ΑΠΟΡΙΑΙ ΑΦΕΛΟΥΣ

Στην δεξιά στήλη της οθόνης, στην Αναφορά υπό τον τίτλο "Περί πνευματικών δικαιωμάτων και άλλα πονεμένα", δηλώνω με ειλικρινή πόνο ψυχής, ότι είμαι αφελής. Ίσως κάποιοι επισκέπτες θεωρήσουν, ότι με τέτοιου είδους λεκτικά σχήματα επιχειρώ να το παίζω "σικ", ή να προσποιούμαι ταπεινότητα. Επί του προκειμένου δηλώνω ότι κυριολεκτώ. Η δήλωση αυτή αποτελεί προϊόν επιγνώσεως, απαραίτητο για την επιβίωση μου. Η επίγνωση ενός μειονεκτήματος καθιστά τις συνέπειές του λιγότερο αρνητικές, από ότι θα μπορούσαν να είναι αυτές στην περίπτωση, κατά την οποία συνειδητά ή ασυνείδητα αυτό αγνοείται. Θέμα ταπεινότητος στην περίπτωσή μου δεν τίθεται, καθότι τυγχάνω υπέρμετρα φιλόδοξος.

Προσεχώς δεν πρόκειται να δηλώνω μόνον αφελής, αλλά και βλαξ. Οπωσδήποτε έχετε κάποτε ακούσει, ότι η βλακεία είναι επικίνδυνη ιδιότητα και επιλέγω να είμαι επικίνδυνος, σε συνδυασμό μάλιστα με την αυξημένη ευφυΐα, την οποία διαθέτουν κάποιοι φίλοι μου. Φρονώ, ότι με αυτόν τρόπο το εν λόγω μείγμα κυοφορεί δυσάρεστες καταστάσεις για κάποια πράγματα.

Η εμμονή μου στην βλακεία, προέρχεται από μια εκ γενετής αιμορραγία. Από τότε που μπορώ να θυμάμαι τον εαυτό μου, άνοιγε πάντοτε μια πληγή, όποτε ερχόμουν σε επαφή με την έννοια της τσίπας, την οποία θεωρώ στοιχειωδέστατη, θεμελιακή, ικανή και αναγκαία προϋπόθεση τού υπάρχειν. Δεν επέτυχα να την υπηρετήσω πάντοτε, ως τής αρμόζει. Πάντοτε όμως όταν αυτή με θωρεί, σκύβω το κεφάλι, είτε ως υπηρέτης, είτε ως προδότης της. Τής έχω δηλώσει απερίφραστα ότι την πάω, έστω και όταν καταντάω για φάπες. Τής έχω ομολογήσει, ότι όταν είμαστε μαζί, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο, ώστε να αισθάνομαι πλήρης. Γνωρίζω, ότι αυτή μπορεί να κατοικεί τόσο σε ανάκτορα, όσο και σε βούρκους. Δεν με απασχολεί το περιβάλλον, αλλά μόνο η συντροφιά της. Γνωρίζω, ότι έχει διδαχθεί από τον Μιλαρέπα "την ρύπανση με καθαρό φως".

Το μόνο, το οποίον επέτυχα με την βοήθεια του Θεού μέχρι σήμερα, είναι να αποτύχω. Ευγνωμονώ τον Θεό για την ζωτική αυτή δωρεά.

Εκφράζομαι δημοσίως, χωρίς να τυγχάνω επαΐων. Είμαι ένας απλός αναζητητής. Φρονώ, ότι για ένα αναζητητή υπάρχει ελπίδα να βρει κάτι. Για ένα επαϊόντα δεν υπάρχει τίποτε πλέον να βρεθεί, εφ' όσον αυτός δεν αναζητά.
Παρά τις υπέρμετρες φιλοδοξίες μου, οι στόχοι που έθετα, υπήρξαν πάντοτε αυστηρά συγκεκριμένοι. Συχνά, διαπιστώνοντας ότι διαθέτω ένα και μοναδικό βλήμα, κατηύθυνα αυτό αποκλειστικά στο σημείο, το οποίο επιφέρει εξόντωση, δεχόμενος αδιαμαρτύρητα τις συνέπειες, που συνεπάγεται μια εύστοχη, αλλά μινιμαλιστική άμυνα, η οποία προσανατολίζεται αποκλειστικά στην διάσωση του στοιχειώδους.
Συν τω χρόνω, κάποιες φορές διαπίστωσα, ότι η επιτυχία μου ήταν ακριβώς η αποτυχία μου. Μελετώντας τον Κρόνο και τον Δία, διαπίστωσα, ότι κάποτε η καλύτερη επέκταση μπορεί να είναι συρρίκνωση, αλλά και η καλύτερη συρρίκνωση μπορεί να είναι η επέκταση.

