ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΜΑΣ - ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

5. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ

Έχω αναφέρει στο παρελθόν, ότι θεωρώ πως η βάση του γίγνεσθαι εδράζεται στην οντολογία. Η βάση της αλλοτριώσεως του ανθρώπου συνίσταται στην διαρχική θεώρηση του βίου. Η απελευθέρωση από την αλλοτρίωση συντελείται δια της υπερβάσεως, δηλαδή την τριαδικότητα, ή τρίτη επιλογή, η οποία ευρίσκεται πέραν του καλού ή κακού, ωφέλιμου ή μη, ευχάριστου ή δυσάρεστου, ως αδιαπραγμάτευτη ΣΤΑΣΗ ΑΡΧΩΝ. Αυτή δεν προάγεται από κανόνες ηθικής, αλλά από αυτό που αισθάνεται και πράττει ο άνθρωπος ο αυτονόητο, ως μόνη δυνατή επιλογή, συμφώνως προς το ήθος και την ιδιοσυγκρασία του. Το αυτονόητο δεν συνιστά νοητό σχήμα έμπροσθεν διλημμάτων, αλλά μετουσιώνει την εσωτερική δόνηση κάθε υλικού, νοητού, ή αισθητού μορίου σε κρούση προς την πραγματικότητα. Η κρούση δεν είναι σύγκρουση. Όταν κρούουμε μια θύρα, δεν αποσκοπούμε να την παραβιάσουμε, ή να την σπάσουμε. Τουναντίον η κρούση αποτελεί αίτημα - ή κλήση - η θύρα να ανοιχθεί εκουσίως. Η κρούση αποτελεί κλήση έναντι της προκλήσεως. Καλώ σημαίνει ρηματοποιώ το καλό. Διότι οι θύρες ανοιγόμενες συνδέουν και κοινωνούν χώρους μεταξύ τους. Όταν όμως αυτές παραβιάζονται, τότε η κοινωνία θρυμματίζεται δια της επιβολής. Υπέρβαση τοιουτοτρόπως σημαίνει αναζήτηση κοινωνίας, ξεπέρασμα του ατομικού περιβλήματος, υπερσκελισμό του εγώ, έκσταση προς το κοινωνείν.

Το οντολογικό επίπεδο, ως βάσις, υπόκειται των υπολοίπων. Τα λοιπά επίπεδα δηλαδή εδράζονται επ' αυτού και το συγκεκριμενοποιούν, εκφράζοντάς το στην σφαίρα, που αυτά εκδηλώνονται. Η σφαίρα της πρακτικής αποσκοπεί σε κάποια αποτελέσματα. Γι' αυτό τον λόγο δομείται λειτουργικά, ώστε αυτά να επιτευχθούν. Αυτό, που μπορεί να λειτουργεί, είναι το όργανο. Η πρακτική κατά συνέπεια στην κατεύθυνση της επίτευξης κάποιων συγκεκριμένων στόχων, προϋποθέτει την λήψη οργανωτικών μέτρων, την σύσταση δηλαδή οργανωμένης δομής.
Στην βάση της λειτουργικότητας υπάρχει η οργανωτική δομή. Το κατ' εξοχήν κριτήριο στην συγκρότησή της αποτελεί η αποδοτικότητα. Αποδοτικότητα σημαίνει την πιο επιτυχή επίτευξη του στόχου με την μικρότερη δυνατή δαπάνη. Οι δαπάνες περιορίζονται όταν ελαχιστοποιούνται οι τριβές και όταν η έξωθεν προσφερόμενη ενέργεια θέτει σε κίνηση ιδιοδομή, η οποία αφ' εαυτού πλέον επιδιώκει την επίτευξη του στόχου. Η ελαχιστοποίηση των τριβών προϋποθέτει δεκτικότητα. Και η συγκρότηση λειτουργικής ιδιοδομής, προς επίτευξη δηλαδή στόχων, μέσω έξωθεν παρεμβάσεως λέγεται προγραμματισμός.
Σε ποια περίπτωση υπάρχει εξαιρετική δεκτικότητα σε προγραμματισμό; Αυτό συμβαίνει όταν ο οργανισμός (ή λειτουργικό σύνολο οργάνων) βρίσκεται υπό καθεστώς διαμορφώσεως, ένεκα της φύσεώς του και επί πλέον αυτός έχει μονωθεί (αποκοπεί) από άλλες παρεμβάσεις μη επιθυμητού προγραμματισμού. Είναι ευνόητο τοιουτοτρόπως, ότι στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται περί βρέφους, νηπίου ή παιδιού, διαφυλασσομένου εντός οικογενειακών πλαισίων.

