοβουλία τού καθορισμού των επιλογών. Τοιουτοτρόπως μετατρέπεται ο νόθα δρων σε τμήμα του σχεδίου του αντιπάλου, καθιστάμενος στην πορεία ακουσίως επιβλαβής παράγων και στρεφόμενος εναντίον του εαυτού του και της κοινωνίας.
Επ' αυτού αξίζει να μελετήσουμε εις βάθος, όσα διαδραματίσθησαν εις την Πλατεία Συντάγματος, όχι μόνον προσφάτως, αλλά σε συνδυασμό με τα συμβάντα τον Δεκέμβριο του 1944.
1.3 ΟΙ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΔΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Εμείς λειτουργούμε με την αντίληψη περί βίου, η οποία μας διακρίνει. Αυτή εμφυσείται σε εμάς από πολύ νεαρή ηλικία από τους γονείς μας, έχει περιορισμένο ατομικό χαρακτήρα και επεκτείνεται εντός ορίων, τα οποία καθορίζονται από το προσδόκιμο της ζωής μας. Αυτό δεν σημαίνει, ότι η πρακτική των γονέων μας είναι εν τέλη λανθασμένη ή άσκοπος. Οι γονείς μας έχουν την αποστολή να μάς καταστήσουν ατομικώς ικανούς, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα πάγια ενδεχόμενα τα οποία προσμένουν την ατομική μας πορεία και συνεπώς ορθώς (υπό μια έννοια) πράττουν.
Πλην όμως δεν παύουμε ως άνθρωποι να ζούμε εντός κοινωνιών, με αποτέλεσμα να εκτιθέμεθα σε όλα τα πιθανά ενδεχόμενα συλλογικού χαρακτήρος. Επ' αυτού η οικογένεια δεν μας παρέχει εφόδια, πέραν κάποιων διηγήσεων συλλογικού περιεχομένου συμβάντων και κάποιων γενικού περιεχομένου παραινέσεων, πολλές φορές αμφιβόλου αξίας και χρησιμότητος. Επ' αυτού παρεμβαίνει διαμορφωτικώς το σχολείο, μέσω του άνωθεν καθορισθέντος εκπαιδευτικού προγράμματος, ξεκινάει δηλαδή η λεγόμενη κοινωνική ενσωμάτωση μέσα στον βασικότερο μηχανισμό πλύσεως εγκεφάλου. Αυτό δεν σημαίνει, ότι απαραιτήτως όλα όσα μεταδίδονται μέσω τής βασικής και μέσης εκπαιδεύσεως είναι οπωσδήποτε αρνητικά. Όμως στα πλαίσια της εκπαίδευσης προσλαμβάνει ο εντειχισμός στο Μάτριξ συστηματικό χαρακτήρα. Το υπόλοιπο αυτού τού έργου επιτελούν η διατροφική αλυσίδα, οι θρησκευτικοί μηχανισμοί, η στρατιωτική θητεία, τα μαζικά μέσα, η οργανωμένα διακινούμενη υποκουλτούρα και βεβαίως η μαφία.
Ενώ εμείς διεπόμεθα από μια μεσοπρόθεσμη αντίληψη του βίου, εγκλωβισμένοι εν πολλοίς στο ατομικό και οικογενειακό μας περίβλημα, την αντιμετώπιση των βιοτικών αναγκών μας, την εναπόκτηση κοινωνικού κύρους και την διαχείριση των συναισθηματικών μας προκλήσεων, δεν συμβαίνει το αυτό με την εξουσία.
Η εξουσία λειτουργεί βάσει μιας πολύ μακρόπνοης προοπτικής.
Η εξουσία αποτελεί μια οντότητα πέρα και πάνω από τα άτομα που την υπηρετούν, ή και φαινομενικά την εξασκούν. Ο τρόπος με τον οποίον αυτή πραγματώνεται, αποκαλύπτει, ότι αυτή διέπεται από μια κυριαρχική αυτονομία. Υπό την έννοια, ότι αυτή δεν αποτελεί όργανο στα χέρια αυτών, οι οποίοι την διεκπεραιώνουν στην ουσία, αλλά οι εξουσιασταί αποκαλύπτονται να εξουσιάζονται από κάτι το υπερκείμενο. Γι' αυτό πολύ ορθά γίνεται λόγος για υπερεξουσία.
Βεβαίως γεννάται το ερώτημα τι μπορεί να είναι αυτό; Και γιατί οι χρονικές αντιλήψεις του ξεπερνούν κατά πολύ την διάρκεια της ανθρώπινης ζωής;
Στο άνωθεν ερώτημα έχουν επιχειρηθεί αρκετού είδους απαντήσεις και ερμηνείες. Κάποιες από αυτές έχουν πραγματιστική - λειτουργική αφετηρία, σχετιζόμενες με την ενδημία (immanence) των στοχεύσεων και των μηχανισμών, στον βαθμό, που αυτοί καθίστανται στην πορεία ανεξάρτητοι από αυτούς, που τους καθιερώνουν και αναπαράγονται στην βάση ενός λειτουργικού αυτοματισμού του συστήματος, το οποίο αποκτά την ιδιότητα στην πορεία να αυτοπρογραμματίζεται.