Πάσχοντας από τριχόπτωση, απέκτησα σε νεαρή ηλικία καράφλα. Κατ' αυτό τον τρόπο δεν είχα δυστυχώς πλέον λόγο να επισκέπτομαι το κουρέα μου, ο οποίος ήταν άριστος συζητητής. Τελευταία χάνω και τα δόντια μου. Σύντομα λοιπόν δεν θα έχω λόγο να επισκέπτομαι και τον οδοντίατρό μου. Αυτός ήταν κάκιστος ιατρός, αλλά είχε την καλή συνήθεια να παραπονιέται και να καταγγέλλει τα πάντα. "Δεν μπορώ να πειράξω το δόντι που σε πονάει", μου έλεγε. "Μπορεί να είναι χαλασμένο και να χρειαστεί μετά να στο βγάλω. Οπότε μετά θα μου λες, ότι εσύ είχες δόντι κι έτρωγες, πριν έλθεις σε μένα". Τα δόντια μου τα περιποιείτο πάντως σχολαστικότατα και ευσυνείδητα. Έκανε πράγματι πολύ καλή δουλειά, μόνο που τις αλλεπάλληλες εξαγωγές τις έκανα σε άλλο ιατρό. Τώρα πλέον ως φαφούτης, λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να στερηθώ τις παραινέσεις του επί παντός επιστητού.
Φοβάμαι, ότι πλέον θα πρέπει να ανταποκριθώ στις ιδεολογικές και φιλοσοφικές προκλήσεις τού βίου μου μόνος μου. Ας είναι, θα το παλέψω.

Παραμένω αυστηρά πραγματιστής. Αποδέχομαι την πρόκληση παντός ερωτήματος, ανεξαρτήτως βάθους και εύρους. Πλην όμως η διερεύνηση και η τεκμηρίωση των πιθανών απαντήσεων οφείλουν να έχουν αναλυτικό χαρακτήρα.
Αυτός ο προσανατολισμός δεν συνεπάγεται αποδοχή μόνον των λογικών μεθόδων. Εξ ίσου σημαντική οφείλει να καθίσταται και η εμπειρία.
Γνωρίζω, ότι οι γνωσιολογικές προϋποθέσεις παρέχονται άνωθεν. Όχι με γνώμονα την όποια μαγκιά, αλλά την αρετή. Βασικότερο άξονα αυτής θεωρώ αυτό, που ονομάζεται συμπόνοια.

Δεν με ενδιαφέρει η προσωπική μου σωτηρία, ή η σωτηρία κανενός άλλου. Προκειμένου περί αποδοχής της ανάγκης σωτηρίας, οφείλουμε προηγουμένως να αποδεχθούμε την ύπαρξη κάποιου, ή κάποιων κινδύνων. Δεν διαβλέπω να κυοφορώ κανένα κίνδυνο. Το αυτό ισχύει και για τους υπολοίπους. Με βάσει το "ουδείς εκών κακός" προσπαθώ να αντιμάχομαι μόνον θεσμούς, φορείς και νοοτροπίες.
Δεν θεωρώ την αποβολή της αποτυχίας - αμαρτίας σωτηρία, ή προϋπόθεση για κάτι ανάλογο. Την θεωρώ στοιχειώδη συνετισμό, για τον καθένα, όστις διαθέτει ίχνη αξιοπρεπείας, στοιχειώδους σοβαρότητος και ειλικρινούς ανθρωπιάς.
Δεν καταβάλω σε κανένα - θεό ή άνθρωπο - λύτρα. Τα λύτρα συνεπάγονται εξαγορά. Δεν εμπορεύομαι. Υπηρετώ και δωρίζω. Προσφέρω και προσφέρομαι. Όποιος επιθυμεί να εισπράξει λύτρα από εμένα, οφείλει να έλθει οπλισμένος, διότι και κατ' αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί.
Πιστεύω στην Δωρεά του Πνεύματος. Θεωρώ, ότι η βασική του λειτουργία στηρίζεται στην αμοιβαία έλξη.
Πιστεύω στο Νοητόν Κάλλος. Εφ' όσον εν τέλει υπάρχουν μόνον οι Αξίες, αυτό δεν μπορεί παρά να ισχύει πρωτίστως για το Κάλλος.

