ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ...

Η ΜΠΟΓΙΑ

Ζωντάνεψα τους τοίχους
φωνή τους έδωσα
πιο φιλική να γίνουν συντροφιά.
Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν
να μάθουνε που βρήκα την μπογιά.

Οι τοίχοι του κελιού
το μυστικό το κράτησαν
κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού
Όμως μπογιά δεν βρήκαν

Γιατί στιγμή δεν σκέφτηκαν
στις φλέβες μου να ψάξουν

Αλέξανδρος Παναγούλης


Εάν η φεουδαρχική περίοδος στάθηκε η φάση της βαθιάς άγνοιας και της οπισθοδρομικής υπνώσεως της ανθρωπότητος των δουλοπάροικων υπό τον βούρδουλα του κάθε "ελέω θεού" αφέντη, το αστικό σύστημα, το οποίο την διαδέχθη μέσα από τον λεγόμενο "διαφωτισμό", στάθηκε το σύστημα της διογκούμενης παραπληροφόρησης. Ανέδειξε με συνεχώς περισσότερο ακατάσχετο τρόπο την πληροφορία σε έσχατο σκουπίδι. Οι άνθρωποι, τους οποίους αξίζει να λυπόμαστε περισσότερο όλων των υπολοίπων σήμερα είναι οι "πληροφορημένοι", οι "ενημερωμένοι", οι βυσματωμένοι στις κεραίες και τις οπτικές ίνες, οι οποίοι "έχουν πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία", στηριζόμενοι επάνω σε "ένα στέρεο υπόβαθρο επαγγελματικής και κοινωνικής μορφώσεως".
Δεν είμαι χριστιανός, δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι βόας ή κροταλίας, δεν μπαίνω στο πλύσιμο. Πάντοτε όμως αρέσκομαι να επανέρχομαι σε ρήσεις των Ευαγγελίων και των κειμένων του Μαρξισμού - Λενινισμού. Διότι εάν δεν αναμιχθούν τα μπάζα με το χρυσάφι, ουδείς αρέσκεται να τα φοράει ως περιδέραιο.
Τα ίδια έκανα και εγώ ως αδαής και αρκούντως ξιπασμένος, ώστε να μαζέψω μπόλικα χαστούκια και σφαλιάρες από την ζωή, για να την ευγνωμονώ σήμερα, έστω κι αν κάποιοι μου αποδίδουν τάσεις μαζοχισμού. Αλλά επειδή σιχάθηκε η ψυχή μου το μπάζο, θέλω σιγά - σιγά να το ξετινάζω από πάνω μου. Άλλοι κάνουν λόγο για αποτίναξη. Αποτίναξη δουλείας και τα τοιαύτα. Εμένα μου αρκεί το ξετίναγμα της βρωμιάς από πάνω μου, της λάσπης από τα βλέφαρά μου, η απλή ευχαρίστηση να βγω μια μέρα έξω και να ακουμπήσω το χορτάρι, χωρίς να το ρυπάνω. Γνωρίζω, ότι τότε αυτό θα μου μιλήσει, και θα μου πει: "Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι". Πέταξε, διώξε, ξεφορτώσου την βρωμιά, ξεαμπαλάρησε πληροφορία. Όσο λιγότερα, τόσο το καλύτερο.
Τα μικρά όντα κάτω από το χέρι μου θα μεταμορφωθούν σε μια στρατιά ολόκληρη από Βούδες: Άδειασε! θα μου πουν. Διώχτο όλο αυτό το σκάρτο φορτίο, που κουβαλάς. Αφουγκράσου την μουσική της σιωπής, το όλον μέσα στο τίποτε.
Μόνο μια στιγμή ήρεμης αλλά αποφασιστικής σιωπής σηματοδοτεί νόημα. Διότι αυτό δεν χρίζει ανάγκης επιχειρημάτων για να υπάρξει, ούτε αγκομαχεί για να κατισχύσει. Είναι η επίγνωση αυτή, η οποία βοηθά τον χρόνο να σταματά, όταν βιώνουμε την πληρότητα της αρμονίας, την "κρυφή αρμονία όπως στην περίπτωση της λύρας και του τόξου", όταν η καμπούρα και τα άχθη μας δύνανται να ηχούν και να εκτοξεύουν την σιωπή των αδιαπραγμάτευτων νοημάτων.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Όταν οι άλλοι φωνάζουν "τον σκότωσαν", εσύ θα λες "ζει". Δεν θα το εννοείς μεταφορικά. Θα το πιστεύεις κυριολεκτικά. Διότι εγώ ποτέ δεν σε εγκατέλειψα.
Βάλτους να κοιτάξουν ένα φυτό και ρώτησέ τους: Μεγαλώνει, ανθίζει αυτήν την στιγμή;
Αυτοί θα σου απαντήσουν: "όχι".
Το φυτό φαίνεται μονίμως, από την μια στιγμή στην επόμενη, να παραμένει το ίδιο.
Όμως αυτό συνεχώς μεταβάλλεται.
Αν δείχναμε ένα ρολόι σε κάποιον πρωτόγονο άνθρωπο και τον ερωτούσαμε, εάν οι δείκτες του ρολογιού κινούνται, θα μας απαντούσε, ότι περί αυτού γνωρίζει μόνο το ωρολογιακό πνεύμα, το οποίο βρίσκεται μέσα στο ρολόι. Εάν ερωτούσαμε κάποιον θιασώτη της cogito, στην φάση που αυτή ακόμη διαμορφωνόταν, θα μας απαντούσε, ότι οι δείκτες του ρολογιού δεν κινούνται.
Γι όσους προσπαθούν να αφουγκράζονται φυτά και άνθη, μπορούν να διακρίνουν αυτό που ο Μανώλης Αναγνωστάκης ονομάζει "αόρατη απειλή".
Η δικαίωση των δικαίων.
Αυτών που έγραψαν επάνω στα δάκρυά τους το "όχι άλλα δάκρυα".