Άλλες θεωρίες, οι οποίες καλούνται συνωμοτικές, διαβλέπουν εν κρυπτώ οργανωμένα κυκλώματα, τα οποία αναπτύσσουν την δραστηριότητά τους επί διαχρονικής βάσεως, επιδιώκοντας κάποια στενά συμφέροντα για τα μέλη, ή για την διοικώσα ελίτ αυτών των μηχανισμών.
Άλλες θεωρίες ξεφεύγουν τελείως από τα πλαίσια τής συμβατικής πραγματικότητος, κάνοντας λόγο περί εξωγήινων, ή όντων προερχόμενων από τελείως άλλες διαστάσεις από αυτήν στην οποία εμείς διάγουμε, ή είμαστε εγκλωβισμένοι.
Αναμφιβόλως υπάρχουν μυητικά τάγματα, τα οποία φρονούν, ότι διαθέτουν απόκρυφη "γνώση". "Γνώση", την οποία βεβαίως έχουν φροντίσει να δημοσιοποιήσουν ευρέως στο παρελθόν με λογής συγγραφές, στις οποίες εγώ δεν αποδίδω την παραμικρή αξία, διότι ασχολούμαι με αυτό, το οποίο δύναμαι να εποπτεύω. Και αυτό είναι τεράστιο και χοντρό πράγμα, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΒΑΣΙΚΑ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟ και εδώ είμαστε να τραβήξουμε πέπλα ΜΕ ΛΙΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΓΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Πέραν αυτού παρουσιάζονται ποικιλοτρόπως αρκετές άλλες σχετικές θεωρήσεις, στις πλείστες των περιπτώσεων στηριζόμενες σε θεωρίες, οι οποίες απηχούν την οντολογία του αποκρυφισμού. Αυτή στηρίζεται στην δυαρχία, στην κυριαρχία του κακού, στην έννοια τής αντιμισθίας, στην αντίληψη περί επιλέκτων και τον ρατσισμό, στην θεωρία τής επικρατήσεως των ισχυρών επί των αδυνάμων, στην μεταφορά στοιχείων της τρέχουσας τεχνολογίας στην ερμηνεία τής πραγματικότητας, (διαδικασία η οποία επιχειρείται μονίμως από την εποχή του Λάϊμπνιτς). Όλα αυτά προωθούνται με εβιντετσιαλιστικό τρόπο, χωρίς να παρέχονται αναλυτικές ερμηνείες, στην βάση ότι "εγώ είμαι μάγκας και μπορώ να τα καταλάβω, ενώ εσύ όχι, άρα προσπάθησε να τα βρεις, ψάχνοντας ενδιάμεσους" και τα τοιαύτα. Πράγματα τα οποία θεωρώ άνευ αξίας, καθότι τυγχάνω αυστηρά πραγματιστής και δεν προβάλλω τίποτε, εάν δεν μπορώ να το τεκμηριώσω τελείως συγκεκριμένα.
Επειδή η ιστορία ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΧΕΙ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ κατά την άποψή μου και είναι τελείως συγκεκριμένη, είναι αυτή, η οποία βήμα προς βήμα μπορεί να αποκαλύψει τον αντίπαλο.
Επί πλέον, επειδή τα τεχνάσματα δεν μπορεί να είναι άπειρα και ο αντίπαλος διέπεται από μια συγκεκριμένη νοοτροπία - ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ - χρησιμοποιεί συνήθως περίπου τα ίδια τεχνάσματα σε διαχρονική βάση, επιχειρώντας κάθε φορά την προσαρμογή τους στα δεδομένα.
Με αυτήν την έννοια, είναι όσο αφορά την επιλογή τακτικής εξόχως πολύτιμη η μελέτη της ιστορίας, διότι αποστερεί από τον αντίπαλο την δυνατότητα εφαρμογής των πάγιων τεχνασμάτων του. Δυστυχώς η ανθρωπότητα αποδεικνύεται ανεπίδεκτη να πράξει αυτό το εν τέλει απλό έργο και είναι καιρός επί τέλους να ξεπεραστεί αυτή η απαράδεκτη αδυναμία.
Επί πλέον είναι ατελέσφορο να αντιμάχεται κάποιος ένα αντίπαλο, τον οποίο αγνοεί. Και πριν ξεκινήσουμε το αναμάσημα για το τέραν και το κύτον, η συγκεκριμένη μελέτη της ιστορίας είναι αυτή, η οποία μπορεί να αποκαλύψει τον αντίπαλο και να συνεισφέρει κατ' αυτόν τον τρόπο τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού των στοχεύσεων.