Δεν με συγκινεί ο εβιντετσιαλισμός, η παροχή προτάσεων άνευ πλήρως τεκμηριωμένης επεξηγήσεως. Δεν βερμπαλίζω αορίστως περί πυθαγορίων σχεδιαστών κόσμων, περί γεφυραίων μεταξύ των διαστάσεων, αρχόντων που ζητάνε λύτρα, ή μασόνων, οι οποίοι πουλάνε πεπόνια σε μαραγκούς.
Γι αυτό σε αυτή την αναφορά επιλέγω την ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ, οι οποίες ακολουθούν και είναι συγκεκριμένες. ΚΑΙ ΘΕΤΩ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ, ως βλαξ.
Όσοι ευαρεστούνται ας δώσουν απαντήσεις επ' αυτών:


Επισυνάπτω, λοιπόν, την προβληματική στην προηγούμενη ανάρτηση του ΕργΔημΕργ.
Ο φίλτατος Εργοδότης παρέθεσε περισσότερες παραστάσεις, οι οποίες περιείχαν ερυθρούς σταυρούς.
ΕΓΩ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΔΩ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Το εικονιζόμενο ναΐδριο(;) στις φωτογραφίες 1, 2 και 3 στερείται σταυρού.
Στην μονίμως κλειδωμένη είσοδό του είναι αναρτημένη έντυπη εικόνα των "Αγίων Αναργύρων".
Το "ναϊδριο" εβρίσκεται πλησίον της Μονής Καισαριανής, πλησίον άλλου κτίσματος, το οποίον η εικονιζόμενη ταμπέλα στην φωτογραφία 3 αναφέρει ως "πρωτοχριστιανικό ναό".

"ΑΠΟΡΙΑ(;)" Νο. 1:

Που έμειναν οι σταυροί του "ναϊδρίου"; Εδώ ακόμη και στα εικονοστάσια αναρτάται σταυρός. Και σε ολόκληρο "ναΐδριο" τον ξέχασαν; (Βεβαίως δεν είναι αυτή και μόνη περίπτωσις "ναϊδρίου" άνευ σταυρού. Υπάρχει και άλλη σε κάποιο μέρος ακόμη πιο "ενδεικτικό". Έφαγα τα μουστάκια μου με τον κουρέα μου, ο οποίος επέμενε ότι εκεί υπήρχε σταυρός. Όταν όμως εξετάσαμε συγκεκριμένα εκείνο το κτίσμα, σταυρός δεν υπήρχε).
Κερδίζοντας το στοίχημα, δικαιούμαι κούρεμα χωρίς πληρωμή. Τι να το κάνω όμως τώρα που καράφλιασα;

φωτογραφία Νο. 1

Ως φαίνεται στις φωτογραφίες 1 και 2 οι τοίχοι φέρουν τανιστάς. Οι τανισταί αποτελούνται από ατσαλόβεργες, οι οποίες προσαρμόζονται σε ατσαλόπλακες. Αυτές στερεώνονται σε τείχους, οι οποίοι κινδυνεύουν να γείρουν, για να τους στηρίζουν. Τουτέστιν σε παλαιά και ετοιμόρροπα κτίσματα. Η κατάστοση όμως των τοίχων του εν λόγω κτίσματος είναι αρίστη και οι τοίχοι είναι ως σχετικώς προσφάτως κατασκευασθέντες πλήρως ευσταθείς. Άλλο εάν κάποιοι ενσωμάτωσαν κατά την φάση της κατασκευής τους τμήματα μαρμάρου εις αυτούς, ως συνηθίζετο παραδοσιακώς σε απώτερους αιώνες, όσο αφορά την οικοδόμηση ναών επάνω σε ερείπια αρχαιότερων κτισμάτων (ναών "Εθνικών" και τα τοιαύτα) ώστε οι εν λόγω τοίχοι να φαίνονται στους αδαείς και αφελείς παλαοί. Τα μάρμαρα αυτά όμως δεν είναι παλαιά, αλλά καινούρια, προερχόμενα από το μαρμαράδικο του μπάρμπα Μήτσου σε κάποια γειτονιά.
Είναι προφανές, ότι το κτίσμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΑΙΟ και δεν χαρακτηρίζεται από το παραμικρό πρόβλημα στηρίξεως.
Οι τανισταί τοποθετήθησαν κατά συνέπεια, ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθησις, ότι το κτίσμα αντιμετωπίζει πρόβλημα ισορροπίας, με συνέπεια να παραμένει αυτό ερμητικά κλεισμένο.