Ως εκ τούτου είναι προφανές, ότι το Μάτριξ δεν μπορούσε παρά να καταφύγει στην συγκρότηση οικογένειας ειδικού τύπου, όσο αφορά την σύσταση μηχανισμών προαγωγής των διεκπεραιωτών του.
Εμείς, όταν μιλάμε περί οικογενείας, εβρισκόμενοι υπό άμεσο επιρροή του περιβάλλοντος και της εποχής που ζούμε, εννοούμε ένα πολύ περιορισμένο και ειδικό τύπο οικογένειας, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν επικαλύπτει όλες τις βασικές πτυχές του όρου.
Παραβλέπουμε και προσπερνούμε τις στοιχειώδεις ιστορικές συνιστώσες, ο οποίες διήπον στο παρελθόν - ακόμη και το άμεσο - αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, τις σκοπιμότητες οι οποίες συχνά βρίσκονται πίσω από αυτό και σκεπτόμαστε τελείως προσκολλημένοι σε κάποια στερεότυπα, τα οποία προκύπτουν από τις γρήγορες, συνήθεις εντυπώσεις μας. Όταν αναφερόμαστε στην έννοια της οικογένειας, ειδικά στον Ευρωπαϊκό νότο, εννοούμε κυρίως μια φαμελιά, η σόι, αποτελούμενο από περισσότερους συγγενείς, οι οποίοι προέρχονται από τον δεσμό του γάμου. Και θεωρούμε ότι ο γάμος προκύπτει, όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα, οι οποίοι βρίσκονται σε μια κατάλληλη πάνω - κάτω ηλικία, γνωρίζονται, δημιουργείται συμπάθεια ή έρως, νταλαβερίζονται αμοιβαίως και κάποια στιγμή παντρεύονται τέλος πάντων, ώστε να πιούνε και τα συμπεθέρια κανένα κρασί, που τα έχει φάει η ανία μπροστά στην τηλεόραση.
Παραβλέπουμε - ή αγνοούμε - όμως ότι:
- Η προηγούμενη γενιά εχρχόταν σε κοινωνία γάμου κυρίως μέσω συνοικιεσίων.
- Τα μεγάλα συμφέροντα συχνότατα παντρεύουν τα παιδιά τους μεταξύ τους, με στόχο να ενώσουν κεφάλαια και επιχειρήσεις.
- Οι "γαλαζοαίματοι" παντρεύονται μεταξύ τους, για να μην ξεθωριάσουν τα μπλε αιμοσφαίρια.
- Κάποιοι "έξυπνοι" και "έξυπνες" παντρεύονται υπερήλικες, με στόχο να τους κληρονομήσουν, όταν αυτοί πεθάνουν.
- Κάποιοι προικοθήρες παντρεύονται πολυκατοικίες και όχι άνθρωπο.
- Στις πρωτόγονες κοινωνίες - ακόμη και μέχρι πρόσφατα - ο τρόπος οργάνωσης της οικογένειας ήταν μητριαρχικός. Τα παιδιά γνώριζαν μόνο την μητέρα τους, η γενετήσια επαφή γινόταν αποκλειστικά με πρόσωπα άλλης γκρούπας (εξωγαμικό σύστημα).
Ακόμη και κατά την κλασσική περίοδο στην Λυκία (υπογραμμίζω το Λυκία) αναγραφόταν στους τάφους μόνο το όνομα της μητέρας.
Μέχρι πρόσφατα, αρκετοί Κρητικοί αποκαλούσαν την Κρήτη "μητρίδα" και όχι πατρίδα (ιδέ Παναγή Λεκατσά "Η Μητριαρχία", Εκδόσεις Καστανιώτη).
Επ' αυτού βεβαίως υπάρχουν κι άλλες μορφές οικογένειας από ιστορικής πλευράς, τις οποίες προσπερνά η προσοχή μας, παρόλο που είναι λίγο - πολύ γνωστές και έχουν επιτελέσει ρόλο κλειδί στην διαμόρφωση του Μάτριξ. Σε αυτές θα αναφερθώ στο επόμενο κεφάλαιο.