1.4 Ο ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΛΟΓΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΕΥΣΕΩΝ
Οι στοχεύσεις από μόνες τους, χωρίς να έχει εκπονηθεί μια συγκεκριμένη μεθοδολογία για την επίτευξή τους, είναι άνευ αξίας. Μεθοδολογία όμως σημαίνει πλήρες πρόγραμμα και με όλα όσα ο εν λόγω όρος συνεπάγεται.
Οι συνήθεις έμποροι της λαϊκής ελπίδας, όταν παρουσιάζουν "προγράμματα", επιδεικνύουν κάποια κατεβατά στόχων - οι οποίοι μπορεί να ηχούν ευαρέστως στα ώτα αφελών και αδαών βαυκαλιζομένων - χωρίς να κάνουν συγκεκριμένη μνεία σε ρεαλιστικό τρόπο επίτευξης αυτών των στόχων, και χωρίς να έχουν συνυπολογίσει τις αναμενόμενες αντιδράσεις του αντιπάλου, εντοπίζοντας εξ αυτού και μια σειρά απαραίτητων αντιμέτρων. από πλευράς του δρόντος υποκειμένου.
Ένα λειτουργικό πρόγραμμα αποτελεί στην πράξη ένα σκαρίφημα τόσο των στόχων, όσο και της οδού που αυτοί καθίστανται από πρώτη εκτίμηση επιτεύξιμοι.
Φυσικά οι ασκήσεις επί χάρτου απέχουν συνήθως αρκετά από την ζωή. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να λειτουργήσει ο όποιος προγραμματισμός, εάν αυτός δεν είναι ζωντανός. Εάν δεν αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πρακτικής δράσεως, η οποία επιδεικνύει στην πορεία τους τρόπους αναπροσαρμογής του.
Η μεθοδολογία, η οποία επιλέγεται, οφείλει να μην είναι ονειρώδεις, αλλά με αυστηρό τρόπο και άκρα συνέπεια να λαμβάνει υπ' όψει με πλήρη διάθεση ρεαλισμού όλες τις δυσκολίες, τις αντίρροπες δυνάμεις, τα όπλα και τα προτερήματα του αντιπάλου.
Η μεθοδολογία οφείλει ταυτοχρόνως να είναι ευφυής. Να μην στηρίζεται αποκλειστικά σε συμβατικές μεθόδους, να επιχειρεί των διαφύγει της προβλεπτικής ικανότητος του αντιπάλου και να αξιοποιεί τις αδυναμίες του.
Στο θέμα της τακτικής μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες εγχειρίδια, τα οποία μπορεί κάποιος να μελετήσει και να συμβουλευτεί. Η συγκεκριμένες επιλογές επαφίενται σε αυτούς, οι οποίοι και επωμίζονται το συγκεκριμένο καθήκον. Ένα όμως είναι αυτό, το οποίο αποτελεί την κύρια και πάγια αρχή αυτής της διαδικασίας: Εφόσον επαφιέμεθα στον χειροτεχνισμό, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι μοιραίο.
1.5 Ο ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΛΟΓΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΦΑΤΙΚΩΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΤΙΚΩΣ
Από αυτά τα οποία προηγούνται, προκύπτει, ότι ο περί του πρακτέου λόγος οφείλει να διαμορφώνει σαφείς καταφατικού περιεχομένου προτάσεις περί του δέοντος γενέσθαι. Όμως αυτό δεν επαρκεί. Ειδικά η προσεκτική μελέτη της ιστορίας μας αποκαλύπτει λάθη, τα οποία έλαβαν χώρα και κακοτοπιές με αρνητικές - ή και μοιραίες - συνέπειες, τις οποίες αναγκάστηκε ένεκα μη σκοπίμων επιλογών να υποστεί το δρον υποκείμενο. Ως εκ τούτου προκύπτει, ότι είναι απαραίτητο εκ των προτέρων να σταθμισθούν, να μελετηθούν και να ταξινομηθούν, όλες εκείνες οι δυνατές επιλογές, που θα μπορούσαν να προκύψουν κάτω από την πίεση των καταστάσεων και να έχουν αρνητικό χαρακτήρα.
Ένα σοφά μελετημένο πρόγραμμα επεκτείνεται τόσο σε καταφατικού, όσο και σε αποφατικού χαρακτήρα θεσμίσεις.
Συνήθως, όταν γίνεται λόγος περί επιλογών, οι οποίες πρέπει να αποφευχθούν, αυτομάτως δημιουργείται η διάθεση να αποδοθεί στους θιασώτες ενός τέτοιου τρόπου οικοδόμησης τής στρατηγικής, τάση αδράνειας. Παρ' όλα αυτά, θα πρέπει να επιμείνουμε, ως πιστοί της αταραξίας, στην απαράβατο υπεροχή αυτής της μεθόδου. Η αταραξία μπορεί πράγματι σε κάποιες περιπτώσεις να συνεπάγεται απραξία, όταν οι διαφορετικές πρακτικές μπορούν να επιφέρουν μόνο μειονεκτήματα. Θα πρέπει να κατανοήσουμε τότε, ότι δεν υφίσταται καμία ηθική αρχή, η οποία να επιβάλει τον ακτιβισμό.