"ΑΠΟΡΙΑ(;)" Νο. 2
Προς τι αυτά τα θεατριλίκια;

φωτογραφία Νο. 2

φωτογραφία Νο. 3

Εάν παρατηρήσουμε το φερόμενο κτίσμα ως "πρωτοχριστιανικό ναό", το οποίν εβρίσκεται πλησίον του "ναϊδρίου" η εντύπωση την οποία αποκομίζουμε, είναι ότι τα τμήματα τα οποία υποτίθεται ότι έκτοτε παραμένουν, συνιστούν ένα αρχι-τεκτονικό τερατούργημα.
Επειδή τυχαίνει να είμαι και της δουλειάς, διαπίστωσα, ότι οι άγαρμπα σύγχρονοι όγκοι κτίσματος, οι οποίοι έχουν γίνει άλλα αντί άλλων εκεί, δεν υπέχουν καμία λειτουργική σχέση μεταξύ τους. Υποδοχές δοκαριών στους τείχους και την οροφή τελείως ακατάσχετες μεταξύ τους, συνιστούν ένα σύνολο, το οποίο όχι μόνο για κάθε γνώστη των στοιχειωδών κανόνων της δομικής, αποτελεί ανέκδοτο.

φωτογραφία Νο. 4

Και τα "χαλάσματα" και οι ριγμένοι "κίονες" δίπλα είναι σύγχρονοι και τελείως χοντροκομμένα κατεργασμένοι μαρμάρινοι όγκοι, με πέντε τρύπες, ώστε να φαίνονται παλαιοί, από τον μπάρμπα - Μήτσο. Την εν λόγω φωτογράφιση έκανα πριν μερικούς μήνες. Πέρυσι, που είχα πάει επίσης εκεί, τα μάρμαρα αυτά δεν υπήρχαν. Ακόμη και στο Χόλλυγουντ δουλεύουν πολύ πιο επαγγελματικά.

φωτογραφία Νο. 5

Άντε και τόξο με μπετόν στους αρμούς. Το αυτό ισχύει και για όλους τους αρμούς όλων των τοίχων.

φωτογραφία Νο. 6

"ΑΠΟΡΙΑ(;)" Νο. 3
Προς τι αυτά τα θεατριλίκια;


"ΑΠΟΡΙΑ(;)" Νο. 4:

Την υψηλή κυριότητα του εν λόγω χώρου έχει το κράτος. Στην περίπτωση των ιερών χριστιανικών κτισμάτων αυτή υπόκειται στην δικαιοδοσία της εκκλησίας.
Συχνά ακούμε καταγγελίες αρχαιολόγων, ότι αρκετοί αρχαιολογικοί χώροι εγκαταλείπονται ένεκα αδιαφορίας των υπευθύνων στην τύχη τους, με συνέπεια αυτοί να υφίστανται φθορές μέχρι πλήρους καταστροφής.
Στην προκειμένη περίπτωση διαπιστώνω αντιθέτως, ότι ο συγκεκριμένος "αρχαιολογικός" χώρος δεν τυχαίνει μόνον συνεχούς "περιποιήσεως", αλλά και "αρχαϊκού" τύπου συγχρόνου επεκτάσεως, εν είδει αρχαιολογικής Ντύσνεϋλαντ.
Ένεκα ποιας αιτίας οι υπεύθυνοι - και ας μην απατώμεθα ότι ΑΥΤΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ - διατρίβουν επισταμένως στον Μίκυ - Μάους;
Σε τι σχετίζεται το όλον "τοπίον" με την παραγωγή και κατανάλωση DMT;

Και last but not least (για όσους αρέσκονται στα Αγγλικά):

Ο κουρέας μου μού είπε, ότι πριν από κάποιο διάστημα η αστυνομία συνέλαβε σε αυτό το μέρος κάποιους "σατανιστές", οι οποίοι έκαναν "σατανιστικές" τελετουργίες.
Εξ άλλου όχι πολύ μακρυά εβρίσκεται άλλο κλειστό μοναστήρι, περί του οποίου έχουν γραφεί πολλά.
"Σιγά μην ήσαν "σατανιστές", τού είπα.
"Τι εννοείς"; ρώτησε.
"Είπαμε είμαι βλάκας. Αλλά όταν η περίπτωση μυρίζει DMT, δεν δικαιούμαι να είμαι τελείως ηλίθιος", του απήντησα.

Εν αναμονή απαντήσεων στις απορίες μου, τις οποίες έθεσα, εκ μέρους επαϊόντων και μη,

διατελώ,
Πελαγοφίαλος - βλαξ.


Ρε μπας και ο μακαρίτης είχε δίκιο;

http://youtu.be/cfvL4p8p0L8


(Το παρόν κείμενο εντάσσεται μαζί με το κείμενο "Με το Σκυλί του Μπάσκερβιλ υπό το Φως της Ακροπόλεως" στην ενότητα: "Η Αλίκη στην Αττική Χώρα των Θαυμάτων τής Διμεθύλτριπταμίνης").