Πίσω από τον γάμο βρίσκονται συχνά, λοιπόν, τελείως διαφορετικές σκοπιμότητες από την συνένωση ανθρώπων ένεκα συμπάθειας, έρωτος, την ανάγκη να αποκτήσουμε ένα μόνιμο σύντροφο, ή να τεκνοποιήσουμε.

Ένας ειδικός τύπος οικογενείας, την οποία συγκροτεί βάσει σκοπιμότητος η οργάνωση των "πεφωτισμένων" (illuminati) είναι εκείνος ο τύπος οικογένειας, τον οποίον θα αποκαλώ στο εξής "οικογένεια - Μάτριξ".

Πριν υπεισέλθω όμως στο θέμα θέλω να κάνω μια αναφορά στο ΠΑΙΔΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ":
Ο μασόνος Ρούντγουαρντ Κίππλινγκ παρουσίασε την ιστορία του παιδιού, το οποίον μεγάλωσε σε οικογένεια λύκων. Δεν είναι τυχαίο, ότι στον τεκτονισμό υπάρχει η τελετουργία της εισόδου του υιού του τέκτονος στην στοά, η οποία ονομάζεται "Ορκωμοσία Λυκιδέως", δηλαδή ορκωμοσία του μικρού λύκου (άρα ο πατέρας του είναι ο μεγάλος λύκος).
Σε προηγούμενη ανάρτηση ανέλυσα σε μια πρώτη προσέγγιση με ποιο τρόπο συνδέεται ο λύκος με το "φως" (lux) των "πεφωτισμένων". Η ανάλυση αυτή θα εμβαθυνθεί, όταν γίνει διεισδυτική αναφορά στα μυστήρια της χθόνιας λατρείας και τον λεγόμενο "Ήλιο του Μεσονυκτίου".
Ο πρωταγωνιστής της διηγήσεως του Κίππλινγκ, ονομασθείς υπό αυτού "Μόγλυ" είχε προσαρμοστεί πλήρως στα δεδομένα των λύκων, έχοντας γίνει άνθρωπος με συμπεριφορά λύκου.
Τον οργανωμένο και τεχνητό σχηματισμό οικογένειας λυκανθρώπων, με στόχο την αναπαραγωγή νέων λυκανθρώπων υπό την επίβλεψη των πεφωτισμένων αποκαλώ "οικογένεια - Μάτριξ". Αυτή είναι και η εν τέλει σκοπιμότητα του Μάτριξ - Μήτρας, δηλαδή ΚΑΛΟΥΠΙ - ΠΡΕΣΣΑΣ: Η αναπαραγωγή του συστήματος των λυκανθρώπων.

Ο μύθος του "Μόγλυ" υπέχει κεντρικό ρόλο και στα "Λυκόπουλα", ως προθάλαμο του "Προσκοπισμού", τον οποίον ίδρυσε ο μασόνος Μπάντεν Πάουελ, με σύμβολο τα κέρατα του "Μπαφομέθ" - Βαφομήτης: Βαφή Μήτης, τουτέστιν "πνευματικό βάπτισμα", τελετουργικό χθόνιας-κρόνειας λατρείας.
Εφιστώ την προσοχή σας στους όρους "αγέλη", "λέσχη" και "έφορος", των οποίων κάνει χρήση ο "προσκοπισμός" και οι οποίοι σχετίζονται με την κλασσική Ελλάδα, εκεί ακριβώς όπου αναπτύχθηκε το μακρύ χέρι των "πεφωτισμένων" στα Ελλαδικά πλαίσια της εποχής και επ' αυτού θα αναφερθώ διεξοδικά στα επόμενα κεφάλαια.

Στην συνέχεια παραθέτω δυο συνδέσμους σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των "πεφωτισμένων". Ο πρώτος είναι στα γερμανικά και είναι πιο συστηματικά διατυπωμένος. Ο δεύτερος είναι στα Αγγλικά και είναι επίσης ιδιαίτερα διαφωτιστικός:

http://denkmalnach.org/download/Svali_die_Illuminaten.pdf

http://denkmalnach.org/download/Breaking_Free_of_Cult_Programming.pdf

Πριν αναπτύξω τις απόψεις μου σχετικά με την οικογένεια-Μάτριξ, σας καλώ να διαβάσετε, εάν θέλετε και μπορείτε, ένα από τα κείμενα, στα οποία παραπέμπουν αυτές οι διευθύνσεις.