Ο Γεχούντι Μενουχίν είχε ισχυριστεί, ότι η μουσική συνίσταται στην έντεχνη εναλλαγή ήχου και παύσεως. Αυτό το οποίο μπορεί να αποδώσει συνταρακτικό χαρακτήρα σε κάποιο μουσικό έργο είναι η εμπνευσμένη και δεξιοτεχνική λειτουργία της παύσεως. Για τον συνειδητό άνθρωπο, η ησυχία είναι η πιο δυναμική κραυγή, αλλά και η άσκοπη κραυγή απολήγει στο πλέον ανύπαρκτη σιωπή.
Εάν αποσκοπεί κάποιος να καταστεί αστάθμητος για τον αντίπαλο, οφείλει να μάθει να δομεί την παύση του. Πλην όμως η παύση μπορεί να υπέχει και ένα σημαντικό υπερβατικό χαρακτήρα, στον οποίο θα αναφερθώ στην επόμενη συνέχεια.
1.6 Ο ΠΕΡΙ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΛΟΓΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΑΔΥΣΩΠΙΤΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ
Νομίζω, ότι σχετικά με αυτήν την προβληματική αξίζει να γραφεί τουλάχιστον ένα βιβλίο, μια και αυτά που είναι σημαντικά και αξίζει να καταγραφούν και να συστηματοποιηθούν δεν είναι καθόλου λίγα.
Ακόμη και αυτοί, οι οποίοι επιχείρησαν μια τελείως πραγματιστική προσέγγιση της ανατρεπτικής διαδικασίας, δεν έπαψαν να είναι βαθύτατα υπερβατικοί, ακριβώς με στόχο να αξιοποιήσουν το ηθικό πλεονέκτημα. Η περί δικαίου αντίληψη είναι αυτή, η οποία εμψυχώνει τους μαχητάς. Η νοοτροπία, την οποία προωθούν τα ανδρείκελα του μιλιταρισμού, στο στυλ "θα σας λιώσουμε γιατί διαθέτουμε μεγαλύτερη δύναμη πυρός", ακόμη και ίδιοι γνωρίζουν, ότι δεν παίζει σε απώτερη προοπτική. Οι αυτοκρατορίες έρχονται και παρέρχονται - που τραγούδησε κι ο Μανώλης - μα η αγάπη μένει.
Ο Castaneda θέλοντας να περιγράψει το ναγουάλ, βάζει τον Δον Χουάν να πει, ότι αυτό είναι το μόνο, που δεν μπόρεσαν να τους αποσπάσουν οι ξένοι κατακτηταί. Επειδή ακριβώς δεν είναι αυτοί σε θέση να το πλησιάσουν, οι Μάγοι θα παραμένουν πάντοτε ισχυρότεροι από τις ορδές των βαρβάρων, "μέχρι να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση", όπως γράφει ο Ελύτης.
Γι αυτό έχει πολύ δίκιο ο φίλος <<...>> όταν καταγγέλει ότι πάνε κυρίως να μας την βγουν σε spiritual επίπεδο.
Μπορεί να έχουν την δική τους οργάνωση των συμβόλων και να τα θέτουν σε κίνηση κατά με βάση τις σκοπιμότητές τους, να έχουν τις δικές τους στοές (τουτέστιν γαλαρίες - και αυτά οφείλουμε προσεχώς να να ερμηνευθούν - γιατί γαλαρίες και πώς αυτές σχετίζονται με το λευκό της σημαίας των ροδόσταυρων;) τα δικά τους τελετουργικά και την δική τους απόκρυφη τεχνογνωσία.
Όμως ΕΔΩ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΓΙΓΑΝΤΑ.
Γι' αυτό τον λόγο θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική την μελέτη του Μύθου, στον λόγο περί πρακτέου. Διότι ο λόγος λειτουργεί μόνον ως Λόγος. ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΔΗ ΑΠEΦΑΝΘΕΙ.
Συνεχίζεται...
18 σχόλια:
Σε συγχαίρω κατ΄αρχήν για την μετάφραση της λέξεως Immanence! Για τ' άλλα υπενθυμίζω, "ΨΥΧΗ ΑΠΕΙΡΑΤΟΣ..." (συγκρίνατε με "Ψυχή Βαθειά").
Οικοδεσπότα!