Όταν οι άλλοι φωνασκούν, πως όλα γίνονται μαύρα, εσύ θα επιμένεις ότι αύριο ξημερώνει μια φωτεινότερη ημέρα. Όχι για να ενθαρρύνεις κάποιους, ώστε να μην περάσουν οι εχθροί ατουφέκιστοι. Αφουγκράζεσαι άνθη και φυτά και γνωρίζεις, πως μόνο εμείς και όχι αυτοί μπορούμε να είμαστε οι πλάστες του αύριο.
Υπήρξαν κάποιοι, όπως ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, οι οποίοι έταξαν ως έργο της ζωής τους να ψάλλουν το μέλλον. Οι ποιητές της μελλοντολογίας.
Όταν οι σταλινικοί δολοφόνησαν τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι, τοποθέτησαν δίπλα του ένα σημείωμα που έγραφε: "Από υπερβολική αγάπη για την ζωή, προτίμησα τον θάνατο".
Όχι, καθάρματα. Δεν υπάρχουν αυτά.
Αγαπάμε την ζωή και τίποτε άλλο.
Η ζωή μας ανήκει, έστω κι αν μας την κλέβετε.
Έστω κι αν τρώτε τις σάρκες μας.
Έστω κι αν πίνετε το αίμα μας.
Θα έλθει μια ημέρα, που θα πάψετε να μπορείτε να μας στεφανώνετε επάνω στον πάγκο του χασάπη.
Η Ημέρα που θα πάψετε να αποκαλείτε τον πόνο μας χαρά, που θα πάψετε να πουλάτε το σκότος για φως.

Όσοι περιμένουν να βγει άμεσα ο Καντάφι και να διακηρύξει "ναι ζω", δεν αγνοούν στοιχειωδώς το σκάκι, αλλά κύρια και το πως δρα μια ευγενική καρδιά, η οποία είναι σε θέση να συμπονά.
Τι αξία μπορεί να έχει μια τέτοια διακήρυξη, όταν γύρω του δολοφονούνται χιλιάδες παιδιά, όταν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ μεταταθέτουν τις πόλεις της Λιβύης στην φάση της παλαιολιθικής εποχής;
Με κάθε παιδί που δολοφονούν οι βρικόλακες του ΝΑΤΟ, πεθαίνει κάθε άνθρωπος που διαθέτει στοιχειώδη ευαισθησία.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεθάνει κάποιος.
Και πολλοί τρόποι για να βάλει κάποιος τάξη στο τρελοκομείο της αιμοποσίας.

Ο σκακιστής δεν λέει "ναι" ή "όχι".
Μοιράζει ερωτηματικά, όπως το βίντεο που ακολουθεί.
Οι Λίβυοι ποτέ δεν επιβεβαίωσαν τον "θάνατο" του Καντάφι.
Αλλά και ποτέ δεν τον αμφισβήτησαν.
Μας έδωσαν σημεία και ερωτηματικά.

Ο ίδιος ο Ηγέτης, στο τελευταίο διάγγελμά του έκανε λόγο για επικείμενο θάνατο κάποιων άλλων.

Θέλετε να πιστέψετε την κα. Κλίντον, η οποία ισχυρίστηκε, ότι επισκέφτηκε την Λιβύη, διέταξε να σκοτωθεί ο Καντάφι και μετά αυτός σκοτώθηκε; Πιστέψτε την, είναι δικαίωμά σας.
Το "Έτσι είναι, εφ' όσον έτσι επιθυμείτε" έγινε το σλόγκαν μιας κοινωνίας, η οποία μετέτρεψε την πληροφορία σε φούμαρο.

Εγώ γνωρίζω ότι προχθές ερρίφθησαν σφαίρες στον τοίχο του προαύλιου της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Μόσχα και γράφτηκε εκεί: Ο ΚΑΝΤΑΦΙ ΖΕΙ.
Γνωρίζοντας κάτι λίγα από σκάκι, γνωρίζω ότι αυτό αποτελεί την πρώτη συμβολική έκφραση βίαιης ενέργειας υπέρ της Λιβύης εκτός Λιβύης.
Κι άντε μετά να καταγγείλλεις γι αυτά που έπονται κάποιον, που ισχυρίζεσαι ότι είναι νεκρός. (Αλλά διαθέτει κάποια βουνά από χρυσάφι, στρατηγική αετού και καρδία λέοντος).

Φιλαράκια, δεν γνωρίζω τι εκπλήξεις μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά δεν θα ήθελα με τίποτε να βρισκόμουν στην θέση σας.
Και τα λεγόμενα όλων πολύ σύντομα θα κρίνει το μέλλον.
Εμένα η μάνα μου πέθανε ήδη, αλλά αν ήμουν στην θέση σας ήδη θα είχε ξεκινήσει να με κλαίει. Εσάς μόνο θα σας φτύσουν.





Ο Σαίφ - Αλ - Ισλάμ Καντάφι δήλωσε ότι ετέθη επικεφαλής της αντιστάσεως του Λιβυκού λαού. Όσοι θεωρούν, ότι αυτό αποτελεί έμμεση παραδοχή του θανάτου του Μουαμάρ Καντάφι, ας μην βιάζονται...