Εάν κάποια στιγμή καταλήξεις/-ουμε σε πρακτικό συνταγολόγιο (τύπου "Τσελεμεντέ") περί του πρακτέου, πρέπει Ο-ΠΩΣ-ΔΗ-ΠΟ-ΤΕ να συμπεριλαμβάνεται η απόλυτη φίμωση των μελλοθανάτων. Και δη, απ' την πρώτη στιγμή που θα τους φορεθούν τα ..."βραχιόλια". Έτσι κι αλλοιώς, όπως γράφει κι ο Μάρκο ντε Σάντ, δεν θα "παίξουν" δικηγόροι και δικαστήρια με αναβολές και παραγραφές και τέτοια.
(Θά 'λεγα να τους βουλώνουν το στόμα με πλατειά μονωτική ταινία, απ' αυτήν που βάζουν στους χοντρούς χαλκοσωλήνες, γιά να μην παγώνει το νερό.)
Εάν, δε, τσινήσουν βλέποντες το ρολό με την μονωτική ταινία, ν' αναισθητοποιούνται, ή να δέρονται ανηλεώς με μπουζόκλειδο, μέχρις ότου σκάσουν και κάτσουν ακίνητοι, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους.
Αυτό πρέπει όχι απλώς να το θυμάται, αλλά να το κάνει "δεύτερη φύση" του ο κάθε λαϊκός τιμωρός.
Γιατί;
Η απάντηση βρίσκεται στην "Ορέστεια".
(Άντε, να μη σας βάζω να διαβάζετε Αισχύλο. Γιά να μην εκστομίσουν κατάρες, είναι ο λόγος.
Ο ΗΧΟΣ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ.
Ο Αγαμέμνων, πριν σηκώσει το μαχαίρι να σφάξει την Ιφιγένεια, της έκλεισε το στόμα με το άλλο χέρι του.)
Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι "υπάρχει" θάνατος? (Λέω μήπως έχουμε τίποτε συνέχειες σε άλλα επεισόδια!)
@ Θεοφάνης Ράπτης
Αγαπητέ Θεοφάνη,
σε ευχαριστώ για τα εύσημα της μετάφρασης τού όρου, δεν είμαι όμως βέβαιος κατά πόσο αυτή προέρχεται από εμένα.
Το κύριο όμως είναι να μελετήσουμε προσεκτικά περαιτέρω αυτήν την έννοια. Επειδή οι πνευματικές ανησυχίες και η έντονη αναζήτηση αναμφίβολα σε διακρίνουν, θα έχεις ήδη διαπιστώσει, ότι η ενδημία δεν συντελείται κυρίως στο επίπεδο των αισθητών φαινομένων, αλλά εδράζεται έντονα και στην σφαίρα των νοητών. Εκεί εξελίσσεται ίσως μια σημαντικότερη κόντρα με την εξουσία από αυτήν που μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις.
Στο θέμα τού συνδέσμου, ο οποίος αφορά κείμενου του Ion Maggos θα αναφερθώ σε αναρτήσεις που έπονται, δεδομένου ότι η ίδια θεματική με απασχολεί άμεσα.
@ ΕργΔημΕργ
Ενώ θεωρώ ορθότατη την ρήση "εάν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο", θεωρώ ταυτοχρόνως, ότι η παρούσα τακτική τού αντιπάλου είναι να μας εξωθήσει σε εμφύλιο. Προσωπικά δεν προτίθεμαι να πάρω, διότι περί σκοπιμότητος των επερχόμενων κτυπημάτων αρέσκομαι να αποφασίζω χωρίς τον αντίπαλο.
Πιστεύω, ότι η βασική σύγκρουση λαμβάνει χώρα στην νοητική σφαίρα. Εάν κατορθώσουμε να επικρατήσουμε εκεί, ο αντίπαλος μετά δεν θα έχει καθόλου εύκολη διέξοδο σε φυσικό επίπεδο.
Συμφωνώ συνεπώς με τον γενικότερο στόχο της αταραξίας, το οποίον έθεσε ο φίλος <<...>>. Όμως αυτή η στρατηγική - η οποία συνδέεται και με την στόχευση δημιουργίας ρωγμής στο Μάτριξ - πρέπει να τύχει όχι μόνο θεωρητικής αλλά και πρακτικής επεξεργασίας.
Επειδή από παλαιότερα ήμουν πεπεισμένος, ότι ανήκεις στους λίαν επιλλέκτους, η δική σου παρουσία και μόνο μού είναι επαρκής για να αισθάνομαι άνετα στα πλαίσια τής αταραξίας. Βεβαίως όμως κάθε άλλο παρά μόνοι μας είμαστε. Εάν κοιτάξουμε τον τρόπο, με τον οποίον συγκροτείται βαθμηδόν η πραγματική (και όχι η υποβαλλομένη) γραμμή άμυνας τού Ελληνισμού σε όλους τους χώρους, μπορούμε να διαπιστώσουμε, ότι ο κλοιός μέρα με την μέρα σφίγγει.
Πιστεύω ειλικρινά στην μονωτική ταινία. Αλλού όμως θεωρώ ότι πρέπει να φιμωθεί πρωτίστως ο αντίπαλος.
Κάποιες σκέψεις επ' αυτού θα καταθέσω στο έκτο μέρος.
Εμένα προσωπικά, δε μου αρέσει καθόλου η μέθοδος της φίμωσης κ φρονώ ότι η παρούσα αντίθεση μπορεί κάλλιστα να είναι το αποτέλεσμα μιας προηγηθείσας φίμωσης. Ξανασκέψου το!
Μία παρατήρηση…
Και επισημαίνω πως εκφράζω απλά την αποψάρα μου… πάλι.
Επειδής δηλώνεις αυστηρός πραγματιστής το λοιπόν.
Ο πλήρης εξορθολογισμός της πραγματικότητας με βάση τη δυνατότητα εποπτείας αυτής … ή της στιγμής … είναι και η παγίδα που έχουν στήσει…
οι καπηλευτές του φαντασιακού… οι μυθοπλάστες της πραγματικότητας.
Αρκεί παραδείγματος χάριν να σπείρουν έναν μύθο, γραφικό και περιγέλαστο συνάμα, για να ακυρώσουν ας πούμε τη υποψία για την γραφικότητα της ύπαρξης των μηχανισμών τους… Δε χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουν δηλαδή…
Αυτό αγαπητέ Μποτίλια καθιστά αναγκαία την υπέρβαση της λογοκρατίας των… και επίσης αναγκαία τη προσθήκη του θυμικού παράγοντα (ο μαρξ βλέπεις ήταν μπούφος στη ψαχανάλυση και στα πιο εσωτερικά… και τα έχω φάει τα σκατά του) στον τρόπο που προτίθεσαι να τοποθετηθείς ή να κρίνεις… Επίσης οφείλεις – οφείλουμε όπως το κάνεις σε κάποιο βαθμό, να λαμβάνεις ως εν δυνάμει πραγματικότητα τον όποιο μύθο ή ονειροπλασία… Πως αλλιώς θα τον ακυρώσεις; Αποψάρα…
Αρκούν το πώς κουδουνίζουν οι λέξεις του άλλου ή πως τις ανεμίζει για να αισθανθεί κάποιος αρκετά πράγματα πριν ακόμη περάσει στην τυπική αποκωδικοποίηση του λόγου με βάση τους θεσμισμένους όρους της γλώσσας…
Είναι αντιφατικό βέβαια …αναφέρομαι στο 1.6 σου… όταν βρεις εκείνο το φαντασιακό άνυσμα, την λεγομένη μέση οδό που θα σε οδηγήσει ως το τελευταίο κατώφλι της υπάρξεως, να επιτρέπεις στο εαυτό σου ίχνη προθέσεως…
Από την άλλη βέβαια ως ατελή όντα που είμεθα, με κληρονομιά και αδυναμίες… έχουμε… θέλουμε ή δε το θέλουμε εγωισμό. Και την κληρονομιά μας την αγαπάμε… γιατί αγαπάμε τους εαυτούληδες μας.
Άλλωστε από τη στιγμή που μιλάμε και για κοινωνική ικανότητα οντογένεσης -ο γίγαντας σου δηλαδή έχει πολλά κύτταρα- η ομοιόσταση του εναπόκειται στην ατελή συνεισφορά όλων μας…
Και όσο πιο ατελής και ταραγμένος είναι κάποιος τόσο μεγαλύτερες ενέργειες θα εκλύσει. Δε ξέρω αν θυμάστε τι σας έγραφα στο πρώτο μέρος… αυτού του thread.
“Η επανάσταση των νέων γίνεται και αφορά το βίωμα. Και είναι από φυσική νομοτέλεια. Την κάνουν αυτοί που έχουν περισσότερη ζωή να χάσουν αν ο κόσμος βουλιάξει. Και περισσότερες δυνάμεις. Ή περισσότερο θυμό.”
Φαίνεται λοιπόν ο γίγαντας να είναι ολίγον τι μεθυσμένος…
Το μυαλό του να τείνει προς την αταραξία…
Και τα μέλη του να γρονθοκοπούν και να κλωτσάνε ταραγμένα…
ΕργΔημΕργ
Οικοδεσπότα!
'Εχω λόγους να πιστεύω οτι, αν είναι να συμβεί πολύνεκρο ναυάγιο στις κρουαζιέρες που ακολουθούν την ρότα του Τιτανικού,θα συμβεί αύριο Μ.Παρασκευή και 13.
Το αμέσως προηγούμενο σχόλιο το άφησε εκ μέρους μου φιλικό πρόσωπο (ευχαριστώ!), επειδή προσωπικώς αδυνατούσα να έχω πρόσβαση στο Διαδίκτυο χθες, κι έπρεπε να μείνει ως μαρτυρία.
Φαινομενικώς είναι άσχετο με τα νύν συζητούμενα, αλλά -είτε συμβεί πολύνεκρο ναυάγιο, είτε δεν συμβεί, είτε στις 13 ή σε άλλη ημερομηνία- η "πρόβλεψή" μου αυτή εντάσσεται σ' αυτό που ο οικοδεσπότης απεκάλεσε "τεχνογνωσία του ήρωα", και θα κάνω μία σχετική ανάρτηση μερικές μέρες μετά, γιά να σας εξηγήσω τα πώς και τα γιατί.
@ Κ.Δ.
Αγαπητέ, συμφωνώ έντονα μαζί σου, ακόμη και στις περιπτώσεις που διαφωνούμε, επειδή πάντοτε θέτεις ζητήματα κυριαρχικής σημασίας.
Έχοντας θέσει στον τελευταίο σχολιασμό σου περισσότερα από αυτά, θεωρώ αδικία απέναντι τους να προσπαθήσω να στριμώξω μια απάντηση στα όρια ενός σχολίου.
Επίτρεψέ μου λοιπόν σε παρακαλώ μια διεξοδικότερη παράθεση απόψεων επ' αυτών στην μεθεπόμενη ανάρτηση, η οποία πρόκειται να αναφορά την αταραξία.
Καλησπέρα φίλε μου...
Πέρασα να σου πω Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα...
Να 'σαι γερός και να περνάς καλά με τους δικούς σου....
http://attikanea.blogspot.com/2012/04/blog-post_5469.html#more
Καλη Ανασταση , με υγεία .
Καλήν αφύπνιση μπρέ! Βγήκε βρώμα ότι σουβλίζεις τη Μέρκελ στην Λεξάντερπλάτζ, αληθεύει?!
Η φαινομενική αταραξία ατόμων τα οποία σκέφτονται πριν λειτουργήσουν. Λειτουργούν πριν μιλήσουν και πολλές φορές έχουν μια ηχηρή σιωπή που μπορεί να σπάσει τα τύμπανα του αντιπάλου είναι το καλύτερο μέσο για να λειτουργήσεις αιφνιδιαστικά στον επικείμενο πόλεμο ο οποίος θα γίνει με γνώμονα και μόνο την επικρατήσει της επίπλαστης και φαινομενικής ειρήνης. Μέσω αυτής η απραξία θα φανεί ως μάνα εξ ουρανού στον δούλο του χρήματος και της εξουσίας ο οποίος θα λειτουργήσει με τον γνωστό και αναμενόμενο τρόπο της σιγουριάς της μη αντίδρασης του αντιπάλου αφού θα τον έχει πείσει για το λάθος της σκέψης του .
Άρα ο δυνατός ο οποίος θα μπορέσει να πείσει τους Τρώες ότι είναι ατάραχος και άπραγος θα λειτουργήσει ως Δούρειος Ίππος για να τους αιφνιδιάσει και να τους κρεμάσει από την ίδια αγχόνη που μας έχουν
«Η νοοτροπία, την οποία προωθούν τα ανδρείκελα του μιλιταρισμού, στο στυλ "θα σας λιώσουμε γιατί διαθέτουμε μεγαλύτερη δύναμη πυρός", ακόμη και ίδιοι γνωρίζουν, ότι δεν παίζει σε απώτερη προοπτική.»
Όχι, δεν παίζει, γιατί η φωτιά δεν μπόρεσε ποτέ να καλύψει το Φως. Η φωτιά σβήνει, με τον χρόνο, με το νερό, με τον αέρα, το Φως όμως είναι πάντα εκεί. Εκτός συναγωνισμού.
Γι’ αυτό φαγώνονται να μας γεμίζουν θυμό, θυμό χωρίς διέξοδο, να βράζουμε εσωτερικά «τρώγοντας» τον εαυτό μας. Με έναν μόνιμο συναισθηματικό πυρετό που καίει τα ψυχικά αποθέματά μας. Να που μπαίνει το θέμα της αταραξίας, κατά την γνώμη μου. Αταραξία δεν είναι η ακινησία, αλλά η σταθερότητα μιας κίνησης που της επιτράπηκε να έχει ζωή. Η αταραξία ισούται με την παρουσία ρυθμού και συνείδησης, μέσα και στην πιο φαινομενικά επιθετική πράξη. Δεν είναι η έλλειψη αντίδρασης, αλλά η μητέρα της δράσης, σε ένα πρωτογενές επίπεδο.
Ίσως είναι η αρρυθμία το συνώνυμο της ταραχής. Η ασυναρτησία και ανακολουθία σκέψεων και πράξεων, οι οποίες, στην συγκεκριμένη περίπτωση (των ταραγμένων συνθηκών και προθέσεων), είναι πάντα ευάλωτες στα χέρια των μιλιταριστών, σώματος και πνεύματος, των φιλοπόλεμων σκοτεινών, που δεν έμαθαν ποτέ ότι και ο πόλεμος μπορεί να έχει ευγένεια, και, ακόμα και ήθος. Ανάλογα με το αν η αφετηρία του είναι η φωτιά κάποιων ατόμων ή το Φως μιας συλλογικότητας.
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε όλους, και Καλή Λευτεριά απ’ τις Σκιές.
Το Τέλος είναι, δεν είναι εκλογές αγαπητή Ρίκα! Αργότερα θα καταλάβεις ότι εκτός από τα μυρμήγκια που τα λιώνουν οι ελέφαντες, υπάρχουν κ τα λεγόμενα παραδείγματα συμβίωσης όπως τα ψαράκια που ακολουθούν μια φάλαινα. Στη δεύτερη περίπτωση, αν τα ψαράκια συνθλιβούν, θα φταίει εκείνος που είχε την ανάγκη Εκείνου τον οποίον ενόχλησε, κ...ναι, το σύμπαν είναι ένα μέρος Ιεραρχημένο. Αλίμονο σε όσους το ξεχνούν απλά κ μόνον επειδή ένας "φακός" που η φάλαινα τους παρείσχε με το ίδιο της το Σώμα, τους έκανε να μοιάζουν κ να δείχνουν ίδιοι! (Μη μασάς από τον Icke - είναι μέρος της ψευδούς καταγγελίας - εγώ ξέρω λιγότερα, κ γι αυτό περισσότερα).
Αγαπητέ Ανώνυμε, γιατί έχω την αίσθηση ότι αναφέρεσαι στους Αρχιτέκτονες του Ελέγχου. Δεν είμαι βέβαιη για τίποτα, δεν πιστεύω κατά γράμμα κανέναν, ούτε τον David Icke, ούτε τον Tsarion ούτε κανέναν. Πάντα όμως με έλκουν οι άνθρωποι που μιλούν για την μεταφυσική πλευρά του ανθρώπου, για την εσωτερική δύναμη και απελευθέρωση του ανθρώπου, για την αναφορά που δίνουμε πάντα στο Θείο, όποιο κι αν είναι αυτό. Μπερδεμένη ιστορία αυτή του Θεού. Κάτι νιώθουμε, κάτι καταλαβαίνουμε, και άντε πάλι τον χάνουμε. Έστω.
Έχω την αίσθηση ότι πιστεύεις, ότι ακόμα και οι «αποκαλύψεις» είναι εντός και όχι εκτός εισαγωγικών. Αποκαλύπτουν ή συγκαλύπτουν έντεχνα τις πομπές των αφεντικών τους ; Ποιος ξέρει. Ίσως να είναι κι αυτοί εξαπατητές, πολλές φορές το έχω σκεφτεί ότι ίσως είναι έτσι. Πάντα όμως κάτι ξεφεύγει των πονηρών σκοτεινών, θεωρώ ότι η αλαζονεία της παντοδυναμίας τους είναι η μπανανόφλουδα που θα πατήσουν στο τέλος. Σε κάθε περίπτωση, όταν πολλοί λένε ψέμματα παριστάνοντας τους ειλικρινείς, α) όλο και κάποιες αλήθειες τους ξεφεύγουν, β) αν τους αντιπαραβάλλουμε τον έναν με τον άλλο, συνήθως καταλαβαίνουμε ποιος είναι ψευτρόνι, ή έστω το μεγαλύτερο ψευτρόνι.
Σχετικά με τις εκλογές, θεωρώ ότι πιο εύκολα θα ξεπερνούσαμε το τέλος του κόσμου, παρά τις επερχόμενες εκλογές. Να μπορούσε να γυρίσει η Γαία ανάποδα να πέσουν εκτός πλανήτη όλοι οι υποψήφιοι και οι ψόφιοι «σωτήρες» να τελειώνουμε μ’ αυτούς χωρίς να τους αγγίξουμε καν.
Κάθε Τέλος μια Αρχή, δικαιούμαστε να το πιστεύουμε αυτό ; Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, που και που μπορούμε να μας κοροϊδεύουμε, δεν μπορούμε ; Όσοι τουλάχιστον θέλουμε και το ψέμμα μας ενίοτε.
Και ναι το Σύμπαν έχει ιεραρχία, κανόνες και Νόμους. Άρα έχουμε χάρτη να διαβάσουμε, αρκεί να τον βρούμε, αφού πρώτα εξέλθουμε από την κινούμενη άμμο που επιλέξαμε για την βουτιά μας.
Εξ όσων κατάλαβα απ’ τα λόγια σου και τις πληροφορίες και αισθήσεις που συλλέγω, κάπου εκεί καταλήγω, σήμερα, τώρα.
Αύριο ίσως έχω άλλη επαφή με την Αλήθεια. Αν την αξίζω.
Ευχαριστώ για την απάντηση. Χαιρετώ, Ρίκα
Δημοσίευση σχολίου